سورة الزخرف
بِسْمِ اللَّـهِ الرَّحْمَـٰنِ الرَّحِيمِ
بنام
خدای رحم کنندۀ رحمت گر
حم ﴿١﴾
حم ﴿١﴾
حم ﴿١﴾
وَالْكِتَابِ الْمُبِينِ ﴿٢﴾
و (قسم) به کتاب روشنگر﴿۲﴾
إِنَّا جَعَلْنَاهُ قُرْآنًا عَرَبِيًّا لَّعَلَّكُمْ تَعْقِلُونَ ﴿٣﴾
البته ما آن را قرانی عربی قرار دادیم باشد که شما به عقلتان رجوع کنید ﴿۳﴾
وَإِنَّهُ فِي أُمِّ الْكِتَابِ لَدَيْنَا لَعَلِيٌّ حَكِيمٌ ﴿٤﴾
و البته آن (قرآن) در کتاب مادر در نزد ماست که البته برتر و با حکمت است ﴿۴﴾
أَفَنَضْرِبُ عَنكُمُ الذِّكْرَ صَفْحًا أَن كُنتُمْ قَوْمًا مُّسْرِفِينَ ﴿٥﴾
آیا بدلیل آنکه شما قوم اسراف کاری هستید ذکر (قرآن) را از شما بر می گردانیم (دریغ می کنیم) ؟ ﴿۵﴾
وَكَمْ أَرْسَلْنَا مِن نَّبِيٍّ فِي الْأَوَّلِينَ ﴿٦﴾
و چه بسا پیامبرانی در پیشینیان فرستادیم﴿۶﴾
وَمَا يَأْتِيهِم مِّن نَّبِيٍّ إِلَّا كَانُوا بِهِ يَسْتَهْزِئُونَ ﴿٧﴾
و هیچ پیامبری بسوی آنها نیامد مگر آنکه او را مسخره می کردند ﴿۷﴾لغت
فَأَهْلَكْنَا أَشَدَّ مِنْهُم بَطْشًا وَمَضَىٰ مَثَلُ الْأَوَّلِينَ﴿٨﴾
و کسانی که در قدرت از آنها نیرومند تر بودند را هلاک کردیم و مثال پیشینیان در آنها گذرانده شد ﴿۸﴾
وَلَئِن سَأَلْتَهُم مَّنْ خَلَقَ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضَ لَيَقُولُنَّ خَلَقَهُنَّ الْعَزِيزُ الْعَلِيمُ ﴿٩﴾
و اگر از آنها بپرسی چه کسی آسمانها و زمین را آفرید قطعاً به تو می گویند : آنها را نیرومند دانا خلق کرد ﴿۹﴾
الَّذِي جَعَلَ لَكُمُ الْأَرْضَ مَهْدًا وَجَعَلَ لَكُمْ فِيهَا سُبُلًا لَّعَلَّكُمْ تَهْتَدُونَ ﴿١٠﴾
کسی که زمین را برای شما بمانند آرامشگاهی قرار داد و برای شما در آن راههایی قرار داد باشد که شما هدایت شوید ﴿۱۰﴾
وَالَّذِي نَزَّلَ مِنَ السَّمَاءِ مَاءً بِقَدَرٍ فَأَنشَرْنَا بِهِ بَلْدَةً مَّيْتًا ۚ كَذَٰلِكَ تُخْرَجُونَ ﴿١١﴾
و کسی که از آسمان آبی به اندازه نازل کرد که بوسیلۀ آن سرزمین مرده را زنده کردیم آنگونه (از دل خاک) بیرون آورده میشوید ﴿۱۱﴾
وَالَّذِي خَلَقَ الْأَزْوَاجَ كُلَّهَا وَجَعَلَ لَكُم مِّنَ الْفُلْكِ وَالْأَنْعَامِ مَا تَرْكَبُونَ ﴿١٢﴾
و کسی که همۀ زوجها را خلق کرد و برای شما از کشتی حیوانات قرار داد که شما سوار می شوید ﴿۱۲﴾
لِتَسْتَوُوا عَلَىٰ ظُهُورِهِ ثُمَّ تَذْكُرُوا نِعْمَةَ رَبِّكُمْ إِذَا اسْتَوَيْتُمْ عَلَيْهِ وَتَقُولُوا سُبْحَانَ الَّذِي سَخَّرَ لَنَا هَـٰذَا وَمَا كُنَّا لَهُ مُقْرِنِينَ ﴿١٣﴾
تا بر پشت آن (حیوانات) سوار شوید سپس نعمت پروردگارتان را بیاد بیاورید وقتی که بر آنها سوار میشوید و می گویید منزه است کسی که این نعمت را برای ما به حرکت در آورد در حالیکه در حد واندازۀ ما نبود که به آنها نزدیک شویم ﴿۱۳﴾
وَإِنَّا إِلَىٰ رَبِّنَا لَمُنقَلِبُونَ﴿١٤﴾
و البته ما بسوی پروردگار برمی گردیم ﴿۱۴﴾
وَجَعَلُوا لَهُ مِنْ عِبَادِهِ جُزْءًا ۚ إِنَّ الْإِنسَانَ لَكَفُورٌ مُّبِينٌ﴿١٥﴾
و از بنده هایش برای او بخشی (از نیروی خدا را) قرار دادند البته انسان انکار کننده ای آشکار است ﴿۱۵﴾
أَمِ اتَّخَذَ مِمَّا يَخْلُقُ بَنَاتٍ وَأَصْفَاكُم بِالْبَنِينَ ﴿١٦﴾
یا آنکه ( خدا ) از آنچه خودش خلق کرد دخترانی بر گرفت و برای شما پسرانی را انتخاب کرد ﴿۱۶﴾
وَإِذَا بُشِّرَ أَحَدُهُم بِمَا ضَرَبَ لِلرَّحْمَـٰنِ مَثَلًا ظَلَّ وَجْهُهُ مُسْوَدًّا وَهُوَ كَظِيمٌ ﴿١٧﴾
و وقتی که به یکی از آنها (فرزند دختری) بشارت داده میشود آنچه را که به خدا نسبت می دهند رویش سیاه و تاریک میشود و در حالیکه او خشمش را فرو می خورد ﴿۱۷﴾
أَوَمَن يُنَشَّأُ فِي الْحِلْيَةِ وَهُوَ فِي الْخِصَامِ غَيْرُ مُبِينٍ﴿١٨﴾
آیا و کیست آنکسی که در زیور آلات بوجود می آید و او در خصومتی بدون دلیل روشنگرانه است ؟ ﴿۱۸﴾
وَجَعَلُوا الْمَلَائِكَةَ الَّذِينَ هُمْ عِبَادُ الرَّحْمَـٰنِ إِنَاثًا ۚ أَشَهِدُوا خَلْقَهُمْ ۚ سَتُكْتَبُ شَهَادَتُهُمْ وَيُسْأَلُونَ ﴿١٩﴾
و ملائکه همان کسانی را که بنده های خدای رحمتگر هستند را بعنوان زنانی قرار دادند آیا آنها شاهد خلقت آنها (ملائکه) بودند ؟ ( که خدا آنها را زن آفریده ؟ ) بزودی شهادت آنها را می نویسیم و آنها ( در ارتباط با شهادت خود مورد سوال قرار می گیرند)﴿۱۹﴾
وَقَالُوا لَوْ شَاءَ الرَّحْمَـٰنُ مَا عَبَدْنَاهُم ۗ مَّا لَهُم بِذَٰلِكَ مِنْ عِلْمٍ ۖ إِنْ هُمْ إِلَّا يَخْرُصُونَ﴿٢٠﴾
و گفتند اگر خدا می خواست ما آنها (بتها) را پرستش نمی کردیم آنها هیچ دانشی برای آن (موضوع که می گویند) ندارند آنها غیر از حدس زننده چیز دیگری نیستند ﴿۲۰﴾
أَمْ آتَيْنَاهُمْ كِتَابًا مِّن قَبْلِهِ فَهُم بِهِ مُسْتَمْسِكُونَ ﴿٢١﴾
یا قبل از آن (قرآن) به آنها کتابی دادیم که آنها به آن استناد می کنند ؟ ﴿۲۱﴾
بَلْ قَالُوا إِنَّا وَجَدْنَا آبَاءَنَا عَلَىٰ أُمَّةٍ وَإِنَّا عَلَىٰ آثَارِهِم مُّهْتَدُونَ ﴿٢٢﴾
بلکه گفتند : که ما پدرانمان را بر کیش و آیینی یافتیم و ما بر اثر های آنها هدایت شده ایم ﴿۲۲﴾
وَكَذَٰلِكَ مَا أَرْسَلْنَا مِن قَبْلِكَ فِي قَرْيَةٍ مِّن نَّذِيرٍ إِلَّا قَالَ مُتْرَفُوهَا إِنَّا وَجَدْنَا آبَاءَنَا عَلَىٰ أُمَّةٍ وَإِنَّا عَلَىٰ آثَارِهِم مُّقْتَدُونَ ﴿٢٣﴾
و آنگونه بود که قبل از تو در شهری هشدار دهنده ای نفرستادیم مگر آنکه کامروایان آن (شهر) گفتند که ما متوجه شدیم که پدران ما بر کیش و آیینی بودند و ما هم بر آثار آنها اقتدا میکنیم (پیروهمان کیش و آیین پدرانمان هستیم) ﴿۲۳﴾
قَالَ أَوَلَوْ جِئْتُكُم بِأَهْدَىٰ مِمَّا وَجَدتُّمْ عَلَيْهِ آبَاءَكُمْ ۖ قَالُوا إِنَّا بِمَا أُرْسِلْتُم بِهِ كَافِرُونَ ﴿٢٤﴾
(رسول) گفت : اگر چه من آیینی برای شما بیاورم که بسیار هدایت کننده تر از آن چیزی است که شما بر آن منوال پدران خود را یافتید کافران گفتند : ما به آنچیزی که شما بوسیلۀ آن فرستاده شدید را انکار می کنیم ﴿۲۴﴾
فَانتَقَمْنَا مِنْهُمْ ۖ فَانظُرْ كَيْفَ كَانَ عَاقِبَةُ الْمُكَذِّبِينَ ﴿٢٥﴾
و از آنها انتقام گرفتیم و نگاه کن عاقبت تکذیب کننده ها چگونه بود ﴿۲۵﴾
وَإِذْ قَالَ إِبْرَاهِيمُ لِأَبِيهِ وَقَوْمِهِ إِنَّنِي بَرَاءٌ مِّمَّا تَعْبُدُونَ ﴿٢٦﴾
و وقتی که ابراهیم به پدرش و قومش گفت : که من از آنچه که می پرستید منزجرم ﴿۲۶﴾
إِلَّا الَّذِي فَطَرَنِي فَإِنَّهُ سَيَهْدِينِ ﴿٢٧﴾
مگر کسی که من را آفرید و بزودی هدایتم میکند ﴿۲۷﴾
وَجَعَلَهَا كَلِمَةً بَاقِيَةً فِي عَقِبِهِ لَعَلَّهُمْ يَرْجِعُونَ ﴿٢٨﴾
و آن را کلمه ای ماندگار در آینده ها یی که پس از او می آیند قرار داد شاید آنها بر گردند ﴿۲۸﴾
بَلْ مَتَّعْتُ هَـٰؤُلَاءِ وَآبَاءَهُمْ حَتَّىٰ جَاءَهُمُ الْحَقُّ وَرَسُولٌ مُّبِينٌ ﴿٢٩﴾
بلکه اینها و پدرانشان را بهره مند ساختیم تا وقتی که حق برای آنها بیاید و رسولی روشنگر برای آنها بیاید ﴿۲۹﴾
وَلَمَّا جَاءَهُمُ الْحَقُّ قَالُوا هَـٰذَا سِحْرٌ وَإِنَّا بِهِ كَافِرُونَ ﴿٣٠﴾
و هر گاه حقیقت برای آنها آمد گفتند : این جادو است و ما به آن باور نداریم ﴿۳۰﴾
وَقَالُوا لَوْلَا نُزِّلَ هَـٰذَا الْقُرْآنُ عَلَىٰ رَجُلٍ مِّنَ الْقَرْيَتَيْنِ عَظِيمٍ ﴿٣١﴾
و گفتند : چرا این قرآن بر مردی از دو طایفۀ بزرگ (دو منطقه یاشهر بزرگ) نازل نشد ؟ ﴿۳۱﴾
أَهُمْ يَقْسِمُونَ رَحْمَتَ رَبِّكَ ۚ نَحْنُ قَسَمْنَا بَيْنَهُم مَّعِيشَتَهُمْ فِي الْحَيَاةِ الدُّنْيَا ۚ وَرَفَعْنَا بَعْضَهُمْ فَوْقَ بَعْضٍ دَرَجَاتٍ لِّيَتَّخِذَ بَعْضُهُم بَعْضًا سُخْرِيًّا ۗوَرَحْمَتُ رَبِّكَ خَيْرٌ مِّمَّا يَجْمَعُونَ ﴿٣٢﴾
آیا آنها رحمت پروردگارت را تقسیم میکنند ؟ این ما هستیم که خورد و خوراک آنها را در زندگی دنیا میان آنها تقسیم میکنیم و درجات بعضی را بر بالای بعضی دیگر بالا می بریم تا بعضی از آنها بعضی دیگر را به مسخره بگیرند و رحمت پروردگارت بهتر از آن چیزهایی است که جمع میکنند ﴿۳۲﴾
وَلَوْلَا أَن يَكُونَ النَّاسُ أُمَّةً وَاحِدَةً لَّجَعَلْنَا لِمَن يَكْفُرُ بِالرَّحْمَـٰنِ لِبُيُوتِهِمْ سُقُفًا مِّن فِضَّةٍ وَمَعَارِجَ عَلَيْهَا يَظْهَرُونَ ﴿٣٣﴾
و اگر نبود آنکه مردم امتی واحد می باشن دبرای کسی که بخدای رحمتگر را انکار میکند برای خانه های آنها سقفی از نقره قرار میدادیم و نردبانهایی که از آن بالا روند ﴿۳۳﴾
وَلِبُيُوتِهِمْ أَبْوَابًا وَسُرُرًا عَلَيْهَا يَتَّكِئُونَ ﴿٣٤﴾
و برای خانه هایشان دربهایی (قرار میدادیم) و تختهایی که بر آن تکیه زنند ﴿۳۴﴾
وَزُخْرُفًا ۚ وَإِن كُلُّ ذَٰلِكَ لَمَّا مَتَاعُ الْحَيَاةِ الدُّنْيَا ۚ وَالْآخِرَةُ عِندَ رَبِّكَ لِلْمُتَّقِينَ ﴿٣٥﴾
و زیورهایی (قرار میدادیم) و همۀ آنها کالای زندگی دنیاست و آخرت نزد پروردگار مخصوص کسانی است که حدود خدا را رعایت می کنند ﴿۳۵﴾
وَمَن يَعْشُ عَن ذِكْرِ الرَّحْمَـٰنِ نُقَيِّضْ لَهُ شَيْطَانًا فَهُوَ لَهُ قَرِينٌ﴿٣٦﴾
و هر کس از یاد خدای رحمتگر سر باز زند برای او شیطانی آماده می کنیم که او هم نشینی برایش باشد ﴿۳۶﴾
وَإِنَّهُمْ لَيَصُدُّونَهُمْ عَنِ السَّبِيلِ وَيَحْسَبُونَ أَنَّهُم مُّهْتَدُونَ﴿٣٧﴾
و آنکه آنها (شیاطین) آنها را از راه خدا باز می دارند و طوری حساب میکنند که گویا آنها هدایت شده هستند ﴿۳۷﴾
حَتَّىٰ إِذَا جَاءَنَا قَالَ يَا لَيْتَ بَيْنِي وَبَيْنَكَ بُعْدَ الْمَشْرِقَيْنِ فَبِئْسَ الْقَرِينُ ﴿٣٨﴾
تا زمانی که بسوی ما بیاید گوید ای کاش میان من و میان تو (شیطان هم نشین) فاصله ای به اندازۀ دوری دو مشرق بود و چه هم نشین بدی بودی﴿۳۸﴾
وَلَن يَنفَعَكُمُ الْيَوْمَ إِذ ظَّلَمْتُمْ أَنَّكُمْ فِي الْعَذَابِ مُشْتَرِكُونَ ﴿٣٩﴾
و امروز هرگز به شما سودی نمی دهد چرا که شما ستم کردید البته که شما در عذاب مشترک هستید ﴿۳۹﴾
أَفَأَنتَ تُسْمِعُ الصُّمَّ أَوْ تَهْدِي الْعُمْيَ وَمَن كَانَ فِي ضَلَالٍ مُّبِينٍ ﴿٤٠﴾
آیا تو می توانی به کرها چیزی بشنوانی و یا به کورها چیزی نشان بدهی و کسانی که در گمراهی آشکار بودند ﴿۴۰﴾
فَإِمَّا نَذْهَبَنَّ بِكَ فَإِنَّا مِنْهُم مُّنتَقِمُونَ ﴿٤١﴾
و اگر تو را (از دنیا) ببریم (تو را بمیرانیم) حتماً ما از آنها انتقام گیرنده هستیم ﴿۴۱﴾
أَوْ نُرِيَنَّكَ الَّذِي وَعَدْنَاهُمْ فَإِنَّا عَلَيْهِم مُّقْتَدِرُونَ﴿٤٢﴾
و یا (تا زمانی که زنده هستی) آن چیزی را که به آنها وعده دادیم به تو نشان دهیم پس البته ما نسبت به آن (مجازات ستمگران) توانمند هستیم ﴿۴۲﴾
فَاسْتَمْسِكْ بِالَّذِي أُوحِيَ إِلَيْكَ ۖ إِنَّكَ عَلَىٰ صِرَاطٍ مُّسْتَقِيمٍ﴿٤٣﴾
و بوسیلۀ آنچه بسوی تو وحی می شود (قرآن) دلیل بیاور البته که تو برراه درست هستی ﴿۴۳﴾
وَإِنَّهُ لَذِكْرٌ لَّكَ وَلِقَوْمِكَ ۖ وَسَوْفَ تُسْأَلُونَ ﴿٤٤﴾
و البته آن (قرآن) یاد آوری برای تو و قوم توست و بزودی (ازقرآن) پرسش خواهید شد ﴿۴۴﴾
وَاسْأَلْ مَنْ أَرْسَلْنَا مِن قَبْلِكَ مِن رُّسُلِنَا أَجَعَلْنَا مِن دُونِ الرَّحْمَـٰنِ آلِهَةً يُعْبَدُونَ ﴿٤٥﴾
و در بارۀ کسانی که قبل از تو از رسولان ما که آنها را فرستادیم سوال کن آیا غیر از خدای رحمتگر خدایانی قرار دادیم ؟ که پرستش شوند ﴿۴۵﴾
وَلَقَدْ أَرْسَلْنَا مُوسَىٰ بِآيَاتِنَا إِلَىٰ فِرْعَوْنَ وَمَلَئِهِ فَقَالَ إِنِّي رَسُولُ رَبِّ الْعَالَمِينَ ﴿٤٦﴾
و البته ما موسی را بوسیله ی آیات خودمان بسوی فرعون و اطرافیانش فرستادیم و گفت که من فرستاده ی پروردگار جهان ها هستم ﴿۴۶﴾
فَلَمَّا جَاءَهُم بِآيَاتِنَا إِذَا هُم مِّنْهَا يَضْحَكُونَ ﴿٤٧﴾
و وقتی که آیات ما را برای او (فرعون) آورد در آن هنگام آنها از آن (نازل شدن آیات) می خندیدند ﴿۴۷﴾
وَمَا نُرِيهِم مِّنْ آيَةٍ إِلَّا هِيَ أَكْبَرُ مِنْ أُخْتِهَا ۖ وَأَخَذْنَاهُم بِالْعَذَابِ لَعَلَّهُمْ يَرْجِعُونَ ﴿٤٨﴾
و هیچ آیه ای را به آنها نشان نمیدهیم مگر آنکه آن آیه از خواهرش بزرگتر است و آنها را بوسیلۀ عذابی گرفتیم باشد که آنها برگردند ﴿۴۸﴾
وَقَالُوا يَا أَيُّهَ السَّاحِرُ ادْعُ لَنَا رَبَّكَ بِمَا عَهِدَ عِندَكَ إِنَّنَا لَمُهْتَدُونَ ﴿٤٩﴾
و (به پیامبر) گفتند : ای جادوگر پروردگارت را برای ما صدا کن (تا مارا از عذاب برهاند) بخاطر آنکه با تو عهد بسته . البته ما دیگرهدایت یافته هستیم ﴿۴۹﴾
فَلَمَّا كَشَفْنَا عَنْهُمُ الْعَذَابَ إِذَا هُمْ يَنكُثُونَ ﴿٥٠﴾
و وقتی که عذاب را از آنها رفع کردیم در آن هنگام آنها پیمان می شکنند ﴿۵۰﴾
وَنَادَىٰ فِرْعَوْنُ فِي قَوْمِهِ قَالَ يَا قَوْمِ أَلَيْسَ لِي مُلْكُ مِصْرَ وَهَـٰذِهِ الْأَنْهَارُ تَجْرِي مِن تَحْتِي ۖ أَفَلَا تُبْصِرُونَ ﴿٥١﴾
و فرعون در قومش صدا کرد گفت : ای قوم آیا من مالک مصر نیستم ؟ و نیز این رودهایی که از پایین من جاریست ؟ (آیا من مالک انها نیستم؟) آیا بینش پیدا نمی کنید؟ ﴿۵۱﴾
أَمْ أَنَا خَيْرٌ مِّنْ هَـٰذَا الَّذِي هُوَ مَهِينٌ وَلَا يَكَادُ يُبِينُ ﴿٥٢﴾
یا اینکه من از این کسی که او خوار شده (کسی که ) نمیتواند بیان کند بهتر نیستم ؟ (زیرا موسی نمی توانست خوب تکلم کند )﴿۵۲﴾
فَلَوْلَا أُلْقِيَ عَلَيْهِ أَسْوِرَةٌ مِّن ذَهَبٍ أَوْ جَاءَ مَعَهُ الْمَلَائِكَةُ مُقْتَرِنِينَ﴿٥٣﴾
( اگر او پیامبر است) پس چرا دستبند هایی از طلا بر او افکنده نمی شود ؟ یا چرا با او ملائکه هم نشین نیستند ﴿۵۳﴾
فَاسْتَخَفَّ قَوْمَهُ فَأَطَاعُوهُ ۚ إِنَّهُمْ كَانُوا قَوْمًا فَاسِقِينَ ﴿٥٤﴾
و قومش را سبک عقل گردانید و از او اطاعت کردند البته که آنها گروهی گناهکار بودند ﴿۵۴﴾
فَلَمَّا آسَفُونَا انتَقَمْنَا مِنْهُمْ فَأَغْرَقْنَاهُمْ أَجْمَعِينَ ﴿٥٥﴾
و وقتی که ما را به خشم آوردند از آنها انتقام گرفتیم و همگی را با هم غرق کردیم ﴿۵۵﴾
فَجَعَلْنَاهُمْ سَلَفًا وَمَثَلًا لِّلْآخِرِينَ ﴿٥٦﴾
و آنها را پیشینیانی و مثال برای دیگران قرار دادیم ﴿۵۶﴾
وَلَمَّا ضُرِبَ ابْنُ مَرْيَمَ مَثَلًا إِذَا قَوْمُكَ مِنْهُ يَصِدُّونَ ﴿٥٧﴾
و وقتی پسر مریم بعنوان مثالی بیان شد در آن هنگام قوم تو از آن (مثل) منحرف می شوند ﴿۵۷﴾
وَقَالُوا أَآلِهَتُنَا خَيْرٌ أَمْ هُوَ ۚ مَا ضَرَبُوهُ لَكَ إِلَّا جَدَلًا ۚ بَلْ هُمْ قَوْمٌ خَصِمُونَ ﴿٥٨﴾
و گفتند : آیا الهه های ما بهتر هستند یا او (عیسی) و آنها (این مثل) را برای تو بیان نکردند مگر برای دشمنی کردن بلکه آنها قومی ستیزه جو هستند ﴿۵۸﴾
إِنْ هُوَ إِلَّا عَبْدٌ أَنْعَمْنَا عَلَيْهِ وَجَعَلْنَاهُ مَثَلًا لِّبَنِي إِسْرَائِيلَ ﴿٥٩﴾
او (عیسی) غیر از بنده ای نیست که به او نعمت دادیم و او را بعنوان مثالی (نمونه ای) برای بنی اسراییل قرارش دادیم ﴿۵۹﴾
وَلَوْ نَشَاءُ لَجَعَلْنَا مِنكُم مَّلَائِكَةً فِي الْأَرْضِ يَخْلُفُونَ ﴿٦٠﴾
و اگر بخواهیم از شما فرشته هایی قرار میدهیم تا در زمین جانشین گردند ﴿۶۰﴾
وَإِنَّهُ لَعِلْمٌ لِّلسَّاعَةِ فَلَا تَمْتَرُنَّ بِهَا وَاتَّبِعُونِ ۚ هَـٰذَا صِرَاطٌ مُّسْتَقِيمٌ﴿٦١﴾
و البته آن دانستنی برای ساعت قیامت است و در بارۀ آن شک نکنید و از من پیروی کنید این راه راست است﴿۶۱﴾
وَلَا يَصُدَّنَّكُمُ الشَّيْطَانُ ۖ إِنَّهُ لَكُمْ عَدُوٌّ مُّبِينٌ ﴿٦٢﴾
و شیطان شما را از آن منحرف نکند که او برای شما دشمنی آشکار است ﴿۶۲﴾
وَلَمَّا جَاءَ عِيسَىٰ بِالْبَيِّنَاتِ قَالَ قَدْ جِئْتُكُم بِالْحِكْمَةِ وَلِأُبَيِّنَ لَكُم بَعْضَ الَّذِي تَخْتَلِفُونَ فِيهِ ۖ فَاتَّقُوا اللَّـهَ وَأَطِيعُونِ ﴿٦٣﴾
و وقتی که عیسی با دلایل روشن آمد گفت : البته برای شما حکمت را آوردم و برای اینکه بعضی از چیز هایی که درآن اختلاف دارید را برای شما بیان کنم پس حدود خدا را رعایت کنید و از من اطاعت کنید ﴿۶۳﴾
إِنَّ اللَّـهَ هُوَ رَبِّي وَرَبُّكُمْ فَاعْبُدُوهُ ۚ هَـٰذَا صِرَاطٌ مُّسْتَقِيمٌ ﴿٦٤﴾
البته خدا او پروردگار من و پروردگار شماست پس او را عبادت کنید پس فقط او را عبادت کنید این راه راست است﴿۶۴﴾
فَاخْتَلَفَ الْأَحْزَابُ مِن بَيْنِهِمْ ۖ فَوَيْلٌ لِّلَّذِينَ ظَلَمُوا مِنْ عَذَابِ يَوْمٍ أَلِيمٍ ﴿٦٥﴾
و حزب ها از میان آنها اختلاف کردند پس وای بر کسانی که ستم کردند از عذاب روز دردناک ﴿۶۵﴾
هَلْ يَنظُرُونَ إِلَّا السَّاعَةَ أَن تَأْتِيَهُم بَغْتَةً وَهُمْ لَا يَشْعُرُونَ ﴿٦٦﴾
آیا غیر از این است که انتظار ساعت قیامت را می کشند که بطور ناگهانی بسراغشان می آید ؟ در حالیکه آنها آن را درکش نمی کنند (نمی فهمند) ﴿۶۶﴾
الْأَخِلَّاءُ يَوْمَئِذٍ بَعْضُهُمْ لِبَعْضٍ عَدُوٌّ إِلَّا الْمُتَّقِينَ﴿٦٧﴾
دوستان در آنروز بعضی بر بعضی دیگر دشمن هستند مگر کسانی که حدود خدا را رعایت میکنند ﴿۶۷﴾
يَا عِبَادِ لَا خَوْفٌ عَلَيْكُمُ الْيَوْمَ وَلَا أَنتُمْ تَحْزَنُونَ ﴿٦٨﴾
ای بنده های مکن امروز ترسی بر شما نیست و شما اندوهگین نمیشوید ﴿۶۸﴾
الَّذِينَ آمَنُوا بِآيَاتِنَا وَكَانُوا مُسْلِمِينَ ﴿٦٩﴾
کسانی که به آیات ما ایمان آوردند و مسلمان بودند﴿۶۹﴾
ادْخُلُوا الْجَنَّةَ أَنتُمْ وَأَزْوَاجُكُمْ تُحْبَرُونَ ﴿٧٠﴾
شما و زوج هایتان شادی کنان داخل باغ (بهشت) شوید﴿۷۰﴾
يُطَافُ عَلَيْهِم بِصِحَافٍ مِّن ذَهَبٍ وَأَكْوَابٍ ۖ وَفِيهَا مَا تَشْتَهِيهِ الْأَنفُسُ وَتَلَذُّ الْأَعْيُنُ ۖ وَأَنتُمْ فِيهَا خَالِدُونَ ﴿٧١﴾
آنها گردش میکنند با کاسه هایی از جنس طلا و نیز لیوان هایی (از جنس طلا) و در آن هر چه را که اشتها کنند و هرچه را که چشمها از آن لذت ببرند هست و شما در ان اقامت می گزینید ﴿۷۱﴾
وَتِلْكَ الْجَنَّةُ الَّتِي أُورِثْتُمُوهَا بِمَا كُنتُمْ تَعْمَلُونَ﴿٧٢﴾
و آن باغ (بهشتی) است که شما آن را به ارث می برید به خاطر آنچه عمل می کردید ﴿۷۲﴾
لَكُمْ فِيهَا فَاكِهَةٌ كَثِيرَةٌ مِّنْهَا تَأْكُلُونَ ﴿٧٣﴾
برای شما در آن میوه های بسیار است که از آن می خورید ﴿۷۳﴾
إِنَّ الْمُجْرِمِينَ فِي عَذَابِ جَهَنَّمَ خَالِدُونَ ﴿٧٤﴾
البته مجرمین در عذاب جهنم اقامت می گزینند ﴿۷۴﴾
لَا يُفَتَّرُ عَنْهُمْ وَهُمْ فِيهِ مُبْلِسُونَ ﴿٧٥﴾
برای آنها (آن عذاب) کم نمیشود آنها در آن عذاب سر افکنده هستند ﴿۷۵﴾
وَمَا ظَلَمْنَاهُمْ وَلَـٰكِن كَانُوا هُمُ الظَّالِمِينَ﴿٧٦﴾
و ما به آنها ستم نکردیم و لیکن انها خودشان ستم گر بودند ﴿۷۶﴾
وَنَادَوْا يَا مَالِكُ لِيَقْضِ عَلَيْنَا رَبُّكَ ۖ قَالَ إِنَّكُم مَّاكِثُونَ﴿٧٧﴾
و صدا میکنند ای رییس (و مالک جهنم برای اینکه عذاب نکشیم) پروردگارت باید ما را بمیراند (مالک) می گوید : البته شما ماندگاران (در جهنم) هستید ﴿۷۷﴾
لَقَدْ جِئْنَاكُم بِالْحَقِّ وَلَـٰكِنَّ أَكْثَرَكُمْ لِلْحَقِّ كَارِهُونَ﴿٧٨﴾
قطعاٌ ما حق را برای شما آوردیم و لکن بیشتر شما برای (فهم) حقیقت خشنود نیستید ﴿۷۸﴾
أَمْ أَبْرَمُوا أَمْرًا فَإِنَّا مُبْرِمُونَ ﴿٧٩﴾
یا آنها بر کار خود (انکار حق) اصرار کردند ؟ و ما نیز بر (بر کیفر دادن انکار کننده ها) اصرار داریم ﴿۷۹﴾
أَمْ يَحْسَبُونَ أَنَّا لَا نَسْمَعُ سِرَّهُمْ وَنَجْوَاهُم ۚ بَلَىٰ وَرُسُلُنَا لَدَيْهِمْ يَكْتُبُونَ ﴿٨٠﴾
یا اینگونه حساب می کنند که ما راز آنها و سخنان در گوشی آنها را نمی شنویم بلکه رسولان ما پیش آنها (اعمالشان را) می نویسند﴿۸۰﴾
قُلْ إِن كَانَ لِلرَّحْمَـٰنِ وَلَدٌ فَأَنَا أَوَّلُ الْعَابِدِينَ ﴿٨١﴾
بگو اگر برای خدای رحمتگر فرزندی باشد پس ما اولین عبادت کننده ها هستیم ﴿۸۱﴾
سُبْحَانَ رَبِّ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ رَبِّ الْعَرْشِ عَمَّا يَصِفُونَ ﴿٨٢﴾
پروردگار آسمانها و زمین منزه است پروردگار عرش از آنچه وصف میکنند ﴿۸۲﴾
فَذَرْهُمْ يَخُوضُوا وَيَلْعَبُوا حَتَّىٰ يُلَاقُوا يَوْمَهُمُ الَّذِي يُوعَدُونَ ﴿٨٣﴾
و آنها را بگذار تا وارد (احادیث باطل) شوند و بازی کنند تا زمانی که روزشان را که به آنها وعده داده میشود ملاقات کنند﴿۸۳﴾
وَهُوَ الَّذِي فِي السَّمَاءِ إِلَـٰهٌ وَفِي الْأَرْضِ إِلَـٰهٌ ۚ وَهُوَ الْحَكِيمُ الْعَلِيمُ ﴿٨٤﴾
و او کسی است که در آسمان خداست و در زمین خداست و او حکیم دانشمند است ﴿۸۴﴾
وَتَبَارَكَ الَّذِي لَهُ مُلْكُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَمَا بَيْنَهُمَا وَعِندَهُ عِلْمُ السَّاعَةِ وَإِلَيْهِ تُرْجَعُونَ ﴿٨٥﴾
و مبارک است کسی که ملکوت آسمانها و زمین و آنچه میان آنهاست برای اوست و دانش ساعت قیامت فقط نزد اوست و بسوی او بازگردانده می شوید ﴿۸۵﴾
وَلَا يَمْلِكُ الَّذِينَ يَدْعُونَ مِن دُونِهِ الشَّفَاعَةَ إِلَّا مَن شَهِدَ بِالْحَقِّ وَهُمْ يَعْلَمُونَ ﴿٨٦﴾
و کسانی را که غیر از او می خوانید مالک شفاعت نیستند مگر آن کسی که به حقیقت شهادت دهد و آنها میدانند { شفاعت فقط مخصوص خدای متعال است و مالکیت شفاعت یعنی کسی نمیتواند از جانب خدا مالک شفاعت شود مگر اینکه به حق اقرار نماید و این فقط در مورد خود فرد صادق است و اینگونه نیست که فرد بتواند دیگران را شفاعت نماید .برای بررسی بیشتر روی لینک کلیک کنید >>>>} ﴿۸۶﴾
وَلَئِن سَأَلْتَهُم مَّنْ خَلَقَهُمْ لَيَقُولُنَّ اللَّـهُ ۖ فَأَنَّىٰ يُؤْفَكُونَ ﴿٨٧﴾
و اگر از آنها بپرسی چه کسی آنها را خلق کرد البته خواهند گفت خدا : پس تا کی و کجا به دروغ رانده می شوند ﴿۸۷﴾
وَقِيلِهِ يَا رَبِّ إِنَّ هَـٰؤُلَاءِ قَوْمٌ لَّا يُؤْمِنُونَ ﴿٨٨﴾
و سخن او که گفت : ای پروردگار من اینها قومی هستند که ایمان نمی آورند ﴿۸۸﴾
فَاصْفَحْ عَنْهُمْ وَقُلْ سَلَامٌ ۚ فَسَوْفَ يَعْلَمُونَ﴿٨٩﴾
پس از آنها کناره گیری کن و سلامی بگو (یا سخنی به سلامت بگو) و بزودی می دانند ﴿۸۹﴾
وَالْكِتَابِ الْمُبِينِ ﴿٢﴾
و (قسم) به کتاب روشنگر﴿۲﴾
إِنَّا جَعَلْنَاهُ قُرْآنًا عَرَبِيًّا لَّعَلَّكُمْ تَعْقِلُونَ ﴿٣﴾
البته ما آن را قرانی عربی قرار دادیم باشد که شما به عقلتان رجوع کنید ﴿۳﴾
وَإِنَّهُ فِي أُمِّ الْكِتَابِ لَدَيْنَا لَعَلِيٌّ حَكِيمٌ ﴿٤﴾
و البته آن (قرآن) در کتاب مادر در نزد ماست که البته برتر و با حکمت است ﴿۴﴾
أَفَنَضْرِبُ عَنكُمُ الذِّكْرَ صَفْحًا أَن كُنتُمْ قَوْمًا مُّسْرِفِينَ ﴿٥﴾
آیا بدلیل آنکه شما قوم اسراف کاری هستید ذکر (قرآن) را از شما بر می گردانیم (دریغ می کنیم) ؟ ﴿۵﴾
وَكَمْ أَرْسَلْنَا مِن نَّبِيٍّ فِي الْأَوَّلِينَ ﴿٦﴾
و چه بسا پیامبرانی در پیشینیان فرستادیم﴿۶﴾
وَمَا يَأْتِيهِم مِّن نَّبِيٍّ إِلَّا كَانُوا بِهِ يَسْتَهْزِئُونَ ﴿٧﴾
و هیچ پیامبری بسوی آنها نیامد مگر آنکه او را مسخره می کردند ﴿۷﴾لغت
فَأَهْلَكْنَا أَشَدَّ مِنْهُم بَطْشًا وَمَضَىٰ مَثَلُ الْأَوَّلِينَ﴿٨﴾
و کسانی که در قدرت از آنها نیرومند تر بودند را هلاک کردیم و مثال پیشینیان در آنها گذرانده شد ﴿۸﴾
وَلَئِن سَأَلْتَهُم مَّنْ خَلَقَ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضَ لَيَقُولُنَّ خَلَقَهُنَّ الْعَزِيزُ الْعَلِيمُ ﴿٩﴾
و اگر از آنها بپرسی چه کسی آسمانها و زمین را آفرید قطعاً به تو می گویند : آنها را نیرومند دانا خلق کرد ﴿۹﴾
الَّذِي جَعَلَ لَكُمُ الْأَرْضَ مَهْدًا وَجَعَلَ لَكُمْ فِيهَا سُبُلًا لَّعَلَّكُمْ تَهْتَدُونَ ﴿١٠﴾
کسی که زمین را برای شما بمانند آرامشگاهی قرار داد و برای شما در آن راههایی قرار داد باشد که شما هدایت شوید ﴿۱۰﴾
وَالَّذِي نَزَّلَ مِنَ السَّمَاءِ مَاءً بِقَدَرٍ فَأَنشَرْنَا بِهِ بَلْدَةً مَّيْتًا ۚ كَذَٰلِكَ تُخْرَجُونَ ﴿١١﴾
و کسی که از آسمان آبی به اندازه نازل کرد که بوسیلۀ آن سرزمین مرده را زنده کردیم آنگونه (از دل خاک) بیرون آورده میشوید ﴿۱۱﴾
وَالَّذِي خَلَقَ الْأَزْوَاجَ كُلَّهَا وَجَعَلَ لَكُم مِّنَ الْفُلْكِ وَالْأَنْعَامِ مَا تَرْكَبُونَ ﴿١٢﴾
و کسی که همۀ زوجها را خلق کرد و برای شما از کشتی حیوانات قرار داد که شما سوار می شوید ﴿۱۲﴾
لِتَسْتَوُوا عَلَىٰ ظُهُورِهِ ثُمَّ تَذْكُرُوا نِعْمَةَ رَبِّكُمْ إِذَا اسْتَوَيْتُمْ عَلَيْهِ وَتَقُولُوا سُبْحَانَ الَّذِي سَخَّرَ لَنَا هَـٰذَا وَمَا كُنَّا لَهُ مُقْرِنِينَ ﴿١٣﴾
تا بر پشت آن (حیوانات) سوار شوید سپس نعمت پروردگارتان را بیاد بیاورید وقتی که بر آنها سوار میشوید و می گویید منزه است کسی که این نعمت را برای ما به حرکت در آورد در حالیکه در حد واندازۀ ما نبود که به آنها نزدیک شویم ﴿۱۳﴾
وَإِنَّا إِلَىٰ رَبِّنَا لَمُنقَلِبُونَ﴿١٤﴾
و البته ما بسوی پروردگار برمی گردیم ﴿۱۴﴾
وَجَعَلُوا لَهُ مِنْ عِبَادِهِ جُزْءًا ۚ إِنَّ الْإِنسَانَ لَكَفُورٌ مُّبِينٌ﴿١٥﴾
و از بنده هایش برای او بخشی (از نیروی خدا را) قرار دادند البته انسان انکار کننده ای آشکار است ﴿۱۵﴾
أَمِ اتَّخَذَ مِمَّا يَخْلُقُ بَنَاتٍ وَأَصْفَاكُم بِالْبَنِينَ ﴿١٦﴾
یا آنکه ( خدا ) از آنچه خودش خلق کرد دخترانی بر گرفت و برای شما پسرانی را انتخاب کرد ﴿۱۶﴾
وَإِذَا بُشِّرَ أَحَدُهُم بِمَا ضَرَبَ لِلرَّحْمَـٰنِ مَثَلًا ظَلَّ وَجْهُهُ مُسْوَدًّا وَهُوَ كَظِيمٌ ﴿١٧﴾
و وقتی که به یکی از آنها (فرزند دختری) بشارت داده میشود آنچه را که به خدا نسبت می دهند رویش سیاه و تاریک میشود و در حالیکه او خشمش را فرو می خورد ﴿۱۷﴾
أَوَمَن يُنَشَّأُ فِي الْحِلْيَةِ وَهُوَ فِي الْخِصَامِ غَيْرُ مُبِينٍ﴿١٨﴾
آیا و کیست آنکسی که در زیور آلات بوجود می آید و او در خصومتی بدون دلیل روشنگرانه است ؟ ﴿۱۸﴾
وَجَعَلُوا الْمَلَائِكَةَ الَّذِينَ هُمْ عِبَادُ الرَّحْمَـٰنِ إِنَاثًا ۚ أَشَهِدُوا خَلْقَهُمْ ۚ سَتُكْتَبُ شَهَادَتُهُمْ وَيُسْأَلُونَ ﴿١٩﴾
و ملائکه همان کسانی را که بنده های خدای رحمتگر هستند را بعنوان زنانی قرار دادند آیا آنها شاهد خلقت آنها (ملائکه) بودند ؟ ( که خدا آنها را زن آفریده ؟ ) بزودی شهادت آنها را می نویسیم و آنها ( در ارتباط با شهادت خود مورد سوال قرار می گیرند)﴿۱۹﴾
وَقَالُوا لَوْ شَاءَ الرَّحْمَـٰنُ مَا عَبَدْنَاهُم ۗ مَّا لَهُم بِذَٰلِكَ مِنْ عِلْمٍ ۖ إِنْ هُمْ إِلَّا يَخْرُصُونَ﴿٢٠﴾
و گفتند اگر خدا می خواست ما آنها (بتها) را پرستش نمی کردیم آنها هیچ دانشی برای آن (موضوع که می گویند) ندارند آنها غیر از حدس زننده چیز دیگری نیستند ﴿۲۰﴾
أَمْ آتَيْنَاهُمْ كِتَابًا مِّن قَبْلِهِ فَهُم بِهِ مُسْتَمْسِكُونَ ﴿٢١﴾
یا قبل از آن (قرآن) به آنها کتابی دادیم که آنها به آن استناد می کنند ؟ ﴿۲۱﴾
بَلْ قَالُوا إِنَّا وَجَدْنَا آبَاءَنَا عَلَىٰ أُمَّةٍ وَإِنَّا عَلَىٰ آثَارِهِم مُّهْتَدُونَ ﴿٢٢﴾
بلکه گفتند : که ما پدرانمان را بر کیش و آیینی یافتیم و ما بر اثر های آنها هدایت شده ایم ﴿۲۲﴾
وَكَذَٰلِكَ مَا أَرْسَلْنَا مِن قَبْلِكَ فِي قَرْيَةٍ مِّن نَّذِيرٍ إِلَّا قَالَ مُتْرَفُوهَا إِنَّا وَجَدْنَا آبَاءَنَا عَلَىٰ أُمَّةٍ وَإِنَّا عَلَىٰ آثَارِهِم مُّقْتَدُونَ ﴿٢٣﴾
و آنگونه بود که قبل از تو در شهری هشدار دهنده ای نفرستادیم مگر آنکه کامروایان آن (شهر) گفتند که ما متوجه شدیم که پدران ما بر کیش و آیینی بودند و ما هم بر آثار آنها اقتدا میکنیم (پیروهمان کیش و آیین پدرانمان هستیم) ﴿۲۳﴾
قَالَ أَوَلَوْ جِئْتُكُم بِأَهْدَىٰ مِمَّا وَجَدتُّمْ عَلَيْهِ آبَاءَكُمْ ۖ قَالُوا إِنَّا بِمَا أُرْسِلْتُم بِهِ كَافِرُونَ ﴿٢٤﴾
(رسول) گفت : اگر چه من آیینی برای شما بیاورم که بسیار هدایت کننده تر از آن چیزی است که شما بر آن منوال پدران خود را یافتید کافران گفتند : ما به آنچیزی که شما بوسیلۀ آن فرستاده شدید را انکار می کنیم ﴿۲۴﴾
فَانتَقَمْنَا مِنْهُمْ ۖ فَانظُرْ كَيْفَ كَانَ عَاقِبَةُ الْمُكَذِّبِينَ ﴿٢٥﴾
و از آنها انتقام گرفتیم و نگاه کن عاقبت تکذیب کننده ها چگونه بود ﴿۲۵﴾
وَإِذْ قَالَ إِبْرَاهِيمُ لِأَبِيهِ وَقَوْمِهِ إِنَّنِي بَرَاءٌ مِّمَّا تَعْبُدُونَ ﴿٢٦﴾
و وقتی که ابراهیم به پدرش و قومش گفت : که من از آنچه که می پرستید منزجرم ﴿۲۶﴾
إِلَّا الَّذِي فَطَرَنِي فَإِنَّهُ سَيَهْدِينِ ﴿٢٧﴾
مگر کسی که من را آفرید و بزودی هدایتم میکند ﴿۲۷﴾
وَجَعَلَهَا كَلِمَةً بَاقِيَةً فِي عَقِبِهِ لَعَلَّهُمْ يَرْجِعُونَ ﴿٢٨﴾
و آن را کلمه ای ماندگار در آینده ها یی که پس از او می آیند قرار داد شاید آنها بر گردند ﴿۲۸﴾
بَلْ مَتَّعْتُ هَـٰؤُلَاءِ وَآبَاءَهُمْ حَتَّىٰ جَاءَهُمُ الْحَقُّ وَرَسُولٌ مُّبِينٌ ﴿٢٩﴾
بلکه اینها و پدرانشان را بهره مند ساختیم تا وقتی که حق برای آنها بیاید و رسولی روشنگر برای آنها بیاید ﴿۲۹﴾
وَلَمَّا جَاءَهُمُ الْحَقُّ قَالُوا هَـٰذَا سِحْرٌ وَإِنَّا بِهِ كَافِرُونَ ﴿٣٠﴾
و هر گاه حقیقت برای آنها آمد گفتند : این جادو است و ما به آن باور نداریم ﴿۳۰﴾
وَقَالُوا لَوْلَا نُزِّلَ هَـٰذَا الْقُرْآنُ عَلَىٰ رَجُلٍ مِّنَ الْقَرْيَتَيْنِ عَظِيمٍ ﴿٣١﴾
و گفتند : چرا این قرآن بر مردی از دو طایفۀ بزرگ (دو منطقه یاشهر بزرگ) نازل نشد ؟ ﴿۳۱﴾
أَهُمْ يَقْسِمُونَ رَحْمَتَ رَبِّكَ ۚ نَحْنُ قَسَمْنَا بَيْنَهُم مَّعِيشَتَهُمْ فِي الْحَيَاةِ الدُّنْيَا ۚ وَرَفَعْنَا بَعْضَهُمْ فَوْقَ بَعْضٍ دَرَجَاتٍ لِّيَتَّخِذَ بَعْضُهُم بَعْضًا سُخْرِيًّا ۗوَرَحْمَتُ رَبِّكَ خَيْرٌ مِّمَّا يَجْمَعُونَ ﴿٣٢﴾
آیا آنها رحمت پروردگارت را تقسیم میکنند ؟ این ما هستیم که خورد و خوراک آنها را در زندگی دنیا میان آنها تقسیم میکنیم و درجات بعضی را بر بالای بعضی دیگر بالا می بریم تا بعضی از آنها بعضی دیگر را به مسخره بگیرند و رحمت پروردگارت بهتر از آن چیزهایی است که جمع میکنند ﴿۳۲﴾
وَلَوْلَا أَن يَكُونَ النَّاسُ أُمَّةً وَاحِدَةً لَّجَعَلْنَا لِمَن يَكْفُرُ بِالرَّحْمَـٰنِ لِبُيُوتِهِمْ سُقُفًا مِّن فِضَّةٍ وَمَعَارِجَ عَلَيْهَا يَظْهَرُونَ ﴿٣٣﴾
و اگر نبود آنکه مردم امتی واحد می باشن دبرای کسی که بخدای رحمتگر را انکار میکند برای خانه های آنها سقفی از نقره قرار میدادیم و نردبانهایی که از آن بالا روند ﴿۳۳﴾
وَلِبُيُوتِهِمْ أَبْوَابًا وَسُرُرًا عَلَيْهَا يَتَّكِئُونَ ﴿٣٤﴾
و برای خانه هایشان دربهایی (قرار میدادیم) و تختهایی که بر آن تکیه زنند ﴿۳۴﴾
وَزُخْرُفًا ۚ وَإِن كُلُّ ذَٰلِكَ لَمَّا مَتَاعُ الْحَيَاةِ الدُّنْيَا ۚ وَالْآخِرَةُ عِندَ رَبِّكَ لِلْمُتَّقِينَ ﴿٣٥﴾
و زیورهایی (قرار میدادیم) و همۀ آنها کالای زندگی دنیاست و آخرت نزد پروردگار مخصوص کسانی است که حدود خدا را رعایت می کنند ﴿۳۵﴾
وَمَن يَعْشُ عَن ذِكْرِ الرَّحْمَـٰنِ نُقَيِّضْ لَهُ شَيْطَانًا فَهُوَ لَهُ قَرِينٌ﴿٣٦﴾
و هر کس از یاد خدای رحمتگر سر باز زند برای او شیطانی آماده می کنیم که او هم نشینی برایش باشد ﴿۳۶﴾
وَإِنَّهُمْ لَيَصُدُّونَهُمْ عَنِ السَّبِيلِ وَيَحْسَبُونَ أَنَّهُم مُّهْتَدُونَ﴿٣٧﴾
و آنکه آنها (شیاطین) آنها را از راه خدا باز می دارند و طوری حساب میکنند که گویا آنها هدایت شده هستند ﴿۳۷﴾
حَتَّىٰ إِذَا جَاءَنَا قَالَ يَا لَيْتَ بَيْنِي وَبَيْنَكَ بُعْدَ الْمَشْرِقَيْنِ فَبِئْسَ الْقَرِينُ ﴿٣٨﴾
تا زمانی که بسوی ما بیاید گوید ای کاش میان من و میان تو (شیطان هم نشین) فاصله ای به اندازۀ دوری دو مشرق بود و چه هم نشین بدی بودی﴿۳۸﴾
وَلَن يَنفَعَكُمُ الْيَوْمَ إِذ ظَّلَمْتُمْ أَنَّكُمْ فِي الْعَذَابِ مُشْتَرِكُونَ ﴿٣٩﴾
و امروز هرگز به شما سودی نمی دهد چرا که شما ستم کردید البته که شما در عذاب مشترک هستید ﴿۳۹﴾
أَفَأَنتَ تُسْمِعُ الصُّمَّ أَوْ تَهْدِي الْعُمْيَ وَمَن كَانَ فِي ضَلَالٍ مُّبِينٍ ﴿٤٠﴾
آیا تو می توانی به کرها چیزی بشنوانی و یا به کورها چیزی نشان بدهی و کسانی که در گمراهی آشکار بودند ﴿۴۰﴾
فَإِمَّا نَذْهَبَنَّ بِكَ فَإِنَّا مِنْهُم مُّنتَقِمُونَ ﴿٤١﴾
و اگر تو را (از دنیا) ببریم (تو را بمیرانیم) حتماً ما از آنها انتقام گیرنده هستیم ﴿۴۱﴾
أَوْ نُرِيَنَّكَ الَّذِي وَعَدْنَاهُمْ فَإِنَّا عَلَيْهِم مُّقْتَدِرُونَ﴿٤٢﴾
و یا (تا زمانی که زنده هستی) آن چیزی را که به آنها وعده دادیم به تو نشان دهیم پس البته ما نسبت به آن (مجازات ستمگران) توانمند هستیم ﴿۴۲﴾
فَاسْتَمْسِكْ بِالَّذِي أُوحِيَ إِلَيْكَ ۖ إِنَّكَ عَلَىٰ صِرَاطٍ مُّسْتَقِيمٍ﴿٤٣﴾
و بوسیلۀ آنچه بسوی تو وحی می شود (قرآن) دلیل بیاور البته که تو برراه درست هستی ﴿۴۳﴾
وَإِنَّهُ لَذِكْرٌ لَّكَ وَلِقَوْمِكَ ۖ وَسَوْفَ تُسْأَلُونَ ﴿٤٤﴾
و البته آن (قرآن) یاد آوری برای تو و قوم توست و بزودی (ازقرآن) پرسش خواهید شد ﴿۴۴﴾
وَاسْأَلْ مَنْ أَرْسَلْنَا مِن قَبْلِكَ مِن رُّسُلِنَا أَجَعَلْنَا مِن دُونِ الرَّحْمَـٰنِ آلِهَةً يُعْبَدُونَ ﴿٤٥﴾
و در بارۀ کسانی که قبل از تو از رسولان ما که آنها را فرستادیم سوال کن آیا غیر از خدای رحمتگر خدایانی قرار دادیم ؟ که پرستش شوند ﴿۴۵﴾
وَلَقَدْ أَرْسَلْنَا مُوسَىٰ بِآيَاتِنَا إِلَىٰ فِرْعَوْنَ وَمَلَئِهِ فَقَالَ إِنِّي رَسُولُ رَبِّ الْعَالَمِينَ ﴿٤٦﴾
و البته ما موسی را بوسیله ی آیات خودمان بسوی فرعون و اطرافیانش فرستادیم و گفت که من فرستاده ی پروردگار جهان ها هستم ﴿۴۶﴾
فَلَمَّا جَاءَهُم بِآيَاتِنَا إِذَا هُم مِّنْهَا يَضْحَكُونَ ﴿٤٧﴾
و وقتی که آیات ما را برای او (فرعون) آورد در آن هنگام آنها از آن (نازل شدن آیات) می خندیدند ﴿۴۷﴾
وَمَا نُرِيهِم مِّنْ آيَةٍ إِلَّا هِيَ أَكْبَرُ مِنْ أُخْتِهَا ۖ وَأَخَذْنَاهُم بِالْعَذَابِ لَعَلَّهُمْ يَرْجِعُونَ ﴿٤٨﴾
و هیچ آیه ای را به آنها نشان نمیدهیم مگر آنکه آن آیه از خواهرش بزرگتر است و آنها را بوسیلۀ عذابی گرفتیم باشد که آنها برگردند ﴿۴۸﴾
وَقَالُوا يَا أَيُّهَ السَّاحِرُ ادْعُ لَنَا رَبَّكَ بِمَا عَهِدَ عِندَكَ إِنَّنَا لَمُهْتَدُونَ ﴿٤٩﴾
و (به پیامبر) گفتند : ای جادوگر پروردگارت را برای ما صدا کن (تا مارا از عذاب برهاند) بخاطر آنکه با تو عهد بسته . البته ما دیگرهدایت یافته هستیم ﴿۴۹﴾
فَلَمَّا كَشَفْنَا عَنْهُمُ الْعَذَابَ إِذَا هُمْ يَنكُثُونَ ﴿٥٠﴾
و وقتی که عذاب را از آنها رفع کردیم در آن هنگام آنها پیمان می شکنند ﴿۵۰﴾
وَنَادَىٰ فِرْعَوْنُ فِي قَوْمِهِ قَالَ يَا قَوْمِ أَلَيْسَ لِي مُلْكُ مِصْرَ وَهَـٰذِهِ الْأَنْهَارُ تَجْرِي مِن تَحْتِي ۖ أَفَلَا تُبْصِرُونَ ﴿٥١﴾
و فرعون در قومش صدا کرد گفت : ای قوم آیا من مالک مصر نیستم ؟ و نیز این رودهایی که از پایین من جاریست ؟ (آیا من مالک انها نیستم؟) آیا بینش پیدا نمی کنید؟ ﴿۵۱﴾
أَمْ أَنَا خَيْرٌ مِّنْ هَـٰذَا الَّذِي هُوَ مَهِينٌ وَلَا يَكَادُ يُبِينُ ﴿٥٢﴾
یا اینکه من از این کسی که او خوار شده (کسی که ) نمیتواند بیان کند بهتر نیستم ؟ (زیرا موسی نمی توانست خوب تکلم کند )﴿۵۲﴾
فَلَوْلَا أُلْقِيَ عَلَيْهِ أَسْوِرَةٌ مِّن ذَهَبٍ أَوْ جَاءَ مَعَهُ الْمَلَائِكَةُ مُقْتَرِنِينَ﴿٥٣﴾
( اگر او پیامبر است) پس چرا دستبند هایی از طلا بر او افکنده نمی شود ؟ یا چرا با او ملائکه هم نشین نیستند ﴿۵۳﴾
فَاسْتَخَفَّ قَوْمَهُ فَأَطَاعُوهُ ۚ إِنَّهُمْ كَانُوا قَوْمًا فَاسِقِينَ ﴿٥٤﴾
و قومش را سبک عقل گردانید و از او اطاعت کردند البته که آنها گروهی گناهکار بودند ﴿۵۴﴾
فَلَمَّا آسَفُونَا انتَقَمْنَا مِنْهُمْ فَأَغْرَقْنَاهُمْ أَجْمَعِينَ ﴿٥٥﴾
و وقتی که ما را به خشم آوردند از آنها انتقام گرفتیم و همگی را با هم غرق کردیم ﴿۵۵﴾
فَجَعَلْنَاهُمْ سَلَفًا وَمَثَلًا لِّلْآخِرِينَ ﴿٥٦﴾
و آنها را پیشینیانی و مثال برای دیگران قرار دادیم ﴿۵۶﴾
وَلَمَّا ضُرِبَ ابْنُ مَرْيَمَ مَثَلًا إِذَا قَوْمُكَ مِنْهُ يَصِدُّونَ ﴿٥٧﴾
و وقتی پسر مریم بعنوان مثالی بیان شد در آن هنگام قوم تو از آن (مثل) منحرف می شوند ﴿۵۷﴾
وَقَالُوا أَآلِهَتُنَا خَيْرٌ أَمْ هُوَ ۚ مَا ضَرَبُوهُ لَكَ إِلَّا جَدَلًا ۚ بَلْ هُمْ قَوْمٌ خَصِمُونَ ﴿٥٨﴾
و گفتند : آیا الهه های ما بهتر هستند یا او (عیسی) و آنها (این مثل) را برای تو بیان نکردند مگر برای دشمنی کردن بلکه آنها قومی ستیزه جو هستند ﴿۵۸﴾
إِنْ هُوَ إِلَّا عَبْدٌ أَنْعَمْنَا عَلَيْهِ وَجَعَلْنَاهُ مَثَلًا لِّبَنِي إِسْرَائِيلَ ﴿٥٩﴾
او (عیسی) غیر از بنده ای نیست که به او نعمت دادیم و او را بعنوان مثالی (نمونه ای) برای بنی اسراییل قرارش دادیم ﴿۵۹﴾
وَلَوْ نَشَاءُ لَجَعَلْنَا مِنكُم مَّلَائِكَةً فِي الْأَرْضِ يَخْلُفُونَ ﴿٦٠﴾
و اگر بخواهیم از شما فرشته هایی قرار میدهیم تا در زمین جانشین گردند ﴿۶۰﴾
وَإِنَّهُ لَعِلْمٌ لِّلسَّاعَةِ فَلَا تَمْتَرُنَّ بِهَا وَاتَّبِعُونِ ۚ هَـٰذَا صِرَاطٌ مُّسْتَقِيمٌ﴿٦١﴾
و البته آن دانستنی برای ساعت قیامت است و در بارۀ آن شک نکنید و از من پیروی کنید این راه راست است﴿۶۱﴾
وَلَا يَصُدَّنَّكُمُ الشَّيْطَانُ ۖ إِنَّهُ لَكُمْ عَدُوٌّ مُّبِينٌ ﴿٦٢﴾
و شیطان شما را از آن منحرف نکند که او برای شما دشمنی آشکار است ﴿۶۲﴾
وَلَمَّا جَاءَ عِيسَىٰ بِالْبَيِّنَاتِ قَالَ قَدْ جِئْتُكُم بِالْحِكْمَةِ وَلِأُبَيِّنَ لَكُم بَعْضَ الَّذِي تَخْتَلِفُونَ فِيهِ ۖ فَاتَّقُوا اللَّـهَ وَأَطِيعُونِ ﴿٦٣﴾
و وقتی که عیسی با دلایل روشن آمد گفت : البته برای شما حکمت را آوردم و برای اینکه بعضی از چیز هایی که درآن اختلاف دارید را برای شما بیان کنم پس حدود خدا را رعایت کنید و از من اطاعت کنید ﴿۶۳﴾
إِنَّ اللَّـهَ هُوَ رَبِّي وَرَبُّكُمْ فَاعْبُدُوهُ ۚ هَـٰذَا صِرَاطٌ مُّسْتَقِيمٌ ﴿٦٤﴾
البته خدا او پروردگار من و پروردگار شماست پس او را عبادت کنید پس فقط او را عبادت کنید این راه راست است﴿۶۴﴾
فَاخْتَلَفَ الْأَحْزَابُ مِن بَيْنِهِمْ ۖ فَوَيْلٌ لِّلَّذِينَ ظَلَمُوا مِنْ عَذَابِ يَوْمٍ أَلِيمٍ ﴿٦٥﴾
و حزب ها از میان آنها اختلاف کردند پس وای بر کسانی که ستم کردند از عذاب روز دردناک ﴿۶۵﴾
هَلْ يَنظُرُونَ إِلَّا السَّاعَةَ أَن تَأْتِيَهُم بَغْتَةً وَهُمْ لَا يَشْعُرُونَ ﴿٦٦﴾
آیا غیر از این است که انتظار ساعت قیامت را می کشند که بطور ناگهانی بسراغشان می آید ؟ در حالیکه آنها آن را درکش نمی کنند (نمی فهمند) ﴿۶۶﴾
الْأَخِلَّاءُ يَوْمَئِذٍ بَعْضُهُمْ لِبَعْضٍ عَدُوٌّ إِلَّا الْمُتَّقِينَ﴿٦٧﴾
دوستان در آنروز بعضی بر بعضی دیگر دشمن هستند مگر کسانی که حدود خدا را رعایت میکنند ﴿۶۷﴾
يَا عِبَادِ لَا خَوْفٌ عَلَيْكُمُ الْيَوْمَ وَلَا أَنتُمْ تَحْزَنُونَ ﴿٦٨﴾
ای بنده های مکن امروز ترسی بر شما نیست و شما اندوهگین نمیشوید ﴿۶۸﴾
الَّذِينَ آمَنُوا بِآيَاتِنَا وَكَانُوا مُسْلِمِينَ ﴿٦٩﴾
کسانی که به آیات ما ایمان آوردند و مسلمان بودند﴿۶۹﴾
ادْخُلُوا الْجَنَّةَ أَنتُمْ وَأَزْوَاجُكُمْ تُحْبَرُونَ ﴿٧٠﴾
شما و زوج هایتان شادی کنان داخل باغ (بهشت) شوید﴿۷۰﴾
يُطَافُ عَلَيْهِم بِصِحَافٍ مِّن ذَهَبٍ وَأَكْوَابٍ ۖ وَفِيهَا مَا تَشْتَهِيهِ الْأَنفُسُ وَتَلَذُّ الْأَعْيُنُ ۖ وَأَنتُمْ فِيهَا خَالِدُونَ ﴿٧١﴾
آنها گردش میکنند با کاسه هایی از جنس طلا و نیز لیوان هایی (از جنس طلا) و در آن هر چه را که اشتها کنند و هرچه را که چشمها از آن لذت ببرند هست و شما در ان اقامت می گزینید ﴿۷۱﴾
وَتِلْكَ الْجَنَّةُ الَّتِي أُورِثْتُمُوهَا بِمَا كُنتُمْ تَعْمَلُونَ﴿٧٢﴾
و آن باغ (بهشتی) است که شما آن را به ارث می برید به خاطر آنچه عمل می کردید ﴿۷۲﴾
لَكُمْ فِيهَا فَاكِهَةٌ كَثِيرَةٌ مِّنْهَا تَأْكُلُونَ ﴿٧٣﴾
برای شما در آن میوه های بسیار است که از آن می خورید ﴿۷۳﴾
إِنَّ الْمُجْرِمِينَ فِي عَذَابِ جَهَنَّمَ خَالِدُونَ ﴿٧٤﴾
البته مجرمین در عذاب جهنم اقامت می گزینند ﴿۷۴﴾
لَا يُفَتَّرُ عَنْهُمْ وَهُمْ فِيهِ مُبْلِسُونَ ﴿٧٥﴾
برای آنها (آن عذاب) کم نمیشود آنها در آن عذاب سر افکنده هستند ﴿۷۵﴾
وَمَا ظَلَمْنَاهُمْ وَلَـٰكِن كَانُوا هُمُ الظَّالِمِينَ﴿٧٦﴾
و ما به آنها ستم نکردیم و لیکن انها خودشان ستم گر بودند ﴿۷۶﴾
وَنَادَوْا يَا مَالِكُ لِيَقْضِ عَلَيْنَا رَبُّكَ ۖ قَالَ إِنَّكُم مَّاكِثُونَ﴿٧٧﴾
و صدا میکنند ای رییس (و مالک جهنم برای اینکه عذاب نکشیم) پروردگارت باید ما را بمیراند (مالک) می گوید : البته شما ماندگاران (در جهنم) هستید ﴿۷۷﴾
لَقَدْ جِئْنَاكُم بِالْحَقِّ وَلَـٰكِنَّ أَكْثَرَكُمْ لِلْحَقِّ كَارِهُونَ﴿٧٨﴾
قطعاٌ ما حق را برای شما آوردیم و لکن بیشتر شما برای (فهم) حقیقت خشنود نیستید ﴿۷۸﴾
أَمْ أَبْرَمُوا أَمْرًا فَإِنَّا مُبْرِمُونَ ﴿٧٩﴾
یا آنها بر کار خود (انکار حق) اصرار کردند ؟ و ما نیز بر (بر کیفر دادن انکار کننده ها) اصرار داریم ﴿۷۹﴾
أَمْ يَحْسَبُونَ أَنَّا لَا نَسْمَعُ سِرَّهُمْ وَنَجْوَاهُم ۚ بَلَىٰ وَرُسُلُنَا لَدَيْهِمْ يَكْتُبُونَ ﴿٨٠﴾
یا اینگونه حساب می کنند که ما راز آنها و سخنان در گوشی آنها را نمی شنویم بلکه رسولان ما پیش آنها (اعمالشان را) می نویسند﴿۸۰﴾
قُلْ إِن كَانَ لِلرَّحْمَـٰنِ وَلَدٌ فَأَنَا أَوَّلُ الْعَابِدِينَ ﴿٨١﴾
بگو اگر برای خدای رحمتگر فرزندی باشد پس ما اولین عبادت کننده ها هستیم ﴿۸۱﴾
سُبْحَانَ رَبِّ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ رَبِّ الْعَرْشِ عَمَّا يَصِفُونَ ﴿٨٢﴾
پروردگار آسمانها و زمین منزه است پروردگار عرش از آنچه وصف میکنند ﴿۸۲﴾
فَذَرْهُمْ يَخُوضُوا وَيَلْعَبُوا حَتَّىٰ يُلَاقُوا يَوْمَهُمُ الَّذِي يُوعَدُونَ ﴿٨٣﴾
و آنها را بگذار تا وارد (احادیث باطل) شوند و بازی کنند تا زمانی که روزشان را که به آنها وعده داده میشود ملاقات کنند﴿۸۳﴾
وَهُوَ الَّذِي فِي السَّمَاءِ إِلَـٰهٌ وَفِي الْأَرْضِ إِلَـٰهٌ ۚ وَهُوَ الْحَكِيمُ الْعَلِيمُ ﴿٨٤﴾
و او کسی است که در آسمان خداست و در زمین خداست و او حکیم دانشمند است ﴿۸۴﴾
وَتَبَارَكَ الَّذِي لَهُ مُلْكُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَمَا بَيْنَهُمَا وَعِندَهُ عِلْمُ السَّاعَةِ وَإِلَيْهِ تُرْجَعُونَ ﴿٨٥﴾
و مبارک است کسی که ملکوت آسمانها و زمین و آنچه میان آنهاست برای اوست و دانش ساعت قیامت فقط نزد اوست و بسوی او بازگردانده می شوید ﴿۸۵﴾
وَلَا يَمْلِكُ الَّذِينَ يَدْعُونَ مِن دُونِهِ الشَّفَاعَةَ إِلَّا مَن شَهِدَ بِالْحَقِّ وَهُمْ يَعْلَمُونَ ﴿٨٦﴾
و کسانی را که غیر از او می خوانید مالک شفاعت نیستند مگر آن کسی که به حقیقت شهادت دهد و آنها میدانند { شفاعت فقط مخصوص خدای متعال است و مالکیت شفاعت یعنی کسی نمیتواند از جانب خدا مالک شفاعت شود مگر اینکه به حق اقرار نماید و این فقط در مورد خود فرد صادق است و اینگونه نیست که فرد بتواند دیگران را شفاعت نماید .برای بررسی بیشتر روی لینک کلیک کنید >>>>} ﴿۸۶﴾
وَلَئِن سَأَلْتَهُم مَّنْ خَلَقَهُمْ لَيَقُولُنَّ اللَّـهُ ۖ فَأَنَّىٰ يُؤْفَكُونَ ﴿٨٧﴾
و اگر از آنها بپرسی چه کسی آنها را خلق کرد البته خواهند گفت خدا : پس تا کی و کجا به دروغ رانده می شوند ﴿۸۷﴾
وَقِيلِهِ يَا رَبِّ إِنَّ هَـٰؤُلَاءِ قَوْمٌ لَّا يُؤْمِنُونَ ﴿٨٨﴾
و سخن او که گفت : ای پروردگار من اینها قومی هستند که ایمان نمی آورند ﴿۸۸﴾
فَاصْفَحْ عَنْهُمْ وَقُلْ سَلَامٌ ۚ فَسَوْفَ يَعْلَمُونَ﴿٨٩﴾
پس از آنها کناره گیری کن و سلامی بگو (یا سخنی به سلامت بگو) و بزودی می دانند ﴿۸۹﴾
سبحان رب
السماوات والارض رب العرش عما یصفون ۳۱/۲/۱۳۹۲ بندۀ خدا
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر