۱۳۹۱ خرداد ۱۴, یکشنبه

۱۵- الحجر (صخره . سنگ)



                                                  سورة الحجر
                                         بِسْمِ اللَّـهِ الرَّحْمَـٰنِ الرَّحِيمِ
بنام خداوند رحم کنندۀ رحم گستر
الر ۚ تِلْكَ آيَاتُ الْكِتَابِ وَقُرْآنٍ مُّبِينٍ ﴿١﴾
الف لام را, آنست آیات کتاب و قرآن روشنگر ﴿١﴾
رُّبَمَا يَوَدُّ الَّذِينَ كَفَرُوا لَوْ كَانُوا مُسْلِمِينَ ﴿٢﴾
 چه بسا دوست دارند کسانی که کافر شدند ای کاش مسلمان بودند  ﴿۲﴾

ذَرْهُمْ يَأْكُلُوا وَيَتَمَتَّعُوا وَيُلْهِهِمُ الْأَمَلُ ۖ فَسَوْفَ يَعْلَمُونَ ﴿٣﴾ 
 بگذارشان تا بخورند و بهره مند شوند و آرزوها سرگرمشان سازد پس بزودی میدانند (فرجام کارشان را) ﴿۳﴾

 وَمَا أَهْلَكْنَا مِن قَرْيَةٍ إِلَّا وَلَهَا كِتَابٌ مَّعْلُومٌ ﴿٤﴾
 وهیچ شهری را به هلاکت نرساندیم مگر آنکه برای آن کتابی معلوم بود  ﴿۴﴾

مَّا تَسْبِقُ مِنْ أُمَّةٍ أَجَلَهَا وَمَا يَسْتَأْخِرُونَ ﴿٥﴾
 از هیچ امتی اجلش سبقت نمی گیرد و به تاخیر هم نمی افتد  ﴿۵﴾

وَقَالُوا يَا أَيُّهَا الَّذِي نُزِّلَ عَلَيْهِ الذِّكْرُ إِنَّكَ لَمَجْنُونٌ ﴿٦﴾
 و گفتند ای کسی که بر او ذکر نازل شده حتماً تو دیوانه ای ﴿۶﴾

لَّوْ مَا تَأْتِينَا بِالْمَلَائِكَةِ إِن كُنتَ مِنَ الصَّادِقِينَ ﴿٧﴾
 اگر تو راست می گویی چرا فرشته ها پیش ما نیامدند ؟ ﴿۷﴾

 مَا نُنَزِّلُ الْمَلَائِكَةَ إِلَّا بِالْحَقِّ وَمَا كَانُوا إِذًا مُّنظَرِينَ ﴿٨﴾
 فرشته ها را نازل نمیکنیم مگر به حق و درآن هنگام (برای هلاکت به کسی مهلت داده نشود ﴿۸﴾

إِنَّا نَحْنُ نَزَّلْنَا الذِّكْرَ وَإِنَّا لَهُ لَحَافِظُونَ ﴿٩﴾
 البته ما ذکر را نازل کردیم و قطعاً ما از آن محافظت می کنیم ﴿۹﴾
  وَلَقَدْ أَرْسَلْنَا مِن قَبْلِكَ فِي شِيَعِ الْأَوَّلِينَ ﴿١٠﴾
 و به یقین فرستادیم در گروه های پیشین یا نخستین ﴿۱۰﴾

 وَمَا يَأْتِيهِم مِّن رَّسُولٍ إِلَّا كَانُوا بِهِ يَسْتَهْزِئُونَ ﴿١١﴾
 و رسولی برایشان نیامد مگر آنکه آنها مسخره می کردند ﴿۱۱﴾

كَذَٰلِكَ نَسْلُكُهُ فِي قُلُوبِ الْمُجْرِمِينَ ﴿١٢﴾
 بدانسان در قلبهای مجرمان داخلش میکنیم ﴿۱۲﴾

لَا يُؤْمِنُونَ بِهِ ۖ وَقَدْ خَلَتْ سُنَّةُ الْأَوَّلِينَ﴿١٣﴾
 آن را باور نمی کنند در حالیکه همین شیوه در پیشینیان در گشته است ﴿۱۳﴾

 وَلَوْ فَتَحْنَا عَلَيْهِم بَابًا مِّنَ السَّمَاءِ فَظَلُّوا فِيهِ يَعْرُجُونَ﴿١٤﴾
و اگر دری را از آسمان بر آنها می گشودیم سپس در زمانی طولانی در آن درنگ می کردند (می ماندند) ﴿۱۴﴾

 لَقَالُوا إِنَّمَا سُكِّرَتْ أَبْصَارُنَا بَلْ نَحْنُ قَوْمٌ مَّسْحُورُونَ﴿١٥﴾
 البته میگفتند که دیده گان ما مست شده شاید هم ما سحر شده ایم﴿۱۵﴾

وَلَقَدْ جَعَلْنَا فِي السَّمَاءِ بُرُوجًا وَزَيَّنَّاهَا لِلنَّاظِرِينَ ﴿١٦﴾
 و به یقین درآسمان برجهایی قرار دادیم و برای تماشاگران آن را آراسته کردیم ﴿۱۶﴾

 وَحَفِظْنَاهَا مِن كُلِّ شَيْطَانٍ رَّجِيمٍ ﴿١٧﴾
و از هر شیطان رانده شده ای آن را حفظ کردیم ﴿۱۷﴾

 إِلَّا مَنِ اسْتَرَقَ السَّمْعَ فَأَتْبَعَهُ شِهَابٌ مُّبِينٌ ﴿١٨﴾
 مگر آنکس که دزدکی گوش کند و او را شهابی روشن تعقیب کند﴿۱۸﴾

 وَالْأَرْضَ مَدَدْنَاهَا وَأَلْقَيْنَا فِيهَا رَوَاسِيَ وَأَنبَتْنَا فِيهَا مِن كُلِّ شَيْءٍ مَّوْزُونٍ ﴿١٩﴾
 و زمین را گستراندیم و در آن کوه هایی بلند و استوار افکندیم و در آن ازهر چیزی متعادل رویاندیم ﴿۱۹﴾

 وَجَعَلْنَا لَكُمْ فِيهَا مَعَايِشَ وَمَن لَّسْتُمْ لَهُ بِرَازِقِينَ ﴿٢٠﴾
 و در آن برای شما معیشت زندگی را قرار دادیم و(معیشت)کسی که شما روزی دهندۀ او نیستید ﴿۲۰﴾

 وَإِن مِّن شَيْءٍ إِلَّا عِندَنَا خَزَائِنُهُ وَمَا نُنَزِّلُهُ إِلَّا بِقَدَرٍ مَّعْلُومٍ ﴿٢١﴾
 و چیزی وجود ندارد مگر آنکه  انبارهایش پیش ماست و نازلش نمیکنیم مگر به اندازه ای معین ﴿۲۱﴾

وَأَرْسَلْنَا الرِّيَاحَ لَوَاقِحَ فَأَنزَلْنَا مِنَ السَّمَاءِ مَاءً فَأَسْقَيْنَاكُمُوهُ وَمَا أَنتُمْ لَهُ بِخَازِنِينَ ﴿٢٢﴾
 و بادهای حامل ابر باران دار را فرستادیم سپس از آسمان آبی را فرود آوردیم که آن را به شما می نوشانیم و شما نمی توانید ان را انبار کنید﴿۲۲﴾

وَإِنَّا لَنَحْنُ نُحْيِي وَنُمِيتُ وَنَحْنُ الْوَارِثُونَ ﴿٢٣﴾
 و البته ما هستیم که زنده می کنیم و می میرانیم و ما وارثان هستیم (بعد از فوت همۀ انسانها) ﴿۲۳﴾

وَلَقَدْ عَلِمْنَا الْمُسْتَقْدِمِينَ مِنكُمْ وَلَقَدْ عَلِمْنَا الْمُسْتَأْخِرِينَ ﴿٢٤﴾
 و البته پیشینیان شما را میدانیم و آینده گان شما را می دانیم ﴿۲۴﴾

 وَإِنَّ رَبَّكَ هُوَ يَحْشُرُهُمْ ۚ إِنَّهُ حَكِيمٌ عَلِيمٌ ﴿٢٥﴾
 و قطعاً پروردگارت او آنها را جمع میکند که او حکیمی داناست﴿۲۵﴾

وَلَقَدْ خَلَقْنَا الْإِنسَانَ مِن صَلْصَالٍ مِّنْ حَمَإٍ مَّسْنُونٍ ﴿٢٦﴾
 و قطعاً ما انسان را از مخلوطی از گل سیاه گندیده خلق کردیم﴿۲۶﴾

 وَالْجَانَّ خَلَقْنَاهُ مِن قَبْلُ مِن نَّارِ السَّمُومِ ﴿٢٧﴾
 و جن ها را قبل از آن از باد گرم آتش (خلق کردیم)﴿۲۷﴾

 وَإِذْ قَالَ رَبُّكَ لِلْمَلَائِكَةِ إِنِّي خَالِقٌ بَشَرًا مِّن صَلْصَالٍ مِّنْ حَمَإٍ مَّسْنُونٍ ﴿٢٨﴾
 و وقتی که پروردگارت به ملائکه گفت : من بشری را از مخلوطی از گل سیاه گندیده (لجن) خلق میکنم  ﴿۲۸﴾

فَإِذَا سَوَّيْتُهُ وَنَفَخْتُ فِيهِ مِن رُّوحِي فَقَعُوا لَهُ سَاجِدِينَ ﴿٢٩﴾
 سپس هر گاه درستش کردم و در او از روحم دمیدم آنگاه بر او سجده کنید ﴿۲۹﴾

فَسَجَدَ الْمَلَائِكَةُ كُلُّهُمْ أَجْمَعُونَ ﴿٣٠﴾
و همۀ ملائکه کلاً سجده کردند﴿۳۰﴾

 إِلَّا إِبْلِيسَ أَبَىٰ أَن يَكُونَ مَعَ السَّاجِدِينَ ﴿٣١﴾
 مگر ابلیس که سر باز زد که از سجده کننده ها باشد﴿۳۱﴾

قَالَ يَا إِبْلِيسُ مَا لَكَ أَلَّا تَكُونَ مَعَ السَّاجِدِينَ ﴿٣٢﴾
(خدا) گفت ای ابلیس تو را چه می شود که از سجده کننده ها نبودی ؟ ﴿۳۲﴾

قَالَ لَمْ أَكُن لِّأَسْجُدَ لِبَشَرٍ خَلَقْتَهُ مِن صَلْصَالٍ مِّنْ حَمَإٍ مَّسْنُونٍ ﴿٣٣﴾
 گفت شایسته من نیست که بر بشری سجده کنم که او را مخلوطی از گل سیاه گندیده افریده ای﴿۳۳﴾

قَالَ فَاخْرُجْ مِنْهَا فَإِنَّكَ رَجِيمٌ ﴿٣٤﴾
 گفت از آن بیرون شو که تو رانده شده ای ﴿۳۴﴾

وَإِنَّ عَلَيْكَ اللَّعْنَةَ إِلَىٰ يَوْمِ الدِّينِ ﴿٣٥﴾
 و برای توتا روز جزا لعنت است ﴿۳۵﴾

قَالَ رَبِّ فَأَنظِرْنِي إِلَىٰ يَوْمِ يُبْعَثُونَ ﴿٣٦﴾
 (ابلیس ) گفت : پروردگار من! تا روزی که آنها بر انگیخته میشوند به من مهلت بده ﴿۳۶﴾

قَالَ فَإِنَّكَ مِنَ الْمُنظَرِينَ ﴿٣٧﴾ 
(خدا) گفت : تو از مهلت داده شده ها هستی  ﴿۳۷﴾

إِلَىٰ يَوْمِ الْوَقْتِ الْمَعْلُومِ ﴿٣٨﴾
 تا روزی که و قت ان معلوم است ﴿۳۸﴾

قَالَ رَبِّ بِمَا أَغْوَيْتَنِي لَأُزَيِّنَنَّ لَهُمْ فِي الْأَرْضِ وَلَأُغْوِيَنَّهُمْ أَجْمَعِينَ ﴿٣٩﴾
 (ابلیس) گفت همانگونه که من را نا امید کردی برایشان در زمین (کارهای بد را) آراسته میگردانم و تمامی آنها را گمراه میسازم﴿۳۹﴾

 إِلَّا عِبَادَكَ مِنْهُمُ الْمُخْلَصِينَ ﴿٤٠﴾
 مگر بنده های تو را که از آنها خالص شده اند﴿۴۰﴾

 قَالَ هَـٰذَا صِرَاطٌ عَلَيَّ مُسْتَقِيمٌ﴿٤١﴾
(خدا) گفت : این راهی راست بر من است (که بنده های خالص در ان میروند) ﴿۴۱﴾

 إِنَّ عِبَادِي لَيْسَ لَكَ عَلَيْهِمْ سُلْطَانٌ إِلَّا مَنِ اتَّبَعَكَ مِنَ الْغَاوِينَ ﴿٤٢﴾
البته بر بنده های من تو هیچ تسلطی برآنها نداری مگر آنکس از گمراهان آنها که از تو پیروی میکنند ﴿۴۲﴾

 وَإِنَّ جَهَنَّمَ لَمَوْعِدُهُمْ أَجْمَعِينَ ﴿٤٣﴾
 و البته جهنم وعده گاه همگی آنهاست ﴿۴۳﴾

 لَهَا سَبْعَةُ أَبْوَابٍ لِّكُلِّ بَابٍ مِّنْهُمْ جُزْءٌ مَّقْسُومٌ ﴿٤٤﴾
 برای آن هفت درب است و برای هر دری برای آنها قسمتی مجزا شده ﴿۴۴﴾

 إِنَّ الْمُتَّقِينَ فِي جَنَّاتٍ وَعُيُونٍ ﴿٤٥﴾
 قطعاً پرهیزکاران در باغها و چشمه سارها هستند﴿۴۵﴾

ادْخُلُوهَا بِسَلَامٍ آمِنِينَ ﴿٤٦﴾
با سلامتی و امنیت واردش شوید﴿۴۶﴾

وَنَزَعْنَا مَا فِي صُدُورِهِم مِّنْ غِلٍّ إِخْوَانًا عَلَىٰ سُرُرٍ مُّتَقَابِلِينَ ﴿٤٧﴾
 و از دلهایشان بر میکنیم آنچه از کینه و خیانت است .  برادرانی هستند که روبروی یکدیگر بر تخت نشسته اند﴿۴۷﴾

 لَا يَمَسُّهُمْ فِيهَا نَصَبٌ وَمَا هُم مِّنْهَا بِمُخْرَجِينَ ﴿٤٨﴾
در آن نه رنجی به آنها می رسد و نه از آن اخراج  میشوند﴿۴۸﴾

 نَبِّئْ عِبَادِي أَنِّي أَنَا الْغَفُورُ الرَّحِيمُ ﴿٤٩﴾
 به بنده های من خبر بده که من آمرزندۀ رحمت گستر هستم ﴿۴۹﴾

وَأَنَّ عَذَابِي هُوَ الْعَذَابُ الْأَلِيمُ ﴿٥٠﴾
و البته عذاب من آن عذاب دردناک است ﴿۵۰﴾

وَنَبِّئْهُمْ عَن ضَيْفِ إِبْرَاهِيمَ ﴿٥١﴾
و به آنها از میهمانهای ابراهیم خبر بده ﴿۵۱﴾

إِذْ دَخَلُوا عَلَيْهِ فَقَالُوا سَلَامًا قَالَ إِنَّا مِنكُمْ وَجِلُونَ ﴿٥٢﴾
 وقتی بر او وارد شدند سلام گفتند (ابراهیم) گفت : من از شما هراس دارم ﴿۵۲﴾

قَالُوا لَا تَوْجَلْ إِنَّا نُبَشِّرُكَ بِغُلَامٍ عَلِيمٍ ﴿٥٣﴾
 گفتند اصلآ نترس ما تو را به فرزند دانشمندی بشارت می دهیم ﴿۵۳﴾

قَالَ أَبَشَّرْتُمُونِي عَلَىٰ أَن مَّسَّنِيَ الْكِبَرُ فَبِمَ تُبَشِّرُونَ ﴿٥٤﴾
 (ابراهیم) گفت : آیا با آنکه من پیر شده ام بشارتم میدهید ؟ به چه چیزی بشارتم میدهید؟ ﴿۵۴﴾

قَالُوا بَشَّرْنَاكَ بِالْحَقِّ فَلَا تَكُن مِّنَ الْقَانِطِينَ ﴿٥٥﴾
 گفتند ما به حقیقت به تو بشارت میدهیم. پس از نا امیدان نباش﴿۵۵﴾

 قَالَ وَمَن يَقْنَطُ مِن رَّحْمَةِ رَبِّهِ إِلَّا الضَّالُّونَ﴿٥٦﴾
( ابراهیم ) گفت : کیست که از رحمت پروردگارش نا امید شود مگر گمراهان  ﴿۵۶﴾

 قَالَ فَمَا خَطْبُكُمْ أَيُّهَا الْمُرْسَلُونَ ﴿٥٧
(ابراهیم ) گفت ای رسولان کارتان چیست ؟﴿۵۷﴾

 قَالُوا إِنَّا أُرْسِلْنَا إِلَىٰ قَوْمٍ مُّجْرِمِينَ ﴿٥٨﴾ 
 گفتند ما بسوی قومی مجرم فرستاده  شده ایم﴿۵۸﴾

 إِلَّا آلَ لُوطٍ إِنَّا لَمُنَجُّوهُمْ أَجْمَعِينَ ﴿٥٩﴾
 غیر از خاندان لوط که همۀ آنها را نجات خواهیم داد ﴿۵۹﴾

إِلَّا امْرَأَتَهُ قَدَّرْنَا ۙ إِنَّهَا لَمِنَ الْغَابِرِينَ ﴿٦٠﴾
 مگر همسر او را که از رونده ها بود ﴿۶۰﴾

 فَلَمَّا جَاءَ آلَ لُوطٍ الْمُرْسَلُونَ ﴿٦١﴾
و هنگامیکه فرستاده ها پیش خاندان لوط آمدند ﴿۶۱﴾

 قَالَ إِنَّكُمْ قَوْمٌ مُّنكَرُونَ ﴿٦٢﴾
(لوط) گفت : شما ناشناس هستید ﴿۶۲﴾

 قَالُوا بَلْ جِئْنَاكَ بِمَا كَانُوا فِيهِ يَمْتَرُونَ ﴿٦٣﴾
 ( رسولان ) گفتند : بلکه ما بدلیل آنچه که آنها (قوم لوط) در شک هستند پیش تو آمده ایم ﴿۶۳﴾

 وَأَتَيْنَاكَ بِالْحَقِّ وَإِنَّا لَصَادِقُونَ ﴿٦٤﴾
 و برای تو حقیقت را آورده ایم و البته که ما راست گو هستیم ﴿۶۴﴾

فَأَسْرِ بِأَهْلِكَ بِقِطْعٍ مِّنَ اللَّيْلِ وَاتَّبِعْ أَدْبَارَهُمْ وَلَا يَلْتَفِتْ مِنكُمْ أَحَدٌ وَامْضُوا حَيْثُ تُؤْمَرُونَ ﴿٦٥﴾
پس خانواده ات را در قسمتی از شب شبانه ببر و خودت هم دنبال آنها برو و هیچ کس از شما منحرف نشود و از جاییکه به شما دستور داده میشود بگذرید ﴿۶۵﴾

 وَقَضَيْنَا إِلَيْهِ ذَٰلِكَ الْأَمْرَ أَنَّ دَابِرَ هَـٰؤُلَاءِ مَقْطُوعٌ مُّصْبِحِينَ ﴿٦٦﴾ 
 و آن فرمان را برای آنها گذراندیم که وقتی صبح کنند  مطمئناً دنبالۀ آنها بریده شده است  ﴿۶۶﴾

وَجَاءَ أَهْلُ الْمَدِينَةِ يَسْتَبْشِرُونَ ﴿٦٧﴾
 و اهل شهر شادی کنان آمدند﴿۶۷﴾

قَالَ إِنَّ هَـٰؤُلَاءِ ضَيْفِي فَلَا تَفْضَحُونِ ﴿٦٨﴾
(لوط) گفت :اینها میهمانهای من هستند پس من را شرمنده نکنید ﴿۶۸﴾

وَاتَّقُوا اللَّـهَ وَلَا تُخْزُونِ ﴿٦٩﴾
 و حدود خدا را رعایت کنید و من را خوار نکنید﴿۶۹﴾

 قَالُوا أَوَلَمْ نَنْهَكَ عَنِ الْعَالَمِينَ﴿٧٠﴾
(قومش ) گفتند : آیا تو را از (ارتباط با ) جهان ها نهی نکردیم ؟﴿۷۰﴾

قَالَ هَـٰؤُلَاءِ بَنَاتِي إِن كُنتُمْ فَاعِلِينَ ﴿٧١﴾
 لوط گفت : اینها دختران من هستند اگر شما میخواهید کاری انجام دهید ﴿۷۱﴾

لَعَمْرُكَ إِنَّهُمْ لَفِي سَكْرَتِهِمْ يَعْمَهُونَ ﴿٧٢﴾
 قسم به جان تو که آنها در مستی خود سرگردانند﴿۷۲﴾

فَأَخَذَتْهُمُ الصَّيْحَةُ مُشْرِقِينَ ﴿٧٣﴾
پس آنها را هنگام طلوع آفتاب خروشی گرفت ﴿۷۳﴾

فَجَعَلْنَا عَالِيَهَا سَافِلَهَا وَأَمْطَرْنَا عَلَيْهِمْ حِجَارَةً مِّن سِجِّيلٍ ﴿٧٤﴾
و آنها را (واژگون کردیم) و بالاترین آنها را پست ترین قرار دادیم و بر آنها بارانی از سنگهای نشان دار بارانیدیم ﴿۷۴﴾

إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَآيَاتٍ لِّلْمُتَوَسِّمِينَ ﴿٧٥﴾
 حتماً در آن نشانه هایی برای اهل تحقیق وجود دارد﴿۷۵﴾

 وَإِنَّهَا لَبِسَبِيلٍ مُّقِيمٍ ﴿٧٦﴾
 و البته آن (نشانه) راه روشن و آشکار و استوار است﴿۷۶﴾

إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَآيَةً لِّلْمُؤْمِنِينَ ﴿٧٧﴾
و البته در آن نشانه ای برای مومنان است ﴿۷۷﴾

وَإِن كَانَ أَصْحَابُ الْأَيْكَةِ لَظَالِمِينَ ﴿٧٨﴾
 و اصحاب ایکه از ستمگران بودند﴿۷۸﴾

 فَانتَقَمْنَا مِنْهُمْ وَإِنَّهُمَا لَبِإِمَامٍ مُّبِينٍ ﴿٧٩﴾
 و ازآنها انتفام گرفتیم و آن دو (قوم) را سرمشقی واضح (برای عبرت) قرار دادیم ﴿۷۹﴾

وَلَقَدْ كَذَّبَ أَصْحَابُ الْحِجْرِ الْمُرْسَلِينَ ﴿٨٠﴾
 و البته اصحاب حجر فرستاده ها را دروغگو شمردند﴿۸۰﴾

 وَآتَيْنَاهُمْ آيَاتِنَا فَكَانُوا عَنْهَا مُعْرِضِينَ ﴿٨١﴾
 و به آنها آیات خود را دادیم در حالیکه از آن اعراض میکردند ﴿۸۱﴾

 وَكَانُوا يَنْحِتُونَ مِنَ الْجِبَالِ بُيُوتًا آمِنِينَ﴿٨٢﴾
 و از کوه ها خانه های امنی می تراشیدند ﴿۸۲﴾

 فَأَخَذَتْهُمُ الصَّيْحَةُ مُصْبِحِينَ ﴿٨٣﴾
و خروشی ناگهانی در سپیده دم آنها را گرفت ﴿۸۳﴾

فَمَا أَغْنَىٰ عَنْهُم مَّا كَانُوا يَكْسِبُونَ ﴿٨٤﴾ 
 و از آنها آنچه را  بدست آورده بودند بی نیازشان نکرد﴿۸۴﴾

وَمَا خَلَقْنَا السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضَ وَمَا بَيْنَهُمَا إِلَّا بِالْحَقِّ ۗ وَإِنَّ السَّاعَةَ لَآتِيَةٌ ۖ فَاصْفَحِ الصَّفْحَ الْجَمِيلَ ﴿٨٥﴾
 و آسمانها و زمین و آنچه میان آنهاست را جز به حقیقت خلق نکردیم و حتماً قیامت خواهد آمد و از آنها در گذر گذشتی بزرگوارانه ﴿۸۵﴾

 إِنَّ رَبَّكَ هُوَ الْخَلَّاقُ الْعَلِيمُ ﴿٨٦﴾
 البته پروردگارت خلاقی دانشمند است ﴿۸۶﴾

وَلَقَدْ آتَيْنَاكَ سَبْعًا مِّنَ الْمَثَانِي وَالْقُرْآنَ الْعَظِيمَ ﴿٨٧﴾
و البته به تو هفت تا از(آیات) دو تا یی و قرآن بزرگ را دادیم ﴿۸۷﴾{سبعاً من المثانی

در بارۀ سبعاً من المثانی نظریات گوناگونی داده شده عده ای آن را سورۀ حمد میدانند که هفت آیه دارد و بعضی آن را هفت سوره ای میدانند که با (( حم )) شروع میشود}
 لَا تَمُدَّنَّ عَيْنَيْكَ إِلَىٰ مَا مَتَّعْنَا بِهِ أَزْوَاجًا مِّنْهُمْ وَلَا تَحْزَنْ عَلَيْهِمْ وَاخْفِضْ جَنَاحَكَ لِلْمُؤْمِنِينَ ﴿٨٨﴾ 
 چشمهایت تو را بطرف آنچه آنها را بهره مند ساختیم بوسیلۀ همسرانشان نکشد و برایشان اندوهگین نباش و برای مومنان نزدیکی ات  را آسان کن ﴿۸۸﴾

 وَقُلْ إِنِّي أَنَا النَّذِيرُ الْمُبِينُ ﴿٨٩﴾
 و بگو من هشدار دهنده ای روشنگر هستم ﴿۸۹﴾

 كَمَا أَنزَلْنَا عَلَى الْمُقْتَسِمِينَ ﴿٩٠﴾
همان طور که بر تقسیم کننده ها (قرآن ) نازل کردیم ﴿۹۰﴾

الَّذِينَ جَعَلُوا الْقُرْآنَ عِضِينَ ﴿٩١﴾
 کسانی که قرآن را بخش بخش تقسیم کردند (تا هر بخش را دوست ندارند کنار گذارند)﴿۹۱﴾

فَوَرَبِّكَ لَنَسْأَلَنَّهُمْ أَجْمَعِينَ﴿٩٢﴾
 و سوگند به پروردگارت که از تمامی آنها پرسیده می شود﴿۹۲﴾

عَمَّا كَانُوا يَعْمَلُونَ ﴿٩٣﴾
از آن کارهایی که انجام می دادند ﴿۹۳﴾

فَاصْدَعْ بِمَا تُؤْمَرُ وَأَعْرِضْ عَنِ الْمُشْرِكِينَ ﴿٩٤﴾
 پس حقیقت را بوسیلۀ آنچه به آن دستور داده شده ای آشکار کن و از مشرکان دوری کن ﴿۹۴﴾

 إِنَّا كَفَيْنَاكَ الْمُسْتَهْزِئِينَ ﴿٩٥﴾ 
 بدان که ما تو را از مسخره کننده ها کفایت می کنیم﴿۹۵﴾

 الَّذِينَ يَجْعَلُونَ مَعَ اللَّـهِ إِلَـٰهًا آخَرَ ۚ فَسَوْفَ يَعْلَمُونَ ﴿٩٦﴾
کسانی که با خدا الهه های دیگری قرار می دهند پس بزودی (فرجام کارشان را) میدانند﴿۹۶﴾

 وَلَقَدْ نَعْلَمُ أَنَّكَ يَضِيقُ صَدْرُكَ بِمَا يَقُولُونَ ﴿٩٧﴾
 و البته ما می دانیم به خاطر چیز هایی که میگویند سینه ات تنگ می شود ﴿۹۷﴾

 فَسَبِّحْ بِحَمْدِ رَبِّكَ وَكُن مِّنَ السَّاجِدِينَ ﴿٩٨﴾
 پس به ستایش پروردگارت آرامش بیاب و از سجده کننده ها باش﴿۹۸﴾

 وَاعْبُدْ رَبَّكَ حَتَّىٰ يَأْتِيَكَ الْيَقِينُ ﴿٩٩﴾
و پروردگارت را عبادت کن تا به یقین برسی (یقین بیادت)﴿۹۹﴾


۸/۶/۱۳۹۰ اول شوال                      بندۀ خدا

هیچ نظری موجود نیست:

ارسال یک نظر