سورة الجن
بِسْمِ اللَّـهِ الرَّحْمَـٰنِ الرَّحِيمِ
بنام
خدای رحم کنندۀ رحم گستر
قُلْ أُوحِيَ إِلَيَّ أَنَّهُ اسْتَمَعَ نَفَرٌ مِّنَ الْجِنِّ فَقَالُوا إِنَّا سَمِعْنَا قُرْآنًا عَجَبًا ﴿١﴾
قُلْ أُوحِيَ إِلَيَّ أَنَّهُ اسْتَمَعَ نَفَرٌ مِّنَ الْجِنِّ فَقَالُوا إِنَّا سَمِعْنَا قُرْآنًا عَجَبًا ﴿١﴾
بگو به
من وحی شد که نفراتی از جن آن (قرآن) را شنیدند و گفتند ما قرآنی شگفت انگیز را
شنیدیم ﴿۱﴾
يَهْدِي إِلَى الرُّشْدِ فَآمَنَّا بِهِ ۖ وَلَن نُّشْرِكَ بِرَبِّنَا أَحَدًا﴿٢﴾
بسوی رشد هدایت میکند و به آن ایمان آوردیم و هرگز احدی را با پروردگارمان شریک نمی کنیم ﴿۲﴾
وَأَنَّهُ تَعَالَىٰ جَدُّ رَبِّنَا مَا اتَّخَذَ صَاحِبَةً وَلَا وَلَدًا ﴿٣﴾
و آنکه حقیقت پروردگار ما برتر است نه همسری گرفته و نه فرزندی ﴿۳﴾
وَأَنَّهُ كَانَ يَقُولُ سَفِيهُنَا عَلَى اللَّـهِ شَطَطًا ﴿٤﴾
و البته آنکه بی خردان ما سخنان بناحق بر خدا می گویند﴿۴﴾
وَأَنَّا ظَنَنَّا أَن لَّن تَقُولَ الْإِنسُ وَالْجِنُّ عَلَى اللَّـهِ كَذِبًا ﴿٥﴾
و البته ما تصور نمی کردیم که انس و جن هرگز بر خدا دروغ نمی بندند ﴿۵﴾
وَأَنَّهُ كَانَ رِجَالٌ مِّنَ الْإِنسِ يَعُوذُونَ بِرِجَالٍ مِّنَ الْجِنِّ فَزَادُوهُمْ رَهَقًا ﴿٦﴾
و آنکه مردانی از انسانها به مردانی از جن پناه میبردند و بر جهالتشان می افزودند ﴿۶﴾
وَأَنَّهُمْ ظَنُّوا كَمَا ظَنَنتُمْ أَن لَّن يَبْعَثَ اللَّـهُ أَحَدًا ﴿٧﴾
و البته آنها همانگونه که شما تصور می کنید تصور می کردند که خدا هرگز احدی را (بر نمی انگیزد) دوباره زنده نمی کند ﴿۷﴾
وَأَنَّا لَمَسْنَا السَّمَاءَ فَوَجَدْنَاهَا مُلِئَتْ حَرَسًا شَدِيدًا وَشُهُبًا ﴿٨﴾
و البته ما آسمان را دیدیم (یا لمس کردیم) و آن را مملو از نگهبانهایی سخت و شهابها یافتیم﴿۸﴾
وَأَنَّا كُنَّا نَقْعُدُ مِنْهَا مَقَاعِدَ لِلسَّمْعِ ۖفَمَن يَسْتَمِعِ الْآنَ يَجِدْ لَهُ شِهَابًا رَّصَدًا ﴿٩﴾
و البته ما از آن ( آسمان) در جایگاه هایی برای شنیدن می نشستیم و هر کس الان بخواهد بشنود شهابی را در کمین خودش می یابد ﴿۹﴾
وَأَنَّا لَا نَدْرِي أَشَرٌّ أُرِيدَ بِمَن فِي الْأَرْضِ أَمْ أَرَادَ بِهِمْ رَبُّهُمْ رَشَدًا ﴿١٠﴾
و البته ما نمی دانیم که آیا برای کسانی که در زمین هستند شرّی خواسته شده یا پروردگارشان برای آنها ترقی و تکامل را می خواهد ﴿۱۰﴾
وَأَنَّا مِنَّا الصَّالِحُونَ وَمِنَّا دُونَ ذَٰلِكَ ۖ كُنَّا طَرَائِقَ قِدَدًا ﴿١١﴾
و البته از ما شایستگانی هستند و از ما غیر از آن شایسته ها هستند زیرا ما دارای عقایدی مختلف در راه های گوناگون هستیم ﴿۱۱﴾
وَأَنَّا ظَنَنَّا أَن لَّن نُّعْجِزَ اللَّـهَ فِي الْأَرْضِ وَلَن نُّعْجِزَهُ هَرَبًا ﴿١٢﴾
و ما یقین داریم که هرگز نمی توانیم خدا را عاجز کنیم و هرگز با فرار کردن او (خدا) را نمی توانیم عاجز کنیم ﴿۱۲﴾
وَأَنَّا لَمَّا سَمِعْنَا الْهُدَىٰ آمَنَّا بِهِ ۖ فَمَن يُؤْمِن بِرَبِّهِ فَلَا يَخَافُ بَخْسًا وَلَا رَهَقًا ﴿١٣﴾
و البته وقتی که ما ندای هدایت را شنیدیم به آن ایمان آوردیم و هر کس به پروردگارش ایمان بیاورد پس از ستم و سخت گیری هراس نداشته باشد ﴿۱۳﴾
وَأَنَّا مِنَّا الْمُسْلِمُونَ وَمِنَّا الْقَاسِطُونَ ۖ فَمَنْ أَسْلَمَ فَأُولَـٰئِكَ تَحَرَّوْا رَشَدًا ﴿١٤﴾
و آنکه از ما مسلمانان هستند و از ما جفاکاران هستند و آنکس که اسلام آورد پس آنها راه رشد و هدایت را طلب می کنند ﴿۱۴﴾
وَأَمَّا الْقَاسِطُونَ فَكَانُوا لِجَهَنَّمَ حَطَبًا ﴿١٥﴾
و اما جفا کاران پس آنها هیزمی برای جهنم میباشند ﴿۱۵﴾
وَأَن لَّوِ اسْتَقَامُوا عَلَى الطَّرِيقَةِ لَأَسْقَيْنَاهُم مَّاءً غَدَقًا ﴿١٦﴾
و اگر برراه و روش (حق) استقامت می کردند حتمآ به آنها آبی شیرین و فراوان مینوشاندیم ﴿۱۶﴾
لِّنَفْتِنَهُمْ فِيهِ ۚوَمَن يُعْرِضْ عَن ذِكْرِ رَبِّهِ يَسْلُكْهُ عَذَابًا صَعَدًا ﴿١٧﴾
تا آنها را در آن (نعمت آب) به فتنه اندازیم و هر کس که از یاد آوردن پروردگارش رو گردان شود او را در عذابی سخت بالا میبرد ﴿۱۷﴾
وَأَنَّ الْمَسَاجِدَ لِلَّـهِ فَلَا تَدْعُوا مَعَ اللَّـهِ أَحَدًا ﴿١٨﴾
و آنکه مکانهای سجده (مساجد) برای خداست پس با خدا احدی را ( برای حاجت خواستن) صدا نکنید ﴿۱۸﴾
وَأَنَّهُ لَمَّا قَامَ عَبْدُ اللَّـهِ يَدْعُوهُ كَادُوا يَكُونُونَ عَلَيْهِ لِبَدًا ﴿١٩﴾
و آنکه هر گاه بنده ی خدا برخاست که او را صدا کند گرداگرد او جمع شدند که او را منع کنند ﴿۱۹﴾
قُلْ إِنَّمَا أَدْعُو رَبِّي وَلَا أُشْرِكُ بِهِ أَحَدًا ﴿٢٠﴾
بگو غیر از این نیست که من (برای حاجت خواستن فقط) پروردگارم را صدا میزنم و احدی را با او شریک نمی گردانم ﴿۲۰﴾
قُلْ إِنِّي لَا أَمْلِكُ لَكُمْ ضَرًّا وَلَا رَشَدًا﴿٢١﴾
بگو من مالک ضرر و رشد و هدایتی برای شما نیستم ﴿۲۱﴾
قُلْ إِنِّي لَن يُجِيرَنِي مِنَ اللَّـهِ أَحَدٌ وَلَنْ أَجِدَ مِن دُونِهِ مُلْتَحَدًا ﴿٢٢﴾
بگو هرگز کسی نمی تواند از (خشم) خدا به من پناه دهد و هرگز غیر از خدا برای خود پناه گاهی نمی یابم ﴿۲۲﴾
إِلَّا بَلَاغًا مِّنَ اللَّـهِ وَرِسَالَاتِهِ ۚ وَمَن يَعْصِ اللَّـهَ وَرَسُولَهُ فَإِنَّ لَهُ نَارَ جَهَنَّمَ خَالِدِينَ فِيهَا أَبَدًا ﴿٢٣﴾
مگر ابلاغی از خدا و رسالاتش و هرکس از خدا و رسولش نا فرمانی کند پس البته برای او آتش جهنم است که در آن برای همیشه اقامت می گزینند ﴿۲۳﴾
حَتَّىٰ إِذَا رَأَوْا مَا يُوعَدُونَ فَسَيَعْلَمُونَ مَنْ أَضْعَفُ نَاصِرًا وَأَقَلُّ عَدَدًا ﴿٢٤﴾
تا هنگامیکه آنچه وعده داده میشوند را می بینند و بزودی خواهند دانست که چه کسی یاورانش ضعیف تر و تعداد نیروهایش کمتر است ﴿۲۴﴾
قُلْ إِنْ أَدْرِي أَقَرِيبٌ مَّا تُوعَدُونَ أَمْ يَجْعَلُ لَهُ رَبِّي أَمَدًا ﴿٢٥﴾
بگو من نمیدانم آنچه را که وعده داده میشوید نزدیک است یا اینکه پروردگارم برای آن سر رسید معیّنی قرار داده ﴿۲۵﴾
عَالِمُ الْغَيْبِ فَلَا يُظْهِرُ عَلَىٰ غَيْبِهِ أَحَدًا ﴿٢٦﴾
دانای غیب خداست و غیب خود را برای احدی آشکار نمی کند ﴿۲۶﴾
إِلَّا مَنِ ارْتَضَىٰ مِن رَّسُولٍ فَإِنَّهُ يَسْلُكُ مِن بَيْنِ يَدَيْهِ وَمِنْ خَلْفِهِ رَصَدًا ﴿٢٧﴾
مگر برای هر کس از رسولان آنچه را که از غیب راضی باشد و البته آن (رسول) از پیش رویش و از پشت سرش نگهبانهایی میروند (هیچ کس غیر از خدای دانا و حکیم غیب نمیداند) ﴿۲۷﴾
لِّيَعْلَمَ أَن قَدْ أَبْلَغُوا رِسَالَاتِ رَبِّهِمْ وَأَحَاطَ بِمَا لَدَيْهِمْ وَأَحْصَىٰ كُلَّ شَيْءٍ عَدَدًا ﴿٢٨﴾
البته میداند که آن (رسولان) حتماً رسالات (فرستاده های) پروردگارشان را ابلاغ می کنند و (خدا) به آنچه نزد آنها(رسولان) است احاطه دارد و هر چیزی را (خدا) با عدد میشمارد﴿۲۸﴾
يَهْدِي إِلَى الرُّشْدِ فَآمَنَّا بِهِ ۖ وَلَن نُّشْرِكَ بِرَبِّنَا أَحَدًا﴿٢﴾
بسوی رشد هدایت میکند و به آن ایمان آوردیم و هرگز احدی را با پروردگارمان شریک نمی کنیم ﴿۲﴾
وَأَنَّهُ تَعَالَىٰ جَدُّ رَبِّنَا مَا اتَّخَذَ صَاحِبَةً وَلَا وَلَدًا ﴿٣﴾
و آنکه حقیقت پروردگار ما برتر است نه همسری گرفته و نه فرزندی ﴿۳﴾
وَأَنَّهُ كَانَ يَقُولُ سَفِيهُنَا عَلَى اللَّـهِ شَطَطًا ﴿٤﴾
و البته آنکه بی خردان ما سخنان بناحق بر خدا می گویند﴿۴﴾
وَأَنَّا ظَنَنَّا أَن لَّن تَقُولَ الْإِنسُ وَالْجِنُّ عَلَى اللَّـهِ كَذِبًا ﴿٥﴾
و البته ما تصور نمی کردیم که انس و جن هرگز بر خدا دروغ نمی بندند ﴿۵﴾
وَأَنَّهُ كَانَ رِجَالٌ مِّنَ الْإِنسِ يَعُوذُونَ بِرِجَالٍ مِّنَ الْجِنِّ فَزَادُوهُمْ رَهَقًا ﴿٦﴾
و آنکه مردانی از انسانها به مردانی از جن پناه میبردند و بر جهالتشان می افزودند ﴿۶﴾
وَأَنَّهُمْ ظَنُّوا كَمَا ظَنَنتُمْ أَن لَّن يَبْعَثَ اللَّـهُ أَحَدًا ﴿٧﴾
و البته آنها همانگونه که شما تصور می کنید تصور می کردند که خدا هرگز احدی را (بر نمی انگیزد) دوباره زنده نمی کند ﴿۷﴾
وَأَنَّا لَمَسْنَا السَّمَاءَ فَوَجَدْنَاهَا مُلِئَتْ حَرَسًا شَدِيدًا وَشُهُبًا ﴿٨﴾
و البته ما آسمان را دیدیم (یا لمس کردیم) و آن را مملو از نگهبانهایی سخت و شهابها یافتیم﴿۸﴾
وَأَنَّا كُنَّا نَقْعُدُ مِنْهَا مَقَاعِدَ لِلسَّمْعِ ۖفَمَن يَسْتَمِعِ الْآنَ يَجِدْ لَهُ شِهَابًا رَّصَدًا ﴿٩﴾
و البته ما از آن ( آسمان) در جایگاه هایی برای شنیدن می نشستیم و هر کس الان بخواهد بشنود شهابی را در کمین خودش می یابد ﴿۹﴾
وَأَنَّا لَا نَدْرِي أَشَرٌّ أُرِيدَ بِمَن فِي الْأَرْضِ أَمْ أَرَادَ بِهِمْ رَبُّهُمْ رَشَدًا ﴿١٠﴾
و البته ما نمی دانیم که آیا برای کسانی که در زمین هستند شرّی خواسته شده یا پروردگارشان برای آنها ترقی و تکامل را می خواهد ﴿۱۰﴾
وَأَنَّا مِنَّا الصَّالِحُونَ وَمِنَّا دُونَ ذَٰلِكَ ۖ كُنَّا طَرَائِقَ قِدَدًا ﴿١١﴾
و البته از ما شایستگانی هستند و از ما غیر از آن شایسته ها هستند زیرا ما دارای عقایدی مختلف در راه های گوناگون هستیم ﴿۱۱﴾
وَأَنَّا ظَنَنَّا أَن لَّن نُّعْجِزَ اللَّـهَ فِي الْأَرْضِ وَلَن نُّعْجِزَهُ هَرَبًا ﴿١٢﴾
و ما یقین داریم که هرگز نمی توانیم خدا را عاجز کنیم و هرگز با فرار کردن او (خدا) را نمی توانیم عاجز کنیم ﴿۱۲﴾
وَأَنَّا لَمَّا سَمِعْنَا الْهُدَىٰ آمَنَّا بِهِ ۖ فَمَن يُؤْمِن بِرَبِّهِ فَلَا يَخَافُ بَخْسًا وَلَا رَهَقًا ﴿١٣﴾
و البته وقتی که ما ندای هدایت را شنیدیم به آن ایمان آوردیم و هر کس به پروردگارش ایمان بیاورد پس از ستم و سخت گیری هراس نداشته باشد ﴿۱۳﴾
وَأَنَّا مِنَّا الْمُسْلِمُونَ وَمِنَّا الْقَاسِطُونَ ۖ فَمَنْ أَسْلَمَ فَأُولَـٰئِكَ تَحَرَّوْا رَشَدًا ﴿١٤﴾
و آنکه از ما مسلمانان هستند و از ما جفاکاران هستند و آنکس که اسلام آورد پس آنها راه رشد و هدایت را طلب می کنند ﴿۱۴﴾
وَأَمَّا الْقَاسِطُونَ فَكَانُوا لِجَهَنَّمَ حَطَبًا ﴿١٥﴾
و اما جفا کاران پس آنها هیزمی برای جهنم میباشند ﴿۱۵﴾
وَأَن لَّوِ اسْتَقَامُوا عَلَى الطَّرِيقَةِ لَأَسْقَيْنَاهُم مَّاءً غَدَقًا ﴿١٦﴾
و اگر برراه و روش (حق) استقامت می کردند حتمآ به آنها آبی شیرین و فراوان مینوشاندیم ﴿۱۶﴾
لِّنَفْتِنَهُمْ فِيهِ ۚوَمَن يُعْرِضْ عَن ذِكْرِ رَبِّهِ يَسْلُكْهُ عَذَابًا صَعَدًا ﴿١٧﴾
تا آنها را در آن (نعمت آب) به فتنه اندازیم و هر کس که از یاد آوردن پروردگارش رو گردان شود او را در عذابی سخت بالا میبرد ﴿۱۷﴾
وَأَنَّ الْمَسَاجِدَ لِلَّـهِ فَلَا تَدْعُوا مَعَ اللَّـهِ أَحَدًا ﴿١٨﴾
و آنکه مکانهای سجده (مساجد) برای خداست پس با خدا احدی را ( برای حاجت خواستن) صدا نکنید ﴿۱۸﴾
وَأَنَّهُ لَمَّا قَامَ عَبْدُ اللَّـهِ يَدْعُوهُ كَادُوا يَكُونُونَ عَلَيْهِ لِبَدًا ﴿١٩﴾
و آنکه هر گاه بنده ی خدا برخاست که او را صدا کند گرداگرد او جمع شدند که او را منع کنند ﴿۱۹﴾
قُلْ إِنَّمَا أَدْعُو رَبِّي وَلَا أُشْرِكُ بِهِ أَحَدًا ﴿٢٠﴾
بگو غیر از این نیست که من (برای حاجت خواستن فقط) پروردگارم را صدا میزنم و احدی را با او شریک نمی گردانم ﴿۲۰﴾
قُلْ إِنِّي لَا أَمْلِكُ لَكُمْ ضَرًّا وَلَا رَشَدًا﴿٢١﴾
بگو من مالک ضرر و رشد و هدایتی برای شما نیستم ﴿۲۱﴾
قُلْ إِنِّي لَن يُجِيرَنِي مِنَ اللَّـهِ أَحَدٌ وَلَنْ أَجِدَ مِن دُونِهِ مُلْتَحَدًا ﴿٢٢﴾
بگو هرگز کسی نمی تواند از (خشم) خدا به من پناه دهد و هرگز غیر از خدا برای خود پناه گاهی نمی یابم ﴿۲۲﴾
إِلَّا بَلَاغًا مِّنَ اللَّـهِ وَرِسَالَاتِهِ ۚ وَمَن يَعْصِ اللَّـهَ وَرَسُولَهُ فَإِنَّ لَهُ نَارَ جَهَنَّمَ خَالِدِينَ فِيهَا أَبَدًا ﴿٢٣﴾
مگر ابلاغی از خدا و رسالاتش و هرکس از خدا و رسولش نا فرمانی کند پس البته برای او آتش جهنم است که در آن برای همیشه اقامت می گزینند ﴿۲۳﴾
حَتَّىٰ إِذَا رَأَوْا مَا يُوعَدُونَ فَسَيَعْلَمُونَ مَنْ أَضْعَفُ نَاصِرًا وَأَقَلُّ عَدَدًا ﴿٢٤﴾
تا هنگامیکه آنچه وعده داده میشوند را می بینند و بزودی خواهند دانست که چه کسی یاورانش ضعیف تر و تعداد نیروهایش کمتر است ﴿۲۴﴾
قُلْ إِنْ أَدْرِي أَقَرِيبٌ مَّا تُوعَدُونَ أَمْ يَجْعَلُ لَهُ رَبِّي أَمَدًا ﴿٢٥﴾
بگو من نمیدانم آنچه را که وعده داده میشوید نزدیک است یا اینکه پروردگارم برای آن سر رسید معیّنی قرار داده ﴿۲۵﴾
عَالِمُ الْغَيْبِ فَلَا يُظْهِرُ عَلَىٰ غَيْبِهِ أَحَدًا ﴿٢٦﴾
دانای غیب خداست و غیب خود را برای احدی آشکار نمی کند ﴿۲۶﴾
إِلَّا مَنِ ارْتَضَىٰ مِن رَّسُولٍ فَإِنَّهُ يَسْلُكُ مِن بَيْنِ يَدَيْهِ وَمِنْ خَلْفِهِ رَصَدًا ﴿٢٧﴾
مگر برای هر کس از رسولان آنچه را که از غیب راضی باشد و البته آن (رسول) از پیش رویش و از پشت سرش نگهبانهایی میروند (هیچ کس غیر از خدای دانا و حکیم غیب نمیداند) ﴿۲۷﴾
لِّيَعْلَمَ أَن قَدْ أَبْلَغُوا رِسَالَاتِ رَبِّهِمْ وَأَحَاطَ بِمَا لَدَيْهِمْ وَأَحْصَىٰ كُلَّ شَيْءٍ عَدَدًا ﴿٢٨﴾
البته میداند که آن (رسولان) حتماً رسالات (فرستاده های) پروردگارشان را ابلاغ می کنند و (خدا) به آنچه نزد آنها(رسولان) است احاطه دارد و هر چیزی را (خدا) با عدد میشمارد﴿۲۸﴾
و احاط
بما لدیهم ۵/۵/۱۳۹۲ شنبه بندۀ خدا
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر