۱۳۹۱ خرداد ۱۴, یکشنبه

۵ - مائده (سفره غذا)





سورة المائدة
بِسْمِ اللَّـهِ الرَّحْمَـٰنِ الرَّحِيمِ

بنام خدای بخشنده مهربان
يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا أَوْفُوا بِالْعُقُودِ ۚ أُحِلَّتْ لَكُم بَهِيمَةُ الْأَنْعَامِ إِلَّا مَا يُتْلَىٰ عَلَيْكُمْ غَيْرَ مُحِلِّي الصَّيْدِ وَأَنتُمْ حُرُمٌ ۗ إِنَّ اللَّـهَ يَحْكُمُ مَا يُرِيدُ ﴿١﴾
ای كسانيكه ايمان آورده ايد به عهد هايتان وفا كنيد برای شما حیوانات چهار پا حلال شد مگر آنچه برشما خوانده شود .  شكارکردن  بر شما حلال نیست در حاليكه شما در احرام هستيد قطعاً خدا آنچه را می خواهد حكم ميكند ﴿۱ 
 يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لَا تُحِلُّوا شَعَائِرَ اللَّـهِ وَلَا الشَّهْرَ الْحَرَامَ وَلَا الْهَدْيَ وَلَا الْقَلَائِدَ وَلَا آمِّينَ الْبَيْتَ الْحَرَامَ يَبْتَغُونَ فَضْلًا مِّن رَّبِّهِمْ وَرِضْوَانًا ۚ وَإِذَا حَلَلْتُمْ فَاصْطَادُوا ۚ وَلَا يَجْرِمَنَّكُمْ شَنَآنُ قَوْمٍ أَن صَدُّوكُمْ عَنِ الْمَسْجِدِ الْحَرَامِ أَن تَعْتَدُوا ۘ وَتَعَاوَنُوا عَلَى الْبِرِّ وَالتَّقْوَىٰ ۖ وَلَا تَعَاوَنُوا عَلَى الْإِثْمِ وَالْعُدْوَانِ ۚ وَاتَّقُوا اللَّـهَ ۖإِنَّ اللَّـهَ شَدِيدُ الْعِقَابِ ﴿٢﴾
ای كسانيكه ايمان آورده ايد علامتهای (شعائر) خدا را حلال نشماريد و نه ماه حرام را  و نه قربانيهای هديه شده را  و نه قربانی هايی قلاده دار و نه آهنگ كنندگان خانه حرام (كعبه ) را که بركتی از پروردگارشان می خواهند و رضايتی را (از خدا طلب میکنند را در حال احرام حلال نشمارید) و وقتی  كه از احرام بيرون آمديد پس از آن شكار كنيد و دشمنی گروهی شما را به جرم وادار نكند که به كسانی كه شما را از مسجد الحرام بازداشتند تجاوز كنيد ويكديگر را بر نيكی و پرهيز گاری كمك كنيد ويكديگر را بر گناه و دشمنی كمك نكنيد وحدود خدا را رعايت كنيد قطعاً خدا در عقوبت شديد است ﴿۲

حُرِّمَتْ عَلَيْكُمُ الْمَيْتَةُ وَالدَّمُ وَلَحْمُ الْخِنزِيرِ وَمَا أُهِلَّ لِغَيْرِ اللَّـهِ بِهِ وَالْمُنْخَنِقَةُ وَالْمَوْقُوذَةُ وَالْمُتَرَدِّيَةُ وَالنَّطِيحَةُ وَمَا أَكَلَ السَّبُعُ إِلَّا مَا ذَكَّيْتُمْ وَمَا ذُبِحَ عَلَى النُّصُبِ وَأَن تَسْتَقْسِمُوا بِالْأَزْلَامِ ۚ ذَٰلِكُمْ فِسْقٌ ۗ الْيَوْمَ يَئِسَ الَّذِينَ كَفَرُوا مِن دِينِكُمْ فَلَا تَخْشَوْهُمْ وَاخْشَوْنِ ۚ الْيَوْمَ أَكْمَلْتُ لَكُمْ دِينَكُمْ وَأَتْمَمْتُ عَلَيْكُمْ نِعْمَتِي وَرَضِيتُ لَكُمُ الْإِسْلَامَ دِينًا ۚ فَمَنِ اضْطُرَّ فِي مَخْمَصَةٍ غَيْرَ مُتَجَانِفٍ لِّإِثْمٍ ۙ فَإِنَّ اللَّـهَ غَفُورٌ رَّحِيمٌ ﴿٣﴾
 بر شما حرام شد مردار وخون و گوشت خوك وآنچه را كه نام غير خدا بر آن برده شود وحیوان خفه شده و حيوان كه زير كتك مرده و حيوانی كه از بلندی پرتاب شده ومرده وحيوانی كه شاخ زده شده ومرده و آنچه را كه درندگان خورده اند مگر آنچه را كه خودتان سر ببريد وآنچه که بر(مزار بت ها) نصب شده قربانی شود (چهار چوبه هایی از طلا و نقره که برای بتها میساختند و برمزار بتها نصب میکردند وبرای آنها قربانی میکردند و از آنها حاجت میخواستند)  و آن چیزی  که با تيرهای قرعه كشی تقسيمش كنيد (خوردن همگی اینها برایتان حرام شده است و سر پیچی از) آن برای شما گناه است امروز كسانيی كه كافر شده اند از دين شما مايوس شده اند پس از آنها نترسيد واز من بترسيد امروز برای شما دين شما را به کمال رساندم و نعمتم را بر شما تمام كردم اسلام را برای شما بعنوان دين پسندیدم و هركس در مخمصه ای (تنگنایی) برای خوردن حرامها ناگزیر شود بدون آنكه (در خوردن) به گناه از حد تجاوز كند پس قطعا خدا آمرزنده مهربان است ﴿۳
يَسْأَلُونَكَ مَاذَا أُحِلَّ لَهُمْ ۖ قُلْ أُحِلَّ لَكُمُ الطَّيِّبَاتُ ۙ وَمَا عَلَّمْتُم مِّنَ الْجَوَارِحِ مُكَلِّبِينَ تُعَلِّمُونَهُنَّ مِمَّا عَلَّمَكُمُ اللَّـهُ ۖ فَكُلُوا مِمَّا أَمْسَكْنَ عَلَيْكُمْ وَاذْكُرُوا اسْمَ اللَّـهِ عَلَيْهِ ۖ وَاتَّقُوا اللَّـهَ ۚ إِنَّ اللَّـهَ سَرِيعُ الْحِسَابِ﴿٤﴾
 از تو ميپرسند چه چيز برای آنها حلال شد بگو برای شما پا كيزه ها حلال شد و آنچه به حيوانات شكاری ياد داديد (بعنوان) پرورش دهنده به آنها ياد داديد از آنچه خدا به شما ياد داد پس بخوريد از آنچه (حیوانات شکاری) برای شما نگه داشتند و نام خدا را بر آن یاد کنید و حدود خدا را رعايت كنيد قطعا خدا در حساب سريع است  ﴿۴﴾ 

الْيَوْمَ أُحِلَّ لَكُمُ الطَّيِّبَاتُ ۖ وَطَعَامُ الَّذِينَ أُوتُوا الْكِتَابَ حِلٌّ لَّكُمْ وَطَعَامُكُمْ حِلٌّ لَّهُمْ ۖ وَالْمُحْصَنَاتُ مِنَ الْمُؤْمِنَاتِ وَالْمُحْصَنَاتُ مِنَ الَّذِينَ أُوتُوا الْكِتَابَ مِن قَبْلِكُمْ إِذَا آتَيْتُمُوهُنَّ أُجُورَهُنَّ مُحْصِنِينَ غَيْرَ مُسَافِحِينَ وَلَا مُتَّخِذِي أَخْدَانٍ ۗ وَمَن يَكْفُرْ بِالْإِيمَانِ فَقَدْ حَبِطَ عَمَلُهُ وَهُوَ فِي الْآخِرَةِ مِنَ الْخَاسِرِينَ﴿٥﴾
امروز برای شما پاكيزه ها حلال شد و خوراك كسانيكه به آنها کتاب داده شد (اهل کتاب) برای شما حلال شد و غذای شما برای آنها حلال شد و زنان نجيب زنانی که منعی برای ازدواج ندارند  از مومنان و زنان عفيف که ازدواج با آنها منعی ندارد از كسانيكه قبل از شما به آنها كتاب داده شد بر شما حلال شد (میتوانید با اهل کتاب ازدواج کنید) وقتيكه مزد هايشان را به آنها پرداخت كنيد شوهران آنها باشيد نه زناكاران و نه گيرندگان مونس وهمدم و هر كس پس از ایمان آوردن كافر شود پس حتما عملش را تباه ساخته و او در آخرت از زيان دیده هاست ﴿۵

يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا إِذَا قُمْتُمْ إِلَى الصَّلَاةِ فَاغْسِلُوا وُجُوهَكُمْ وَأَيْدِيَكُمْ إِلَى الْمَرَافِقِ وَامْسَحُوا بِرُءُوسِكُمْ وَأَرْجُلَكُمْ إِلَى الْكَعْبَيْنِ ۚ وَإِن كُنتُمْ جُنُبًا فَاطَّهَّرُوا ۚ وَإِن كُنتُم مَّرْضَىٰ أَوْ عَلَىٰ سَفَرٍ أَوْ جَاءَ أَحَدٌ مِّنكُم مِّنَ الْغَائِطِ أَوْ لَامَسْتُمُ النِّسَاءَ فَلَمْ تَجِدُوا مَاءً فَتَيَمَّمُوا صَعِيدًا طَيِّبًا فَامْسَحُوا بِوُجُوهِكُمْ وَأَيْدِيكُم مِّنْهُ ۚ مَا يُرِيدُ اللَّـهُ لِيَجْعَلَ عَلَيْكُم مِّنْ حَرَجٍ وَلَـٰكِن يُرِيدُ لِيُطَهِّرَكُمْ وَلِيُتِمَّ نِعْمَتَهُ عَلَيْكُمْ لَعَلَّكُمْ تَشْكُرُونَ ﴿٦﴾ 
ای كسانيكه ايمان آورده ايد هر گاه برای نماز قيام كرديد پس صورتهايتان و دستهايتان را بسوی آرنجها بشوييد و  سرهايتان را و پاهايتان را
تا برآمدگی (در جلوی پا) مسح كنيد (مسح کردن یعنی مالیدن دست بر سر و پاها )  و اگر شما جنب بوديد پس پاكيزه شويد و اگر مريض بوديد يا بر سفر بوديد يا يكی از شما از مستراح آ‌مد يا با زنها آميزش كرديد و آب پيدا نكرديد آنگاه قصد خاكی پاکیزه كنيد و از آن (خاک) به صورتهايتان و دستهايتان بماليد خدا نمی خواهد كه بر شما سخت بگیرد و لكن می خواهد تا شما را پاك كند و برای اينكه نعمتش را بر شما تمام كند باشد که شما  تشكر كنيد ﴿۶ 
وَاذْكُرُوا نِعْمَةَ اللَّـهِ عَلَيْكُمْ وَمِيثَاقَهُ الَّذِي وَاثَقَكُم بِهِ إِذْ قُلْتُمْ سَمِعْنَا وَأَطَعْنَا ۖوَاتَّقُوا اللَّـهَ ۚ إِنَّ اللَّـهَ عَلِيمٌ بِذَاتِ الصُّدُورِ ﴿٧﴾
و نعمتش را بر شما بیاد آورید و پيمانش را كه بر اساس آن با شما پيمان بست وقتی كه گفتيد شنيديم و اطاعت كرديم وحدود خدا را رعایت کنید  قطعاً خدا به حقيقت سينه ها داناست  ﴿۷  

يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا كُونُوا قَوَّامِينَ لِلَّـهِ شُهَدَاءَ بِالْقِسْطِ ۖ وَلَا يَجْرِمَنَّكُمْ شَنَآنُ قَوْمٍ عَلَىٰ أَلَّا تَعْدِلُوا ۚ اعْدِلُوا هُوَ أَقْرَبُ لِلتَّقْوَىٰ ۖ وَاتَّقُوا اللَّـهَ ۚ إِنَّ اللَّـهَ خَبِيرٌ بِمَا تَعْمَلُونَ ﴿٨﴾
ای كسانيكه ايمان آورده ايد قيام كنندگانی برای خدا و شاهدانی برای عدالت باشید و دشمنی کردن با گروهی از مردم شما را به جرم وادار نسازد بر آنكه عدالت نكنيد عدالت كنيد كه آن برای رعايت حدود خدا نزديكتر است و حدود خدا را مراعات كنيد كه به يقين خدا به آنچه عمل می كنيد آگاه است  ﴿۸ 

وَعَدَ اللَّـهُ الَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ ۙ لَهُم مَّغْفِرَةٌ وَأَجْرٌ عَظِيمٌ ﴿٩﴾
 خدا به كسانی كه ايمان آوردند و عمل شايسته انجام دادند وعده داده که برای آنها مغفرتی و پاداشی بزرگ است ﴿۹ 

وَالَّذِينَ كَفَرُوا وَكَذَّبُوا بِآيَاتِنَا أُولَـٰئِكَ أَصْحَابُ الْجَحِيمِ ﴿١٠﴾
و كسانیكه كافر شدند و آيات ما را تكذيب كردند آنها همدمان آتش هستند ﴿۱۰ 

 يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا اذْكُرُوا نِعْمَتَ اللَّـهِ عَلَيْكُمْ إِذْ هَمَّ قَوْمٌ أَن يَبْسُطُوا إِلَيْكُمْ أَيْدِيَهُمْ فَكَفَّ أَيْدِيَهُمْ عَنكُمْ ۖ وَاتَّقُوا اللَّـهَ ۚ وَعَلَى اللَّـهِ فَلْيَتَوَكَّلِ الْمُؤْمِنُونَ ﴿١١﴾
ای كسانيكه ايمان آورديد ياد كنيد نعمت خدا را بر شما وقتی كه قومی قصد كردند كه بسوی شما دست درازی كنند و(خدا) دستانشان را از شما باز داشت و حدود خدا را رعایت کنید و مومنان بايد بر خدا توكل كنند ﴿۱۱

 وَلَقَدْ أَخَذَ اللَّـهُ مِيثَاقَ بَنِي إِسْرَائِيلَ وَبَعَثْنَا مِنْهُمُ اثْنَيْ عَشَرَ نَقِيبًا ۖ وَقَالَ اللَّـهُ إِنِّي مَعَكُمْ ۖلَئِنْ أَقَمْتُمُ الصَّلَاةَ وَآتَيْتُمُ الزَّكَاةَ وَآمَنتُم بِرُسُلِي وَعَزَّرْتُمُوهُمْ وَأَقْرَضْتُمُ اللَّـهَ قَرْضًا حَسَنًا لَّأُكَفِّرَنَّ عَنكُمْ سَيِّئَاتِكُمْ وَلَأُدْخِلَنَّكُمْ جَنَّاتٍ تَجْرِي مِن تَحْتِهَا الْأَنْهَارُ ۚ فَمَن كَفَرَ بَعْدَ ذَٰلِكَ مِنكُمْ فَقَدْ ضَلَّ سَوَاءَ السَّبِيلِ ﴿١٢﴾
 و بطور قطع خدا از بنی اسرائيل پيمان گرفت و ازآنها دوازده پيشوا بر انگيختيم وخدا گفت كه من با شما هستم اگر نماز را به پا داريد و زكات را بدهيد و به رسولانم ايمان آوريد وبه آنها ياری كنيد و اگر به خدا قرضی نيكو قرض بدهيد قطعاً از شما بديها را می برم و شما را در باغهايی داخل می كنم كه از زير آنها نهر هايی جاريست و هر كس از شما بعد از آن كافر شود پس حتماً از راه مساوی گمراه شده﴿۱۲ 
 فَبِمَا نَقْضِهِم مِّيثَاقَهُمْ لَعَنَّاهُمْ وَجَعَلْنَا قُلُوبَهُمْ قَاسِيَةً ۖ يُحَرِّفُونَ الْكَلِمَ عَن مَّوَاضِعِهِ ۙ وَنَسُوا حَظًّا مِّمَّا ذُكِّرُوا بِهِ ۚ وَلَا تَزَالُ تَطَّلِعُ عَلَىٰ خَائِنَةٍ مِّنْهُمْ إِلَّا قَلِيلًا مِّنْهُمْ ۖ فَاعْفُ عَنْهُمْ وَاصْفَحْ ۚ إِنَّ اللَّـهَ يُحِبُّ الْمُحْسِنِينَ ﴿١٣﴾
سپس به دلیل آنکه آنها پيمانشان را شكستند لعنت شان كرديم و قلبهايشان را سخت قرار داديم  معنی اصلی كلمه را از جايگاه ومعنای اصليش تغيير می دهند و فراموش كردند بهره ونصيبی از آنچه که به آن متذكر شدند و پيوسته بر خيانتی از آنها مطلع می شوی مگر تعداد كمی از آنها پس آنها را عفو كن واز آنها روی بگردان قطعاً خدا نيكو كاران را دوست دارد ﴿۱۳

وَمِنَ الَّذِينَ قَالُوا إِنَّا نَصَارَىٰ أَخَذْنَا مِيثَاقَهُمْ فَنَسُوا حَظًّا مِّمَّا ذُكِّرُوا بِهِ فَأَغْرَيْنَا بَيْنَهُمُ الْعَدَاوَةَ وَالْبَغْضَاءَ إِلَىٰ يَوْمِ الْقِيَامَةِ ۚوَسَوْفَ يُنَبِّئُهُمُ اللَّـهُ بِمَا كَانُوا يَصْنَعُونَ ﴿١٤﴾
و از كسانيكه گفتند كه ما مسيحی هستيم پيمانشان را گرفتيم سپس فراموش كردند بهره و نصيبی را که به آن متذكر شدند سپس بين آنها دشمنی وكينه را تا روز قيامت چسبانديم و بزودی خدا به آنها خبر می دهد آنچه را که می ساختند ﴿۱۴ 

يَا أَهْلَ الْكِتَابِ قَدْ جَاءَكُمْ رَسُولُنَا يُبَيِّنُ لَكُمْ كَثِيرًا مِّمَّا كُنتُمْ تُخْفُونَ مِنَ الْكِتَابِ وَيَعْفُو عَن كَثِيرٍ ۚ قَدْ جَاءَكُم مِّنَ اللَّـهِ نُورٌ وَكِتَابٌ مُّبِينٌ ﴿١٥﴾
ای اهل كتاب قطعاً برای شما رسولی آمد كه بسياری از آنچه را كه شما از كتاب مخفی می كرديد برای شما بيان می كند و از بسياری عفو می كند البته برای شما از خدا نوری و كتابی روشن آمد ﴿۱۵ 

يَهْدِي بِهِ اللَّـهُ مَنِ اتَّبَعَ رِضْوَانَهُ سُبُلَ السَّلَامِ وَيُخْرِجُهُم مِّنَ الظُّلُمَاتِ إِلَى النُّورِ بِإِذْنِهِ وَيَهْدِيهِمْ إِلَىٰ صِرَاطٍ مُّسْتَقِيمٍ ﴿١٦﴾
خدا با آن (کتاب) هر كس را كه خشنودی او را پيروی كند به راههای سلامتی هدايت می كند و آنها را با اجازه او (خدا) از تاريكيها بسوی نور بيرون ميبرد و آنها را بسوی راهی راست هدايت مي كند  ﴿۱۶

لَّقَدْ كَفَرَ الَّذِينَ قَالُوا إِنَّ اللَّـهَ هُوَ الْمَسِيحُ ابْنُ مَرْيَمَ ۚ قُلْ فَمَن يَمْلِكُ مِنَ اللَّـهِ شَيْئًا إِنْ أَرَادَ أَن يُهْلِكَ الْمَسِيحَ ابْنَ مَرْيَمَ وَأُمَّهُ وَمَن فِي الْأَرْضِ جَمِيعًا ۗ وَلِلَّـهِ مُلْكُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَمَا بَيْنَهُمَا ۚ يَخْلُقُ مَا يَشَاءُ ۚ وَاللَّـهُ عَلَىٰ كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ ﴿١٧﴾
بطور يقين كافر شدند كسانيكه گفتند كه مسیح پسر مريم اوخدا است بگو چه كسی از خدا چيزی را مالك می شود اگر بخواهد كه مسيح پسر مريم و مادرش را و هر كس كه در زمين است همگی را هلاك كند و مالكیت آسمانها وزمين و آنچه كه در ميان آندوهست مخصوص خداست آنچه را می خواهد می آفريند وخدا بر هر چيزی تواناست ﴿۱۷ 

وَقَالَتِ الْيَهُودُ وَالنَّصَارَىٰ نَحْنُ أَبْنَاءُ اللَّـهِ وَأَحِبَّاؤُهُ ۚ قُلْ فَلِمَ يُعَذِّبُكُم بِذُنُوبِكُم ۖ بَلْ أَنتُم بَشَرٌ مِّمَّنْ خَلَقَ ۚ يَغْفِرُ لِمَن يَشَاءُ وَيُعَذِّبُ مَن يَشَاءُ ۚ وَلِلَّـهِ مُلْكُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَمَا بَيْنَهُمَا ۖوَإِلَيْهِ الْمَصِيرُ ﴿١٨﴾
و يهوديان ومسيحيان گفتند كه ما فرزندان خدا و مورد علاقه او هستيم بگو پس چرا شما را به خاطر گناها نتان عذاب ميكند بلكه شما بشری هستيد از كسانی كه خلق كرده می آمرزد برای هر كس كه می خواهد و عذاب می كند هر كس را كه می خواهد و برای خداست دارايی آسمانها وزمين وآنچه ميان آن دو است و بسوي اوست بازگشت ﴿۱۸

يَا أَهْلَ الْكِتَابِ قَدْ جَاءَكُمْ رَسُولُنَا يُبَيِّنُ لَكُمْ عَلَىٰ فَتْرَةٍ مِّنَ الرُّسُلِ أَن تَقُولُوا مَا جَاءَنَا مِن بَشِيرٍ وَلَا نَذِيرٍ ۖفَقَدْ جَاءَكُم بَشِيرٌ وَنَذِيرٌ ۗ وَاللَّـهُ عَلَىٰ كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ ﴿١٩﴾
 ای اهل كتاب حتماً رسول ما بسوی شما آمد كه برای شما بيان كند بر وقفه ای از رسولان كه نگوييد بر ما بشارت دهنده ای نيامد و نه آگاهی دهنده ای(هم نیامد)پس حتماً بسوی شما بشارت دهنده و آگاهی دهنده ای آمد و خدا بر هر چيزی توانا ست﴿۱۹ 

وَإِذْ قَالَ مُوسَىٰ لِقَوْمِهِ يَا قَوْمِ اذْكُرُوا نِعْمَةَ اللَّـهِ عَلَيْكُمْ إِذْ جَعَلَ فِيكُمْ أَنبِيَاءَ وَجَعَلَكُم مُّلُوكًا وَآتَاكُم مَّا لَمْ يُؤْتِ أَحَدًا مِّنَ الْعَالَمِينَ ﴿٢٠﴾
و وقتيكه موسی به قومش گفت ای قوم ياد كنيد نعمت خدا را بر شما وقتيكه در ميان شما پيامبرانی قرار داد وشما را فرمانروایانی قرار داد و به شما داد آنچه را که به احدی از جهان ها نداد ﴿۲۰
يَا قَوْمِ ادْخُلُوا الْأَرْضَ الْمُقَدَّسَةَ الَّتِي كَتَبَ اللَّـهُ لَكُمْ وَلَا تَرْتَدُّوا عَلَىٰ أَدْبَارِكُمْ فَتَنقَلِبُوا خَاسِرِينَ ﴿٢١﴾
 ای قوم داخل شويد به سرزمين مقدسی كه خدا برای شما نوشت و رو بر نگردانید كه زیاندیده واژ گون می شويد ﴿۲۱

قَالُوا يَا مُوسَىٰ إِنَّ فِيهَا قَوْمًا جَبَّارِينَ وَإِنَّا لَن نَّدْخُلَهَا حَتَّىٰ يَخْرُجُوا مِنْهَا فَإِن يَخْرُجُوا مِنْهَا فَإِنَّا دَاخِلُونَ ﴿٢٢﴾
گفتند : ای موسی قطعاً در آن قومی گردنكش هستند و ما هرگز به آن داخل نشويم تا وقتي كه از آن بيرون روند پس هر وقت از آنجا بيرون رفتند سپس ما داخل ميشويم ﴿۲۲
قَالَ رَجُلَانِ مِنَ الَّذِينَ يَخَافُونَ أَنْعَمَ اللَّـهُ عَلَيْهِمَا ادْخُلُوا عَلَيْهِمُ الْبَابَ فَإِذَا دَخَلْتُمُوهُ فَإِنَّكُمْ غَالِبُونَ ۚ وَعَلَى اللَّـهِ فَتَوَكَّلُوا إِن كُنتُم مُّؤْمِنِينَ ﴿٢٣﴾
گفتند: دو نفر از كسانيكه ميترسيدند وخدا به آن دو نفر نعمت داده بود داخل شويد برآنها از درها و هر وقت به آن داخل شويد شما غالب هستيد و بر خدا بايد توكل كنيد اگر شما مومن هستيد﴿۲۳
قَالُوا يَا مُوسَىٰ إِنَّا لَن نَّدْخُلَهَا أَبَدًا مَّا دَامُوا فِيهَا ۖ فَاذْهَبْ أَنتَ وَرَبُّكَ فَقَاتِلَا إِنَّا هَاهُنَا قَاعِدُونَ ﴿٢٤﴾
 گفتند ای موسی ماداميكه آنها در آنجا هستند ما هرگز تا ابد به آن  داخل نمی شويم پس برو تو و پروردگارت و جنگ كنيد در حالیکه ما در اينجا نشسته ايم ﴿۲۴  
قَالَ رَبِّ إِنِّي لَا أَمْلِكُ إِلَّا نَفْسِي وَأَخِي ۖ فَافْرُقْ بَيْنَنَا وَبَيْنَ الْقَوْمِ الْفَاسِقِينَ ﴿٢٥﴾
(موسی) گفت : ای پروردگارمن٫ من غیر از خودم و برادرم مالك ( رفتارکس دیگری)  نيستم پس بين ما و بين گروه نافرمانها را جدا كن ﴿۲۵ 

قَالَ فَإِنَّهَا مُحَرَّمَةٌ عَلَيْهِمْ ۛ أَرْبَعِينَ سَنَةً ۛ يَتِيهُونَ فِي الْأَرْضِ ۚ فَلَا تَأْسَ عَلَى الْقَوْمِ الْفَاسِقِينَ ﴿٢٦﴾
 گفت البته آن (سرزمین) بر آنها چهل سال حرام شد در زمين سرگردان می شوند و بر قوم نافرمانها متاسف نباش ﴿۲۶ 

 وَاتْلُ عَلَيْهِمْ نَبَأَ ابْنَيْ آدَمَ بِالْحَقِّ إِذْ قَرَّبَا قُرْبَانًا فَتُقُبِّلَ مِنْ أَحَدِهِمَا وَلَمْ يُتَقَبَّلْ مِنَ الْآخَرِ قَالَ لَأَقْتُلَنَّكَ ۖقَالَ إِنَّمَا يَتَقَبَّلُ اللَّـهُ مِنَ الْمُتَّقِينَ ﴿٢٧﴾
 و برای آنان خبر فرزندان آدم را به حقیقت بخوان وقتی كه برای نزديكی به خدا قربانی كردند سپس از يكی از آندو پذیرفته شد  و از ديگری پذیرفته نشد گفت تو را می كشم گفت قطعاً خدا (قربانی را) از متقين قبول می كند ﴿۲۷  

لَئِن بَسَطتَ إِلَيَّ يَدَكَ لِتَقْتُلَنِي مَا أَنَا بِبَاسِطٍ يَدِيَ إِلَيْكَ لِأَقْتُلَكَ ۖ إِنِّي أَخَافُ اللَّـهَ رَبَّ الْعَالَمِينَ ﴿٢٨﴾
اگر دستت را بسوی من بگشایی كه من را بكشی من دستم را بسويی تو بازنمی کنم كه تو را بكشم به يقين من از خدا پروردگار جهان ها می ترسم ﴿۲۸ 

إِنِّي أُرِيدُ أَن تَبُوءَ بِإِثْمِي وَإِثْمِكَ فَتَكُونَ مِنْ أَصْحَابِ النَّارِ ۚ وَذَٰلِكَ جَزَاءُ الظَّالِمِينَ ﴿٢٩﴾
قطعاً می خواهم كه گناه من و گناه خودت را بر عهده بگیری سپس از همدمان آتش باشی و آن جزای ستمگران است ﴿۲۹ 

فَطَوَّعَتْ لَهُ نَفْسُهُ قَتْلَ أَخِيهِ فَقَتَلَهُ فَأَصْبَحَ مِنَ الْخَاسِرِينَ ﴿٣٠﴾
وهوای نفسش در كشتن برادرش به او كمك كرد و او را كشت و صبح كرد در حالیکه از زيان دیده ها بود﴿۳۰

فَبَعَثَ اللَّـهُ غُرَابًا يَبْحَثُ فِي الْأَرْضِ لِيُرِيَهُ كَيْفَ يُوَارِي سَوْءَةَ أَخِيهِ ۚ قَالَ يَا وَيْلَتَىٰ أَعَجَزْتُ أَنْ أَكُونَ مِثْلَ هَـٰذَا الْغُرَابِ فَأُوَارِيَ سَوْءَةَ أَخِي ۖ فَأَصْبَحَ مِنَ النَّادِمِينَ ﴿٣١﴾
و خدا كلاغی را برانگيخت كه زمين را جستجو ميكرد تا به او نشان بدهد چگونه جسد برادرش را پنهان سازد گفت ای وای بر من آيا من عاجز هستم از اینکه مانند اين كلاغ باشم كه جسد برادرم را پنهان كنم و صبح كرد در حاليكه پشيمان بود ﴿ ۳۱

مِنْ أَجْلِ ذَٰلِكَ كَتَبْنَا عَلَىٰ بَنِي إِسْرَائِيلَ أَنَّهُ مَن قَتَلَ نَفْسًا بِغَيْرِ نَفْسٍ أَوْ فَسَادٍ فِي الْأَرْضِ فَكَأَنَّمَا قَتَلَ النَّاسَ جَمِيعًا وَمَنْ أَحْيَاهَا فَكَأَنَّمَا أَحْيَا النَّاسَ جَمِيعًا ۚ وَلَقَدْ جَاءَتْهُمْ رُسُلُنَا بِالْبَيِّنَاتِ ثُمَّ إِنَّ كَثِيرًا مِّنْهُم بَعْدَ ذَٰلِكَ فِي الْأَرْضِ لَمُسْرِفُونَ ﴿٣٢﴾
به خاطر آن بر بنی اسرائيل نوشتيم كه هر كس نفسی را بكشد بدون آنكه كسی را كشته باشد یا مرتکب فسادی شده باشد مانند آنست كه تمام مردم را كشته باشد و آنكس كه او را زنده سازد مانند آنست كه تمام مردم را زنده كرده است و بطور قطع رسولان ما با دلايل روشن بسوی آنها آمدند سپس بسياری از آنها بعد از آن در زمين از حد تجاوز می كنند ﴿۳۲ 

إِنَّمَا جَزَاءُ الَّذِينَ يُحَارِبُونَ اللَّـهَ وَرَسُولَهُ وَيَسْعَوْنَ فِي الْأَرْضِ فَسَادًا أَن يُقَتَّلُوا أَوْ يُصَلَّبُوا أَوْ تُقَطَّعَ أَيْدِيهِمْ وَأَرْجُلُهُم مِّنْ خِلَافٍ أَوْ يُنفَوْا مِنَ الْأَرْضِ ۚ ذَٰلِكَ لَهُمْ خِزْيٌ فِي الدُّنْيَا ۖ وَلَهُمْ فِي الْآخِرَةِ عَذَابٌ عَظِيمٌ﴿٣٣﴾
مطمئناً كسانی كه با خدا و رسولش می جنگند و در زمين به فساد کردن تلاش میکنند  جزای آنها آنست كه كشته شوند يا بردار شوند يا دستها و پاهايشان از پشت قطع شود يا از زمین تبعيدشان كنيد آن برايشان خاری در دنياست ودر آخرت برای آنها عذابی بزرگ است ﴿۳۳

إِلَّا الَّذِينَ تَابُوا مِن قَبْلِ أَن تَقْدِرُوا عَلَيْهِمْ ۖ فَاعْلَمُوا أَنَّ اللَّـهَ غَفُورٌ رَّحِيمٌ ﴿٣٤﴾
 مگر كسانيكه قبل از آنكه بر آنها مسلط شويد توبه كردند پس بدانيد كه خدا آمرزنده و مهربان است ﴿۳۴ 

يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا اتَّقُوا اللَّـهَ وَابْتَغُوا إِلَيْهِ الْوَسِيلَةَ وَجَاهِدُوا فِي سَبِيلِهِ لَعَلَّكُمْ تُفْلِحُونَ ﴿٣٥﴾
ای كسانيكه ايمان آورده ايد حدود خدا را رعایت كنيد و بسوی او وسيله ای بجوييد (وسیله مانند صبر و نماز و روزه و دعا و جهاد وصدقه و..........) و در راه او كوشش كنيد شايد شما رستگار شويد ﴿۳۵ 

إِنَّ الَّذِينَ كَفَرُوا لَوْ أَنَّ لَهُم مَّا فِي الْأَرْضِ جَمِيعًا وَمِثْلَهُ مَعَهُ لِيَفْتَدُوا بِهِ مِنْ عَذَابِ يَوْمِ الْقِيَامَةِ مَا تُقُبِّلَ مِنْهُمْ ۖ وَلَهُمْ عَذَابٌ أَلِيمٌ ﴿٣٦﴾
به يقين كسانی كه كافر شدند اگر همه آنچه در زمين است برای آنها باشد و مانند آن با آن باشد  تا آن را برای رهايی از عذاب روز قيامت به عوض رها شدن بدهند از آنها پذیرفته نشود  و براي آنها عذابي دردناك است ﴿۳۶ 
يُرِيدُونَ أَن يَخْرُجُوا مِنَ النَّارِ وَمَا هُم بِخَارِجِينَ مِنْهَا ۖ وَلَهُمْ عَذَابٌ مُّقِيمٌ ﴿٣٧﴾
می خواهند كه از آتش خارج شوند و آنها از آن خارج شونده نيستند برای آنها عذابی پايداراست ﴿۳۷

وَالسَّارِقُ وَالسَّارِقَةُ فَاقْطَعُوا أَيْدِيَهُمَا جَزَاءً بِمَا كَسَبَا نَكَالًا مِّنَ اللَّـهِ ۗ وَاللَّـهُ عَزِيزٌ حَكِيمٌ ﴿٣٨﴾
 و مرد دزد و زن دزد پس دستهای آن دو را قطع کنید جزايی است به دلیل آنچه آند و كسب كردند درس عبرتی است از خدا و خدا عزتمند حكيم است *{  قطع دست سارق فیزیکی نیست 

در رابطه با آیه 38 سوره مائده برخلاف برداشت سنتی نظر من قطع دست دزد نیست زیرااگر منظور قطع فیزیکی دست دزد بود حتمآ خدا میگفت که از کجا باید قطع گردد با دقت کردن در آ یه 6 همین سوره برای وضو خداوند برای شستن دستها میفرماید که دستهایتان را تا آرنج بشویید یعنی حتی برای شستن حدود را معین میکند چگونه ممکن است که برای قطع کردن دست دزد به ما نگوید که دست را از کجا باید قطع کنیم چنانکه  پیروان مذاهب بسته به احادیث که آن را به پیامبر منصوب میکنند به روشهای گوناگون دست دزد را از جاهای مختلفی قطع میکنند  بعضی از انگشتان و برخی از مچ دست بعضی از آرنج و بعضی دیگر از کتف  قطع میکنند و همگی اعتقاد دارند که سنت رسول را اجرا میکنند در حالیکه در زمان رسول هرگز دست سارقی قطع نشده  
دلیل دیگر سوره یوسف در قرآن است که در آیه 31 سوره یوسف زنانی که هر کدامشان چاقویی در دست دارند با دیدن یوسف دستان خود را قطع میکنند (فقطعن ایدیهن)  چگونه این زنها دستانشان را قطع میکنند؟ البته قطع دست این زنها به گونه ای نیست که دست را از بدن جدا کرده و به کناری بیندازند قطع در قرآن به معانی دیگر غیر از بریدن آمده  به نظر من قطع در سوره مائده آیه 38 به معنی ممانعت از ادامه کار سارق و معرفی سارق به مردم است  چنانچه در فارسی آگر ما  بگوییم پای فلانی را ببر و به او اجازه نده به خانه مان بیاید  منظورمان بریدن فیزیکی پای کسی نیست و منظور ما ممانعت کردن از آمدن فرد به حریم خانه مان است  برای بررسی بیشتر اینجا کلیک کنید http://quranmoslems.blogspot.com/2010/01/blog-post_6247.html}﴿۳۸
فَمَن تَابَ مِن بَعْدِ ظُلْمِهِ وَأَصْلَحَ فَإِنَّ اللَّـهَ يَتُوبُ عَلَيْهِ ۗ إِنَّ اللَّـهَ غَفُورٌ رَّحِيمٌ ﴿٣٩﴾
و هركس بعد از ستمش توبه كند و اصلاح كند پس خدا توبه اش را می پذيرد قطعا خدا آمرزنده ای مهربان است ﴿۳۹ 

أَلَمْ تَعْلَمْ أَنَّ اللَّـهَ لَهُ مُلْكُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ يُعَذِّبُ مَن يَشَاءُ وَيَغْفِرُ لِمَن يَشَاءُ ۗ وَاللَّـهُ عَلَىٰ كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ ﴿٤٠﴾
آيا نمی دانی كه خدا دارايی آسمانها و زمين برای اوست عذاب میكند آنكس را كه می خواهد و برای آنكس كه می خواهد می آمرزد و خدا بر هر چيزی تواناست ﴿۴۰ 

 يَا أَيُّهَا الرَّسُولُ لَا يَحْزُنكَ الَّذِينَ يُسَارِعُونَ فِي الْكُفْرِ مِنَ الَّذِينَ قَالُوا آمَنَّا بِأَفْوَاهِهِمْ وَلَمْ تُؤْمِن قُلُوبُهُمْ ۛ وَمِنَ الَّذِينَ هَادُوا ۛ سَمَّاعُونَ لِلْكَذِبِ سَمَّاعُونَ لِقَوْمٍ آخَرِينَ لَمْ يَأْتُوكَ ۖ يُحَرِّفُونَ الْكَلِمَ مِن بَعْدِ مَوَاضِعِهِ ۖ يَقُولُونَ إِنْ أُوتِيتُمْ هَـٰذَا فَخُذُوهُ وَإِن لَّمْ تُؤْتَوْهُ فَاحْذَرُوا ۚوَمَن يُرِدِ اللَّـهُ فِتْنَتَهُ فَلَن تَمْلِكَ لَهُ مِنَ اللَّـهِ شَيْئًا ۚ أُولَـٰئِكَ الَّذِينَ لَمْ يُرِدِ اللَّـهُ أَن يُطَهِّرَ قُلُوبَهُمْ ۚ لَهُمْ فِي الدُّنْيَا خِزْيٌ ۖ وَلَهُمْ فِي الْآخِرَةِ عَذَابٌ عَظِيمٌ ﴿٤١﴾
ای رسول تو را محزون نكند كسانی كه در كفر شتاب می كنند از كسانی كه با دهانهايشان گفتند ايمان آورده ايم ولی قلبهايشان ايمان نياورده واز كسانی كه يهودی هستند شنونده ای برای دروغ و شنواننده برای قوم ديگری كه هنوزپیش تو نيامده اند كلام را از مكانش تحريف می كنند می گويند اگر اين  به شما داده شد پس آن را بگيريد واگر آن را داده نشديد پس دوری كنيد و هر كس را كه بخواهد خدا او را درفتنه می افکند  و هرگز مالك چيزی از خدا برای او نيستی آنها كسانی هستند كه خدا نخواسته است كه برای آنها قلبهايشان را پاك سازد در دنيا خواری است و در آخرت برای آنها عذابی بزرگ است ﴿۴۱ 

سَمَّاعُونَ لِلْكَذِبِ أَكَّالُونَ لِلسُّحْتِ ۚ فَإِن جَاءُوكَ فَاحْكُم بَيْنَهُمْ أَوْ أَعْرِضْ عَنْهُمْ ۖ وَإِن تُعْرِضْ عَنْهُمْ فَلَن يَضُرُّوكَ شَيْئًا ۖ وَإِنْ حَكَمْتَ فَاحْكُم بَيْنَهُم بِالْقِسْطِ ۚ إِنَّ اللَّـهَ يُحِبُّ الْمُقْسِطِينَ﴿٤٢﴾
برای دروغ بسيار شنونده هستند برای مال حرام بسيار خورنده هستند و اگر سويت آمدند پس ميان آنها حكم كن يا از آنان روی برگردان واگر از آنها رویگردان شوی هرگز چيزی را به تو ضرر نميرسانند واگر حكم كردی پس بين آنان به دادگری حكم كن قطعاً خدا دادگران را دوست دارد ﴿۴۲ 

وَكَيْفَ يُحَكِّمُونَكَ وَعِندَهُمُ التَّوْرَاةُ فِيهَا حُكْمُ اللَّـهِ ثُمَّ يَتَوَلَّوْنَ مِن بَعْدِ ذَٰلِكَ ۚ وَمَا أُولَـٰئِكَ بِالْمُؤْمِنِينَ ﴿٤٣﴾
و چگونه حكم تو را قبول كنند در حاليكه تورات نزد آنها ست كه در آن حكم خداست سپس بعد از آن روی بر می تابند و نيستند مومنان  ﴿۴۳  

إِنَّا أَنزَلْنَا التَّوْرَاةَ فِيهَا هُدًى وَنُورٌ ۚ يَحْكُمُ بِهَا النَّبِيُّونَ الَّذِينَ أَسْلَمُوا لِلَّذِينَ هَادُوا وَالرَّبَّانِيُّونَ وَالْأَحْبَارُ بِمَا اسْتُحْفِظُوا مِن كِتَابِ اللَّـهِ وَكَانُوا عَلَيْهِ شُهَدَاءَ ۚ فَلَا تَخْشَوُا النَّاسَ وَاخْشَوْنِ وَلَا تَشْتَرُوا بِآيَاتِي ثَمَنًا قَلِيلًا ۚ وَمَن لَّمْ يَحْكُم بِمَا أَنزَلَ اللَّـهُ فَأُولَـٰئِكَ هُمُ الْكَافِرُونَ﴿٤٤﴾
بطور يقين ما تورات را فرستاديم در آن هدايت و نوری است كه پيامبران توسط آن حكم ميكنند كسانی كه اسلام آوردند برای كسانی كه هدایت شدند و خدا پرستان و پيشوايان دين به آنچه خواسته شد از آنها كه از كتاب خدا محافظت كنند در حالیکه بر آن شاهدان بودند پس از مردم نترسيد و از من بترسيد و آيات من را به بهايی كم نفروشيد و هركس به آنچه خدا نازل کرده است حكم نكند پس آنها كافر هستند  ﴿۴۴ 

وَكَتَبْنَا عَلَيْهِمْ فِيهَا أَنَّ النَّفْسَ بِالنَّفْسِ وَالْعَيْنَ بِالْعَيْنِ وَالْأَنفَ بِالْأَنفِ وَالْأُذُنَ بِالْأُذُنِ وَالسِّنَّ بِالسِّنِّ وَالْجُرُوحَ قِصَاصٌ ۚفَمَن تَصَدَّقَ بِهِ فَهُوَ كَفَّارَةٌ لَّهُ ۚ وَمَن لَّمْ يَحْكُم بِمَا أَنزَلَ اللَّـهُ فَأُولَـٰئِكَ هُمُ الظَّالِمُونَ ﴿٤٥﴾
و برای آنها در آن (تورات ) نوشتيم كه جان در برابر جان وچشم در برابر چشم و بينی در برابر بينی و گوش در برابر گوش ودندان در برابر دندان و برای زخمها تلافی است پس هر كس آن را صدقه كند (از قصاص در گذرد) سپس او پاك گرداننده گناهان برای اوست و هر كس بر اساس آنچه خدا نازل كرده است حكم نكند پس آنها ستمگران هستند ﴿۴۵ 

وَقَفَّيْنَا عَلَىٰ آثَارِهِم بِعِيسَى ابْنِ مَرْيَمَ مُصَدِّقًا لِّمَا بَيْنَ يَدَيْهِ مِنَ التَّوْرَاةِ ۖ وَآتَيْنَاهُ الْإِنجِيلَ فِيهِ هُدًى وَنُورٌ وَمُصَدِّقًا لِّمَا بَيْنَ يَدَيْهِ مِنَ التَّوْرَاةِ وَهُدًى وَمَوْعِظَةً لِّلْمُتَّقِينَ ﴿٤٦﴾
و بر تاريخ آنها عيسی پسر مريم را ترجیح دادیم  تصديق كننده ای بر آنچه از تورات در حضور اوست و به او انجيل را داديم كه در آن هدايت و نور است و تصديق كننده ای بر آنچه از تورات در حضور اوست و هدايت و پند و اندرزی برای رعايت كنندگان ﴿۴۶ 

وَلْيَحْكُمْ أَهْلُ الْإِنجِيلِ بِمَا أَنزَلَ اللَّـهُ فِيهِ ۚ وَمَن لَّمْ يَحْكُم بِمَا أَنزَلَ اللَّـهُ فَأُولَـٰئِكَ هُمُ الْفَاسِقُونَ ﴿٤٧﴾
و اهل انجيل بايد بر اساس آنچه خدا در آن نازل كرده حكم كنند و هركس به آنچه خدا نازل كرده حكم نكند پس آنها گمراه هستند﴿۴۷ 

وَأَنزَلْنَا إِلَيْكَ الْكِتَابَ بِالْحَقِّ مُصَدِّقًا لِّمَا بَيْنَ يَدَيْهِ مِنَ الْكِتَابِ وَمُهَيْمِنًا عَلَيْهِ ۖ فَاحْكُم بَيْنَهُم بِمَا أَنزَلَ اللَّـهُ ۖوَلَا تَتَّبِعْ أَهْوَاءَهُمْ عَمَّا جَاءَكَ مِنَ الْحَقِّ ۚ لِكُلٍّ جَعَلْنَا مِنكُمْ شِرْعَةً وَمِنْهَاجًا ۚ وَلَوْ شَاءَ اللَّـهُ لَجَعَلَكُمْ أُمَّةً وَاحِدَةً وَلَـٰكِن لِّيَبْلُوَكُمْ فِي مَا آتَاكُمْ ۖ فَاسْتَبِقُوا الْخَيْرَاتِ ۚ إِلَى اللَّـهِ مَرْجِعُكُمْ جَمِيعًا فَيُنَبِّئُكُم بِمَا كُنتُمْ فِيهِ تَخْتَلِفُونَ ﴿٤٨﴾
و بسوی تو كتاب را به حق فرستاديم تصديق كننده ای به آنچه در حضور آن است از كتاب و نگهبانی بر آن (کتاب) پس ميان آنها حكم كن بر اساس آنچه خدا نازل كرده از آنچه برای تو از حقيقت آمد و از هوس هايشان پيروی نكن. برای هر يك از شما روشن گری و راه آشكاری را قرار داديم و اگر خدا می خواست قطعاً شما را امتی واحد قرار ميداد وليكن تا شما را دررنج افکند در آنچه به شما داده است پس در خوبيها مسابقه دهيد بسوی خداست بازگشت شما همگی و آگاه كند شما را به آنچه در آن اختلاف می كرديد 2* ﴿۴۸

وَأَنِ احْكُم بَيْنَهُم بِمَا أَنزَلَ اللَّـهُ وَلَا تَتَّبِعْ أَهْوَاءَهُمْ وَاحْذَرْهُمْ أَن يَفْتِنُوكَ عَن بَعْضِ مَا أَنزَلَ اللَّـهُ إِلَيْكَ ۖ فَإِن تَوَلَّوْا فَاعْلَمْ أَنَّمَا يُرِيدُ اللَّـهُ أَن يُصِيبَهُم بِبَعْضِ ذُنُوبِهِمْ ۗ وَإِنَّ كَثِيرًا مِّنَ النَّاسِ لَفَاسِقُونَ ﴿٤٩﴾
 و آنكه ميان آنها حكم كن بر اساس آنچه خدا نازل کرده وازهوا هايشان پیروی  نكن و مراقب آنها باش تا تو را به فتنه نيندارند از بعضی از آنچه را كه خدا بسوی تو نازل كرده واگر روی گرداندند بدانكه حتما خدا می خواهد كه به (سزای ) بعضی از گناهانشان برساندشان و قطعاً بسياری از مردم گمراهند  ﴿۴۹  

أَفَحُكْمَ الْجَاهِلِيَّةِ يَبْغُونَ ۚ وَمَنْ أَحْسَنُ مِنَ اللَّـهِ حُكْمًا لِّقَوْمٍ يُوقِنُونَ﴿٥٠﴾
آيا حكم جاهليت را می خوا هند و چه كسی بهتر از خداست در حكم دادن برای قومی كه يقين دارند ﴿۵۰

 يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لَا تَتَّخِذُوا الْيَهُودَ وَالنَّصَارَىٰ أَوْلِيَاءَ ۘبَعْضُهُمْ أَوْلِيَاءُ بَعْضٍ ۚ وَمَن يَتَوَلَّهُم مِّنكُمْ فَإِنَّهُ مِنْهُمْ ۗ إِنَّ اللَّـهَ لَا يَهْدِي الْقَوْمَ الظَّالِمِينَ ﴿٥١﴾
 ای كسانی كه ايمان آورديد يهود و نصاری را بعنوان سر پرستانی نگيريد بعضی از آنان سر پرستان بعضی دیگر هستند و هر كس از شما آنها را سر پرست خود قرار دهد پس قطعاً او از آنهاست و يقيناً خدا قوم ظالمان را هدايت نمی كند ﴿۵۱ 

فَتَرَى الَّذِينَ فِي قُلُوبِهِم مَّرَضٌ يُسَارِعُونَ فِيهِمْ يَقُولُونَ نَخْشَىٰ أَن تُصِيبَنَا دَائِرَةٌ ۚ فَعَسَى اللَّـهُ أَن يَأْتِيَ بِالْفَتْحِ أَوْ أَمْرٍ مِّنْ عِندِهِ فَيُصْبِحُوا عَلَىٰ مَا أَسَرُّوا فِي أَنفُسِهِمْ نَادِمِينَ ﴿٥٢﴾
تو كسانی را می بينی كه در قلبهايشان مرض است در(دوستی) آنها مي شتابند می گويند می ترسيم كه گرفتاری به ما برسد (و به آنها نیاز پیدا کنیم) وممكن است كه خدا پيروزی يا كاری از پيش خودش را (برای مومنان) پیش بياورد تا صبح كنند بر آنچه درون خودشان مخفی می كردند پشيمانان﴿۵۲ 

وَيَقُولُ الَّذِينَ آمَنُوا أَهَـٰؤُلَاءِ الَّذِينَ أَقْسَمُوا بِاللَّـهِ جَهْدَ أَيْمَانِهِمْ ۙ إِنَّهُمْ لَمَعَكُمْ ۚ حَبِطَتْ أَعْمَالُهُمْ فَأَصْبَحُوا خَاسِرِينَ ﴿٥٣﴾
و كسانی كه ايمان آوردند می گويند آيا اينها هستند كسانی كه قسم خوردند به خدا شديد ترين قسم هايشان را كه حتماً با شما هستند كارهايشان تباه شد و صبح كردند زيانكاران ﴿۵۳ 

يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا مَن يَرْتَدَّ مِنكُمْ عَن دِينِهِ فَسَوْفَ يَأْتِي اللَّـهُ بِقَوْمٍ يُحِبُّهُمْ وَيُحِبُّونَهُ أَذِلَّةٍ عَلَى الْمُؤْمِنِينَ أَعِزَّةٍ عَلَى الْكَافِرِينَ يُجَاهِدُونَ فِي سَبِيلِ اللَّـهِ وَلَا يَخَافُونَ لَوْمَةَ لَائِمٍ ۚذَٰلِكَ فَضْلُ اللَّـهِ يُؤْتِيهِ مَن يَشَاءُ ۚ وَاللَّـهُ وَاسِعٌ عَلِيمٌ ﴿٥٤﴾
ای كسانی كه ايمان آورديد هر كس از شما از  دينش مرتد شود پس بزودی خدا قومی را می آورد كه دوستشان دارد و آنها هم دوستش دارند٫ فروتن هستند٫ برابر مومنان نيرومند هستند٫ برابر كافران در راه خدا کوشش می كنند و از سرزنش سرزنشگر نمی ترسند آن است نعمت خداوند كه آن را به هركس كه می خواهد ميدهد و خدا وسعت دهنده داناست ﴿۵۴

إِنَّمَا وَلِيُّكُمُ اللَّـهُ وَرَسُولُهُ وَالَّذِينَ آمَنُوا الَّذِينَ يُقِيمُونَ الصَّلَاةَ وَيُؤْتُونَ الزَّكَاةَ وَهُمْ رَاكِعُونَ ﴿٥٥﴾
 قطع و يقين بدانيد كه تنها خدا ولی شما و رسولش و كساني است كه ايمان آوردند  كسانی كه نماز را بپا می دارند و زكات می دهند و آنها ركوع گذارهستند {ولایت فقط مخصوص خداست 


إِنَّمَا وَلِيُّكُمُ اللّهُ وَرَسُولُهُ وَالَّذِينَ آمَنُواْ الَّذِينَ يُقِيمُونَ الصَّلاَةَ وَيُؤْتُونَ الزَّكَاةَ وَهُمْ رَاكِعُونَ [المائدة : ۵۵]
وَمَن يَتَوَلَّ اللَّـهَ وَرَسُولَهُ وَالَّذِينَ آمَنُوا فَإِنَّ حِزْبَ اللَّـهِ هُمُ الْغَالِبُونَ ﴿٥٦﴾
و هر كس از خدا و رسولش و كسانی كه ايمان دارند رو بگرداند پس قطعاً گروه خدا آنها پيروز هستند ﴿۵۶

يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لَا تَتَّخِذُوا الَّذِينَ اتَّخَذُوا دِينَكُمْ هُزُوًا وَلَعِبًا مِّنَ الَّذِينَ أُوتُوا الْكِتَابَ مِن قَبْلِكُمْ وَالْكُفَّارَ أَوْلِيَاءَ ۚ وَاتَّقُوا اللَّـهَ إِن كُنتُم مُّؤْمِنِينَ ﴿٥٧﴾
 ای كسانی كه ايمان داريد كسانی را كه دين شما را به تمسخر و بازيچه می گيرند از كسانی كه قبل از شما به آنها كتاب داده شد و كافران را سر پرست خود نگيريد و حدود خدا را رعایت كنيد اگر شما مومن هستيد ﴿۵۷

وَإِذَا نَادَيْتُمْ إِلَى الصَّلَاةِ اتَّخَذُوهَا هُزُوًا وَلَعِبًا ۚ ذَٰلِكَ بِأَنَّهُمْ قَوْمٌ لَّا يَعْقِلُونَ ﴿٥٨﴾
و وقتی كه صدا كنيد بسوی نماز آن را به تمسخر و بازيچه می گيرند آن به آن دليل است كه آنها قومی بدون عقل هستند﴿۵۸ 

قُلْ يَا أَهْلَ الْكِتَابِ هَلْ تَنقِمُونَ مِنَّا إِلَّا أَنْ آمَنَّا بِاللَّـهِ وَمَا أُنزِلَ إِلَيْنَا وَمَا أُنزِلَ مِن قَبْلُ وَأَنَّ أَكْثَرَكُمْ فَاسِقُونَ﴿٥٩﴾
بگو ای اهل كتاب آيا از ما انتقام می كشيد غیر از آنكه به خدا ايمان آورده ايم و آنچه به سوی ما نازل شد وآنچه از قبل نازل شده است (نیز ایمان آورده ایم) ؟ و قطعاً بسياری از شما گمراه هستند ﴿۵۹ 

قُلْ هَلْ أُنَبِّئُكُم بِشَرٍّ مِّن ذَٰلِكَ مَثُوبَةً عِندَ اللَّـهِ ۚ مَن لَّعَنَهُ اللَّـهُ وَغَضِبَ عَلَيْهِ وَجَعَلَ مِنْهُمُ الْقِرَدَةَ وَالْخَنَازِيرَ وَعَبَدَ الطَّاغُوتَ ۚ أُولَـٰئِكَ شَرٌّ مَّكَانًا وَأَضَلُّ عَن سَوَاءِ السَّبِيلِ ﴿٦٠﴾
بگو آيا به شما بد تر از آن کیفر را خبر بدهم ؟ در پيشگاه  خداوند كسی است كه خدا دورش كرده و بر او خشم گرفته و از آنها بوزينه ها و خوكهايی قرار داده  و كسی است كه بندگی طغیا نگر  را كرده ٫آنها بدترينها در مكان هستند وگمراهترين ها از راه عدالت میباشند ﴿۶۰ 

وَإِذَا جَاءُوكُمْ قَالُوا آمَنَّا وَقَد دَّخَلُوا بِالْكُفْرِ وَهُمْ قَدْ خَرَجُوا بِهِ ۚ وَاللَّـهُ أَعْلَمُ بِمَا كَانُوا يَكْتُمُونَ ﴿٦١﴾
و هر وقت پیش شما بيايند می گويند ايمان آورديم و در حالی كه با كفر وارد شدند وآنها حتماً با آن (کفر) خارج می شوند و خدا به آنچه پنهان می كردند داناست ﴿۶۱ 
وَتَرَىٰ كَثِيرًا مِّنْهُمْ يُسَارِعُونَ فِي الْإِثْمِ وَالْعُدْوَانِ وَأَكْلِهِمُ السُّحْتَ ۚ لَبِئْسَ مَا كَانُوا يَعْمَلُونَ ﴿٦٢﴾
 و بسياری از آنان را می بينی كه در گناه و ستم می شتابند و مال حرام خوردنشان را (هم میبینی) چه بد بود آنچه بودند عمل می كردند ﴿۶۲  
لَوْلَا يَنْهَاهُمُ الرَّبَّانِيُّونَ وَالْأَحْبَارُ عَن قَوْلِهِمُ الْإِثْمَ وَأَكْلِهِمُ السُّحْتَ ۚ لَبِئْسَ مَا كَانُوا يَصْنَعُونَ ﴿٦٣﴾
چرا خدا شناسان و پيشوايان دينی آنها را از گفتارشان به ستم و مال حرام خورد نشان نهی نمی كنند چه بد است آنچه را می ساختند ﴿۶۳  

وَقَالَتِ الْيَهُودُ يَدُ اللَّـهِ مَغْلُولَةٌ ۚ غُلَّتْ أَيْدِيهِمْ وَلُعِنُوا بِمَا قَالُوا ۘ بَلْ يَدَاهُ مَبْسُوطَتَانِ يُنفِقُ كَيْفَ يَشَاءُ ۚ وَلَيَزِيدَنَّ كَثِيرًا مِّنْهُم مَّا أُنزِلَ إِلَيْكَ مِن رَّبِّكَ طُغْيَانًا وَكُفْرًا ۚ وَأَلْقَيْنَا بَيْنَهُمُ الْعَدَاوَةَ وَالْبَغْضَاءَ إِلَىٰ يَوْمِ الْقِيَامَةِ ۚ كُلَّمَا أَوْقَدُوا نَارًا لِّلْحَرْبِ أَطْفَأَهَا اللَّـهُ ۚ وَيَسْعَوْنَ فِي الْأَرْضِ فَسَادًا ۚوَاللَّـهُ لَا يُحِبُّ الْمُفْسِدِينَ ﴿٦٤﴾
يهود گفتند دست خدا بسته است دستانشان بسته شد و(از خدا) دور شدند به دلیل آنچه گفتند بلكه دستانش باز است خرج می كند هر طور كه می خواهد و قطعاً  آنچه بسوی تو از پروردگارت نازل شده برای بسياری از آنها موجب فزونی سركشی و كفر است و بين آنها تا روز قيامت تجاوز ودشمنی را افكنديم هر وقت برای جنگ آتش روشن كنند خدا خاموشش می كند و در زمين به فساد می کوشند  و خدا فاسدان را دوست ندارد ﴿۶۴  

وَلَوْ أَنَّ أَهْلَ الْكِتَابِ آمَنُوا وَاتَّقَوْا لَكَفَّرْنَا عَنْهُمْ سَيِّئَاتِهِمْ وَلَأَدْخَلْنَاهُمْ جَنَّاتِ النَّعِيمِ ﴿٦٥﴾
و اگر اهل كتاب ايمان می آوردند و رعايت می كردند قطعاً گناهانشان را از آنها می زدودیم و حتماً آنها را به باغهای نعمت ها داخل می گردانديم ﴿۶۵ 

وَلَوْ أَنَّهُمْ أَقَامُوا التَّوْرَاةَ وَالْإِنجِيلَ وَمَا أُنزِلَ إِلَيْهِم مِّن رَّبِّهِمْ لَأَكَلُوا مِن فَوْقِهِمْ وَمِن تَحْتِ أَرْجُلِهِم ۚ مِّنْهُمْ أُمَّةٌ مُّقْتَصِدَةٌ ۖ وَكَثِيرٌ مِّنْهُمْ سَاءَ مَا يَعْمَلُونَ ﴿٦٦﴾
 و اگر آنها تورات وانجيل و آنچه بسوی آنها فرستاده شد را بر پا می داشتند قطعاً از بالای سرشان واز زير پا هايشان (روزی) می خوردند از آنان امتی ميانه رو هستند و بسياری از آنها بد عمل ميكنند ﴿۶۶  

 يَا أَيُّهَا الرَّسُولُ بَلِّغْ مَا أُنزِلَ إِلَيْكَ مِن رَّبِّكَ ۖ وَإِن لَّمْ تَفْعَلْ فَمَا بَلَّغْتَ رِسَالَتَهُ ۚ وَاللَّـهُ يَعْصِمُكَ مِنَ النَّاسِ ۗ إِنَّ اللَّـهَ لَا يَهْدِي الْقَوْمَ الْكَافِرِينَ ﴿٦٧﴾
ای رسول آنچه را بسوی تو از پروردگارت نازل شد ابلاغ كن و اگر نكنی رسالت او (خدا)  را ابلاغ نكرده ای و خدا تو را در برابر مردم محافظت نمی کند قطعاً خدا قوم كافران را هدايت نمی كند ﴿۶۷  

قُلْ يَا أَهْلَ الْكِتَابِ لَسْتُمْ عَلَىٰ شَيْءٍ حَتَّىٰ تُقِيمُوا التَّوْرَاةَ وَالْإِنجِيلَ وَمَا أُنزِلَ إِلَيْكُم مِّن رَّبِّكُمْ ۗ وَلَيَزِيدَنَّ كَثِيرًا مِّنْهُم مَّا أُنزِلَ إِلَيْكَ مِن رَّبِّكَ طُغْيَانًا وَكُفْرًا ۖ فَلَا تَأْسَ عَلَى الْقَوْمِ الْكَافِرِينَ ﴿٦٨﴾
بگو ای اهل كتاب بر چيزی نيستيد تا وقتی كه تورات و انجيل را بر پا داريد و آنچه را که از پروردگارتان بسوی شما نازل شده و قطعاً

آنچه بسوی تو از پروردگارت فرستاده شد سرکشی وكفر بسياری از آنها را افزايش می دهد پس بر قوم كافران تاسف نخور﴿۶۸  
إِنَّ الَّذِينَ آمَنُوا وَالَّذِينَ هَادُوا وَالصَّابِئُونَ وَالنَّصَارَىٰ مَنْ آمَنَ بِاللَّـهِ وَالْيَوْمِ الْآخِرِ وَعَمِلَ صَالِحًا فَلَا خَوْفٌ عَلَيْهِمْ وَلَا هُمْ يَحْزَنُونَ ﴿٦٩﴾
قطعاً كسانی كه ايمان آوردند و كسانی كه يهودی شدند و صابی ها و نصرانی ها هر كس كه بخدا و روز آخر ايمان آورد و عمل شايسته كرد پس ترسی بر انها نيست و اندوهگين نشوند ﴿۶۹ 

لَقَدْ أَخَذْنَا مِيثَاقَ بَنِي إِسْرَائِيلَ وَأَرْسَلْنَا إِلَيْهِمْ رُسُلًا ۖ كُلَّمَا جَاءَهُمْ رَسُولٌ بِمَا لَا تَهْوَىٰ أَنفُسُهُمْ فَرِيقًا كَذَّبُوا وَفَرِيقًا يَقْتُلُونَ ﴿٧٠﴾
البته از بنی اسرائيل پیمان گرفتيم و بسوی آنها رسولانی فرستاديم هر وقت رسولی برایشان می آمد كه مخالف هوسهای آنها بود گروهی را تكذيب كردند و گروهی را كشتند ﴿۷۰  

وَحَسِبُوا أَلَّا تَكُونَ فِتْنَةٌ فَعَمُوا وَصَمُّوا ثُمَّ تَابَ اللَّـهُ عَلَيْهِمْ ثُمَّ عَمُوا وَصَمُّوا كَثِيرٌ مِّنْهُمْ ۚ وَاللَّـهُ بَصِيرٌ بِمَا يَعْمَلُونَ ﴿٧١﴾
و(پیش خود) حساب كردند كه ديگر گمراه نمیشوند سپس كور شدند و كر شدند سپس خدا بر آنها بازگشت و بسياری از آنها كور شدند و خدا به آنچه ميكنند بيناست ﴿۷۱ 

لَقَدْ كَفَرَ الَّذِينَ قَالُوا إِنَّ اللَّـهَ هُوَ الْمَسِيحُ ابْنُ مَرْيَمَ ۖ وَقَالَ الْمَسِيحُ يَا بَنِي إِسْرَائِيلَ اعْبُدُوا اللَّـهَ رَبِّي وَرَبَّكُمْ ۖ إِنَّهُ مَن يُشْرِكْ بِاللَّـهِ فَقَدْ حَرَّمَ اللَّـهُ عَلَيْهِ الْجَنَّةَ وَمَأْوَاهُ النَّارُ ۖ وَمَا لِلظَّالِمِينَ مِنْ أَنصَارٍ﴿٧٢﴾
 قطعاً و يقيناً كسانی كه گفتند خدا او پسر مريم است كافر شدند و اين در حاليست كه مسيح گفت ای بنی اسرائيل خدایی را كه پروردگار من و پروردگار شماست بندگی كنيد و بدانيد كه هر كس با خدا كسی را شريك بگرداند  البته خدا برای او بهشت را حرام كرده است و جايگاهش آتش است و برای ستمكاران ياورانی نيست  ﴿۷۲ 

لَّقَدْ كَفَرَ الَّذِينَ قَالُوا إِنَّ اللَّـهَ ثَالِثُ ثَلَاثَةٍ ۘ وَمَا مِنْ إِلَـٰهٍ إِلَّا إِلَـٰهٌ وَاحِدٌ ۚ وَإِن لَّمْ يَنتَهُوا عَمَّا يَقُولُونَ لَيَمَسَّنَّ الَّذِينَ كَفَرُوا مِنْهُمْ عَذَابٌ أَلِيمٌ ﴿٧٣﴾
 بطور حتم كسانی كه گفتند كه خدا سومين است كافر هستند در حاليكه خدايی نيست مگر خدای واحد و اگر از آنچه كه می گويند دست نكشند قطعاً به كسانی از آنها كه كافر هستند عذابی دردنا ك می رسد ﴿۷۳  

أَفَلَا يَتُوبُونَ إِلَى اللَّـهِ وَيَسْتَغْفِرُونَهُ ۚوَاللَّـهُ غَفُورٌ رَّحِيمٌ ﴿٧٤﴾
آيا بسوی خدا توبه نمی كنند واز او آمرزش نمی خواهند و خدا آمرزنده مهربان است﴿۷۴  

مَّا الْمَسِيحُ ابْنُ مَرْيَمَ إِلَّا رَسُولٌ قَدْ خَلَتْ مِن قَبْلِهِ الرُّسُلُ وَأُمُّهُ صِدِّيقَةٌ ۖ كَانَا يَأْكُلَانِ الطَّعَامَ ۗ انظُرْ كَيْفَ نُبَيِّنُ لَهُمُ الْآيَاتِ ثُمَّ انظُرْ أَنَّىٰ يُؤْفَكُونَ ﴿٧٥﴾
مسيح پسر مريم غیر از رسولی نيست كه البته قبل از او رسولانی درگذشته اند (مرده اند) ومادرش راستگو بود آندو غذا می خوردند بنگر كه چگونه آيات را برايشان بيان می كنيم و نگاه كن چگونه دروغ می گويند ﴿۷۵ 

قُلْ أَتَعْبُدُونَ مِن دُونِ اللَّـهِ مَا لَا يَمْلِكُ لَكُمْ ضَرًّا وَلَا نَفْعًا ۚ وَاللَّـهُ هُوَ السَّمِيعُ الْعَلِيمُ ﴿٧٦﴾
 بگو آيا غير از خداوند عبادت می كنيد آنچیز هایی را كه مالك نفع و ضرری برای شما نيستند وخدا او شنوايی داناست ﴿۷۶  

قُلْ يَا أَهْلَ الْكِتَابِ لَا تَغْلُوا فِي دِينِكُمْ غَيْرَ الْحَقِّ وَلَا تَتَّبِعُوا أَهْوَاءَ قَوْمٍ قَدْ ضَلُّوا مِن قَبْلُ وَأَضَلُّوا كَثِيرًا وَضَلُّوا عَن سَوَاءِ السَّبِيلِ ﴿٧٧﴾
بگو ای اهل كتاب در دين خودتان به ناحق غلوّ نكنيد و هوسهای قومی كه از قبل گمراه شده اند را پيروی نكنيد و بسياری را از راه مساوات گمراه كردند ﴿۷۷  
لُعِنَ الَّذِينَ كَفَرُوا مِن بَنِي إِسْرَائِيلَ عَلَىٰ لِسَانِ دَاوُودَ وَعِيسَى ابْنِ مَرْيَمَ ۚ ذَٰلِكَ بِمَا عَصَوا وَّكَانُوا يَعْتَدُونَ ﴿٧٨﴾
كسانی كه از بنی اسرائيل كافر شدند بر زبان داوود و عيسی پسر مريم لعنت شدند٫ به دلیل آنکه عصيان كردند و تجاوز می كردند ﴿۷۸ 

كَانُوا لَا يَتَنَاهَوْنَ عَن مُّنكَرٍ فَعَلُوهُ ۚ لَبِئْسَ مَا كَانُوا يَفْعَلُونَ ﴿٧٩﴾
از منكری كه انجامش می دادند دست نمی كشيدند چه زشت بود آنچه انجامش می دادند ﴿۷۹ 

تَرَىٰ كَثِيرًا مِّنْهُمْ يَتَوَلَّوْنَ الَّذِينَ كَفَرُوا ۚ لَبِئْسَ مَا قَدَّمَتْ لَهُمْ أَنفُسُهُمْ أَن سَخِطَ اللَّـهُ عَلَيْهِمْ وَفِي الْعَذَابِ هُمْ خَالِدُونَ ﴿٨٠﴾
 بسياری از آنها را می بينی كسانی را كه كافر شده اند را به سرپرستی می گيرند بد است آنچه را نفوسشان برايشان پیش پیش فرستاد كه خدا بر آنها خشمگين شد و در عذاب  اقامت میگزینند  ﴿۸۰ 

وَلَوْ كَانُوا يُؤْمِنُونَ بِاللَّـهِ وَالنَّبِيِّ وَمَا أُنزِلَ إِلَيْهِ مَا اتَّخَذُوهُمْ أَوْلِيَاءَ وَلَـٰكِنَّ كَثِيرًا مِّنْهُمْ فَاسِقُونَ ﴿٨١﴾
اگر به خدا و پيامبر و آنچه بسوی او نازل شد ايمان می آوردند . آنها را به سرپرستی نمی گرفتند وليكن بسياری از آنها گمراهند﴿۸۱  

لَتَجِدَنَّ أَشَدَّ النَّاسِ عَدَاوَةً لِّلَّذِينَ آمَنُوا الْيَهُودَ وَالَّذِينَ أَشْرَكُوا ۖ وَلَتَجِدَنَّ أَقْرَبَهُم مَّوَدَّةً لِّلَّذِينَ آمَنُوا الَّذِينَ قَالُوا إِنَّا نَصَارَىٰ ۚ ذَٰلِكَ بِأَنَّ مِنْهُمْ قِسِّيسِينَ وَرُهْبَانًا وَأَنَّهُمْ لَا يَسْتَكْبِرُونَ ﴿٨٢﴾
قطعاً سر سخت ترين مردم را در دشمنی کردن با كسانی كه ايمان آوردند يهود را می یابی و كسانی كه مشرك شدند و قطعاً می يابی نزديكترين آنها را در دوستی برای كسانی كه ايمان آوردند كسانی كه گفتند ما نصاری هستيم آن به دلیل  آنست كه از آنها كشيشان و ترسنده گانی هستند و حتماً آنها تكبر نمی ورزند﴿۸۲ 

وَإِذَا سَمِعُوا مَا أُنزِلَ إِلَى الرَّسُولِ تَرَىٰ أَعْيُنَهُمْ تَفِيضُ مِنَ الدَّمْعِ مِمَّا عَرَفُوا مِنَ الْحَقِّ ۖ يَقُولُونَ رَبَّنَا آمَنَّا فَاكْتُبْنَا مَعَ الشَّاهِدِينَ﴿٨٣﴾
و وقتی كه آنچه را بسوی رسول نازل شد می شنوند می بينی چشمهای آنها لبريز از اشك می شود به دلیل آنچه از حقيقت شناختند می گويند پروردگارا ما ايمان آورديم پس ما را با شاهدان بنويس ﴿۸۳ 

وَمَا لَنَا لَا نُؤْمِنُ بِاللَّـهِ وَمَا جَاءَنَا مِنَ الْحَقِّ وَنَطْمَعُ أَن يُدْخِلَنَا رَبُّنَا مَعَ الْقَوْمِ الصَّالِحِينَ ﴿٨٤﴾
و چه شود ما را كه به خدا و آنچه برای ما از حقیقت  آمد ايمان نمی آوريم و طمع داريم كه پروردگارمان ما را با گروه شايسته ها داخل كند ﴿۸۴

فَأَثَابَهُمُ اللَّـهُ بِمَا قَالُوا جَنَّاتٍ تَجْرِي مِن تَحْتِهَا الْأَنْهَارُ خَالِدِينَ فِيهَا ۚ وَذَٰلِكَ جَزَاءُ الْمُحْسِنِينَ ﴿٨٥﴾
سپس خدا به دلیل آنچه گفتند پاداششان داد باغهايی كه از زير آن نهر هايی جاريست در آن اقامت می گزینند و آن پاداش نيكو كاران است  ﴿۸۵ 

وَالَّذِينَ كَفَرُوا وَكَذَّبُوا بِآيَاتِنَا أُولَـٰئِكَ أَصْحَابُ الْجَحِيمِ ﴿٨٦﴾
 و كسانی كه كافر شدند و آيات ما را دروغ شمردند آنها ياران جحيم هستند ﴿۸۶ 

 يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لَا تُحَرِّمُوا طَيِّبَاتِ مَا أَحَلَّ اللَّـهُ لَكُمْ وَلَا تَعْتَدُوا ۚ إِنَّ اللَّـهَ لَا يُحِبُّ الْمُعْتَدِينَ ﴿٨٧﴾
ای كسانی كه ايمان آورديد حرام نكنيد پاكيزه ها یی را که خدا برای شما حلال كرد و تجاوز نكنيد كه خدا تجاوز كاران را دوست ندارد ﴿۸۷ 

وَكُلُوا مِمَّا رَزَقَكُمُ اللَّـهُ حَلَالًا طَيِّبًا ۚ وَاتَّقُوا اللَّـهَ الَّذِي أَنتُم بِهِ مُؤْمِنُونَ ﴿٨٨﴾
و از آنچه خدا به شما روزی داد حلالی پاكيزه بخوريد وحدود خدا را رعایت كنيد كسی كه شما به او ايمان داريد ﴿۸۸ 

لَا يُؤَاخِذُكُمُ اللَّـهُ بِاللَّغْوِ فِي أَيْمَانِكُمْ وَلَـٰكِن يُؤَاخِذُكُم بِمَا عَقَّدتُّمُ الْأَيْمَانَ ۖ فَكَفَّارَتُهُ إِطْعَامُ عَشَرَةِ مَسَاكِينَ مِنْ أَوْسَطِ مَا تُطْعِمُونَ أَهْلِيكُمْ أَوْ كِسْوَتُهُمْ أَوْ تَحْرِيرُ رَقَبَةٍ ۖ فَمَن لَّمْ يَجِدْ فَصِيَامُ ثَلَاثَةِ أَيَّامٍ ۚ ذَٰلِكَ كَفَّارَةُ أَيْمَانِكُمْ إِذَا حَلَفْتُمْ ۚوَاحْفَظُوا أَيْمَانَكُمْ ۚ كَذَٰلِكَ يُبَيِّنُ اللَّـهُ لَكُمْ آيَاتِهِ لَعَلَّكُمْ تَشْكُرُونَ ﴿٨٩﴾
خدا شما را به بيهودگی در سوگندهايتان مواخذه نمی كند و لكن شما را در قطعی كردن پیمانها مواخذه ميكند پس كفاره آن خورانيدن ده نفر فقيراست از میان آنچه خانواده تان را می خورانيد يا پوشانيدن آنها يا آزاد كردن برده ای و اگر كسی توانايی نداشت پس سه روز روزه بگیرد آن كفاره سوگندهای شماست وقتي كه قسم مي خوريد و از پیمانهای خودتان حفاظت كنيد بدانسان خدا برای شما آياتش را بيان ميكند شايد شما تشكر كنيد ﴿۸۹ 

يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا إِنَّمَا الْخَمْرُ وَالْمَيْسِرُ وَالْأَنصَابُ وَالْأَزْلَامُ رِجْسٌ مِّنْ عَمَلِ الشَّيْطَانِ فَاجْتَنِبُوهُ لَعَلَّكُمْ تُفْلِحُونَ ﴿٩٠﴾
ای كسانی كه ايمان آورديد قطعاً هر مستی آور و قمار و چیزهایی که (بر بتها) نصب میکنید و تيرهای قرعه كشی كار زشتی است از عمل شيطان است پس از آن دوری كنيد شايد شما رستگار شويد ﴿۹۰ 

إِنَّمَا يُرِيدُ الشَّيْطَانُ أَن يُوقِعَ بَيْنَكُمُ الْعَدَاوَةَ وَالْبَغْضَاءَ فِي الْخَمْرِ وَالْمَيْسِرِ وَيَصُدَّكُمْ عَن ذِكْرِ اللَّـهِ وَعَنِ الصَّلَاةِ ۖ فَهَلْ أَنتُم مُّنتَهُونَ ﴿٩١﴾
قطعاً بدانيد كه شيطان می خواهد كه ميان شما دشمنی و كينه را واقع گرداند در هر چيز مستی آور و قمار و مانع شما شود از ياد آوردن خدا واز نماز پس آيا شما دست بر می داريد ﴿۹۱

وَأَطِيعُوا اللَّـهَ وَأَطِيعُوا الرَّسُولَ وَاحْذَرُوا ۚ فَإِن تَوَلَّيْتُمْ فَاعْلَمُوا أَنَّمَا عَلَىٰ رَسُولِنَا الْبَلَاغُ الْمُبِينُ ﴿٩٢﴾
و از خدا اطاعت كنيد و از رسول اطاعت كنيد و مراقب باشيد پس اگر اعراض كرديد بدانيد كه قطعاً بر رسول ما جز تبليغ روشنگر نيست *{* اطاعت از قرآن اطاعت از رسول است  

http://www.quranmoslems.blogspot.nl/2012/08/blog-post_9.html  }
﴿۹۲
لَيْسَ عَلَى الَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ جُنَاحٌ فِيمَا طَعِمُوا إِذَا مَا اتَّقَوا وَّآمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ ثُمَّ اتَّقَوا وَّآمَنُوا ثُمَّ اتَّقَوا وَّأَحْسَنُوا ۗوَاللَّـهُ يُحِبُّ الْمُحْسِنِينَ ﴿٩٣﴾

  1. بر كسانی كه ايمان آوردند و عمل شايسته كردند گناهی نيست در آنچه خوردند وقتی حدود خدا را رعايت كردند و ايمان آوردند عمل شایسته كردند سپس حدود خدا را رعايت كردند و ايمان آوردند سپس حدود خدا را رعايت كردند و نيكی كردند و خدا نيكوكاران را دوست دارد ﴿۹۳ 

يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لَيَبْلُوَنَّكُمُ اللَّـهُ بِشَيْءٍ مِّنَ الصَّيْدِ تَنَالُهُ أَيْدِيكُمْ وَرِمَاحُكُمْ لِيَعْلَمَ اللَّـهُ مَن يَخَافُهُ بِالْغَيْبِ ۚ فَمَنِ اعْتَدَىٰ بَعْدَ ذَٰلِكَ فَلَهُ عَذَابٌ أَلِيمٌ ﴿٩٤﴾
ای كسانی كه ايمان داريد قطعاً خدا شما را در سختی می افکند با چيزی از شكار كه دستهایتان و تير و كمان هايتان آن را می گيرد حتماً خدا ميداند چه كسی در خلوت از او ميترسد سپس هر كس بعد از آن تجاوز كند پس برای او عذابی درد ناك است  ﴿۹۴ 

يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لَا تَقْتُلُوا الصَّيْدَ وَأَنتُمْ حُرُمٌ ۚ وَمَن قَتَلَهُ مِنكُم مُّتَعَمِّدًا فَجَزَاءٌ مِّثْلُ مَا قَتَلَ مِنَ النَّعَمِ يَحْكُمُ بِهِ ذَوَا عَدْلٍ مِّنكُمْ هَدْيًا بَالِغَ الْكَعْبَةِ أَوْ كَفَّارَةٌ طَعَامُ مَسَاكِينَ أَوْ عَدْلُ ذَٰلِكَ صِيَامًا لِّيَذُوقَ وَبَالَ أَمْرِهِ ۗ عَفَا اللَّـهُ عَمَّا سَلَفَ ۚ وَمَنْ عَادَ فَيَنتَقِمُ اللَّـهُ مِنْهُ ۗ وَاللَّـهُ عَزِيزٌ ذُو انتِقَامٍ ﴿٩٥﴾
ای كسانی كه ايمان آورديد وقتی كه در احرام هستيد شكار را نكشيد و هر كس از شما بطور عمدی آن را بكشد پس كيفرش مانند آنچه كشته است از دامها (شتر٫ گاو٫گوسفند) است كه به آن دو داور عادل از شما حكم كنند هدیۀ رسيده به كعبه يا كفارۀ که خوراك بی نوايان شود يا برابر آن روزۀ تا گرفتاری كارش را بچشد آنچه را در گذشته سپری شده خدا بخشيد و هر كس (از حدود خدا) تجاوز کند پس خدا از او انتقام می كشد و خدا عزتمند صاحب انتقام است ﴿۹۵ 

أُحِلَّ لَكُمْ صَيْدُ الْبَحْرِ وَطَعَامُهُ مَتَاعًا لَّكُمْ وَلِلسَّيَّارَةِ ۖ وَحُرِّمَ عَلَيْكُمْ صَيْدُ الْبَرِّ مَا دُمْتُمْ حُرُمًا ۗ وَاتَّقُوا اللَّـهَ الَّذِي إِلَيْهِ تُحْشَرُونَ ﴿٩٦﴾
برای شما شكار دريا و خوراكش حلال شد توشۀ برای شما و برای مسافران و بر شما شكار بيابان حرام شد مادامی كه در احرام هستيد و حدود خدا را مراعات كنيد كسی كه بسوی او گرد آورده شويد ﴿۹۶ 

 جَعَلَ اللَّـهُ الْكَعْبَةَ الْبَيْتَ الْحَرَامَ قِيَامًا لِّلنَّاسِ وَالشَّهْرَ الْحَرَامَ وَالْهَدْيَ وَالْقَلَائِدَ ۚ ذَٰلِكَ لِتَعْلَمُوا أَنَّ اللَّـهَ يَعْلَمُ مَا فِي السَّمَاوَاتِ وَمَا فِي الْأَرْضِ وَأَنَّ اللَّـهَ بِكُلِّ شَيْءٍ عَلِيمٌ ﴿٩٧﴾
خدا كعبه را خانه حرمت بر پا داشتن (حریمی) برای مردم قرار داد و ماه حرام را و قربانی هديه شده بی نشان  وقربانی قلاده دارنشانه دارقرار داد برای آنکه بدانيد كه خدا قطعاً ميداند آنچه در آسمانها و آنچه در زمين است و قطعاً خدا به هر چيزی داناست ﴿۹۷ 

اعْلَمُوا أَنَّ اللَّـهَ شَدِيدُ الْعِقَابِ وَأَنَّ اللَّـهَ غَفُورٌ رَّحِيمٌ ﴿٩٨﴾
قطعاً بدانيد كه خدا سخت عقوبت است و آنكه قطعاً خدا آمرزنده مهربان است ﴿۹۸

مَّا عَلَى الرَّسُولِ إِلَّا الْبَلَاغُ ۗ وَاللَّـهُ يَعْلَمُ مَا تُبْدُونَ وَمَا تَكْتُمُونَ﴿٩٩﴾
 نيست بر رسول مگر رساندن  پیام و خدا ميداند آنچه را آشكار می كنيد و آنچه را كتمان می كنيد ﴿۹۹ 

قُل لَّا يَسْتَوِي الْخَبِيثُ وَالطَّيِّبُ وَلَوْ أَعْجَبَكَ كَثْرَةُ الْخَبِيثِ ۚفَاتَّقُوا اللَّـهَ يَا أُولِي الْأَلْبَابِ لَعَلَّكُمْ تُفْلِحُونَ ﴿١٠٠﴾
بگو پليد و پاكيزه مساوی نيستند و هر چند تو را زیاد بودن پليد متعجب كند پس حدود خدا را مراعات كنيد ای صاحبان خرد شايد رستگار شويد ﴿۱۰۰ 

يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لَا تَسْأَلُوا عَنْ أَشْيَاءَ إِن تُبْدَ لَكُمْ تَسُؤْكُمْ وَإِن تَسْأَلُوا عَنْهَا حِينَ يُنَزَّلُ الْقُرْآنُ تُبْدَ لَكُمْ عَفَا اللَّـهُ عَنْهَا ۗ وَاللَّـهُ غَفُورٌ حَلِيمٌ ﴿١٠١﴾
ای كساني كه ايمان آورده ايد, وقتي كه قرآن نازل مي گردد

 از چيزهایی نپرسید كه اگر براي شما افشا شود بدتان مي آيد 


و اگر از آن بپرسید (هنگام نزول قرآن) برای شما فاش می شود. خدا آن را بخشيد و خدا آمرزنده برد باراست﴿۱۰۱


قَدْ سَأَلَهَا قَوْمٌ مِّن قَبْلِكُمْ ثُمَّ أَصْبَحُوا بِهَا كَافِرِينَ ﴿١٠٢﴾
حتماً قوم قبل از شما از اینگونه سوالها پرسيدند سپس صبح كردند در حالیکه به آن ناباوربودند﴿۱۰۲ 

مَا جَعَلَ اللَّـهُ مِن بَحِيرَةٍ وَلَا سَائِبَةٍ وَلَا وَصِيلَةٍ وَلَا حَامٍ ۙ وَلَـٰكِنَّ الَّذِينَ كَفَرُوا يَفْتَرُونَ عَلَى اللَّـهِ الْكَذِبَ ۖوَأَكْثَرُهُمْ لَا يَعْقِلُونَ ﴿١٠٣﴾
خدا قرار نداده از بحيره ونه سايبه و نه وصيله و نه حام (اینها تقسیم بندی خدا و دستور او نیست) و لكن كسانی كه كافر شدند سخنان دروغ را به خدا نسبت می دهند دروغی را و بيشترشان با عقلشان  نمی فهمند

توضیح آیه ۱۰۳ بحیره سائبه  وصیله  حام
1-    بحیره شتریست که گوش ان را میشکافتند در مجمع البیان از زجاج نقل شده چون شتری پنج بار میزایید و بچه پنجمش نر می بود گوش آن شتر را میشکافتند و دیگر به آن سوار نمی شدند و ذبح نمیکردند و در چراگاه و ابشخور مزاحم آن نمی شدند
2-    سائبه شتریست که نذر می کردند در صورت آمدن مسافر و شفای مریض آن را به حال خود رها کنند
3-    وصیله – اگر گوسفندی بچه ماده میزایید برای خود بر میداشتند و اگر نر می زایید برای خدایان ذبح میکردند و آگر یکدفعه نر و ماده را با هم میزایید میگفتند ماده به برادرش وصل شده و دیگر بچه نر را برای خدایان ذبح نمیکردند  (وصیله = مونث وصیل = وصل کننده)
4-    حام شتر نری بود که از پشت او ده شتر بوجود می آمد می گفتند پشت خود را قرق کرده و دیگر سوار ان نمی شدند و مانند بحیره آزادش میکردند (اقوال دیگری نیز در مجمع و غیره نقل شده که ذکر انها لازم نیست                          منبع قاموس قرآن ج ۱و ج ۳ وج۷ }﴿۱۰۳ 
وَإِذَا قِيلَ لَهُمْ تَعَالَوْا إِلَىٰ مَا أَنزَلَ اللَّـهُ وَإِلَى الرَّسُولِ قَالُوا حَسْبُنَا مَا وَجَدْنَا عَلَيْهِ آبَاءَنَا ۚ أَوَلَوْ كَانَ آبَاؤُهُمْ لَا يَعْلَمُونَ شَيْئًا وَلَا يَهْتَدُونَ﴿١٠٤﴾
و وقتی به آنها گفته می شود بسوی آنچه خدا نازل كرده است و بسوی رسول بيائيد می گويند آنچه را که پدران خود را بر آن منوال یافتیم برای ما كافی است آيا اگر چه پدرانشان چيزی را نمی دانستند و هدايت هم نشدند ﴿۱۰۴ 

يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا عَلَيْكُمْ أَنفُسَكُمْ ۖ لَا يَضُرُّكُم مَّن ضَلَّ إِذَا اهْتَدَيْتُمْ ۚ إِلَى اللَّـهِ مَرْجِعُكُمْ جَمِيعًا فَيُنَبِّئُكُم بِمَا كُنتُمْ تَعْمَلُونَ ﴿١٠٥﴾
ای كسانی كه ايمان آوده ايد بر شماست مراقبت کردن ازخودتان كسی كه گمراه شده است به شما ضرر نمی رساند وقتی كه شما هدايت شدید بسوی خداست بازگشت همه شما سپس شما را آگاه می كند به آنچه بوديد می كرديد ﴿۱۰۵ 

يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا شَهَادَةُ بَيْنِكُمْ إِذَا حَضَرَ أَحَدَكُمُ الْمَوْتُ حِينَ الْوَصِيَّةِ اثْنَانِ ذَوَا عَدْلٍ مِّنكُمْ أَوْ آخَرَانِ مِنْ غَيْرِكُمْ إِنْ أَنتُمْ ضَرَبْتُمْ فِي الْأَرْضِ فَأَصَابَتْكُم مُّصِيبَةُ الْمَوْتِ ۚ تَحْبِسُونَهُمَا مِن بَعْدِ الصَّلَاةِ فَيُقْسِمَانِ بِاللَّـهِ إِنِ ارْتَبْتُمْ لَا نَشْتَرِي بِهِ ثَمَنًا وَلَوْ كَانَ ذَا قُرْبَىٰ ۙ وَلَا نَكْتُمُ شَهَادَةَ اللَّـهِ إِنَّا إِذًا لَّمِنَ الْآثِمِينَ ﴿١٠٦﴾
ای كسانی كه ايمان آورديد شهادت ميان شما هر وقت يكی از شما مرگش فرا برسد هنگام وصيت كردن دو نفر از صاحبان عدالت از شما (خواه زن باشند یا مرد) يا دو نفر ديگر غير ازآشنایان شما شاهد بگیرد اگر شما در زمين در سفر بودید و با مصيبت مرگ روبرو شدید آن دوشاهد را باز داشت كنيد اگر مشكوك شديد بعد از نماز تا به خدا قسم بخورند كه آن شهادت را به هيچ قيمتی نمی فروشيم و اگر چه خويشاوندان ما باشند و شهادت خدا را پنهان نكنيم در آن هنگام ما از گناهكاران هستیم ﴿۱۰۶ 

فَإِنْ عُثِرَ عَلَىٰ أَنَّهُمَا اسْتَحَقَّا إِثْمًا فَآخَرَانِ يَقُومَانِ مَقَامَهُمَا مِنَ الَّذِينَ اسْتَحَقَّ عَلَيْهِمُ الْأَوْلَيَانِ فَيُقْسِمَانِ بِاللَّـهِ لَشَهَادَتُنَا أَحَقُّ مِن شَهَادَتِهِمَا وَمَا اعْتَدَيْنَا إِنَّا إِذًا لَّمِنَ الظَّالِمِينَ ﴿١٠٧﴾
سپس اگر متوجه شديد كه بر آندو نفر گناهی ثابت شده پس دو نفر ديگر را به جای آن دو نفراولی جايگزين سازيد از كسانی كه محق تربودند بر آنها از آن دو نفر پيشین پس بايد قسم بخورند به خدا كه شهادت ما با ثبات تر از شهادت آن دو نفر پيشين است و ما تجاوزاز حق نمی كنيم كه در آن هنگام قطعاً از ستمكاران خواهيم بود ﴿۱۰۷ 

ذَٰلِكَ أَدْنَىٰ أَن يَأْتُوا بِالشَّهَادَةِ عَلَىٰ وَجْهِهَا أَوْ يَخَافُوا أَن تُرَدَّ أَيْمَانٌ بَعْدَ أَيْمَانِهِمْ ۗ وَاتَّقُوا اللَّـهَ وَاسْمَعُوا ۗ وَاللَّـهُ لَا يَهْدِي الْقَوْمَ الْفَاسِقِينَ ﴿١٠٨﴾
آن نزديك تربه صواب  است كه به شهادت بيائيد به روش صحیح آن يا بترسند از اینكه عهد و پیمانهایی بعد از قسم هايشان برگشت داده شود و حدود خدا را رعایت كنيد و گوش كنيد و خدا قوم گناهكاران را هدايت نمی كند ﴿۱۰۸

 يَوْمَ يَجْمَعُ اللَّـهُ الرُّسُلَ فَيَقُولُ مَاذَا أُجِبْتُمْ ۖ قَالُوا لَا عِلْمَ لَنَا ۖإِنَّكَ أَنتَ عَلَّامُ الْغُيُوبِ ﴿١٠٩﴾
روزی كه خدا رسولان را جمع می كند و می گويد چگونه جواب داده شديد گويند دانشی برای ما نيست قطعاً تو دانای غيب ها هستی* { رسولان پس از مرگ شاهد اعمال امت خود نیستند زیرا مرده اند۱۰۹و ۱۱۶  

 ۱۱۷
برای بررسی مطلب اینجا را کلیک کنید﴿۱۰۹ 
إِذْ قَالَ اللَّـهُ يَا عِيسَى ابْنَ مَرْيَمَ اذْكُرْ نِعْمَتِي عَلَيْكَ وَعَلَىٰ وَالِدَتِكَ إِذْ أَيَّدتُّكَ بِرُوحِ الْقُدُسِ تُكَلِّمُ النَّاسَ فِي الْمَهْدِ وَكَهْلًا ۖ وَإِذْ عَلَّمْتُكَ الْكِتَابَ وَالْحِكْمَةَ وَالتَّوْرَاةَ وَالْإِنجِيلَ ۖ وَإِذْ تَخْلُقُ مِنَ الطِّينِ كَهَيْئَةِ الطَّيْرِ بِإِذْنِي فَتَنفُخُ فِيهَا فَتَكُونُ طَيْرًا بِإِذْنِي ۖ وَتُبْرِئُ الْأَكْمَهَ وَالْأَبْرَصَ بِإِذْنِي ۖ وَإِذْ تُخْرِجُ الْمَوْتَىٰ بِإِذْنِي ۖ وَإِذْ كَفَفْتُ بَنِي إِسْرَائِيلَ عَنكَ إِذْ جِئْتَهُم بِالْبَيِّنَاتِ فَقَالَ الَّذِينَ كَفَرُوا مِنْهُمْ إِنْ هَـٰذَا إِلَّا سِحْرٌ مُّبِينٌ ﴿١١٠﴾
وقتی كه خدا گفت ای عيسی پسر مريم ياد كن نعمتم را بر تو و بر مادرت وقتی كه تو را به روح القدس قدرت دادم با مردم در گهواره ودر پيری حرف می زنی و وقتی كه به تو كتاب و حكمت و تورات و انجيل را ياد دادم و وقتی كه از گِل با اجازه من مانند قيافه پرنده خلق می كردی سپس در آن می دميدی و با اجازه من پرنده ای می شد و ديوانه يا كور و پير را با اجازه من درمان می كردی و وقتی كه با اجازه من مرده ها را خارج میکردی و وقتی كه (گزند) بنی اسرائيل را از تو بازداشتم وقتی كه بسوی آنها با دلايل روشن آمدی سپس گفتند كسانی كه از آنها ناباور شدند اين غیراز جادويی روشن نيست ﴿۱۱۰ 

وَإِذْ أَوْحَيْتُ إِلَى الْحَوَارِيِّينَ أَنْ آمِنُوا بِي وَبِرَسُولِي قَالُوا آمَنَّا وَاشْهَدْ بِأَنَّنَا مُسْلِمُونَ ﴿١١١﴾
و وقتيكه بسوی حواريون وحی كردم كه به من و به رسول من ايمان آوريد گفتند ايمان آورديم و شاهد باش به آنكه ما مسلمانان هستيم ﴿۱۱۱ 

إِذْ قَالَ الْحَوَارِيُّونَ يَا عِيسَى ابْنَ مَرْيَمَ هَلْ يَسْتَطِيعُ رَبُّكَ أَن يُنَزِّلَ عَلَيْنَا مَائِدَةً مِّنَ السَّمَاءِ ۖ قَالَ اتَّقُوا اللَّـهَ إِن كُنتُم مُّؤْمِنِينَ ﴿١١٢﴾
وقتيكه حواريون گفتند ای عيسی پسر مريم آيا پروردگارت می تواند كه بر ما سفره غذايی از آسمان نازل كند گفت حدود خدا را مراعات كنيد اگر شما مومن هستيد ﴿۱۱۲ 

قَالُوا نُرِيدُ أَن نَّأْكُلَ مِنْهَا وَتَطْمَئِنَّ قُلُوبُنَا وَنَعْلَمَ أَن قَدْ صَدَقْتَنَا وَنَكُونَ عَلَيْهَا مِنَ الشَّاهِدِينَ﴿١١٣﴾
گفتند می خواهيم كه از آن بخوريم و قلبهای ما مطمين شود و بدانيم كه حتماً به ما راست گفته ای و بر آن از شاهدان باشيم ﴿۱۱۳ 

قَالَ عِيسَى ابْنُ مَرْيَمَ اللَّـهُمَّ رَبَّنَا أَنزِلْ عَلَيْنَا مَائِدَةً مِّنَ السَّمَاءِ تَكُونُ لَنَا عِيدًا لِّأَوَّلِنَا وَآخِرِنَا وَآيَةً مِّنكَ ۖ وَارْزُقْنَا وَأَنتَ خَيْرُ الرَّازِقِينَ ﴿١١٤﴾
عيسی پسر مريم گفت: خدايا ای پروردگار ما بر ما سفره غذايی از آسمان بفرست كه برای ما عيدی باشد برای اول ما و آخر ما و آيه ای از تو و به ما روزی بده و تويی بهترين روزی دهندگان ﴿۱۱۴ 

قَالَ اللَّـهُ إِنِّي مُنَزِّلُهَا عَلَيْكُمْ ۖ فَمَن يَكْفُرْ بَعْدُ مِنكُمْ فَإِنِّي أُعَذِّبُهُ عَذَابًا لَّا أُعَذِّبُهُ أَحَدًا مِّنَ الْعَالَمِينَ ﴿١١٥﴾
خدا گفت من نازل كننده ام آن را بر شما پس هر كس از شما بعد از آن كافر شود قطعاً عذابش می كنم عذابی كه احدی از جهان ها را آنگونه عذاب نكنم﴿۱۱۵ 

وَإِذْ قَالَ اللَّـهُ يَا عِيسَى ابْنَ مَرْيَمَ أَأَنتَ قُلْتَ لِلنَّاسِ اتَّخِذُونِي وَأُمِّيَ إِلَـٰهَيْنِ مِن دُونِ اللَّـهِ ۖ قَالَ سُبْحَانَكَ مَا يَكُونُ لِي أَنْ أَقُولَ مَا لَيْسَ لِي بِحَقٍّ ۚ إِن كُنتُ قُلْتُهُ فَقَدْ عَلِمْتَهُ ۚ تَعْلَمُ مَا فِي نَفْسِي وَلَا أَعْلَمُ مَا فِي نَفْسِكَ ۚ إِنَّكَ أَنتَ عَلَّامُ الْغُيُوبِ ﴿١١٦﴾
و وقتی كه خدا گفت ای عيسی پسر مريم آيا تو به مردم گفتی كه غير از خدا من و مادرم را بعنوان دو خدا اختیار کنید گفت منزهی تو شايسته من نيست كه بگويم آنچه را در آن حقی ندارم اگر آن را می گفتم حتماً آن را می دانستی٫ می دانی آنچه را كه در من است و نميدانم آنچه را در توست زيرا كه قطعاً تو هستی دانای غيبها ﴿۱۱۶ 

مَا قُلْتُ لَهُمْ إِلَّا مَا أَمَرْتَنِي بِهِ أَنِ اعْبُدُوا اللَّـهَ رَبِّي وَرَبَّكُمْ ۚ وَكُنتُ عَلَيْهِمْ شَهِيدًا مَّا دُمْتُ فِيهِمْ ۖ فَلَمَّا تَوَفَّيْتَنِي كُنتَ أَنتَ الرَّقِيبَ عَلَيْهِمْ ۚوَأَنتَ عَلَىٰ كُلِّ شَيْءٍ شَهِيدٌ ﴿١١٧﴾
من به آنها نگفتم مگر آنچه را كه من را به آن دستور دادی كه فقط خدا را عبادت كنيد که پروردگار من و پروردگار شماست و  بر آنها شاهد بودم ماداميكه درمیان آنها بودم سپس وقتيكه مرا متوفی كردی تو مراقب ايشان بودی و تو بر هر چيزی شاهد هستی  ﴿۱۱۷ 

إِن تُعَذِّبْهُمْ فَإِنَّهُمْ عِبَادُكَ ۖ وَإِن تَغْفِرْ لَهُمْ فَإِنَّكَ أَنتَ الْعَزِيزُ الْحَكِيمُ ﴿١١٨﴾
اگر عذابشان كنی پس قطعاً آنها بندگان تو هستند و اگر آنها را بيامرزی پس قطعاً تو هستی نيرومند حاكم ﴿۱۱۸ 

قَالَ اللَّـهُ هَـٰذَا يَوْمُ يَنفَعُ الصَّادِقِينَ صِدْقُهُمْ ۚ لَهُمْ جَنَّاتٌ تَجْرِي مِن تَحْتِهَا الْأَنْهَارُ خَالِدِينَ فِيهَا أَبَدًا ۚ رَّضِيَ اللَّـهُ عَنْهُمْ وَرَضُوا عَنْهُ ۚ ذَٰلِكَ الْفَوْزُ الْعَظِيمُ ﴿١١٩﴾
خدا گفت اين روز نفع ميدهد راستگويان را راستی شان . برای آنها باغهايی است كه از زير آنها نهرهايی جاريست در آن برای هميشه اقامت می گزینند خدا از آنها راضی است و از او راضی هستند آنست رستگاری بزرگ  ﴿۱۱۹  

لِلَّـهِ مُلْكُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَمَا فِيهِنَّ ۚ وَهُوَ عَلَىٰ كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ ﴿١٢٠﴾
برای خداست دارايی آسمانها و زمين و آنچه در آنهاست و او بر هر چيزی تواناست﴿۱۲۰ 


راست گفت خدای بزرگ           بنده خدا ۳/۳/۱۳۸۸   والسلام بنده خدا

هیچ نظری موجود نیست:

ارسال یک نظر