سورة الشعراء
بِسْمِ اللَّـهِ الرَّحْمَـٰنِ الرَّحِيمِ
بنام خدای رحمت کنندۀ رحم آور
طسم ﴿١﴾
بِسْمِ اللَّـهِ الرَّحْمَـٰنِ الرَّحِيمِ
بنام خدای رحمت کنندۀ رحم آور
طسم ﴿١﴾
طسم ﴿١﴾
تِلْكَ آيَاتُ الْكِتَابِ الْمُبِينِ ﴿٢﴾
آن آیات کتاب روشنگر است﴿۲﴾
لَعَلَّكَ بَاخِعٌ نَّفْسَكَ أَلَّا يَكُونُوا مُؤْمِنِينَ ﴿٣﴾
نزدیک بود جانت را از دست بدهی که چرا آنها ایمان نمی آورند ﴿۳﴾
إِن نَّشَأْ نُنَزِّلْ عَلَيْهِم مِّنَ السَّمَاءِ آيَةً فَظَلَّتْ أَعْنَاقُهُمْ لَهَا خَاضِعِينَ ﴿٤﴾
اگر بخواهیم برای آنها از آسمان آیه ای نازل میکنیم تا گردنهایشان پیوسته بر آن فروتن باشد ﴿۴﴾
وَمَا يَأْتِيهِم مِّن ذِكْرٍ مِّنَ الرَّحْمَـٰنِ مُحْدَثٍ إِلَّا كَانُوا عَنْهُ مُعْرِضِينَ ﴿٥﴾
و تذکری تازه بوجود آمده از خدای مهر ورز برایشان نمی آید مگر آنکه از آن روی گردان هستند ﴿۵﴾
فَقَدْ كَذَّبُوا فَسَيَأْتِيهِمْ أَنبَاءُ مَا كَانُوا بِهِ يَسْتَهْزِئُونَ ﴿٦﴾
البته تکذیب کردند و بزودی اخبار آنچه را که تکذیب کردند برایشان می آید﴿۶﴾
أَوَلَمْ يَرَوْا إِلَى الْأَرْضِ كَمْ أَنبَتْنَا فِيهَا مِن كُلِّ زَوْجٍ كَرِيمٍ ﴿٧﴾
آیا به زمین نمی نگرند که از هر زوج با کرامتی در آن رویانیدیم ؟﴿۷﴾
إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَآيَةً ۖ وَمَا كَانَ أَكْثَرُهُم مُّؤْمِنِينَ ﴿٨﴾
البته در آن نشانه ای است و بیشترشان جزو ایمان آورنده ها نبودند ﴿۸﴾
وَإِنَّ رَبَّكَ لَهُوَ الْعَزِيزُ الرَّحِيمُ ﴿٩﴾
و البته پروردگارت او قدرتمند رحمت گستر است ﴿۹﴾
وَإِذْ نَادَىٰ رَبُّكَ مُوسَىٰ أَنِ ائْتِ الْقَوْمَ الظَّالِمِينَ ﴿١٠﴾
و آن هنگام که پروردگارت موسی را صدا کرد که بسوی قوم ستمگران بیا ﴿١۰﴾
قَوْمَ فِرْعَوْنَ ۚ أَلَا يَتَّقُونَ ﴿١١﴾
(بسوی) قوم فرعون (بیا و بگو چرا )حدود خدا را رعایت نمی کنید ﴿١۱﴾
قَالَ رَبِّ إِنِّي أَخَافُ أَن يُكَذِّبُونِ﴿١٢﴾
گفت : پروردگار من من میترسم که تکذیبم کنند ﴿١۲﴾
وَيَضِيقُ صَدْرِي وَلَا يَنطَلِقُ لِسَانِي فَأَرْسِلْ إِلَىٰ هَارُونَ﴿١٣﴾
و سینه ام تنگ میشود و زبانم گویا نیست پس هارون را با من بفرست ﴿١۳﴾
وَلَهُمْ عَلَيَّ ذَنبٌ فَأَخَافُ أَن يَقْتُلُونِ ﴿١٤﴾
و من نسبت به آنها مرتکب گناهی شده ام و می ترسم که من را بکشند (اشاره به همان مردی که موسی او را کشت) ﴿١۴﴾
قَالَ كَلَّا ۖفَاذْهَبَا بِآيَاتِنَا ۖ إِنَّا مَعَكُم مُّسْتَمِعُونَ ﴿١٥﴾
(خدا) گفت چنین نیست پس با آیات ما بروید البته ما با شما شنونده هستیم ﴿١۵﴾
فَأْتِيَا فِرْعَوْنَ فَقُولَا إِنَّا رَسُولُ رَبِّ الْعَالَمِينَ ﴿١٦﴾
پس به سمت فرعون بیایید و بگویید ما فرستادۀ پروردگار جهان ها هستیم ﴿١۶﴾
أَنْ أَرْسِلْ مَعَنَا بَنِي إِسْرَائِيلَ﴿١٧﴾
آنکه بنی اسراییل را با ما بفرست ﴿١۷﴾
قَالَ أَلَمْ نُرَبِّكَ فِينَا وَلِيدًا وَلَبِثْتَ فِينَا مِنْ عُمُرِكَ سِنِينَ﴿١٨﴾
(فرعون) گفت : آیا ما تو را بعنوان فرزند پرورش ندادیم ؟ و سالهایی از عمرت را در میان ما سپری نکردی ﴿١۸﴾
وَفَعَلْتَ فَعْلَتَكَ الَّتِي فَعَلْتَ وَأَنتَ مِنَ الْكَافِرِينَ ﴿١٩﴾
و انجام دادی کارت را که انجام دادی (اشاره به همان مردی که موسی او را کشته بود) و تو از انکار کننده ها (کافران) هستی ﴿١۹﴾
قَالَ فَعَلْتُهَا إِذًا وَأَنَا مِنَ الضَّالِّينَ ﴿٢٠﴾
(موسی) گفت : من ان کار را وقتی انجام دادم که از گمراهان بودم﴿۲۰﴾
فَفَرَرْتُ مِنكُمْ لَمَّا خِفْتُكُمْ فَوَهَبَ لِي رَبِّي حُكْمًا وَجَعَلَنِي مِنَ الْمُرْسَلِينَ ﴿٢١﴾
و از وقتی از شما ترسیدم از شما فرار کردم و پروردگارم برایم حکمی بخشید (حکم رسالت) ومن را از رسولان قرار داد ﴿۲۱﴾
وَتِلْكَ نِعْمَةٌ تَمُنُّهَا عَلَيَّ أَنْ عَبَّدتَّ بَنِي إِسْرَائِيلَ ﴿٢٢﴾
و آن نعمتی است که منتش را بر من می گذاری که بنی اسراییل را بنده ی خود کرده ای ﴿۲۲﴾
قَالَ فِرْعَوْنُ وَمَا رَبُّ الْعَالَمِينَ ﴿٢٣﴾
فرعون گفت : پروردگار جهان ها چیست ؟ ﴿۲۳﴾
قَالَ رَبُّ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَمَا بَيْنَهُمَا ۖ إِن كُنتُم مُّوقِنِينَ ﴿٢٤﴾
گفت پروردگار آسمانها و زمین و آنچه میان آنهاست اگر شما یقین داشته باشید ﴿۲۴﴾
قَالَ لِمَنْ حَوْلَهُ أَلَا تَسْتَمِعُونَ ﴿٢٥﴾
(فرعون) به کسانی که اطرافش بودند گفت : آیا نمی شنوید ؟ (موسی چه میگوید ؟ ) ﴿۲۵﴾
قَالَ رَبُّكُمْ وَرَبُّ آبَائِكُمُ الْأَوَّلِينَ ﴿٢٦﴾
(موسی) گفت پروردگار شما و پروردگار پدران پیش از شما ﴿۲۶﴾
قَالَ إِنَّ رَسُولَكُمُ الَّذِي أُرْسِلَ إِلَيْكُمْ لَمَجْنُونٌ ﴿٢٧﴾
(فرعون) گفت : این رسول که بسوی شما فرستاده شده حتمآ دیوانه است ﴿۲۷﴾
قَالَ رَبُّ الْمَشْرِقِ وَالْمَغْرِبِ وَمَا بَيْنَهُمَا ۖ إِن كُنتُمْ تَعْقِلُونَ ﴿٢٨﴾
(موسی) گفت : پروردگار مشرق و مغرب و آنچه میان آن دو است اگر شما به عقلتان رجوع کنید ﴿۲۸﴾
قَالَ لَئِنِ اتَّخَذْتَ إِلَـٰهًا غَيْرِي لَأَجْعَلَنَّكَ مِنَ الْمَسْجُونِينَ ﴿٢٩﴾
(فرعون) گفت اگر غیر از من برای خودت خدایی بر گیری حتمآ تو را زندانی خواهم کرد ﴿۲۹﴾
قَالَ أَوَلَوْ جِئْتُكَ بِشَيْءٍ مُّبِينٍ ﴿٣٠﴾
(موسی) گفت : و اگر چه چیزی روشنگر را برایت بیاورم ؟ ﴿۳۰﴾
قَالَ فَأْتِ بِهِ إِن كُنتَ مِنَ الصَّادِقِينَ﴿٣١﴾
(فرعون) گفت ان را بیاور اگر تو از راستگویان هستی ﴿۳۱﴾
فَأَلْقَىٰ عَصَاهُ فَإِذَا هِيَ ثُعْبَانٌ مُّبِينٌ ﴿٣٢﴾
و عصایش را افکند و آن هنگام آن اژدهایی آشکار شد ﴿۳۲﴾
وَنَزَعَ يَدَهُ فَإِذَا هِيَ بَيْضَاءُ لِلنَّاظِرِينَ ﴿٣٣﴾
و دستش را بیرون آورد و د آن هنگام آن برای نظارت کننده ها سفید درخشان بود ﴿۳۳﴾
قَالَ لِلْمَلَإِ حَوْلَهُ إِنَّ هَـٰذَا لَسَاحِرٌ عَلِيمٌ ﴿٣٤﴾
(فرعون) به اطرافیانش که در پیرامونش بودند گفت واقعاً این یک جادو گران است ﴿۳۴﴾
يُرِيدُ أَن يُخْرِجَكُم مِّنْ أَرْضِكُم بِسِحْرِهِ فَمَاذَا تَأْمُرُونَ ﴿٣٥﴾
می خواهد که شما را بوسیله ی جادویش از سرزمینتان بیرون کند پس میگویید چکار کنیم ؟ ﴿۳۵﴾
قَالُوا أَرْجِهْ وَأَخَاهُ وَابْعَثْ فِي الْمَدَائِنِ حَاشِرِينَ﴿٣٦﴾
گفتند با او و برادرش در زمانی قرار بگذار و در شهر ها گرد آورنده هایی بر انگیز ﴿۳۶﴾
يَأْتُوكَ بِكُلِّ سَحَّارٍ عَلِيمٍ ﴿٣٧﴾
تا برایت از هر جادو گر دانایی بیاورند ﴿۳۷﴾
فَجُمِعَ السَّحَرَةُ لِمِيقَاتِ يَوْمٍ مَّعْلُومٍ ﴿٣٨﴾
و جادو گران برای وعده گاه در روزی مشخص شده گرد آوری شدند ﴿۳۸﴾
وَقِيلَ لِلنَّاسِ هَلْ أَنتُم مُّجْتَمِعُونَ ﴿٣٩﴾
و به مردم گفته شد آیا شما هم جمع میشوید ؟ ﴿۳۹﴾
لَعَلَّنَا نَتَّبِعُ السَّحَرَةَ إِن كَانُوا هُمُ الْغَالِبِينَ ﴿٤٠﴾
باشد که ما جادو گران را یروی کنیم اگر آنها غالب شدند ﴿۴۰﴾
فَلَمَّا جَاءَ السَّحَرَةُ قَالُوا لِفِرْعَوْنَ أَئِنَّ لَنَا لَأَجْرًا إِن كُنَّا نَحْنُ الْغَالِبِينَ ﴿٤١﴾
و وقتی که جادوگران آمدند به فرعون گفتند : اگر ما پیروز شویم آیا برای ما پاداشی هست ؟ ﴿۴۱﴾
قَالَ نَعَمْ وَإِنَّكُمْ إِذًا لَّمِنَ الْمُقَرَّبِينَ ﴿٤٢﴾
(فرعون) گفت : بله و در آن موقع (پس از پیروزی ) حتماً شما از نزدیکان خواهید بود﴿۴۲﴾
قَالَ لَهُم مُّوسَىٰ أَلْقُوا مَا أَنتُم مُّلْقُونَ ﴿٤٣﴾
موسی به آنها گفت چه چیز را میخواهید انجام دهید ؟ ﴿۴۳﴾
فَأَلْقَوْا حِبَالَهُمْ وَعِصِيَّهُمْ وَقَالُوا بِعِزَّةِ فِرْعَوْنَ إِنَّا لَنَحْنُ الْغَالِبُونَ ﴿٤٤﴾
و طنابها و عصایشان را افکندند و گفتند به عزت فرعون سوگند که ما حتماً پیروز خواهیم شد﴿۴۴﴾
فَأَلْقَىٰ مُوسَىٰ عَصَاهُ فَإِذَا هِيَ تَلْقَفُ مَا يَأْفِكُونَ ﴿٤٥﴾
و موسی عصایش را افکند و آن هنگام تمام وسایل دروغین آنها را بلعید﴿۴۵﴾
فَأُلْقِيَ السَّحَرَةُ سَاجِدِينَ ﴿٤٦﴾
و جادوگران به سجده افتادند ﴿۴۶﴾
قَالُوا آمَنَّا بِرَبِّ الْعَالَمِينَ ﴿٤٧﴾
گفتند : به پروردگار جهان ها ایمان آوردیم ﴿۴۷﴾
رَبِّ مُوسَىٰ وَهَارُونَ ﴿٤٨﴾
پروردگار موسی و هارون ﴿۴۸﴾
قَالَ آمَنتُمْ لَهُ قَبْلَ أَنْ آذَنَ لَكُمْ ۖ إِنَّهُ لَكَبِيرُكُمُ الَّذِي عَلَّمَكُمُ السِّحْرَ فَلَسَوْفَ تَعْلَمُونَ ۚ لَأُقَطِّعَنَّ أَيْدِيَكُمْ وَأَرْجُلَكُم مِّنْ خِلَافٍ وَلَأُصَلِّبَنَّكُمْ أَجْمَعِينَ ﴿٤٩﴾
(فرعون) گفت : آیا به او ایمان آوردید قبل از آنکه به شما اجازه دهم ؟البته او بزرگ شماست او کسی است که به شما جادوگری را یاد داده بزودی خواهید دانست که دستها و پاهایتان را از پشت قطع میکنم و همگی را به صلیب (نوعی دار زدن) میکشم ﴿۴۹﴾
قَالُوا لَا ضَيْرَ ۖ إِنَّا إِلَىٰ رَبِّنَا مُنقَلِبُونَ﴿٥٠﴾
گفتند : خسارتی برای ما نیست زیرا ما بسوی پروردگارمان بر می گردیم ﴿۵۰﴾
إِنَّا نَطْمَعُ أَن يَغْفِرَ لَنَا رَبُّنَا خَطَايَانَا أَن كُنَّا أَوَّلَ الْمُؤْمِنِينَ﴿٥١﴾
البته ما طمع داریم که پروردگار ما خطاهای ما را برایمان بیامرزد برای اینکه ما قبل از هر چیز ایمان آورنده بودیم ﴿۵۱﴾
وَأَوْحَيْنَا إِلَىٰ مُوسَىٰ أَنْ أَسْرِ بِعِبَادِي إِنَّكُم مُّتَّبَعُونَ﴿٥٢﴾
و به موسی وحی کردیم که بنده های من را شبانه ببر که شما تعقیب میشوید ﴿۵۲﴾
فَأَرْسَلَ فِرْعَوْنُ فِي الْمَدَائِنِ حَاشِرِينَ ﴿٥٣﴾
و فرعون در شهر ها گرد آورنده هایی را فرستاد ﴿۵۳﴾
إِنَّ هَـٰؤُلَاءِ لَشِرْذِمَةٌ قَلِيلُونَ ﴿٥٤﴾
که البته اینها گروهی اندک پناهنده هستند ﴿۵۴﴾
وَإِنَّهُمْ لَنَا لَغَائِظُونَ ﴿٥٥﴾
و البته آنها مورد خشم ما هستند ﴿۵۵﴾
وَإِنَّا لَجَمِيعٌ حَاذِرُونَ ﴿٥٦﴾
و البته همگی ما (برای از بین بردن آنها) مهیا هستیم ﴿۵۶﴾
فَأَخْرَجْنَاهُم مِّن جَنَّاتٍ وَعُيُونٍ ﴿٥٧﴾
و آنها را از باغها و چشمه سارها بیرونشان کردیم ﴿۵۷﴾
وَكُنُوزٍ وَمَقَامٍ كَرِيمٍ ﴿٥٨﴾
و از گنج ها و مقام با کرامت (نیز بیرونشان کردیم) ﴿۵۸﴾
كَذَٰلِكَ وَأَوْرَثْنَاهَا بَنِي إِسْرَائِيلَ ﴿٥٩﴾
به آنگونه و آن را به بنی اسراییل به ارث دادیم﴿۵۹﴾
فَأَتْبَعُوهُم مُّشْرِقِينَ ﴿٦٠﴾
و در صبحدم تعقیبشان کردند ﴿۶۰﴾
فَلَمَّا تَرَاءَى الْجَمْعَانِ قَالَ أَصْحَابُ مُوسَىٰ إِنَّا لَمُدْرَكُونَ ﴿٦١﴾
و وقتی که دو سپاه را دیدند یاران موسی گفتند : حتمآ ما هلاک می شویم ﴿۶۱﴾
قَالَ كَلَّا ۖ إِنَّ مَعِيَ رَبِّي سَيَهْدِينِ ﴿٦٢﴾
(موسی) گفت :اینطور نیست به یقین پروردگارم با من است و بزودی ما را هدایت می کند ﴿۶۲﴾
فَأَوْحَيْنَا إِلَىٰ مُوسَىٰ أَنِ اضْرِب بِّعَصَاكَ الْبَحْرَ ۖ فَانفَلَقَ فَكَانَ كُلُّ فِرْقٍ كَالطَّوْدِ الْعَظِيمِ﴿٦٣﴾
و به موسی وحی کردیم که عصایت را به در یا بزن سپس در یا شکافته شد و هر قسمتی از در یا مانند کوهی بزرگ بود (طود = بمعنی کوهی است که مجزا از کوه های دیگر است و سسلسله جبال نیست) ﴿۶۳﴾
وَأَزْلَفْنَا ثَمَّ الْآخَرِينَ ﴿٦٤﴾
و در آنجا دیگران (از لشگریان فرعون) را هم نزدیک کردیم ﴿۶۴﴾
وَأَنجَيْنَا مُوسَىٰ وَمَن مَّعَهُ أَجْمَعِينَ ﴿٦٥﴾
و موسی و کسانی را که با او بودند همگی را نجات دادیم ﴿۶۵﴾
ثُمَّ أَغْرَقْنَا الْآخَرِينَ ﴿٦٦﴾
سپس دیگران (از لشگریان فرعون) را غرق کردیم ﴿۶۶﴾
إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَآيَةً ۖ وَمَا كَانَ أَكْثَرُهُم مُّؤْمِنِينَ ﴿٦٧﴾
البته در آن نشانه ایست و بیشتر آنها مومن نیستند ﴿۶۷﴾
وَإِنَّ رَبَّكَ لَهُوَ الْعَزِيزُ الرَّحِيمُ ﴿٦٨﴾
و البته پروردگارت قدرتمند و رحمت گستر است ﴿۶۸﴾
وَاتْلُ عَلَيْهِمْ نَبَأَ إِبْرَاهِيمَ ﴿٦٩﴾
و حکایت ابراهیم را برای آنها بخوان﴿۶۹﴾
إِذْ قَالَ لِأَبِيهِ وَقَوْمِهِ مَا تَعْبُدُونَ﴿٧٠﴾
وقتی که بع پدرش و قو مش گفت چه چیزی میپرستید ؟﴿۶۰﴾
قَالُوا نَعْبُدُ أَصْنَامًا فَنَظَلُّ لَهَا عَاكِفِينَ ﴿٧١﴾
گفتند ما انسانهای نیرومندی را می پرستیم و پیوسته به دنبال آنها بودیم ﴿۷۰﴾
قَالَ هَلْ يَسْمَعُونَكُمْ إِذْ تَدْعُونَ ﴿٧٢﴾
گفت آیا وقتی آنها را میخوانید میشنوند ؟ ﴿۷۱﴾
أَوْ يَنفَعُونَكُمْ أَوْ يَضُرُّونَ ﴿٧٣﴾
یا به شما سود یا ضرری میرسانند ؟﴿۷۳﴾
قَالُوا بَلْ وَجَدْنَا آبَاءَنَا كَذَٰلِكَ يَفْعَلُونَ ﴿٧٤﴾
گفتند : بلکه اینگونه پدرانمان را یافتیم که آنطور عمل میکردند ﴿۷۴﴾
قَالَ أَفَرَأَيْتُم مَّا كُنتُمْ تَعْبُدُونَ ﴿٧٥﴾
گفت : آیا می بینید آنچه را که شما ان را می پرستید ؟ ﴿۷۵﴾
أَنتُمْ وَآبَاؤُكُمُ الْأَقْدَمُونَ ﴿٧٦﴾
شما و پدران پیش از شما ﴿۷۶﴾
فَإِنَّهُمْ عَدُوٌّ لِّي إِلَّا رَبَّ الْعَالَمِينَ ﴿٧٧﴾
البته همه ی آنها غیر از پروردگار جهان ها دشمن من هستند ﴿۷۷﴾
الَّذِي خَلَقَنِي فَهُوَ يَهْدِينِ ﴿٧٨﴾
کسی که من را خلق کرد و او من را هدایت میکند﴿۷۸﴾
وَالَّذِي هُوَ يُطْعِمُنِي وَيَسْقِينِ ﴿٧٩﴾
و کسی که او به من غذا میدهد و من را می نوشاند﴿۷۹﴾
وَإِذَا مَرِضْتُ فَهُوَ يَشْفِينِ﴿٨٠﴾
و وقتی مریض میشوم او به من شفا میدهد﴿۸۰﴾
وَالَّذِي يُمِيتُنِي ثُمَّ يُحْيِينِ ﴿٨١﴾
و کسی که من را می میراند سپس زنده میکند﴿۸۱﴾
وَالَّذِي أَطْمَعُ أَن يَغْفِرَ لِي خَطِيئَتِي يَوْمَ الدِّينِ ﴿٨٢﴾
و کسی که طمع دارم که در روز کیفر خطاهایم را بیامرزد ﴿۸۲﴾
رَبِّ هَبْ لِي حُكْمًا وَأَلْحِقْنِي بِالصَّالِحِينَ ﴿٨٣﴾
پروردگارا حکمی را بر من ببخش و من را به صالحان ملحق کن﴿۸۳﴾
وَاجْعَل لِّي لِسَانَ صِدْقٍ فِي الْآخِرِينَ ﴿٨٤﴾
و برای من زبان راستی در آینده گان قرار بده﴿۸۴﴾
وَاجْعَلْنِي مِن وَرَثَةِ جَنَّةِ النَّعِيمِ ﴿٨٥﴾
و من را از وارثان باغ (بهشت) نعمتها قرار بده ﴿۸۵﴾
وَاغْفِرْ لِأَبِي إِنَّهُ كَانَ مِنَ الضَّالِّينَ ﴿٨٦﴾
و پدرم را بیامرز البته او از گمراهان است ﴿۸۶﴾
تُخْزِنِي يَوْمَ يُبْعَثُونَ ﴿٨٧﴾
و در روز مبعوث شدن من را خوار نگردان ﴿۸۷﴾
تِلْكَ آيَاتُ الْكِتَابِ الْمُبِينِ ﴿٢﴾
آن آیات کتاب روشنگر است﴿۲﴾
لَعَلَّكَ بَاخِعٌ نَّفْسَكَ أَلَّا يَكُونُوا مُؤْمِنِينَ ﴿٣﴾
نزدیک بود جانت را از دست بدهی که چرا آنها ایمان نمی آورند ﴿۳﴾
إِن نَّشَأْ نُنَزِّلْ عَلَيْهِم مِّنَ السَّمَاءِ آيَةً فَظَلَّتْ أَعْنَاقُهُمْ لَهَا خَاضِعِينَ ﴿٤﴾
اگر بخواهیم برای آنها از آسمان آیه ای نازل میکنیم تا گردنهایشان پیوسته بر آن فروتن باشد ﴿۴﴾
وَمَا يَأْتِيهِم مِّن ذِكْرٍ مِّنَ الرَّحْمَـٰنِ مُحْدَثٍ إِلَّا كَانُوا عَنْهُ مُعْرِضِينَ ﴿٥﴾
و تذکری تازه بوجود آمده از خدای مهر ورز برایشان نمی آید مگر آنکه از آن روی گردان هستند ﴿۵﴾
فَقَدْ كَذَّبُوا فَسَيَأْتِيهِمْ أَنبَاءُ مَا كَانُوا بِهِ يَسْتَهْزِئُونَ ﴿٦﴾
البته تکذیب کردند و بزودی اخبار آنچه را که تکذیب کردند برایشان می آید﴿۶﴾
أَوَلَمْ يَرَوْا إِلَى الْأَرْضِ كَمْ أَنبَتْنَا فِيهَا مِن كُلِّ زَوْجٍ كَرِيمٍ ﴿٧﴾
آیا به زمین نمی نگرند که از هر زوج با کرامتی در آن رویانیدیم ؟﴿۷﴾
إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَآيَةً ۖ وَمَا كَانَ أَكْثَرُهُم مُّؤْمِنِينَ ﴿٨﴾
البته در آن نشانه ای است و بیشترشان جزو ایمان آورنده ها نبودند ﴿۸﴾
وَإِنَّ رَبَّكَ لَهُوَ الْعَزِيزُ الرَّحِيمُ ﴿٩﴾
و البته پروردگارت او قدرتمند رحمت گستر است ﴿۹﴾
وَإِذْ نَادَىٰ رَبُّكَ مُوسَىٰ أَنِ ائْتِ الْقَوْمَ الظَّالِمِينَ ﴿١٠﴾
و آن هنگام که پروردگارت موسی را صدا کرد که بسوی قوم ستمگران بیا ﴿١۰﴾
قَوْمَ فِرْعَوْنَ ۚ أَلَا يَتَّقُونَ ﴿١١﴾
(بسوی) قوم فرعون (بیا و بگو چرا )حدود خدا را رعایت نمی کنید ﴿١۱﴾
قَالَ رَبِّ إِنِّي أَخَافُ أَن يُكَذِّبُونِ﴿١٢﴾
گفت : پروردگار من من میترسم که تکذیبم کنند ﴿١۲﴾
وَيَضِيقُ صَدْرِي وَلَا يَنطَلِقُ لِسَانِي فَأَرْسِلْ إِلَىٰ هَارُونَ﴿١٣﴾
و سینه ام تنگ میشود و زبانم گویا نیست پس هارون را با من بفرست ﴿١۳﴾
وَلَهُمْ عَلَيَّ ذَنبٌ فَأَخَافُ أَن يَقْتُلُونِ ﴿١٤﴾
و من نسبت به آنها مرتکب گناهی شده ام و می ترسم که من را بکشند (اشاره به همان مردی که موسی او را کشت) ﴿١۴﴾
قَالَ كَلَّا ۖفَاذْهَبَا بِآيَاتِنَا ۖ إِنَّا مَعَكُم مُّسْتَمِعُونَ ﴿١٥﴾
(خدا) گفت چنین نیست پس با آیات ما بروید البته ما با شما شنونده هستیم ﴿١۵﴾
فَأْتِيَا فِرْعَوْنَ فَقُولَا إِنَّا رَسُولُ رَبِّ الْعَالَمِينَ ﴿١٦﴾
پس به سمت فرعون بیایید و بگویید ما فرستادۀ پروردگار جهان ها هستیم ﴿١۶﴾
أَنْ أَرْسِلْ مَعَنَا بَنِي إِسْرَائِيلَ﴿١٧﴾
آنکه بنی اسراییل را با ما بفرست ﴿١۷﴾
قَالَ أَلَمْ نُرَبِّكَ فِينَا وَلِيدًا وَلَبِثْتَ فِينَا مِنْ عُمُرِكَ سِنِينَ﴿١٨﴾
(فرعون) گفت : آیا ما تو را بعنوان فرزند پرورش ندادیم ؟ و سالهایی از عمرت را در میان ما سپری نکردی ﴿١۸﴾
وَفَعَلْتَ فَعْلَتَكَ الَّتِي فَعَلْتَ وَأَنتَ مِنَ الْكَافِرِينَ ﴿١٩﴾
و انجام دادی کارت را که انجام دادی (اشاره به همان مردی که موسی او را کشته بود) و تو از انکار کننده ها (کافران) هستی ﴿١۹﴾
قَالَ فَعَلْتُهَا إِذًا وَأَنَا مِنَ الضَّالِّينَ ﴿٢٠﴾
(موسی) گفت : من ان کار را وقتی انجام دادم که از گمراهان بودم﴿۲۰﴾
فَفَرَرْتُ مِنكُمْ لَمَّا خِفْتُكُمْ فَوَهَبَ لِي رَبِّي حُكْمًا وَجَعَلَنِي مِنَ الْمُرْسَلِينَ ﴿٢١﴾
و از وقتی از شما ترسیدم از شما فرار کردم و پروردگارم برایم حکمی بخشید (حکم رسالت) ومن را از رسولان قرار داد ﴿۲۱﴾
وَتِلْكَ نِعْمَةٌ تَمُنُّهَا عَلَيَّ أَنْ عَبَّدتَّ بَنِي إِسْرَائِيلَ ﴿٢٢﴾
و آن نعمتی است که منتش را بر من می گذاری که بنی اسراییل را بنده ی خود کرده ای ﴿۲۲﴾
قَالَ فِرْعَوْنُ وَمَا رَبُّ الْعَالَمِينَ ﴿٢٣﴾
فرعون گفت : پروردگار جهان ها چیست ؟ ﴿۲۳﴾
قَالَ رَبُّ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَمَا بَيْنَهُمَا ۖ إِن كُنتُم مُّوقِنِينَ ﴿٢٤﴾
گفت پروردگار آسمانها و زمین و آنچه میان آنهاست اگر شما یقین داشته باشید ﴿۲۴﴾
قَالَ لِمَنْ حَوْلَهُ أَلَا تَسْتَمِعُونَ ﴿٢٥﴾
(فرعون) به کسانی که اطرافش بودند گفت : آیا نمی شنوید ؟ (موسی چه میگوید ؟ ) ﴿۲۵﴾
قَالَ رَبُّكُمْ وَرَبُّ آبَائِكُمُ الْأَوَّلِينَ ﴿٢٦﴾
(موسی) گفت پروردگار شما و پروردگار پدران پیش از شما ﴿۲۶﴾
قَالَ إِنَّ رَسُولَكُمُ الَّذِي أُرْسِلَ إِلَيْكُمْ لَمَجْنُونٌ ﴿٢٧﴾
(فرعون) گفت : این رسول که بسوی شما فرستاده شده حتمآ دیوانه است ﴿۲۷﴾
قَالَ رَبُّ الْمَشْرِقِ وَالْمَغْرِبِ وَمَا بَيْنَهُمَا ۖ إِن كُنتُمْ تَعْقِلُونَ ﴿٢٨﴾
(موسی) گفت : پروردگار مشرق و مغرب و آنچه میان آن دو است اگر شما به عقلتان رجوع کنید ﴿۲۸﴾
قَالَ لَئِنِ اتَّخَذْتَ إِلَـٰهًا غَيْرِي لَأَجْعَلَنَّكَ مِنَ الْمَسْجُونِينَ ﴿٢٩﴾
(فرعون) گفت اگر غیر از من برای خودت خدایی بر گیری حتمآ تو را زندانی خواهم کرد ﴿۲۹﴾
قَالَ أَوَلَوْ جِئْتُكَ بِشَيْءٍ مُّبِينٍ ﴿٣٠﴾
(موسی) گفت : و اگر چه چیزی روشنگر را برایت بیاورم ؟ ﴿۳۰﴾
قَالَ فَأْتِ بِهِ إِن كُنتَ مِنَ الصَّادِقِينَ﴿٣١﴾
(فرعون) گفت ان را بیاور اگر تو از راستگویان هستی ﴿۳۱﴾
فَأَلْقَىٰ عَصَاهُ فَإِذَا هِيَ ثُعْبَانٌ مُّبِينٌ ﴿٣٢﴾
و عصایش را افکند و آن هنگام آن اژدهایی آشکار شد ﴿۳۲﴾
وَنَزَعَ يَدَهُ فَإِذَا هِيَ بَيْضَاءُ لِلنَّاظِرِينَ ﴿٣٣﴾
و دستش را بیرون آورد و د آن هنگام آن برای نظارت کننده ها سفید درخشان بود ﴿۳۳﴾
قَالَ لِلْمَلَإِ حَوْلَهُ إِنَّ هَـٰذَا لَسَاحِرٌ عَلِيمٌ ﴿٣٤﴾
(فرعون) به اطرافیانش که در پیرامونش بودند گفت واقعاً این یک جادو گران است ﴿۳۴﴾
يُرِيدُ أَن يُخْرِجَكُم مِّنْ أَرْضِكُم بِسِحْرِهِ فَمَاذَا تَأْمُرُونَ ﴿٣٥﴾
می خواهد که شما را بوسیله ی جادویش از سرزمینتان بیرون کند پس میگویید چکار کنیم ؟ ﴿۳۵﴾
قَالُوا أَرْجِهْ وَأَخَاهُ وَابْعَثْ فِي الْمَدَائِنِ حَاشِرِينَ﴿٣٦﴾
گفتند با او و برادرش در زمانی قرار بگذار و در شهر ها گرد آورنده هایی بر انگیز ﴿۳۶﴾
يَأْتُوكَ بِكُلِّ سَحَّارٍ عَلِيمٍ ﴿٣٧﴾
تا برایت از هر جادو گر دانایی بیاورند ﴿۳۷﴾
فَجُمِعَ السَّحَرَةُ لِمِيقَاتِ يَوْمٍ مَّعْلُومٍ ﴿٣٨﴾
و جادو گران برای وعده گاه در روزی مشخص شده گرد آوری شدند ﴿۳۸﴾
وَقِيلَ لِلنَّاسِ هَلْ أَنتُم مُّجْتَمِعُونَ ﴿٣٩﴾
و به مردم گفته شد آیا شما هم جمع میشوید ؟ ﴿۳۹﴾
لَعَلَّنَا نَتَّبِعُ السَّحَرَةَ إِن كَانُوا هُمُ الْغَالِبِينَ ﴿٤٠﴾
باشد که ما جادو گران را یروی کنیم اگر آنها غالب شدند ﴿۴۰﴾
فَلَمَّا جَاءَ السَّحَرَةُ قَالُوا لِفِرْعَوْنَ أَئِنَّ لَنَا لَأَجْرًا إِن كُنَّا نَحْنُ الْغَالِبِينَ ﴿٤١﴾
و وقتی که جادوگران آمدند به فرعون گفتند : اگر ما پیروز شویم آیا برای ما پاداشی هست ؟ ﴿۴۱﴾
قَالَ نَعَمْ وَإِنَّكُمْ إِذًا لَّمِنَ الْمُقَرَّبِينَ ﴿٤٢﴾
(فرعون) گفت : بله و در آن موقع (پس از پیروزی ) حتماً شما از نزدیکان خواهید بود﴿۴۲﴾
قَالَ لَهُم مُّوسَىٰ أَلْقُوا مَا أَنتُم مُّلْقُونَ ﴿٤٣﴾
موسی به آنها گفت چه چیز را میخواهید انجام دهید ؟ ﴿۴۳﴾
فَأَلْقَوْا حِبَالَهُمْ وَعِصِيَّهُمْ وَقَالُوا بِعِزَّةِ فِرْعَوْنَ إِنَّا لَنَحْنُ الْغَالِبُونَ ﴿٤٤﴾
و طنابها و عصایشان را افکندند و گفتند به عزت فرعون سوگند که ما حتماً پیروز خواهیم شد﴿۴۴﴾
فَأَلْقَىٰ مُوسَىٰ عَصَاهُ فَإِذَا هِيَ تَلْقَفُ مَا يَأْفِكُونَ ﴿٤٥﴾
و موسی عصایش را افکند و آن هنگام تمام وسایل دروغین آنها را بلعید﴿۴۵﴾
فَأُلْقِيَ السَّحَرَةُ سَاجِدِينَ ﴿٤٦﴾
و جادوگران به سجده افتادند ﴿۴۶﴾
قَالُوا آمَنَّا بِرَبِّ الْعَالَمِينَ ﴿٤٧﴾
گفتند : به پروردگار جهان ها ایمان آوردیم ﴿۴۷﴾
رَبِّ مُوسَىٰ وَهَارُونَ ﴿٤٨﴾
پروردگار موسی و هارون ﴿۴۸﴾
قَالَ آمَنتُمْ لَهُ قَبْلَ أَنْ آذَنَ لَكُمْ ۖ إِنَّهُ لَكَبِيرُكُمُ الَّذِي عَلَّمَكُمُ السِّحْرَ فَلَسَوْفَ تَعْلَمُونَ ۚ لَأُقَطِّعَنَّ أَيْدِيَكُمْ وَأَرْجُلَكُم مِّنْ خِلَافٍ وَلَأُصَلِّبَنَّكُمْ أَجْمَعِينَ ﴿٤٩﴾
(فرعون) گفت : آیا به او ایمان آوردید قبل از آنکه به شما اجازه دهم ؟البته او بزرگ شماست او کسی است که به شما جادوگری را یاد داده بزودی خواهید دانست که دستها و پاهایتان را از پشت قطع میکنم و همگی را به صلیب (نوعی دار زدن) میکشم ﴿۴۹﴾
قَالُوا لَا ضَيْرَ ۖ إِنَّا إِلَىٰ رَبِّنَا مُنقَلِبُونَ﴿٥٠﴾
گفتند : خسارتی برای ما نیست زیرا ما بسوی پروردگارمان بر می گردیم ﴿۵۰﴾
إِنَّا نَطْمَعُ أَن يَغْفِرَ لَنَا رَبُّنَا خَطَايَانَا أَن كُنَّا أَوَّلَ الْمُؤْمِنِينَ﴿٥١﴾
البته ما طمع داریم که پروردگار ما خطاهای ما را برایمان بیامرزد برای اینکه ما قبل از هر چیز ایمان آورنده بودیم ﴿۵۱﴾
وَأَوْحَيْنَا إِلَىٰ مُوسَىٰ أَنْ أَسْرِ بِعِبَادِي إِنَّكُم مُّتَّبَعُونَ﴿٥٢﴾
و به موسی وحی کردیم که بنده های من را شبانه ببر که شما تعقیب میشوید ﴿۵۲﴾
فَأَرْسَلَ فِرْعَوْنُ فِي الْمَدَائِنِ حَاشِرِينَ ﴿٥٣﴾
و فرعون در شهر ها گرد آورنده هایی را فرستاد ﴿۵۳﴾
إِنَّ هَـٰؤُلَاءِ لَشِرْذِمَةٌ قَلِيلُونَ ﴿٥٤﴾
که البته اینها گروهی اندک پناهنده هستند ﴿۵۴﴾
وَإِنَّهُمْ لَنَا لَغَائِظُونَ ﴿٥٥﴾
و البته آنها مورد خشم ما هستند ﴿۵۵﴾
وَإِنَّا لَجَمِيعٌ حَاذِرُونَ ﴿٥٦﴾
و البته همگی ما (برای از بین بردن آنها) مهیا هستیم ﴿۵۶﴾
فَأَخْرَجْنَاهُم مِّن جَنَّاتٍ وَعُيُونٍ ﴿٥٧﴾
و آنها را از باغها و چشمه سارها بیرونشان کردیم ﴿۵۷﴾
وَكُنُوزٍ وَمَقَامٍ كَرِيمٍ ﴿٥٨﴾
و از گنج ها و مقام با کرامت (نیز بیرونشان کردیم) ﴿۵۸﴾
كَذَٰلِكَ وَأَوْرَثْنَاهَا بَنِي إِسْرَائِيلَ ﴿٥٩﴾
به آنگونه و آن را به بنی اسراییل به ارث دادیم﴿۵۹﴾
فَأَتْبَعُوهُم مُّشْرِقِينَ ﴿٦٠﴾
و در صبحدم تعقیبشان کردند ﴿۶۰﴾
فَلَمَّا تَرَاءَى الْجَمْعَانِ قَالَ أَصْحَابُ مُوسَىٰ إِنَّا لَمُدْرَكُونَ ﴿٦١﴾
و وقتی که دو سپاه را دیدند یاران موسی گفتند : حتمآ ما هلاک می شویم ﴿۶۱﴾
قَالَ كَلَّا ۖ إِنَّ مَعِيَ رَبِّي سَيَهْدِينِ ﴿٦٢﴾
(موسی) گفت :اینطور نیست به یقین پروردگارم با من است و بزودی ما را هدایت می کند ﴿۶۲﴾
فَأَوْحَيْنَا إِلَىٰ مُوسَىٰ أَنِ اضْرِب بِّعَصَاكَ الْبَحْرَ ۖ فَانفَلَقَ فَكَانَ كُلُّ فِرْقٍ كَالطَّوْدِ الْعَظِيمِ﴿٦٣﴾
و به موسی وحی کردیم که عصایت را به در یا بزن سپس در یا شکافته شد و هر قسمتی از در یا مانند کوهی بزرگ بود (طود = بمعنی کوهی است که مجزا از کوه های دیگر است و سسلسله جبال نیست) ﴿۶۳﴾
وَأَزْلَفْنَا ثَمَّ الْآخَرِينَ ﴿٦٤﴾
و در آنجا دیگران (از لشگریان فرعون) را هم نزدیک کردیم ﴿۶۴﴾
وَأَنجَيْنَا مُوسَىٰ وَمَن مَّعَهُ أَجْمَعِينَ ﴿٦٥﴾
و موسی و کسانی را که با او بودند همگی را نجات دادیم ﴿۶۵﴾
ثُمَّ أَغْرَقْنَا الْآخَرِينَ ﴿٦٦﴾
سپس دیگران (از لشگریان فرعون) را غرق کردیم ﴿۶۶﴾
إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَآيَةً ۖ وَمَا كَانَ أَكْثَرُهُم مُّؤْمِنِينَ ﴿٦٧﴾
البته در آن نشانه ایست و بیشتر آنها مومن نیستند ﴿۶۷﴾
وَإِنَّ رَبَّكَ لَهُوَ الْعَزِيزُ الرَّحِيمُ ﴿٦٨﴾
و البته پروردگارت قدرتمند و رحمت گستر است ﴿۶۸﴾
وَاتْلُ عَلَيْهِمْ نَبَأَ إِبْرَاهِيمَ ﴿٦٩﴾
و حکایت ابراهیم را برای آنها بخوان﴿۶۹﴾
إِذْ قَالَ لِأَبِيهِ وَقَوْمِهِ مَا تَعْبُدُونَ﴿٧٠﴾
وقتی که بع پدرش و قو مش گفت چه چیزی میپرستید ؟﴿۶۰﴾
قَالُوا نَعْبُدُ أَصْنَامًا فَنَظَلُّ لَهَا عَاكِفِينَ ﴿٧١﴾
گفتند ما انسانهای نیرومندی را می پرستیم و پیوسته به دنبال آنها بودیم ﴿۷۰﴾
قَالَ هَلْ يَسْمَعُونَكُمْ إِذْ تَدْعُونَ ﴿٧٢﴾
گفت آیا وقتی آنها را میخوانید میشنوند ؟ ﴿۷۱﴾
أَوْ يَنفَعُونَكُمْ أَوْ يَضُرُّونَ ﴿٧٣﴾
یا به شما سود یا ضرری میرسانند ؟﴿۷۳﴾
قَالُوا بَلْ وَجَدْنَا آبَاءَنَا كَذَٰلِكَ يَفْعَلُونَ ﴿٧٤﴾
گفتند : بلکه اینگونه پدرانمان را یافتیم که آنطور عمل میکردند ﴿۷۴﴾
قَالَ أَفَرَأَيْتُم مَّا كُنتُمْ تَعْبُدُونَ ﴿٧٥﴾
گفت : آیا می بینید آنچه را که شما ان را می پرستید ؟ ﴿۷۵﴾
أَنتُمْ وَآبَاؤُكُمُ الْأَقْدَمُونَ ﴿٧٦﴾
شما و پدران پیش از شما ﴿۷۶﴾
فَإِنَّهُمْ عَدُوٌّ لِّي إِلَّا رَبَّ الْعَالَمِينَ ﴿٧٧﴾
البته همه ی آنها غیر از پروردگار جهان ها دشمن من هستند ﴿۷۷﴾
الَّذِي خَلَقَنِي فَهُوَ يَهْدِينِ ﴿٧٨﴾
کسی که من را خلق کرد و او من را هدایت میکند﴿۷۸﴾
وَالَّذِي هُوَ يُطْعِمُنِي وَيَسْقِينِ ﴿٧٩﴾
و کسی که او به من غذا میدهد و من را می نوشاند﴿۷۹﴾
وَإِذَا مَرِضْتُ فَهُوَ يَشْفِينِ﴿٨٠﴾
و وقتی مریض میشوم او به من شفا میدهد﴿۸۰﴾
وَالَّذِي يُمِيتُنِي ثُمَّ يُحْيِينِ ﴿٨١﴾
و کسی که من را می میراند سپس زنده میکند﴿۸۱﴾
وَالَّذِي أَطْمَعُ أَن يَغْفِرَ لِي خَطِيئَتِي يَوْمَ الدِّينِ ﴿٨٢﴾
و کسی که طمع دارم که در روز کیفر خطاهایم را بیامرزد ﴿۸۲﴾
رَبِّ هَبْ لِي حُكْمًا وَأَلْحِقْنِي بِالصَّالِحِينَ ﴿٨٣﴾
پروردگارا حکمی را بر من ببخش و من را به صالحان ملحق کن﴿۸۳﴾
وَاجْعَل لِّي لِسَانَ صِدْقٍ فِي الْآخِرِينَ ﴿٨٤﴾
و برای من زبان راستی در آینده گان قرار بده﴿۸۴﴾
وَاجْعَلْنِي مِن وَرَثَةِ جَنَّةِ النَّعِيمِ ﴿٨٥﴾
و من را از وارثان باغ (بهشت) نعمتها قرار بده ﴿۸۵﴾
وَاغْفِرْ لِأَبِي إِنَّهُ كَانَ مِنَ الضَّالِّينَ ﴿٨٦﴾
و پدرم را بیامرز البته او از گمراهان است ﴿۸۶﴾
تُخْزِنِي يَوْمَ يُبْعَثُونَ ﴿٨٧﴾
و در روز مبعوث شدن من را خوار نگردان ﴿۸۷﴾
يَوْمَ لَا يَنفَعُ مَالٌ وَلَا بَنُونَ ﴿٨٨﴾
روزی که مال و فرزند سود نمی دهد﴿۸۸﴾
إِلَّا مَنْ أَتَى اللَّـهَ بِقَلْبٍ سَلِيمٍ ﴿٨٩﴾
مگر آنکس که با قلبی سلامت بسوی خدا بیاید ﴿۸۹﴾
مگر آنکس که با قلبی سلامت بسوی خدا بیاید ﴿۸۹﴾
وَأُزْلِفَتِ الْجَنَّةُ لِلْمُتَّقِينَ ﴿٩٠﴾
و باغ
به کسانی که حدود خدا را رعایت می کنند نزدیک شود﴿۹۰﴾
وَبُرِّزَتِ الْجَحِيمُ لِلْغَاوِينَ ﴿٩١﴾
و جهنم برای گمراهان پدیدار
شود ﴿۹۱﴾
وَقِيلَ لَهُمْ أَيْنَ مَا كُنتُمْ تَعْبُدُونَ﴿٩٢﴾
و به آنها گفته میشود کسانی را که می پرستیدید کجا هستند ؟ ﴿۹۲﴾
مِن دُونِ اللَّـهِ هَلْ يَنصُرُونَكُمْ أَوْ يَنتَصِرُونَ ﴿٩٣﴾
آیا غیر از
خدا میتوانند شما را کمک کنند یا به کمک شما بیایند ؟﴿۹۳﴾
فَكُبْكِبُوا فِيهَا هُمْ وَالْغَاوُونَ ﴿٩٤﴾
و آنها و گمراهان در آن واژگون میشوند ﴿۹۴﴾
و آنها و گمراهان در آن واژگون میشوند ﴿۹۴﴾
وَجُنُودُ إِبْلِيسَ أَجْمَعُونَ﴿٩٥﴾
و سپاه ابلیس همگی ﴿۹۵﴾
قَالُوا وَهُمْ فِيهَا يَخْتَصِمُونَ ﴿٩٦﴾
گفتند: در حالیکه در آن (جهنم) با یکدیگر خصومت می کردند ﴿۹۶﴾
گفتند: در حالیکه در آن (جهنم) با یکدیگر خصومت می کردند ﴿۹۶﴾
تَاللَّـهِ إِن كُنَّا لَفِي ضَلَالٍ مُّبِينٍ ﴿٩٧﴾
سوگند به خدا که ما در گمراهی آشکاری بودیم ﴿۹۷﴾
إِذْ نُسَوِّيكُم بِرَبِّ الْعَالَمِينَ ﴿٩٨﴾
وقتی که شما را با پروردگار جهان ها برابر قرار میدادیم ﴿۹۸﴾
سوگند به خدا که ما در گمراهی آشکاری بودیم ﴿۹۷﴾
إِذْ نُسَوِّيكُم بِرَبِّ الْعَالَمِينَ ﴿٩٨﴾
وقتی که شما را با پروردگار جهان ها برابر قرار میدادیم ﴿۹۸﴾
وَمَا أَضَلَّنَا إِلَّا الْمُجْرِمُونَ ﴿٩٩﴾
و ما را غیر از مجرمان گمراه نکردند ﴿۹۹﴾
فَمَا لَنَا مِن شَافِعِينَ ﴿١٠٠﴾
و ما را غیر از مجرمان گمراه نکردند ﴿۹۹﴾
فَمَا لَنَا مِن شَافِعِينَ ﴿١٠٠﴾
و
برای ما از شفاعت کننده ها نیستند (که ما
را شفاعت کنند) ﴿۱۰۰﴾
وَلَا صَدِيقٍ حَمِيمٍ ﴿١٠١﴾
و نه دوستی که به گرمی حمایت کند﴿۱۰۱﴾
فَلَوْ أَنَّ لَنَا كَرَّةً فَنَكُونَ مِنَ الْمُؤْمِنِينَ﴿١٠٢﴾
و اگر برای یک بار بازگشتی بود حتمآ از مومنان میشدیم ﴿۱۰۲﴾
إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَآيَةً ۖ وَمَا كَانَ أَكْثَرُهُم مُّؤْمِنِينَ ﴿١٠٣
و بیشتر آنها مومن نیستند ﴿۱۰۳﴾
وَإِنَّ رَبَّكَ لَهُوَ الْعَزِيزُ الرَّحِيمُ ﴿١٠٤﴾
و البته پروردگارت او عزتمند رحمت گستر است ﴿۱۰۴﴾
و نه دوستی که به گرمی حمایت کند﴿۱۰۱﴾
فَلَوْ أَنَّ لَنَا كَرَّةً فَنَكُونَ مِنَ الْمُؤْمِنِينَ﴿١٠٢﴾
و اگر برای یک بار بازگشتی بود حتمآ از مومنان میشدیم ﴿۱۰۲﴾
إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَآيَةً ۖ وَمَا كَانَ أَكْثَرُهُم مُّؤْمِنِينَ ﴿١٠٣
و بیشتر آنها مومن نیستند ﴿۱۰۳﴾
وَإِنَّ رَبَّكَ لَهُوَ الْعَزِيزُ الرَّحِيمُ ﴿١٠٤﴾
و البته پروردگارت او عزتمند رحمت گستر است ﴿۱۰۴﴾
كَذَّبَتْ قَوْمُ نُوحٍ الْمُرْسَلِينَ﴿١٠٥﴾
قوم نوح فرستاده ها را تکذیب کردند ﴿۱۰۵﴾
إِذْ قَالَ لَهُمْ أَخُوهُمْ نُوحٌ أَلَا تَتَّقُونَ ﴿١٠٦﴾
وقتی که برادرشان نوح گفت آیا حدود خدا را رعایت نمی کنید ؟ ﴿۱۰۶﴾
إِنِّي لَكُمْ رَسُولٌ أَمِينٌ ﴿١٠٧﴾
قوم نوح فرستاده ها را تکذیب کردند ﴿۱۰۵﴾
إِذْ قَالَ لَهُمْ أَخُوهُمْ نُوحٌ أَلَا تَتَّقُونَ ﴿١٠٦﴾
وقتی که برادرشان نوح گفت آیا حدود خدا را رعایت نمی کنید ؟ ﴿۱۰۶﴾
إِنِّي لَكُمْ رَسُولٌ أَمِينٌ ﴿١٠٧﴾
البته من برای شما
رسولی امین هستم ﴿۱۰۷﴾
فَاتَّقُوا اللَّـهَ وَأَطِيعُونِ ﴿١٠٨﴾
فَاتَّقُوا اللَّـهَ وَأَطِيعُونِ ﴿١٠٨﴾
پس حدود خدا را رعایت کنید و از من اطاعت کنید ﴿۱۰۸﴾
وَمَا أَسْأَلُكُمْ عَلَيْهِ مِنْ أَجْرٍ ۖ إِنْ أَجْرِيَ إِلَّا عَلَىٰ رَبِّ الْعَالَمِينَ﴿١٠٩﴾
و برای آن(دعوت بسوی خدا) از شما مزدی نمی خواهم مزد من نیست مگر برعهده ی پروردگار جهان ها ﴿۱۰۹﴾
فَاتَّقُوا اللَّـهَ وَأَطِيعُونِ ﴿١١٠﴾
و برای آن(دعوت بسوی خدا) از شما مزدی نمی خواهم مزد من نیست مگر برعهده ی پروردگار جهان ها ﴿۱۰۹﴾
فَاتَّقُوا اللَّـهَ وَأَطِيعُونِ ﴿١١٠﴾
پس حدود خدا را رعایت کنید و از من اطاعت
کنید﴿۱۱۰﴾
قَالُوا أَنُؤْمِنُ لَكَ وَاتَّبَعَكَ الْأَرْذَلُونَ ﴿١١١﴾
گفتند : آیا به تو ایمان بیاوریم ؟ در حالیکه عده ای انسان بی ارزش
بدنبال تو از تو پیروی میکنند ؟ ﴿۱۱۱﴾
قَالَ وَمَا عِلْمِي بِمَا كَانُوا يَعْمَلُونَ ﴿١١٢﴾
(نوح)
گفت : من به آنچه آنها میکنند دانشی ندارم ﴿۱۱۲﴾
إِنْ حِسَابُهُمْ إِلَّا عَلَىٰ رَبِّي ۖ لَوْ تَشْعُرُونَ ﴿١١٣﴾
حساب آنها جز بر پروردگارم بر عهده ی کس دیگری نیست اگر با شعور درک کنید﴿۱۱۳﴾
إِنْ حِسَابُهُمْ إِلَّا عَلَىٰ رَبِّي ۖ لَوْ تَشْعُرُونَ ﴿١١٣﴾
حساب آنها جز بر پروردگارم بر عهده ی کس دیگری نیست اگر با شعور درک کنید﴿۱۱۳﴾
وَمَا أَنَا بِطَارِدِ الْمُؤْمِنِينَ ﴿١١٤﴾
و من طرد کنندۀ مومنین نیستم﴿۱۱۴﴾
إِنْ أَنَا إِلَّا نَذِيرٌ مُّبِينٌ ﴿١١٥﴾
من
غیر از هشدار دهنده ای آشکار نیستم ﴿۱۱۵﴾
قَالُوا لَئِن لَّمْ تَنتَهِ يَا نُوحُ لَتَكُونَنَّ مِنَ الْمَرْجُومِينَ ﴿١١٦﴾
قَالُوا لَئِن لَّمْ تَنتَهِ يَا نُوحُ لَتَكُونَنَّ مِنَ الْمَرْجُومِينَ ﴿١١٦﴾
گفتند:ای نوح اگر دست بر نداری از سنگسار شده ها خواهی بود﴿۱۱۶﴾
قَالَ رَبِّ إِنَّ قَوْمِي كَذَّبُونِ ﴿١١٧﴾
قَالَ رَبِّ إِنَّ قَوْمِي كَذَّبُونِ ﴿١١٧﴾
(نوح) گفت : ای پروردگار من قوم من من را تکذیب کردند﴿۱۱۷﴾
فَافْتَحْ بَيْنِي وَبَيْنَهُمْ فَتْحًا وَنَجِّنِي وَمَن مَّعِيَ مِنَ الْمُؤْمِنِينَ ﴿١١٨﴾
پس بگشای میان من و آنها گشایشی و من و کسانی از مومنین را که با من هستند نجات بده﴿۱۱۸﴾
فَأَنجَيْنَاهُ وَمَن مَّعَهُ فِي الْفُلْكِ الْمَشْحُونِ ﴿١١٩﴾
و او و کسی را که با او درکشتی بارگیری شده بود را نجات دادیم﴿۱۱۹﴾
ثُمَّ أَغْرَقْنَا بَعْدُ الْبَاقِينَ ﴿١٢٠﴾
سپس بعدآ باقیمانده ها را غرق کردیم﴿۱۲۰﴾
إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَآيَةً ۖ وَمَا كَانَ أَكْثَرُهُم مُّؤْمِنِينَ﴿١٢١﴾
قطعآ در این آیه ای است و بیشتر آنها جزو ایمان آورنده ها نبودند﴿۱۲۱﴾
وَإِنَّ رَبَّكَ لَهُوَ الْعَزِيزُ الرَّحِيمُ ﴿١٢٢﴾
و البته پروردگارت البته او عزتمند رحم کننده است﴿۱۲۲﴾
كَذَّبَتْ عَادٌ الْمُرْسَلِينَ ﴿١٢٣﴾
قوم عاد فرستاده ها را تکذیب کردند﴿۱۲۳﴾
إِذْ قَالَ لَهُمْ أَخُوهُمْ هُودٌ أَلَا تَتَّقُونَ ﴿١٢٤﴾
وقتی که برادرشان هود به آنها گفت چرا حدود خدا را رعایت نمی کنید﴿۱۲۴﴾
إِنِّي لَكُمْ رَسُولٌ أَمِينٌ ﴿١٢٥﴾
من برا ی شما پیامبری امین هستم ﴿۱۲۵﴾
فَاتَّقُوا اللَّـهَ وَأَطِيعُونِ ﴿١٢٦﴾
پس حدود خدا را رعایت کنید و از من اطاعت کنید ﴿۱۲۶﴾
وَمَا أَسْأَلُكُمْ عَلَيْهِ مِنْ أَجْرٍ ۖ إِنْ أَجْرِيَ إِلَّا عَلَىٰ رَبِّ الْعَالَمِينَ ﴿١٢٧﴾
و برای آن(دعوت بسوی خدا) از شما مزدی نمی خواهم مزد من نیست مگر برعهده پروردگار جهان ها ﴿۱۲۷﴾
أَتَبْنُونَ بِكُلِّ رِيعٍ آيَةً تَعْبَثُونَ ﴿١٢٨﴾
آیا بر هر مکان بلند کوهستانی. به عبث نشانه هایی (برای بتها) بنا میکنید ؟﴿۱۲۸﴾
وَتَتَّخِذُونَ مَصَانِعَ لَعَلَّكُمْ تَخْلُدُونَ ﴿١٢٩﴾
و برای خود کاخ هایی میسازید تا در آن اقامت گزینید ؟﴿۱۲۹﴾
وَإِذَا بَطَشْتُم بَطَشْتُمْ جَبَّارِينَ ﴿١٣٠﴾
و وقتی حمله میکنید مانند گردنکشان حمله میکنید ﴿۱۳۰﴾
فَاتَّقُوا اللَّـهَ وَأَطِيعُونِ ﴿١٣١﴾
پس از خدا بترسید و از من اطاعت کنید﴿۱۳۱﴾
وَاتَّقُوا الَّذِي أَمَدَّكُم بِمَا تَعْلَمُونَ﴿١٣٢﴾
و حدود کسی را رعایت کنید که در آنچه که میدانید به شما کمک کرده﴿۱۳۲﴾
أَمَدَّكُم بِأَنْعَامٍ وَبَنِينَ ﴿١٣٣﴾
و بوسیلۀ حیوانات و فرزندان به شما کمک کرده ﴿۱۳۳﴾
وَجَنَّاتٍ وَعُيُونٍ ﴿١٣٤﴾
و بوسیلۀ باغها و چشمه ها ﴿۱۳۴﴾
إِنِّي أَخَافُ عَلَيْكُمْ عَذَابَ يَوْمٍ عَظِيمٍ ﴿١٣٥﴾
من از عذاب روزی بزرگ برای شما هراسانم ﴿۱۳۵﴾
قَالُوا سَوَاءٌ عَلَيْنَا أَوَعَظْتَ أَمْ لَمْ تَكُن مِّنَ الْوَاعِظِينَ ﴿١٣٦﴾
گفتند برای ما یکسان است (فرقی نمیکند) خواه ما را اندرز دهی یا جزو پند دهنده ها نباشی ﴿۱۳۶﴾
إِنْ هَـٰذَا إِلَّا خُلُقُ الْأَوَّلِينَ ﴿١٣٧﴾
این نیست مگر همان شیوه ی پیشینیان﴿۱۳۷﴾
وَمَا نَحْنُ بِمُعَذَّبِينَ ﴿١٣٨﴾
و ما از عذاب شده ها نیستیم ﴿۱۳۸﴾
فَكَذَّبُوهُ فَأَهْلَكْنَاهُمْ ۗ إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَآيَةً ۖ وَمَا كَانَ أَكْثَرُهُم مُّؤْمِنِينَ﴿١٣٩﴾
و دروغ گو شمردندش (تکذیبش کردند) و هلاکشان کردیم البته در آن نشانه ای است و بیشترشان ایمان نیاوردند ﴿۱۳۹﴾
وَإِنَّ رَبَّكَ لَهُوَ الْعَزِيزُ الرَّحِيمُ ﴿١٤٠﴾
و البته پروردگارت حتمآ او عزتمند رحم کننده است ﴿۱۴۰﴾
كَذَّبَتْ ثَمُودُ الْمُرْسَلِينَ ﴿١٤١﴾
قوم ثمود فرستاده ها را تکذیب کردند (دروغ گو شمردند) ﴿۱۴۱﴾
إِذْ قَالَ لَهُمْ أَخُوهُمْ صَالِحٌ أَلَا تَتَّقُونَ ﴿١٤٢﴾
وقتی که برادرشان صالح به آنها گفت آیا حدود خدا را رعایت نمی کنید ؟ ﴿۱۴۲﴾
إِنِّي لَكُمْ رَسُولٌ أَمِينٌ ﴿١٤٣﴾
البته من فرستاده ای امین برای شما هستم ﴿۱۴۳﴾
فَاتَّقُوا اللَّـهَ وَأَطِيعُونِ ﴿١٤٤﴾
پس حدود خدا را رعایت کنید و من را اطاعت کنید ﴿۱۴۴﴾
وَمَا أَسْأَلُكُمْ عَلَيْهِ مِنْ أَجْرٍ ۖ إِنْ أَجْرِيَ إِلَّا عَلَىٰ رَبِّ الْعَالَمِينَ ﴿١٤٥﴾
و از شمابرای آن (دعوتم) مزدی نمی خواهم جز این نیست که مزد من نیست مگر بر عهدۀ پروردگار جهان ها ﴿۱۴۵﴾
أَتُتْرَكُونَ فِي مَا هَاهُنَا آمِنِينَ ﴿١٤٦﴾
آیا ( می پندارید ) که شما در امنیت در این جا رها کرده می شوید ؟ ﴿۱۴۶﴾
فِي جَنَّاتٍ وَعُيُونٍ ﴿١٤٧﴾
در باغها و در چشمه ها ﴿۱۴۷﴾
وَزُرُوعٍ وَنَخْلٍ طَلْعُهَا هَضِيمٌ ﴿١٤٨﴾
و زراعت و درخت های خرمایی که شکوفه هایش شکستنی است ﴿۱۴۸﴾
وَتَنْحِتُونَ مِنَ الْجِبَالِ بُيُوتًا فَارِهِينَ ﴿١٤٩﴾
و از کوه ها ماهرانه خانه هایی میتراشیدند ﴿۱۴۹﴾
فَاتَّقُوا اللَّـهَ وَأَطِيعُونِ ﴿١٥٠﴾
پس حدود خدا را رعایت کنید و از من اطاعت کنید﴿۱۵۰﴾
وَلَا تُطِيعُوا أَمْرَ الْمُسْرِفِينَ ﴿١٥١﴾
و از دستورات اسراف کننده ها اطاعت نکنید ﴿۱۵۱﴾
الَّذِينَ يُفْسِدُونَ فِي الْأَرْضِ وَلَا يُصْلِحُونَ﴿١٥٢﴾
کسانی که در زمین فساد میکنند و اصلاح گری نمی کنند ﴿۱۵۲﴾
قَالُوا إِنَّمَا أَنتَ مِنَ الْمُسَحَّرِينَ ﴿١٥٣﴾
گفتند جز این نیست که تو از جادو شده ها هستی ﴿۱۵۳﴾
مَا أَنتَ إِلَّا بَشَرٌ مِّثْلُنَا فَأْتِ بِآيَةٍ إِن كُنتَ مِنَ الصَّادِقِينَ ﴿١٥٤﴾
تو غیر از اینکه مانند ما بشری هستی چیز دیگری نیستی پس اگر راست میگویی نشانه ای برایمان بیاور ﴿۱۵۴﴾
قَالَ هَـٰذِهِ نَاقَةٌ لَّهَا شِرْبٌ وَلَكُمْ شِرْبُ يَوْمٍ مَّعْلُومٍ ﴿١٥٥﴾
گفت : این شتر ماده برای او(حق) نوشیدن آب است و برای شما هم (حق) نوشیدن آب است در روزی معلوم ﴿۱۵۵﴾
وَلَا تَمَسُّوهَا بِسُوءٍ فَيَأْخُذَكُمْ عَذَابُ يَوْمٍ عَظِيمٍ ﴿١٥٦﴾
و بدی به او نرسانید که عذاب روزی بزرگ شما را می گیرد ﴿۱۵۶﴾
فَعَقَرُوهَا فَأَصْبَحُوا نَادِمِينَ ﴿١٥٧﴾
و او (شتر) را کشتند و بامدادان پشیمان بودند ﴿۱۵۷﴾
فَأَخَذَهُمُ الْعَذَابُ ۗ إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَآيَةً ۖ وَمَا كَانَ أَكْثَرُهُم مُّؤْمِنِينَ ﴿١٥٨﴾
و عذاب آنها را گرفت قطعاً در آن (داستان) نشانه ای بود ولی بیشترشان مومن نبودند ﴿۱۵۸﴾
وَإِنَّ رَبَّكَ لَهُوَ الْعَزِيزُ الرَّحِيمُ ﴿١٥٩﴾
و البته پروردگارت او عزتمند رحم گستر است ﴿۱۵۹﴾
كَذَّبَتْ قَوْمُ لُوطٍ الْمُرْسَلِينَ ﴿١٦٠﴾
قوم لوط فرستاده ها را تکذیب کردند ﴿۱۶۰﴾
إِذْ قَالَ لَهُمْ أَخُوهُمْ لُوطٌ أَلَا تَتَّقُونَ ﴿١٦١﴾
وقتی که برادرشان لوط به آنها گفت : چرا حدود خدا را رعایت نمی کنید ؟ ﴿۱۶۱﴾
إِنِّي لَكُمْ رَسُولٌ أَمِينٌ ﴿١٦٢﴾
البته من برای شما پیامبری امین هستم ﴿۱۶۲﴾
فَاتَّقُوا اللَّـهَ وَأَطِيعُونِ ﴿١٦٣﴾
پس حدود خدا را رعایت کنید و من را اطاعت کنید ﴿۱۶۳﴾
وَمَا أَسْأَلُكُمْ عَلَيْهِ مِنْ أَجْرٍ ۖ إِنْ أَجْرِيَ إِلَّا عَلَىٰ رَبِّ الْعَالَمِينَ ﴿١٦٤﴾
و بخاطر آن (دعوتم) از شما مزدی نمی خواهم غیر از این نیست که مزد من بعهده ی پروردگار جهان هاست ﴿۱۶۴﴾
أَتَأْتُونَ الذُّكْرَانَ مِنَ الْعَالَمِينَ ﴿١٦٥﴾
آیا بسراغ مردان از جهان ها میروید ؟ ﴿۱۶۵﴾
وَتَذَرُونَ مَا خَلَقَ لَكُمْ رَبُّكُم مِّنْ أَزْوَاجِكُم ۚ بَلْ أَنتُمْ قَوْمٌ عَادُونَ ﴿١٦٦﴾
و آنچه را که پروردگارتان از همسرانتان خلق کرده رها میکنید بلکه شما قومی متجاوز هستید ﴿۱۶۶﴾
قَالُوا لَئِن لَّمْ تَنتَهِ يَا لُوطُ لَتَكُونَنَّ مِنَ الْمُخْرَجِينَ﴿١٦٧﴾
گفتند:ای لوط اگر از آن دست بر نداری حتمآ از اخراج شده ها خواهی بود ﴿۱۶۷﴾
قَالَ إِنِّي لِعَمَلِكُم مِّنَ الْقَالِينَ ﴿١٦٨﴾
گفت من برای عمل کرد شما از مخالفت کننده ها هستم ﴿۱۶۸﴾
رَبِّ نَجِّنِي وَأَهْلِي مِمَّا يَعْمَلُونَ ﴿١٦٩﴾
پروردگارا من و خانواده ام را از اعمال انها نجات بده ﴿۱۶۹﴾
فَنَجَّيْنَاهُ وَأَهْلَهُ أَجْمَعِينَ ﴿١٧٠﴾
و او و اهلش همگی را نجات دادیم ﴿۱۷۰﴾
إِلَّا عَجُوزًا فِي الْغَابِرِينَ ﴿١٧١﴾
غیر از پیر زنی که در باز مانده ها بود ﴿۱۷۱﴾
ثُمَّ دَمَّرْنَا الْآخَرِينَ ﴿١٧٢﴾
سپس دیگران را واژگون کردیم ﴿۱۷۲﴾
وَأَمْطَرْنَا عَلَيْهِم مَّطَرًا ۖ فَسَاءَ مَطَرُ الْمُنذَرِينَ ﴿١٧٣﴾
ئ بارانی برای آنها بارانیدیم پس چه بد بود بارانی که بر هشدار داده شده ها بارید ﴿۱۷۳﴾
إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَآيَةً ۖ وَمَا كَانَ أَكْثَرُهُم مُّؤْمِنِينَ ﴿١٧٤﴾
البته در آن نشانه ایست و بیشتر انها بر آن ایمان نیاوردند ﴿۱۷۴﴾
وَإِنَّ رَبَّكَ لَهُوَ الْعَزِيزُ الرَّحِيمُ ﴿١٧٥﴾
و قطعاٌ پروردگارت البته او عزتمند رحم کننده است ﴿۱۷۵﴾
كَذَّبَ أَصْحَابُ الْأَيْكَةِ الْمُرْسَلِينَ ﴿١٧٦﴾
اصحاب ایکه فرستاده ها را تکذیب کردند ﴿۱۷۶﴾
إِذْ قَالَ لَهُمْ شُعَيْبٌ أَلَا تَتَّقُونَ ﴿١٧٧﴾
وقتی که شعیب به آنها گفت چرا حدود خدا را رعایت نمی کنید ﴿۱۷۷﴾
إِنِّي لَكُمْ رَسُولٌ أَمِينٌ ﴿١٧٨﴾
قطعاٌ من برای شما فرستاده ای امین هستم ﴿۱۷۸﴾
فَاتَّقُوا اللَّـهَ وَأَطِيعُونِ ﴿١٧٩﴾
پس حدود خدا را رعایت کنید و من را اطاعت کنید ﴿۱۷۹﴾
وَمَا أَسْأَلُكُمْ عَلَيْهِ مِنْ أَجْرٍ ۖ إِنْ أَجْرِيَ إِلَّا عَلَىٰ رَبِّ الْعَالَمِينَ ﴿١٨٠﴾
من بابت آن (دعوتم براه حق) از شما مزدی نمی خواهم مزد من غیر از بعهده ی پرودگار جهان ها نیست ﴿۱۸۰﴾
أَوْفُوا الْكَيْلَ وَلَا تَكُونُوا مِنَ الْمُخْسِرِينَ ﴿١٨١﴾
پیمانه (ترازوی مردم ) را به تمام بدهید و از زیان کاران نباشید ﴿۱۸۱﴾
وَزِنُوا بِالْقِسْطَاسِ الْمُسْتَقِيمِ ﴿١٨٢﴾
بوسیله ی ترازوی صحیح و سالم وزن کنید ﴿۱۸۲﴾
وَلَا تَبْخَسُوا النَّاسَ أَشْيَاءَهُمْ وَلَا تَعْثَوْا فِي الْأَرْضِ مُفْسِدِينَ ﴿١٨٣﴾
و اشیاء مردم را به آ نها کم ندهید و در زمین به فساد تلاش نکنید ﴿۱۸۳﴾
وَاتَّقُوا الَّذِي خَلَقَكُمْ وَالْجِبِلَّةَ الْأَوَّلِينَ ﴿١٨٤﴾
و حدود خدا را رعایت کنید همان کسی که شما را و سلسله های پیش از شما را آفرید ﴿۱۸۴﴾
قَالُوا إِنَّمَا أَنتَ مِنَ الْمُسَحَّرِينَ ﴿١٨٥﴾
گفتند جز این نیست که تو از جادو شده ها هستی ﴿۱۸۵﴾
وَمَا أَنتَ إِلَّا بَشَرٌ مِّثْلُنَا وَإِن نَّظُنُّكَ لَمِنَ الْكَاذِبِينَ ﴿١٨٦﴾
و توغیراز بشری مانند ما نیستی و ما تورا قطعا از دروغ گویان می پنداریم﴿۱۸۶﴾
فَأَسْقِطْ عَلَيْنَا كِسَفًا مِّنَ السَّمَاءِ إِن كُنتَ مِنَ الصَّادِقِينَ ﴿١٨٧﴾
اگر راست می گویی تکه ای از آسمان را بر ما فرود اور ﴿۱۸۷﴾
قَالَ رَبِّي أَعْلَمُ بِمَا تَعْمَلُونَ ﴿١٨٨﴾
شعیب گفت : پروردگارم به آنچه میکنید دانا تر است ﴿۱۸۸﴾
فَكَذَّبُوهُ فَأَخَذَهُمْ عَذَابُ يَوْمِ الظُّلَّةِ ۚ إِنَّهُ كَانَ عَذَابَ يَوْمٍ عَظِيمٍ ﴿١٨٩﴾
و تکذیبش کردند (دروغ گو خواندندش) و عذاب روز سایه گرفتارشان کرد البته آن عذاب روزی بزرگ بوده است ﴿۱۸۹﴾
إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَآيَةً ۖ وَمَا كَانَ أَكْثَرُهُم مُّؤْمِنِينَ ﴿١٩٠﴾
البته در آن نشانه ایست و بیشتر آنها مومن نبودند ﴿۱۹۰﴾
وَإِنَّ رَبَّكَ لَهُوَ الْعَزِيزُ الرَّحِيمُ ﴿١٩١﴾
و البته پروردگار تو او قدرتمند و رحمت گستر است ﴿۱۹۱﴾
وَإِنَّهُ لَتَنزِيلُ رَبِّ الْعَالَمِينَ ﴿١٩٢﴾
و البته آن (قرآن) نازل شده ی پروردگار جهان هاست ﴿۱۹۲﴾
نَزَلَ بِهِ الرُّوحُ الْأَمِينُ ﴿١٩٣﴾
روح امین آن را نازل کرد ﴿۱۹۳﴾
عَلَىٰ قَلْبِكَ لِتَكُونَ مِنَ الْمُنذِرِينَ ﴿١٩٤﴾
بر قلب تو (نازلش کرد) تا از هشدار دهنده ها باشی ﴿۱۹۴﴾
بِلِسَانٍ عَرَبِيٍّ مُّبِينٍ ﴿١٩٥﴾
به زبان عربی روشنگر (آن را نازل کرد) ﴿۱۹۵﴾
وَإِنَّهُ لَفِي زُبُرِ الْأَوَّلِينَ ﴿١٩٦﴾
و البته آن (قرآن) در کتابهای (پیامبران) پیشین هست ﴿۱۹۶﴾
أَوَلَمْ يَكُن لَّهُمْ آيَةً أَن يَعْلَمَهُ عُلَمَاءُ بَنِي إِسْرَائِيلَ ﴿١٩٧﴾
آیا برای آنها آیه ای نیامد که علمای بنی اسراییل آن را میدانستند ؟ ﴿۱۹۷﴾
وَلَوْ نَزَّلْنَاهُ عَلَىٰ بَعْضِ الْأَعْجَمِينَ ﴿١٩٨﴾
و اگر آن را بر بعضی غیر عرب زبانها نازلش میکردیم ﴿۱۹۸﴾
فَقَرَأَهُ عَلَيْهِم مَّا كَانُوا بِهِ مُؤْمِنِينَ﴿١٩٩﴾
و برای آنها خوانده میشد آنها ایمان نمی آوردند ﴿۱۹۹﴾
كَذَٰلِكَ سَلَكْنَاهُ فِي قُلُوبِ الْمُجْرِمِينَ ﴿٢٠٠﴾
به آن گونه آن ( قرآن را در قلبهای مجرمان داخل می گردانیم ﴿۲۰۰﴾
لَا يُؤْمِنُونَ بِهِ حَتَّىٰ يَرَوُا الْعَذَابَ الْأَلِيمَ ﴿٢٠١﴾
به آن (قرآن) ایمان نمی آورند تا زمانی که عذاب دردناک را ببینند ﴿۲۰۱﴾
فَيَأْتِيَهُم بَغْتَةً وَهُمْ لَا يَشْعُرُونَ ﴿٢٠٢﴾
و (عذاب) بصورت ناگهانی برایشان می آید و آنها چیزی متوجه نمی شوند ﴿۲۰۲﴾
فَيَقُولُوا هَلْ نَحْنُ مُنظَرُونَ ﴿٢٠٣﴾
و می گویند : آیا مهلتی داده می شویم ؟ ﴿۲۰۳﴾
أَفَبِعَذَابِنَا يَسْتَعْجِلُونَ ﴿٢٠٤﴾
آیا برای عذاب ما عجله دارند ؟ ﴿۲۰۴﴾
أَفَرَأَيْتَ إِن مَّتَّعْنَاهُمْ سِنِينَ ﴿٢٠٥﴾
آیا دیده ای اگر آنها را سالهایی بهره مند سازیم ؟ (سالهایی عمرشان دهیم) ﴿۲۰۵﴾
ثُمَّ جَاءَهُم مَّا كَانُوا يُوعَدُونَ ﴿٢٠٦﴾
سپس (آیا دیده ای) آنچه را که به آنها وعده داده میشود برایشان بیاید ؟ ﴿۲۰۶﴾
مَا أَغْنَىٰ عَنْهُم مَّا كَانُوا يُمَتَّعُونَ ﴿٢٠٧﴾
آنها را بی نیاز نکرد آنچه را که از آن بهره مند میشدند ﴿۲۰۷﴾
وَمَا أَهْلَكْنَا مِن قَرْيَةٍ إِلَّا لَهَا مُنذِرُونَ ﴿٢٠٨﴾
ما هیچ شهری را هلاک نکردیم مگر آنکه برای آن هشدار دهنده هایی فرستادیم ﴿۲۰۸﴾
ذِكْرَىٰ وَمَا كُنَّا ظَالِمِينَ ﴿٢٠٩﴾
برای یاد آوری (تذکر) و ما ستمگران نبودیم ﴿۲۰۹﴾
وَمَا تَنَزَّلَتْ بِهِ الشَّيَاطِينُ ﴿٢١٠﴾
و آن بوسیله ی شیاطین نازل نشد ﴿۲۱۰﴾
وَمَا يَنبَغِي لَهُمْ وَمَا يَسْتَطِيعُونَ ﴿٢١١﴾
نه چنین صلاحیتی دارند و نه میتوانند (که قران را نازل کنند) ﴿۲۱۱﴾
إِنَّهُمْ عَنِ السَّمْعِ لَمَعْزُولُونَ ﴿٢١٢﴾
البته آنها از شنیدن (وحی) عزل شده اند ﴿۲۱۲﴾
فَلَا تَدْعُ مَعَ اللَّـهِ إِلَـٰهًا آخَرَ فَتَكُونَ مِنَ الْمُعَذَّبِينَ ﴿٢١٣﴾
و با خدا هیچ الهه ی دیگری را مخوان که از عذاب شده ها میشوی ﴿۲۱۳﴾
وَأَنذِرْ عَشِيرَتَكَ الْأَقْرَبِينَ ﴿٢١٤﴾
و به خویشاوندان نزدیکت هشدار بده ﴿۲۱۴﴾
وَاخْفِضْ جَنَاحَكَ لِمَنِ اتَّبَعَكَ مِنَ الْمُؤْمِنِينَ ﴿٢١٥﴾
حمایت خود را برای هر کسی از مومنین که از تو پیروی میکنند آسان کن ﴿۲۱۵﴾
فَإِنْ عَصَوْكَ فَقُلْ إِنِّي بَرِيءٌ مِّمَّا تَعْمَلُونَ ﴿٢١٦﴾
و اگر از تو نا فرمانی کردند پس بگو من از آنچه عمل میکنید منزجرم ﴿۲۱۶﴾
وَتَوَكَّلْ عَلَى الْعَزِيزِ الرَّحِيمِ﴿٢١٧﴾
و بر عزتمند رحم آور توکل کن ﴿۲۱۷﴾
الَّذِي يَرَاكَ حِينَ تَقُومُ ﴿٢١٨﴾
همان کسی که تو را می بیند وقتی که بلند میشوی ﴿۲۱۸﴾
وَتَقَلُّبَكَ فِي السَّاجِدِينَ﴿٢١٩﴾
و جنبیدن تو را در سجده کننده ها (را هم میبیند) ﴿۲۱۹﴾
إِنَّهُ هُوَ السَّمِيعُ الْعَلِيمُ ﴿٢٢٠﴾
البته او همان شنوای داناست ﴿۲۲۰﴾
هَلْ أُنَبِّئُكُمْ عَلَىٰ مَن تَنَزَّلُ الشَّيَاطِينُ ﴿٢٢١﴾
آیا به شما خبر دهم شیاطین بر چه کسی نازل شدند ؟ ﴿۲۲۱﴾
تَنَزَّلُ عَلَىٰ كُلِّ أَفَّاكٍ أَثِيمٍ ﴿٢٢٢﴾
(شیاطین) بر هر دروغ گوی کناه کاری نازل شدند ﴿۲۲۲﴾
يُلْقُونَ السَّمْعَ وَأَكْثَرُهُمْ كَاذِبُونَ ﴿٢٢٣﴾
(کسانی که) شنیدن را القاء میکنند و در حالیکه بیشترشان دروغ گو هستند
﴿۲۲۳﴾
وَالشُّعَرَاءُ يَتَّبِعُهُمُ الْغَاوُونَ﴿٢٢٤﴾
و گمراهان شاعران را پیروی میکنند{ وَالشُّعَرَاء يَتَّبِعُهُمُ الْغَاوُونَ [الشعراء : ۲۲۴] و گمراهان شاعران را پیروی میکنند۲۲۴ در توضیح این آیه باید بگویم چون کافران عرب در مقابل فصاحت و بلاغت کلام قرآن عاجز و در مانده شده بودند تصور میکردند که محمد رسول الله با زبان شعر با آنها سخن میگوید که مردم مجذوب سخنانش میشوند بنا بر این شاعرانی را استخدام کرده بودند که با شعر گفتن به مقابله ی با قرآن بپردازند و اشاره ی قرآن به همین گونه شاعرانی است که ویژگی های شخصیتی آنها را در آیات بعد روشن میسازد که آنها در سرزمینها سرگردان شده و نمیتوانند با کلام خدا مقابله کنند أَلَمْ تَرَ أَنَّهُمْ فِي كُلِّ وَادٍ يَهِيمُونَ [الشعراء :۲۲۵] وآنها به آنچه میگویند عمل نمیکنند وَأَنَّهُمْ يَقُولُونَ مَا لَا يَفْعَلُونَ [الشعراء : ۲۲۶] بعد شاعرانی که ایمان آورده اند و عمل به شایسته ها میکنند و دیگر نمی خواهند با قرآن مقابله کنند و مردم را گمراه سازند را مجزا و استثنا میکند إِلَّا الَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ وَذَكَرُوا اللَّهَ كَثِيراً وَانتَصَرُوا مِن بَعْدِ مَا ظُلِمُوا وَسَيَعْلَمُ الَّذِينَ ظَلَمُوا أَيَّ مُنقَلَبٍ يَنقَلِبُونَ [الشعراء : ۲۲۷]مگر کسانی که ایمان آوردند و عمل شایسته کردند و بسیار یاد خدا کردند و بعد از انکه به انها ستم شد کمک خواستند و کسانی که ستم کردند بزودی خواهند دانست چگونه واژگون میشوند واژ گون شونده هایی ۲۲۷} ﴿۲۲۴﴾
أَلَمْ تَرَ أَنَّهُمْ فِي كُلِّ وَادٍ يَهِيمُونَ ﴿٢٢٥﴾
آیا ندیدی که در هر سر زمینی سرگردانند ؟ ﴿۲۲۵﴾
وَأَنَّهُمْ يَقُولُونَ مَا لَا يَفْعَلُونَ ﴿٢٢٦﴾
و آنها میگویند آنچه را (که به آن) عمل نمی کنند ﴿۲۲۶﴾
إِلَّا الَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ وَذَكَرُوا اللَّـهَ كَثِيرًا وَانتَصَرُوا مِن بَعْدِ مَا ظُلِمُوا ۗ وَسَيَعْلَمُ الَّذِينَ ظَلَمُوا أَيَّ مُنقَلَبٍ يَنقَلِبُونَ ﴿٢٢٧﴾
مگر کسانی که ایمان آوردند و عمل شایسته کردند و بسیار یاد خدا کردند و بعد از انکه به انها ستم شد کمک خواستند و کسانی که ستم کردند بزودی خواهند دانست چگونه واژگون میشوند واژ گون شونده هایی ﴿۲۲۷﴾
الحمد لله رب العالمین ۱۸/۷/۱۳۹۱
پس بگشای میان من و آنها گشایشی و من و کسانی از مومنین را که با من هستند نجات بده﴿۱۱۸﴾
فَأَنجَيْنَاهُ وَمَن مَّعَهُ فِي الْفُلْكِ الْمَشْحُونِ ﴿١١٩﴾
و او و کسی را که با او درکشتی بارگیری شده بود را نجات دادیم﴿۱۱۹﴾
ثُمَّ أَغْرَقْنَا بَعْدُ الْبَاقِينَ ﴿١٢٠﴾
سپس بعدآ باقیمانده ها را غرق کردیم﴿۱۲۰﴾
إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَآيَةً ۖ وَمَا كَانَ أَكْثَرُهُم مُّؤْمِنِينَ﴿١٢١﴾
قطعآ در این آیه ای است و بیشتر آنها جزو ایمان آورنده ها نبودند﴿۱۲۱﴾
وَإِنَّ رَبَّكَ لَهُوَ الْعَزِيزُ الرَّحِيمُ ﴿١٢٢﴾
و البته پروردگارت البته او عزتمند رحم کننده است﴿۱۲۲﴾
كَذَّبَتْ عَادٌ الْمُرْسَلِينَ ﴿١٢٣﴾
قوم عاد فرستاده ها را تکذیب کردند﴿۱۲۳﴾
إِذْ قَالَ لَهُمْ أَخُوهُمْ هُودٌ أَلَا تَتَّقُونَ ﴿١٢٤﴾
وقتی که برادرشان هود به آنها گفت چرا حدود خدا را رعایت نمی کنید﴿۱۲۴﴾
إِنِّي لَكُمْ رَسُولٌ أَمِينٌ ﴿١٢٥﴾
من برا ی شما پیامبری امین هستم ﴿۱۲۵﴾
فَاتَّقُوا اللَّـهَ وَأَطِيعُونِ ﴿١٢٦﴾
پس حدود خدا را رعایت کنید و از من اطاعت کنید ﴿۱۲۶﴾
وَمَا أَسْأَلُكُمْ عَلَيْهِ مِنْ أَجْرٍ ۖ إِنْ أَجْرِيَ إِلَّا عَلَىٰ رَبِّ الْعَالَمِينَ ﴿١٢٧﴾
و برای آن(دعوت بسوی خدا) از شما مزدی نمی خواهم مزد من نیست مگر برعهده پروردگار جهان ها ﴿۱۲۷﴾
أَتَبْنُونَ بِكُلِّ رِيعٍ آيَةً تَعْبَثُونَ ﴿١٢٨﴾
آیا بر هر مکان بلند کوهستانی. به عبث نشانه هایی (برای بتها) بنا میکنید ؟﴿۱۲۸﴾
وَتَتَّخِذُونَ مَصَانِعَ لَعَلَّكُمْ تَخْلُدُونَ ﴿١٢٩﴾
و برای خود کاخ هایی میسازید تا در آن اقامت گزینید ؟﴿۱۲۹﴾
وَإِذَا بَطَشْتُم بَطَشْتُمْ جَبَّارِينَ ﴿١٣٠﴾
و وقتی حمله میکنید مانند گردنکشان حمله میکنید ﴿۱۳۰﴾
فَاتَّقُوا اللَّـهَ وَأَطِيعُونِ ﴿١٣١﴾
پس از خدا بترسید و از من اطاعت کنید﴿۱۳۱﴾
وَاتَّقُوا الَّذِي أَمَدَّكُم بِمَا تَعْلَمُونَ﴿١٣٢﴾
و حدود کسی را رعایت کنید که در آنچه که میدانید به شما کمک کرده﴿۱۳۲﴾
أَمَدَّكُم بِأَنْعَامٍ وَبَنِينَ ﴿١٣٣﴾
و بوسیلۀ حیوانات و فرزندان به شما کمک کرده ﴿۱۳۳﴾
وَجَنَّاتٍ وَعُيُونٍ ﴿١٣٤﴾
و بوسیلۀ باغها و چشمه ها ﴿۱۳۴﴾
إِنِّي أَخَافُ عَلَيْكُمْ عَذَابَ يَوْمٍ عَظِيمٍ ﴿١٣٥﴾
من از عذاب روزی بزرگ برای شما هراسانم ﴿۱۳۵﴾
قَالُوا سَوَاءٌ عَلَيْنَا أَوَعَظْتَ أَمْ لَمْ تَكُن مِّنَ الْوَاعِظِينَ ﴿١٣٦﴾
گفتند برای ما یکسان است (فرقی نمیکند) خواه ما را اندرز دهی یا جزو پند دهنده ها نباشی ﴿۱۳۶﴾
إِنْ هَـٰذَا إِلَّا خُلُقُ الْأَوَّلِينَ ﴿١٣٧﴾
این نیست مگر همان شیوه ی پیشینیان﴿۱۳۷﴾
وَمَا نَحْنُ بِمُعَذَّبِينَ ﴿١٣٨﴾
و ما از عذاب شده ها نیستیم ﴿۱۳۸﴾
فَكَذَّبُوهُ فَأَهْلَكْنَاهُمْ ۗ إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَآيَةً ۖ وَمَا كَانَ أَكْثَرُهُم مُّؤْمِنِينَ﴿١٣٩﴾
و دروغ گو شمردندش (تکذیبش کردند) و هلاکشان کردیم البته در آن نشانه ای است و بیشترشان ایمان نیاوردند ﴿۱۳۹﴾
وَإِنَّ رَبَّكَ لَهُوَ الْعَزِيزُ الرَّحِيمُ ﴿١٤٠﴾
و البته پروردگارت حتمآ او عزتمند رحم کننده است ﴿۱۴۰﴾
كَذَّبَتْ ثَمُودُ الْمُرْسَلِينَ ﴿١٤١﴾
قوم ثمود فرستاده ها را تکذیب کردند (دروغ گو شمردند) ﴿۱۴۱﴾
إِذْ قَالَ لَهُمْ أَخُوهُمْ صَالِحٌ أَلَا تَتَّقُونَ ﴿١٤٢﴾
وقتی که برادرشان صالح به آنها گفت آیا حدود خدا را رعایت نمی کنید ؟ ﴿۱۴۲﴾
إِنِّي لَكُمْ رَسُولٌ أَمِينٌ ﴿١٤٣﴾
البته من فرستاده ای امین برای شما هستم ﴿۱۴۳﴾
فَاتَّقُوا اللَّـهَ وَأَطِيعُونِ ﴿١٤٤﴾
پس حدود خدا را رعایت کنید و من را اطاعت کنید ﴿۱۴۴﴾
وَمَا أَسْأَلُكُمْ عَلَيْهِ مِنْ أَجْرٍ ۖ إِنْ أَجْرِيَ إِلَّا عَلَىٰ رَبِّ الْعَالَمِينَ ﴿١٤٥﴾
و از شمابرای آن (دعوتم) مزدی نمی خواهم جز این نیست که مزد من نیست مگر بر عهدۀ پروردگار جهان ها ﴿۱۴۵﴾
أَتُتْرَكُونَ فِي مَا هَاهُنَا آمِنِينَ ﴿١٤٦﴾
آیا ( می پندارید ) که شما در امنیت در این جا رها کرده می شوید ؟ ﴿۱۴۶﴾
فِي جَنَّاتٍ وَعُيُونٍ ﴿١٤٧﴾
در باغها و در چشمه ها ﴿۱۴۷﴾
وَزُرُوعٍ وَنَخْلٍ طَلْعُهَا هَضِيمٌ ﴿١٤٨﴾
و زراعت و درخت های خرمایی که شکوفه هایش شکستنی است ﴿۱۴۸﴾
وَتَنْحِتُونَ مِنَ الْجِبَالِ بُيُوتًا فَارِهِينَ ﴿١٤٩﴾
و از کوه ها ماهرانه خانه هایی میتراشیدند ﴿۱۴۹﴾
فَاتَّقُوا اللَّـهَ وَأَطِيعُونِ ﴿١٥٠﴾
پس حدود خدا را رعایت کنید و از من اطاعت کنید﴿۱۵۰﴾
وَلَا تُطِيعُوا أَمْرَ الْمُسْرِفِينَ ﴿١٥١﴾
و از دستورات اسراف کننده ها اطاعت نکنید ﴿۱۵۱﴾
الَّذِينَ يُفْسِدُونَ فِي الْأَرْضِ وَلَا يُصْلِحُونَ﴿١٥٢﴾
کسانی که در زمین فساد میکنند و اصلاح گری نمی کنند ﴿۱۵۲﴾
قَالُوا إِنَّمَا أَنتَ مِنَ الْمُسَحَّرِينَ ﴿١٥٣﴾
گفتند جز این نیست که تو از جادو شده ها هستی ﴿۱۵۳﴾
مَا أَنتَ إِلَّا بَشَرٌ مِّثْلُنَا فَأْتِ بِآيَةٍ إِن كُنتَ مِنَ الصَّادِقِينَ ﴿١٥٤﴾
تو غیر از اینکه مانند ما بشری هستی چیز دیگری نیستی پس اگر راست میگویی نشانه ای برایمان بیاور ﴿۱۵۴﴾
قَالَ هَـٰذِهِ نَاقَةٌ لَّهَا شِرْبٌ وَلَكُمْ شِرْبُ يَوْمٍ مَّعْلُومٍ ﴿١٥٥﴾
گفت : این شتر ماده برای او(حق) نوشیدن آب است و برای شما هم (حق) نوشیدن آب است در روزی معلوم ﴿۱۵۵﴾
وَلَا تَمَسُّوهَا بِسُوءٍ فَيَأْخُذَكُمْ عَذَابُ يَوْمٍ عَظِيمٍ ﴿١٥٦﴾
و بدی به او نرسانید که عذاب روزی بزرگ شما را می گیرد ﴿۱۵۶﴾
فَعَقَرُوهَا فَأَصْبَحُوا نَادِمِينَ ﴿١٥٧﴾
و او (شتر) را کشتند و بامدادان پشیمان بودند ﴿۱۵۷﴾
فَأَخَذَهُمُ الْعَذَابُ ۗ إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَآيَةً ۖ وَمَا كَانَ أَكْثَرُهُم مُّؤْمِنِينَ ﴿١٥٨﴾
و عذاب آنها را گرفت قطعاً در آن (داستان) نشانه ای بود ولی بیشترشان مومن نبودند ﴿۱۵۸﴾
وَإِنَّ رَبَّكَ لَهُوَ الْعَزِيزُ الرَّحِيمُ ﴿١٥٩﴾
و البته پروردگارت او عزتمند رحم گستر است ﴿۱۵۹﴾
كَذَّبَتْ قَوْمُ لُوطٍ الْمُرْسَلِينَ ﴿١٦٠﴾
قوم لوط فرستاده ها را تکذیب کردند ﴿۱۶۰﴾
إِذْ قَالَ لَهُمْ أَخُوهُمْ لُوطٌ أَلَا تَتَّقُونَ ﴿١٦١﴾
وقتی که برادرشان لوط به آنها گفت : چرا حدود خدا را رعایت نمی کنید ؟ ﴿۱۶۱﴾
إِنِّي لَكُمْ رَسُولٌ أَمِينٌ ﴿١٦٢﴾
البته من برای شما پیامبری امین هستم ﴿۱۶۲﴾
فَاتَّقُوا اللَّـهَ وَأَطِيعُونِ ﴿١٦٣﴾
پس حدود خدا را رعایت کنید و من را اطاعت کنید ﴿۱۶۳﴾
وَمَا أَسْأَلُكُمْ عَلَيْهِ مِنْ أَجْرٍ ۖ إِنْ أَجْرِيَ إِلَّا عَلَىٰ رَبِّ الْعَالَمِينَ ﴿١٦٤﴾
و بخاطر آن (دعوتم) از شما مزدی نمی خواهم غیر از این نیست که مزد من بعهده ی پروردگار جهان هاست ﴿۱۶۴﴾
أَتَأْتُونَ الذُّكْرَانَ مِنَ الْعَالَمِينَ ﴿١٦٥﴾
آیا بسراغ مردان از جهان ها میروید ؟ ﴿۱۶۵﴾
وَتَذَرُونَ مَا خَلَقَ لَكُمْ رَبُّكُم مِّنْ أَزْوَاجِكُم ۚ بَلْ أَنتُمْ قَوْمٌ عَادُونَ ﴿١٦٦﴾
و آنچه را که پروردگارتان از همسرانتان خلق کرده رها میکنید بلکه شما قومی متجاوز هستید ﴿۱۶۶﴾
قَالُوا لَئِن لَّمْ تَنتَهِ يَا لُوطُ لَتَكُونَنَّ مِنَ الْمُخْرَجِينَ﴿١٦٧﴾
گفتند:ای لوط اگر از آن دست بر نداری حتمآ از اخراج شده ها خواهی بود ﴿۱۶۷﴾
قَالَ إِنِّي لِعَمَلِكُم مِّنَ الْقَالِينَ ﴿١٦٨﴾
گفت من برای عمل کرد شما از مخالفت کننده ها هستم ﴿۱۶۸﴾
رَبِّ نَجِّنِي وَأَهْلِي مِمَّا يَعْمَلُونَ ﴿١٦٩﴾
پروردگارا من و خانواده ام را از اعمال انها نجات بده ﴿۱۶۹﴾
فَنَجَّيْنَاهُ وَأَهْلَهُ أَجْمَعِينَ ﴿١٧٠﴾
و او و اهلش همگی را نجات دادیم ﴿۱۷۰﴾
إِلَّا عَجُوزًا فِي الْغَابِرِينَ ﴿١٧١﴾
غیر از پیر زنی که در باز مانده ها بود ﴿۱۷۱﴾
ثُمَّ دَمَّرْنَا الْآخَرِينَ ﴿١٧٢﴾
سپس دیگران را واژگون کردیم ﴿۱۷۲﴾
وَأَمْطَرْنَا عَلَيْهِم مَّطَرًا ۖ فَسَاءَ مَطَرُ الْمُنذَرِينَ ﴿١٧٣﴾
ئ بارانی برای آنها بارانیدیم پس چه بد بود بارانی که بر هشدار داده شده ها بارید ﴿۱۷۳﴾
إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَآيَةً ۖ وَمَا كَانَ أَكْثَرُهُم مُّؤْمِنِينَ ﴿١٧٤﴾
البته در آن نشانه ایست و بیشتر انها بر آن ایمان نیاوردند ﴿۱۷۴﴾
وَإِنَّ رَبَّكَ لَهُوَ الْعَزِيزُ الرَّحِيمُ ﴿١٧٥﴾
و قطعاٌ پروردگارت البته او عزتمند رحم کننده است ﴿۱۷۵﴾
كَذَّبَ أَصْحَابُ الْأَيْكَةِ الْمُرْسَلِينَ ﴿١٧٦﴾
اصحاب ایکه فرستاده ها را تکذیب کردند ﴿۱۷۶﴾
إِذْ قَالَ لَهُمْ شُعَيْبٌ أَلَا تَتَّقُونَ ﴿١٧٧﴾
وقتی که شعیب به آنها گفت چرا حدود خدا را رعایت نمی کنید ﴿۱۷۷﴾
إِنِّي لَكُمْ رَسُولٌ أَمِينٌ ﴿١٧٨﴾
قطعاٌ من برای شما فرستاده ای امین هستم ﴿۱۷۸﴾
فَاتَّقُوا اللَّـهَ وَأَطِيعُونِ ﴿١٧٩﴾
پس حدود خدا را رعایت کنید و من را اطاعت کنید ﴿۱۷۹﴾
وَمَا أَسْأَلُكُمْ عَلَيْهِ مِنْ أَجْرٍ ۖ إِنْ أَجْرِيَ إِلَّا عَلَىٰ رَبِّ الْعَالَمِينَ ﴿١٨٠﴾
من بابت آن (دعوتم براه حق) از شما مزدی نمی خواهم مزد من غیر از بعهده ی پرودگار جهان ها نیست ﴿۱۸۰﴾
أَوْفُوا الْكَيْلَ وَلَا تَكُونُوا مِنَ الْمُخْسِرِينَ ﴿١٨١﴾
پیمانه (ترازوی مردم ) را به تمام بدهید و از زیان کاران نباشید ﴿۱۸۱﴾
وَزِنُوا بِالْقِسْطَاسِ الْمُسْتَقِيمِ ﴿١٨٢﴾
بوسیله ی ترازوی صحیح و سالم وزن کنید ﴿۱۸۲﴾
وَلَا تَبْخَسُوا النَّاسَ أَشْيَاءَهُمْ وَلَا تَعْثَوْا فِي الْأَرْضِ مُفْسِدِينَ ﴿١٨٣﴾
و اشیاء مردم را به آ نها کم ندهید و در زمین به فساد تلاش نکنید ﴿۱۸۳﴾
وَاتَّقُوا الَّذِي خَلَقَكُمْ وَالْجِبِلَّةَ الْأَوَّلِينَ ﴿١٨٤﴾
و حدود خدا را رعایت کنید همان کسی که شما را و سلسله های پیش از شما را آفرید ﴿۱۸۴﴾
قَالُوا إِنَّمَا أَنتَ مِنَ الْمُسَحَّرِينَ ﴿١٨٥﴾
گفتند جز این نیست که تو از جادو شده ها هستی ﴿۱۸۵﴾
وَمَا أَنتَ إِلَّا بَشَرٌ مِّثْلُنَا وَإِن نَّظُنُّكَ لَمِنَ الْكَاذِبِينَ ﴿١٨٦﴾
و توغیراز بشری مانند ما نیستی و ما تورا قطعا از دروغ گویان می پنداریم﴿۱۸۶﴾
فَأَسْقِطْ عَلَيْنَا كِسَفًا مِّنَ السَّمَاءِ إِن كُنتَ مِنَ الصَّادِقِينَ ﴿١٨٧﴾
اگر راست می گویی تکه ای از آسمان را بر ما فرود اور ﴿۱۸۷﴾
قَالَ رَبِّي أَعْلَمُ بِمَا تَعْمَلُونَ ﴿١٨٨﴾
شعیب گفت : پروردگارم به آنچه میکنید دانا تر است ﴿۱۸۸﴾
فَكَذَّبُوهُ فَأَخَذَهُمْ عَذَابُ يَوْمِ الظُّلَّةِ ۚ إِنَّهُ كَانَ عَذَابَ يَوْمٍ عَظِيمٍ ﴿١٨٩﴾
و تکذیبش کردند (دروغ گو خواندندش) و عذاب روز سایه گرفتارشان کرد البته آن عذاب روزی بزرگ بوده است ﴿۱۸۹﴾
إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَآيَةً ۖ وَمَا كَانَ أَكْثَرُهُم مُّؤْمِنِينَ ﴿١٩٠﴾
البته در آن نشانه ایست و بیشتر آنها مومن نبودند ﴿۱۹۰﴾
وَإِنَّ رَبَّكَ لَهُوَ الْعَزِيزُ الرَّحِيمُ ﴿١٩١﴾
و البته پروردگار تو او قدرتمند و رحمت گستر است ﴿۱۹۱﴾
وَإِنَّهُ لَتَنزِيلُ رَبِّ الْعَالَمِينَ ﴿١٩٢﴾
و البته آن (قرآن) نازل شده ی پروردگار جهان هاست ﴿۱۹۲﴾
نَزَلَ بِهِ الرُّوحُ الْأَمِينُ ﴿١٩٣﴾
روح امین آن را نازل کرد ﴿۱۹۳﴾
عَلَىٰ قَلْبِكَ لِتَكُونَ مِنَ الْمُنذِرِينَ ﴿١٩٤﴾
بر قلب تو (نازلش کرد) تا از هشدار دهنده ها باشی ﴿۱۹۴﴾
بِلِسَانٍ عَرَبِيٍّ مُّبِينٍ ﴿١٩٥﴾
به زبان عربی روشنگر (آن را نازل کرد) ﴿۱۹۵﴾
وَإِنَّهُ لَفِي زُبُرِ الْأَوَّلِينَ ﴿١٩٦﴾
و البته آن (قرآن) در کتابهای (پیامبران) پیشین هست ﴿۱۹۶﴾
أَوَلَمْ يَكُن لَّهُمْ آيَةً أَن يَعْلَمَهُ عُلَمَاءُ بَنِي إِسْرَائِيلَ ﴿١٩٧﴾
آیا برای آنها آیه ای نیامد که علمای بنی اسراییل آن را میدانستند ؟ ﴿۱۹۷﴾
وَلَوْ نَزَّلْنَاهُ عَلَىٰ بَعْضِ الْأَعْجَمِينَ ﴿١٩٨﴾
و اگر آن را بر بعضی غیر عرب زبانها نازلش میکردیم ﴿۱۹۸﴾
فَقَرَأَهُ عَلَيْهِم مَّا كَانُوا بِهِ مُؤْمِنِينَ﴿١٩٩﴾
و برای آنها خوانده میشد آنها ایمان نمی آوردند ﴿۱۹۹﴾
كَذَٰلِكَ سَلَكْنَاهُ فِي قُلُوبِ الْمُجْرِمِينَ ﴿٢٠٠﴾
به آن گونه آن ( قرآن را در قلبهای مجرمان داخل می گردانیم ﴿۲۰۰﴾
لَا يُؤْمِنُونَ بِهِ حَتَّىٰ يَرَوُا الْعَذَابَ الْأَلِيمَ ﴿٢٠١﴾
به آن (قرآن) ایمان نمی آورند تا زمانی که عذاب دردناک را ببینند ﴿۲۰۱﴾
فَيَأْتِيَهُم بَغْتَةً وَهُمْ لَا يَشْعُرُونَ ﴿٢٠٢﴾
و (عذاب) بصورت ناگهانی برایشان می آید و آنها چیزی متوجه نمی شوند ﴿۲۰۲﴾
فَيَقُولُوا هَلْ نَحْنُ مُنظَرُونَ ﴿٢٠٣﴾
و می گویند : آیا مهلتی داده می شویم ؟ ﴿۲۰۳﴾
أَفَبِعَذَابِنَا يَسْتَعْجِلُونَ ﴿٢٠٤﴾
آیا برای عذاب ما عجله دارند ؟ ﴿۲۰۴﴾
أَفَرَأَيْتَ إِن مَّتَّعْنَاهُمْ سِنِينَ ﴿٢٠٥﴾
آیا دیده ای اگر آنها را سالهایی بهره مند سازیم ؟ (سالهایی عمرشان دهیم) ﴿۲۰۵﴾
ثُمَّ جَاءَهُم مَّا كَانُوا يُوعَدُونَ ﴿٢٠٦﴾
سپس (آیا دیده ای) آنچه را که به آنها وعده داده میشود برایشان بیاید ؟ ﴿۲۰۶﴾
مَا أَغْنَىٰ عَنْهُم مَّا كَانُوا يُمَتَّعُونَ ﴿٢٠٧﴾
آنها را بی نیاز نکرد آنچه را که از آن بهره مند میشدند ﴿۲۰۷﴾
وَمَا أَهْلَكْنَا مِن قَرْيَةٍ إِلَّا لَهَا مُنذِرُونَ ﴿٢٠٨﴾
ما هیچ شهری را هلاک نکردیم مگر آنکه برای آن هشدار دهنده هایی فرستادیم ﴿۲۰۸﴾
ذِكْرَىٰ وَمَا كُنَّا ظَالِمِينَ ﴿٢٠٩﴾
برای یاد آوری (تذکر) و ما ستمگران نبودیم ﴿۲۰۹﴾
وَمَا تَنَزَّلَتْ بِهِ الشَّيَاطِينُ ﴿٢١٠﴾
و آن بوسیله ی شیاطین نازل نشد ﴿۲۱۰﴾
وَمَا يَنبَغِي لَهُمْ وَمَا يَسْتَطِيعُونَ ﴿٢١١﴾
نه چنین صلاحیتی دارند و نه میتوانند (که قران را نازل کنند) ﴿۲۱۱﴾
إِنَّهُمْ عَنِ السَّمْعِ لَمَعْزُولُونَ ﴿٢١٢﴾
البته آنها از شنیدن (وحی) عزل شده اند ﴿۲۱۲﴾
فَلَا تَدْعُ مَعَ اللَّـهِ إِلَـٰهًا آخَرَ فَتَكُونَ مِنَ الْمُعَذَّبِينَ ﴿٢١٣﴾
و با خدا هیچ الهه ی دیگری را مخوان که از عذاب شده ها میشوی ﴿۲۱۳﴾
وَأَنذِرْ عَشِيرَتَكَ الْأَقْرَبِينَ ﴿٢١٤﴾
و به خویشاوندان نزدیکت هشدار بده ﴿۲۱۴﴾
وَاخْفِضْ جَنَاحَكَ لِمَنِ اتَّبَعَكَ مِنَ الْمُؤْمِنِينَ ﴿٢١٥﴾
حمایت خود را برای هر کسی از مومنین که از تو پیروی میکنند آسان کن ﴿۲۱۵﴾
فَإِنْ عَصَوْكَ فَقُلْ إِنِّي بَرِيءٌ مِّمَّا تَعْمَلُونَ ﴿٢١٦﴾
و اگر از تو نا فرمانی کردند پس بگو من از آنچه عمل میکنید منزجرم ﴿۲۱۶﴾
وَتَوَكَّلْ عَلَى الْعَزِيزِ الرَّحِيمِ﴿٢١٧﴾
و بر عزتمند رحم آور توکل کن ﴿۲۱۷﴾
الَّذِي يَرَاكَ حِينَ تَقُومُ ﴿٢١٨﴾
همان کسی که تو را می بیند وقتی که بلند میشوی ﴿۲۱۸﴾
وَتَقَلُّبَكَ فِي السَّاجِدِينَ﴿٢١٩﴾
و جنبیدن تو را در سجده کننده ها (را هم میبیند) ﴿۲۱۹﴾
إِنَّهُ هُوَ السَّمِيعُ الْعَلِيمُ ﴿٢٢٠﴾
البته او همان شنوای داناست ﴿۲۲۰﴾
هَلْ أُنَبِّئُكُمْ عَلَىٰ مَن تَنَزَّلُ الشَّيَاطِينُ ﴿٢٢١﴾
آیا به شما خبر دهم شیاطین بر چه کسی نازل شدند ؟ ﴿۲۲۱﴾
تَنَزَّلُ عَلَىٰ كُلِّ أَفَّاكٍ أَثِيمٍ ﴿٢٢٢﴾
(شیاطین) بر هر دروغ گوی کناه کاری نازل شدند ﴿۲۲۲﴾
يُلْقُونَ السَّمْعَ وَأَكْثَرُهُمْ كَاذِبُونَ ﴿٢٢٣﴾
(کسانی که) شنیدن را القاء میکنند و در حالیکه بیشترشان دروغ گو هستند
﴿۲۲۳﴾
وَالشُّعَرَاءُ يَتَّبِعُهُمُ الْغَاوُونَ﴿٢٢٤﴾
و گمراهان شاعران را پیروی میکنند{ وَالشُّعَرَاء يَتَّبِعُهُمُ الْغَاوُونَ [الشعراء : ۲۲۴] و گمراهان شاعران را پیروی میکنند۲۲۴ در توضیح این آیه باید بگویم چون کافران عرب در مقابل فصاحت و بلاغت کلام قرآن عاجز و در مانده شده بودند تصور میکردند که محمد رسول الله با زبان شعر با آنها سخن میگوید که مردم مجذوب سخنانش میشوند بنا بر این شاعرانی را استخدام کرده بودند که با شعر گفتن به مقابله ی با قرآن بپردازند و اشاره ی قرآن به همین گونه شاعرانی است که ویژگی های شخصیتی آنها را در آیات بعد روشن میسازد که آنها در سرزمینها سرگردان شده و نمیتوانند با کلام خدا مقابله کنند أَلَمْ تَرَ أَنَّهُمْ فِي كُلِّ وَادٍ يَهِيمُونَ [الشعراء :۲۲۵] وآنها به آنچه میگویند عمل نمیکنند وَأَنَّهُمْ يَقُولُونَ مَا لَا يَفْعَلُونَ [الشعراء : ۲۲۶] بعد شاعرانی که ایمان آورده اند و عمل به شایسته ها میکنند و دیگر نمی خواهند با قرآن مقابله کنند و مردم را گمراه سازند را مجزا و استثنا میکند إِلَّا الَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ وَذَكَرُوا اللَّهَ كَثِيراً وَانتَصَرُوا مِن بَعْدِ مَا ظُلِمُوا وَسَيَعْلَمُ الَّذِينَ ظَلَمُوا أَيَّ مُنقَلَبٍ يَنقَلِبُونَ [الشعراء : ۲۲۷]مگر کسانی که ایمان آوردند و عمل شایسته کردند و بسیار یاد خدا کردند و بعد از انکه به انها ستم شد کمک خواستند و کسانی که ستم کردند بزودی خواهند دانست چگونه واژگون میشوند واژ گون شونده هایی ۲۲۷} ﴿۲۲۴﴾
أَلَمْ تَرَ أَنَّهُمْ فِي كُلِّ وَادٍ يَهِيمُونَ ﴿٢٢٥﴾
آیا ندیدی که در هر سر زمینی سرگردانند ؟ ﴿۲۲۵﴾
وَأَنَّهُمْ يَقُولُونَ مَا لَا يَفْعَلُونَ ﴿٢٢٦﴾
و آنها میگویند آنچه را (که به آن) عمل نمی کنند ﴿۲۲۶﴾
إِلَّا الَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ وَذَكَرُوا اللَّـهَ كَثِيرًا وَانتَصَرُوا مِن بَعْدِ مَا ظُلِمُوا ۗ وَسَيَعْلَمُ الَّذِينَ ظَلَمُوا أَيَّ مُنقَلَبٍ يَنقَلِبُونَ ﴿٢٢٧﴾
مگر کسانی که ایمان آوردند و عمل شایسته کردند و بسیار یاد خدا کردند و بعد از انکه به انها ستم شد کمک خواستند و کسانی که ستم کردند بزودی خواهند دانست چگونه واژگون میشوند واژ گون شونده هایی ﴿۲۲۷﴾
الحمد لله رب العالمین ۱۸/۷/۱۳۹۱
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر