۱۳۹۱ خرداد ۱۴, یکشنبه

۸۷ - اعلی (برتر ، بزرگتر)


                              سورة الأعلى
بِسْمِ اللَّـهِ الرَّحْمَـٰنِ الرَّحِيمِ
بنام خدای رحم کنندۀ رحمت گر
 سَبِّحِ اسْمَ رَبِّكَ الْأَعْلَى ﴿١﴾
نام پروردگار برتر خود را تسبیح بگو ﴿۱
 الَّذِي خَلَقَ فَسَوَّىٰ ﴿٢﴾
 کسی که خلق کرد و درست کرد﴿۲

 وَالَّذِي قَدَّرَ فَهَدَىٰ ﴿٣﴾
 و کسی که برای هر چیز اندازه قرار داد و هدایت کرد﴿۳

 وَالَّذِي أَخْرَجَ الْمَرْعَىٰ ﴿٤﴾
 و کسی که چرا گاه را بیرون آورد ﴿۴
 فَجَعَلَهُ غُثَاءً أَحْوَىٰ﴿٥﴾
و آن را خس و خاشاکی جمع شده قرار داد ﴿۵

 سَنُقْرِئُكَ فَلَا تَنسَىٰ ﴿٦﴾
بزودی برایت می خوانیم که فراموش نکنی ﴿۶

 إِلَّا مَا شَاءَ اللَّـهُ ۚ إِنَّهُ يَعْلَمُ الْجَهْرَ وَمَا يَخْفَىٰ ﴿٧﴾
مگر آنکس که خدا بخواهد البته او (خدا) آشکار و نهان را میداند ﴿۷

 وَنُيَسِّرُكَ لِلْيُسْرَىٰ ﴿٨﴾
برای تو آسانی را ممکن میسازیم ﴿۸

 فَذَكِّرْ إِن نَّفَعَتِ الذِّكْرَىٰ﴿٩﴾
پس اگر تذکر دادن سود میدهد تذکر بده ﴿۹

 سَيَذَّكَّرُ مَن يَخْشَىٰ ﴿١٠﴾
بزودی کسی که میترسد متذکر میشود ﴿۱۰

 وَيَتَجَنَّبُهَا الْأَشْقَى ﴿١١﴾
و بدبخت آن (قرآن) را دور میکند ﴿۱۱

 الَّذِي يَصْلَى النَّارَ الْكُبْرَىٰ ﴿١٢﴾
کسی که آتشی بزرگتر را می چشد ﴿۱۲

 ثُمَّ لَا يَمُوتُ فِيهَا وَلَا يَحْيَىٰ ﴿١٣﴾
سپس در آن (آتش) نه می میرد و نه زنده می ماند ﴿۱۳

 قَدْ أَفْلَحَ مَن تَزَكَّىٰ ﴿١٤﴾
البته هر کس (نفس خود را) پاک کرد رستگار شد ﴿۱۴

 وَذَكَرَ اسْمَ رَبِّهِ فَصَلَّىٰ ﴿١٥﴾
و نام پروردگارش را یاد کرد و نماز گذارد ﴿۱۵

 بَلْ تُؤْثِرُونَ الْحَيَاةَ الدُّنْيَا ﴿١٦﴾
ولی بدنبال زندگی دنیا هستند ﴿۱۶

 وَالْآخِرَةُ خَيْرٌ وَأَبْقَىٰ ﴿١٧﴾
و در حالیکه آخرت بهتر و باقی تر است ﴿۱۷

 إِنَّ هَـٰذَا لَفِي الصُّحُفِ الْأُولَىٰ ﴿١٨﴾
البته این(قرآن) درکتب (صحیفه های) پیشین نیز هست ﴿۱۸

 صُحُفِ إِبْرَاهِيمَ وَمُوسَىٰ ﴿١٩﴾
در کتابها (صحیفه های ابراهیم و موسی ﴿۱۹



ان هذا لفی الصحف الاولی * صحف ابراهیم وموسی *    ۵/۶/۱۳۹۲ سه شنبه بندۀ خدا

هیچ نظری موجود نیست:

ارسال یک نظر