سورة مريم بِسْمِ اللَّـهِ الرَّحْمَـٰنِ الرَّحِيمِ
به نام خداوند بخشندۀ بخشاینده
كهيعص ﴿١﴾
کهیعص ﴿۱﴾
ذِكْرُ رَحْمَتِ رَبِّكَ عَبْدَهُ زَكَرِيَّا ﴿٢﴾
یادی از پروردگارت به بنده اش ذکریا ﴿۲﴾
إِذْ نَادَىٰ رَبَّهُ نِدَاءً خَفِيًّا ﴿٣﴾
وقتی که با صدایی مخفیانه پروردگارش را صدا کرد ﴿۳﴾
قَالَ رَبِّ إِنِّي وَهَنَ الْعَظْمُ مِنِّي وَاشْتَعَلَ الرَّأْسُ شَيْبًا وَلَمْ أَكُن بِدُعَائِكَ رَبِّ شَقِيًّا ﴿٤﴾
گفت : ای پروردگارم من استخوانهایم سست گردیده و گرد پیری بر سرم نشسته و من در خواندن تو ای پروردگارم بدبخت نبوده ام ﴿۴﴾
وَإِنِّي خِفْتُ الْمَوَالِيَ مِن وَرَائِي وَكَانَتِ امْرَأَتِي عَاقِرًا فَهَبْ لِي مِن لَّدُنكَ وَلِيًّا ﴿٥﴾
و من از نزدیکانم بعد از خود میترسم و همسرم هم نازاست پس از جانب خود یاوری برایم قرار بده ﴿۵﴾
يَرِثُنِي وَيَرِثُ مِنْ آلِ يَعْقُوبَ ۖ وَاجْعَلْهُ رَبِّ رَضِيًّا ﴿٦﴾
که او از من ارث ببد و از آل یعقوب ارث ببرد و او را پسندیده قرار بده ﴿۶﴾
يَا زَكَرِيَّا إِنَّا نُبَشِّرُكَ بِغُلَامٍ اسْمُهُ يَحْيَىٰ لَمْ نَجْعَل لَّهُ مِن قَبْلُ سَمِيًّا ﴿٧﴾
ای ذکریا ما تو را به پسری که نامش یحیی است بشارت میدهیم تاکنون کسی را با این اسم قرار نداده ایم ﴿۷﴾
قَالَ رَبِّ أَنَّىٰ يَكُونُ لِي غُلَامٌ وَكَانَتِ امْرَأَتِي عَاقِرًا وَقَدْ بَلَغْتُ مِنَ الْكِبَرِ عِتِيًّا﴿٨﴾
گفت پروردگار من! چگونه برای من پسری میشود ؟ در حالیکه همسرم نازاست ؟ و البته خشکی پیری به من رسیده است ﴿۸﴾
قَالَ كَذَٰلِكَ قَالَ رَبُّكَ هُوَ عَلَيَّ هَيِّنٌ وَقَدْ خَلَقْتُكَ مِن قَبْلُ وَلَمْ تَكُ شَيْئًا ﴿٩﴾
گفت : آنگونه گفت پروردگارت آن (کار) بر من آسان است و تو را قبل از آن خلق کردم در حالیکه تو چیزی نبودی ﴿۹﴾
قَالَ رَبِّ اجْعَل لِّي آيَةً ۚ قَالَ آيَتُكَ أَلَّا تُكَلِّمَ النَّاسَ ثَلَاثَ لَيَالٍ سَوِيًّا﴿١٠﴾
گفت : ای پروردگارم برای من آیه ای قرار بده (خدا) گفت آیه (نشانۀ) تو آنست که با مردم سه شب متوالی سخن نگویی ﴿۱۰﴾
فَخَرَجَ عَلَىٰ قَوْمِهِ مِنَ الْمِحْرَابِ فَأَوْحَىٰ إِلَيْهِمْ أَن سَبِّحُوا بُكْرَةً وَعَشِيًّا﴿١١﴾
و بسوی قومش از محراب بیرون آمد و به او وحی کردیم که صبح و شب او را تسبیح کنید ﴿۱۱﴾
يَا يَحْيَىٰ خُذِ الْكِتَابَ بِقُوَّةٍ ۖ وَآتَيْنَاهُ الْحُكْمَ صَبِيًّا ﴿١٢﴾
ای یحیی کتاب را با نیرومندی بگیر و در کودکی به او حکم دادیم ﴿۱۲﴾
وَحَنَانًا مِّن لَّدُنَّا وَزَكَاةً ۖ وَكَانَ تَقِيًّا ﴿١٣﴾
و مهربانی از جانب ما و پاکیزگی و پرهیز کاری بود ﴿۱۳﴾
وَبَرًّا بِوَالِدَيْهِ وَلَمْ يَكُن جَبَّارًا عَصِيًّا﴿١٤﴾
و نیکوکاری نسبت به پدر و مادرش و از زور گویان سرکش نبود﴿۱۴﴾
وَسَلَامٌ عَلَيْهِ يَوْمَ وُلِدَ وَيَوْمَ يَمُوتُ وَيَوْمَ يُبْعَثُ حَيًّا﴿١٥﴾
و سلام بر او روزی که متولد شد و روزی که می میرد و روزی که زنده بر انگیخته می شود ﴿۱۵﴾
وَاذْكُرْ فِي الْكِتَابِ مَرْيَمَ إِذِ انتَبَذَتْ مِنْ أَهْلِهَا مَكَانًا شَرْقِيًّا﴿١٦﴾
و در کتاب یاد کن مریم را هنگامی که از خانواده اش در مکانی شرقی کناره گرفت ﴿۱۶﴾
فَاتَّخَذَتْ مِن دُونِهِمْ حِجَابًا فَأَرْسَلْنَا إِلَيْهَا رُوحَنَا فَتَمَثَّلَ لَهَا بَشَرًا سَوِيًّا﴿١٧﴾
و دور از آنها حجابی بر گرفت و روح مان را بسوی او فرستادیم و (روح) برای او مانند بشری نمایان شد ﴿۱۷﴾
قَالَتْ إِنِّي أَعُوذُ بِالرَّحْمَـٰنِ مِنكَ إِن كُنتَ تَقِيًّا﴿١٨﴾
(مریم) گفت من از تو به خدای رحمت گر پناه میبرم که تو از رعایت کننده گان حدود خدا باشی ﴿۱۸﴾
قَالَ إِنَّمَا أَنَا رَسُولُ رَبِّكِ لِأَهَبَ لَكِ غُلَامًا زَكِيًّا ﴿١٩﴾
(روح) گفت من فرستادۀ پروردگارت هستم تا به تو پسر پاکیزه ای ببخشم ﴿۱۹﴾
قَالَتْ أَنَّىٰ يَكُونُ لِي غُلَامٌ وَلَمْ يَمْسَسْنِي بَشَرٌ وَلَمْ أَكُ بَغِيًّا ﴿٢٠﴾
(مریم) گفت من چگونه صاحب فرزندی میشوم ؟ در حالیکه بشری مرا لمس نکرده و بد کاره هم نبودم؟ ﴿۲۰﴾
قَالَ كَذَٰلِكِ قَالَ رَبُّكِ هُوَ عَلَيَّ هَيِّنٌ ۖ وَلِنَجْعَلَهُ آيَةً لِّلنَّاسِ وَرَحْمَةً مِّنَّا ۚوَكَانَ أَمْرًا مَّقْضِيًّا﴿٢١﴾
(روح) گفت : آنگونه گفت پروردگارت آن برای من آسان است , و تا آن را برای مردم آیه ای قرار دهم و رحمتی از جانب ما و کار انجام شد ﴿۲۱﴾
فَحَمَلَتْهُ فَانتَبَذَتْ بِهِ مَكَانًا قَصِيًّا﴿٢٢﴾
و او باردار شد و او به مکان دوردستی کناره گرفت ﴿۲۲﴾
فَأَجَاءَهَا الْمَخَاضُ إِلَىٰ جِذْعِ النَّخْلَةِ قَالَتْ يَا لَيْتَنِي مِتُّ قَبْلَ هَـٰذَا وَكُنتُ نَسْيًا مَّنسِيًّا﴿٢٣﴾
سپس درد زایمان او را به نقطۀ دوردستی بسوی خوشۀ خرمایی آورد (مریم) گفت کاش قبل از این مرده بودم و فراموش فراموش شده ای بودم ﴿۲۳﴾
فَنَادَاهَا مِن تَحْتِهَا أَلَّا تَحْزَنِي قَدْ جَعَلَ رَبُّكِ تَحْتَكِ سَرِيًّا﴿٢٤﴾
و از پایینش او را صدا زد که اندوهگین نباش پروردگارت چشمۀ آبی زیر تو قرار داده ﴿۲۴﴾
وَهُزِّي إِلَيْكِ بِجِذْعِ النَّخْلَةِ تُسَاقِطْ عَلَيْكِ رُطَبًا جَنِيًّا ﴿٢٥﴾
و بسمت خودت خوشه ی خرما را تکان بده تا برایت رطب تازه بریزد ﴿۲۵﴾
فَكُلِي وَاشْرَبِي وَقَرِّي عَيْنًا ۖ فَإِمَّا تَرَيِنَّ مِنَ الْبَشَرِ أَحَدًا فَقُولِي إِنِّي نَذَرْتُ لِلرَّحْمَـٰنِ صَوْمًا فَلَنْ أُكَلِّمَ الْيَوْمَ إِنسِيًّا ﴿٢٦﴾
و بخور و بیاشام و چشم روشن باش و اگر احدی از بشر را دیدی بگو : من برای خدای رحمت کستر روزه ای نذر کرده ام و امروز با انسانی سخن نمی گویم ﴿۲۶﴾
فَأَتَتْ بِهِ قَوْمَهَا تَحْمِلُهُ ۖ قَالُوا يَا مَرْيَمُ لَقَدْ جِئْتِ شَيْئًا فَرِيًّا ﴿٢٧﴾
و بسوی قومش آمد در حالیکه او (بچه) را حمل می کرد گفتند : ای مریم به یقین چیز بسیار بدی آوردی 27
يَا أُخْتَ هَارُونَ مَا كَانَ أَبُوكِ امْرَأَ سَوْءٍ وَمَا كَانَتْ أُمُّكِ بَغِيًّا ﴿٢٨﴾
ای خواهر هارون پدرت آدم بدی نبود و مادرت بدکاره نبود ﴿۲۸﴾
فَأَشَارَتْ إِلَيْهِ ۖ قَالُوا كَيْفَ نُكَلِّمُ مَن كَانَ فِي الْمَهْدِ صَبِيًّا ﴿٢٩﴾
و بسوی او (بچه) اشاره کرد گفتند چگونه با کودکی که در گهواره است سخن بگوییم ؟ ﴿۲۹﴾
قَالَ إِنِّي عَبْدُ اللَّـهِ آتَانِيَ الْكِتَابَ وَجَعَلَنِي نَبِيًّا ﴿٣٠﴾
(بچه) گفت من بندۀ خدا هستم به من کتاب داد و من را پیامبر قرار داد ﴿۳۰﴾
وَجَعَلَنِي مُبَارَكًا أَيْنَ مَا كُنتُ وَأَوْصَانِي بِالصَّلَاةِ وَالزَّكَاةِ مَا دُمْتُ حَيًّا ﴿٣١﴾
و من را مبارک قرار داد هرکجا که باشم و من را به نماز و زکات توصیه کرد تا زمانیکه زنده هستم ﴿۳۱﴾
وَبَرًّا بِوَالِدَتِي وَلَمْ يَجْعَلْنِي جَبَّارًا شَقِيًّا ﴿٣٢﴾
و نیکی کردن به مادرم (توصیه کرد) و من را زورگو و تیره بخت قرار نداد ﴿۳۲﴾
وَالسَّلَامُ عَلَيَّ يَوْمَ وُلِدتُّ وَيَوْمَ أَمُوتُ وَيَوْمَ أُبْعَثُ حَيًّا ﴿٣٣﴾
و سلام بر من روزی که متولد شدم و روزی که میمیرم و روزی که زنده بر انگیخته می شوم ﴿۳۳﴾
ذَٰلِكَ عِيسَى ابْنُ مَرْيَمَ ۚ قَوْلَ الْحَقِّ الَّذِي فِيهِ يَمْتَرُونَ ﴿٣٤﴾
آن عیسی پسر مریم است سخن حقی که در آن شک می کنند ﴿۳۴﴾
مَا كَانَ لِلَّـهِ أَن يَتَّخِذَ مِن وَلَدٍ ۖسُبْحَانَهُ ۚ إِذَا قَضَىٰ أَمْرًا فَإِنَّمَا يَقُولُ لَهُ كُن فَيَكُونُ ﴿٣٥﴾
شایستۀ خدا نیست که برای خود فرزندی بگیرد . او منزه است وقتی که بخواهد کاری را بگذراند جز این نیست که بگوید بشو پس می شود ﴿۳۵﴾
وَإِنَّ اللَّـهَ رَبِّي وَرَبُّكُمْ فَاعْبُدُوهُ ۚ هَـٰذَا صِرَاطٌ مُّسْتَقِيمٌ ﴿٣٦﴾
و قطعاً خدا پروردگار من و پروردگار شماست پس او را بپرستید این راه راست است ﴿۳۶﴾
فَاخْتَلَفَ الْأَحْزَابُ مِن بَيْنِهِمْ ۖ فَوَيْلٌ لِّلَّذِينَ كَفَرُوا مِن مَّشْهَدِ يَوْمٍ عَظِيمٍ﴿٣٧﴾
و احزاب از میان خود اختلاف کردند و وای بر کسانی که کافر شدند از مکان شهادت روزی بزرگ (که در ان بر کفرشان گواهی میدهند) ﴿۳۷﴾
أَسْمِعْ بِهِمْ وَأَبْصِرْ يَوْمَ يَأْتُونَنَا ۖ لَـٰكِنِ الظَّالِمُونَ الْيَوْمَ فِي ضَلَالٍ مُّبِينٍ﴿٣٨﴾
آنها را بشنوان و بینا ساز روزی که بسوی ما می آیند لیکن ستمگران امروز در گمراهی آشکاری هستند ﴿۳۸﴾
وَأَنذِرْهُمْ يَوْمَ الْحَسْرَةِ إِذْ قُضِيَ الْأَمْرُ وَهُمْ فِي غَفْلَةٍ وَهُمْ لَا يُؤْمِنُونَ﴿٣٩﴾
و به آنها از روز حسرت هشدار بده وقتی که کار گذرانده شود و آنها در غفلت هستند و آنها ایمان نمی آورند ﴿۳۹﴾
إِنَّا نَحْنُ نَرِثُ الْأَرْضَ وَمَنْ عَلَيْهَا وَإِلَيْنَا يُرْجَعُونَ﴿٤٠﴾
قطعاً این ما هستیم که زمین و آنکس که در آنست را به ارث می بریم و بسوی ما بازگردانده میشوند ﴿۴۰﴾
وَاذْكُرْ فِي الْكِتَابِ إِبْرَاهِيمَ ۚ إِنَّهُ كَانَ صِدِّيقًا نَّبِيًّا ﴿٤١﴾
و یاد کن در کتاب ابراهیم را البته او پیامبری راستگو بود ﴿۴۱﴾
إِذْ قَالَ لِأَبِيهِ يَا أَبَتِ لِمَ تَعْبُدُ مَا لَا يَسْمَعُ وَلَا يُبْصِرُ وَلَا يُغْنِي عَنكَ شَيْئًا﴿٤٢﴾
وقتی به پدرش گفت : ای پدر چرا چیزی را پرستش میکنی که نمیشنود و نمی بیند و تو را از چیزی بی نیاز نمی کند ﴿۴۲﴾
يَا أَبَتِ إِنِّي قَدْ جَاءَنِي مِنَ الْعِلْمِ مَا لَمْ يَأْتِكَ فَاتَّبِعْنِي أَهْدِكَ صِرَاطًا سَوِيًّا﴿٤٣﴾
ای پدر من البته به من از دانش چیزی داده شد که به تو داده نشد پس از من پیروی کن تا تو را به راه برابری هدایت کنم ﴿۴۳﴾
يَا أَبَتِ لَا تَعْبُدِ الشَّيْطَانَ ۖ إِنَّ الشَّيْطَانَ كَانَ لِلرَّحْمَـٰنِ عَصِيًّا﴿٤٤﴾
ای پدرمن شیطان را عبادت نکن قطعاً شیطان برای خدای رحم گستر عصیانگر بود ﴿۴۴﴾
يَا أَبَتِ إِنِّي أَخَافُ أَن يَمَسَّكَ عَذَابٌ مِّنَ الرَّحْمَـٰنِ فَتَكُونَ لِلشَّيْطَانِ وَلِيًّا ﴿٤٥﴾
ای پدر من میترسم از اینکه از جانب خدای رحمتگر عذابی سخت به تو برسد و در حالیکه تو تحت سرپرستی شیطان باشی ﴿۴۵﴾
قَالَ أَرَاغِبٌ أَنتَ عَنْ آلِهَتِي يَا إِبْرَاهِيمُ ۖ لَئِن لَّمْ تَنتَهِ لَأَرْجُمَنَّكَ ۖ وَاهْجُرْنِي مَلِيًّا ﴿٤٦﴾
گفت: آیا تو از خدایان بیزاری می جویی ای ابراهیم ؟ اگر دست بر نداری سنگسارت میکنم و با دلتنگی از من دور باش ﴿۴۶﴾
قَالَ سَلَامٌ عَلَيْكَ ۖ سَأَسْتَغْفِرُ لَكَ رَبِّي ۖ إِنَّهُ كَانَ بِي حَفِيًّا ﴿٤٧﴾
(ابراهیم) گفت : سلام بر تو بزودی از پروردگارم برایت طلب آمرزش میکنم البته او نسبت به من بسیار نیکی کننده بوده است ﴿۴۷﴾
وَأَعْتَزِلُكُمْ وَمَا تَدْعُونَ مِن دُونِ اللَّـهِ وَأَدْعُو رَبِّي عَسَىٰ أَلَّا أَكُونَ بِدُعَاءِ رَبِّي شَقِيًّا﴿٤٨﴾
و از شما و آنچه غیر از خدا میخوانید کناره میگیرم و پروردگارم را میخوانم باشد که بر خواندن پروردگارم تیره بخت نباشم ﴿۴۸﴾
فَلَمَّا اعْتَزَلَهُمْ وَمَا يَعْبُدُونَ مِن دُونِ اللَّـهِ وَهَبْنَا لَهُ إِسْحَاقَ وَيَعْقُوبَ ۖ وَكُلًّا جَعَلْنَا نَبِيًّا﴿٤٩﴾
و زمانیکه از آنها و آنچه غیر از خدا پرستش میکردند, کناره گرفت به او اسحاق و یعقوب را بخشیدیم و تمام آنها را پیامبر قرار دادیم ﴿۴۹﴾
وَوَهَبْنَا لَهُم مِّن رَّحْمَتِنَا وَجَعَلْنَا لَهُمْ لِسَانَ صِدْقٍ عَلِيًّا ﴿٥٠﴾
و از رحمت خود بر آنها بخشیدیم و برای آنها زبان صدق برتر قرار دادیم ﴿۵۰﴾
وَاذْكُرْ فِي الْكِتَابِ مُوسَىٰ ۚإِنَّهُ كَانَ مُخْلَصًا وَكَانَ رَسُولًا نَّبِيًّا ﴿٥١﴾
و در کتاب موسی را یاد کن که البته او خالص شده بود و رسولی پیامبر بود ﴿۵۱﴾
وَنَادَيْنَاهُ مِن جَانِبِ الطُّورِ الْأَيْمَنِ وَقَرَّبْنَاهُ نَجِيًّا ﴿٥٢﴾
و از جانب راست طور صدایش کردیم و بعنوان نجات دهنده نزدیکش کردیم ﴿۵۲﴾
وَوَهَبْنَا لَهُ مِن رَّحْمَتِنَا أَخَاهُ هَارُونَ نَبِيًّا ﴿٥٣﴾
و برای او از رحمت خود به برادرش هارون پیامبری بخشیدیم ﴿۵۳﴾
وَاذْكُرْ فِي الْكِتَابِ إِسْمَاعِيلَ ۚإِنَّهُ كَانَ صَادِقَ الْوَعْدِ وَكَانَ رَسُولًا نَّبِيًّا ﴿٥٤﴾
و در کتاب اسماعیل را یاد کن که البته او در وعده صادق بود و رسولی پیامبر بود ﴿۵۴﴾
وَكَانَ يَأْمُرُ أَهْلَهُ بِالصَّلَاةِ وَالزَّكَاةِ وَكَانَ عِندَ رَبِّهِ مَرْضِيًّا ﴿٥٥﴾
واو اهلش را به نماز و زکات امر میکرد و نزد پروردگارش پسندیده بود ﴿۵۵﴾
وَاذْكُرْ فِي الْكِتَابِ إِدْرِيسَ ۚ إِنَّهُ كَانَ صِدِّيقًا نَّبِيًّا ﴿٥٦﴾
و در کتاب ادریس را یاد کن البته که او پیامبری راستگو بود ﴿۵۶﴾
وَرَفَعْنَاهُ مَكَانًا عَلِيًّا﴿٥٧﴾
و او را به مکان بالاتری بالا بردیم ﴿۵۷﴾
أُولَـٰئِكَ الَّذِينَ أَنْعَمَ اللَّـهُ عَلَيْهِم مِّنَ النَّبِيِّينَ مِن ذُرِّيَّةِ آدَمَ وَمِمَّنْ حَمَلْنَا مَعَ نُوحٍ وَمِن ذُرِّيَّةِ إِبْرَاهِيمَ وَإِسْرَائِيلَ وَمِمَّنْ هَدَيْنَا وَاجْتَبَيْنَا ۚ إِذَا تُتْلَىٰ عَلَيْهِمْ آيَاتُ الرَّحْمَـٰنِ خَرُّوا سُجَّدًا وَبُكِيًّا ۩﴿٥٨﴾
آنها کسانی هستند که خدابر آنها نعمت داده از پیامبران از فرزندان آدم و از کسانی که با نوح (در کشتی) حمل کردیم و از نسل ابراهیم و اسراییل و ازآن کسانی که هدایت کردیم و برگزیدیم هنگامی که آیات خدای رحمتگر بر آنها تلاوت میشود گریه کنان به سجده میافتند ﴿۵۸﴾
فَخَلَفَ مِن بَعْدِهِمْ خَلْفٌ أَضَاعُوا الصَّلَاةَ وَاتَّبَعُوا الشَّهَوَاتِ ۖ فَسَوْفَ يَلْقَوْنَ غَيًّا ﴿٥٩﴾
وبعد از آنها جانشین انها شدند جانشینانی که نماز را ضایع کردند و از شهوت ها پیروی کردند و بزودی در گمراهی افکنده میشوند﴿۵۹﴾
إِلَّا مَن تَابَ وَآمَنَ وَعَمِلَ صَالِحًا فَأُولَـٰئِكَ يَدْخُلُونَ الْجَنَّةَ وَلَا يُظْلَمُونَ شَيْئًا﴿٦٠﴾
غیر از آنکس که توبه کرد و ایمان آورد و عمل شایسته انجام داد آنها کسانی هستند که داخل بهشت میشوند و به آنها ستمی نمیشود ﴿۶۰﴾
جَنَّاتِ عَدْنٍ الَّتِي وَعَدَ الرَّحْمَـٰنُ عِبَادَهُ بِالْغَيْبِ ۚ إِنَّهُ كَانَ وَعْدُهُ مَأْتِيًّا﴿٦١﴾
باغهای اقامتگاه که خدای رحمت گستر آن را به بنده هایش بصورت غیب وعده داد البته وعده ی او انجام میشود ﴿۶۱﴾
لَّا يَسْمَعُونَ فِيهَا لَغْوًا إِلَّا سَلَامًا ۖ وَلَهُمْ رِزْقُهُمْ فِيهَا بُكْرَةً وَعَشِيًّا﴿٦٢﴾
در آن سخن لغو نمیشنوند غیر از سلامی و روزی آنها در آن شب و روز برای آنها هست ﴿۶۲﴾
تِلْكَ الْجَنَّةُ الَّتِي نُورِثُ مِنْ عِبَادِنَا مَن كَانَ تَقِيًّا﴿٦٣﴾
این باغی است که از بنده های ما هر کس که تقوا پیشه کند به ارث داده میشود ﴿۶۳﴾
وَمَا نَتَنَزَّلُ إِلَّا بِأَمْرِ رَبِّكَ ۖ لَهُ مَا بَيْنَ أَيْدِينَا وَمَا خَلْفَنَا وَمَا بَيْنَ ذَٰلِكَ ۚ وَمَا كَانَ رَبُّكَ نَسِيًّا ﴿٦٤﴾
و ما غیر از دستور پروردگار تو نازل نمیشویم برای اوست آنچه در حضور ماست و آنچه در اینده ی ماست و آنچه که بین آنست .وپروردگارت فراموش کار نیست ﴿۶۴﴾
رَّبُّ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَمَا بَيْنَهُمَا فَاعْبُدْهُ وَاصْطَبِرْ لِعِبَادَتِهِ ۚ هَلْ تَعْلَمُ لَهُ سَمِيًّا ﴿٦٥﴾
پروردگار آسمانها و زمین و آنچه میان انهاست پس او را پرستش کن و بر عبادت او شکیبایی گزین آیا برای او هم نامی می شناسی ؟ ﴿۶۵﴾
وَيَقُولُ الْإِنسَانُ أَإِذَا مَا مِتُّ لَسَوْفَ أُخْرَجُ حَيًّا﴿٦٦﴾
و انسان میگوید : آیا وقتی مردم بزودی زنده بیرون می آیم ؟﴿۶۶﴾
أَوَلَا يَذْكُرُ الْإِنسَانُ أَنَّا خَلَقْنَاهُ مِن قَبْلُ وَلَمْ يَكُ شَيْئًا﴿٦٧﴾
آیا انسان یاد آور نمیشود که ما او را از قبل خلق کردیم در حالیکه چیزی نبود ؟ ﴿۶۷﴾
فَوَرَبِّكَ لَنَحْشُرَنَّهُمْ وَالشَّيَاطِينَ ثُمَّ لَنُحْضِرَنَّهُمْ حَوْلَ جَهَنَّمَ جِثِيًّا﴿٦٨﴾
پس قسم به پروردگارت که حتمآ آنها و شیاطین را جمع میکنیم سپس انها را در حالیکه زانو زده اند پیرامون جهنم حاضرشان میکنیم ﴿۶۸﴾
ثُمَّ لَنَنزِعَنَّ مِن كُلِّ شِيعَةٍ أَيُّهُمْ أَشَدُّ عَلَى الرَّحْمَـٰنِ عِتِيًّا﴿٦٩﴾
سپس بر میکنیم از هر گروهی هرکام که در سرکشی بر خدای مهربان شدیدتر بود ﴿۶۹﴾
ثُمَّ لَنَحْنُ أَعْلَمُ بِالَّذِينَ هُمْ أَوْلَىٰ بِهَا صِلِيًّا ﴿٧٠﴾
سپس ما داناتر هستیم به کسانی که سزاوارتر به چشیدن ان هستند﴿۷۰﴾
وَإِن مِّنكُمْ إِلَّا وَارِدُهَا ۚ كَانَ عَلَىٰ رَبِّكَ حَتْمًا مَّقْضِيًّا ﴿٧١﴾
وهیچ کسی از شما نیست مگر انکه به آن (جهنم) وارد میشود این بر پروردگارت حتمی و شدنیست ﴿۷۱﴾
ثُمَّ نُنَجِّي الَّذِينَ اتَّقَوا وَّنَذَرُ الظَّالِمِينَ فِيهَا جِثِيًّا ﴿٧٢﴾
سپس نجات میدهیم کسانی را که حدود خدا را رعایت کردند و ستمکاران را درحالیکه بزانو در آمده اند (در آنجا ) رها میکنیم ﴿۷۲﴾
وَإِذَا تُتْلَىٰ عَلَيْهِمْ آيَاتُنَا بَيِّنَاتٍ قَالَ الَّذِينَ كَفَرُوا لِلَّذِينَ آمَنُوا أَيُّ الْفَرِيقَيْنِ خَيْرٌ مَّقَامًا وَأَحْسَنُ نَدِيًّا﴿٧٣﴾
و وقتی آیات ما بروشنی بر آنها خوانده میشود کسانی که کافر شدند به مومنان میگویند : کدامیک از دو گروه ما در مقام بهتر است ؟ و در خواندن نیکوتر است ؟﴿۷۳﴾
وَكَمْ أَهْلَكْنَا قَبْلَهُم مِّن قَرْنٍ هُمْ أَحْسَنُ أَثَاثًا وَرِئْيًا﴿٧٤﴾
و چه بسا هلاک کردیم قبل از آنها از قرنی که از آنها بیشتر و زیباتر بودند ﴿۷۴﴾
قُلْ مَن كَانَ فِي الضَّلَالَةِ فَلْيَمْدُدْ لَهُ الرَّحْمَـٰنُ مَدًّا ۚ حَتَّىٰ إِذَا رَأَوْا مَا يُوعَدُونَ إِمَّا الْعَذَابَ وَإِمَّا السَّاعَةَ فَسَيَعْلَمُونَ مَنْ هُوَ شَرٌّ مَّكَانًا وَأَضْعَفُ جُندًا ﴿٧٥﴾
بگو آنکس کهدر ضلالت باشد خدای مهربان او را هم کمک میکند کمک کردنی تا زمانی که ببینند آنچه را وعده میدهند یا عذاب و یا ساعت را پس بزودی میدانند چه کسی او جایگاه بد تری دارد و سپاهش ضعیف تر است ﴿۷۵﴾
وَيَزِيدُ اللَّـهُ الَّذِينَ اهْتَدَوْا هُدًى ۗ وَالْبَاقِيَاتُ الصَّالِحَاتُ خَيْرٌ عِندَ رَبِّكَ ثَوَابًا وَخَيْرٌ مَّرَدًّا ﴿٧٦﴾
و خدا کسانی را که هدایت شدند بر هدایتشان می افزاید و کارهای شایسته ای که باقی می ماند نزد پروردگارت در ثواب بهتر است و در بازگشت نیکوتر است ﴿۷۶﴾
أَفَرَأَيْتَ الَّذِي كَفَرَ بِآيَاتِنَا وَقَالَ لَأُوتَيَنَّ مَالًا وَوَلَدًا ﴿٧٧﴾
آیا دیدی کسی را که آیات ما را انکار کرد و گفت : البته که مال و فرزند داده میشوم ﴿۷۷﴾
أَطَّلَعَ الْغَيْبَ أَمِ اتَّخَذَ عِندَ الرَّحْمَـٰنِ عَهْدًا ﴿٧٨﴾
آیا بر غیب اطلاع پیدا کرده ؟ یا از نزد خدای مهربان عهدی را گرفته ﴿۷۸﴾
كَلَّا ۚ سَنَكْتُبُ مَا يَقُولُ وَنَمُدُّ لَهُ مِنَ الْعَذَابِ مَدًّا ﴿٧٩﴾
همۀ اینها را بزودی مینویسم آنچه را میگوید و مدت عذابش را طولانی میکنیم کشیدنی ﴿۷۹﴾
وَنَرِثُهُ مَا يَقُولُ وَيَأْتِينَا فَرْدًا﴿٨٠﴾
و آنچه را میگوید به ارث میدهیمش و به تنهایی پیش ما خواهد آمد ﴿۸۰﴾
وَاتَّخَذُوا مِن دُونِ اللَّـهِ آلِهَةً لِّيَكُونُوا لَهُمْ عِزًّا ﴿٨١﴾
و غیر از خدا خدایانی برای خود برگرفتند تا برایشان عزت باشند ﴿۸۱﴾
كَلَّا ۚسَيَكْفُرُونَ بِعِبَادَتِهِمْ وَيَكُونُونَ عَلَيْهِمْ ضِدًّا﴿٨٢﴾
چنین نیست بزودی به پرستش انها کافر میشوند و بر ضد آنها ( خدایان باطل) میشوند ﴿۸۲﴾
أَلَمْ تَرَ أَنَّا أَرْسَلْنَا الشَّيَاطِينَ عَلَى الْكَافِرِينَ تَؤُزُّهُمْ أَزًّا ﴿٨٣﴾
آیا ندیدی که ما شیاطین را بسوی کافران فرستادیم تا آنها را اذیت کنند اذیت کردنی ؟ ﴿۸۳﴾
فَلَا تَعْجَلْ عَلَيْهِمْ ۖ إِنَّمَا نَعُدُّ لَهُمْ عَدًّا ﴿٨٤﴾
پس بر انها عجله نکن جز این نیست که ما برای انها میشماریم شمردنی ﴿۸۴﴾
يَوْمَ نَحْشُرُ الْمُتَّقِينَ إِلَى الرَّحْمَـٰنِ وَفْدًا﴿٨٥﴾
و روزی که رعایت کننده گان حدود خدا را بعنوان نماینده هایی بسوی خدا جمع میکنیم ﴿۸۵﴾
وَنَسُوقُ الْمُجْرِمِينَ إِلَىٰ جَهَنَّمَ وِرْدًا﴿٨٦﴾
و مجرمین را برای ورود به جهنم میرانیم ﴿۸۶﴾
لَّا يَمْلِكُونَ الشَّفَاعَةَ إِلَّا مَنِ اتَّخَذَ عِندَ الرَّحْمَـٰنِ عَهْدًا ﴿٨٧﴾
مالک شفاعت نیستند مگر کسی که از جانب خدا عهدی بر گرفته باشد ﴿۸۷﴾
وَقَالُوا اتَّخَذَ الرَّحْمَـٰنُ وَلَدًا ﴿٨٨﴾
و گفتند خدای مهربان فرزندی بر گرفته است ﴿۸۸﴾
لَّقَدْ جِئْتُمْ شَيْئًا إِدًّا﴿٨٩﴾
البته چیزی (سخنی) زننده را آوردید ﴿۸۹﴾
تَكَادُ السَّمَاوَاتُ يَتَفَطَّرْنَ مِنْهُ وَتَنشَقُّ الْأَرْضُ وَتَخِرُّ الْجِبَالُ هَدًّا ﴿٩٠﴾
نزدیک بود که آسمانها متلاشی شود و زمین بشکافد و کوه ها شدیدآ منهدم شوند ﴿۹۰﴾
أَن دَعَوْا لِلرَّحْمَـٰنِ وَلَدًا﴿٩١﴾
بدلیل انکه برای خدای رحمتگر فرزندی را ادعا کردند ﴿۹۱﴾
وَمَا يَنبَغِي لِلرَّحْمَـٰنِ أَن يَتَّخِذَ وَلَدًا﴿٩٢﴾
در حالیکه شایسته ی خدا نیست که برای خود فرزندی برگیرد ﴿۹۲﴾
إِن كُلُّ مَن فِي السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ إِلَّا آتِي الرَّحْمَـٰنِ عَبْدًا﴿٩٣﴾
و هیچ کس در آسمانها و زمین نیست مگر انکه بعنوان بنده ی خدای مهربان می اید﴿۹۳﴾
لَّقَدْ أَحْصَاهُمْ وَعَدَّهُمْ عَدًّا﴿٩٤﴾
البته ما تعداد آنها را میشماریم شمردنی ﴿۹۴﴾
وَكُلُّهُمْ آتِيهِ يَوْمَ الْقِيَامَةِ فَرْدًا﴿٩٥﴾
و تمام انها در روز قیامت به تنهایی پیش او می آیند﴿٩۵﴾
إِنَّ الَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ سَيَجْعَلُ لَهُمُ الرَّحْمَـٰنُ وُدًّا ﴿٩٦﴾
قطعاً کسانی که ایمان آوردند و عمل شایسته کردند بزودی خدای مهربان برای آنها دوستی قرار میدهد﴿٩۶﴾
فَإِنَّمَا يَسَّرْنَاهُ بِلِسَانِكَ لِتُبَشِّرَ بِهِ الْمُتَّقِينَ وَتُنذِرَ بِهِ قَوْمًا لُّدًّا﴿٩٧﴾
و جز این نیست که ما آن (قرآن) را به زبان تو آسان گردانیدیم تا بوسیله ی آن (قران) کسانی را که حدود خدا را رعایت میکنند را بشارت دهی و بوسیله ی آن (قرآن) به قومی که معاند هستند هشدار بدهی ﴿۹۷﴾
وَكَمْ أَهْلَكْنَا قَبْلَهُم مِّن قَرْنٍ هَلْ تُحِسُّ مِنْهُم مِّنْ أَحَدٍ أَوْ تَسْمَعُ لَهُمْ رِكْزًا﴿٩٨﴾
و چه بسا قبل از آنها از قرن هایی هلاک کردیم آیا احدی از آنها را احساس میکنی ؟ یا کوچکترین صدایی از آنها را میشنوی ؟﴿٩٨﴾
سبحان الله سه شنبه ۱۰/۵/۹۱ ۱۱/ رمضان/۱۴۳۳
ذِكْرُ رَحْمَتِ رَبِّكَ عَبْدَهُ زَكَرِيَّا ﴿٢﴾
یادی از پروردگارت به بنده اش ذکریا ﴿۲﴾
إِذْ نَادَىٰ رَبَّهُ نِدَاءً خَفِيًّا ﴿٣﴾
وقتی که با صدایی مخفیانه پروردگارش را صدا کرد ﴿۳﴾
قَالَ رَبِّ إِنِّي وَهَنَ الْعَظْمُ مِنِّي وَاشْتَعَلَ الرَّأْسُ شَيْبًا وَلَمْ أَكُن بِدُعَائِكَ رَبِّ شَقِيًّا ﴿٤﴾
گفت : ای پروردگارم من استخوانهایم سست گردیده و گرد پیری بر سرم نشسته و من در خواندن تو ای پروردگارم بدبخت نبوده ام ﴿۴﴾
وَإِنِّي خِفْتُ الْمَوَالِيَ مِن وَرَائِي وَكَانَتِ امْرَأَتِي عَاقِرًا فَهَبْ لِي مِن لَّدُنكَ وَلِيًّا ﴿٥﴾
و من از نزدیکانم بعد از خود میترسم و همسرم هم نازاست پس از جانب خود یاوری برایم قرار بده ﴿۵﴾
يَرِثُنِي وَيَرِثُ مِنْ آلِ يَعْقُوبَ ۖ وَاجْعَلْهُ رَبِّ رَضِيًّا ﴿٦﴾
که او از من ارث ببد و از آل یعقوب ارث ببرد و او را پسندیده قرار بده ﴿۶﴾
يَا زَكَرِيَّا إِنَّا نُبَشِّرُكَ بِغُلَامٍ اسْمُهُ يَحْيَىٰ لَمْ نَجْعَل لَّهُ مِن قَبْلُ سَمِيًّا ﴿٧﴾
ای ذکریا ما تو را به پسری که نامش یحیی است بشارت میدهیم تاکنون کسی را با این اسم قرار نداده ایم ﴿۷﴾
قَالَ رَبِّ أَنَّىٰ يَكُونُ لِي غُلَامٌ وَكَانَتِ امْرَأَتِي عَاقِرًا وَقَدْ بَلَغْتُ مِنَ الْكِبَرِ عِتِيًّا﴿٨﴾
گفت پروردگار من! چگونه برای من پسری میشود ؟ در حالیکه همسرم نازاست ؟ و البته خشکی پیری به من رسیده است ﴿۸﴾
قَالَ كَذَٰلِكَ قَالَ رَبُّكَ هُوَ عَلَيَّ هَيِّنٌ وَقَدْ خَلَقْتُكَ مِن قَبْلُ وَلَمْ تَكُ شَيْئًا ﴿٩﴾
گفت : آنگونه گفت پروردگارت آن (کار) بر من آسان است و تو را قبل از آن خلق کردم در حالیکه تو چیزی نبودی ﴿۹﴾
قَالَ رَبِّ اجْعَل لِّي آيَةً ۚ قَالَ آيَتُكَ أَلَّا تُكَلِّمَ النَّاسَ ثَلَاثَ لَيَالٍ سَوِيًّا﴿١٠﴾
گفت : ای پروردگارم برای من آیه ای قرار بده (خدا) گفت آیه (نشانۀ) تو آنست که با مردم سه شب متوالی سخن نگویی ﴿۱۰﴾
فَخَرَجَ عَلَىٰ قَوْمِهِ مِنَ الْمِحْرَابِ فَأَوْحَىٰ إِلَيْهِمْ أَن سَبِّحُوا بُكْرَةً وَعَشِيًّا﴿١١﴾
و بسوی قومش از محراب بیرون آمد و به او وحی کردیم که صبح و شب او را تسبیح کنید ﴿۱۱﴾
يَا يَحْيَىٰ خُذِ الْكِتَابَ بِقُوَّةٍ ۖ وَآتَيْنَاهُ الْحُكْمَ صَبِيًّا ﴿١٢﴾
ای یحیی کتاب را با نیرومندی بگیر و در کودکی به او حکم دادیم ﴿۱۲﴾
وَحَنَانًا مِّن لَّدُنَّا وَزَكَاةً ۖ وَكَانَ تَقِيًّا ﴿١٣﴾
و مهربانی از جانب ما و پاکیزگی و پرهیز کاری بود ﴿۱۳﴾
وَبَرًّا بِوَالِدَيْهِ وَلَمْ يَكُن جَبَّارًا عَصِيًّا﴿١٤﴾
و نیکوکاری نسبت به پدر و مادرش و از زور گویان سرکش نبود﴿۱۴﴾
وَسَلَامٌ عَلَيْهِ يَوْمَ وُلِدَ وَيَوْمَ يَمُوتُ وَيَوْمَ يُبْعَثُ حَيًّا﴿١٥﴾
و سلام بر او روزی که متولد شد و روزی که می میرد و روزی که زنده بر انگیخته می شود ﴿۱۵﴾
وَاذْكُرْ فِي الْكِتَابِ مَرْيَمَ إِذِ انتَبَذَتْ مِنْ أَهْلِهَا مَكَانًا شَرْقِيًّا﴿١٦﴾
و در کتاب یاد کن مریم را هنگامی که از خانواده اش در مکانی شرقی کناره گرفت ﴿۱۶﴾
فَاتَّخَذَتْ مِن دُونِهِمْ حِجَابًا فَأَرْسَلْنَا إِلَيْهَا رُوحَنَا فَتَمَثَّلَ لَهَا بَشَرًا سَوِيًّا﴿١٧﴾
و دور از آنها حجابی بر گرفت و روح مان را بسوی او فرستادیم و (روح) برای او مانند بشری نمایان شد ﴿۱۷﴾
قَالَتْ إِنِّي أَعُوذُ بِالرَّحْمَـٰنِ مِنكَ إِن كُنتَ تَقِيًّا﴿١٨﴾
(مریم) گفت من از تو به خدای رحمت گر پناه میبرم که تو از رعایت کننده گان حدود خدا باشی ﴿۱۸﴾
قَالَ إِنَّمَا أَنَا رَسُولُ رَبِّكِ لِأَهَبَ لَكِ غُلَامًا زَكِيًّا ﴿١٩﴾
(روح) گفت من فرستادۀ پروردگارت هستم تا به تو پسر پاکیزه ای ببخشم ﴿۱۹﴾
قَالَتْ أَنَّىٰ يَكُونُ لِي غُلَامٌ وَلَمْ يَمْسَسْنِي بَشَرٌ وَلَمْ أَكُ بَغِيًّا ﴿٢٠﴾
(مریم) گفت من چگونه صاحب فرزندی میشوم ؟ در حالیکه بشری مرا لمس نکرده و بد کاره هم نبودم؟ ﴿۲۰﴾
قَالَ كَذَٰلِكِ قَالَ رَبُّكِ هُوَ عَلَيَّ هَيِّنٌ ۖ وَلِنَجْعَلَهُ آيَةً لِّلنَّاسِ وَرَحْمَةً مِّنَّا ۚوَكَانَ أَمْرًا مَّقْضِيًّا﴿٢١﴾
(روح) گفت : آنگونه گفت پروردگارت آن برای من آسان است , و تا آن را برای مردم آیه ای قرار دهم و رحمتی از جانب ما و کار انجام شد ﴿۲۱﴾
فَحَمَلَتْهُ فَانتَبَذَتْ بِهِ مَكَانًا قَصِيًّا﴿٢٢﴾
و او باردار شد و او به مکان دوردستی کناره گرفت ﴿۲۲﴾
فَأَجَاءَهَا الْمَخَاضُ إِلَىٰ جِذْعِ النَّخْلَةِ قَالَتْ يَا لَيْتَنِي مِتُّ قَبْلَ هَـٰذَا وَكُنتُ نَسْيًا مَّنسِيًّا﴿٢٣﴾
سپس درد زایمان او را به نقطۀ دوردستی بسوی خوشۀ خرمایی آورد (مریم) گفت کاش قبل از این مرده بودم و فراموش فراموش شده ای بودم ﴿۲۳﴾
فَنَادَاهَا مِن تَحْتِهَا أَلَّا تَحْزَنِي قَدْ جَعَلَ رَبُّكِ تَحْتَكِ سَرِيًّا﴿٢٤﴾
و از پایینش او را صدا زد که اندوهگین نباش پروردگارت چشمۀ آبی زیر تو قرار داده ﴿۲۴﴾
وَهُزِّي إِلَيْكِ بِجِذْعِ النَّخْلَةِ تُسَاقِطْ عَلَيْكِ رُطَبًا جَنِيًّا ﴿٢٥﴾
و بسمت خودت خوشه ی خرما را تکان بده تا برایت رطب تازه بریزد ﴿۲۵﴾
فَكُلِي وَاشْرَبِي وَقَرِّي عَيْنًا ۖ فَإِمَّا تَرَيِنَّ مِنَ الْبَشَرِ أَحَدًا فَقُولِي إِنِّي نَذَرْتُ لِلرَّحْمَـٰنِ صَوْمًا فَلَنْ أُكَلِّمَ الْيَوْمَ إِنسِيًّا ﴿٢٦﴾
و بخور و بیاشام و چشم روشن باش و اگر احدی از بشر را دیدی بگو : من برای خدای رحمت کستر روزه ای نذر کرده ام و امروز با انسانی سخن نمی گویم ﴿۲۶﴾
فَأَتَتْ بِهِ قَوْمَهَا تَحْمِلُهُ ۖ قَالُوا يَا مَرْيَمُ لَقَدْ جِئْتِ شَيْئًا فَرِيًّا ﴿٢٧﴾
و بسوی قومش آمد در حالیکه او (بچه) را حمل می کرد گفتند : ای مریم به یقین چیز بسیار بدی آوردی 27
يَا أُخْتَ هَارُونَ مَا كَانَ أَبُوكِ امْرَأَ سَوْءٍ وَمَا كَانَتْ أُمُّكِ بَغِيًّا ﴿٢٨﴾
ای خواهر هارون پدرت آدم بدی نبود و مادرت بدکاره نبود ﴿۲۸﴾
فَأَشَارَتْ إِلَيْهِ ۖ قَالُوا كَيْفَ نُكَلِّمُ مَن كَانَ فِي الْمَهْدِ صَبِيًّا ﴿٢٩﴾
و بسوی او (بچه) اشاره کرد گفتند چگونه با کودکی که در گهواره است سخن بگوییم ؟ ﴿۲۹﴾
قَالَ إِنِّي عَبْدُ اللَّـهِ آتَانِيَ الْكِتَابَ وَجَعَلَنِي نَبِيًّا ﴿٣٠﴾
(بچه) گفت من بندۀ خدا هستم به من کتاب داد و من را پیامبر قرار داد ﴿۳۰﴾
وَجَعَلَنِي مُبَارَكًا أَيْنَ مَا كُنتُ وَأَوْصَانِي بِالصَّلَاةِ وَالزَّكَاةِ مَا دُمْتُ حَيًّا ﴿٣١﴾
و من را مبارک قرار داد هرکجا که باشم و من را به نماز و زکات توصیه کرد تا زمانیکه زنده هستم ﴿۳۱﴾
وَبَرًّا بِوَالِدَتِي وَلَمْ يَجْعَلْنِي جَبَّارًا شَقِيًّا ﴿٣٢﴾
و نیکی کردن به مادرم (توصیه کرد) و من را زورگو و تیره بخت قرار نداد ﴿۳۲﴾
وَالسَّلَامُ عَلَيَّ يَوْمَ وُلِدتُّ وَيَوْمَ أَمُوتُ وَيَوْمَ أُبْعَثُ حَيًّا ﴿٣٣﴾
و سلام بر من روزی که متولد شدم و روزی که میمیرم و روزی که زنده بر انگیخته می شوم ﴿۳۳﴾
ذَٰلِكَ عِيسَى ابْنُ مَرْيَمَ ۚ قَوْلَ الْحَقِّ الَّذِي فِيهِ يَمْتَرُونَ ﴿٣٤﴾
آن عیسی پسر مریم است سخن حقی که در آن شک می کنند ﴿۳۴﴾
مَا كَانَ لِلَّـهِ أَن يَتَّخِذَ مِن وَلَدٍ ۖسُبْحَانَهُ ۚ إِذَا قَضَىٰ أَمْرًا فَإِنَّمَا يَقُولُ لَهُ كُن فَيَكُونُ ﴿٣٥﴾
شایستۀ خدا نیست که برای خود فرزندی بگیرد . او منزه است وقتی که بخواهد کاری را بگذراند جز این نیست که بگوید بشو پس می شود ﴿۳۵﴾
وَإِنَّ اللَّـهَ رَبِّي وَرَبُّكُمْ فَاعْبُدُوهُ ۚ هَـٰذَا صِرَاطٌ مُّسْتَقِيمٌ ﴿٣٦﴾
و قطعاً خدا پروردگار من و پروردگار شماست پس او را بپرستید این راه راست است ﴿۳۶﴾
فَاخْتَلَفَ الْأَحْزَابُ مِن بَيْنِهِمْ ۖ فَوَيْلٌ لِّلَّذِينَ كَفَرُوا مِن مَّشْهَدِ يَوْمٍ عَظِيمٍ﴿٣٧﴾
و احزاب از میان خود اختلاف کردند و وای بر کسانی که کافر شدند از مکان شهادت روزی بزرگ (که در ان بر کفرشان گواهی میدهند) ﴿۳۷﴾
أَسْمِعْ بِهِمْ وَأَبْصِرْ يَوْمَ يَأْتُونَنَا ۖ لَـٰكِنِ الظَّالِمُونَ الْيَوْمَ فِي ضَلَالٍ مُّبِينٍ﴿٣٨﴾
آنها را بشنوان و بینا ساز روزی که بسوی ما می آیند لیکن ستمگران امروز در گمراهی آشکاری هستند ﴿۳۸﴾
وَأَنذِرْهُمْ يَوْمَ الْحَسْرَةِ إِذْ قُضِيَ الْأَمْرُ وَهُمْ فِي غَفْلَةٍ وَهُمْ لَا يُؤْمِنُونَ﴿٣٩﴾
و به آنها از روز حسرت هشدار بده وقتی که کار گذرانده شود و آنها در غفلت هستند و آنها ایمان نمی آورند ﴿۳۹﴾
إِنَّا نَحْنُ نَرِثُ الْأَرْضَ وَمَنْ عَلَيْهَا وَإِلَيْنَا يُرْجَعُونَ﴿٤٠﴾
قطعاً این ما هستیم که زمین و آنکس که در آنست را به ارث می بریم و بسوی ما بازگردانده میشوند ﴿۴۰﴾
وَاذْكُرْ فِي الْكِتَابِ إِبْرَاهِيمَ ۚ إِنَّهُ كَانَ صِدِّيقًا نَّبِيًّا ﴿٤١﴾
و یاد کن در کتاب ابراهیم را البته او پیامبری راستگو بود ﴿۴۱﴾
إِذْ قَالَ لِأَبِيهِ يَا أَبَتِ لِمَ تَعْبُدُ مَا لَا يَسْمَعُ وَلَا يُبْصِرُ وَلَا يُغْنِي عَنكَ شَيْئًا﴿٤٢﴾
وقتی به پدرش گفت : ای پدر چرا چیزی را پرستش میکنی که نمیشنود و نمی بیند و تو را از چیزی بی نیاز نمی کند ﴿۴۲﴾
يَا أَبَتِ إِنِّي قَدْ جَاءَنِي مِنَ الْعِلْمِ مَا لَمْ يَأْتِكَ فَاتَّبِعْنِي أَهْدِكَ صِرَاطًا سَوِيًّا﴿٤٣﴾
ای پدر من البته به من از دانش چیزی داده شد که به تو داده نشد پس از من پیروی کن تا تو را به راه برابری هدایت کنم ﴿۴۳﴾
يَا أَبَتِ لَا تَعْبُدِ الشَّيْطَانَ ۖ إِنَّ الشَّيْطَانَ كَانَ لِلرَّحْمَـٰنِ عَصِيًّا﴿٤٤﴾
ای پدرمن شیطان را عبادت نکن قطعاً شیطان برای خدای رحم گستر عصیانگر بود ﴿۴۴﴾
يَا أَبَتِ إِنِّي أَخَافُ أَن يَمَسَّكَ عَذَابٌ مِّنَ الرَّحْمَـٰنِ فَتَكُونَ لِلشَّيْطَانِ وَلِيًّا ﴿٤٥﴾
ای پدر من میترسم از اینکه از جانب خدای رحمتگر عذابی سخت به تو برسد و در حالیکه تو تحت سرپرستی شیطان باشی ﴿۴۵﴾
قَالَ أَرَاغِبٌ أَنتَ عَنْ آلِهَتِي يَا إِبْرَاهِيمُ ۖ لَئِن لَّمْ تَنتَهِ لَأَرْجُمَنَّكَ ۖ وَاهْجُرْنِي مَلِيًّا ﴿٤٦﴾
گفت: آیا تو از خدایان بیزاری می جویی ای ابراهیم ؟ اگر دست بر نداری سنگسارت میکنم و با دلتنگی از من دور باش ﴿۴۶﴾
قَالَ سَلَامٌ عَلَيْكَ ۖ سَأَسْتَغْفِرُ لَكَ رَبِّي ۖ إِنَّهُ كَانَ بِي حَفِيًّا ﴿٤٧﴾
(ابراهیم) گفت : سلام بر تو بزودی از پروردگارم برایت طلب آمرزش میکنم البته او نسبت به من بسیار نیکی کننده بوده است ﴿۴۷﴾
وَأَعْتَزِلُكُمْ وَمَا تَدْعُونَ مِن دُونِ اللَّـهِ وَأَدْعُو رَبِّي عَسَىٰ أَلَّا أَكُونَ بِدُعَاءِ رَبِّي شَقِيًّا﴿٤٨﴾
و از شما و آنچه غیر از خدا میخوانید کناره میگیرم و پروردگارم را میخوانم باشد که بر خواندن پروردگارم تیره بخت نباشم ﴿۴۸﴾
فَلَمَّا اعْتَزَلَهُمْ وَمَا يَعْبُدُونَ مِن دُونِ اللَّـهِ وَهَبْنَا لَهُ إِسْحَاقَ وَيَعْقُوبَ ۖ وَكُلًّا جَعَلْنَا نَبِيًّا﴿٤٩﴾
و زمانیکه از آنها و آنچه غیر از خدا پرستش میکردند, کناره گرفت به او اسحاق و یعقوب را بخشیدیم و تمام آنها را پیامبر قرار دادیم ﴿۴۹﴾
وَوَهَبْنَا لَهُم مِّن رَّحْمَتِنَا وَجَعَلْنَا لَهُمْ لِسَانَ صِدْقٍ عَلِيًّا ﴿٥٠﴾
و از رحمت خود بر آنها بخشیدیم و برای آنها زبان صدق برتر قرار دادیم ﴿۵۰﴾
وَاذْكُرْ فِي الْكِتَابِ مُوسَىٰ ۚإِنَّهُ كَانَ مُخْلَصًا وَكَانَ رَسُولًا نَّبِيًّا ﴿٥١﴾
و در کتاب موسی را یاد کن که البته او خالص شده بود و رسولی پیامبر بود ﴿۵۱﴾
وَنَادَيْنَاهُ مِن جَانِبِ الطُّورِ الْأَيْمَنِ وَقَرَّبْنَاهُ نَجِيًّا ﴿٥٢﴾
و از جانب راست طور صدایش کردیم و بعنوان نجات دهنده نزدیکش کردیم ﴿۵۲﴾
وَوَهَبْنَا لَهُ مِن رَّحْمَتِنَا أَخَاهُ هَارُونَ نَبِيًّا ﴿٥٣﴾
و برای او از رحمت خود به برادرش هارون پیامبری بخشیدیم ﴿۵۳﴾
وَاذْكُرْ فِي الْكِتَابِ إِسْمَاعِيلَ ۚإِنَّهُ كَانَ صَادِقَ الْوَعْدِ وَكَانَ رَسُولًا نَّبِيًّا ﴿٥٤﴾
و در کتاب اسماعیل را یاد کن که البته او در وعده صادق بود و رسولی پیامبر بود ﴿۵۴﴾
وَكَانَ يَأْمُرُ أَهْلَهُ بِالصَّلَاةِ وَالزَّكَاةِ وَكَانَ عِندَ رَبِّهِ مَرْضِيًّا ﴿٥٥﴾
واو اهلش را به نماز و زکات امر میکرد و نزد پروردگارش پسندیده بود ﴿۵۵﴾
وَاذْكُرْ فِي الْكِتَابِ إِدْرِيسَ ۚ إِنَّهُ كَانَ صِدِّيقًا نَّبِيًّا ﴿٥٦﴾
و در کتاب ادریس را یاد کن البته که او پیامبری راستگو بود ﴿۵۶﴾
وَرَفَعْنَاهُ مَكَانًا عَلِيًّا﴿٥٧﴾
و او را به مکان بالاتری بالا بردیم ﴿۵۷﴾
أُولَـٰئِكَ الَّذِينَ أَنْعَمَ اللَّـهُ عَلَيْهِم مِّنَ النَّبِيِّينَ مِن ذُرِّيَّةِ آدَمَ وَمِمَّنْ حَمَلْنَا مَعَ نُوحٍ وَمِن ذُرِّيَّةِ إِبْرَاهِيمَ وَإِسْرَائِيلَ وَمِمَّنْ هَدَيْنَا وَاجْتَبَيْنَا ۚ إِذَا تُتْلَىٰ عَلَيْهِمْ آيَاتُ الرَّحْمَـٰنِ خَرُّوا سُجَّدًا وَبُكِيًّا ۩﴿٥٨﴾
آنها کسانی هستند که خدابر آنها نعمت داده از پیامبران از فرزندان آدم و از کسانی که با نوح (در کشتی) حمل کردیم و از نسل ابراهیم و اسراییل و ازآن کسانی که هدایت کردیم و برگزیدیم هنگامی که آیات خدای رحمتگر بر آنها تلاوت میشود گریه کنان به سجده میافتند ﴿۵۸﴾
فَخَلَفَ مِن بَعْدِهِمْ خَلْفٌ أَضَاعُوا الصَّلَاةَ وَاتَّبَعُوا الشَّهَوَاتِ ۖ فَسَوْفَ يَلْقَوْنَ غَيًّا ﴿٥٩﴾
وبعد از آنها جانشین انها شدند جانشینانی که نماز را ضایع کردند و از شهوت ها پیروی کردند و بزودی در گمراهی افکنده میشوند﴿۵۹﴾
إِلَّا مَن تَابَ وَآمَنَ وَعَمِلَ صَالِحًا فَأُولَـٰئِكَ يَدْخُلُونَ الْجَنَّةَ وَلَا يُظْلَمُونَ شَيْئًا﴿٦٠﴾
غیر از آنکس که توبه کرد و ایمان آورد و عمل شایسته انجام داد آنها کسانی هستند که داخل بهشت میشوند و به آنها ستمی نمیشود ﴿۶۰﴾
جَنَّاتِ عَدْنٍ الَّتِي وَعَدَ الرَّحْمَـٰنُ عِبَادَهُ بِالْغَيْبِ ۚ إِنَّهُ كَانَ وَعْدُهُ مَأْتِيًّا﴿٦١﴾
باغهای اقامتگاه که خدای رحمت گستر آن را به بنده هایش بصورت غیب وعده داد البته وعده ی او انجام میشود ﴿۶۱﴾
لَّا يَسْمَعُونَ فِيهَا لَغْوًا إِلَّا سَلَامًا ۖ وَلَهُمْ رِزْقُهُمْ فِيهَا بُكْرَةً وَعَشِيًّا﴿٦٢﴾
در آن سخن لغو نمیشنوند غیر از سلامی و روزی آنها در آن شب و روز برای آنها هست ﴿۶۲﴾
تِلْكَ الْجَنَّةُ الَّتِي نُورِثُ مِنْ عِبَادِنَا مَن كَانَ تَقِيًّا﴿٦٣﴾
این باغی است که از بنده های ما هر کس که تقوا پیشه کند به ارث داده میشود ﴿۶۳﴾
وَمَا نَتَنَزَّلُ إِلَّا بِأَمْرِ رَبِّكَ ۖ لَهُ مَا بَيْنَ أَيْدِينَا وَمَا خَلْفَنَا وَمَا بَيْنَ ذَٰلِكَ ۚ وَمَا كَانَ رَبُّكَ نَسِيًّا ﴿٦٤﴾
و ما غیر از دستور پروردگار تو نازل نمیشویم برای اوست آنچه در حضور ماست و آنچه در اینده ی ماست و آنچه که بین آنست .وپروردگارت فراموش کار نیست ﴿۶۴﴾
رَّبُّ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَمَا بَيْنَهُمَا فَاعْبُدْهُ وَاصْطَبِرْ لِعِبَادَتِهِ ۚ هَلْ تَعْلَمُ لَهُ سَمِيًّا ﴿٦٥﴾
پروردگار آسمانها و زمین و آنچه میان انهاست پس او را پرستش کن و بر عبادت او شکیبایی گزین آیا برای او هم نامی می شناسی ؟ ﴿۶۵﴾
وَيَقُولُ الْإِنسَانُ أَإِذَا مَا مِتُّ لَسَوْفَ أُخْرَجُ حَيًّا﴿٦٦﴾
و انسان میگوید : آیا وقتی مردم بزودی زنده بیرون می آیم ؟﴿۶۶﴾
أَوَلَا يَذْكُرُ الْإِنسَانُ أَنَّا خَلَقْنَاهُ مِن قَبْلُ وَلَمْ يَكُ شَيْئًا﴿٦٧﴾
آیا انسان یاد آور نمیشود که ما او را از قبل خلق کردیم در حالیکه چیزی نبود ؟ ﴿۶۷﴾
فَوَرَبِّكَ لَنَحْشُرَنَّهُمْ وَالشَّيَاطِينَ ثُمَّ لَنُحْضِرَنَّهُمْ حَوْلَ جَهَنَّمَ جِثِيًّا﴿٦٨﴾
پس قسم به پروردگارت که حتمآ آنها و شیاطین را جمع میکنیم سپس انها را در حالیکه زانو زده اند پیرامون جهنم حاضرشان میکنیم ﴿۶۸﴾
ثُمَّ لَنَنزِعَنَّ مِن كُلِّ شِيعَةٍ أَيُّهُمْ أَشَدُّ عَلَى الرَّحْمَـٰنِ عِتِيًّا﴿٦٩﴾
سپس بر میکنیم از هر گروهی هرکام که در سرکشی بر خدای مهربان شدیدتر بود ﴿۶۹﴾
ثُمَّ لَنَحْنُ أَعْلَمُ بِالَّذِينَ هُمْ أَوْلَىٰ بِهَا صِلِيًّا ﴿٧٠﴾
سپس ما داناتر هستیم به کسانی که سزاوارتر به چشیدن ان هستند﴿۷۰﴾
وَإِن مِّنكُمْ إِلَّا وَارِدُهَا ۚ كَانَ عَلَىٰ رَبِّكَ حَتْمًا مَّقْضِيًّا ﴿٧١﴾
وهیچ کسی از شما نیست مگر انکه به آن (جهنم) وارد میشود این بر پروردگارت حتمی و شدنیست ﴿۷۱﴾
ثُمَّ نُنَجِّي الَّذِينَ اتَّقَوا وَّنَذَرُ الظَّالِمِينَ فِيهَا جِثِيًّا ﴿٧٢﴾
سپس نجات میدهیم کسانی را که حدود خدا را رعایت کردند و ستمکاران را درحالیکه بزانو در آمده اند (در آنجا ) رها میکنیم ﴿۷۲﴾
وَإِذَا تُتْلَىٰ عَلَيْهِمْ آيَاتُنَا بَيِّنَاتٍ قَالَ الَّذِينَ كَفَرُوا لِلَّذِينَ آمَنُوا أَيُّ الْفَرِيقَيْنِ خَيْرٌ مَّقَامًا وَأَحْسَنُ نَدِيًّا﴿٧٣﴾
و وقتی آیات ما بروشنی بر آنها خوانده میشود کسانی که کافر شدند به مومنان میگویند : کدامیک از دو گروه ما در مقام بهتر است ؟ و در خواندن نیکوتر است ؟﴿۷۳﴾
وَكَمْ أَهْلَكْنَا قَبْلَهُم مِّن قَرْنٍ هُمْ أَحْسَنُ أَثَاثًا وَرِئْيًا﴿٧٤﴾
و چه بسا هلاک کردیم قبل از آنها از قرنی که از آنها بیشتر و زیباتر بودند ﴿۷۴﴾
قُلْ مَن كَانَ فِي الضَّلَالَةِ فَلْيَمْدُدْ لَهُ الرَّحْمَـٰنُ مَدًّا ۚ حَتَّىٰ إِذَا رَأَوْا مَا يُوعَدُونَ إِمَّا الْعَذَابَ وَإِمَّا السَّاعَةَ فَسَيَعْلَمُونَ مَنْ هُوَ شَرٌّ مَّكَانًا وَأَضْعَفُ جُندًا ﴿٧٥﴾
بگو آنکس کهدر ضلالت باشد خدای مهربان او را هم کمک میکند کمک کردنی تا زمانی که ببینند آنچه را وعده میدهند یا عذاب و یا ساعت را پس بزودی میدانند چه کسی او جایگاه بد تری دارد و سپاهش ضعیف تر است ﴿۷۵﴾
وَيَزِيدُ اللَّـهُ الَّذِينَ اهْتَدَوْا هُدًى ۗ وَالْبَاقِيَاتُ الصَّالِحَاتُ خَيْرٌ عِندَ رَبِّكَ ثَوَابًا وَخَيْرٌ مَّرَدًّا ﴿٧٦﴾
و خدا کسانی را که هدایت شدند بر هدایتشان می افزاید و کارهای شایسته ای که باقی می ماند نزد پروردگارت در ثواب بهتر است و در بازگشت نیکوتر است ﴿۷۶﴾
أَفَرَأَيْتَ الَّذِي كَفَرَ بِآيَاتِنَا وَقَالَ لَأُوتَيَنَّ مَالًا وَوَلَدًا ﴿٧٧﴾
آیا دیدی کسی را که آیات ما را انکار کرد و گفت : البته که مال و فرزند داده میشوم ﴿۷۷﴾
أَطَّلَعَ الْغَيْبَ أَمِ اتَّخَذَ عِندَ الرَّحْمَـٰنِ عَهْدًا ﴿٧٨﴾
آیا بر غیب اطلاع پیدا کرده ؟ یا از نزد خدای مهربان عهدی را گرفته ﴿۷۸﴾
كَلَّا ۚ سَنَكْتُبُ مَا يَقُولُ وَنَمُدُّ لَهُ مِنَ الْعَذَابِ مَدًّا ﴿٧٩﴾
همۀ اینها را بزودی مینویسم آنچه را میگوید و مدت عذابش را طولانی میکنیم کشیدنی ﴿۷۹﴾
وَنَرِثُهُ مَا يَقُولُ وَيَأْتِينَا فَرْدًا﴿٨٠﴾
و آنچه را میگوید به ارث میدهیمش و به تنهایی پیش ما خواهد آمد ﴿۸۰﴾
وَاتَّخَذُوا مِن دُونِ اللَّـهِ آلِهَةً لِّيَكُونُوا لَهُمْ عِزًّا ﴿٨١﴾
و غیر از خدا خدایانی برای خود برگرفتند تا برایشان عزت باشند ﴿۸۱﴾
كَلَّا ۚسَيَكْفُرُونَ بِعِبَادَتِهِمْ وَيَكُونُونَ عَلَيْهِمْ ضِدًّا﴿٨٢﴾
چنین نیست بزودی به پرستش انها کافر میشوند و بر ضد آنها ( خدایان باطل) میشوند ﴿۸۲﴾
أَلَمْ تَرَ أَنَّا أَرْسَلْنَا الشَّيَاطِينَ عَلَى الْكَافِرِينَ تَؤُزُّهُمْ أَزًّا ﴿٨٣﴾
آیا ندیدی که ما شیاطین را بسوی کافران فرستادیم تا آنها را اذیت کنند اذیت کردنی ؟ ﴿۸۳﴾
فَلَا تَعْجَلْ عَلَيْهِمْ ۖ إِنَّمَا نَعُدُّ لَهُمْ عَدًّا ﴿٨٤﴾
پس بر انها عجله نکن جز این نیست که ما برای انها میشماریم شمردنی ﴿۸۴﴾
يَوْمَ نَحْشُرُ الْمُتَّقِينَ إِلَى الرَّحْمَـٰنِ وَفْدًا﴿٨٥﴾
و روزی که رعایت کننده گان حدود خدا را بعنوان نماینده هایی بسوی خدا جمع میکنیم ﴿۸۵﴾
وَنَسُوقُ الْمُجْرِمِينَ إِلَىٰ جَهَنَّمَ وِرْدًا﴿٨٦﴾
و مجرمین را برای ورود به جهنم میرانیم ﴿۸۶﴾
لَّا يَمْلِكُونَ الشَّفَاعَةَ إِلَّا مَنِ اتَّخَذَ عِندَ الرَّحْمَـٰنِ عَهْدًا ﴿٨٧﴾
مالک شفاعت نیستند مگر کسی که از جانب خدا عهدی بر گرفته باشد ﴿۸۷﴾
وَقَالُوا اتَّخَذَ الرَّحْمَـٰنُ وَلَدًا ﴿٨٨﴾
و گفتند خدای مهربان فرزندی بر گرفته است ﴿۸۸﴾
لَّقَدْ جِئْتُمْ شَيْئًا إِدًّا﴿٨٩﴾
البته چیزی (سخنی) زننده را آوردید ﴿۸۹﴾
تَكَادُ السَّمَاوَاتُ يَتَفَطَّرْنَ مِنْهُ وَتَنشَقُّ الْأَرْضُ وَتَخِرُّ الْجِبَالُ هَدًّا ﴿٩٠﴾
نزدیک بود که آسمانها متلاشی شود و زمین بشکافد و کوه ها شدیدآ منهدم شوند ﴿۹۰﴾
أَن دَعَوْا لِلرَّحْمَـٰنِ وَلَدًا﴿٩١﴾
بدلیل انکه برای خدای رحمتگر فرزندی را ادعا کردند ﴿۹۱﴾
وَمَا يَنبَغِي لِلرَّحْمَـٰنِ أَن يَتَّخِذَ وَلَدًا﴿٩٢﴾
در حالیکه شایسته ی خدا نیست که برای خود فرزندی برگیرد ﴿۹۲﴾
إِن كُلُّ مَن فِي السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ إِلَّا آتِي الرَّحْمَـٰنِ عَبْدًا﴿٩٣﴾
و هیچ کس در آسمانها و زمین نیست مگر انکه بعنوان بنده ی خدای مهربان می اید﴿۹۳﴾
لَّقَدْ أَحْصَاهُمْ وَعَدَّهُمْ عَدًّا﴿٩٤﴾
البته ما تعداد آنها را میشماریم شمردنی ﴿۹۴﴾
وَكُلُّهُمْ آتِيهِ يَوْمَ الْقِيَامَةِ فَرْدًا﴿٩٥﴾
و تمام انها در روز قیامت به تنهایی پیش او می آیند﴿٩۵﴾
إِنَّ الَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ سَيَجْعَلُ لَهُمُ الرَّحْمَـٰنُ وُدًّا ﴿٩٦﴾
قطعاً کسانی که ایمان آوردند و عمل شایسته کردند بزودی خدای مهربان برای آنها دوستی قرار میدهد﴿٩۶﴾
فَإِنَّمَا يَسَّرْنَاهُ بِلِسَانِكَ لِتُبَشِّرَ بِهِ الْمُتَّقِينَ وَتُنذِرَ بِهِ قَوْمًا لُّدًّا﴿٩٧﴾
و جز این نیست که ما آن (قرآن) را به زبان تو آسان گردانیدیم تا بوسیله ی آن (قران) کسانی را که حدود خدا را رعایت میکنند را بشارت دهی و بوسیله ی آن (قرآن) به قومی که معاند هستند هشدار بدهی ﴿۹۷﴾
وَكَمْ أَهْلَكْنَا قَبْلَهُم مِّن قَرْنٍ هَلْ تُحِسُّ مِنْهُم مِّنْ أَحَدٍ أَوْ تَسْمَعُ لَهُمْ رِكْزًا﴿٩٨﴾
و چه بسا قبل از آنها از قرن هایی هلاک کردیم آیا احدی از آنها را احساس میکنی ؟ یا کوچکترین صدایی از آنها را میشنوی ؟﴿٩٨﴾
سبحان الله سه شنبه ۱۰/۵/۹۱ ۱۱/ رمضان/۱۴۳۳
بندۀ خدا
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر