سورة الجاثية
بِسْمِ اللَّـهِ الرَّحْمَـٰنِ الرَّحِيمِ
بِسْمِ اللَّـهِ الرَّحْمَـٰنِ الرَّحِيمِ
بنام
خدای رحم کنندۀ رحم گستر
حم ﴿١﴾
حم ﴿١﴾
حم ﴿۱﴾
تَنزِيلُ الْكِتَابِ مِنَ اللَّـهِ الْعَزِيزِ الْحَكِيمِ ﴿٢﴾
نازل کردن کتاب از جانب خدای عزتمند با حکمت است ﴿۲﴾
إِنَّ فِي السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ لَآيَاتٍ لِّلْمُؤْمِنِينَ ﴿٣﴾
البته که در آسمانها و زمین آیاتی برای مومنان است ﴿۳﴾
وَفِي خَلْقِكُمْ وَمَا يَبُثُّ مِن دَابَّةٍ آيَاتٌ لِّقَوْمٍ يُوقِنُونَ ﴿٤﴾
در خلقت شما و آنچه از جاندارانی که پراکنده می سازد آیاتی است برای قومی که یقین دارند ﴿۴﴾
وَاخْتِلَافِ اللَّيْلِ وَالنَّهَارِ وَمَا أَنزَلَ اللَّـهُ مِنَ السَّمَاءِ مِن رِّزْقٍ فَأَحْيَا بِهِ الْأَرْضَ بَعْدَ مَوْتِهَا وَتَصْرِيفِ الرِّيَاحِ آيَاتٌ لِّقَوْمٍ يَعْقِلُونَ ﴿٥﴾
و اختلاف شب و روز و آنچه که خدا از روزی از آسمان نازل کرد و بوسیله ی آن زمین را زنده کرد و گردش بادها آیاتی است برای قومی که عقلشان را بکار می برند ﴿۵﴾
تِلْكَ آيَاتُ اللَّـهِ نَتْلُوهَا عَلَيْكَ بِالْحَقِّ ۖ فَبِأَيِّ حَدِيثٍ بَعْدَ اللَّـهِ وَآيَاتِهِ يُؤْمِنُونَ ﴿٦﴾
آن آیات خداست که بر حق آن را بر تو می خوانیم پس به کدام حدیث بعد از خدا و آیاتش ایمان می آورند ﴿۶﴾
وَيْلٌ لِّكُلِّ أَفَّاكٍ أَثِيمٍ ﴿٧﴾
وای بر هر دروغ پرداز گناهکاری ﴿۷﴾
يَسْمَعُ آيَاتِ اللَّـهِ تُتْلَىٰ عَلَيْهِ ثُمَّ يُصِرُّ مُسْتَكْبِرًا كَأَن لَّمْ يَسْمَعْهَا ۖ فَبَشِّرْهُ بِعَذَابٍ أَلِيمٍ ﴿٨﴾
آیات خدا را که بر او خوانده می شود میشنود سپس (بر گناه خود) متکبرانه پا فشاری می کند طوری که گویا آن را نمی شنود پس او را به عذابی دردناک بشارت بده ﴿۸﴾
وَإِذَا عَلِمَ مِنْ آيَاتِنَا شَيْئًا اتَّخَذَهَا هُزُوًا ۚ أُولَـٰئِكَ لَهُمْ عَذَابٌ مُّهِينٌ ﴿٩﴾
و وقتی که از آیات ما چیزی بداند آن را به مسخره می گیرد آنان هستند که بایشان عذابی خوار کننده است ﴿۹﴾
مِّن وَرَائِهِمْ جَهَنَّمُ ۖ وَلَا يُغْنِي عَنْهُم مَّا كَسَبُوا شَيْئًا وَلَا مَا اتَّخَذُوا مِن دُونِ اللَّـهِ أَوْلِيَاءَ ۖ وَلَهُمْ عَذَابٌ عَظِيمٌ ﴿١٠﴾
از پشت سرشان جهنم است و آن چیز هایی را که کسب کردند برای آنها سودی نداشت و نه آنچه را که غیر از خدا اولیایی برای خود گرفتند (نیز سودی برایشان نداشت) و برای آنها عذابی بزرگ است ﴿۱۰﴾
هَـٰذَا هُدًى ۖ وَالَّذِينَ كَفَرُوا بِآيَاتِ رَبِّهِمْ لَهُمْ عَذَابٌ مِّن رِّجْزٍ أَلِيمٌ ﴿١١﴾
این (کتاب) هدایت است و کسانی که آیات پروردگارشان را انکار میکنند برای آنها عذابی دردناک از پلیدی است﴿۱۱﴾
اللَّـهُ الَّذِي سَخَّرَ لَكُمُ الْبَحْرَ لِتَجْرِيَ الْفُلْكُ فِيهِ بِأَمْرِهِ وَلِتَبْتَغُوا مِن فَضْلِهِ وَلَعَلَّكُمْ تَشْكُرُونَ ﴿١٢﴾
خدا کسی است که دریا را برای شما به حرکت در آورد تا کشتی در آن روان گردد با دستور او (خدا) و تا از نعمت او جستجو کنید و شاید شما تشکر کنید ﴿۱۲﴾
وَسَخَّرَ لَكُم مَّا فِي السَّمَاوَاتِ وَمَا فِي الْأَرْضِ جَمِيعًا مِّنْهُ ۚ إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَآيَاتٍ لِّقَوْمٍ يَتَفَكَّرُونَ﴿١٣﴾
و آنچه در آسمانها و آنچه در زمین است را برای شما به حرکت در آورد همگی از اوست البته در آن حتمآ نشانه هایی برای قومی است که تفکر میکنند ﴿۱۳﴾
قُل لِّلَّذِينَ آمَنُوا يَغْفِرُوا لِلَّذِينَ لَا يَرْجُونَ أَيَّامَ اللَّـهِ لِيَجْزِيَ قَوْمًا بِمَا كَانُوا يَكْسِبُونَ ﴿١٤﴾
به کسانی که ایمان آوردند بگو : در مورد کسانی که امیدی به روزهای خدا ندارند گذشت کنند تا خداوند هر قومی را بواسطه ی آنچه کسب میکردند کیفر یا پاداش دهد ﴿۱۴﴾
مَنْ عَمِلَ صَالِحًا فَلِنَفْسِهِ ۖ وَمَنْ أَسَاءَ فَعَلَيْهَا ۖ ثُمَّ إِلَىٰ رَبِّكُمْ تُرْجَعُونَ ﴿١٥﴾
هر کس عمل شایسته کند برای خودش است و هرکس بدی کند پس بر آن بدی است سپس
بسوی پروردگارتان بر می گردید ﴿۱۵﴾
وَلَقَدْ آتَيْنَا بَنِي إِسْرَائِيلَ الْكِتَابَ وَالْحُكْمَ وَالنُّبُوَّةَ وَرَزَقْنَاهُم مِّنَ الطَّيِّبَاتِ وَفَضَّلْنَاهُمْ عَلَى الْعَالَمِينَ ﴿١٦﴾
و البته که ما به بنی اسراییل کتاب و حکم و نبوت دادیم و از پاکیزه ها به آنها روزی دادیم و آنها را نسبت به جهان ها نعمت دادیم ﴿۱۶﴾
وَآتَيْنَاهُم بَيِّنَاتٍ مِّنَ الْأَمْرِ ۖ فَمَا اخْتَلَفُوا إِلَّا مِن بَعْدِ مَا جَاءَهُمُ الْعِلْمُ بَغْيًا بَيْنَهُمْ ۚ إِنَّ رَبَّكَ يَقْضِي بَيْنَهُمْ يَوْمَ الْقِيَامَةِ فِيمَا كَانُوا فِيهِ يَخْتَلِفُونَ ﴿١٧﴾
و از دستور دلایل روشنی به آنها دادیم و آنها در میان خود با عصیانگری اختلاف نکردند مگر بعد از آنچه از دانش برایشان آمد البته پروردگارتو روز قیامت بین آنها در باره ی آنچه در مورد ان اختلاف می کردند قضاوت می کند ﴿۱۷﴾
ثُمَّ جَعَلْنَاكَ عَلَىٰ شَرِيعَةٍ مِّنَ الْأَمْرِ فَاتَّبِعْهَا وَلَا تَتَّبِعْ أَهْوَاءَ الَّذِينَ لَا يَعْلَمُونَ ﴿١٨﴾
سپس تو را بر طریقی از دستور قرار دادیم پس از آن پیروی کن و از هواهای کسانی که نمی دانند پیروی نکن ﴿۱۸﴾
إِنَّهُمْ لَن يُغْنُوا عَنكَ مِنَ اللَّـهِ شَيْئًا ۚ وَإِنَّ الظَّالِمِينَ بَعْضُهُمْ أَوْلِيَاءُ بَعْضٍ ۖ وَاللَّـهُ وَلِيُّ الْمُتَّقِينَ ﴿١٩﴾
البته آنها در مقابل خدا چیزی را از تو نمی توانند بی نیاز کنند و البته که ستمگران بعضی از آنها اولیاء بعضی دیگر هستند و خدا ولی کسانی است که حدود را رعایت می کنند ﴿۱۹﴾
هَـٰذَا بَصَائِرُ لِلنَّاسِ وَهُدًى وَرَحْمَةٌ لِّقَوْمٍ يُوقِنُونَ ﴿٢٠﴾
این (قرآن) بینشهایی برای مردم است و هدایت و رحمتی است برای قومی که یقین دارند ﴿۲۰﴾
أَمْ حَسِبَ الَّذِينَ اجْتَرَحُوا السَّيِّئَاتِ أَن نَّجْعَلَهُمْ كَالَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ سَوَاءً مَّحْيَاهُمْ وَمَمَاتُهُمْ ۚسَاءَ مَا يَحْكُمُونَ ﴿٢١﴾
آیا کسانی که مرتکب بدی ها میشوند اینگونه حساب میکنند که آنها را مانند کسانی که ایمان آوردند و عمل صالح انجام دادند قرار می دهیم ؟ زندگی و مرگشان برابر است ؟ بسیار بد است آنچه را که حکم میکنند ﴿۲۱﴾
وَخَلَقَ اللَّـهُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضَ بِالْحَقِّ وَلِتُجْزَىٰ كُلُّ نَفْسٍ بِمَا كَسَبَتْ وَهُمْ لَا يُظْلَمُونَ ﴿٢٢﴾
و خدا آسمانها و زمین را به حقیقت خلق کرد و برای آنکه هر نفسی برای آنچه که کسب کرده پاداش داده می شود و به آنها ستم نمی شود ﴿۲۲﴾
أَفَرَأَيْتَ مَنِ اتَّخَذَ إِلَـٰهَهُ هَوَاهُ وَأَضَلَّهُ اللَّـهُ عَلَىٰ عِلْمٍ وَخَتَمَ عَلَىٰ سَمْعِهِ وَقَلْبِهِ وَجَعَلَ عَلَىٰ بَصَرِهِ غِشَاوَةً فَمَن يَهْدِيهِ مِن بَعْدِ اللَّـهِ ۚأَفَلَا تَذَكَّرُونَ ﴿٢٣﴾
آیا دیدی آنکس را که هوای (نفس) خود را بعنوان خدای خود برگرفت ؟ (از هوای نفس خود پیروی کرد؟) و خدا او را گمراه کرد ؟ و بر گوش و قلب او مهر زد ؟ و بر بینش او پرده افکند ؟ و چه کسی بعد از خدا می تواند او را هدایت کند آیا متذکر نمی شوید ؟ ﴿۲۳﴾
وَقَالُوا مَا هِيَ إِلَّا حَيَاتُنَا الدُّنْيَا نَمُوتُ وَنَحْيَا وَمَا يُهْلِكُنَا إِلَّا الدَّهْرُ ۚ وَمَا لَهُم بِذَٰلِكَ مِنْ عِلْمٍ ۖ إِنْ هُمْ إِلَّا يَظُنُّونَ﴿٢٤﴾
و گفتند : چیز دیگری غیر از زندگی دنیا نیست می میریم و زنده می شویم و ما را چیزی غیر از روزگار (طبیعت) از بین نمی برد و برای آنها در آنچه (می گویند) دانشی نیست البته آنها غیراز چیز هایی که می پندارند یا خیال میکنند چیزی نمی دانند ﴿۲۴﴾
وَإِذَا تُتْلَىٰ عَلَيْهِمْ آيَاتُنَا بَيِّنَاتٍ مَّا كَانَ حُجَّتَهُمْ إِلَّا أَن قَالُوا ائْتُوا بِآبَائِنَا إِن كُنتُمْ صَادِقِينَ ﴿٢٥﴾
و وقتی که آیات ما بروشنی بر آنها خوانده می شود دلیل آنها چیز دیگری نبود غیر از آنکه گفتند پدرانمان (که مرده اند) را بیاورید اگر شما راست می گویید ﴿۲۵﴾
قُلِ اللَّـهُ يُحْيِيكُمْ ثُمَّ يُمِيتُكُمْ ثُمَّ يَجْمَعُكُمْ إِلَىٰ يَوْمِ الْقِيَامَةِ لَا رَيْبَ فِيهِ وَلَـٰكِنَّ أَكْثَرَ النَّاسِ لَا يَعْلَمُونَ ﴿٢٦﴾
بگو خدا شما را زنده میکند سپس شما ر می میراند سپس شما را بسوی روز قیامت که در آن شکی نیست جمع میکند و لکن بیشتر مردم نمی دانند ﴿۲۶﴾
وَلِلَّـهِ مُلْكُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ ۚوَيَوْمَ تَقُومُ السَّاعَةُ يَوْمَئِذٍ يَخْسَرُ الْمُبْطِلُونَ ﴿٢٧﴾
و ملکوت (ملک) آسمانها و زمین مخصوص خداوند است و روزی که ساعت ( قیامت) بر پا داشته شود در آن روز مروجان باطل زیان میکنند ﴿۲۷﴾
وَتَرَىٰ كُلَّ أُمَّةٍ جَاثِيَةً ۚ كُلُّ أُمَّةٍ تُدْعَىٰ إِلَىٰ كِتَابِهَا الْيَوْمَ تُجْزَوْنَ مَا كُنتُمْ تَعْمَلُونَ﴿٢٨﴾
و ( در ان روز ) می بینی که هر امتی به زانو در آمده هر امتی بسوی کتاب خودش خوانده می شود امروز برای آنچه عمل میکردید کیفر یا پاداش داده می شوید ﴿۲۸﴾
هَـٰذَا كِتَابُنَا يَنطِقُ عَلَيْكُم بِالْحَقِّ ۚ إِنَّا كُنَّا نَسْتَنسِخُ مَا كُنتُمْ تَعْمَلُونَ ﴿٢٩﴾
این کتاب ماست که به حقیقت با شما سخن می گوید البته که ما از آنچه عمل می کردید نسخه برداری می کردیم ﴿۲۹﴾
فَأَمَّا الَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ فَيُدْخِلُهُمْ رَبُّهُمْ فِي رَحْمَتِهِ ۚ ذَٰلِكَ هُوَ الْفَوْزُ الْمُبِينُ ﴿٣٠﴾
و اما کسانی که ایمان آوردند و عمل شایسته انجام دادند پس پروردگارشان آنها را در رحمت خود داخل می گرداند آن همان رستگاری روشنگر است ﴿۳۰﴾
وَأَمَّا الَّذِينَ كَفَرُوا أَفَلَمْ تَكُنْ آيَاتِي تُتْلَىٰ عَلَيْكُمْ فَاسْتَكْبَرْتُمْ وَكُنتُمْ قَوْمًا مُّجْرِمِينَ ﴿٣١﴾
و اما کسانی که انکار کردند آیا آیات من نبودند که بر شما خوانده میشد و شما (در مقابل آیات) ادعای بزرگ بودن می کردید ؟ و قومی مجرم بودید ﴿۳۱﴾
وَإِذَا قِيلَ إِنَّ وَعْدَ اللَّـهِ حَقٌّ وَالسَّاعَةُ لَا رَيْبَ فِيهَا قُلْتُم مَّا نَدْرِي مَا السَّاعَةُ إِن نَّظُنُّ إِلَّا ظَنًّا وَمَا نَحْنُ بِمُسْتَيْقِنِينَ ﴿٣٢﴾
و وقتی که به انها گفته شد که وعده ی خدا حقیقی است و ساعت (قیامت) در آن شکی نیست گفتید : نمیدانیم ساعت (قیامت) چیست ما گمان نمی کنیم (که ساعت قیامت حقیقی باشد) مگر آنکه (آن را در حد) حدس زدن میدانیم و ما به آن یقین نداریم ﴿۳۲﴾
وَبَدَا لَهُمْ سَيِّئَاتُ مَا عَمِلُوا وَحَاقَ بِهِم مَّا كَانُوا بِهِ يَسْتَهْزِئُونَ﴿٣٣﴾
و آنها بدی های آنچه عمل میکردند را مبادله کردند و آنچه را مسخره میکردند بر آنها تحقق یافت ﴿۳۳﴾
وَقِيلَ الْيَوْمَ نَنسَاكُمْ كَمَا نَسِيتُمْ لِقَاءَ يَوْمِكُمْ هَـٰذَا وَمَأْوَاكُمُ النَّارُ وَمَا لَكُم مِّن نَّاصِرِينَ ﴿٣٤﴾
و گفته شود امروز شما ر فراموش میکنیم همانگونه که برخورد و تلاقی امروزتان را فراموش کردید و جایگاه شما آتش است و یاورانی برای شما وجود ندارد ﴿۳۴﴾
ذَٰلِكُم بِأَنَّكُمُ اتَّخَذْتُمْ آيَاتِ اللَّـهِ هُزُوًا وَغَرَّتْكُمُ الْحَيَاةُ الدُّنْيَا ۚ فَالْيَوْمَ لَا يُخْرَجُونَ مِنْهَا وَلَا هُمْ يُسْتَعْتَبُونَ ﴿٣٥﴾
آن بدلیل آنست که شما آیات خدا را مسخره می کردید و زندگی دنیا شما را فریب داد و امروز از آن (آتش) بیرون آورده نمی شوند و نه آنکه آنها مورد رضایت (خدا) قرار می گیرند ﴿۳۵﴾
فَلِلَّـهِ الْحَمْدُ رَبِّ السَّمَاوَاتِ وَرَبِّ الْأَرْضِ رَبِّ الْعَالَمِينَ ﴿٣٦﴾
و ستایش فقط مخصوص خداست پروردگار آسمانها و زمین پروردگار جهان ها ﴿۳۶﴾
وَلَهُ الْكِبْرِيَاءُ فِي السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ ۖ وَهُوَ الْعَزِيزُ الْحَكِيمُ ﴿٣٧﴾
و بزرگی و عظمت در اسمانها مخصوص اوست و او نیرومند با حکمت است ﴿۳۷﴾
تَنزِيلُ الْكِتَابِ مِنَ اللَّـهِ الْعَزِيزِ الْحَكِيمِ ﴿٢﴾
نازل کردن کتاب از جانب خدای عزتمند با حکمت است ﴿۲﴾
إِنَّ فِي السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ لَآيَاتٍ لِّلْمُؤْمِنِينَ ﴿٣﴾
البته که در آسمانها و زمین آیاتی برای مومنان است ﴿۳﴾
وَفِي خَلْقِكُمْ وَمَا يَبُثُّ مِن دَابَّةٍ آيَاتٌ لِّقَوْمٍ يُوقِنُونَ ﴿٤﴾
در خلقت شما و آنچه از جاندارانی که پراکنده می سازد آیاتی است برای قومی که یقین دارند ﴿۴﴾
وَاخْتِلَافِ اللَّيْلِ وَالنَّهَارِ وَمَا أَنزَلَ اللَّـهُ مِنَ السَّمَاءِ مِن رِّزْقٍ فَأَحْيَا بِهِ الْأَرْضَ بَعْدَ مَوْتِهَا وَتَصْرِيفِ الرِّيَاحِ آيَاتٌ لِّقَوْمٍ يَعْقِلُونَ ﴿٥﴾
و اختلاف شب و روز و آنچه که خدا از روزی از آسمان نازل کرد و بوسیله ی آن زمین را زنده کرد و گردش بادها آیاتی است برای قومی که عقلشان را بکار می برند ﴿۵﴾
تِلْكَ آيَاتُ اللَّـهِ نَتْلُوهَا عَلَيْكَ بِالْحَقِّ ۖ فَبِأَيِّ حَدِيثٍ بَعْدَ اللَّـهِ وَآيَاتِهِ يُؤْمِنُونَ ﴿٦﴾
آن آیات خداست که بر حق آن را بر تو می خوانیم پس به کدام حدیث بعد از خدا و آیاتش ایمان می آورند ﴿۶﴾
وَيْلٌ لِّكُلِّ أَفَّاكٍ أَثِيمٍ ﴿٧﴾
وای بر هر دروغ پرداز گناهکاری ﴿۷﴾
يَسْمَعُ آيَاتِ اللَّـهِ تُتْلَىٰ عَلَيْهِ ثُمَّ يُصِرُّ مُسْتَكْبِرًا كَأَن لَّمْ يَسْمَعْهَا ۖ فَبَشِّرْهُ بِعَذَابٍ أَلِيمٍ ﴿٨﴾
آیات خدا را که بر او خوانده می شود میشنود سپس (بر گناه خود) متکبرانه پا فشاری می کند طوری که گویا آن را نمی شنود پس او را به عذابی دردناک بشارت بده ﴿۸﴾
وَإِذَا عَلِمَ مِنْ آيَاتِنَا شَيْئًا اتَّخَذَهَا هُزُوًا ۚ أُولَـٰئِكَ لَهُمْ عَذَابٌ مُّهِينٌ ﴿٩﴾
و وقتی که از آیات ما چیزی بداند آن را به مسخره می گیرد آنان هستند که بایشان عذابی خوار کننده است ﴿۹﴾
مِّن وَرَائِهِمْ جَهَنَّمُ ۖ وَلَا يُغْنِي عَنْهُم مَّا كَسَبُوا شَيْئًا وَلَا مَا اتَّخَذُوا مِن دُونِ اللَّـهِ أَوْلِيَاءَ ۖ وَلَهُمْ عَذَابٌ عَظِيمٌ ﴿١٠﴾
از پشت سرشان جهنم است و آن چیز هایی را که کسب کردند برای آنها سودی نداشت و نه آنچه را که غیر از خدا اولیایی برای خود گرفتند (نیز سودی برایشان نداشت) و برای آنها عذابی بزرگ است ﴿۱۰﴾
هَـٰذَا هُدًى ۖ وَالَّذِينَ كَفَرُوا بِآيَاتِ رَبِّهِمْ لَهُمْ عَذَابٌ مِّن رِّجْزٍ أَلِيمٌ ﴿١١﴾
این (کتاب) هدایت است و کسانی که آیات پروردگارشان را انکار میکنند برای آنها عذابی دردناک از پلیدی است﴿۱۱﴾
اللَّـهُ الَّذِي سَخَّرَ لَكُمُ الْبَحْرَ لِتَجْرِيَ الْفُلْكُ فِيهِ بِأَمْرِهِ وَلِتَبْتَغُوا مِن فَضْلِهِ وَلَعَلَّكُمْ تَشْكُرُونَ ﴿١٢﴾
خدا کسی است که دریا را برای شما به حرکت در آورد تا کشتی در آن روان گردد با دستور او (خدا) و تا از نعمت او جستجو کنید و شاید شما تشکر کنید ﴿۱۲﴾
وَسَخَّرَ لَكُم مَّا فِي السَّمَاوَاتِ وَمَا فِي الْأَرْضِ جَمِيعًا مِّنْهُ ۚ إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَآيَاتٍ لِّقَوْمٍ يَتَفَكَّرُونَ﴿١٣﴾
و آنچه در آسمانها و آنچه در زمین است را برای شما به حرکت در آورد همگی از اوست البته در آن حتمآ نشانه هایی برای قومی است که تفکر میکنند ﴿۱۳﴾
قُل لِّلَّذِينَ آمَنُوا يَغْفِرُوا لِلَّذِينَ لَا يَرْجُونَ أَيَّامَ اللَّـهِ لِيَجْزِيَ قَوْمًا بِمَا كَانُوا يَكْسِبُونَ ﴿١٤﴾
به کسانی که ایمان آوردند بگو : در مورد کسانی که امیدی به روزهای خدا ندارند گذشت کنند تا خداوند هر قومی را بواسطه ی آنچه کسب میکردند کیفر یا پاداش دهد ﴿۱۴﴾
مَنْ عَمِلَ صَالِحًا فَلِنَفْسِهِ ۖ وَمَنْ أَسَاءَ فَعَلَيْهَا ۖ ثُمَّ إِلَىٰ رَبِّكُمْ تُرْجَعُونَ ﴿١٥﴾
هر کس عمل شایسته کند برای خودش است و هرکس بدی کند پس بر آن بدی است سپس
بسوی پروردگارتان بر می گردید ﴿۱۵﴾
وَلَقَدْ آتَيْنَا بَنِي إِسْرَائِيلَ الْكِتَابَ وَالْحُكْمَ وَالنُّبُوَّةَ وَرَزَقْنَاهُم مِّنَ الطَّيِّبَاتِ وَفَضَّلْنَاهُمْ عَلَى الْعَالَمِينَ ﴿١٦﴾
و البته که ما به بنی اسراییل کتاب و حکم و نبوت دادیم و از پاکیزه ها به آنها روزی دادیم و آنها را نسبت به جهان ها نعمت دادیم ﴿۱۶﴾
وَآتَيْنَاهُم بَيِّنَاتٍ مِّنَ الْأَمْرِ ۖ فَمَا اخْتَلَفُوا إِلَّا مِن بَعْدِ مَا جَاءَهُمُ الْعِلْمُ بَغْيًا بَيْنَهُمْ ۚ إِنَّ رَبَّكَ يَقْضِي بَيْنَهُمْ يَوْمَ الْقِيَامَةِ فِيمَا كَانُوا فِيهِ يَخْتَلِفُونَ ﴿١٧﴾
و از دستور دلایل روشنی به آنها دادیم و آنها در میان خود با عصیانگری اختلاف نکردند مگر بعد از آنچه از دانش برایشان آمد البته پروردگارتو روز قیامت بین آنها در باره ی آنچه در مورد ان اختلاف می کردند قضاوت می کند ﴿۱۷﴾
ثُمَّ جَعَلْنَاكَ عَلَىٰ شَرِيعَةٍ مِّنَ الْأَمْرِ فَاتَّبِعْهَا وَلَا تَتَّبِعْ أَهْوَاءَ الَّذِينَ لَا يَعْلَمُونَ ﴿١٨﴾
سپس تو را بر طریقی از دستور قرار دادیم پس از آن پیروی کن و از هواهای کسانی که نمی دانند پیروی نکن ﴿۱۸﴾
إِنَّهُمْ لَن يُغْنُوا عَنكَ مِنَ اللَّـهِ شَيْئًا ۚ وَإِنَّ الظَّالِمِينَ بَعْضُهُمْ أَوْلِيَاءُ بَعْضٍ ۖ وَاللَّـهُ وَلِيُّ الْمُتَّقِينَ ﴿١٩﴾
البته آنها در مقابل خدا چیزی را از تو نمی توانند بی نیاز کنند و البته که ستمگران بعضی از آنها اولیاء بعضی دیگر هستند و خدا ولی کسانی است که حدود را رعایت می کنند ﴿۱۹﴾
هَـٰذَا بَصَائِرُ لِلنَّاسِ وَهُدًى وَرَحْمَةٌ لِّقَوْمٍ يُوقِنُونَ ﴿٢٠﴾
این (قرآن) بینشهایی برای مردم است و هدایت و رحمتی است برای قومی که یقین دارند ﴿۲۰﴾
أَمْ حَسِبَ الَّذِينَ اجْتَرَحُوا السَّيِّئَاتِ أَن نَّجْعَلَهُمْ كَالَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ سَوَاءً مَّحْيَاهُمْ وَمَمَاتُهُمْ ۚسَاءَ مَا يَحْكُمُونَ ﴿٢١﴾
آیا کسانی که مرتکب بدی ها میشوند اینگونه حساب میکنند که آنها را مانند کسانی که ایمان آوردند و عمل صالح انجام دادند قرار می دهیم ؟ زندگی و مرگشان برابر است ؟ بسیار بد است آنچه را که حکم میکنند ﴿۲۱﴾
وَخَلَقَ اللَّـهُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضَ بِالْحَقِّ وَلِتُجْزَىٰ كُلُّ نَفْسٍ بِمَا كَسَبَتْ وَهُمْ لَا يُظْلَمُونَ ﴿٢٢﴾
و خدا آسمانها و زمین را به حقیقت خلق کرد و برای آنکه هر نفسی برای آنچه که کسب کرده پاداش داده می شود و به آنها ستم نمی شود ﴿۲۲﴾
أَفَرَأَيْتَ مَنِ اتَّخَذَ إِلَـٰهَهُ هَوَاهُ وَأَضَلَّهُ اللَّـهُ عَلَىٰ عِلْمٍ وَخَتَمَ عَلَىٰ سَمْعِهِ وَقَلْبِهِ وَجَعَلَ عَلَىٰ بَصَرِهِ غِشَاوَةً فَمَن يَهْدِيهِ مِن بَعْدِ اللَّـهِ ۚأَفَلَا تَذَكَّرُونَ ﴿٢٣﴾
آیا دیدی آنکس را که هوای (نفس) خود را بعنوان خدای خود برگرفت ؟ (از هوای نفس خود پیروی کرد؟) و خدا او را گمراه کرد ؟ و بر گوش و قلب او مهر زد ؟ و بر بینش او پرده افکند ؟ و چه کسی بعد از خدا می تواند او را هدایت کند آیا متذکر نمی شوید ؟ ﴿۲۳﴾
وَقَالُوا مَا هِيَ إِلَّا حَيَاتُنَا الدُّنْيَا نَمُوتُ وَنَحْيَا وَمَا يُهْلِكُنَا إِلَّا الدَّهْرُ ۚ وَمَا لَهُم بِذَٰلِكَ مِنْ عِلْمٍ ۖ إِنْ هُمْ إِلَّا يَظُنُّونَ﴿٢٤﴾
و گفتند : چیز دیگری غیر از زندگی دنیا نیست می میریم و زنده می شویم و ما را چیزی غیر از روزگار (طبیعت) از بین نمی برد و برای آنها در آنچه (می گویند) دانشی نیست البته آنها غیراز چیز هایی که می پندارند یا خیال میکنند چیزی نمی دانند ﴿۲۴﴾
وَإِذَا تُتْلَىٰ عَلَيْهِمْ آيَاتُنَا بَيِّنَاتٍ مَّا كَانَ حُجَّتَهُمْ إِلَّا أَن قَالُوا ائْتُوا بِآبَائِنَا إِن كُنتُمْ صَادِقِينَ ﴿٢٥﴾
و وقتی که آیات ما بروشنی بر آنها خوانده می شود دلیل آنها چیز دیگری نبود غیر از آنکه گفتند پدرانمان (که مرده اند) را بیاورید اگر شما راست می گویید ﴿۲۵﴾
قُلِ اللَّـهُ يُحْيِيكُمْ ثُمَّ يُمِيتُكُمْ ثُمَّ يَجْمَعُكُمْ إِلَىٰ يَوْمِ الْقِيَامَةِ لَا رَيْبَ فِيهِ وَلَـٰكِنَّ أَكْثَرَ النَّاسِ لَا يَعْلَمُونَ ﴿٢٦﴾
بگو خدا شما را زنده میکند سپس شما ر می میراند سپس شما را بسوی روز قیامت که در آن شکی نیست جمع میکند و لکن بیشتر مردم نمی دانند ﴿۲۶﴾
وَلِلَّـهِ مُلْكُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ ۚوَيَوْمَ تَقُومُ السَّاعَةُ يَوْمَئِذٍ يَخْسَرُ الْمُبْطِلُونَ ﴿٢٧﴾
و ملکوت (ملک) آسمانها و زمین مخصوص خداوند است و روزی که ساعت ( قیامت) بر پا داشته شود در آن روز مروجان باطل زیان میکنند ﴿۲۷﴾
وَتَرَىٰ كُلَّ أُمَّةٍ جَاثِيَةً ۚ كُلُّ أُمَّةٍ تُدْعَىٰ إِلَىٰ كِتَابِهَا الْيَوْمَ تُجْزَوْنَ مَا كُنتُمْ تَعْمَلُونَ﴿٢٨﴾
و ( در ان روز ) می بینی که هر امتی به زانو در آمده هر امتی بسوی کتاب خودش خوانده می شود امروز برای آنچه عمل میکردید کیفر یا پاداش داده می شوید ﴿۲۸﴾
هَـٰذَا كِتَابُنَا يَنطِقُ عَلَيْكُم بِالْحَقِّ ۚ إِنَّا كُنَّا نَسْتَنسِخُ مَا كُنتُمْ تَعْمَلُونَ ﴿٢٩﴾
این کتاب ماست که به حقیقت با شما سخن می گوید البته که ما از آنچه عمل می کردید نسخه برداری می کردیم ﴿۲۹﴾
فَأَمَّا الَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ فَيُدْخِلُهُمْ رَبُّهُمْ فِي رَحْمَتِهِ ۚ ذَٰلِكَ هُوَ الْفَوْزُ الْمُبِينُ ﴿٣٠﴾
و اما کسانی که ایمان آوردند و عمل شایسته انجام دادند پس پروردگارشان آنها را در رحمت خود داخل می گرداند آن همان رستگاری روشنگر است ﴿۳۰﴾
وَأَمَّا الَّذِينَ كَفَرُوا أَفَلَمْ تَكُنْ آيَاتِي تُتْلَىٰ عَلَيْكُمْ فَاسْتَكْبَرْتُمْ وَكُنتُمْ قَوْمًا مُّجْرِمِينَ ﴿٣١﴾
و اما کسانی که انکار کردند آیا آیات من نبودند که بر شما خوانده میشد و شما (در مقابل آیات) ادعای بزرگ بودن می کردید ؟ و قومی مجرم بودید ﴿۳۱﴾
وَإِذَا قِيلَ إِنَّ وَعْدَ اللَّـهِ حَقٌّ وَالسَّاعَةُ لَا رَيْبَ فِيهَا قُلْتُم مَّا نَدْرِي مَا السَّاعَةُ إِن نَّظُنُّ إِلَّا ظَنًّا وَمَا نَحْنُ بِمُسْتَيْقِنِينَ ﴿٣٢﴾
و وقتی که به انها گفته شد که وعده ی خدا حقیقی است و ساعت (قیامت) در آن شکی نیست گفتید : نمیدانیم ساعت (قیامت) چیست ما گمان نمی کنیم (که ساعت قیامت حقیقی باشد) مگر آنکه (آن را در حد) حدس زدن میدانیم و ما به آن یقین نداریم ﴿۳۲﴾
وَبَدَا لَهُمْ سَيِّئَاتُ مَا عَمِلُوا وَحَاقَ بِهِم مَّا كَانُوا بِهِ يَسْتَهْزِئُونَ﴿٣٣﴾
و آنها بدی های آنچه عمل میکردند را مبادله کردند و آنچه را مسخره میکردند بر آنها تحقق یافت ﴿۳۳﴾
وَقِيلَ الْيَوْمَ نَنسَاكُمْ كَمَا نَسِيتُمْ لِقَاءَ يَوْمِكُمْ هَـٰذَا وَمَأْوَاكُمُ النَّارُ وَمَا لَكُم مِّن نَّاصِرِينَ ﴿٣٤﴾
و گفته شود امروز شما ر فراموش میکنیم همانگونه که برخورد و تلاقی امروزتان را فراموش کردید و جایگاه شما آتش است و یاورانی برای شما وجود ندارد ﴿۳۴﴾
ذَٰلِكُم بِأَنَّكُمُ اتَّخَذْتُمْ آيَاتِ اللَّـهِ هُزُوًا وَغَرَّتْكُمُ الْحَيَاةُ الدُّنْيَا ۚ فَالْيَوْمَ لَا يُخْرَجُونَ مِنْهَا وَلَا هُمْ يُسْتَعْتَبُونَ ﴿٣٥﴾
آن بدلیل آنست که شما آیات خدا را مسخره می کردید و زندگی دنیا شما را فریب داد و امروز از آن (آتش) بیرون آورده نمی شوند و نه آنکه آنها مورد رضایت (خدا) قرار می گیرند ﴿۳۵﴾
فَلِلَّـهِ الْحَمْدُ رَبِّ السَّمَاوَاتِ وَرَبِّ الْأَرْضِ رَبِّ الْعَالَمِينَ ﴿٣٦﴾
و ستایش فقط مخصوص خداست پروردگار آسمانها و زمین پروردگار جهان ها ﴿۳۶﴾
وَلَهُ الْكِبْرِيَاءُ فِي السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ ۖ وَهُوَ الْعَزِيزُ الْحَكِيمُ ﴿٣٧﴾
و بزرگی و عظمت در اسمانها مخصوص اوست و او نیرومند با حکمت است ﴿۳۷﴾
الحمدلله
رب السسواوات و الارض رب العالمین ۱۲/۳/۱۳۹۲ یکشنبه بندۀ خدا
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر