سورة النازعات
بِسْمِ اللَّـهِ الرَّحْمَـٰنِ الرَّحِيمِ
بنام
خدای رحم کنندۀ رحم گستر
وَالنَّازِعَاتِ غَرْقًا ﴿١﴾
وَالنَّازِعَاتِ غَرْقًا ﴿١﴾
و
(سوگند) به بر کننده های فرو رونده ﴿۱﴾
وَالنَّاشِطَاتِ نَشْطًا ﴿٢﴾
و به زنده دلان به نشاط آمده ﴿۲﴾
وَالسَّابِحَاتِ سَبْحًا﴿٣﴾
و به شناوران جاری شونده﴿۳﴾
فَالسَّابِقَاتِ سَبْقًا ﴿٤﴾
و به سبقت گیرنده های مسابقه دهنده ﴿۴﴾
فَالْمُدَبِّرَاتِ أَمْرًا ﴿٥﴾
و به تدبیر کننده های دستور ﴿۵﴾
يَوْمَ تَرْجُفُ الرَّاجِفَةُ ﴿٦﴾
روزی که لرزاننده بلرزاند﴿۶﴾
تَتْبَعُهَا الرَّادِفَةُ ﴿٧﴾
و بدنبال او (لرزه ای دیگر) پشت سر او بیاید ﴿۷﴾
قُلُوبٌ يَوْمَئِذٍ وَاجِفَةٌ ﴿٨﴾
قلبهایی در آن روز می لرزند و دلهره پیدا می کند ﴿۸﴾
أَبْصَارُهَا خَاشِعَةٌ ﴿٩﴾
دیده هایش فروتنانه بزیر افتاده ﴿۹﴾
يَقُولُونَ أَإِنَّا لَمَرْدُودُونَ فِي الْحَافِرَةِ ﴿١٠﴾
می گویند آیا ما در پایان (به زندگی) بر می گردیم ؟ ﴿۱۰﴾
أَإِذَا كُنَّا عِظَامًا نَّخِرَةً ﴿١١﴾
آنهم وقتی که به استخوانهای پوسیده تبدیل شدیم ؟ ﴿۱۱﴾
قَالُوا تِلْكَ إِذًا كَرَّةٌ خَاسِرَةٌ ﴿١٢﴾
گفتند آن بازگشتی زیان کارانه است ﴿۱۲﴾
فَإِنَّمَا هِيَ زَجْرَةٌ وَاحِدَةٌ ﴿١٣﴾
و غیر از این نیست که آن بازداشتی یکباره است (مرگ بی خبر یکباره بسراغ انسان می آید) ﴿۱۳﴾
فَإِذَا هُم بِالسَّاهِرَةِ ﴿١٤﴾
و وقتی که آنها روی زمین گرد آورده می شوند ﴿۱۴﴾
هَلْ أَتَاكَ حَدِيثُ مُوسَىٰ ﴿١٥﴾
آیا داستان موسی برایت آمد ؟ ﴿۱۵﴾
إِذْ نَادَاهُ رَبُّهُ بِالْوَادِ الْمُقَدَّسِ طُوًى ﴿١٦﴾
وقتی که پروردگارش در سرزمین مقدس طور او را صدا کرد ﴿۱۶﴾
اذْهَبْ إِلَىٰ فِرْعَوْنَ إِنَّهُ طَغَىٰ ﴿١٧﴾
بسوی فرعون برو البته او طغیانگر بود ﴿۱۷﴾
فَقُلْ هَل لَّكَ إِلَىٰ أَن تَزَكَّىٰ ﴿١٨﴾
و به او بگو آیا می خواهی پاک شوی ﴿۱۸﴾
وَأَهْدِيَكَ إِلَىٰ رَبِّكَ فَتَخْشَىٰ ﴿١٩﴾
و تو را بسوی پروردگارت هدایت می کنم تا(از ورود به حریم خدا و گناه کردن) بترسی ﴿۱۹﴾
فَأَرَاهُ الْآيَةَ الْكُبْرَىٰ ﴿٢٠﴾
و به او (فرعون) آیات بزرگ را نشان داد ﴿۲۰﴾
فَكَذَّبَ وَعَصَىٰ ﴿٢١﴾
و فرعون تکذیب کرد و عصیان کرد ﴿۲۱﴾
ثُمَّ أَدْبَرَ يَسْعَىٰ ﴿٢٢﴾
سپس (فرعون) برگشت و علیه موسی) تلاش می کرد ﴿۲۲﴾
فَحَشَرَ فَنَادَىٰ ﴿٢٣﴾
و گرد آورد و صدا کرد ﴿۲۳﴾
فَقَالَ أَنَا رَبُّكُمُ الْأَعْلَىٰ ﴿٢٤﴾
و گفت : من پروردگار برتر شما هستم ﴿۲۴﴾
فَأَخَذَهُ اللَّـهُ نَكَالَ الْآخِرَةِ وَالْأُولَىٰ ﴿٢٥﴾
و خدا او را به کیفر آخرت و دنیا گرفتار کرد ﴿۲۵﴾
إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَعِبْرَةً لِّمَن يَخْشَىٰ ﴿٢٦﴾
البته در آن عبرتی است برای هر کس (که از وارد شدن به حریم خدا) می ترسد ﴿۲۶﴾
أَأَنتُمْ أَشَدُّ خَلْقًا أَمِ السَّمَاءُ ۚ بَنَاهَا﴿٢٧﴾
آیا شما در خلقت شدید تر هستید یا آسمان را که ما بنا کردیم ؟ ﴿۲۷﴾
رَفَعَ سَمْكَهَا فَسَوَّاهَا ﴿٢٨﴾
سقفش را بالا برد و آن را ساخت ﴿۲۸﴾
وَأَغْطَشَ لَيْلَهَا وَأَخْرَجَ ضُحَاهَا ﴿٢٩﴾
وشبش را پوشانید و روزش را بیرون آورد﴿۲۹﴾
وَالْأَرْضَ بَعْدَ ذَٰلِكَ دَحَاهَا ﴿٣٠﴾
و زمین را بعد از آن غلطانید ﴿۳۰﴾
أَخْرَجَ مِنْهَا مَاءَهَا وَمَرْعَاهَا ﴿٣١﴾
از آن (زمین) آبش را و کشتزارش را بیرون آورد ﴿۳۱﴾
وَالْجِبَالَ أَرْسَاهَا ﴿٣٢﴾
و کوه ها ی بلند استوارش را (نیز بیرون آورد) ﴿۳۲﴾
مَتَاعًا لَّكُمْ وَلِأَنْعَامِكُمْ ﴿٣٣﴾
تا بهره ای برای شما و حیواناتتان باشد ﴿۳۳﴾
فَإِذَا جَاءَتِ الطَّامَّةُ الْكُبْرَىٰ ﴿٣٤﴾
و وقتی که آن حادثه ی بزرگتر بیاید ﴿۳۴﴾
يَوْمَ يَتَذَكَّرُ الْإِنسَانُ مَا سَعَىٰ ﴿٣٥﴾
روزی که انسان آنچه را تلاش کرده بیاد می آورد﴿۳۵﴾
وَبُرِّزَتِ الْجَحِيمُ لِمَن يَرَىٰ ﴿٣٦﴾
و جهنم برای هر کس که می بیند آشکار می شود﴿۳۶﴾
فَأَمَّا مَن طَغَىٰ ﴿٣٧﴾
و آما آنکس که طغیان کرد ﴿۳۷﴾
وَآثَرَ الْحَيَاةَ الدُّنْيَا ﴿٣٨﴾
و زندگی دنیا را انتخاب کرد ﴿۳۸﴾
فَإِنَّ الْجَحِيمَ هِيَ الْمَأْوَىٰ ﴿٣٩﴾
پس جایگاه او همان جهنم است﴿۳۹﴾
وَأَمَّا مَنْ خَافَ مَقَامَ رَبِّهِ وَنَهَى النَّفْسَ عَنِ الْهَوَىٰ﴿٤٠﴾
و اما هر کس از مقام پروردگارش ترسید و نفس خود را از هوسرانی بازداشت﴿۴۰﴾
فَإِنَّ الْجَنَّةَ هِيَ الْمَأْوَىٰ ﴿٤١﴾
پس جایگاه او همان باغ (بهشت) است﴿۴۱﴾
يَسْأَلُونَكَ عَنِ السَّاعَةِ أَيَّانَ مُرْسَاهَا ﴿٤٢﴾
از تو در بارۀ ساعت که چه هنگام برپا میشود می پرسند ﴿۴۲﴾
فِيمَ أَنتَ مِن ذِكْرَاهَا ﴿٤٣﴾
از یاد آوردن یا فهمیدن آن چه میخواهی ؟ (چه سودی برایت دارد وقتی نمی توانی آن را بدانی ؟) ﴿۴۳﴾
إِلَىٰ رَبِّكَ مُنتَهَاهَا﴿٤٤﴾
نهایت آن کار بسوی پروردگار توست ﴿۴۴﴾
إِنَّمَا أَنتَ مُنذِرُ مَن يَخْشَاهَا ﴿٤٥﴾
غیر از این نیست که تو به کسی هشدار می دهی که از آن می ترسد ﴿۴۵﴾
كَأَنَّهُمْ يَوْمَ يَرَوْنَهَا لَمْ يَلْبَثُوا إِلَّا عَشِيَّةً أَوْ ضُحَاهَا ﴿٤٦﴾
تو گویی روزی که آن را ببینند مانند انست که غیر از شب یا روزی را (در دنیا) نمانده اند ﴿۴۶﴾
وَالنَّاشِطَاتِ نَشْطًا ﴿٢﴾
و به زنده دلان به نشاط آمده ﴿۲﴾
وَالسَّابِحَاتِ سَبْحًا﴿٣﴾
و به شناوران جاری شونده﴿۳﴾
فَالسَّابِقَاتِ سَبْقًا ﴿٤﴾
و به سبقت گیرنده های مسابقه دهنده ﴿۴﴾
فَالْمُدَبِّرَاتِ أَمْرًا ﴿٥﴾
و به تدبیر کننده های دستور ﴿۵﴾
يَوْمَ تَرْجُفُ الرَّاجِفَةُ ﴿٦﴾
روزی که لرزاننده بلرزاند﴿۶﴾
تَتْبَعُهَا الرَّادِفَةُ ﴿٧﴾
و بدنبال او (لرزه ای دیگر) پشت سر او بیاید ﴿۷﴾
قُلُوبٌ يَوْمَئِذٍ وَاجِفَةٌ ﴿٨﴾
قلبهایی در آن روز می لرزند و دلهره پیدا می کند ﴿۸﴾
أَبْصَارُهَا خَاشِعَةٌ ﴿٩﴾
دیده هایش فروتنانه بزیر افتاده ﴿۹﴾
يَقُولُونَ أَإِنَّا لَمَرْدُودُونَ فِي الْحَافِرَةِ ﴿١٠﴾
می گویند آیا ما در پایان (به زندگی) بر می گردیم ؟ ﴿۱۰﴾
أَإِذَا كُنَّا عِظَامًا نَّخِرَةً ﴿١١﴾
آنهم وقتی که به استخوانهای پوسیده تبدیل شدیم ؟ ﴿۱۱﴾
قَالُوا تِلْكَ إِذًا كَرَّةٌ خَاسِرَةٌ ﴿١٢﴾
گفتند آن بازگشتی زیان کارانه است ﴿۱۲﴾
فَإِنَّمَا هِيَ زَجْرَةٌ وَاحِدَةٌ ﴿١٣﴾
و غیر از این نیست که آن بازداشتی یکباره است (مرگ بی خبر یکباره بسراغ انسان می آید) ﴿۱۳﴾
فَإِذَا هُم بِالسَّاهِرَةِ ﴿١٤﴾
و وقتی که آنها روی زمین گرد آورده می شوند ﴿۱۴﴾
هَلْ أَتَاكَ حَدِيثُ مُوسَىٰ ﴿١٥﴾
آیا داستان موسی برایت آمد ؟ ﴿۱۵﴾
إِذْ نَادَاهُ رَبُّهُ بِالْوَادِ الْمُقَدَّسِ طُوًى ﴿١٦﴾
وقتی که پروردگارش در سرزمین مقدس طور او را صدا کرد ﴿۱۶﴾
اذْهَبْ إِلَىٰ فِرْعَوْنَ إِنَّهُ طَغَىٰ ﴿١٧﴾
بسوی فرعون برو البته او طغیانگر بود ﴿۱۷﴾
فَقُلْ هَل لَّكَ إِلَىٰ أَن تَزَكَّىٰ ﴿١٨﴾
و به او بگو آیا می خواهی پاک شوی ﴿۱۸﴾
وَأَهْدِيَكَ إِلَىٰ رَبِّكَ فَتَخْشَىٰ ﴿١٩﴾
و تو را بسوی پروردگارت هدایت می کنم تا(از ورود به حریم خدا و گناه کردن) بترسی ﴿۱۹﴾
فَأَرَاهُ الْآيَةَ الْكُبْرَىٰ ﴿٢٠﴾
و به او (فرعون) آیات بزرگ را نشان داد ﴿۲۰﴾
فَكَذَّبَ وَعَصَىٰ ﴿٢١﴾
و فرعون تکذیب کرد و عصیان کرد ﴿۲۱﴾
ثُمَّ أَدْبَرَ يَسْعَىٰ ﴿٢٢﴾
سپس (فرعون) برگشت و علیه موسی) تلاش می کرد ﴿۲۲﴾
فَحَشَرَ فَنَادَىٰ ﴿٢٣﴾
و گرد آورد و صدا کرد ﴿۲۳﴾
فَقَالَ أَنَا رَبُّكُمُ الْأَعْلَىٰ ﴿٢٤﴾
و گفت : من پروردگار برتر شما هستم ﴿۲۴﴾
فَأَخَذَهُ اللَّـهُ نَكَالَ الْآخِرَةِ وَالْأُولَىٰ ﴿٢٥﴾
و خدا او را به کیفر آخرت و دنیا گرفتار کرد ﴿۲۵﴾
إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَعِبْرَةً لِّمَن يَخْشَىٰ ﴿٢٦﴾
البته در آن عبرتی است برای هر کس (که از وارد شدن به حریم خدا) می ترسد ﴿۲۶﴾
أَأَنتُمْ أَشَدُّ خَلْقًا أَمِ السَّمَاءُ ۚ بَنَاهَا﴿٢٧﴾
آیا شما در خلقت شدید تر هستید یا آسمان را که ما بنا کردیم ؟ ﴿۲۷﴾
رَفَعَ سَمْكَهَا فَسَوَّاهَا ﴿٢٨﴾
سقفش را بالا برد و آن را ساخت ﴿۲۸﴾
وَأَغْطَشَ لَيْلَهَا وَأَخْرَجَ ضُحَاهَا ﴿٢٩﴾
وشبش را پوشانید و روزش را بیرون آورد﴿۲۹﴾
وَالْأَرْضَ بَعْدَ ذَٰلِكَ دَحَاهَا ﴿٣٠﴾
و زمین را بعد از آن غلطانید ﴿۳۰﴾
أَخْرَجَ مِنْهَا مَاءَهَا وَمَرْعَاهَا ﴿٣١﴾
از آن (زمین) آبش را و کشتزارش را بیرون آورد ﴿۳۱﴾
وَالْجِبَالَ أَرْسَاهَا ﴿٣٢﴾
و کوه ها ی بلند استوارش را (نیز بیرون آورد) ﴿۳۲﴾
مَتَاعًا لَّكُمْ وَلِأَنْعَامِكُمْ ﴿٣٣﴾
تا بهره ای برای شما و حیواناتتان باشد ﴿۳۳﴾
فَإِذَا جَاءَتِ الطَّامَّةُ الْكُبْرَىٰ ﴿٣٤﴾
و وقتی که آن حادثه ی بزرگتر بیاید ﴿۳۴﴾
يَوْمَ يَتَذَكَّرُ الْإِنسَانُ مَا سَعَىٰ ﴿٣٥﴾
روزی که انسان آنچه را تلاش کرده بیاد می آورد﴿۳۵﴾
وَبُرِّزَتِ الْجَحِيمُ لِمَن يَرَىٰ ﴿٣٦﴾
و جهنم برای هر کس که می بیند آشکار می شود﴿۳۶﴾
فَأَمَّا مَن طَغَىٰ ﴿٣٧﴾
و آما آنکس که طغیان کرد ﴿۳۷﴾
وَآثَرَ الْحَيَاةَ الدُّنْيَا ﴿٣٨﴾
و زندگی دنیا را انتخاب کرد ﴿۳۸﴾
فَإِنَّ الْجَحِيمَ هِيَ الْمَأْوَىٰ ﴿٣٩﴾
پس جایگاه او همان جهنم است﴿۳۹﴾
وَأَمَّا مَنْ خَافَ مَقَامَ رَبِّهِ وَنَهَى النَّفْسَ عَنِ الْهَوَىٰ﴿٤٠﴾
و اما هر کس از مقام پروردگارش ترسید و نفس خود را از هوسرانی بازداشت﴿۴۰﴾
فَإِنَّ الْجَنَّةَ هِيَ الْمَأْوَىٰ ﴿٤١﴾
پس جایگاه او همان باغ (بهشت) است﴿۴۱﴾
يَسْأَلُونَكَ عَنِ السَّاعَةِ أَيَّانَ مُرْسَاهَا ﴿٤٢﴾
از تو در بارۀ ساعت که چه هنگام برپا میشود می پرسند ﴿۴۲﴾
فِيمَ أَنتَ مِن ذِكْرَاهَا ﴿٤٣﴾
از یاد آوردن یا فهمیدن آن چه میخواهی ؟ (چه سودی برایت دارد وقتی نمی توانی آن را بدانی ؟) ﴿۴۳﴾
إِلَىٰ رَبِّكَ مُنتَهَاهَا﴿٤٤﴾
نهایت آن کار بسوی پروردگار توست ﴿۴۴﴾
إِنَّمَا أَنتَ مُنذِرُ مَن يَخْشَاهَا ﴿٤٥﴾
غیر از این نیست که تو به کسی هشدار می دهی که از آن می ترسد ﴿۴۵﴾
كَأَنَّهُمْ يَوْمَ يَرَوْنَهَا لَمْ يَلْبَثُوا إِلَّا عَشِيَّةً أَوْ ضُحَاهَا ﴿٤٦﴾
تو گویی روزی که آن را ببینند مانند انست که غیر از شب یا روزی را (در دنیا) نمانده اند ﴿۴۶﴾
ءَ انتم
اشد خلقاً ام السماءُ بناها ۱۴/۵/۱۳۹۲ دوشنبه بنده خدا
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر