سورة النبإ
بِسْمِ اللَّـهِ الرَّحْمَـٰنِ الرَّحِيمِ
بنام
خدای رحمت کنندۀ رحمت گستر
عَمَّ يَتَسَاءَلُونَ ﴿١﴾
از چه چیز می پرسند ﴿۱﴾
عَنِ النَّبَإِ الْعَظِيمِ ﴿٢﴾
از خبری بزرگ﴿۲﴾
الَّذِي هُمْ فِيهِ مُخْتَلِفُونَ ﴿٣﴾
همانی که آنها در آن اختلاف دارند ﴿۳﴾
كَلَّا سَيَعْلَمُونَ ﴿٤﴾
چنین نیست بزودی می دانند ﴿۴﴾
ثُمَّ كَلَّا سَيَعْلَمُونَ ﴿٥﴾
سپس بزودی می دانند که چنین نیست ﴿۵﴾
أَلَمْ نَجْعَلِ الْأَرْضَ مِهَادًا ﴿٦﴾
آیا زمین را بستری قرار ندادیم ؟ ﴿۶﴾
وَالْجِبَالَ أَوْتَادًا ﴿٧﴾
و کوه ها را میخ هایی (قرار ندادیم) ؟ ﴿۷﴾
وَخَلَقْنَاكُمْ أَزْوَاجًا ﴿٨﴾
و شما را جفتهایی خلق کردیم ﴿۸﴾
وَجَعَلْنَا نَوْمَكُمْ سُبَاتًا ﴿٩﴾
و خواب شما را مایه ی آرامش قرار دادیم ﴿۹﴾
وَجَعَلْنَا اللَّيْلَ لِبَاسًا﴿١٠﴾
و شب را بعنوان پوشش قرار دادیم ﴿۱۰﴾
وَجَعَلْنَا النَّهَارَ مَعَاشًا ﴿١١﴾
و روز را مایه ی معیشت قرار دادیم ﴿۱۱﴾
وَبَنَيْنَا فَوْقَكُمْ سَبْعًا شِدَادًا﴿١٢﴾
و بر فراز شما هفت نیرو بنا کردیم (آسمان استوار) ﴿۱۲﴾
وَجَعَلْنَا سِرَاجًا وَهَّاجًا ﴿١٣﴾
و چراغی بسیار تابنده قرار دادیم ﴿۱۳﴾
وَأَنزَلْنَا مِنَ الْمُعْصِرَاتِ مَاءً ثَجَّاجًا ﴿١٤﴾
و از (ابرهای) فشرده ها آبی جاری نازل کردیم ﴿۱۴﴾
لِّنُخْرِجَ بِهِ حَبًّا وَنَبَاتًا ﴿١٥﴾
تا بوسیله ی آن (آب) دانه و روییدنی ها را بیرون بیاوریم ﴿۱۵﴾
وَجَنَّاتٍ أَلْفَافًا ﴿١٦﴾
و باغهایی پیچ در پیچ ﴿۱۶﴾
إِنَّ يَوْمَ الْفَصْلِ كَانَ مِيقَاتًا ﴿١٧﴾
البته که روز جدایی وعده گاه است ﴿۱۷﴾
يَوْمَ يُنفَخُ فِي الصُّورِ فَتَأْتُونَ أَفْوَاجًا ﴿١٨﴾
روزی که در صور دمیده می شود پس گروه گروه می آیید ﴿۱۸﴾
وَفُتِحَتِ السَّمَاءُ فَكَانَتْ أَبْوَابًا ﴿١٩﴾
و آسمان گشوده شود و دبهایی بشود ﴿۱۹﴾
وَسُيِّرَتِ الْجِبَالُ فَكَانَتْ سَرَابًا ﴿٢٠﴾
و کوه ها به حرکت در آیند و سرابی شوند﴿۲۰﴾
إِنَّ جَهَنَّمَ كَانَتْ مِرْصَادًا ﴿٢١﴾
البته که جهنم در کمین بوده است ﴿۲۱﴾
لِّلطَّاغِينَ مَآبًا ﴿٢٢﴾
محل بازگشتی برای طغیان کننده هاست ﴿۲۲﴾
لَّابِثِينَ فِيهَا أَحْقَابًا ﴿٢٣﴾
در آن (دوزخ) سالیان درازی می مانند ﴿۲۳﴾
لَّا يَذُوقُونَ فِيهَا بَرْدًا وَلَا شَرَابًا ﴿٢٤﴾
در آن (دوزخ) سرما و نوشیدنی نمی چشند ﴿۲۴﴾
إِلَّا حَمِيمًا وَغَسَّاقًا ﴿٢٥﴾
مگر آبی گرم و گندیده و چرک آلود ﴿۲۵﴾
جَزَاءً وِفَاقًا﴿٢٦﴾
پاداشی موافق اعمال (که انجام دادند) ﴿۲۶﴾
إِنَّهُمْ كَانُوا لَا يَرْجُونَ حِسَابًا ﴿٢٧﴾
البته آنها امید به حساب نداشتند﴿۲۷﴾
وَكَذَّبُوا بِآيَاتِنَا كِذَّابًا﴿٢٨﴾
و آیات ما را تکذیب کردند و دروغ شمردند ﴿۲۸﴾
وَكُلَّ شَيْءٍ أَحْصَيْنَاهُ كِتَابًا ﴿٢٩﴾
و همه چیز را در کتاب به حساب آوردیمش ﴿۲۹﴾
فَذُوقُوا فَلَن نَّزِيدَكُمْ إِلَّا عَذَابًا ﴿٣٠﴾
پس بچشید و هرگز بر شما چیزی غیر از عذاب نمی افزاییم ﴿۳۰﴾
إِنَّ لِلْمُتَّقِينَ مَفَازًا ﴿٣١﴾
البته کسانی که حدود خدا را رعایت می کنند رهایی یافته اند ﴿۳۱﴾
حَدَائِقَ وَأَعْنَابًا ﴿٣٢﴾
باغها یی و در تاکستان انگور ها ﴿۳۲﴾
وَكَوَاعِبَ أَتْرَابًا﴿٣٣﴾
بزرگوارانی ارجمند و ثروتمندانی (که به اندازه ی خاک ثروت دارند) ﴿۳۳﴾
وَكَأْسًا دِهَاقًا ﴿٣٤﴾
و پیاله های لبریز ﴿۳۴﴾
لَّا يَسْمَعُونَ فِيهَا لَغْوًا وَلَا كِذَّابًا﴿٣٥﴾
در آن سخن بیهوده و دروغ نمی شنوند﴿۳۵﴾
جَزَاءً مِّن رَّبِّكَ عَطَاءً حِسَابًا ﴿٣٦﴾
پاداشی از جانب پروردگارتوست هدیه ای محاسبه شده است ﴿۳۶﴾
رَّبِّ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَمَا بَيْنَهُمَا الرَّحْمَـٰنِ ۖ لَا يَمْلِكُونَ مِنْهُ خِطَابًا ﴿٣٧﴾
پروردگار آسمانها و زمین و آنچه میان آنهاست (خدای) رحم کننده اجازه ندارند از جانب او سخنی بگویند ﴿۳۷﴾
يَوْمَ يَقُومُ الرُّوحُ وَالْمَلَائِكَةُ صَفًّا ۖ لَّا يَتَكَلَّمُونَ إِلَّا مَنْ أَذِنَ لَهُ الرَّحْمَـٰنُ وَقَالَ صَوَابًا ﴿٣٨﴾
روزی که ملائکه و روح به صف می ایستند و سخنی نمی گویند غیر از کسی که خدای رحم کننده به او اجازه دهد ﴿۳۸﴾
ذَٰلِكَ الْيَوْمُ الْحَقُّ ۖ فَمَن شَاءَ اتَّخَذَ إِلَىٰ رَبِّهِ مَآبًا ﴿٣٩﴾
و سخن به حقیقت می گوید آن روز حقیقت است و هر کس می خواهد راهی را بسوی پروردگارش اتخاذ می کند ﴿۳۹﴾
إِنَّا أَنذَرْنَاكُمْ عَذَابًا قَرِيبًا يَوْمَ يَنظُرُ الْمَرْءُ مَا قَدَّمَتْ يَدَاهُ وَيَقُولُ الْكَافِرُ يَا لَيْتَنِي كُنتُ تُرَابًا ﴿٤٠﴾
البته که ما به شما از عذابی نزدیک هشدار می دهیم روزی که شخص آنچه را با دستهایش تقدیم کرده می بیند و کافر می گوید ای کاش من خاک بودم (و عذاب نمی شدم) ﴿۴۰﴾
عَمَّ يَتَسَاءَلُونَ ﴿١﴾
از چه چیز می پرسند ﴿۱﴾
عَنِ النَّبَإِ الْعَظِيمِ ﴿٢﴾
از خبری بزرگ﴿۲﴾
الَّذِي هُمْ فِيهِ مُخْتَلِفُونَ ﴿٣﴾
همانی که آنها در آن اختلاف دارند ﴿۳﴾
كَلَّا سَيَعْلَمُونَ ﴿٤﴾
چنین نیست بزودی می دانند ﴿۴﴾
ثُمَّ كَلَّا سَيَعْلَمُونَ ﴿٥﴾
سپس بزودی می دانند که چنین نیست ﴿۵﴾
أَلَمْ نَجْعَلِ الْأَرْضَ مِهَادًا ﴿٦﴾
آیا زمین را بستری قرار ندادیم ؟ ﴿۶﴾
وَالْجِبَالَ أَوْتَادًا ﴿٧﴾
و کوه ها را میخ هایی (قرار ندادیم) ؟ ﴿۷﴾
وَخَلَقْنَاكُمْ أَزْوَاجًا ﴿٨﴾
و شما را جفتهایی خلق کردیم ﴿۸﴾
وَجَعَلْنَا نَوْمَكُمْ سُبَاتًا ﴿٩﴾
و خواب شما را مایه ی آرامش قرار دادیم ﴿۹﴾
وَجَعَلْنَا اللَّيْلَ لِبَاسًا﴿١٠﴾
و شب را بعنوان پوشش قرار دادیم ﴿۱۰﴾
وَجَعَلْنَا النَّهَارَ مَعَاشًا ﴿١١﴾
و روز را مایه ی معیشت قرار دادیم ﴿۱۱﴾
وَبَنَيْنَا فَوْقَكُمْ سَبْعًا شِدَادًا﴿١٢﴾
و بر فراز شما هفت نیرو بنا کردیم (آسمان استوار) ﴿۱۲﴾
وَجَعَلْنَا سِرَاجًا وَهَّاجًا ﴿١٣﴾
و چراغی بسیار تابنده قرار دادیم ﴿۱۳﴾
وَأَنزَلْنَا مِنَ الْمُعْصِرَاتِ مَاءً ثَجَّاجًا ﴿١٤﴾
و از (ابرهای) فشرده ها آبی جاری نازل کردیم ﴿۱۴﴾
لِّنُخْرِجَ بِهِ حَبًّا وَنَبَاتًا ﴿١٥﴾
تا بوسیله ی آن (آب) دانه و روییدنی ها را بیرون بیاوریم ﴿۱۵﴾
وَجَنَّاتٍ أَلْفَافًا ﴿١٦﴾
و باغهایی پیچ در پیچ ﴿۱۶﴾
إِنَّ يَوْمَ الْفَصْلِ كَانَ مِيقَاتًا ﴿١٧﴾
البته که روز جدایی وعده گاه است ﴿۱۷﴾
يَوْمَ يُنفَخُ فِي الصُّورِ فَتَأْتُونَ أَفْوَاجًا ﴿١٨﴾
روزی که در صور دمیده می شود پس گروه گروه می آیید ﴿۱۸﴾
وَفُتِحَتِ السَّمَاءُ فَكَانَتْ أَبْوَابًا ﴿١٩﴾
و آسمان گشوده شود و دبهایی بشود ﴿۱۹﴾
وَسُيِّرَتِ الْجِبَالُ فَكَانَتْ سَرَابًا ﴿٢٠﴾
و کوه ها به حرکت در آیند و سرابی شوند﴿۲۰﴾
إِنَّ جَهَنَّمَ كَانَتْ مِرْصَادًا ﴿٢١﴾
البته که جهنم در کمین بوده است ﴿۲۱﴾
لِّلطَّاغِينَ مَآبًا ﴿٢٢﴾
محل بازگشتی برای طغیان کننده هاست ﴿۲۲﴾
لَّابِثِينَ فِيهَا أَحْقَابًا ﴿٢٣﴾
در آن (دوزخ) سالیان درازی می مانند ﴿۲۳﴾
لَّا يَذُوقُونَ فِيهَا بَرْدًا وَلَا شَرَابًا ﴿٢٤﴾
در آن (دوزخ) سرما و نوشیدنی نمی چشند ﴿۲۴﴾
إِلَّا حَمِيمًا وَغَسَّاقًا ﴿٢٥﴾
مگر آبی گرم و گندیده و چرک آلود ﴿۲۵﴾
جَزَاءً وِفَاقًا﴿٢٦﴾
پاداشی موافق اعمال (که انجام دادند) ﴿۲۶﴾
إِنَّهُمْ كَانُوا لَا يَرْجُونَ حِسَابًا ﴿٢٧﴾
البته آنها امید به حساب نداشتند﴿۲۷﴾
وَكَذَّبُوا بِآيَاتِنَا كِذَّابًا﴿٢٨﴾
و آیات ما را تکذیب کردند و دروغ شمردند ﴿۲۸﴾
وَكُلَّ شَيْءٍ أَحْصَيْنَاهُ كِتَابًا ﴿٢٩﴾
و همه چیز را در کتاب به حساب آوردیمش ﴿۲۹﴾
فَذُوقُوا فَلَن نَّزِيدَكُمْ إِلَّا عَذَابًا ﴿٣٠﴾
پس بچشید و هرگز بر شما چیزی غیر از عذاب نمی افزاییم ﴿۳۰﴾
إِنَّ لِلْمُتَّقِينَ مَفَازًا ﴿٣١﴾
البته کسانی که حدود خدا را رعایت می کنند رهایی یافته اند ﴿۳۱﴾
حَدَائِقَ وَأَعْنَابًا ﴿٣٢﴾
باغها یی و در تاکستان انگور ها ﴿۳۲﴾
وَكَوَاعِبَ أَتْرَابًا﴿٣٣﴾
بزرگوارانی ارجمند و ثروتمندانی (که به اندازه ی خاک ثروت دارند) ﴿۳۳﴾
وَكَأْسًا دِهَاقًا ﴿٣٤﴾
و پیاله های لبریز ﴿۳۴﴾
لَّا يَسْمَعُونَ فِيهَا لَغْوًا وَلَا كِذَّابًا﴿٣٥﴾
در آن سخن بیهوده و دروغ نمی شنوند﴿۳۵﴾
جَزَاءً مِّن رَّبِّكَ عَطَاءً حِسَابًا ﴿٣٦﴾
پاداشی از جانب پروردگارتوست هدیه ای محاسبه شده است ﴿۳۶﴾
رَّبِّ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَمَا بَيْنَهُمَا الرَّحْمَـٰنِ ۖ لَا يَمْلِكُونَ مِنْهُ خِطَابًا ﴿٣٧﴾
پروردگار آسمانها و زمین و آنچه میان آنهاست (خدای) رحم کننده اجازه ندارند از جانب او سخنی بگویند ﴿۳۷﴾
يَوْمَ يَقُومُ الرُّوحُ وَالْمَلَائِكَةُ صَفًّا ۖ لَّا يَتَكَلَّمُونَ إِلَّا مَنْ أَذِنَ لَهُ الرَّحْمَـٰنُ وَقَالَ صَوَابًا ﴿٣٨﴾
روزی که ملائکه و روح به صف می ایستند و سخنی نمی گویند غیر از کسی که خدای رحم کننده به او اجازه دهد ﴿۳۸﴾
ذَٰلِكَ الْيَوْمُ الْحَقُّ ۖ فَمَن شَاءَ اتَّخَذَ إِلَىٰ رَبِّهِ مَآبًا ﴿٣٩﴾
و سخن به حقیقت می گوید آن روز حقیقت است و هر کس می خواهد راهی را بسوی پروردگارش اتخاذ می کند ﴿۳۹﴾
إِنَّا أَنذَرْنَاكُمْ عَذَابًا قَرِيبًا يَوْمَ يَنظُرُ الْمَرْءُ مَا قَدَّمَتْ يَدَاهُ وَيَقُولُ الْكَافِرُ يَا لَيْتَنِي كُنتُ تُرَابًا ﴿٤٠﴾
البته که ما به شما از عذابی نزدیک هشدار می دهیم روزی که شخص آنچه را با دستهایش تقدیم کرده می بیند و کافر می گوید ای کاش من خاک بودم (و عذاب نمی شدم) ﴿۴۰﴾
ان
للمتقین مفازا ۱۳/۵/۱۳۹۲ یکشنبه ۲۶/رمضان/۱۴۳۴ 4/augoust/2013 بنده خدا
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر