سورة هود
بِسْمِ اللَّـهِ الرَّحْمَـٰنِ الرَّحِيمِ
بِسْمِ اللَّـهِ الرَّحْمَـٰنِ الرَّحِيمِ
بنام خداوند بخشندۀ بخشاینده
الر ۚ كِتَابٌ أُحْكِمَتْ آيَاتُهُ ثُمَّ فُصِّلَتْ مِن لَّدُنْ حَكِيمٍ خَبِيرٍ ﴿١﴾
الر ۚ كِتَابٌ أُحْكِمَتْ آيَاتُهُ ثُمَّ فُصِّلَتْ مِن لَّدُنْ حَكِيمٍ خَبِيرٍ ﴿١﴾
الر
کتابی که محکم شده آیاتش سپس شرح داده شده از جانب حکیمی آگاه ﴿١﴾
أَلَّا تَعْبُدُوا إِلَّا اللَّـهَ ۚ إِنَّنِي لَكُم مِّنْهُ نَذِيرٌ وَبَشِيرٌ ﴿٢﴾
که پرستش نکنید غیر از خدا را و آنکه من از جانب او برای شما هشدار دهنده وبشارت دهنده ای هستم ﴿۲﴾
وَأَنِ اسْتَغْفِرُوا رَبَّكُمْ ثُمَّ تُوبُوا إِلَيْهِ يُمَتِّعْكُم مَّتَاعًا حَسَنًا إِلَىٰ أَجَلٍ مُّسَمًّى وَيُؤْتِ كُلَّ ذِي فَضْلٍ فَضْلَهُ ۖ وَإِن تَوَلَّوْا فَإِنِّي أَخَافُ عَلَيْكُمْ عَذَابَ يَوْمٍ كَبِيرٍ ﴿٣﴾
و آنکه از پروردگارتان آمرزش بخواهید و بسوی او برگردید تا به شما معیشت دهد . معیشتی نیکو تا سر رسیدی نیکو و می دهد به هر دارندۀ نعمتی نعمتش را .و اگر رو بگردانید من از عذاب روزی بزرگ بر شما میترسم ﴿۳﴾
إِلَى اللَّـهِ مَرْجِعُكُمْ ۖ وَهُوَ عَلَىٰ كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ ﴿٤﴾
بسوی خداست بازگشت شماست و او بر هر چیزی تواناست ﴿۴﴾
أَلَا إِنَّهُمْ يَثْنُونَ صُدُورَهُمْ لِيَسْتَخْفُوا مِنْهُ ۚ أَلَا حِينَ يَسْتَغْشُونَ ثِيَابَهُمْ يَعْلَمُ مَا يُسِرُّونَ وَمَا يُعْلِنُونَ ۚ إِنَّهُ عَلِيمٌ بِذَاتِ الصُّدُورِ ﴿٥﴾
آ گاه باشید که آنها آنچه را در سینه هایشان است پنهان میسازند تا از او (خدا) مخفی سازند .آگاه باشید که زمانی که لباسهایشان را می پوشند می داند آنچه را مخفی می کنند وآنچه را که آشکار می سازند البته او به درون سینه ها داناست ﴿۵﴾
وَمَا مِن دَابَّةٍ فِي الْأَرْضِ إِلَّا عَلَى اللَّـهِ رِزْقُهَا وَيَعْلَمُ مُسْتَقَرَّهَا وَمُسْتَوْدَعَهَا ۚ كُلٌّ فِي كِتَابٍ مُّبِينٍ ﴿٦﴾
و هیچ جنبنده ای نیست مگر آنکه روزی دادنش با خداست و مکان استقرارش و بازگشتگاهش را میداند. همگی در کتاب روشنگر است﴿۶﴾
وَهُوَ الَّذِي خَلَقَ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضَ فِي سِتَّةِ أَيَّامٍ وَكَانَ عَرْشُهُ عَلَى الْمَاءِ لِيَبْلُوَكُمْ أَيُّكُمْ أَحْسَنُ عَمَلًا ۗ وَلَئِن قُلْتَ إِنَّكُم مَّبْعُوثُونَ مِن بَعْدِ الْمَوْتِ لَيَقُولَنَّ الَّذِينَ كَفَرُوا إِنْ هَـٰذَا إِلَّا سِحْرٌ مُّبِينٌ ﴿٧﴾
و او کسیست که آسمانها وزمین را در شش روزخلق کرد وعرش اوبر آب بود قطعاً شما را مبتلا میکند کدامیک از شما بهتر عمل میکند و اگر بگویی که شما پس از مرگ برانگیخته میشوید کسانی که کافر شدند میگویند حتماً این غیر از جادویی آشکار نیست﴿۷﴾
وَلَئِنْ أَخَّرْنَا عَنْهُمُ الْعَذَابَ إِلَىٰ أُمَّةٍ مَّعْدُودَةٍ لَّيَقُولُنَّ مَا يَحْبِسُهُ ۗ أَلَا يَوْمَ يَأْتِيهِمْ لَيْسَ مَصْرُوفًا عَنْهُمْ وَحَاقَ بِهِم مَّا كَانُوا بِهِ يَسْتَهْزِئُونَ ﴿٨﴾
و اگراز آنها عذاب را تا دورۀ جمعیتی معین به تاخیر بیندازیم . قطعاٌ خواهند گفت چه چیز سبب بازداشت آن (عذاب) شده آگاه باشید روزی که بیایدشان از آنها برگردانده نمیشود ومی پوشاند آنها را به دلیل آنچه را که مسخره اش میکردند ﴿۸﴾
وَلَئِنْ أَذَقْنَا الْإِنسَانَ مِنَّا رَحْمَةً ثُمَّ نَزَعْنَاهَا مِنْهُ إِنَّهُ لَيَئُوسٌ كَفُورٌ ﴿٩﴾
واگربه انسان رحمتی از خودمان بچشانیم و سپس آن را از او بگیریم البته او حتماً مایوس میشود و کافر میگردد﴿۹﴾
وَلَئِنْ أَذَقْنَاهُ نَعْمَاءَ بَعْدَ ضَرَّاءَ مَسَّتْهُ لَيَقُولَنَّ ذَهَبَ السَّيِّئَاتُ عَنِّي ۚإِنَّهُ لَفَرِحٌ فَخُورٌ ﴿١٠﴾
و اگر به او نعمتی را بچشانیم بعد از ضرری که به او رسیده است حتماً بزودی میگوید بدی ها ازمن کنار رفت البته او شادمانی فخر فروش است ﴿١۰﴾
إِلَّا الَّذِينَ صَبَرُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ أُولَـٰئِكَ لَهُم مَّغْفِرَةٌ وَأَجْرٌ كَبِيرٌ ﴿١١﴾
مگر کسانی که صبر کردند و عمل صالح انجام دادند برای آنها آمرزشی وپاداشی بزرگ است ﴿١۱﴾
فَلَعَلَّكَ تَارِكٌ بَعْضَ مَا يُوحَىٰ إِلَيْكَ وَضَائِقٌ بِهِ صَدْرُكَ أَن يَقُولُوا لَوْلَا أُنزِلَ عَلَيْهِ كَنزٌ أَوْ جَاءَ مَعَهُ مَلَكٌ ۚ إِنَّمَا أَنتَ نَذِيرٌ ۚ وَاللَّـهُ عَلَىٰ كُلِّ شَيْءٍ وَكِيلٌ ﴿١٢﴾
شاید تو بعضی از آنچه را که بسویت وحی می شود ترک کنی و سینه ات به خاطر آن تنگ می شود (دلتنگ می شوی) که آنها میگویند چرا برای اوگنجی فرستاده نشد ؟ یا چرا به همراه او فرشته ای نیامد ؟ بدان و آگاه باش که توفقط هشدار دهنده هستی و خدا بر همه چیز وکیل است ﴿١۲﴾
أَمْ يَقُولُونَ افْتَرَاهُ ۖ قُلْ فَأْتُوا بِعَشْرِ سُوَرٍ مِّثْلِهِ مُفْتَرَيَاتٍ وَادْعُوا مَنِ اسْتَطَعْتُم مِّن دُونِ اللَّـهِ إِن كُنتُمْ صَادِقِينَ ﴿١٣﴾
آیا می گویند که آنرا (قرآن) به دروغ به خدا نسبت میدهد ؟ بگو ده سوره مانند آن سوره های نسبت داده شده به دروغ را بیاورید و هر کسی را میتوانبد غیر از خدا را دعوت کنید (تا کمکتان کند که این سوره ها را بیاورید) اگر راست میگویید ﴿١۳﴾
فَإِلَّمْ يَسْتَجِيبُوا لَكُمْ فَاعْلَمُوا أَنَّمَا أُنزِلَ بِعِلْمِ اللَّـهِ وَأَن لَّا إِلَـٰهَ إِلَّا هُوَ ۖ فَهَلْ أَنتُم مُّسْلِمُونَ ﴿١٤﴾
و اگر جواب شما را ندادند بدانید که جز این نیست که (قرآن) با علم خدا فرستاده شده وآنکه هیچ خدایی غیر ازاو وجود ندارد پس آیا شما مسلمان می شوید ؟ ﴿١۴﴾
مَن كَانَ يُرِيدُ الْحَيَاةَ الدُّنْيَا وَزِينَتَهَا نُوَفِّ إِلَيْهِمْ أَعْمَالَهُمْ فِيهَا وَهُمْ فِيهَا لَا يُبْخَسُونَ ﴿١٥﴾
هر کسی که زندکی دنیا وجلوه هایش را بخواهد به تمامی (نتیجه ی) اعمالشان را درآن میدهیم و به آنها در آن کم داده نمی شود ﴿١۵﴾
أُولَـٰئِكَ الَّذِينَ لَيْسَ لَهُمْ فِي الْآخِرَةِ إِلَّا النَّارُ ۖ وَحَبِطَ مَا صَنَعُوا فِيهَا وَبَاطِلٌ مَّا كَانُوا يَعْمَلُونَ ﴿١٦﴾
آنها کسانی هستند که برایشان در آخرت چیزی غیر آتش نیست و تباه شد آنچه را در دنیا ساختند وآنچه را عمل میکردند باطل بود ﴿١۶﴾
أَفَمَن كَانَ عَلَىٰ بَيِّنَةٍ مِّن رَّبِّهِ وَيَتْلُوهُ شَاهِدٌ مِّنْهُ وَمِن قَبْلِهِ كِتَابُ مُوسَىٰ إِمَامًا وَرَحْمَةً ۚ أُولَـٰئِكَ يُؤْمِنُونَ بِهِ ۚوَمَن يَكْفُرْ بِهِ مِنَ الْأَحْزَابِ فَالنَّارُ مَوْعِدُهُ ۚ فَلَا تَكُ فِي مِرْيَةٍ مِّنْهُ ۚإِنَّهُ الْحَقُّ مِن رَّبِّكَ وَلَـٰكِنَّ أَكْثَرَ النَّاسِ لَا يُؤْمِنُونَ ﴿١٧﴾
آیا کسی که با دلایل روشنی از پروردگارش می باشد وشاهدی از او (خدا) را میخواندش در حالیکه قبل از او کتاب موسی رهبر و رحمتی بود که آنها به آن ایمان می آورند و هر کس از حزبها (گروه و دسته جات) آن را انکار کند وعده گاهش آتش است پس در شکی از آن نباش که آن (قرآن) قطعاً حقیقت است ازسوی پروردگارت ولیکن بیشتر مردم ایمان نمی آورند ﴿١۷﴾
وَمَنْ أَظْلَمُ مِمَّنِ افْتَرَىٰ عَلَى اللَّـهِ كَذِبًا ۚ أُولَـٰئِكَ يُعْرَضُونَ عَلَىٰ رَبِّهِمْ وَيَقُولُ الْأَشْهَادُ هَـٰؤُلَاءِ الَّذِينَ كَذَبُوا عَلَىٰ رَبِّهِمْ ۚ أَلَا لَعْنَةُ اللَّـهِ عَلَى الظَّالِمِينَ ﴿١٨﴾
و کیست ستمکارتر از کسی که بر خدا نسبت دروغ میدهد آنها کسانی هستند که بر پروردگارشان عرضه می شوند وشاهدان میگویند که اینها کسانی هستند که مطالب دروغ را به خدا نسبت میدادند .آگاه باشید لعنت خدا بر ستمگران باد﴿١۸﴾
الَّذِينَ يَصُدُّونَ عَن سَبِيلِ اللَّـهِ وَيَبْغُونَهَا عِوَجًا وَهُم بِالْآخِرَةِ هُمْ كَافِرُونَ ﴿١٩﴾
کسانی که راه خدا را می بندند و بدنبال انحراف و کجی در آن هستند وآنها به آخرتشان کافرند ﴿١۹﴾
أُولَـٰئِكَ لَمْ يَكُونُوا مُعْجِزِينَ فِي الْأَرْضِ وَمَا كَانَ لَهُم مِّن دُونِ اللَّـهِ مِنْ أَوْلِيَاءَ ۘ يُضَاعَفُ لَهُمُ الْعَذَابُ ۚ مَا كَانُوا يَسْتَطِيعُونَ السَّمْعَ وَمَا كَانُوا يُبْصِرُونَ ﴿٢٠﴾
آنها به عجز آورنده هایی در زمین نبودند و برای آنها غیر از خدا سرپرستانی نبود برای آنها عذاب دو برابر میشود نه می توانستند بشنوند ونه می توانستند ببینند ﴿۲۰﴾
أُولَـٰئِكَ الَّذِينَ خَسِرُوا أَنفُسَهُمْ وَضَلَّ عَنْهُم مَّا كَانُوا يَفْتَرُونَ ﴿٢١﴾
آنها کسانی هستند که بر خودشان خسارت زدند وگم شد از آنها آنچه را به دروغ نسبت میدادند ﴿۲۱﴾
لَا جَرَمَ أَنَّهُمْ فِي الْآخِرَةِ هُمُ الْأَخْسَرُونَ ﴿٢٢﴾
به ناچار در آخرت آنها حتماٌ همان خسارت دیده ها هستند ﴿۲۲﴾
إِنَّ الَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ وَأَخْبَتُوا إِلَىٰ رَبِّهِمْ أُولَـٰئِكَ أَصْحَابُ الْجَنَّةِ ۖ هُمْ فِيهَا خَالِدُونَ ﴿٢٣﴾
مگرکسانی که ایمان آوردند وعمل صالح کردند وبسوی پروردگارشان فروتنی کردند آنها اهل باغ هستند که در آن جایگاهشان است ﴿۲۳﴾
مَثَلُ الْفَرِيقَيْنِ كَالْأَعْمَىٰ وَالْأَصَمِّ وَالْبَصِيرِ وَالسَّمِيعِ ۚ هَلْ يَسْتَوِيَانِ مَثَلًا ۚ أَفَلَا تَذَكَّرُونَ ﴿٢٤﴾
مثال این دو گروه مانند کور و کر و بینا وشنواست, آیا این دو در مثال مساویند ؟ آیا متذکر نمی شوید ؟ ﴿۲۴﴾
وَلَقَدْ أَرْسَلْنَا نُوحًا إِلَىٰ قَوْمِهِ إِنِّي لَكُمْ نَذِيرٌ مُّبِينٌ ﴿٢٥﴾
وبطور قطع ما نوح را بسوی قومش فرستادیم که من برای شما هشدار دهنده ای روشنگر هستم ﴿۲۵﴾
أَن لَّا تَعْبُدُوا إِلَّا اللَّـهَ ۖ إِنِّي أَخَافُ عَلَيْكُمْ عَذَابَ يَوْمٍ أَلِيمٍ ﴿٢٦﴾
که غیر از خدا را عبادت نکنید من از عذاب روزی دردناک برشما میترسم ﴿۲۶﴾
فَقَالَ الْمَلَأُ الَّذِينَ كَفَرُوا مِن قَوْمِهِ مَا نَرَاكَ إِلَّا بَشَرًا مِّثْلَنَا وَمَا نَرَاكَ اتَّبَعَكَ إِلَّا الَّذِينَ هُمْ أَرَاذِلُنَا بَادِيَ الرَّأْيِ وَمَا نَرَىٰ لَكُمْ عَلَيْنَا مِن فَضْلٍ بَلْ نَظُنُّكُمْ كَاذِبِينَ ﴿٢٧﴾
و ثروتمندان . کسانی که از قومش کافر شدند گفتند که ما تو را غیر از اینکه بشری مثل خودمان نمی بینیم وکسانی که غیر ازتو پیروی می کنند را نمی بینیم , مگر کسانی از ما که پست و فرومایه اند و تفکر صحرا نشینی دارند و نمی بینیم که شما فضیلتی بر ما داشته باشید بلکه ما شما را دروغ گو می پنداریم ﴿۲۷﴾
قَالَ يَا قَوْمِ أَرَأَيْتُمْ إِن كُنتُ عَلَىٰ بَيِّنَةٍ مِّن رَّبِّي وَآتَانِي رَحْمَةً مِّنْ عِندِهِ فَعُمِّيَتْ عَلَيْكُمْ أَنُلْزِمُكُمُوهَا وَأَنتُمْ لَهَا كَارِهُونَ ﴿٢٨﴾
گفت ای قوم آیا دیده اید اگر من بر بینشی (دلیلی) از پروردگارم باشم واو از رحمتش به من داده باشد و بر شما پوشانیده, آیا شما را ملزم میکنم به آن در حالیکه شما از آن خوشتان نمی آید ﴿۲۸﴾
وَيَا قَوْمِ لَا أَسْأَلُكُمْ عَلَيْهِ مَالًا ۖ إِنْ أَجْرِيَ إِلَّا عَلَى اللَّـهِ ۚ وَمَا أَنَا بِطَارِدِ الَّذِينَ آمَنُوا ۚ إِنَّهُم مُّلَاقُو رَبِّهِمْ وَلَـٰكِنِّي أَرَاكُمْ قَوْمًا تَجْهَلُونَ ﴿٢٩﴾
وای قوم من برای آن (دعوت به قرآن وتوحید) مالی ازشما نمی خواهم پاداش من مگر با خدا نیست , ومن کسانی را که ایمان آورده اند را ترد نمیکنم چرا که آنها پروردگارشان را ملاقات میکنند ولکن شمارا قومی نادان می بینم ﴿۲۹﴾
وَيَا قَوْمِ مَن يَنصُرُنِي مِنَ اللَّـهِ إِن طَرَدتُّهُمْ ۚ أَفَلَا تَذَكَّرُونَ ﴿٣٠﴾
وای قوم چه کسی من را در برابر خدا یاری میکند اگر طردشان کنم آیا متذکر نمیشوید ﴿۳۰﴾
وَلَا أَقُولُ لَكُمْ عِندِي خَزَائِنُ اللَّـهِ وَلَا أَعْلَمُ الْغَيْبَ وَلَا أَقُولُ إِنِّي مَلَكٌ وَلَا أَقُولُ لِلَّذِينَ تَزْدَرِي أَعْيُنُكُمْ لَن يُؤْتِيَهُمُ اللَّـهُ خَيْرًا ۖ اللَّـهُ أَعْلَمُ بِمَا فِي أَنفُسِهِمْ ۖ إِنِّي إِذًا لَّمِنَ الظَّالِمِينَ ﴿٣١﴾
وبه شما نمی گویم که گنجینه های خدا پیش من است و نه غیب میدانم ونمیگویم که من فرشته ام ونمی گویم به کسانی که در چشم شما حقیر هستند خدا به آنها هرگز خیر نمیدهد . خدا به آنچه در جان آنهاست (اگر این را بگویم) در ان هنگام من ازستمکاران هستم ﴿۳۱﴾
قَالُوا يَا نُوحُ قَدْ جَادَلْتَنَا فَأَكْثَرْتَ جِدَالَنَا فَأْتِنَا بِمَا تَعِدُنَا إِن كُنتَ مِنَ الصَّادِقِينَ ﴿٣٢﴾
گفتند ای نوح با ما جدال کردی و بسیار هم با ما جدال کردی پس برای ما بیاور آنچه را که به ما وعده میدهی اگر راست می گویی ﴿۳۲﴾
قَالَ إِنَّمَا يَأْتِيكُم بِهِ اللَّـهُ إِن شَاءَ وَمَا أَنتُم بِمُعْجِزِينَ ﴿٣٣﴾
(نوح) گفت مطمئن باشید که خدا آن را برایتان می آورد وشما عاجز کننده ی او نیستید ﴿۳۳﴾
وَلَا يَنفَعُكُمْ نُصْحِي إِنْ أَرَدتُّ أَنْ أَنصَحَ لَكُمْ إِن كَانَ اللَّـهُ يُرِيدُ أَن يُغْوِيَكُمْ ۚ هُوَ رَبُّكُمْ وَإِلَيْهِ تُرْجَعُونَ ﴿٣٤﴾
و به شما نصیحت من سود نمی دهد اگر بخواهم برای شما نصیحت کنم اگر خدا بخواهد شما را به گمراهی ببرد او پروردگار شما ست و بسوی او بازگردانده می شوید ﴿۳۴﴾
أَمْ يَقُولُونَ افْتَرَاهُ ۖ قُلْ إِنِ افْتَرَيْتُهُ فَعَلَيَّ إِجْرَامِي وَأَنَا بَرِيءٌ مِّمَّا تُجْرِمُونَ ﴿٣٥﴾
یا می گویند به دروغ نسبت می دهد آن را, بگو اگر آن را به دروغ نسبت داده باشم جرم آن بر من است ومن خود را بی گناه می دانم , از آن جرمی که شما مرتکب می شوید ﴿۳۵﴾
وَأُوحِيَ إِلَىٰ نُوحٍ أَنَّهُ لَن يُؤْمِنَ مِن قَوْمِكَ إِلَّا مَن قَدْ آمَنَ فَلَا تَبْتَئِسْ بِمَا كَانُوا يَفْعَلُونَ﴿٣٦﴾
و بسوی نوح وحی شد که هرگز از قومت ایمان نمی آورند مگر آنکس که تا حالا ایمان آورده, پس به خاطر آنچه انجام می دهند مایوس نشو﴿۳۶﴾
وَاصْنَعِ الْفُلْكَ بِأَعْيُنِنَا وَوَحْيِنَا وَلَا تُخَاطِبْنِي فِي الَّذِينَ ظَلَمُوا ۚ إِنَّهُم مُّغْرَقُونَ ﴿٣٧﴾
و با نظر ما و وحی ما کشتی را بساز و در بارۀ کسانی که ستم کردند با من سخن نگو که آنها حتماٌ جز و غرق شده ها هستند ﴿۳۷﴾
وَيَصْنَعُ الْفُلْكَ وَكُلَّمَا مَرَّ عَلَيْهِ مَلَأٌ مِّن قَوْمِهِ سَخِرُوا مِنْهُ ۚ قَالَ إِن تَسْخَرُوا مِنَّا فَإِنَّا نَسْخَرُ مِنكُمْ كَمَا تَسْخَرُونَ ﴿٣٨﴾
وشروع به ساخت کشتی کرد و هر گاه پولداران از قومش بر او گذر می کردند بخاطرآن (ساختن کشتی) مسخره اش می کردند (نوح) گفت : اگر ما را مسخره می کنید ما نیز شما را مسخره خواهیم کرد, همانطوری که ما را مسخره می کنید ﴿۳۸﴾
فَسَوْفَ تَعْلَمُونَ مَن يَأْتِيهِ عَذَابٌ يُخْزِيهِ وَيَحِلُّ عَلَيْهِ عَذَابٌ مُّقِيمٌ ﴿٣٩﴾
و بزودی خواهید دانست برای چه کسی عذاب خوار کننده اش خواهد آمد و عذابی پایدار برایش حلال میشود ﴿۳۹﴾
حَتَّىٰ إِذَا جَاءَ أَمْرُنَا وَفَارَ التَّنُّورُ قُلْنَا احْمِلْ فِيهَا مِن كُلٍّ زَوْجَيْنِ اثْنَيْنِ وَأَهْلَكَ إِلَّا مَن سَبَقَ عَلَيْهِ الْقَوْلُ وَمَنْ آمَنَ ۚ وَمَا آمَنَ مَعَهُ إِلَّا قَلِيلٌ ﴿٤٠﴾
تا هنگامیکه فرمان ما آمد و تنور جوشید گفتیم : از هر زوجی دو تایی در آن حمل کن و اهل خود را مگر کسی که سخن بر او سبقت گرفته و (در آن حمل کن) کسی را که ایمان آورده و با او , مگر تعداد اندکی ایمان نیاوردند ﴿۴۰﴾
وَقَالَ ارْكَبُوا فِيهَا بِسْمِ اللَّـهِ مَجْرَاهَا وَمُرْسَاهَا ۚإِنَّ رَبِّي لَغَفُورٌ رَّحِيمٌ ﴿٤١﴾
و گفت بنام خدا در آن سوار شوید مکان جاری شدنش و محل لنگر انداختنش البته پروردگار من آمرزنده رحمتگر است ﴿۴۱﴾
وَهِيَ تَجْرِي بِهِمْ فِي مَوْجٍ كَالْجِبَالِ وَنَادَىٰ نُوحٌ ابْنَهُ وَكَانَ فِي مَعْزِلٍ يَا بُنَيَّ ارْكَب مَّعَنَا وَلَا تَكُن مَّعَ الْكَافِرِينَ ﴿٤٢﴾
و آن (کشتی) آنها را در میان موج می برد مانند کوه و نوح پسرش را که در جای سست وضعیفی بود صدا کرد : ای پسر با ما سوار شو و جزو کافران نباش ﴿۴۲﴾
قَالَ سَآوِي إِلَىٰ جَبَلٍ يَعْصِمُنِي مِنَ الْمَاءِ ۚ قَالَ لَا عَاصِمَ الْيَوْمَ مِنْ أَمْرِ اللَّـهِ إِلَّا مَن رَّحِمَ ۚ وَحَالَ بَيْنَهُمَا الْمَوْجُ فَكَانَ مِنَ الْمُغْرَقِينَ ﴿٤٣﴾
(پسرش) گفت : بزودی بسوی کوهی پناه می برم که مرا از آب نگهداری کند گفت : امروز هیچ نگهدارنده ای از فرمان خدا نیست مگر کسی که (خدا ) رحم کند و موج میان آن دو را جدا کرد و از غرق شده ها شد ﴿۴۳﴾
وَقِيلَ يَا أَرْضُ ابْلَعِي مَاءَكِ وَيَا سَمَاءُ أَقْلِعِي وَغِيضَ الْمَاءُ وَقُضِيَ الْأَمْرُ وَاسْتَوَتْ عَلَى الْجُودِيِّ ۖ وَقِيلَ بُعْدًا لِّلْقَوْمِ الظَّالِمِينَ ﴿٤٤﴾
و گفته شد ای زمین آبت را فرو خور و ای آسمان (از بارش) دست بردار و آب یک باره فرو نشست و دستور انجام شد و بر باران معتدل شد و گفته شد هلاکت بر قوم ستمگر ﴿۴۴﴾
وَنَادَىٰ نُوحٌ رَّبَّهُ فَقَالَ رَبِّ إِنَّ ابْنِي مِنْ أَهْلِي وَإِنَّ وَعْدَكَ الْحَقُّ وَأَنتَ أَحْكَمُ الْحَاكِمِينَ ﴿٤٥﴾
و نوح پروردگارش را صدا کرد و گفت :پروردگارمن البته که پسرم از اهل من است و البته که وعدۀ تو حق است وتو حکم کننده ترین حکم کننده ها هستی﴿۴۵﴾
قَالَ يَا نُوحُ إِنَّهُ لَيْسَ مِنْ أَهْلِكَ ۖ إِنَّهُ عَمَلٌ غَيْرُ صَالِحٍ ۖ فَلَا تَسْأَلْنِ مَا لَيْسَ لَكَ بِهِ عِلْمٌ ۖ إِنِّي أَعِظُكَ أَن تَكُونَ مِنَ الْجَاهِلِينَ﴿٤٦﴾
گفت ای نوح البته که او از نسل تو نیست وقطعاٌ عمل او نا صالح است پس در بارۀ چیزی که به آن علم نداری در خواست نکن من به تو اندرز میدهم که از نادان ها نباشی﴿۴۶﴾
قَالَ رَبِّ إِنِّي أَعُوذُ بِكَ أَنْ أَسْأَلَكَ مَا لَيْسَ لِي بِهِ عِلْمٌ ۖ وَإِلَّا تَغْفِرْ لِي وَتَرْحَمْنِي أَكُن مِّنَ الْخَاسِرِينَ ﴿٤٧﴾
(نوح) گفت پروردگارمن بتو پناه میبرم از اینکه از تو چیزی بخواهم که به آن علم ندارم و اگر من را نیامرزی و به من رحم نکنی از خسارت دیده ها خواهم شد ﴿۴۷﴾
قِيلَ يَا نُوحُ اهْبِطْ بِسَلَامٍ مِّنَّا وَبَرَكَاتٍ عَلَيْكَ وَعَلَىٰ أُمَمٍ مِّمَّن مَّعَكَ ۚ وَأُمَمٌ سَنُمَتِّعُهُمْ ثُمَّ يَمَسُّهُم مِّنَّا عَذَابٌ أَلِيمٌ ﴿٤٨﴾
گفته شد ای نوح فرود آی با سلامتی از ما و برکاتی بر تو و بر امتهایی از کسانی که با تو هستند و امتهایی که بهره مندشان می کنیم (ولی با تو نیستند و کافرند) و سپس به آنها عذابی دردناک می رسد ﴿۴۸﴾
تِلْكَ مِنْ أَنبَاءِ الْغَيْبِ نُوحِيهَا إِلَيْكَ ۖ مَا كُنتَ تَعْلَمُهَا أَنتَ وَلَا قَوْمُكَ مِن قَبْلِ هَـٰذَا ۖ فَاصْبِرْ ۖإِنَّ الْعَاقِبَةَ لِلْمُتَّقِينَ ﴿٤٩﴾
آن از خبرهای غیب است که بسوی تو وحی میکنیم آنچه را که آن را نمیدانستی تو و قوم تو هم قبل از این نمی دانستند پس صبر کن حتماٌ عاقبت مخصوص رعایت کننده گان است ﴿۴۹﴾
وَإِلَىٰ عَادٍ أَخَاهُمْ هُودًا ۚ قَالَ يَا قَوْمِ اعْبُدُوا اللَّـهَ مَا لَكُم مِّنْ إِلَـٰهٍ غَيْرُهُ ۖ إِنْ أَنتُمْ إِلَّا مُفْتَرُونَ ﴿٥٠﴾
و (فرستادیم) بسوی عاد برادرشان هود را گفت ای قوم من پرستش کنید خدا را که هیچ خدایی جز او برای شما نیست و شما غیر از گروهی که دروغ می بافید بیش نیستید ﴿۵۰﴾
يَا قَوْمِ لَا أَسْأَلُكُمْ عَلَيْهِ أَجْرًا ۖ إِنْ أَجْرِيَ إِلَّا عَلَى الَّذِي فَطَرَنِي ۚأَفَلَا تَعْقِلُونَ ﴿٥١﴾
و ای قوم برای آن (پیامبری) مزدی از شما نمی خواهم که مزد من نیست مگر بر کسی که من را آفریده است آیا عقل خود را به کار نمی گیرید ﴿۵۱﴾
وَيَا قَوْمِ اسْتَغْفِرُوا رَبَّكُمْ ثُمَّ تُوبُوا إِلَيْهِ يُرْسِلِ السَّمَاءَ عَلَيْكُم مِّدْرَارًا وَيَزِدْكُمْ قُوَّةً إِلَىٰ قُوَّتِكُمْ وَلَا تَتَوَلَّوْا مُجْرِمِينَ ﴿٥٢﴾
و ای قوم از پروردگارتان آمرزش بخواهید و پس از آن بسوی او توبه کنید می فرستد آسمان را برای شما بارنده (برف و باران و....) و افزایش میدهد نیرویی بر نیرویتان ومثل مجرمین سرپیچی نکنید ﴿۵۲﴾
قَالُوا يَا هُودُ مَا جِئْتَنَا بِبَيِّنَةٍ وَمَا نَحْنُ بِتَارِكِي آلِهَتِنَا عَن قَوْلِكَ وَمَا نَحْنُ لَكَ بِمُؤْمِنِينَ ﴿٥٣﴾
گفتند ای هود برای ما دلیل روشنی نیاورده اید ما خدایان خود را با حرفهای تو ترک نمی کنیم و ما حرفهای تو را باور نداریم ﴿۵۳﴾
إِن نَّقُولُ إِلَّا اعْتَرَاكَ بَعْضُ آلِهَتِنَا بِسُوءٍ ۗ قَالَ إِنِّي أُشْهِدُ اللَّـهَ وَاشْهَدُوا أَنِّي بَرِيءٌ مِّمَّا تُشْرِكُونَ ﴿٥٤﴾
جز این حرف را نمیگوییم مگر آنکه بعضی از خدایان ما تو را به بدی رها کرده اند گفت من خدا را شاهد می گیرم و شما هم شاهد باشید که من برکنارم از آنچه شما با خدا شریک می کنید ﴿۵۴﴾
مِن دُونِهِ ۖ فَكِيدُونِي جَمِيعًا ثُمَّ لَا تُنظِرُونِ ﴿٥٥﴾
غیر از او (خدا)پس همگی در بارۀ من نقشه تان را اجرا کنید و پس از آن به من مهلت ندهید ﴿۵۵﴾
إِنِّي تَوَكَّلْتُ عَلَى اللَّـهِ رَبِّي وَرَبِّكُم ۚ مَّا مِن دَابَّةٍ إِلَّا هُوَ آخِذٌ بِنَاصِيَتِهَا ۚ إِنَّ رَبِّي عَلَىٰ صِرَاطٍ مُّسْتَقِيمٍ﴿٥٦﴾
من بر خدا توکل کردم پروردگار من و پروردگار شما هیچ جنبنده ای نیست مگر آنکه او گیرنده ی اتصال آن است قطعاٌ پروردگارم بر راه مستقیم است ﴿۵۶﴾
فَإِن تَوَلَّوْا فَقَدْ أَبْلَغْتُكُم مَّا أُرْسِلْتُ بِهِ إِلَيْكُمْ ۚوَيَسْتَخْلِفُ رَبِّي قَوْمًا غَيْرَكُمْ وَلَا تَضُرُّونَهُ شَيْئًا ۚ إِنَّ رَبِّي عَلَىٰ كُلِّ شَيْءٍ حَفِيظٌ ﴿٥٧﴾
و اگر سر پیچی کردید پس به یقین به شما ابلاغ کردم آنچه را برای آن بسوی شما فرستاده شدم وجانشین میکند پروردگارم قومی را غیر از شما و ضرر نمی رسانید به او چیزی را و البته پروردگارم بر هر چیزی نگهبان است ﴿۵۷﴾
وَلَمَّا جَاءَ أَمْرُنَا نَجَّيْنَا هُودًا وَالَّذِينَ آمَنُوا مَعَهُ بِرَحْمَةٍ مِّنَّا وَنَجَّيْنَاهُم مِّنْ عَذَابٍ غَلِيظٍ ﴿٥٨﴾
و هنگامیکه دستور ما آمد ,هود و کسانی که با او بودند را برحمتی ازما نجات دادیم و آنها را از عذابی سخت نجات دادیم ﴿۵۸﴾
وَتِلْكَ عَادٌ ۖ جَحَدُوا بِآيَاتِ رَبِّهِمْ وَعَصَوْا رُسُلَهُ وَاتَّبَعُوا أَمْرَ كُلِّ جَبَّارٍ عَنِيدٍ ﴿٥٩﴾
و آن عاد آیات پروردگار خود را انکار کردند و از رسولانشان نافرمانی کردند و فرمان هر دشمن زورگویی را پیروی کردند ﴿۵۹﴾
وَأُتْبِعُوا فِي هَـٰذِهِ الدُّنْيَا لَعْنَةً وَيَوْمَ الْقِيَامَةِ ۗ أَلَا إِنَّ عَادًا كَفَرُوا رَبَّهُمْ ۗ أَلَا بُعْدًا لِّعَادٍ قَوْمِ هُودٍ ﴿٦٠﴾
و بدنبال آنها در این دنیا و روز قیامت لعنت است آگاه باشید کمه عاد به پروردگارشان کافر شدند آگاه باشیر که هلاکت از قوم هود برای عاد ﴿۶۰﴾
وَإِلَىٰ ثَمُودَ أَخَاهُمْ صَالِحًا ۚقَالَ يَا قَوْمِ اعْبُدُوا اللَّـهَ مَا لَكُم مِّنْ إِلَـٰهٍ غَيْرُهُ ۖ هُوَ أَنشَأَكُم مِّنَ الْأَرْضِ وَاسْتَعْمَرَكُمْ فِيهَا فَاسْتَغْفِرُوهُ ثُمَّ تُوبُوا إِلَيْهِ ۚ إِنَّ رَبِّي قَرِيبٌ مُّجِيبٌ ﴿٦١﴾
و بسوی ثمود برادرشان صالح را فرستادیم گفت :ای قوم خدا را پرستش کنید که غیر از او خدایی برای شما نیست او شما را از زمین پدید آورد و شما را به آبادانی در آن واداشت پس از او آمرزش بخواهید و سپس بسوی او بازگردید البته که پروردگار من جواب دهنده ای نزدیک است ﴿۶۱﴾
قَالُوا يَا صَالِحُ قَدْ كُنتَ فِينَا مَرْجُوًّا قَبْلَ هَـٰذَا ۖأَتَنْهَانَا أَن نَّعْبُدَ مَا يَعْبُدُ آبَاؤُنَا وَإِنَّنَا لَفِي شَكٍّ مِّمَّا تَدْعُونَا إِلَيْهِ مُرِيبٍ ﴿٦٢﴾
گفتند ای صالح البته که تو قبل ازاین در میان ما محل امیدواری ما بودی آیا ما را نهی میکنی از اینکه پرستش کنیم آنچه را پدرانمان می پرستیدند ؟ البته که ما در شک هستیم از آنچه ما را بسوی آن دعوت می کنی تردید کننده ﴿۶۲﴾
قَالَ يَا قَوْمِ أَرَأَيْتُمْ إِن كُنتُ عَلَىٰ بَيِّنَةٍ مِّن رَّبِّي وَآتَانِي مِنْهُ رَحْمَةً فَمَن يَنصُرُنِي مِنَ اللَّـهِ إِنْ عَصَيْتُهُ ۖ فَمَا تَزِيدُونَنِي غَيْرَ تَخْسِيرٍ﴿٦٣﴾
گفت ای قوم آیا می بینید اگر من دلیل روشنی از پروردگارم داشته باشم و از سوی او به من رحمتی داده شده باشد, پس چه کسی من را در مقابل خدا کمک می کند اگر از او سرکشی کنم و شما چیزی را غیر از ضرر و زیان بر من اضافه نمی کنید ﴿۶۳﴾
وَيَا قَوْمِ هَـٰذِهِ نَاقَةُ اللَّـهِ لَكُمْ آيَةً فَذَرُوهَا تَأْكُلْ فِي أَرْضِ اللَّـهِ وَلَا تَمَسُّوهَا بِسُوءٍ فَيَأْخُذَكُمْ عَذَابٌ قَرِيبٌ ﴿٦٤﴾
و ای قوم این شتر مادۀ خدا نشانه ای برای شماست پس او را بگذارید تا در زمین خدا بخورد و به او صدمه نزنید که عذابی نزدیک شما را میگیرد ﴿۶۴﴾
فَعَقَرُوهَا فَقَالَ تَمَتَّعُوا فِي دَارِكُمْ ثَلَاثَةَ أَيَّامٍ ۖ ذَٰلِكَ وَعْدٌ غَيْرُ مَكْذُوبٍ ﴿٦٥﴾
و سرش را بریدند و گفت در خانه هایتان بهره مند شوید سه روز آن وعده ای بدون دروغ است ﴿۶۵﴾
فَلَمَّا جَاءَ أَمْرُنَا نَجَّيْنَا صَالِحًا وَالَّذِينَ آمَنُوا مَعَهُ بِرَحْمَةٍ مِّنَّا وَمِنْ خِزْيِ يَوْمِئِذٍ ۗ إِنَّ رَبَّكَ هُوَ الْقَوِيُّ الْعَزِيزُ ﴿٦٦﴾
و وقتی فرمان ما آمد صالح و کسانی را که با او ایمان آورده بودند را با رحمتی ازما و از خواری آن روز نجات دادیم البتته پروردگار تو نیرومندی با عزت است او ﴿۶۶﴾
وَأَخَذَ الَّذِينَ ظَلَمُوا الصَّيْحَةُ فَأَصْبَحُوا فِي دِيَارِهِمْ جَاثِمِينَ ﴿٦٧﴾
و کسانی را که ستم کردند صدای داد و فریاد گرفت و در خانه های خود صبح کردند درحالی که به زمین چسبیده بودند ﴿۶۷﴾
كَأَن لَّمْ يَغْنَوْا فِيهَا ۗ أَلَا إِنَّ ثَمُودَ كَفَرُوا رَبَّهُمْ ۗ أَلَا بُعْدًا لِّثَمُودَ﴿٦٨﴾
آن چنان که تو گویی در آن زندگی نمیکردند آگاه باشید که ثمود پروردگارشان را انکار کردند هشیار باشید که هلاکت برای ثمود است ﴿۶۸﴾
وَلَقَدْ جَاءَتْ رُسُلُنَا إِبْرَاهِيمَ بِالْبُشْرَىٰ قَالُوا سَلَامًا ۖ قَالَ سَلَامٌ ۖ فَمَا لَبِثَ أَن جَاءَ بِعِجْلٍ حَنِيذٍ ﴿٦٩﴾
و البته رسولان ما با بشارت را به ابراهیم آوردند گفتند : سلام (ابراهیم) گفت : سلام و طولی نکشید که گوساله ای کباب شده آورد ﴿۶۹﴾
فَلَمَّا رَأَىٰ أَيْدِيَهُمْ لَا تَصِلُ إِلَيْهِ نَكِرَهُمْ وَأَوْجَسَ مِنْهُمْ خِيفَةً ۚ قَالُوا لَا تَخَفْ إِنَّا أُرْسِلْنَا إِلَىٰ قَوْمِ لُوطٍ ﴿٧٠﴾
و وقتی که دید دستشان بسوی آن غذا نمی رود آنها را ناشناس پنداشت و احساس ترسش از آنها را پنهان کرد , گفتند : نترس ما بسوی قوم لوط فرستاده شده ایم ﴿۷۰﴾
وَامْرَأَتُهُ قَائِمَةٌ فَضَحِكَتْ فَبَشَّرْنَاهَا بِإِسْحَاقَ وَمِن وَرَاءِ إِسْحَاقَ يَعْقُوبَ ﴿٧١﴾
و همسر او ایستاده بود وخندید و او را به اسحاق بشارت دادیم و بعد از اسحاق به یعقوب ﴿۷۱﴾
قَالَتْ يَا وَيْلَتَىٰ أَأَلِدُ وَأَنَا عَجُوزٌ وَهَـٰذَا بَعْلِي شَيْخًا ۖ إِنَّ هَـٰذَا لَشَيْءٌ عَجِيبٌ ﴿٧٢﴾
گفت ای وای بر من آیا من بچه دار می شوم ؟ در حالیکه من پیره زنی هستم و این شوهر من پیر مردیست ؟ این واقعاً چیز عجیبی است ﴿۷۲﴾
قَالُوا أَتَعْجَبِينَ مِنْ أَمْرِ اللَّـهِ ۖ رَحْمَتُ اللَّـهِ وَبَرَكَاتُهُ عَلَيْكُمْ أَهْلَ الْبَيْتِ ۚ إِنَّهُ حَمِيدٌ مَّجِيدٌ ﴿٧٣﴾
گفتند : آیا از کار خدا تعجب میکنید ؟ رحمت خدا برکاتش بر شما اهل بیت (خانوادۀ ابراهیم ) باد که او ستوده ای ارجمند است ﴿۷۳﴾
فَلَمَّا ذَهَبَ عَنْ إِبْرَاهِيمَ الرَّوْعُ وَجَاءَتْهُ الْبُشْرَىٰ يُجَادِلُنَا فِي قَوْمِ لُوطٍ ﴿٧٤﴾
سپس وقتی که ترس ازدل ابراهیم رفت و به او بشارت رسید . شروع کرد با ما در بارۀ قوم لوط به مجادله کردن ﴿۷۴﴾
إِنَّ إِبْرَاهِيمَ لَحَلِيمٌ أَوَّاهٌ مُّنِيبٌ ﴿٧٥﴾
البته ابراهیم بردبار و بسیار تضرع کننده و پی در پی رجوع کننده بسوی خدا است ﴿۷۵﴾
يَا إِبْرَاهِيمُ أَعْرِضْ عَنْ هَـٰذَا ۖإِنَّهُ قَدْ جَاءَ أَمْرُ رَبِّكَ ۖ وَإِنَّهُمْ آتِيهِمْ عَذَابٌ غَيْرُ مَرْدُودٍ ﴿٧٦﴾
ای ابراهیم از این (درخواست ومجادله در بارۀ قوم لوط) دست بردار که دستور پروردگارت بصورت حتمی آمده است که برای آنها عذابی برگشت ناپذیر خواهد آمد ﴿۷۶﴾
وَلَمَّا جَاءَتْ رُسُلُنَا لُوطًا سِيءَ بِهِمْ وَضَاقَ بِهِمْ ذَرْعًا وَقَالَ هَـٰذَا يَوْمٌ عَصِيبٌ ﴿٧٧﴾
و هنگامیکه رسولان ما پیش لوط آمدند به خاطر آنها ناراحت شد و تاب و توانش بخاطر حضور آنها تنگ شد و گفت این روزی شدید (با گرفتاریهای) دشوار است ﴿۷۷﴾
وَجَاءَهُ قَوْمُهُ يُهْرَعُونَ إِلَيْهِ وَمِن قَبْلُ كَانُوا يَعْمَلُونَ السَّيِّئَاتِ ۚ قَالَ يَا قَوْمِ هَـٰؤُلَاءِ بَنَاتِي هُنَّ أَطْهَرُ لَكُمْ ۖ فَاتَّقُوا اللَّـهَ وَلَا تُخْزُونِ فِي ضَيْفِي ۖ أَلَيْسَ مِنكُمْ رَجُلٌ رَّشِيدٌ ﴿٧٨﴾
وقومش شتابان بسوی او آمدند در حالیکه از قبل مرتکب کارهای بد می شدند گفت : ای قوم اینها دختران من هستند آنها برای شما پاکیزه تر هستند پس حدود خدا را رعایت کنید ودر مقابل میهمانانم من را خوار نکنید. آیا درمیان شما یک نفر مرد آگاه نیست ؟ ﴿۷۸﴾
قَالُوا لَقَدْ عَلِمْتَ مَا لَنَا فِي بَنَاتِكَ مِنْ حَقٍّ وَإِنَّكَ لَتَعْلَمُ مَا نُرِيدُ ﴿٧٩﴾
گفتند : که تو حتماٌ میدانی که ما در دختران تو حقی نداریم و البته میدانی که ما چه چیزی می خواهیم ﴿۷۹﴾
قَالَ لَوْ أَنَّ لِي بِكُمْ قُوَّةً أَوْ آوِي إِلَىٰ رُكْنٍ شَدِيدٍ ﴿٨٠﴾
گفت ای کاش در مقابل شما من هم نیرویی داشتم یا به جایگاهی قوی پناه می بردم ﴿۸۰﴾
قَالُوا يَا لُوطُ إِنَّا رُسُلُ رَبِّكَ لَن يَصِلُوا إِلَيْكَ ۖ فَأَسْرِ بِأَهْلِكَ بِقِطْعٍ مِّنَ اللَّيْلِ وَلَا يَلْتَفِتْ مِنكُمْ أَحَدٌ إِلَّا امْرَأَتَكَ ۖ إِنَّهُ مُصِيبُهَا مَا أَصَابَهُمْ ۚ إِنَّ مَوْعِدَهُمُ الصُّبْحُ ۚ أَلَيْسَ الصُّبْحُ بِقَرِيبٍ ﴿٨١﴾
رسولان گفتند : ای لوط ما رسولان پروردگارتو هستیم دست آنها هرگز به تو نمی رسد پس در بخشی از شب اهل خود را شبانه با خود ببر و کسی از شما بر نگردد مگر همسرت که البته همان بلایی که به آنها می رسد به او هم خواهد رسید. قطعاٌ وعده گاه آنها صبح است آیا صبح نزدیک نیست ؟ ﴿۸۱﴾
فَلَمَّا جَاءَ أَمْرُنَا جَعَلْنَا عَالِيَهَا سَافِلَهَا وَأَمْطَرْنَا عَلَيْهَا حِجَارَةً مِّن سِجِّيلٍ مَّنضُودٍ ﴿٨٢﴾
و هنگامیکه فرمان ما آمد زیرو رویش کردیم و بر آن سنگهایی بارانیدیم که از بالا پرتاب میشدند و بصورت منظم چیده شده بودند ﴿۸۲﴾
سَوَّمَةً عِندَ رَبِّكَ ۖ وَمَا هِيَ مِنَ الظَّالِمِينَ بِبَعِيدٍ ﴿٨٣﴾
از جانب پروردگارت (سنگها) مارک و علامت داشتند و آن از ستمگران به دور نیست ﴿۸۳﴾
وَإِلَىٰ مَدْيَنَ أَخَاهُمْ شُعَيْبًا ۚ قَالَ يَا قَوْمِ اعْبُدُوا اللَّـهَ مَا لَكُم مِّنْ إِلَـٰهٍ غَيْرُهُ ۖ وَلَا تَنقُصُوا الْمِكْيَالَ وَالْمِيزَانَ ۚ إِنِّي أَرَاكُم بِخَيْرٍ وَإِنِّي أَخَافُ عَلَيْكُمْ عَذَابَ يَوْمٍ مُّحِيطٍ ﴿٨٤﴾
و بسوی مدیدن برادرشان شعیب را فرستادیم گفت : ای قوم خدا را پرستش کنید که غیر از او خدایی برای شما نیست و ترازو و پیمانه را کم ندهید. من شما را در خیرو خوبی می بینم و من از عذاب روزی که همه چیز را فرا می گیرد بر شما می ترسم ﴿۸۴﴾
وَيَا قَوْمِ أَوْفُوا الْمِكْيَالَ وَالْمِيزَانَ بِالْقِسْطِ ۖ وَلَا تَبْخَسُوا النَّاسَ أَشْيَاءَهُمْ وَلَا تَعْثَوْا فِي الْأَرْضِ مُفْسِدِينَ ﴿٨٥﴾
و ای قوم پیمانه ها و ترازو را به عدالت بدهید و چیزی از اجناس مردم کم نکنید (در وزن کردن اجناس چیزی را کم نکنید) و در زمین به فساد و تبهکاری کوشش نکنید ﴿۸۵﴾
بَقِيَّتُ اللَّـهِ خَيْرٌ لَّكُمْ إِن كُنتُم مُّؤْمِنِينَ ۚ وَمَا أَنَا عَلَيْكُم بِحَفِيظٍ ﴿٨٦﴾
ته مانده ای که خدا (ازکسب (حلال) برای شما باقی میگذارد برایتان بهتر است اگر ایمان دارید و من بر شما نگهدارنده نیستم ﴿۸۶﴾
قَالُوا يَا شُعَيْبُ أَصَلَاتُكَ تَأْمُرُكَ أَن نَّتْرُكَ مَا يَعْبُدُ آبَاؤُنَا أَوْ أَن نَّفْعَلَ فِي أَمْوَالِنَا مَا نَشَاءُ ۖ إِنَّكَ لَأَنتَ الْحَلِيمُ الرَّشِيدُ ﴿٨٧﴾
گفتند ای شعیب آیا نمازت به تو دستور میدهد که ما آنچه پدران ما عبادت می کردند را ترک کنیم ؟ ویا در اموال خودمان هر طور که دلمان بخواهد عمل نکنیم ؟ براستی که تو مردی بردبار و دانشمندی هستی ﴿۸۷﴾
قَالَ يَا قَوْمِ أَرَأَيْتُمْ إِن كُنتُ عَلَىٰ بَيِّنَةٍ مِّن رَّبِّي وَرَزَقَنِي مِنْهُ رِزْقًا حَسَنًا ۚ وَمَا أُرِيدُ أَنْ أُخَالِفَكُمْ إِلَىٰ مَا أَنْهَاكُمْ عَنْهُ ۚ إِنْ أُرِيدُ إِلَّا الْإِصْلَاحَ مَا اسْتَطَعْتُ ۚ وَمَا تَوْفِيقِي إِلَّا بِاللَّـهِ ۚ عَلَيْهِ تَوَكَّلْتُ وَإِلَيْهِ أُنِيبُ﴿٨٨﴾
گفت ای قوم من چه می بینید اگر من بر دلیل روشنی از پروردگارم باشم ؟ و از جانب خودش به من روزی نیکودهد و من نمی خواهم که با شما تخلف کنم در آنچه شما را از آن باز میدارم من چیزی جز اصلاح نمی خواهم تا حدی که بتوانم و موفقیت من جز با خدا نیست بر او توکل کردم و بسوی او باز می گردم ﴿۸۸﴾
وَيَا قَوْمِ لَا يَجْرِمَنَّكُمْ شِقَاقِي أَن يُصِيبَكُم مِّثْلُ مَا أَصَابَ قَوْمَ نُوحٍ أَوْ قَوْمَ هُودٍ أَوْ قَوْمَ صَالِحٍ ۚ وَمَا قَوْمُ لُوطٍ مِّنكُم بِبَعِيدٍ﴿٨٩﴾
وای قوم من دشمنی کردن با من باعث آن نشود که بر شما برسد مانند آنچه بر قوم نوح یا قوم هود یا قوم صالح رسید و در حالیکه قوم لوط زیاد از شما دور نبودند ﴿۸۹﴾
وَاسْتَغْفِرُوا رَبَّكُمْ ثُمَّ تُوبُوا إِلَيْهِ ۚ إِنَّ رَبِّي رَحِيمٌ وَدُودٌ﴿٩٠﴾
و طلب آمرزش کنید از پروردگارتان سپس بسوی او باز گردید قطعاٌ پروردگار من مهربان و دوستدار (مخلوقات) است ﴿۹۰﴾
قَالُوا يَا شُعَيْبُ مَا نَفْقَهُ كَثِيرًا مِّمَّا تَقُولُ وَإِنَّا لَنَرَاكَ فِينَا ضَعِيفًا ۖ وَلَوْلَا رَهْطُكَ لَرَجَمْنَاكَ ۖ وَمَا أَنتَ عَلَيْنَا بِعَزِيزٍ ﴿٩١﴾
گفتند ای شعیب بسیاری از چیزهایی را که میگویی ما نمی فهمیم وما تو را در بین خودمان ضعیف می بینیم و اگر قوم و قبیله ات نبود حتماٌ تو را سنگسار می کردیم و تو در مقابل ما نیرومند نیستی ﴿۹۱﴾
قَالَ يَا قَوْمِ أَرَهْطِي أَعَزُّ عَلَيْكُم مِّنَ اللَّـهِ وَاتَّخَذْتُمُوهُ وَرَاءَكُمْ ظِهْرِيًّا ۖ إِنَّ رَبِّي بِمَا تَعْمَلُونَ مُحِيطٌ ﴿٩٢﴾
گفت ای قوم آیا قوم وقبیلۀ من پیش شما عزیز تر از خدا هستند ؟ که او را پشت سرتان انداخته اید ؟ البته پروردگارم به آنچه می کنید احاطه دارد ﴿۹۲﴾
وَيَا قَوْمِ اعْمَلُوا عَلَىٰ مَكَانَتِكُمْ إِنِّي عَامِلٌ ۖ سَوْفَ تَعْلَمُونَ مَن يَأْتِيهِ عَذَابٌ يُخْزِيهِ وَمَنْ هُوَ كَاذِبٌ ۖ وَارْتَقِبُوا إِنِّي مَعَكُمْ رَقِيبٌ ﴿٩٣﴾
و ای قوم هر چه در توان دارید انجام دهید و من هم انجام می دهم و بزودی خواهید دانست برای چه کسی عذاب می آید که خوارش می کند و چه کسی دروغ می گوید و مراقب باشید که من هم با شما مراقب هستم ﴿۹۳﴾
وَلَمَّا جَاءَ أَمْرُنَا نَجَّيْنَا شُعَيْبًا وَالَّذِينَ آمَنُوا مَعَهُ بِرَحْمَةٍ مِّنَّا وَأَخَذَتِ الَّذِينَ ظَلَمُوا الصَّيْحَةُ فَأَصْبَحُوا فِي دِيَارِهِمْ جَاثِمِينَ ﴿٩٤﴾
و هنگامیکه امر و دستور ما آمد شعیب و کسانی را که با او ایمان آورده بودند با رحمتی ازجانب خود نجات دادیم و کسانی را که ستم کردند خروشی گرفت و صبح کردند در سرزمین خود درحالی که به هلاکت رسیده بودند ﴿۹۴﴾
كَأَن لَّمْ يَغْنَوْا فِيهَا ۗأَلَا بُعْدًا لِّمَدْيَنَ كَمَا بَعِدَتْ ثَمُودُ ﴿٩٥﴾
تو گویی که در آن زندگی نمی کردند آگاه باشید که قوم مدین نابود شدند همانگونه که قوم ثمود نابود شدند ﴿۹۵﴾
وَلَقَدْ أَرْسَلْنَا مُوسَىٰ بِآيَاتِنَا وَسُلْطَانٍ مُّبِينٍ ﴿٩٦﴾
و قطعاٌ موسی را به آیات خودمان ودلیلی روشن فرستادیم ﴿۹۶﴾
إِلَىٰ فِرْعَوْنَ وَمَلَئِهِ فَاتَّبَعُوا أَمْرَ فِرْعَوْنَ ۖ وَمَا أَمْرُ فِرْعَوْنَ بِرَشِيدٍ ﴿٩٧﴾
بسوی فرعون و گروهش پس از دستور فرعون پیروی کردند در حالیکه دستور فرعون هدایتگر نبود ﴿۹۷﴾
يَقْدُمُ قَوْمَهُ يَوْمَ الْقِيَامَةِ فَأَوْرَدَهُمُ النَّارَ ۖ وَبِئْسَ الْوِرْدُ الْمَوْرُودُ﴿٩٨﴾
قومش را در روز قیامت به جلو می برد و آنها را وارد آتش می کند و چه بد جایگاهی است برای وارد شدن ﴿۹۸﴾
وَأُتْبِعُوا فِي هَـٰذِهِ لَعْنَةً وَيَوْمَ الْقِيَامَةِ ۚ بِئْسَ الرِّفْدُ الْمَرْفُودُ﴿٩٩﴾
و بدرقه شدند در این (دنیا)لعنتی را و در روز قیامت بد عطایی است که به آنها اعطاء میشود ﴿۹۹﴾
ذَٰلِكَ مِنْ أَنبَاءِ الْقُرَىٰ نَقُصُّهُ عَلَيْكَ ۖ مِنْهَا قَائِمٌ وَحَصِيدٌ﴿١٠٠﴾
این از اخبار شهر هاست که قصه های آن را بر تو حکایت کردیم بعضی از آنها هنوز پابر جا هستند و برخی دیگر درو شده (از بین رفته اند)﴿۱۰۰﴾
وَمَا ظَلَمْنَاهُمْ وَلَـٰكِن ظَلَمُوا أَنفُسَهُمْ ۖ فَمَا أَغْنَتْ عَنْهُمْ آلِهَتُهُمُ الَّتِي يَدْعُونَ مِن دُونِ اللَّـهِ مِن شَيْءٍ لَّمَّا جَاءَ أَمْرُ رَبِّكَ ۖ وَمَا زَادُوهُمْ غَيْرَ تَتْبِيبٍ ﴿١٠١﴾
ما به آنها ستم نکردیم ولکن آنها به خودشان ستم کردند و از آنها خدایانشان همانهایی که غیر از خدا می خواندند, از چیزی بی نیازشان نکرد, وقتی فرمان پروردگارت آمد و بر آنها غیر از نابودی اضافه نکردند ﴿۱۰۱﴾
وَكَذَٰلِكَ أَخْذُ رَبِّكَ إِذَا أَخَذَ الْقُرَىٰ وَهِيَ ظَالِمَةٌ ۚ إِنَّ أَخْذَهُ أَلِيمٌ شَدِيدٌ ﴿١٠٢﴾
و بدان سان است گرفتن پروردگارت وقتی که شهرها را گرفت در حالیکه (مردمانش) ستمکار بود البته گرفتن او سخت و دردناک است ﴿۱۰۲﴾
إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَآيَةً لِّمَنْ خَافَ عَذَابَ الْآخِرَةِ ۚ ذَٰلِكَ يَوْمٌ مَّجْمُوعٌ لَّهُ النَّاسُ وَذَٰلِكَ يَوْمٌ مَّشْهُودٌ ﴿١٠٣﴾
قطعاٌ درآن نشانه ایست برای کسی که ازعذاب آخرت می ترسد . آن روزیست که مردم برای آن جمع می شوند و آن روز گواهی شده است ﴿۱۰۳﴾
وَمَا نُؤَخِّرُهُ إِلَّا لِأَجَلٍ مَّعْدُودٍ ﴿١٠٤﴾
و آن روز را به تاخیر نمی اندازیم مگر تا سر رسیدی شمرده شده (تا زمانی معین) ﴿۱۰۴﴾
يَوْمَ يَأْتِ لَا تَكَلَّمُ نَفْسٌ إِلَّا بِإِذْنِهِ ۚ فَمِنْهُمْ شَقِيٌّ وَسَعِيدٌ ﴿١٠٥﴾
روزی که بیاید هیچ نفسی سخن نمی گوید مگر با اجازه ی او و از آنها بدبخت ونیکبخت هستند ﴿۱۰۵﴾
فَأَمَّا الَّذِينَ شَقُوا فَفِي النَّارِ لَهُمْ فِيهَا زَفِيرٌ وَشَهِيقٌ ﴿١٠٦﴾
اما کسانی که تیره بخت شدند در آتش هستند وبرایشان آه کشیدن و گریه کردن است ﴿۱۰۶﴾
خَالِدِينَ فِيهَا مَا دَامَتِ السَّمَاوَاتُ وَالْأَرْضُ إِلَّا مَا شَاءَ رَبُّكَ ۚ إِنَّ رَبَّكَ فَعَّالٌ لِّمَا يُرِيدُ ﴿١٠٧﴾
در آن جایگزین هستند تا زمانیکه آسمانها وزمین هست مگر آنچه را پروردگارت بخواهد البته پروردگارت هر چه را بخواهد انجام میدهد ﴿۱۰۷﴾
وَأَمَّا الَّذِينَ سُعِدُوا فَفِي الْجَنَّةِ خَالِدِينَ فِيهَا مَا دَامَتِ السَّمَاوَاتُ وَالْأَرْضُ إِلَّا مَا شَاءَ رَبُّكَ ۖ عَطَاءً غَيْرَ مَجْذُوذٍ ﴿١٠٨﴾
و اما کسانی که نیک بخت شدند در باغ هستند جایگزین در آنند مادامیکه آسمانها و زمین هست .مگرآنچه پروردگارت بخواهد بخششی است﴿۱۰۸﴾
فَلَا تَكُ فِي مِرْيَةٍ مِّمَّا يَعْبُدُ هَـٰؤُلَاءِ ۚ مَا يَعْبُدُونَ إِلَّا كَمَا يَعْبُدُ آبَاؤُهُم مِّن قَبْلُ ۚ وَإِنَّا لَمُوَفُّوهُمْ نَصِيبَهُمْ غَيْرَ مَنقُوصٍ ﴿١٠٩﴾
پس در شک نباش از آنچه اینها می پرستند پرستش نمی کنند مگر آنگونه که پدرانشان از قبل می پرستیدند و البته که ما بدون کم و کاست به تمامی میدهیم آنچه به ایشان می رسد﴿۱۰۹﴾
وَلَقَدْ آتَيْنَا مُوسَى الْكِتَابَ فَاخْتُلِفَ فِيهِ ۚ وَلَوْلَا كَلِمَةٌ سَبَقَتْ مِن رَّبِّكَ لَقُضِيَ بَيْنَهُمْ ۚ وَإِنَّهُمْ لَفِي شَكٍّ مِّنْهُ مُرِيبٍ ﴿١١٠﴾
و البته به موسی کتاب را دادیم پس در آن اختلاف کردند و اگر نبود کلمه ای که از پیش آمده از جانب پروردگارت حتماً قضاوت میشد میان آنها. و البته آنها درشکی از آن هستند به شک افتاده ﴿۱۱۰﴾
وَإِنَّ كُلًّا لَّمَّا لَيُوَفِّيَنَّهُمْ رَبُّكَ أَعْمَالَهُمْ ۚ إِنَّهُ بِمَا يَعْمَلُونَ خَبِيرٌ ﴿١١١﴾
و یقیناٌ وقتی پروردگارت به هر کدام بدهد تمام اعمالشان را. البته او به آنچه میکنند آگاه است ﴿۱۱۱﴾
فَاسْتَقِمْ كَمَا أُمِرْتَ وَمَن تَابَ مَعَكَ وَلَا تَطْغَوْا ۚ إِنَّهُ بِمَا تَعْمَلُونَ بَصِيرٌ ﴿١١٢﴾
پس استقامت کن همانطور که به تو دستور داده شد و کسانی که با تو توبه کردند و طغیان نکنید که حتماٌ او به آنچه میکنید بیناست ﴿۱۱۲﴾
وَلَا تَرْكَنُوا إِلَى الَّذِينَ ظَلَمُوا فَتَمَسَّكُمُ النَّارُ وَمَا لَكُم مِّن دُونِ اللَّـهِ مِنْ أَوْلِيَاءَ ثُمَّ لَا تُنصَرُونَ ﴿١١٣﴾
بسمت کسانی که ستم کردند متمایل نشوید که آتش به شما میرسد. و غیر از خدا برای شما اولیایی نیست .سپس یاری نمی شوید ﴿۱۱۳﴾
وَأَقِمِ الصَّلَاةَ طَرَفَيِ النَّهَارِ وَزُلَفًا مِّنَ اللَّيْلِ ۚ إِنَّ الْحَسَنَاتِ يُذْهِبْنَ السَّيِّئَاتِ ۚ ذَٰلِكَ ذِكْرَىٰ لِلذَّاكِرِينَ ﴿١١٤﴾
و نماز را بپا دارید مقداری از روز و پاره ای از شب البته خوبیها بدیها را می برند آن تذکری است برای تذکر پذیران ﴿۱۱۴﴾
وَاصْبِرْ فَإِنَّ اللَّـهَ لَا يُضِيعُ أَجْرَ الْمُحْسِنِينَ ﴿١١٥﴾
و صبر کن قطعاٌ خدا پاداش نیکو کاران را ضایع نمی کند ﴿۱۱۵﴾
فَلَوْلَا كَانَ مِنَ الْقُرُونِ مِن قَبْلِكُمْ أُولُو بَقِيَّةٍ يَنْهَوْنَ عَنِ الْفَسَادِ فِي الْأَرْضِ إِلَّا قَلِيلًا مِّمَّنْ أَنجَيْنَا مِنْهُمْ ۗ وَاتَّبَعَ الَّذِينَ ظَلَمُوا مَا أُتْرِفُوا فِيهِ وَكَانُوا مُجْرِمِينَ﴿١١٦﴾
پس چرا بازمانده هایی از قرنهای قبل از شما نیستند که پایدار باشند و مردم را از فساد در زمین نهی کنند مگر تعداد ی اندک از کسانی که از آنها که نجاتشان دادیم و ستمگران خوشگذرانی در آن را پیروی کردند و مجرم بودند ﴿۱۱۶﴾
وَمَا كَانَ رَبُّكَ لِيُهْلِكَ الْقُرَىٰ بِظُلْمٍ وَأَهْلُهَا مُصْلِحُونَ﴿١١٧﴾
و پروردگارت هیچ شهری را به ستم هلاک نمیکند در حالیکه اهل آن درستکار باشند﴿۱۱۷﴾
وَلَوْ شَاءَ رَبُّكَ لَجَعَلَ النَّاسَ أُمَّةً وَاحِدَةً ۖ وَلَا يَزَالُونَ مُخْتَلِفِينَ﴿١١٨﴾
و اگر پروردگارت می خواست مردم را امت واحد قرار میداد. و همواره در اختلاف هستند ﴿۱۱۸﴾
إِلَّا مَن رَّحِمَ رَبُّكَ ۚ وَلِذَٰلِكَ خَلَقَهُمْ ۗ وَتَمَّتْ كَلِمَةُ رَبِّكَ لَأَمْلَأَنَّ جَهَنَّمَ مِنَ الْجِنَّةِ وَالنَّاسِ أَجْمَعِينَ ﴿١١٩﴾
مگر کسی که پروردگارت رحم کند و برای آن آفریدشان و سخن پروردگارت تمام شد که البته جهنم را از همگی جن و انس پر می کنم ﴿۱۱۹﴾
وَكُلًّا نَّقُصُّ عَلَيْكَ مِنْ أَنبَاءِ الرُّسُلِ مَا نُثَبِّتُ بِهِ فُؤَادَكَ ۚ وَجَاءَكَ فِي هَـٰذِهِ الْحَقُّ وَمَوْعِظَةٌ وَذِكْرَىٰ لِلْمُؤْمِنِينَ ﴿١٢٠﴾
و تمام قصه هایی را که از اخبار رسولان برای تو میخوانیم برای آنست که دلت را بوسیلۀ آن تثبیت کنیم و برای تو در این (کتاب)حق و اندرز و یاد آوری برای مومنان آمد ﴿۱۲۰﴾
وَقُل لِّلَّذِينَ لَا يُؤْمِنُونَ اعْمَلُوا عَلَىٰ مَكَانَتِكُمْ إِنَّا عَامِلُونَ ﴿١٢١﴾
و به کسانی که ایمان نمی آورند بگو هر کاری من توانید بکنید که ما هم کار خود را می کنیم ﴿۱۲۱﴾
وَانتَظِرُوا إِنَّا مُنتَظِرُونَ ﴿١٢٢﴾
و منتظر باشید که ما هم منتظر هستیم ﴿۱۲۲﴾
وَلِلَّـهِ غَيْبُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَإِلَيْهِ يُرْجَعُ الْأَمْرُ كُلُّهُ فَاعْبُدْهُ وَتَوَكَّلْ عَلَيْهِ ۚ وَمَا رَبُّكَ بِغَافِلٍ عَمَّا تَعْمَلُونَ﴿١٢٣﴾
و غیب آسمانها و زمین فقط مخصوص خداوند است وتمام کارها بسوی او برمی گردد پس او را عبادت کنید وبر او توکل کنید و پروردگارت از آنچه میکنند غافل نیست ﴿۱۲۳﴾
أَلَّا تَعْبُدُوا إِلَّا اللَّـهَ ۚ إِنَّنِي لَكُم مِّنْهُ نَذِيرٌ وَبَشِيرٌ ﴿٢﴾
که پرستش نکنید غیر از خدا را و آنکه من از جانب او برای شما هشدار دهنده وبشارت دهنده ای هستم ﴿۲﴾
وَأَنِ اسْتَغْفِرُوا رَبَّكُمْ ثُمَّ تُوبُوا إِلَيْهِ يُمَتِّعْكُم مَّتَاعًا حَسَنًا إِلَىٰ أَجَلٍ مُّسَمًّى وَيُؤْتِ كُلَّ ذِي فَضْلٍ فَضْلَهُ ۖ وَإِن تَوَلَّوْا فَإِنِّي أَخَافُ عَلَيْكُمْ عَذَابَ يَوْمٍ كَبِيرٍ ﴿٣﴾
و آنکه از پروردگارتان آمرزش بخواهید و بسوی او برگردید تا به شما معیشت دهد . معیشتی نیکو تا سر رسیدی نیکو و می دهد به هر دارندۀ نعمتی نعمتش را .و اگر رو بگردانید من از عذاب روزی بزرگ بر شما میترسم ﴿۳﴾
إِلَى اللَّـهِ مَرْجِعُكُمْ ۖ وَهُوَ عَلَىٰ كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ ﴿٤﴾
بسوی خداست بازگشت شماست و او بر هر چیزی تواناست ﴿۴﴾
أَلَا إِنَّهُمْ يَثْنُونَ صُدُورَهُمْ لِيَسْتَخْفُوا مِنْهُ ۚ أَلَا حِينَ يَسْتَغْشُونَ ثِيَابَهُمْ يَعْلَمُ مَا يُسِرُّونَ وَمَا يُعْلِنُونَ ۚ إِنَّهُ عَلِيمٌ بِذَاتِ الصُّدُورِ ﴿٥﴾
آ گاه باشید که آنها آنچه را در سینه هایشان است پنهان میسازند تا از او (خدا) مخفی سازند .آگاه باشید که زمانی که لباسهایشان را می پوشند می داند آنچه را مخفی می کنند وآنچه را که آشکار می سازند البته او به درون سینه ها داناست ﴿۵﴾
وَمَا مِن دَابَّةٍ فِي الْأَرْضِ إِلَّا عَلَى اللَّـهِ رِزْقُهَا وَيَعْلَمُ مُسْتَقَرَّهَا وَمُسْتَوْدَعَهَا ۚ كُلٌّ فِي كِتَابٍ مُّبِينٍ ﴿٦﴾
و هیچ جنبنده ای نیست مگر آنکه روزی دادنش با خداست و مکان استقرارش و بازگشتگاهش را میداند. همگی در کتاب روشنگر است﴿۶﴾
وَهُوَ الَّذِي خَلَقَ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضَ فِي سِتَّةِ أَيَّامٍ وَكَانَ عَرْشُهُ عَلَى الْمَاءِ لِيَبْلُوَكُمْ أَيُّكُمْ أَحْسَنُ عَمَلًا ۗ وَلَئِن قُلْتَ إِنَّكُم مَّبْعُوثُونَ مِن بَعْدِ الْمَوْتِ لَيَقُولَنَّ الَّذِينَ كَفَرُوا إِنْ هَـٰذَا إِلَّا سِحْرٌ مُّبِينٌ ﴿٧﴾
و او کسیست که آسمانها وزمین را در شش روزخلق کرد وعرش اوبر آب بود قطعاً شما را مبتلا میکند کدامیک از شما بهتر عمل میکند و اگر بگویی که شما پس از مرگ برانگیخته میشوید کسانی که کافر شدند میگویند حتماً این غیر از جادویی آشکار نیست﴿۷﴾
وَلَئِنْ أَخَّرْنَا عَنْهُمُ الْعَذَابَ إِلَىٰ أُمَّةٍ مَّعْدُودَةٍ لَّيَقُولُنَّ مَا يَحْبِسُهُ ۗ أَلَا يَوْمَ يَأْتِيهِمْ لَيْسَ مَصْرُوفًا عَنْهُمْ وَحَاقَ بِهِم مَّا كَانُوا بِهِ يَسْتَهْزِئُونَ ﴿٨﴾
و اگراز آنها عذاب را تا دورۀ جمعیتی معین به تاخیر بیندازیم . قطعاٌ خواهند گفت چه چیز سبب بازداشت آن (عذاب) شده آگاه باشید روزی که بیایدشان از آنها برگردانده نمیشود ومی پوشاند آنها را به دلیل آنچه را که مسخره اش میکردند ﴿۸﴾
وَلَئِنْ أَذَقْنَا الْإِنسَانَ مِنَّا رَحْمَةً ثُمَّ نَزَعْنَاهَا مِنْهُ إِنَّهُ لَيَئُوسٌ كَفُورٌ ﴿٩﴾
واگربه انسان رحمتی از خودمان بچشانیم و سپس آن را از او بگیریم البته او حتماً مایوس میشود و کافر میگردد﴿۹﴾
وَلَئِنْ أَذَقْنَاهُ نَعْمَاءَ بَعْدَ ضَرَّاءَ مَسَّتْهُ لَيَقُولَنَّ ذَهَبَ السَّيِّئَاتُ عَنِّي ۚإِنَّهُ لَفَرِحٌ فَخُورٌ ﴿١٠﴾
و اگر به او نعمتی را بچشانیم بعد از ضرری که به او رسیده است حتماً بزودی میگوید بدی ها ازمن کنار رفت البته او شادمانی فخر فروش است ﴿١۰﴾
إِلَّا الَّذِينَ صَبَرُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ أُولَـٰئِكَ لَهُم مَّغْفِرَةٌ وَأَجْرٌ كَبِيرٌ ﴿١١﴾
مگر کسانی که صبر کردند و عمل صالح انجام دادند برای آنها آمرزشی وپاداشی بزرگ است ﴿١۱﴾
فَلَعَلَّكَ تَارِكٌ بَعْضَ مَا يُوحَىٰ إِلَيْكَ وَضَائِقٌ بِهِ صَدْرُكَ أَن يَقُولُوا لَوْلَا أُنزِلَ عَلَيْهِ كَنزٌ أَوْ جَاءَ مَعَهُ مَلَكٌ ۚ إِنَّمَا أَنتَ نَذِيرٌ ۚ وَاللَّـهُ عَلَىٰ كُلِّ شَيْءٍ وَكِيلٌ ﴿١٢﴾
شاید تو بعضی از آنچه را که بسویت وحی می شود ترک کنی و سینه ات به خاطر آن تنگ می شود (دلتنگ می شوی) که آنها میگویند چرا برای اوگنجی فرستاده نشد ؟ یا چرا به همراه او فرشته ای نیامد ؟ بدان و آگاه باش که توفقط هشدار دهنده هستی و خدا بر همه چیز وکیل است ﴿١۲﴾
أَمْ يَقُولُونَ افْتَرَاهُ ۖ قُلْ فَأْتُوا بِعَشْرِ سُوَرٍ مِّثْلِهِ مُفْتَرَيَاتٍ وَادْعُوا مَنِ اسْتَطَعْتُم مِّن دُونِ اللَّـهِ إِن كُنتُمْ صَادِقِينَ ﴿١٣﴾
آیا می گویند که آنرا (قرآن) به دروغ به خدا نسبت میدهد ؟ بگو ده سوره مانند آن سوره های نسبت داده شده به دروغ را بیاورید و هر کسی را میتوانبد غیر از خدا را دعوت کنید (تا کمکتان کند که این سوره ها را بیاورید) اگر راست میگویید ﴿١۳﴾
فَإِلَّمْ يَسْتَجِيبُوا لَكُمْ فَاعْلَمُوا أَنَّمَا أُنزِلَ بِعِلْمِ اللَّـهِ وَأَن لَّا إِلَـٰهَ إِلَّا هُوَ ۖ فَهَلْ أَنتُم مُّسْلِمُونَ ﴿١٤﴾
و اگر جواب شما را ندادند بدانید که جز این نیست که (قرآن) با علم خدا فرستاده شده وآنکه هیچ خدایی غیر ازاو وجود ندارد پس آیا شما مسلمان می شوید ؟ ﴿١۴﴾
مَن كَانَ يُرِيدُ الْحَيَاةَ الدُّنْيَا وَزِينَتَهَا نُوَفِّ إِلَيْهِمْ أَعْمَالَهُمْ فِيهَا وَهُمْ فِيهَا لَا يُبْخَسُونَ ﴿١٥﴾
هر کسی که زندکی دنیا وجلوه هایش را بخواهد به تمامی (نتیجه ی) اعمالشان را درآن میدهیم و به آنها در آن کم داده نمی شود ﴿١۵﴾
أُولَـٰئِكَ الَّذِينَ لَيْسَ لَهُمْ فِي الْآخِرَةِ إِلَّا النَّارُ ۖ وَحَبِطَ مَا صَنَعُوا فِيهَا وَبَاطِلٌ مَّا كَانُوا يَعْمَلُونَ ﴿١٦﴾
آنها کسانی هستند که برایشان در آخرت چیزی غیر آتش نیست و تباه شد آنچه را در دنیا ساختند وآنچه را عمل میکردند باطل بود ﴿١۶﴾
أَفَمَن كَانَ عَلَىٰ بَيِّنَةٍ مِّن رَّبِّهِ وَيَتْلُوهُ شَاهِدٌ مِّنْهُ وَمِن قَبْلِهِ كِتَابُ مُوسَىٰ إِمَامًا وَرَحْمَةً ۚ أُولَـٰئِكَ يُؤْمِنُونَ بِهِ ۚوَمَن يَكْفُرْ بِهِ مِنَ الْأَحْزَابِ فَالنَّارُ مَوْعِدُهُ ۚ فَلَا تَكُ فِي مِرْيَةٍ مِّنْهُ ۚإِنَّهُ الْحَقُّ مِن رَّبِّكَ وَلَـٰكِنَّ أَكْثَرَ النَّاسِ لَا يُؤْمِنُونَ ﴿١٧﴾
آیا کسی که با دلایل روشنی از پروردگارش می باشد وشاهدی از او (خدا) را میخواندش در حالیکه قبل از او کتاب موسی رهبر و رحمتی بود که آنها به آن ایمان می آورند و هر کس از حزبها (گروه و دسته جات) آن را انکار کند وعده گاهش آتش است پس در شکی از آن نباش که آن (قرآن) قطعاً حقیقت است ازسوی پروردگارت ولیکن بیشتر مردم ایمان نمی آورند ﴿١۷﴾
وَمَنْ أَظْلَمُ مِمَّنِ افْتَرَىٰ عَلَى اللَّـهِ كَذِبًا ۚ أُولَـٰئِكَ يُعْرَضُونَ عَلَىٰ رَبِّهِمْ وَيَقُولُ الْأَشْهَادُ هَـٰؤُلَاءِ الَّذِينَ كَذَبُوا عَلَىٰ رَبِّهِمْ ۚ أَلَا لَعْنَةُ اللَّـهِ عَلَى الظَّالِمِينَ ﴿١٨﴾
و کیست ستمکارتر از کسی که بر خدا نسبت دروغ میدهد آنها کسانی هستند که بر پروردگارشان عرضه می شوند وشاهدان میگویند که اینها کسانی هستند که مطالب دروغ را به خدا نسبت میدادند .آگاه باشید لعنت خدا بر ستمگران باد﴿١۸﴾
الَّذِينَ يَصُدُّونَ عَن سَبِيلِ اللَّـهِ وَيَبْغُونَهَا عِوَجًا وَهُم بِالْآخِرَةِ هُمْ كَافِرُونَ ﴿١٩﴾
کسانی که راه خدا را می بندند و بدنبال انحراف و کجی در آن هستند وآنها به آخرتشان کافرند ﴿١۹﴾
أُولَـٰئِكَ لَمْ يَكُونُوا مُعْجِزِينَ فِي الْأَرْضِ وَمَا كَانَ لَهُم مِّن دُونِ اللَّـهِ مِنْ أَوْلِيَاءَ ۘ يُضَاعَفُ لَهُمُ الْعَذَابُ ۚ مَا كَانُوا يَسْتَطِيعُونَ السَّمْعَ وَمَا كَانُوا يُبْصِرُونَ ﴿٢٠﴾
آنها به عجز آورنده هایی در زمین نبودند و برای آنها غیر از خدا سرپرستانی نبود برای آنها عذاب دو برابر میشود نه می توانستند بشنوند ونه می توانستند ببینند ﴿۲۰﴾
أُولَـٰئِكَ الَّذِينَ خَسِرُوا أَنفُسَهُمْ وَضَلَّ عَنْهُم مَّا كَانُوا يَفْتَرُونَ ﴿٢١﴾
آنها کسانی هستند که بر خودشان خسارت زدند وگم شد از آنها آنچه را به دروغ نسبت میدادند ﴿۲۱﴾
لَا جَرَمَ أَنَّهُمْ فِي الْآخِرَةِ هُمُ الْأَخْسَرُونَ ﴿٢٢﴾
به ناچار در آخرت آنها حتماٌ همان خسارت دیده ها هستند ﴿۲۲﴾
إِنَّ الَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ وَأَخْبَتُوا إِلَىٰ رَبِّهِمْ أُولَـٰئِكَ أَصْحَابُ الْجَنَّةِ ۖ هُمْ فِيهَا خَالِدُونَ ﴿٢٣﴾
مگرکسانی که ایمان آوردند وعمل صالح کردند وبسوی پروردگارشان فروتنی کردند آنها اهل باغ هستند که در آن جایگاهشان است ﴿۲۳﴾
مَثَلُ الْفَرِيقَيْنِ كَالْأَعْمَىٰ وَالْأَصَمِّ وَالْبَصِيرِ وَالسَّمِيعِ ۚ هَلْ يَسْتَوِيَانِ مَثَلًا ۚ أَفَلَا تَذَكَّرُونَ ﴿٢٤﴾
مثال این دو گروه مانند کور و کر و بینا وشنواست, آیا این دو در مثال مساویند ؟ آیا متذکر نمی شوید ؟ ﴿۲۴﴾
وَلَقَدْ أَرْسَلْنَا نُوحًا إِلَىٰ قَوْمِهِ إِنِّي لَكُمْ نَذِيرٌ مُّبِينٌ ﴿٢٥﴾
وبطور قطع ما نوح را بسوی قومش فرستادیم که من برای شما هشدار دهنده ای روشنگر هستم ﴿۲۵﴾
أَن لَّا تَعْبُدُوا إِلَّا اللَّـهَ ۖ إِنِّي أَخَافُ عَلَيْكُمْ عَذَابَ يَوْمٍ أَلِيمٍ ﴿٢٦﴾
که غیر از خدا را عبادت نکنید من از عذاب روزی دردناک برشما میترسم ﴿۲۶﴾
فَقَالَ الْمَلَأُ الَّذِينَ كَفَرُوا مِن قَوْمِهِ مَا نَرَاكَ إِلَّا بَشَرًا مِّثْلَنَا وَمَا نَرَاكَ اتَّبَعَكَ إِلَّا الَّذِينَ هُمْ أَرَاذِلُنَا بَادِيَ الرَّأْيِ وَمَا نَرَىٰ لَكُمْ عَلَيْنَا مِن فَضْلٍ بَلْ نَظُنُّكُمْ كَاذِبِينَ ﴿٢٧﴾
و ثروتمندان . کسانی که از قومش کافر شدند گفتند که ما تو را غیر از اینکه بشری مثل خودمان نمی بینیم وکسانی که غیر ازتو پیروی می کنند را نمی بینیم , مگر کسانی از ما که پست و فرومایه اند و تفکر صحرا نشینی دارند و نمی بینیم که شما فضیلتی بر ما داشته باشید بلکه ما شما را دروغ گو می پنداریم ﴿۲۷﴾
قَالَ يَا قَوْمِ أَرَأَيْتُمْ إِن كُنتُ عَلَىٰ بَيِّنَةٍ مِّن رَّبِّي وَآتَانِي رَحْمَةً مِّنْ عِندِهِ فَعُمِّيَتْ عَلَيْكُمْ أَنُلْزِمُكُمُوهَا وَأَنتُمْ لَهَا كَارِهُونَ ﴿٢٨﴾
گفت ای قوم آیا دیده اید اگر من بر بینشی (دلیلی) از پروردگارم باشم واو از رحمتش به من داده باشد و بر شما پوشانیده, آیا شما را ملزم میکنم به آن در حالیکه شما از آن خوشتان نمی آید ﴿۲۸﴾
وَيَا قَوْمِ لَا أَسْأَلُكُمْ عَلَيْهِ مَالًا ۖ إِنْ أَجْرِيَ إِلَّا عَلَى اللَّـهِ ۚ وَمَا أَنَا بِطَارِدِ الَّذِينَ آمَنُوا ۚ إِنَّهُم مُّلَاقُو رَبِّهِمْ وَلَـٰكِنِّي أَرَاكُمْ قَوْمًا تَجْهَلُونَ ﴿٢٩﴾
وای قوم من برای آن (دعوت به قرآن وتوحید) مالی ازشما نمی خواهم پاداش من مگر با خدا نیست , ومن کسانی را که ایمان آورده اند را ترد نمیکنم چرا که آنها پروردگارشان را ملاقات میکنند ولکن شمارا قومی نادان می بینم ﴿۲۹﴾
وَيَا قَوْمِ مَن يَنصُرُنِي مِنَ اللَّـهِ إِن طَرَدتُّهُمْ ۚ أَفَلَا تَذَكَّرُونَ ﴿٣٠﴾
وای قوم چه کسی من را در برابر خدا یاری میکند اگر طردشان کنم آیا متذکر نمیشوید ﴿۳۰﴾
وَلَا أَقُولُ لَكُمْ عِندِي خَزَائِنُ اللَّـهِ وَلَا أَعْلَمُ الْغَيْبَ وَلَا أَقُولُ إِنِّي مَلَكٌ وَلَا أَقُولُ لِلَّذِينَ تَزْدَرِي أَعْيُنُكُمْ لَن يُؤْتِيَهُمُ اللَّـهُ خَيْرًا ۖ اللَّـهُ أَعْلَمُ بِمَا فِي أَنفُسِهِمْ ۖ إِنِّي إِذًا لَّمِنَ الظَّالِمِينَ ﴿٣١﴾
وبه شما نمی گویم که گنجینه های خدا پیش من است و نه غیب میدانم ونمیگویم که من فرشته ام ونمی گویم به کسانی که در چشم شما حقیر هستند خدا به آنها هرگز خیر نمیدهد . خدا به آنچه در جان آنهاست (اگر این را بگویم) در ان هنگام من ازستمکاران هستم ﴿۳۱﴾
قَالُوا يَا نُوحُ قَدْ جَادَلْتَنَا فَأَكْثَرْتَ جِدَالَنَا فَأْتِنَا بِمَا تَعِدُنَا إِن كُنتَ مِنَ الصَّادِقِينَ ﴿٣٢﴾
گفتند ای نوح با ما جدال کردی و بسیار هم با ما جدال کردی پس برای ما بیاور آنچه را که به ما وعده میدهی اگر راست می گویی ﴿۳۲﴾
قَالَ إِنَّمَا يَأْتِيكُم بِهِ اللَّـهُ إِن شَاءَ وَمَا أَنتُم بِمُعْجِزِينَ ﴿٣٣﴾
(نوح) گفت مطمئن باشید که خدا آن را برایتان می آورد وشما عاجز کننده ی او نیستید ﴿۳۳﴾
وَلَا يَنفَعُكُمْ نُصْحِي إِنْ أَرَدتُّ أَنْ أَنصَحَ لَكُمْ إِن كَانَ اللَّـهُ يُرِيدُ أَن يُغْوِيَكُمْ ۚ هُوَ رَبُّكُمْ وَإِلَيْهِ تُرْجَعُونَ ﴿٣٤﴾
و به شما نصیحت من سود نمی دهد اگر بخواهم برای شما نصیحت کنم اگر خدا بخواهد شما را به گمراهی ببرد او پروردگار شما ست و بسوی او بازگردانده می شوید ﴿۳۴﴾
أَمْ يَقُولُونَ افْتَرَاهُ ۖ قُلْ إِنِ افْتَرَيْتُهُ فَعَلَيَّ إِجْرَامِي وَأَنَا بَرِيءٌ مِّمَّا تُجْرِمُونَ ﴿٣٥﴾
یا می گویند به دروغ نسبت می دهد آن را, بگو اگر آن را به دروغ نسبت داده باشم جرم آن بر من است ومن خود را بی گناه می دانم , از آن جرمی که شما مرتکب می شوید ﴿۳۵﴾
وَأُوحِيَ إِلَىٰ نُوحٍ أَنَّهُ لَن يُؤْمِنَ مِن قَوْمِكَ إِلَّا مَن قَدْ آمَنَ فَلَا تَبْتَئِسْ بِمَا كَانُوا يَفْعَلُونَ﴿٣٦﴾
و بسوی نوح وحی شد که هرگز از قومت ایمان نمی آورند مگر آنکس که تا حالا ایمان آورده, پس به خاطر آنچه انجام می دهند مایوس نشو﴿۳۶﴾
وَاصْنَعِ الْفُلْكَ بِأَعْيُنِنَا وَوَحْيِنَا وَلَا تُخَاطِبْنِي فِي الَّذِينَ ظَلَمُوا ۚ إِنَّهُم مُّغْرَقُونَ ﴿٣٧﴾
و با نظر ما و وحی ما کشتی را بساز و در بارۀ کسانی که ستم کردند با من سخن نگو که آنها حتماٌ جز و غرق شده ها هستند ﴿۳۷﴾
وَيَصْنَعُ الْفُلْكَ وَكُلَّمَا مَرَّ عَلَيْهِ مَلَأٌ مِّن قَوْمِهِ سَخِرُوا مِنْهُ ۚ قَالَ إِن تَسْخَرُوا مِنَّا فَإِنَّا نَسْخَرُ مِنكُمْ كَمَا تَسْخَرُونَ ﴿٣٨﴾
وشروع به ساخت کشتی کرد و هر گاه پولداران از قومش بر او گذر می کردند بخاطرآن (ساختن کشتی) مسخره اش می کردند (نوح) گفت : اگر ما را مسخره می کنید ما نیز شما را مسخره خواهیم کرد, همانطوری که ما را مسخره می کنید ﴿۳۸﴾
فَسَوْفَ تَعْلَمُونَ مَن يَأْتِيهِ عَذَابٌ يُخْزِيهِ وَيَحِلُّ عَلَيْهِ عَذَابٌ مُّقِيمٌ ﴿٣٩﴾
و بزودی خواهید دانست برای چه کسی عذاب خوار کننده اش خواهد آمد و عذابی پایدار برایش حلال میشود ﴿۳۹﴾
حَتَّىٰ إِذَا جَاءَ أَمْرُنَا وَفَارَ التَّنُّورُ قُلْنَا احْمِلْ فِيهَا مِن كُلٍّ زَوْجَيْنِ اثْنَيْنِ وَأَهْلَكَ إِلَّا مَن سَبَقَ عَلَيْهِ الْقَوْلُ وَمَنْ آمَنَ ۚ وَمَا آمَنَ مَعَهُ إِلَّا قَلِيلٌ ﴿٤٠﴾
تا هنگامیکه فرمان ما آمد و تنور جوشید گفتیم : از هر زوجی دو تایی در آن حمل کن و اهل خود را مگر کسی که سخن بر او سبقت گرفته و (در آن حمل کن) کسی را که ایمان آورده و با او , مگر تعداد اندکی ایمان نیاوردند ﴿۴۰﴾
وَقَالَ ارْكَبُوا فِيهَا بِسْمِ اللَّـهِ مَجْرَاهَا وَمُرْسَاهَا ۚإِنَّ رَبِّي لَغَفُورٌ رَّحِيمٌ ﴿٤١﴾
و گفت بنام خدا در آن سوار شوید مکان جاری شدنش و محل لنگر انداختنش البته پروردگار من آمرزنده رحمتگر است ﴿۴۱﴾
وَهِيَ تَجْرِي بِهِمْ فِي مَوْجٍ كَالْجِبَالِ وَنَادَىٰ نُوحٌ ابْنَهُ وَكَانَ فِي مَعْزِلٍ يَا بُنَيَّ ارْكَب مَّعَنَا وَلَا تَكُن مَّعَ الْكَافِرِينَ ﴿٤٢﴾
و آن (کشتی) آنها را در میان موج می برد مانند کوه و نوح پسرش را که در جای سست وضعیفی بود صدا کرد : ای پسر با ما سوار شو و جزو کافران نباش ﴿۴۲﴾
قَالَ سَآوِي إِلَىٰ جَبَلٍ يَعْصِمُنِي مِنَ الْمَاءِ ۚ قَالَ لَا عَاصِمَ الْيَوْمَ مِنْ أَمْرِ اللَّـهِ إِلَّا مَن رَّحِمَ ۚ وَحَالَ بَيْنَهُمَا الْمَوْجُ فَكَانَ مِنَ الْمُغْرَقِينَ ﴿٤٣﴾
(پسرش) گفت : بزودی بسوی کوهی پناه می برم که مرا از آب نگهداری کند گفت : امروز هیچ نگهدارنده ای از فرمان خدا نیست مگر کسی که (خدا ) رحم کند و موج میان آن دو را جدا کرد و از غرق شده ها شد ﴿۴۳﴾
وَقِيلَ يَا أَرْضُ ابْلَعِي مَاءَكِ وَيَا سَمَاءُ أَقْلِعِي وَغِيضَ الْمَاءُ وَقُضِيَ الْأَمْرُ وَاسْتَوَتْ عَلَى الْجُودِيِّ ۖ وَقِيلَ بُعْدًا لِّلْقَوْمِ الظَّالِمِينَ ﴿٤٤﴾
و گفته شد ای زمین آبت را فرو خور و ای آسمان (از بارش) دست بردار و آب یک باره فرو نشست و دستور انجام شد و بر باران معتدل شد و گفته شد هلاکت بر قوم ستمگر ﴿۴۴﴾
وَنَادَىٰ نُوحٌ رَّبَّهُ فَقَالَ رَبِّ إِنَّ ابْنِي مِنْ أَهْلِي وَإِنَّ وَعْدَكَ الْحَقُّ وَأَنتَ أَحْكَمُ الْحَاكِمِينَ ﴿٤٥﴾
و نوح پروردگارش را صدا کرد و گفت :پروردگارمن البته که پسرم از اهل من است و البته که وعدۀ تو حق است وتو حکم کننده ترین حکم کننده ها هستی﴿۴۵﴾
قَالَ يَا نُوحُ إِنَّهُ لَيْسَ مِنْ أَهْلِكَ ۖ إِنَّهُ عَمَلٌ غَيْرُ صَالِحٍ ۖ فَلَا تَسْأَلْنِ مَا لَيْسَ لَكَ بِهِ عِلْمٌ ۖ إِنِّي أَعِظُكَ أَن تَكُونَ مِنَ الْجَاهِلِينَ﴿٤٦﴾
گفت ای نوح البته که او از نسل تو نیست وقطعاٌ عمل او نا صالح است پس در بارۀ چیزی که به آن علم نداری در خواست نکن من به تو اندرز میدهم که از نادان ها نباشی﴿۴۶﴾
قَالَ رَبِّ إِنِّي أَعُوذُ بِكَ أَنْ أَسْأَلَكَ مَا لَيْسَ لِي بِهِ عِلْمٌ ۖ وَإِلَّا تَغْفِرْ لِي وَتَرْحَمْنِي أَكُن مِّنَ الْخَاسِرِينَ ﴿٤٧﴾
(نوح) گفت پروردگارمن بتو پناه میبرم از اینکه از تو چیزی بخواهم که به آن علم ندارم و اگر من را نیامرزی و به من رحم نکنی از خسارت دیده ها خواهم شد ﴿۴۷﴾
قِيلَ يَا نُوحُ اهْبِطْ بِسَلَامٍ مِّنَّا وَبَرَكَاتٍ عَلَيْكَ وَعَلَىٰ أُمَمٍ مِّمَّن مَّعَكَ ۚ وَأُمَمٌ سَنُمَتِّعُهُمْ ثُمَّ يَمَسُّهُم مِّنَّا عَذَابٌ أَلِيمٌ ﴿٤٨﴾
گفته شد ای نوح فرود آی با سلامتی از ما و برکاتی بر تو و بر امتهایی از کسانی که با تو هستند و امتهایی که بهره مندشان می کنیم (ولی با تو نیستند و کافرند) و سپس به آنها عذابی دردناک می رسد ﴿۴۸﴾
تِلْكَ مِنْ أَنبَاءِ الْغَيْبِ نُوحِيهَا إِلَيْكَ ۖ مَا كُنتَ تَعْلَمُهَا أَنتَ وَلَا قَوْمُكَ مِن قَبْلِ هَـٰذَا ۖ فَاصْبِرْ ۖإِنَّ الْعَاقِبَةَ لِلْمُتَّقِينَ ﴿٤٩﴾
آن از خبرهای غیب است که بسوی تو وحی میکنیم آنچه را که آن را نمیدانستی تو و قوم تو هم قبل از این نمی دانستند پس صبر کن حتماٌ عاقبت مخصوص رعایت کننده گان است ﴿۴۹﴾
وَإِلَىٰ عَادٍ أَخَاهُمْ هُودًا ۚ قَالَ يَا قَوْمِ اعْبُدُوا اللَّـهَ مَا لَكُم مِّنْ إِلَـٰهٍ غَيْرُهُ ۖ إِنْ أَنتُمْ إِلَّا مُفْتَرُونَ ﴿٥٠﴾
و (فرستادیم) بسوی عاد برادرشان هود را گفت ای قوم من پرستش کنید خدا را که هیچ خدایی جز او برای شما نیست و شما غیر از گروهی که دروغ می بافید بیش نیستید ﴿۵۰﴾
يَا قَوْمِ لَا أَسْأَلُكُمْ عَلَيْهِ أَجْرًا ۖ إِنْ أَجْرِيَ إِلَّا عَلَى الَّذِي فَطَرَنِي ۚأَفَلَا تَعْقِلُونَ ﴿٥١﴾
و ای قوم برای آن (پیامبری) مزدی از شما نمی خواهم که مزد من نیست مگر بر کسی که من را آفریده است آیا عقل خود را به کار نمی گیرید ﴿۵۱﴾
وَيَا قَوْمِ اسْتَغْفِرُوا رَبَّكُمْ ثُمَّ تُوبُوا إِلَيْهِ يُرْسِلِ السَّمَاءَ عَلَيْكُم مِّدْرَارًا وَيَزِدْكُمْ قُوَّةً إِلَىٰ قُوَّتِكُمْ وَلَا تَتَوَلَّوْا مُجْرِمِينَ ﴿٥٢﴾
و ای قوم از پروردگارتان آمرزش بخواهید و پس از آن بسوی او توبه کنید می فرستد آسمان را برای شما بارنده (برف و باران و....) و افزایش میدهد نیرویی بر نیرویتان ومثل مجرمین سرپیچی نکنید ﴿۵۲﴾
قَالُوا يَا هُودُ مَا جِئْتَنَا بِبَيِّنَةٍ وَمَا نَحْنُ بِتَارِكِي آلِهَتِنَا عَن قَوْلِكَ وَمَا نَحْنُ لَكَ بِمُؤْمِنِينَ ﴿٥٣﴾
گفتند ای هود برای ما دلیل روشنی نیاورده اید ما خدایان خود را با حرفهای تو ترک نمی کنیم و ما حرفهای تو را باور نداریم ﴿۵۳﴾
إِن نَّقُولُ إِلَّا اعْتَرَاكَ بَعْضُ آلِهَتِنَا بِسُوءٍ ۗ قَالَ إِنِّي أُشْهِدُ اللَّـهَ وَاشْهَدُوا أَنِّي بَرِيءٌ مِّمَّا تُشْرِكُونَ ﴿٥٤﴾
جز این حرف را نمیگوییم مگر آنکه بعضی از خدایان ما تو را به بدی رها کرده اند گفت من خدا را شاهد می گیرم و شما هم شاهد باشید که من برکنارم از آنچه شما با خدا شریک می کنید ﴿۵۴﴾
مِن دُونِهِ ۖ فَكِيدُونِي جَمِيعًا ثُمَّ لَا تُنظِرُونِ ﴿٥٥﴾
غیر از او (خدا)پس همگی در بارۀ من نقشه تان را اجرا کنید و پس از آن به من مهلت ندهید ﴿۵۵﴾
إِنِّي تَوَكَّلْتُ عَلَى اللَّـهِ رَبِّي وَرَبِّكُم ۚ مَّا مِن دَابَّةٍ إِلَّا هُوَ آخِذٌ بِنَاصِيَتِهَا ۚ إِنَّ رَبِّي عَلَىٰ صِرَاطٍ مُّسْتَقِيمٍ﴿٥٦﴾
من بر خدا توکل کردم پروردگار من و پروردگار شما هیچ جنبنده ای نیست مگر آنکه او گیرنده ی اتصال آن است قطعاٌ پروردگارم بر راه مستقیم است ﴿۵۶﴾
فَإِن تَوَلَّوْا فَقَدْ أَبْلَغْتُكُم مَّا أُرْسِلْتُ بِهِ إِلَيْكُمْ ۚوَيَسْتَخْلِفُ رَبِّي قَوْمًا غَيْرَكُمْ وَلَا تَضُرُّونَهُ شَيْئًا ۚ إِنَّ رَبِّي عَلَىٰ كُلِّ شَيْءٍ حَفِيظٌ ﴿٥٧﴾
و اگر سر پیچی کردید پس به یقین به شما ابلاغ کردم آنچه را برای آن بسوی شما فرستاده شدم وجانشین میکند پروردگارم قومی را غیر از شما و ضرر نمی رسانید به او چیزی را و البته پروردگارم بر هر چیزی نگهبان است ﴿۵۷﴾
وَلَمَّا جَاءَ أَمْرُنَا نَجَّيْنَا هُودًا وَالَّذِينَ آمَنُوا مَعَهُ بِرَحْمَةٍ مِّنَّا وَنَجَّيْنَاهُم مِّنْ عَذَابٍ غَلِيظٍ ﴿٥٨﴾
و هنگامیکه دستور ما آمد ,هود و کسانی که با او بودند را برحمتی ازما نجات دادیم و آنها را از عذابی سخت نجات دادیم ﴿۵۸﴾
وَتِلْكَ عَادٌ ۖ جَحَدُوا بِآيَاتِ رَبِّهِمْ وَعَصَوْا رُسُلَهُ وَاتَّبَعُوا أَمْرَ كُلِّ جَبَّارٍ عَنِيدٍ ﴿٥٩﴾
و آن عاد آیات پروردگار خود را انکار کردند و از رسولانشان نافرمانی کردند و فرمان هر دشمن زورگویی را پیروی کردند ﴿۵۹﴾
وَأُتْبِعُوا فِي هَـٰذِهِ الدُّنْيَا لَعْنَةً وَيَوْمَ الْقِيَامَةِ ۗ أَلَا إِنَّ عَادًا كَفَرُوا رَبَّهُمْ ۗ أَلَا بُعْدًا لِّعَادٍ قَوْمِ هُودٍ ﴿٦٠﴾
و بدنبال آنها در این دنیا و روز قیامت لعنت است آگاه باشید کمه عاد به پروردگارشان کافر شدند آگاه باشیر که هلاکت از قوم هود برای عاد ﴿۶۰﴾
وَإِلَىٰ ثَمُودَ أَخَاهُمْ صَالِحًا ۚقَالَ يَا قَوْمِ اعْبُدُوا اللَّـهَ مَا لَكُم مِّنْ إِلَـٰهٍ غَيْرُهُ ۖ هُوَ أَنشَأَكُم مِّنَ الْأَرْضِ وَاسْتَعْمَرَكُمْ فِيهَا فَاسْتَغْفِرُوهُ ثُمَّ تُوبُوا إِلَيْهِ ۚ إِنَّ رَبِّي قَرِيبٌ مُّجِيبٌ ﴿٦١﴾
و بسوی ثمود برادرشان صالح را فرستادیم گفت :ای قوم خدا را پرستش کنید که غیر از او خدایی برای شما نیست او شما را از زمین پدید آورد و شما را به آبادانی در آن واداشت پس از او آمرزش بخواهید و سپس بسوی او بازگردید البته که پروردگار من جواب دهنده ای نزدیک است ﴿۶۱﴾
قَالُوا يَا صَالِحُ قَدْ كُنتَ فِينَا مَرْجُوًّا قَبْلَ هَـٰذَا ۖأَتَنْهَانَا أَن نَّعْبُدَ مَا يَعْبُدُ آبَاؤُنَا وَإِنَّنَا لَفِي شَكٍّ مِّمَّا تَدْعُونَا إِلَيْهِ مُرِيبٍ ﴿٦٢﴾
گفتند ای صالح البته که تو قبل ازاین در میان ما محل امیدواری ما بودی آیا ما را نهی میکنی از اینکه پرستش کنیم آنچه را پدرانمان می پرستیدند ؟ البته که ما در شک هستیم از آنچه ما را بسوی آن دعوت می کنی تردید کننده ﴿۶۲﴾
قَالَ يَا قَوْمِ أَرَأَيْتُمْ إِن كُنتُ عَلَىٰ بَيِّنَةٍ مِّن رَّبِّي وَآتَانِي مِنْهُ رَحْمَةً فَمَن يَنصُرُنِي مِنَ اللَّـهِ إِنْ عَصَيْتُهُ ۖ فَمَا تَزِيدُونَنِي غَيْرَ تَخْسِيرٍ﴿٦٣﴾
گفت ای قوم آیا می بینید اگر من دلیل روشنی از پروردگارم داشته باشم و از سوی او به من رحمتی داده شده باشد, پس چه کسی من را در مقابل خدا کمک می کند اگر از او سرکشی کنم و شما چیزی را غیر از ضرر و زیان بر من اضافه نمی کنید ﴿۶۳﴾
وَيَا قَوْمِ هَـٰذِهِ نَاقَةُ اللَّـهِ لَكُمْ آيَةً فَذَرُوهَا تَأْكُلْ فِي أَرْضِ اللَّـهِ وَلَا تَمَسُّوهَا بِسُوءٍ فَيَأْخُذَكُمْ عَذَابٌ قَرِيبٌ ﴿٦٤﴾
و ای قوم این شتر مادۀ خدا نشانه ای برای شماست پس او را بگذارید تا در زمین خدا بخورد و به او صدمه نزنید که عذابی نزدیک شما را میگیرد ﴿۶۴﴾
فَعَقَرُوهَا فَقَالَ تَمَتَّعُوا فِي دَارِكُمْ ثَلَاثَةَ أَيَّامٍ ۖ ذَٰلِكَ وَعْدٌ غَيْرُ مَكْذُوبٍ ﴿٦٥﴾
و سرش را بریدند و گفت در خانه هایتان بهره مند شوید سه روز آن وعده ای بدون دروغ است ﴿۶۵﴾
فَلَمَّا جَاءَ أَمْرُنَا نَجَّيْنَا صَالِحًا وَالَّذِينَ آمَنُوا مَعَهُ بِرَحْمَةٍ مِّنَّا وَمِنْ خِزْيِ يَوْمِئِذٍ ۗ إِنَّ رَبَّكَ هُوَ الْقَوِيُّ الْعَزِيزُ ﴿٦٦﴾
و وقتی فرمان ما آمد صالح و کسانی را که با او ایمان آورده بودند را با رحمتی ازما و از خواری آن روز نجات دادیم البتته پروردگار تو نیرومندی با عزت است او ﴿۶۶﴾
وَأَخَذَ الَّذِينَ ظَلَمُوا الصَّيْحَةُ فَأَصْبَحُوا فِي دِيَارِهِمْ جَاثِمِينَ ﴿٦٧﴾
و کسانی را که ستم کردند صدای داد و فریاد گرفت و در خانه های خود صبح کردند درحالی که به زمین چسبیده بودند ﴿۶۷﴾
كَأَن لَّمْ يَغْنَوْا فِيهَا ۗ أَلَا إِنَّ ثَمُودَ كَفَرُوا رَبَّهُمْ ۗ أَلَا بُعْدًا لِّثَمُودَ﴿٦٨﴾
آن چنان که تو گویی در آن زندگی نمیکردند آگاه باشید که ثمود پروردگارشان را انکار کردند هشیار باشید که هلاکت برای ثمود است ﴿۶۸﴾
وَلَقَدْ جَاءَتْ رُسُلُنَا إِبْرَاهِيمَ بِالْبُشْرَىٰ قَالُوا سَلَامًا ۖ قَالَ سَلَامٌ ۖ فَمَا لَبِثَ أَن جَاءَ بِعِجْلٍ حَنِيذٍ ﴿٦٩﴾
و البته رسولان ما با بشارت را به ابراهیم آوردند گفتند : سلام (ابراهیم) گفت : سلام و طولی نکشید که گوساله ای کباب شده آورد ﴿۶۹﴾
فَلَمَّا رَأَىٰ أَيْدِيَهُمْ لَا تَصِلُ إِلَيْهِ نَكِرَهُمْ وَأَوْجَسَ مِنْهُمْ خِيفَةً ۚ قَالُوا لَا تَخَفْ إِنَّا أُرْسِلْنَا إِلَىٰ قَوْمِ لُوطٍ ﴿٧٠﴾
و وقتی که دید دستشان بسوی آن غذا نمی رود آنها را ناشناس پنداشت و احساس ترسش از آنها را پنهان کرد , گفتند : نترس ما بسوی قوم لوط فرستاده شده ایم ﴿۷۰﴾
وَامْرَأَتُهُ قَائِمَةٌ فَضَحِكَتْ فَبَشَّرْنَاهَا بِإِسْحَاقَ وَمِن وَرَاءِ إِسْحَاقَ يَعْقُوبَ ﴿٧١﴾
و همسر او ایستاده بود وخندید و او را به اسحاق بشارت دادیم و بعد از اسحاق به یعقوب ﴿۷۱﴾
قَالَتْ يَا وَيْلَتَىٰ أَأَلِدُ وَأَنَا عَجُوزٌ وَهَـٰذَا بَعْلِي شَيْخًا ۖ إِنَّ هَـٰذَا لَشَيْءٌ عَجِيبٌ ﴿٧٢﴾
گفت ای وای بر من آیا من بچه دار می شوم ؟ در حالیکه من پیره زنی هستم و این شوهر من پیر مردیست ؟ این واقعاً چیز عجیبی است ﴿۷۲﴾
قَالُوا أَتَعْجَبِينَ مِنْ أَمْرِ اللَّـهِ ۖ رَحْمَتُ اللَّـهِ وَبَرَكَاتُهُ عَلَيْكُمْ أَهْلَ الْبَيْتِ ۚ إِنَّهُ حَمِيدٌ مَّجِيدٌ ﴿٧٣﴾
گفتند : آیا از کار خدا تعجب میکنید ؟ رحمت خدا برکاتش بر شما اهل بیت (خانوادۀ ابراهیم ) باد که او ستوده ای ارجمند است ﴿۷۳﴾
فَلَمَّا ذَهَبَ عَنْ إِبْرَاهِيمَ الرَّوْعُ وَجَاءَتْهُ الْبُشْرَىٰ يُجَادِلُنَا فِي قَوْمِ لُوطٍ ﴿٧٤﴾
سپس وقتی که ترس ازدل ابراهیم رفت و به او بشارت رسید . شروع کرد با ما در بارۀ قوم لوط به مجادله کردن ﴿۷۴﴾
إِنَّ إِبْرَاهِيمَ لَحَلِيمٌ أَوَّاهٌ مُّنِيبٌ ﴿٧٥﴾
البته ابراهیم بردبار و بسیار تضرع کننده و پی در پی رجوع کننده بسوی خدا است ﴿۷۵﴾
يَا إِبْرَاهِيمُ أَعْرِضْ عَنْ هَـٰذَا ۖإِنَّهُ قَدْ جَاءَ أَمْرُ رَبِّكَ ۖ وَإِنَّهُمْ آتِيهِمْ عَذَابٌ غَيْرُ مَرْدُودٍ ﴿٧٦﴾
ای ابراهیم از این (درخواست ومجادله در بارۀ قوم لوط) دست بردار که دستور پروردگارت بصورت حتمی آمده است که برای آنها عذابی برگشت ناپذیر خواهد آمد ﴿۷۶﴾
وَلَمَّا جَاءَتْ رُسُلُنَا لُوطًا سِيءَ بِهِمْ وَضَاقَ بِهِمْ ذَرْعًا وَقَالَ هَـٰذَا يَوْمٌ عَصِيبٌ ﴿٧٧﴾
و هنگامیکه رسولان ما پیش لوط آمدند به خاطر آنها ناراحت شد و تاب و توانش بخاطر حضور آنها تنگ شد و گفت این روزی شدید (با گرفتاریهای) دشوار است ﴿۷۷﴾
وَجَاءَهُ قَوْمُهُ يُهْرَعُونَ إِلَيْهِ وَمِن قَبْلُ كَانُوا يَعْمَلُونَ السَّيِّئَاتِ ۚ قَالَ يَا قَوْمِ هَـٰؤُلَاءِ بَنَاتِي هُنَّ أَطْهَرُ لَكُمْ ۖ فَاتَّقُوا اللَّـهَ وَلَا تُخْزُونِ فِي ضَيْفِي ۖ أَلَيْسَ مِنكُمْ رَجُلٌ رَّشِيدٌ ﴿٧٨﴾
وقومش شتابان بسوی او آمدند در حالیکه از قبل مرتکب کارهای بد می شدند گفت : ای قوم اینها دختران من هستند آنها برای شما پاکیزه تر هستند پس حدود خدا را رعایت کنید ودر مقابل میهمانانم من را خوار نکنید. آیا درمیان شما یک نفر مرد آگاه نیست ؟ ﴿۷۸﴾
قَالُوا لَقَدْ عَلِمْتَ مَا لَنَا فِي بَنَاتِكَ مِنْ حَقٍّ وَإِنَّكَ لَتَعْلَمُ مَا نُرِيدُ ﴿٧٩﴾
گفتند : که تو حتماٌ میدانی که ما در دختران تو حقی نداریم و البته میدانی که ما چه چیزی می خواهیم ﴿۷۹﴾
قَالَ لَوْ أَنَّ لِي بِكُمْ قُوَّةً أَوْ آوِي إِلَىٰ رُكْنٍ شَدِيدٍ ﴿٨٠﴾
گفت ای کاش در مقابل شما من هم نیرویی داشتم یا به جایگاهی قوی پناه می بردم ﴿۸۰﴾
قَالُوا يَا لُوطُ إِنَّا رُسُلُ رَبِّكَ لَن يَصِلُوا إِلَيْكَ ۖ فَأَسْرِ بِأَهْلِكَ بِقِطْعٍ مِّنَ اللَّيْلِ وَلَا يَلْتَفِتْ مِنكُمْ أَحَدٌ إِلَّا امْرَأَتَكَ ۖ إِنَّهُ مُصِيبُهَا مَا أَصَابَهُمْ ۚ إِنَّ مَوْعِدَهُمُ الصُّبْحُ ۚ أَلَيْسَ الصُّبْحُ بِقَرِيبٍ ﴿٨١﴾
رسولان گفتند : ای لوط ما رسولان پروردگارتو هستیم دست آنها هرگز به تو نمی رسد پس در بخشی از شب اهل خود را شبانه با خود ببر و کسی از شما بر نگردد مگر همسرت که البته همان بلایی که به آنها می رسد به او هم خواهد رسید. قطعاٌ وعده گاه آنها صبح است آیا صبح نزدیک نیست ؟ ﴿۸۱﴾
فَلَمَّا جَاءَ أَمْرُنَا جَعَلْنَا عَالِيَهَا سَافِلَهَا وَأَمْطَرْنَا عَلَيْهَا حِجَارَةً مِّن سِجِّيلٍ مَّنضُودٍ ﴿٨٢﴾
و هنگامیکه فرمان ما آمد زیرو رویش کردیم و بر آن سنگهایی بارانیدیم که از بالا پرتاب میشدند و بصورت منظم چیده شده بودند ﴿۸۲﴾
سَوَّمَةً عِندَ رَبِّكَ ۖ وَمَا هِيَ مِنَ الظَّالِمِينَ بِبَعِيدٍ ﴿٨٣﴾
از جانب پروردگارت (سنگها) مارک و علامت داشتند و آن از ستمگران به دور نیست ﴿۸۳﴾
وَإِلَىٰ مَدْيَنَ أَخَاهُمْ شُعَيْبًا ۚ قَالَ يَا قَوْمِ اعْبُدُوا اللَّـهَ مَا لَكُم مِّنْ إِلَـٰهٍ غَيْرُهُ ۖ وَلَا تَنقُصُوا الْمِكْيَالَ وَالْمِيزَانَ ۚ إِنِّي أَرَاكُم بِخَيْرٍ وَإِنِّي أَخَافُ عَلَيْكُمْ عَذَابَ يَوْمٍ مُّحِيطٍ ﴿٨٤﴾
و بسوی مدیدن برادرشان شعیب را فرستادیم گفت : ای قوم خدا را پرستش کنید که غیر از او خدایی برای شما نیست و ترازو و پیمانه را کم ندهید. من شما را در خیرو خوبی می بینم و من از عذاب روزی که همه چیز را فرا می گیرد بر شما می ترسم ﴿۸۴﴾
وَيَا قَوْمِ أَوْفُوا الْمِكْيَالَ وَالْمِيزَانَ بِالْقِسْطِ ۖ وَلَا تَبْخَسُوا النَّاسَ أَشْيَاءَهُمْ وَلَا تَعْثَوْا فِي الْأَرْضِ مُفْسِدِينَ ﴿٨٥﴾
و ای قوم پیمانه ها و ترازو را به عدالت بدهید و چیزی از اجناس مردم کم نکنید (در وزن کردن اجناس چیزی را کم نکنید) و در زمین به فساد و تبهکاری کوشش نکنید ﴿۸۵﴾
بَقِيَّتُ اللَّـهِ خَيْرٌ لَّكُمْ إِن كُنتُم مُّؤْمِنِينَ ۚ وَمَا أَنَا عَلَيْكُم بِحَفِيظٍ ﴿٨٦﴾
ته مانده ای که خدا (ازکسب (حلال) برای شما باقی میگذارد برایتان بهتر است اگر ایمان دارید و من بر شما نگهدارنده نیستم ﴿۸۶﴾
قَالُوا يَا شُعَيْبُ أَصَلَاتُكَ تَأْمُرُكَ أَن نَّتْرُكَ مَا يَعْبُدُ آبَاؤُنَا أَوْ أَن نَّفْعَلَ فِي أَمْوَالِنَا مَا نَشَاءُ ۖ إِنَّكَ لَأَنتَ الْحَلِيمُ الرَّشِيدُ ﴿٨٧﴾
گفتند ای شعیب آیا نمازت به تو دستور میدهد که ما آنچه پدران ما عبادت می کردند را ترک کنیم ؟ ویا در اموال خودمان هر طور که دلمان بخواهد عمل نکنیم ؟ براستی که تو مردی بردبار و دانشمندی هستی ﴿۸۷﴾
قَالَ يَا قَوْمِ أَرَأَيْتُمْ إِن كُنتُ عَلَىٰ بَيِّنَةٍ مِّن رَّبِّي وَرَزَقَنِي مِنْهُ رِزْقًا حَسَنًا ۚ وَمَا أُرِيدُ أَنْ أُخَالِفَكُمْ إِلَىٰ مَا أَنْهَاكُمْ عَنْهُ ۚ إِنْ أُرِيدُ إِلَّا الْإِصْلَاحَ مَا اسْتَطَعْتُ ۚ وَمَا تَوْفِيقِي إِلَّا بِاللَّـهِ ۚ عَلَيْهِ تَوَكَّلْتُ وَإِلَيْهِ أُنِيبُ﴿٨٨﴾
گفت ای قوم من چه می بینید اگر من بر دلیل روشنی از پروردگارم باشم ؟ و از جانب خودش به من روزی نیکودهد و من نمی خواهم که با شما تخلف کنم در آنچه شما را از آن باز میدارم من چیزی جز اصلاح نمی خواهم تا حدی که بتوانم و موفقیت من جز با خدا نیست بر او توکل کردم و بسوی او باز می گردم ﴿۸۸﴾
وَيَا قَوْمِ لَا يَجْرِمَنَّكُمْ شِقَاقِي أَن يُصِيبَكُم مِّثْلُ مَا أَصَابَ قَوْمَ نُوحٍ أَوْ قَوْمَ هُودٍ أَوْ قَوْمَ صَالِحٍ ۚ وَمَا قَوْمُ لُوطٍ مِّنكُم بِبَعِيدٍ﴿٨٩﴾
وای قوم من دشمنی کردن با من باعث آن نشود که بر شما برسد مانند آنچه بر قوم نوح یا قوم هود یا قوم صالح رسید و در حالیکه قوم لوط زیاد از شما دور نبودند ﴿۸۹﴾
وَاسْتَغْفِرُوا رَبَّكُمْ ثُمَّ تُوبُوا إِلَيْهِ ۚ إِنَّ رَبِّي رَحِيمٌ وَدُودٌ﴿٩٠﴾
و طلب آمرزش کنید از پروردگارتان سپس بسوی او باز گردید قطعاٌ پروردگار من مهربان و دوستدار (مخلوقات) است ﴿۹۰﴾
قَالُوا يَا شُعَيْبُ مَا نَفْقَهُ كَثِيرًا مِّمَّا تَقُولُ وَإِنَّا لَنَرَاكَ فِينَا ضَعِيفًا ۖ وَلَوْلَا رَهْطُكَ لَرَجَمْنَاكَ ۖ وَمَا أَنتَ عَلَيْنَا بِعَزِيزٍ ﴿٩١﴾
گفتند ای شعیب بسیاری از چیزهایی را که میگویی ما نمی فهمیم وما تو را در بین خودمان ضعیف می بینیم و اگر قوم و قبیله ات نبود حتماٌ تو را سنگسار می کردیم و تو در مقابل ما نیرومند نیستی ﴿۹۱﴾
قَالَ يَا قَوْمِ أَرَهْطِي أَعَزُّ عَلَيْكُم مِّنَ اللَّـهِ وَاتَّخَذْتُمُوهُ وَرَاءَكُمْ ظِهْرِيًّا ۖ إِنَّ رَبِّي بِمَا تَعْمَلُونَ مُحِيطٌ ﴿٩٢﴾
گفت ای قوم آیا قوم وقبیلۀ من پیش شما عزیز تر از خدا هستند ؟ که او را پشت سرتان انداخته اید ؟ البته پروردگارم به آنچه می کنید احاطه دارد ﴿۹۲﴾
وَيَا قَوْمِ اعْمَلُوا عَلَىٰ مَكَانَتِكُمْ إِنِّي عَامِلٌ ۖ سَوْفَ تَعْلَمُونَ مَن يَأْتِيهِ عَذَابٌ يُخْزِيهِ وَمَنْ هُوَ كَاذِبٌ ۖ وَارْتَقِبُوا إِنِّي مَعَكُمْ رَقِيبٌ ﴿٩٣﴾
و ای قوم هر چه در توان دارید انجام دهید و من هم انجام می دهم و بزودی خواهید دانست برای چه کسی عذاب می آید که خوارش می کند و چه کسی دروغ می گوید و مراقب باشید که من هم با شما مراقب هستم ﴿۹۳﴾
وَلَمَّا جَاءَ أَمْرُنَا نَجَّيْنَا شُعَيْبًا وَالَّذِينَ آمَنُوا مَعَهُ بِرَحْمَةٍ مِّنَّا وَأَخَذَتِ الَّذِينَ ظَلَمُوا الصَّيْحَةُ فَأَصْبَحُوا فِي دِيَارِهِمْ جَاثِمِينَ ﴿٩٤﴾
و هنگامیکه امر و دستور ما آمد شعیب و کسانی را که با او ایمان آورده بودند با رحمتی ازجانب خود نجات دادیم و کسانی را که ستم کردند خروشی گرفت و صبح کردند در سرزمین خود درحالی که به هلاکت رسیده بودند ﴿۹۴﴾
كَأَن لَّمْ يَغْنَوْا فِيهَا ۗأَلَا بُعْدًا لِّمَدْيَنَ كَمَا بَعِدَتْ ثَمُودُ ﴿٩٥﴾
تو گویی که در آن زندگی نمی کردند آگاه باشید که قوم مدین نابود شدند همانگونه که قوم ثمود نابود شدند ﴿۹۵﴾
وَلَقَدْ أَرْسَلْنَا مُوسَىٰ بِآيَاتِنَا وَسُلْطَانٍ مُّبِينٍ ﴿٩٦﴾
و قطعاٌ موسی را به آیات خودمان ودلیلی روشن فرستادیم ﴿۹۶﴾
إِلَىٰ فِرْعَوْنَ وَمَلَئِهِ فَاتَّبَعُوا أَمْرَ فِرْعَوْنَ ۖ وَمَا أَمْرُ فِرْعَوْنَ بِرَشِيدٍ ﴿٩٧﴾
بسوی فرعون و گروهش پس از دستور فرعون پیروی کردند در حالیکه دستور فرعون هدایتگر نبود ﴿۹۷﴾
يَقْدُمُ قَوْمَهُ يَوْمَ الْقِيَامَةِ فَأَوْرَدَهُمُ النَّارَ ۖ وَبِئْسَ الْوِرْدُ الْمَوْرُودُ﴿٩٨﴾
قومش را در روز قیامت به جلو می برد و آنها را وارد آتش می کند و چه بد جایگاهی است برای وارد شدن ﴿۹۸﴾
وَأُتْبِعُوا فِي هَـٰذِهِ لَعْنَةً وَيَوْمَ الْقِيَامَةِ ۚ بِئْسَ الرِّفْدُ الْمَرْفُودُ﴿٩٩﴾
و بدرقه شدند در این (دنیا)لعنتی را و در روز قیامت بد عطایی است که به آنها اعطاء میشود ﴿۹۹﴾
ذَٰلِكَ مِنْ أَنبَاءِ الْقُرَىٰ نَقُصُّهُ عَلَيْكَ ۖ مِنْهَا قَائِمٌ وَحَصِيدٌ﴿١٠٠﴾
این از اخبار شهر هاست که قصه های آن را بر تو حکایت کردیم بعضی از آنها هنوز پابر جا هستند و برخی دیگر درو شده (از بین رفته اند)﴿۱۰۰﴾
وَمَا ظَلَمْنَاهُمْ وَلَـٰكِن ظَلَمُوا أَنفُسَهُمْ ۖ فَمَا أَغْنَتْ عَنْهُمْ آلِهَتُهُمُ الَّتِي يَدْعُونَ مِن دُونِ اللَّـهِ مِن شَيْءٍ لَّمَّا جَاءَ أَمْرُ رَبِّكَ ۖ وَمَا زَادُوهُمْ غَيْرَ تَتْبِيبٍ ﴿١٠١﴾
ما به آنها ستم نکردیم ولکن آنها به خودشان ستم کردند و از آنها خدایانشان همانهایی که غیر از خدا می خواندند, از چیزی بی نیازشان نکرد, وقتی فرمان پروردگارت آمد و بر آنها غیر از نابودی اضافه نکردند ﴿۱۰۱﴾
وَكَذَٰلِكَ أَخْذُ رَبِّكَ إِذَا أَخَذَ الْقُرَىٰ وَهِيَ ظَالِمَةٌ ۚ إِنَّ أَخْذَهُ أَلِيمٌ شَدِيدٌ ﴿١٠٢﴾
و بدان سان است گرفتن پروردگارت وقتی که شهرها را گرفت در حالیکه (مردمانش) ستمکار بود البته گرفتن او سخت و دردناک است ﴿۱۰۲﴾
إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَآيَةً لِّمَنْ خَافَ عَذَابَ الْآخِرَةِ ۚ ذَٰلِكَ يَوْمٌ مَّجْمُوعٌ لَّهُ النَّاسُ وَذَٰلِكَ يَوْمٌ مَّشْهُودٌ ﴿١٠٣﴾
قطعاٌ درآن نشانه ایست برای کسی که ازعذاب آخرت می ترسد . آن روزیست که مردم برای آن جمع می شوند و آن روز گواهی شده است ﴿۱۰۳﴾
وَمَا نُؤَخِّرُهُ إِلَّا لِأَجَلٍ مَّعْدُودٍ ﴿١٠٤﴾
و آن روز را به تاخیر نمی اندازیم مگر تا سر رسیدی شمرده شده (تا زمانی معین) ﴿۱۰۴﴾
يَوْمَ يَأْتِ لَا تَكَلَّمُ نَفْسٌ إِلَّا بِإِذْنِهِ ۚ فَمِنْهُمْ شَقِيٌّ وَسَعِيدٌ ﴿١٠٥﴾
روزی که بیاید هیچ نفسی سخن نمی گوید مگر با اجازه ی او و از آنها بدبخت ونیکبخت هستند ﴿۱۰۵﴾
فَأَمَّا الَّذِينَ شَقُوا فَفِي النَّارِ لَهُمْ فِيهَا زَفِيرٌ وَشَهِيقٌ ﴿١٠٦﴾
اما کسانی که تیره بخت شدند در آتش هستند وبرایشان آه کشیدن و گریه کردن است ﴿۱۰۶﴾
خَالِدِينَ فِيهَا مَا دَامَتِ السَّمَاوَاتُ وَالْأَرْضُ إِلَّا مَا شَاءَ رَبُّكَ ۚ إِنَّ رَبَّكَ فَعَّالٌ لِّمَا يُرِيدُ ﴿١٠٧﴾
در آن جایگزین هستند تا زمانیکه آسمانها وزمین هست مگر آنچه را پروردگارت بخواهد البته پروردگارت هر چه را بخواهد انجام میدهد ﴿۱۰۷﴾
وَأَمَّا الَّذِينَ سُعِدُوا فَفِي الْجَنَّةِ خَالِدِينَ فِيهَا مَا دَامَتِ السَّمَاوَاتُ وَالْأَرْضُ إِلَّا مَا شَاءَ رَبُّكَ ۖ عَطَاءً غَيْرَ مَجْذُوذٍ ﴿١٠٨﴾
و اما کسانی که نیک بخت شدند در باغ هستند جایگزین در آنند مادامیکه آسمانها و زمین هست .مگرآنچه پروردگارت بخواهد بخششی است﴿۱۰۸﴾
فَلَا تَكُ فِي مِرْيَةٍ مِّمَّا يَعْبُدُ هَـٰؤُلَاءِ ۚ مَا يَعْبُدُونَ إِلَّا كَمَا يَعْبُدُ آبَاؤُهُم مِّن قَبْلُ ۚ وَإِنَّا لَمُوَفُّوهُمْ نَصِيبَهُمْ غَيْرَ مَنقُوصٍ ﴿١٠٩﴾
پس در شک نباش از آنچه اینها می پرستند پرستش نمی کنند مگر آنگونه که پدرانشان از قبل می پرستیدند و البته که ما بدون کم و کاست به تمامی میدهیم آنچه به ایشان می رسد﴿۱۰۹﴾
وَلَقَدْ آتَيْنَا مُوسَى الْكِتَابَ فَاخْتُلِفَ فِيهِ ۚ وَلَوْلَا كَلِمَةٌ سَبَقَتْ مِن رَّبِّكَ لَقُضِيَ بَيْنَهُمْ ۚ وَإِنَّهُمْ لَفِي شَكٍّ مِّنْهُ مُرِيبٍ ﴿١١٠﴾
و البته به موسی کتاب را دادیم پس در آن اختلاف کردند و اگر نبود کلمه ای که از پیش آمده از جانب پروردگارت حتماً قضاوت میشد میان آنها. و البته آنها درشکی از آن هستند به شک افتاده ﴿۱۱۰﴾
وَإِنَّ كُلًّا لَّمَّا لَيُوَفِّيَنَّهُمْ رَبُّكَ أَعْمَالَهُمْ ۚ إِنَّهُ بِمَا يَعْمَلُونَ خَبِيرٌ ﴿١١١﴾
و یقیناٌ وقتی پروردگارت به هر کدام بدهد تمام اعمالشان را. البته او به آنچه میکنند آگاه است ﴿۱۱۱﴾
فَاسْتَقِمْ كَمَا أُمِرْتَ وَمَن تَابَ مَعَكَ وَلَا تَطْغَوْا ۚ إِنَّهُ بِمَا تَعْمَلُونَ بَصِيرٌ ﴿١١٢﴾
پس استقامت کن همانطور که به تو دستور داده شد و کسانی که با تو توبه کردند و طغیان نکنید که حتماٌ او به آنچه میکنید بیناست ﴿۱۱۲﴾
وَلَا تَرْكَنُوا إِلَى الَّذِينَ ظَلَمُوا فَتَمَسَّكُمُ النَّارُ وَمَا لَكُم مِّن دُونِ اللَّـهِ مِنْ أَوْلِيَاءَ ثُمَّ لَا تُنصَرُونَ ﴿١١٣﴾
بسمت کسانی که ستم کردند متمایل نشوید که آتش به شما میرسد. و غیر از خدا برای شما اولیایی نیست .سپس یاری نمی شوید ﴿۱۱۳﴾
وَأَقِمِ الصَّلَاةَ طَرَفَيِ النَّهَارِ وَزُلَفًا مِّنَ اللَّيْلِ ۚ إِنَّ الْحَسَنَاتِ يُذْهِبْنَ السَّيِّئَاتِ ۚ ذَٰلِكَ ذِكْرَىٰ لِلذَّاكِرِينَ ﴿١١٤﴾
و نماز را بپا دارید مقداری از روز و پاره ای از شب البته خوبیها بدیها را می برند آن تذکری است برای تذکر پذیران ﴿۱۱۴﴾
وَاصْبِرْ فَإِنَّ اللَّـهَ لَا يُضِيعُ أَجْرَ الْمُحْسِنِينَ ﴿١١٥﴾
و صبر کن قطعاٌ خدا پاداش نیکو کاران را ضایع نمی کند ﴿۱۱۵﴾
فَلَوْلَا كَانَ مِنَ الْقُرُونِ مِن قَبْلِكُمْ أُولُو بَقِيَّةٍ يَنْهَوْنَ عَنِ الْفَسَادِ فِي الْأَرْضِ إِلَّا قَلِيلًا مِّمَّنْ أَنجَيْنَا مِنْهُمْ ۗ وَاتَّبَعَ الَّذِينَ ظَلَمُوا مَا أُتْرِفُوا فِيهِ وَكَانُوا مُجْرِمِينَ﴿١١٦﴾
پس چرا بازمانده هایی از قرنهای قبل از شما نیستند که پایدار باشند و مردم را از فساد در زمین نهی کنند مگر تعداد ی اندک از کسانی که از آنها که نجاتشان دادیم و ستمگران خوشگذرانی در آن را پیروی کردند و مجرم بودند ﴿۱۱۶﴾
وَمَا كَانَ رَبُّكَ لِيُهْلِكَ الْقُرَىٰ بِظُلْمٍ وَأَهْلُهَا مُصْلِحُونَ﴿١١٧﴾
و پروردگارت هیچ شهری را به ستم هلاک نمیکند در حالیکه اهل آن درستکار باشند﴿۱۱۷﴾
وَلَوْ شَاءَ رَبُّكَ لَجَعَلَ النَّاسَ أُمَّةً وَاحِدَةً ۖ وَلَا يَزَالُونَ مُخْتَلِفِينَ﴿١١٨﴾
و اگر پروردگارت می خواست مردم را امت واحد قرار میداد. و همواره در اختلاف هستند ﴿۱۱۸﴾
إِلَّا مَن رَّحِمَ رَبُّكَ ۚ وَلِذَٰلِكَ خَلَقَهُمْ ۗ وَتَمَّتْ كَلِمَةُ رَبِّكَ لَأَمْلَأَنَّ جَهَنَّمَ مِنَ الْجِنَّةِ وَالنَّاسِ أَجْمَعِينَ ﴿١١٩﴾
مگر کسی که پروردگارت رحم کند و برای آن آفریدشان و سخن پروردگارت تمام شد که البته جهنم را از همگی جن و انس پر می کنم ﴿۱۱۹﴾
وَكُلًّا نَّقُصُّ عَلَيْكَ مِنْ أَنبَاءِ الرُّسُلِ مَا نُثَبِّتُ بِهِ فُؤَادَكَ ۚ وَجَاءَكَ فِي هَـٰذِهِ الْحَقُّ وَمَوْعِظَةٌ وَذِكْرَىٰ لِلْمُؤْمِنِينَ ﴿١٢٠﴾
و تمام قصه هایی را که از اخبار رسولان برای تو میخوانیم برای آنست که دلت را بوسیلۀ آن تثبیت کنیم و برای تو در این (کتاب)حق و اندرز و یاد آوری برای مومنان آمد ﴿۱۲۰﴾
وَقُل لِّلَّذِينَ لَا يُؤْمِنُونَ اعْمَلُوا عَلَىٰ مَكَانَتِكُمْ إِنَّا عَامِلُونَ ﴿١٢١﴾
و به کسانی که ایمان نمی آورند بگو هر کاری من توانید بکنید که ما هم کار خود را می کنیم ﴿۱۲۱﴾
وَانتَظِرُوا إِنَّا مُنتَظِرُونَ ﴿١٢٢﴾
و منتظر باشید که ما هم منتظر هستیم ﴿۱۲۲﴾
وَلِلَّـهِ غَيْبُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَإِلَيْهِ يُرْجَعُ الْأَمْرُ كُلُّهُ فَاعْبُدْهُ وَتَوَكَّلْ عَلَيْهِ ۚ وَمَا رَبُّكَ بِغَافِلٍ عَمَّا تَعْمَلُونَ﴿١٢٣﴾
و غیب آسمانها و زمین فقط مخصوص خداوند است وتمام کارها بسوی او برمی گردد پس او را عبادت کنید وبر او توکل کنید و پروردگارت از آنچه میکنند غافل نیست ﴿۱۲۳﴾
الحمد لله ۱۳۹۰/۵/۱۸ رمضان
بندۀ خدا
بندۀ خدا
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر