۳۳- احزاب

                                         سورة الأحزاب
                                   بِسْمِ اللَّـهِ الرَّحْمَـٰنِ الرَّحِيمِ

بنام خدای رحم کنندۀ رحم آور
يَا أَيُّهَا النَّبِيُّ اتَّقِ اللَّـهَ وَلَا تُطِعِ الْكَافِرِينَ وَالْمُنَافِقِينَ ۗ إِنَّ اللَّـهَ كَانَ عَلِيمًا حَكِيمًا ﴿١﴾

 ای پیامبر حدود خدا را رعایت کن و از کافران و منافقان اطاعت نکن البته که خدا دانشمندی حکیم است ﴿۱﴾ 
وَاتَّبِعْ مَا يُوحَىٰ إِلَيْكَ مِن رَّبِّكَ ۚ إِنَّ اللَّـهَ كَانَ بِمَا تَعْمَلُونَ خَبِيرًا ﴿٢﴾
 و از آنچه از جانب پروردگارت بسویت وحی میشود تبعیت کن البته خدا به آنچه انجام میدهید آگاه است ﴿۲﴾ 
وَتَوَكَّلْ عَلَى اللَّـهِ ۚ وَكَفَىٰ بِاللَّـهِ وَكِيلًا﴿٣﴾
 و بر خدا توکل کن و خدا برای نمایندگی کافیست﴿۳﴾ 
مَّا جَعَلَ اللَّـهُ لِرَجُلٍ مِّن قَلْبَيْنِ فِي جَوْفِهِ ۚ وَمَا جَعَلَ أَزْوَاجَكُمُ اللَّائِي تُظَاهِرُونَ مِنْهُنَّ أُمَّهَاتِكُمْ ۚ وَمَا جَعَلَ أَدْعِيَاءَكُمْ أَبْنَاءَكُمْ ۚ ذَٰلِكُمْ قَوْلُكُم بِأَفْوَاهِكُمْ ۖ وَاللَّـهُ يَقُولُ الْحَقَّ وَهُوَ يَهْدِي السَّبِيلَ ﴿٤﴾
 خدا برای هیچ مردی در درونش دو قلب قرار نداده و همسرانتان را که آنها را به تظاهر مادران خود میخوانید

{ برای تحقیر کردن همسران آنها را مادر صدا می کردند تا بگویند که هیچ احساسی نسبت به همسران خود ندارند زیرا آنها هم سن مادرانشان هستند و مانند مادر به آنها مینگرند و خدا مومنین را از این عمل زشت مشرکین و کفار بر حذر میدارد در سوره مجادله هم به آن اشاره شده و برای آن کیفر تعین شده

الَّذِينَ يُظَاهِرُونَ مِنكُم مِّن نِّسَائِهِم مَّا هُنَّ أُمَّهَاتِهِمْ إِنْ أُمَّهَاتُهُمْ إِلَّا اللَّائِي وَلَدْنَهُمْ وَإِنَّهُمْ لَيَقُولُونَ مُنكَراً مِّنَ الْقَوْلِ وَزُوراً وَإِنَّ اللَّهَ لَعَفُوٌّ غَفُورٌ [المجادلة : ۲] وَالَّذِينَ يُظَاهِرُونَ مِن نِّسَائِهِمْ ثُمَّ يَعُودُونَ لِمَا قَالُوا فَتَحْرِيرُ رَقَبَةٍ مِّن قَبْلِ أَن يَتَمَاسَّا ذَلِكُمْ تُوعَظُونَ بِهِ وَاللَّهُ بِمَا تَعْمَلُونَ خَبِيرٌ [المجادلة : ۳] کسانی از شما که در باره همسران خود اظهار میدارند (که آنها مادرانشان هستند) آن زنها مادرانشان نیستند مادران آنها فقط کسانی هستند که آنها را به دنیا آورده اند و آنها سخن منکر و زوری  را می گویند و خدا عفو کنندۀ و آمرزش گر است ۲ و کسانی که از زنانشان اظهار میکنند سپس از گفتۀ خود باز می گردند پس باید بنده ای را آزاد کنند قبل از آنکه  آمیزشی داشته باشند آن چیزی است که خدا شما را به آن اندرز میدهد و خدا به آنچه میکنید آگاه است ۳} مادران شما قرار نداده (آنها مادر شما نیستند) و پسر خوانده های شما را فرزندان شما قرار نداده آن سخن حرف شماست که بر زبانتان جاری میکنید و خدا حقیقت را می گوید و او را به راه حق هدایت میکند ﴿۴﴾
ادْعُوهُمْ لِآبَائِهِمْ هُوَ أَقْسَطُ عِندَ اللَّـهِ ۚ فَإِن لَّمْ تَعْلَمُوا آبَاءَهُمْ فَإِخْوَانُكُمْ فِي الدِّينِ وَمَوَالِيكُمْ ۚ وَلَيْسَ عَلَيْكُمْ جُنَاحٌ فِيمَا أَخْطَأْتُم بِهِ وَلَـٰكِن مَّا تَعَمَّدَتْ قُلُوبُكُمْ ۚ وَكَانَ اللَّـهُ غَفُورًا رَّحِيمًا ﴿٥﴾
 آنها را (پسر خوانده هایتان را) بنام پدرانشان بخوانید آن نزد خدا به عدالت نزدیک تر است و اگر پدران آنها را نمی شناسید پس برادران شما در دین هستند و یاران شما هستند و گناهی بر شما نیست در آنچه به خطا انجام داده اید اما کاری که از روی آگاهی قلبی انجام میدهید (بسبب آن مواخذه میشوید) و خدا آمرزنده ای رحم گستر بوده است ﴿۵﴾
النَّبِيُّ أَوْلَىٰ بِالْمُؤْمِنِينَ مِنْ أَنفُسِهِمْ ۖ وَأَزْوَاجُهُ أُمَّهَاتُهُمْ ۗ وَأُولُو الْأَرْحَامِ بَعْضُهُمْ أَوْلَىٰ بِبَعْضٍ فِي كِتَابِ اللَّـهِ مِنَ الْمُؤْمِنِينَ وَالْمُهَاجِرِينَ إِلَّا أَن تَفْعَلُوا إِلَىٰ أَوْلِيَائِكُم مَّعْرُوفًا ۚ كَانَ ذَٰلِكَ فِي الْكِتَابِ مَسْطُورًا﴿٦﴾
 پیامبر نسبت به مومنان از خودشان اول تر(مقدم تر) است و همسران او(پیامبر) مادران آنها(مومنان) هستند و خویشاوندان بعضی از آنها نسبت به بعضی دیگر در کتاب خدا شایسته تر هستند از مومنان و مهاجران مگر آنکه کار خوبی بسوی بسوی دوستانتان انجام دهید همان (کارهای خوبی) که در کتاب سطر سطر  نوشته شده ﴿۶﴾ 
وَإِذْ أَخَذْنَا مِنَ النَّبِيِّينَ مِيثَاقَهُمْ وَمِنكَ وَمِن نُّوحٍ وَإِبْرَاهِيمَ وَمُوسَىٰ وَعِيسَى ابْنِ مَرْيَمَ ۖ وَأَخَذْنَا مِنْهُم مِّيثَاقًا غَلِيظًا ﴿٧﴾
و وقتی که از پیامبران پیمانشان را گرفتیم و از تو و از نوح و ابراهیم و موسی و عیسی پسر مریم و از آنها پیمانی محکم گرفتیم ﴿۷﴾
لِّيَسْأَلَ الصَّادِقِينَ عَن صِدْقِهِمْ ۚ وَأَعَدَّ لِلْكَافِرِينَ عَذَابًا أَلِيمًا ﴿٨﴾
 تا درست کاران از راستی کردارشان پرسیده شوند و برای کافران عذابی دردناک آماده کردیم﴿۸﴾
يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا اذْكُرُوا نِعْمَةَ اللَّـهِ عَلَيْكُمْ إِذْ جَاءَتْكُمْ جُنُودٌ فَأَرْسَلْنَا عَلَيْهِمْ رِيحًا وَجُنُودًا لَّمْ تَرَوْهَا ۚ وَكَانَ اللَّـهُ بِمَا تَعْمَلُونَ بَصِيرًا ﴿٩﴾
 ای کسانی که ایمان آوردهاید نعمت خدا رابر شما به یاد آورید وقتی که سپاهیان برای جنگ با شما آمدند و بر علیه آنها دو سپاه را که آن را نمی بینند فرستادیم و خدا به آنچه عمل میکنید بیناست ﴿۹﴾
 إِذْ جَاءُوكُم مِّن فَوْقِكُمْ وَمِنْ أَسْفَلَ مِنكُمْ وَإِذْ زَاغَتِ الْأَبْصَارُ وَبَلَغَتِ الْقُلُوبُ الْحَنَاجِرَ وَتَظُنُّونَ بِاللَّـهِ الظُّنُونَا﴿١٠﴾
 وقتی که از بالای سرتان و از پایین دست شما بسوی شما می آمدند و آن هنگام که چشمها کج شد و قلبها به حنجره ها رسید گمان بردید بر خدا حدس و گمانهایی را (که نکند وعدۀ خدا تحقق نیابد) ﴿۱۰﴾
 هُنَالِكَ ابْتُلِيَ الْمُؤْمِنُونَ وَزُلْزِلُوا زِلْزَالًا شَدِيدًا ﴿١١﴾
 در آنجا مومنان به سختی افتادند و بر خود لرزیدند لرزش شدیدی را ﴿۱۱﴾
وَإِذْ يَقُولُ الْمُنَافِقُونَ وَالَّذِينَ فِي قُلُوبِهِم مَّرَضٌ مَّا وَعَدَنَا اللَّـهُ وَرَسُولُهُ إِلَّا غُرُورًا ﴿١٢﴾
 و وقتی که منافقان و کسانی که در قلبهایشان مرض است میگفتند خدا و رسولش غیر از فریب به ما وعده ندادند ﴿۱۲﴾
وَإِذْ قَالَت طَّائِفَةٌ مِّنْهُمْ يَا أَهْلَ يَثْرِبَ لَا مُقَامَ لَكُمْ فَارْجِعُوا ۚ وَيَسْتَأْذِنُ فَرِيقٌ مِّنْهُمُ النَّبِيَّ يَقُولُونَ إِنَّ بُيُوتَنَا عَوْرَةٌ وَمَا هِيَ بِعَوْرَةٍ ۖ إِن يُرِيدُونَ إِلَّا فِرَارًا ﴿١٣﴾
و وقتی که طایفه ای از آنها گفتند ای اهل یثرب (نام قدیم مدینه یثرب بوده است) دیگر جایگاهی برای شما نیست پس برگردید و گروهی از شما از پیامبر اجازه بخواهد . میگویند که خانه های ما حفاظ ندارد در حالیکه آن (خانه هایشان) بدون حفاظ نبود آنها غیر از فرارچیزی نمی خواهند ﴿۱۳﴾
وَلَوْ دُخِلَتْ عَلَيْهِم مِّنْ أَقْطَارِهَا ثُمَّ سُئِلُوا الْفِتْنَةَ لَآتَوْهَا وَمَا تَلَبَّثُوا بِهَا إِلَّا يَسِيرًا ﴿١٤﴾
و اگر از اطراف (شهر و یا خانه هایشان) به آنها حمله میشد و به آن داخل میشدند و از آنها با فتنه گری (افتادن به شرک و ظلم وگمراهی) را می خواستند بی درنگ آنها به آسانی قبول می کردند﴿۱۴﴾
وَلَقَدْ كَانُوا عَاهَدُوا اللَّـهَ مِن قَبْلُ لَا يُوَلُّونَ الْأَدْبَارَ ۚوَكَانَ عَهْدُ اللَّـهِ مَسْئُولًا ﴿١٥﴾
 و در حالیکه آنها از قبل با خدا عهد کرده بودند که (در جنگ با کافران و مشرکین) روی بر نتابند و پشت به دشمن نکنند و از عهدی که با خدا بسته اند پرسیده میشوند ﴿۱۵﴾
قُل لَّن يَنفَعَكُمُ الْفِرَارُ إِن فَرَرْتُم مِّنَ الْمَوْتِ أَوِ الْقَتْلِ وَإِذًا لَّا تُمَتَّعُونَ إِلَّا قَلِيلًا ﴿١٦﴾
 بگو : اگر از مرگ و یا جنگ فرار کنید فرار کردن هرگز به شما سودی نمی بخشد و در آن هنگام غیر از مقدار کمی بهره مند نمی شوید ﴿۱۶﴾
قُلْ مَن ذَا الَّذِي يَعْصِمُكُم مِّنَ اللَّـهِ إِنْ أَرَادَ بِكُمْ سُوءًا أَوْ أَرَادَ بِكُمْ رَحْمَةً ۚ وَلَا يَجِدُونَ لَهُم مِّن دُونِ اللَّـهِ وَلِيًّا وَلَا نَصِيرًا ﴿١٧﴾
 بگو : چه کسی میتواند شما را از خدا نگهداری کند ؟ اگر خدا برای شما بدی بخواهد ؟ و یا برای شما رحمتی بخواهد ؟ و برای خودشان غیر از خدا هیچ ولی و یاوری پیدا نخواهند کرد﴿۱۷﴾
 قَدْ يَعْلَمُ اللَّـهُ الْمُعَوِّقِينَ مِنكُمْ وَالْقَائِلِينَ لِإِخْوَانِهِمْ هَلُمَّ إِلَيْنَا ۖ وَلَا يَأْتُونَ الْبَأْسَ إِلَّا قَلِيلًا ﴿١٨﴾
حتماً خدا می شناسد کسانی از شما را که (از جنگیدن با ستمگران) مانع می شوند و به برادرانشان می گویند بسوی ما بیایید (و خود را به کشتن ندهید) و غیر از مقدار کمی به سوی سختی نمی آیند ﴿۱۸﴾
أَشِحَّةً عَلَيْكُمْ ۖ فَإِذَا جَاءَ الْخَوْفُ رَأَيْتَهُمْ يَنظُرُونَ إِلَيْكَ تَدُورُ أَعْيُنُهُمْ كَالَّذِي يُغْشَىٰ عَلَيْهِ مِنَ الْمَوْتِ ۖ فَإِذَا ذَهَبَ الْخَوْفُ سَلَقُوكُم بِأَلْسِنَةٍ حِدَادٍ أَشِحَّةً عَلَى الْخَيْرِ ۚ أُولَـٰئِكَ لَمْ يُؤْمِنُوا فَأَحْبَطَ اللَّـهُ أَعْمَالَهُمْ ۚ وَكَانَ ذَٰلِكَ عَلَى اللَّـهِ يَسِيرًا ﴿١٩﴾
 بر شما بخل می ورزند و هنگامی که ترسی برایشان بیاید بسوی تو نگاه می کنند چشمهایشان دور میزند مانند کسی که اطراف اورا مرگ فرا گرفته  و وقتی ترس به کنار برود بزودی با زبانی تند با شما حرف میزنند بر کار خیر بخل میورزند آنها هستند که ایمان نمی آورند و خدا اعمالشان را تباه ساخت و آن برای خدا آسان بوده است ﴿۱۹﴾
يَحْسَبُونَ الْأَحْزَابَ لَمْ يَذْهَبُوا ۖ وَإِن يَأْتِ الْأَحْزَابُ يَوَدُّوا لَوْ أَنَّهُم بَادُونَ فِي الْأَعْرَابِ يَسْأَلُونَ عَنْ أَنبَائِكُمْ ۖ وَلَوْ كَانُوا فِيكُم مَّا قَاتَلُوا إِلَّا قَلِيلًا ﴿٢٠﴾
 آنها (مذبذبین) چنین محاسبه میکنند که دسته های (دشمن) نرفته اند و اگر آن گروه ها (دشمنان) دوباره بیایند آنها دوست دارند که ای کاش بادیه نشین هایی در اعراب بودند از اخبار شما میپرسند و اگر در میان شما بودند پیکار نمی کردند مگر مقدار کمی ﴿۲۰﴾
لَّقَدْ كَانَ لَكُمْ فِي رَسُولِ اللَّـهِ أُسْوَةٌ حَسَنَةٌ لِّمَن كَانَ يَرْجُو اللَّـهَ وَالْيَوْمَ الْآخِرَ وَذَكَرَ اللَّـهَ كَثِيرًا﴿٢١﴾
 و البته برای شما در رسول خدا الگوی خوبی است برای کسی که به خدا و روز آخر امید دارد و خدا را بسیار یاد میکند ﴿۲۱﴾
وَلَمَّا رَأَى الْمُؤْمِنُونَ الْأَحْزَابَ قَالُوا هَـٰذَا مَا وَعَدَنَا اللَّـهُ وَرَسُولُهُ وَصَدَقَ اللَّـهُ وَرَسُولُهُ ۚ وَمَا زَادَهُمْ إِلَّا إِيمَانًا وَتَسْلِيمًا﴿٢٢﴾
و وقتی که مومنان گروه های دشمن را دیدند گفتند : این همان چیزی است که خدا و رسولش به ما وعده دادند و راست گفت خدا و رسولش و غیر از ایمان و تسلیم (در برابر خدا)چیزی بر آنها اضافه نشد﴿۲۲﴾
مِّنَ الْمُؤْمِنِينَ رِجَالٌ صَدَقُوا مَا عَاهَدُوا اللَّـهَ عَلَيْهِ ۖ فَمِنْهُم مَّن قَضَىٰ نَحْبَهُ وَمِنْهُم مَّن يَنتَظِرُ ۖ وَمَا بَدَّلُوا تَبْدِيلًا ﴿٢٣﴾
 و از مومنان مردانی هستند که به آنچه با خدا عهد کردند صادقانه عمل کردند و از آنها کسی است که پیمودن را خود را گذرانده و و از آنها کسی است که منتظر است که راهش را بپیماید و(عهدو پیمان خود را) تبدیل نکردند به هیچ تبدیلی ﴿۲۳﴾
لِّيَجْزِيَ اللَّـهُ الصَّادِقِينَ بِصِدْقِهِمْ وَيُعَذِّبَ الْمُنَافِقِينَ إِن شَاءَ أَوْ يَتُوبَ عَلَيْهِمْ ۚ إِنَّ اللَّـهَ كَانَ غَفُورًا رَّحِيمًا ﴿٢٤﴾
 تا خدا به راستگویان پاداش دهد بدلیل صداقتشان و منافقان را اگر بخواهد عذاب کند یا توبه آنها را برایشان  بپذیرد البته خدا آمرزندۀ رحم گستر است ﴿۲۴﴾
وَرَدَّ اللَّـهُ الَّذِينَ كَفَرُوا بِغَيْظِهِمْ لَمْ يَنَالُوا خَيْرًا ۚ وَكَفَى اللَّـهُ الْمُؤْمِنِينَ الْقِتَالَ ۚوَكَانَ اللَّـهُ قَوِيًّا عَزِيزًا ﴿٢٥﴾
 و خدا کسانی را که بوسیلۀ خشمشان کافر شدند مردود کرد به خیری نمیرسند و خدا برای مومنین در جنگ کافی است و خدا قدرتمند نیرومند است ﴿۲۵﴾
وَأَنزَلَ الَّذِينَ ظَاهَرُوهُم مِّنْ أَهْلِ الْكِتَابِ مِن صَيَاصِيهِمْ وَقَذَفَ فِي قُلُوبِهِمُ الرُّعْبَ فَرِيقًا تَقْتُلُونَ وَتَأْسِرُونَ فَرِيقًا ﴿٢٦﴾
 و کسانی از اهل کتاب را که از آنها پشتیبانی کردند از کاخ هایشان پایین آورد و در قلبهایشان هراس افکند با گروهی می جنگید و گروهی را اسیر می کنید ﴿۲۶﴾
وَأَوْرَثَكُمْ أَرْضَهُمْ وَدِيَارَهُمْ وَأَمْوَالَهُمْ وَأَرْضًا لَّمْ تَطَئُوهَا ۚ وَكَانَ اللَّـهُ عَلَىٰ كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرًا ﴿٢٧﴾
و زمین هایشان و سرزمین شان و اموالشان و زمینی که برای آن هیچ نیت و قصدی نداشتید به شما به ارث داد و خدا به هر چیزی تواناست ﴿۲۷﴾
 يَا أَيُّهَا النَّبِيُّ قُل لِّأَزْوَاجِكَ إِن كُنتُنَّ تُرِدْنَ الْحَيَاةَ الدُّنْيَا وَزِينَتَهَا فَتَعَالَيْنَ أُمَتِّعْكُنَّ وَأُسَرِّحْكُنَّ سَرَاحًا جَمِيلًا ﴿٢٨﴾
 ای پیامبر به همسرانت بگو اگر شما زندگی دنیا و آراستگی آن را می خواهید بیایید تا شما را از آن بهره مند کنم و شما را بدرقه کنم (طلاق دهم) بدرقه کردنی زیبا (با رضایت شما)﴿۲۸﴾
وَإِن كُنتُنَّ تُرِدْنَ اللَّـهَ وَرَسُولَهُ وَالدَّارَ الْآخِرَةَ فَإِنَّ اللَّـهَ أَعَدَّ لِلْمُحْسِنَاتِ مِنكُنَّ أَجْرًا عَظِيمًا ﴿٢٩﴾
 و اگر شما خواهان خدا و رسول و خانۀ آخرت هستید پس خدا برای نیکو کاران از شما پاداش بزرگی آماده کرده است﴿۲۹﴾
يَا نِسَاءَ النَّبِيِّ مَن يَأْتِ مِنكُنَّ بِفَاحِشَةٍ مُّبَيِّنَةٍ يُضَاعَفْ لَهَا الْعَذَابُ ضِعْفَيْنِ ۚ وَكَانَ ذَٰلِكَ عَلَى اللَّـهِ يَسِيرًا﴿٣٠﴾
 ای زنهای پیامبر هر کس از شما مرتکب فحشای آشکاری گردد برایش دو برابر عذاب اضافه میکنیم و آن برای خدا آسان است﴿۳۰﴾
 وَمَن يَقْنُتْ مِنكُنَّ لِلَّـهِ وَرَسُولِهِ وَتَعْمَلْ صَالِحًا نُّؤْتِهَا أَجْرَهَا مَرَّتَيْنِ وَأَعْتَدْنَا لَهَا رِزْقًا كَرِيمًا ﴿٣١﴾ 
 و هر کس از شما (ای زنهای پیامبر) برای خدا و رسولش فروتن باشد و عمل شایسته انجام دهد پاداشش را دو برابر می دهیم و برای او روزی با کرامتی آماده می کنیم ﴿۳۱﴾
يَا نِسَاءَ النَّبِيِّ لَسْتُنَّ كَأَحَدٍ مِّنَ النِّسَاءِ ۚ إِنِ اتَّقَيْتُنَّ فَلَا تَخْضَعْنَ بِالْقَوْلِ فَيَطْمَعَ الَّذِي فِي قَلْبِهِ مَرَضٌ وَقُلْنَ قَوْلًا مَّعْرُوفًا ﴿٣٢﴾
 ای زنهای پیامبر اگر شما حدود خدا را رعایت کنید مانند هیچ یک از زنان نیستید پس در سخن گفتن عشوه گری و طنازی نکنید که کسی که در قلبش مرض هست طمع کند و به عرف (معمولی) سخن بگویید ﴿۳۲﴾
وَقَرْنَ فِي بُيُوتِكُنَّ وَلَا تَبَرَّجْنَ تَبَرُّجَ الْجَاهِلِيَّةِ الْأُولَىٰ ۖ وَأَقِمْنَ الصَّلَاةَ وَآتِينَ الزَّكَاةَ وَأَطِعْنَ اللَّـهَ وَرَسُولَهُ ۚ إِنَّمَا يُرِيدُ اللَّـهُ لِيُذْهِبَ عَنكُمُ الرِّجْسَ أَهْلَ الْبَيْتِ وَيُطَهِّرَكُمْ تَطْهِيرًا ﴿٣٣﴾
(ای زنهای پیامبر) و در خانه هایتان با وقار باشید و خودنمایی نکنید همان خودنمایی جاهلیت پیشین را (که مرسوم بوده و رواج داشت) و نماز را برپا دارید و زکات بدهید و از خدا و رسولش اطاعت کنید غیر از این نیست که خدا میخواهد پلیدی را (با انجام این دستورات) از میان شما ببرد ای اهل خانه و شما را پاک گرداند پاک گرداندنی ﴿۳۳﴾
وَاذْكُرْنَ مَا يُتْلَىٰ فِي بُيُوتِكُنَّ مِنْ آيَاتِ اللَّـهِ وَالْحِكْمَةِ ۚ إِنَّ اللَّـهَ كَانَ لَطِيفًا خَبِيرًا ﴿٣٤﴾
 (ای زنهای پیامبر) و بیاد آورید آنچه را که در خانه هایتان از آیات خدا و حکمت تلاوت میشود البته خدا مهربانی با خبر است ﴿۳۴﴾
إِنَّ الْمُسْلِمِينَ وَالْمُسْلِمَاتِ وَالْمُؤْمِنِينَ وَالْمُؤْمِنَاتِ وَالْقَانِتِينَ وَالْقَانِتَاتِ وَالصَّادِقِينَ وَالصَّادِقَاتِ وَالصَّابِرِينَ وَالصَّابِرَاتِ وَالْخَاشِعِينَ وَالْخَاشِعَاتِ وَالْمُتَصَدِّقِينَ وَالْمُتَصَدِّقَاتِ وَالصَّائِمِينَ وَالصَّائِمَاتِ وَالْحَافِظِينَ فُرُوجَهُمْ وَالْحَافِظَاتِ وَالذَّاكِرِينَ اللَّـهَ كَثِيرًا وَالذَّاكِرَاتِ أَعَدَّ اللَّـهُ لَهُم مَّغْفِرَةً وَأَجْرًا عَظِيمًا ﴿٣٥﴾
 البته مردان مسلمان و زنهای مسلمان و و مردان مومن و زنهای مومن و مردان فروتن و زنهای فروتن و مردان راستگو و زنهای راستگو و مردان صبور و زنهای صبور و مردان فروتن و زنهای فروتن و مردان صدقه دهنده و زنهای صدقه دهنده و مردان روزه دار و زنهای روزه دار و مردان حافظت کننده ازحریمشان (روابط یا تمایلات جنسی شان) و زنهای حافظت کنندۀ حریمشان (روابط یا تمایلات جنسی شان) و مردان بسیار یاد کنندۀ خدا و زنهای بسیار یاد کنندۀ خدا برای آنها آمرزش و پاداش بزرگی آماده کرده ﴿۳۵﴾
وَمَا كَانَ لِمُؤْمِنٍ وَلَا مُؤْمِنَةٍ إِذَا قَضَى اللَّـهُ وَرَسُولُهُ أَمْرًا أَن يَكُونَ لَهُمُ الْخِيَرَةُ مِنْ أَمْرِهِمْ ۗ وَمَن يَعْصِ اللَّـهَ وَرَسُولَهُ فَقَدْ ضَلَّ ضَلَالًا مُّبِينًا ﴿٣٦﴾
و شایستۀ هیچ مرد مومن و زن مومنی نیست وقتی که خدا و رسولش دستوری را بگذرانند آنگاه برای آنها اختیاری (برای سر پیچی) از دستور آنها ( خدا و رسول ) باشد و هر کس (از فرمان) خدا و رسولش سر پیچی کند البته گمراه شده گمراهی آشکار ﴿۳۶﴾
وَإِذْ تَقُولُ لِلَّذِي أَنْعَمَ اللَّـهُ عَلَيْهِ وَأَنْعَمْتَ عَلَيْهِ أَمْسِكْ عَلَيْكَ زَوْجَكَ وَاتَّقِ اللَّـهَ وَتُخْفِي فِي نَفْسِكَ مَا اللَّـهُ مُبْدِيهِ وَتَخْشَى النَّاسَ وَاللَّـهُ أَحَقُّ أَن تَخْشَاهُ ۖ فَلَمَّا قَضَىٰ زَيْدٌ مِّنْهَا وَطَرًا زَوَّجْنَاكَهَا لِكَيْ لَا يَكُونَ عَلَى الْمُؤْمِنِينَ حَرَجٌ فِي أَزْوَاجِ أَدْعِيَائِهِمْ إِذَا قَضَوْا مِنْهُنَّ وَطَرًا ۚ وَكَانَ أَمْرُ اللَّـهِ مَفْعُولًا ﴿٣٧﴾ 
و وقتی به کسی که خدا به او نعمت داد و تو به او نعمت دادی می گفتی : زوجه ات را برای خودت نگهدار و حدود خدا را رعایت کن و در درون خودت مخفی میکردی آنچیزی را که خدا آشکار کننده ی آن بود و از مردم می ترسیدی و خدا حقیقی تر بود که از او بترسی و وقتی زید از آن زن خواستۀ خود را گذراند آن زن را به همسری تو در آوردیم تا بر مومنان در ازدواج با همسران پسر خوانده هایشان مشکلی وجود نداشته باشد و کار خدا انجام شدنی بوده است {(این آیه بروشنی نشان از لغزشهای انسانی رسول الله میدهد همانگونه که تمام پیامبران قبل از او هم دچار لغزشهایی میشدند زیرا ماهیتی انسانی داشتند وهیچکدام معصوم نیستند برای بررسی بیشتر به لینک رجوع کنید)                                            http://www.quranmoslems.blogspot.com/2010/01/blog-post_26.html  }
﴿۳۷﴾
 مَّا كَانَ عَلَى النَّبِيِّ مِنْ حَرَجٍ فِيمَا فَرَضَ اللَّـهُ لَهُ ۖ سُنَّةَ اللَّـهِ فِي الَّذِينَ خَلَوْا مِن قَبْلُ ۚ وَكَانَ أَمْرُ اللَّـهِ قَدَرًا مَّقْدُورًا ﴿٣٨﴾
هیچ گناهی بر پیامبر نیست در آنچه که خدا بر او واجب گردانیده . سنت خداست در کسانی که از قبل درگذشته اند (مرده اند) و دستور خدا اندازه ایست اندازه داده شده (تقدیری است که مقدر گردیده بود) ﴿۳۸﴾ 
الَّذِينَ يُبَلِّغُونَ رِسَالَاتِ اللَّـهِ وَيَخْشَوْنَهُ وَلَا يَخْشَوْنَ أَحَدًا إِلَّا اللَّـهَ ۗ وَكَفَىٰ بِاللَّـهِ حَسِيبًا ﴿٣٩﴾
 کسانی که رسالتهای پروردگارشان را تبلیغ میکنند و فقط از او میترسند و از احدی غیر از خدا نمی ترسند و خدا برای حسابگری کافیست ﴿۳۹﴾
مَّا كَانَ مُحَمَّدٌ أَبَا أَحَدٍ مِّن رِّجَالِكُمْ وَلَـٰكِن رَّسُولَ اللَّـهِ وَخَاتَمَ النَّبِيِّينَ ۗ وَكَانَ اللَّـهُ بِكُلِّ شَيْءٍ عَلِيمًا ﴿٤٠﴾
 محمد پدر هیچ یک از مردان شما نبوده است و لکن او رسول خدا و خاتم پیامبران است و خدا به هر چیزی داناست ﴿۴۰﴾
يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا اذْكُرُوا اللَّـهَ ذِكْرًا كَثِيرًا ﴿٤١﴾
 ای کسانی که ایمان آورده اید خدا را بیاد آورید یاد آوردنی بسیار ﴿۴۱﴾
وَسَبِّحُوهُ بُكْرَةً وَأَصِيلًا ﴿٤٢﴾
و صبح گاهان و شامگاهان او را تسبیح کنید﴿۴۲﴾
هُوَ الَّذِي يُصَلِّي عَلَيْكُمْ وَمَلَائِكَتُهُ لِيُخْرِجَكُم مِّنَ الظُّلُمَاتِ إِلَى النُّورِ ۚ وَكَانَ بِالْمُؤْمِنِينَ رَحِيمًا﴿٤٣﴾
 او کسی است که بر شما درود می فرستد و فرشته هایش (هم بر شما درود می فرستند) تا شما را از تاریکی ها بسوی نور بیرون ببرد و او نسبت به مومنان رحمت گستر بوده است﴿۴۳﴾
تَحِيَّتُهُمْ يَوْمَ يَلْقَوْنَهُ سَلَامٌ ۚ وَأَعَدَّ لَهُمْ أَجْرًا كَرِيمًا ﴿٤٤﴾
زنده باشی (سرسلامتی گفتن) آنها روزی که ملاقاتش میکنند سلام است و برای آنها پاداشی با کرامت آماده کرده است ﴿۴۴﴾
يَا أَيُّهَا النَّبِيُّ إِنَّا أَرْسَلْنَاكَ شَاهِدًا وَمُبَشِّرًا وَنَذِيرًا ﴿٤٥﴾
ای پیامبر ما تو را بعنوان شاهد و بشارت دهنده و هشدار دهنده فرستادیمت ﴿۴۵﴾
وَدَاعِيًا إِلَى اللَّـهِ بِإِذْنِهِ وَسِرَاجًا مُّنِيرًا ﴿٤٦﴾
 (و بعنوان) دعوت کننده ای بسوی خدا با اجازۀ او و چراغی نورانی (فرستادیمت) ﴿۴۶﴾
وَبَشِّرِ الْمُؤْمِنِينَ بِأَنَّ لَهُم مِّنَ اللَّـهِ فَضْلًا كَبِيرًا ﴿٤٧﴾
 و به مومنان بشارت بده بدلیل آنکه برایشان از جانب خدا نعمت بزرگی است ﴿۴۷﴾
وَلَا تُطِعِ الْكَافِرِينَ وَالْمُنَافِقِينَ وَدَعْ أَذَاهُمْ وَتَوَكَّلْ عَلَى اللَّـهِ ۚ وَكَفَىٰ بِاللَّـهِ وَكِيلًا ﴿٤٨﴾
 و از کافران و منافقان اطاعت نکن و آزارشان را ترک کن و بر خدا توکل کن و خدا برای نمایندگی کردن کافیست ﴿۴۸﴾ 
يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا إِذَا نَكَحْتُمُ الْمُؤْمِنَاتِ ثُمَّ طَلَّقْتُمُوهُنَّ مِن قَبْلِ أَن تَمَسُّوهُنَّ فَمَا لَكُمْ عَلَيْهِنَّ مِنْ عِدَّةٍ تَعْتَدُّونَهَا ۖ فَمَتِّعُوهُنَّ وَسَرِّحُوهُنَّ سَرَاحًا جَمِيلًا ﴿٤٩﴾
 ای کسانی که ایمان آوردید وقتی که با زنهای مومن ازدواج میکنید و سپس قبل از آنکه با آنها آمیزش کنید آنها را طلاق میدهید پس عدۀ*2 آنها به  گردن شما نیست که آن را بشمارند و به آنها لوازم زندگی بدهید و رهایشان کنید رها کردنی زیبا ﴿۴۹﴾
يَا أَيُّهَا النَّبِيُّ إِنَّا أَحْلَلْنَا لَكَ أَزْوَاجَكَ اللَّاتِي آتَيْتَ أُجُورَهُنَّ وَمَا مَلَكَتْ يَمِينُكَ مِمَّا أَفَاءَ اللَّـهُ عَلَيْكَ وَبَنَاتِ عَمِّكَ وَبَنَاتِ عَمَّاتِكَ وَبَنَاتِ خَالِكَ وَبَنَاتِ خَالَاتِكَ اللَّاتِي هَاجَرْنَ مَعَكَ وَامْرَأَةً مُّؤْمِنَةً إِن وَهَبَتْ نَفْسَهَا لِلنَّبِيِّ إِنْ أَرَادَ النَّبِيُّ أَن يَسْتَنكِحَهَا خَالِصَةً لَّكَ مِن دُونِ الْمُؤْمِنِينَ ۗ قَدْ عَلِمْنَا مَا فَرَضْنَا عَلَيْهِمْ فِي أَزْوَاجِهِمْ وَمَا مَلَكَتْ أَيْمَانُهُمْ لِكَيْلَا يَكُونَ عَلَيْكَ حَرَجٌ ۗ وَكَانَ اللَّـهُ غَفُورًا رَّحِيمًا ﴿٥٠﴾
 ای پیامبر ما همسرانت را بر تو حلال کردیم کسانی را که مزد هایشان را به آنها دادی و آنچه را که خدا از زنهای مومن و مهاجر هم پیمانت بر تو نصیب کرد و دختران عمویت و دختران عمه هایت و دختران دایی ات و دختران خاله هایت همان هایی که با تو هجرت کرده اند و زن مومنی که خودش را به پیامبر ببخشد اگر پیامبر تمایل به ازدواج با او داشته باشد (برایت حلال است اگر با آنها ازدواج کنی) فقط خالص برای تو هستند (مومنان بعد از تو حق ازدواج با آنها را ندارند مگر آنکه آنها را طلاق دهی) غیر از مومنین *3 البته ما میدانیم که چه چیزی را را بر آنها  در همسرانشان و در هم پیمانان زن مهاجرشان واجب کردیم تا بر تو دیگر گناهی نباشد و خدا آمرزنده ای رحمت کستر بوده است ﴿۵۰﴾
تُرْجِي مَن تَشَاءُ مِنْهُنَّ وَتُؤْوِي إِلَيْكَ مَن تَشَاءُ ۖ وَمَنِ ابْتَغَيْتَ مِمَّنْ عَزَلْتَ فَلَا جُنَاحَ عَلَيْكَ ۚ ذَٰلِكَ أَدْنَىٰ أَن تَقَرَّ أَعْيُنُهُنَّ وَلَا يَحْزَنَّ وَيَرْضَيْنَ بِمَا آتَيْتَهُنَّ كُلُّهُنَّ ۚ وَاللَّـهُ يَعْلَمُ مَا فِي قُلُوبِكُمْ ۚوَكَانَ اللَّـهُ عَلِيمًا حَلِيمًا ﴿٥١﴾
 هر کدام از آنها را که خواستی (ازدواج با او) را به تاخیر بینداز و هر کدام از آن زنها را خواستی به او پناه بده و هر کدام از آنها را که بخواهی (با آنها ازدواج کنی) از آنهایی که کنار گذاشته ای گناهی بر تو نیست آن برای اینکه شادمان و خوشحال شوند و اندوهگین نباشند و به آنچه که به همۀ آنها میدهی خوشحال شوند و اندوهگین نباشند و به آنچه به همۀ آنها میدهی راضی باشند نزدیکتر است و خدا میداند  آنچه را که درقلبهای شماست و خدا دانشمندی بردبار است ﴿۵۱﴾
لَّا يَحِلُّ لَكَ النِّسَاءُ مِن بَعْدُ وَلَا أَن تَبَدَّلَ بِهِنَّ مِنْ أَزْوَاجٍ وَلَوْ أَعْجَبَكَ حُسْنُهُنَّ إِلَّا مَا مَلَكَتْ يَمِينُكَ ۗ وَكَانَ اللَّـهُ عَلَىٰ كُلِّ شَيْءٍ رَّقِيبًا ﴿٥٢﴾
 بعد از آن (زنهایی که برایت بر شمردیم) زنهای دیگری بر تو حلال نیستند اگر چه حسن جمال آنها تو را به تعجب وا دارد مگر زنهای مومن مهاجری که با تو پیمان دارند و نه آنکه بتوانی آنها را به همسران دیگری تبدیل کنی و خدا بر هر چیز مراقب است ﴿۵۲﴾
 يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لَا تَدْخُلُوا بُيُوتَ النَّبِيِّ إِلَّا أَن يُؤْذَنَ لَكُمْ إِلَىٰ طَعَامٍ غَيْرَ نَاظِرِينَ إِنَاهُ وَلَـٰكِنْ إِذَا دُعِيتُمْ فَادْخُلُوا فَإِذَا طَعِمْتُمْ فَانتَشِرُوا وَلَا مُسْتَأْنِسِينَ لِحَدِيثٍ ۚ إِنَّ ذَٰلِكُمْ كَانَ يُؤْذِي النَّبِيَّ فَيَسْتَحْيِي مِنكُمْ ۖ وَاللَّـهُ لَا يَسْتَحْيِي مِنَ الْحَقِّ ۚ وَإِذَا سَأَلْتُمُوهُنَّ مَتَاعًا فَاسْأَلُوهُنَّ مِن وَرَاءِ حِجَابٍ ۚ ذَٰلِكُمْ أَطْهَرُ لِقُلُوبِكُمْ وَقُلُوبِهِنَّ ۚوَمَا كَانَ لَكُمْ أَن تُؤْذُوا رَسُولَ اللَّـهِ وَلَا أَن تَنكِحُوا أَزْوَاجَهُ مِن بَعْدِهِ أَبَدًا ۚ إِنَّ ذَٰلِكُمْ كَانَ عِندَ اللَّـهِ عَظِيمًا ﴿٥٣﴾
ای کسانی که ایمان آورده اید داخل خانه های پیامبر نشوید مگر آنکه برای خوردن غذا به شما اجازه داده شود بدون آنکه منتظر شوید تا غذا حاضر شود (زودتر از موعد نیایید) و لیکن وقتی دعوت شدید داخل شوید و وقتی غذایتان را خوردید پراکنده شوید و به بحث و سخن گفتن شروع نکنید البته ان کار شما پیامبر را اذیت میکند و او از شما شرم میکند (که به شما بگوید) و خدا از گفتن حقیقت شرم نمیکند و وقتی از زنهای در خانه متاعی خواستید آن را از پشت حجاب (پرده) از آن زنها بخواهید آن برای قلبهای شما و قلبهای آنها پاکیزه تر است و شما نباید رسول را اذیت کنید و یا نباید تا ابد بعد از او با همسرانش ازدواج کنید البته آن نزد خدا بسیار بزرگ بوده است ﴿۵۳﴾
 إِن تُبْدُوا شَيْئًا أَوْ تُخْفُوهُ فَإِنَّ اللَّـهَ كَانَ بِكُلِّ شَيْءٍ عَلِيمًا ﴿٥٤﴾
 اگر چیزی را آشکار کنید یا آن را مخفی نمایید پس البته خدا به هر چیزی داناست ﴿۵۴﴾
لَّا جُنَاحَ عَلَيْهِنَّ فِي آبَائِهِنَّ وَلَا أَبْنَائِهِنَّ وَلَا إِخْوَانِهِنَّ وَلَا أَبْنَاءِ إِخْوَانِهِنَّ وَلَا أَبْنَاءِ أَخَوَاتِهِنَّ وَلَا نِسَائِهِنَّ وَلَا مَا مَلَكَتْ أَيْمَانُهُنَّ ۗوَاتَّقِينَ اللَّـهَ ۚ إِنَّ اللَّـهَ كَانَ عَلَىٰ كُلِّ شَيْءٍ شَهِيدًا ﴿٥٥﴾
 گناهی بر آن زنها (همسران پیامبر) نیست (که در حجاب نباشند مقابل) در پدرانشان و فرزندانشان ونه برادرانشان و نه فرزندان برادرانشان و نه در فرزندان خواهرانشان و نه زنهایشان و نه هم پیمانان آنها و آن زنها حدود خدا را رعایت کنند البته خدا بر هر چیزی شاهد بوده است﴿۵۵﴾
إِنَّ اللَّـهَ وَمَلَائِكَتَهُ يُصَلُّونَ عَلَى النَّبِيِّ ۚ يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا صَلُّوا عَلَيْهِ وَسَلِّمُوا تَسْلِيمًا ﴿٥٦﴾
 البته خدا و فرشته های او بر پیامبر توجه میکنند ای کسانی که ایمان آورده اید بر او توجه کنید و اسلام آورید (و در مقابل حقیقت) تسلیم شوید ﴿۵۶﴾
إِنَّ الَّذِينَ يُؤْذُونَ اللَّـهَ وَرَسُولَهُ لَعَنَهُمُ اللَّـهُ فِي الدُّنْيَا وَالْآخِرَةِ وَأَعَدَّ لَهُمْ عَذَابًا مُّهِينًا ﴿٥٧﴾
 البته کسانی که خدا و رسولش را اذیت میکنند خدا آنها را در دنیا و آخرت لعنت کرده و برای آنها عذابی خوار کننده آماده کرده ﴿۵۷﴾
وَالَّذِينَ يُؤْذُونَ الْمُؤْمِنِينَ وَالْمُؤْمِنَاتِ بِغَيْرِ مَا اكْتَسَبُوا فَقَدِ احْتَمَلُوا بُهْتَانًا وَإِثْمًا مُّبِينًا ﴿٥٨﴾
 و کسانی که مردان مومن و زنهای مومن را اذیت میکنند بدون آنکه کاری کرده باشند قطعاً تهمت و گناهی بزرگ را مرتکب شده اند﴿۵۸﴾
يَا أَيُّهَا النَّبِيُّ قُل لِّأَزْوَاجِكَ وَبَنَاتِكَ وَنِسَاءِ الْمُؤْمِنِينَ يُدْنِينَ عَلَيْهِنَّ مِن جَلَابِيبِهِنَّ ۚ ذَٰلِكَ أَدْنَىٰ أَن يُعْرَفْنَ فَلَا يُؤْذَيْنَ ۗوَكَانَ اللَّـهُ غَفُورًا رَّحِيمًا ﴿٥٩﴾
 ای پیامبر به زنها و دختر هایت و زنهای مومنین بگو لباسهای گشاد و بلند خود را بر خود بپوشند آن (نوع پوشش لباس) نزدیکتر به آن است  که شناخته شوند (که بد کاره نیستند) و مورد آزار و اذیت قرار نگیرند و خدا آمرزنده ای رحم گستر بوده است ﴿۵۹﴾
لَّئِن لَّمْ يَنتَهِ الْمُنَافِقُونَ وَالَّذِينَ فِي قُلُوبِهِم مَّرَضٌ وَالْمُرْجِفُونَ فِي الْمَدِينَةِ لَنُغْرِيَنَّكَ بِهِمْ ثُمَّ لَا يُجَاوِرُونَكَ فِيهَا إِلَّا قَلِيلًا ﴿٦٠﴾
 اگر منافقان و کسانی که در قلبهایشان مرض است و فتنه انگیزان در شهر دست بر ندارند تو را بر آنها مسلط میسازیم سپس غیر از تعداد کمی (از آنها) با تو درآن (شهر) همسایه نخواهند بود ﴿۶۰﴾
مَّلْعُونِينَ ۖ أَيْنَمَا ثُقِفُوا أُخِذُوا وَقُتِّلُوا تَقْتِيلًا ﴿٦١﴾
 لعنت شده ها (رانده شده ها)هستند هر کجا (بوسیلۀ آنها) با شما دشمنی کرده شد آنها را بگیرید و با آنها پیکار کنید پیکار کردنی ﴿۶۱﴾
سُنَّةَ اللَّـهِ فِي الَّذِينَ خَلَوْا مِن قَبْلُ ۖ وَلَن تَجِدَ لِسُنَّةِ اللَّـهِ تَبْدِيلًا ﴿٦٢﴾
 شیوۀ خداست در کسانی که از قبل گذشتند و هرگز برای شیوۀ خدا تبدیلی نخواهی یافت ﴿۶۲﴾
يَسْأَلُكَ النَّاسُ عَنِ السَّاعَةِ ۖ قُلْ إِنَّمَا عِلْمُهَا عِندَ اللَّـهِ ۚ وَمَا يُدْرِيكَ لَعَلَّ السَّاعَةَ تَكُونُ قَرِيبًا ﴿٦٣﴾
مردم از تو در بارۀ ساعت (قیامت) می پرسند بگو غیر از این نیست گه دانش آن در نزد خداست و تو چه می دانی شاید ساعت (قیامت) نزدیک باشد ﴿۶۳﴾
إِنَّ اللَّـهَ لَعَنَ الْكَافِرِينَ وَأَعَدَّ لَهُمْ سَعِيرًا ﴿٦٤﴾
البته خدا کافران را لعنت کرده و برای آنها آتشی سوزاننده را آماده کرده ﴿۶۴﴾
خَالِدِينَ فِيهَا أَبَدًا ۖ لَّا يَجِدُونَ وَلِيًّا وَلَا نَصِيرًا ﴿٦٥﴾
 که در آن تا ابد اقامت میگزینند ولی برای خود مولی و یاوری پیدا نمی کنند ﴿۶۵﴾ 
يَوْمَ تُقَلَّبُ وُجُوهُهُمْ فِي النَّارِ يَقُولُونَ يَا لَيْتَنَا أَطَعْنَا اللَّـهَ وَأَطَعْنَا الرَّسُولَا ﴿٦٦﴾
روزی که صورتهایشان در آتش دگرگون میشود میگویند ای کاش ما از خدا اطاعت میکردیم و از رسول اطاعت می کردیم ﴿۶۶﴾
وَقَالُوا رَبَّنَا إِنَّا أَطَعْنَا سَادَتَنَا وَكُبَرَاءَنَا فَأَضَلُّونَا السَّبِيلَا ﴿٦٧﴾
و گفتند ای پروردگار ما البته که ما از پیشوایان و بزرگترهایمان اطاعت کردیم و ما را گمراهمان کردند ﴿۶۷﴾
رَبَّنَا آتِهِمْ ضِعْفَيْنِ مِنَ الْعَذَابِ وَالْعَنْهُمْ لَعْنًا كَبِيرًا ﴿٦٨﴾
 ای پروردگار ما به آنها دو برابر از عذاب بده و آنها را لعنت کن لعنت کردنی بزرگ ﴿۶۸﴾
يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لَا تَكُونُوا كَالَّذِينَ آذَوْا مُوسَىٰ فَبَرَّأَهُ اللَّـهُ مِمَّا قَالُوا ۚ وَكَانَ عِندَ اللَّـهِ وَجِيهًا ﴿٦٩﴾ 
 ای کسانی که ایمان آوردید مانند کسانی نباشید که موسی را اذیت کردند و خدا او را از آنچه می گفتند تبرئه کرد و در پیشگاه خدا موجه بود ﴿۶۹﴾
يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا اتَّقُوا اللَّـهَ وَقُولُوا قَوْلًا سَدِيدًا ﴿٧٠﴾
 ای کسانی که ایمان آوردید حدود خدا را رعایت کنید و سخن بگویید سخنی درست و بی عیبو نقص ﴿۷۰﴾
يُصْلِحْ لَكُمْ أَعْمَالَكُمْ وَيَغْفِرْ لَكُمْ ذُنُوبَكُمْ ۗ وَمَن يُطِعِ اللَّـهَ وَرَسُولَهُ فَقَدْ فَازَ فَوْزًا عَظِيمًا ﴿٧١﴾
 (خدا) اعمالتان را برایتان اصلاح میکند و گناهانتان را برایتان می آمرزد و هر کس از خدا و رسولش اطاعت کند حتماً نجات یافته وبه رهایی بزرگ رسیده ﴿۷۱﴾
إِنَّا عَرَضْنَا الْأَمَانَةَ عَلَى السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَالْجِبَالِ فَأَبَيْنَ أَن يَحْمِلْنَهَا وَأَشْفَقْنَ مِنْهَا وَحَمَلَهَا الْإِنسَانُ ۖ إِنَّهُ كَانَ ظَلُومًا جَهُولًا ﴿٧٢﴾
 البته ما امانت را بر آسمانها و زمین و کوه ها عرضه کردیم و آنها از اینکه آن (امانت را) حمل کنند سر باز زدند و از آن ترسیدند و انسان آن (امانت) را حمل کرد البته که او ستمکاری نادان بود ﴿۷۲﴾
لِّيُعَذِّبَ اللَّـهُ الْمُنَافِقِينَ وَالْمُنَافِقَاتِ وَالْمُشْرِكِينَ وَالْمُشْرِكَاتِ وَيَتُوبَ اللَّـهُ عَلَى الْمُؤْمِنِينَ وَالْمُؤْمِنَاتِ ۗ وَكَانَ اللَّـهُ غَفُورًا رَّحِيمًا ﴿٧٣﴾
 تا خدا مردان منافق و زنان منافق و مردان مشرک و زنان مشرک را عذاب کند و خدا بر مردان مومن و زنان مومن باز گردد و خدا آمرزنده ای رحم آور بوده است ﴿۷۳﴾

 سبحان الله الذی بیده ملکوت کل شی    ۲۱/۱۰/۱۳۹۱      بنده خدا

*2 عدّه مدت زمانی است که زن پس از طلاق گرفتن از شوهرش باید در خانه ی او بماند و هزینه هایش از قبیل پوشاک و خوراک و مسکن و بیماری و .... در این مدت بعهده ی شوهرش میباشد قرآن مقدار آن را چهار ماه و ده روز یا سه دوره یا عادت ماهانه یا قاعدگی زنانه اعلام میکند در صورتیکه زن حامله نباشد میتواند برود اما اگر حامله بود تا بدنیا آوردن فرزند هزینه هایی که در بالا ذکر شد بر عهده ی شوهش میباشد و پس از بدنیا آوردن فرزند شیر دادن نیز توافقی است چنانچه پدر فرزند بخواهد و مادر هم مایل به شیر دادن باشد با توافق و پرداخت هزینه ها از طرف پدر مادر کودک را شیر میدهد و چنانچه به توافق نرسیدند کس دیگری فرزند را شیر میدهد طبق آیات زیر

وَالْمُطَلَّقَاتُ يَتَرَبَّصْنَ بِأَنفُسِهِنَّ ثَلاَثَةَ قُرُوَءٍ وَلاَ يَحِلُّ لَهُنَّ أَن يَكْتُمْنَ مَا خَلَقَ اللّهُ فِي أَرْحَامِهِنَّ إِن كُنَّ يُؤْمِنَّ بِاللّهِ وَالْيَوْمِ الآخِرِ وَبُعُولَتُهُنَّ أَحَقُّ بِرَدِّهِنَّ فِي ذَلِكَ إِنْ أَرَادُواْ إِصْلاَحاً وَلَهُنَّ مِثْلُ الَّذِي عَلَيْهِنَّ بِالْمَعْرُوفِ وَلِلرِّجَالِ عَلَيْهِنَّ دَرَجَةٌ وَاللّهُ عَزِيزٌ حَكُيمٌ [البقرة : ۲۲۸]

و زنهای مطلقه باید خودشان انتظار بکشند به مدت سه پریود(عادت ماهانه زنان) و بر آنها حلال نیست آنچه که خدا در رحم های آنها  خلق کرده است را پنهان کنند اگر به خدا و روز آخر باور داشته باشند و شوهرانشان در پس دادن آن محق تر هستند . اگر صلح را بخواهند و برای آن زنان است مانند آن که بر آنزنان است به عرف نیکو و برای مردان بر(عهده) آن زنان منزلتی است و خدا نیرومند حکیم است ۲۲۸

وَالَّذِينَ يُتَوَفَّوْنَ مِنكُمْ وَيَذَرُونَ أَزْوَاجاً يَتَرَبَّصْنَ بِأَنفُسِهِنَّ أَرْبَعَةَ أَشْهُرٍ وَعَشْراً فَإِذَا بَلَغْنَ أَجَلَهُنَّ فَلاَ جُنَاحَ عَلَيْكُمْ فِيمَا فَعَلْنَ فِي أَنفُسِهِنَّ بِالْمَعْرُوفِ وَاللّهُ بِمَا تَعْمَلُونَ خَبِيرٌ [البقرة : ۲۳۴]

و کسانی که از شما میمیرند و همسرانی را تنها می گذارند باید آن زنان چهار ماه و ده روز انتظار کشند سپس  هر وقت به سر آمد خود رسیدند پس گناهی بر شما نیست در آنچه که آن زنان در باره خودشان به نیکی بکنند و خدا به آنچه میکنید آگاه است ۲۳۴

وَالْوَالِدَاتُ يُرْضِعْنَ أَوْلاَدَهُنَّ حَوْلَيْنِ كَامِلَيْنِ لِمَنْ أَرَادَ أَن يُتِمَّ الرَّضَاعَةَ وَعلَى الْمَوْلُودِ لَهُ رِزْقُهُنَّ وَكِسْوَتُهُنَّ بِالْمَعْرُوفِ لاَ تُكَلَّفُ نَفْسٌ إِلاَّ وُسْعَهَا لاَ تُضَآرَّ وَالِدَةٌ بِوَلَدِهَا وَلاَ مَوْلُودٌ لَّهُ بِوَلَدِهِ وَعَلَى الْوَارِثِ مِثْلُ ذَلِكَ فَإِنْ أَرَادَا فِصَالاً عَن تَرَاضٍ مِّنْهُمَا وَتَشَاوُرٍ فَلاَ جُنَاحَ عَلَيْهِمَا وَإِنْ أَرَدتُّمْ أَن تَسْتَرْضِعُواْ أَوْلاَدَكُمْ فَلاَ جُنَاحَ عَلَيْكُمْ إِذَا سَلَّمْتُم مَّا آتَيْتُم بِالْمَعْرُوفِ وَاتَّقُواْ اللّهَ وَاعْلَمُواْ أَنَّ اللّهَ بِمَا تَعْمَلُونَ بَصِيرٌ [البقرة : ۲۳۳]

و مادرانی که فرزندانشان را شیر میدهند دو سال کامل برای هر کس  که بخواهد تمام کند شیر دادن را و بر پدر کودک است غذای آنها (مادر و بچه) و پو شاک آنها به نیکویی به کسی مگر به اندازه توانش تکلیف نشود . نباید مادر به خاطر کودکش ضرر کند ونه پدر به خاطر کودکش  و بر ارث برنده است مانند آن . و اگر آندو با توافق جدایی خواستند و مشورتی  پس گناهی بر آندو نیست و اگر شیردهی فرزندانتان را خواستید پس مشگلی برای شما نیست وقتی قبول کنید آنچه را به نیکی می دهید و حدود خدا را رعایت کنید و بدانید حتمآ خدا به آنچه میکنید بیناست ۲۳۳

أَسْكِنُوهُنَّ مِنْ حَيْثُ سَكَنتُم مِّن وُجْدِكُمْ وَلَا تُضَارُّوهُنَّ لِتُضَيِّقُوا عَلَيْهِنَّ وَإِن كُنَّ أُولَاتِ حَمْلٍ فَأَنفِقُوا عَلَيْهِنَّ حَتَّى يَضَعْنَ حَمْلَهُنَّ فَإِنْ أَرْضَعْنَ لَكُمْ فَآتُوهُنَّ أُجُورَهُنَّ وَأْتَمِرُوا بَيْنَكُم بِمَعْرُوفٍ وَإِن تَعَاسَرْتُمْ فَسَتُرْضِعُ لَهُ أُخْرَى [الطلاق : ۶]

*3 در باره ی آیه ۵۰ از سوره ی احزاب برخی دشمنان پیامبر و اسلام به تبعیت از اسلاف خویش بگونه ای وانمود میکنند که پیامبر با استفاده از این آیه میتوانسته که چندین همسر اختیار کند  اما آیه اشاره به زنهایی دارد که مجوز دارند که با پیامبر ازدواج کنند  و پیامبر میتواند همسر خود را از میان همین زنها انتخاب کند دلیل آنهم ترجمه آیه 51 همین سوره است که غیر از این زنها رسول نمیتواند با زنهای دیگری ازدواج کند حتی اگر از آنها خوشش بیاید و باید اضافه کنم که طبق آیه ی ۶ همین سوره  النَّبِيُّ أَوْلَى بِالْمُؤْمِنِينَ مِنْ أَنفُسِهِمْ وَأَزْوَاجُهُ أُمَّهَاتُهُمْ ............ [الأحزاب : ۶] پیامبر نسبت به مومنان از خودشان سزاوارتر است و همسران او(پیامبر) مادران آنها(مومنان) هستند........۶همسران پیامبر بنا بر حکم خداوند مادران مومنین هستند و کسی نمیتواند با مادر خود ازدواج نماید زیرا حرام است طبق سوره ی نساء ۲۳ >>>حُرِّمَتْ عَلَيْكُمْ أُمَّهَاتُكُمْ وَبَنَاتُكُمْ وَأَخَوَاتُكُمْ وَعَمَّاتُكُمْ وَخَالاَتُكُمْ.........[النساء : ۲۳] بنا براین همسران پیامبر خالص برای پیامبر بودند و پس از مرگ نیز کسی نمی توانست با آنها ازدواج کند مگر انکه کسی از آنها طلاق میخواست و پیامبر او را طلاق می داد از این حکم استثناء است طبق آیه ۲۸ همین سوره >> يَا أَيُّهَا النَّبِيُّ قُل لِّأَزْوَاجِكَ إِن كُنتُنَّ تُرِدْنَ الْحَيَاةَ الدُّنْيَا وَزِينَتَهَا فَتَعَالَيْنَ أُمَتِّعْكُنَّ وَأُسَرِّحْكُنَّ سَرَاحاً جَمِيلاً [الأحزاب : ۲۸] ای پیامبر به همسرانت بگو اگر شما زندگی دنیا و آراستگی آن را می خواهید بیایید تا شما را از آن بهره مند کنم و شما را رها سازم (طلاق دهم) رهاکردنی زیبا (با رضایت شما) ۲۸