سورة الإسراء
بِسْمِ اللَّـهِ الرَّحْمَـٰنِ الرَّحِيمِ
بِسْمِ اللَّـهِ الرَّحْمَـٰنِ الرَّحِيمِ
بنام
خدای رحم کنندۀ رحم آور
سُبْحَانَ الَّذِي أَسْرَىٰ بِعَبْدِهِ لَيْلًا مِّنَ الْمَسْجِدِ الْحَرَامِ إِلَى الْمَسْجِدِ الْأَقْصَى الَّذِي بَارَكْنَا حَوْلَهُ لِنُرِيَهُ مِنْ آيَاتِنَا ۚ إِنَّهُ هُوَ السَّمِيعُ الْبَصِيرُ﴿١﴾
سُبْحَانَ الَّذِي أَسْرَىٰ بِعَبْدِهِ لَيْلًا مِّنَ الْمَسْجِدِ الْحَرَامِ إِلَى الْمَسْجِدِ الْأَقْصَى الَّذِي بَارَكْنَا حَوْلَهُ لِنُرِيَهُ مِنْ آيَاتِنَا ۚ إِنَّهُ هُوَ السَّمِيعُ الْبَصِيرُ﴿١﴾
(از
پلیدی و پلشتی ) منزه است کسی که بنده اش را در شبی از مسجدالحرام به طرف
مسجدالاقصی شبانه برد, همانکه اطراف آن را برکت دادیم تا آیات خودمان را به او نشان دهیم. البته او همان
شنوای بیناست ﴿۱﴾
وَآتَيْنَا مُوسَى الْكِتَابَ وَجَعَلْنَاهُ هُدًى لِّبَنِي إِسْرَائِيلَ أَلَّا تَتَّخِذُوا مِن دُونِي وَكِيلًا ﴿٢﴾
و به موسی کتاب دادیم و آن (کتاب) را برای بنی اسراییل هدایت قرار دادیم که غیر از من وکیلی بر نگیرید ﴿۲﴾
ذُرِّيَّةَ مَنْ حَمَلْنَا مَعَ نُوحٍ ۚ إِنَّهُ كَانَ عَبْدًا شَكُورًا ﴿٣﴾
فرزندان کسانی که با نوح حملشان کردیم البته او بنده ای سپاسگذار بود ﴿۳﴾
وَقَضَيْنَا إِلَىٰ بَنِي إِسْرَائِيلَ فِي الْكِتَابِ لَتُفْسِدُنَّ فِي الْأَرْضِ مَرَّتَيْنِ وَلَتَعْلُنَّ عُلُوًّا كَبِيرًا ﴿٤﴾
و در کتاب بسوی بنی اسراییل چنین گذراندیم که حتماً درزمین دو بار فساد می کنید و حتماً برتری جویی می کنید برتری جویی بزرگ ﴿۴﴾
فَإِذَا جَاءَ وَعْدُ أُولَاهُمَا بَعَثْنَا عَلَيْكُمْ عِبَادًا لَّنَا أُولِي بَأْسٍ شَدِيدٍ فَجَاسُوا خِلَالَ الدِّيَارِ ۚوَكَانَ وَعْدًا مَّفْعُولًا ﴿٥﴾
و وقتیکه اولین وعده از آن دو (وعده) آمد. بنده هایی برای خود بر می انگیزیم که دارای نیرویی سخت هستند. پس میان سرزمینها جستجو کنید و وعده انجام شده بود ﴿۵﴾
ثُمَّ رَدَدْنَا لَكُمُ الْكَرَّةَ عَلَيْهِمْ وَأَمْدَدْنَاكُم بِأَمْوَالٍ وَبَنِينَ وَجَعَلْنَاكُمْ أَكْثَرَ نَفِيرًا ﴿٦﴾
سپس شما را یک بار دیگر بر آنها برگرداندیم و شما را به اموال و فرزندان کمک کردیم و برای شما جنگجویان زیادی قرار دادیم ﴿۶﴾
إِنْ أَحْسَنتُمْ أَحْسَنتُمْ لِأَنفُسِكُمْ ۖ وَإِنْ أَسَأْتُمْ فَلَهَا ۚ فَإِذَا جَاءَ وَعْدُ الْآخِرَةِ لِيَسُوءُوا وُجُوهَكُمْ وَلِيَدْخُلُوا الْمَسْجِدَ كَمَا دَخَلُوهُ أَوَّلَ مَرَّةٍ وَلِيُتَبِّرُوا مَا عَلَوْا تَتْبِيرًا ﴿٧﴾
اگر نیکی کنید برای خودتان نیکی می کنید, و اگر ستم کنید بر خودتان کرده اید . و وقتی که وعدۀ دیگر بیاید روهایتان نا امید می شود و تا به مسجد الحرام داخل گردند همان طوری که اول بار داخلش شدند, و تا نابود سازند آنچه را برتری جویی میکردند نابود کردنی﴿۷﴾
عَسَىٰ رَبُّكُمْ أَن يَرْحَمَكُمْ ۚ وَإِنْ عُدتُّمْ عُدْنَا ۘ وَجَعَلْنَا جَهَنَّمَ لِلْكَافِرِينَ حَصِيرًا ﴿٨﴾
امید است که پروردگارتان به شما رحم کند. و اگر برگردید برمی گردیم و جهنم را زندانی برای کافران قرار دادیم ﴿۸﴾
إِنَّ هَـٰذَا الْقُرْآنَ يَهْدِي لِلَّتِي هِيَ أَقْوَمُ وَيُبَشِّرُ الْمُؤْمِنِينَ الَّذِينَ يَعْمَلُونَ الصَّالِحَاتِ أَنَّ لَهُمْ أَجْرًا كَبِيرًا﴿٩﴾
به طور یقین این قرآن هدایت می کند بسوی آن چیزی که آن پایدار تر است ومومنین را بشارت می دهد , کسانی را که عمل صالح انجام می دهند که برای آنها پاداشی بزرگ است ﴿۹﴾
وَأَنَّ الَّذِينَ لَا يُؤْمِنُونَ بِالْآخِرَةِ أَعْتَدْنَا لَهُمْ عَذَابًا أَلِيمًا ﴿١٠﴾
و بر کسانی که ایمان به آخرت ندارند عذابی دردناک برایشان آماده کرده ایم ﴿۱۰﴾
وَيَدْعُ الْإِنسَانُ بِالشَّرِّ دُعَاءَهُ بِالْخَيْرِ ۖ وَكَانَ الْإِنسَانُ عَجُولًا ﴿١١﴾
و انسان در حالیکه خیر را می خواند برای خود طلب شر می کند و انسان عجول بوده است (چیزهایی را از خدا می خواهد که در آن شر است اما با تصور خیر آن را از خدا میخواهد)﴿۱۱﴾
وَجَعَلْنَا اللَّيْلَ وَالنَّهَارَ آيَتَيْنِ ۖ فَمَحَوْنَا آيَةَ اللَّيْلِ وَجَعَلْنَا آيَةَ النَّهَارِ مُبْصِرَةً لِّتَبْتَغُوا فَضْلًا مِّن رَّبِّكُمْ وَلِتَعْلَمُوا عَدَدَ السِّنِينَ وَالْحِسَابَ ۚ وَكُلَّ شَيْءٍ فَصَّلْنَاهُ تَفْصِيلًا ﴿١٢﴾
و شب و روز را دو آیه قرار دادیم, سپس آیۀ شب را محو کردیم و آیۀ روز را موجب بینش قرار دادیم . تا در آن از نعمت پروردگارتان بخواهید و تا بدانید عدد سالها و حساب (ریاضی) را و هر چیز را بطور مفصل جدا کردیم ﴿۱۲﴾
وَكُلَّ إِنسَانٍ أَلْزَمْنَاهُ طَائِرَهُ فِي عُنُقِهِ ۖ وَنُخْرِجُ لَهُ يَوْمَ الْقِيَامَةِ كِتَابًا يَلْقَاهُ مَنشُورًا ﴿١٣﴾
و قسمت هر انسانی را به گردن خودش ملزم ساختیم (هر انسانی برای بهره مند شدن خودش باید تلاش کند) و در روز قیامت کتابی برای او بیرون می آوریم که به اورسانده میشود در حالیکه باز است ﴿۱۳﴾
اقْرَأْ كِتَابَكَ كَفَىٰ بِنَفْسِكَ الْيَوْمَ عَلَيْكَ حَسِيبًا ﴿١٤﴾
کتابت را بخوان امروز خودت بر حسابگری خودت کافی هستی﴿۱۴﴾
مَّنِ اهْتَدَىٰ فَإِنَّمَا يَهْتَدِي لِنَفْسِهِ ۖ وَمَن ضَلَّ فَإِنَّمَا يَضِلُّ عَلَيْهَا ۚ وَلَا تَزِرُ وَازِرَةٌ وِزْرَ أُخْرَىٰ ۗ وَمَا كُنَّا مُعَذِّبِينَ حَتَّىٰ نَبْعَثَ رَسُولًا ﴿١٥﴾
هر کس که هدایت یافت جز این نیست که برنفس خود هدایت می یابد . و هرکس گمراه شود جز این نیست که بر آن (نفس خود)گمراه گشته . و هیچ کس بار گناه دیگری را بر دوش خود حمل نخواهد کرد و ما از عذاب کننده ها نبوده ایم تا زمانی که رسولی را بر انگیزیم ﴿۱۵﴾
وَإِذَا أَرَدْنَا أَن نُّهْلِكَ قَرْيَةً أَمَرْنَا مُتْرَفِيهَا فَفَسَقُوا فِيهَا فَحَقَّ عَلَيْهَا الْقَوْلُ فَدَمَّرْنَاهَا تَدْمِيرًا ﴿١٦﴾
و وقتیکه بخواهیم شهری را هلاک کنیم به کامروایان آن دستور میدهیم و در آن (فرمان خدا) نافرمانی میکنند سپس سخن بر آن (اهل شهر) به حقیقت می پیوندد و واژگونش میکنیم واژگون شده﴿۱۶﴾
وَكَمْ أَهْلَكْنَا مِنَ الْقُرُونِ مِن بَعْدِ نُوحٍ ۗوَكَفَىٰ بِرَبِّكَ بِذُنُوبِ عِبَادِهِ خَبِيرًا بَصِيرًا ﴿١٧﴾
وچه بسا جمعیت هایی را بعد از نوح هلاک کردیم وپروردگارت به آگاهی و بینش به گناهان بنده هایش کافیست ﴿۱۷﴾
مَّن كَانَ يُرِيدُ الْعَاجِلَةَ عَجَّلْنَا لَهُ فِيهَا مَا نَشَاءُ لِمَن نُّرِيدُ ثُمَّ جَعَلْنَا لَهُ جَهَنَّمَ يَصْلَاهَا مَذْمُومًا مَّدْحُورًا ﴿١٨﴾
هرکس که (عذاب و کیفر خدا را ) با شتاب بخواهد در آنچه که میخواهیم برای او شتاب می کنیم , سپس برایش جهنم را قرار می دهیم که آن را می چشد طرد شده و سر زنش شده ﴿۱۸﴾
وَمَنْ أَرَادَ الْآخِرَةَ وَسَعَىٰ لَهَا سَعْيَهَا وَهُوَ مُؤْمِنٌ فَأُولَـٰئِكَ كَانَ سَعْيُهُم مَّشْكُورًا ﴿١٩﴾
و هر کس که آخرت را میخواهد و برای آن کوشش کرده و در حالیکه او مومن است آنها هستند که از کوشش آنها تشکر میشود ﴿۱۹﴾
كُلًّا نُّمِدُّ هَـٰؤُلَاءِ وَهَـٰؤُلَاءِ مِنْ عَطَاءِ رَبِّكَ ۚ وَمَا كَانَ عَطَاءُ رَبِّكَ مَحْظُورًا﴿٢٠﴾
به تمام آنها (دنیا طلبان)و اینها (آخرت طلبان)از بخشش پروردگارت یاری می رسانیم و بخشش پروردگارت قابل جلوگیری نیست ﴿۲۰﴾
انظُرْ كَيْفَ فَضَّلْنَا بَعْضَهُمْ عَلَىٰ بَعْضٍ ۚ وَلَلْآخِرَةُ أَكْبَرُ دَرَجَاتٍ وَأَكْبَرُ تَفْضِيلًا ﴿٢١﴾
نگاه کن چگونه بعضی را بر بعضی دیگر نعمت می دهیم و برای آخرت درجات بزرگترو نعمتهای بزرگتری است ﴿۲۱﴾
لَّا تَجْعَلْ مَعَ اللَّـهِ إِلَـٰهًا آخَرَ فَتَقْعُدَ مَذْمُومًا مَّخْذُولًا ﴿٢٢﴾
با خدا الهه ی دیگری قرار نده که سرزنش شده و یاری نشده زمین گیر می شوی ﴿۲۲﴾
وَقَضَىٰ رَبُّكَ أَلَّا تَعْبُدُوا إِلَّا إِيَّاهُ وَبِالْوَالِدَيْنِ إِحْسَانًا ۚ إِمَّا يَبْلُغَنَّ عِندَكَ الْكِبَرَ أَحَدُهُمَا أَوْ كِلَاهُمَا فَلَا تَقُل لَّهُمَا أُفٍّ وَلَا تَنْهَرْهُمَا وَقُل لَّهُمَا قَوْلًا كَرِيمًا ﴿٢٣﴾
و پروردگارت حکم کرد که غیر از او را پرستش نکنید و به پدر و مادر نیکی کنید و اگر هنگام پیری هر دوی آنها یا یکی از آنها پیش تو آمدند به آنها نق نزنید (غرغر) نکنید و آنها را مایوس بر نگردانید (آنها را از خود نرانید) و به آن دو (پدر و مادر)سخنی بزرگوارانه بگویید﴿۲۳﴾
وَاخْفِضْ لَهُمَا جَنَاحَ الذُّلِّ مِنَ الرَّحْمَةِ وَقُل رَّبِّ ارْحَمْهُمَا كَمَا رَبَّيَانِي صَغِيرًا ﴿٢٤﴾
و برای رسیدن به آن دو (پدر و مادر) بالهای فروتنی از رحمت را نرم کن و بگو ای پروردگارمن به آن دو رحم کن همان گونه که من را در کودکی پرورش دادند ﴿۲۴﴾
رَّبُّكُمْ أَعْلَمُ بِمَا فِي نُفُوسِكُمْ ۚ إِن تَكُونُوا صَالِحِينَ فَإِنَّهُ كَانَ لِلْأَوَّابِينَ غَفُورًا ﴿٢٥﴾
پروردگارتان به آنچه در درون شماست داناتر است اگر از شایسته ها باشید پس او برای بازگشت کننده ها (از گناه) آمرزنده است﴿۲۵﴾
وَآتِ ذَا الْقُرْبَىٰ حَقَّهُ وَالْمِسْكِينَ وَابْنَ السَّبِيلِ وَلَا تُبَذِّرْ تَبْذِيرًا ﴿٢٦﴾
و به خویشاوند حقش را بده و به بی نوا و آواره (حقشان را بدهید) و مال را ریخت و پاش نکنید که آن را تلف کنید﴿۲۶﴾
إِنَّ الْمُبَذِّرِينَ كَانُوا إِخْوَانَ الشَّيَاطِينِ ۖ وَكَانَ الشَّيْطَانُ لِرَبِّهِ كَفُورًا ﴿٢٧﴾
البته ریخت و پاش کننده ها برادران شیطان هستند , و شیطان برای پروردگارش انکار کننده است ﴿۲۷﴾
وَإِمَّا تُعْرِضَنَّ عَنْهُمُ ابْتِغَاءَ رَحْمَةٍ مِّن رَّبِّكَ تَرْجُوهَا فَقُل لَّهُمْ قَوْلًا مَّيْسُورًا ﴿٢٨﴾
و اگر از آنها برای رسیدن به رحمتی از پروردگارت روی بگردانی که امید آن را داری پس به آنها سخنی آسان (قرآن را) بگو ﴿۲۸﴾
وَلَا تَجْعَلْ يَدَكَ مَغْلُولَةً إِلَىٰ عُنُقِكَ وَلَا تَبْسُطْهَا كُلَّ الْبَسْطِ فَتَقْعُدَ مَلُومًا مَّحْسُورًا ﴿٢٩﴾
و نه آنکه دستت را بسته به گردنت قرارنده و نه آنکه آن را گشوده دار آنقدر گشاده که چیزی در آن باقی نماند (نه خست به خرج ده و نه دست و دل بازی کن) که زمین گیر شوی سرزنش شدۀ حسرت کشیده ﴿۲۹﴾
إِنَّ رَبَّكَ يَبْسُطُ الرِّزْقَ لِمَن يَشَاءُ وَيَقْدِرُ ۚ إِنَّهُ كَانَ بِعِبَادِهِ خَبِيرًا بَصِيرًا ﴿٣٠﴾
البته پروردگارت برای هر کس که میخواهد روزی را گشایش میدهد و به اندازه و مقدار می دهد (به هر کس میخواهد) مطمئن باشید که او به احوال بنده هایش آگاه و بیناست﴿۳۰﴾
وَلَا تَقْتُلُوا أَوْلَادَكُمْ خَشْيَةَ إِمْلَاقٍ ۖ نَّحْنُ نَرْزُقُهُمْ وَإِيَّاكُمْ ۚ إِنَّ قَتْلَهُمْ كَانَ خِطْئًا كَبِيرًا ﴿٣١﴾
و فرزندان خود را از ترس تنگدستی (فقر) نکشید ما به آنها و به شما روزی میدهیم اگر آنها را بکشید قطعاً مرتکب خطایی بزرگ شده اید ﴿۳۱﴾
وَلَا تَقْرَبُوا الزِّنَىٰ ۖ إِنَّهُ كَانَ فَاحِشَةً وَسَاءَ سَبِيلًا﴿٣٢﴾
وبه رابطۀ نامشروع جنسی (زنا) نزدیک نشوید که البته آن فحشا و کار بسیار بدی است﴿۳۲﴾
وَلَا تَقْتُلُوا النَّفْسَ الَّتِي حَرَّمَ اللَّـهُ إِلَّا بِالْحَقِّ ۗ وَمَن قُتِلَ مَظْلُومًا فَقَدْ جَعَلْنَا لِوَلِيِّهِ سُلْطَانًا فَلَا يُسْرِف فِّي الْقَتْلِ ۖ إِنَّهُ كَانَ مَنصُورًا ﴿٣٣﴾
و نفسی را که خدا حرامش کرده نکشید مگر به (حکم) حق (کسی را کشته باشد ویا مرتکب فساد شده باشدو.........) و هر کس مظلوم کشته شود پس ما برای سرپرستش تسلطی قرار دادیم (قصاص حق خانواده و سرپرست مقتول است اگر بخواهد میبخشد و اگر بخواهد قصاص میکند) پس در کشتار اسراف نکنید (فقط قاتل را مجازات کنید و خانواده و بستگان قاتل مصون هستند و نباید کشته شوند ) البته او (فردی که مظلوم کشته شده) یاری شده است ﴿۳۳﴾
وَلَا تَقْرَبُوا مَالَ الْيَتِيمِ إِلَّا بِالَّتِي هِيَ أَحْسَنُ حَتَّىٰ يَبْلُغَ أَشُدَّهُ ۚ وَأَوْفُوا بِالْعَهْدِ ۖ إِنَّ الْعَهْدَ كَانَ مَسْئُولًا ﴿٣٤﴾
و به مال یتیم نزدیک نشوید مگر به آنچه که آن نیکوتر است تا زمانیکه به رشد و بلوغ برسد و به عهد خود وفا کنید که از عهد و پیمان شما سوال خواهد شد﴿۳۴﴾
وَأَوْفُوا الْكَيْلَ إِذَا كِلْتُمْ وَزِنُوا بِالْقِسْطَاسِ الْمُسْتَقِيمِ ۚ ذَٰلِكَ خَيْرٌ وَأَحْسَنُ تَأْوِيلًا ﴿٣٥﴾
و پیمانه و ترازو را وقتی چیزی را وزن می کنید به تمام بدهید و با ترازوی درست و سالم وزن کشی را انجام دهید که آن بهتر و در تأویل نیکوتر است ﴿۳۵﴾
وَلَا تَقْفُ مَا لَيْسَ لَكَ بِهِ عِلْمٌ ۚ إِنَّ السَّمْعَ وَالْبَصَرَ وَالْفُؤَادَ كُلُّ أُولَـٰئِكَ كَانَ عَنْهُ مَسْئُولًا ﴿٣٦﴾
و از چیزی که به آن دانش نداری (و در بارۀ آن نمیدانی) دنباله روی نکن که حتماً از شنوایی و بینایی و مراکزادراک ، همۀ آنها مورد پرسش قرار می گیرند﴿۳۶﴾
وَلَا تَمْشِ فِي الْأَرْضِ مَرَحًا ۖ إِنَّكَ لَن تَخْرِقَ الْأَرْضَ وَلَن تَبْلُغَ الْجِبَالَ طُولًا ﴿٣٧﴾
و در زمین با غرور و ادعا راه نرو که تو هرگز نمی توانی زمین را پاره کنی و هرگز ( در تنومندی و هیکل ) به بلندی کوهها نمی رسی ﴿۳۷﴾
كُلُّ ذَٰلِكَ كَانَ سَيِّئُهُ عِندَ رَبِّكَ مَكْرُوهًا ﴿٣٨﴾
همه ی آن (آنچه در بالا برایت خوانده شد) گناه است و در پیشگاه پروردگارت نا خوشایند است﴿۳۸﴾
ذَٰلِكَ مِمَّا أَوْحَىٰ إِلَيْكَ رَبُّكَ مِنَ الْحِكْمَةِ ۗ وَلَا تَجْعَلْ مَعَ اللَّـهِ إِلَـٰهًا آخَرَ فَتُلْقَىٰ فِي جَهَنَّمَ مَلُومًا مَّدْحُورًا ﴿٣٩﴾
(تمام آنچه در بالا برایت خوانده شد) آن از حکمت است آنچیزی که پروردگارت بسوی تو وحی میکند و با خدا الهۀ دیگری قرار نده که در جهنم نکوهش شدۀ طرد شده افکنده می شوی ﴿۳۹﴾
أَفَأَصْفَاكُمْ رَبُّكُم بِالْبَنِينَ وَاتَّخَذَ مِنَ الْمَلَائِكَةِ إِنَاثًا ۚ إِنَّكُمْ لَتَقُولُونَ قَوْلًا عَظِيمًا﴿٤٠﴾
آیا پروردگارتان برای شما فرزندان پسر برگزید و برای خود دخترانی از ملائکه (بعنوان فرزند) برگرفت البته سخنی را که می گویید سخنی عظیم است ﴿۴۰﴾
وَلَقَدْ صَرَّفْنَا فِي هَـٰذَا الْقُرْآنِ لِيَذَّكَّرُوا وَمَا يَزِيدُهُمْ إِلَّا نُفُورًا ﴿٤١﴾
البته ما در این قرآن (دانش بسیاری) مصرف کردیم تا آنها متذکر شوند و برای آنها غیر از نفرت چیزی اضافه نشد ﴿۴۱﴾
قُل لَّوْ كَانَ مَعَهُ آلِهَةٌ كَمَا يَقُولُونَ إِذًا لَّابْتَغَوْا إِلَىٰ ذِي الْعَرْشِ سَبِيلًا ﴿٤٢﴾
بگو اگر با او الهه دیگری بود همانطوری که می گویند باید راهی بسوی عرش پیدا میکرد﴿۴۲﴾
سُبْحَانَهُ وَتَعَالَىٰ عَمَّا يَقُولُونَ عُلُوًّا كَبِيرًا﴿٤٣﴾
او (خدا) منزه (از داشتن شریک و همکار) و برتر است از آنچه میگویند برتری بسیار بزرگ ﴿۴۳﴾
تُسَبِّحُ لَهُ السَّمَاوَاتُ السَّبْعُ وَالْأَرْضُ وَمَن فِيهِنَّ ۚ وَإِن مِّن شَيْءٍ إِلَّا يُسَبِّحُ بِحَمْدِهِ وَلَـٰكِن لَّا تَفْقَهُونَ تَسْبِيحَهُمْ ۗ إِنَّهُ كَانَ حَلِيمًا غَفُورًا ﴿٤٤﴾
برای او شناور هستند آسمانهای هفتگانه و زمین و کسانی که در آنها هستند و هیچ چیزی نیست مگر آنکه او را ستایش میکند در حالیکه شناور است (حرکت میکند)و لکن متوجه حرکت شان نمیشوید البته که او بردباری آمرزنده است ﴿۴۴﴾
وَإِذَا قَرَأْتَ الْقُرْآنَ جَعَلْنَا بَيْنَكَ وَبَيْنَ الَّذِينَ لَا يُؤْمِنُونَ بِالْآخِرَةِ حِجَابًا مَّسْتُورًا ﴿٤٥﴾
و وقتی قرآن میخوانی میان تو و کسانی که به آخرت باوری ندارند حجابی پوشاننده قرار می دهیم ﴿۴۵﴾
وَجَعَلْنَا عَلَىٰ قُلُوبِهِمْ أَكِنَّةً أَن يَفْقَهُوهُ وَفِي آذَانِهِمْ وَقْرًا ۚ وَإِذَا ذَكَرْتَ رَبَّكَ فِي الْقُرْآنِ وَحْدَهُ وَلَّوْا عَلَىٰ أَدْبَارِهِمْ نُفُورًا ﴿٤٦﴾
و بر قلبهایشان پوششی قرار دادیم که آن را در نمی یابند و در گوشهایشان سنگینی است و هنگامی که در قرآن پروردگارت را به تنهایی یاد کنی بانفرت به تو پشت می کنند ﴿۴۶﴾
نَّحْنُ أَعْلَمُ بِمَا يَسْتَمِعُونَ بِهِ إِذْ يَسْتَمِعُونَ إِلَيْكَ وَإِذْ هُمْ نَجْوَىٰ إِذْ يَقُولُ الظَّالِمُونَ إِن تَتَّبِعُونَ إِلَّا رَجُلًا مَّسْحُورًا ﴿٤٧﴾
ما داناتر هستیم به آنچه به آن گوش میسپارند وقتی که به تو گوش میدهند و وقتی نجوا میکنند (پنهانی با هم حرف می زنند)و آن هنگامی که ستمکاران می گویند شما پیروی نمی کنید مگر مردی را که جادو شده ﴿۴۷﴾
انظُرْ كَيْفَ ضَرَبُوا لَكَ الْأَمْثَالَ فَضَلُّوا فَلَا يَسْتَطِيعُونَ سَبِيلًا ﴿٤٨﴾
نگاه کن که چگونه مثالهایی به تو منسوب کردند و گمراه شدند و نمی توانند راهی پیدا کنند﴿۴۸﴾
وَقَالُوا أَإِذَا كُنَّا عِظَامًا وَرُفَاتًا أَإِنَّا لَمَبْعُوثُونَ خَلْقًا جَدِيدًا ﴿٤٩﴾
و گفتند آیا وقتی که ما استخوانهای پوسیده ای شدیم آیا ما در آفرینشی جدید بر انگیخته میشویم ؟ ﴿۴۹﴾
قُلْ كُونُوا حِجَارَةً أَوْ حَدِيدًا ﴿٥٠﴾
بگو اگر حتی سنگ و یا آهن شوید﴿۵۰﴾
أَوْ خَلْقًا مِّمَّا يَكْبُرُ فِي صُدُورِكُمْ ۚ فَسَيَقُولُونَ مَن يُعِيدُنَا ۖ قُلِ الَّذِي فَطَرَكُمْ أَوَّلَ مَرَّةٍ ۚفَسَيُنْغِضُونَ إِلَيْكَ رُءُوسَهُمْ وَيَقُولُونَ مَتَىٰ هُوَ ۖ قُلْ عَسَىٰ أَن يَكُونَ قَرِيبًا ﴿٥١﴾
یا در خلقتی بزرگتر از آنچه در سینه هایتان می پندارید باشید (بر انگیخته میشوید) و بزودی میگویند چه کسی ما را بر میگرداند ؟بگو همان کسی که اول بار شما را خلق کرد و بزودی سرهایشان را به سمت تو تکان می دهند و می گویند آن (وعده) چه زمانی خواهد بود؟ بگو امید است که بزودی (اتفاق افتد) ﴿۵۱﴾
يَوْمَ يَدْعُوكُمْ فَتَسْتَجِيبُونَ بِحَمْدِهِ وَتَظُنُّونَ إِن لَّبِثْتُمْ إِلَّا قَلِيلًا ﴿٥٢﴾
روزی که شما را دعوت می کند و شما با ستایش به او جواب می دهید , و (درآن زمان) اینگونه تصور می کنید که زمان بسیار کوتاهی را مانده اید ( تصور میکنید که از زمان مرگ شما زمان بسیار کمی گذشته است) ﴿۵۲﴾
وَقُل لِّعِبَادِي يَقُولُوا الَّتِي هِيَ أَحْسَنُ ۚ إِنَّ الشَّيْطَانَ يَنزَغُ بَيْنَهُمْ ۚ إِنَّ الشَّيْطَانَ كَانَ لِلْإِنسَانِ عَدُوًّا مُّبِينًا﴿٥٣﴾
و به بنده های من بگو آنچه که نیکوتر است را بگویند البته شیطان میان آنها دو بهم زنی میکند. قطعاً شیطان دشمن آشکاری برای انسان است﴿۵۳﴾
رَّبُّكُمْ أَعْلَمُ بِكُمْ ۖ إِن يَشَأْ يَرْحَمْكُمْ أَوْ إِن يَشَأْ يُعَذِّبْكُمْ ۚ وَمَا أَرْسَلْنَاكَ عَلَيْهِمْ وَكِيلًا ﴿٥٤﴾
پروردگارتان از شما داناتر است اگر بخواهد بر شما رحمت می کند و اگر بخواهد شمارا عذاب می کند و تو را بر آنها بعنوان وکیل نفرستادیم ﴿۵۴﴾
وَرَبُّكَ أَعْلَمُ بِمَن فِي السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ ۗ وَلَقَدْ فَضَّلْنَا بَعْضَ النَّبِيِّينَ عَلَىٰ بَعْضٍ ۖ وَآتَيْنَا دَاوُودَ زَبُورًا ﴿٥٥﴾
و پروردگارت به کسانی که در آسمانها و زمین هستند داناتر است و البته بعضی از پیامبران را نسبت به بعضی دیگر نعمت دادیم و به داوود زبور را دادیم ﴿۵۵﴾
قُلِ ادْعُوا الَّذِينَ زَعَمْتُم مِّن دُونِهِ فَلَا يَمْلِكُونَ كَشْفَ الضُّرِّ عَنكُمْ وَلَا تَحْوِيلًا ﴿٥٦﴾
بگو کسانی که می پندارید (میتوانند برایتان کاری انجام دهند) را بخوانید . آنها مالک برداشتن ضرری از شما نیستند و نمی توانند تغییر و تحولی ایجاد کنند﴿۵۶﴾
أُولَـٰئِكَ الَّذِينَ يَدْعُونَ يَبْتَغُونَ إِلَىٰ رَبِّهِمُ الْوَسِيلَةَ أَيُّهُمْ أَقْرَبُ وَيَرْجُونَ رَحْمَتَهُ وَيَخَافُونَ عَذَابَهُ ۚ إِنَّ عَذَابَ رَبِّكَ كَانَ مَحْذُورًا ﴿٥٧﴾
(مشرکان) کسانی (غیر از خدا) را میخوانند تا و سیله ای بسوی پروردگارشان بیابند کدامیک از آنها نزدیکتر هستند ؟ و به رحمتش امید دارند ؟ و از عذابش می ترسند ؟ البته عذاب پروردگارت برحذرداشته شده است ﴿۵۷﴾
وَإِن مِّن قَرْيَةٍ إِلَّا نَحْنُ مُهْلِكُوهَا قَبْلَ يَوْمِ الْقِيَامَةِ أَوْ مُعَذِّبُوهَا عَذَابًا شَدِيدًا ۚ كَانَ ذَٰلِكَ فِي الْكِتَابِ مَسْطُورًا ﴿٥٨﴾
و هیچ سرزمینی وجود ندارد مگر آنکه ما قبل از روز قیامت آن را هلاکش می کنیم یا به عذابی سخت عذابش می کنیم آن در کتاب نگاشته شده است﴿۵۸﴾
وَمَا مَنَعَنَا أَن نُّرْسِلَ بِالْآيَاتِ إِلَّا أَن كَذَّبَ بِهَا الْأَوَّلُونَ ۚ وَآتَيْنَا ثَمُودَ النَّاقَةَ مُبْصِرَةً فَظَلَمُوا بِهَا ۚ وَمَا نُرْسِلُ بِالْآيَاتِ إِلَّا تَخْوِيفًا﴿٥٩﴾
وما منع نکردیم که آیات را بفرستیم مگر آنکه پیشینیان آن را تکذیب کردند و به ثمود ناقه (شتر ماده) را بعنوان بصیرت دادیم و به آن ستم کردند و آیات را جز برای ترس (از خطر گمراه شدن) نمی فرستیم﴿۵۹﴾
وَإِذْ قُلْنَا لَكَ إِنَّ رَبَّكَ أَحَاطَ بِالنَّاسِ ۚ وَمَا جَعَلْنَا الرُّؤْيَا الَّتِي أَرَيْنَاكَ إِلَّا فِتْنَةً لِّلنَّاسِ وَالشَّجَرَةَ الْمَلْعُونَةَ فِي الْقُرْآنِ ۚ وَنُخَوِّفُهُمْ فَمَا يَزِيدُهُمْ إِلَّا طُغْيَانًا كَبِيرًا ﴿٦٠﴾
و وقتی که به تو گفتیم پروردگارت برتمام مردم احاطه دارد ورویایی را که به تو نشان دادیم قرار ندادیم مگر فتنه ای برای مردم و همین طور درخت طرد شده در قران (را هم فتنه ای برای مردم قرار دادیم) و به آنها اخطار میدهیم و بر آنها غیر از سرکشی بزرگ چیزی اضافه نمی کند (فایده ای ندارد)﴿۶۰﴾
وَإِذْ قُلْنَا لِلْمَلَائِكَةِ اسْجُدُوا لِآدَمَ فَسَجَدُوا إِلَّا إِبْلِيسَ قَالَ أَأَسْجُدُ لِمَنْ خَلَقْتَ طِينًا ﴿٦١﴾
و آنگاه که به ملائکه گفتیم که به آدم سجده کنید و سجده کردند ,غیر از ابلیس که گفت : آیا من به کسی که او را از گل آفریده ای سجده کنم ؟ ﴿۶۱﴾
قَالَ أَرَأَيْتَكَ هَـٰذَا الَّذِي كَرَّمْتَ عَلَيَّ لَئِنْ أَخَّرْتَنِ إِلَىٰ يَوْمِ الْقِيَامَةِ لَأَحْتَنِكَنَّ ذُرِّيَّتَهُ إِلَّا قَلِيلًا ﴿٦٢﴾
(ابلیس) گفت آیا نمی بینی که این کسی که بر من کرامت دادی اگر به من تا روز قیامت مهلت دهی, قطعاً بر فرزندانش تسلط می یابم غیر از (عدۀ) کمی (از آنها) ﴿۶۲﴾
قَالَ اذْهَبْ فَمَن تَبِعَكَ مِنْهُمْ فَإِنَّ جَهَنَّمَ جَزَاؤُكُمْ جَزَاءً مَّوْفُورًا ﴿٦٣﴾
( خدا) گفت : برو و هر کس از آنها از تو پیروی کند کیفر شما جهنم است جزایی فراوان ﴿۶۳﴾
وَاسْتَفْزِزْ مَنِ اسْتَطَعْتَ مِنْهُم بِصَوْتِكَ وَأَجْلِبْ عَلَيْهِم بِخَيْلِكَ وَرَجِلِكَ وَشَارِكْهُمْ فِي الْأَمْوَالِ وَالْأَوْلَادِ وَعِدْهُمْ ۚ وَمَا يَعِدُهُمُ الشَّيْطَانُ إِلَّا غُرُورًا ﴿٦٤﴾
هر کس از آنها را میتوانی با صدای خود بی قرار کن و با اسب سواران خود و پیاده نظام خود بر آنها بتاز و آنها را در اموال و اولاد با خود شریک کن و به آنها وعده بده و شیطان غیر از دروغ و فریب وعده نمی دهد ﴿۶۴﴾
إِنَّ عِبَادِي لَيْسَ لَكَ عَلَيْهِمْ سُلْطَانٌ ۚ وَكَفَىٰ بِرَبِّكَ وَكِيلًا ﴿٦٥﴾
البته بر بنده های حقیقی من تو هیچ تسلطی بر آنها نداری و پروردگارت برای نمایندگی کافیست﴿۶۵﴾
رَّبُّكُمُ الَّذِي يُزْجِي لَكُمُ الْفُلْكَ فِي الْبَحْرِ لِتَبْتَغُوا مِن فَضْلِهِ ۚ إِنَّهُ كَانَ بِكُمْ رَحِيمًا ﴿٦٦﴾
پروردگار شما کسی است که کشتی را در دریا برایتان به جلو می راند تا ازنعمتش بدست آورید. البته او برای شما رحمت گستر است ﴿۶۶﴾
وَإِذَا مَسَّكُمُ الضُّرُّ فِي الْبَحْرِ ضَلَّ مَن تَدْعُونَ إِلَّا إِيَّاهُ ۖ فَلَمَّا نَجَّاكُمْ إِلَى الْبَرِّ أَعْرَضْتُمْ ۚ وَكَانَ الْإِنسَانُ كَفُورًا ﴿٦٧﴾
و وقتی ضرری در دریا به شما برسد تمام کسانی که غیر ازاو را میخوانید از (نظر) شما گم میشود, وزمانیکه شما را به سمت خشگی نجات میدهد . اعراض می کنید و انسان نا سپاس است ﴿۶۷﴾
أَفَأَمِنتُمْ أَن يَخْسِفَ بِكُمْ جَانِبَ الْبَرِّ أَوْ يُرْسِلَ عَلَيْكُمْ حَاصِبًا ثُمَّ لَا تَجِدُوا لَكُمْ وَكِيلًا ﴿٦٨﴾
آیا شما ایمن هستید از آن که شما را در ناحیه ای از خشکی فرو برد ؟ یا برای شما طوفان شن بفرستد ؟ سپس در آن هنگام هیچ نماینده ای برای خود پیدا نکنید ؟ ﴿۶۸﴾
أَمْ أَمِنتُمْ أَن يُعِيدَكُمْ فِيهِ تَارَةً أُخْرَىٰ فَيُرْسِلَ عَلَيْكُمْ قَاصِفًا مِّنَ الرِّيحِ فَيُغْرِقَكُم بِمَا كَفَرْتُمْ ۙ ثُمَّ لَا تَجِدُوا لَكُمْ عَلَيْنَا بِهِ تَبِيعًا ﴿٦٩﴾
آیا ایمن شده اید که شما را یک بار دیگر در آن (وضعیت بحرانی دریا) برگرداند ؟ و بر شما تند بادی کوبنده بفرستد و شما را به علت کفرتان غرق سازد ؟ سپس برای خود هیچ قراردادی را در مقابل ما پیدا نخواهید کرد ﴿۶۹﴾
وَلَقَدْ كَرَّمْنَا بَنِي آدَمَ وَحَمَلْنَاهُمْ فِي الْبَرِّ وَالْبَحْرِ وَرَزَقْنَاهُم مِّنَ الطَّيِّبَاتِ وَفَضَّلْنَاهُمْ عَلَىٰ كَثِيرٍ مِّمَّنْ خَلَقْنَا تَفْضِيلًا ﴿٧٠﴾
و قطعاً به فرزندان آدم کرامت دادیم و آنها را در خشکی و دریا حمل کردیم و به آنها از پاکیزه ها روزی دادیم و به آنها نسبت به بسیاری از کسانی که خلق کرده ایم فضل دادیم فزونی را ﴿۷۰﴾
يَوْمَ نَدْعُو كُلَّ أُنَاسٍ بِإِمَامِهِمْ ۖ فَمَنْ أُوتِيَ كِتَابَهُ بِيَمِينِهِ فَأُولَـٰئِكَ يَقْرَءُونَ كِتَابَهُمْ وَلَا يُظْلَمُونَ فَتِيلًا ﴿٧١﴾
روزی که هر مردمی را با پیشوایشان میخوانیم , و آنکس که کتابش به دست راستش داده شود. آنها کتابشان را(نامه ی اعمالشان را) میخوانند و ذره ای به آنها ستم نمی شود﴿۷۱﴾
وَمَن كَانَ فِي هَـٰذِهِ أَعْمَىٰ فَهُوَ فِي الْآخِرَةِ أَعْمَىٰ وَأَضَلُّ سَبِيلًا﴿٧٢﴾
و هر کس دراین دنیا کور باشد پس او در آخرت کور است و گمراه تر در راه ﴿۷۲﴾
وَإِن كَادُوا لَيَفْتِنُونَكَ عَنِ الَّذِي أَوْحَيْنَا إِلَيْكَ لِتَفْتَرِيَ عَلَيْنَا غَيْرَهُ ۖ وَإِذًا لَّاتَّخَذُوكَ خَلِيلًا ﴿٧٣﴾
و نزدیک بود تو را فریب دهند از آن چیزی که بسویت وحی کردیم تا برما دروغ ببندی چیزی غیر از آنچه ( که به تو وحی میشود) و (اگر این کار را می کردی) آنوقت تو را به دوستی خود می گرفتند ﴿۷۳﴾
وَلَوْلَا أَن ثَبَّتْنَاكَ لَقَدْ كِدتَّ تَرْكَنُ إِلَيْهِمْ شَيْئًا قَلِيلًا ﴿٧٤﴾
و اگر ما تو را ثابت قدم نمی کردیم البته نقشه می کشیدند که مقدار کمی به آنها اعتماد کنی ﴿۷۴﴾
إِذًا لَّأَذَقْنَاكَ ضِعْفَ الْحَيَاةِ وَضِعْفَ الْمَمَاتِ ثُمَّ لَا تَجِدُ لَكَ عَلَيْنَا نَصِيرًا ﴿٧٥﴾
( اگر این کار را می کردی) آنوقت دو برابر زندگی و دو برابر مرگ را بر تو می چشاندیم سپس از جانب ما یاوری برای خودت یاوری پیدا نمی کردی ﴿۷۵﴾
وَإِن كَادُوا لَيَسْتَفِزُّونَكَ مِنَ الْأَرْضِ لِيُخْرِجُوكَ مِنْهَا ۖ وَإِذًا لَّا يَلْبَثُونَ خِلَافَكَ إِلَّا قَلِيلًا ﴿٧٦﴾
و نزدیک بود که با تو بجنگند تا تو را از سرزمینت بیرون بکشند تا از آن اخراجت کنند و (اگر این کار را انجام میدادند) آنوقت مدت زمان زیادی جانشین تو نمی شدند مگر اندک زمانی﴿۷۶﴾
سُنَّةَ مَن قَدْ أَرْسَلْنَا قَبْلَكَ مِن رُّسُلِنَا ۖ وَلَا تَجِدُ لِسُنَّتِنَا تَحْوِيلًا ﴿٧٧﴾
شیوۀ کسانی از رسولان ماست که قبل از تو آنها را فرستادیم و تو در شیوۀ ما تغییر و دگر گونی پیدا نمی کنی ﴿۷۷﴾
أَقِمِ الصَّلَاةَ لِدُلُوكِ الشَّمْسِ إِلَىٰ غَسَقِ اللَّيْلِ وَقُرْآنَ الْفَجْرِ ۖ إِنَّ قُرْآنَ الْفَجْرِ كَانَ مَشْهُودًا﴿٧٨﴾
به هنگام سست شدن آفتاب (وقتی که خورشید قدرت تابش خود را از دست میدهد) نماز را بپا دار تا وقتی که تاریکی شب شدت می یابد (شب کاملآ تاریک میشود) و خواندن قران صبحدم البته خواندن صبحدم مشاهده شده است﴿۷۸﴾
وَمِنَ اللَّيْلِ فَتَهَجَّدْ بِهِ نَافِلَةً لَّكَ عَسَىٰ أَن يَبْعَثَكَ رَبُّكَ مَقَامًا مَّحْمُودًا ﴿٧٩﴾
و (بخشی) از شب را بخواب که (خواب) بخششی برای توست امید است که پروردگارت تو را در جایگاهی ستوده بر انگیزد﴿۷۹﴾
وَقُل رَّبِّ أَدْخِلْنِي مُدْخَلَ صِدْقٍ وَأَخْرِجْنِي مُخْرَجَ صِدْقٍ وَاجْعَل لِّي مِن لَّدُنكَ سُلْطَانًا نَّصِيرًا ﴿٨٠﴾
و بگو ای پروردگار من, من را در مکان راستی داخل کن و از مکان درستی خارج کن و از نزد خودت برایم دلایلی کمک کننده قرار بده ﴿۸۰﴾
وَقُلْ جَاءَ الْحَقُّ وَزَهَقَ الْبَاطِلُ ۚ إِنَّ الْبَاطِلَ كَانَ زَهُوقًا ﴿٨١﴾
و بگو حق آمد و باطل نابود شد. که البته باطل نابود شونده است ﴿۸۱﴾
وَنُنَزِّلُ مِنَ الْقُرْآنِ مَا هُوَ شِفَاءٌ وَرَحْمَةٌ لِّلْمُؤْمِنِينَ ۙ وَلَا يَزِيدُ الظَّالِمِينَ إِلَّا خَسَارًا ﴿٨٢﴾
و از قرآن آنچه را که در آن شفا و رحمت برای مومنان است نازل کردیم و برای ستمگران جز خسارت و زیان اضافه نمیکند﴿۸۲﴾
وَإِذَا أَنْعَمْنَا عَلَى الْإِنسَانِ أَعْرَضَ وَنَأَىٰ بِجَانِبِهِ ۖ وَإِذَا مَسَّهُ الشَّرُّ كَانَ يَئُوسًا ﴿٨٣﴾
و هر گاه به انسان نعمت دادیم با دور کردن آن (نعمت) از اطرافیانش و سست کردن آن از آن دوری میجوید و وقتی به او شری میرسد نا امید میشود﴿۸۳﴾
قُلْ كُلٌّ يَعْمَلُ عَلَىٰ شَاكِلَتِهِ فَرَبُّكُمْ أَعْلَمُ بِمَنْ هُوَ أَهْدَىٰ سَبِيلًا ﴿٨٤﴾
بگو هر کدام از شما بر اساس راه و روش خود عمل میکند و پروردگارتان داناتر است به کسی که او در روش خود هدایت یافته تر است ﴿۸۴﴾
وَيَسْأَلُونَكَ عَنِ الرُّوحِ ۖ قُلِ الرُّوحُ مِنْ أَمْرِ رَبِّي وَمَا أُوتِيتُم مِّنَ الْعِلْمِ إِلَّا قَلِيلًا ﴿٨٥﴾
و از تو در بارۀ روح میپرسند. بگو روح از امر(دستور) پروردگار من است و غیر از مقدار کمی از دانش به شما داده نشده است ﴿۸۵﴾
وَلَئِن شِئْنَا لَنَذْهَبَنَّ بِالَّذِي أَوْحَيْنَا إِلَيْكَ ثُمَّ لَا تَجِدُ لَكَ بِهِ عَلَيْنَا وَكِيلًا﴿٨٦﴾
و اگر بخواهیم آنچه را که بسویت وحی کردیم را میبریم سپس درآن هنگام ما را نمایندۀ خود نخواهی یافت﴿۸۶﴾
إِلَّا رَحْمَةً مِّن رَّبِّكَ ۚ إِنَّ فَضْلَهُ كَانَ عَلَيْكَ كَبِيرًا ﴿٨٧﴾
مگر رحمتی از پروردگارت البته نعمت او (پروردگار) بر تو بسیار بزرگ است ﴿۸۷﴾
قُل لَّئِنِ اجْتَمَعَتِ الْإِنسُ وَالْجِنُّ عَلَىٰ أَن يَأْتُوا بِمِثْلِ هَـٰذَا الْقُرْآنِ لَا يَأْتُونَ بِمِثْلِهِ وَلَوْ كَانَ بَعْضُهُمْ لِبَعْضٍ ظَهِيرًا ﴿٨٨﴾
بگو اگر جنیان و انسانها جمع شوند برای آنکه مانند این قرآن را بیاورند نمیتوانند که مانند آن را بیاورند. و اگر چه بعضی از آنها برخی دیگر را پشتیبانی کنند ﴿۸۸﴾
وَلَقَدْ صَرَّفْنَا لِلنَّاسِ فِي هَـٰذَا الْقُرْآنِ مِن كُلِّ مَثَلٍ فَأَبَىٰ أَكْثَرُ النَّاسِ إِلَّا كُفُورًا ﴿٨٩﴾
و به یقین برای مردم در این قرآن از هر مثالی خالصانه بیان کردیم و بسیاری از مردم با انکار سرپیچی کردند﴿۸۹﴾
وَقَالُوا لَن نُّؤْمِنَ لَكَ حَتَّىٰ تَفْجُرَ لَنَا مِنَ الْأَرْضِ يَنبُوعًا ﴿٩٠﴾
و گفتند هرگز به تو ایمان نمی آوریم (تو را باور نمیکنیم) تا زمانیکه برای ما از زمین چشمه ای جو شان جاری کنی ﴿۹۰﴾
أَوْ تَكُونَ لَكَ جَنَّةٌ مِّن نَّخِيلٍ وَعِنَبٍ فَتُفَجِّرَ الْأَنْهَارَ خِلَالَهَا تَفْجِيرًا﴿٩١﴾
یا برایت باغی باشد از خرما و انگور و جاری کنی در میان آن رودهایی جاری ساختنی ﴿۹۱﴾
أَوْ تُسْقِطَ السَّمَاءَ كَمَا زَعَمْتَ عَلَيْنَا كِسَفًا أَوْ تَأْتِيَ بِاللَّـهِ وَالْمَلَائِكَةِ قَبِيلًا ﴿٩٢﴾
یا اینکه سایه ای پوشاننده از آسمان بر ما پایین افتد همان طوری که تو می پنداری یا اینکه خد ا و ملائکه را مقابل ما بیاوری ﴿۹۲﴾
أَوْ يَكُونَ لَكَ بَيْتٌ مِّن زُخْرُفٍ أَوْ تَرْقَىٰ فِي السَّمَاءِ وَلَن نُّؤْمِنَ لِرُقِيِّكَ حَتَّىٰ تُنَزِّلَ عَلَيْنَا كِتَابًا نَّقْرَؤُهُ ۗ قُلْ سُبْحَانَ رَبِّي هَلْ كُنتُ إِلَّا بَشَرًا رَّسُولًا ﴿٩٣﴾
یا برای تو خانه ای از جواهرات باشد یا در آسمان بالا بروی و هرگز بالا رفتنت را باور نمی کنیم مگر آنکه کتابی برایمان پایین آوری که ما آن را بخوانیم. بگو منزه است پروردگارم آیا من غیر از بشری فرستاده شده چیز دیگری هستم ؟ ﴿۹۳﴾
وَمَا مَنَعَ النَّاسَ أَن يُؤْمِنُوا إِذْ جَاءَهُمُ الْهُدَىٰ إِلَّا أَن قَالُوا أَبَعَثَ اللَّـهُ بَشَرًا رَّسُولًا﴿٩٤﴾
و هیچ مانع مردم نشد از اینکه ایمان بیاورند وقتی برایشان هدایت آمد مگر آنکه گفتند: آیا خدا بشری را بعنوان پیامبر بر انگیخته ؟ ﴿۹۴﴾
قُل لَّوْ كَانَ فِي الْأَرْضِ مَلَائِكَةٌ يَمْشُونَ مُطْمَئِنِّينَ لَنَزَّلْنَا عَلَيْهِم مِّنَ السَّمَاءِ مَلَكًا رَّسُولًا ﴿٩٥﴾
بگو اگر فرشته ها میتوانستند با اطمینان در زمین راه بروند حتماً برای آنها فرشته ای را از آسمان نازل می کردیم ﴿۹۵﴾
قُلْ كَفَىٰ بِاللَّـهِ شَهِيدًا بَيْنِي وَبَيْنَكُمْ ۚ إِنَّهُ كَانَ بِعِبَادِهِ خَبِيرًا بَصِيرًا ﴿٩٦﴾
بگو شاهد بودن خدا میان من و شما کافیست چو ن او حتماً به بنده هایش آگاه و بیناست ﴿۹۶﴾
وَمَن يَهْدِ اللَّـهُ فَهُوَ الْمُهْتَدِ ۖ وَمَن يُضْلِلْ فَلَن تَجِدَ لَهُمْ أَوْلِيَاءَ مِن دُونِهِ ۖ وَنَحْشُرُهُمْ يَوْمَ الْقِيَامَةِ عَلَىٰ وُجُوهِهِمْ عُمْيًا وَبُكْمًا وَصُمًّا ۖمَّأْوَاهُمْ جَهَنَّمُ ۖ كُلَّمَا خَبَتْ زِدْنَاهُمْ سَعِيرًا ﴿٩٧﴾
و هر کس را خدا هدایت کند او هدایت یافته است و هر کس را گمراه سازد پس هرگز سرپرستانی غیر از او برای آنها نخواهی یافت . و روز قیامت بر صورتهایشان (نشانه های) کوری و و گنگی و ناشنوایی است و جایگاهشان جهنم است هر گاه در آن ساد بر آنها آتش افروخته را اظافه میکنیم ﴿۹۷﴾
ذَٰلِكَ جَزَاؤُهُم بِأَنَّهُمْ كَفَرُوا بِآيَاتِنَا وَقَالُوا أَإِذَا كُنَّا عِظَامًا وَرُفَاتًا أَإِنَّا لَمَبْعُوثُونَ خَلْقًا جَدِيدًا ﴿٩٨﴾
آن کیفر آنهاست بدلیل آنکه آنها آیات ما را انکار کردند و گفتند آیا وقتی که (تبدیل) به استخوان شدیم و کوبیده شدیم آیا در آن هنگام در خلقت جدیدی بر انگیخته می شویم ؟﴿۹۸﴾
أَوَلَمْ يَرَوْا أَنَّ اللَّـهَ الَّذِي خَلَقَ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضَ قَادِرٌ عَلَىٰ أَن يَخْلُقَ مِثْلَهُمْ وَجَعَلَ لَهُمْ أَجَلًا لَّا رَيْبَ فِيهِ فَأَبَى الظَّالِمُونَ إِلَّا كُفُورًا ﴿٩٩﴾
آیا نمی بینند که خدا کسی که آسمانها و زمین را آفرید قادر است بر اینکه مانند آنها را خلق کند ؟ و برای آنها زمان سررسیدی قرار دهد که شکی در آن نباشد ؟ و ستمگران سر پیچی کردند (و کاری) غیر ازانکار کردن نکردند ﴿۹۹﴾
قُل لَّوْ أَنتُمْ تَمْلِكُونَ خَزَائِنَ رَحْمَةِ رَبِّي إِذًا لَّأَمْسَكْتُمْ خَشْيَةَ الْإِنفَاقِ ۚ وَكَانَ الْإِنسَانُ قَتُورًا ﴿١٠٠﴾
بگو اگر شما مالک انبارهای رحمت پروردگارم بودید درآن هنگام باز هم از ترس از خرج کردن خود داری میکردید. و انسان خسیس بوده است ﴿۱۰۰﴾
وَلَقَدْ آتَيْنَا مُوسَىٰ تِسْعَ آيَاتٍ بَيِّنَاتٍ ۖ فَاسْأَلْ بَنِي إِسْرَائِيلَ إِذْ جَاءَهُمْ فَقَالَ لَهُ فِرْعَوْنُ إِنِّي لَأَظُنُّكَ يَا مُوسَىٰ مَسْحُورًا ﴿١٠١﴾
و البته به موسی نه آیه روشنگر دادیم, پس از بنی اسراییل بپرس وقتی که پیش انها آمد و فرعون به او گفت : ای موسی من تصور میکنم که تو جادوگر باشی ﴿۱۰۱﴾
نه ایه ای که به موسی داده شد چه بودند ؟ روی لینک کلیک کنید
http://soalatequrani.blogspot.co.uk/2013/11/blog-post_5178.html
قَالَ لَقَدْ عَلِمْتَ مَا أَنزَلَ هَـٰؤُلَاءِ إِلَّا رَبُّ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ بَصَائِرَ وَإِنِّي لَأَظُنُّكَ يَا فِرْعَوْنُ مَثْبُورًا ﴿١٠٢﴾
(موسی ) گفت : البته میدانی که این (آیات) را (کسی) غیر از پروردگار آسمانها و زمین بعنوان بینشهایی نازل نکرده است. و ای فرعون من تصور میکنم که تو طرد شده هستی ﴿۱۰۲﴾
فَأَرَادَ أَن يَسْتَفِزَّهُم مِّنَ الْأَرْضِ فَأَغْرَقْنَاهُ وَمَن مَّعَهُ جَمِيعًا ﴿١٠٣﴾
سپس (فرعون) خواست که آنها را از سرزمین بیرونشان کند (بکشد) و ما او و کسانی که با او بودند همگی را غرق کردیم ﴿۱۰۳﴾
وَقُلْنَا مِن بَعْدِهِ لِبَنِي إِسْرَائِيلَ اسْكُنُوا الْأَرْضَ فَإِذَا جَاءَ وَعْدُ الْآخِرَةِ جِئْنَا بِكُمْ لَفِيفًا ﴿١٠٤﴾
و بعد از آن به بنی اسرائیل گفتیم که در زمین ساکن شوید و هنگامی که وعدۀ دیگری بیاید (دوباره) شما را در اجتماعی بزرگتر شما را گرد می آوریم ﴿۱۰۴﴾
وَبِالْحَقِّ أَنزَلْنَاهُ وَبِالْحَقِّ نَزَلَ ۗ وَمَا أَرْسَلْنَاكَ إِلَّا مُبَشِّرًا وَنَذِيرًا﴿١٠٥﴾
و آن را به حقیقت نازل کردیم و به حقیقت نزول کرد (در حد فهم بشر پایین امد) و ما تو را غیر از بشارت دهنده و هشدار دهنده ای نفرستادیم ﴿۱۰۵﴾
وَقُرْآنًا فَرَقْنَاهُ لِتَقْرَأَهُ عَلَى النَّاسِ عَلَىٰ مُكْثٍ وَنَزَّلْنَاهُ تَنزِيلًا﴿١٠٦﴾
و قرآنی که آن را جدا ساختیم تا آن را با مکث برمردم بخوانی و بصورت مرتب شده نازلش کردیم ﴿۱۰۶﴾
قُلْ آمِنُوا بِهِ أَوْ لَا تُؤْمِنُوا ۚ إِنَّ الَّذِينَ أُوتُوا الْعِلْمَ مِن قَبْلِهِ إِذَا يُتْلَىٰ عَلَيْهِمْ يَخِرُّونَ لِلْأَذْقَانِ سُجَّدًا ﴿١٠٧﴾
بگو اگر به آن ایمان بیاورید ویا ایمان نیاورید. قطعاً کسانی که قبل از آن به آنها علم داده شد وقتی که بر آنها تلاوت میشود. برای سجده کردن بر چانه هایشان به زمین می افتند ﴿۱۰۷﴾
وَيَقُولُونَ سُبْحَانَ رَبِّنَا إِن كَانَ وَعْدُ رَبِّنَا لَمَفْعُولًا ﴿١٠٨﴾
و می گویند پروردگار ما منزه است البته که وعدۀ پروردگارمان شدنی است ﴿۱۰۸﴾
وَيَخِرُّونَ لِلْأَذْقَانِ يَبْكُونَ وَيَزِيدُهُمْ خُشُوعًا ﴿١٠٩﴾
و بر چانه ها گریه کنان بر زمین می افتند و بر تواضع آنها افزوده میگردد ﴿۱۰۹﴾
قُلِ ادْعُوا اللَّـهَ أَوِ ادْعُوا الرَّحْمَـٰنَ ۖ أَيًّا مَّا تَدْعُوا فَلَهُ الْأَسْمَاءُ الْحُسْنَىٰ ۚ وَلَا تَجْهَرْ بِصَلَاتِكَ وَلَا تُخَافِتْ بِهَا وَابْتَغِ بَيْنَ ذَٰلِكَ سَبِيلًا ﴿١١٠﴾
بگو خدا را بخوانید یا رحمان را بخوانید هر کدامشان را بخوانید پس نامهای نیکو برای اوست . و در نماز صدایت را بلند نکن و نه آن (که صدایت) را مخفی کن و میان آن راهی پیدا کن ﴿۱۱۰﴾
وَقُلِ الْحَمْدُ لِلَّـهِ الَّذِي لَمْ يَتَّخِذْ وَلَدًا وَلَمْ يَكُن لَّهُ شَرِيكٌ فِي الْمُلْكِ وَلَمْ يَكُن لَّهُ وَلِيٌّ مِّنَ الذُّلِّ ۖوَكَبِّرْهُ تَكْبِيرًا ﴿١١١﴾
و بگو ستایش مخصوص خداست کسی که نه فرزندی می گیرد و نه برای او در مالکیت (هستی) شریکی وجود دارد و نه از ذلت برای او ولی (سرپرستی) باشد و او را بزرگ شمار بزرگ شمردنی ﴿۱۱۱﴾
وَآتَيْنَا مُوسَى الْكِتَابَ وَجَعَلْنَاهُ هُدًى لِّبَنِي إِسْرَائِيلَ أَلَّا تَتَّخِذُوا مِن دُونِي وَكِيلًا ﴿٢﴾
و به موسی کتاب دادیم و آن (کتاب) را برای بنی اسراییل هدایت قرار دادیم که غیر از من وکیلی بر نگیرید ﴿۲﴾
ذُرِّيَّةَ مَنْ حَمَلْنَا مَعَ نُوحٍ ۚ إِنَّهُ كَانَ عَبْدًا شَكُورًا ﴿٣﴾
فرزندان کسانی که با نوح حملشان کردیم البته او بنده ای سپاسگذار بود ﴿۳﴾
وَقَضَيْنَا إِلَىٰ بَنِي إِسْرَائِيلَ فِي الْكِتَابِ لَتُفْسِدُنَّ فِي الْأَرْضِ مَرَّتَيْنِ وَلَتَعْلُنَّ عُلُوًّا كَبِيرًا ﴿٤﴾
و در کتاب بسوی بنی اسراییل چنین گذراندیم که حتماً درزمین دو بار فساد می کنید و حتماً برتری جویی می کنید برتری جویی بزرگ ﴿۴﴾
فَإِذَا جَاءَ وَعْدُ أُولَاهُمَا بَعَثْنَا عَلَيْكُمْ عِبَادًا لَّنَا أُولِي بَأْسٍ شَدِيدٍ فَجَاسُوا خِلَالَ الدِّيَارِ ۚوَكَانَ وَعْدًا مَّفْعُولًا ﴿٥﴾
و وقتیکه اولین وعده از آن دو (وعده) آمد. بنده هایی برای خود بر می انگیزیم که دارای نیرویی سخت هستند. پس میان سرزمینها جستجو کنید و وعده انجام شده بود ﴿۵﴾
ثُمَّ رَدَدْنَا لَكُمُ الْكَرَّةَ عَلَيْهِمْ وَأَمْدَدْنَاكُم بِأَمْوَالٍ وَبَنِينَ وَجَعَلْنَاكُمْ أَكْثَرَ نَفِيرًا ﴿٦﴾
سپس شما را یک بار دیگر بر آنها برگرداندیم و شما را به اموال و فرزندان کمک کردیم و برای شما جنگجویان زیادی قرار دادیم ﴿۶﴾
إِنْ أَحْسَنتُمْ أَحْسَنتُمْ لِأَنفُسِكُمْ ۖ وَإِنْ أَسَأْتُمْ فَلَهَا ۚ فَإِذَا جَاءَ وَعْدُ الْآخِرَةِ لِيَسُوءُوا وُجُوهَكُمْ وَلِيَدْخُلُوا الْمَسْجِدَ كَمَا دَخَلُوهُ أَوَّلَ مَرَّةٍ وَلِيُتَبِّرُوا مَا عَلَوْا تَتْبِيرًا ﴿٧﴾
اگر نیکی کنید برای خودتان نیکی می کنید, و اگر ستم کنید بر خودتان کرده اید . و وقتی که وعدۀ دیگر بیاید روهایتان نا امید می شود و تا به مسجد الحرام داخل گردند همان طوری که اول بار داخلش شدند, و تا نابود سازند آنچه را برتری جویی میکردند نابود کردنی﴿۷﴾
عَسَىٰ رَبُّكُمْ أَن يَرْحَمَكُمْ ۚ وَإِنْ عُدتُّمْ عُدْنَا ۘ وَجَعَلْنَا جَهَنَّمَ لِلْكَافِرِينَ حَصِيرًا ﴿٨﴾
امید است که پروردگارتان به شما رحم کند. و اگر برگردید برمی گردیم و جهنم را زندانی برای کافران قرار دادیم ﴿۸﴾
إِنَّ هَـٰذَا الْقُرْآنَ يَهْدِي لِلَّتِي هِيَ أَقْوَمُ وَيُبَشِّرُ الْمُؤْمِنِينَ الَّذِينَ يَعْمَلُونَ الصَّالِحَاتِ أَنَّ لَهُمْ أَجْرًا كَبِيرًا﴿٩﴾
به طور یقین این قرآن هدایت می کند بسوی آن چیزی که آن پایدار تر است ومومنین را بشارت می دهد , کسانی را که عمل صالح انجام می دهند که برای آنها پاداشی بزرگ است ﴿۹﴾
وَأَنَّ الَّذِينَ لَا يُؤْمِنُونَ بِالْآخِرَةِ أَعْتَدْنَا لَهُمْ عَذَابًا أَلِيمًا ﴿١٠﴾
و بر کسانی که ایمان به آخرت ندارند عذابی دردناک برایشان آماده کرده ایم ﴿۱۰﴾
وَيَدْعُ الْإِنسَانُ بِالشَّرِّ دُعَاءَهُ بِالْخَيْرِ ۖ وَكَانَ الْإِنسَانُ عَجُولًا ﴿١١﴾
و انسان در حالیکه خیر را می خواند برای خود طلب شر می کند و انسان عجول بوده است (چیزهایی را از خدا می خواهد که در آن شر است اما با تصور خیر آن را از خدا میخواهد)﴿۱۱﴾
وَجَعَلْنَا اللَّيْلَ وَالنَّهَارَ آيَتَيْنِ ۖ فَمَحَوْنَا آيَةَ اللَّيْلِ وَجَعَلْنَا آيَةَ النَّهَارِ مُبْصِرَةً لِّتَبْتَغُوا فَضْلًا مِّن رَّبِّكُمْ وَلِتَعْلَمُوا عَدَدَ السِّنِينَ وَالْحِسَابَ ۚ وَكُلَّ شَيْءٍ فَصَّلْنَاهُ تَفْصِيلًا ﴿١٢﴾
و شب و روز را دو آیه قرار دادیم, سپس آیۀ شب را محو کردیم و آیۀ روز را موجب بینش قرار دادیم . تا در آن از نعمت پروردگارتان بخواهید و تا بدانید عدد سالها و حساب (ریاضی) را و هر چیز را بطور مفصل جدا کردیم ﴿۱۲﴾
وَكُلَّ إِنسَانٍ أَلْزَمْنَاهُ طَائِرَهُ فِي عُنُقِهِ ۖ وَنُخْرِجُ لَهُ يَوْمَ الْقِيَامَةِ كِتَابًا يَلْقَاهُ مَنشُورًا ﴿١٣﴾
و قسمت هر انسانی را به گردن خودش ملزم ساختیم (هر انسانی برای بهره مند شدن خودش باید تلاش کند) و در روز قیامت کتابی برای او بیرون می آوریم که به اورسانده میشود در حالیکه باز است ﴿۱۳﴾
اقْرَأْ كِتَابَكَ كَفَىٰ بِنَفْسِكَ الْيَوْمَ عَلَيْكَ حَسِيبًا ﴿١٤﴾
کتابت را بخوان امروز خودت بر حسابگری خودت کافی هستی﴿۱۴﴾
مَّنِ اهْتَدَىٰ فَإِنَّمَا يَهْتَدِي لِنَفْسِهِ ۖ وَمَن ضَلَّ فَإِنَّمَا يَضِلُّ عَلَيْهَا ۚ وَلَا تَزِرُ وَازِرَةٌ وِزْرَ أُخْرَىٰ ۗ وَمَا كُنَّا مُعَذِّبِينَ حَتَّىٰ نَبْعَثَ رَسُولًا ﴿١٥﴾
هر کس که هدایت یافت جز این نیست که برنفس خود هدایت می یابد . و هرکس گمراه شود جز این نیست که بر آن (نفس خود)گمراه گشته . و هیچ کس بار گناه دیگری را بر دوش خود حمل نخواهد کرد و ما از عذاب کننده ها نبوده ایم تا زمانی که رسولی را بر انگیزیم ﴿۱۵﴾
وَإِذَا أَرَدْنَا أَن نُّهْلِكَ قَرْيَةً أَمَرْنَا مُتْرَفِيهَا فَفَسَقُوا فِيهَا فَحَقَّ عَلَيْهَا الْقَوْلُ فَدَمَّرْنَاهَا تَدْمِيرًا ﴿١٦﴾
و وقتیکه بخواهیم شهری را هلاک کنیم به کامروایان آن دستور میدهیم و در آن (فرمان خدا) نافرمانی میکنند سپس سخن بر آن (اهل شهر) به حقیقت می پیوندد و واژگونش میکنیم واژگون شده﴿۱۶﴾
وَكَمْ أَهْلَكْنَا مِنَ الْقُرُونِ مِن بَعْدِ نُوحٍ ۗوَكَفَىٰ بِرَبِّكَ بِذُنُوبِ عِبَادِهِ خَبِيرًا بَصِيرًا ﴿١٧﴾
وچه بسا جمعیت هایی را بعد از نوح هلاک کردیم وپروردگارت به آگاهی و بینش به گناهان بنده هایش کافیست ﴿۱۷﴾
مَّن كَانَ يُرِيدُ الْعَاجِلَةَ عَجَّلْنَا لَهُ فِيهَا مَا نَشَاءُ لِمَن نُّرِيدُ ثُمَّ جَعَلْنَا لَهُ جَهَنَّمَ يَصْلَاهَا مَذْمُومًا مَّدْحُورًا ﴿١٨﴾
هرکس که (عذاب و کیفر خدا را ) با شتاب بخواهد در آنچه که میخواهیم برای او شتاب می کنیم , سپس برایش جهنم را قرار می دهیم که آن را می چشد طرد شده و سر زنش شده ﴿۱۸﴾
وَمَنْ أَرَادَ الْآخِرَةَ وَسَعَىٰ لَهَا سَعْيَهَا وَهُوَ مُؤْمِنٌ فَأُولَـٰئِكَ كَانَ سَعْيُهُم مَّشْكُورًا ﴿١٩﴾
و هر کس که آخرت را میخواهد و برای آن کوشش کرده و در حالیکه او مومن است آنها هستند که از کوشش آنها تشکر میشود ﴿۱۹﴾
كُلًّا نُّمِدُّ هَـٰؤُلَاءِ وَهَـٰؤُلَاءِ مِنْ عَطَاءِ رَبِّكَ ۚ وَمَا كَانَ عَطَاءُ رَبِّكَ مَحْظُورًا﴿٢٠﴾
به تمام آنها (دنیا طلبان)و اینها (آخرت طلبان)از بخشش پروردگارت یاری می رسانیم و بخشش پروردگارت قابل جلوگیری نیست ﴿۲۰﴾
انظُرْ كَيْفَ فَضَّلْنَا بَعْضَهُمْ عَلَىٰ بَعْضٍ ۚ وَلَلْآخِرَةُ أَكْبَرُ دَرَجَاتٍ وَأَكْبَرُ تَفْضِيلًا ﴿٢١﴾
نگاه کن چگونه بعضی را بر بعضی دیگر نعمت می دهیم و برای آخرت درجات بزرگترو نعمتهای بزرگتری است ﴿۲۱﴾
لَّا تَجْعَلْ مَعَ اللَّـهِ إِلَـٰهًا آخَرَ فَتَقْعُدَ مَذْمُومًا مَّخْذُولًا ﴿٢٢﴾
با خدا الهه ی دیگری قرار نده که سرزنش شده و یاری نشده زمین گیر می شوی ﴿۲۲﴾
وَقَضَىٰ رَبُّكَ أَلَّا تَعْبُدُوا إِلَّا إِيَّاهُ وَبِالْوَالِدَيْنِ إِحْسَانًا ۚ إِمَّا يَبْلُغَنَّ عِندَكَ الْكِبَرَ أَحَدُهُمَا أَوْ كِلَاهُمَا فَلَا تَقُل لَّهُمَا أُفٍّ وَلَا تَنْهَرْهُمَا وَقُل لَّهُمَا قَوْلًا كَرِيمًا ﴿٢٣﴾
و پروردگارت حکم کرد که غیر از او را پرستش نکنید و به پدر و مادر نیکی کنید و اگر هنگام پیری هر دوی آنها یا یکی از آنها پیش تو آمدند به آنها نق نزنید (غرغر) نکنید و آنها را مایوس بر نگردانید (آنها را از خود نرانید) و به آن دو (پدر و مادر)سخنی بزرگوارانه بگویید﴿۲۳﴾
وَاخْفِضْ لَهُمَا جَنَاحَ الذُّلِّ مِنَ الرَّحْمَةِ وَقُل رَّبِّ ارْحَمْهُمَا كَمَا رَبَّيَانِي صَغِيرًا ﴿٢٤﴾
و برای رسیدن به آن دو (پدر و مادر) بالهای فروتنی از رحمت را نرم کن و بگو ای پروردگارمن به آن دو رحم کن همان گونه که من را در کودکی پرورش دادند ﴿۲۴﴾
رَّبُّكُمْ أَعْلَمُ بِمَا فِي نُفُوسِكُمْ ۚ إِن تَكُونُوا صَالِحِينَ فَإِنَّهُ كَانَ لِلْأَوَّابِينَ غَفُورًا ﴿٢٥﴾
پروردگارتان به آنچه در درون شماست داناتر است اگر از شایسته ها باشید پس او برای بازگشت کننده ها (از گناه) آمرزنده است﴿۲۵﴾
وَآتِ ذَا الْقُرْبَىٰ حَقَّهُ وَالْمِسْكِينَ وَابْنَ السَّبِيلِ وَلَا تُبَذِّرْ تَبْذِيرًا ﴿٢٦﴾
و به خویشاوند حقش را بده و به بی نوا و آواره (حقشان را بدهید) و مال را ریخت و پاش نکنید که آن را تلف کنید﴿۲۶﴾
إِنَّ الْمُبَذِّرِينَ كَانُوا إِخْوَانَ الشَّيَاطِينِ ۖ وَكَانَ الشَّيْطَانُ لِرَبِّهِ كَفُورًا ﴿٢٧﴾
البته ریخت و پاش کننده ها برادران شیطان هستند , و شیطان برای پروردگارش انکار کننده است ﴿۲۷﴾
وَإِمَّا تُعْرِضَنَّ عَنْهُمُ ابْتِغَاءَ رَحْمَةٍ مِّن رَّبِّكَ تَرْجُوهَا فَقُل لَّهُمْ قَوْلًا مَّيْسُورًا ﴿٢٨﴾
و اگر از آنها برای رسیدن به رحمتی از پروردگارت روی بگردانی که امید آن را داری پس به آنها سخنی آسان (قرآن را) بگو ﴿۲۸﴾
وَلَا تَجْعَلْ يَدَكَ مَغْلُولَةً إِلَىٰ عُنُقِكَ وَلَا تَبْسُطْهَا كُلَّ الْبَسْطِ فَتَقْعُدَ مَلُومًا مَّحْسُورًا ﴿٢٩﴾
و نه آنکه دستت را بسته به گردنت قرارنده و نه آنکه آن را گشوده دار آنقدر گشاده که چیزی در آن باقی نماند (نه خست به خرج ده و نه دست و دل بازی کن) که زمین گیر شوی سرزنش شدۀ حسرت کشیده ﴿۲۹﴾
إِنَّ رَبَّكَ يَبْسُطُ الرِّزْقَ لِمَن يَشَاءُ وَيَقْدِرُ ۚ إِنَّهُ كَانَ بِعِبَادِهِ خَبِيرًا بَصِيرًا ﴿٣٠﴾
البته پروردگارت برای هر کس که میخواهد روزی را گشایش میدهد و به اندازه و مقدار می دهد (به هر کس میخواهد) مطمئن باشید که او به احوال بنده هایش آگاه و بیناست﴿۳۰﴾
وَلَا تَقْتُلُوا أَوْلَادَكُمْ خَشْيَةَ إِمْلَاقٍ ۖ نَّحْنُ نَرْزُقُهُمْ وَإِيَّاكُمْ ۚ إِنَّ قَتْلَهُمْ كَانَ خِطْئًا كَبِيرًا ﴿٣١﴾
و فرزندان خود را از ترس تنگدستی (فقر) نکشید ما به آنها و به شما روزی میدهیم اگر آنها را بکشید قطعاً مرتکب خطایی بزرگ شده اید ﴿۳۱﴾
وَلَا تَقْرَبُوا الزِّنَىٰ ۖ إِنَّهُ كَانَ فَاحِشَةً وَسَاءَ سَبِيلًا﴿٣٢﴾
وبه رابطۀ نامشروع جنسی (زنا) نزدیک نشوید که البته آن فحشا و کار بسیار بدی است﴿۳۲﴾
وَلَا تَقْتُلُوا النَّفْسَ الَّتِي حَرَّمَ اللَّـهُ إِلَّا بِالْحَقِّ ۗ وَمَن قُتِلَ مَظْلُومًا فَقَدْ جَعَلْنَا لِوَلِيِّهِ سُلْطَانًا فَلَا يُسْرِف فِّي الْقَتْلِ ۖ إِنَّهُ كَانَ مَنصُورًا ﴿٣٣﴾
و نفسی را که خدا حرامش کرده نکشید مگر به (حکم) حق (کسی را کشته باشد ویا مرتکب فساد شده باشدو.........) و هر کس مظلوم کشته شود پس ما برای سرپرستش تسلطی قرار دادیم (قصاص حق خانواده و سرپرست مقتول است اگر بخواهد میبخشد و اگر بخواهد قصاص میکند) پس در کشتار اسراف نکنید (فقط قاتل را مجازات کنید و خانواده و بستگان قاتل مصون هستند و نباید کشته شوند ) البته او (فردی که مظلوم کشته شده) یاری شده است ﴿۳۳﴾
وَلَا تَقْرَبُوا مَالَ الْيَتِيمِ إِلَّا بِالَّتِي هِيَ أَحْسَنُ حَتَّىٰ يَبْلُغَ أَشُدَّهُ ۚ وَأَوْفُوا بِالْعَهْدِ ۖ إِنَّ الْعَهْدَ كَانَ مَسْئُولًا ﴿٣٤﴾
و به مال یتیم نزدیک نشوید مگر به آنچه که آن نیکوتر است تا زمانیکه به رشد و بلوغ برسد و به عهد خود وفا کنید که از عهد و پیمان شما سوال خواهد شد﴿۳۴﴾
وَأَوْفُوا الْكَيْلَ إِذَا كِلْتُمْ وَزِنُوا بِالْقِسْطَاسِ الْمُسْتَقِيمِ ۚ ذَٰلِكَ خَيْرٌ وَأَحْسَنُ تَأْوِيلًا ﴿٣٥﴾
و پیمانه و ترازو را وقتی چیزی را وزن می کنید به تمام بدهید و با ترازوی درست و سالم وزن کشی را انجام دهید که آن بهتر و در تأویل نیکوتر است ﴿۳۵﴾
وَلَا تَقْفُ مَا لَيْسَ لَكَ بِهِ عِلْمٌ ۚ إِنَّ السَّمْعَ وَالْبَصَرَ وَالْفُؤَادَ كُلُّ أُولَـٰئِكَ كَانَ عَنْهُ مَسْئُولًا ﴿٣٦﴾
و از چیزی که به آن دانش نداری (و در بارۀ آن نمیدانی) دنباله روی نکن که حتماً از شنوایی و بینایی و مراکزادراک ، همۀ آنها مورد پرسش قرار می گیرند﴿۳۶﴾
وَلَا تَمْشِ فِي الْأَرْضِ مَرَحًا ۖ إِنَّكَ لَن تَخْرِقَ الْأَرْضَ وَلَن تَبْلُغَ الْجِبَالَ طُولًا ﴿٣٧﴾
و در زمین با غرور و ادعا راه نرو که تو هرگز نمی توانی زمین را پاره کنی و هرگز ( در تنومندی و هیکل ) به بلندی کوهها نمی رسی ﴿۳۷﴾
كُلُّ ذَٰلِكَ كَانَ سَيِّئُهُ عِندَ رَبِّكَ مَكْرُوهًا ﴿٣٨﴾
همه ی آن (آنچه در بالا برایت خوانده شد) گناه است و در پیشگاه پروردگارت نا خوشایند است﴿۳۸﴾
ذَٰلِكَ مِمَّا أَوْحَىٰ إِلَيْكَ رَبُّكَ مِنَ الْحِكْمَةِ ۗ وَلَا تَجْعَلْ مَعَ اللَّـهِ إِلَـٰهًا آخَرَ فَتُلْقَىٰ فِي جَهَنَّمَ مَلُومًا مَّدْحُورًا ﴿٣٩﴾
(تمام آنچه در بالا برایت خوانده شد) آن از حکمت است آنچیزی که پروردگارت بسوی تو وحی میکند و با خدا الهۀ دیگری قرار نده که در جهنم نکوهش شدۀ طرد شده افکنده می شوی ﴿۳۹﴾
أَفَأَصْفَاكُمْ رَبُّكُم بِالْبَنِينَ وَاتَّخَذَ مِنَ الْمَلَائِكَةِ إِنَاثًا ۚ إِنَّكُمْ لَتَقُولُونَ قَوْلًا عَظِيمًا﴿٤٠﴾
آیا پروردگارتان برای شما فرزندان پسر برگزید و برای خود دخترانی از ملائکه (بعنوان فرزند) برگرفت البته سخنی را که می گویید سخنی عظیم است ﴿۴۰﴾
وَلَقَدْ صَرَّفْنَا فِي هَـٰذَا الْقُرْآنِ لِيَذَّكَّرُوا وَمَا يَزِيدُهُمْ إِلَّا نُفُورًا ﴿٤١﴾
البته ما در این قرآن (دانش بسیاری) مصرف کردیم تا آنها متذکر شوند و برای آنها غیر از نفرت چیزی اضافه نشد ﴿۴۱﴾
قُل لَّوْ كَانَ مَعَهُ آلِهَةٌ كَمَا يَقُولُونَ إِذًا لَّابْتَغَوْا إِلَىٰ ذِي الْعَرْشِ سَبِيلًا ﴿٤٢﴾
بگو اگر با او الهه دیگری بود همانطوری که می گویند باید راهی بسوی عرش پیدا میکرد﴿۴۲﴾
سُبْحَانَهُ وَتَعَالَىٰ عَمَّا يَقُولُونَ عُلُوًّا كَبِيرًا﴿٤٣﴾
او (خدا) منزه (از داشتن شریک و همکار) و برتر است از آنچه میگویند برتری بسیار بزرگ ﴿۴۳﴾
تُسَبِّحُ لَهُ السَّمَاوَاتُ السَّبْعُ وَالْأَرْضُ وَمَن فِيهِنَّ ۚ وَإِن مِّن شَيْءٍ إِلَّا يُسَبِّحُ بِحَمْدِهِ وَلَـٰكِن لَّا تَفْقَهُونَ تَسْبِيحَهُمْ ۗ إِنَّهُ كَانَ حَلِيمًا غَفُورًا ﴿٤٤﴾
برای او شناور هستند آسمانهای هفتگانه و زمین و کسانی که در آنها هستند و هیچ چیزی نیست مگر آنکه او را ستایش میکند در حالیکه شناور است (حرکت میکند)و لکن متوجه حرکت شان نمیشوید البته که او بردباری آمرزنده است ﴿۴۴﴾
وَإِذَا قَرَأْتَ الْقُرْآنَ جَعَلْنَا بَيْنَكَ وَبَيْنَ الَّذِينَ لَا يُؤْمِنُونَ بِالْآخِرَةِ حِجَابًا مَّسْتُورًا ﴿٤٥﴾
و وقتی قرآن میخوانی میان تو و کسانی که به آخرت باوری ندارند حجابی پوشاننده قرار می دهیم ﴿۴۵﴾
وَجَعَلْنَا عَلَىٰ قُلُوبِهِمْ أَكِنَّةً أَن يَفْقَهُوهُ وَفِي آذَانِهِمْ وَقْرًا ۚ وَإِذَا ذَكَرْتَ رَبَّكَ فِي الْقُرْآنِ وَحْدَهُ وَلَّوْا عَلَىٰ أَدْبَارِهِمْ نُفُورًا ﴿٤٦﴾
و بر قلبهایشان پوششی قرار دادیم که آن را در نمی یابند و در گوشهایشان سنگینی است و هنگامی که در قرآن پروردگارت را به تنهایی یاد کنی بانفرت به تو پشت می کنند ﴿۴۶﴾
نَّحْنُ أَعْلَمُ بِمَا يَسْتَمِعُونَ بِهِ إِذْ يَسْتَمِعُونَ إِلَيْكَ وَإِذْ هُمْ نَجْوَىٰ إِذْ يَقُولُ الظَّالِمُونَ إِن تَتَّبِعُونَ إِلَّا رَجُلًا مَّسْحُورًا ﴿٤٧﴾
ما داناتر هستیم به آنچه به آن گوش میسپارند وقتی که به تو گوش میدهند و وقتی نجوا میکنند (پنهانی با هم حرف می زنند)و آن هنگامی که ستمکاران می گویند شما پیروی نمی کنید مگر مردی را که جادو شده ﴿۴۷﴾
انظُرْ كَيْفَ ضَرَبُوا لَكَ الْأَمْثَالَ فَضَلُّوا فَلَا يَسْتَطِيعُونَ سَبِيلًا ﴿٤٨﴾
نگاه کن که چگونه مثالهایی به تو منسوب کردند و گمراه شدند و نمی توانند راهی پیدا کنند﴿۴۸﴾
وَقَالُوا أَإِذَا كُنَّا عِظَامًا وَرُفَاتًا أَإِنَّا لَمَبْعُوثُونَ خَلْقًا جَدِيدًا ﴿٤٩﴾
و گفتند آیا وقتی که ما استخوانهای پوسیده ای شدیم آیا ما در آفرینشی جدید بر انگیخته میشویم ؟ ﴿۴۹﴾
قُلْ كُونُوا حِجَارَةً أَوْ حَدِيدًا ﴿٥٠﴾
بگو اگر حتی سنگ و یا آهن شوید﴿۵۰﴾
أَوْ خَلْقًا مِّمَّا يَكْبُرُ فِي صُدُورِكُمْ ۚ فَسَيَقُولُونَ مَن يُعِيدُنَا ۖ قُلِ الَّذِي فَطَرَكُمْ أَوَّلَ مَرَّةٍ ۚفَسَيُنْغِضُونَ إِلَيْكَ رُءُوسَهُمْ وَيَقُولُونَ مَتَىٰ هُوَ ۖ قُلْ عَسَىٰ أَن يَكُونَ قَرِيبًا ﴿٥١﴾
یا در خلقتی بزرگتر از آنچه در سینه هایتان می پندارید باشید (بر انگیخته میشوید) و بزودی میگویند چه کسی ما را بر میگرداند ؟بگو همان کسی که اول بار شما را خلق کرد و بزودی سرهایشان را به سمت تو تکان می دهند و می گویند آن (وعده) چه زمانی خواهد بود؟ بگو امید است که بزودی (اتفاق افتد) ﴿۵۱﴾
يَوْمَ يَدْعُوكُمْ فَتَسْتَجِيبُونَ بِحَمْدِهِ وَتَظُنُّونَ إِن لَّبِثْتُمْ إِلَّا قَلِيلًا ﴿٥٢﴾
روزی که شما را دعوت می کند و شما با ستایش به او جواب می دهید , و (درآن زمان) اینگونه تصور می کنید که زمان بسیار کوتاهی را مانده اید ( تصور میکنید که از زمان مرگ شما زمان بسیار کمی گذشته است) ﴿۵۲﴾
وَقُل لِّعِبَادِي يَقُولُوا الَّتِي هِيَ أَحْسَنُ ۚ إِنَّ الشَّيْطَانَ يَنزَغُ بَيْنَهُمْ ۚ إِنَّ الشَّيْطَانَ كَانَ لِلْإِنسَانِ عَدُوًّا مُّبِينًا﴿٥٣﴾
و به بنده های من بگو آنچه که نیکوتر است را بگویند البته شیطان میان آنها دو بهم زنی میکند. قطعاً شیطان دشمن آشکاری برای انسان است﴿۵۳﴾
رَّبُّكُمْ أَعْلَمُ بِكُمْ ۖ إِن يَشَأْ يَرْحَمْكُمْ أَوْ إِن يَشَأْ يُعَذِّبْكُمْ ۚ وَمَا أَرْسَلْنَاكَ عَلَيْهِمْ وَكِيلًا ﴿٥٤﴾
پروردگارتان از شما داناتر است اگر بخواهد بر شما رحمت می کند و اگر بخواهد شمارا عذاب می کند و تو را بر آنها بعنوان وکیل نفرستادیم ﴿۵۴﴾
وَرَبُّكَ أَعْلَمُ بِمَن فِي السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ ۗ وَلَقَدْ فَضَّلْنَا بَعْضَ النَّبِيِّينَ عَلَىٰ بَعْضٍ ۖ وَآتَيْنَا دَاوُودَ زَبُورًا ﴿٥٥﴾
و پروردگارت به کسانی که در آسمانها و زمین هستند داناتر است و البته بعضی از پیامبران را نسبت به بعضی دیگر نعمت دادیم و به داوود زبور را دادیم ﴿۵۵﴾
قُلِ ادْعُوا الَّذِينَ زَعَمْتُم مِّن دُونِهِ فَلَا يَمْلِكُونَ كَشْفَ الضُّرِّ عَنكُمْ وَلَا تَحْوِيلًا ﴿٥٦﴾
بگو کسانی که می پندارید (میتوانند برایتان کاری انجام دهند) را بخوانید . آنها مالک برداشتن ضرری از شما نیستند و نمی توانند تغییر و تحولی ایجاد کنند﴿۵۶﴾
أُولَـٰئِكَ الَّذِينَ يَدْعُونَ يَبْتَغُونَ إِلَىٰ رَبِّهِمُ الْوَسِيلَةَ أَيُّهُمْ أَقْرَبُ وَيَرْجُونَ رَحْمَتَهُ وَيَخَافُونَ عَذَابَهُ ۚ إِنَّ عَذَابَ رَبِّكَ كَانَ مَحْذُورًا ﴿٥٧﴾
(مشرکان) کسانی (غیر از خدا) را میخوانند تا و سیله ای بسوی پروردگارشان بیابند کدامیک از آنها نزدیکتر هستند ؟ و به رحمتش امید دارند ؟ و از عذابش می ترسند ؟ البته عذاب پروردگارت برحذرداشته شده است ﴿۵۷﴾
وَإِن مِّن قَرْيَةٍ إِلَّا نَحْنُ مُهْلِكُوهَا قَبْلَ يَوْمِ الْقِيَامَةِ أَوْ مُعَذِّبُوهَا عَذَابًا شَدِيدًا ۚ كَانَ ذَٰلِكَ فِي الْكِتَابِ مَسْطُورًا ﴿٥٨﴾
و هیچ سرزمینی وجود ندارد مگر آنکه ما قبل از روز قیامت آن را هلاکش می کنیم یا به عذابی سخت عذابش می کنیم آن در کتاب نگاشته شده است﴿۵۸﴾
وَمَا مَنَعَنَا أَن نُّرْسِلَ بِالْآيَاتِ إِلَّا أَن كَذَّبَ بِهَا الْأَوَّلُونَ ۚ وَآتَيْنَا ثَمُودَ النَّاقَةَ مُبْصِرَةً فَظَلَمُوا بِهَا ۚ وَمَا نُرْسِلُ بِالْآيَاتِ إِلَّا تَخْوِيفًا﴿٥٩﴾
وما منع نکردیم که آیات را بفرستیم مگر آنکه پیشینیان آن را تکذیب کردند و به ثمود ناقه (شتر ماده) را بعنوان بصیرت دادیم و به آن ستم کردند و آیات را جز برای ترس (از خطر گمراه شدن) نمی فرستیم﴿۵۹﴾
وَإِذْ قُلْنَا لَكَ إِنَّ رَبَّكَ أَحَاطَ بِالنَّاسِ ۚ وَمَا جَعَلْنَا الرُّؤْيَا الَّتِي أَرَيْنَاكَ إِلَّا فِتْنَةً لِّلنَّاسِ وَالشَّجَرَةَ الْمَلْعُونَةَ فِي الْقُرْآنِ ۚ وَنُخَوِّفُهُمْ فَمَا يَزِيدُهُمْ إِلَّا طُغْيَانًا كَبِيرًا ﴿٦٠﴾
و وقتی که به تو گفتیم پروردگارت برتمام مردم احاطه دارد ورویایی را که به تو نشان دادیم قرار ندادیم مگر فتنه ای برای مردم و همین طور درخت طرد شده در قران (را هم فتنه ای برای مردم قرار دادیم) و به آنها اخطار میدهیم و بر آنها غیر از سرکشی بزرگ چیزی اضافه نمی کند (فایده ای ندارد)﴿۶۰﴾
وَإِذْ قُلْنَا لِلْمَلَائِكَةِ اسْجُدُوا لِآدَمَ فَسَجَدُوا إِلَّا إِبْلِيسَ قَالَ أَأَسْجُدُ لِمَنْ خَلَقْتَ طِينًا ﴿٦١﴾
و آنگاه که به ملائکه گفتیم که به آدم سجده کنید و سجده کردند ,غیر از ابلیس که گفت : آیا من به کسی که او را از گل آفریده ای سجده کنم ؟ ﴿۶۱﴾
قَالَ أَرَأَيْتَكَ هَـٰذَا الَّذِي كَرَّمْتَ عَلَيَّ لَئِنْ أَخَّرْتَنِ إِلَىٰ يَوْمِ الْقِيَامَةِ لَأَحْتَنِكَنَّ ذُرِّيَّتَهُ إِلَّا قَلِيلًا ﴿٦٢﴾
(ابلیس) گفت آیا نمی بینی که این کسی که بر من کرامت دادی اگر به من تا روز قیامت مهلت دهی, قطعاً بر فرزندانش تسلط می یابم غیر از (عدۀ) کمی (از آنها) ﴿۶۲﴾
قَالَ اذْهَبْ فَمَن تَبِعَكَ مِنْهُمْ فَإِنَّ جَهَنَّمَ جَزَاؤُكُمْ جَزَاءً مَّوْفُورًا ﴿٦٣﴾
( خدا) گفت : برو و هر کس از آنها از تو پیروی کند کیفر شما جهنم است جزایی فراوان ﴿۶۳﴾
وَاسْتَفْزِزْ مَنِ اسْتَطَعْتَ مِنْهُم بِصَوْتِكَ وَأَجْلِبْ عَلَيْهِم بِخَيْلِكَ وَرَجِلِكَ وَشَارِكْهُمْ فِي الْأَمْوَالِ وَالْأَوْلَادِ وَعِدْهُمْ ۚ وَمَا يَعِدُهُمُ الشَّيْطَانُ إِلَّا غُرُورًا ﴿٦٤﴾
هر کس از آنها را میتوانی با صدای خود بی قرار کن و با اسب سواران خود و پیاده نظام خود بر آنها بتاز و آنها را در اموال و اولاد با خود شریک کن و به آنها وعده بده و شیطان غیر از دروغ و فریب وعده نمی دهد ﴿۶۴﴾
إِنَّ عِبَادِي لَيْسَ لَكَ عَلَيْهِمْ سُلْطَانٌ ۚ وَكَفَىٰ بِرَبِّكَ وَكِيلًا ﴿٦٥﴾
البته بر بنده های حقیقی من تو هیچ تسلطی بر آنها نداری و پروردگارت برای نمایندگی کافیست﴿۶۵﴾
رَّبُّكُمُ الَّذِي يُزْجِي لَكُمُ الْفُلْكَ فِي الْبَحْرِ لِتَبْتَغُوا مِن فَضْلِهِ ۚ إِنَّهُ كَانَ بِكُمْ رَحِيمًا ﴿٦٦﴾
پروردگار شما کسی است که کشتی را در دریا برایتان به جلو می راند تا ازنعمتش بدست آورید. البته او برای شما رحمت گستر است ﴿۶۶﴾
وَإِذَا مَسَّكُمُ الضُّرُّ فِي الْبَحْرِ ضَلَّ مَن تَدْعُونَ إِلَّا إِيَّاهُ ۖ فَلَمَّا نَجَّاكُمْ إِلَى الْبَرِّ أَعْرَضْتُمْ ۚ وَكَانَ الْإِنسَانُ كَفُورًا ﴿٦٧﴾
و وقتی ضرری در دریا به شما برسد تمام کسانی که غیر ازاو را میخوانید از (نظر) شما گم میشود, وزمانیکه شما را به سمت خشگی نجات میدهد . اعراض می کنید و انسان نا سپاس است ﴿۶۷﴾
أَفَأَمِنتُمْ أَن يَخْسِفَ بِكُمْ جَانِبَ الْبَرِّ أَوْ يُرْسِلَ عَلَيْكُمْ حَاصِبًا ثُمَّ لَا تَجِدُوا لَكُمْ وَكِيلًا ﴿٦٨﴾
آیا شما ایمن هستید از آن که شما را در ناحیه ای از خشکی فرو برد ؟ یا برای شما طوفان شن بفرستد ؟ سپس در آن هنگام هیچ نماینده ای برای خود پیدا نکنید ؟ ﴿۶۸﴾
أَمْ أَمِنتُمْ أَن يُعِيدَكُمْ فِيهِ تَارَةً أُخْرَىٰ فَيُرْسِلَ عَلَيْكُمْ قَاصِفًا مِّنَ الرِّيحِ فَيُغْرِقَكُم بِمَا كَفَرْتُمْ ۙ ثُمَّ لَا تَجِدُوا لَكُمْ عَلَيْنَا بِهِ تَبِيعًا ﴿٦٩﴾
آیا ایمن شده اید که شما را یک بار دیگر در آن (وضعیت بحرانی دریا) برگرداند ؟ و بر شما تند بادی کوبنده بفرستد و شما را به علت کفرتان غرق سازد ؟ سپس برای خود هیچ قراردادی را در مقابل ما پیدا نخواهید کرد ﴿۶۹﴾
وَلَقَدْ كَرَّمْنَا بَنِي آدَمَ وَحَمَلْنَاهُمْ فِي الْبَرِّ وَالْبَحْرِ وَرَزَقْنَاهُم مِّنَ الطَّيِّبَاتِ وَفَضَّلْنَاهُمْ عَلَىٰ كَثِيرٍ مِّمَّنْ خَلَقْنَا تَفْضِيلًا ﴿٧٠﴾
و قطعاً به فرزندان آدم کرامت دادیم و آنها را در خشکی و دریا حمل کردیم و به آنها از پاکیزه ها روزی دادیم و به آنها نسبت به بسیاری از کسانی که خلق کرده ایم فضل دادیم فزونی را ﴿۷۰﴾
يَوْمَ نَدْعُو كُلَّ أُنَاسٍ بِإِمَامِهِمْ ۖ فَمَنْ أُوتِيَ كِتَابَهُ بِيَمِينِهِ فَأُولَـٰئِكَ يَقْرَءُونَ كِتَابَهُمْ وَلَا يُظْلَمُونَ فَتِيلًا ﴿٧١﴾
روزی که هر مردمی را با پیشوایشان میخوانیم , و آنکس که کتابش به دست راستش داده شود. آنها کتابشان را(نامه ی اعمالشان را) میخوانند و ذره ای به آنها ستم نمی شود﴿۷۱﴾
وَمَن كَانَ فِي هَـٰذِهِ أَعْمَىٰ فَهُوَ فِي الْآخِرَةِ أَعْمَىٰ وَأَضَلُّ سَبِيلًا﴿٧٢﴾
و هر کس دراین دنیا کور باشد پس او در آخرت کور است و گمراه تر در راه ﴿۷۲﴾
وَإِن كَادُوا لَيَفْتِنُونَكَ عَنِ الَّذِي أَوْحَيْنَا إِلَيْكَ لِتَفْتَرِيَ عَلَيْنَا غَيْرَهُ ۖ وَإِذًا لَّاتَّخَذُوكَ خَلِيلًا ﴿٧٣﴾
و نزدیک بود تو را فریب دهند از آن چیزی که بسویت وحی کردیم تا برما دروغ ببندی چیزی غیر از آنچه ( که به تو وحی میشود) و (اگر این کار را می کردی) آنوقت تو را به دوستی خود می گرفتند ﴿۷۳﴾
وَلَوْلَا أَن ثَبَّتْنَاكَ لَقَدْ كِدتَّ تَرْكَنُ إِلَيْهِمْ شَيْئًا قَلِيلًا ﴿٧٤﴾
و اگر ما تو را ثابت قدم نمی کردیم البته نقشه می کشیدند که مقدار کمی به آنها اعتماد کنی ﴿۷۴﴾
إِذًا لَّأَذَقْنَاكَ ضِعْفَ الْحَيَاةِ وَضِعْفَ الْمَمَاتِ ثُمَّ لَا تَجِدُ لَكَ عَلَيْنَا نَصِيرًا ﴿٧٥﴾
( اگر این کار را می کردی) آنوقت دو برابر زندگی و دو برابر مرگ را بر تو می چشاندیم سپس از جانب ما یاوری برای خودت یاوری پیدا نمی کردی ﴿۷۵﴾
وَإِن كَادُوا لَيَسْتَفِزُّونَكَ مِنَ الْأَرْضِ لِيُخْرِجُوكَ مِنْهَا ۖ وَإِذًا لَّا يَلْبَثُونَ خِلَافَكَ إِلَّا قَلِيلًا ﴿٧٦﴾
و نزدیک بود که با تو بجنگند تا تو را از سرزمینت بیرون بکشند تا از آن اخراجت کنند و (اگر این کار را انجام میدادند) آنوقت مدت زمان زیادی جانشین تو نمی شدند مگر اندک زمانی﴿۷۶﴾
سُنَّةَ مَن قَدْ أَرْسَلْنَا قَبْلَكَ مِن رُّسُلِنَا ۖ وَلَا تَجِدُ لِسُنَّتِنَا تَحْوِيلًا ﴿٧٧﴾
شیوۀ کسانی از رسولان ماست که قبل از تو آنها را فرستادیم و تو در شیوۀ ما تغییر و دگر گونی پیدا نمی کنی ﴿۷۷﴾
أَقِمِ الصَّلَاةَ لِدُلُوكِ الشَّمْسِ إِلَىٰ غَسَقِ اللَّيْلِ وَقُرْآنَ الْفَجْرِ ۖ إِنَّ قُرْآنَ الْفَجْرِ كَانَ مَشْهُودًا﴿٧٨﴾
به هنگام سست شدن آفتاب (وقتی که خورشید قدرت تابش خود را از دست میدهد) نماز را بپا دار تا وقتی که تاریکی شب شدت می یابد (شب کاملآ تاریک میشود) و خواندن قران صبحدم البته خواندن صبحدم مشاهده شده است﴿۷۸﴾
وَمِنَ اللَّيْلِ فَتَهَجَّدْ بِهِ نَافِلَةً لَّكَ عَسَىٰ أَن يَبْعَثَكَ رَبُّكَ مَقَامًا مَّحْمُودًا ﴿٧٩﴾
و (بخشی) از شب را بخواب که (خواب) بخششی برای توست امید است که پروردگارت تو را در جایگاهی ستوده بر انگیزد﴿۷۹﴾
وَقُل رَّبِّ أَدْخِلْنِي مُدْخَلَ صِدْقٍ وَأَخْرِجْنِي مُخْرَجَ صِدْقٍ وَاجْعَل لِّي مِن لَّدُنكَ سُلْطَانًا نَّصِيرًا ﴿٨٠﴾
و بگو ای پروردگار من, من را در مکان راستی داخل کن و از مکان درستی خارج کن و از نزد خودت برایم دلایلی کمک کننده قرار بده ﴿۸۰﴾
وَقُلْ جَاءَ الْحَقُّ وَزَهَقَ الْبَاطِلُ ۚ إِنَّ الْبَاطِلَ كَانَ زَهُوقًا ﴿٨١﴾
و بگو حق آمد و باطل نابود شد. که البته باطل نابود شونده است ﴿۸۱﴾
وَنُنَزِّلُ مِنَ الْقُرْآنِ مَا هُوَ شِفَاءٌ وَرَحْمَةٌ لِّلْمُؤْمِنِينَ ۙ وَلَا يَزِيدُ الظَّالِمِينَ إِلَّا خَسَارًا ﴿٨٢﴾
و از قرآن آنچه را که در آن شفا و رحمت برای مومنان است نازل کردیم و برای ستمگران جز خسارت و زیان اضافه نمیکند﴿۸۲﴾
وَإِذَا أَنْعَمْنَا عَلَى الْإِنسَانِ أَعْرَضَ وَنَأَىٰ بِجَانِبِهِ ۖ وَإِذَا مَسَّهُ الشَّرُّ كَانَ يَئُوسًا ﴿٨٣﴾
و هر گاه به انسان نعمت دادیم با دور کردن آن (نعمت) از اطرافیانش و سست کردن آن از آن دوری میجوید و وقتی به او شری میرسد نا امید میشود﴿۸۳﴾
قُلْ كُلٌّ يَعْمَلُ عَلَىٰ شَاكِلَتِهِ فَرَبُّكُمْ أَعْلَمُ بِمَنْ هُوَ أَهْدَىٰ سَبِيلًا ﴿٨٤﴾
بگو هر کدام از شما بر اساس راه و روش خود عمل میکند و پروردگارتان داناتر است به کسی که او در روش خود هدایت یافته تر است ﴿۸۴﴾
وَيَسْأَلُونَكَ عَنِ الرُّوحِ ۖ قُلِ الرُّوحُ مِنْ أَمْرِ رَبِّي وَمَا أُوتِيتُم مِّنَ الْعِلْمِ إِلَّا قَلِيلًا ﴿٨٥﴾
و از تو در بارۀ روح میپرسند. بگو روح از امر(دستور) پروردگار من است و غیر از مقدار کمی از دانش به شما داده نشده است ﴿۸۵﴾
وَلَئِن شِئْنَا لَنَذْهَبَنَّ بِالَّذِي أَوْحَيْنَا إِلَيْكَ ثُمَّ لَا تَجِدُ لَكَ بِهِ عَلَيْنَا وَكِيلًا﴿٨٦﴾
و اگر بخواهیم آنچه را که بسویت وحی کردیم را میبریم سپس درآن هنگام ما را نمایندۀ خود نخواهی یافت﴿۸۶﴾
إِلَّا رَحْمَةً مِّن رَّبِّكَ ۚ إِنَّ فَضْلَهُ كَانَ عَلَيْكَ كَبِيرًا ﴿٨٧﴾
مگر رحمتی از پروردگارت البته نعمت او (پروردگار) بر تو بسیار بزرگ است ﴿۸۷﴾
قُل لَّئِنِ اجْتَمَعَتِ الْإِنسُ وَالْجِنُّ عَلَىٰ أَن يَأْتُوا بِمِثْلِ هَـٰذَا الْقُرْآنِ لَا يَأْتُونَ بِمِثْلِهِ وَلَوْ كَانَ بَعْضُهُمْ لِبَعْضٍ ظَهِيرًا ﴿٨٨﴾
بگو اگر جنیان و انسانها جمع شوند برای آنکه مانند این قرآن را بیاورند نمیتوانند که مانند آن را بیاورند. و اگر چه بعضی از آنها برخی دیگر را پشتیبانی کنند ﴿۸۸﴾
وَلَقَدْ صَرَّفْنَا لِلنَّاسِ فِي هَـٰذَا الْقُرْآنِ مِن كُلِّ مَثَلٍ فَأَبَىٰ أَكْثَرُ النَّاسِ إِلَّا كُفُورًا ﴿٨٩﴾
و به یقین برای مردم در این قرآن از هر مثالی خالصانه بیان کردیم و بسیاری از مردم با انکار سرپیچی کردند﴿۸۹﴾
وَقَالُوا لَن نُّؤْمِنَ لَكَ حَتَّىٰ تَفْجُرَ لَنَا مِنَ الْأَرْضِ يَنبُوعًا ﴿٩٠﴾
و گفتند هرگز به تو ایمان نمی آوریم (تو را باور نمیکنیم) تا زمانیکه برای ما از زمین چشمه ای جو شان جاری کنی ﴿۹۰﴾
أَوْ تَكُونَ لَكَ جَنَّةٌ مِّن نَّخِيلٍ وَعِنَبٍ فَتُفَجِّرَ الْأَنْهَارَ خِلَالَهَا تَفْجِيرًا﴿٩١﴾
یا برایت باغی باشد از خرما و انگور و جاری کنی در میان آن رودهایی جاری ساختنی ﴿۹۱﴾
أَوْ تُسْقِطَ السَّمَاءَ كَمَا زَعَمْتَ عَلَيْنَا كِسَفًا أَوْ تَأْتِيَ بِاللَّـهِ وَالْمَلَائِكَةِ قَبِيلًا ﴿٩٢﴾
یا اینکه سایه ای پوشاننده از آسمان بر ما پایین افتد همان طوری که تو می پنداری یا اینکه خد ا و ملائکه را مقابل ما بیاوری ﴿۹۲﴾
أَوْ يَكُونَ لَكَ بَيْتٌ مِّن زُخْرُفٍ أَوْ تَرْقَىٰ فِي السَّمَاءِ وَلَن نُّؤْمِنَ لِرُقِيِّكَ حَتَّىٰ تُنَزِّلَ عَلَيْنَا كِتَابًا نَّقْرَؤُهُ ۗ قُلْ سُبْحَانَ رَبِّي هَلْ كُنتُ إِلَّا بَشَرًا رَّسُولًا ﴿٩٣﴾
یا برای تو خانه ای از جواهرات باشد یا در آسمان بالا بروی و هرگز بالا رفتنت را باور نمی کنیم مگر آنکه کتابی برایمان پایین آوری که ما آن را بخوانیم. بگو منزه است پروردگارم آیا من غیر از بشری فرستاده شده چیز دیگری هستم ؟ ﴿۹۳﴾
وَمَا مَنَعَ النَّاسَ أَن يُؤْمِنُوا إِذْ جَاءَهُمُ الْهُدَىٰ إِلَّا أَن قَالُوا أَبَعَثَ اللَّـهُ بَشَرًا رَّسُولًا﴿٩٤﴾
و هیچ مانع مردم نشد از اینکه ایمان بیاورند وقتی برایشان هدایت آمد مگر آنکه گفتند: آیا خدا بشری را بعنوان پیامبر بر انگیخته ؟ ﴿۹۴﴾
قُل لَّوْ كَانَ فِي الْأَرْضِ مَلَائِكَةٌ يَمْشُونَ مُطْمَئِنِّينَ لَنَزَّلْنَا عَلَيْهِم مِّنَ السَّمَاءِ مَلَكًا رَّسُولًا ﴿٩٥﴾
بگو اگر فرشته ها میتوانستند با اطمینان در زمین راه بروند حتماً برای آنها فرشته ای را از آسمان نازل می کردیم ﴿۹۵﴾
قُلْ كَفَىٰ بِاللَّـهِ شَهِيدًا بَيْنِي وَبَيْنَكُمْ ۚ إِنَّهُ كَانَ بِعِبَادِهِ خَبِيرًا بَصِيرًا ﴿٩٦﴾
بگو شاهد بودن خدا میان من و شما کافیست چو ن او حتماً به بنده هایش آگاه و بیناست ﴿۹۶﴾
وَمَن يَهْدِ اللَّـهُ فَهُوَ الْمُهْتَدِ ۖ وَمَن يُضْلِلْ فَلَن تَجِدَ لَهُمْ أَوْلِيَاءَ مِن دُونِهِ ۖ وَنَحْشُرُهُمْ يَوْمَ الْقِيَامَةِ عَلَىٰ وُجُوهِهِمْ عُمْيًا وَبُكْمًا وَصُمًّا ۖمَّأْوَاهُمْ جَهَنَّمُ ۖ كُلَّمَا خَبَتْ زِدْنَاهُمْ سَعِيرًا ﴿٩٧﴾
و هر کس را خدا هدایت کند او هدایت یافته است و هر کس را گمراه سازد پس هرگز سرپرستانی غیر از او برای آنها نخواهی یافت . و روز قیامت بر صورتهایشان (نشانه های) کوری و و گنگی و ناشنوایی است و جایگاهشان جهنم است هر گاه در آن ساد بر آنها آتش افروخته را اظافه میکنیم ﴿۹۷﴾
ذَٰلِكَ جَزَاؤُهُم بِأَنَّهُمْ كَفَرُوا بِآيَاتِنَا وَقَالُوا أَإِذَا كُنَّا عِظَامًا وَرُفَاتًا أَإِنَّا لَمَبْعُوثُونَ خَلْقًا جَدِيدًا ﴿٩٨﴾
آن کیفر آنهاست بدلیل آنکه آنها آیات ما را انکار کردند و گفتند آیا وقتی که (تبدیل) به استخوان شدیم و کوبیده شدیم آیا در آن هنگام در خلقت جدیدی بر انگیخته می شویم ؟﴿۹۸﴾
أَوَلَمْ يَرَوْا أَنَّ اللَّـهَ الَّذِي خَلَقَ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضَ قَادِرٌ عَلَىٰ أَن يَخْلُقَ مِثْلَهُمْ وَجَعَلَ لَهُمْ أَجَلًا لَّا رَيْبَ فِيهِ فَأَبَى الظَّالِمُونَ إِلَّا كُفُورًا ﴿٩٩﴾
آیا نمی بینند که خدا کسی که آسمانها و زمین را آفرید قادر است بر اینکه مانند آنها را خلق کند ؟ و برای آنها زمان سررسیدی قرار دهد که شکی در آن نباشد ؟ و ستمگران سر پیچی کردند (و کاری) غیر ازانکار کردن نکردند ﴿۹۹﴾
قُل لَّوْ أَنتُمْ تَمْلِكُونَ خَزَائِنَ رَحْمَةِ رَبِّي إِذًا لَّأَمْسَكْتُمْ خَشْيَةَ الْإِنفَاقِ ۚ وَكَانَ الْإِنسَانُ قَتُورًا ﴿١٠٠﴾
بگو اگر شما مالک انبارهای رحمت پروردگارم بودید درآن هنگام باز هم از ترس از خرج کردن خود داری میکردید. و انسان خسیس بوده است ﴿۱۰۰﴾
وَلَقَدْ آتَيْنَا مُوسَىٰ تِسْعَ آيَاتٍ بَيِّنَاتٍ ۖ فَاسْأَلْ بَنِي إِسْرَائِيلَ إِذْ جَاءَهُمْ فَقَالَ لَهُ فِرْعَوْنُ إِنِّي لَأَظُنُّكَ يَا مُوسَىٰ مَسْحُورًا ﴿١٠١﴾
و البته به موسی نه آیه روشنگر دادیم, پس از بنی اسراییل بپرس وقتی که پیش انها آمد و فرعون به او گفت : ای موسی من تصور میکنم که تو جادوگر باشی ﴿۱۰۱﴾
نه ایه ای که به موسی داده شد چه بودند ؟ روی لینک کلیک کنید
http://soalatequrani.blogspot.co.uk/2013/11/blog-post_5178.html
قَالَ لَقَدْ عَلِمْتَ مَا أَنزَلَ هَـٰؤُلَاءِ إِلَّا رَبُّ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ بَصَائِرَ وَإِنِّي لَأَظُنُّكَ يَا فِرْعَوْنُ مَثْبُورًا ﴿١٠٢﴾
(موسی ) گفت : البته میدانی که این (آیات) را (کسی) غیر از پروردگار آسمانها و زمین بعنوان بینشهایی نازل نکرده است. و ای فرعون من تصور میکنم که تو طرد شده هستی ﴿۱۰۲﴾
فَأَرَادَ أَن يَسْتَفِزَّهُم مِّنَ الْأَرْضِ فَأَغْرَقْنَاهُ وَمَن مَّعَهُ جَمِيعًا ﴿١٠٣﴾
سپس (فرعون) خواست که آنها را از سرزمین بیرونشان کند (بکشد) و ما او و کسانی که با او بودند همگی را غرق کردیم ﴿۱۰۳﴾
وَقُلْنَا مِن بَعْدِهِ لِبَنِي إِسْرَائِيلَ اسْكُنُوا الْأَرْضَ فَإِذَا جَاءَ وَعْدُ الْآخِرَةِ جِئْنَا بِكُمْ لَفِيفًا ﴿١٠٤﴾
و بعد از آن به بنی اسرائیل گفتیم که در زمین ساکن شوید و هنگامی که وعدۀ دیگری بیاید (دوباره) شما را در اجتماعی بزرگتر شما را گرد می آوریم ﴿۱۰۴﴾
وَبِالْحَقِّ أَنزَلْنَاهُ وَبِالْحَقِّ نَزَلَ ۗ وَمَا أَرْسَلْنَاكَ إِلَّا مُبَشِّرًا وَنَذِيرًا﴿١٠٥﴾
و آن را به حقیقت نازل کردیم و به حقیقت نزول کرد (در حد فهم بشر پایین امد) و ما تو را غیر از بشارت دهنده و هشدار دهنده ای نفرستادیم ﴿۱۰۵﴾
وَقُرْآنًا فَرَقْنَاهُ لِتَقْرَأَهُ عَلَى النَّاسِ عَلَىٰ مُكْثٍ وَنَزَّلْنَاهُ تَنزِيلًا﴿١٠٦﴾
و قرآنی که آن را جدا ساختیم تا آن را با مکث برمردم بخوانی و بصورت مرتب شده نازلش کردیم ﴿۱۰۶﴾
قُلْ آمِنُوا بِهِ أَوْ لَا تُؤْمِنُوا ۚ إِنَّ الَّذِينَ أُوتُوا الْعِلْمَ مِن قَبْلِهِ إِذَا يُتْلَىٰ عَلَيْهِمْ يَخِرُّونَ لِلْأَذْقَانِ سُجَّدًا ﴿١٠٧﴾
بگو اگر به آن ایمان بیاورید ویا ایمان نیاورید. قطعاً کسانی که قبل از آن به آنها علم داده شد وقتی که بر آنها تلاوت میشود. برای سجده کردن بر چانه هایشان به زمین می افتند ﴿۱۰۷﴾
وَيَقُولُونَ سُبْحَانَ رَبِّنَا إِن كَانَ وَعْدُ رَبِّنَا لَمَفْعُولًا ﴿١٠٨﴾
و می گویند پروردگار ما منزه است البته که وعدۀ پروردگارمان شدنی است ﴿۱۰۸﴾
وَيَخِرُّونَ لِلْأَذْقَانِ يَبْكُونَ وَيَزِيدُهُمْ خُشُوعًا ﴿١٠٩﴾
و بر چانه ها گریه کنان بر زمین می افتند و بر تواضع آنها افزوده میگردد ﴿۱۰۹﴾
قُلِ ادْعُوا اللَّـهَ أَوِ ادْعُوا الرَّحْمَـٰنَ ۖ أَيًّا مَّا تَدْعُوا فَلَهُ الْأَسْمَاءُ الْحُسْنَىٰ ۚ وَلَا تَجْهَرْ بِصَلَاتِكَ وَلَا تُخَافِتْ بِهَا وَابْتَغِ بَيْنَ ذَٰلِكَ سَبِيلًا ﴿١١٠﴾
بگو خدا را بخوانید یا رحمان را بخوانید هر کدامشان را بخوانید پس نامهای نیکو برای اوست . و در نماز صدایت را بلند نکن و نه آن (که صدایت) را مخفی کن و میان آن راهی پیدا کن ﴿۱۱۰﴾
وَقُلِ الْحَمْدُ لِلَّـهِ الَّذِي لَمْ يَتَّخِذْ وَلَدًا وَلَمْ يَكُن لَّهُ شَرِيكٌ فِي الْمُلْكِ وَلَمْ يَكُن لَّهُ وَلِيٌّ مِّنَ الذُّلِّ ۖوَكَبِّرْهُ تَكْبِيرًا ﴿١١١﴾
و بگو ستایش مخصوص خداست کسی که نه فرزندی می گیرد و نه برای او در مالکیت (هستی) شریکی وجود دارد و نه از ذلت برای او ولی (سرپرستی) باشد و او را بزرگ شمار بزرگ شمردنی ﴿۱۱۱﴾
الحمد
لله ۲۰/۷/۹۰ بندۀ خدا
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر