۱۳۹۱ خرداد ۱۴, یکشنبه

۱۴-ابراهیم


                                                سورة ابراهيم
                                        بِسْمِ اللَّـهِ الرَّحْمَـٰنِ الرَّحِيمِ
بنام خدای رحم کنندۀ رحمتگر
الر ۚ كِتَابٌ أَنزَلْنَاهُ إِلَيْكَ لِتُخْرِجَ النَّاسَ مِنَ الظُّلُمَاتِ إِلَى النُّورِ بِإِذْنِ رَبِّهِمْ إِلَىٰ صِرَاطِ الْعَزِيزِ الْحَمِيدِ ﴿١﴾
الف لام را کتابی که بسوی تو فرستادیمش تا مردم را با اجازۀ پروردگارشان از تاریکیها بسوی نور بیرون ببری بسوی راهی قدرتمند و ستوده﴿۱﴾
اللَّـهِ الَّذِي لَهُ مَا فِي السَّمَاوَاتِ وَمَا فِي الْأَرْضِ ۗ وَوَيْلٌ لِّلْكَافِرِينَ مِنْ عَذَابٍ شَدِيدٍ﴿٢﴾
 خدا کسی است که آنچه در آسمانها و زمین است برای اوست و وای بر کافران از عذاب روزی سخت﴿۲﴾
 الَّذِينَ يَسْتَحِبُّونَ الْحَيَاةَ الدُّنْيَا عَلَى الْآخِرَةِ وَيَصُدُّونَ عَن سَبِيلِ اللَّـهِ وَيَبْغُونَهَا عِوَجًا ۚ أُولَـٰئِكَ فِي ضَلَالٍ بَعِيدٍ ﴿٣﴾
 کسانی که زندگی دنیا را بیشتر از آخرت دوست دارند و از راه خدا باز می دارند و آن را کج می خواهند آنها در گمراهی دوری هستند﴿۳﴾
وَمَا أَرْسَلْنَا مِن رَّسُولٍ إِلَّا بِلِسَانِ قَوْمِهِ لِيُبَيِّنَ لَهُمْ ۖ فَيُضِلُّ اللَّـهُ مَن يَشَاءُ وَيَهْدِي مَن يَشَاءُ ۚ وَهُوَ الْعَزِيزُ الْحَكِيمُ ﴿٤﴾
وهیچ رسولی را مگر به زبان قوم خودش نفرستادیم تا برایشان بیان کند و خدا گمراه می کند کسی را که خواهان گمراهی است و هدایت میکند کسی را که خواهان هدایت است و او قدرتمند حکیم است ﴿۴﴾
وَلَقَدْ أَرْسَلْنَا مُوسَىٰ بِآيَاتِنَا أَنْ أَخْرِجْ قَوْمَكَ مِنَ الظُّلُمَاتِ إِلَى النُّورِ وَذَكِّرْهُم بِأَيَّامِ اللَّـهِ ۚ إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَآيَاتٍ لِّكُلِّ صَبَّارٍ شَكُورٍ ﴿٥﴾
 و البته موسی را با آیات خود فرستادیم که قومت را از تاریکیها بسوی نور بیرون ببرو به آنها روزهای خدا را یادآوری کن البته در آن برای هر صبر کنندۀ شکر گذار نشانه هاییست ﴿۵﴾
وَإِذْ قَالَ مُوسَىٰ لِقَوْمِهِ اذْكُرُوا نِعْمَةَ اللَّـهِ عَلَيْكُمْ إِذْ أَنجَاكُم مِّنْ آلِ فِرْعَوْنَ يَسُومُونَكُمْ سُوءَ الْعَذَابِ وَيُذَبِّحُونَ أَبْنَاءَكُمْ وَيَسْتَحْيُونَ نِسَاءَكُمْ ۚ وَفِي ذَٰلِكُم بَلَاءٌ مِّن رَّبِّكُمْ عَظِيمٌ ﴿٦﴾
 و وقتی که موسی به قوم خود گفت نعمت خدا را بر خودتان یاد کنید آنگاه که شما را از آل فرعون نجات داد عذاب بدی را بر شما روا میداشتند پسرانتان را سر می بریدند و دخترانتان را زنده میگذاشتند و در آن ابتلاء بزرگی از جانب پروردگارتان بود ﴿۶﴾
وَإِذْ تَأَذَّنَ رَبُّكُمْ لَئِن شَكَرْتُمْ لَأَزِيدَنَّكُمْ ۖ وَلَئِن كَفَرْتُمْ إِنَّ عَذَابِي لَشَدِيدٌ ﴿٧﴾ 
 و آنگاه که پروردگارتان اعلان کرد اگر سپاسگذاری کنید برایتان می افزایم و اگر نا سپاسی کنید البته عذاب من سخت است﴿۷﴾
وَقَالَ مُوسَىٰ إِن تَكْفُرُوا أَنتُمْ وَمَن فِي الْأَرْضِ جَمِيعًا فَإِنَّ اللَّـهَ لَغَنِيٌّ حَمِيدٌ ﴿٨﴾
 و موسی گفت اگر شما و همۀ مردم زمین کافر شوید بدانید که خدا ستوده و بی نیاز است ﴿۸﴾
 أَلَمْ يَأْتِكُمْ نَبَأُ الَّذِينَ مِن قَبْلِكُمْ قَوْمِ نُوحٍ وَعَادٍ وَثَمُودَ ۛ وَالَّذِينَ مِن بَعْدِهِمْ ۛ لَا يَعْلَمُهُمْ إِلَّا اللَّـهُ ۚ جَاءَتْهُمْ رُسُلُهُم بِالْبَيِّنَاتِ فَرَدُّوا أَيْدِيَهُمْ فِي أَفْوَاهِهِمْ وَقَالُوا إِنَّا كَفَرْنَا بِمَا أُرْسِلْتُم بِهِ وَإِنَّا لَفِي شَكٍّ مِّمَّا تَدْعُونَنَا إِلَيْهِ مُرِيبٍ﴿٩﴾
 آیا اخبار کسانی که قبل از شما بودند به شما نرسیده ؟ قوم نوح و عاد و ثمود و کسانی که بعد از آنها بودند هیچ کس غیر از خدا آنها را نمی شناسد رسولانشان با دلایل روشن بسوی آنها امدند سپس دستهایشان را در دهانهایشان بردند و گفتند ما به آنچه که شما برای آن فرستاده شدید کافر هستیم و البته ما در شک هستیم از آنچه ما را بسوی آن میخوانید مشکوک هستیم  ﴿۹﴾
 قَالَتْ رُسُلُهُمْ أَفِي اللَّـهِ شَكٌّ فَاطِرِ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ ۖيَدْعُوكُمْ لِيَغْفِرَ لَكُم مِّن ذُنُوبِكُمْ وَيُؤَخِّرَكُمْ إِلَىٰ أَجَلٍ مُّسَمًّى ۚقَالُوا إِنْ أَنتُمْ إِلَّا بَشَرٌ مِّثْلُنَا تُرِيدُونَ أَن تَصُدُّونَا عَمَّا كَانَ يَعْبُدُ آبَاؤُنَا فَأْتُونَا بِسُلْطَانٍ مُّبِينٍ ﴿١٠﴾
 رسولشان گفت آیا در خدا خالق آسمانها و زمین شک میکنید ؟ شما را دعوت میکند تا گناهانتان را بیامرزد و (اجل) شما را تا سر رسیدی معین به تاخیر اندازد گفتند شما غیر از بشری مانند ما نیستید و میخواهید که ما را از آنچه پدران ما میپرستیدند باز دارید پس برای ما یک دلیل روشنگر بیاورید ﴿۱۰﴾ 
قَالَتْ لَهُمْ رُسُلُهُمْ إِن نَّحْنُ إِلَّا بَشَرٌ مِّثْلُكُمْ وَلَـٰكِنَّ اللَّـهَ يَمُنُّ عَلَىٰ مَن يَشَاءُ مِنْ عِبَادِهِ ۖ وَمَا كَانَ لَنَا أَن نَّأْتِيَكُم بِسُلْطَانٍ إِلَّا بِإِذْنِ اللَّـهِ ۚ وَعَلَى اللَّـهِ فَلْيَتَوَكَّلِ الْمُؤْمِنُونَ ﴿١١﴾
رسولانشان به آنها گفتند درست است غیر از این نیست که ما بشری مانند شما هستیم ولی خدا به هرکس از بنده ها که بخواهد منت میگذارد وما برای شما هیچ دلیلی نمیتوانیم بیاوریم مگر با اجازۀ پروردگار و مومنان باید بر پروردگار توکل کنند ﴿۱۱﴾
وَمَا لَنَا أَلَّا نَتَوَكَّلَ عَلَى اللَّـهِ وَقَدْ هَدَانَا سُبُلَنَا ۚ وَلَنَصْبِرَنَّ عَلَىٰ مَا آذَيْتُمُونَا ۚ وَعَلَى اللَّـهِ فَلْيَتَوَكَّلِ الْمُتَوَكِّلُونَ ﴿١٢﴾
 و چرا ما بر خدا توکل نکنیم در حالیکه ما را در راهمان هدایت کرد و البته ما در مقابل اذیت و آزار شما صبر می کنیم و بر خدا باید توکل کنند توکل کننده گان﴿۱۲﴾
 وَقَالَ الَّذِينَ كَفَرُوا لِرُسُلِهِمْ لَنُخْرِجَنَّكُم مِّنْ أَرْضِنَا أَوْ لَتَعُودُنَّ فِي مِلَّتِنَا ۖ فَأَوْحَىٰ إِلَيْهِمْ رَبُّهُمْ لَنُهْلِكَنَّ الظَّالِمِينَ ﴿١٣﴾
 و کافران به رسولانشان گفتند یا به آیین ما باز گردید یا شما را از سرزمین خود بیرون می کنیم و پروردگارشان بسوی آنها وحی کرد که ما ستمگران را هلاک می کنیم ﴿۱۳﴾
وَلَنُسْكِنَنَّكُمُ الْأَرْضَ مِن بَعْدِهِمْ ۚذَٰلِكَ لِمَنْ خَافَ مَقَامِي وَخَافَ وَعِيدِ ﴿١٤﴾
 و حتماً بعد از آنها شما را در زمین ساکن می کنیم آن برای کسی است که از مقام من می ترسد و از وعدۀ من خوف دارد﴿۱۴﴾
وَاسْتَفْتَحُوا وَخَابَ كُلُّ جَبَّارٍ عَنِيدٍ ﴿١٥﴾
 و می خواستند پیروز شوند و هیچیک از ستیزه گران زور گو به آرزویش نرسید ﴿۱۵﴾
 مِّن وَرَائِهِ جَهَنَّمُ وَيُسْقَىٰ مِن مَّاءٍ صَدِيدٍ ﴿١٦﴾
 از پس او جهنم است و از آب چرک آلود نوشانده میشوند ﴿۱۶﴾
يَتَجَرَّعُهُ وَلَا يَكَادُ يُسِيغُهُ وَيَأْتِيهِ الْمَوْتُ مِن كُلِّ مَكَانٍ وَمَا هُوَ بِمَيِّتٍ ۖ وَمِن وَرَائِهِ عَذَابٌ غَلِيظٌ ﴿١٧﴾ 
آن را جرعه جرعه می نوشد و برایش گوارا نیست مرگ از هر جایی به سراغش می آید ولی نمی میرد و از پس آن عذابی سخت است ﴿۱۷﴾
 مَّثَلُ الَّذِينَ كَفَرُوا بِرَبِّهِمْ ۖ أَعْمَالُهُمْ كَرَمَادٍ اشْتَدَّتْ بِهِ الرِّيحُ فِي يَوْمٍ عَاصِفٍ ۖ لَّا يَقْدِرُونَ مِمَّا كَسَبُوا عَلَىٰ شَيْءٍ ۚ ذَٰلِكَ هُوَ الضَّلَالُ الْبَعِيدُ ﴿١٨﴾  
مثل کسانی که به پروردگارشان کافر شدند اعمالشان مانند خاکستری است که تند بادی شدید در روزی طوفانی بر آن بوزد بر هیچ چیزی از دستاوردهایشان توانایی ندارند آن گمراهی دور است ﴿۱۸﴾
أَلَمْ تَرَ أَنَّ اللَّـهَ خَلَقَ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضَ بِالْحَقِّ ۚ إِن يَشَأْ يُذْهِبْكُمْ وَيَأْتِ بِخَلْقٍ جَدِيدٍ ﴿١٩﴾  آیا ندیدی که خدا آسمانها و زمین را به حق آفرید ؟ و اگر بخواهد شما را میبرد و افرینشی جدیدی را می آورد ؟﴿۱۹﴾
وَمَا ذَٰلِكَ عَلَى اللَّـهِ بِعَزِيزٍ﴿٢٠﴾
 و آن بر خدا سخت نیست ﴿۲۰﴾

وَبَرَزُوا لِلَّـهِ جَمِيعًا فَقَالَ الضُّعَفَاءُ لِلَّذِينَ اسْتَكْبَرُوا إِنَّا كُنَّا لَكُمْ تَبَعًا فَهَلْ أَنتُم مُّغْنُونَ عَنَّا مِنْ عَذَابِ اللَّـهِ مِن شَيْءٍ ۚ قَالُوا لَوْ هَدَانَا اللَّـهُ لَهَدَيْنَاكُمْ ۖ سَوَاءٌ عَلَيْنَا أَجَزِعْنَا أَمْ صَبَرْنَا مَا لَنَا مِن مَّحِيصٍ ﴿٢١﴾  
و برای خدا همگی بیرون می آیند و ضعیفان به متکبران می گویند ما پیرو و دنباله رو شما بودیم آیا می توانید چیزی از عذاب خدا را از ما کم کنید (متکبران) می گویند اگر خدا ما را هدایت می کرد ما هم شما را هدایت می کردیم برای ما فرقی نمی کند آه و زاری کنیم یا صبور باشیم هیچ گریز گاهی برای ما نیست ﴿۲۱﴾
وَقَالَ الشَّيْطَانُ لَمَّا قُضِيَ الْأَمْرُ إِنَّ اللَّـهَ وَعَدَكُمْ وَعْدَ الْحَقِّ وَوَعَدتُّكُمْ فَأَخْلَفْتُكُمْ ۖ وَمَا كَانَ لِيَ عَلَيْكُم مِّن سُلْطَانٍ إِلَّا أَن دَعَوْتُكُمْ فَاسْتَجَبْتُمْ لِي ۖ فَلَا تَلُومُونِي وَلُومُوا أَنفُسَكُم ۖ مَّا أَنَا بِمُصْرِخِكُمْ وَمَا أَنتُم بِمُصْرِخِيَّ ۖإِنِّي كَفَرْتُ بِمَا أَشْرَكْتُمُونِ مِن قَبْلُ ۗ إِنَّ الظَّالِمِينَ لَهُمْ عَذَابٌ أَلِيمٌ ﴿٢٢﴾  
و وقتی کار از کار گذشت شیطان گفت خدا به شما وعدۀ حق داد و من به شما وعدۀ خلاف دادم و بر شما هیچ  تسلطی نداشتم غیر از آنکه فقط شما را دعوت کردم و شما دعوت من را پذیرفتید. پس من را سرزنش نکنید و خودتان را سرزنش کنید و من امروز به فریاد شما نمی رسم و شما هم به فریاد من نمی رسید من به آنچه که شما از قبل با خدا شریک گردانیده اید کافر هستم البته برای ستمکارانشان عذابی دردناک است ﴿۲۲﴾
وَأُدْخِلَ الَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ جَنَّاتٍ تَجْرِي مِن تَحْتِهَا الْأَنْهَارُ خَالِدِينَ فِيهَا بِإِذْنِ رَبِّهِمْ ۖ تَحِيَّتُهُمْ فِيهَا سَلَامٌ﴿٢٣﴾ 
و کسانی که ایمان آوردند و عمل صالح انجام دادند در باغهایی که از زیر آنها جویهایی جاریست با اجازۀ خدا در آن جایگزین هستند درودشان در آن سلام است ﴿۲۳﴾
 أَلَمْ تَرَ كَيْفَ ضَرَبَ اللَّـهُ مَثَلًا كَلِمَةً طَيِّبَةً كَشَجَرَةٍ طَيِّبَةٍ أَصْلُهَا ثَابِتٌ وَفَرْعُهَا فِي السَّمَاءِ ﴿٢٤﴾ 
آیا ندیدی خدا چگونه مثال کلمۀ پاکیزه را بیان می کند؟ مانند درخت پاکیزه که اصل (ریشه) آن ثابت و فرع (تنه و شاخه ها)در آسمان است ﴿۲۴﴾
تُؤْتِي أُكُلَهَا كُلَّ حِينٍ بِإِذْنِ رَبِّهَا ۗ وَيَضْرِبُ اللَّـهُ الْأَمْثَالَ لِلنَّاسِ لَعَلَّهُمْ يَتَذَكَّرُونَ ﴿٢٥﴾ 
 میوه اش را هر زمانی با اجازۀ پروردگارش می دهد و خدا برای مردم مثالها را بیان میکند شاید آنها تذکر پذیرند ﴿۲۵﴾
وَمَثَلُ كَلِمَةٍ خَبِيثَةٍ كَشَجَرَةٍ خَبِيثَةٍ اجْتُثَّتْ مِن فَوْقِ الْأَرْضِ مَا لَهَا مِن قَرَارٍ ﴿٢٦﴾  
و مثال کلمۀ پلید مانند درخت پلیدی است که از روی زمین بیرون جسته وبرایش ثبات و برقراری نیست ﴿۲۶﴾
يُثَبِّتُ اللَّـهُ الَّذِينَ آمَنُوا بِالْقَوْلِ الثَّابِتِ فِي الْحَيَاةِ الدُّنْيَا وَفِي الْآخِرَةِ ۖ وَيُضِلُّ اللَّـهُ الظَّالِمِينَ ۚ وَيَفْعَلُ اللَّـهُ مَا يَشَاءُ ﴿٢٧﴾  
خدا کسانی را که ایمان آورده اند را با گفتاری ثابت در دنیا و آخرت تثبیت میکند و خدا ستمکاران را گمراه می کند و خدا هر کاری را بخواهد انجام می دهد ﴿۲۷﴾
 أَلَمْ تَرَ إِلَى الَّذِينَ بَدَّلُوا نِعْمَتَ اللَّـهِ كُفْرًا وَأَحَلُّوا قَوْمَهُمْ دَارَ الْبَوَارِ ﴿٢٨﴾   
آیا ندیدی کسانی را که نعمت خدا را تبدیل به کفر کردند ؟ و قوم خود را به هلاکت روانه کردند ؟ ﴿۲۸﴾
جَهَنَّمَ يَصْلَوْنَهَا ۖ وَبِئْسَ الْقَرَارُ ﴿٢٩﴾ 
جهنم که آتش آن را میچشند و بد جایگاهی است ﴿۲۹﴾
وَجَعَلُوا لِلَّـهِ أَندَادًا لِّيُضِلُّوا عَن سَبِيلِهِ ۗ قُلْ تَمَتَّعُوا فَإِنَّ مَصِيرَكُمْ إِلَى النَّارِ ﴿٣٠﴾   
و برای خدا شریکانی قرار دادندتا از راه او گمراه سازند بگو (در دنیا) بهره مند شوید اما قطعاً بازگشت شما بسوی آتش است ﴿۳۰﴾
 قُل لِّعِبَادِيَ الَّذِينَ آمَنُوا يُقِيمُوا الصَّلَاةَ وَيُنفِقُوا مِمَّا رَزَقْنَاهُمْ سِرًّا وَعَلَانِيَةً مِّن قَبْلِ أَن يَأْتِيَ يَوْمٌ لَّا بَيْعٌ فِيهِ وَلَا خِلَالٌ ﴿٣١﴾  
به بنده های من که ایمان آورده آن بگو نماز را بپا دارید و از آنچه به شما روزی دادیم پنهان و آشکار انفاق کنید قبل از آنکه روزی برسد که در آن نه تجارتی باشد و نه رفاقتی ﴿۳۱﴾
 اللَّـهُ الَّذِي خَلَقَ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضَ وَأَنزَلَ مِنَ السَّمَاءِ مَاءً فَأَخْرَجَ بِهِ مِنَ الثَّمَرَاتِ رِزْقًا لَّكُمْ ۖ وَسَخَّرَ لَكُمُ الْفُلْكَ لِتَجْرِيَ فِي الْبَحْرِ بِأَمْرِهِ ۖ وَسَخَّرَ لَكُمُ الْأَنْهَارَ ﴿٣٢﴾  
خدا کسی است که آسمانها و زمین را خلق کرده و از آسمان آبی نازل کرده و از آن محصولاتی بیرون آورده که برای شما روزی است و برای شما کشتی را به حرکت در آورده تا به فرمان او در دریا روان باشد و جویها را برای شما روان گردانید ﴿۳۲﴾
وَسَخَّرَ لَكُمُ الشَّمْسَ وَالْقَمَرَ دَائِبَيْنِ ۖ وَسَخَّرَ لَكُمُ اللَّيْلَ وَالنَّهَارَ ﴿٣٣﴾ 
وخورشید و ماه را چرخنده برای شما به حرکت در آورد و شب و روز را برای شما به حرکت درآورد ﴿۳۳﴾
وَآتَاكُم مِّن كُلِّ مَا سَأَلْتُمُوهُ ۚ وَإِن تَعُدُّوا نِعْمَتَ اللَّـهِ لَا تُحْصُوهَا ۗإِنَّ الْإِنسَانَ لَظَلُومٌ كَفَّارٌ ﴿٣٤﴾  
و از هر چه خواستید به شما داد و اگر نعمتهای خدا را بشمارید نمی توانید حسابش کنید و البته انسان ستمگر و نا سپاس است ﴿۳۴﴾
 وَإِذْ قَالَ إِبْرَاهِيمُ رَبِّ اجْعَلْ هَـٰذَا الْبَلَدَ آمِنًا وَاجْنُبْنِي وَبَنِيَّ أَن نَّعْبُدَ الْأَصْنَامَ ﴿٣٥﴾  و هنگامیکه ابراهیم گفت : ای پروردگار من این سرزمین را امن قرار بده و من و فرزندانم را از پرستش بتها دور کن﴿۳۵﴾
رَبِّ إِنَّهُنَّ أَضْلَلْنَ كَثِيرًا مِّنَ النَّاسِ ۖ فَمَن تَبِعَنِي فَإِنَّهُ مِنِّي ۖ وَمَنْ عَصَانِي فَإِنَّكَ غَفُورٌ رَّحِيمٌ ﴿٣٦﴾   
پروردگار من! آنها بسیاری از مردم را گمراه کرده اند پس آنکس که از من پیروی کند او از من است و هر کس که از من نافرمانی کند پس تو آمرزندۀ رحم کننده هستی ﴿۳۶﴾ 
 رَّبَّنَا إِنِّي أَسْكَنتُ مِن ذُرِّيَّتِي بِوَادٍ غَيْرِ ذِي زَرْعٍ عِندَ بَيْتِكَ الْمُحَرَّمِ رَبَّنَا لِيُقِيمُوا الصَّلَاةَ فَاجْعَلْ أَفْئِدَةً مِّنَ النَّاسِ تَهْوِي إِلَيْهِمْ وَارْزُقْهُم مِّنَ الثَّمَرَاتِ لَعَلَّهُمْ يَشْكُرُونَ﴿٣٧﴾ 
ای پروردگار ما من از فرزندانم در دره ای بدون کشت و زراعت پیش حریم خانه ات سکنی دادم . پروردگار ما! تا نماز را بپا دارند پس دلهای مردم را (طوری) قرار بده که بسوی آنها تمایل پیدا کنند و از محصولات کشاورزی شاید آنها سپاسگذاری کنند ﴿۳۷﴾
رَبَّنَا إِنَّكَ تَعْلَمُ مَا نُخْفِي وَمَا نُعْلِنُ ۗ وَمَا يَخْفَىٰ عَلَى اللَّـهِ مِن شَيْءٍ فِي الْأَرْضِ وَلَا فِي السَّمَاءِ ﴿٣٨﴾  
پروردگارما آنچه را مخفی کنیم و آن چه را آشکار کنیم البته تو میدانی و چیزی بر خدا در زمین و نه در آسمان مخفی نمی ماند﴿۳۸﴾
الْحَمْدُ لِلَّـهِ الَّذِي وَهَبَ لِي عَلَى الْكِبَرِ إِسْمَاعِيلَ وَإِسْحَاقَ ۚ إِنَّ رَبِّي لَسَمِيعُ الدُّعَاءِ ﴿٣٩﴾  
ستایش مخصوص خداوندی است که با اینکه پیر بودم به من اسماعیل و اسحاق را بخشید البته که پروردگارم دعا را میشنود﴿۳۹﴾
رَبِّ اجْعَلْنِي مُقِيمَ الصَّلَاةِ وَمِن ذُرِّيَّتِي ۚ رَبَّنَا وَتَقَبَّلْ دُعَاءِ ﴿٤٠﴾  
پروردگارا من و فرزندانم را بپا دارندۀ نماز قرار بده ای پروردگار من و دعایم را قبول کن﴿۴۰﴾
رَبَّنَا اغْفِرْ لِي وَلِوَالِدَيَّ وَلِلْمُؤْمِنِينَ يَوْمَ يَقُومُ الْحِسَابُ ﴿٤١﴾  
ای پروردگار ما برای من و پدرو مادرم و برای مومنین بیامرز روزی که حساب بر پا می شود ﴿۴۱﴾
وَلَا تَحْسَبَنَّ اللَّـهَ غَافِلًا عَمَّا يَعْمَلُ الظَّالِمُونَ ۚ إِنَّمَا يُؤَخِّرُهُمْ لِيَوْمٍ تَشْخَصُ فِيهِ الْأَبْصَارُ ﴿٤٢﴾  
و در نزد خود حساب نکن که خدا از آنچه ستمکران میکنند غافل است جز این نیست که آنها را به تاخیر میاندازیم تا روزی که در آن دیده ها مضطرب است ﴿۴۲﴾
مُهْطِعِينَ مُقْنِعِي رُءُوسِهِمْ لَا يَرْتَدُّ إِلَيْهِمْ طَرْفُهُمْ ۖ وَأَفْئِدَتُهُمْ هَوَاءٌ﴿٤٣﴾ 
سر افکنده گانند سر هایشان را پوشانده اند چشمهایشان به سویشان برنمی گردد و دلهایشان در هراس است ﴿۴۳﴾
 وَأَنذِرِ النَّاسَ يَوْمَ يَأْتِيهِمُ الْعَذَابُ فَيَقُولُ الَّذِينَ ظَلَمُوا رَبَّنَا أَخِّرْنَا إِلَىٰ أَجَلٍ قَرِيبٍ نُّجِبْ دَعْوَتَكَ وَنَتَّبِعِ الرُّسُلَ ۗ أَوَلَمْ تَكُونُوا أَقْسَمْتُم مِّن قَبْلُ مَا لَكُم مِّن زَوَالٍ ﴿٤٤﴾   
و به مردم هشدار بده روزی که عذابشان بیاید کسانی که ستم کرده اند می گویند پروردگارما! ما را تا سر رسیدی نزدیک به تاخیر بینداز تا دعوت تورا اجابت کنیم و از رسولان پیروی کنیم (به آنها گفته شود) آیا شما نبودید که از قبل قسم می خوردید که هیچ زوالی برای شما نخواهد بود ؟ ﴿۴۴﴾
 وَسَكَنتُمْ فِي مَسَاكِنِ الَّذِينَ ظَلَمُوا أَنفُسَهُمْ وَتَبَيَّنَ لَكُمْ كَيْفَ فَعَلْنَا بِهِمْ وَضَرَبْنَا لَكُمُ الْأَمْثَالَ ﴿٤٥﴾  
و مسکن گزیدید در مسکن کسانی که (قبل از شما) ستم کردند بر خودشان و برایتان روشن شد که با آنها چگونه رفتار کردیم و برای شما مثلها را بیان کردیم ﴿۴۵﴾
وَقَدْ مَكَرُوا مَكْرَهُمْ وَعِندَ اللَّـهِ مَكْرُهُمْ وَإِن كَانَ مَكْرُهُمْ لِتَزُولَ مِنْهُ الْجِبَالُ ﴿٤٦﴾  
و البته نقشه کشیدند نقشه هایشان را و نقشه هایشان پیش خداست اگرچه نقشه هایشان (بتوانند) کوه ها را از جا بر کنند ﴿۴۶﴾
فَلَا تَحْسَبَنَّ اللَّـهَ مُخْلِفَ وَعْدِهِ رُسُلَهُ ۗ إِنَّ اللَّـهَ عَزِيزٌ ذُو انتِقَامٍ ﴿٤٧﴾   
پس پیش خود محاسبه نکنید که خدا با رسولانش خلاف وعده کند . قطعاً خدا قدرتمند صاحب انتقام است ﴿۴۷﴾
يَوْمَ تُبَدَّلُ الْأَرْضُ غَيْرَ الْأَرْضِ وَالسَّمَاوَاتُ ۖ وَبَرَزُوا لِلَّـهِ الْوَاحِدِ الْقَهَّارِ ﴿٤٨﴾  
روزی که زمین به غیر از زمین وآسمانها تبدیل میشود و برای خدای یگانه و قدرتمند حاضر شوند ﴿۴۸﴾
 وَتَرَى الْمُجْرِمِينَ يَوْمَئِذٍ مُّقَرَّنِينَ فِي الْأَصْفَادِ ﴿٤٩﴾  
و مجرمین را می بینی که در آنروز در زنجیر ها بازداشت شده هستند ﴿۴۹﴾
سَرَابِيلُهُم مِّن قَطِرَانٍ وَتَغْشَىٰ وُجُوهَهُمُ النَّارُ ﴿٥٠﴾  
در حالیکه لباسهایشان از مس گداخته و صورتهایشان را آتش پوشانده است ﴿۵۰﴾
لِيَجْزِيَ اللَّـهُ كُلَّ نَفْسٍ مَّا كَسَبَتْ ۚ إِنَّ اللَّـهَ سَرِيعُ الْحِسَابِ ﴿٥١﴾  
تا خدا کیفر دهد هر نفسی را به دلیل آنچه که بدست آورده است البته خدا در حسابرسی سریع است﴿۵۱﴾
هَـٰذَا بَلَاغٌ لِّلنَّاسِ وَلِيُنذَرُوا بِهِ وَلِيَعْلَمُوا أَنَّمَا هُوَ إِلَـٰهٌ وَاحِدٌ وَلِيَذَّكَّرَ أُولُو الْأَلْبَابِ﴿٥٢﴾ 
این(قران) ابلاغی است برای مردم و برای اینکه به آن آگاه باشند و تا بدانند که جز این نیست که او خدای یکتاست و تا صاحبان خرد متذکر شوند ﴿۵۲﴾
لا اله الا الله   ۵/۶/۱۳۹۰ رمضان
بندۀ خدا


هیچ نظری موجود نیست:

ارسال یک نظر