سورة آل عمران
بِسْمِ اللَّـهِ الرَّحْمَـٰنِ الرَّحِيمِ
بنام خدای رحم کنندۀ رحم گستر
الم ﴿١﴾
الم ﴿١﴾
الم ﴿١﴾
اللَّـهُ لَا إِلَـٰهَ إِلَّا هُوَ الْحَيُّ الْقَيُّومُ ﴿٢﴾
خدايی كه خدايی بجز او نيست زنده و ازلی است ﴿۲﴾
نَزَّلَ عَلَيْكَ الْكِتَابَ بِالْحَقِّ مُصَدِّقًا لِّمَا بَيْنَ يَدَيْهِ وَأَنزَلَ التَّوْرَاةَ وَالْإِنجِيلَ ﴿٣﴾
بر تو كتاب را فرستاد كه به حق تصديق كننده ای است به آنچه پيش اوست و تورات وانجيل رافرستاد ﴿۳﴾
مِن قَبْلُ هُدًى لِّلنَّاسِ وَأَنزَلَ الْفُرْقَانَ ۗ إِنَّ الَّذِينَ كَفَرُوا بِآيَاتِ اللَّـهِ لَهُمْ عَذَابٌ شَدِيدٌ ۗ وَاللَّـهُ عَزِيزٌ ذُو انتِقَامٍ﴿٤﴾
ازقبل هدايتی برای مردم و فرقان (جدا کننده حق و باطل) را فرستاد بطور يقين كسانی كه باور به آيات خدا ندارند برای آنها عذابی شديد است وخدا نيرومند وصاحب انتقام است ﴿۴﴾
إِنَّ اللَّـهَ لَا يَخْفَىٰ عَلَيْهِ شَيْءٌ فِي الْأَرْضِ وَلَا فِي السَّمَاءِ﴿٥﴾
به يقين برای خدا چيزی در زمين و نه در آسمان مخفی نيست ﴿۵﴾
هُوَ الَّذِي يُصَوِّرُكُمْ فِي الْأَرْحَامِ كَيْفَ يَشَاءُ ۚ لَا إِلَـٰهَ إِلَّا هُوَ الْعَزِيزُ الْحَكِيمُ﴿٦﴾
او كسی است كه شما را در رحم ها (رحم مادران که جنین در آن قرار میکیرد و رشد میکند) تصوير ميكند هر طوری كه بخواهد .خدايی به جز او نيست نيرومند حكيم است ﴿۶﴾
هُوَ الَّذِي أَنزَلَ عَلَيْكَ الْكِتَابَ مِنْهُ آيَاتٌ مُّحْكَمَاتٌ هُنَّ أُمُّ الْكِتَابِ وَأُخَرُ مُتَشَابِهَاتٌ ۖ فَأَمَّا الَّذِينَ فِي قُلُوبِهِمْ زَيْغٌ فَيَتَّبِعُونَ مَا تَشَابَهَ مِنْهُ ابْتِغَاءَ الْفِتْنَةِ وَابْتِغَاءَ تَأْوِيلِهِ ۗ وَمَا يَعْلَمُ تَأْوِيلَهُ إِلَّا اللَّـهُ ۗوَالرَّاسِخُونَ فِي الْعِلْمِ يَقُولُونَ آمَنَّا بِهِ كُلٌّ مِّنْ عِندِ رَبِّنَا ۗ وَمَا يَذَّكَّرُ إِلَّا أُولُو الْأَلْبَابِ﴿٧﴾
رَبَّنَا لَا تُزِغْ قُلُوبَنَا بَعْدَ إِذْ هَدَيْتَنَا وَهَبْ لَنَا مِن لَّدُنكَ رَحْمَةً ۚ إِنَّكَ أَنتَ الْوَهَّابُ ﴿٨﴾
پروردگارا قلبهای ما را منحرف نكن بعد از اينكه ما را هدايت كردی و برای ما از پيش خود رحمتي هديه كن زیرا كه تو بسيار عطا كننده هستی﴿۸﴾
رَبَّنَا إِنَّكَ جَامِعُ النَّاسِ لِيَوْمٍ لَّا رَيْبَ فِيهِ ۚ إِنَّ اللَّـهَ لَا يُخْلِفُ الْمِيعَادَ ﴿٩﴾
پروردگارا قطعاً تو جمع كننده مردم هستی برای روزی كه شكی در آن نيست وبه يقين خدا از وعده گاه (روز موعود) تخلف نمی كند ﴿۹﴾
إِنَّ الَّذِينَ كَفَرُوا لَن تُغْنِيَ عَنْهُمْ أَمْوَالُهُمْ وَلَا أَوْلَادُهُم مِّنَ اللَّـهِ شَيْئًا ۖ وَأُولَـٰئِكَ هُمْ وَقُودُ النَّارِ ﴿١٠﴾
مطمئناً كساني كه کافر شدند (باور نكردند) هرگز اموالشان ونه اولادشان از آنها چيزی را از خدا بی نياز نمی كند وآنها سوخت آتش هستند﴿١۰﴾
كَدَأْبِ آلِ فِرْعَوْنَ وَالَّذِينَ مِن قَبْلِهِمْ ۚ كَذَّبُوا بِآيَاتِنَا فَأَخَذَهُمُ اللَّـهُ بِذُنُوبِهِمْ ۗ وَاللَّـهُ شَدِيدُ الْعِقَابِ ﴿١١﴾
مانند عادت آل فرعون وكسانی كه قبل از ايشان آيات ما را تكذيب كردند. پس خدا به دلیل گناهانشان گرفتشان و خدا در عقوبت شديد است ﴿١۱﴾
قُل لِّلَّذِينَ كَفَرُوا سَتُغْلَبُونَ وَتُحْشَرُونَ إِلَىٰ جَهَنَّمَ ۚوَبِئْسَ الْمِهَادُ﴿١٢﴾
به كسانيكه باورنكردند بگو بزودی شكست می خوريد وجمع آوريی می شويد بسوي جهنم وچه بد آماده گاهی است ﴿١۲﴾
قَدْ كَانَ لَكُمْ آيَةٌ فِي فِئَتَيْنِ الْتَقَتَا ۖ فِئَةٌ تُقَاتِلُ فِي سَبِيلِ اللَّـهِ وَأُخْرَىٰ كَافِرَةٌ يَرَوْنَهُم مِّثْلَيْهِمْ رَأْيَ الْعَيْنِ ۚ وَاللَّـهُ يُؤَيِّدُ بِنَصْرِهِ مَن يَشَاءُ ۗ إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَعِبْرَةً لِّأُولِي الْأَبْصَارِ﴿١٣﴾
بطور قطع برای شما آيه ای (نشانه ای) است در دو گروه كه باهم روبرو شدند گروهی در راه خدا پيكار ميكرد وگروهی ديگر كه کافر بودند آنها را دو برابر خودشان با تصور چشم ميديدند و خدا با كمك خود تاييد ميكند آنكس را كه مي خواهد البته در آن (نشانه) پياميست برای صاحبان بينش ﴿١۳﴾
زُيِّنَ لِلنَّاسِ حُبُّ الشَّهَوَاتِ مِنَ النِّسَاءِ وَالْبَنِينَ وَالْقَنَاطِيرِ الْمُقَنطَرَةِ مِنَ الذَّهَبِ وَالْفِضَّةِ وَالْخَيْلِ الْمُسَوَّمَةِ وَالْأَنْعَامِ وَالْحَرْثِ ۗذَٰلِكَ مَتَاعُ الْحَيَاةِ الدُّنْيَا ۖ وَاللَّـهُ عِندَهُ حُسْنُ الْمَآبِ ﴿١٤﴾
آراسته شد براي مردم دوست داشتن شهوات از زنان و پسران وثروت زياد پرشده از طلا و نقره و اسبانی كه در چراگاه مي چرند ودامها وكشاورزی آن بهره زندگانی دنياست وخدا نزد اوست مکان بازگشتن نيكو ﴿١۴﴾
اللَّـهُ لَا إِلَـٰهَ إِلَّا هُوَ الْحَيُّ الْقَيُّومُ ﴿٢﴾
خدايی كه خدايی بجز او نيست زنده و ازلی است ﴿۲﴾
نَزَّلَ عَلَيْكَ الْكِتَابَ بِالْحَقِّ مُصَدِّقًا لِّمَا بَيْنَ يَدَيْهِ وَأَنزَلَ التَّوْرَاةَ وَالْإِنجِيلَ ﴿٣﴾
بر تو كتاب را فرستاد كه به حق تصديق كننده ای است به آنچه پيش اوست و تورات وانجيل رافرستاد ﴿۳﴾
مِن قَبْلُ هُدًى لِّلنَّاسِ وَأَنزَلَ الْفُرْقَانَ ۗ إِنَّ الَّذِينَ كَفَرُوا بِآيَاتِ اللَّـهِ لَهُمْ عَذَابٌ شَدِيدٌ ۗ وَاللَّـهُ عَزِيزٌ ذُو انتِقَامٍ﴿٤﴾
ازقبل هدايتی برای مردم و فرقان (جدا کننده حق و باطل) را فرستاد بطور يقين كسانی كه باور به آيات خدا ندارند برای آنها عذابی شديد است وخدا نيرومند وصاحب انتقام است ﴿۴﴾
إِنَّ اللَّـهَ لَا يَخْفَىٰ عَلَيْهِ شَيْءٌ فِي الْأَرْضِ وَلَا فِي السَّمَاءِ﴿٥﴾
به يقين برای خدا چيزی در زمين و نه در آسمان مخفی نيست ﴿۵﴾
هُوَ الَّذِي يُصَوِّرُكُمْ فِي الْأَرْحَامِ كَيْفَ يَشَاءُ ۚ لَا إِلَـٰهَ إِلَّا هُوَ الْعَزِيزُ الْحَكِيمُ﴿٦﴾
او كسی است كه شما را در رحم ها (رحم مادران که جنین در آن قرار میکیرد و رشد میکند) تصوير ميكند هر طوری كه بخواهد .خدايی به جز او نيست نيرومند حكيم است ﴿۶﴾
هُوَ الَّذِي أَنزَلَ عَلَيْكَ الْكِتَابَ مِنْهُ آيَاتٌ مُّحْكَمَاتٌ هُنَّ أُمُّ الْكِتَابِ وَأُخَرُ مُتَشَابِهَاتٌ ۖ فَأَمَّا الَّذِينَ فِي قُلُوبِهِمْ زَيْغٌ فَيَتَّبِعُونَ مَا تَشَابَهَ مِنْهُ ابْتِغَاءَ الْفِتْنَةِ وَابْتِغَاءَ تَأْوِيلِهِ ۗ وَمَا يَعْلَمُ تَأْوِيلَهُ إِلَّا اللَّـهُ ۗوَالرَّاسِخُونَ فِي الْعِلْمِ يَقُولُونَ آمَنَّا بِهِ كُلٌّ مِّنْ عِندِ رَبِّنَا ۗ وَمَا يَذَّكَّرُ إِلَّا أُولُو الْأَلْبَابِ﴿٧﴾
او كسي است كه بر تو كتاب را نازل
كرد وجهی از آن آيات ، محكم است كه آنها مادر كتاب هستند ووجه دیگر آيات ،
متشابهات هستند پس كسانيكه در قلبشان انحرافي است آنچه را وجه متشابه از آن
(کتاب) است را پيروي می كنند چون بدنبال فتنه هستند وميخواهند آن را (آیات
قرآن را) تاويل کنند در حالیکه کسی تاويل آن را غیر از خدا نمي داند و
(دانشمندان) كسانيكه در علم استوار هستند ميگويند به آن (کتاب) ايمان آورديم همه آن از نزد پروردگار ماست و متذكر(این نکته)
نمي شوند مگر صاحبان خرد ﴿۷﴾
*** تمام آیات قرآن کریم هم محکم هستند و هم متشابه به بیانی
دیگرتمام آیات قرآن کریم دو وجه دارند وجه محکمات و وجه دیگر که متشابهات هستند
یعنی هر آیه در قرآن هم در گروه محکمات است و هم در گروه متشابهات آنچه که مادر
کتاب خوانده شده وجه محکم قرآن است به تعبیر دیگر آیات یک تعبیر مشخص و روشنی را
که مقصود خداست را بیان میکنند که به آن محکم می گویند و همین آیات میتوانند
تعابیر گوناگونی داشته باشند که هر کس بنا به قدرت ادراک خود از آنها بهره برداری
میکند که مجموعه ای از این برداشتها را متشابه می گویند .
رَبَّنَا لَا تُزِغْ قُلُوبَنَا بَعْدَ إِذْ هَدَيْتَنَا وَهَبْ لَنَا مِن لَّدُنكَ رَحْمَةً ۚ إِنَّكَ أَنتَ الْوَهَّابُ ﴿٨﴾
پروردگارا قلبهای ما را منحرف نكن بعد از اينكه ما را هدايت كردی و برای ما از پيش خود رحمتي هديه كن زیرا كه تو بسيار عطا كننده هستی﴿۸﴾
رَبَّنَا إِنَّكَ جَامِعُ النَّاسِ لِيَوْمٍ لَّا رَيْبَ فِيهِ ۚ إِنَّ اللَّـهَ لَا يُخْلِفُ الْمِيعَادَ ﴿٩﴾
پروردگارا قطعاً تو جمع كننده مردم هستی برای روزی كه شكی در آن نيست وبه يقين خدا از وعده گاه (روز موعود) تخلف نمی كند ﴿۹﴾
إِنَّ الَّذِينَ كَفَرُوا لَن تُغْنِيَ عَنْهُمْ أَمْوَالُهُمْ وَلَا أَوْلَادُهُم مِّنَ اللَّـهِ شَيْئًا ۖ وَأُولَـٰئِكَ هُمْ وَقُودُ النَّارِ ﴿١٠﴾
مطمئناً كساني كه کافر شدند (باور نكردند) هرگز اموالشان ونه اولادشان از آنها چيزی را از خدا بی نياز نمی كند وآنها سوخت آتش هستند﴿١۰﴾
كَدَأْبِ آلِ فِرْعَوْنَ وَالَّذِينَ مِن قَبْلِهِمْ ۚ كَذَّبُوا بِآيَاتِنَا فَأَخَذَهُمُ اللَّـهُ بِذُنُوبِهِمْ ۗ وَاللَّـهُ شَدِيدُ الْعِقَابِ ﴿١١﴾
مانند عادت آل فرعون وكسانی كه قبل از ايشان آيات ما را تكذيب كردند. پس خدا به دلیل گناهانشان گرفتشان و خدا در عقوبت شديد است ﴿١۱﴾
قُل لِّلَّذِينَ كَفَرُوا سَتُغْلَبُونَ وَتُحْشَرُونَ إِلَىٰ جَهَنَّمَ ۚوَبِئْسَ الْمِهَادُ﴿١٢﴾
به كسانيكه باورنكردند بگو بزودی شكست می خوريد وجمع آوريی می شويد بسوي جهنم وچه بد آماده گاهی است ﴿١۲﴾
قَدْ كَانَ لَكُمْ آيَةٌ فِي فِئَتَيْنِ الْتَقَتَا ۖ فِئَةٌ تُقَاتِلُ فِي سَبِيلِ اللَّـهِ وَأُخْرَىٰ كَافِرَةٌ يَرَوْنَهُم مِّثْلَيْهِمْ رَأْيَ الْعَيْنِ ۚ وَاللَّـهُ يُؤَيِّدُ بِنَصْرِهِ مَن يَشَاءُ ۗ إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَعِبْرَةً لِّأُولِي الْأَبْصَارِ﴿١٣﴾
بطور قطع برای شما آيه ای (نشانه ای) است در دو گروه كه باهم روبرو شدند گروهی در راه خدا پيكار ميكرد وگروهی ديگر كه کافر بودند آنها را دو برابر خودشان با تصور چشم ميديدند و خدا با كمك خود تاييد ميكند آنكس را كه مي خواهد البته در آن (نشانه) پياميست برای صاحبان بينش ﴿١۳﴾
زُيِّنَ لِلنَّاسِ حُبُّ الشَّهَوَاتِ مِنَ النِّسَاءِ وَالْبَنِينَ وَالْقَنَاطِيرِ الْمُقَنطَرَةِ مِنَ الذَّهَبِ وَالْفِضَّةِ وَالْخَيْلِ الْمُسَوَّمَةِ وَالْأَنْعَامِ وَالْحَرْثِ ۗذَٰلِكَ مَتَاعُ الْحَيَاةِ الدُّنْيَا ۖ وَاللَّـهُ عِندَهُ حُسْنُ الْمَآبِ ﴿١٤﴾
آراسته شد براي مردم دوست داشتن شهوات از زنان و پسران وثروت زياد پرشده از طلا و نقره و اسبانی كه در چراگاه مي چرند ودامها وكشاورزی آن بهره زندگانی دنياست وخدا نزد اوست مکان بازگشتن نيكو ﴿١۴﴾
قُلْ أَؤُنَبِّئُكُم بِخَيْرٍ مِّن ذَٰلِكُمْ ۚ لِلَّذِينَ اتَّقَوْا عِندَ رَبِّهِمْ جَنَّاتٌ تَجْرِي مِن تَحْتِهَا الْأَنْهَارُ خَالِدِينَ فِيهَا وَأَزْوَاجٌ مُّطَهَّرَةٌ وَرِضْوَانٌ مِّنَ اللَّـهِ ۗوَاللَّـهُ بَصِيرٌ بِالْعِبَادِ ﴿١٥﴾
بگو آيا به شما خبر بدهم بهتر از آن را برای شما ؟ برای كسانيكه حدود خدا را رعایت میکنند پيش پروردگارشان باغهايی است كه از زير آنها جويهايی جاريست که درآن اقامت میگزینند وازواجی پاك شده ورضایتی از خداوند وخدا به بندگان بيناست ﴿١۵﴾
الَّذِينَ يَقُولُونَ رَبَّنَا إِنَّنَا آمَنَّا فَاغْفِرْ لَنَا ذُنُوبَنَا وَقِنَا عَذَابَ النَّارِ﴿١٦﴾
كسانيكه مي گويند پروردگار ما به يقين باور كردي رام پس برای ما گناهانمان را بيامرز و مارا از عذاب آتش نگهدار﴿١۶﴾
الصَّابِرِينَ وَالصَّادِقِينَ وَالْقَانِتِينَ وَالْمُنفِقِينَ وَالْمُسْتَغْفِرِينَ بِالْأَسْحَارِ﴿١٧﴾
صابران وراستگويان وفروتنان وخرج كنندگان وآمرزش خواهان در هنگام سحرها هستند ﴿١۷﴾
شَهِدَ اللَّـهُ أَنَّهُ لَا إِلَـٰهَ إِلَّا هُوَ وَالْمَلَائِكَةُ وَأُولُو الْعِلْمِ قَائِمًا بِالْقِسْطِ ۚ لَا إِلَـٰهَ إِلَّا هُوَ الْعَزِيزُ الْحَكِيمُ ﴿١٨﴾
خدا شهادت داد كه مطمئناً خدايی جزاو نيست وملائكه (فرشته ها) وصاحبان علم ايستادگان به عدالت هستند (و شهادت می دهند که) خدايی جز او نيست عزتمند حكيم است ﴿١۸﴾
إِنَّ الدِّينَ عِندَ اللَّـهِ الْإِسْلَامُ ۗ وَمَا اخْتَلَفَ الَّذِينَ أُوتُوا الْكِتَابَ إِلَّا مِن بَعْدِ مَا جَاءَهُمُ الْعِلْمُ بَغْيًا بَيْنَهُمْ ۗ وَمَن يَكْفُرْ بِآيَاتِ اللَّـهِ فَإِنَّ اللَّـهَ سَرِيعُ الْحِسَابِ﴿١٩﴾
به يقين دين در نزد خدا اسلام است (و تمام پیامبران طبق آیات قرآن مسلمان هستند) و (در این باره) اختلاف نكردند كسانيكه به آنها كتاب داده شد(اهل کتاب) مگر بعد از آنكه دانش برای آنها آمد (فهمیدند که خدا تنها یک دین به نام اسلام را توسط پیامبران بسوی مردم فرستاده) به ستم و تجاوز بين خودشان (این گفته را انکار کردند) و آنکس که آيات خدا را باور نكند پس يقيناً خدا در حساب کردن سريع است ﴿١۹﴾
فَإِنْ حَاجُّوكَ فَقُلْ أَسْلَمْتُ وَجْهِيَ لِلَّـهِ وَمَنِ اتَّبَعَنِ ۗ وَقُل لِّلَّذِينَ أُوتُوا الْكِتَابَ وَالْأُمِّيِّينَ أَأَسْلَمْتُمْ ۚفَإِنْ أَسْلَمُوا فَقَدِ اهْتَدَوا ۖ وَّإِن تَوَلَّوْا فَإِنَّمَا عَلَيْكَ الْبَلَاغُ ۗ وَاللَّـهُ بَصِيرٌ بِالْعِبَادِ﴿٢٠﴾
و اگر با تو مخاصمه كردند پس بگو روی خودم را برای خدا سلامت کردم وآنكس كه من را پيروی كرد وبگو به كساني كه به آنها كتاب داده شد وبه عوام مردم اسلام آوريد پس اگر اسلام آوردند پس به يقين هدايت يافته اند واگر روی برتافتند پس بر تو(دستوردیگری) نيست مگر رساندن (پیام خدا) و خدا به بندگان بيناست ﴿۲۰﴾
إِنَّ الَّذِينَ يَكْفُرُونَ بِآيَاتِ اللَّـهِ وَيَقْتُلُونَ النَّبِيِّينَ بِغَيْرِ حَقٍّ وَيَقْتُلُونَ الَّذِينَ يَأْمُرُونَ بِالْقِسْطِ مِنَ النَّاسِ فَبَشِّرْهُم بِعَذَابٍ أَلِيمٍ﴿٢١﴾
قطعاً كسانی كه آيات خدا را باور نمی كنند و پيامبران را به ناحق ميكشند و كسانی از مردم كه امر به عدالت ميكنند را ميكشند پس آنها را به عذابی دردناك بشارت بده ﴿۲۱﴾
أُولَـٰئِكَ الَّذِينَ حَبِطَتْ أَعْمَالُهُمْ فِي الدُّنْيَا وَالْآخِرَةِ وَمَا لَهُم مِّن نَّاصِرِينَ ﴿٢٢﴾
آنها كسانی هستند كه اعمالشان در دنيا وآخرت تباه شده و برای آنها كمك كننده ای نيست ﴿۲۲﴾
أَلَمْ تَرَ إِلَى الَّذِينَ أُوتُوا نَصِيبًا مِّنَ الْكِتَابِ يُدْعَوْنَ إِلَىٰ كِتَابِ اللَّـهِ لِيَحْكُمَ بَيْنَهُمْ ثُمَّ يَتَوَلَّىٰ فَرِيقٌ مِّنْهُمْ وَهُم مُّعْرِضُونَ ﴿٢٣﴾
آيا نگاه نمی کنی بسوی كسانی كه بهره ای از كتاب به آنها داده شد خوانده ميشوند (دعوت میشوند) بسوی كتاب خدا تا حكم كند بين آنها سپس گروهی از ايشان روی برمی تابند وآنها روی گردان هستند ﴿۲۳﴾
ذَٰلِكَ بِأَنَّهُمْ قَالُوا لَن تَمَسَّنَا النَّارُ إِلَّا أَيَّامًا مَّعْدُودَاتٍ ۖ وَغَرَّهُمْ فِي دِينِهِم مَّا كَانُوا يَفْتَرُونَ ﴿٢٤﴾
آن به خاطر آنست كه آنها گفتند هرگز به ما آتش نمیرسد مگر روزهايی معدود وفريبشان داد در دينشان آنچه را كه دروغ می بستند ﴿۲۴﴾
فَكَيْفَ إِذَا جَمَعْنَاهُمْ لِيَوْمٍ لَّا رَيْبَ فِيهِ وَوُفِّيَتْ كُلُّ نَفْسٍ مَّا كَسَبَتْ وَهُمْ لَا يُظْلَمُونَ ﴿٢٥﴾
پس چگونه است وقتی كه جمعشان می كنيم برای روزی كه شكی در آن نيست وتمام داده شود به هر نفسی آنچه را كسب كرده و به ايشان ستم نشود ﴿۲۵﴾
قُلِ اللَّـهُمَّ مَالِكَ الْمُلْكِ تُؤْتِي الْمُلْكَ مَن تَشَاءُ وَتَنزِعُ الْمُلْكَ مِمَّن تَشَاءُ وَتُعِزُّ مَن تَشَاءُ وَتُذِلُّ مَن تَشَاءُ ۖ بِيَدِكَ الْخَيْرُ ۖ إِنَّكَ عَلَىٰ كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ﴿٢٦﴾
بگو خدايا ای صاحب فرمانروايی : به هر كس كه ميخواهيی فرمانروايی را ميدهی و از هر كس كه بخواهی فرمانروايی را ميی گيری و هر كس را بخواهی عزيز می كنی و هر كس را بخواهيی ذليل ميكنی خير به دست توست قطعاً تو بر هر چيزی توانا هستی ﴿۲۶﴾
تُولِجُ اللَّيْلَ فِي النَّهَارِ وَتُولِجُ النَّهَارَ فِي اللَّيْلِ ۖ وَتُخْرِجُ الْحَيَّ مِنَ الْمَيِّتِ وَتُخْرِجُ الْمَيِّتَ مِنَ الْحَيِّ ۖ وَتَرْزُقُ مَن تَشَاءُ بِغَيْرِ حِسَابٍ﴿٢٧﴾
شب را در روز و داخل ميكنی روز را در شب داخل ميكنی و زنده را از مرده خارج ميكنی و مرده را از زنده خارج ميكنی و هر کس را كه بخواهی بدون حساب روزی ميدهی ﴿۲۷﴾
لَّا يَتَّخِذِ الْمُؤْمِنُونَ الْكَافِرِينَ أَوْلِيَاءَ مِن دُونِ الْمُؤْمِنِينَ ۖ وَمَن يَفْعَلْ ذَٰلِكَ فَلَيْسَ مِنَ اللَّـهِ فِي شَيْءٍ إِلَّا أَن تَتَّقُوا مِنْهُمْ تُقَاةً ۗ وَيُحَذِّرُكُمُ اللَّـهُ نَفْسَهُ ۗ وَإِلَى اللَّـهِ الْمَصِيرُ ﴿٢٨﴾
نباید مومنان كسانی را كه باور ندارند(کافران) را بعنوان سرپرستانی (برای خود) بگیرند غير از مومنان وکسی كه ان كار را بكند پس از خدا در چيزی نيست مگر آنكه از آنها پرهيز كنيد (کافران) پرهيزکردنی و خدا شما را از خودش بر حذر ميدارد و برگشتن بسوی خداست ﴿۲۸﴾
قُلْ إِن تُخْفُوا مَا فِي صُدُورِكُمْ أَوْ تُبْدُوهُ يَعْلَمْهُ اللَّـهُ ۗ وَيَعْلَمُ مَا فِي السَّمَاوَاتِ وَمَا فِي الْأَرْضِ ۗ وَاللَّـهُ عَلَىٰ كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ ﴿٢٩﴾
بگو اگر آنچه که در سينه های شماست مخفی كنيد يا آن را اشكار كنيد خدا آن را ميداند وميداند آنچه در آسمانها وآنچه در زمين است وخدا بر هر چيزی تواناست ﴿۲۹﴾
يَوْمَ تَجِدُ كُلُّ نَفْسٍ مَّا عَمِلَتْ مِنْ خَيْرٍ مُّحْضَرًا وَمَا عَمِلَتْ مِن سُوءٍ تَوَدُّ لَوْ أَنَّ بَيْنَهَا وَبَيْنَهُ أَمَدًا بَعِيدًا ۗ وَيُحَذِّرُكُمُ اللَّـهُ نَفْسَهُ ۗ وَاللَّـهُ رَءُوفٌ بِالْعِبَادِ ﴿٣٠﴾
روزی كه هر نفسی آنچه از خوبی عمل كرده را حاضرشده پیدا میکند وآنچه عمل كرده از بدی (آن را پیدا میکند) دوست دارد ای كاش بين او و بين آن (بدی) فاصله بسيار دوری بود وخدا شما را از خودش برحذر ميدارد وخدا به بندگان مهربان است ﴿۳۰﴾
قُلْ إِن كُنتُمْ تُحِبُّونَ اللَّـهَ فَاتَّبِعُونِي يُحْبِبْكُمُ اللَّـهُ وَيَغْفِرْ لَكُمْ ذُنُوبَكُمْ ۗ وَاللَّـهُ غَفُورٌ رَّحِيمٌ ﴿٣١﴾
بگو اگر شما خدا را دوست داريد من را پيروی كنيد تا خدا شما را دوست بدارد و برای شما گناهانتان رابيامرزد وخدا آمرزنده مهربان است ﴿۳۱﴾
قُلْ أَطِيعُوا اللَّـهَ وَالرَّسُولَ ۖ فَإِن تَوَلَّوْا فَإِنَّ اللَّـهَ لَا يُحِبُّ الْكَافِرِينَ﴿٣٢﴾
بگو خدا و رسول را اطاعت كنيد پس اگر روی بر تافتند بطور حتم خدا نا باوران(کافران) را دوست ندارد ﴿۳۲﴾
إِنَّ اللَّـهَ اصْطَفَىٰ آدَمَ وَنُوحًا وَآلَ إِبْرَاهِيمَ وَآلَ عِمْرَانَ عَلَى الْعَالَمِينَ﴿٣٣﴾
به يقين خدا آدم ونوح وآل ابراهيم وآل عمران را نسبت بر جهان ها برگزيد ﴿۳۳﴾
ذُرِّيَّةً بَعْضُهَا مِن بَعْضٍ ۗ وَاللَّـهُ سَمِيعٌ عَلِيمٌ﴿٣٤﴾
نسلی كه بعضی از آنها از بعضی دیگر است وخدا شنوای داناست ﴿۳۴﴾
إِذْ قَالَتِ امْرَأَتُ عِمْرَانَ رَبِّ إِنِّي نَذَرْتُ لَكَ مَا فِي بَطْنِي مُحَرَّرًا فَتَقَبَّلْ مِنِّي ۖ إِنَّكَ أَنتَ السَّمِيعُ الْعَلِيمُ ﴿٣٥﴾
وقتی كه همسر عمران گفت پروردگارا من برای تو آنچه را در شكم من است نذر كردم وقفی برای توباشد پس از من قبول كن كه قطعاً تو شنوای دانا هستی ﴿۳۵﴾
فَلَمَّا وَضَعَتْهَا قَالَتْ رَبِّ إِنِّي وَضَعْتُهَا أُنثَىٰ وَاللَّـهُ أَعْلَمُ بِمَا وَضَعَتْ وَلَيْسَ الذَّكَرُ كَالْأُنثَىٰ ۖ وَإِنِّي سَمَّيْتُهَا مَرْيَمَ وَإِنِّي أُعِيذُهَا بِكَ وَذُرِّيَّتَهَا مِنَ الشَّيْطَانِ الرَّجِيمِ ﴿٣٦﴾
و آنوقت كه زاييدش گفت پروردگارا من او را دختر زاییدم وخدا به آنچه زاييد داناتر بود و (همسر عمران گفت ) پسر مانند دختر نيست ومن نامش را مريم گذاشتم ومن او را به پیشگاه تو پناه ميدهم ونسل اورا از شيطان رانده شده (نیز به تو پناه میدهم) ﴿۳۶﴾
فَتَقَبَّلَهَا رَبُّهَا بِقَبُولٍ حَسَنٍ وَأَنبَتَهَا نَبَاتًا حَسَنًا وَكَفَّلَهَا زَكَرِيَّا ۖ كُلَّمَا دَخَلَ عَلَيْهَا زَكَرِيَّا الْمِحْرَابَ وَجَدَ عِندَهَا رِزْقًا ۖ قَالَ يَا مَرْيَمُ أَنَّىٰ لَكِ هَـٰذَا ۖ قَالَتْ هُوَ مِنْ عِندِ اللَّـهِ ۖإِنَّ اللَّـهَ يَرْزُقُ مَن يَشَاءُ بِغَيْرِ حِسَابٍ﴿٣٧﴾
پس پروردگار او را (مریم را) قبولش كرد٫ قبولی نيكو وروياند (پرورش داد) اورا روياندنی (پرورش دادنی ) خوب و زكريا سرپرست او شد هر وقت ذكريا بر او(مریم) د اخل ميشد در محراب نزد او روزی می يافت مي گفت ای مريم اينها از كجا برای تو می آيد می گفت آن از جانب خداست كه حتماً خدا هر كس را كه ميخواهد بدون حساب روزی ميدهد﴿۳۷﴾
هُنَالِكَ دَعَا زَكَرِيَّا رَبَّهُ ۖ قَالَ رَبِّ هَبْ لِي مِن لَّدُنكَ ذُرِّيَّةً طَيِّبَةً ۖ إِنَّكَ سَمِيعُ الدُّعَاءِ ﴿٣٨﴾
آنجا بود که ذكريا پروردگارش را دعا كرد (خواند) گفت پروردگارا برای من از جانب خودت نسلی پاك ببخش كه قطعاً تو شنونده دعا هستی ﴿۳۸﴾
فَنَادَتْهُ الْمَلَائِكَةُ وَهُوَ قَائِمٌ يُصَلِّي فِي الْمِحْرَابِ أَنَّ اللَّـهَ يُبَشِّرُكَ بِيَحْيَىٰ مُصَدِّقًا بِكَلِمَةٍ مِّنَ اللَّـهِ وَسَيِّدًا وَحَصُورًا وَنَبِيًّا مِّنَ الصَّالِحِينَ ﴿٣٩﴾
سپس ملائكه او را صدا كردند ودر حالیکه او در محراب به نماز ایستاده بود كه (ای ذکریا) خدا تو را به يحيی بشارت ميدهد تصديق كننده به كلمه ای از خدا وآقايی وپارسايی وپيامبری از شايستگان ﴿۳۹﴾
قَالَ رَبِّ أَنَّىٰ يَكُونُ لِي غُلَامٌ وَقَدْ بَلَغَنِيَ الْكِبَرُ وَامْرَأَتِي عَاقِرٌ ۖ قَالَ كَذَٰلِكَ اللَّـهُ يَفْعَلُ مَا يَشَاءُ﴿٤٠﴾
(ذکریا) گفت پروردگارا من چگونه می توانم صاحب پسری بشوم در حاليكه به من پيری رسيده و همسرم نازاست٫ گفت چنان است كه خدا آنچه را ميخواهد انجام میدهد﴿۴۰﴾
قَالَ رَبِّ اجْعَل لِّي آيَةً ۖ قَالَ آيَتُكَ أَلَّا تُكَلِّمَ النَّاسَ ثَلَاثَةَ أَيَّامٍ إِلَّا رَمْزًا ۗ وَاذْكُر رَّبَّكَ كَثِيرًا وَسَبِّحْ بِالْعَشِيِّ وَالْإِبْكَارِ ﴿٤١﴾
گفت پروردگار من٫ برای من آيه ای(نشانه ای) قرار بده گفت آيه (نشانه) تو آنست كه با مردم سه روز سخن نگويی مگر به رمز و پروردگارت را بسيار ياد كن واو را به شب و صبح تسبيح كن ﴿۴۱﴾
وَإِذْ قَالَتِ الْمَلَائِكَةُ يَا مَرْيَمُ إِنَّ اللَّـهَ اصْطَفَاكِ وَطَهَّرَكِ وَاصْطَفَاكِ عَلَىٰ نِسَاءِ الْعَالَمِينَ ﴿٤٢﴾
وقتی كه زنانی ازملائكه گفتند : ای مريم البته خدا تورا انتخاب کرد و تو را پاکیزه ساخت و تو را بر زنان جهان ها برگزيد ﴿۴۲﴾
يَا مَرْيَمُ اقْنُتِي لِرَبِّكِ وَاسْجُدِي وَارْكَعِي مَعَ الرَّاكِعِينَ ﴿٤٣﴾
ای مريم برای پروردگارت تواضع كن و سجده كن و با ركوع كنندگان ركوع كن ﴿۴۳﴾
ذَٰلِكَ مِنْ أَنبَاءِ الْغَيْبِ نُوحِيهِ إِلَيْكَ ۚ وَمَا كُنتَ لَدَيْهِمْ إِذْ يُلْقُونَ أَقْلَامَهُمْ أَيُّهُمْ يَكْفُلُ مَرْيَمَ وَمَا كُنتَ لَدَيْهِمْ إِذْ يَخْتَصِمُونَ ﴿٤٤﴾
اين از اخبار غيب است كه آن را به سوی تو وحی ميكنيم و تو پيش آنها نبودی وقتی كه قام هايشان را مي انداختند (قرعه کشی میکردند) كه كداميك از ايشان كفيل مريم باشند و كنارشان نبودی وقتی كه خصومت ميكردند﴿۴۴﴾
إِذْ قَالَتِ الْمَلَائِكَةُ يَا مَرْيَمُ إِنَّ اللَّـهَ يُبَشِّرُكِ بِكَلِمَةٍ مِّنْهُ اسْمُهُ الْمَسِيحُ عِيسَى ابْنُ مَرْيَمَ وَجِيهًا فِي الدُّنْيَا وَالْآخِرَةِ وَمِنَ الْمُقَرَّبِينَ ﴿٤٥﴾
وقتی كه ملائكه گفتند : ای مريم به يقين خدا تورا به كلمه ای از او بشارت ميدهد كه نامش مسيح عيسی پسر مريم که در دنيا و آخرت محترم است و از مقربين است ﴿۴۵﴾
وَيُكَلِّمُ النَّاسَ فِي الْمَهْدِ وَكَهْلًا وَمِنَ الصَّالِحِينَ ﴿٤٦﴾
و با مردم در گهواره ودر پيری سخن ميگويد و از شايستگان است ﴿۴۶﴾
قَالَتْ رَبِّ أَنَّىٰ يَكُونُ لِي وَلَدٌ وَلَمْ يَمْسَسْنِي بَشَرٌ ۖ قَالَ كَذَٰلِكِ اللَّـهُ يَخْلُقُ مَا يَشَاءُ ۚ إِذَا قَضَىٰ أَمْرًا فَإِنَّمَا يَقُولُ لَهُ كُن فَيَكُونُ ﴿٤٧﴾
گفت پروردگارا چگونه برای من فرزندی باشد در حاليكه بشری به من دست نزده٫ گفت به آنگونه خدا هر چه را بخواهد می آفريند٫ وقتی كه بخواهد كاری انجام شود فقط به او (آن کار) ميگويد كه بشو پس ميشود ﴿۴۷﴾
وَيُعَلِّمُهُ الْكِتَابَ وَالْحِكْمَةَ وَالتَّوْرَاةَ وَالْإِنجِيلَ ﴿٤٨﴾
و به او(عیسی) كتاب و حكمت و تورات و انجيل را آموخت ﴿۴۸﴾
وَرَسُولًا إِلَىٰ بَنِي إِسْرَائِيلَ أَنِّي قَدْ جِئْتُكُم بِآيَةٍ مِّن رَّبِّكُمْ ۖ أَنِّي أَخْلُقُ لَكُم مِّنَ الطِّينِ كَهَيْئَةِ الطَّيْرِ فَأَنفُخُ فِيهِ فَيَكُونُ طَيْرًا بِإِذْنِ اللَّـهِ ۖ وَأُبْرِئُ الْأَكْمَهَ وَالْأَبْرَصَ وَأُحْيِي الْمَوْتَىٰ بِإِذْنِ اللَّـهِ ۖ وَأُنَبِّئُكُم بِمَا تَأْكُلُونَ وَمَا تَدَّخِرُونَ فِي بُيُوتِكُمْ ۚ إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَآيَةً لَّكُمْ إِن كُنتُم مُّؤْمِنِينَ﴿٤٩﴾
و فرستاده ای به سوی بنی اسرائيل : كه مطمئناً برای شما آيه ای از جانب پروردگارتان آورده ام برای شما از گل مانند مجسمه پرنده خلق ميكنم سپس بر آن میدمم (فوت ميكنم) و با اجازه خدا پرنده ای ميشود و كور مادر زاد و پيس را خلاصی ميدهم و مردگان را با اجازه خدا زنده ميكنم و به شما خبر ميدهم آنچه را ميخوريد و آنچه را در خانه هايتان ذخیره میکنید بطور قطع در آن برای شما آيه ای (نشانه ای) است اگر باورمند هستيد ﴿۴۹﴾
وَمُصَدِّقًا لِّمَا بَيْنَ يَدَيَّ مِنَ التَّوْرَاةِ وَلِأُحِلَّ لَكُم بَعْضَ الَّذِي حُرِّمَ عَلَيْكُمْ ۚ وَجِئْتُكُم بِآيَةٍ مِّن رَّبِّكُمْ فَاتَّقُوا اللَّـهَ وَأَطِيعُونِ﴿٥٠﴾
و تصديق كننده ای به آنچه در حضور من است از تورات تا حلال كنم بعضي از آنچه را كه بر شما حرام شده بود و برای شما آيه ای از پروردگارتان آوردم پس حدود خدا را رعایت کنید و ازمن اطاعت كنيد ﴿۵۰﴾
إِنَّ اللَّـهَ رَبِّي وَرَبُّكُمْ فَاعْبُدُوهُ ۗ هَـٰذَا صِرَاطٌ مُّسْتَقِيمٌ﴿٥١﴾
قطعاً خدا پروردگار من و پروردگار شماست پس فقط او را پرستش كنيد اين همان راه راست است {پرستش خدای واحد همان راه راست است که ما همواره در نمازهایمان از خدا میخواهیم ما را به راه راست هدایت کن اهدِنَــــا الصِّرَاطَ المُستَقِيمَ } ﴿۵۱﴾
فَلَمَّا أَحَسَّ عِيسَىٰ مِنْهُمُ الْكُفْرَ قَالَ مَنْ أَنصَارِي إِلَى اللَّـهِ ۖ قَالَ الْحَوَارِيُّونَ نَحْنُ أَنصَارُ اللَّـهِ آمَنَّا بِاللَّـهِ وَاشْهَدْ بِأَنَّا مُسْلِمُونَ ﴿٥٢﴾
سپس وقتی عيسی از ايشان احساس كفر كرد گفت چه كسانی ياران من هستند به سوی خدا حواريون گفتند ما ياران خدا هستيم به خدا ايمان آورديم و شاهد باش كه ما مسلمان هستيم ﴿۵۲﴾
رَبَّنَا آمَنَّا بِمَا أَنزَلْتَ وَاتَّبَعْنَا الرَّسُولَ فَاكْتُبْنَا مَعَ الشَّاهِدِينَ ﴿٥٣﴾ پروردگارا ما به آنچه فرستادی ايمان آورديم و رسول را پيروی كرديم پس ما را با شاهدان (که شهادت بر توحید دادند) بنويس ﴿۵۳﴾
وَمَكَرُوا وَمَكَرَ اللَّـهُ ۖ وَاللَّـهُ خَيْرُ الْمَاكِرِينَ ﴿٥٤﴾
و تدبير كردند و خدا هم تدبير كرد و خدا بهترين تدبير كنندگان است ﴿۵۴﴾
إِذْ قَالَ اللَّـهُ يَا عِيسَىٰ إِنِّي مُتَوَفِّيكَ وَرَافِعُكَ إِلَيَّ وَمُطَهِّرُكَ مِنَ الَّذِينَ كَفَرُوا وَجَاعِلُ الَّذِينَ اتَّبَعُوكَ فَوْقَ الَّذِينَ كَفَرُوا إِلَىٰ يَوْمِ الْقِيَامَةِ ۖ ثُمَّ إِلَيَّ مَرْجِعُكُمْ فَأَحْكُمُ بَيْنَكُمْ فِيمَا كُنتُمْ فِيهِ تَخْتَلِفُونَ ﴿٥٥﴾
وقتی كه خدا گفت ای عيسی من تورا متوفی ميكنم (میمیرانم) وسپس تورا به سوی خودم بالا ميبرم و تورا از كسانيكه باور ندارند (کافرند) پاك ميكنم. و كسانی كه پيروی تو را كردند بالا تراز(کافران) تا روز قيامت قرار ميدهم پس بازگشت شما به سوی من است و من بين شما در آنچه كه شما در آن اختلاف ميكرديد حكم ميكنم ﴿۵۵﴾
فَأَمَّا الَّذِينَ كَفَرُوا فَأُعَذِّبُهُمْ عَذَابًا شَدِيدًا فِي الدُّنْيَا وَالْآخِرَةِ وَمَا لَهُم مِّن نَّاصِرِينَ﴿٥٦﴾
و اما كسانيكه باور نكردند پس به عذابی شديد در دنيا وآخرت عذابشان ميكنم و برای آنها ياورانی نيست ﴿۵۶﴾
وَأَمَّا الَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ فَيُوَفِّيهِمْ أُجُورَهُمْ ۗ وَاللَّـهُ لَا يُحِبُّ الظَّالِمِينَ ﴿٥٧﴾
و اما كسانيكه باور كردند(ایمان آوردند) و عمل صالح كردند پس به آنها پاداش شان را تمام دهد و خدا ستمكاران را دوست ندارد ﴿۵۷﴾
ذَٰلِكَ نَتْلُوهُ عَلَيْكَ مِنَ الْآيَاتِ وَالذِّكْرِ الْحَكِيمِ﴿٥٨﴾
آن را برای تو ميخوانيم از آيات و ذكر حكيم ﴿۵۸﴾
إِنَّ مَثَلَ عِيسَىٰ عِندَ اللَّـهِ كَمَثَلِ آدَمَ ۖ خَلَقَهُ مِن تُرَابٍ ثُمَّ قَالَ لَهُ كُن فَيَكُونُ﴿٥٩﴾
بطور قطع مثل عيسی نزد خدا مانند آدم است که او را از خاك آفريد سپس به او گفت بشو پس شد ﴿۵۹﴾
الْحَقُّ مِن رَّبِّكَ فَلَا تَكُن مِّنَ الْمُمْتَرِينَ﴿٦٠﴾
حق از پروردگار توست پس از شك كنندگان نباش ﴿۶۰﴾
فَمَنْ حَاجَّكَ فِيهِ مِن بَعْدِ مَا جَاءَكَ مِنَ الْعِلْمِ فَقُلْ تَعَالَوْا نَدْعُ أَبْنَاءَنَا وَأَبْنَاءَكُمْ وَنِسَاءَنَا وَنِسَاءَكُمْ وَأَنفُسَنَا وَأَنفُسَكُمْ ثُمَّ نَبْتَهِلْ فَنَجْعَل لَّعْنَتَ اللَّـهِ عَلَى الْكَاذِبِينَ﴿٦١﴾
و آنكس که با تو در آن خصومت (دشمنی) كند بعد آنچه از دانش برای تو آمد پس بگو بيائيد بخوانيم فرزندان ما و فرزندان شما را و زنان ما و زنان شما را و نفوس ما و نفوس شما را سپس به درگاه خدا تضرع كنيم سپس لعنت خدا را بر دروغ گويان قرار دهيم ﴿۶۱﴾
إِنَّ هَـٰذَا لَهُوَ الْقَصَصُ الْحَقُّ ۚ وَمَا مِنْ إِلَـٰهٍ إِلَّا اللَّـهُ ۚ وَإِنَّ اللَّـهَ لَهُوَ الْعَزِيزُ الْحَكِيمُ ﴿٦٢﴾
به يقين اين همان داستان های حقیقی است و خدايی بجز خدا نيست و قطعاً خداهمان نيرومند حكيم است ﴿۶۲﴾
فَإِن تَوَلَّوْا فَإِنَّ اللَّـهَ عَلِيمٌ بِالْمُفْسِدِينَ﴿٦٣﴾
پس اگر روی برتافتند پس به يقين خدا نسبت به مفسدان داناست ﴿۶۳﴾
قُلْ يَا أَهْلَ الْكِتَابِ تَعَالَوْا إِلَىٰ كَلِمَةٍ سَوَاءٍ بَيْنَنَا وَبَيْنَكُمْ أَلَّا نَعْبُدَ إِلَّا اللَّـهَ وَلَا نُشْرِكَ بِهِ شَيْئًا وَلَا يَتَّخِذَ بَعْضُنَا بَعْضًا أَرْبَابًا مِّن دُونِ اللَّـهِ ۚ فَإِن تَوَلَّوْا فَقُولُوا اشْهَدُوا بِأَنَّا مُسْلِمُونَ ﴿٦٤﴾
بگو ای اهل كناب بیائید به طرف كلمه ای كه بين ما و بين شما يكسان است كه غير از خدا كسی را نپرستيم و با او كسی را شريك نكنيم و بعضی از ما بعضی ديگر را بعنوان اربابانی غير از خدا نگيريم (زیر بار فرمان اربابی غیر از خدا نباشیم) پس اگر رويی گرداندند پس بگوييد شاهد باشيد كه ما مسلمان هستيم ﴿۶۴﴾
يَا أَهْلَ الْكِتَابِ لِمَ تُحَاجُّونَ فِي إِبْرَاهِيمَ وَمَا أُنزِلَتِ التَّوْرَاةُ وَالْإِنجِيلُ إِلَّا مِن بَعْدِهِ ۚ أَفَلَا تَعْقِلُونَ﴿٦٥﴾
ای اهل كتاب چرا در باره ابراهيم مخاصمه ميكنيد در حاليكه تورات و انجيل فرستاده نشده مگر بعد از او ، آيا با عقل درك نميكنيد ﴿۶۵﴾
هَا أَنتُمْ هَـٰؤُلَاءِ حَاجَجْتُمْ فِيمَا لَكُم بِهِ عِلْمٌ فَلِمَ تُحَاجُّونَ فِيمَا لَيْسَ لَكُم بِهِ عِلْمٌ ۚ وَاللَّـهُ يَعْلَمُ وَأَنتُمْ لَا تَعْلَمُونَ﴿٦٦﴾
اكنون اين حال و روز شماست آيا شما در باره چیزی مخاصمه ميكنيد که به آن علم ندارید؟ پس چرا مخاصمه ميكنيد در آنچه دانشی به آن نداريد و خدا ميداند و شما نميدانيد ﴿۶۶﴾
مَا كَانَ إِبْرَاهِيمُ يَهُودِيًّا وَلَا نَصْرَانِيًّا وَلَـٰكِن كَانَ حَنِيفًا مُّسْلِمًا وَمَا كَانَ مِنَ الْمُشْرِكِينَ ﴿٦٧﴾
ابراهيم يهودی و نصرانی نبوده وليكن يكتا پرستی مسلمان بود و از مشركان نبود ﴿۶۷﴾
إِنَّ أَوْلَى النَّاسِ بِإِبْرَاهِيمَ لَلَّذِينَ اتَّبَعُوهُ وَهَـٰذَا النَّبِيُّ وَالَّذِينَ آمَنُوا ۗوَاللَّـهُ وَلِيُّ الْمُؤْمِنِينَ ﴿٦٨﴾
به يقين نزديكترين مردم به ابراهيم كساني هستند كه اورا پيروی كردند و اين پيامبر( محمد ) و كسانيكه باور كردند(مومنان) و خدا سرپرست باور مندان (مومنان) است ﴿۶۸﴾
وَدَّت طَّائِفَةٌ مِّنْ أَهْلِ الْكِتَابِ لَوْ يُضِلُّونَكُمْ وَمَا يُضِلُّونَ إِلَّا أَنفُسَهُمْ وَمَا يَشْعُرُونَ ﴿٦٩﴾
طايفه ای از اهل كتاب دوست داشتند كه ای كاش شمار را گمراه ميكردند و گمراه نميكنند مگر خودشان را ولی درك نميكنند ﴿۶۹﴾
يَا أَهْلَ الْكِتَابِ لِمَ تَكْفُرُونَ بِآيَاتِ اللَّـهِ وَأَنتُمْ تَشْهَدُونَ ﴿٧٠﴾
ای اهل كتاب چرا آيات خدا را باور نميكنيد در حاليكه شما شاهد هستيد ﴿۷۰﴾
يَا أَهْلَ الْكِتَابِ لِمَ تَلْبِسُونَ الْحَقَّ بِالْبَاطِلِ وَتَكْتُمُونَ الْحَقَّ وَأَنتُمْ تَعْلَمُونَ ﴿٧١﴾
ای اهل كتاب چرا حق را با لباس باطل می پوشانيد و حق را كتمان ميكنيد و در حالیکه شما مي دانيد(حقیقت چیست)﴿۷۱﴾
وَقَالَت طَّائِفَةٌ مِّنْ أَهْلِ الْكِتَابِ آمِنُوا بِالَّذِي أُنزِلَ عَلَى الَّذِينَ آمَنُوا وَجْهَ النَّهَارِ وَاكْفُرُوا آخِرَهُ لَعَلَّهُمْ يَرْجِعُونَ﴿٧٢﴾
و طايفه ای از اهل كتاب گفتند ایمان آورید به آنچه فرستاده شد بر كسانيكه ایمان آوردند ابتدا ي روز و انکارش کنید آخر آن (روز) شايد آنها (مومنان از باورشان) بازگردند ﴿۷۲﴾
وَلَا تُؤْمِنُوا إِلَّا لِمَن تَبِعَ دِينَكُمْ قُلْ إِنَّ الْهُدَىٰ هُدَى اللَّـهِ أَن يُؤْتَىٰ أَحَدٌ مِّثْلَ مَا أُوتِيتُمْ أَوْ يُحَاجُّوكُمْ عِندَ رَبِّكُمْ ۗ قُلْ إِنَّ الْفَضْلَ بِيَدِ اللَّـهِ يُؤْتِيهِ مَن يَشَاءُ ۗ وَاللَّـهُ وَاسِعٌ عَلِيمٌ ﴿٧٣﴾
و ایمان نیاورید مگر برای آنكس كه دين شما را پيروی كرد بگو به يقين هدايت(حقیقی) ، هدايت خداست كه به يكنفر داده می شود مانند آنچه به شما داده شد. ، يا با شما نزد پروردگارتان مخاصمه ميكنند؟. بگو قطعاً فزونی بدست خداست آن را به هر کس كه ميخواهد ميدهد و خدا وسعت دهنده داناست ﴿۷۳﴾
يَخْتَصُّ بِرَحْمَتِهِ مَن يَشَاءُ ۗ وَاللَّـهُ ذُو الْفَضْلِ الْعَظِيمِ ﴿٧٤﴾
اختصاص ميدهد رحمتش را بر آنكس كه ميخواهد و خدا صاحب فزونی بزرگ است ﴿۷۴﴾
وَمِنْ أَهْلِ الْكِتَابِ مَنْ إِن تَأْمَنْهُ بِقِنطَارٍ يُؤَدِّهِ إِلَيْكَ وَمِنْهُم مَّنْ إِن تَأْمَنْهُ بِدِينَارٍ لَّا يُؤَدِّهِ إِلَيْكَ إِلَّا مَا دُمْتَ عَلَيْهِ قَائِمًا ۗ ذَٰلِكَ بِأَنَّهُمْ قَالُوا لَيْسَ عَلَيْنَا فِي الْأُمِّيِّينَ سَبِيلٌ وَيَقُولُونَ عَلَى اللَّـهِ الْكَذِبَ وَهُمْ يَعْلَمُونَ ﴿٧٥﴾
و از اهل كتاب كسی است كه اگر مالی فراوان را به او امانت بدهيی به تو باز ميگرداندش و از آنها کسی است اگر به او امانت بسپاری ديناری را به تو باز نميگرداند مگر آنكه هميشه بر او ايستاده باشي(مراقبش باشی) اين به آن جهت است كه ايشان گفتند كه در مردم عوام برای ما راهی نيست و نسبت بر خدا دروغ را ميگويند (حرفهای دروغ را به خدا نسبت میدهند) و در حاليكه ايشان ميدانند ﴿۷۵﴾
بَلَىٰ مَنْ أَوْفَىٰ بِعَهْدِهِ وَاتَّقَىٰ فَإِنَّ اللَّـهَ يُحِبُّ الْمُتَّقِينَ﴿٧٦﴾
بلكه هر كس كه به عهد خود وفا كند و پرهيز كاری كند ، پس قطعاً خدا پرهيزكاران را دوست دارد ﴿۷۶﴾
إِنَّ الَّذِينَ يَشْتَرُونَ بِعَهْدِ اللَّـهِ وَأَيْمَانِهِمْ ثَمَنًا قَلِيلًا أُولَـٰئِكَ لَا خَلَاقَ لَهُمْ فِي الْآخِرَةِ وَلَا يُكَلِّمُهُمُ اللَّـهُ وَلَا يَنظُرُ إِلَيْهِمْ يَوْمَ الْقِيَامَةِ وَلَا يُزَكِّيهِمْ وَلَهُمْ عَذَابٌ أَلِيمٌ﴿٧٧﴾
به يقين كسانی كه عهد خدا و باورشان را به قيمتی كم ميفروشند آنان كسانی هستند كه در آخرت بهره ای برايشان نيست و خدا با آنان سخن نگويد و در روز قيامت بطرف آنان نظر(توجه) نكند و پاكشان نسازد و برای ايشان عذابی دردناك است ﴿۷۷﴾
وَإِنَّ مِنْهُمْ لَفَرِيقًا يَلْوُونَ أَلْسِنَتَهُم بِالْكِتَابِ لِتَحْسَبُوهُ مِنَ الْكِتَابِ وَمَا هُوَ مِنَ الْكِتَابِ وَيَقُولُونَ هُوَ مِنْ عِندِ اللَّـهِ وَمَا هُوَ مِنْ عِندِ اللَّـهِ وَيَقُولُونَ عَلَى اللَّـهِ الْكَذِبَ وَهُمْ يَعْلَمُونَ ﴿٧٨﴾
و قطعاً از آنها گروهی هستند كه زبانهايشان را به كتاب ميگردانند كه تا حساب كنی كه از كتاب است در حاليكه از كتاب نيست و ميگويند آن از نزد خداست در حاليكه از نزد خدا نيست و بر خدا دروغ را ميگويند و در حالیکه آنها ميدانند ( حقیقت چیست اما انکارش میکنند) ﴿۷۸﴾
مَا كَانَ لِبَشَرٍ أَن يُؤْتِيَهُ اللَّـهُ الْكِتَابَ وَالْحُكْمَ وَالنُّبُوَّةَ ثُمَّ يَقُولَ لِلنَّاسِ كُونُوا عِبَادًا لِّي مِن دُونِ اللَّـهِ وَلَـٰكِن كُونُوا رَبَّانِيِّينَ بِمَا كُنتُمْ تُعَلِّمُونَ الْكِتَابَ وَبِمَا كُنتُمْ تَدْرُسُونَ ﴿٧٩﴾
شايسته هيچ بشری نيست كه وقتی خدا به او كتاب و حكم و نبوت را ميدهد به مردم بگويد غير از خدا بندگانی برای من باشيد و ليكن (آنها می گویند) خدا پرستاني باشيد به آنچه كتاب را ياد ميگيريد و به آنچه درس ميخوانيد .﴿۷۹﴾
وَلَا يَأْمُرَكُمْ أَن تَتَّخِذُوا الْمَلَائِكَةَ وَالنَّبِيِّينَ أَرْبَابًا ۗ أَيَأْمُرُكُم بِالْكُفْرِ بَعْدَ إِذْ أَنتُم مُّسْلِمُونَ ﴿٨٠﴾
و(خدا) به شما فرمان نميدهد كه ملائكه و پيامبران را بعنوان اربابانی برای خود بگيريد ، آيا (خدا) شما را به ناباوری(کفر) دستور ميدهد؟ بعد از انكه شما مسلمان شديد (مسلمان آزاد است و بندگی و برده گی اربابی غیر از خدا رب العالمین را نمیکند ) . ﴿۸۰﴾
وَإِذْ أَخَذَ اللَّـهُ مِيثَاقَ النَّبِيِّينَ لَمَا آتَيْتُكُم مِّن كِتَابٍ وَحِكْمَةٍ ثُمَّ جَاءَكُمْ رَسُولٌ مُّصَدِّقٌ لِّمَا مَعَكُمْ لَتُؤْمِنُنَّ بِهِ وَلَتَنصُرُنَّهُ ۚ قَالَ أَأَقْرَرْتُمْ وَأَخَذْتُمْ عَلَىٰ ذَٰلِكُمْ إِصْرِي ۖ قَالُوا أَقْرَرْنَا ۚ قَالَ فَاشْهَدُوا وَأَنَا مَعَكُم مِّنَ الشَّاهِدِينَ﴿٨١﴾
و وقتی كه خدا پيمان پيامبران را گرفت بدلیل آنچه برای شما از كتاب و حكمت آمد سپس برای شما رسولی آمد كه تصديق كننده است به آنچه با شماست كه به او ايمان بياوريد و ياريش كنيد ، گفت آيا اقرار كرديد و بر آن پيمان من را گرفتيد ، گفتند اقرار كرديم ، گفت : پس شاهد باشيد و من با شما از شاهدان هستم ﴿۸۱﴾
فَمَن تَوَلَّىٰ بَعْدَ ذَٰلِكَ فَأُولَـٰئِكَ هُمُ الْفَاسِقُونَ ﴿٨٢﴾
و آنكس كه بعد از آن رو برگرداند ، پس آنها نا فرمان هستند ﴿۸۲﴾
أَفَغَيْرَ دِينِ اللَّـهِ يَبْغُونَ وَلَهُ أَسْلَمَ مَن فِي السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ طَوْعًا وَكَرْهًا وَإِلَيْهِ يُرْجَعُونَ﴿٨٣﴾
آيا غير دين خدا را ميخواهند و برای او تسليم گرديده آنكس كه در آسمانها و زمين است خواسته و ناخواسته و به سوی او بازگردانده ميشوند ﴿۸۳﴾
قُلْ آمَنَّا بِاللَّـهِ وَمَا أُنزِلَ عَلَيْنَا وَمَا أُنزِلَ عَلَىٰ إِبْرَاهِيمَ وَإِسْمَاعِيلَ وَإِسْحَاقَ وَيَعْقُوبَ وَالْأَسْبَاطِ وَمَا أُوتِيَ مُوسَىٰ وَعِيسَىٰ وَالنَّبِيُّونَ مِن رَّبِّهِمْ لَا نُفَرِّقُ بَيْنَ أَحَدٍ مِّنْهُمْ وَنَحْنُ لَهُ مُسْلِمُونَ ﴿٨٤﴾
بگو ايمان آورديم به خدا و آنچه نازل شد بر ما و آنچه نازل شد بر ابراهيم و اسمائيل و اسحاق و يعقوب و الاسباط و آنچه داده شد به موسی و عيسی و پيامبران از جانب پروردگارشان هيچ فرقی بين هيچيك از آنها نيست و ما برآن (دیدگاه) مسلمانان هستيم .﴿۸۴﴾
وَمَن يَبْتَغِ غَيْرَ الْإِسْلَامِ دِينًا فَلَن يُقْبَلَ مِنْهُ وَهُوَ فِي الْآخِرَةِ مِنَ الْخَاسِرِينَ﴿٨٥﴾
و آنكس كه غير از اسلام ديني را بخواهد ، پس هرگز قبول از او نشود(چون تمام پیامبران در قرآن مسلمان هستند و اسلام را تبلیغ میکردند) و او در آخرت از زيان كنندگان است .﴿۸۵﴾
كَيْفَ يَهْدِي اللَّـهُ قَوْمًا كَفَرُوا بَعْدَ إِيمَانِهِمْ وَشَهِدُوا أَنَّ الرَّسُولَ حَقٌّ وَجَاءَهُمُ الْبَيِّنَاتُ ۚ وَاللَّـهُ لَا يَهْدِي الْقَوْمَ الظَّالِمِينَ﴿٨٦﴾
چگونه خدا قومی را که بعد از ايمانشان ناباور (کافر) شدند هدايت كند و شهادت دادند كه قطعاً رسول حق است و برای آنها روشنگريی ها آمد و خدا قوم ستمگران را هدايت نميكند .﴿۸۶﴾
أُولَـٰئِكَ جَزَاؤُهُمْ أَنَّ عَلَيْهِمْ لَعْنَةَ اللَّـهِ وَالْمَلَائِكَةِ وَالنَّاسِ أَجْمَعِينَ ﴿٨٧﴾
آنان کسانی هستند که پاداش آنها آنست كه لعنت خدا و ملائكه و مردم همگی بر ايشان است ﴿۸۷﴾
خَالِدِينَ فِيهَا لَا يُخَفَّفُ عَنْهُمُ الْعَذَابُ وَلَا هُمْ يُنظَرُونَ﴿٨٨﴾
همگی در آن اقامت میگزینند از آنها عذاب تخفيف داده نشود و به آنها مهلت داده نشود .﴿۸۸﴾
إِلَّا الَّذِينَ تَابُوا مِن بَعْدِ ذَٰلِكَ وَأَصْلَحُوا فَإِنَّ اللَّـهَ غَفُورٌ رَّحِيمٌ﴿٨٩﴾
مگر كسانيكه بعد از آن توبه كردند و اصلاح كردند ، پس قطعاً خدا آمرزنده مهربان است﴿۸۹﴾
إِنَّ الَّذِينَ كَفَرُوا بَعْدَ إِيمَانِهِمْ ثُمَّ ازْدَادُوا كُفْرًا لَّن تُقْبَلَ تَوْبَتُهُمْ وَأُولَـٰئِكَ هُمُ الضَّالُّونَ ﴿٩٠﴾
به يقين كسانيكه بعد از باورشان (ایمانشان) ناباور(کافر) شدند سپس بر انكارشان (کفرشان) افزودند هرگز ازآنها توبه هایشان قبول نشود و آنان گمراهان هستند .﴿۹۰﴾
إِنَّ الَّذِينَ كَفَرُوا وَمَاتُوا وَهُمْ كُفَّارٌ فَلَن يُقْبَلَ مِنْ أَحَدِهِم مِّلْءُ الْأَرْضِ ذَهَبًا وَلَوِ افْتَدَىٰ بِهِ ۗ أُولَـٰئِكَ لَهُمْ عَذَابٌ أَلِيمٌ وَمَا لَهُم مِّن نَّاصِرِينَ ﴿٩١﴾
قطعاً كسانيكه باور نكردند (ایمان نیاوردند) و مردند در حاليكه ناباور (کافر) بودند٫ پس از هيچيك ازآنها هرگز قبول نشود به اندازۀ پهناوری زمين پر از طلا ، واگرچه بخواهند كه آن را عوض دهند. آنان هستند كه برای آنها عذابی دردناك است و برايشان ياورانيی نيست.﴿۹۱﴾
لَن تَنَالُوا الْبِرَّ حَتَّىٰ تُنفِقُوا مِمَّا تُحِبُّونَ ۚ وَمَا تُنفِقُوا مِن شَيْءٍ فَإِنَّ اللَّـهَ بِهِ عَلِيمٌ ﴿٩٢﴾
هرگز به نيكی نميرسيد تا وقتي كه از آنچه دوست داريد خرج كنيد(انفاق کنید) و آنچه خرج ميكنيد (انفاق می کنید) از چيزی حتماً خدا آنرا ميداند .﴿۹۲﴾
كُلُّ الطَّعَامِ كَانَ حِلًّا لِّبَنِي إِسْرَائِيلَ إِلَّا مَا حَرَّمَ إِسْرَائِيلُ عَلَىٰ نَفْسِهِ مِن قَبْلِ أَن تُنَزَّلَ التَّوْرَاةُ ۗ قُلْ فَأْتُوا بِالتَّوْرَاةِ فَاتْلُوهَا إِن كُنتُمْ صَادِقِينَ ﴿٩٣﴾
همه غذاها برای بنی اسرائيل حلال بود مگر آنچه را اسرائيل بر خودش حرام كرد قبل از آنكه تورات نازل شود ، بگو پس تورات را بياوريد و بخوانيدش اگر شما راست ميگوييد .﴿۹۳﴾
فَمَنِ افْتَرَىٰ عَلَى اللَّـهِ الْكَذِبَ مِن بَعْدِ ذَٰلِكَ فَأُولَـٰئِكَ هُمُ الظَّالِمُونَ ﴿٩٤﴾
پس هر كس پس از آن بر خدا دروغی را ببندد ، پس آنها ستمكاران هستند ﴿۹۴﴾
قُلْ صَدَقَ اللَّـهُ ۗ فَاتَّبِعُوا مِلَّةَ إِبْرَاهِيمَ حَنِيفًا وَمَا كَانَ مِنَ الْمُشْرِكِينَ ﴿٩٥﴾
بگو خدا راست گفت ، و آيين ابراهيم ،يكنا پرست را پيروی كنيد واو از مشركان نبود .﴿۹۵﴾
إِنَّ أَوَّلَ بَيْتٍ وُضِعَ لِلنَّاسِ لَلَّذِي بِبَكَّةَ مُبَارَكًا وَهُدًى لِّلْعَالَمِينَ﴿٩٦﴾
قطعاً اولين خانه ای كه برای مردم درست شد همان بکه یا مكه مبارك است و هدايتی براي جهان ها ﴿۹۶﴾
فِيهِ آيَاتٌ بَيِّنَاتٌ مَّقَامُ إِبْرَاهِيمَ ۖ وَمَن دَخَلَهُ كَانَ آمِنًا ۗ وَلِلَّـهِ عَلَى النَّاسِ حِجُّ الْبَيْتِ مَنِ اسْتَطَاعَ إِلَيْهِ سَبِيلًا ۚ وَمَن كَفَرَ فَإِنَّ اللَّـهَ غَنِيٌّ عَنِ الْعَالَمِينَ﴿٩٧﴾
در آن آيات روشن است مقام ابراهيم و آنكس كه داخل آن شود باید در امنيت باشد و حج خانه بر مردم برای خداست هر كس كه بتواند بسوی آن برود و هر كس انكار كند (کافر شود) پس البته خدا از جهان ها بی نياز است ﴿۹۷﴾
قُلْ يَا أَهْلَ الْكِتَابِ لِمَ تَكْفُرُونَ بِآيَاتِ اللَّـهِ وَاللَّـهُ شَهِيدٌ عَلَىٰ مَا تَعْمَلُونَ﴿٩٨﴾
بگو ای اهل كتاب چرا آيات خدا را انكار ميكنيد و خدا بر آنچه ميكنيد شاهد است .﴿۹۸﴾
قُلْ يَا أَهْلَ الْكِتَابِ لِمَ تَصُدُّونَ عَن سَبِيلِ اللَّـهِ مَنْ آمَنَ تَبْغُونَهَا عِوَجًا وَأَنتُمْ شُهَدَاءُ ۗ وَمَا اللَّـهُ بِغَافِلٍ عَمَّا تَعْمَلُونَ﴿٩٩﴾
بگو ای اهل كتاب چرا از راه خدا ممانعت ميكنيد ٫ كسی را كه آن را باور كرده است و ميخواهيد منحرفش كنيد؟ در حاليكه شما شاهد هستيد و خدا از آنچه ميكنيد غافل نيست .﴿۹۹﴾
يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا إِن تُطِيعُوا فَرِيقًا مِّنَ الَّذِينَ أُوتُوا الْكِتَابَ يَرُدُّوكُم بَعْدَ إِيمَانِكُمْ كَافِرِينَ ﴿١٠٠﴾
ای كسانيكه باور داريد (ایمان دارید) اگر گروهی از كسانی را كه كتاب به ايشان داده شد اطاعت كنيد شما را بعد از باورتان به نا باوری برميگردانند.﴿۱۰۰﴾
وَكَيْفَ تَكْفُرُونَ وَأَنتُمْ تُتْلَىٰ عَلَيْكُمْ آيَاتُ اللَّـهِ وَفِيكُمْ رَسُولُهُ ۗوَمَن يَعْتَصِم بِاللَّـهِ فَقَدْ هُدِيَ إِلَىٰ صِرَاطٍ مُّسْتَقِيمٍ ﴿١٠١﴾
وچگونه انكار می كنيد ودر حاليكه آيات خدا بر شما خوانده ميشود و رسولش در ميان شماست وهر كس به خدا پناهنده شود پس قطعاً به راه راست هدايت شده ﴿۱۰۱﴾
يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا اتَّقُوا اللَّـهَ حَقَّ تُقَاتِهِ وَلَا تَمُوتُنَّ إِلَّا وَأَنتُم مُّسْلِمُونَ﴿١٠٢﴾
اي كسانيكه باور كرده ايد حدود خدا را رعایت کنید حق رعايت کردنش ونميريد مگر آنکه مسلمانان باشيد ﴿۱۰۲﴾
وَاعْتَصِمُوا بِحَبْلِ اللَّـهِ جَمِيعًا وَلَا تَفَرَّقُوا ۚ وَاذْكُرُوا نِعْمَتَ اللَّـهِ عَلَيْكُمْ إِذْ كُنتُمْ أَعْدَاءً فَأَلَّفَ بَيْنَ قُلُوبِكُمْ فَأَصْبَحْتُم بِنِعْمَتِهِ إِخْوَانًا وَكُنتُمْ عَلَىٰ شَفَا حُفْرَةٍ مِّنَ النَّارِ فَأَنقَذَكُم مِّنْهَا ۗكَذَٰلِكَ يُبَيِّنُ اللَّـهُ لَكُمْ آيَاتِهِ لَعَلَّكُمْ تَهْتَدُونَ ﴿١٠٣﴾
و همگی ريسمان خدا را نگهداريد ومتفرق نشويد وياد كنيد نعمت خدا را بر شما وقتی كه دشمن يكديگر بوديد پس ميان قلبهای شما محبت افكند و صبح کردید به نعمت او در حالیکه برادران هم بودید و بر لبه گودالی از آتش بوديد سپس شما را از آن نجات داد آنگونه خدا آياتش را براي شما بيان ميكند شايد شما هدايت يابيد ﴿۱۰۳﴾
وَلْتَكُن مِّنكُمْ أُمَّةٌ يَدْعُونَ إِلَى الْخَيْرِ وَيَأْمُرُونَ بِالْمَعْرُوفِ وَيَنْهَوْنَ عَنِ الْمُنكَرِ ۚ وَأُولَـٰئِكَ هُمُ الْمُفْلِحُونَ ﴿١٠٤﴾
بايد از شما امتی باشد كه بسوی خوبی می خوانند و به كارهای شايسته امر ميكنند و از كارهای ناپسند باز ميدارند آنها رستگاران هستند ﴿۱۰۴﴾
وَلَا تَكُونُوا كَالَّذِينَ تَفَرَّقُوا وَاخْتَلَفُوا مِن بَعْدِ مَا جَاءَهُمُ الْبَيِّنَاتُ ۚ وَأُولَـٰئِكَ لَهُمْ عَذَابٌ عَظِيمٌ﴿١٠٥﴾
مانند كسانی نباشيد كه متفرق شدند واختلاف كردند بعد از آنچه از روشنگريها برایشان آمد و برای آنان عذابی بزرگ است ﴿۱۰۵﴾
يَوْمَ تَبْيَضُّ وُجُوهٌ وَتَسْوَدُّ وُجُوهٌ ۚ فَأَمَّا الَّذِينَ اسْوَدَّتْ وُجُوهُهُمْ أَكَفَرْتُم بَعْدَ إِيمَانِكُمْ فَذُوقُوا الْعَذَابَ بِمَا كُنتُمْ تَكْفُرُونَ﴿١٠٦﴾
روزی كه صورتهايی سفيد شود و صورتهايی سياه گردد اما كسانيكه صورتهايشان سياه گرديده آيا انكار كرديد (کافر شدید) بعد از باورتان (ایمانتان) پس بچشيد عذاب را بدلیل آنچه انكار ميكرديد ﴿۱۰۶﴾
وَأَمَّا الَّذِينَ ابْيَضَّتْ وُجُوهُهُمْ فَفِي رَحْمَةِ اللَّـهِ هُمْ فِيهَا خَالِدُونَ﴿١٠٧﴾
اما كسانيكه صورتهايشان سفيد شده پس در رحمت خدا هستند كه در ان جایگزین هستند ﴿۱۰۷﴾
تِلْكَ آيَاتُ اللَّـهِ نَتْلُوهَا عَلَيْكَ بِالْحَقِّ ۗوَمَا اللَّـهُ يُرِيدُ ظُلْمًا لِّلْعَالَمِينَ ﴿١٠٨﴾
آن آيات خدا ست كه براي تو به حق مي خوانيمش و خدا ظلمی را برای جهان ها نمی خواهد﴿۱۰۸﴾
وَلِلَّـهِ مَا فِي السَّمَاوَاتِ وَمَا فِي الْأَرْضِ ۚ وَإِلَى اللَّـهِ تُرْجَعُ الْأُمُورُ﴿١٠٩﴾
و آنچه در آسمانها وآنچه در زمين است برای خداست و كارها بسوی خدا باز گردانيده شود ﴿۱۰۹﴾
كُنتُمْ خَيْرَ أُمَّةٍ أُخْرِجَتْ لِلنَّاسِ تَأْمُرُونَ بِالْمَعْرُوفِ وَتَنْهَوْنَ عَنِ الْمُنكَرِ وَتُؤْمِنُونَ بِاللَّـهِ ۗ وَلَوْ آمَنَ أَهْلُ الْكِتَابِ لَكَانَ خَيْرًا لَّهُم ۚ مِّنْهُمُ الْمُؤْمِنُونَ وَأَكْثَرُهُمُ الْفَاسِقُونَ ﴿١١٠﴾
شما امت خوبی بوديد كه برای مردم بيرون آورده شديد كه به كارهای شايسته امر می كنيد و از كارهای ناپسند باز ميداريد و خدا را باور ميكنيد واگر اهل كتاب باور ميكردند برای آنها خوب بود ازآنها كسانی هستند كه باور دارند وبيشتر آنها نافرمان هستند ﴿۱۱۰﴾
لَن يَضُرُّوكُمْ إِلَّا أَذًى ۖ وَإِن يُقَاتِلُوكُمْ يُوَلُّوكُمُ الْأَدْبَارَ ثُمَّ لَا يُنصَرُونَ﴿١١١﴾
هرگز به شما ضرری نمی رسانند مگر اذيتی واگر با شما بجنگند پشت ها يشان را بر شما بر می گردانند سپس ياری نشوند ﴿۱۱۱﴾
ضُرِبَتْ عَلَيْهِمُ الذِّلَّةُ أَيْنَ مَا ثُقِفُوا إِلَّا بِحَبْلٍ مِّنَ اللَّـهِ وَحَبْلٍ مِّنَ النَّاسِ وَبَاءُوا بِغَضَبٍ مِّنَ اللَّـهِ وَضُرِبَتْ عَلَيْهِمُ الْمَسْكَنَةُ ۚ ذَٰلِكَ بِأَنَّهُمْ كَانُوا يَكْفُرُونَ بِآيَاتِ اللَّـهِ وَيَقْتُلُونَ الْأَنبِيَاءَ بِغَيْرِ حَقٍّ ۚ ذَٰلِكَ بِمَا عَصَوا وَّكَانُوا يَعْتَدُونَ ﴿١١٢﴾
بر آنها خواری زده شد هر كجا يافت شوند مگر به عهد و پیمانی از خدا وعهد و پیمانی از مردم (بپیونندند) و به خشمی از خدا باز گشتند و بر آنها ذلت وخواری زده شد آن بدان جهت بود كه آنها آيات خدا را باور نمی كردند و پيامبران را به ناحق می كشتند وآن (کار) به خاطر آن بود كه عصيان كردند و تجاوز مي كردند ﴿۱۱۲﴾
لَيْسُوا سَوَاءً ۗ مِّنْ أَهْلِ الْكِتَابِ أُمَّةٌ قَائِمَةٌ يَتْلُونَ آيَاتِ اللَّـهِ آنَاءَ اللَّيْلِ وَهُمْ يَسْجُدُونَ﴿١١٣﴾
مساوی نيستند . از اهل كتاب امتی است قيام كرده كه آيات خدا را هنگام شب مي خوانند وآنها سجده ميكنند ﴿۱۱۳﴾
يُؤْمِنُونَ بِاللَّـهِ وَالْيَوْمِ الْآخِرِ وَيَأْمُرُونَ بِالْمَعْرُوفِ وَيَنْهَوْنَ عَنِ الْمُنكَرِ وَيُسَارِعُونَ فِي الْخَيْرَاتِ وَأُولَـٰئِكَ مِنَ الصَّالِحِينَ ﴿١١٤﴾
خدا را و روز آخر را باور مي كنند و به خوبی امر می كنند و از ناشایست باز ميدارند و در خوبيها می شتابند وآنها از شايسته ها هستند ﴿۱۱۴﴾
وَمَا يَفْعَلُوا مِنْ خَيْرٍ فَلَن يُكْفَرُوهُ ۗ وَاللَّـهُ عَلِيمٌ بِالْمُتَّقِينَ ﴿١١٥﴾
آنچه از خوبي ميكنند پس هرگز آن را انكار نكنند و خدا به رعايت كنندگان داناست﴿۱۱۵﴾
إِنَّ الَّذِينَ كَفَرُوا لَن تُغْنِيَ عَنْهُمْ أَمْوَالُهُمْ وَلَا أَوْلَادُهُم مِّنَ اللَّـهِ شَيْئًا ۖ وَأُولَـٰئِكَ أَصْحَابُ النَّارِ ۚ هُمْ فِيهَا خَالِدُونَ ﴿١١٦﴾
قطعاً كسانيكه باور نكردند هرگز ازآنها اموالشان ونه اولادشان چيزی را از خدا بي نياز نكند وآنان دوستان آتش هستند كه در آن اقامت میگزینند ﴿۱۱۶﴾
مَثَلُ مَا يُنفِقُونَ فِي هَـٰذِهِ الْحَيَاةِ الدُّنْيَا كَمَثَلِ رِيحٍ فِيهَا صِرٌّ أَصَابَتْ حَرْثَ قَوْمٍ ظَلَمُوا أَنفُسَهُمْ فَأَهْلَكَتْهُ ۚ وَمَا ظَلَمَهُمُ اللَّـهُ وَلَـٰكِنْ أَنفُسَهُمْ يَظْلِمُونَ ﴿١١٧﴾
مثل آنچه در اين زندگی دنيا خرج ميكنند مانند بادی است كه درآن سرمايی سخت است که به زمين زراعتی قومی كه بر خودشان ستم كردند اصابت كرده و آنرا از بين برده است و خدا به آنها ستم نكرد وليكن خودشان بر خود ستم ميكنند ﴿۱۱۷﴾
يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لَا تَتَّخِذُوا بِطَانَةً مِّن دُونِكُمْ لَا يَأْلُونَكُمْ خَبَالًا وَدُّوا مَا عَنِتُّمْ قَدْ بَدَتِ الْبَغْضَاءُ مِنْ أَفْوَاهِهِمْ وَمَا تُخْفِي صُدُورُهُمْ أَكْبَرُ ۚ قَدْ بَيَّنَّا لَكُمُ الْآيَاتِ ۖ إِن كُنتُمْ تَعْقِلُونَ﴿١١٨﴾
ای كسانيكه ايمان آورديد برای خود نزديكانی غير از خودتان كه در نابودی شما كوتاهی نمی كنند نگيريد دوست دارند كه شما در سختی باشيد البته بغض آنها از دهانهايشان آشكار است و آنچه مخفی می كند سينه هايشان بزرگتر است به يقين برای شما آيات را بيان كرديم اگر شما عاقل باشيد ﴿۱۱۸﴾
هَا أَنتُمْ أُولَاءِ تُحِبُّونَهُمْ وَلَا يُحِبُّونَكُمْ وَتُؤْمِنُونَ بِالْكِتَابِ كُلِّهِ وَإِذَا لَقُوكُمْ قَالُوا آمَنَّا وَإِذَا خَلَوْا عَضُّوا عَلَيْكُمُ الْأَنَامِلَ مِنَ الْغَيْظِ ۚ قُلْ مُوتُوا بِغَيْظِكُمْ ۗ إِنَّ اللَّـهَ عَلِيمٌ بِذَاتِ الصُّدُورِ﴿١١٩﴾
حالا شما دوستشان داريد ولی آنها شما را دوست ندارند وايمان می آوريد به همه كتاب و وقتی شما را ملاقات مي كنند می گويند ايمان آورديم و وقتي به خلوت می روند از فرط خشم برای شما سر انگشتان خود را به سختی گاز ميگيرند بگو به خشم خودتان بميريد قطعاً خدا به اسرار سينه ها داناست ﴿۱۱۹﴾
إِن تَمْسَسْكُمْ حَسَنَةٌ تَسُؤْهُمْ وَإِن تُصِبْكُمْ سَيِّئَةٌ يَفْرَحُوا بِهَا ۖ وَإِن تَصْبِرُوا وَتَتَّقُوا لَا يَضُرُّكُمْ كَيْدُهُمْ شَيْئًا ۗإِنَّ اللَّـهَ بِمَا يَعْمَلُونَ مُحِيطٌ ﴿١٢٠﴾
اگر خوبی به شما برسد ناراحتشان ميكند واگر به شما بدی برسد به آن شاد ميشوند و اگر صبر كنيد ومراعات كنيد حيله ايشان چيزی را به شما ضرر نمی رساند به يقين خدا به آنچه ميكنيد احاطه دارد ﴿۱۲۰﴾
وَإِذْ غَدَوْتَ مِنْ أَهْلِكَ تُبَوِّئُ الْمُؤْمِنِينَ مَقَاعِدَ لِلْقِتَالِ ۗ وَاللَّـهُ سَمِيعٌ عَلِيمٌ ﴿١٢١﴾
و وقتی كه بامدادان از پيش اهل خود رفتی باور كنندگان (مومنان) را در جايگاههايی برای جنگ مستقر ميكردی و خدا شنوايی داناست ﴿۱۲۱﴾
إِذْ هَمَّت طَّائِفَتَانِ مِنكُمْ أَن تَفْشَلَا وَاللَّـهُ وَلِيُّهُمَا ۗ وَعَلَى اللَّـهِ فَلْيَتَوَكَّلِ الْمُؤْمِنُونَ ﴿١٢٢﴾
وقتی كه قصد كردند دو گروه از شما كه سستی كنند وخدا سرپرست آنها بود پس مومنان بايد بر خدا توكل كنند ﴿۱۲۲﴾
وَلَقَدْ نَصَرَكُمُ اللَّـهُ بِبَدْرٍ وَأَنتُمْ أَذِلَّةٌ ۖفَاتَّقُوا اللَّـهَ لَعَلَّكُمْ تَشْكُرُونَ ﴿١٢٣﴾
وبطور يقين خدا شما را در بَدر ياری كرد ِ٫ وشما خوار بوديد پس حدود خدا را رعایت کنید شايد شما شكر گذاريد ﴿۱۲۳﴾
إِذْ تَقُولُ لِلْمُؤْمِنِينَ أَلَن يَكْفِيَكُمْ أَن يُمِدَّكُمْ رَبُّكُم بِثَلَاثَةِ آلَافٍ مِّنَ الْمَلَائِكَةِ مُنزَلِينَ﴿١٢٤﴾
وقتی به مومنين ميگفتی : آيا برای شما كافی نيست كه پروردگارتان شما را كمك ميدهد توسط سه هزار ملايكه كه نازل شدند ﴿۱۲۴﴾
بَلَىٰ ۚ إِن تَصْبِرُوا وَتَتَّقُوا وَيَأْتُوكُم مِّن فَوْرِهِمْ هَـٰذَا يُمْدِدْكُمْ رَبُّكُم بِخَمْسَةِ آلَافٍ مِّنَ الْمَلَائِكَةِ مُسَوِّمِينَ﴿١٢٥﴾
بلکه اگر صبر كنيد ورعايت كنيد و (مانند) این برای شما از اجتماع ايشان می آيد پروردگارتان شما را به پنج هزار از ملايكه نشان داران كمك ميدهد ﴿۱۲۵﴾
وَمَا جَعَلَهُ اللَّـهُ إِلَّا بُشْرَىٰ لَكُمْ وَلِتَطْمَئِنَّ قُلُوبُكُم بِهِ ۗوَمَا النَّصْرُ إِلَّا مِنْ عِندِ اللَّـهِ الْعَزِيزِ الْحَكِيمِ﴿١٢٦﴾
وقرارش نداد خدا مگر براي بشارتي براي شما وتا قلبهاینان به آن مطمئن شود وياری نيست مگر از نزد خدای نيرومند حكيم ﴿۱۲۶﴾
لِيَقْطَعَ طَرَفًا مِّنَ الَّذِينَ كَفَرُوا أَوْ يَكْبِتَهُمْ فَيَنقَلِبُوا خَائِبِينَ ﴿١٢٧﴾
برای اينكه قسمتي از كسانيكه كافر شدند را باز دارد يا شكستشان دهد سپس نا اميد باز گردند﴿۱۲۷﴾
لَيْسَ لَكَ مِنَ الْأَمْرِ شَيْءٌ أَوْ يَتُوبَ عَلَيْهِمْ أَوْ يُعَذِّبَهُمْ فَإِنَّهُمْ ظَالِمُونَ﴿١٢٨﴾
برای تو از امر چيزی نيست (توای پیامبر نمیتوانی دخالتی در کار خدا بکنی) اگر توبه آنان را بپذيرد يا عذابشان كند پس آنها ستمگران هستند ﴿۱۲۸﴾
وَلِلَّـهِ مَا فِي السَّمَاوَاتِ وَمَا فِي الْأَرْضِ ۚ يَغْفِرُ لِمَن يَشَاءُ وَيُعَذِّبُ مَن يَشَاءُ ۚ وَاللَّـهُ غَفُورٌ رَّحِيمٌ﴿١٢٩﴾
وبراي خداست آنچه در آسمانها وآنچه در زمين است براي آنكس كه ميخواهد می آمرزد و آنكس را كه ميخواهد عذاب می كند و.خداست آمرزنده مهربان﴿۱۲۹﴾
يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لَا تَأْكُلُوا الرِّبَا أَضْعَافًا مُّضَاعَفَةً ۖ وَاتَّقُوا اللَّـهَ لَعَلَّكُمْ تُفْلِحُونَ﴿١٣٠﴾
ای كسانيكه ايمان آورديد سود پول (ربا) را نخوريد سودهايی چند برابر واز خدا بترسيد شايد رستگار شويد ﴿۱۳۰﴾
وَاتَّقُوا النَّارَ الَّتِي أُعِدَّتْ لِلْكَافِرِينَ﴿١٣١﴾
و مراقب باشيد آتشی را كه برای كافران آماده شده ﴿۱۳۱﴾
وَأَطِيعُوا اللَّـهَ وَالرَّسُولَ لَعَلَّكُمْ تُرْحَمُونَ ﴿١٣٢﴾
و اطاعت كنيد خدا ورسولش را شايد رحم شويد ﴿۱۳۲﴾
وَسَارِعُوا إِلَىٰ مَغْفِرَةٍ مِّن رَّبِّكُمْ وَجَنَّةٍ عَرْضُهَا السَّمَاوَاتُ وَالْأَرْضُ أُعِدَّتْ لِلْمُتَّقِينَ ﴿١٣٣﴾
و بشتابيد بسوی آمرزشی از پروردكارتان وباغی كه كالايش آسمانها وزمين است برای رعايت كنندگان حدود خدا آماده شده ﴿۱۳۳﴾
الَّذِينَ يُنفِقُونَ فِي السَّرَّاءِ وَالضَّرَّاءِ وَالْكَاظِمِينَ الْغَيْظَ وَالْعَافِينَ عَنِ النَّاسِ ۗ وَاللَّـهُ يُحِبُّ الْمُحْسِنِينَ ﴿١٣٤﴾
(كسانيكه (انفاق میکنند) در شادمانی وسختی خرج ميكنند وساكت كنندگان خشم و گذشت كنندگان از مردم و خدا نيكوكاران را دوست دارد ﴿۱۳۴﴾
وَالَّذِينَ إِذَا فَعَلُوا فَاحِشَةً أَوْ ظَلَمُوا أَنفُسَهُمْ ذَكَرُوا اللَّـهَ فَاسْتَغْفَرُوا لِذُنُوبِهِمْ وَمَن يَغْفِرُ الذُّنُوبَ إِلَّا اللَّـهُ وَلَمْ يُصِرُّوا عَلَىٰ مَا فَعَلُوا وَهُمْ يَعْلَمُونَ ﴿١٣٥﴾
و كسانيكه وقتی فحشایی انجام ميدهند يا ستمی بر خود ميكنند به ياد خدا می افتند سپس برای گناهانشان طلب آمرزش ميكنند وچه كسی غیر از خدا ميتواند گناهان را بيامرزد و بر آنچه انجام داده اند پا فشاری نمی كنند وآنها می دانند (که خطا کرده اند) ﴿۱۳۵﴾
أُولَـٰئِكَ جَزَاؤُهُم مَّغْفِرَةٌ مِّن رَّبِّهِمْ وَجَنَّاتٌ تَجْرِي مِن تَحْتِهَا الْأَنْهَارُ خَالِدِينَ فِيهَا ۚوَنِعْمَ أَجْرُ الْعَامِلِينَ ﴿١٣٦﴾
آنها هستند که پاداششان آمرزشی از پروردگارشان است و باغهایی كه از زير آن رودهايی جاريست در آن اقامت می گزینند وچه خوبست مزد عمل كنندگان ﴿۱۳۶﴾
قَدْ خَلَتْ مِن قَبْلِكُمْ سُنَنٌ فَسِيرُوا فِي الْأَرْضِ فَانظُرُوا كَيْفَ كَانَ عَاقِبَةُ الْمُكَذِّبِينَ ﴿١٣٧﴾
به يقين قبل از شما سنتهایی (آیین هایی) ترك (رها) شده پس در زمين سفر كنيد سپس ببينيد عاقبت تكذيب كنندگان چگونه بود ﴿۱۳۷﴾
هَـٰذَا بَيَانٌ لِّلنَّاسِ وَهُدًى وَمَوْعِظَةٌ لِّلْمُتَّقِينَ﴿١٣٨﴾
اين بيانی است برای مردم و هدايتی وپندی برای رعايت كنندگان است ﴿۱۳۸﴾
وَلَا تَهِنُوا وَلَا تَحْزَنُوا وَأَنتُمُ الْأَعْلَوْنَ إِن كُنتُم مُّؤْمِنِينَ﴿١٣٩﴾
و سست نشويد و اندوهگين نشويد وشما برتر هستيد اگر باور كنيد ﴿۱۳۹﴾
إِن يَمْسَسْكُمْ قَرْحٌ فَقَدْ مَسَّ الْقَوْمَ قَرْحٌ مِّثْلُهُ ۚ وَتِلْكَ الْأَيَّامُ نُدَاوِلُهَا بَيْنَ النَّاسِ وَلِيَعْلَمَ اللَّـهُ الَّذِينَ آمَنُوا وَيَتَّخِذَ مِنكُمْ شُهَدَاءَ ۗ وَاللَّـهُ لَا يُحِبُّ الظَّالِمِينَ﴿١٤٠﴾
اگر به شما زخمی ميرسد به يقين به قوم (مقابلتان که با شما میجنگند) زخمی مانند آن رسيده است واين روزها (روزگار) را بین مردم میگردانیمش و قطعاً خدا میداند کسانی را كه ايمان آوردند و ازمیان شما شاهدانی می گيرد وخدا ستم كاران را دوست ندارد ﴿۱۴۰﴾
وَلِيُمَحِّصَ اللَّـهُ الَّذِينَ آمَنُوا وَيَمْحَقَ الْكَافِرِينَ ﴿١٤١﴾
وقطعاً خدا كسانی را كه ايمان آورند را پاك ميسازد و كافران را هلاك ميكند ﴿۱۴۱﴾
أَمْ حَسِبْتُمْ أَن تَدْخُلُوا الْجَنَّةَ وَلَمَّا يَعْلَمِ اللَّـهُ الَّذِينَ جَاهَدُوا مِنكُمْ وَيَعْلَمَ الصَّابِرِينَ ﴿١٤٢﴾
آيا (نزد خود اینگونه) حساب ميكنيد كه به بهشت وارد ميشويد ومي پنداريد كه خدا نميداند چه كساني از شما جهاد كردند ؟ و صابران را نمي شناسد ؟ ﴿۱۴۲﴾
وَلَقَدْ كُنتُمْ تَمَنَّوْنَ الْمَوْتَ مِن قَبْلِ أَن تَلْقَوْهُ فَقَدْ رَأَيْتُمُوهُ وَأَنتُمْ تَنظُرُونَ ﴿١٤٣﴾
وبطور يقين شما در آرزوی مرگ بوديد قبل از آنكه ملاقاتش كنيد و حتما او (مرگ) را می بينيد وشما تامل ميكنيد ﴿۱۴۳﴾
وَمَا مُحَمَّدٌ إِلَّا رَسُولٌ قَدْ خَلَتْ مِن قَبْلِهِ الرُّسُلُ ۚ أَفَإِن مَّاتَ أَوْ قُتِلَ انقَلَبْتُمْ عَلَىٰ أَعْقَابِكُمْ ۚ وَمَن يَنقَلِبْ عَلَىٰ عَقِبَيْهِ فَلَن يَضُرَّ اللَّـهَ شَيْئًا ۗ وَسَيَجْزِي اللَّـهُ الشَّاكِرِينَ﴿١٤٤﴾
و محمد بجز رسول چیز دیگری نیست البته قبل از او رسولانی در گذشته اند (مرده اند) آيا بعد از اين هر گاه بميرد يا كشته شود بر پيشينه خود برمی گردید ؟ (به زمان جاهلیت خود برمی گردید) وهر كس بر پيشينه خودش باز گردد پس هرگز به خدا چيزی را ضرر نمی رساند و بزودی خدا شاكران را جزا ميدهد ﴿۱۴۴﴾
وَمَا كَانَ لِنَفْسٍ أَن تَمُوتَ إِلَّا بِإِذْنِ اللَّـهِ كِتَابًا مُّؤَجَّلًا ۗ وَمَن يُرِدْ ثَوَابَ الدُّنْيَا نُؤْتِهِ مِنْهَا وَمَن يُرِدْ ثَوَابَ الْآخِرَةِ نُؤْتِهِ مِنْهَا ۚ وَسَنَجْزِي الشَّاكِرِينَ ﴿١٤٥﴾
و کسی نمیمیرد مگر با اجازه خدا و كتابيست زمان دار وهر كس می خواهد پاداش دنيا را از آن به او ميدهيم وآنكس كه می خواهد پاداش آخرت را ازآن به او می دهيم وبزودی شاكران را پاداش ميدهيم ﴿۱۴۵﴾
وَكَأَيِّن مِّن نَّبِيٍّ قَاتَلَ مَعَهُ رِبِّيُّونَ كَثِيرٌ فَمَا وَهَنُوا لِمَا أَصَابَهُمْ فِي سَبِيلِ اللَّـهِ وَمَا ضَعُفُوا وَمَا اسْتَكَانُوا ۗ وَاللَّـهُ يُحِبُّ الصَّابِرِينَ ﴿١٤٦﴾
وچه بسيار از پيامبری كه خدا پرستان بسياری همراه او جنگيدند سپس سست نشدند به آنچه به آنها رسيد در راه خدا و ضعيف نشدند وذليل نشدند وخدا صابران را دوست دارد ﴿۱۴۶﴾
وَمَا كَانَ قَوْلَهُمْ إِلَّا أَن قَالُوا رَبَّنَا اغْفِرْ لَنَا ذُنُوبَنَا وَإِسْرَافَنَا فِي أَمْرِنَا وَثَبِّتْ أَقْدَامَنَا وَانصُرْنَا عَلَى الْقَوْمِ الْكَافِرِينَ﴿١٤٧﴾
و سخن ايشان چیزی نبود مگر آنكه گفتند پروردگارا برای ما گناهان ما را بيامرز وزياده روی ما را در كارهايمان (بیامرز) و قدمهای ما را تثبيت كن و ما را در برابر قوم ناباور ياری كن ﴿۱۴۷﴾
فَآتَاهُمُ اللَّـهُ ثَوَابَ الدُّنْيَا وَحُسْنَ ثَوَابِ الْآخِرَةِ ۗ وَاللَّـهُ يُحِبُّ الْمُحْسِنِينَ ﴿١٤٨﴾
و خدا به ايشان ثواب دنيا را و ثواب خوب آخرت را داد وخدا نيكوكاران را دوست دارد ﴿۱۴۸﴾
يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا إِن تُطِيعُوا الَّذِينَ كَفَرُوا يَرُدُّوكُمْ عَلَىٰ أَعْقَابِكُمْ فَتَنقَلِبُوا خَاسِرِينَ ﴿١٤٩﴾
ای كسانيكه ايمان آورده ايد اگر از كسانی كه كافرند اطاعت كنيد شما را بر پيشينه های تان (زمان جاهلی گذشته اتان) بر می گردانند سپس دگرگون ميشويد ضرر كننده هایی ﴿۱۴۹﴾
بَلِ اللَّـهُ مَوْلَاكُمْ ۖ وَهُوَ خَيْرُ النَّاصِرِينَ ﴿١٥٠﴾
آری فقط خدا مولای شماست واو بهترين كمك كنندگان است ﴿۱۵۰﴾
سَنُلْقِي فِي قُلُوبِ الَّذِينَ كَفَرُوا الرُّعْبَ بِمَا أَشْرَكُوا بِاللَّـهِ مَا لَمْ يُنَزِّلْ بِهِ سُلْطَانًا ۖ وَمَأْوَاهُمُ النَّارُ ۚ وَبِئْسَ مَثْوَى الظَّالِمِينَ﴿١٥١﴾
بزودی در دل كسانيكه كافرند ترس را می اندازيم به دلیل آنچه چیزی را شريك خدا كردند كه برای آن دليلی نازل نشده و پناهگاهشان آتش است و جايگاه ستمگران چه بد است ﴿۱۵۱﴾
وَلَقَدْ صَدَقَكُمُ اللَّـهُ وَعْدَهُ إِذْ تَحُسُّونَهُم بِإِذْنِهِ ۖ حَتَّىٰ إِذَا فَشِلْتُمْ وَتَنَازَعْتُمْ فِي الْأَمْرِ وَعَصَيْتُم مِّن بَعْدِ مَا أَرَاكُم مَّا تُحِبُّونَ ۚ مِنكُم مَّن يُرِيدُ الدُّنْيَا وَمِنكُم مَّن يُرِيدُ الْآخِرَةَ ۚ ثُمَّ صَرَفَكُمْ عَنْهُمْ لِيَبْتَلِيَكُمْ ۖ وَلَقَدْ عَفَا عَنكُمْ ۗوَاللَّـهُ ذُو فَضْلٍ عَلَى الْمُؤْمِنِينَ﴿١٥٢﴾
وبه يقين خدا به شما راست گفت وعده اش را وقتی كه آنها را با اجازه او تارو مار می کردید تا وقتيكه شكست خورديد و در كار نزاع كرديد و نافرمانی كرديد بعد از آنچه به شما نشان داد آنچه را دوست داشتيد .گروهی از شما هستند كه زندگی دنيا را می خواهند و گروهی از شما هستند كه آخرت را می خواهند سپس شما را از آنها منحرف كرد برای اينكه شما را مبتلا کند و به يقين از شما عفو كرد وخدا نسبت به مومنين صاحب نعمت است ﴿۱۵۲﴾
إِذْ تُصْعِدُونَ وَلَا تَلْوُونَ عَلَىٰ أَحَدٍ وَالرَّسُولُ يَدْعُوكُمْ فِي أُخْرَاكُمْ فَأَثَابَكُمْ غَمًّا بِغَمٍّ لِّكَيْلَا تَحْزَنُوا عَلَىٰ مَا فَاتَكُمْ وَلَا مَا أَصَابَكُمْ ۗ وَاللَّـهُ خَبِيرٌ بِمَا تَعْمَلُونَ ﴿١٥٣﴾
وقتيكه بالا ميرفتيد و برای احدی بر نمی گشتيد ( به کسی توجه نمیکردید) و رسول شما را در يكديگر ( و با هم بودن) دعوت ميكرد سپس به شما پاداش داد پوششی بر پوششی تا برای آنچه از شما فوت شد اندوهگين نباشيد و نه به آنچه بر شما اصابت كرد و خدا به آنچه ميكنيد آگاه است ﴿۱۵۳﴾
ثُمَّ أَنزَلَ عَلَيْكُم مِّن بَعْدِ الْغَمِّ أَمَنَةً نُّعَاسًا يَغْشَىٰ طَائِفَةً مِّنكُمْ ۖوَطَائِفَةٌ قَدْ أَهَمَّتْهُمْ أَنفُسُهُمْ يَظُنُّونَ بِاللَّـهِ غَيْرَ الْحَقِّ ظَنَّ الْجَاهِلِيَّةِ ۖ يَقُولُونَ هَل لَّنَا مِنَ الْأَمْرِ مِن شَيْءٍ ۗ قُلْ إِنَّ الْأَمْرَ كُلَّهُ لِلَّـهِ ۗ يُخْفُونَ فِي أَنفُسِهِم مَّا لَا يُبْدُونَ لَكَ ۖ يَقُولُونَ لَوْ كَانَ لَنَا مِنَ الْأَمْرِ شَيْءٌ مَّا قُتِلْنَا هَاهُنَا ۗ قُل لَّوْ كُنتُمْ فِي بُيُوتِكُمْ لَبَرَزَ الَّذِينَ كُتِبَ عَلَيْهِمُ الْقَتْلُ إِلَىٰ مَضَاجِعِهِمْ ۖ وَلِيَبْتَلِيَ اللَّـهُ مَا فِي صُدُورِكُمْ وَلِيُمَحِّصَ مَا فِي قُلُوبِكُمْ ۗ وَاللَّـهُ عَلِيمٌ بِذَاتِ الصُّدُورِ ﴿١٥٤﴾
سپس بر شما پس از غم امنيتی نازل كرد٫ چرتی كه بيهوش ميكرد طايفه ای از شما را و طايفه ای كه قطعاً آنها را جانهايشان بی قرار كرده بود به خدا به ناحق گمان ميبرند پندار جاهليت می گويند آيا براي ما چيزی از دستور هست ( آیا دستور جنگ بعهده ماست؟) بگو قطعا دستور همه اش برای خداست در جانهايشان مخفی ميكنند چیزی را كه آن را برای تو آشكار نمی كنند ميگويند : اگر براي ما چيزي از دستور بود (اگر دستور جنگ با ما بود) در اينجا كشته نمی شديم بگو اگر در خانه هايتان هم بوديد قطعاً (مرگ) آشكار ميشد برای كسانيكه برايشان كشته شدن نوشته شده بود بسوي خواب گاهشان (مرگ تا محدوده خوابگاه هایشان هم آنها را تعقیب میکرد) وتا مبتلا کند (به سختی و رنج افکند) خدا آنچه در سينه های شماست وتا آنچه در قلبها يتان است خالص گرداند وخدا داناست به آنچه درون سينه هاست ﴿۱۵۴﴾
إِنَّ الَّذِينَ تَوَلَّوْا مِنكُمْ يَوْمَ الْتَقَى الْجَمْعَانِ إِنَّمَا اسْتَزَلَّهُمُ الشَّيْطَانُ بِبَعْضِ مَا كَسَبُوا ۖ وَلَقَدْ عَفَا اللَّـهُ عَنْهُمْ ۗ إِنَّ اللَّـهَ غَفُورٌ حَلِيمٌ﴿١٥٥﴾
به يقين كسانيكه از شما که روز برخورد دو سپاه بر می گردند (از رویارویی با دشمن خودداری می کنند) بطور حتم شيطان آنها را لغزانيده به دلیل بعضی چیزهایی که كسب كردند و قطعاً خدا آنها را عفو كرد به يقين خدا آمرزنده بردبار است ﴿۱۵۵﴾
يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لَا تَكُونُوا كَالَّذِينَ كَفَرُوا وَقَالُوا لِإِخْوَانِهِمْ إِذَا ضَرَبُوا فِي الْأَرْضِ أَوْ كَانُوا غُزًّى لَّوْ كَانُوا عِندَنَا مَا مَاتُوا وَمَا قُتِلُوا لِيَجْعَلَ اللَّـهُ ذَٰلِكَ حَسْرَةً فِي قُلُوبِهِمْ ۗ وَاللَّـهُ يُحْيِي وَيُمِيتُ ۗ وَاللَّـهُ بِمَا تَعْمَلُونَ بَصِيرٌ ﴿١٥٦﴾
ای كسانيكه باور داريد مانند كسانيكه ناباورند نباشيد و وقتي كه سفر ميكردند (در باره) برادرانشان وقتیکه رهسپار جنگ بودند یا در جنگ بودند گفتند اگر پيش ما می ماندند نمی مردند و كشته نمی شدند تا خدا آنرا حسرتی در قلبهايشان قرار دهد وخدا زنده می كند و میميراند و خدا به آنچه می كنيد بيناست﴿۱۵۶﴾
وَلَئِن قُتِلْتُمْ فِي سَبِيلِ اللَّـهِ أَوْ مُتُّمْ لَمَغْفِرَةٌ مِّنَ اللَّـهِ وَرَحْمَةٌ خَيْرٌ مِّمَّا يَجْمَعُونَ ﴿١٥٧﴾
واگر در راه خدا كشته شديد يا مرديد ٫ به يقين آمرزشی و رحمتی از خدا بهتر است از آنچه جمع می كنند ﴿۱۵۷﴾
وَلَئِن مُّتُّمْ أَوْ قُتِلْتُمْ لَإِلَى اللَّـهِ تُحْشَرُونَ ﴿١٥٨﴾
واگر مرديد يا كشته شديد حتما به سوی خدا جمع آوری می شويد ﴿۱۵۸﴾
فَبِمَا رَحْمَةٍ مِّنَ اللَّـهِ لِنتَ لَهُمْ ۖ وَلَوْ كُنتَ فَظًّا غَلِيظَ الْقَلْبِ لَانفَضُّوا مِنْ حَوْلِكَ ۖفَاعْفُ عَنْهُمْ وَاسْتَغْفِرْ لَهُمْ وَشَاوِرْهُمْ فِي الْأَمْرِ ۖ فَإِذَا عَزَمْتَ فَتَوَكَّلْ عَلَى اللَّـهِ ۚ إِنَّ اللَّـهَ يُحِبُّ الْمُتَوَكِّلِينَ ﴿١٥٩﴾
پس با رحمتی از خدا برای آنها نرم شده ای و اگر خشن وسخت دل بودی قطعاً از اطرافت پراكنده ميشدند پس ازآنها در گذر و برايشان آمرزش بخواه ودر كارها با آنان مشورت كن سپس وقتی كه اراده كاری كردی بر خدا توكل كن به يقين خدا توكل كنندگان را دوست دارد ﴿۱۵۹﴾
إِن يَنصُرْكُمُ اللَّـهُ فَلَا غَالِبَ لَكُمْ ۖ وَإِن يَخْذُلْكُمْ فَمَن ذَا الَّذِي يَنصُرُكُم مِّن بَعْدِهِ ۗ وَعَلَى اللَّـهِ فَلْيَتَوَكَّلِ الْمُؤْمِنُونَ ﴿١٦٠﴾
اگر خدا شما را كمك كند كسی نمی تواند بر شما غلبه كند واگر ياريتان نكند پس چه كسی بعد از او شما را كمك خواهد كرد ؟ و مومنان بايد بر خدا توكل كنند ﴿۱۶۰﴾
وَمَا كَانَ لِنَبِيٍّ أَن يَغُلَّ ۚ وَمَن يَغْلُلْ يَأْتِ بِمَا غَلَّ يَوْمَ الْقِيَامَةِ ۚ ثُمَّ تُوَفَّىٰ كُلُّ نَفْسٍ مَّا كَسَبَتْ وَهُمْ لَا يُظْلَمُونَ ﴿١٦١﴾
وشايسته هيچ پيامبری نيست كه خيانت كند وآنكس (از شما) كه خيانت ميكند در روز قيامت با آنچه خيانت كرده می آيد سپس به هر نفسی بطور کامل آنچه را كسب كرده داده می شود وبه آنها ستم نمی شود ﴿۱۶۱﴾
أَفَمَنِ اتَّبَعَ رِضْوَانَ اللَّـهِ كَمَن بَاءَ بِسَخَطٍ مِّنَ اللَّـهِ وَمَأْوَاهُ جَهَنَّمُ ۚ وَبِئْسَ الْمَصِيرُ﴿١٦٢﴾
آيا كسی كه در پی خشنودی خداست مانند كسی است كه به خشمی از خدا باز ميگردد و جايگاهش جهنم است وچه بد برگشت گاهی است ﴿۱۶۲﴾
هُمْ دَرَجَاتٌ عِندَ اللَّـهِ ۗ وَاللَّـهُ بَصِيرٌ بِمَا يَعْمَلُونَ ﴿١٦٣﴾
آنها روندگان به پيش خدا هستند وخدا به آنچه مي كنيد بيناست ﴿۱۶۳﴾
لَقَدْ مَنَّ اللَّـهُ عَلَى الْمُؤْمِنِينَ إِذْ بَعَثَ فِيهِمْ رَسُولًا مِّنْ أَنفُسِهِمْ يَتْلُو عَلَيْهِمْ آيَاتِهِ وَيُزَكِّيهِمْ وَيُعَلِّمُهُمُ الْكِتَابَ وَالْحِكْمَةَ وَإِن كَانُوا مِن قَبْلُ لَفِي ضَلَالٍ مُّبِينٍ ﴿١٦٤﴾
بطور قطع خدا بر مومنين منت گذاشت وقتيكه درمیان آنها رسولی از خودشان مبعوث كرد كه آياتش را برای آنها می خواند و پاكشان می سازد و كتاب وحكمت را به آنها یاد میدهد و اگر چه قبل از آن در گمراهی آشكاری بودند ﴿۱۶۴﴾
أَوَلَمَّا أَصَابَتْكُم مُّصِيبَةٌ قَدْ أَصَبْتُم مِّثْلَيْهَا قُلْتُمْ أَنَّىٰ هَـٰذَا ۖ قُلْ هُوَ مِنْ عِندِ أَنفُسِكُمْ ۗ إِنَّ اللَّـهَ عَلَىٰ كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ ﴿١٦٥﴾
آيا هر گاه به شما مصيبیي می رسد كه حتماً شما مانند آن را رسانده باشيد می گوييد از كجا چنين شد بگو آن از پيش خودتان است قطعاً
خدا بر هر چيزی تواناست﴿۱۶۵﴾
وَمَا أَصَابَكُمْ يَوْمَ الْتَقَى الْجَمْعَانِ فَبِإِذْنِ اللَّـهِ وَلِيَعْلَمَ الْمُؤْمِنِينَ﴿١٦٦﴾
و آنچه به شما در روز برخورد دو سپاه رسيد با اجازه خدا بود وقطعاً خدا مي داند مومنان چه کسانی هستند﴿۱۶۶﴾
وَلِيَعْلَمَ الَّذِينَ نَافَقُوا ۚ وَقِيلَ لَهُمْ تَعَالَوْا قَاتِلُوا فِي سَبِيلِ اللَّـهِ أَوِ ادْفَعُوا ۖ قَالُوا لَوْ نَعْلَمُ قِتَالًا لَّاتَّبَعْنَاكُمْ ۗ هُمْ لِلْكُفْرِ يَوْمَئِذٍ أَقْرَبُ مِنْهُمْ لِلْإِيمَانِ ۚ يَقُولُونَ بِأَفْوَاهِهِم مَّا لَيْسَ فِي قُلُوبِهِمْ ۗوَاللَّـهُ أَعْلَمُ بِمَا يَكْتُمُونَ ﴿١٦٧﴾
وقطعاً خدا ميداند منافقان چه کسانی هستند و به آنها گفته شد كه بياييد و در راه خدا بجنگيد يا دفاع كنيد گفتند اگر جنگیدن ميدانستيم از شما پيروی می كرديم آنها در آن روز به كفرنزديكترند تا به ايمان با دهانهايشان می گويند آنچه را كه در قلبهايشان نيست و خدا به آنچه كتمان می كنند داناست﴿۱۶۷﴾
الَّذِينَ قَالُوا لِإِخْوَانِهِمْ وَقَعَدُوا لَوْ أَطَاعُونَا مَا قُتِلُوا ۗ قُلْ فَادْرَءُوا عَنْ أَنفُسِكُمُ الْمَوْتَ إِن كُنتُمْ صَادِقِينَ ﴿١٦٨﴾
كسانيكه به برادرانشان گفتند و نشستند اگر ما را اطاعت مي كردند كشته نمی شدند بگو مرگ را از خودتان دفع كنيد اگر راست میگویید ﴿۱۶۸﴾
وَلَا تَحْسَبَنَّ الَّذِينَ قُتِلُوا فِي سَبِيلِ اللَّـهِ أَمْوَاتًا ۚبَلْ أَحْيَاءٌ عِندَ رَبِّهِمْ يُرْزَقُونَ ﴿١٦٩﴾
وگمان نكنيد كسانيكه در راه خدا كشته شدند مرده هایی هستند بلكه زنده هايی هستند و پيش پروردگارشان روزی داده شده اند{از زمین و دنیای فانی رفته اند و دیگر در دنیا حضور ندارند اما در جایی دیگر توسط خداوند روزی داده میشوند زیرا تمام هستی عند الله است و خدا در همه جا حاضر است} ﴿۱۶۹﴾
فَرِحِينَ بِمَا آتَاهُمُ اللَّـهُ مِن فَضْلِهِ وَيَسْتَبْشِرُونَ بِالَّذِينَ لَمْ يَلْحَقُوا بِهِم مِّنْ خَلْفِهِمْ أَلَّا خَوْفٌ عَلَيْهِمْ وَلَا هُمْ يَحْزَنُونَ﴿١٧٠﴾
خوشحالند از آنچه خدا به آنها از نعمتش داده و به كسانيكه به آنها ملحق نشده اند از دنباله هايشان بشارت می دهند كه نه ترسی برای آنهاست و نه اندوهگين شوند ﴿۱۷۰﴾
يَسْتَبْشِرُونَ بِنِعْمَةٍ مِّنَ اللَّـهِ وَفَضْلٍ وَأَنَّ اللَّـهَ لَا يُضِيعُ أَجْرَ الْمُؤْمِنِينَ ﴿١٧١﴾
بشارت می دهند به نعمتی از خدا وفضلش و قطعاً خدا پاداش مومنان را ضايع نمی كند ﴿۱۷۱﴾
الَّذِينَ اسْتَجَابُوا لِلَّـهِ وَالرَّسُولِ مِن بَعْدِ مَا أَصَابَهُمُ الْقَرْحُ ۚ لِلَّذِينَ أَحْسَنُوا مِنْهُمْ وَاتَّقَوْا أَجْرٌ عَظِيمٌ ﴿١٧٢﴾
كسانيكه به خدا و رسول جواب دادند پس ازآنكه به آنها زخم رسید برای كسانی از آنها كه نيكو كاری كردند وپرهيز کاری كردند پاداشی بزرگ است ﴿۱۷۲﴾
الَّذِينَ قَالَ لَهُمُ النَّاسُ إِنَّ النَّاسَ قَدْ جَمَعُوا لَكُمْ فَاخْشَوْهُمْ فَزَادَهُمْ إِيمَانًا وَقَالُوا حَسْبُنَا اللَّـهُ وَنِعْمَ الْوَكِيلُ﴿١٧٣﴾
كسانيكه مردم به آنها گفتند كه مردم بر عليه شما جمع شده اند (که به شما آسیب برسانند) پس از آنان بترسيد برايمانشان افزوده شد و گفتند خدا برای ما كافی است وخوب وكيلی است ﴿۱۷۳﴾
فَانقَلَبُوا بِنِعْمَةٍ مِّنَ اللَّـهِ وَفَضْلٍ لَّمْ يَمْسَسْهُمْ سُوءٌ وَاتَّبَعُوا رِضْوَانَ اللَّـهِ ۗ وَاللَّـهُ ذُو فَضْلٍ عَظِيمٍ ﴿١٧٤﴾
سپس بوسیلۀ نعمتی از خدا دگرگون شدند و نعمتی كه به آنها بديی نرسيد و رضايت خدا را دنبال كردند و خدا دارنده نعمتی عظيم است ﴿۱۷۴﴾
إِنَّمَا ذَٰلِكُمُ الشَّيْطَانُ يُخَوِّفُ أَوْلِيَاءَهُ فَلَا تَخَافُوهُمْ وَخَافُونِ إِن كُنتُم مُّؤْمِنِينَ ﴿١٧٥﴾
قطعاً غیر از این نيست که شيطان علاقه مندان خودش را ميترساند پس اگر شما مومن هستيد از آنها نترسيد واز من بترسيد ﴿۱۷۵﴾
وَلَا يَحْزُنكَ الَّذِينَ يُسَارِعُونَ فِي الْكُفْرِ ۚ إِنَّهُمْ لَن يَضُرُّوا اللَّـهَ شَيْئًا ۗيُرِيدُ اللَّـهُ أَلَّا يَجْعَلَ لَهُمْ حَظًّا فِي الْآخِرَةِ ۖ وَلَهُمْ عَذَابٌ عَظِيمٌ﴿١٧٦﴾
و تو را اندوهگين نسازد كسانيكه در كفر (ناباوری) سرعت میگیرند زیرا آنها هرگز ازچيزی به خدا ضرری نمی رسانند خدا می خواهد كه در آخرت برای آنها بهرمندی قرار ندهد وبرای آنها عذابی بزرگ است ﴿۱۷۶﴾
إِنَّ الَّذِينَ اشْتَرَوُا الْكُفْرَ بِالْإِيمَانِ لَن يَضُرُّوا اللَّـهَ شَيْئًا وَلَهُمْ عَذَابٌ أَلِيمٌ﴿١٧٧﴾
به يقين كسانيكه كفر را با ايمان معامله کردند هرگز به خدا چيزی ضرر نمی رسانند و برای آنها عذابی دردناك است ﴿۱۷۷﴾
وَلَا يَحْسَبَنَّ الَّذِينَ كَفَرُوا أَنَّمَا نُمْلِي لَهُمْ خَيْرٌ لِّأَنفُسِهِمْ ۚ إِنَّمَا نُمْلِي لَهُمْ لِيَزْدَادُوا إِثْمًا ۚ وَلَهُمْ عَذَابٌ مُّهِينٌ﴿١٧٨﴾
و گمان نكنند كسانيكه كافر شدند آنچه را به آنها مهلت می دهيم برايشان خير است قطعاً آنچه را كه به آنها مهلت بدهيم براي آنست كه گناهانی را افزايش دهند و برای ايشان عذابی خوار كننده است ﴿۱۷۸﴾
مَّا كَانَ اللَّـهُ لِيَذَرَ الْمُؤْمِنِينَ عَلَىٰ مَا أَنتُمْ عَلَيْهِ حَتَّىٰ يَمِيزَ الْخَبِيثَ مِنَ الطَّيِّبِ ۗ وَمَا كَانَ اللَّـهُ لِيُطْلِعَكُمْ عَلَى الْغَيْبِ وَلَـٰكِنَّ اللَّـهَ يَجْتَبِي مِن رُّسُلِهِ مَن يَشَاءُ ۖ فَآمِنُوا بِاللَّـهِ وَرُسُلِهِ ۚوَإِن تُؤْمِنُوا وَتَتَّقُوا فَلَكُمْ أَجْرٌ عَظِيمٌ﴿١٧٩﴾
شايسته خدا نيست تا بر آنچه شما بر آن هستيد مومنان را پراكنده سازد تا وقتيكه پليد را از پاكيزه جدا كند و شايسته خدا نيست تا شما را بر غيب مطلع گرداند (آگاه سازد) و لكن خدا از رسولانش هر كس را كه بخواهد بر می گزیند پس به خدا ورسولان او ايمان آوريد و اگر ايمان آوريد و رعايت كنيد پس برای شما پاداشی بزرگ است ﴿۱۷۹﴾
وَلَا يَحْسَبَنَّ الَّذِينَ يَبْخَلُونَ بِمَا آتَاهُمُ اللَّـهُ مِن فَضْلِهِ هُوَ خَيْرًا لَّهُم ۖ بَلْ هُوَ شَرٌّ لَّهُمْ ۖسَيُطَوَّقُونَ مَا بَخِلُوا بِهِ يَوْمَ الْقِيَامَةِ ۗ وَلِلَّـهِ مِيرَاثُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ ۗ وَاللَّـهُ بِمَا تَعْمَلُونَ خَبِيرٌ﴿١٨٠﴾
و گمان نكنند كسانی كه خسيسی می كنند از آنچه خدا به آنها از نعمتش داد برايشان خوب است بلكه آن شريست برای آنان که بزودی در روز قيامت يقه شان را می گيرد بدلیل آنچه از (دادن) آن خسيسی كردند و ميراث آسمانها وزمين برای خداست و خدا به آنچه ميكنيد آگاه است﴿۱۸۰﴾
لَّقَدْ سَمِعَ اللَّـهُ قَوْلَ الَّذِينَ قَالُوا إِنَّ اللَّـهَ فَقِيرٌ وَنَحْنُ أَغْنِيَاءُ ۘسَنَكْتُبُ مَا قَالُوا وَقَتْلَهُمُ الْأَنبِيَاءَ بِغَيْرِ حَقٍّ وَنَقُولُ ذُوقُوا عَذَابَ الْحَرِيقِ ﴿١٨١﴾
يقيناً خدا شنيد سخن كسانی را كه گفتند خدا فقير است و ما بی نياز هستيم بزودی می نويسيم انچه را گفتند واینکه آنها پيامبران را بنا حق کشتند و ميگوييم بچشيد عذاب سوزان را ﴿۱۸۱﴾
ذَٰلِكَ بِمَا قَدَّمَتْ أَيْدِيكُمْ وَأَنَّ اللَّـهَ لَيْسَ بِظَلَّامٍ لِّلْعَبِيدِ ﴿١٨٢﴾
آن بدلیل چیزهایی است که از پيش دستهای شما فرستاده است و قطعاً خدا بر بندگان ستم نمی كند ﴿۱۸۲﴾
الَّذِينَ قَالُوا إِنَّ اللَّـهَ عَهِدَ إِلَيْنَا أَلَّا نُؤْمِنَ لِرَسُولٍ حَتَّىٰ يَأْتِيَنَا بِقُرْبَانٍ تَأْكُلُهُ النَّارُ ۗ قُلْ قَدْ جَاءَكُمْ رُسُلٌ مِّن قَبْلِي بِالْبَيِّنَاتِ وَبِالَّذِي قُلْتُمْ فَلِمَ قَتَلْتُمُوهُمْ إِن كُنتُمْ صَادِقِينَ ﴿١٨٣﴾
كسانيكه گفتند به يقين خدا با ما پيمان بست كه به رسولی ايمان نياوريم تا وقتيكه برای ما قربانی بياورد كه آتش آن را می خورد بگو چه بسيار قبل از اين برای شما رسولانی با دلايل روشن آمد و به آنچه گفتيد پس چرا كشتيد شان اگر راستگو هستيد ﴿۱۸۳﴾
فَإِن كَذَّبُوكَ فَقَدْ كُذِّبَ رُسُلٌ مِّن قَبْلِكَ جَاءُوا بِالْبَيِّنَاتِ وَالزُّبُرِ وَالْكِتَابِ الْمُنِيرِ﴿١٨٤﴾
و اگر تو را تكذيب كردند البته رسولانی قبل از تو كه دلايل روشن آوردند و نوشته ها و كتاب درخشنده (آوردند هم) تكذيب شدند﴿۱۸۴﴾
كُلُّ نَفْسٍ ذَائِقَةُ الْمَوْتِ ۗ وَإِنَّمَا تُوَفَّوْنَ أُجُورَكُمْ يَوْمَ الْقِيَامَةِ ۖ فَمَن زُحْزِحَ عَنِ النَّارِ وَأُدْخِلَ الْجَنَّةَ فَقَدْ فَازَ ۗ وَمَا الْحَيَاةُ الدُّنْيَا إِلَّا مَتَاعُ الْغُرُورِ ﴿١٨٥﴾
هر نفسی چشنده مرگ است و به يقين اينست كه پاداش شما روز قيامت به تمامی داده شود پس آنكس كه ازآتش دور شود وداخل بهشت شود حتماً كامياب شده و زندگی دنيا غیر از كالای فريب نیست ﴿۱۸۵﴾
لَتُبْلَوُنَّ فِي أَمْوَالِكُمْ وَأَنفُسِكُمْ وَلَتَسْمَعُنَّ مِنَ الَّذِينَ أُوتُوا الْكِتَابَ مِن قَبْلِكُمْ وَمِنَ الَّذِينَ أَشْرَكُوا أَذًى كَثِيرًا ۚ وَإِن تَصْبِرُوا وَتَتَّقُوا فَإِنَّ ذَٰلِكَ مِنْ عَزْمِ الْأُمُورِ ﴿١٨٦﴾
قطعاً مبتلا خواهيد شد ( در رنج و سختی خواهید افتاد ) در اموالتان وجانهايتان وحتماً از كسانيكه قبل از شما به آنها كتاب داده شد واز كسانيكه مشرك شدند اذيتی بسيار خواهيد شنيد واگر شكيبايي كنيد و مراعات كنيد پس قطعاً آن از استواری كارها است ﴿۱۸۶﴾
وَإِذْ أَخَذَ اللَّـهُ مِيثَاقَ الَّذِينَ أُوتُوا الْكِتَابَ لَتُبَيِّنُنَّهُ لِلنَّاسِ وَلَا تَكْتُمُونَهُ فَنَبَذُوهُ وَرَاءَ ظُهُورِهِمْ وَاشْتَرَوْا بِهِ ثَمَنًا قَلِيلًا ۖ فَبِئْسَ مَا يَشْتَرُونَ ﴿١٨٧﴾
و هنگاميكه خدا از كسانی كه به آنها كتاب داده شده پيمان گرفت كه آن را برای مردم بيان كنند و كتمانش نكنند سپس آن را پشت سرهايشان دور انداختند و آن را به قيمتی كم فروختند و چه بد است آنچه می فروشند﴿۱۸۷﴾
لَا تَحْسَبَنَّ الَّذِينَ يَفْرَحُونَ بِمَا أَتَوا وَّيُحِبُّونَ أَن يُحْمَدُوا بِمَا لَمْ يَفْعَلُوا فَلَا تَحْسَبَنَّهُم بِمَفَازَةٍ مِّنَ الْعَذَابِ ۖ وَلَهُمْ عَذَابٌ أَلِيمٌ ﴿١٨٨﴾
نزد خودت اینگونه حساب نكن٫ كسانی را كه به آنچه داده شدند خوشحالند و دوست دارند كه به خاطر آنچه انجام نداده اند ستايش شوند٫ پس آنها را نجات يافته از عذاب به حساب نياور و برايشان عذابی درد ناك است ﴿۱۸۸﴾
وَلِلَّـهِ مُلْكُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ ۗ وَاللَّـهُ عَلَىٰ كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ ﴿١٨٩﴾
و دارايی آسمانها و زمين برای خداست و خدا بر هر چيز تواناست ﴿۱۸۹﴾
إِنَّ فِي خَلْقِ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَاخْتِلَافِ اللَّيْلِ وَالنَّهَارِ لَآيَاتٍ لِّأُولِي الْأَلْبَابِ ﴿١٩٠﴾
قطعاً در خلقت آسمانها و زمين و اختلاف شب و روز حتماً آياتی است برای صاحبان خرد ﴿۱۹۰﴾
الَّذِينَ يَذْكُرُونَ اللَّـهَ قِيَامًا وَقُعُودًا وَعَلَىٰ جُنُوبِهِمْ وَيَتَفَكَّرُونَ فِي خَلْقِ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ رَبَّنَا مَا خَلَقْتَ هَـٰذَا بَاطِلًا سُبْحَانَكَ فَقِنَا عَذَابَ النَّارِ﴿١٩١﴾
كسانی كه خدا را ايستاده و نشسته و بر پهلوهايشان ياد ميكنند و در خلقت آسمانها و زمين تفكر ميكنند (میگویند) پروردگار اينها را بيهوده نيافريدی پاك هستی تو پس ما را از عذاب آتش نگه دار ﴿۱۹۱﴾
رَبَّنَا إِنَّكَ مَن تُدْخِلِ النَّارَ فَقَدْ أَخْزَيْتَهُ ۖ وَمَا لِلظَّالِمِينَ مِنْ أَنصَارٍ﴿١٩٢﴾
پروردگار ما آنكس را كه تودر آتش داخل كنی پس حتماً ذليلش كرده ای و ياورانی برای ستمگران نيست﴿۱۹۲﴾
رَّبَّنَا إِنَّنَا سَمِعْنَا مُنَادِيًا يُنَادِي لِلْإِيمَانِ أَنْ آمِنُوا بِرَبِّكُمْ فَآمَنَّا ۚ رَبَّنَا فَاغْفِرْ لَنَا ذُنُوبَنَا وَكَفِّرْ عَنَّا سَيِّئَاتِنَا وَتَوَفَّنَا مَعَ الْأَبْرَارِ﴿١٩٣﴾
پروردگار ما٫ قطعاً شنيديم ندا كننده ای را كه برای ايمان صدا ميكرد كه به پروردگارتان ايمان آوريد ، پس ايمان آورديم ، ای پروردگار ما ٫ گناهان ما را پس برای ما ببخش و از ما گناهان ما را بزدای و ما را در زمره نيكان بميران ﴿۱۹۳﴾
رَبَّنَا وَآتِنَا مَا وَعَدتَّنَا عَلَىٰ رُسُلِكَ وَلَا تُخْزِنَا يَوْمَ الْقِيَامَةِ ۗ إِنَّكَ لَا تُخْلِفُ الْمِيعَادَ ﴿١٩٤﴾
پروردگار ما و به ما بده آنچه را به ما بوسيله رسولانت وعده دادي و ما را روز قيامت ذليل نكن قطعاٌ تواز زمان وعده تخلف نمی كنی ﴿۱۹۴﴾
فَاسْتَجَابَ لَهُمْ رَبُّهُمْ أَنِّي لَا أُضِيعُ عَمَلَ عَامِلٍ مِّنكُم مِّن ذَكَرٍ أَوْ أُنثَىٰ ۖ بَعْضُكُم مِّن بَعْضٍ ۖ فَالَّذِينَ هَاجَرُوا وَأُخْرِجُوا مِن دِيَارِهِمْ وَأُوذُوا فِي سَبِيلِي وَقَاتَلُوا وَقُتِلُوا لَأُكَفِّرَنَّ عَنْهُمْ سَيِّئَاتِهِمْ وَلَأُدْخِلَنَّهُمْ جَنَّاتٍ تَجْرِي مِن تَحْتِهَا الْأَنْهَارُ ثَوَابًا مِّنْ عِندِ اللَّـهِ ۗوَاللَّـهُ عِندَهُ حُسْنُ الثَّوَابِ ﴿١٩٥﴾
سپس پروردگارشان جواب داد كه من عمل عمل كننده ای از شما را چه مرد باشد يا زن باشد ضايع نميكنم بعضی از شما از بعضی ديگر هستيد پس كسانی كه هجرت كردند و از ديارشان اخراج شدند و در راه من اذيت شدند و جنگ كردند و كشته شدند حتماً برای آنها گناهانشان را مي بخشم و حتماً آنها را در باغهایی كه از زير آن جويهایی جاريست داخل ميكنم پاداشی از نزد خدا و پاداش نيكو پيش خداست ﴿۱۹۵﴾
لَا يَغُرَّنَّكَ تَقَلُّبُ الَّذِينَ كَفَرُوا فِي الْبِلَادِ﴿١٩٦﴾
آمد و شد كسانی كه در شهرها كافرهستند تو را فریب ندهد ﴿۱۹۶﴾
مَتَاعٌ قَلِيلٌ ثُمَّ مَأْوَاهُمْ جَهَنَّمُ ۚ وَبِئْسَ الْمِهَادُ﴿١٩٧﴾
آن بهرمندی کمی است ، سپس جايگاهشان جهنم است و چه بد سرزمينی است ﴿۱۹۷﴾
لَـٰكِنِ الَّذِينَ اتَّقَوْا رَبَّهُمْ لَهُمْ جَنَّاتٌ تَجْرِي مِن تَحْتِهَا الْأَنْهَارُ خَالِدِينَ فِيهَا نُزُلًا مِّنْ عِندِ اللَّـهِ ۗ وَمَا عِندَ اللَّـهِ خَيْرٌ لِّلْأَبْرَارِ﴿١٩٨﴾
ليكن كسانی كه حدود پروردگارشان را رعایت میکنند برای آنها باغهايی است كه از زير آنها ، رودهايی جاریست در آن اقامت میگزینند پیشکشی است از نزد خدا و آنچه نزد خداست برای نيكوكاران بهتر است ﴿۱۹۸﴾
وَإِنَّ مِنْ أَهْلِ الْكِتَابِ لَمَن يُؤْمِنُ بِاللَّـهِ وَمَا أُنزِلَ إِلَيْكُمْ وَمَا أُنزِلَ إِلَيْهِمْ خَاشِعِينَ لِلَّـهِ لَا يَشْتَرُونَ بِآيَاتِ اللَّـهِ ثَمَنًا قَلِيلًا ۗ أُولَـٰئِكَ لَهُمْ أَجْرُهُمْ عِندَ رَبِّهِمْ ۗ إِنَّ اللَّـهَ سَرِيعُ الْحِسَابِ﴿١٩٩﴾
و حتماً از اهل كتاب كسی است كه به خدا و آنچه نازل شد به سوی شما و آنچه نازل شد به سوی آنان ايمان می آورد برای خدا فروتنند آيات خدا را به قيمتی كم نمی فروشند آنها هستند كه پاداششان نزد پروردگارشان است البته خدا در حساب كردن سريع است ﴿۱۹۹﴾
يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا اصْبِرُوا وَصَابِرُوا وَرَابِطُوا وَاتَّقُوا اللَّـهَ لَعَلَّكُمْ تُفْلِحُونَ ﴿٢٠٠﴾
ای كسانی كه ايمان آورده ايد صبر كنيد و صابر باشيد و قوی باشيد وحدود خدا را رعایت كنيد شايد شما رستگار شويد ﴿۲۰۰﴾
بگو آيا به شما خبر بدهم بهتر از آن را برای شما ؟ برای كسانيكه حدود خدا را رعایت میکنند پيش پروردگارشان باغهايی است كه از زير آنها جويهايی جاريست که درآن اقامت میگزینند وازواجی پاك شده ورضایتی از خداوند وخدا به بندگان بيناست ﴿١۵﴾
الَّذِينَ يَقُولُونَ رَبَّنَا إِنَّنَا آمَنَّا فَاغْفِرْ لَنَا ذُنُوبَنَا وَقِنَا عَذَابَ النَّارِ﴿١٦﴾
كسانيكه مي گويند پروردگار ما به يقين باور كردي رام پس برای ما گناهانمان را بيامرز و مارا از عذاب آتش نگهدار﴿١۶﴾
الصَّابِرِينَ وَالصَّادِقِينَ وَالْقَانِتِينَ وَالْمُنفِقِينَ وَالْمُسْتَغْفِرِينَ بِالْأَسْحَارِ﴿١٧﴾
صابران وراستگويان وفروتنان وخرج كنندگان وآمرزش خواهان در هنگام سحرها هستند ﴿١۷﴾
شَهِدَ اللَّـهُ أَنَّهُ لَا إِلَـٰهَ إِلَّا هُوَ وَالْمَلَائِكَةُ وَأُولُو الْعِلْمِ قَائِمًا بِالْقِسْطِ ۚ لَا إِلَـٰهَ إِلَّا هُوَ الْعَزِيزُ الْحَكِيمُ ﴿١٨﴾
خدا شهادت داد كه مطمئناً خدايی جزاو نيست وملائكه (فرشته ها) وصاحبان علم ايستادگان به عدالت هستند (و شهادت می دهند که) خدايی جز او نيست عزتمند حكيم است ﴿١۸﴾
إِنَّ الدِّينَ عِندَ اللَّـهِ الْإِسْلَامُ ۗ وَمَا اخْتَلَفَ الَّذِينَ أُوتُوا الْكِتَابَ إِلَّا مِن بَعْدِ مَا جَاءَهُمُ الْعِلْمُ بَغْيًا بَيْنَهُمْ ۗ وَمَن يَكْفُرْ بِآيَاتِ اللَّـهِ فَإِنَّ اللَّـهَ سَرِيعُ الْحِسَابِ﴿١٩﴾
به يقين دين در نزد خدا اسلام است (و تمام پیامبران طبق آیات قرآن مسلمان هستند) و (در این باره) اختلاف نكردند كسانيكه به آنها كتاب داده شد(اهل کتاب) مگر بعد از آنكه دانش برای آنها آمد (فهمیدند که خدا تنها یک دین به نام اسلام را توسط پیامبران بسوی مردم فرستاده) به ستم و تجاوز بين خودشان (این گفته را انکار کردند) و آنکس که آيات خدا را باور نكند پس يقيناً خدا در حساب کردن سريع است ﴿١۹﴾
فَإِنْ حَاجُّوكَ فَقُلْ أَسْلَمْتُ وَجْهِيَ لِلَّـهِ وَمَنِ اتَّبَعَنِ ۗ وَقُل لِّلَّذِينَ أُوتُوا الْكِتَابَ وَالْأُمِّيِّينَ أَأَسْلَمْتُمْ ۚفَإِنْ أَسْلَمُوا فَقَدِ اهْتَدَوا ۖ وَّإِن تَوَلَّوْا فَإِنَّمَا عَلَيْكَ الْبَلَاغُ ۗ وَاللَّـهُ بَصِيرٌ بِالْعِبَادِ﴿٢٠﴾
و اگر با تو مخاصمه كردند پس بگو روی خودم را برای خدا سلامت کردم وآنكس كه من را پيروی كرد وبگو به كساني كه به آنها كتاب داده شد وبه عوام مردم اسلام آوريد پس اگر اسلام آوردند پس به يقين هدايت يافته اند واگر روی برتافتند پس بر تو(دستوردیگری) نيست مگر رساندن (پیام خدا) و خدا به بندگان بيناست ﴿۲۰﴾
إِنَّ الَّذِينَ يَكْفُرُونَ بِآيَاتِ اللَّـهِ وَيَقْتُلُونَ النَّبِيِّينَ بِغَيْرِ حَقٍّ وَيَقْتُلُونَ الَّذِينَ يَأْمُرُونَ بِالْقِسْطِ مِنَ النَّاسِ فَبَشِّرْهُم بِعَذَابٍ أَلِيمٍ﴿٢١﴾
قطعاً كسانی كه آيات خدا را باور نمی كنند و پيامبران را به ناحق ميكشند و كسانی از مردم كه امر به عدالت ميكنند را ميكشند پس آنها را به عذابی دردناك بشارت بده ﴿۲۱﴾
أُولَـٰئِكَ الَّذِينَ حَبِطَتْ أَعْمَالُهُمْ فِي الدُّنْيَا وَالْآخِرَةِ وَمَا لَهُم مِّن نَّاصِرِينَ ﴿٢٢﴾
آنها كسانی هستند كه اعمالشان در دنيا وآخرت تباه شده و برای آنها كمك كننده ای نيست ﴿۲۲﴾
أَلَمْ تَرَ إِلَى الَّذِينَ أُوتُوا نَصِيبًا مِّنَ الْكِتَابِ يُدْعَوْنَ إِلَىٰ كِتَابِ اللَّـهِ لِيَحْكُمَ بَيْنَهُمْ ثُمَّ يَتَوَلَّىٰ فَرِيقٌ مِّنْهُمْ وَهُم مُّعْرِضُونَ ﴿٢٣﴾
آيا نگاه نمی کنی بسوی كسانی كه بهره ای از كتاب به آنها داده شد خوانده ميشوند (دعوت میشوند) بسوی كتاب خدا تا حكم كند بين آنها سپس گروهی از ايشان روی برمی تابند وآنها روی گردان هستند ﴿۲۳﴾
ذَٰلِكَ بِأَنَّهُمْ قَالُوا لَن تَمَسَّنَا النَّارُ إِلَّا أَيَّامًا مَّعْدُودَاتٍ ۖ وَغَرَّهُمْ فِي دِينِهِم مَّا كَانُوا يَفْتَرُونَ ﴿٢٤﴾
آن به خاطر آنست كه آنها گفتند هرگز به ما آتش نمیرسد مگر روزهايی معدود وفريبشان داد در دينشان آنچه را كه دروغ می بستند ﴿۲۴﴾
فَكَيْفَ إِذَا جَمَعْنَاهُمْ لِيَوْمٍ لَّا رَيْبَ فِيهِ وَوُفِّيَتْ كُلُّ نَفْسٍ مَّا كَسَبَتْ وَهُمْ لَا يُظْلَمُونَ ﴿٢٥﴾
پس چگونه است وقتی كه جمعشان می كنيم برای روزی كه شكی در آن نيست وتمام داده شود به هر نفسی آنچه را كسب كرده و به ايشان ستم نشود ﴿۲۵﴾
قُلِ اللَّـهُمَّ مَالِكَ الْمُلْكِ تُؤْتِي الْمُلْكَ مَن تَشَاءُ وَتَنزِعُ الْمُلْكَ مِمَّن تَشَاءُ وَتُعِزُّ مَن تَشَاءُ وَتُذِلُّ مَن تَشَاءُ ۖ بِيَدِكَ الْخَيْرُ ۖ إِنَّكَ عَلَىٰ كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ﴿٢٦﴾
بگو خدايا ای صاحب فرمانروايی : به هر كس كه ميخواهيی فرمانروايی را ميدهی و از هر كس كه بخواهی فرمانروايی را ميی گيری و هر كس را بخواهی عزيز می كنی و هر كس را بخواهيی ذليل ميكنی خير به دست توست قطعاً تو بر هر چيزی توانا هستی ﴿۲۶﴾
تُولِجُ اللَّيْلَ فِي النَّهَارِ وَتُولِجُ النَّهَارَ فِي اللَّيْلِ ۖ وَتُخْرِجُ الْحَيَّ مِنَ الْمَيِّتِ وَتُخْرِجُ الْمَيِّتَ مِنَ الْحَيِّ ۖ وَتَرْزُقُ مَن تَشَاءُ بِغَيْرِ حِسَابٍ﴿٢٧﴾
شب را در روز و داخل ميكنی روز را در شب داخل ميكنی و زنده را از مرده خارج ميكنی و مرده را از زنده خارج ميكنی و هر کس را كه بخواهی بدون حساب روزی ميدهی ﴿۲۷﴾
لَّا يَتَّخِذِ الْمُؤْمِنُونَ الْكَافِرِينَ أَوْلِيَاءَ مِن دُونِ الْمُؤْمِنِينَ ۖ وَمَن يَفْعَلْ ذَٰلِكَ فَلَيْسَ مِنَ اللَّـهِ فِي شَيْءٍ إِلَّا أَن تَتَّقُوا مِنْهُمْ تُقَاةً ۗ وَيُحَذِّرُكُمُ اللَّـهُ نَفْسَهُ ۗ وَإِلَى اللَّـهِ الْمَصِيرُ ﴿٢٨﴾
نباید مومنان كسانی را كه باور ندارند(کافران) را بعنوان سرپرستانی (برای خود) بگیرند غير از مومنان وکسی كه ان كار را بكند پس از خدا در چيزی نيست مگر آنكه از آنها پرهيز كنيد (کافران) پرهيزکردنی و خدا شما را از خودش بر حذر ميدارد و برگشتن بسوی خداست ﴿۲۸﴾
قُلْ إِن تُخْفُوا مَا فِي صُدُورِكُمْ أَوْ تُبْدُوهُ يَعْلَمْهُ اللَّـهُ ۗ وَيَعْلَمُ مَا فِي السَّمَاوَاتِ وَمَا فِي الْأَرْضِ ۗ وَاللَّـهُ عَلَىٰ كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ ﴿٢٩﴾
بگو اگر آنچه که در سينه های شماست مخفی كنيد يا آن را اشكار كنيد خدا آن را ميداند وميداند آنچه در آسمانها وآنچه در زمين است وخدا بر هر چيزی تواناست ﴿۲۹﴾
يَوْمَ تَجِدُ كُلُّ نَفْسٍ مَّا عَمِلَتْ مِنْ خَيْرٍ مُّحْضَرًا وَمَا عَمِلَتْ مِن سُوءٍ تَوَدُّ لَوْ أَنَّ بَيْنَهَا وَبَيْنَهُ أَمَدًا بَعِيدًا ۗ وَيُحَذِّرُكُمُ اللَّـهُ نَفْسَهُ ۗ وَاللَّـهُ رَءُوفٌ بِالْعِبَادِ ﴿٣٠﴾
روزی كه هر نفسی آنچه از خوبی عمل كرده را حاضرشده پیدا میکند وآنچه عمل كرده از بدی (آن را پیدا میکند) دوست دارد ای كاش بين او و بين آن (بدی) فاصله بسيار دوری بود وخدا شما را از خودش برحذر ميدارد وخدا به بندگان مهربان است ﴿۳۰﴾
قُلْ إِن كُنتُمْ تُحِبُّونَ اللَّـهَ فَاتَّبِعُونِي يُحْبِبْكُمُ اللَّـهُ وَيَغْفِرْ لَكُمْ ذُنُوبَكُمْ ۗ وَاللَّـهُ غَفُورٌ رَّحِيمٌ ﴿٣١﴾
بگو اگر شما خدا را دوست داريد من را پيروی كنيد تا خدا شما را دوست بدارد و برای شما گناهانتان رابيامرزد وخدا آمرزنده مهربان است ﴿۳۱﴾
قُلْ أَطِيعُوا اللَّـهَ وَالرَّسُولَ ۖ فَإِن تَوَلَّوْا فَإِنَّ اللَّـهَ لَا يُحِبُّ الْكَافِرِينَ﴿٣٢﴾
بگو خدا و رسول را اطاعت كنيد پس اگر روی بر تافتند بطور حتم خدا نا باوران(کافران) را دوست ندارد ﴿۳۲﴾
إِنَّ اللَّـهَ اصْطَفَىٰ آدَمَ وَنُوحًا وَآلَ إِبْرَاهِيمَ وَآلَ عِمْرَانَ عَلَى الْعَالَمِينَ﴿٣٣﴾
به يقين خدا آدم ونوح وآل ابراهيم وآل عمران را نسبت بر جهان ها برگزيد ﴿۳۳﴾
ذُرِّيَّةً بَعْضُهَا مِن بَعْضٍ ۗ وَاللَّـهُ سَمِيعٌ عَلِيمٌ﴿٣٤﴾
نسلی كه بعضی از آنها از بعضی دیگر است وخدا شنوای داناست ﴿۳۴﴾
إِذْ قَالَتِ امْرَأَتُ عِمْرَانَ رَبِّ إِنِّي نَذَرْتُ لَكَ مَا فِي بَطْنِي مُحَرَّرًا فَتَقَبَّلْ مِنِّي ۖ إِنَّكَ أَنتَ السَّمِيعُ الْعَلِيمُ ﴿٣٥﴾
وقتی كه همسر عمران گفت پروردگارا من برای تو آنچه را در شكم من است نذر كردم وقفی برای توباشد پس از من قبول كن كه قطعاً تو شنوای دانا هستی ﴿۳۵﴾
فَلَمَّا وَضَعَتْهَا قَالَتْ رَبِّ إِنِّي وَضَعْتُهَا أُنثَىٰ وَاللَّـهُ أَعْلَمُ بِمَا وَضَعَتْ وَلَيْسَ الذَّكَرُ كَالْأُنثَىٰ ۖ وَإِنِّي سَمَّيْتُهَا مَرْيَمَ وَإِنِّي أُعِيذُهَا بِكَ وَذُرِّيَّتَهَا مِنَ الشَّيْطَانِ الرَّجِيمِ ﴿٣٦﴾
و آنوقت كه زاييدش گفت پروردگارا من او را دختر زاییدم وخدا به آنچه زاييد داناتر بود و (همسر عمران گفت ) پسر مانند دختر نيست ومن نامش را مريم گذاشتم ومن او را به پیشگاه تو پناه ميدهم ونسل اورا از شيطان رانده شده (نیز به تو پناه میدهم) ﴿۳۶﴾
فَتَقَبَّلَهَا رَبُّهَا بِقَبُولٍ حَسَنٍ وَأَنبَتَهَا نَبَاتًا حَسَنًا وَكَفَّلَهَا زَكَرِيَّا ۖ كُلَّمَا دَخَلَ عَلَيْهَا زَكَرِيَّا الْمِحْرَابَ وَجَدَ عِندَهَا رِزْقًا ۖ قَالَ يَا مَرْيَمُ أَنَّىٰ لَكِ هَـٰذَا ۖ قَالَتْ هُوَ مِنْ عِندِ اللَّـهِ ۖإِنَّ اللَّـهَ يَرْزُقُ مَن يَشَاءُ بِغَيْرِ حِسَابٍ﴿٣٧﴾
پس پروردگار او را (مریم را) قبولش كرد٫ قبولی نيكو وروياند (پرورش داد) اورا روياندنی (پرورش دادنی ) خوب و زكريا سرپرست او شد هر وقت ذكريا بر او(مریم) د اخل ميشد در محراب نزد او روزی می يافت مي گفت ای مريم اينها از كجا برای تو می آيد می گفت آن از جانب خداست كه حتماً خدا هر كس را كه ميخواهد بدون حساب روزی ميدهد﴿۳۷﴾
هُنَالِكَ دَعَا زَكَرِيَّا رَبَّهُ ۖ قَالَ رَبِّ هَبْ لِي مِن لَّدُنكَ ذُرِّيَّةً طَيِّبَةً ۖ إِنَّكَ سَمِيعُ الدُّعَاءِ ﴿٣٨﴾
آنجا بود که ذكريا پروردگارش را دعا كرد (خواند) گفت پروردگارا برای من از جانب خودت نسلی پاك ببخش كه قطعاً تو شنونده دعا هستی ﴿۳۸﴾
فَنَادَتْهُ الْمَلَائِكَةُ وَهُوَ قَائِمٌ يُصَلِّي فِي الْمِحْرَابِ أَنَّ اللَّـهَ يُبَشِّرُكَ بِيَحْيَىٰ مُصَدِّقًا بِكَلِمَةٍ مِّنَ اللَّـهِ وَسَيِّدًا وَحَصُورًا وَنَبِيًّا مِّنَ الصَّالِحِينَ ﴿٣٩﴾
سپس ملائكه او را صدا كردند ودر حالیکه او در محراب به نماز ایستاده بود كه (ای ذکریا) خدا تو را به يحيی بشارت ميدهد تصديق كننده به كلمه ای از خدا وآقايی وپارسايی وپيامبری از شايستگان ﴿۳۹﴾
قَالَ رَبِّ أَنَّىٰ يَكُونُ لِي غُلَامٌ وَقَدْ بَلَغَنِيَ الْكِبَرُ وَامْرَأَتِي عَاقِرٌ ۖ قَالَ كَذَٰلِكَ اللَّـهُ يَفْعَلُ مَا يَشَاءُ﴿٤٠﴾
(ذکریا) گفت پروردگارا من چگونه می توانم صاحب پسری بشوم در حاليكه به من پيری رسيده و همسرم نازاست٫ گفت چنان است كه خدا آنچه را ميخواهد انجام میدهد﴿۴۰﴾
قَالَ رَبِّ اجْعَل لِّي آيَةً ۖ قَالَ آيَتُكَ أَلَّا تُكَلِّمَ النَّاسَ ثَلَاثَةَ أَيَّامٍ إِلَّا رَمْزًا ۗ وَاذْكُر رَّبَّكَ كَثِيرًا وَسَبِّحْ بِالْعَشِيِّ وَالْإِبْكَارِ ﴿٤١﴾
گفت پروردگار من٫ برای من آيه ای(نشانه ای) قرار بده گفت آيه (نشانه) تو آنست كه با مردم سه روز سخن نگويی مگر به رمز و پروردگارت را بسيار ياد كن واو را به شب و صبح تسبيح كن ﴿۴۱﴾
وَإِذْ قَالَتِ الْمَلَائِكَةُ يَا مَرْيَمُ إِنَّ اللَّـهَ اصْطَفَاكِ وَطَهَّرَكِ وَاصْطَفَاكِ عَلَىٰ نِسَاءِ الْعَالَمِينَ ﴿٤٢﴾
وقتی كه زنانی ازملائكه گفتند : ای مريم البته خدا تورا انتخاب کرد و تو را پاکیزه ساخت و تو را بر زنان جهان ها برگزيد ﴿۴۲﴾
يَا مَرْيَمُ اقْنُتِي لِرَبِّكِ وَاسْجُدِي وَارْكَعِي مَعَ الرَّاكِعِينَ ﴿٤٣﴾
ای مريم برای پروردگارت تواضع كن و سجده كن و با ركوع كنندگان ركوع كن ﴿۴۳﴾
ذَٰلِكَ مِنْ أَنبَاءِ الْغَيْبِ نُوحِيهِ إِلَيْكَ ۚ وَمَا كُنتَ لَدَيْهِمْ إِذْ يُلْقُونَ أَقْلَامَهُمْ أَيُّهُمْ يَكْفُلُ مَرْيَمَ وَمَا كُنتَ لَدَيْهِمْ إِذْ يَخْتَصِمُونَ ﴿٤٤﴾
اين از اخبار غيب است كه آن را به سوی تو وحی ميكنيم و تو پيش آنها نبودی وقتی كه قام هايشان را مي انداختند (قرعه کشی میکردند) كه كداميك از ايشان كفيل مريم باشند و كنارشان نبودی وقتی كه خصومت ميكردند﴿۴۴﴾
إِذْ قَالَتِ الْمَلَائِكَةُ يَا مَرْيَمُ إِنَّ اللَّـهَ يُبَشِّرُكِ بِكَلِمَةٍ مِّنْهُ اسْمُهُ الْمَسِيحُ عِيسَى ابْنُ مَرْيَمَ وَجِيهًا فِي الدُّنْيَا وَالْآخِرَةِ وَمِنَ الْمُقَرَّبِينَ ﴿٤٥﴾
وقتی كه ملائكه گفتند : ای مريم به يقين خدا تورا به كلمه ای از او بشارت ميدهد كه نامش مسيح عيسی پسر مريم که در دنيا و آخرت محترم است و از مقربين است ﴿۴۵﴾
وَيُكَلِّمُ النَّاسَ فِي الْمَهْدِ وَكَهْلًا وَمِنَ الصَّالِحِينَ ﴿٤٦﴾
و با مردم در گهواره ودر پيری سخن ميگويد و از شايستگان است ﴿۴۶﴾
قَالَتْ رَبِّ أَنَّىٰ يَكُونُ لِي وَلَدٌ وَلَمْ يَمْسَسْنِي بَشَرٌ ۖ قَالَ كَذَٰلِكِ اللَّـهُ يَخْلُقُ مَا يَشَاءُ ۚ إِذَا قَضَىٰ أَمْرًا فَإِنَّمَا يَقُولُ لَهُ كُن فَيَكُونُ ﴿٤٧﴾
گفت پروردگارا چگونه برای من فرزندی باشد در حاليكه بشری به من دست نزده٫ گفت به آنگونه خدا هر چه را بخواهد می آفريند٫ وقتی كه بخواهد كاری انجام شود فقط به او (آن کار) ميگويد كه بشو پس ميشود ﴿۴۷﴾
وَيُعَلِّمُهُ الْكِتَابَ وَالْحِكْمَةَ وَالتَّوْرَاةَ وَالْإِنجِيلَ ﴿٤٨﴾
و به او(عیسی) كتاب و حكمت و تورات و انجيل را آموخت ﴿۴۸﴾
وَرَسُولًا إِلَىٰ بَنِي إِسْرَائِيلَ أَنِّي قَدْ جِئْتُكُم بِآيَةٍ مِّن رَّبِّكُمْ ۖ أَنِّي أَخْلُقُ لَكُم مِّنَ الطِّينِ كَهَيْئَةِ الطَّيْرِ فَأَنفُخُ فِيهِ فَيَكُونُ طَيْرًا بِإِذْنِ اللَّـهِ ۖ وَأُبْرِئُ الْأَكْمَهَ وَالْأَبْرَصَ وَأُحْيِي الْمَوْتَىٰ بِإِذْنِ اللَّـهِ ۖ وَأُنَبِّئُكُم بِمَا تَأْكُلُونَ وَمَا تَدَّخِرُونَ فِي بُيُوتِكُمْ ۚ إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَآيَةً لَّكُمْ إِن كُنتُم مُّؤْمِنِينَ﴿٤٩﴾
و فرستاده ای به سوی بنی اسرائيل : كه مطمئناً برای شما آيه ای از جانب پروردگارتان آورده ام برای شما از گل مانند مجسمه پرنده خلق ميكنم سپس بر آن میدمم (فوت ميكنم) و با اجازه خدا پرنده ای ميشود و كور مادر زاد و پيس را خلاصی ميدهم و مردگان را با اجازه خدا زنده ميكنم و به شما خبر ميدهم آنچه را ميخوريد و آنچه را در خانه هايتان ذخیره میکنید بطور قطع در آن برای شما آيه ای (نشانه ای) است اگر باورمند هستيد ﴿۴۹﴾
وَمُصَدِّقًا لِّمَا بَيْنَ يَدَيَّ مِنَ التَّوْرَاةِ وَلِأُحِلَّ لَكُم بَعْضَ الَّذِي حُرِّمَ عَلَيْكُمْ ۚ وَجِئْتُكُم بِآيَةٍ مِّن رَّبِّكُمْ فَاتَّقُوا اللَّـهَ وَأَطِيعُونِ﴿٥٠﴾
و تصديق كننده ای به آنچه در حضور من است از تورات تا حلال كنم بعضي از آنچه را كه بر شما حرام شده بود و برای شما آيه ای از پروردگارتان آوردم پس حدود خدا را رعایت کنید و ازمن اطاعت كنيد ﴿۵۰﴾
إِنَّ اللَّـهَ رَبِّي وَرَبُّكُمْ فَاعْبُدُوهُ ۗ هَـٰذَا صِرَاطٌ مُّسْتَقِيمٌ﴿٥١﴾
قطعاً خدا پروردگار من و پروردگار شماست پس فقط او را پرستش كنيد اين همان راه راست است {پرستش خدای واحد همان راه راست است که ما همواره در نمازهایمان از خدا میخواهیم ما را به راه راست هدایت کن اهدِنَــــا الصِّرَاطَ المُستَقِيمَ } ﴿۵۱﴾
فَلَمَّا أَحَسَّ عِيسَىٰ مِنْهُمُ الْكُفْرَ قَالَ مَنْ أَنصَارِي إِلَى اللَّـهِ ۖ قَالَ الْحَوَارِيُّونَ نَحْنُ أَنصَارُ اللَّـهِ آمَنَّا بِاللَّـهِ وَاشْهَدْ بِأَنَّا مُسْلِمُونَ ﴿٥٢﴾
سپس وقتی عيسی از ايشان احساس كفر كرد گفت چه كسانی ياران من هستند به سوی خدا حواريون گفتند ما ياران خدا هستيم به خدا ايمان آورديم و شاهد باش كه ما مسلمان هستيم ﴿۵۲﴾
رَبَّنَا آمَنَّا بِمَا أَنزَلْتَ وَاتَّبَعْنَا الرَّسُولَ فَاكْتُبْنَا مَعَ الشَّاهِدِينَ ﴿٥٣﴾ پروردگارا ما به آنچه فرستادی ايمان آورديم و رسول را پيروی كرديم پس ما را با شاهدان (که شهادت بر توحید دادند) بنويس ﴿۵۳﴾
وَمَكَرُوا وَمَكَرَ اللَّـهُ ۖ وَاللَّـهُ خَيْرُ الْمَاكِرِينَ ﴿٥٤﴾
و تدبير كردند و خدا هم تدبير كرد و خدا بهترين تدبير كنندگان است ﴿۵۴﴾
إِذْ قَالَ اللَّـهُ يَا عِيسَىٰ إِنِّي مُتَوَفِّيكَ وَرَافِعُكَ إِلَيَّ وَمُطَهِّرُكَ مِنَ الَّذِينَ كَفَرُوا وَجَاعِلُ الَّذِينَ اتَّبَعُوكَ فَوْقَ الَّذِينَ كَفَرُوا إِلَىٰ يَوْمِ الْقِيَامَةِ ۖ ثُمَّ إِلَيَّ مَرْجِعُكُمْ فَأَحْكُمُ بَيْنَكُمْ فِيمَا كُنتُمْ فِيهِ تَخْتَلِفُونَ ﴿٥٥﴾
وقتی كه خدا گفت ای عيسی من تورا متوفی ميكنم (میمیرانم) وسپس تورا به سوی خودم بالا ميبرم و تورا از كسانيكه باور ندارند (کافرند) پاك ميكنم. و كسانی كه پيروی تو را كردند بالا تراز(کافران) تا روز قيامت قرار ميدهم پس بازگشت شما به سوی من است و من بين شما در آنچه كه شما در آن اختلاف ميكرديد حكم ميكنم ﴿۵۵﴾
فَأَمَّا الَّذِينَ كَفَرُوا فَأُعَذِّبُهُمْ عَذَابًا شَدِيدًا فِي الدُّنْيَا وَالْآخِرَةِ وَمَا لَهُم مِّن نَّاصِرِينَ﴿٥٦﴾
و اما كسانيكه باور نكردند پس به عذابی شديد در دنيا وآخرت عذابشان ميكنم و برای آنها ياورانی نيست ﴿۵۶﴾
وَأَمَّا الَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ فَيُوَفِّيهِمْ أُجُورَهُمْ ۗ وَاللَّـهُ لَا يُحِبُّ الظَّالِمِينَ ﴿٥٧﴾
و اما كسانيكه باور كردند(ایمان آوردند) و عمل صالح كردند پس به آنها پاداش شان را تمام دهد و خدا ستمكاران را دوست ندارد ﴿۵۷﴾
ذَٰلِكَ نَتْلُوهُ عَلَيْكَ مِنَ الْآيَاتِ وَالذِّكْرِ الْحَكِيمِ﴿٥٨﴾
آن را برای تو ميخوانيم از آيات و ذكر حكيم ﴿۵۸﴾
إِنَّ مَثَلَ عِيسَىٰ عِندَ اللَّـهِ كَمَثَلِ آدَمَ ۖ خَلَقَهُ مِن تُرَابٍ ثُمَّ قَالَ لَهُ كُن فَيَكُونُ﴿٥٩﴾
بطور قطع مثل عيسی نزد خدا مانند آدم است که او را از خاك آفريد سپس به او گفت بشو پس شد ﴿۵۹﴾
الْحَقُّ مِن رَّبِّكَ فَلَا تَكُن مِّنَ الْمُمْتَرِينَ﴿٦٠﴾
حق از پروردگار توست پس از شك كنندگان نباش ﴿۶۰﴾
فَمَنْ حَاجَّكَ فِيهِ مِن بَعْدِ مَا جَاءَكَ مِنَ الْعِلْمِ فَقُلْ تَعَالَوْا نَدْعُ أَبْنَاءَنَا وَأَبْنَاءَكُمْ وَنِسَاءَنَا وَنِسَاءَكُمْ وَأَنفُسَنَا وَأَنفُسَكُمْ ثُمَّ نَبْتَهِلْ فَنَجْعَل لَّعْنَتَ اللَّـهِ عَلَى الْكَاذِبِينَ﴿٦١﴾
و آنكس که با تو در آن خصومت (دشمنی) كند بعد آنچه از دانش برای تو آمد پس بگو بيائيد بخوانيم فرزندان ما و فرزندان شما را و زنان ما و زنان شما را و نفوس ما و نفوس شما را سپس به درگاه خدا تضرع كنيم سپس لعنت خدا را بر دروغ گويان قرار دهيم ﴿۶۱﴾
إِنَّ هَـٰذَا لَهُوَ الْقَصَصُ الْحَقُّ ۚ وَمَا مِنْ إِلَـٰهٍ إِلَّا اللَّـهُ ۚ وَإِنَّ اللَّـهَ لَهُوَ الْعَزِيزُ الْحَكِيمُ ﴿٦٢﴾
به يقين اين همان داستان های حقیقی است و خدايی بجز خدا نيست و قطعاً خداهمان نيرومند حكيم است ﴿۶۲﴾
فَإِن تَوَلَّوْا فَإِنَّ اللَّـهَ عَلِيمٌ بِالْمُفْسِدِينَ﴿٦٣﴾
پس اگر روی برتافتند پس به يقين خدا نسبت به مفسدان داناست ﴿۶۳﴾
قُلْ يَا أَهْلَ الْكِتَابِ تَعَالَوْا إِلَىٰ كَلِمَةٍ سَوَاءٍ بَيْنَنَا وَبَيْنَكُمْ أَلَّا نَعْبُدَ إِلَّا اللَّـهَ وَلَا نُشْرِكَ بِهِ شَيْئًا وَلَا يَتَّخِذَ بَعْضُنَا بَعْضًا أَرْبَابًا مِّن دُونِ اللَّـهِ ۚ فَإِن تَوَلَّوْا فَقُولُوا اشْهَدُوا بِأَنَّا مُسْلِمُونَ ﴿٦٤﴾
بگو ای اهل كناب بیائید به طرف كلمه ای كه بين ما و بين شما يكسان است كه غير از خدا كسی را نپرستيم و با او كسی را شريك نكنيم و بعضی از ما بعضی ديگر را بعنوان اربابانی غير از خدا نگيريم (زیر بار فرمان اربابی غیر از خدا نباشیم) پس اگر رويی گرداندند پس بگوييد شاهد باشيد كه ما مسلمان هستيم ﴿۶۴﴾
يَا أَهْلَ الْكِتَابِ لِمَ تُحَاجُّونَ فِي إِبْرَاهِيمَ وَمَا أُنزِلَتِ التَّوْرَاةُ وَالْإِنجِيلُ إِلَّا مِن بَعْدِهِ ۚ أَفَلَا تَعْقِلُونَ﴿٦٥﴾
ای اهل كتاب چرا در باره ابراهيم مخاصمه ميكنيد در حاليكه تورات و انجيل فرستاده نشده مگر بعد از او ، آيا با عقل درك نميكنيد ﴿۶۵﴾
هَا أَنتُمْ هَـٰؤُلَاءِ حَاجَجْتُمْ فِيمَا لَكُم بِهِ عِلْمٌ فَلِمَ تُحَاجُّونَ فِيمَا لَيْسَ لَكُم بِهِ عِلْمٌ ۚ وَاللَّـهُ يَعْلَمُ وَأَنتُمْ لَا تَعْلَمُونَ﴿٦٦﴾
اكنون اين حال و روز شماست آيا شما در باره چیزی مخاصمه ميكنيد که به آن علم ندارید؟ پس چرا مخاصمه ميكنيد در آنچه دانشی به آن نداريد و خدا ميداند و شما نميدانيد ﴿۶۶﴾
مَا كَانَ إِبْرَاهِيمُ يَهُودِيًّا وَلَا نَصْرَانِيًّا وَلَـٰكِن كَانَ حَنِيفًا مُّسْلِمًا وَمَا كَانَ مِنَ الْمُشْرِكِينَ ﴿٦٧﴾
ابراهيم يهودی و نصرانی نبوده وليكن يكتا پرستی مسلمان بود و از مشركان نبود ﴿۶۷﴾
إِنَّ أَوْلَى النَّاسِ بِإِبْرَاهِيمَ لَلَّذِينَ اتَّبَعُوهُ وَهَـٰذَا النَّبِيُّ وَالَّذِينَ آمَنُوا ۗوَاللَّـهُ وَلِيُّ الْمُؤْمِنِينَ ﴿٦٨﴾
به يقين نزديكترين مردم به ابراهيم كساني هستند كه اورا پيروی كردند و اين پيامبر( محمد ) و كسانيكه باور كردند(مومنان) و خدا سرپرست باور مندان (مومنان) است ﴿۶۸﴾
وَدَّت طَّائِفَةٌ مِّنْ أَهْلِ الْكِتَابِ لَوْ يُضِلُّونَكُمْ وَمَا يُضِلُّونَ إِلَّا أَنفُسَهُمْ وَمَا يَشْعُرُونَ ﴿٦٩﴾
طايفه ای از اهل كتاب دوست داشتند كه ای كاش شمار را گمراه ميكردند و گمراه نميكنند مگر خودشان را ولی درك نميكنند ﴿۶۹﴾
يَا أَهْلَ الْكِتَابِ لِمَ تَكْفُرُونَ بِآيَاتِ اللَّـهِ وَأَنتُمْ تَشْهَدُونَ ﴿٧٠﴾
ای اهل كتاب چرا آيات خدا را باور نميكنيد در حاليكه شما شاهد هستيد ﴿۷۰﴾
يَا أَهْلَ الْكِتَابِ لِمَ تَلْبِسُونَ الْحَقَّ بِالْبَاطِلِ وَتَكْتُمُونَ الْحَقَّ وَأَنتُمْ تَعْلَمُونَ ﴿٧١﴾
ای اهل كتاب چرا حق را با لباس باطل می پوشانيد و حق را كتمان ميكنيد و در حالیکه شما مي دانيد(حقیقت چیست)﴿۷۱﴾
وَقَالَت طَّائِفَةٌ مِّنْ أَهْلِ الْكِتَابِ آمِنُوا بِالَّذِي أُنزِلَ عَلَى الَّذِينَ آمَنُوا وَجْهَ النَّهَارِ وَاكْفُرُوا آخِرَهُ لَعَلَّهُمْ يَرْجِعُونَ﴿٧٢﴾
و طايفه ای از اهل كتاب گفتند ایمان آورید به آنچه فرستاده شد بر كسانيكه ایمان آوردند ابتدا ي روز و انکارش کنید آخر آن (روز) شايد آنها (مومنان از باورشان) بازگردند ﴿۷۲﴾
وَلَا تُؤْمِنُوا إِلَّا لِمَن تَبِعَ دِينَكُمْ قُلْ إِنَّ الْهُدَىٰ هُدَى اللَّـهِ أَن يُؤْتَىٰ أَحَدٌ مِّثْلَ مَا أُوتِيتُمْ أَوْ يُحَاجُّوكُمْ عِندَ رَبِّكُمْ ۗ قُلْ إِنَّ الْفَضْلَ بِيَدِ اللَّـهِ يُؤْتِيهِ مَن يَشَاءُ ۗ وَاللَّـهُ وَاسِعٌ عَلِيمٌ ﴿٧٣﴾
و ایمان نیاورید مگر برای آنكس كه دين شما را پيروی كرد بگو به يقين هدايت(حقیقی) ، هدايت خداست كه به يكنفر داده می شود مانند آنچه به شما داده شد. ، يا با شما نزد پروردگارتان مخاصمه ميكنند؟. بگو قطعاً فزونی بدست خداست آن را به هر کس كه ميخواهد ميدهد و خدا وسعت دهنده داناست ﴿۷۳﴾
يَخْتَصُّ بِرَحْمَتِهِ مَن يَشَاءُ ۗ وَاللَّـهُ ذُو الْفَضْلِ الْعَظِيمِ ﴿٧٤﴾
اختصاص ميدهد رحمتش را بر آنكس كه ميخواهد و خدا صاحب فزونی بزرگ است ﴿۷۴﴾
وَمِنْ أَهْلِ الْكِتَابِ مَنْ إِن تَأْمَنْهُ بِقِنطَارٍ يُؤَدِّهِ إِلَيْكَ وَمِنْهُم مَّنْ إِن تَأْمَنْهُ بِدِينَارٍ لَّا يُؤَدِّهِ إِلَيْكَ إِلَّا مَا دُمْتَ عَلَيْهِ قَائِمًا ۗ ذَٰلِكَ بِأَنَّهُمْ قَالُوا لَيْسَ عَلَيْنَا فِي الْأُمِّيِّينَ سَبِيلٌ وَيَقُولُونَ عَلَى اللَّـهِ الْكَذِبَ وَهُمْ يَعْلَمُونَ ﴿٧٥﴾
و از اهل كتاب كسی است كه اگر مالی فراوان را به او امانت بدهيی به تو باز ميگرداندش و از آنها کسی است اگر به او امانت بسپاری ديناری را به تو باز نميگرداند مگر آنكه هميشه بر او ايستاده باشي(مراقبش باشی) اين به آن جهت است كه ايشان گفتند كه در مردم عوام برای ما راهی نيست و نسبت بر خدا دروغ را ميگويند (حرفهای دروغ را به خدا نسبت میدهند) و در حاليكه ايشان ميدانند ﴿۷۵﴾
بَلَىٰ مَنْ أَوْفَىٰ بِعَهْدِهِ وَاتَّقَىٰ فَإِنَّ اللَّـهَ يُحِبُّ الْمُتَّقِينَ﴿٧٦﴾
بلكه هر كس كه به عهد خود وفا كند و پرهيز كاری كند ، پس قطعاً خدا پرهيزكاران را دوست دارد ﴿۷۶﴾
إِنَّ الَّذِينَ يَشْتَرُونَ بِعَهْدِ اللَّـهِ وَأَيْمَانِهِمْ ثَمَنًا قَلِيلًا أُولَـٰئِكَ لَا خَلَاقَ لَهُمْ فِي الْآخِرَةِ وَلَا يُكَلِّمُهُمُ اللَّـهُ وَلَا يَنظُرُ إِلَيْهِمْ يَوْمَ الْقِيَامَةِ وَلَا يُزَكِّيهِمْ وَلَهُمْ عَذَابٌ أَلِيمٌ﴿٧٧﴾
به يقين كسانی كه عهد خدا و باورشان را به قيمتی كم ميفروشند آنان كسانی هستند كه در آخرت بهره ای برايشان نيست و خدا با آنان سخن نگويد و در روز قيامت بطرف آنان نظر(توجه) نكند و پاكشان نسازد و برای ايشان عذابی دردناك است ﴿۷۷﴾
وَإِنَّ مِنْهُمْ لَفَرِيقًا يَلْوُونَ أَلْسِنَتَهُم بِالْكِتَابِ لِتَحْسَبُوهُ مِنَ الْكِتَابِ وَمَا هُوَ مِنَ الْكِتَابِ وَيَقُولُونَ هُوَ مِنْ عِندِ اللَّـهِ وَمَا هُوَ مِنْ عِندِ اللَّـهِ وَيَقُولُونَ عَلَى اللَّـهِ الْكَذِبَ وَهُمْ يَعْلَمُونَ ﴿٧٨﴾
و قطعاً از آنها گروهی هستند كه زبانهايشان را به كتاب ميگردانند كه تا حساب كنی كه از كتاب است در حاليكه از كتاب نيست و ميگويند آن از نزد خداست در حاليكه از نزد خدا نيست و بر خدا دروغ را ميگويند و در حالیکه آنها ميدانند ( حقیقت چیست اما انکارش میکنند) ﴿۷۸﴾
مَا كَانَ لِبَشَرٍ أَن يُؤْتِيَهُ اللَّـهُ الْكِتَابَ وَالْحُكْمَ وَالنُّبُوَّةَ ثُمَّ يَقُولَ لِلنَّاسِ كُونُوا عِبَادًا لِّي مِن دُونِ اللَّـهِ وَلَـٰكِن كُونُوا رَبَّانِيِّينَ بِمَا كُنتُمْ تُعَلِّمُونَ الْكِتَابَ وَبِمَا كُنتُمْ تَدْرُسُونَ ﴿٧٩﴾
شايسته هيچ بشری نيست كه وقتی خدا به او كتاب و حكم و نبوت را ميدهد به مردم بگويد غير از خدا بندگانی برای من باشيد و ليكن (آنها می گویند) خدا پرستاني باشيد به آنچه كتاب را ياد ميگيريد و به آنچه درس ميخوانيد .﴿۷۹﴾
وَلَا يَأْمُرَكُمْ أَن تَتَّخِذُوا الْمَلَائِكَةَ وَالنَّبِيِّينَ أَرْبَابًا ۗ أَيَأْمُرُكُم بِالْكُفْرِ بَعْدَ إِذْ أَنتُم مُّسْلِمُونَ ﴿٨٠﴾
و(خدا) به شما فرمان نميدهد كه ملائكه و پيامبران را بعنوان اربابانی برای خود بگيريد ، آيا (خدا) شما را به ناباوری(کفر) دستور ميدهد؟ بعد از انكه شما مسلمان شديد (مسلمان آزاد است و بندگی و برده گی اربابی غیر از خدا رب العالمین را نمیکند ) . ﴿۸۰﴾
وَإِذْ أَخَذَ اللَّـهُ مِيثَاقَ النَّبِيِّينَ لَمَا آتَيْتُكُم مِّن كِتَابٍ وَحِكْمَةٍ ثُمَّ جَاءَكُمْ رَسُولٌ مُّصَدِّقٌ لِّمَا مَعَكُمْ لَتُؤْمِنُنَّ بِهِ وَلَتَنصُرُنَّهُ ۚ قَالَ أَأَقْرَرْتُمْ وَأَخَذْتُمْ عَلَىٰ ذَٰلِكُمْ إِصْرِي ۖ قَالُوا أَقْرَرْنَا ۚ قَالَ فَاشْهَدُوا وَأَنَا مَعَكُم مِّنَ الشَّاهِدِينَ﴿٨١﴾
و وقتی كه خدا پيمان پيامبران را گرفت بدلیل آنچه برای شما از كتاب و حكمت آمد سپس برای شما رسولی آمد كه تصديق كننده است به آنچه با شماست كه به او ايمان بياوريد و ياريش كنيد ، گفت آيا اقرار كرديد و بر آن پيمان من را گرفتيد ، گفتند اقرار كرديم ، گفت : پس شاهد باشيد و من با شما از شاهدان هستم ﴿۸۱﴾
فَمَن تَوَلَّىٰ بَعْدَ ذَٰلِكَ فَأُولَـٰئِكَ هُمُ الْفَاسِقُونَ ﴿٨٢﴾
و آنكس كه بعد از آن رو برگرداند ، پس آنها نا فرمان هستند ﴿۸۲﴾
أَفَغَيْرَ دِينِ اللَّـهِ يَبْغُونَ وَلَهُ أَسْلَمَ مَن فِي السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ طَوْعًا وَكَرْهًا وَإِلَيْهِ يُرْجَعُونَ﴿٨٣﴾
آيا غير دين خدا را ميخواهند و برای او تسليم گرديده آنكس كه در آسمانها و زمين است خواسته و ناخواسته و به سوی او بازگردانده ميشوند ﴿۸۳﴾
قُلْ آمَنَّا بِاللَّـهِ وَمَا أُنزِلَ عَلَيْنَا وَمَا أُنزِلَ عَلَىٰ إِبْرَاهِيمَ وَإِسْمَاعِيلَ وَإِسْحَاقَ وَيَعْقُوبَ وَالْأَسْبَاطِ وَمَا أُوتِيَ مُوسَىٰ وَعِيسَىٰ وَالنَّبِيُّونَ مِن رَّبِّهِمْ لَا نُفَرِّقُ بَيْنَ أَحَدٍ مِّنْهُمْ وَنَحْنُ لَهُ مُسْلِمُونَ ﴿٨٤﴾
بگو ايمان آورديم به خدا و آنچه نازل شد بر ما و آنچه نازل شد بر ابراهيم و اسمائيل و اسحاق و يعقوب و الاسباط و آنچه داده شد به موسی و عيسی و پيامبران از جانب پروردگارشان هيچ فرقی بين هيچيك از آنها نيست و ما برآن (دیدگاه) مسلمانان هستيم .﴿۸۴﴾
وَمَن يَبْتَغِ غَيْرَ الْإِسْلَامِ دِينًا فَلَن يُقْبَلَ مِنْهُ وَهُوَ فِي الْآخِرَةِ مِنَ الْخَاسِرِينَ﴿٨٥﴾
و آنكس كه غير از اسلام ديني را بخواهد ، پس هرگز قبول از او نشود(چون تمام پیامبران در قرآن مسلمان هستند و اسلام را تبلیغ میکردند) و او در آخرت از زيان كنندگان است .﴿۸۵﴾
كَيْفَ يَهْدِي اللَّـهُ قَوْمًا كَفَرُوا بَعْدَ إِيمَانِهِمْ وَشَهِدُوا أَنَّ الرَّسُولَ حَقٌّ وَجَاءَهُمُ الْبَيِّنَاتُ ۚ وَاللَّـهُ لَا يَهْدِي الْقَوْمَ الظَّالِمِينَ﴿٨٦﴾
چگونه خدا قومی را که بعد از ايمانشان ناباور (کافر) شدند هدايت كند و شهادت دادند كه قطعاً رسول حق است و برای آنها روشنگريی ها آمد و خدا قوم ستمگران را هدايت نميكند .﴿۸۶﴾
أُولَـٰئِكَ جَزَاؤُهُمْ أَنَّ عَلَيْهِمْ لَعْنَةَ اللَّـهِ وَالْمَلَائِكَةِ وَالنَّاسِ أَجْمَعِينَ ﴿٨٧﴾
آنان کسانی هستند که پاداش آنها آنست كه لعنت خدا و ملائكه و مردم همگی بر ايشان است ﴿۸۷﴾
خَالِدِينَ فِيهَا لَا يُخَفَّفُ عَنْهُمُ الْعَذَابُ وَلَا هُمْ يُنظَرُونَ﴿٨٨﴾
همگی در آن اقامت میگزینند از آنها عذاب تخفيف داده نشود و به آنها مهلت داده نشود .﴿۸۸﴾
إِلَّا الَّذِينَ تَابُوا مِن بَعْدِ ذَٰلِكَ وَأَصْلَحُوا فَإِنَّ اللَّـهَ غَفُورٌ رَّحِيمٌ﴿٨٩﴾
مگر كسانيكه بعد از آن توبه كردند و اصلاح كردند ، پس قطعاً خدا آمرزنده مهربان است﴿۸۹﴾
إِنَّ الَّذِينَ كَفَرُوا بَعْدَ إِيمَانِهِمْ ثُمَّ ازْدَادُوا كُفْرًا لَّن تُقْبَلَ تَوْبَتُهُمْ وَأُولَـٰئِكَ هُمُ الضَّالُّونَ ﴿٩٠﴾
به يقين كسانيكه بعد از باورشان (ایمانشان) ناباور(کافر) شدند سپس بر انكارشان (کفرشان) افزودند هرگز ازآنها توبه هایشان قبول نشود و آنان گمراهان هستند .﴿۹۰﴾
إِنَّ الَّذِينَ كَفَرُوا وَمَاتُوا وَهُمْ كُفَّارٌ فَلَن يُقْبَلَ مِنْ أَحَدِهِم مِّلْءُ الْأَرْضِ ذَهَبًا وَلَوِ افْتَدَىٰ بِهِ ۗ أُولَـٰئِكَ لَهُمْ عَذَابٌ أَلِيمٌ وَمَا لَهُم مِّن نَّاصِرِينَ ﴿٩١﴾
قطعاً كسانيكه باور نكردند (ایمان نیاوردند) و مردند در حاليكه ناباور (کافر) بودند٫ پس از هيچيك ازآنها هرگز قبول نشود به اندازۀ پهناوری زمين پر از طلا ، واگرچه بخواهند كه آن را عوض دهند. آنان هستند كه برای آنها عذابی دردناك است و برايشان ياورانيی نيست.﴿۹۱﴾
لَن تَنَالُوا الْبِرَّ حَتَّىٰ تُنفِقُوا مِمَّا تُحِبُّونَ ۚ وَمَا تُنفِقُوا مِن شَيْءٍ فَإِنَّ اللَّـهَ بِهِ عَلِيمٌ ﴿٩٢﴾
هرگز به نيكی نميرسيد تا وقتي كه از آنچه دوست داريد خرج كنيد(انفاق کنید) و آنچه خرج ميكنيد (انفاق می کنید) از چيزی حتماً خدا آنرا ميداند .﴿۹۲﴾
كُلُّ الطَّعَامِ كَانَ حِلًّا لِّبَنِي إِسْرَائِيلَ إِلَّا مَا حَرَّمَ إِسْرَائِيلُ عَلَىٰ نَفْسِهِ مِن قَبْلِ أَن تُنَزَّلَ التَّوْرَاةُ ۗ قُلْ فَأْتُوا بِالتَّوْرَاةِ فَاتْلُوهَا إِن كُنتُمْ صَادِقِينَ ﴿٩٣﴾
همه غذاها برای بنی اسرائيل حلال بود مگر آنچه را اسرائيل بر خودش حرام كرد قبل از آنكه تورات نازل شود ، بگو پس تورات را بياوريد و بخوانيدش اگر شما راست ميگوييد .﴿۹۳﴾
فَمَنِ افْتَرَىٰ عَلَى اللَّـهِ الْكَذِبَ مِن بَعْدِ ذَٰلِكَ فَأُولَـٰئِكَ هُمُ الظَّالِمُونَ ﴿٩٤﴾
پس هر كس پس از آن بر خدا دروغی را ببندد ، پس آنها ستمكاران هستند ﴿۹۴﴾
قُلْ صَدَقَ اللَّـهُ ۗ فَاتَّبِعُوا مِلَّةَ إِبْرَاهِيمَ حَنِيفًا وَمَا كَانَ مِنَ الْمُشْرِكِينَ ﴿٩٥﴾
بگو خدا راست گفت ، و آيين ابراهيم ،يكنا پرست را پيروی كنيد واو از مشركان نبود .﴿۹۵﴾
إِنَّ أَوَّلَ بَيْتٍ وُضِعَ لِلنَّاسِ لَلَّذِي بِبَكَّةَ مُبَارَكًا وَهُدًى لِّلْعَالَمِينَ﴿٩٦﴾
قطعاً اولين خانه ای كه برای مردم درست شد همان بکه یا مكه مبارك است و هدايتی براي جهان ها ﴿۹۶﴾
فِيهِ آيَاتٌ بَيِّنَاتٌ مَّقَامُ إِبْرَاهِيمَ ۖ وَمَن دَخَلَهُ كَانَ آمِنًا ۗ وَلِلَّـهِ عَلَى النَّاسِ حِجُّ الْبَيْتِ مَنِ اسْتَطَاعَ إِلَيْهِ سَبِيلًا ۚ وَمَن كَفَرَ فَإِنَّ اللَّـهَ غَنِيٌّ عَنِ الْعَالَمِينَ﴿٩٧﴾
در آن آيات روشن است مقام ابراهيم و آنكس كه داخل آن شود باید در امنيت باشد و حج خانه بر مردم برای خداست هر كس كه بتواند بسوی آن برود و هر كس انكار كند (کافر شود) پس البته خدا از جهان ها بی نياز است ﴿۹۷﴾
قُلْ يَا أَهْلَ الْكِتَابِ لِمَ تَكْفُرُونَ بِآيَاتِ اللَّـهِ وَاللَّـهُ شَهِيدٌ عَلَىٰ مَا تَعْمَلُونَ﴿٩٨﴾
بگو ای اهل كتاب چرا آيات خدا را انكار ميكنيد و خدا بر آنچه ميكنيد شاهد است .﴿۹۸﴾
قُلْ يَا أَهْلَ الْكِتَابِ لِمَ تَصُدُّونَ عَن سَبِيلِ اللَّـهِ مَنْ آمَنَ تَبْغُونَهَا عِوَجًا وَأَنتُمْ شُهَدَاءُ ۗ وَمَا اللَّـهُ بِغَافِلٍ عَمَّا تَعْمَلُونَ﴿٩٩﴾
بگو ای اهل كتاب چرا از راه خدا ممانعت ميكنيد ٫ كسی را كه آن را باور كرده است و ميخواهيد منحرفش كنيد؟ در حاليكه شما شاهد هستيد و خدا از آنچه ميكنيد غافل نيست .﴿۹۹﴾
يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا إِن تُطِيعُوا فَرِيقًا مِّنَ الَّذِينَ أُوتُوا الْكِتَابَ يَرُدُّوكُم بَعْدَ إِيمَانِكُمْ كَافِرِينَ ﴿١٠٠﴾
ای كسانيكه باور داريد (ایمان دارید) اگر گروهی از كسانی را كه كتاب به ايشان داده شد اطاعت كنيد شما را بعد از باورتان به نا باوری برميگردانند.﴿۱۰۰﴾
وَكَيْفَ تَكْفُرُونَ وَأَنتُمْ تُتْلَىٰ عَلَيْكُمْ آيَاتُ اللَّـهِ وَفِيكُمْ رَسُولُهُ ۗوَمَن يَعْتَصِم بِاللَّـهِ فَقَدْ هُدِيَ إِلَىٰ صِرَاطٍ مُّسْتَقِيمٍ ﴿١٠١﴾
وچگونه انكار می كنيد ودر حاليكه آيات خدا بر شما خوانده ميشود و رسولش در ميان شماست وهر كس به خدا پناهنده شود پس قطعاً به راه راست هدايت شده ﴿۱۰۱﴾
يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا اتَّقُوا اللَّـهَ حَقَّ تُقَاتِهِ وَلَا تَمُوتُنَّ إِلَّا وَأَنتُم مُّسْلِمُونَ﴿١٠٢﴾
اي كسانيكه باور كرده ايد حدود خدا را رعایت کنید حق رعايت کردنش ونميريد مگر آنکه مسلمانان باشيد ﴿۱۰۲﴾
وَاعْتَصِمُوا بِحَبْلِ اللَّـهِ جَمِيعًا وَلَا تَفَرَّقُوا ۚ وَاذْكُرُوا نِعْمَتَ اللَّـهِ عَلَيْكُمْ إِذْ كُنتُمْ أَعْدَاءً فَأَلَّفَ بَيْنَ قُلُوبِكُمْ فَأَصْبَحْتُم بِنِعْمَتِهِ إِخْوَانًا وَكُنتُمْ عَلَىٰ شَفَا حُفْرَةٍ مِّنَ النَّارِ فَأَنقَذَكُم مِّنْهَا ۗكَذَٰلِكَ يُبَيِّنُ اللَّـهُ لَكُمْ آيَاتِهِ لَعَلَّكُمْ تَهْتَدُونَ ﴿١٠٣﴾
و همگی ريسمان خدا را نگهداريد ومتفرق نشويد وياد كنيد نعمت خدا را بر شما وقتی كه دشمن يكديگر بوديد پس ميان قلبهای شما محبت افكند و صبح کردید به نعمت او در حالیکه برادران هم بودید و بر لبه گودالی از آتش بوديد سپس شما را از آن نجات داد آنگونه خدا آياتش را براي شما بيان ميكند شايد شما هدايت يابيد ﴿۱۰۳﴾
وَلْتَكُن مِّنكُمْ أُمَّةٌ يَدْعُونَ إِلَى الْخَيْرِ وَيَأْمُرُونَ بِالْمَعْرُوفِ وَيَنْهَوْنَ عَنِ الْمُنكَرِ ۚ وَأُولَـٰئِكَ هُمُ الْمُفْلِحُونَ ﴿١٠٤﴾
بايد از شما امتی باشد كه بسوی خوبی می خوانند و به كارهای شايسته امر ميكنند و از كارهای ناپسند باز ميدارند آنها رستگاران هستند ﴿۱۰۴﴾
وَلَا تَكُونُوا كَالَّذِينَ تَفَرَّقُوا وَاخْتَلَفُوا مِن بَعْدِ مَا جَاءَهُمُ الْبَيِّنَاتُ ۚ وَأُولَـٰئِكَ لَهُمْ عَذَابٌ عَظِيمٌ﴿١٠٥﴾
مانند كسانی نباشيد كه متفرق شدند واختلاف كردند بعد از آنچه از روشنگريها برایشان آمد و برای آنان عذابی بزرگ است ﴿۱۰۵﴾
يَوْمَ تَبْيَضُّ وُجُوهٌ وَتَسْوَدُّ وُجُوهٌ ۚ فَأَمَّا الَّذِينَ اسْوَدَّتْ وُجُوهُهُمْ أَكَفَرْتُم بَعْدَ إِيمَانِكُمْ فَذُوقُوا الْعَذَابَ بِمَا كُنتُمْ تَكْفُرُونَ﴿١٠٦﴾
روزی كه صورتهايی سفيد شود و صورتهايی سياه گردد اما كسانيكه صورتهايشان سياه گرديده آيا انكار كرديد (کافر شدید) بعد از باورتان (ایمانتان) پس بچشيد عذاب را بدلیل آنچه انكار ميكرديد ﴿۱۰۶﴾
وَأَمَّا الَّذِينَ ابْيَضَّتْ وُجُوهُهُمْ فَفِي رَحْمَةِ اللَّـهِ هُمْ فِيهَا خَالِدُونَ﴿١٠٧﴾
اما كسانيكه صورتهايشان سفيد شده پس در رحمت خدا هستند كه در ان جایگزین هستند ﴿۱۰۷﴾
تِلْكَ آيَاتُ اللَّـهِ نَتْلُوهَا عَلَيْكَ بِالْحَقِّ ۗوَمَا اللَّـهُ يُرِيدُ ظُلْمًا لِّلْعَالَمِينَ ﴿١٠٨﴾
آن آيات خدا ست كه براي تو به حق مي خوانيمش و خدا ظلمی را برای جهان ها نمی خواهد﴿۱۰۸﴾
وَلِلَّـهِ مَا فِي السَّمَاوَاتِ وَمَا فِي الْأَرْضِ ۚ وَإِلَى اللَّـهِ تُرْجَعُ الْأُمُورُ﴿١٠٩﴾
و آنچه در آسمانها وآنچه در زمين است برای خداست و كارها بسوی خدا باز گردانيده شود ﴿۱۰۹﴾
كُنتُمْ خَيْرَ أُمَّةٍ أُخْرِجَتْ لِلنَّاسِ تَأْمُرُونَ بِالْمَعْرُوفِ وَتَنْهَوْنَ عَنِ الْمُنكَرِ وَتُؤْمِنُونَ بِاللَّـهِ ۗ وَلَوْ آمَنَ أَهْلُ الْكِتَابِ لَكَانَ خَيْرًا لَّهُم ۚ مِّنْهُمُ الْمُؤْمِنُونَ وَأَكْثَرُهُمُ الْفَاسِقُونَ ﴿١١٠﴾
شما امت خوبی بوديد كه برای مردم بيرون آورده شديد كه به كارهای شايسته امر می كنيد و از كارهای ناپسند باز ميداريد و خدا را باور ميكنيد واگر اهل كتاب باور ميكردند برای آنها خوب بود ازآنها كسانی هستند كه باور دارند وبيشتر آنها نافرمان هستند ﴿۱۱۰﴾
لَن يَضُرُّوكُمْ إِلَّا أَذًى ۖ وَإِن يُقَاتِلُوكُمْ يُوَلُّوكُمُ الْأَدْبَارَ ثُمَّ لَا يُنصَرُونَ﴿١١١﴾
هرگز به شما ضرری نمی رسانند مگر اذيتی واگر با شما بجنگند پشت ها يشان را بر شما بر می گردانند سپس ياری نشوند ﴿۱۱۱﴾
ضُرِبَتْ عَلَيْهِمُ الذِّلَّةُ أَيْنَ مَا ثُقِفُوا إِلَّا بِحَبْلٍ مِّنَ اللَّـهِ وَحَبْلٍ مِّنَ النَّاسِ وَبَاءُوا بِغَضَبٍ مِّنَ اللَّـهِ وَضُرِبَتْ عَلَيْهِمُ الْمَسْكَنَةُ ۚ ذَٰلِكَ بِأَنَّهُمْ كَانُوا يَكْفُرُونَ بِآيَاتِ اللَّـهِ وَيَقْتُلُونَ الْأَنبِيَاءَ بِغَيْرِ حَقٍّ ۚ ذَٰلِكَ بِمَا عَصَوا وَّكَانُوا يَعْتَدُونَ ﴿١١٢﴾
بر آنها خواری زده شد هر كجا يافت شوند مگر به عهد و پیمانی از خدا وعهد و پیمانی از مردم (بپیونندند) و به خشمی از خدا باز گشتند و بر آنها ذلت وخواری زده شد آن بدان جهت بود كه آنها آيات خدا را باور نمی كردند و پيامبران را به ناحق می كشتند وآن (کار) به خاطر آن بود كه عصيان كردند و تجاوز مي كردند ﴿۱۱۲﴾
لَيْسُوا سَوَاءً ۗ مِّنْ أَهْلِ الْكِتَابِ أُمَّةٌ قَائِمَةٌ يَتْلُونَ آيَاتِ اللَّـهِ آنَاءَ اللَّيْلِ وَهُمْ يَسْجُدُونَ﴿١١٣﴾
مساوی نيستند . از اهل كتاب امتی است قيام كرده كه آيات خدا را هنگام شب مي خوانند وآنها سجده ميكنند ﴿۱۱۳﴾
يُؤْمِنُونَ بِاللَّـهِ وَالْيَوْمِ الْآخِرِ وَيَأْمُرُونَ بِالْمَعْرُوفِ وَيَنْهَوْنَ عَنِ الْمُنكَرِ وَيُسَارِعُونَ فِي الْخَيْرَاتِ وَأُولَـٰئِكَ مِنَ الصَّالِحِينَ ﴿١١٤﴾
خدا را و روز آخر را باور مي كنند و به خوبی امر می كنند و از ناشایست باز ميدارند و در خوبيها می شتابند وآنها از شايسته ها هستند ﴿۱۱۴﴾
وَمَا يَفْعَلُوا مِنْ خَيْرٍ فَلَن يُكْفَرُوهُ ۗ وَاللَّـهُ عَلِيمٌ بِالْمُتَّقِينَ ﴿١١٥﴾
آنچه از خوبي ميكنند پس هرگز آن را انكار نكنند و خدا به رعايت كنندگان داناست﴿۱۱۵﴾
إِنَّ الَّذِينَ كَفَرُوا لَن تُغْنِيَ عَنْهُمْ أَمْوَالُهُمْ وَلَا أَوْلَادُهُم مِّنَ اللَّـهِ شَيْئًا ۖ وَأُولَـٰئِكَ أَصْحَابُ النَّارِ ۚ هُمْ فِيهَا خَالِدُونَ ﴿١١٦﴾
قطعاً كسانيكه باور نكردند هرگز ازآنها اموالشان ونه اولادشان چيزی را از خدا بي نياز نكند وآنان دوستان آتش هستند كه در آن اقامت میگزینند ﴿۱۱۶﴾
مَثَلُ مَا يُنفِقُونَ فِي هَـٰذِهِ الْحَيَاةِ الدُّنْيَا كَمَثَلِ رِيحٍ فِيهَا صِرٌّ أَصَابَتْ حَرْثَ قَوْمٍ ظَلَمُوا أَنفُسَهُمْ فَأَهْلَكَتْهُ ۚ وَمَا ظَلَمَهُمُ اللَّـهُ وَلَـٰكِنْ أَنفُسَهُمْ يَظْلِمُونَ ﴿١١٧﴾
مثل آنچه در اين زندگی دنيا خرج ميكنند مانند بادی است كه درآن سرمايی سخت است که به زمين زراعتی قومی كه بر خودشان ستم كردند اصابت كرده و آنرا از بين برده است و خدا به آنها ستم نكرد وليكن خودشان بر خود ستم ميكنند ﴿۱۱۷﴾
يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لَا تَتَّخِذُوا بِطَانَةً مِّن دُونِكُمْ لَا يَأْلُونَكُمْ خَبَالًا وَدُّوا مَا عَنِتُّمْ قَدْ بَدَتِ الْبَغْضَاءُ مِنْ أَفْوَاهِهِمْ وَمَا تُخْفِي صُدُورُهُمْ أَكْبَرُ ۚ قَدْ بَيَّنَّا لَكُمُ الْآيَاتِ ۖ إِن كُنتُمْ تَعْقِلُونَ﴿١١٨﴾
ای كسانيكه ايمان آورديد برای خود نزديكانی غير از خودتان كه در نابودی شما كوتاهی نمی كنند نگيريد دوست دارند كه شما در سختی باشيد البته بغض آنها از دهانهايشان آشكار است و آنچه مخفی می كند سينه هايشان بزرگتر است به يقين برای شما آيات را بيان كرديم اگر شما عاقل باشيد ﴿۱۱۸﴾
هَا أَنتُمْ أُولَاءِ تُحِبُّونَهُمْ وَلَا يُحِبُّونَكُمْ وَتُؤْمِنُونَ بِالْكِتَابِ كُلِّهِ وَإِذَا لَقُوكُمْ قَالُوا آمَنَّا وَإِذَا خَلَوْا عَضُّوا عَلَيْكُمُ الْأَنَامِلَ مِنَ الْغَيْظِ ۚ قُلْ مُوتُوا بِغَيْظِكُمْ ۗ إِنَّ اللَّـهَ عَلِيمٌ بِذَاتِ الصُّدُورِ﴿١١٩﴾
حالا شما دوستشان داريد ولی آنها شما را دوست ندارند وايمان می آوريد به همه كتاب و وقتی شما را ملاقات مي كنند می گويند ايمان آورديم و وقتي به خلوت می روند از فرط خشم برای شما سر انگشتان خود را به سختی گاز ميگيرند بگو به خشم خودتان بميريد قطعاً خدا به اسرار سينه ها داناست ﴿۱۱۹﴾
إِن تَمْسَسْكُمْ حَسَنَةٌ تَسُؤْهُمْ وَإِن تُصِبْكُمْ سَيِّئَةٌ يَفْرَحُوا بِهَا ۖ وَإِن تَصْبِرُوا وَتَتَّقُوا لَا يَضُرُّكُمْ كَيْدُهُمْ شَيْئًا ۗإِنَّ اللَّـهَ بِمَا يَعْمَلُونَ مُحِيطٌ ﴿١٢٠﴾
اگر خوبی به شما برسد ناراحتشان ميكند واگر به شما بدی برسد به آن شاد ميشوند و اگر صبر كنيد ومراعات كنيد حيله ايشان چيزی را به شما ضرر نمی رساند به يقين خدا به آنچه ميكنيد احاطه دارد ﴿۱۲۰﴾
وَإِذْ غَدَوْتَ مِنْ أَهْلِكَ تُبَوِّئُ الْمُؤْمِنِينَ مَقَاعِدَ لِلْقِتَالِ ۗ وَاللَّـهُ سَمِيعٌ عَلِيمٌ ﴿١٢١﴾
و وقتی كه بامدادان از پيش اهل خود رفتی باور كنندگان (مومنان) را در جايگاههايی برای جنگ مستقر ميكردی و خدا شنوايی داناست ﴿۱۲۱﴾
إِذْ هَمَّت طَّائِفَتَانِ مِنكُمْ أَن تَفْشَلَا وَاللَّـهُ وَلِيُّهُمَا ۗ وَعَلَى اللَّـهِ فَلْيَتَوَكَّلِ الْمُؤْمِنُونَ ﴿١٢٢﴾
وقتی كه قصد كردند دو گروه از شما كه سستی كنند وخدا سرپرست آنها بود پس مومنان بايد بر خدا توكل كنند ﴿۱۲۲﴾
وَلَقَدْ نَصَرَكُمُ اللَّـهُ بِبَدْرٍ وَأَنتُمْ أَذِلَّةٌ ۖفَاتَّقُوا اللَّـهَ لَعَلَّكُمْ تَشْكُرُونَ ﴿١٢٣﴾
وبطور يقين خدا شما را در بَدر ياری كرد ِ٫ وشما خوار بوديد پس حدود خدا را رعایت کنید شايد شما شكر گذاريد ﴿۱۲۳﴾
إِذْ تَقُولُ لِلْمُؤْمِنِينَ أَلَن يَكْفِيَكُمْ أَن يُمِدَّكُمْ رَبُّكُم بِثَلَاثَةِ آلَافٍ مِّنَ الْمَلَائِكَةِ مُنزَلِينَ﴿١٢٤﴾
وقتی به مومنين ميگفتی : آيا برای شما كافی نيست كه پروردگارتان شما را كمك ميدهد توسط سه هزار ملايكه كه نازل شدند ﴿۱۲۴﴾
بَلَىٰ ۚ إِن تَصْبِرُوا وَتَتَّقُوا وَيَأْتُوكُم مِّن فَوْرِهِمْ هَـٰذَا يُمْدِدْكُمْ رَبُّكُم بِخَمْسَةِ آلَافٍ مِّنَ الْمَلَائِكَةِ مُسَوِّمِينَ﴿١٢٥﴾
بلکه اگر صبر كنيد ورعايت كنيد و (مانند) این برای شما از اجتماع ايشان می آيد پروردگارتان شما را به پنج هزار از ملايكه نشان داران كمك ميدهد ﴿۱۲۵﴾
وَمَا جَعَلَهُ اللَّـهُ إِلَّا بُشْرَىٰ لَكُمْ وَلِتَطْمَئِنَّ قُلُوبُكُم بِهِ ۗوَمَا النَّصْرُ إِلَّا مِنْ عِندِ اللَّـهِ الْعَزِيزِ الْحَكِيمِ﴿١٢٦﴾
وقرارش نداد خدا مگر براي بشارتي براي شما وتا قلبهاینان به آن مطمئن شود وياری نيست مگر از نزد خدای نيرومند حكيم ﴿۱۲۶﴾
لِيَقْطَعَ طَرَفًا مِّنَ الَّذِينَ كَفَرُوا أَوْ يَكْبِتَهُمْ فَيَنقَلِبُوا خَائِبِينَ ﴿١٢٧﴾
برای اينكه قسمتي از كسانيكه كافر شدند را باز دارد يا شكستشان دهد سپس نا اميد باز گردند﴿۱۲۷﴾
لَيْسَ لَكَ مِنَ الْأَمْرِ شَيْءٌ أَوْ يَتُوبَ عَلَيْهِمْ أَوْ يُعَذِّبَهُمْ فَإِنَّهُمْ ظَالِمُونَ﴿١٢٨﴾
برای تو از امر چيزی نيست (توای پیامبر نمیتوانی دخالتی در کار خدا بکنی) اگر توبه آنان را بپذيرد يا عذابشان كند پس آنها ستمگران هستند ﴿۱۲۸﴾
وَلِلَّـهِ مَا فِي السَّمَاوَاتِ وَمَا فِي الْأَرْضِ ۚ يَغْفِرُ لِمَن يَشَاءُ وَيُعَذِّبُ مَن يَشَاءُ ۚ وَاللَّـهُ غَفُورٌ رَّحِيمٌ﴿١٢٩﴾
وبراي خداست آنچه در آسمانها وآنچه در زمين است براي آنكس كه ميخواهد می آمرزد و آنكس را كه ميخواهد عذاب می كند و.خداست آمرزنده مهربان﴿۱۲۹﴾
يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لَا تَأْكُلُوا الرِّبَا أَضْعَافًا مُّضَاعَفَةً ۖ وَاتَّقُوا اللَّـهَ لَعَلَّكُمْ تُفْلِحُونَ﴿١٣٠﴾
ای كسانيكه ايمان آورديد سود پول (ربا) را نخوريد سودهايی چند برابر واز خدا بترسيد شايد رستگار شويد ﴿۱۳۰﴾
وَاتَّقُوا النَّارَ الَّتِي أُعِدَّتْ لِلْكَافِرِينَ﴿١٣١﴾
و مراقب باشيد آتشی را كه برای كافران آماده شده ﴿۱۳۱﴾
وَأَطِيعُوا اللَّـهَ وَالرَّسُولَ لَعَلَّكُمْ تُرْحَمُونَ ﴿١٣٢﴾
و اطاعت كنيد خدا ورسولش را شايد رحم شويد ﴿۱۳۲﴾
وَسَارِعُوا إِلَىٰ مَغْفِرَةٍ مِّن رَّبِّكُمْ وَجَنَّةٍ عَرْضُهَا السَّمَاوَاتُ وَالْأَرْضُ أُعِدَّتْ لِلْمُتَّقِينَ ﴿١٣٣﴾
و بشتابيد بسوی آمرزشی از پروردكارتان وباغی كه كالايش آسمانها وزمين است برای رعايت كنندگان حدود خدا آماده شده ﴿۱۳۳﴾
الَّذِينَ يُنفِقُونَ فِي السَّرَّاءِ وَالضَّرَّاءِ وَالْكَاظِمِينَ الْغَيْظَ وَالْعَافِينَ عَنِ النَّاسِ ۗ وَاللَّـهُ يُحِبُّ الْمُحْسِنِينَ ﴿١٣٤﴾
(كسانيكه (انفاق میکنند) در شادمانی وسختی خرج ميكنند وساكت كنندگان خشم و گذشت كنندگان از مردم و خدا نيكوكاران را دوست دارد ﴿۱۳۴﴾
وَالَّذِينَ إِذَا فَعَلُوا فَاحِشَةً أَوْ ظَلَمُوا أَنفُسَهُمْ ذَكَرُوا اللَّـهَ فَاسْتَغْفَرُوا لِذُنُوبِهِمْ وَمَن يَغْفِرُ الذُّنُوبَ إِلَّا اللَّـهُ وَلَمْ يُصِرُّوا عَلَىٰ مَا فَعَلُوا وَهُمْ يَعْلَمُونَ ﴿١٣٥﴾
و كسانيكه وقتی فحشایی انجام ميدهند يا ستمی بر خود ميكنند به ياد خدا می افتند سپس برای گناهانشان طلب آمرزش ميكنند وچه كسی غیر از خدا ميتواند گناهان را بيامرزد و بر آنچه انجام داده اند پا فشاری نمی كنند وآنها می دانند (که خطا کرده اند) ﴿۱۳۵﴾
أُولَـٰئِكَ جَزَاؤُهُم مَّغْفِرَةٌ مِّن رَّبِّهِمْ وَجَنَّاتٌ تَجْرِي مِن تَحْتِهَا الْأَنْهَارُ خَالِدِينَ فِيهَا ۚوَنِعْمَ أَجْرُ الْعَامِلِينَ ﴿١٣٦﴾
آنها هستند که پاداششان آمرزشی از پروردگارشان است و باغهایی كه از زير آن رودهايی جاريست در آن اقامت می گزینند وچه خوبست مزد عمل كنندگان ﴿۱۳۶﴾
قَدْ خَلَتْ مِن قَبْلِكُمْ سُنَنٌ فَسِيرُوا فِي الْأَرْضِ فَانظُرُوا كَيْفَ كَانَ عَاقِبَةُ الْمُكَذِّبِينَ ﴿١٣٧﴾
به يقين قبل از شما سنتهایی (آیین هایی) ترك (رها) شده پس در زمين سفر كنيد سپس ببينيد عاقبت تكذيب كنندگان چگونه بود ﴿۱۳۷﴾
هَـٰذَا بَيَانٌ لِّلنَّاسِ وَهُدًى وَمَوْعِظَةٌ لِّلْمُتَّقِينَ﴿١٣٨﴾
اين بيانی است برای مردم و هدايتی وپندی برای رعايت كنندگان است ﴿۱۳۸﴾
وَلَا تَهِنُوا وَلَا تَحْزَنُوا وَأَنتُمُ الْأَعْلَوْنَ إِن كُنتُم مُّؤْمِنِينَ﴿١٣٩﴾
و سست نشويد و اندوهگين نشويد وشما برتر هستيد اگر باور كنيد ﴿۱۳۹﴾
إِن يَمْسَسْكُمْ قَرْحٌ فَقَدْ مَسَّ الْقَوْمَ قَرْحٌ مِّثْلُهُ ۚ وَتِلْكَ الْأَيَّامُ نُدَاوِلُهَا بَيْنَ النَّاسِ وَلِيَعْلَمَ اللَّـهُ الَّذِينَ آمَنُوا وَيَتَّخِذَ مِنكُمْ شُهَدَاءَ ۗ وَاللَّـهُ لَا يُحِبُّ الظَّالِمِينَ﴿١٤٠﴾
اگر به شما زخمی ميرسد به يقين به قوم (مقابلتان که با شما میجنگند) زخمی مانند آن رسيده است واين روزها (روزگار) را بین مردم میگردانیمش و قطعاً خدا میداند کسانی را كه ايمان آوردند و ازمیان شما شاهدانی می گيرد وخدا ستم كاران را دوست ندارد ﴿۱۴۰﴾
وَلِيُمَحِّصَ اللَّـهُ الَّذِينَ آمَنُوا وَيَمْحَقَ الْكَافِرِينَ ﴿١٤١﴾
وقطعاً خدا كسانی را كه ايمان آورند را پاك ميسازد و كافران را هلاك ميكند ﴿۱۴۱﴾
أَمْ حَسِبْتُمْ أَن تَدْخُلُوا الْجَنَّةَ وَلَمَّا يَعْلَمِ اللَّـهُ الَّذِينَ جَاهَدُوا مِنكُمْ وَيَعْلَمَ الصَّابِرِينَ ﴿١٤٢﴾
آيا (نزد خود اینگونه) حساب ميكنيد كه به بهشت وارد ميشويد ومي پنداريد كه خدا نميداند چه كساني از شما جهاد كردند ؟ و صابران را نمي شناسد ؟ ﴿۱۴۲﴾
وَلَقَدْ كُنتُمْ تَمَنَّوْنَ الْمَوْتَ مِن قَبْلِ أَن تَلْقَوْهُ فَقَدْ رَأَيْتُمُوهُ وَأَنتُمْ تَنظُرُونَ ﴿١٤٣﴾
وبطور يقين شما در آرزوی مرگ بوديد قبل از آنكه ملاقاتش كنيد و حتما او (مرگ) را می بينيد وشما تامل ميكنيد ﴿۱۴۳﴾
وَمَا مُحَمَّدٌ إِلَّا رَسُولٌ قَدْ خَلَتْ مِن قَبْلِهِ الرُّسُلُ ۚ أَفَإِن مَّاتَ أَوْ قُتِلَ انقَلَبْتُمْ عَلَىٰ أَعْقَابِكُمْ ۚ وَمَن يَنقَلِبْ عَلَىٰ عَقِبَيْهِ فَلَن يَضُرَّ اللَّـهَ شَيْئًا ۗ وَسَيَجْزِي اللَّـهُ الشَّاكِرِينَ﴿١٤٤﴾
و محمد بجز رسول چیز دیگری نیست البته قبل از او رسولانی در گذشته اند (مرده اند) آيا بعد از اين هر گاه بميرد يا كشته شود بر پيشينه خود برمی گردید ؟ (به زمان جاهلیت خود برمی گردید) وهر كس بر پيشينه خودش باز گردد پس هرگز به خدا چيزی را ضرر نمی رساند و بزودی خدا شاكران را جزا ميدهد ﴿۱۴۴﴾
وَمَا كَانَ لِنَفْسٍ أَن تَمُوتَ إِلَّا بِإِذْنِ اللَّـهِ كِتَابًا مُّؤَجَّلًا ۗ وَمَن يُرِدْ ثَوَابَ الدُّنْيَا نُؤْتِهِ مِنْهَا وَمَن يُرِدْ ثَوَابَ الْآخِرَةِ نُؤْتِهِ مِنْهَا ۚ وَسَنَجْزِي الشَّاكِرِينَ ﴿١٤٥﴾
و کسی نمیمیرد مگر با اجازه خدا و كتابيست زمان دار وهر كس می خواهد پاداش دنيا را از آن به او ميدهيم وآنكس كه می خواهد پاداش آخرت را ازآن به او می دهيم وبزودی شاكران را پاداش ميدهيم ﴿۱۴۵﴾
وَكَأَيِّن مِّن نَّبِيٍّ قَاتَلَ مَعَهُ رِبِّيُّونَ كَثِيرٌ فَمَا وَهَنُوا لِمَا أَصَابَهُمْ فِي سَبِيلِ اللَّـهِ وَمَا ضَعُفُوا وَمَا اسْتَكَانُوا ۗ وَاللَّـهُ يُحِبُّ الصَّابِرِينَ ﴿١٤٦﴾
وچه بسيار از پيامبری كه خدا پرستان بسياری همراه او جنگيدند سپس سست نشدند به آنچه به آنها رسيد در راه خدا و ضعيف نشدند وذليل نشدند وخدا صابران را دوست دارد ﴿۱۴۶﴾
وَمَا كَانَ قَوْلَهُمْ إِلَّا أَن قَالُوا رَبَّنَا اغْفِرْ لَنَا ذُنُوبَنَا وَإِسْرَافَنَا فِي أَمْرِنَا وَثَبِّتْ أَقْدَامَنَا وَانصُرْنَا عَلَى الْقَوْمِ الْكَافِرِينَ﴿١٤٧﴾
و سخن ايشان چیزی نبود مگر آنكه گفتند پروردگارا برای ما گناهان ما را بيامرز وزياده روی ما را در كارهايمان (بیامرز) و قدمهای ما را تثبيت كن و ما را در برابر قوم ناباور ياری كن ﴿۱۴۷﴾
فَآتَاهُمُ اللَّـهُ ثَوَابَ الدُّنْيَا وَحُسْنَ ثَوَابِ الْآخِرَةِ ۗ وَاللَّـهُ يُحِبُّ الْمُحْسِنِينَ ﴿١٤٨﴾
و خدا به ايشان ثواب دنيا را و ثواب خوب آخرت را داد وخدا نيكوكاران را دوست دارد ﴿۱۴۸﴾
يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا إِن تُطِيعُوا الَّذِينَ كَفَرُوا يَرُدُّوكُمْ عَلَىٰ أَعْقَابِكُمْ فَتَنقَلِبُوا خَاسِرِينَ ﴿١٤٩﴾
ای كسانيكه ايمان آورده ايد اگر از كسانی كه كافرند اطاعت كنيد شما را بر پيشينه های تان (زمان جاهلی گذشته اتان) بر می گردانند سپس دگرگون ميشويد ضرر كننده هایی ﴿۱۴۹﴾
بَلِ اللَّـهُ مَوْلَاكُمْ ۖ وَهُوَ خَيْرُ النَّاصِرِينَ ﴿١٥٠﴾
آری فقط خدا مولای شماست واو بهترين كمك كنندگان است ﴿۱۵۰﴾
سَنُلْقِي فِي قُلُوبِ الَّذِينَ كَفَرُوا الرُّعْبَ بِمَا أَشْرَكُوا بِاللَّـهِ مَا لَمْ يُنَزِّلْ بِهِ سُلْطَانًا ۖ وَمَأْوَاهُمُ النَّارُ ۚ وَبِئْسَ مَثْوَى الظَّالِمِينَ﴿١٥١﴾
بزودی در دل كسانيكه كافرند ترس را می اندازيم به دلیل آنچه چیزی را شريك خدا كردند كه برای آن دليلی نازل نشده و پناهگاهشان آتش است و جايگاه ستمگران چه بد است ﴿۱۵۱﴾
وَلَقَدْ صَدَقَكُمُ اللَّـهُ وَعْدَهُ إِذْ تَحُسُّونَهُم بِإِذْنِهِ ۖ حَتَّىٰ إِذَا فَشِلْتُمْ وَتَنَازَعْتُمْ فِي الْأَمْرِ وَعَصَيْتُم مِّن بَعْدِ مَا أَرَاكُم مَّا تُحِبُّونَ ۚ مِنكُم مَّن يُرِيدُ الدُّنْيَا وَمِنكُم مَّن يُرِيدُ الْآخِرَةَ ۚ ثُمَّ صَرَفَكُمْ عَنْهُمْ لِيَبْتَلِيَكُمْ ۖ وَلَقَدْ عَفَا عَنكُمْ ۗوَاللَّـهُ ذُو فَضْلٍ عَلَى الْمُؤْمِنِينَ﴿١٥٢﴾
وبه يقين خدا به شما راست گفت وعده اش را وقتی كه آنها را با اجازه او تارو مار می کردید تا وقتيكه شكست خورديد و در كار نزاع كرديد و نافرمانی كرديد بعد از آنچه به شما نشان داد آنچه را دوست داشتيد .گروهی از شما هستند كه زندگی دنيا را می خواهند و گروهی از شما هستند كه آخرت را می خواهند سپس شما را از آنها منحرف كرد برای اينكه شما را مبتلا کند و به يقين از شما عفو كرد وخدا نسبت به مومنين صاحب نعمت است ﴿۱۵۲﴾
إِذْ تُصْعِدُونَ وَلَا تَلْوُونَ عَلَىٰ أَحَدٍ وَالرَّسُولُ يَدْعُوكُمْ فِي أُخْرَاكُمْ فَأَثَابَكُمْ غَمًّا بِغَمٍّ لِّكَيْلَا تَحْزَنُوا عَلَىٰ مَا فَاتَكُمْ وَلَا مَا أَصَابَكُمْ ۗ وَاللَّـهُ خَبِيرٌ بِمَا تَعْمَلُونَ ﴿١٥٣﴾
وقتيكه بالا ميرفتيد و برای احدی بر نمی گشتيد ( به کسی توجه نمیکردید) و رسول شما را در يكديگر ( و با هم بودن) دعوت ميكرد سپس به شما پاداش داد پوششی بر پوششی تا برای آنچه از شما فوت شد اندوهگين نباشيد و نه به آنچه بر شما اصابت كرد و خدا به آنچه ميكنيد آگاه است ﴿۱۵۳﴾
ثُمَّ أَنزَلَ عَلَيْكُم مِّن بَعْدِ الْغَمِّ أَمَنَةً نُّعَاسًا يَغْشَىٰ طَائِفَةً مِّنكُمْ ۖوَطَائِفَةٌ قَدْ أَهَمَّتْهُمْ أَنفُسُهُمْ يَظُنُّونَ بِاللَّـهِ غَيْرَ الْحَقِّ ظَنَّ الْجَاهِلِيَّةِ ۖ يَقُولُونَ هَل لَّنَا مِنَ الْأَمْرِ مِن شَيْءٍ ۗ قُلْ إِنَّ الْأَمْرَ كُلَّهُ لِلَّـهِ ۗ يُخْفُونَ فِي أَنفُسِهِم مَّا لَا يُبْدُونَ لَكَ ۖ يَقُولُونَ لَوْ كَانَ لَنَا مِنَ الْأَمْرِ شَيْءٌ مَّا قُتِلْنَا هَاهُنَا ۗ قُل لَّوْ كُنتُمْ فِي بُيُوتِكُمْ لَبَرَزَ الَّذِينَ كُتِبَ عَلَيْهِمُ الْقَتْلُ إِلَىٰ مَضَاجِعِهِمْ ۖ وَلِيَبْتَلِيَ اللَّـهُ مَا فِي صُدُورِكُمْ وَلِيُمَحِّصَ مَا فِي قُلُوبِكُمْ ۗ وَاللَّـهُ عَلِيمٌ بِذَاتِ الصُّدُورِ ﴿١٥٤﴾
سپس بر شما پس از غم امنيتی نازل كرد٫ چرتی كه بيهوش ميكرد طايفه ای از شما را و طايفه ای كه قطعاً آنها را جانهايشان بی قرار كرده بود به خدا به ناحق گمان ميبرند پندار جاهليت می گويند آيا براي ما چيزی از دستور هست ( آیا دستور جنگ بعهده ماست؟) بگو قطعا دستور همه اش برای خداست در جانهايشان مخفی ميكنند چیزی را كه آن را برای تو آشكار نمی كنند ميگويند : اگر براي ما چيزي از دستور بود (اگر دستور جنگ با ما بود) در اينجا كشته نمی شديم بگو اگر در خانه هايتان هم بوديد قطعاً (مرگ) آشكار ميشد برای كسانيكه برايشان كشته شدن نوشته شده بود بسوي خواب گاهشان (مرگ تا محدوده خوابگاه هایشان هم آنها را تعقیب میکرد) وتا مبتلا کند (به سختی و رنج افکند) خدا آنچه در سينه های شماست وتا آنچه در قلبها يتان است خالص گرداند وخدا داناست به آنچه درون سينه هاست ﴿۱۵۴﴾
إِنَّ الَّذِينَ تَوَلَّوْا مِنكُمْ يَوْمَ الْتَقَى الْجَمْعَانِ إِنَّمَا اسْتَزَلَّهُمُ الشَّيْطَانُ بِبَعْضِ مَا كَسَبُوا ۖ وَلَقَدْ عَفَا اللَّـهُ عَنْهُمْ ۗ إِنَّ اللَّـهَ غَفُورٌ حَلِيمٌ﴿١٥٥﴾
به يقين كسانيكه از شما که روز برخورد دو سپاه بر می گردند (از رویارویی با دشمن خودداری می کنند) بطور حتم شيطان آنها را لغزانيده به دلیل بعضی چیزهایی که كسب كردند و قطعاً خدا آنها را عفو كرد به يقين خدا آمرزنده بردبار است ﴿۱۵۵﴾
يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لَا تَكُونُوا كَالَّذِينَ كَفَرُوا وَقَالُوا لِإِخْوَانِهِمْ إِذَا ضَرَبُوا فِي الْأَرْضِ أَوْ كَانُوا غُزًّى لَّوْ كَانُوا عِندَنَا مَا مَاتُوا وَمَا قُتِلُوا لِيَجْعَلَ اللَّـهُ ذَٰلِكَ حَسْرَةً فِي قُلُوبِهِمْ ۗ وَاللَّـهُ يُحْيِي وَيُمِيتُ ۗ وَاللَّـهُ بِمَا تَعْمَلُونَ بَصِيرٌ ﴿١٥٦﴾
ای كسانيكه باور داريد مانند كسانيكه ناباورند نباشيد و وقتي كه سفر ميكردند (در باره) برادرانشان وقتیکه رهسپار جنگ بودند یا در جنگ بودند گفتند اگر پيش ما می ماندند نمی مردند و كشته نمی شدند تا خدا آنرا حسرتی در قلبهايشان قرار دهد وخدا زنده می كند و میميراند و خدا به آنچه می كنيد بيناست﴿۱۵۶﴾
وَلَئِن قُتِلْتُمْ فِي سَبِيلِ اللَّـهِ أَوْ مُتُّمْ لَمَغْفِرَةٌ مِّنَ اللَّـهِ وَرَحْمَةٌ خَيْرٌ مِّمَّا يَجْمَعُونَ ﴿١٥٧﴾
واگر در راه خدا كشته شديد يا مرديد ٫ به يقين آمرزشی و رحمتی از خدا بهتر است از آنچه جمع می كنند ﴿۱۵۷﴾
وَلَئِن مُّتُّمْ أَوْ قُتِلْتُمْ لَإِلَى اللَّـهِ تُحْشَرُونَ ﴿١٥٨﴾
واگر مرديد يا كشته شديد حتما به سوی خدا جمع آوری می شويد ﴿۱۵۸﴾
فَبِمَا رَحْمَةٍ مِّنَ اللَّـهِ لِنتَ لَهُمْ ۖ وَلَوْ كُنتَ فَظًّا غَلِيظَ الْقَلْبِ لَانفَضُّوا مِنْ حَوْلِكَ ۖفَاعْفُ عَنْهُمْ وَاسْتَغْفِرْ لَهُمْ وَشَاوِرْهُمْ فِي الْأَمْرِ ۖ فَإِذَا عَزَمْتَ فَتَوَكَّلْ عَلَى اللَّـهِ ۚ إِنَّ اللَّـهَ يُحِبُّ الْمُتَوَكِّلِينَ ﴿١٥٩﴾
پس با رحمتی از خدا برای آنها نرم شده ای و اگر خشن وسخت دل بودی قطعاً از اطرافت پراكنده ميشدند پس ازآنها در گذر و برايشان آمرزش بخواه ودر كارها با آنان مشورت كن سپس وقتی كه اراده كاری كردی بر خدا توكل كن به يقين خدا توكل كنندگان را دوست دارد ﴿۱۵۹﴾
إِن يَنصُرْكُمُ اللَّـهُ فَلَا غَالِبَ لَكُمْ ۖ وَإِن يَخْذُلْكُمْ فَمَن ذَا الَّذِي يَنصُرُكُم مِّن بَعْدِهِ ۗ وَعَلَى اللَّـهِ فَلْيَتَوَكَّلِ الْمُؤْمِنُونَ ﴿١٦٠﴾
اگر خدا شما را كمك كند كسی نمی تواند بر شما غلبه كند واگر ياريتان نكند پس چه كسی بعد از او شما را كمك خواهد كرد ؟ و مومنان بايد بر خدا توكل كنند ﴿۱۶۰﴾
وَمَا كَانَ لِنَبِيٍّ أَن يَغُلَّ ۚ وَمَن يَغْلُلْ يَأْتِ بِمَا غَلَّ يَوْمَ الْقِيَامَةِ ۚ ثُمَّ تُوَفَّىٰ كُلُّ نَفْسٍ مَّا كَسَبَتْ وَهُمْ لَا يُظْلَمُونَ ﴿١٦١﴾
وشايسته هيچ پيامبری نيست كه خيانت كند وآنكس (از شما) كه خيانت ميكند در روز قيامت با آنچه خيانت كرده می آيد سپس به هر نفسی بطور کامل آنچه را كسب كرده داده می شود وبه آنها ستم نمی شود ﴿۱۶۱﴾
أَفَمَنِ اتَّبَعَ رِضْوَانَ اللَّـهِ كَمَن بَاءَ بِسَخَطٍ مِّنَ اللَّـهِ وَمَأْوَاهُ جَهَنَّمُ ۚ وَبِئْسَ الْمَصِيرُ﴿١٦٢﴾
آيا كسی كه در پی خشنودی خداست مانند كسی است كه به خشمی از خدا باز ميگردد و جايگاهش جهنم است وچه بد برگشت گاهی است ﴿۱۶۲﴾
هُمْ دَرَجَاتٌ عِندَ اللَّـهِ ۗ وَاللَّـهُ بَصِيرٌ بِمَا يَعْمَلُونَ ﴿١٦٣﴾
آنها روندگان به پيش خدا هستند وخدا به آنچه مي كنيد بيناست ﴿۱۶۳﴾
لَقَدْ مَنَّ اللَّـهُ عَلَى الْمُؤْمِنِينَ إِذْ بَعَثَ فِيهِمْ رَسُولًا مِّنْ أَنفُسِهِمْ يَتْلُو عَلَيْهِمْ آيَاتِهِ وَيُزَكِّيهِمْ وَيُعَلِّمُهُمُ الْكِتَابَ وَالْحِكْمَةَ وَإِن كَانُوا مِن قَبْلُ لَفِي ضَلَالٍ مُّبِينٍ ﴿١٦٤﴾
بطور قطع خدا بر مومنين منت گذاشت وقتيكه درمیان آنها رسولی از خودشان مبعوث كرد كه آياتش را برای آنها می خواند و پاكشان می سازد و كتاب وحكمت را به آنها یاد میدهد و اگر چه قبل از آن در گمراهی آشكاری بودند ﴿۱۶۴﴾
أَوَلَمَّا أَصَابَتْكُم مُّصِيبَةٌ قَدْ أَصَبْتُم مِّثْلَيْهَا قُلْتُمْ أَنَّىٰ هَـٰذَا ۖ قُلْ هُوَ مِنْ عِندِ أَنفُسِكُمْ ۗ إِنَّ اللَّـهَ عَلَىٰ كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ ﴿١٦٥﴾
آيا هر گاه به شما مصيبیي می رسد كه حتماً شما مانند آن را رسانده باشيد می گوييد از كجا چنين شد بگو آن از پيش خودتان است قطعاً
خدا بر هر چيزی تواناست﴿۱۶۵﴾
وَمَا أَصَابَكُمْ يَوْمَ الْتَقَى الْجَمْعَانِ فَبِإِذْنِ اللَّـهِ وَلِيَعْلَمَ الْمُؤْمِنِينَ﴿١٦٦﴾
و آنچه به شما در روز برخورد دو سپاه رسيد با اجازه خدا بود وقطعاً خدا مي داند مومنان چه کسانی هستند﴿۱۶۶﴾
وَلِيَعْلَمَ الَّذِينَ نَافَقُوا ۚ وَقِيلَ لَهُمْ تَعَالَوْا قَاتِلُوا فِي سَبِيلِ اللَّـهِ أَوِ ادْفَعُوا ۖ قَالُوا لَوْ نَعْلَمُ قِتَالًا لَّاتَّبَعْنَاكُمْ ۗ هُمْ لِلْكُفْرِ يَوْمَئِذٍ أَقْرَبُ مِنْهُمْ لِلْإِيمَانِ ۚ يَقُولُونَ بِأَفْوَاهِهِم مَّا لَيْسَ فِي قُلُوبِهِمْ ۗوَاللَّـهُ أَعْلَمُ بِمَا يَكْتُمُونَ ﴿١٦٧﴾
وقطعاً خدا ميداند منافقان چه کسانی هستند و به آنها گفته شد كه بياييد و در راه خدا بجنگيد يا دفاع كنيد گفتند اگر جنگیدن ميدانستيم از شما پيروی می كرديم آنها در آن روز به كفرنزديكترند تا به ايمان با دهانهايشان می گويند آنچه را كه در قلبهايشان نيست و خدا به آنچه كتمان می كنند داناست﴿۱۶۷﴾
الَّذِينَ قَالُوا لِإِخْوَانِهِمْ وَقَعَدُوا لَوْ أَطَاعُونَا مَا قُتِلُوا ۗ قُلْ فَادْرَءُوا عَنْ أَنفُسِكُمُ الْمَوْتَ إِن كُنتُمْ صَادِقِينَ ﴿١٦٨﴾
كسانيكه به برادرانشان گفتند و نشستند اگر ما را اطاعت مي كردند كشته نمی شدند بگو مرگ را از خودتان دفع كنيد اگر راست میگویید ﴿۱۶۸﴾
وَلَا تَحْسَبَنَّ الَّذِينَ قُتِلُوا فِي سَبِيلِ اللَّـهِ أَمْوَاتًا ۚبَلْ أَحْيَاءٌ عِندَ رَبِّهِمْ يُرْزَقُونَ ﴿١٦٩﴾
وگمان نكنيد كسانيكه در راه خدا كشته شدند مرده هایی هستند بلكه زنده هايی هستند و پيش پروردگارشان روزی داده شده اند{از زمین و دنیای فانی رفته اند و دیگر در دنیا حضور ندارند اما در جایی دیگر توسط خداوند روزی داده میشوند زیرا تمام هستی عند الله است و خدا در همه جا حاضر است} ﴿۱۶۹﴾
فَرِحِينَ بِمَا آتَاهُمُ اللَّـهُ مِن فَضْلِهِ وَيَسْتَبْشِرُونَ بِالَّذِينَ لَمْ يَلْحَقُوا بِهِم مِّنْ خَلْفِهِمْ أَلَّا خَوْفٌ عَلَيْهِمْ وَلَا هُمْ يَحْزَنُونَ﴿١٧٠﴾
خوشحالند از آنچه خدا به آنها از نعمتش داده و به كسانيكه به آنها ملحق نشده اند از دنباله هايشان بشارت می دهند كه نه ترسی برای آنهاست و نه اندوهگين شوند ﴿۱۷۰﴾
يَسْتَبْشِرُونَ بِنِعْمَةٍ مِّنَ اللَّـهِ وَفَضْلٍ وَأَنَّ اللَّـهَ لَا يُضِيعُ أَجْرَ الْمُؤْمِنِينَ ﴿١٧١﴾
بشارت می دهند به نعمتی از خدا وفضلش و قطعاً خدا پاداش مومنان را ضايع نمی كند ﴿۱۷۱﴾
الَّذِينَ اسْتَجَابُوا لِلَّـهِ وَالرَّسُولِ مِن بَعْدِ مَا أَصَابَهُمُ الْقَرْحُ ۚ لِلَّذِينَ أَحْسَنُوا مِنْهُمْ وَاتَّقَوْا أَجْرٌ عَظِيمٌ ﴿١٧٢﴾
كسانيكه به خدا و رسول جواب دادند پس ازآنكه به آنها زخم رسید برای كسانی از آنها كه نيكو كاری كردند وپرهيز کاری كردند پاداشی بزرگ است ﴿۱۷۲﴾
الَّذِينَ قَالَ لَهُمُ النَّاسُ إِنَّ النَّاسَ قَدْ جَمَعُوا لَكُمْ فَاخْشَوْهُمْ فَزَادَهُمْ إِيمَانًا وَقَالُوا حَسْبُنَا اللَّـهُ وَنِعْمَ الْوَكِيلُ﴿١٧٣﴾
كسانيكه مردم به آنها گفتند كه مردم بر عليه شما جمع شده اند (که به شما آسیب برسانند) پس از آنان بترسيد برايمانشان افزوده شد و گفتند خدا برای ما كافی است وخوب وكيلی است ﴿۱۷۳﴾
فَانقَلَبُوا بِنِعْمَةٍ مِّنَ اللَّـهِ وَفَضْلٍ لَّمْ يَمْسَسْهُمْ سُوءٌ وَاتَّبَعُوا رِضْوَانَ اللَّـهِ ۗ وَاللَّـهُ ذُو فَضْلٍ عَظِيمٍ ﴿١٧٤﴾
سپس بوسیلۀ نعمتی از خدا دگرگون شدند و نعمتی كه به آنها بديی نرسيد و رضايت خدا را دنبال كردند و خدا دارنده نعمتی عظيم است ﴿۱۷۴﴾
إِنَّمَا ذَٰلِكُمُ الشَّيْطَانُ يُخَوِّفُ أَوْلِيَاءَهُ فَلَا تَخَافُوهُمْ وَخَافُونِ إِن كُنتُم مُّؤْمِنِينَ ﴿١٧٥﴾
قطعاً غیر از این نيست که شيطان علاقه مندان خودش را ميترساند پس اگر شما مومن هستيد از آنها نترسيد واز من بترسيد ﴿۱۷۵﴾
وَلَا يَحْزُنكَ الَّذِينَ يُسَارِعُونَ فِي الْكُفْرِ ۚ إِنَّهُمْ لَن يَضُرُّوا اللَّـهَ شَيْئًا ۗيُرِيدُ اللَّـهُ أَلَّا يَجْعَلَ لَهُمْ حَظًّا فِي الْآخِرَةِ ۖ وَلَهُمْ عَذَابٌ عَظِيمٌ﴿١٧٦﴾
و تو را اندوهگين نسازد كسانيكه در كفر (ناباوری) سرعت میگیرند زیرا آنها هرگز ازچيزی به خدا ضرری نمی رسانند خدا می خواهد كه در آخرت برای آنها بهرمندی قرار ندهد وبرای آنها عذابی بزرگ است ﴿۱۷۶﴾
إِنَّ الَّذِينَ اشْتَرَوُا الْكُفْرَ بِالْإِيمَانِ لَن يَضُرُّوا اللَّـهَ شَيْئًا وَلَهُمْ عَذَابٌ أَلِيمٌ﴿١٧٧﴾
به يقين كسانيكه كفر را با ايمان معامله کردند هرگز به خدا چيزی ضرر نمی رسانند و برای آنها عذابی دردناك است ﴿۱۷۷﴾
وَلَا يَحْسَبَنَّ الَّذِينَ كَفَرُوا أَنَّمَا نُمْلِي لَهُمْ خَيْرٌ لِّأَنفُسِهِمْ ۚ إِنَّمَا نُمْلِي لَهُمْ لِيَزْدَادُوا إِثْمًا ۚ وَلَهُمْ عَذَابٌ مُّهِينٌ﴿١٧٨﴾
و گمان نكنند كسانيكه كافر شدند آنچه را به آنها مهلت می دهيم برايشان خير است قطعاً آنچه را كه به آنها مهلت بدهيم براي آنست كه گناهانی را افزايش دهند و برای ايشان عذابی خوار كننده است ﴿۱۷۸﴾
مَّا كَانَ اللَّـهُ لِيَذَرَ الْمُؤْمِنِينَ عَلَىٰ مَا أَنتُمْ عَلَيْهِ حَتَّىٰ يَمِيزَ الْخَبِيثَ مِنَ الطَّيِّبِ ۗ وَمَا كَانَ اللَّـهُ لِيُطْلِعَكُمْ عَلَى الْغَيْبِ وَلَـٰكِنَّ اللَّـهَ يَجْتَبِي مِن رُّسُلِهِ مَن يَشَاءُ ۖ فَآمِنُوا بِاللَّـهِ وَرُسُلِهِ ۚوَإِن تُؤْمِنُوا وَتَتَّقُوا فَلَكُمْ أَجْرٌ عَظِيمٌ﴿١٧٩﴾
شايسته خدا نيست تا بر آنچه شما بر آن هستيد مومنان را پراكنده سازد تا وقتيكه پليد را از پاكيزه جدا كند و شايسته خدا نيست تا شما را بر غيب مطلع گرداند (آگاه سازد) و لكن خدا از رسولانش هر كس را كه بخواهد بر می گزیند پس به خدا ورسولان او ايمان آوريد و اگر ايمان آوريد و رعايت كنيد پس برای شما پاداشی بزرگ است ﴿۱۷۹﴾
وَلَا يَحْسَبَنَّ الَّذِينَ يَبْخَلُونَ بِمَا آتَاهُمُ اللَّـهُ مِن فَضْلِهِ هُوَ خَيْرًا لَّهُم ۖ بَلْ هُوَ شَرٌّ لَّهُمْ ۖسَيُطَوَّقُونَ مَا بَخِلُوا بِهِ يَوْمَ الْقِيَامَةِ ۗ وَلِلَّـهِ مِيرَاثُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ ۗ وَاللَّـهُ بِمَا تَعْمَلُونَ خَبِيرٌ﴿١٨٠﴾
و گمان نكنند كسانی كه خسيسی می كنند از آنچه خدا به آنها از نعمتش داد برايشان خوب است بلكه آن شريست برای آنان که بزودی در روز قيامت يقه شان را می گيرد بدلیل آنچه از (دادن) آن خسيسی كردند و ميراث آسمانها وزمين برای خداست و خدا به آنچه ميكنيد آگاه است﴿۱۸۰﴾
لَّقَدْ سَمِعَ اللَّـهُ قَوْلَ الَّذِينَ قَالُوا إِنَّ اللَّـهَ فَقِيرٌ وَنَحْنُ أَغْنِيَاءُ ۘسَنَكْتُبُ مَا قَالُوا وَقَتْلَهُمُ الْأَنبِيَاءَ بِغَيْرِ حَقٍّ وَنَقُولُ ذُوقُوا عَذَابَ الْحَرِيقِ ﴿١٨١﴾
يقيناً خدا شنيد سخن كسانی را كه گفتند خدا فقير است و ما بی نياز هستيم بزودی می نويسيم انچه را گفتند واینکه آنها پيامبران را بنا حق کشتند و ميگوييم بچشيد عذاب سوزان را ﴿۱۸۱﴾
ذَٰلِكَ بِمَا قَدَّمَتْ أَيْدِيكُمْ وَأَنَّ اللَّـهَ لَيْسَ بِظَلَّامٍ لِّلْعَبِيدِ ﴿١٨٢﴾
آن بدلیل چیزهایی است که از پيش دستهای شما فرستاده است و قطعاً خدا بر بندگان ستم نمی كند ﴿۱۸۲﴾
الَّذِينَ قَالُوا إِنَّ اللَّـهَ عَهِدَ إِلَيْنَا أَلَّا نُؤْمِنَ لِرَسُولٍ حَتَّىٰ يَأْتِيَنَا بِقُرْبَانٍ تَأْكُلُهُ النَّارُ ۗ قُلْ قَدْ جَاءَكُمْ رُسُلٌ مِّن قَبْلِي بِالْبَيِّنَاتِ وَبِالَّذِي قُلْتُمْ فَلِمَ قَتَلْتُمُوهُمْ إِن كُنتُمْ صَادِقِينَ ﴿١٨٣﴾
كسانيكه گفتند به يقين خدا با ما پيمان بست كه به رسولی ايمان نياوريم تا وقتيكه برای ما قربانی بياورد كه آتش آن را می خورد بگو چه بسيار قبل از اين برای شما رسولانی با دلايل روشن آمد و به آنچه گفتيد پس چرا كشتيد شان اگر راستگو هستيد ﴿۱۸۳﴾
فَإِن كَذَّبُوكَ فَقَدْ كُذِّبَ رُسُلٌ مِّن قَبْلِكَ جَاءُوا بِالْبَيِّنَاتِ وَالزُّبُرِ وَالْكِتَابِ الْمُنِيرِ﴿١٨٤﴾
و اگر تو را تكذيب كردند البته رسولانی قبل از تو كه دلايل روشن آوردند و نوشته ها و كتاب درخشنده (آوردند هم) تكذيب شدند﴿۱۸۴﴾
كُلُّ نَفْسٍ ذَائِقَةُ الْمَوْتِ ۗ وَإِنَّمَا تُوَفَّوْنَ أُجُورَكُمْ يَوْمَ الْقِيَامَةِ ۖ فَمَن زُحْزِحَ عَنِ النَّارِ وَأُدْخِلَ الْجَنَّةَ فَقَدْ فَازَ ۗ وَمَا الْحَيَاةُ الدُّنْيَا إِلَّا مَتَاعُ الْغُرُورِ ﴿١٨٥﴾
هر نفسی چشنده مرگ است و به يقين اينست كه پاداش شما روز قيامت به تمامی داده شود پس آنكس كه ازآتش دور شود وداخل بهشت شود حتماً كامياب شده و زندگی دنيا غیر از كالای فريب نیست ﴿۱۸۵﴾
لَتُبْلَوُنَّ فِي أَمْوَالِكُمْ وَأَنفُسِكُمْ وَلَتَسْمَعُنَّ مِنَ الَّذِينَ أُوتُوا الْكِتَابَ مِن قَبْلِكُمْ وَمِنَ الَّذِينَ أَشْرَكُوا أَذًى كَثِيرًا ۚ وَإِن تَصْبِرُوا وَتَتَّقُوا فَإِنَّ ذَٰلِكَ مِنْ عَزْمِ الْأُمُورِ ﴿١٨٦﴾
قطعاً مبتلا خواهيد شد ( در رنج و سختی خواهید افتاد ) در اموالتان وجانهايتان وحتماً از كسانيكه قبل از شما به آنها كتاب داده شد واز كسانيكه مشرك شدند اذيتی بسيار خواهيد شنيد واگر شكيبايي كنيد و مراعات كنيد پس قطعاً آن از استواری كارها است ﴿۱۸۶﴾
وَإِذْ أَخَذَ اللَّـهُ مِيثَاقَ الَّذِينَ أُوتُوا الْكِتَابَ لَتُبَيِّنُنَّهُ لِلنَّاسِ وَلَا تَكْتُمُونَهُ فَنَبَذُوهُ وَرَاءَ ظُهُورِهِمْ وَاشْتَرَوْا بِهِ ثَمَنًا قَلِيلًا ۖ فَبِئْسَ مَا يَشْتَرُونَ ﴿١٨٧﴾
و هنگاميكه خدا از كسانی كه به آنها كتاب داده شده پيمان گرفت كه آن را برای مردم بيان كنند و كتمانش نكنند سپس آن را پشت سرهايشان دور انداختند و آن را به قيمتی كم فروختند و چه بد است آنچه می فروشند﴿۱۸۷﴾
لَا تَحْسَبَنَّ الَّذِينَ يَفْرَحُونَ بِمَا أَتَوا وَّيُحِبُّونَ أَن يُحْمَدُوا بِمَا لَمْ يَفْعَلُوا فَلَا تَحْسَبَنَّهُم بِمَفَازَةٍ مِّنَ الْعَذَابِ ۖ وَلَهُمْ عَذَابٌ أَلِيمٌ ﴿١٨٨﴾
نزد خودت اینگونه حساب نكن٫ كسانی را كه به آنچه داده شدند خوشحالند و دوست دارند كه به خاطر آنچه انجام نداده اند ستايش شوند٫ پس آنها را نجات يافته از عذاب به حساب نياور و برايشان عذابی درد ناك است ﴿۱۸۸﴾
وَلِلَّـهِ مُلْكُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ ۗ وَاللَّـهُ عَلَىٰ كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ ﴿١٨٩﴾
و دارايی آسمانها و زمين برای خداست و خدا بر هر چيز تواناست ﴿۱۸۹﴾
إِنَّ فِي خَلْقِ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَاخْتِلَافِ اللَّيْلِ وَالنَّهَارِ لَآيَاتٍ لِّأُولِي الْأَلْبَابِ ﴿١٩٠﴾
قطعاً در خلقت آسمانها و زمين و اختلاف شب و روز حتماً آياتی است برای صاحبان خرد ﴿۱۹۰﴾
الَّذِينَ يَذْكُرُونَ اللَّـهَ قِيَامًا وَقُعُودًا وَعَلَىٰ جُنُوبِهِمْ وَيَتَفَكَّرُونَ فِي خَلْقِ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ رَبَّنَا مَا خَلَقْتَ هَـٰذَا بَاطِلًا سُبْحَانَكَ فَقِنَا عَذَابَ النَّارِ﴿١٩١﴾
كسانی كه خدا را ايستاده و نشسته و بر پهلوهايشان ياد ميكنند و در خلقت آسمانها و زمين تفكر ميكنند (میگویند) پروردگار اينها را بيهوده نيافريدی پاك هستی تو پس ما را از عذاب آتش نگه دار ﴿۱۹۱﴾
رَبَّنَا إِنَّكَ مَن تُدْخِلِ النَّارَ فَقَدْ أَخْزَيْتَهُ ۖ وَمَا لِلظَّالِمِينَ مِنْ أَنصَارٍ﴿١٩٢﴾
پروردگار ما آنكس را كه تودر آتش داخل كنی پس حتماً ذليلش كرده ای و ياورانی برای ستمگران نيست﴿۱۹۲﴾
رَّبَّنَا إِنَّنَا سَمِعْنَا مُنَادِيًا يُنَادِي لِلْإِيمَانِ أَنْ آمِنُوا بِرَبِّكُمْ فَآمَنَّا ۚ رَبَّنَا فَاغْفِرْ لَنَا ذُنُوبَنَا وَكَفِّرْ عَنَّا سَيِّئَاتِنَا وَتَوَفَّنَا مَعَ الْأَبْرَارِ﴿١٩٣﴾
پروردگار ما٫ قطعاً شنيديم ندا كننده ای را كه برای ايمان صدا ميكرد كه به پروردگارتان ايمان آوريد ، پس ايمان آورديم ، ای پروردگار ما ٫ گناهان ما را پس برای ما ببخش و از ما گناهان ما را بزدای و ما را در زمره نيكان بميران ﴿۱۹۳﴾
رَبَّنَا وَآتِنَا مَا وَعَدتَّنَا عَلَىٰ رُسُلِكَ وَلَا تُخْزِنَا يَوْمَ الْقِيَامَةِ ۗ إِنَّكَ لَا تُخْلِفُ الْمِيعَادَ ﴿١٩٤﴾
پروردگار ما و به ما بده آنچه را به ما بوسيله رسولانت وعده دادي و ما را روز قيامت ذليل نكن قطعاٌ تواز زمان وعده تخلف نمی كنی ﴿۱۹۴﴾
فَاسْتَجَابَ لَهُمْ رَبُّهُمْ أَنِّي لَا أُضِيعُ عَمَلَ عَامِلٍ مِّنكُم مِّن ذَكَرٍ أَوْ أُنثَىٰ ۖ بَعْضُكُم مِّن بَعْضٍ ۖ فَالَّذِينَ هَاجَرُوا وَأُخْرِجُوا مِن دِيَارِهِمْ وَأُوذُوا فِي سَبِيلِي وَقَاتَلُوا وَقُتِلُوا لَأُكَفِّرَنَّ عَنْهُمْ سَيِّئَاتِهِمْ وَلَأُدْخِلَنَّهُمْ جَنَّاتٍ تَجْرِي مِن تَحْتِهَا الْأَنْهَارُ ثَوَابًا مِّنْ عِندِ اللَّـهِ ۗوَاللَّـهُ عِندَهُ حُسْنُ الثَّوَابِ ﴿١٩٥﴾
سپس پروردگارشان جواب داد كه من عمل عمل كننده ای از شما را چه مرد باشد يا زن باشد ضايع نميكنم بعضی از شما از بعضی ديگر هستيد پس كسانی كه هجرت كردند و از ديارشان اخراج شدند و در راه من اذيت شدند و جنگ كردند و كشته شدند حتماً برای آنها گناهانشان را مي بخشم و حتماً آنها را در باغهایی كه از زير آن جويهایی جاريست داخل ميكنم پاداشی از نزد خدا و پاداش نيكو پيش خداست ﴿۱۹۵﴾
لَا يَغُرَّنَّكَ تَقَلُّبُ الَّذِينَ كَفَرُوا فِي الْبِلَادِ﴿١٩٦﴾
آمد و شد كسانی كه در شهرها كافرهستند تو را فریب ندهد ﴿۱۹۶﴾
مَتَاعٌ قَلِيلٌ ثُمَّ مَأْوَاهُمْ جَهَنَّمُ ۚ وَبِئْسَ الْمِهَادُ﴿١٩٧﴾
آن بهرمندی کمی است ، سپس جايگاهشان جهنم است و چه بد سرزمينی است ﴿۱۹۷﴾
لَـٰكِنِ الَّذِينَ اتَّقَوْا رَبَّهُمْ لَهُمْ جَنَّاتٌ تَجْرِي مِن تَحْتِهَا الْأَنْهَارُ خَالِدِينَ فِيهَا نُزُلًا مِّنْ عِندِ اللَّـهِ ۗ وَمَا عِندَ اللَّـهِ خَيْرٌ لِّلْأَبْرَارِ﴿١٩٨﴾
ليكن كسانی كه حدود پروردگارشان را رعایت میکنند برای آنها باغهايی است كه از زير آنها ، رودهايی جاریست در آن اقامت میگزینند پیشکشی است از نزد خدا و آنچه نزد خداست برای نيكوكاران بهتر است ﴿۱۹۸﴾
وَإِنَّ مِنْ أَهْلِ الْكِتَابِ لَمَن يُؤْمِنُ بِاللَّـهِ وَمَا أُنزِلَ إِلَيْكُمْ وَمَا أُنزِلَ إِلَيْهِمْ خَاشِعِينَ لِلَّـهِ لَا يَشْتَرُونَ بِآيَاتِ اللَّـهِ ثَمَنًا قَلِيلًا ۗ أُولَـٰئِكَ لَهُمْ أَجْرُهُمْ عِندَ رَبِّهِمْ ۗ إِنَّ اللَّـهَ سَرِيعُ الْحِسَابِ﴿١٩٩﴾
و حتماً از اهل كتاب كسی است كه به خدا و آنچه نازل شد به سوی شما و آنچه نازل شد به سوی آنان ايمان می آورد برای خدا فروتنند آيات خدا را به قيمتی كم نمی فروشند آنها هستند كه پاداششان نزد پروردگارشان است البته خدا در حساب كردن سريع است ﴿۱۹۹﴾
يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا اصْبِرُوا وَصَابِرُوا وَرَابِطُوا وَاتَّقُوا اللَّـهَ لَعَلَّكُمْ تُفْلِحُونَ ﴿٢٠٠﴾
ای كسانی كه ايمان آورده ايد صبر كنيد و صابر باشيد و قوی باشيد وحدود خدا را رعایت كنيد شايد شما رستگار شويد ﴿۲۰۰﴾
بنده خدا ۱۲/۹ /۱۳۸۷
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر