سورة يس
بِسْمِ اللَّـهِ الرَّحْمَـٰنِ الرَّحِيمِ
بِسْمِ اللَّـهِ الرَّحْمَـٰنِ الرَّحِيمِ
بنام خدای بخشندۀ رحم کننده
يس ﴿١﴾
يس ﴿١﴾
یس ﴿۱﴾
وَالْقُرْآنِ الْحَكِيمِ ﴿٢﴾
قسم به قرآن دارای حکمت ﴿۲﴾
إِنَّكَ لَمِنَ الْمُرْسَلِينَ ﴿٣﴾
البته که تو از فرستاده ها هستی ﴿۳﴾
عَلَىٰ صِرَاطٍ مُّسْتَقِيمٍ ﴿٤﴾
بر راه راست (هستی یا هدایت میکنی) ﴿۴﴾
تَنزِيلَ الْعَزِيزِ الرَّحِيمِ ﴿٥﴾
نازل کردنیست از (خداوند) نیرومند رحمت آور ﴿۵﴾
لِتُنذِرَ قَوْمًا مَّا أُنذِرَ آبَاؤُهُمْ فَهُمْ غَافِلُونَ ﴿٦﴾
تا هشدار بدهی به قومی آنچه را که پدرانشان به آن هشدار داده شدند و آنها در بیخبری غفلت هستند ﴿۶﴾
لَقَدْ حَقَّ الْقَوْلُ عَلَىٰ أَكْثَرِهِمْ فَهُمْ لَا يُؤْمِنُونَ ﴿٧﴾
البته سخن بر بسیاری از آنها تحقق یافت و آنها ایمان نمی آورند ﴿۷﴾
إِنَّا جَعَلْنَا فِي أَعْنَاقِهِمْ أَغْلَالًا فَهِيَ إِلَى الْأَذْقَانِ فَهُم مُّقْمَحُونَ ﴿٨﴾
البته ما در گردنهایشان زنجیر هایی قرار دادیم و آنها لگام زده ها هستند﴿۸﴾
وَجَعَلْنَا مِن بَيْنِ أَيْدِيهِمْ سَدًّا وَمِنْ خَلْفِهِمْ سَدًّا فَأَغْشَيْنَاهُمْ فَهُمْ لَا يُبْصِرُونَ ﴿٩﴾
و در مقابل آنها مانعی و از پشت آنها مانعی قرار دادیم و آنها را پوشاندیم و آنها نمی بینند ﴿۹﴾
وَسَوَاءٌ عَلَيْهِمْ أَأَنذَرْتَهُمْ أَمْ لَمْ تُنذِرْهُمْ لَا يُؤْمِنُونَ ﴿١٠﴾
و برای آنها فرقی ندارد چه به آنها هشدار بدهی و یا هشدار ندهی آنها ایمان نمی آورند ﴿۱۰﴾
إِنَّمَا تُنذِرُ مَنِ اتَّبَعَ الذِّكْرَ وَخَشِيَ الرَّحْمَـٰنَ بِالْغَيْبِ ۖ فَبَشِّرْهُ بِمَغْفِرَةٍ وَأَجْرٍ كَرِيمٍ ﴿١١﴾
غیر از این نیست که تو به کسی هشدار میدهی که از ذکر (قرآن) پیروی میکند و از خدای بخشنده در پنهانی هراس دارد پس اورا به مغفرتی و اجری با کرامت بشارت بده ﴿۱۱﴾
إِنَّا نَحْنُ نُحْيِي الْمَوْتَىٰ وَنَكْتُبُ مَا قَدَّمُوا وَآثَارَهُمْ ۚ وَكُلَّ شَيْءٍ أَحْصَيْنَاهُ فِي إِمَامٍ مُّبِينٍ ﴿١٢﴾
البته ما هستیم که مرده ها را زنده می کنیم و آنچه را پیشتر انجام دادند و آثارشان را می نویسیم و هر چیزی را در کتابی روشن کننده آن را شمارش کردیم ﴿۱۲﴾
وَاضْرِبْ لَهُم مَّثَلًا أَصْحَابَ الْقَرْيَةِ إِذْ جَاءَهَا الْمُرْسَلُونَ ﴿١٣﴾
و برای آنها مثال جماعت قریه ای را بیان کن وقتی که فرستاده ها برای آن آمدند ﴿۱۳﴾
إِذْ أَرْسَلْنَا إِلَيْهِمُ اثْنَيْنِ فَكَذَّبُوهُمَا فَعَزَّزْنَا بِثَالِثٍ فَقَالُوا إِنَّا إِلَيْكُم مُّرْسَلُونَ ﴿١٤﴾
وقتی که بسوی آنها دو نفر را فرستادیم و ان دو را تکذیب کردند سپس (آن دو رسول را) با سومی نیرو بخشیدیم و گفتند : که ما بسوی شما فرستاده شدیم ﴿۱۴﴾
قَالُوا مَا أَنتُمْ إِلَّا بَشَرٌ مِّثْلُنَا وَمَا أَنزَلَ الرَّحْمَـٰنُ مِن شَيْءٍ إِنْ أَنتُمْ إِلَّا تَكْذِبُونَ ﴿١٥﴾
(مردم آن قریه) گفتند : شما غیر از بشری مانند ما چیز دیگری نیستید و خدای بخشنده هیچ چیزی نازل نکرده شما غیر از دروغ گویانی بیش نیستید ﴿۱۵﴾
قَالُوا رَبُّنَا يَعْلَمُ إِنَّا إِلَيْكُمْ لَمُرْسَلُونَ ﴿١٦﴾
(رسولان) گفتند : پروردگار ما میداند که ما بسوی شما فرستاده شده ایم ﴿۱۶﴾
وَمَا عَلَيْنَا إِلَّا الْبَلَاغُ الْمُبِينُ ﴿١٧﴾ و بر (عهده ی) ما غیر از ابلاغی روشنگرانه چیز دیگری نیست﴿۱۷﴾
قَالُوا إِنَّا تَطَيَّرْنَا بِكُمْ ۖ لَئِن لَّمْ تَنتَهُوا لَنَرْجُمَنَّكُمْ وَلَيَمَسَّنَّكُم مِّنَّا عَذَابٌ أَلِيمٌ ﴿١٨﴾
(مردم قریه) گفتند : ما شما را به فال بد گرفتیم اگر (از دعوت خود) دست بر ندارید حتمآ شما را سنگسار می کنیم و عذاب دردناک از جانب ما به شما میرسد﴿۱۸﴾
قَالُوا طَائِرُكُم مَّعَكُمْ ۚ أَئِن ذُكِّرْتُم ۚ بَلْ أَنتُمْ قَوْمٌ مُّسْرِفُونَ ﴿١٩﴾
(رسولان) گفتند : فال بد شما با شماست اگر متذکر شوید بلکه شما قومی اسرافکار هستید ﴿۱۹﴾
وَجَاءَ مِنْ أَقْصَى الْمَدِينَةِ رَجُلٌ يَسْعَىٰ قَالَ يَا قَوْمِ اتَّبِعُوا الْمُرْسَلِينَ ﴿٢٠﴾
و از نقطۀ دوری در شهر مردی دوان دوان می آمد گفت ای قوم رسولان را تبعیت کنید﴿۲۰﴾
اتَّبِعُوا مَن لَّا يَسْأَلُكُمْ أَجْرًا وَهُم مُّهْتَدُونَ﴿٢١﴾
کسانی را پیروی کنید که از شما چیزی نمی خواهند و انها هدایت یافته هستند ﴿۲۱﴾
وَمَا لِيَ لَا أَعْبُدُ الَّذِي فَطَرَنِي وَإِلَيْهِ تُرْجَعُونَ ﴿٢٢﴾
و من را چه می شود چرا کسی را که من را آفریده عبادت نکنم ؟ در حالیکه بسوی او باز گردانده میشوم ﴿۲۲﴾
أَأَتَّخِذُ مِن دُونِهِ آلِهَةً إِن يُرِدْنِ الرَّحْمَـٰنُ بِضُرٍّ لَّا تُغْنِ عَنِّي شَفَاعَتُهُمْ شَيْئًا وَلَا يُنقِذُونِ ﴿٢٣﴾
آیا غیر از او برای خود خدایی بر گیرم ؟ که اگر خدای رحمت گر ضرری برای من بخواهد شفاعت آنها من را از چیزی بی نیاز نمی کند و من را نجات نمی دهد ﴿۲۳﴾
إِنِّي إِذًا لَّفِي ضَلَالٍ مُّبِينٍ ﴿٢٤﴾
من در آن موقع حتمآ در گمراهی آشکاری خواهم بود ﴿۲۴﴾
إِنِّي آمَنتُ بِرَبِّكُمْ فَاسْمَعُونِ ﴿٢٥﴾
البته که من به پروردگار شما ایمان آوردم پس به من گوش کنید ﴿۲۵﴾
قِيلَ ادْخُلِ الْجَنَّةَ ۖ قَالَ يَا لَيْتَ قَوْمِي يَعْلَمُونَ ﴿٢٦﴾
گفته شد داخل باغ (بهشت) شوید گفت : ای کاش قوم من میدانستند ﴿۲۶﴾
بِمَا غَفَرَ لِي رَبِّي وَجَعَلَنِي مِنَ الْمُكْرَمِينَ ﴿٢٧﴾
به چه دلیل پروردگارم من را آمرزید و من را از گرامیان قرار داد ﴿۲۷﴾
وَمَا أَنزَلْنَا عَلَىٰ قَوْمِهِ مِن بَعْدِهِ مِن جُندٍ مِّنَ السَّمَاءِ وَمَا كُنَّا مُنزِلِينَ ﴿٢٨﴾
و ما بعد از او سپاهی از آسمان بر قومش نازل نکردیم و نازل کننده نبودیم ﴿۲۸﴾
إِن كَانَتْ إِلَّا صَيْحَةً وَاحِدَةً فَإِذَا هُمْ خَامِدُونَ﴿٢٩﴾
آن نبود مگر خروشی یکباره و در آن موقع آنها آرام و ساکت می شوند ﴿۲۹﴾
يَا حَسْرَةً عَلَى الْعِبَادِ ۚ مَا يَأْتِيهِم مِّن رَّسُولٍ إِلَّا كَانُوا بِهِ يَسْتَهْزِئُونَ ﴿٣٠﴾
ای افسوس بر بنده هایی که رسولی بسویشان نیامد مگر آنکه او را مسخره میکردند ﴿۳۰﴾
أَلَمْ يَرَوْا كَمْ أَهْلَكْنَا قَبْلَهُم مِّنَ الْقُرُونِ أَنَّهُمْ إِلَيْهِمْ لَا يَرْجِعُونَ ﴿٣١﴾
آیا ندیدند که بسا قرنهایی قبل از آنها را نابود کردیم؟ که آنها بسویشان بر نمی گردند ؟ ﴿۳۱﴾
وَإِن كُلٌّ لَّمَّا جَمِيعٌ لَّدَيْنَا مُحْضَرُونَ ﴿٣٢﴾
و هیچکدام از آنها نیست مگر آنکه همه ی آنها به نزد ما حاضر شونده هستند ﴿۳۲﴾
وَآيَةٌ لَّهُمُ الْأَرْضُ الْمَيْتَةُ أَحْيَيْنَاهَا وَأَخْرَجْنَا مِنْهَا حَبًّا فَمِنْهُ يَأْكُلُونَ ﴿٣٣﴾
و برای آنها زمین مرده آیه ایست (نشانه ایست) که آن را زنده می کنیم و از آن دانه را بیرون می آوریم و آنها از آن می خورند ﴿۳۳﴾
وَجَعَلْنَا فِيهَا جَنَّاتٍ مِّن نَّخِيلٍ وَأَعْنَابٍ وَفَجَّرْنَا فِيهَا مِنَ الْعُيُونِ ﴿٣٤﴾
و در آن باغ هایی از خرما و انگور قرار دادیم و در آن از چشمه ها بیرون آوردیم ﴿۳۴﴾
لِيَأْكُلُوا مِن ثَمَرِهِ وَمَا عَمِلَتْهُ أَيْدِيهِمْ ۖ أَفَلَا يَشْكُرُونَ ﴿٣٥﴾
تا از میوه اش بخورند و آنچه از دسترنج خودشان است آیا شکر نمی کنند ؟ ﴿۳۵﴾
سُبْحَانَ الَّذِي خَلَقَ الْأَزْوَاجَ كُلَّهَا مِمَّا تُنبِتُ الْأَرْضُ وَمِنْ أَنفُسِهِمْ وَمِمَّا لَا يَعْلَمُونَ ﴿٣٦﴾
منزه است کسی که همه ی جفتها را خلق کرد آنچه از زمین میروید و از نفوس خودشان و از آنچه نمی دانند (موجودات دیگری که نمیشناسند)﴿۳۶﴾
وَآيَةٌ لَّهُمُ اللَّيْلُ نَسْلَخُ مِنْهُ النَّهَارَ فَإِذَا هُم مُّظْلِمُونَ ﴿٣٧﴾
و آیۀ دیگر برای آنها شب است که از او روز را جدا می کند و در ان هنگام آنها در تاریکی فرو میروند ﴿۳۷﴾
وَالشَّمْسُ تَجْرِي لِمُسْتَقَرٍّ لَّهَا ۚ ذَٰلِكَ تَقْدِيرُ الْعَزِيزِ الْعَلِيمِ ﴿٣٨﴾
و خورشید بسوی آرامشگاهی که برای اومعین گردیده روان است آن اندازه دادن نیرومند تواناست ﴿۳۸﴾
وَالْقَمَرَ قَدَّرْنَاهُ مَنَازِلَ حَتَّىٰ عَادَ كَالْعُرْجُونِ الْقَدِيمِ ﴿٣٩﴾
و ماه را برایش فرود گاه هایی اندازه دادیم (که بر اساس محاسباتی معین حرکت میکند) تا زمانی که دوباره بشکل خمیده (هلال) پیشین باز می گردد ﴿۳۹﴾
لَا الشَّمْسُ يَنبَغِي لَهَا أَن تُدْرِكَ الْقَمَرَ وَلَا اللَّيْلُ سَابِقُ النَّهَارِ ۚ وَكُلٌّ فِي فَلَكٍ يَسْبَحُونَ﴿٤٠﴾
نه خورشید برنامه ریزی شده که به ماه برسد و نه شب از روز سبقت می گیرد و هر کدام (از جرم های خورشید و ماه) در مداری شناور هستند ﴿۴۰﴾
وَآيَةٌ لَّهُمْ أَنَّا حَمَلْنَا ذُرِّيَّتَهُمْ فِي الْفُلْكِ الْمَشْحُونِ ﴿٤١﴾
و آیه ای برای آنها اینکه ما فرزندان آنها را در کشتی پر شده حمل کردیم ﴿۴۱﴾
وَخَلَقْنَا لَهُم مِّن مِّثْلِهِ مَا يَرْكَبُونَ ﴿٤٢﴾
و برای آنها چیزی مانند آنچه سوار میشومند خلق کردیم ﴿۴۲﴾
وَإِن نَّشَأْ نُغْرِقْهُمْ فَلَا صَرِيخَ لَهُمْ وَلَا هُمْ يُنقَذُونَ ﴿٤٣﴾
و اگر می خواستیم آنها را غرق می کردیم و برای آنها نه فریاد رسنده ای و نه نجات دهنده ای نیست ﴿۴۳﴾
إِلَّا رَحْمَةً مِّنَّا وَمَتَاعًا إِلَىٰ حِينٍ ﴿٤٤﴾
مگر رحمتی از ما و بهره مند شدن تا زمانی ﴿۴۴﴾
وَإِذَا قِيلَ لَهُمُ اتَّقُوا مَا بَيْنَ أَيْدِيكُمْ وَمَا خَلْفَكُمْ لَعَلَّكُمْ تُرْحَمُونَ﴿٤٥﴾
و وقتی به آنها گفته شود حدود آنچه را در حضور شماست و آنچه را در آینده ی شماست را رعایت کنید شاید مورد رحمت قرار گیرید ﴿۴۵﴾
وَمَا تَأْتِيهِم مِّنْ آيَةٍ مِّنْ آيَاتِ رَبِّهِمْ إِلَّا كَانُوا عَنْهَا مُعْرِضِينَ﴿٤٦﴾
و آیه ای از آیات پروردگارشان برای انها نمی آید مگر آنکه از آن روی می گردانند ﴿۴۶﴾
وَإِذَا قِيلَ لَهُمْ أَنفِقُوا مِمَّا رَزَقَكُمُ اللَّـهُ قَالَ الَّذِينَ كَفَرُوا لِلَّذِينَ آمَنُوا أَنُطْعِمُ مَن لَّوْ يَشَاءُ اللَّـهُ أَطْعَمَهُ إِنْ أَنتُمْ إِلَّا فِي ضَلَالٍ مُّبِينٍ ﴿٤٧﴾
و وقتی به آنها گفته شود از آنچه خدا به شما روزی داد خرج کنید کسانی که کافر شدند به کسانی که ایمان آوردند می گویند آیا ما به کسی خوراک دهیم که اگر خدا می خواست به او غذا می داد شما نیستید مگر در گمراهی آشکار ﴿۴۷﴾
وَيَقُولُونَ مَتَىٰ هَـٰذَا الْوَعْدُ إِن كُنتُمْ صَادِقِينَ ﴿٤٨﴾
و می گویند : این وعده گاه کی است اگر شما راست می گویید ﴿۴۸﴾
مَا يَنظُرُونَ إِلَّا صَيْحَةً وَاحِدَةً تَأْخُذُهُمْ وَهُمْ يَخِصِّمُونَ ﴿٤٩﴾
آنها غیر از خوروشی یکباره را انتظار نمی کشند که آنها را میگیرد و در حالیکه آنها (با یکدیگر) خصومت می کنند ﴿۴۹﴾
فَلَا يَسْتَطِيعُونَ تَوْصِيَةً وَلَا إِلَىٰ أَهْلِهِمْ يَرْجِعُونَ ﴿٥٠﴾
(در آن حالت مردن) آنها نه می توانند نصیحت کنند و نه بسوی خانواده اشان باز گردند ﴿۵۰﴾
وَنُفِخَ فِي الصُّورِ فَإِذَا هُم مِّنَ الْأَجْدَاثِ إِلَىٰ رَبِّهِمْ يَنسِلُونَ ﴿٥١﴾
و در صور دمیده شود و آنها ناگهان از گورها بسوی پروردگارشان با شتاب می روند ﴿۵۱﴾
قَالُوا يَا وَيْلَنَا مَن بَعَثَنَا مِن مَّرْقَدِنَا ۜ ۗ هَـٰذَا مَا وَعَدَ الرَّحْمَـٰنُ وَصَدَقَ الْمُرْسَلُونَ﴿٥٢﴾
گفتند ای وای بر ما چه کسی ما را از محل خواب ما بر انگیخت ؟ اینست آنچه که خدای رحمتگر وعده دادو فرستاده ها (رسولان) راست می گفتند ﴿۵۲﴾
إِن كَانَتْ إِلَّا صَيْحَةً وَاحِدَةً فَإِذَا هُمْ جَمِيعٌ لَّدَيْنَا مُحْضَرُونَ﴿٥٣﴾
آن نیست مگر خروشی واحد و در آن هنگام همه ی انها نزد ما حاضر شده هستند ﴿۵۳﴾
فَالْيَوْمَ لَا تُظْلَمُ نَفْسٌ شَيْئًا وَلَا تُجْزَوْنَ إِلَّا مَا كُنتُمْ تَعْمَلُونَ ﴿٥٤﴾
و امروز چیزی به نفسی ستم نمی شود و شما غیر از آنچه عمل می کردید پاداش داده نمی شوید ﴿۵۴﴾
إِنَّ أَصْحَابَ الْجَنَّةِ الْيَوْمَ فِي شُغُلٍ فَاكِهُونَ ﴿٥٥﴾
البته گروه باغ (بهشت) امروز در مشغولیتی خوشرویی میکنند ﴿۵۵﴾
هُمْ وَأَزْوَاجُهُمْ فِي ظِلَالٍ عَلَى الْأَرَائِكِ مُتَّكِئُونَ ﴿٥٦﴾
آنها و همسرانشان در سایه هایی بر تختها تکیه زده اند ﴿۵۶﴾
لَهُمْ فِيهَا فَاكِهَةٌ وَلَهُم مَّا يَدَّعُونَ ﴿٥٧﴾
برای آنها میوه هایی است و برا ی آنها آنچه را درخواست کنند آماده است ﴿۵۷﴾
سَلَامٌ قَوْلًا مِّن رَّبٍّ رَّحِيمٍ ﴿٥٨﴾
سلام سخنی از پروردگار رحم گستر است ﴿۵۸﴾
وَامْتَازُوا الْيَوْمَ أَيُّهَا الْمُجْرِمُونَ ﴿٥٩﴾
ای مجرمان امروز (از انسانهای پاکیزه) جدا شوید ﴿۵۹﴾
أَلَمْ أَعْهَدْ إِلَيْكُمْ يَا بَنِي آدَمَ أَن لَّا تَعْبُدُوا الشَّيْطَانَ ۖ إِنَّهُ لَكُمْ عَدُوٌّ مُّبِينٌ ﴿٦٠﴾
ای بنی آدم آیا بسوی شما عهد روانه نکردم که شیطان را پرستش نکنید ؟ که او برای شما دشمنی آشکار است ؟﴿۶۰﴾
وَأَنِ اعْبُدُونِي ۚهَـٰذَا صِرَاطٌ مُّسْتَقِيمٌ ﴿٦١﴾
و آنکه من را پرستش کنید این راه راست است﴿۶۱﴾
وَلَقَدْ أَضَلَّ مِنكُمْ جِبِلًّا كَثِيرًا ۖأَفَلَمْ تَكُونُوا تَعْقِلُونَ ﴿٦٢﴾
بطور یقین گروه های بسیاری از شما را گمراه کرد آیا با عقلتان این مطلب را درک نمیکنید؟ ﴿۶۲﴾
هَـٰذِهِ جَهَنَّمُ الَّتِي كُنتُمْ تُوعَدُونَ﴿٦٣﴾
این آن جهنم است که به شما وعده داده شد ﴿۶۳﴾
اصْلَوْهَا الْيَوْمَ بِمَا كُنتُمْ تَكْفُرُونَ ﴿٦٤﴾
امروز آن را بچشید زیرا شما انکارش می کردید ﴿۶۴﴾
الْيَوْمَ نَخْتِمُ عَلَىٰ أَفْوَاهِهِمْ وَتُكَلِّمُنَا أَيْدِيهِمْ وَتَشْهَدُ أَرْجُلُهُم بِمَا كَانُوا يَكْسِبُونَ﴿٦٥﴾
امروز بر دهانهایشان مهر میزنیم و دستها یشان با ما سخن می گویند و پاهایشان شهادت میدهد به آنچه کسب میکردند﴿۶۵﴾
وَلَوْ نَشَاءُ لَطَمَسْنَا عَلَىٰ أَعْيُنِهِمْ فَاسْتَبَقُوا الصِّرَاطَ فَأَنَّىٰ يُبْصِرُونَ ﴿٦٦﴾
و اگر می خواستیم بر چشم هایشان پوشش قرار میدادیم و در راه درست سبقت بگیرید پس کجا بصیرت پیدا میکنند ؟﴿۶۶﴾
وَلَوْ نَشَاءُ لَمَسَخْنَاهُمْ عَلَىٰ مَكَانَتِهِمْ فَمَا اسْتَطَاعُوا مُضِيًّا وَلَا يَرْجِعُونَ ﴿٦٧﴾
و اگر می خواستیم در جاهایی که هستند قیافه هایشان را تغییر میدادیم بطوری که نه بتوانند بروند و بگذرند و نه بتوانند باز گردند ﴿۶۷﴾
وَمَن نُّعَمِّرْهُ نُنَكِّسْهُ فِي الْخَلْقِ ۖ أَفَلَا يَعْقِلُونَ ﴿٦٨﴾
و هر کس که به او عمر (طولانی) دادیم در خلقت ضعیف و ناتوانش میکنیم آیا به عقل درک نمی کنند﴿۶۸﴾
وَمَا عَلَّمْنَاهُ الشِّعْرَ وَمَا يَنبَغِي لَهُ ۚ إِنْ هُوَ إِلَّا ذِكْرٌ وَقُرْآنٌ مُّبِينٌ ﴿٦٩﴾
و ما به او شعر نیاموختیم و برای او شایسته نیست (که شعر بیاموزد) آن غیر از ذکر و قرآن روشنگر چیز دیگری نیست ﴿۶۹﴾
لِّيُنذِرَ مَن كَانَ حَيًّا وَيَحِقَّ الْقَوْلُ عَلَى الْكَافِرِينَ﴿٧٠﴾
تا به آن کس که زنده است هشدار دهد و سخن بر کافران تحقق بابد ﴿۷۰﴾
أَوَلَمْ يَرَوْا أَنَّا خَلَقْنَا لَهُم مِّمَّا عَمِلَتْ أَيْدِينَا أَنْعَامًا فَهُمْ لَهَا مَالِكُونَ ﴿٧١﴾
آیا نمی نگرند که ما از آنچه دستهایمان انجام میدهد برای آنها حیواناتی خلق کردیم ؟ که آنها هستند ؟ ﴿۷۱﴾
وَذَلَّلْنَاهَا لَهُمْ فَمِنْهَا رَكُوبُهُمْ وَمِنْهَا يَأْكُلُونَ ﴿٧٢﴾
و آن (چهار پایان) را برای آنها رام و مطیع ساختیم و از آنها (حیواناتی) است که سوارشان می شوید و از آنها (حیواناتی) است که می خورید ﴿۷۲﴾
وَلَهُمْ فِيهَا مَنَافِعُ وَمَشَارِبُ ۖ أَفَلَا يَشْكُرُونَ ﴿٧٣﴾
و برای آنها در آن (حیوانات) منافع و نوشیدنی هایی قرار دادیم آیا شکر گذاری نمی کنند ؟ ﴿۷۳﴾
وَاتَّخَذُوا مِن دُونِ اللَّـهِ آلِهَةً لَّعَلَّهُمْ يُنصَرُونَ ﴿٧٤﴾
و و غیر از خدا برای خود الهه هایی بر گرفتند تا شاید (آن الهه ها) به آنها یاری رسانند ﴿۷۴﴾
لَا يَسْتَطِيعُونَ نَصْرَهُمْ وَهُمْ لَهُمْ جُندٌ مُّحْضَرُونَ ﴿٧٥﴾
در حالیکه آنها خودشان را هم نمی توانند یاری کنند و آنها (مشرکان) بر آنها (معبودان دروغین شان) سپاهی حاضر شده هستند (مشرکان به خاطر معبودان دروغین حاضرند بجنگند) ﴿۷۵﴾
فَلَا يَحْزُنكَ قَوْلُهُمْ ۘ إِنَّا نَعْلَمُ مَا يُسِرُّونَ وَمَا يُعْلِنُونَ ﴿٧٦﴾
و سخن آنها تو را اندوهگین نکند البته که ما میدانیم آنچه را مخفی میکنند و آنچه را علنی می سازند﴿۷۶﴾
أَوَلَمْ يَرَ الْإِنسَانُ أَنَّا خَلَقْنَاهُ مِن نُّطْفَةٍ فَإِذَا هُوَ خَصِيمٌ مُّبِينٌ ﴿٧٧﴾
آیا انسان نمی نگرد که ما او را از نطفه ای خلق کردیم ؟ و آن هنگام او دشمنی بیان کننده است ﴿۷۷﴾
وَضَرَبَ لَنَا مَثَلًا وَنَسِيَ خَلْقَهُ ۖ قَالَ مَن يُحْيِي الْعِظَامَ وَهِيَ رَمِيمٌ ﴿٧٨﴾
و برای ما مثلی بیان کرد و خلقت خودش را فراموش کرد (که چگونه خلق شده است) گفت : چه کسی استخوانها را زنده می کند در حالیکه آن (استخوانها) پوسیده و به خاک تبدیل شده است ﴿۷۸﴾
قُلْ يُحْيِيهَا الَّذِي أَنشَأَهَا أَوَّلَ مَرَّةٍ ۖ وَهُوَ بِكُلِّ خَلْقٍ عَلِيمٌ ﴿٧٩﴾
بگو : آن (استخوان های پوسیده) را کسی زنده میکند که اول بار آنها را پدید آورد و او به هر چیزی داناست ﴿۷۹﴾
الَّذِي جَعَلَ لَكُم مِّنَ الشَّجَرِ الْأَخْضَرِ نَارًا فَإِذَا أَنتُم مِّنْهُ تُوقِدُونَ ﴿٨٠﴾
کسی که از درخت سبز برای شما آتش ایجاد میکند و در آن هنگام شما از آن (درخت) آتش روشن میکنید ﴿۸۰﴾
أَوَلَيْسَ الَّذِي خَلَقَ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضَ بِقَادِرٍ عَلَىٰ أَن يَخْلُقَ مِثْلَهُم ۚ بَلَىٰ وَهُوَ الْخَلَّاقُ الْعَلِيمُ﴿٨١﴾
آیا کسی که آسمانها و زمین را خلق کرد قادر نیست بر اینکه مانند آنها را خلق کند ؟ آری او خلق کننده ی داناست﴿۸۱﴾
إِنَّمَا أَمْرُهُ إِذَا أَرَادَ شَيْئًا أَن يَقُولَ لَهُ كُن فَيَكُونُ ﴿٨٢﴾
غیر از این نیست که فرمان او (خدا) وقتی که چیزی را بخواهد که انجام شودبه او می گوید بشو و میشود ﴿۸۲﴾
فَسُبْحَانَ الَّذِي بِيَدِهِ مَلَكُوتُ كُلِّ شَيْءٍ وَإِلَيْهِ تُرْجَعُونَ ﴿٨٣﴾
پس منزه است کسی که مالکیت (ملکوت) همه چیز بدست اوست و بسوی او باز گردانده میشوید
وَالْقُرْآنِ الْحَكِيمِ ﴿٢﴾
قسم به قرآن دارای حکمت ﴿۲﴾
إِنَّكَ لَمِنَ الْمُرْسَلِينَ ﴿٣﴾
البته که تو از فرستاده ها هستی ﴿۳﴾
عَلَىٰ صِرَاطٍ مُّسْتَقِيمٍ ﴿٤﴾
بر راه راست (هستی یا هدایت میکنی) ﴿۴﴾
تَنزِيلَ الْعَزِيزِ الرَّحِيمِ ﴿٥﴾
نازل کردنیست از (خداوند) نیرومند رحمت آور ﴿۵﴾
لِتُنذِرَ قَوْمًا مَّا أُنذِرَ آبَاؤُهُمْ فَهُمْ غَافِلُونَ ﴿٦﴾
تا هشدار بدهی به قومی آنچه را که پدرانشان به آن هشدار داده شدند و آنها در بیخبری غفلت هستند ﴿۶﴾
لَقَدْ حَقَّ الْقَوْلُ عَلَىٰ أَكْثَرِهِمْ فَهُمْ لَا يُؤْمِنُونَ ﴿٧﴾
البته سخن بر بسیاری از آنها تحقق یافت و آنها ایمان نمی آورند ﴿۷﴾
إِنَّا جَعَلْنَا فِي أَعْنَاقِهِمْ أَغْلَالًا فَهِيَ إِلَى الْأَذْقَانِ فَهُم مُّقْمَحُونَ ﴿٨﴾
البته ما در گردنهایشان زنجیر هایی قرار دادیم و آنها لگام زده ها هستند﴿۸﴾
وَجَعَلْنَا مِن بَيْنِ أَيْدِيهِمْ سَدًّا وَمِنْ خَلْفِهِمْ سَدًّا فَأَغْشَيْنَاهُمْ فَهُمْ لَا يُبْصِرُونَ ﴿٩﴾
و در مقابل آنها مانعی و از پشت آنها مانعی قرار دادیم و آنها را پوشاندیم و آنها نمی بینند ﴿۹﴾
وَسَوَاءٌ عَلَيْهِمْ أَأَنذَرْتَهُمْ أَمْ لَمْ تُنذِرْهُمْ لَا يُؤْمِنُونَ ﴿١٠﴾
و برای آنها فرقی ندارد چه به آنها هشدار بدهی و یا هشدار ندهی آنها ایمان نمی آورند ﴿۱۰﴾
إِنَّمَا تُنذِرُ مَنِ اتَّبَعَ الذِّكْرَ وَخَشِيَ الرَّحْمَـٰنَ بِالْغَيْبِ ۖ فَبَشِّرْهُ بِمَغْفِرَةٍ وَأَجْرٍ كَرِيمٍ ﴿١١﴾
غیر از این نیست که تو به کسی هشدار میدهی که از ذکر (قرآن) پیروی میکند و از خدای بخشنده در پنهانی هراس دارد پس اورا به مغفرتی و اجری با کرامت بشارت بده ﴿۱۱﴾
إِنَّا نَحْنُ نُحْيِي الْمَوْتَىٰ وَنَكْتُبُ مَا قَدَّمُوا وَآثَارَهُمْ ۚ وَكُلَّ شَيْءٍ أَحْصَيْنَاهُ فِي إِمَامٍ مُّبِينٍ ﴿١٢﴾
البته ما هستیم که مرده ها را زنده می کنیم و آنچه را پیشتر انجام دادند و آثارشان را می نویسیم و هر چیزی را در کتابی روشن کننده آن را شمارش کردیم ﴿۱۲﴾
وَاضْرِبْ لَهُم مَّثَلًا أَصْحَابَ الْقَرْيَةِ إِذْ جَاءَهَا الْمُرْسَلُونَ ﴿١٣﴾
و برای آنها مثال جماعت قریه ای را بیان کن وقتی که فرستاده ها برای آن آمدند ﴿۱۳﴾
إِذْ أَرْسَلْنَا إِلَيْهِمُ اثْنَيْنِ فَكَذَّبُوهُمَا فَعَزَّزْنَا بِثَالِثٍ فَقَالُوا إِنَّا إِلَيْكُم مُّرْسَلُونَ ﴿١٤﴾
وقتی که بسوی آنها دو نفر را فرستادیم و ان دو را تکذیب کردند سپس (آن دو رسول را) با سومی نیرو بخشیدیم و گفتند : که ما بسوی شما فرستاده شدیم ﴿۱۴﴾
قَالُوا مَا أَنتُمْ إِلَّا بَشَرٌ مِّثْلُنَا وَمَا أَنزَلَ الرَّحْمَـٰنُ مِن شَيْءٍ إِنْ أَنتُمْ إِلَّا تَكْذِبُونَ ﴿١٥﴾
(مردم آن قریه) گفتند : شما غیر از بشری مانند ما چیز دیگری نیستید و خدای بخشنده هیچ چیزی نازل نکرده شما غیر از دروغ گویانی بیش نیستید ﴿۱۵﴾
قَالُوا رَبُّنَا يَعْلَمُ إِنَّا إِلَيْكُمْ لَمُرْسَلُونَ ﴿١٦﴾
(رسولان) گفتند : پروردگار ما میداند که ما بسوی شما فرستاده شده ایم ﴿۱۶﴾
وَمَا عَلَيْنَا إِلَّا الْبَلَاغُ الْمُبِينُ ﴿١٧﴾ و بر (عهده ی) ما غیر از ابلاغی روشنگرانه چیز دیگری نیست﴿۱۷﴾
قَالُوا إِنَّا تَطَيَّرْنَا بِكُمْ ۖ لَئِن لَّمْ تَنتَهُوا لَنَرْجُمَنَّكُمْ وَلَيَمَسَّنَّكُم مِّنَّا عَذَابٌ أَلِيمٌ ﴿١٨﴾
(مردم قریه) گفتند : ما شما را به فال بد گرفتیم اگر (از دعوت خود) دست بر ندارید حتمآ شما را سنگسار می کنیم و عذاب دردناک از جانب ما به شما میرسد﴿۱۸﴾
قَالُوا طَائِرُكُم مَّعَكُمْ ۚ أَئِن ذُكِّرْتُم ۚ بَلْ أَنتُمْ قَوْمٌ مُّسْرِفُونَ ﴿١٩﴾
(رسولان) گفتند : فال بد شما با شماست اگر متذکر شوید بلکه شما قومی اسرافکار هستید ﴿۱۹﴾
وَجَاءَ مِنْ أَقْصَى الْمَدِينَةِ رَجُلٌ يَسْعَىٰ قَالَ يَا قَوْمِ اتَّبِعُوا الْمُرْسَلِينَ ﴿٢٠﴾
و از نقطۀ دوری در شهر مردی دوان دوان می آمد گفت ای قوم رسولان را تبعیت کنید﴿۲۰﴾
اتَّبِعُوا مَن لَّا يَسْأَلُكُمْ أَجْرًا وَهُم مُّهْتَدُونَ﴿٢١﴾
کسانی را پیروی کنید که از شما چیزی نمی خواهند و انها هدایت یافته هستند ﴿۲۱﴾
وَمَا لِيَ لَا أَعْبُدُ الَّذِي فَطَرَنِي وَإِلَيْهِ تُرْجَعُونَ ﴿٢٢﴾
و من را چه می شود چرا کسی را که من را آفریده عبادت نکنم ؟ در حالیکه بسوی او باز گردانده میشوم ﴿۲۲﴾
أَأَتَّخِذُ مِن دُونِهِ آلِهَةً إِن يُرِدْنِ الرَّحْمَـٰنُ بِضُرٍّ لَّا تُغْنِ عَنِّي شَفَاعَتُهُمْ شَيْئًا وَلَا يُنقِذُونِ ﴿٢٣﴾
آیا غیر از او برای خود خدایی بر گیرم ؟ که اگر خدای رحمت گر ضرری برای من بخواهد شفاعت آنها من را از چیزی بی نیاز نمی کند و من را نجات نمی دهد ﴿۲۳﴾
إِنِّي إِذًا لَّفِي ضَلَالٍ مُّبِينٍ ﴿٢٤﴾
من در آن موقع حتمآ در گمراهی آشکاری خواهم بود ﴿۲۴﴾
إِنِّي آمَنتُ بِرَبِّكُمْ فَاسْمَعُونِ ﴿٢٥﴾
البته که من به پروردگار شما ایمان آوردم پس به من گوش کنید ﴿۲۵﴾
قِيلَ ادْخُلِ الْجَنَّةَ ۖ قَالَ يَا لَيْتَ قَوْمِي يَعْلَمُونَ ﴿٢٦﴾
گفته شد داخل باغ (بهشت) شوید گفت : ای کاش قوم من میدانستند ﴿۲۶﴾
بِمَا غَفَرَ لِي رَبِّي وَجَعَلَنِي مِنَ الْمُكْرَمِينَ ﴿٢٧﴾
به چه دلیل پروردگارم من را آمرزید و من را از گرامیان قرار داد ﴿۲۷﴾
وَمَا أَنزَلْنَا عَلَىٰ قَوْمِهِ مِن بَعْدِهِ مِن جُندٍ مِّنَ السَّمَاءِ وَمَا كُنَّا مُنزِلِينَ ﴿٢٨﴾
و ما بعد از او سپاهی از آسمان بر قومش نازل نکردیم و نازل کننده نبودیم ﴿۲۸﴾
إِن كَانَتْ إِلَّا صَيْحَةً وَاحِدَةً فَإِذَا هُمْ خَامِدُونَ﴿٢٩﴾
آن نبود مگر خروشی یکباره و در آن موقع آنها آرام و ساکت می شوند ﴿۲۹﴾
يَا حَسْرَةً عَلَى الْعِبَادِ ۚ مَا يَأْتِيهِم مِّن رَّسُولٍ إِلَّا كَانُوا بِهِ يَسْتَهْزِئُونَ ﴿٣٠﴾
ای افسوس بر بنده هایی که رسولی بسویشان نیامد مگر آنکه او را مسخره میکردند ﴿۳۰﴾
أَلَمْ يَرَوْا كَمْ أَهْلَكْنَا قَبْلَهُم مِّنَ الْقُرُونِ أَنَّهُمْ إِلَيْهِمْ لَا يَرْجِعُونَ ﴿٣١﴾
آیا ندیدند که بسا قرنهایی قبل از آنها را نابود کردیم؟ که آنها بسویشان بر نمی گردند ؟ ﴿۳۱﴾
وَإِن كُلٌّ لَّمَّا جَمِيعٌ لَّدَيْنَا مُحْضَرُونَ ﴿٣٢﴾
و هیچکدام از آنها نیست مگر آنکه همه ی آنها به نزد ما حاضر شونده هستند ﴿۳۲﴾
وَآيَةٌ لَّهُمُ الْأَرْضُ الْمَيْتَةُ أَحْيَيْنَاهَا وَأَخْرَجْنَا مِنْهَا حَبًّا فَمِنْهُ يَأْكُلُونَ ﴿٣٣﴾
و برای آنها زمین مرده آیه ایست (نشانه ایست) که آن را زنده می کنیم و از آن دانه را بیرون می آوریم و آنها از آن می خورند ﴿۳۳﴾
وَجَعَلْنَا فِيهَا جَنَّاتٍ مِّن نَّخِيلٍ وَأَعْنَابٍ وَفَجَّرْنَا فِيهَا مِنَ الْعُيُونِ ﴿٣٤﴾
و در آن باغ هایی از خرما و انگور قرار دادیم و در آن از چشمه ها بیرون آوردیم ﴿۳۴﴾
لِيَأْكُلُوا مِن ثَمَرِهِ وَمَا عَمِلَتْهُ أَيْدِيهِمْ ۖ أَفَلَا يَشْكُرُونَ ﴿٣٥﴾
تا از میوه اش بخورند و آنچه از دسترنج خودشان است آیا شکر نمی کنند ؟ ﴿۳۵﴾
سُبْحَانَ الَّذِي خَلَقَ الْأَزْوَاجَ كُلَّهَا مِمَّا تُنبِتُ الْأَرْضُ وَمِنْ أَنفُسِهِمْ وَمِمَّا لَا يَعْلَمُونَ ﴿٣٦﴾
منزه است کسی که همه ی جفتها را خلق کرد آنچه از زمین میروید و از نفوس خودشان و از آنچه نمی دانند (موجودات دیگری که نمیشناسند)﴿۳۶﴾
وَآيَةٌ لَّهُمُ اللَّيْلُ نَسْلَخُ مِنْهُ النَّهَارَ فَإِذَا هُم مُّظْلِمُونَ ﴿٣٧﴾
و آیۀ دیگر برای آنها شب است که از او روز را جدا می کند و در ان هنگام آنها در تاریکی فرو میروند ﴿۳۷﴾
وَالشَّمْسُ تَجْرِي لِمُسْتَقَرٍّ لَّهَا ۚ ذَٰلِكَ تَقْدِيرُ الْعَزِيزِ الْعَلِيمِ ﴿٣٨﴾
و خورشید بسوی آرامشگاهی که برای اومعین گردیده روان است آن اندازه دادن نیرومند تواناست ﴿۳۸﴾
وَالْقَمَرَ قَدَّرْنَاهُ مَنَازِلَ حَتَّىٰ عَادَ كَالْعُرْجُونِ الْقَدِيمِ ﴿٣٩﴾
و ماه را برایش فرود گاه هایی اندازه دادیم (که بر اساس محاسباتی معین حرکت میکند) تا زمانی که دوباره بشکل خمیده (هلال) پیشین باز می گردد ﴿۳۹﴾
لَا الشَّمْسُ يَنبَغِي لَهَا أَن تُدْرِكَ الْقَمَرَ وَلَا اللَّيْلُ سَابِقُ النَّهَارِ ۚ وَكُلٌّ فِي فَلَكٍ يَسْبَحُونَ﴿٤٠﴾
نه خورشید برنامه ریزی شده که به ماه برسد و نه شب از روز سبقت می گیرد و هر کدام (از جرم های خورشید و ماه) در مداری شناور هستند ﴿۴۰﴾
وَآيَةٌ لَّهُمْ أَنَّا حَمَلْنَا ذُرِّيَّتَهُمْ فِي الْفُلْكِ الْمَشْحُونِ ﴿٤١﴾
و آیه ای برای آنها اینکه ما فرزندان آنها را در کشتی پر شده حمل کردیم ﴿۴۱﴾
وَخَلَقْنَا لَهُم مِّن مِّثْلِهِ مَا يَرْكَبُونَ ﴿٤٢﴾
و برای آنها چیزی مانند آنچه سوار میشومند خلق کردیم ﴿۴۲﴾
وَإِن نَّشَأْ نُغْرِقْهُمْ فَلَا صَرِيخَ لَهُمْ وَلَا هُمْ يُنقَذُونَ ﴿٤٣﴾
و اگر می خواستیم آنها را غرق می کردیم و برای آنها نه فریاد رسنده ای و نه نجات دهنده ای نیست ﴿۴۳﴾
إِلَّا رَحْمَةً مِّنَّا وَمَتَاعًا إِلَىٰ حِينٍ ﴿٤٤﴾
مگر رحمتی از ما و بهره مند شدن تا زمانی ﴿۴۴﴾
وَإِذَا قِيلَ لَهُمُ اتَّقُوا مَا بَيْنَ أَيْدِيكُمْ وَمَا خَلْفَكُمْ لَعَلَّكُمْ تُرْحَمُونَ﴿٤٥﴾
و وقتی به آنها گفته شود حدود آنچه را در حضور شماست و آنچه را در آینده ی شماست را رعایت کنید شاید مورد رحمت قرار گیرید ﴿۴۵﴾
وَمَا تَأْتِيهِم مِّنْ آيَةٍ مِّنْ آيَاتِ رَبِّهِمْ إِلَّا كَانُوا عَنْهَا مُعْرِضِينَ﴿٤٦﴾
و آیه ای از آیات پروردگارشان برای انها نمی آید مگر آنکه از آن روی می گردانند ﴿۴۶﴾
وَإِذَا قِيلَ لَهُمْ أَنفِقُوا مِمَّا رَزَقَكُمُ اللَّـهُ قَالَ الَّذِينَ كَفَرُوا لِلَّذِينَ آمَنُوا أَنُطْعِمُ مَن لَّوْ يَشَاءُ اللَّـهُ أَطْعَمَهُ إِنْ أَنتُمْ إِلَّا فِي ضَلَالٍ مُّبِينٍ ﴿٤٧﴾
و وقتی به آنها گفته شود از آنچه خدا به شما روزی داد خرج کنید کسانی که کافر شدند به کسانی که ایمان آوردند می گویند آیا ما به کسی خوراک دهیم که اگر خدا می خواست به او غذا می داد شما نیستید مگر در گمراهی آشکار ﴿۴۷﴾
وَيَقُولُونَ مَتَىٰ هَـٰذَا الْوَعْدُ إِن كُنتُمْ صَادِقِينَ ﴿٤٨﴾
و می گویند : این وعده گاه کی است اگر شما راست می گویید ﴿۴۸﴾
مَا يَنظُرُونَ إِلَّا صَيْحَةً وَاحِدَةً تَأْخُذُهُمْ وَهُمْ يَخِصِّمُونَ ﴿٤٩﴾
آنها غیر از خوروشی یکباره را انتظار نمی کشند که آنها را میگیرد و در حالیکه آنها (با یکدیگر) خصومت می کنند ﴿۴۹﴾
فَلَا يَسْتَطِيعُونَ تَوْصِيَةً وَلَا إِلَىٰ أَهْلِهِمْ يَرْجِعُونَ ﴿٥٠﴾
(در آن حالت مردن) آنها نه می توانند نصیحت کنند و نه بسوی خانواده اشان باز گردند ﴿۵۰﴾
وَنُفِخَ فِي الصُّورِ فَإِذَا هُم مِّنَ الْأَجْدَاثِ إِلَىٰ رَبِّهِمْ يَنسِلُونَ ﴿٥١﴾
و در صور دمیده شود و آنها ناگهان از گورها بسوی پروردگارشان با شتاب می روند ﴿۵۱﴾
قَالُوا يَا وَيْلَنَا مَن بَعَثَنَا مِن مَّرْقَدِنَا ۜ ۗ هَـٰذَا مَا وَعَدَ الرَّحْمَـٰنُ وَصَدَقَ الْمُرْسَلُونَ﴿٥٢﴾
گفتند ای وای بر ما چه کسی ما را از محل خواب ما بر انگیخت ؟ اینست آنچه که خدای رحمتگر وعده دادو فرستاده ها (رسولان) راست می گفتند ﴿۵۲﴾
إِن كَانَتْ إِلَّا صَيْحَةً وَاحِدَةً فَإِذَا هُمْ جَمِيعٌ لَّدَيْنَا مُحْضَرُونَ﴿٥٣﴾
آن نیست مگر خروشی واحد و در آن هنگام همه ی انها نزد ما حاضر شده هستند ﴿۵۳﴾
فَالْيَوْمَ لَا تُظْلَمُ نَفْسٌ شَيْئًا وَلَا تُجْزَوْنَ إِلَّا مَا كُنتُمْ تَعْمَلُونَ ﴿٥٤﴾
و امروز چیزی به نفسی ستم نمی شود و شما غیر از آنچه عمل می کردید پاداش داده نمی شوید ﴿۵۴﴾
إِنَّ أَصْحَابَ الْجَنَّةِ الْيَوْمَ فِي شُغُلٍ فَاكِهُونَ ﴿٥٥﴾
البته گروه باغ (بهشت) امروز در مشغولیتی خوشرویی میکنند ﴿۵۵﴾
هُمْ وَأَزْوَاجُهُمْ فِي ظِلَالٍ عَلَى الْأَرَائِكِ مُتَّكِئُونَ ﴿٥٦﴾
آنها و همسرانشان در سایه هایی بر تختها تکیه زده اند ﴿۵۶﴾
لَهُمْ فِيهَا فَاكِهَةٌ وَلَهُم مَّا يَدَّعُونَ ﴿٥٧﴾
برای آنها میوه هایی است و برا ی آنها آنچه را درخواست کنند آماده است ﴿۵۷﴾
سَلَامٌ قَوْلًا مِّن رَّبٍّ رَّحِيمٍ ﴿٥٨﴾
سلام سخنی از پروردگار رحم گستر است ﴿۵۸﴾
وَامْتَازُوا الْيَوْمَ أَيُّهَا الْمُجْرِمُونَ ﴿٥٩﴾
ای مجرمان امروز (از انسانهای پاکیزه) جدا شوید ﴿۵۹﴾
أَلَمْ أَعْهَدْ إِلَيْكُمْ يَا بَنِي آدَمَ أَن لَّا تَعْبُدُوا الشَّيْطَانَ ۖ إِنَّهُ لَكُمْ عَدُوٌّ مُّبِينٌ ﴿٦٠﴾
ای بنی آدم آیا بسوی شما عهد روانه نکردم که شیطان را پرستش نکنید ؟ که او برای شما دشمنی آشکار است ؟﴿۶۰﴾
وَأَنِ اعْبُدُونِي ۚهَـٰذَا صِرَاطٌ مُّسْتَقِيمٌ ﴿٦١﴾
و آنکه من را پرستش کنید این راه راست است﴿۶۱﴾
وَلَقَدْ أَضَلَّ مِنكُمْ جِبِلًّا كَثِيرًا ۖأَفَلَمْ تَكُونُوا تَعْقِلُونَ ﴿٦٢﴾
بطور یقین گروه های بسیاری از شما را گمراه کرد آیا با عقلتان این مطلب را درک نمیکنید؟ ﴿۶۲﴾
هَـٰذِهِ جَهَنَّمُ الَّتِي كُنتُمْ تُوعَدُونَ﴿٦٣﴾
این آن جهنم است که به شما وعده داده شد ﴿۶۳﴾
اصْلَوْهَا الْيَوْمَ بِمَا كُنتُمْ تَكْفُرُونَ ﴿٦٤﴾
امروز آن را بچشید زیرا شما انکارش می کردید ﴿۶۴﴾
الْيَوْمَ نَخْتِمُ عَلَىٰ أَفْوَاهِهِمْ وَتُكَلِّمُنَا أَيْدِيهِمْ وَتَشْهَدُ أَرْجُلُهُم بِمَا كَانُوا يَكْسِبُونَ﴿٦٥﴾
امروز بر دهانهایشان مهر میزنیم و دستها یشان با ما سخن می گویند و پاهایشان شهادت میدهد به آنچه کسب میکردند﴿۶۵﴾
وَلَوْ نَشَاءُ لَطَمَسْنَا عَلَىٰ أَعْيُنِهِمْ فَاسْتَبَقُوا الصِّرَاطَ فَأَنَّىٰ يُبْصِرُونَ ﴿٦٦﴾
و اگر می خواستیم بر چشم هایشان پوشش قرار میدادیم و در راه درست سبقت بگیرید پس کجا بصیرت پیدا میکنند ؟﴿۶۶﴾
وَلَوْ نَشَاءُ لَمَسَخْنَاهُمْ عَلَىٰ مَكَانَتِهِمْ فَمَا اسْتَطَاعُوا مُضِيًّا وَلَا يَرْجِعُونَ ﴿٦٧﴾
و اگر می خواستیم در جاهایی که هستند قیافه هایشان را تغییر میدادیم بطوری که نه بتوانند بروند و بگذرند و نه بتوانند باز گردند ﴿۶۷﴾
وَمَن نُّعَمِّرْهُ نُنَكِّسْهُ فِي الْخَلْقِ ۖ أَفَلَا يَعْقِلُونَ ﴿٦٨﴾
و هر کس که به او عمر (طولانی) دادیم در خلقت ضعیف و ناتوانش میکنیم آیا به عقل درک نمی کنند﴿۶۸﴾
وَمَا عَلَّمْنَاهُ الشِّعْرَ وَمَا يَنبَغِي لَهُ ۚ إِنْ هُوَ إِلَّا ذِكْرٌ وَقُرْآنٌ مُّبِينٌ ﴿٦٩﴾
و ما به او شعر نیاموختیم و برای او شایسته نیست (که شعر بیاموزد) آن غیر از ذکر و قرآن روشنگر چیز دیگری نیست ﴿۶۹﴾
لِّيُنذِرَ مَن كَانَ حَيًّا وَيَحِقَّ الْقَوْلُ عَلَى الْكَافِرِينَ﴿٧٠﴾
تا به آن کس که زنده است هشدار دهد و سخن بر کافران تحقق بابد ﴿۷۰﴾
أَوَلَمْ يَرَوْا أَنَّا خَلَقْنَا لَهُم مِّمَّا عَمِلَتْ أَيْدِينَا أَنْعَامًا فَهُمْ لَهَا مَالِكُونَ ﴿٧١﴾
آیا نمی نگرند که ما از آنچه دستهایمان انجام میدهد برای آنها حیواناتی خلق کردیم ؟ که آنها هستند ؟ ﴿۷۱﴾
وَذَلَّلْنَاهَا لَهُمْ فَمِنْهَا رَكُوبُهُمْ وَمِنْهَا يَأْكُلُونَ ﴿٧٢﴾
و آن (چهار پایان) را برای آنها رام و مطیع ساختیم و از آنها (حیواناتی) است که سوارشان می شوید و از آنها (حیواناتی) است که می خورید ﴿۷۲﴾
وَلَهُمْ فِيهَا مَنَافِعُ وَمَشَارِبُ ۖ أَفَلَا يَشْكُرُونَ ﴿٧٣﴾
و برای آنها در آن (حیوانات) منافع و نوشیدنی هایی قرار دادیم آیا شکر گذاری نمی کنند ؟ ﴿۷۳﴾
وَاتَّخَذُوا مِن دُونِ اللَّـهِ آلِهَةً لَّعَلَّهُمْ يُنصَرُونَ ﴿٧٤﴾
و و غیر از خدا برای خود الهه هایی بر گرفتند تا شاید (آن الهه ها) به آنها یاری رسانند ﴿۷۴﴾
لَا يَسْتَطِيعُونَ نَصْرَهُمْ وَهُمْ لَهُمْ جُندٌ مُّحْضَرُونَ ﴿٧٥﴾
در حالیکه آنها خودشان را هم نمی توانند یاری کنند و آنها (مشرکان) بر آنها (معبودان دروغین شان) سپاهی حاضر شده هستند (مشرکان به خاطر معبودان دروغین حاضرند بجنگند) ﴿۷۵﴾
فَلَا يَحْزُنكَ قَوْلُهُمْ ۘ إِنَّا نَعْلَمُ مَا يُسِرُّونَ وَمَا يُعْلِنُونَ ﴿٧٦﴾
و سخن آنها تو را اندوهگین نکند البته که ما میدانیم آنچه را مخفی میکنند و آنچه را علنی می سازند﴿۷۶﴾
أَوَلَمْ يَرَ الْإِنسَانُ أَنَّا خَلَقْنَاهُ مِن نُّطْفَةٍ فَإِذَا هُوَ خَصِيمٌ مُّبِينٌ ﴿٧٧﴾
آیا انسان نمی نگرد که ما او را از نطفه ای خلق کردیم ؟ و آن هنگام او دشمنی بیان کننده است ﴿۷۷﴾
وَضَرَبَ لَنَا مَثَلًا وَنَسِيَ خَلْقَهُ ۖ قَالَ مَن يُحْيِي الْعِظَامَ وَهِيَ رَمِيمٌ ﴿٧٨﴾
و برای ما مثلی بیان کرد و خلقت خودش را فراموش کرد (که چگونه خلق شده است) گفت : چه کسی استخوانها را زنده می کند در حالیکه آن (استخوانها) پوسیده و به خاک تبدیل شده است ﴿۷۸﴾
قُلْ يُحْيِيهَا الَّذِي أَنشَأَهَا أَوَّلَ مَرَّةٍ ۖ وَهُوَ بِكُلِّ خَلْقٍ عَلِيمٌ ﴿٧٩﴾
بگو : آن (استخوان های پوسیده) را کسی زنده میکند که اول بار آنها را پدید آورد و او به هر چیزی داناست ﴿۷۹﴾
الَّذِي جَعَلَ لَكُم مِّنَ الشَّجَرِ الْأَخْضَرِ نَارًا فَإِذَا أَنتُم مِّنْهُ تُوقِدُونَ ﴿٨٠﴾
کسی که از درخت سبز برای شما آتش ایجاد میکند و در آن هنگام شما از آن (درخت) آتش روشن میکنید ﴿۸۰﴾
أَوَلَيْسَ الَّذِي خَلَقَ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضَ بِقَادِرٍ عَلَىٰ أَن يَخْلُقَ مِثْلَهُم ۚ بَلَىٰ وَهُوَ الْخَلَّاقُ الْعَلِيمُ﴿٨١﴾
آیا کسی که آسمانها و زمین را خلق کرد قادر نیست بر اینکه مانند آنها را خلق کند ؟ آری او خلق کننده ی داناست﴿۸۱﴾
إِنَّمَا أَمْرُهُ إِذَا أَرَادَ شَيْئًا أَن يَقُولَ لَهُ كُن فَيَكُونُ ﴿٨٢﴾
غیر از این نیست که فرمان او (خدا) وقتی که چیزی را بخواهد که انجام شودبه او می گوید بشو و میشود ﴿۸۲﴾
فَسُبْحَانَ الَّذِي بِيَدِهِ مَلَكُوتُ كُلِّ شَيْءٍ وَإِلَيْهِ تُرْجَعُونَ ﴿٨٣﴾
پس منزه است کسی که مالکیت (ملکوت) همه چیز بدست اوست و بسوی او باز گردانده میشوید
سبحان
الله احد و الصمد ۱۸/۱/۱۳۹۲ بنده خدا
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر