سورة الإنشقاق
إِذَا السَّمَاءُ انشَقَّتْ ﴿١﴾
وقتی که آسمان شکافته میشود ﴿۱﴾
وَأَذِنَتْ لِرَبِّهَا وَحُقَّتْ ﴿٢﴾
و به (فرمان) پروردگارش گوش میدهد و (رستاخیز) تحقق می یابد﴿۲﴾
وَإِذَا الْأَرْضُ مُدَّتْ ﴿٣﴾
و وقتی که زمین کشیده شود ﴿۳﴾
وَأَلْقَتْ مَا فِيهَا وَتَخَلَّتْ ﴿٤﴾
و آنچه درون آنست (بیرون) می افکند و تخلیه میشود﴿۴﴾
وَأَذِنَتْ لِرَبِّهَا وَحُقَّتْ﴿٥﴾
و به (فرمان) پروردگارش گوش می دهد و تحقق می یابد ﴿۵﴾
يَا أَيُّهَا الْإِنسَانُ إِنَّكَ كَادِحٌ إِلَىٰ رَبِّكَ كَدْحًا فَمُلَاقِيهِ ﴿٦﴾
ای انسان البته تو بسوی پروردگارت کوشش می کنی تلاش کردنی سپس بسوی او افکنده می شوی
( البته فعل لقی افکنده شدن با رای دیدن تفاوت دارد
انسان میتواند در روز قیامت وعده های خدا را که تحقق یافته ملاقات کند زیرا ما نه در این دنیا و نه در آخرت خدا را نمیبینیم زیرا وقتی موسی به خدا گفت که خود را به من نشان بده خداوند فرمودند که تو هرگز من را نخواهی دید d
لن نفی ابد است و مفهوم مطلق از آن مستفاد میشود >>> وَلَمَّا جَاء مُوسَى لِمِيقَاتِنَا وَكَلَّمَهُ رَبُّهُ قَالَ رَبِّ أَرِنِي أَنظُرْ إِلَيْكَ قَالَ لَن تَرَانِي وَلَـكِنِ انظُرْ إِلَى الْجَبَلِ فَإِنِ اسْتَقَرَّ مَكَانَهُ فَسَوْفَ تَرَانِي فَلَمَّا تَجَلَّى رَبُّهُ لِلْجَبَلِ جَعَلَهُ دَكّاً وَخَرَّ موسَى صَعِقاً فَلَمَّا أَفَاقَ قَالَ سُبْحَانَكَ تُبْتُ إِلَيْكَ وَأَنَاْ أَوَّلُ الْمُؤْمِنِينَ [الأعراف : ۱۴۳] و وقتی موسی به محل قرار ما آمد و پروردگارس با او حرف زد گفت: پروردگارا خودت را به من نشان بده تا تو را ببینم گفت ای موسی هرگز مرا نخواهی دید و لکن بسوی کوه نگاه کن اگر کوه توانست در جای خود آرام گیرد بزودی من را خواهی دید سپس وقتی پروردگارش بر کوه تجلی کرد آن را منهدم ساخت کوبیدهو موسی بیهوش افتاد سپس وقتی به هوش آمد گفت مقدس و منزه هستی تو بسوی تو بازگشتم و من اولین مومنان هستم 143 اما وقتی قیامت حقیقت می یابد انسانها وعده های خدا را ملاقات می کنند و دیدن خدا چه در این دنیا و چه در آخرت غیر ممکن است اما انسانها وعده های خدا را میبینند و یقین پیدا میکنند و منظور از ملاقات در قرآن کریم ملاقات کردن همین وعده های خداست که در قیامت تحقق می یابد این که انسان خواه گناهکار باشد یا صالح باشد سر انجام این وعده ها را ملاقات خواهد کرد زیرا این مسیر سر انجامی محتوم است که توسط خدا تدبیر شده)﴿۶﴾
فَأَمَّا أُوتِيَ كِتَابَهُ بِيَمِينِهِ ﴿٧﴾
و اما کسی که کتابش (نامه ی اعمالش) به دست راست او داده شود ﴿۷﴾
فَسَوْفَ يُحَاسَبُ حِسَابًا يَسِيرًا﴿٨﴾
پس بزودی به حسابی آسان محاسبه می شود ﴿۸﴾
وَيَنقَلِبُ إِلَىٰ أَهْلِهِ مَسْرُورًا ﴿٩﴾
و شادان بسوی خانواده اش باز می گردد ﴿۹﴾
وَأَمَّا مَنْ أُوتِيَ كِتَابَهُ وَرَاءَ ظَهْرِهِ ﴿١٠﴾
و اما کسی که کتابش از پشت سرش به او داده شود﴿۱۰﴾
فَسَوْفَ يَدْعُو ثُبُورًا ﴿١١﴾
بزودی هلاکت (مرگ) را صدا می کند ﴿۱۱﴾
وَيَصْلَىٰ سَعِيرًا ﴿١٢﴾
و آتش سوزان را می چشد﴿۱۲﴾
إِنَّهُ كَانَ فِي أَهْلِهِ مَسْرُورًا ﴿١٣﴾
البته او در خانواده اش شاد و مسرور بود ﴿۱۳﴾
إِنَّهُ ظَنَّ أَن لَّن يَحُورَ ﴿١٤﴾
البته که او تصور می کرد که (پس از مرگ) هرگز دوباره باز نمی گردد ﴿۱۴﴾
بَلَىٰ إِنَّ رَبَّهُ كَانَ بِهِ بَصِيرًا ﴿١٥﴾
بله البته که پروردگارش نسبت به او بینا بوده است ﴿۱۵﴾
فَلَا أُقْسِمُ بِالشَّفَقِ ﴿١٦﴾
و به شفق (روشنایی قرمز رنگ بعد از غروب آفتاب) سوگند نمی خورم ﴿۱۶﴾
وَاللَّيْلِ وَمَا وَسَقَ ﴿١٧﴾
و به شب و آنچه را جمع می کند (یا منظم میکند و سرو سامان میدهد) ﴿۱۷﴾
وَالْقَمَرِ إِذَا اتَّسَقَ ﴿١٨﴾
و به ماه وقتی که سامان میگیرد (نور ماه بصورت بدرکامل میشود) ﴿۱۸﴾
لَتَرْكَبُنَّ طَبَقًا عَن طَبَقٍ﴿١٩﴾
البته که بعنوان طبقه ای از طبقات روی هم سوار میشوید ﴿۱۹﴾
فَمَا لَهُمْ لَا يُؤْمِنُونَ ﴿٢٠﴾
و آنها را چه می شود که ایمان نمی آورند؟ ﴿۲۰﴾
وَإِذَا قُرِئَ عَلَيْهِمُ الْقُرْآنُ لَا يَسْجُدُونَ ۩ ﴿٢١﴾
و وقتی که قرآن بر آنها خوانده می شود چرا سجده نمی کنند ؟ ﴿۲۱﴾
بَلِ الَّذِينَ كَفَرُوا يُكَذِّبُونَ ﴿٢٢﴾
ولی کسانی که کافر هستند تکذیب می کنند ﴿۲۲﴾
وَاللَّـهُ أَعْلَمُ بِمَا يُوعُونَ ﴿٢٣﴾
و خدا به آنچه جمع آوری می کنند آگاهی دارد ﴿۲۳﴾
فَبَشِّرْهُم بِعَذَابٍ أَلِيمٍ ﴿٢٤﴾
و آنها را به عذابی دردناک بشارت بده ﴿۲۴﴾
إِلَّا الَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ لَهُمْ أَجْرٌ غَيْرُ مَمْنُونٍ ﴿٢٥﴾
غیر از کسانی که ایمان آوردند و عمل صالح انجام دادند برای آنها پاداش بدون منت است ﴿۲۵﴾
بِسْمِ اللَّـهِ الرَّحْمَـٰنِ الرَّحِيمِ
بنام خدای رحمت کنندۀ رحم گستر إِذَا السَّمَاءُ انشَقَّتْ ﴿١﴾
وقتی که آسمان شکافته میشود ﴿۱﴾
وَأَذِنَتْ لِرَبِّهَا وَحُقَّتْ ﴿٢﴾
و به (فرمان) پروردگارش گوش میدهد و (رستاخیز) تحقق می یابد﴿۲﴾
وَإِذَا الْأَرْضُ مُدَّتْ ﴿٣﴾
و وقتی که زمین کشیده شود ﴿۳﴾
وَأَلْقَتْ مَا فِيهَا وَتَخَلَّتْ ﴿٤﴾
و آنچه درون آنست (بیرون) می افکند و تخلیه میشود﴿۴﴾
وَأَذِنَتْ لِرَبِّهَا وَحُقَّتْ﴿٥﴾
و به (فرمان) پروردگارش گوش می دهد و تحقق می یابد ﴿۵﴾
يَا أَيُّهَا الْإِنسَانُ إِنَّكَ كَادِحٌ إِلَىٰ رَبِّكَ كَدْحًا فَمُلَاقِيهِ ﴿٦﴾
ای انسان البته تو بسوی پروردگارت کوشش می کنی تلاش کردنی سپس بسوی او افکنده می شوی
( البته فعل لقی افکنده شدن با رای دیدن تفاوت دارد
انسان میتواند در روز قیامت وعده های خدا را که تحقق یافته ملاقات کند زیرا ما نه در این دنیا و نه در آخرت خدا را نمیبینیم زیرا وقتی موسی به خدا گفت که خود را به من نشان بده خداوند فرمودند که تو هرگز من را نخواهی دید d
لن نفی ابد است و مفهوم مطلق از آن مستفاد میشود >>> وَلَمَّا جَاء مُوسَى لِمِيقَاتِنَا وَكَلَّمَهُ رَبُّهُ قَالَ رَبِّ أَرِنِي أَنظُرْ إِلَيْكَ قَالَ لَن تَرَانِي وَلَـكِنِ انظُرْ إِلَى الْجَبَلِ فَإِنِ اسْتَقَرَّ مَكَانَهُ فَسَوْفَ تَرَانِي فَلَمَّا تَجَلَّى رَبُّهُ لِلْجَبَلِ جَعَلَهُ دَكّاً وَخَرَّ موسَى صَعِقاً فَلَمَّا أَفَاقَ قَالَ سُبْحَانَكَ تُبْتُ إِلَيْكَ وَأَنَاْ أَوَّلُ الْمُؤْمِنِينَ [الأعراف : ۱۴۳] و وقتی موسی به محل قرار ما آمد و پروردگارس با او حرف زد گفت: پروردگارا خودت را به من نشان بده تا تو را ببینم گفت ای موسی هرگز مرا نخواهی دید و لکن بسوی کوه نگاه کن اگر کوه توانست در جای خود آرام گیرد بزودی من را خواهی دید سپس وقتی پروردگارش بر کوه تجلی کرد آن را منهدم ساخت کوبیدهو موسی بیهوش افتاد سپس وقتی به هوش آمد گفت مقدس و منزه هستی تو بسوی تو بازگشتم و من اولین مومنان هستم 143 اما وقتی قیامت حقیقت می یابد انسانها وعده های خدا را ملاقات می کنند و دیدن خدا چه در این دنیا و چه در آخرت غیر ممکن است اما انسانها وعده های خدا را میبینند و یقین پیدا میکنند و منظور از ملاقات در قرآن کریم ملاقات کردن همین وعده های خداست که در قیامت تحقق می یابد این که انسان خواه گناهکار باشد یا صالح باشد سر انجام این وعده ها را ملاقات خواهد کرد زیرا این مسیر سر انجامی محتوم است که توسط خدا تدبیر شده)﴿۶﴾
فَأَمَّا أُوتِيَ كِتَابَهُ بِيَمِينِهِ ﴿٧﴾
و اما کسی که کتابش (نامه ی اعمالش) به دست راست او داده شود ﴿۷﴾
فَسَوْفَ يُحَاسَبُ حِسَابًا يَسِيرًا﴿٨﴾
پس بزودی به حسابی آسان محاسبه می شود ﴿۸﴾
وَيَنقَلِبُ إِلَىٰ أَهْلِهِ مَسْرُورًا ﴿٩﴾
و شادان بسوی خانواده اش باز می گردد ﴿۹﴾
وَأَمَّا مَنْ أُوتِيَ كِتَابَهُ وَرَاءَ ظَهْرِهِ ﴿١٠﴾
و اما کسی که کتابش از پشت سرش به او داده شود﴿۱۰﴾
فَسَوْفَ يَدْعُو ثُبُورًا ﴿١١﴾
بزودی هلاکت (مرگ) را صدا می کند ﴿۱۱﴾
وَيَصْلَىٰ سَعِيرًا ﴿١٢﴾
و آتش سوزان را می چشد﴿۱۲﴾
إِنَّهُ كَانَ فِي أَهْلِهِ مَسْرُورًا ﴿١٣﴾
البته او در خانواده اش شاد و مسرور بود ﴿۱۳﴾
إِنَّهُ ظَنَّ أَن لَّن يَحُورَ ﴿١٤﴾
البته که او تصور می کرد که (پس از مرگ) هرگز دوباره باز نمی گردد ﴿۱۴﴾
بَلَىٰ إِنَّ رَبَّهُ كَانَ بِهِ بَصِيرًا ﴿١٥﴾
بله البته که پروردگارش نسبت به او بینا بوده است ﴿۱۵﴾
فَلَا أُقْسِمُ بِالشَّفَقِ ﴿١٦﴾
و به شفق (روشنایی قرمز رنگ بعد از غروب آفتاب) سوگند نمی خورم ﴿۱۶﴾
وَاللَّيْلِ وَمَا وَسَقَ ﴿١٧﴾
و به شب و آنچه را جمع می کند (یا منظم میکند و سرو سامان میدهد) ﴿۱۷﴾
وَالْقَمَرِ إِذَا اتَّسَقَ ﴿١٨﴾
و به ماه وقتی که سامان میگیرد (نور ماه بصورت بدرکامل میشود) ﴿۱۸﴾
لَتَرْكَبُنَّ طَبَقًا عَن طَبَقٍ﴿١٩﴾
البته که بعنوان طبقه ای از طبقات روی هم سوار میشوید ﴿۱۹﴾
فَمَا لَهُمْ لَا يُؤْمِنُونَ ﴿٢٠﴾
و آنها را چه می شود که ایمان نمی آورند؟ ﴿۲۰﴾
وَإِذَا قُرِئَ عَلَيْهِمُ الْقُرْآنُ لَا يَسْجُدُونَ ۩ ﴿٢١﴾
و وقتی که قرآن بر آنها خوانده می شود چرا سجده نمی کنند ؟ ﴿۲۱﴾
بَلِ الَّذِينَ كَفَرُوا يُكَذِّبُونَ ﴿٢٢﴾
ولی کسانی که کافر هستند تکذیب می کنند ﴿۲۲﴾
وَاللَّـهُ أَعْلَمُ بِمَا يُوعُونَ ﴿٢٣﴾
و خدا به آنچه جمع آوری می کنند آگاهی دارد ﴿۲۳﴾
فَبَشِّرْهُم بِعَذَابٍ أَلِيمٍ ﴿٢٤﴾
و آنها را به عذابی دردناک بشارت بده ﴿۲۴﴾
إِلَّا الَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ لَهُمْ أَجْرٌ غَيْرُ مَمْنُونٍ ﴿٢٥﴾
غیر از کسانی که ایمان آوردند و عمل صالح انجام دادند برای آنها پاداش بدون منت است ﴿۲۵﴾
فمالهم لا یومنون و اذا قری علیهم القرآن لا یسجدون ۳/۶/۱۳۹۲ یکشنبه بندۀ خدا
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر