سورة لقمان
بِسْمِ اللَّـهِ الرَّحْمَـٰنِ الرَّحِيمِ
بِسْمِ اللَّـهِ الرَّحْمَـٰنِ الرَّحِيمِ
بنام
خدای رحم کنندۀ رحمت آور
الم ﴿١﴾
الم ﴿١﴾
الف لام
میم ﴿۱﴾
تِلْكَ آيَاتُ الْكِتَابِ الْحَكِيمِ ﴿٢﴾
آن آیات کتاب دارای حکمت است﴿۲﴾
هُدًى وَرَحْمَةً لِّلْمُحْسِنِينَ ﴿٣﴾
هدایت و رحمتی برای نیکو کاران است﴿۳﴾
الَّذِينَ يُقِيمُونَ الصَّلَاةَ وَيُؤْتُونَ الزَّكَاةَ وَهُم بِالْآخِرَةِ هُمْ يُوقِنُونَ ﴿٤﴾
کسانی که نماز برپا میدارند و زکات میدهند و آنها به آخرتشان یقین دارند ﴿۴﴾
أُولَـٰئِكَ عَلَىٰ هُدًى مِّن رَّبِّهِمْ ۖ وَأُولَـٰئِكَ هُمُ الْمُفْلِحُونَ ﴿٥﴾
آنها بر هدایتی از پروردگارشان هستند و آنها همان رستگاران هستند ﴿۵﴾
وَمِنَ النَّاسِ مَن يَشْتَرِي لَهْوَ الْحَدِيثِ لِيُضِلَّ عَن سَبِيلِ اللَّـهِ بِغَيْرِ عِلْمٍ وَيَتَّخِذَهَا هُزُوًا ۚ أُولَـٰئِكَ لَهُمْ عَذَابٌ مُّهِينٌ ﴿٦﴾
و از مردم کسی هست که احادیث بیهوده را ترویج میکند تا به نادانی از راه خدا گمراه کند و آن را به مسخره می گیرد آنها هستند که برای آنها عذابی خوار کننده است﴿۶﴾
وَإِذَا تُتْلَىٰ عَلَيْهِ آيَاتُنَا وَلَّىٰ مُسْتَكْبِرًا كَأَن لَّمْ يَسْمَعْهَا كَأَنَّ فِي أُذُنَيْهِ وَقْرًا ۖ فَبَشِّرْهُ بِعَذَابٍ أَلِيمٍ ﴿٧﴾
وقتی که بر او آیات ما خوانده می شود با تکبر روی خود را بر میگرداند تو گویی آن را نمی شنود یا اینکه در گوشهایش سنگینی است پس او را به عذابی دردناک بشارت بده ﴿۷﴾
إِنَّ الَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ لَهُمْ جَنَّاتُ النَّعِيمِ ﴿٨﴾
البته کسانی که ایمان آوردند و عمل شایسته انجام دادند برای آنها باغ هایی پر نعمت است ﴿۸﴾
خَالِدِينَ فِيهَا ۖ وَعْدَ اللَّـهِ حَقًّا ۚ وَهُوَ الْعَزِيزُ الْحَكِيمُ ﴿٩﴾
در آن اقامت دارند وعدۀ حقی از جانب خداست و او نیرومند با حکمت است ﴿۹﴾
خَلَقَ السَّمَاوَاتِ بِغَيْرِ عَمَدٍ تَرَوْنَهَا ۖ وَأَلْقَىٰ فِي الْأَرْضِ رَوَاسِيَ أَن تَمِيدَ بِكُمْ وَبَثَّ فِيهَا مِن كُلِّ دَابَّةٍ ۚ وَأَنزَلْنَا مِنَ السَّمَاءِ مَاءً فَأَنبَتْنَا فِيهَا مِن كُلِّ زَوْجٍ كَرِيمٍ﴿١٠﴾
آسمانها و زمین را بدون ستونی که ان را ببینید خلق کرد و در زمین کوه های بلندی افکند بدون آنکه بر آنها کج شوند و در آن (زمین) از هر گونه جانداری پراکنده کرد و از آسمان آبی نازل کردیم و در آن (زمین) از هر زوجی با کرامت رویاندیم ﴿۱۰﴾
هَـٰذَا خَلْقُ اللَّـهِ فَأَرُونِي مَاذَا خَلَقَ الَّذِينَ مِن دُونِهِ ۚ بَلِ الظَّالِمُونَ فِي ضَلَالٍ مُّبِينٍ ﴿١١﴾
این آفرینش خداست پس به من نشان بدهید (آن خدایان دروغین) غیر از آن چه چیز هایی را خلق کرده اند بلکه ستمکاران در گمراهی آشکاری هستند﴿۱۱﴾
وَلَقَدْ آتَيْنَا لُقْمَانَ الْحِكْمَةَ أَنِ اشْكُرْ لِلَّـهِ ۚ وَمَن يَشْكُرْ فَإِنَّمَا يَشْكُرُ لِنَفْسِهِ ۖ وَمَن كَفَرَ فَإِنَّ اللَّـهَ غَنِيٌّ حَمِيدٌ ﴿١٢﴾
و بطور یقین ما به لقمان حکمت دادیم که به خدا شکر گذاری کن و هر کس (خدا را)شکر کند غیر از این نیست که برای نفس خود شکر کرده و هر کس کافر شود پس حتماً خدا بی نیازی ستایش شده است ﴿۱۲﴾
وَإِذْ قَالَ لُقْمَانُ لِابْنِهِ وَهُوَ يَعِظُهُ يَا بُنَيَّ لَا تُشْرِكْ بِاللَّـهِ ۖ إِنَّ الشِّرْكَ لَظُلْمٌ عَظِيمٌ ﴿١٣﴾
و وقتی که لقمان به پسرش گفت و در حالیکه او را اندرز میداد ای فرزندم کسی را برای خدا شریک قرار نده البته که شرک گناهی بزرگ است﴿۱۳﴾
وَوَصَّيْنَا الْإِنسَانَ بِوَالِدَيْهِ حَمَلَتْهُ أُمُّهُ وَهْنًا عَلَىٰ وَهْنٍ وَفِصَالُهُ فِي عَامَيْنِ أَنِ اشْكُرْ لِي وَلِوَالِدَيْكَ إِلَيَّ الْمَصِيرُ ﴿١٤﴾
و انسان را در حق پدر و مادرش سفارش کردیم مادرش او را با ضعف و سستی با بیجانی و بیحالی او را حمل کرد و او را در مدت دو سال از شیر گرفت (سفارش کردیم) به آنکه برای من شکر گذار و بر پدر و مادرت (هم شکر گذار) بازگشت بسوی من است ﴿۱۴﴾
وَإِن جَاهَدَاكَ عَلَىٰ أَن تُشْرِكَ بِي مَا لَيْسَ لَكَ بِهِ عِلْمٌ فَلَا تُطِعْهُمَا ۖوَصَاحِبْهُمَا فِي الدُّنْيَا مَعْرُوفًا ۖ وَاتَّبِعْ سَبِيلَ مَنْ أَنَابَ إِلَيَّ ۚ ثُمَّ إِلَيَّ مَرْجِعُكُمْ فَأُنَبِّئُكُم بِمَا كُنتُمْ تَعْمَلُونَ ﴿١٥﴾
و اگر ان دو (پدر و مادر) کوشیدند که برای من شریک قائل شوی بوسیلۀ آنچه که به آن علم نداری از آن دو اطاعت نکن و در دنیا با آنها به خوبی و نیکی مصاحبت کن و دنبال راه کسانی باش که بسوی من برگشته اند سپس بازگشت شما بسوی من است و شما را از آنچه انجام میدهید آگاه میکنم ﴿۱۵﴾
يَا بُنَيَّ إِنَّهَا إِن تَكُ مِثْقَالَ حَبَّةٍ مِّنْ خَرْدَلٍ فَتَكُن فِي صَخْرَةٍ أَوْ فِي السَّمَاوَاتِ أَوْ فِي الْأَرْضِ يَأْتِ بِهَا اللَّـهُ ۚ إِنَّ اللَّـهَ لَطِيفٌ خَبِيرٌ ﴿١٦﴾
ای فرزندم اگر آن (عمل شما ) به اندازۀ وزن دانه ای از خردل در دل سنگ باشد و یا در دل آسمانها و یا در زمین باشد خدا آن را می آورد البته که خدا مهربان و با خبر است ﴿۱۶﴾
يَا بُنَيَّ أَقِمِ الصَّلَاةَ وَأْمُرْ بِالْمَعْرُوفِ وَانْهَ عَنِ الْمُنكَرِ وَاصْبِرْ عَلَىٰ مَا أَصَابَكَ ۖإِنَّ ذَٰلِكَ مِنْ عَزْمِ الْأُمُورِ ﴿١٧﴾
ای فرزندم نماز را برپا دار و به خوبی امر کن و از بدی و ناپسند باز دار و در مقابل مصیبتهایی که به تو میرسد صبور باش که قطعآ آن از مصمم بودن بر انجام کارهاست ﴿۱۷﴾
وَلَا تُصَعِّرْ خَدَّكَ لِلنَّاسِ وَلَا تَمْشِ فِي الْأَرْضِ مَرَحًا ۖ إِنَّ اللَّـهَ لَا يُحِبُّ كُلَّ مُخْتَالٍ فَخُورٍ ﴿١٨﴾
و چهره ات را برای مردم از روی خودپسندی کج نکن و در زمین با غرور راه نرو البته که خدا هیچ فریبکار فخر فروشی را دوست ندارد ﴿۱۸﴾
وَاقْصِدْ فِي مَشْيِكَ وَاغْضُضْ مِن صَوْتِكَ ۚ إِنَّ أَنكَرَ الْأَصْوَاتِ لَصَوْتُ الْحَمِيرِ ﴿١٩﴾
و در راه رفتنت درستکار باش و صدایت را آهسته کن (وقت سخن گفتن) قطعآ نا خوشایند ترین صدا ها صدای الاغ است ﴿۱۹﴾
أَلَمْ تَرَوْا أَنَّ اللَّـهَ سَخَّرَ لَكُم مَّا فِي السَّمَاوَاتِ وَمَا فِي الْأَرْضِ وَأَسْبَغَ عَلَيْكُمْ نِعَمَهُ ظَاهِرَةً وَبَاطِنَةً ۗ وَمِنَ النَّاسِ مَن يُجَادِلُ فِي اللَّـهِ بِغَيْرِ عِلْمٍ وَلَا هُدًى وَلَا كِتَابٍ مُّنِيرٍ ﴿٢٠﴾
آیا نمی بینید که خدا هر چه در آسمانها و هر چه در زمین است برای شما به حرکت در آورده است و نعمتهای آشکار و نهانش را برای شما نعمت داده و از مردم کسی است که بدون دانش و نه هدایتی و نه کتابی روشنگر در باره ی خدا مجادله میکند ﴿۲۰﴾
وَإِذَا قِيلَ لَهُمُ اتَّبِعُوا مَا أَنزَلَ اللَّـهُ قَالُوا بَلْ نَتَّبِعُ مَا وَجَدْنَا عَلَيْهِ آبَاءَنَا ۚ أَوَلَوْ كَانَ الشَّيْطَانُ يَدْعُوهُمْ إِلَىٰ عَذَابِ السَّعِيرِ ﴿٢١﴾
و وقتی به آنها گفته میشود که از آنچه خدا نازل کرده است تبعیت کنید می گویند میگویند که ما از آن چیزی که (روشی که) پدران خود را بر آن روش یافتیم پیروی می کنیم (از آیین پدرانمان پیروی می کنیم) آیا و اگر چه شیطان آنها را بسوی عذابی سوزان می خواند ﴿۲۱﴾
وَمَن يُسْلِمْ وَجْهَهُ إِلَى اللَّـهِ وَهُوَ مُحْسِنٌ فَقَدِ اسْتَمْسَكَ بِالْعُرْوَةِ الْوُثْقَىٰ ۗ وَإِلَى اللَّـهِ عَاقِبَةُ الْأُمُورِ ﴿٢٢﴾
و هر کس که روی خود را به خدا تسلیم کند در حالیکه او نیکو کار است قطعآ رشته ای محکم را نگاه داشته و عاقبت کار ها بسوی خداست ﴿۲۲﴾
وَمَن كَفَرَ فَلَا يَحْزُنكَ كُفْرُهُ ۚ إِلَيْنَا مَرْجِعُهُمْ فَنُنَبِّئُهُم بِمَا عَمِلُوا ۚ إِنَّ اللَّـهَ عَلِيمٌ بِذَاتِ الصُّدُورِ ﴿٢٣﴾
و هر کس (خدا را) انکار کند پس کفرش تو را اندوهگین نکند بازگشت آنها بسوی ماست و آنچه که عمل میکردند را به آنها خبر میدهیم البته خدا به ماهیت آنچه در سینه هاست داناست ﴿۲۳﴾
نُمَتِّعُهُمْ قَلِيلًا ثُمَّ نَضْطَرُّهُمْ إِلَىٰ عَذَابٍ غَلِيظٍ ﴿٢٤﴾
آنها را مقدار کمی بهره مند میکنیم سپس بسوی عذابی سخت ناچارشان میکنیم ﴿۲۴﴾
وَلَئِن سَأَلْتَهُم مَّنْ خَلَقَ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضَ لَيَقُولُنَّ اللَّـهُ ۚ قُلِ الْحَمْدُ لِلَّـهِ ۚ بَلْ أَكْثَرُهُمْ لَا يَعْلَمُونَ ﴿٢٥﴾
و اگر از آنها بپرسی چه کسی آسمانها و زمین را خلق کرد قطعآ می گویند خدا . بگو : حمد و ستایش مخصوص خداست بلکه بیشترشان نمی دانند ﴿۲۵﴾
لِلَّـهِ مَا فِي السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ ۚ إِنَّ اللَّـهَ هُوَ الْغَنِيُّ الْحَمِيدُ ﴿٢٦﴾
آنچه در آسمانها و زمین است برای خداست البته خدا همان بی نیاز ستوده است ﴿۲۶﴾
وَلَوْ أَنَّمَا فِي الْأَرْضِ مِن شَجَرَةٍ أَقْلَامٌ وَالْبَحْرُ يَمُدُّهُ مِن بَعْدِهِ سَبْعَةُ أَبْحُرٍ مَّا نَفِدَتْ كَلِمَاتُ اللَّـهِ ۗإِنَّ اللَّـهَ عَزِيزٌ حَكِيمٌ ﴿٢٧﴾
و البته اگر آنچه در زمین از درخت هست قلمهایی شود و دریا که بعد از تمام شدنش هفت در یای دیگربه کمکش بیایند (و جوهرومرکب شوند که کلمات خدا را بنویسند) کلمات خدا تمام نمیشوند البته خدا نیرومند با حکمت است ﴿۲۷﴾
مَّا خَلْقُكُمْ وَلَا بَعْثُكُمْ إِلَّا كَنَفْسٍ وَاحِدَةٍ ۗ إِنَّ اللَّـهَ سَمِيعٌ بَصِيرٌ ﴿٢٨﴾
نه خلقت شما و نه مبعوث شدن شما نبوده مگر آنکه مانند یک نفر تنها البته خدا شنوای داناست (بدنبال شفیع و واسطه نباشید همانگونه که اول بار تنها خلق شده اید به تنهایی در پیشگاه خدا میروید و مورد سوال قرار میگیرید ) ﴿۲۸﴾
أَلَمْ تَرَ أَنَّ اللَّـهَ يُولِجُ اللَّيْلَ فِي النَّهَارِ وَيُولِجُ النَّهَارَ فِي اللَّيْلِ وَسَخَّرَ الشَّمْسَ وَالْقَمَرَ كُلٌّ يَجْرِي إِلَىٰ أَجَلٍ مُّسَمًّى وَأَنَّ اللَّـهَ بِمَا تَعْمَلُونَ خَبِيرٌ ﴿٢٩﴾
آیا نمی بینی که خدا شب را در در روز وارد میکند و روز را در شب وارد میکند و خوشید و ماه را به حرکت در می آورد همه ی آنها تا سر رسیدی مشخص جاری هستند و انکه خدا به آنچ عمل میکنید آگاه است ﴿۲۹﴾
ذَٰلِكَ بِأَنَّ اللَّـهَ هُوَ الْحَقُّ وَأَنَّ مَا يَدْعُونَ مِن دُونِهِ الْبَاطِلُ وَأَنَّ اللَّـهَ هُوَ الْعَلِيُّ الْكَبِيرُ ﴿٣٠﴾
آن به آن دلیل است که خدا او حقیقت است و آنکه آن کسانی را که غیر از او می خوانید باطل است و آنکه خدا همان برتر بزرگتر است ﴿۳۰﴾
أَلَمْ تَرَ أَنَّ الْفُلْكَ تَجْرِي فِي الْبَحْرِ بِنِعْمَتِ اللَّـهِ لِيُرِيَكُم مِّنْ آيَاتِهِ ۚ إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَآيَاتٍ لِّكُلِّ صَبَّارٍ شَكُورٍ ﴿٣١﴾
آیا نمی بینی که کشتی توسط نعمت خدا در دریا جاریست ؟ تا به شما از آیاتش نشان دهد البته در آن آیاتی (نشانه هایی) برای هر صبر کننده ی شکر گذار است ﴿۳۱﴾
وَإِذَا غَشِيَهُم مَّوْجٌ كَالظُّلَلِ دَعَوُا اللَّـهَ مُخْلِصِينَ لَهُ الدِّينَ فَلَمَّا نَجَّاهُمْ إِلَى الْبَرِّ فَمِنْهُم مُّقْتَصِدٌ ۚ وَمَا يَجْحَدُ بِآيَاتِنَا إِلَّا كُلُّ خَتَّارٍ كَفُورٍ ﴿٣٢﴾
و وقتی که موجی مانند سایبان آنها را فرا گیرد آن هنگام فقط خدا را میخوانند خالص دارنده هایی برای او دین را و وقتی آنها را بسوی خشکی نجات میدهد از آنها (پیمان) شکنانی هستند (که بر خلاف عهدی که با خدا بسته اند عمل میکنند و عهد شکنی می کنند) و آیات خدا را انکار نمی کنند مگر هر بد طینت ناسپاس ﴿۳۲﴾
يَا أَيُّهَا النَّاسُ اتَّقُوا رَبَّكُمْ وَاخْشَوْا يَوْمًا لَّا يَجْزِي وَالِدٌ عَن وَلَدِهِ وَلَا مَوْلُودٌ هُوَ جَازٍ عَن وَالِدِهِ شَيْئًا ۚ إِنَّ وَعْدَ اللَّـهِ حَقٌّ ۖ فَلَا تَغُرَّنَّكُمُ الْحَيَاةُ الدُّنْيَا وَلَا يَغُرَّنَّكُم بِاللَّـهِ الْغَرُورُ ﴿٣٣﴾
ای مردم حدود پروردگارتان را رعایت کنید و از روزی بترسید که پدری بجای فرزندش کیفر نمی شود و هیچ فرزندی به چیزی جای پدرش مجازات نمی شود البته وعده ی خدا حق است و زندگی دنیا شما را فریب ندهد و فریب شما را نسبت به خدا مغرور نکند ﴿۳۳﴾
إِنَّ اللَّـهَ عِندَهُ عِلْمُ السَّاعَةِ وَيُنَزِّلُ الْغَيْثَ وَيَعْلَمُ مَا فِي الْأَرْحَامِ ۖ وَمَا تَدْرِي نَفْسٌ مَّاذَا تَكْسِبُ غَدًا ۖوَمَا تَدْرِي نَفْسٌ بِأَيِّ أَرْضٍ تَمُوتُ ۚ إِنَّ اللَّـهَ عَلِيمٌ خَبِيرٌ ﴿٣٤﴾
البته که علم ساعت (قیامت) نزد خداست و او باران را نازل میکند و آنچه در رحم هاست را میداند و هیچ نفسی نمیداند فردا چه چیزی کسب میکند و هیچ نفسی نمیداند به کدام سرزمین می میرد (هیچ کس وقت مرگش را نمیداند) البته خدا دانشمندی آگاه است (و همه چیز را میداند) ﴿۳۴﴾
تِلْكَ آيَاتُ الْكِتَابِ الْحَكِيمِ ﴿٢﴾
آن آیات کتاب دارای حکمت است﴿۲﴾
هُدًى وَرَحْمَةً لِّلْمُحْسِنِينَ ﴿٣﴾
هدایت و رحمتی برای نیکو کاران است﴿۳﴾
الَّذِينَ يُقِيمُونَ الصَّلَاةَ وَيُؤْتُونَ الزَّكَاةَ وَهُم بِالْآخِرَةِ هُمْ يُوقِنُونَ ﴿٤﴾
کسانی که نماز برپا میدارند و زکات میدهند و آنها به آخرتشان یقین دارند ﴿۴﴾
أُولَـٰئِكَ عَلَىٰ هُدًى مِّن رَّبِّهِمْ ۖ وَأُولَـٰئِكَ هُمُ الْمُفْلِحُونَ ﴿٥﴾
آنها بر هدایتی از پروردگارشان هستند و آنها همان رستگاران هستند ﴿۵﴾
وَمِنَ النَّاسِ مَن يَشْتَرِي لَهْوَ الْحَدِيثِ لِيُضِلَّ عَن سَبِيلِ اللَّـهِ بِغَيْرِ عِلْمٍ وَيَتَّخِذَهَا هُزُوًا ۚ أُولَـٰئِكَ لَهُمْ عَذَابٌ مُّهِينٌ ﴿٦﴾
و از مردم کسی هست که احادیث بیهوده را ترویج میکند تا به نادانی از راه خدا گمراه کند و آن را به مسخره می گیرد آنها هستند که برای آنها عذابی خوار کننده است﴿۶﴾
وَإِذَا تُتْلَىٰ عَلَيْهِ آيَاتُنَا وَلَّىٰ مُسْتَكْبِرًا كَأَن لَّمْ يَسْمَعْهَا كَأَنَّ فِي أُذُنَيْهِ وَقْرًا ۖ فَبَشِّرْهُ بِعَذَابٍ أَلِيمٍ ﴿٧﴾
وقتی که بر او آیات ما خوانده می شود با تکبر روی خود را بر میگرداند تو گویی آن را نمی شنود یا اینکه در گوشهایش سنگینی است پس او را به عذابی دردناک بشارت بده ﴿۷﴾
إِنَّ الَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ لَهُمْ جَنَّاتُ النَّعِيمِ ﴿٨﴾
البته کسانی که ایمان آوردند و عمل شایسته انجام دادند برای آنها باغ هایی پر نعمت است ﴿۸﴾
خَالِدِينَ فِيهَا ۖ وَعْدَ اللَّـهِ حَقًّا ۚ وَهُوَ الْعَزِيزُ الْحَكِيمُ ﴿٩﴾
در آن اقامت دارند وعدۀ حقی از جانب خداست و او نیرومند با حکمت است ﴿۹﴾
خَلَقَ السَّمَاوَاتِ بِغَيْرِ عَمَدٍ تَرَوْنَهَا ۖ وَأَلْقَىٰ فِي الْأَرْضِ رَوَاسِيَ أَن تَمِيدَ بِكُمْ وَبَثَّ فِيهَا مِن كُلِّ دَابَّةٍ ۚ وَأَنزَلْنَا مِنَ السَّمَاءِ مَاءً فَأَنبَتْنَا فِيهَا مِن كُلِّ زَوْجٍ كَرِيمٍ﴿١٠﴾
آسمانها و زمین را بدون ستونی که ان را ببینید خلق کرد و در زمین کوه های بلندی افکند بدون آنکه بر آنها کج شوند و در آن (زمین) از هر گونه جانداری پراکنده کرد و از آسمان آبی نازل کردیم و در آن (زمین) از هر زوجی با کرامت رویاندیم ﴿۱۰﴾
هَـٰذَا خَلْقُ اللَّـهِ فَأَرُونِي مَاذَا خَلَقَ الَّذِينَ مِن دُونِهِ ۚ بَلِ الظَّالِمُونَ فِي ضَلَالٍ مُّبِينٍ ﴿١١﴾
این آفرینش خداست پس به من نشان بدهید (آن خدایان دروغین) غیر از آن چه چیز هایی را خلق کرده اند بلکه ستمکاران در گمراهی آشکاری هستند﴿۱۱﴾
وَلَقَدْ آتَيْنَا لُقْمَانَ الْحِكْمَةَ أَنِ اشْكُرْ لِلَّـهِ ۚ وَمَن يَشْكُرْ فَإِنَّمَا يَشْكُرُ لِنَفْسِهِ ۖ وَمَن كَفَرَ فَإِنَّ اللَّـهَ غَنِيٌّ حَمِيدٌ ﴿١٢﴾
و بطور یقین ما به لقمان حکمت دادیم که به خدا شکر گذاری کن و هر کس (خدا را)شکر کند غیر از این نیست که برای نفس خود شکر کرده و هر کس کافر شود پس حتماً خدا بی نیازی ستایش شده است ﴿۱۲﴾
وَإِذْ قَالَ لُقْمَانُ لِابْنِهِ وَهُوَ يَعِظُهُ يَا بُنَيَّ لَا تُشْرِكْ بِاللَّـهِ ۖ إِنَّ الشِّرْكَ لَظُلْمٌ عَظِيمٌ ﴿١٣﴾
و وقتی که لقمان به پسرش گفت و در حالیکه او را اندرز میداد ای فرزندم کسی را برای خدا شریک قرار نده البته که شرک گناهی بزرگ است﴿۱۳﴾
وَوَصَّيْنَا الْإِنسَانَ بِوَالِدَيْهِ حَمَلَتْهُ أُمُّهُ وَهْنًا عَلَىٰ وَهْنٍ وَفِصَالُهُ فِي عَامَيْنِ أَنِ اشْكُرْ لِي وَلِوَالِدَيْكَ إِلَيَّ الْمَصِيرُ ﴿١٤﴾
و انسان را در حق پدر و مادرش سفارش کردیم مادرش او را با ضعف و سستی با بیجانی و بیحالی او را حمل کرد و او را در مدت دو سال از شیر گرفت (سفارش کردیم) به آنکه برای من شکر گذار و بر پدر و مادرت (هم شکر گذار) بازگشت بسوی من است ﴿۱۴﴾
وَإِن جَاهَدَاكَ عَلَىٰ أَن تُشْرِكَ بِي مَا لَيْسَ لَكَ بِهِ عِلْمٌ فَلَا تُطِعْهُمَا ۖوَصَاحِبْهُمَا فِي الدُّنْيَا مَعْرُوفًا ۖ وَاتَّبِعْ سَبِيلَ مَنْ أَنَابَ إِلَيَّ ۚ ثُمَّ إِلَيَّ مَرْجِعُكُمْ فَأُنَبِّئُكُم بِمَا كُنتُمْ تَعْمَلُونَ ﴿١٥﴾
و اگر ان دو (پدر و مادر) کوشیدند که برای من شریک قائل شوی بوسیلۀ آنچه که به آن علم نداری از آن دو اطاعت نکن و در دنیا با آنها به خوبی و نیکی مصاحبت کن و دنبال راه کسانی باش که بسوی من برگشته اند سپس بازگشت شما بسوی من است و شما را از آنچه انجام میدهید آگاه میکنم ﴿۱۵﴾
يَا بُنَيَّ إِنَّهَا إِن تَكُ مِثْقَالَ حَبَّةٍ مِّنْ خَرْدَلٍ فَتَكُن فِي صَخْرَةٍ أَوْ فِي السَّمَاوَاتِ أَوْ فِي الْأَرْضِ يَأْتِ بِهَا اللَّـهُ ۚ إِنَّ اللَّـهَ لَطِيفٌ خَبِيرٌ ﴿١٦﴾
ای فرزندم اگر آن (عمل شما ) به اندازۀ وزن دانه ای از خردل در دل سنگ باشد و یا در دل آسمانها و یا در زمین باشد خدا آن را می آورد البته که خدا مهربان و با خبر است ﴿۱۶﴾
يَا بُنَيَّ أَقِمِ الصَّلَاةَ وَأْمُرْ بِالْمَعْرُوفِ وَانْهَ عَنِ الْمُنكَرِ وَاصْبِرْ عَلَىٰ مَا أَصَابَكَ ۖإِنَّ ذَٰلِكَ مِنْ عَزْمِ الْأُمُورِ ﴿١٧﴾
ای فرزندم نماز را برپا دار و به خوبی امر کن و از بدی و ناپسند باز دار و در مقابل مصیبتهایی که به تو میرسد صبور باش که قطعآ آن از مصمم بودن بر انجام کارهاست ﴿۱۷﴾
وَلَا تُصَعِّرْ خَدَّكَ لِلنَّاسِ وَلَا تَمْشِ فِي الْأَرْضِ مَرَحًا ۖ إِنَّ اللَّـهَ لَا يُحِبُّ كُلَّ مُخْتَالٍ فَخُورٍ ﴿١٨﴾
و چهره ات را برای مردم از روی خودپسندی کج نکن و در زمین با غرور راه نرو البته که خدا هیچ فریبکار فخر فروشی را دوست ندارد ﴿۱۸﴾
وَاقْصِدْ فِي مَشْيِكَ وَاغْضُضْ مِن صَوْتِكَ ۚ إِنَّ أَنكَرَ الْأَصْوَاتِ لَصَوْتُ الْحَمِيرِ ﴿١٩﴾
و در راه رفتنت درستکار باش و صدایت را آهسته کن (وقت سخن گفتن) قطعآ نا خوشایند ترین صدا ها صدای الاغ است ﴿۱۹﴾
أَلَمْ تَرَوْا أَنَّ اللَّـهَ سَخَّرَ لَكُم مَّا فِي السَّمَاوَاتِ وَمَا فِي الْأَرْضِ وَأَسْبَغَ عَلَيْكُمْ نِعَمَهُ ظَاهِرَةً وَبَاطِنَةً ۗ وَمِنَ النَّاسِ مَن يُجَادِلُ فِي اللَّـهِ بِغَيْرِ عِلْمٍ وَلَا هُدًى وَلَا كِتَابٍ مُّنِيرٍ ﴿٢٠﴾
آیا نمی بینید که خدا هر چه در آسمانها و هر چه در زمین است برای شما به حرکت در آورده است و نعمتهای آشکار و نهانش را برای شما نعمت داده و از مردم کسی است که بدون دانش و نه هدایتی و نه کتابی روشنگر در باره ی خدا مجادله میکند ﴿۲۰﴾
وَإِذَا قِيلَ لَهُمُ اتَّبِعُوا مَا أَنزَلَ اللَّـهُ قَالُوا بَلْ نَتَّبِعُ مَا وَجَدْنَا عَلَيْهِ آبَاءَنَا ۚ أَوَلَوْ كَانَ الشَّيْطَانُ يَدْعُوهُمْ إِلَىٰ عَذَابِ السَّعِيرِ ﴿٢١﴾
و وقتی به آنها گفته میشود که از آنچه خدا نازل کرده است تبعیت کنید می گویند میگویند که ما از آن چیزی که (روشی که) پدران خود را بر آن روش یافتیم پیروی می کنیم (از آیین پدرانمان پیروی می کنیم) آیا و اگر چه شیطان آنها را بسوی عذابی سوزان می خواند ﴿۲۱﴾
وَمَن يُسْلِمْ وَجْهَهُ إِلَى اللَّـهِ وَهُوَ مُحْسِنٌ فَقَدِ اسْتَمْسَكَ بِالْعُرْوَةِ الْوُثْقَىٰ ۗ وَإِلَى اللَّـهِ عَاقِبَةُ الْأُمُورِ ﴿٢٢﴾
و هر کس که روی خود را به خدا تسلیم کند در حالیکه او نیکو کار است قطعآ رشته ای محکم را نگاه داشته و عاقبت کار ها بسوی خداست ﴿۲۲﴾
وَمَن كَفَرَ فَلَا يَحْزُنكَ كُفْرُهُ ۚ إِلَيْنَا مَرْجِعُهُمْ فَنُنَبِّئُهُم بِمَا عَمِلُوا ۚ إِنَّ اللَّـهَ عَلِيمٌ بِذَاتِ الصُّدُورِ ﴿٢٣﴾
و هر کس (خدا را) انکار کند پس کفرش تو را اندوهگین نکند بازگشت آنها بسوی ماست و آنچه که عمل میکردند را به آنها خبر میدهیم البته خدا به ماهیت آنچه در سینه هاست داناست ﴿۲۳﴾
نُمَتِّعُهُمْ قَلِيلًا ثُمَّ نَضْطَرُّهُمْ إِلَىٰ عَذَابٍ غَلِيظٍ ﴿٢٤﴾
آنها را مقدار کمی بهره مند میکنیم سپس بسوی عذابی سخت ناچارشان میکنیم ﴿۲۴﴾
وَلَئِن سَأَلْتَهُم مَّنْ خَلَقَ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضَ لَيَقُولُنَّ اللَّـهُ ۚ قُلِ الْحَمْدُ لِلَّـهِ ۚ بَلْ أَكْثَرُهُمْ لَا يَعْلَمُونَ ﴿٢٥﴾
و اگر از آنها بپرسی چه کسی آسمانها و زمین را خلق کرد قطعآ می گویند خدا . بگو : حمد و ستایش مخصوص خداست بلکه بیشترشان نمی دانند ﴿۲۵﴾
لِلَّـهِ مَا فِي السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ ۚ إِنَّ اللَّـهَ هُوَ الْغَنِيُّ الْحَمِيدُ ﴿٢٦﴾
آنچه در آسمانها و زمین است برای خداست البته خدا همان بی نیاز ستوده است ﴿۲۶﴾
وَلَوْ أَنَّمَا فِي الْأَرْضِ مِن شَجَرَةٍ أَقْلَامٌ وَالْبَحْرُ يَمُدُّهُ مِن بَعْدِهِ سَبْعَةُ أَبْحُرٍ مَّا نَفِدَتْ كَلِمَاتُ اللَّـهِ ۗإِنَّ اللَّـهَ عَزِيزٌ حَكِيمٌ ﴿٢٧﴾
و البته اگر آنچه در زمین از درخت هست قلمهایی شود و دریا که بعد از تمام شدنش هفت در یای دیگربه کمکش بیایند (و جوهرومرکب شوند که کلمات خدا را بنویسند) کلمات خدا تمام نمیشوند البته خدا نیرومند با حکمت است ﴿۲۷﴾
مَّا خَلْقُكُمْ وَلَا بَعْثُكُمْ إِلَّا كَنَفْسٍ وَاحِدَةٍ ۗ إِنَّ اللَّـهَ سَمِيعٌ بَصِيرٌ ﴿٢٨﴾
نه خلقت شما و نه مبعوث شدن شما نبوده مگر آنکه مانند یک نفر تنها البته خدا شنوای داناست (بدنبال شفیع و واسطه نباشید همانگونه که اول بار تنها خلق شده اید به تنهایی در پیشگاه خدا میروید و مورد سوال قرار میگیرید ) ﴿۲۸﴾
أَلَمْ تَرَ أَنَّ اللَّـهَ يُولِجُ اللَّيْلَ فِي النَّهَارِ وَيُولِجُ النَّهَارَ فِي اللَّيْلِ وَسَخَّرَ الشَّمْسَ وَالْقَمَرَ كُلٌّ يَجْرِي إِلَىٰ أَجَلٍ مُّسَمًّى وَأَنَّ اللَّـهَ بِمَا تَعْمَلُونَ خَبِيرٌ ﴿٢٩﴾
آیا نمی بینی که خدا شب را در در روز وارد میکند و روز را در شب وارد میکند و خوشید و ماه را به حرکت در می آورد همه ی آنها تا سر رسیدی مشخص جاری هستند و انکه خدا به آنچ عمل میکنید آگاه است ﴿۲۹﴾
ذَٰلِكَ بِأَنَّ اللَّـهَ هُوَ الْحَقُّ وَأَنَّ مَا يَدْعُونَ مِن دُونِهِ الْبَاطِلُ وَأَنَّ اللَّـهَ هُوَ الْعَلِيُّ الْكَبِيرُ ﴿٣٠﴾
آن به آن دلیل است که خدا او حقیقت است و آنکه آن کسانی را که غیر از او می خوانید باطل است و آنکه خدا همان برتر بزرگتر است ﴿۳۰﴾
أَلَمْ تَرَ أَنَّ الْفُلْكَ تَجْرِي فِي الْبَحْرِ بِنِعْمَتِ اللَّـهِ لِيُرِيَكُم مِّنْ آيَاتِهِ ۚ إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَآيَاتٍ لِّكُلِّ صَبَّارٍ شَكُورٍ ﴿٣١﴾
آیا نمی بینی که کشتی توسط نعمت خدا در دریا جاریست ؟ تا به شما از آیاتش نشان دهد البته در آن آیاتی (نشانه هایی) برای هر صبر کننده ی شکر گذار است ﴿۳۱﴾
وَإِذَا غَشِيَهُم مَّوْجٌ كَالظُّلَلِ دَعَوُا اللَّـهَ مُخْلِصِينَ لَهُ الدِّينَ فَلَمَّا نَجَّاهُمْ إِلَى الْبَرِّ فَمِنْهُم مُّقْتَصِدٌ ۚ وَمَا يَجْحَدُ بِآيَاتِنَا إِلَّا كُلُّ خَتَّارٍ كَفُورٍ ﴿٣٢﴾
و وقتی که موجی مانند سایبان آنها را فرا گیرد آن هنگام فقط خدا را میخوانند خالص دارنده هایی برای او دین را و وقتی آنها را بسوی خشکی نجات میدهد از آنها (پیمان) شکنانی هستند (که بر خلاف عهدی که با خدا بسته اند عمل میکنند و عهد شکنی می کنند) و آیات خدا را انکار نمی کنند مگر هر بد طینت ناسپاس ﴿۳۲﴾
يَا أَيُّهَا النَّاسُ اتَّقُوا رَبَّكُمْ وَاخْشَوْا يَوْمًا لَّا يَجْزِي وَالِدٌ عَن وَلَدِهِ وَلَا مَوْلُودٌ هُوَ جَازٍ عَن وَالِدِهِ شَيْئًا ۚ إِنَّ وَعْدَ اللَّـهِ حَقٌّ ۖ فَلَا تَغُرَّنَّكُمُ الْحَيَاةُ الدُّنْيَا وَلَا يَغُرَّنَّكُم بِاللَّـهِ الْغَرُورُ ﴿٣٣﴾
ای مردم حدود پروردگارتان را رعایت کنید و از روزی بترسید که پدری بجای فرزندش کیفر نمی شود و هیچ فرزندی به چیزی جای پدرش مجازات نمی شود البته وعده ی خدا حق است و زندگی دنیا شما را فریب ندهد و فریب شما را نسبت به خدا مغرور نکند ﴿۳۳﴾
إِنَّ اللَّـهَ عِندَهُ عِلْمُ السَّاعَةِ وَيُنَزِّلُ الْغَيْثَ وَيَعْلَمُ مَا فِي الْأَرْحَامِ ۖ وَمَا تَدْرِي نَفْسٌ مَّاذَا تَكْسِبُ غَدًا ۖوَمَا تَدْرِي نَفْسٌ بِأَيِّ أَرْضٍ تَمُوتُ ۚ إِنَّ اللَّـهَ عَلِيمٌ خَبِيرٌ ﴿٣٤﴾
البته که علم ساعت (قیامت) نزد خداست و او باران را نازل میکند و آنچه در رحم هاست را میداند و هیچ نفسی نمیداند فردا چه چیزی کسب میکند و هیچ نفسی نمیداند به کدام سرزمین می میرد (هیچ کس وقت مرگش را نمیداند) البته خدا دانشمندی آگاه است (و همه چیز را میداند) ﴿۳۴﴾
الحمد
لله رب السماوات و الارض بنده خدا
۱۵/۸/۱۳۹۱
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر