۴۱ -فصلت ( شرح داده شده . توضیح داده شده . بروشنی بیان شده . بند بند جدا شده )

                                         سورة فصلت

                                بِسْمِ اللَّـهِ الرَّحْمَـٰنِ الرَّحِيمِ
بنام خدای رحمت کنندۀ رحمت آور
حم ﴿١﴾

حم ﴿۱﴾
 تَنزِيلٌ مِّنَ الرَّحْمَـٰنِ الرَّحِيمِ ﴿٢﴾

 نازل کردنی از خدای رحمت کنندۀ رحمت آور ﴿۲﴾
 كِتَابٌ فُصِّلَتْ آيَاتُهُ قُرْآنًا عَرَبِيًّا لِّقَوْمٍ يَعْلَمُونَ ﴿٣﴾
 کتابی که آیاتش بند بند شرح داده شده قرآنی عربی برای قومی که دانش دارند ﴿۳﴾
 بَشِيرًا وَنَذِيرًا فَأَعْرَضَ أَكْثَرُهُمْ فَهُمْ لَا يَسْمَعُونَ ﴿٤﴾
 بشارت دهنده و هشدار دهنده است ولی بیشتر آنها رویگردان شدند و آنها (کلام حق را) نمیشنوند ﴿۴﴾
 وَقَالُوا قُلُوبُنَا فِي أَكِنَّةٍ مِّمَّا تَدْعُونَا إِلَيْهِ وَفِي آذَانِنَا وَقْرٌ وَمِن بَيْنِنَا وَبَيْنِكَ حِجَابٌ فَاعْمَلْ إِنَّنَا عَامِلُونَ ﴿٥﴾
 و گفتند قلب های ما از آنچه ما را بسوی آن می خوانید در پوشش است و در گوش های ما سنگینی است و بین ما و تو حجابی است پس عمل کن ما نیز عمل کننده هستیم ﴿۵﴾
قُلْ إِنَّمَا أَنَا بَشَرٌ مِّثْلُكُمْ يُوحَىٰ إِلَيَّ أَنَّمَا إِلَـٰهُكُمْ إِلَـٰهٌ وَاحِدٌ فَاسْتَقِيمُوا إِلَيْهِ وَاسْتَغْفِرُوهُ ۗ وَوَيْلٌ لِّلْمُشْرِكِينَ ﴿٦﴾
 بگو غیر از این نیست که من بشری مانند شما هستم به من وحی میشود که خدا ی شما خدای واحد است پس بسوی او استقامت کنید و از او آمرزش بخواهید و وای بر احوال مشرکین ﴿۶﴾
 الَّذِينَ لَا يُؤْتُونَ الزَّكَاةَ وَهُم بِالْآخِرَةِ هُمْ كَافِرُونَ ﴿٧﴾ 
کسانی که زکات نمی دهند و آنها آخرتشان را انکار میکنند ﴿۷﴾
إِنَّ الَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ لَهُمْ أَجْرٌ غَيْرُ مَمْنُونٍ ﴿٨﴾ 
 البته کسانی که ایمان آوردند و به شایسته ها عمل کردند برای آنها پاداشی بدون منت است ﴿۸﴾
 قُلْ أَئِنَّكُمْ لَتَكْفُرُونَ بِالَّذِي خَلَقَ الْأَرْضَ فِي يَوْمَيْنِ وَتَجْعَلُونَ لَهُ أَندَادًا ۚ ذَٰلِكَ رَبُّ الْعَالَمِينَ ﴿٩﴾
 بگو آیا شما انکار میکنید کسی را که زمین را در دو روز خلق کرد و برای او شریکانی قرار میدهید آن پروردگار جهان هاست ﴿۹﴾
 وَجَعَلَ فِيهَا رَوَاسِيَ مِن فَوْقِهَا وَبَارَكَ فِيهَا وَقَدَّرَ فِيهَا أَقْوَاتَهَا فِي أَرْبَعَةِ أَيَّامٍ سَوَاءً لِّلسَّائِلِينَ ﴿١٠﴾
و در آن (زمین) کوه های بلند و پا برجا از فرازش قرار داد و در آن برکت داد و  خوردنی هایش را در آن اندازه داد که برای سوال کننده ها (مجموعاً) با چهار روزبرابر میشود { (با دو روزی که درآیۀ قبلی بود جمعاً چهار روز میشود این آیه بعنوان یکی از تضادهای طرح شده در سایت زندیق بود که پاسخ ان را نوشته ام و برای دیدن تمام ادعاهای واهی تضاد در قرآن که جواب آنها داده شده میتوانید به لینک رجوع کنید   http://www.quranmoslems.blogspot.com/2010/01/4_28.html (((  خلقت شش روز بود یا هشت روز؟ (سوره ۷ آیه ۵۴، سوره ۱۰ آیه ۳، سوره ۱۱ آیه ۷ و سوره ۲۵ آیه ۵۹) به روشنی اعلام میکند که الله زمین و آسمانها را در ۶ روز آفرید. اما در (سوره ۴۱ آیات ۹-۱۲) جمع روزهایی که الله بدانها اشاره میکند ۸ روز است.
  آیات : در حقيقت پروردگار شما آن خدايى است كه آسمانها و زمين را در شش روز آفريد بگو: آيا شما به آن كس كه زمين را در دو روز آفريد كافر هستيد و براى او همانندهايى قرارمى‏ دهيد؟! او پروردگار جهانيان است! (۹) او در زمين كوه ‏هاى استوارى قرار داد و بركاتى در آن آفريد و مواد غذايى آن را مقدر فرمودهمه اينها در چهار روز بود كه درست شد و برابر شده برای سوال کننده گان (۱۰) سپس آهنگ [آفرينش] آسمان كرد و آن  بصورت گاز بود پس به آن و به زمين فرمود خواه يا ناخواه بياييد آن دو گفتند فرمان ‏پذير آمديم ۱۱ پس آنها را [به صورت] هفت آسمان در دو هنگام مقرر داشت و در هر آسمانى كار [مربوط به] آن را وحى فرمود و آسمان [اين] دنيا را به چراغها آذين كرديم و [آن را نيك] نگاه داشتيم اين است اندازه‏ گيرى آن نيرومند دانا ۱۲

 جواب :  يوم  به معني روز است و توضيح داده ام اما روز زميني شايد نباشد اما روز است ...........وَإِنَّ يَوْماً عِندَ رَبِّكَ كَأَلْفِ سَنَةٍ مِّمَّا تَعُدُّونَ [الحج : ۴۷]  و البته روز در نزد پروردگارت هزار سال است از آن سالياني كه ميشماريد و يا >>>  تَعْرُجُ الْمَلَائِكَةُ وَالرُّوحُ إِلَيْهِ فِي يَوْمٍ كَانَ مِقْدَارُهُ خَمْسِينَ أَلْفَ سَنَةٍ [المعارج : ۴] روح و ملائكه بسوي او بالا ميروند در روزي كه برابر با پنجاه هزار سال است پس مقدار روز در قرآن متفاوت است مطالبي در مقالاتم راجع به اين زمانها نوشته ام.
  تعداد ۸ آیه از آیات قران میگویند آفرینش در شش روز خلق شده تعداد۷ آیه در قران بصراحت و در سوره های مختلف بطور مستقیم این را میگویند که آفرینش در شش روز آفریده شده بترتیب در سوره های(۶و۱۰و۱۱و۲۵و۳۲و۵۰و۵۷)و در آیه های(۵۴ و۳و۶و۵۹ و۴و۳۸و۴)آمده و در سوره ۴۱ آیاتِ ۹ تا ۱۲همین مطلب یعنی شش روز آمده که به بررسی آن می پردازیم قل ا انكم لتكفرون بالذي خلق الارض في يومين و تجعلون له اندادا ذلك رب العالمين (۹) و جعل فيها رواسي من فوقها و بارك فيها و قدر فيها اقواتها في اربعة ايام سواء للسائلين (۱۰) ثم استوى الى السماء و هي دخان فقال لها و للارض ائتيا طوعا او كرها قالتا اتينا طائعين (۱۱) فقضاهن سبع سماوات في يومين و اوحى في كل سماء امرها و زينا السماء الدنيا بمصابيح و حفظا ذلك تقدير العزيز العليم (۱۲) بگو آیا شما انکار میکنید کسی را که زمین را در دو روز خلق کرد و برای او شریکانی قرار میدهید آن پروردگار جهانیان است ۹ و در آن (زمین) کوه های بلند و پا برجا از فرازش قرار داد و در آن برکت داد و در آن  خوردنی هایش که برای سوال کننده ها میشود چهار روزدرست و برابر میشود (با دو روزی که درآیۀ قبلی بود جمعاً چهار روز میشود) ۱۰ سپس بسوی آسمان پرداخت و در حالیکه آن بصورت گاز(دود)  بود و به او (آسمان) و زمین گفت : خواسته و نا خواسته بیایید (زمین و آسمان) گفتند : اطاعت کننده آمدیم ۱۱  و آنها را ( زمین و آسمانها را) در مدت دو روز به هفت آسمان به انجام رساند و در هر آسمانی دستورات مربوط به آن را وحی کرد و آسمان دنیا را به چراغهایی آراسته گرداندیم و حفاظت کردیم آن اندازه دادن عزتمند داناست  ۱۲
ثم استوى الى السماء و هي دخان فقال لها و للارض ائتيا طوعا او كرها قالتا اتينا طائعين (۱۱) فقضاهن سبع سماوات في يومين و اوحى في كل سماء امرها و زينا السماء الدنيا بمصابيح و حفظا ذلك تقدير العزيز العليم (۱۲)سپس بسوی آسمان پرداخت و در حالیکه آن بصورت گاز(دود)  بود و به او (آسمان) و زمین گفت : خواسته و نا خواسته بیایید (زمین و آسمان) گفتند : اطاعت کننده آمدیم ۱۱  و آنها را ( زمین و آسمانها را) در مدت دو روز به هفت آسمان به انجام رساند و در هر آسمانی دستورات مربوط به آن را وحی کرد و آسمان دنیا را به چراغهایی آراسته گرداندیم و حفاظت کردیم آن اندازه دادن عزتمند داناست  ۱۲  با دقت در این آیات در میابیم که خدا زمین را در ۲روز خلق میکند و سپس در آن و از بالای آن رواسی (لنگر گاه هایش یا نیروهایی که تعادلش را حفظ میکنند) را قرار میدهد ودر آن برکت میدهد و  در آن روزی هایش را اندازه میدهد که تمام اینها ( مجموع خلق زمین وبرکاتش وقوت و لنگرگاه هایش و روزی هایش)را همگی را در چهار روزمی آفریند که برای سوال کننده گان برابر است (یعنی خلق زمین در ۲ روز در دل همین ۴ روزاست که مساوی شده با ۴ روز) و سپس به آسمان که بشکل دودی بوده و به زمین فرمان میدهد یا اطاعت کنید و بیائیدو یا به اجبار بیائید که آنها گفتند اطاعت میکنیم و می ائیم و آنها را (زمین و آسمان) رادر دو روز بصورت هفت آسمان قرار میدهد و مجموع ۴ روز و ۲روز هم اینجا میشود ۶ روز در اینجا با توجه به آیات روشنگر قرآن نتیجه میگیریم که زمین هم جزو هفت آسمان است و در مجموع در شش روز آفریده شده اند و این مطلب در همه جای قرآن یکسان است= شش روز )} ﴿۱۰﴾

 ثُمَّ اسْتَوَىٰ إِلَى السَّمَاءِ وَهِيَ دُخَانٌ فَقَالَ لَهَا وَلِلْأَرْضِ ائْتِيَا طَوْعًا أَوْ كَرْهًا قَالَتَا أَتَيْنَا طَائِعِينَ ﴿١١﴾
 سپس بسوی آسمان پرداخت و در حالیکه آن بصورت گاز(دود)  بود و به او (آسمان) و زمین گفت : خواسته و نا خواسته بیایید (زمین و آسمان) گفتند : اطاعت کننده آمدیم ﴿۱۱﴾
فَقَضَاهُنَّ سَبْعَ سَمَاوَاتٍ فِي يَوْمَيْنِ وَأَوْحَىٰ فِي كُلِّ سَمَاءٍ أَمْرَهَا ۚوَزَيَّنَّا السَّمَاءَ الدُّنْيَا بِمَصَابِيحَ وَحِفْظًا ۚ ذَٰلِكَ تَقْدِيرُ الْعَزِيزِ الْعَلِيمِ﴿١٢﴾
 و آنها را ( زمین و آسمانها را) در مدت دو روز به هفت آسمان به انجام رساند و در هر آسمانی دستورات مربوط به آن را وحی کرد و آسمان دنیا را به چراغهایی آراسته گرداندیم و حفاظت کردیم آن اندازه دادن عزتمند داناست  ﴿۱۲﴾
 فَإِنْ أَعْرَضُوا فَقُلْ أَنذَرْتُكُمْ صَاعِقَةً مِّثْلَ صَاعِقَةِ عَادٍ وَثَمُودَ ﴿١٣﴾
 و اگر اعراض کردند پس بگو به شما از صاعقه ای مانند صاعقه ی عاد و ثمود هشدار دادم ﴿۱۳﴾
 إِذْ جَاءَتْهُمُ الرُّسُلُ مِن بَيْنِ أَيْدِيهِمْ وَمِنْ خَلْفِهِمْ أَلَّا تَعْبُدُوا إِلَّا اللَّـهَ ۖ قَالُوا لَوْ شَاءَ رَبُّنَا لَأَنزَلَ مَلَائِكَةً فَإِنَّا بِمَا أُرْسِلْتُم بِهِ كَافِرُونَ ﴿١٤﴾ 
 وقتی که رسولان در حضورشان و بعد از آنها برایشان آمدند که کسی را غیر از خدا نپرستید گفتند :  اگر خدا می خواست (رسولی بفرستد) حتمآ ملائکه را نازل میکرد و ما به انچه شما توسط آن فرستاده شده اید کافر هستیم (رسالت شما را باور نداریم)﴿۱۴﴾
فَأَمَّا عَادٌ فَاسْتَكْبَرُوا فِي الْأَرْضِ بِغَيْرِ الْحَقِّ وَقَالُوا مَنْ أَشَدُّ مِنَّا قُوَّةً ۖ أَوَلَمْ يَرَوْا أَنَّ اللَّـهَ الَّذِي خَلَقَهُمْ هُوَ أَشَدُّ مِنْهُمْ قُوَّةً ۖ وَكَانُوا بِآيَاتِنَا يَجْحَدُونَ ﴿١٥﴾
و اما عاد در زمین بناحق ادعای بزرگ بودن کردند و گفتند : چه کسی از ما در نیرومندی شدید تر است و آنها آیات ما را انکار می کردند ﴿۲۵﴾
 فَأَرْسَلْنَا عَلَيْهِمْ رِيحًا صَرْصَرًا فِي أَيَّامٍ نَّحِسَاتٍ لِّنُذِيقَهُمْ عَذَابَ الْخِزْيِ فِي الْحَيَاةِ الدُّنْيَا ۖوَلَعَذَابُ الْآخِرَةِ أَخْزَىٰ ۖ وَهُمْ لَا يُنصَرُونَ ﴿١٦﴾
 و بر آنها بادی بسیار تند و سرد در روزهایی شوم فرستادیم تا به آنها در زندگی دنیا عذاب خوار کننده را بچشانیم و عذاب آخرت حتمآ خوار کننده تر است و آنها یاری نمی شوند ﴿۱۶﴾
 وَأَمَّا ثَمُودُ فَهَدَيْنَاهُمْ فَاسْتَحَبُّوا الْعَمَىٰ عَلَى الْهُدَىٰ فَأَخَذَتْهُمْ صَاعِقَةُ الْعَذَابِ الْهُونِ بِمَا كَانُوا يَكْسِبُونَ ﴿١٧﴾
 و اما ثمود را هدایتشان کردیم و آنها کور بودن را بر هدایت ترجیح میدادند و صاعقه ی عذاب خواری (جان)  آنها را گرفت بدلیل آنچه کسب میکردند﴿۱۷﴾
 وَنَجَّيْنَا الَّذِينَ آمَنُوا وَكَانُوا يَتَّقُونَ﴿١٨﴾
وكساني را كه ايمان داشتند و حدود خدا را رعايت ميكردند نجات داديم ﴿۱۸﴾
  وَيَوْمَ يُحْشَرُ أَعْدَاءُ اللَّـهِ إِلَى النَّارِ فَهُمْ يُوزَعُونَ ﴿١٩﴾
و روزی که دشمنان خدا بسوی آتش جمع کرده می شوند و جلوی آنها گرفته میشود ﴿۱۹﴾ 
حَتَّىٰ إِذَا مَا جَاءُوهَا شَهِدَ عَلَيْهِمْ سَمْعُهُمْ وَأَبْصَارُهُمْ وَجُلُودُهُم بِمَا كَانُوا يَعْمَلُونَ ﴿٢٠﴾
تا وقتی که پیش آن (آتش) بیایند شنوایی آنها و و دیده های آنها و پوستها ی آنها بر علیه آنها گواهی میدهند بدلیل آنچه که عمل میکنند﴿۲۰ ﴾
وَقَالُوا لِجُلُودِهِمْ لِمَ شَهِدتُّمْ عَلَيْنَا ۖ قَالُوا أَنطَقَنَا اللَّـهُ الَّذِي أَنطَقَ كُلَّ شَيْءٍ وَهُوَ خَلَقَكُمْ أَوَّلَ مَرَّةٍ وَإِلَيْهِ تُرْجَعُونَ ﴿٢١﴾
 و به پوستها یشان میگویند چرا بر علیه ما شهادت میدهید (پوستهایشان)  میگویند : ما را به سخن گفتن وا دار کرد کسی که هر چیزی را به نطق کردن در آورد و او اول بار شما را خلق کرد و بسوی او باز می گردید ﴿۲۱﴾
 وَمَا كُنتُمْ تَسْتَتِرُونَ أَن يَشْهَدَ عَلَيْكُمْ سَمْعُكُمْ وَلَا أَبْصَارُكُمْ وَلَا جُلُودُكُمْ وَلَـٰكِن ظَنَنتُمْ أَنَّ اللَّـهَ لَا يَعْلَمُ كَثِيرًا مِّمَّا تَعْمَلُونَ﴿٢٢﴾
و شما نمی توانید پنهان کنید وقتی که شنوایی و بینایی شما و پوستهای شما بر علیه شما شهادت دهند و لکن پندار و گمان شما این بود که خدا بسیاری از آنچه که انجام میدهید را نمی داند﴿۲۲﴾
 وَذَٰلِكُمْ ظَنُّكُمُ الَّذِي ظَنَنتُم بِرَبِّكُمْ أَرْدَاكُمْ فَأَصْبَحْتُم مِّنَ الْخَاسِرِينَ ﴿٢٣﴾ 
 و آن پندار شماست و انچه در باره ی پروردگارتان می پنداشتید شما را نابود کرد و در حالیکه زیان کرده بودید صبح کردید ﴿۲۳﴾
فَإِن يَصْبِرُوا فَالنَّارُ مَثْوًى لَّهُمْ ۖ وَإِن يَسْتَعْتِبُوا فَمَا هُم مِّنَ الْمُعْتَبِينَ ﴿٢٤﴾ 
 و اگر صبور باشند پس آتش منزل آنهاست و اگر رضایت بخواهند پس آنها جزو رضایت داده شده ها نخواهند بود﴿۲۴﴾
 وَقَيَّضْنَا لَهُمْ قُرَنَاءَ فَزَيَّنُوا لَهُم مَّا بَيْنَ أَيْدِيهِمْ وَمَا خَلْفَهُمْ وَحَقَّ عَلَيْهِمُ الْقَوْلُ فِي أُمَمٍ قَدْ خَلَتْ مِن قَبْلِهِم مِّنَ الْجِنِّ وَالْإِنسِ ۖ إِنَّهُمْ كَانُوا خَاسِرِينَ ﴿٢٥﴾
 و برای آنها هم نشین هایی آماده کردیم تا برای آنها آنچه در حضور آنها و آنچه را که در بعد از آنهاست را آراسته گرداند  و سخن در امتهایی قبل از آنها از جن و انس که در گذشتند (مردند) بر آنها هم تحقق یافت که آنها نیز خسارت دیده هایی بودند ﴿۲۵﴾
 وَقَالَ الَّذِينَ كَفَرُوا لَا تَسْمَعُوا لِهَـٰذَا الْقُرْآنِ وَالْغَوْا فِيهِ لَعَلَّكُمْ تَغْلِبُونَ﴿٢٦﴾
 و کسانی که انکار کردند گفتند : به این قرآن گوش نکنید و در آن لغو و بیهوده گویی کنید شاید شما بر آن (قرآن ) غلبه کنید﴿۲۶﴾
 فَلَنُذِيقَنَّ الَّذِينَ كَفَرُوا عَذَابًا شَدِيدًا وَلَنَجْزِيَنَّهُمْ أَسْوَأَ الَّذِي كَانُوا يَعْمَلُونَ ﴿٢٧﴾
 وبه کسانی که کافر شدند عذابی شدید می چشانیم و به آنها برابر آنچه که عمل میکردند کیفر میدهیم ﴿۲۷﴾
 ذَٰلِكَ جَزَاءُ أَعْدَاءِ اللَّـهِ النَّارُ ۖ لَهُمْ فِيهَا دَارُ الْخُلْدِ ۖ جَزَاءً بِمَا كَانُوا بِآيَاتِنَا يَجْحَدُونَ ﴿٢٨﴾ 
آن آتش کیفر دشمنان خداست برای آنها خانه ای در آن (آتش) است که در آن اقامت میگزینند کیفری است که بدلیل آنچه که آیات خدا را انکار می کردند ﴿ ۲۸﴾
وَقَالَ الَّذِينَ كَفَرُوا رَبَّنَا أَرِنَا اللَّذَيْنِ أَضَلَّانَا مِنَ الْجِنِّ وَالْإِنسِ نَجْعَلْهُمَا تَحْتَ أَقْدَامِنَا لِيَكُونَا مِنَ الْأَسْفَلِينَ ﴿٢٩﴾
 و کسانی که کافر شدند کفتند : ای پروردگار ما آن کسانی (دو گروه) از جن و انس که ما را گمراه کردند به ما نشان بده که آن دو را زیر پا هایمان قرار دهیم تا از پست ترین ها شوند ﴿۲۹﴾
إِنَّ الَّذِينَ قَالُوا رَبُّنَا اللَّـهُ ثُمَّ اسْتَقَامُوا تَتَنَزَّلُ عَلَيْهِمُ الْمَلَائِكَةُ أَلَّا تَخَافُوا وَلَا تَحْزَنُوا وَأَبْشِرُوا بِالْجَنَّةِ الَّتِي كُنتُمْ تُوعَدُونَ ﴿٣٠﴾ 
 البته کسانی که گفتند پروردگار ما خداست سپس استقامت کردند ملائکه بر آنها نازل میشود که نترسید و اندوهگین نباشید و بشارت بر شما باد بدلیل باغی که به شما وعده داده شد ﴿۳۰﴾
نَحْنُ أَوْلِيَاؤُكُمْ فِي الْحَيَاةِ الدُّنْيَا وَفِي الْآخِرَةِ ۖ وَلَكُمْ فِيهَا مَا تَشْتَهِي أَنفُسُكُمْ وَلَكُمْ فِيهَا مَا تَدَّعُونَ ﴿٣١﴾
 ما در زندگی دنیا و آخرت دوستان شما هستیم و در آن برای شما هر آنچه درخواست کنید وجود دارد ﴿۳۱﴾
 نُزُلًا مِّنْ غَفُورٍ رَّحِيمٍ﴿٣٢﴾
نازل کردنی از جانب آمرزندۀ رحم گستر ﴿۳۲﴾
 وَمَنْ أَحْسَنُ قَوْلًا مِّمَّن دَعَا إِلَى اللَّـهِ وَعَمِلَ صَالِحًا وَقَالَ إِنَّنِي مِنَ الْمُسْلِمِينَ ﴿٣٣﴾
و چه کسی در سخن گفتن نیکوتر از کسی است که بسوی خدا دعوت کرد به شایستگی عمل کرد و گفت : من از مسلمانها هستم ؟ ﴿۳۳﴾
 وَلَا تَسْتَوِي الْحَسَنَةُ وَلَا السَّيِّئَةُ ۚ ادْفَعْ بِالَّتِي هِيَ أَحْسَنُ فَإِذَا الَّذِي بَيْنَكَ وَبَيْنَهُ عَدَاوَةٌ كَأَنَّهُ وَلِيٌّ حَمِيمٌ ﴿٣٤﴾
خ.بی و بدی با هم برابر نیستند بوسیله آنچه خوبتر است بدی را دفع کن آنگاه (خواهی دید) کسی که بین تو و بین او دشمنی وجود دارد تو گویی دوستی گرمی (برقرار شده) ﴿۳۴﴾
وَمَا يُلَقَّاهَا إِلَّا الَّذِينَ صَبَرُوا وَمَا يُلَقَّاهَا إِلَّا ذُو حَظٍّ عَظِيمٍ ﴿٣٥﴾
 و آن مطلب را دریافت نمیکنند مگر کسانی که صبر کردند و غیر از صاحبان بهره مندی بزرگ ان مطلب را درک نمی کنند ﴿۳۵﴾
وَإِمَّا يَنزَغَنَّكَ مِنَ الشَّيْطَانِ نَزْغٌ فَاسْتَعِذْ بِاللَّـهِ ۖ إِنَّهُ هُوَ السَّمِيعُ الْعَلِيمُ ﴿٣٦﴾
 و اگر وسوسه ای از شیطان به تو رسید پس به خدا پناه ببر البته او شنوای داناست ﴿۳۶﴾
 وَمِنْ آيَاتِهِ اللَّيْلُ وَالنَّهَارُ وَالشَّمْسُ وَالْقَمَرُ ۚ لَا تَسْجُدُوا لِلشَّمْسِ وَلَا لِلْقَمَرِ وَاسْجُدُوا لِلَّـهِ الَّذِي خَلَقَهُنَّ إِن كُنتُمْ إِيَّاهُ تَعْبُدُونَ ﴿٣٧﴾
 و از آیات او شب و روز و خورشید و ماه است نه برای خورشید و نه برای ماه سجده نکنید و برای خدایی سجده کنید که ان دو را خلق کرد اگر شما حقیقتآ خدا را عبادت می کنید ﴿۳۷﴾
 فَإِنِ اسْتَكْبَرُوا فَالَّذِينَ عِندَ رَبِّكَ يُسَبِّحُونَ لَهُ بِاللَّيْلِ وَالنَّهَارِ وَهُمْ لَا يَسْأَمُونَ ۩ ﴿٣٨﴾
و اگر (در مقابل پرستش خدا) ادعای بزرگ بودن کردند پس کسانی که نزد پروردگارت هستند برای او شب و روز تسبیح میکنند و انها به ستوه نمی ایند ﴿۳۸﴾
وَمِنْ آيَاتِهِ أَنَّكَ تَرَى الْأَرْضَ خَاشِعَةً فَإِذَا أَنزَلْنَا عَلَيْهَا الْمَاءَ اهْتَزَّتْ وَرَبَتْ ۚ إِنَّ الَّذِي أَحْيَاهَا لَمُحْيِي الْمَوْتَىٰ ۚ إِنَّهُ عَلَىٰ كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ ﴿٣٩﴾ 
 و از آیات او آنست که تو زمین را پژمرده می بینی و وقتی که بر او آب را نازل می کنیم تکان می خورد و پرورش می یابد البته کسی که آن (زمین) را زنده میکند همان او مرده ها را زنده می کند البته او بر هر چیزی تواناست ﴿۳۹﴾
إِنَّ الَّذِينَ يُلْحِدُونَ فِي آيَاتِنَا لَا يَخْفَوْنَ عَلَيْنَا ۗ أَفَمَن يُلْقَىٰ فِي النَّارِ خَيْرٌ أَم مَّن يَأْتِي آمِنًا يَوْمَ الْقِيَامَةِ ۚ اعْمَلُوا مَا شِئْتُمْ ۖإِنَّهُ بِمَا تَعْمَلُونَ بَصِيرٌ ﴿٤٠﴾ 
 البته کسانی که در آیات ما انکار میکنند بر ما پوشیده نیستند آیا کسی که در آتش افکنده میشود بهتر است یا کسی که در روز قیامت با آرامشی می آید هر آنچه خواستید عمل کنید البته او به آنچه میکنید بیناست ﴿۴۰﴾
إِنَّ الَّذِينَ كَفَرُوا بِالذِّكْرِ لَمَّا جَاءَهُمْ ۖ وَإِنَّهُ لَكِتَابٌ عَزِيزٌ ﴿٤١﴾
 البته کسانی که ذکر (قرآن) را وقتی برایشان آمد  انکار کردند و البته او کتاب عزتمند است ﴿۴۱﴾
 لَّا يَأْتِيهِ الْبَاطِلُ مِن بَيْنِ يَدَيْهِ وَلَا مِنْ خَلْفِهِ ۖ تَنزِيلٌ مِّنْ حَكِيمٍ حَمِيدٍ ﴿٤٢﴾ 
 باطل به آن (قرآن) نمی آید نه در حضورش و نه در آینده  ( کسی نمی تواند باطلی را وارد قرآن کند زیرا) از جانب حکیمی ستوده نازل گشته ﴿۴۲﴾
مَّا يُقَالُ لَكَ إِلَّا مَا قَدْ قِيلَ لِلرُّسُلِ مِن قَبْلِكَ ۚ إِنَّ رَبَّكَ لَذُو مَغْفِرَةٍ وَذُو عِقَابٍ أَلِيمٍ﴿٤٣﴾ 
 به تو گفته نمی شود مگر آنچه را که به رسولان قبل از تو گفته شد البته پروردگارت دارای مغفرتی بزرگ و دارای عقوبتی (کیفر دادنی) درد ناک است ﴿۴۳﴾
وَلَوْ جَعَلْنَاهُ قُرْآنًا أَعْجَمِيًّا لَّقَالُوا لَوْلَا فُصِّلَتْ آيَاتُهُ ۖأَأَعْجَمِيٌّ وَعَرَبِيٌّ ۗ قُلْ هُوَ لِلَّذِينَ آمَنُوا هُدًى وَشِفَاءٌ ۖ وَالَّذِينَ لَا يُؤْمِنُونَ فِي آذَانِهِمْ وَقْرٌ وَهُوَ عَلَيْهِمْ عَمًى ۚ أُولَـٰئِكَ يُنَادَوْنَ مِن مَّكَانٍ بَعِيدٍ ﴿٤٤﴾
 و اگر آن را قرآنی گنگ و مبهم (غیر قابل فهم) قرار میدادیم حتمآ می گفتند چرا آیاتش شرح داده نشده (روشن نشده) ؟ آیا غیر قابل فهم است ؟ و در حالیکه فصیح و بلیغ است بگو آن (قرآن) برای کسانی که ایمان آوردند هدایت و شفاء است و کسانی که ایمان نمی آورند در گوش هایشان سنگینی است و آنها بر (فهم) قرآن کور هستند آنها از جایی دور صداکرده میشوند ﴿۴۴﴾
 وَلَقَدْ آتَيْنَا مُوسَى الْكِتَابَ فَاخْتُلِفَ فِيهِ ۗ وَلَوْلَا كَلِمَةٌ سَبَقَتْ مِن رَّبِّكَ لَقُضِيَ بَيْنَهُمْ ۚ وَإِنَّهُمْ لَفِي شَكٍّ مِّنْهُ مُرِيبٍ﴿٤٥﴾
 و البته به موسی کتاب دادیم و در آن اختلاف کردند و اگر سخن پروردگارت که از قبل گفته شده نبود حتمآ میان آنها قضاوت میشد و البته آنها در شکی از آن مشکوک هستند ﴿۴۵﴾
 مَّنْ عَمِلَ صَالِحًا فَلِنَفْسِهِ ۖ وَمَنْ أَسَاءَ فَعَلَيْهَا ۗ وَمَا رَبُّكَ بِظَلَّامٍ لِّلْعَبِيدِ ﴿٤٦﴾
 آنکس که عمل شایسته انجام دهد پس برای خودش است و هر کس که بدی کند پس در گرو آن است و پروردگار تو نسبت به بنده  هایش ستمکر نیست ﴿۴۶﴾
 إِلَيْهِ يُرَدُّ عِلْمُ السَّاعَةِ ۚ وَمَا تَخْرُجُ مِن ثَمَرَاتٍ مِّنْ أَكْمَامِهَا وَمَا تَحْمِلُ مِنْ أُنثَىٰ وَلَا تَضَعُ إِلَّا بِعِلْمِهِ ۚ وَيَوْمَ يُنَادِيهِمْ أَيْنَ شُرَكَائِي قَالُوا آذَنَّاكَ مَا مِنَّا مِن شَهِيدٍ ﴿٤٧﴾ 
  دانش ساعت (قیامت)  بسوی او باز میگردد و میوه ای از شکوفه ای بیرون نمی آید و خانی حامله نمی شود و فرزندش را بدنیا نمی آورد مگر با دانش خداوند و روزی که آنها را صدا میکند شریکان من کجا هستند ؟ گویند : به تو اعلام کردیم هیچکس از ما شهادت نمی دهد (که تو شریکی داشته باشی) ﴿۴۷﴾
وَضَلَّ عَنْهُم مَّا كَانُوا يَدْعُونَ مِن قَبْلُ ۖ وَظَنُّوا مَا لَهُم مِّن مَّحِيصٍ ﴿٤٨﴾
 و آنچه را از قبل (برای حاجت خواستن غیر از خدا را ) صدا میکردند از آنها گم شد و میدانند که گریز گاهی برایشان نیست ﴿۴۸﴾
 لَّا يَسْأَمُ الْإِنسَانُ مِن دُعَاءِ الْخَيْرِ وَإِن مَّسَّهُ الشَّرُّ فَيَئُوسٌ قَنُوطٌ ﴿٤٩﴾
 انسان از دعای خیر خسته نمی شود و اگر به او شری برسد پس مایوسی نا امید است ﴿۴۹﴾
 وَلَئِنْ أَذَقْنَاهُ رَحْمَةً مِّنَّا مِن بَعْدِ ضَرَّاءَ مَسَّتْهُ لَيَقُولَنَّ هَـٰذَا لِي وَمَا أَظُنُّ السَّاعَةَ قَائِمَةً وَلَئِن رُّجِعْتُ إِلَىٰ رَبِّي إِنَّ لِي عِندَهُ لَلْحُسْنَىٰ ۚ فَلَنُنَبِّئَنَّ الَّذِينَ كَفَرُوا بِمَا عَمِلُوا وَلَنُذِيقَنَّهُم مِّنْ عَذَابٍ غَلِيظٍ ﴿٥٠﴾
 و اگر بعد از ضرری که به او رسیده است رحمتی از جانب ما را به او بچشانیم حتمآ میگوید این برای من است و من گمان ندارم که ساعت قیامت بر پا داشته شود و اگر هم بسوی پروردگارم باز گردم البته برای من نزد او (خدا) حتمآ خوبی است و البته کسانی که کافر شدند را به آنچه عمل میکردند خبر میدهیم و به آنها از عذاب خشن می چشانیم ﴿۵۰﴾
 وَإِذَا أَنْعَمْنَا عَلَى الْإِنسَانِ أَعْرَضَ وَنَأَىٰ بِجَانِبِهِ وَإِذَا مَسَّهُ الشَّرُّ فَذُو دُعَاءٍ عَرِيضٍ﴿٥١﴾ 
 و وقتی به انسان نعمت دادیم (خدا را) ترک میکند دور کننده ای که اعراض میکند و وقتی به او شری میرسد آنوقت او صاحب دعایی گسترده است ﴿۵۱﴾
قُلْ أَرَأَيْتُمْ إِن كَانَ مِنْ عِندِ اللَّـهِ ثُمَّ كَفَرْتُم بِهِ مَنْ أَضَلُّ مِمَّنْ هُوَ فِي شِقَاقٍ بَعِيدٍ ﴿٥٢﴾
 بگو آیا دیده اید اگر (این قران) از جانب خدا باشد سپس شما نسبت به ان کافر شوید؟ چه کسی گمراه تر از کسی است که او در مخالفت کردنی دور (از راستی و حقیقت ) است ؟ ﴿۵۲﴾
 سَنُرِيهِمْ آيَاتِنَا فِي الْآفَاقِ وَفِي أَنفُسِهِمْ حَتَّىٰ يَتَبَيَّنَ لَهُمْ أَنَّهُ الْحَقُّ ۗ أَوَلَمْ يَكْفِ بِرَبِّكَ أَنَّهُ عَلَىٰ كُلِّ شَيْءٍ شَهِيدٌ ﴿٥٣﴾
بزودی آیات خود را در افق ها و جانهایشان به آنها نشان می دهیم تا برای آنها روشن شود که آن (قرآن) حقیقت است آیا کافی نیست که پروردگارت بر همه چیز گواه است ؟ ﴿۵۳﴾
 أَلَا إِنَّهُمْ فِي مِرْيَةٍ مِّن لِّقَاءِ رَبِّهِمْ ۗ أَلَا إِنَّهُ بِكُلِّ شَيْءٍ مُّحِيطٌ ﴿٥٤﴾
 آگاه باشید که البته آنها از برخورد پروردگارشان (با مومنین و مجرمین) در شک هستند آگاه باشید که او (خدا) بر همه چیز احاطه دارد ﴿۵۴﴾

سبحان الله ربی علیه توکلت و الیه انیب     ۲۲/۲/۱۳۹۲     بندۀ خدا