سورة ق
بِسْمِ اللَّـهِ الرَّحْمَـٰنِ الرَّحِيمِ
بنام خدای بخشندۀ بخشایشگر
ق ۚ وَالْقُرْآنِ الْمَجِيدِ ﴿١﴾
بِسْمِ اللَّـهِ الرَّحْمَـٰنِ الرَّحِيمِ
بنام خدای بخشندۀ بخشایشگر
ق ۚ وَالْقُرْآنِ الْمَجِيدِ ﴿١﴾
ق و
(سوگند به) قرآن مجید ﴿١﴾
بَلْ عَجِبُوا أَن جَاءَهُم مُّنذِرٌ مِّنْهُمْ فَقَالَ الْكَافِرُونَ هَـٰذَا شَيْءٌ عَجِيبٌ ﴿٢﴾
بلکه آنها از اینکه هشدار دهنده ای از جنس خودشان برایشان آمد تعجب کردند و کافران گفتند این چیز عجیبی است ﴿۲﴾
أَإِذَا مِتْنَا وَكُنَّا تُرَابًا ۖ ذَٰلِكَ رَجْعٌ بَعِيدٌ ﴿٣﴾
آیا وقتی که مردیم و به خاک تبدیل شدیم بعید است که دوباره باز گردیم ﴿۳﴾
قَدْ عَلِمْنَا مَا تَنقُصُ الْأَرْضُ مِنْهُمْ ۖ وَعِندَنَا كِتَابٌ حَفِيظٌ ﴿٤﴾
حتمآ آنچه را که زمین از آنها کم میکند (می میرند را) ما می دانیم و کتاب نگهبان پیش ماست ﴿۴﴾
بَلْ كَذَّبُوا بِالْحَقِّ لَمَّا جَاءَهُمْ فَهُمْ فِي أَمْرٍ مَّرِيجٍ ﴿٥﴾
ولی حقیقت را تکذیب کردند وقتی که بسراغشان آمد و آنها در کار آشفته هستند﴿۵﴾
أَفَلَمْ يَنظُرُوا إِلَى السَّمَاءِ فَوْقَهُمْ كَيْفَ بَنَيْنَاهَا وَزَيَّنَّاهَا وَمَا لَهَا مِن فُرُوجٍ ﴿٦﴾
آیا به آسمان بالای سرشان نگاه نمی کنند که چگونه آن را بنا کردیم ؟ و آن را آراستیم؟ و شکافی در آن نیست ؟﴿۶﴾
وَالْأَرْضَ مَدَدْنَاهَا وَأَلْقَيْنَا فِيهَا رَوَاسِيَ وَأَنبَتْنَا فِيهَا مِن كُلِّ زَوْجٍ بَهِيجٍ ﴿٧﴾
و زمین را (چگونه) گستراندیمش ؟ و در آن کوه هایی افکندیم ؟ و در آن از هر زوجی خرم رویاندیم ؟﴿۷﴾
تَبْصِرَةً وَذِكْرَىٰ لِكُلِّ عَبْدٍ مُّنِيبٍ ﴿٨﴾
روشنگری و تذکری است برای هر بندۀ بازگشت کنندۀ از گناه ﴿۸﴾
وَنَزَّلْنَا مِنَ السَّمَاءِ مَاءً مُّبَارَكًا فَأَنبَتْنَا بِهِ جَنَّاتٍ وَحَبَّ الْحَصِيدِ ﴿٩﴾
و از آسمان آبی مبارک نازل کردیم و بوسیله ی آن باغها و دانۀ درو کردنی (حبوبات) را رویاندیم ﴿۹﴾
وَالنَّخْلَ بَاسِقَاتٍ لَّهَا طَلْعٌ نَّضِيدٌ ﴿١٠﴾
و نخل قد کشیده که برای آن شکوفه های مرتب روی هم چیره شده است ﴿١۰﴾
رِّزْقًا لِّلْعِبَادِ ۖ وَأَحْيَيْنَا بِهِ بَلْدَةً مَّيْتًا ۚ كَذَٰلِكَ الْخُرُوجُ ﴿١١﴾
رزقی برای بنده ها و بوسیلۀ آن سرزمین مرده را زنده کردیم خارج شدن (از خاک در قیامت) آنگونه است﴿١۱﴾
كَذَّبَتْ قَبْلَهُمْ قَوْمُ نُوحٍ وَأَصْحَابُ الرَّسِّ وَثَمُودُ ﴿١٢﴾
قبل ازآنها قوم نوح و اصحاب رس و ثمود ﴿١۲﴾
وَعَادٌ وَفِرْعَوْنُ وَإِخْوَانُ لُوطٍ ﴿١٣﴾
و عاد و فرعون و برادران لوط ﴿١۳﴾
وَأَصْحَابُ الْأَيْكَةِ وَقَوْمُ تُبَّعٍ ۚ كُلٌّ كَذَّبَ الرُّسُلَ فَحَقَّ وَعِيدِ﴿١٤﴾
و اصحاب ایکه و قوم تبع همه ی آنها رسولان را دروغگو خواندند (تکذیب کردند)و وعده ی من محقق شد ﴿١۴﴾
أَفَعَيِينَا بِالْخَلْقِ الْأَوَّلِ ۚ بَلْ هُمْ فِي لَبْسٍ مِّنْ خَلْقٍ جَدِيدٍ﴿١٥﴾
آیا در خلق اول درمانده (خسته) شدیم ؟ بلکه آنها از خلق جدید (خلقت دوباره در قیامت ) در اشتباه هستند ﴿١۵﴾
وَلَقَدْ خَلَقْنَا الْإِنسَانَ وَنَعْلَمُ مَا تُوَسْوِسُ بِهِ نَفْسُهُ ۖ وَنَحْنُ أَقْرَبُ إِلَيْهِ مِنْ حَبْلِ الْوَرِيدِ ﴿١٦﴾
و البته ما انسان را خلق کردیم و می دانیم چه چیز نفس او را وسوسه میکند و ما به او (انسان) از رگ گردن نزدیک تر هستیم ﴿١۶﴾
إِذْ يَتَلَقَّى الْمُتَلَقِّيَانِ عَنِ الْيَمِينِ وَعَنِ الشِّمَالِ قَعِيدٌ ﴿١٧﴾
وقتی که ملاقات میکنند دو ملاقات کننده ه از راست و چپ هم نشینانش هستند (همیشه با انسان حضور دارند) ﴿١۷﴾
مَّا يَلْفِظُ مِن قَوْلٍ إِلَّا لَدَيْهِ رَقِيبٌ عَتِيدٌ﴿١٨﴾
هیچ سخنی را نمی گوید مگر آنکه مراقبی آماده در پیش اوست ﴿١۸﴾
وَجَاءَتْ سَكْرَةُ الْمَوْتِ بِالْحَقِّ ۖ ذَٰلِكَ مَا كُنتَ مِنْهُ تَحِيدُ﴿١٩﴾
و مستی و مدهوشی مرگ بسراغش آمد آنست آنچه از آن خوشتان نمی آمد ﴿١۹﴾
وَنُفِخَ فِي الصُّورِ ۚ ذَٰلِكَ يَوْمُ الْوَعِيدِ ﴿٢٠﴾
و در صور دمیده شد آن همان روز وعده داده شده است ﴿۲۰﴾
وَجَاءَتْ كُلُّ نَفْسٍ مَّعَهَا سَائِقٌ وَشَهِيدٌ ﴿٢١﴾
و هر کسی بگونه ای (در روز قیامت) می آید در خالی که با او سوق دهنده ای است (که او را می برد) و یک شاهد همراه اوست (که به اعمالش شهادت میدهد) ﴿۲۱﴾
لَّقَدْ كُنتَ فِي غَفْلَةٍ مِّنْ هَـٰذَا فَكَشَفْنَا عَنكَ غِطَاءَكَ فَبَصَرُكَ الْيَوْمَ حَدِيدٌ ﴿٢٢﴾
البته تو در غفلتی از این بودی و از تو پوششت را (که نمی گذاشت حقیقت را ببینی) کنار زدیم و امروز بینش تو تیز بین است ﴿۲۲﴾
وَقَالَ قَرِينُهُ هَـٰذَا مَا لَدَيَّ عَتِيدٌ ﴿٢٣﴾
و هم نشینش (همان کسی که در دنیا مراقب اعمال انسان است) گفت : این همان چیزی است که نزد من آماده است ﴿۲۳﴾
أَلْقِيَا فِي جَهَنَّمَ كُلَّ كَفَّارٍ عَنِيدٍ ﴿٢٤﴾
هر کافر (انکار کننده ی ستیزه جویی را در جهنم بیفکنید﴿۲۴﴾
مَّنَّاعٍ لِّلْخَيْرِ مُعْتَدٍ مُّرِيبٍ ﴿٢٥﴾
منع کننده ی خیر و تجاوز کننده ی شک کننده ﴿۲۵﴾
الَّذِي جَعَلَ مَعَ اللَّـهِ إِلَـٰهًا آخَرَ فَأَلْقِيَاهُ فِي الْعَذَابِ الشَّدِيدِ ﴿٢٦﴾
کسی که با خدا خدای دیگری قرار می دهد او را در عذاب سخت بیفکنید﴿۲۶﴾
قَالَ قَرِينُهُ رَبَّنَا مَا أَطْغَيْتُهُ وَلَـٰكِن كَانَ فِي ضَلَالٍ بَعِيدٍ ﴿٢٧﴾
منشینش گفت : ای پروردگار ما من او را به طغیان وادار نکردم و لکن او خودش در ضلالتی دور بود ﴿۲۷﴾
قَالَ لَا تَخْتَصِمُوا لَدَيَّ وَقَدْ قَدَّمْتُ إِلَيْكُم بِالْوَعِيدِ ﴿٢٨﴾
گفت : پیش من با یکدیگر خصومت و دشمنی نکنید و البته وعده ی خودم را بسوی شما قبلآ مقدم داشته ام ﴿۲۸﴾
مَا يُبَدَّلُ الْقَوْلُ لَدَيَّ وَمَا أَنَا بِظَلَّامٍ لِّلْعَبِيدِ﴿٢٩﴾
سخن در پیش من تبدیل نمی شود و من نسبت به بنده هایم ستم نمی کنم ﴿۲۹﴾
يَوْمَ نَقُولُ لِجَهَنَّمَ هَلِ امْتَلَأْتِ وَتَقُولُ هَلْ مِن مَّزِيدٍ ﴿٣٠﴾
روزی که به جهنم می گوییم آیا پر شدی ؟ و (جهنم) می گوید : ایا باز هم هست ؟ ﴿۳۰﴾
وَأُزْلِفَتِ الْجَنَّةُ لِلْمُتَّقِينَ غَيْرَ بَعِيدٍ ﴿٣١﴾
و بهشت برای کسانی که حدود خدا را رعایت کردند نزدیک شد بطوریکه دور نیست ﴿۳۱﴾
هَـٰذَا مَا تُوعَدُونَ لِكُلِّ أَوَّابٍ حَفِيظٍ ﴿٣٢﴾
این است آنچه وعده داده شدید برای هر بازگشت کننده ی (از گناه) ﴿۳۲﴾
مَّنْ خَشِيَ الرَّحْمَـٰنَ بِالْغَيْبِ وَجَاءَ بِقَلْبٍ مُّنِيبٍ ﴿٣٣﴾
کسی که در نهان از خدای رحمت کننده می ترسد و با قلب اطاعت کننده می آید ﴿۳۳﴾
ادْخُلُوهَا بِسَلَامٍ ۖ ذَٰلِكَ يَوْمُ الْخُلُودِ ﴿٣٤﴾
بسلامتی داخل آن شوید آن روز اقامت گزیدن است﴿۳۴﴾
لَهُم مَّا يَشَاءُونَ فِيهَا وَلَدَيْنَا مَزِيدٌ ﴿٣٥﴾
بر آنها هر چه بخواهند در آن هست و پیش ما بیشتر از آن هم هست﴿۳۵﴾
وَكَمْ أَهْلَكْنَا قَبْلَهُم مِّن قَرْنٍ هُمْ أَشَدُّ مِنْهُم بَطْشًا فَنَقَّبُوا فِي الْبِلَادِ هَلْ مِن مَّحِيصٍ ﴿٣٦﴾
و چه بسیار قبل از آنها قرنهایی را که در زد و خورد از آنها نیرومند تر بودند هلاک کردیم و در سرزمینها پناه گاه ساختند آیا گریز گاهی هست ؟ ﴿۳۶﴾
إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَذِكْرَىٰ لِمَن كَانَ لَهُ قَلْبٌ أَوْ أَلْقَى السَّمْعَ وَهُوَ شَهِيدٌ ﴿٣٧﴾
البته در آن یاد آوری است برای کسی که برای او قلبی باشد یا شنیدن بر او افکنده شد و در حالیکه او شاهد است ﴿۳۷﴾
وَلَقَدْ خَلَقْنَا السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضَ وَمَا بَيْنَهُمَا فِي سِتَّةِ أَيَّامٍ وَمَا مَسَّنَا مِن لُّغُوبٍ ﴿٣٨﴾
و البته ما آسمانها و زمین و آنچه میان آنهاست را در شش روز خلق کرد و ضعف و خستگی به ما نرسید ﴿۳۸﴾
فَاصْبِرْ عَلَىٰ مَا يَقُولُونَ وَسَبِّحْ بِحَمْدِ رَبِّكَ قَبْلَ طُلُوعِ الشَّمْسِ وَقَبْلَ الْغُرُوبِ﴿٣٩﴾
و بر آنچه که می گویند صبر کن و قبل از طلوع خورشید و قبل از غروب آن و به ستایش پروردگارت تسبیح بگو ﴿۳۹﴾
وَمِنَ اللَّيْلِ فَسَبِّحْهُ وَأَدْبَارَ السُّجُودِ ﴿٤٠﴾
و از شب او را در سجده های پی در پی تسبیح بگو ﴿۴۰﴾
وَاسْتَمِعْ يَوْمَ يُنَادِ الْمُنَادِ مِن مَّكَانٍ قَرِيبٍ ﴿٤١﴾
و گوش کن روزی که ندا دهنده از جایی نزدیک صدا میکند ﴿۴۱﴾
يَوْمَ يَسْمَعُونَ الصَّيْحَةَ بِالْحَقِّ ۚ ذَٰلِكَ يَوْمُ الْخُرُوجِ ﴿٤٢﴾
روزی که خروشی را به حقیقت می شنوند آن روز خارج شدن است ﴿۴۲﴾
إِنَّا نَحْنُ نُحْيِي وَنُمِيتُ وَإِلَيْنَا الْمَصِيرُ ﴿٤٣﴾
البته که ما زنده می کنیم و می میرانیم و بازگشت بسوی ماست ﴿۴۳﴾
يَوْمَ تَشَقَّقُ الْأَرْضُ عَنْهُمْ سِرَاعًا ۚ ذَٰلِكَ حَشْرٌ عَلَيْنَا يَسِيرٌ ﴿٤٤﴾
روزی که زمین بسرعت از آنها (برای اینکه خارج شوند) می شکافد آن گونه جمع کردن برای ما آسان است ﴿۴۴﴾
نَّحْنُ أَعْلَمُ بِمَا يَقُولُونَ ۖ وَمَا أَنتَ عَلَيْهِم بِجَبَّارٍ ۖ فَذَكِّرْ بِالْقُرْآنِ مَن يَخَافُ وَعِيدِ ﴿٤٥﴾
ما به آنچه می گویند دانا تر هستیم و تو نسبت به آنها زورگو نیستی و بوسیلۀ این قرآن تذکر بده به کسی که از وعدۀ من می ترسد ﴿۴۵﴾
بَلْ عَجِبُوا أَن جَاءَهُم مُّنذِرٌ مِّنْهُمْ فَقَالَ الْكَافِرُونَ هَـٰذَا شَيْءٌ عَجِيبٌ ﴿٢﴾
بلکه آنها از اینکه هشدار دهنده ای از جنس خودشان برایشان آمد تعجب کردند و کافران گفتند این چیز عجیبی است ﴿۲﴾
أَإِذَا مِتْنَا وَكُنَّا تُرَابًا ۖ ذَٰلِكَ رَجْعٌ بَعِيدٌ ﴿٣﴾
آیا وقتی که مردیم و به خاک تبدیل شدیم بعید است که دوباره باز گردیم ﴿۳﴾
قَدْ عَلِمْنَا مَا تَنقُصُ الْأَرْضُ مِنْهُمْ ۖ وَعِندَنَا كِتَابٌ حَفِيظٌ ﴿٤﴾
حتمآ آنچه را که زمین از آنها کم میکند (می میرند را) ما می دانیم و کتاب نگهبان پیش ماست ﴿۴﴾
بَلْ كَذَّبُوا بِالْحَقِّ لَمَّا جَاءَهُمْ فَهُمْ فِي أَمْرٍ مَّرِيجٍ ﴿٥﴾
ولی حقیقت را تکذیب کردند وقتی که بسراغشان آمد و آنها در کار آشفته هستند﴿۵﴾
أَفَلَمْ يَنظُرُوا إِلَى السَّمَاءِ فَوْقَهُمْ كَيْفَ بَنَيْنَاهَا وَزَيَّنَّاهَا وَمَا لَهَا مِن فُرُوجٍ ﴿٦﴾
آیا به آسمان بالای سرشان نگاه نمی کنند که چگونه آن را بنا کردیم ؟ و آن را آراستیم؟ و شکافی در آن نیست ؟﴿۶﴾
وَالْأَرْضَ مَدَدْنَاهَا وَأَلْقَيْنَا فِيهَا رَوَاسِيَ وَأَنبَتْنَا فِيهَا مِن كُلِّ زَوْجٍ بَهِيجٍ ﴿٧﴾
و زمین را (چگونه) گستراندیمش ؟ و در آن کوه هایی افکندیم ؟ و در آن از هر زوجی خرم رویاندیم ؟﴿۷﴾
تَبْصِرَةً وَذِكْرَىٰ لِكُلِّ عَبْدٍ مُّنِيبٍ ﴿٨﴾
روشنگری و تذکری است برای هر بندۀ بازگشت کنندۀ از گناه ﴿۸﴾
وَنَزَّلْنَا مِنَ السَّمَاءِ مَاءً مُّبَارَكًا فَأَنبَتْنَا بِهِ جَنَّاتٍ وَحَبَّ الْحَصِيدِ ﴿٩﴾
و از آسمان آبی مبارک نازل کردیم و بوسیله ی آن باغها و دانۀ درو کردنی (حبوبات) را رویاندیم ﴿۹﴾
وَالنَّخْلَ بَاسِقَاتٍ لَّهَا طَلْعٌ نَّضِيدٌ ﴿١٠﴾
و نخل قد کشیده که برای آن شکوفه های مرتب روی هم چیره شده است ﴿١۰﴾
رِّزْقًا لِّلْعِبَادِ ۖ وَأَحْيَيْنَا بِهِ بَلْدَةً مَّيْتًا ۚ كَذَٰلِكَ الْخُرُوجُ ﴿١١﴾
رزقی برای بنده ها و بوسیلۀ آن سرزمین مرده را زنده کردیم خارج شدن (از خاک در قیامت) آنگونه است﴿١۱﴾
كَذَّبَتْ قَبْلَهُمْ قَوْمُ نُوحٍ وَأَصْحَابُ الرَّسِّ وَثَمُودُ ﴿١٢﴾
قبل ازآنها قوم نوح و اصحاب رس و ثمود ﴿١۲﴾
وَعَادٌ وَفِرْعَوْنُ وَإِخْوَانُ لُوطٍ ﴿١٣﴾
و عاد و فرعون و برادران لوط ﴿١۳﴾
وَأَصْحَابُ الْأَيْكَةِ وَقَوْمُ تُبَّعٍ ۚ كُلٌّ كَذَّبَ الرُّسُلَ فَحَقَّ وَعِيدِ﴿١٤﴾
و اصحاب ایکه و قوم تبع همه ی آنها رسولان را دروغگو خواندند (تکذیب کردند)و وعده ی من محقق شد ﴿١۴﴾
أَفَعَيِينَا بِالْخَلْقِ الْأَوَّلِ ۚ بَلْ هُمْ فِي لَبْسٍ مِّنْ خَلْقٍ جَدِيدٍ﴿١٥﴾
آیا در خلق اول درمانده (خسته) شدیم ؟ بلکه آنها از خلق جدید (خلقت دوباره در قیامت ) در اشتباه هستند ﴿١۵﴾
وَلَقَدْ خَلَقْنَا الْإِنسَانَ وَنَعْلَمُ مَا تُوَسْوِسُ بِهِ نَفْسُهُ ۖ وَنَحْنُ أَقْرَبُ إِلَيْهِ مِنْ حَبْلِ الْوَرِيدِ ﴿١٦﴾
و البته ما انسان را خلق کردیم و می دانیم چه چیز نفس او را وسوسه میکند و ما به او (انسان) از رگ گردن نزدیک تر هستیم ﴿١۶﴾
إِذْ يَتَلَقَّى الْمُتَلَقِّيَانِ عَنِ الْيَمِينِ وَعَنِ الشِّمَالِ قَعِيدٌ ﴿١٧﴾
وقتی که ملاقات میکنند دو ملاقات کننده ه از راست و چپ هم نشینانش هستند (همیشه با انسان حضور دارند) ﴿١۷﴾
مَّا يَلْفِظُ مِن قَوْلٍ إِلَّا لَدَيْهِ رَقِيبٌ عَتِيدٌ﴿١٨﴾
هیچ سخنی را نمی گوید مگر آنکه مراقبی آماده در پیش اوست ﴿١۸﴾
وَجَاءَتْ سَكْرَةُ الْمَوْتِ بِالْحَقِّ ۖ ذَٰلِكَ مَا كُنتَ مِنْهُ تَحِيدُ﴿١٩﴾
و مستی و مدهوشی مرگ بسراغش آمد آنست آنچه از آن خوشتان نمی آمد ﴿١۹﴾
وَنُفِخَ فِي الصُّورِ ۚ ذَٰلِكَ يَوْمُ الْوَعِيدِ ﴿٢٠﴾
و در صور دمیده شد آن همان روز وعده داده شده است ﴿۲۰﴾
وَجَاءَتْ كُلُّ نَفْسٍ مَّعَهَا سَائِقٌ وَشَهِيدٌ ﴿٢١﴾
و هر کسی بگونه ای (در روز قیامت) می آید در خالی که با او سوق دهنده ای است (که او را می برد) و یک شاهد همراه اوست (که به اعمالش شهادت میدهد) ﴿۲۱﴾
لَّقَدْ كُنتَ فِي غَفْلَةٍ مِّنْ هَـٰذَا فَكَشَفْنَا عَنكَ غِطَاءَكَ فَبَصَرُكَ الْيَوْمَ حَدِيدٌ ﴿٢٢﴾
البته تو در غفلتی از این بودی و از تو پوششت را (که نمی گذاشت حقیقت را ببینی) کنار زدیم و امروز بینش تو تیز بین است ﴿۲۲﴾
وَقَالَ قَرِينُهُ هَـٰذَا مَا لَدَيَّ عَتِيدٌ ﴿٢٣﴾
و هم نشینش (همان کسی که در دنیا مراقب اعمال انسان است) گفت : این همان چیزی است که نزد من آماده است ﴿۲۳﴾
أَلْقِيَا فِي جَهَنَّمَ كُلَّ كَفَّارٍ عَنِيدٍ ﴿٢٤﴾
هر کافر (انکار کننده ی ستیزه جویی را در جهنم بیفکنید﴿۲۴﴾
مَّنَّاعٍ لِّلْخَيْرِ مُعْتَدٍ مُّرِيبٍ ﴿٢٥﴾
منع کننده ی خیر و تجاوز کننده ی شک کننده ﴿۲۵﴾
الَّذِي جَعَلَ مَعَ اللَّـهِ إِلَـٰهًا آخَرَ فَأَلْقِيَاهُ فِي الْعَذَابِ الشَّدِيدِ ﴿٢٦﴾
کسی که با خدا خدای دیگری قرار می دهد او را در عذاب سخت بیفکنید﴿۲۶﴾
قَالَ قَرِينُهُ رَبَّنَا مَا أَطْغَيْتُهُ وَلَـٰكِن كَانَ فِي ضَلَالٍ بَعِيدٍ ﴿٢٧﴾
منشینش گفت : ای پروردگار ما من او را به طغیان وادار نکردم و لکن او خودش در ضلالتی دور بود ﴿۲۷﴾
قَالَ لَا تَخْتَصِمُوا لَدَيَّ وَقَدْ قَدَّمْتُ إِلَيْكُم بِالْوَعِيدِ ﴿٢٨﴾
گفت : پیش من با یکدیگر خصومت و دشمنی نکنید و البته وعده ی خودم را بسوی شما قبلآ مقدم داشته ام ﴿۲۸﴾
مَا يُبَدَّلُ الْقَوْلُ لَدَيَّ وَمَا أَنَا بِظَلَّامٍ لِّلْعَبِيدِ﴿٢٩﴾
سخن در پیش من تبدیل نمی شود و من نسبت به بنده هایم ستم نمی کنم ﴿۲۹﴾
يَوْمَ نَقُولُ لِجَهَنَّمَ هَلِ امْتَلَأْتِ وَتَقُولُ هَلْ مِن مَّزِيدٍ ﴿٣٠﴾
روزی که به جهنم می گوییم آیا پر شدی ؟ و (جهنم) می گوید : ایا باز هم هست ؟ ﴿۳۰﴾
وَأُزْلِفَتِ الْجَنَّةُ لِلْمُتَّقِينَ غَيْرَ بَعِيدٍ ﴿٣١﴾
و بهشت برای کسانی که حدود خدا را رعایت کردند نزدیک شد بطوریکه دور نیست ﴿۳۱﴾
هَـٰذَا مَا تُوعَدُونَ لِكُلِّ أَوَّابٍ حَفِيظٍ ﴿٣٢﴾
این است آنچه وعده داده شدید برای هر بازگشت کننده ی (از گناه) ﴿۳۲﴾
مَّنْ خَشِيَ الرَّحْمَـٰنَ بِالْغَيْبِ وَجَاءَ بِقَلْبٍ مُّنِيبٍ ﴿٣٣﴾
کسی که در نهان از خدای رحمت کننده می ترسد و با قلب اطاعت کننده می آید ﴿۳۳﴾
ادْخُلُوهَا بِسَلَامٍ ۖ ذَٰلِكَ يَوْمُ الْخُلُودِ ﴿٣٤﴾
بسلامتی داخل آن شوید آن روز اقامت گزیدن است﴿۳۴﴾
لَهُم مَّا يَشَاءُونَ فِيهَا وَلَدَيْنَا مَزِيدٌ ﴿٣٥﴾
بر آنها هر چه بخواهند در آن هست و پیش ما بیشتر از آن هم هست﴿۳۵﴾
وَكَمْ أَهْلَكْنَا قَبْلَهُم مِّن قَرْنٍ هُمْ أَشَدُّ مِنْهُم بَطْشًا فَنَقَّبُوا فِي الْبِلَادِ هَلْ مِن مَّحِيصٍ ﴿٣٦﴾
و چه بسیار قبل از آنها قرنهایی را که در زد و خورد از آنها نیرومند تر بودند هلاک کردیم و در سرزمینها پناه گاه ساختند آیا گریز گاهی هست ؟ ﴿۳۶﴾
إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَذِكْرَىٰ لِمَن كَانَ لَهُ قَلْبٌ أَوْ أَلْقَى السَّمْعَ وَهُوَ شَهِيدٌ ﴿٣٧﴾
البته در آن یاد آوری است برای کسی که برای او قلبی باشد یا شنیدن بر او افکنده شد و در حالیکه او شاهد است ﴿۳۷﴾
وَلَقَدْ خَلَقْنَا السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضَ وَمَا بَيْنَهُمَا فِي سِتَّةِ أَيَّامٍ وَمَا مَسَّنَا مِن لُّغُوبٍ ﴿٣٨﴾
و البته ما آسمانها و زمین و آنچه میان آنهاست را در شش روز خلق کرد و ضعف و خستگی به ما نرسید ﴿۳۸﴾
فَاصْبِرْ عَلَىٰ مَا يَقُولُونَ وَسَبِّحْ بِحَمْدِ رَبِّكَ قَبْلَ طُلُوعِ الشَّمْسِ وَقَبْلَ الْغُرُوبِ﴿٣٩﴾
و بر آنچه که می گویند صبر کن و قبل از طلوع خورشید و قبل از غروب آن و به ستایش پروردگارت تسبیح بگو ﴿۳۹﴾
وَمِنَ اللَّيْلِ فَسَبِّحْهُ وَأَدْبَارَ السُّجُودِ ﴿٤٠﴾
و از شب او را در سجده های پی در پی تسبیح بگو ﴿۴۰﴾
وَاسْتَمِعْ يَوْمَ يُنَادِ الْمُنَادِ مِن مَّكَانٍ قَرِيبٍ ﴿٤١﴾
و گوش کن روزی که ندا دهنده از جایی نزدیک صدا میکند ﴿۴۱﴾
يَوْمَ يَسْمَعُونَ الصَّيْحَةَ بِالْحَقِّ ۚ ذَٰلِكَ يَوْمُ الْخُرُوجِ ﴿٤٢﴾
روزی که خروشی را به حقیقت می شنوند آن روز خارج شدن است ﴿۴۲﴾
إِنَّا نَحْنُ نُحْيِي وَنُمِيتُ وَإِلَيْنَا الْمَصِيرُ ﴿٤٣﴾
البته که ما زنده می کنیم و می میرانیم و بازگشت بسوی ماست ﴿۴۳﴾
يَوْمَ تَشَقَّقُ الْأَرْضُ عَنْهُمْ سِرَاعًا ۚ ذَٰلِكَ حَشْرٌ عَلَيْنَا يَسِيرٌ ﴿٤٤﴾
روزی که زمین بسرعت از آنها (برای اینکه خارج شوند) می شکافد آن گونه جمع کردن برای ما آسان است ﴿۴۴﴾
نَّحْنُ أَعْلَمُ بِمَا يَقُولُونَ ۖ وَمَا أَنتَ عَلَيْهِم بِجَبَّارٍ ۖ فَذَكِّرْ بِالْقُرْآنِ مَن يَخَافُ وَعِيدِ ﴿٤٥﴾
ما به آنچه می گویند دانا تر هستیم و تو نسبت به آنها زورگو نیستی و بوسیلۀ این قرآن تذکر بده به کسی که از وعدۀ من می ترسد ﴿۴۵﴾
فذکر
بالقرآن من یخاف وعید ۲۷/۳/۱۳۹۲ بندۀ خدا
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر