سورة الأعراف
بِسْمِ اللَّـهِ الرَّحْمَـٰنِ الرَّحِيمِ
بِسْمِ اللَّـهِ الرَّحْمَـٰنِ الرَّحِيمِ
بنام خدای بخشندۀ بخشاینده
المص ﴿١﴾
المص ﴿١﴾
المص﴿١﴾
كِتَابٌ أُنزِلَ إِلَيْكَ فَلَا يَكُن فِي صَدْرِكَ حَرَجٌ مِّنْهُ لِتُنذِرَ بِهِ وَذِكْرَىٰ لِلْمُؤْمِنِينَ ﴿٢﴾کتابیست که بسوی تو فرستاده شده تا در سینه ات تنگنایی از آن نباشد برای اینکه بوسیله ی آن (قرآن) هشدار بدهی و تذکری برای مومنین ﴿۲﴾
اتَّبِعُوا مَا أُنزِلَ إِلَيْكُم مِّن رَّبِّكُمْ وَلَا تَتَّبِعُوا مِن دُونِهِ أَوْلِيَاءَ ۗ قَلِيلًا مَّا تَذَكَّرُونَ ﴿٣﴾
فقط از آنچه از جانب خدا برایتان نازل گردیده پیروی کنید و غیر از آن از هیچ اولیای دیگری پیروی نکنید بسیار کم است آنچه را متذکر می شوید﴿۳﴾
وَكَم مِّن قَرْيَةٍ أَهْلَكْنَاهَا فَجَاءَهَا بَأْسُنَا بَيَاتًا أَوْ هُمْ قَائِلُونَ ﴿٤﴾
وچه بسا از شهرهایی که آن راهلاک کردیم وقتی نیروی ما هنگام شب بسراغشان آمد یا وقتی که آنها بهنگام ظهر در خواب بودند﴿۴﴾
فَمَا كَانَ دَعْوَاهُمْ إِذْ جَاءَهُم بَأْسُنَا إِلَّا أَن قَالُوا إِنَّا كُنَّا ظَالِمِينَ ﴿٥﴾
و وقتی نیروی ما بسراغشان آمد ادعای آنها چیزی نبود غیر از آنکه میگفتند ما واقعاً ستمگر بودیم ﴿۵﴾
فَلَنَسْأَلَنَّ الَّذِينَ أُرْسِلَ إِلَيْهِمْ وَلَنَسْأَلَنَّ الْمُرْسَلِينَ ﴿٦﴾
البته از احوال کسانی که بسویشان فرستاده شد سوال میکنیم و البته از فرستاده شدگان هم میپرسیم ﴿۶﴾
فَلَنَقُصَّنَّ عَلَيْهِم بِعِلْمٍ ۖ وَمَا كُنَّا غَائِبِينَ ﴿٧﴾
سپس حتماً با دانایی بر آنها (رفتارشان را در مقابل رسولان) پیگیری میکنیم و ما غایب نبوده ایم ﴿۷﴾
وَالْوَزْنُ يَوْمَئِذٍ الْحَقُّ ۚ فَمَن ثَقُلَتْ مَوَازِينُهُ فَأُولَـٰئِكَ هُمُ الْمُفْلِحُونَ ﴿٨﴾
وسنجش (وزن کردن) در آن روز حقیقت است و هر کس وزنه هایش سنگین باشد آنها رستگار هستند ﴿۸﴾
وَمَنْ خَفَّتْ مَوَازِينُهُ فَأُولَـٰئِكَ الَّذِينَ خَسِرُوا أَنفُسَهُم بِمَا كَانُوا بِآيَاتِنَا يَظْلِمُونَ ﴿٩﴾
وآنکس که وزنه هایش سبک باشد پس آنها کسانی هستند که بر خودشان ضرر زدند بدلیل آنکه به آیات ما ستم می ورزیدند ﴿۹﴾
وَلَقَدْ مَكَّنَّاكُمْ فِي الْأَرْضِ وَجَعَلْنَا لَكُمْ فِيهَا مَعَايِشَ ۗ قَلِيلًا مَّا تَشْكُرُونَ ﴿١٠﴾
و البته شما را در زمین نیرومند ساختیم و در آن برای شما وسایل زندگی را فراهم ساختیم کم است آنچه که شکر میکنید﴿١۰﴾
و البته شما را در زمین نیرومند ساختیم و در آن برای شما وسایل زندگی را فراهم ساختیم کم است آنچه که شکر میکنید﴿١۰﴾
وَلَقَدْ خَلَقْنَاكُمْ ثُمَّ صَوَّرْنَاكُمْ ثُمَّ قُلْنَا لِلْمَلَائِكَةِ اسْجُدُوا لِآدَمَ فَسَجَدُوا إِلَّا إِبْلِيسَ لَمْ يَكُن مِّنَ السَّاجِدِينَ ﴿١١﴾
و البته شما را خلق کردیم سپس شما را تصویر کردیم سپس به ملائکه گفتیم که بر آدم سجده کنید و همگی سجده کردند غیر از ابلیس که از سجده کننده ها نبود﴿١۱﴾
و البته شما را خلق کردیم سپس شما را تصویر کردیم سپس به ملائکه گفتیم که بر آدم سجده کنید و همگی سجده کردند غیر از ابلیس که از سجده کننده ها نبود﴿١۱﴾
قَالَ مَا مَنَعَكَ أَلَّا تَسْجُدَ إِذْ أَمَرْتُكَ ۖ قَالَ أَنَا خَيْرٌ مِّنْهُ خَلَقْتَنِي مِن نَّارٍ وَخَلَقْتَهُ مِن طِينٍ ﴿١٢﴾
(خدا) گفت : چه چیزی مانع تو شد که وقتی به تو دستور دادم سجده نکردی ؟ (ابلیس) گفت : من از او بهترم من را از آتش خلق کردی و او را از گل آفریدی ﴿١۲﴾
(خدا) گفت : چه چیزی مانع تو شد که وقتی به تو دستور دادم سجده نکردی ؟ (ابلیس) گفت : من از او بهترم من را از آتش خلق کردی و او را از گل آفریدی ﴿١۲﴾
قَالَ فَاهْبِطْ مِنْهَا فَمَا يَكُونُ لَكَ أَن تَتَكَبَّرَ فِيهَا فَاخْرُجْ إِنَّكَ مِنَ الصَّاغِرِينَ ﴿١٣﴾
(خدا) گفت : از آن (سخن) دست بردار شایستۀ تو نیست که در آن تکبر ورزی پس بیرون برو که تو از خوار شده ها هستی ﴿١۳﴾
(خدا) گفت : از آن (سخن) دست بردار شایستۀ تو نیست که در آن تکبر ورزی پس بیرون برو که تو از خوار شده ها هستی ﴿١۳﴾
قَالَ أَنظِرْنِي إِلَىٰ يَوْمِ يُبْعَثُونَ ﴿١٤﴾
(ابلیس) گفت : تا روزی که بر انگیخته میشوند به من مهلت بده ﴿١۴﴾
(ابلیس) گفت : تا روزی که بر انگیخته میشوند به من مهلت بده ﴿١۴﴾
قَالَ إِنَّكَ مِنَ الْمُنظَرِينَ ﴿١٥﴾
(خدا) گفت : البته تو از مهلت داده شده ها هستی ﴿١۵﴾
(خدا) گفت : البته تو از مهلت داده شده ها هستی ﴿١۵﴾
قَالَ فَبِمَا أَغْوَيْتَنِي لَأَقْعُدَنَّ لَهُمْ صِرَاطَكَ الْمُسْتَقِيمَ ﴿١٦﴾
(ابلیس) گفت : به خاطر چیزی که من را نا امید کردی بسوی تو درراه راست در کمین آنها می نشینم ﴿١۶﴾
(ابلیس) گفت : به خاطر چیزی که من را نا امید کردی بسوی تو درراه راست در کمین آنها می نشینم ﴿١۶﴾
ثُمَّ لَآتِيَنَّهُم مِّن بَيْنِ أَيْدِيهِمْ وَمِنْ خَلْفِهِمْ وَعَنْ أَيْمَانِهِمْ وَعَن شَمَائِلِهِمْ ۖ وَلَا تَجِدُ أَكْثَرَهُمْ شَاكِرِينَ ﴿١٧﴾
از روبروی آنها و از پشت سرشان و ازسمت راست آنها و سمت چپشان بسراغشان می آیم و بیشتر آنها را شکر گذار نمی یابی ﴿١۷﴾
از روبروی آنها و از پشت سرشان و ازسمت راست آنها و سمت چپشان بسراغشان می آیم و بیشتر آنها را شکر گذار نمی یابی ﴿١۷﴾
قَالَ اخْرُجْ مِنْهَا مَذْءُومًا مَّدْحُورًا ۖ لَّمَن تَبِعَكَ مِنْهُمْ لَأَمْلَأَنَّ جَهَنَّمَ مِنكُمْ أَجْمَعِينَ ﴿١٨﴾
(خدا) گفت از آن (جایگاه) بیرون شو مذمت شده ای طرد شده و هر کس از آنها پیروی تو را کند البته جهنم را از همگی شماها پر میکنم ﴿١۸﴾
(خدا) گفت از آن (جایگاه) بیرون شو مذمت شده ای طرد شده و هر کس از آنها پیروی تو را کند البته جهنم را از همگی شماها پر میکنم ﴿١۸﴾
وَيَا آدَمُ اسْكُنْ أَنتَ وَزَوْجُكَ الْجَنَّةَ فَكُلَا مِنْ حَيْثُ شِئْتُمَا وَلَا تَقْرَبَا هَـٰذِهِ الشَّجَرَةَ فَتَكُونَا مِنَ الظَّالِمِينَ ﴿١٩﴾
و ای آدم تو و زوجت در باغ ساکن شو و هر دو نفر از هر کجا یی که در باغ خواستید بخورید و به این درخت نزدیک نشوید که از ستمگران می شوید ﴿١۹﴾
فَوَسْوَسَ لَهُمَا الشَّيْطَانُ لِيُبْدِيَ لَهُمَا مَا وُورِيَ عَنْهُمَا مِن سَوْآتِهِمَا وَقَالَ مَا نَهَاكُمَا رَبُّكُمَا عَنْ هَـٰذِهِ الشَّجَرَةِ إِلَّا أَن تَكُونَا مَلَكَيْنِ أَوْ تَكُونَا مِنَ الْخَالِدِينَ ﴿٢٠﴾و ای آدم تو و زوجت در باغ ساکن شو و هر دو نفر از هر کجا یی که در باغ خواستید بخورید و به این درخت نزدیک نشوید که از ستمگران می شوید ﴿١۹﴾
و شیطان برای آن دو وسوسه کرد برای اینکه آنچه از بدیها که آن دو را فاسد میکرد برایشان آشکار کند و (شیطان) گفت : پروردگارتان شما دو نفر را از این درخت نهی نکرد برای اینکه دو فرشته نشوید و یا اینکه از اقامت کننده ها (در بهشت) نباشید ﴿۲۰﴾
وَقَاسَمَهُمَا إِنِّي لَكُمَا لَمِنَ النَّاصِحِينَ﴿٢١﴾
و بر آن دو قسم خورد که من برای شما دو تن نصیحت کننده هستم ﴿۲۱﴾
فَدَلَّاهُمَا بِغُرُورٍ ۚ فَلَمَّا ذَاقَا الشَّجَرَةَ بَدَتْ لَهُمَا سَوْآتُهُمَا وَطَفِقَا يَخْصِفَانِ عَلَيْهِمَا مِن وَرَقِ الْجَنَّةِ ۖ وَنَادَاهُمَا رَبُّهُمَا أَلَمْ أَنْهَكُمَا عَن تِلْكُمَا الشَّجَرَةِ وَأَقُل لَّكُمَا إِنَّ الشَّيْطَانَ لَكُمَا عَدُوٌّ مُّبِينٌ ﴿٢٢﴾
سپس آن دو را به فریب سرگردان کرد تا زمانی که از درخت چشیدند کار بد آن دو (سر پیچی از دستور خدا) برایشان نمایان شد (متوجه گناه شدند) و آن دو (برای استتار و مخفی شدن) { در آیه ی 22 بر خلاف برخی عقاید که آدم و حوا را لخت میدانندو با این فرض غلط آیه را ترجمه میکنند آیه قرآن به وضوح میگوید که آنها در بهشت لخت نبودند إِنَّ لَكَ أَلَّا تَجُوعَ فِيهَا وَلَا تَعْرَى [طه : 118]
برای بررسی این مطلب بصورت کامل به لینک رجوع کنید }
شروع کردند به چسباندن برگهای باغ بر خود ( تا بزعم خودشان پنهان شوند ) و پروردگارشان آن دو را صدا کرد . آیا شما دو تن را از آن درخت نهی نکردم ؟ و برای شما نگفتم که شیطان برای شما دشمنی اشکار است؟ ﴿۲۲﴾
قَالَا رَبَّنَا ظَلَمْنَا أَنفُسَنَا وَإِن لَّمْ تَغْفِرْ لَنَا وَتَرْحَمْنَا لَنَكُونَنَّ مِنَ الْخَاسِرِينَ ﴿٢٣﴾
آن دو گفتند پروردگارا ما بر خود ستم کردیم و اگر ما را نبخشی و بر ما رحم نکنی البته ضرر خواهیم کرد ﴿۲۳﴾
قَالَ اهْبِطُوا بَعْضُكُمْ لِبَعْضٍ عَدُوٌّ ۖ وَلَكُمْ فِي الْأَرْضِ مُسْتَقَرٌّ وَمَتَاعٌ إِلَىٰ حِينٍ ﴿٢٤﴾
(خدا) گفت : پایین شوید { در آیه ۲۴ هبوط به معنی فرود آمدن انسان از بهشت نیست زیرا بنا بر گفتۀ قرآن خداوند آدم را در زمین جانشین قرار داد ونه در بهشت >>> وَإِذْ قَالَ رَبُّكَ لِلْمَلاَئِكَةِ إِنِّي جَاعِلٌ فِي الأَرْضِ خَلِيفَةً قَالُواْ أَتَجْعَلُ فِيهَا مَن يُفْسِدُ فِيهَا وَيَسْفِكُ الدِّمَاء وَنَحْنُ نُسَبِّحُ بِحَمْدِكَ وَنُقَدِّسُ لَكَ قَالَ إِنِّي أَعْلَمُ مَا لاَ تَعْلَمُونَ [البقرة : ۳۰]
و کلمه ای که معنی بهشت میدهد کلاً دو بار در قرآن آمده و آن به معنی فردوس است
برای بررسی این مطلب بصورت کامل به لینک رجوع کنید }(از گناه دست بردارید) که بعضی از شما دشمن بعضی دیگر هستید و برای شما در زمین آرامشگاهی و بهره مندی است تا مدت زمانی معین ﴿۲۴﴾
قَالَ فِيهَا تَحْيَوْنَ وَفِيهَا تَمُوتُونَ وَمِنْهَا تُخْرَجُونَ ﴿٢٥﴾
(خدا) گفت : در آن زندگی می کنید و در آن میمیرید و از آن بیرون آورده میشوید ﴿۲۵﴾
يَا بَنِي آدَمَ قَدْ أَنزَلْنَا عَلَيْكُمْ لِبَاسًا يُوَارِي سَوْآتِكُمْ وَرِيشًا ۖ وَلِبَاسُ التَّقْوَىٰ ذَٰلِكَ خَيْرٌ ۚ ذَٰلِكَ مِنْ آيَاتِ اللَّـهِ لَعَلَّهُمْ يَذَّكَّرُونَ ﴿٢٦﴾
ای فرزندان آدم البته بر شما لباسی نازل کردیم که بدی های شما را می پوشاند و لباسی فاخر و گرانقیمت و لباس تقوی بهتر است که آن از آیات خداست باشد که شما متذکر شوید ﴿۲۶﴾
يَا بَنِي آدَمَ لَا يَفْتِنَنَّكُمُ الشَّيْطَانُ كَمَا أَخْرَجَ أَبَوَيْكُم مِّنَ الْجَنَّةِ يَنزِعُ عَنْهُمَا لِبَاسَهُمَا لِيُرِيَهُمَا سَوْآتِهِمَا ۗ إِنَّهُ يَرَاكُمْ هُوَ وَقَبِيلُهُ مِنْ حَيْثُ لَا تَرَوْنَهُمْ ۗإِنَّا جَعَلْنَا الشَّيَاطِينَ أَوْلِيَاءَ لِلَّذِينَ لَا يُؤْمِنُونَ ﴿٢٧﴾
ای فرزندان آدم شیطان شما را فریب ندهد همان طوری که پدر شما را از باغ بیرون کرد از آندو لباسشان (لباس تقوایشان را) را فاسد میکند و تا کارهای بد و (گناه آلود) شان به آن دو نشان دهد را البته او و قبیله اش شما را از جایی می بینند که شما آنها را نمی بیند به یقین شیاطین را برای کسانی که ایمان نمی آورند سرپرستانی قرار دادیم ﴿۲۷﴾
وَإِذَا فَعَلُوا فَاحِشَةً قَالُوا وَجَدْنَا عَلَيْهَا آبَاءَنَا وَاللَّـهُ أَمَرَنَا بِهَا ۗ قُلْ إِنَّ اللَّـهَ لَا يَأْمُرُ بِالْفَحْشَاءِ ۖ أَتَقُولُونَ عَلَى اللَّـهِ مَا لَا تَعْلَمُونَ ﴿٢٨﴾
و وقتی فحشایی انجام دهند می گویند : ما پدران خود را آنگونه یافتیم و خدا ما را به آن (فحشا ) دستور داد بگو : مطمئناً خدا به فحشا دستور نمی دهد آیا آنچه را نمی دانید بر خدا میگویید؟ ﴿۲۸﴾
قُلْ أَمَرَ رَبِّي بِالْقِسْطِ ۖ وَأَقِيمُوا وُجُوهَكُمْ عِندَ كُلِّ مَسْجِدٍ وَادْعُوهُ مُخْلِصِينَ لَهُ الدِّينَ ۚ كَمَا بَدَأَكُمْ تَعُودُونَ ﴿٢٩﴾
بگو پروردگارم به عدالت دستور داده و صورتهای خود را در هر سجده گاهی به پا دارید و او را بخوانید خالص کننده گان برای او دین را همانگونه که شما را پدید آورد باز میگردید ﴿۲۹﴾
فَرِيقًا هَدَىٰ وَفَرِيقًا حَقَّ عَلَيْهِمُ الضَّلَالَةُ ۗ إِنَّهُمُ اتَّخَذُوا الشَّيَاطِينَ أَوْلِيَاءَ مِن دُونِ اللَّـهِ وَيَحْسَبُونَ أَنَّهُم مُّهْتَدُونَ ﴿٣٠﴾
گروهی را هدایت کرد و گروهی برای آنها گمراهی حقیقت شد آنها شیاطین را غیر از خدا برای خود بعنوان سر پرستانی برگزیدند و پیش خود حساب کردند که هدایت یافته هستند ﴿۳۰﴾
يَا بَنِي آدَمَ خُذُوا زِينَتَكُمْ عِندَ كُلِّ مَسْجِدٍ وَكُلُوا وَاشْرَبُوا وَلَا تُسْرِفُوا ۚ إِنَّهُ لَا يُحِبُّ الْمُسْرِفِينَ ﴿٣١﴾
ای فرزندان آدم آرایش و آراستگی خود را در هر سجده گاهی برگیرید و بخورید و بیاشامید و اسراف نکنید (از آنچه که خدا حرام نموده نخورید) که او (خدا) اسراف کننده ها را دوست ندارد ﴿۳۱﴾
قُلْ مَنْ حَرَّمَ زِينَةَ اللَّـهِ الَّتِي أَخْرَجَ لِعِبَادِهِ وَالطَّيِّبَاتِ مِنَ الرِّزْقِ ۚ قُلْ هِيَ لِلَّذِينَ آمَنُوا فِي الْحَيَاةِ الدُّنْيَا خَالِصَةً يَوْمَ الْقِيَامَةِ ۗ كَذَٰلِكَ نُفَصِّلُ الْآيَاتِ لِقَوْمٍ يَعْلَمُونَ ﴿٣٢﴾
بگو آرایش خدا را که آن را برای بنده هایش بیرون آورده و پاکیزه ها از روزی را چه کسی حرام کرده ؟ بگو آن برای کسانی است که در زندگی دنیا ایمان آورده اند خالص شده در روز قیامت آنگونه آیات را شرح میدهیم برای قومی که میدانند ﴿۳۲﴾
قُلْ إِنَّمَا حَرَّمَ رَبِّيَ الْفَوَاحِشَ مَا ظَهَرَ مِنْهَا وَمَا بَطَنَ وَالْإِثْمَ وَالْبَغْيَ بِغَيْرِ الْحَقِّ وَأَن تُشْرِكُوا بِاللَّـهِ مَا لَمْ يُنَزِّلْ بِهِ سُلْطَانًا وَأَن تَقُولُوا عَلَى اللَّـهِ مَا لَا تَعْلَمُونَ ﴿٣٣﴾
بگو غیر از این نیست که پروردگارم فحشا را حرام کرده آنچه را که از آن پیدا و پنهان است و اثم و بغی بناحق را (نیز حرام کرده) و آنکه کسی را با خدا شریک گردانید آنچه را که هیچ دلیلی برای آن نازل نکرده و آنکه بر خدا بگویید آنچه را نمیدانید (تمام این موارد حرام است) ﴿۳۳﴾
وَلِكُلِّ أُمَّةٍ أَجَلٌ ۖ فَإِذَا جَاءَ أَجَلُهُمْ لَا يَسْتَأْخِرُونَ سَاعَةً ۖ وَلَا يَسْتَقْدِمُونَ﴿٣٤﴾
و برای هر امتی سر رسیدی هست و وقتی سر رسیدشان بیاید نه ساعتی تاخیر میکنند و نه جلو می افتد ﴿۳۴﴾
يَا بَنِي آدَمَ إِمَّا يَأْتِيَنَّكُمْ رُسُلٌ مِّنكُمْ يَقُصُّونَ عَلَيْكُمْ آيَاتِي ۙ فَمَنِ اتَّقَىٰ وَأَصْلَحَ فَلَا خَوْفٌ عَلَيْهِمْ وَلَا هُمْ يَحْزَنُونَ﴿٣٥﴾
ای فرزندان آدم اگر برای شما رسولانی از جنس خودتان بیاید که برای شما آیات من را خبر میدهند هرکس رعایت کند و اصلاح کند پس خوفی بر آنها نیست و محزون هم نشوند ﴿۳۵﴾
وَالَّذِينَ كَذَّبُوا بِآيَاتِنَا وَاسْتَكْبَرُوا عَنْهَا أُولَـٰئِكَ أَصْحَابُ النَّارِ ۖ هُمْ فِيهَا خَالِدُونَ ﴿٣٦﴾
و کسانی که آیات ما را تکذیب کردند و از آن بزرگی جستند آنها اصحاب آتش هستند که در آن جای گزینند ﴿۳۶﴾
فَمَنْ أَظْلَمُ مِمَّنِ افْتَرَىٰ عَلَى اللَّـهِ كَذِبًا أَوْ كَذَّبَ بِآيَاتِهِ ۚ أُولَـٰئِكَ يَنَالُهُمْ نَصِيبُهُم مِّنَ الْكِتَابِ ۖ حَتَّىٰ إِذَا جَاءَتْهُمْ رُسُلُنَا يَتَوَفَّوْنَهُمْ قَالُوا أَيْنَ مَا كُنتُمْ تَدْعُونَ مِن دُونِ اللَّـهِ ۖ قَالُوا ضَلُّوا عَنَّا وَشَهِدُوا عَلَىٰ أَنفُسِهِمْ أَنَّهُمْ كَانُوا كَافِرِينَ﴿٣٧﴾
و کیست ستمکار تر از کسی که از زبان خدا دروغ بگوید یا آیاتش را تکذیب کند آنها کسانی هستند که سهمشان از کتاب به آنها میرسد تا زمانی می آید که رسولان ما جانشان را می گیرند . میگویند کجا هستند کسانی که غیر از خدا آنها را میخواندید (برای کمک و حاجت خواستن) ؟ می گویند از ما گم شدند و بر علیه خود شهادت میدهند که آنها کافر بودند﴿۳۷﴾
قَالَ ادْخُلُوا فِي أُمَمٍ قَدْ خَلَتْ مِن قَبْلِكُم مِّنَ الْجِنِّ وَالْإِنسِ فِي النَّارِ ۖ كُلَّمَا دَخَلَتْ أُمَّةٌ لَّعَنَتْ أُخْتَهَا ۖ حَتَّىٰ إِذَا ادَّارَكُوا فِيهَا جَمِيعًا قَالَتْ أُخْرَاهُمْ لِأُولَاهُمْ رَبَّنَا هَـٰؤُلَاءِ أَضَلُّونَا فَآتِهِمْ عَذَابًا ضِعْفًا مِّنَ النَّارِ ۖ قَالَ لِكُلٍّ ضِعْفٌ وَلَـٰكِن لَّا تَعْلَمُونَ ﴿٣٨﴾
گفت درآتش داخل شوید در میان امتهایی از جن و انس که قبل از شما در گذشتند هر وقت امتی داخل شود خواهرش (امتي مانند خودش كه در ستيز با آيات خداوند مانند او عمل ميكردند) را نفرین کند تا وقتی در آن همگی به هم ملحق شوند . آخرین آنها به اولین آنها میگوید پروردگارا اینها کسانی هستند که مارا گمراه کردند پس به آنها عذابی چند برابر از آتش بده . گوید : برای هر کدام چند برابر است و لکن نمی دانید ﴿۳۸﴾
وَقَالَتْ أُولَاهُمْ لِأُخْرَاهُمْ فَمَا كَانَ لَكُمْ عَلَيْنَا مِن فَضْلٍ فَذُوقُوا الْعَذَابَ بِمَا كُنتُمْ تَكْسِبُونَ ﴿٣٩﴾
و گوید : اولین آنها به آخرینشان که شما بر ما امتیازی ندارید پس عذاب را بچشید بدلیل آنچه کسب میکردید ﴿۳۹﴾
إِنَّ الَّذِينَ كَذَّبُوا بِآيَاتِنَا وَاسْتَكْبَرُوا عَنْهَا لَا تُفَتَّحُ لَهُمْ أَبْوَابُ السَّمَاءِ وَلَا يَدْخُلُونَ الْجَنَّةَ حَتَّىٰ يَلِجَ الْجَمَلُ فِي سَمِّ الْخِيَاطِ ۚ وَكَذَٰلِكَ نَجْزِي الْمُجْرِمِينَ ﴿٤٠﴾
قطعاً کسانی که آیات ما را تکذیب کردند و از آن بزرگی جستند برای آنها درهای آسمان باز نشود و داخل باغ نمیشوند تا زمانی که شتر در سوراخ سوزن خیاط وارد شود و آنگونه مجرمان را کیفر میدهیم ﴿۴۰﴾
لَهُم مِّن جَهَنَّمَ مِهَادٌ وَمِن فَوْقِهِمْ غَوَاشٍ ۚ وَكَذَٰلِكَ نَجْزِي الظَّالِمِينَ ﴿٤١﴾
برای آنها بستری از جهنم است و و از بالایشان پو شاننده هایی است و ستمکاران را آنگونه کیفر میدهیم ﴿۴۱﴾
وَالَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ لَا نُكَلِّفُ نَفْسًا إِلَّا وُسْعَهَا أُولَـٰئِكَ أَصْحَابُ الْجَنَّةِ ۖ هُمْ فِيهَا خَالِدُونَ ﴿٤٢﴾
و کسانی که ایمان آوردند و عمل صالح انجام دادند . هیچ نفسی را جز به اندازۀ توانش تکلیف نمیکنیم آنها اصحاب باغ هستند که در آن جای گزینند ﴿۴۲﴾
وَنَزَعْنَا مَا فِي صُدُورِهِم مِّنْ غِلٍّ تَجْرِي مِن تَحْتِهِمُ الْأَنْهَارُ ۖ وَقَالُوا الْحَمْدُ لِلَّـهِ الَّذِي هَدَانَا لِهَـٰذَا وَمَا كُنَّا لِنَهْتَدِيَ لَوْلَا أَنْ هَدَانَا اللَّـهُ ۖ لَقَدْ جَاءَتْ رُسُلُ رَبِّنَا بِالْحَقِّ ۖ وَنُودُوا أَن تِلْكُمُ الْجَنَّةُ أُورِثْتُمُوهَا بِمَا كُنتُمْ تَعْمَلُونَ ﴿٤٣﴾
و آنچه از کینه در سینه هایشان است بر می کنیم و از زیر آنها جویهایی جاریست و گفتند : ستایش مخصوص خداست کسی که ما را بر این راه هدایت کرد و ما هدایت نمی شدیم اگر خدا ما را هدایت نمی کرد و البته رسولان پروردگار ما به حقیقت آمدند و ندا داده شدند که آن باغیست که آن را به ارث داده شدید بدلیل آنچه عمل می کردید ﴿۴۳﴾
وَنَادَىٰ أَصْحَابُ الْجَنَّةِ أَصْحَابَ النَّارِ أَن قَدْ وَجَدْنَا مَا وَعَدَنَا رَبُّنَا حَقًّا فَهَلْ وَجَدتُّم مَّا وَعَدَ رَبُّكُمْ حَقًّا ۖ قَالُوا نَعَمْ ۚ فَأَذَّنَ مُؤَذِّنٌ بَيْنَهُمْ أَن لَّعْنَةُ اللَّـهِ عَلَى الظَّالِمِينَ ﴿٤٤﴾
و اصحاب بهشت اصحاب جهنم را صدا کردند که ما قطعاً دریافتیم وعده ی پروردگارمان حقیقت است آیا شما هم آنچه پروردگارتان وعده داده بود را حقیقی یافتید ؟ گفتند : بله سپس از میان آنها فریاد کننده ای فریاد زد که لعنت خدا بر ستمگران باد ﴿۴۴﴾
الَّذِينَ يَصُدُّونَ عَن سَبِيلِ اللَّـهِ وَيَبْغُونَهَا عِوَجًا وَهُم بِالْآخِرَةِ كَافِرُونَ ﴿٤٥﴾
کسانی که از راه خدا ممانعت می کنند و آن را کج می خواهند و آنها به آخرت کافر هستند﴿۴۵﴾
وَبَيْنَهُمَا حِجَابٌ ۚ وَعَلَى الْأَعْرَافِ رِجَالٌ يَعْرِفُونَ كُلًّا بِسِيمَاهُمْ ۚ وَنَادَوْا أَصْحَابَ الْجَنَّةِ أَن سَلَامٌ عَلَيْكُمْ ۚ لَمْ يَدْخُلُوهَا وَهُمْ يَطْمَعُونَ﴿٤٦﴾
و بین آن دو حجابی است و بر اعراف گروه پیاده ای هستند که همدیگر را به چهره میشناسند و اصحاب باغ را صدا میکنند که سلام بر شما . داخل آن نمی شوند در حالیکه طمع دارند (که داخل باغ شوند) ﴿۴۶﴾
وَإِذَا صُرِفَتْ أَبْصَارُهُمْ تِلْقَاءَ أَصْحَابِ النَّارِ قَالُوا رَبَّنَا لَا تَجْعَلْنَا مَعَ الْقَوْمِ الظَّالِمِينَ ﴿٤٧﴾
و وقتی که چشمهایشان بسوی اصحاب آتش بر گردانده می شود می گویند : پروردگارا ما را با گروه ستمکاران قرار نده﴿۴۷﴾
وَنَادَىٰ أَصْحَابُ الْأَعْرَافِ رِجَالًا يَعْرِفُونَهُم بِسِيمَاهُمْ قَالُوا مَا أَغْنَىٰ عَنكُمْ جَمْعُكُمْ وَمَا كُنتُمْ تَسْتَكْبِرُونَ ﴿٤٨﴾
و اصحاب اعراف گروه های پیاده ای را که به چهره می شناسند صدا میکنند میگویند : اجتماع شما و آنچه را که بزرگی می جستید شما را از چیزی بی نیازتان نکرد﴿۴۸﴾
أَهَـٰؤُلَاءِ الَّذِينَ أَقْسَمْتُمْ لَا يَنَالُهُمُ اللَّـهُ بِرَحْمَةٍ ۚ ادْخُلُوا الْجَنَّةَ لَا خَوْفٌ عَلَيْكُمْ وَلَا أَنتُمْ تَحْزَنُونَ﴿٤٩﴾
آیا اینها کسانی هستند که قسم می خوردید خدا رحمتش را به آ نها نمیرساند داخل باغ شوید بدون آنکه ترسی بر شما باشد و نه آنکه اندوهگین شوید﴿۴۹﴾
وَنَادَىٰ أَصْحَابُ النَّارِ أَصْحَابَ الْجَنَّةِ أَنْ أَفِيضُوا عَلَيْنَا مِنَ الْمَاءِ أَوْ مِمَّا رَزَقَكُمُ اللَّـهُ ۚ قَالُوا إِنَّ اللَّـهَ حَرَّمَهُمَا عَلَى الْكَافِرِينَ﴿٥٠﴾
و گروه آتش گروه باغ را صدا می کنند که از آب یا از آنچه خدا به شما روزی داده بر ما هم بریزید می گویند : که البته خدا آن دو را بر کافران حرام کرده ﴿۵۰﴾
الَّذِينَ اتَّخَذُوا دِينَهُمْ لَهْوًا وَلَعِبًا وَغَرَّتْهُمُ الْحَيَاةُ الدُّنْيَا ۚفَالْيَوْمَ نَنسَاهُمْ كَمَا نَسُوا لِقَاءَ يَوْمِهِمْ هَـٰذَا وَمَا كَانُوا بِآيَاتِنَا يَجْحَدُونَ﴿٥١﴾
کسانی که دینشان را به بازی و سرگرمی گرفتند و زندگی دنیا آنها را فریب داد و امروز آنها را فراموش میکنیم همانطور که برخورد امروزشان را فراموش کردند و بدلیل آنکه آیات ما را انکار میکردند ﴿۵۱﴾
وَلَقَدْ جِئْنَاهُم بِكِتَابٍ فَصَّلْنَاهُ عَلَىٰ عِلْمٍ هُدًى وَرَحْمَةً لِّقَوْمٍ يُؤْمِنُونَ ﴿٥٢﴾
و البته برای آنها کتابی آوردیم که آن را بر اساس دانش جدا ساختیم هدایت و رحمتی برای قومی که ایمان می آورند ﴿۵۲﴾
هَلْ يَنظُرُونَ إِلَّا تَأْوِيلَهُ ۚ يَوْمَ يَأْتِي تَأْوِيلُهُ يَقُولُ الَّذِينَ نَسُوهُ مِن قَبْلُ قَدْ جَاءَتْ رُسُلُ رَبِّنَا بِالْحَقِّ فَهَل لَّنَا مِن شُفَعَاءَ فَيَشْفَعُوا لَنَا أَوْ نُرَدُّ فَنَعْمَلَ غَيْرَ الَّذِي كُنَّا نَعْمَلُ ۚ قَدْ خَسِرُوا أَنفُسَهُمْ وَضَلَّ عَنْهُم مَّا كَانُوا يَفْتَرُونَ ﴿٥٣﴾
آیا انتظار ی غیر از تاویل آن را دارند روزی که تاویل آن بیاید کسانی که از قبل آن را فراموش کردند می گویند : البته رسولان پروردگار ما به حقیقت آمدند پس آیا شفیعانی برای ما هست ؟ تا برای ما شفاعت کنند یا میشود به دنیا باز گردیم و به غیر از آنچه را انجام می دادیم عمل کنیم ؟ حتماً آنها بر خودشان خسارت زدند و از آنها گم شد آنچه را که دروغ می بستند ﴿۵۳﴾
إِنَّ رَبَّكُمُ اللَّـهُ الَّذِي خَلَقَ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضَ فِي سِتَّةِ أَيَّامٍ ثُمَّ اسْتَوَىٰ عَلَى الْعَرْشِ يُغْشِي اللَّيْلَ النَّهَارَ يَطْلُبُهُ حَثِيثًا وَالشَّمْسَ وَالْقَمَرَ وَالنُّجُومَ مُسَخَّرَاتٍ بِأَمْرِهِ ۗ أَلَا لَهُ الْخَلْقُ وَالْأَمْرُ ۗ تَبَارَكَ اللَّـهُ رَبُّ الْعَالَمِينَ﴿٥٤﴾
قطعاً پروردگار شما خدا کسی است که آسمانها وزمین را در شش روز خلق کرد سپس بر عرش پرداخت شب روز را طلب میکند و آن را سریع می پو شاند و خورشید و ماه و ستاره ها به دستور او حرکت میکنند آگاه باشید خلق و دستور مخصوص اوست پروردگار جهان ها با برکت است ﴿۵۴﴾
ادْعُوا رَبَّكُمْ تَضَرُّعًا وَخُفْيَةً ۚ إِنَّهُ لَا يُحِبُّ الْمُعْتَدِينَ﴿٥٥﴾
پروردگارتان را با تضرع و پنهانی بخوانید (یا دعا کنید) البته او تجاوز کاران را دوست ندارد﴿۵۵﴾
وَلَا تُفْسِدُوا فِي الْأَرْضِ بَعْدَ إِصْلَاحِهَا وَادْعُوهُ خَوْفًا وَطَمَعًا ۚ إِنَّ رَحْمَتَ اللَّـهِ قَرِيبٌ مِّنَ الْمُحْسِنِينَ ﴿٥٦﴾
و در زمین فساد نکنید بعد از اصلاح آن و او را بخوانید با ترس و طمع قطعاً رحمت خدا به نیکو کاران نزدیک است ﴿۵۶﴾
وَهُوَ الَّذِي يُرْسِلُ الرِّيَاحَ بُشْرًا بَيْنَ يَدَيْ رَحْمَتِهِ ۖ حَتَّىٰ إِذَا أَقَلَّتْ سَحَابًا ثِقَالًا سُقْنَاهُ لِبَلَدٍ مَّيِّتٍ فَأَنزَلْنَا بِهِ الْمَاءَ فَأَخْرَجْنَا بِهِ مِن كُلِّ الثَّمَرَاتِ ۚ كَذَٰلِكَ نُخْرِجُ الْمَوْتَىٰ لَعَلَّكُمْ تَذَكَّرُونَ ﴿٥٧﴾
و او کسیست که بادها را پیشاپیش رحمتش میفرستد تا وقتی که ابر های سنگین را حمل کنند تا آن را بر سرزمین مرده بنوشانیم سپس بوسیلۀ آن آب را نازل میکنیم تا بوسیلۀ آن از هر میوه ای بیرون آوریم . مرده ها را هم آنگونه بیرون می آوریم باشد که شما متذکر شوید ﴿۵۷﴾
وَالْبَلَدُ الطَّيِّبُ يَخْرُجُ نَبَاتُهُ بِإِذْنِ رَبِّهِ ۖ وَالَّذِي خَبُثَ لَا يَخْرُجُ إِلَّا نَكِدًا ۚ كَذَٰلِكَ نُصَرِّفُ الْآيَاتِ لِقَوْمٍ يَشْكُرُونَ ﴿٥٨﴾
و سرزمین پاکیزه روییدنی اش را با اجازۀ پروردگارش بیرون می آورد و آن که خبیث است بیرون نمی آورد مگر به سختی . آنگونه شرح می دهیم آیات را برای قومی که شکر گذار هستند ﴿۵۸﴾
لَقَدْ أَرْسَلْنَا نُوحًا إِلَىٰ قَوْمِهِ فَقَالَ يَا قَوْمِ اعْبُدُوا اللَّـهَ مَا لَكُم مِّنْ إِلَـٰهٍ غَيْرُهُ إِنِّي أَخَافُ عَلَيْكُمْ عَذَابَ يَوْمٍ عَظِيمٍ ﴿٥٩﴾
قطعاً نوح را بسوی قومش فرستادیم و گفت: ای قوم خدایی را عبادت کنید که غیر از او برای شما خدایی نیست من برای شما از عذاب روزی بزرگ می ترسم ﴿۵۹﴾
قَالَ الْمَلَأُ مِن قَوْمِهِ إِنَّا لَنَرَاكَ فِي ضَلَالٍ مُّبِينٍ ﴿٦٠﴾
اشراف و اعیان قومش گفتند : که ما تو را در گمراهی آشکاری می بینیم ﴿۶۰﴾
قَالَ يَا قَوْمِ لَيْسَ بِي ضَلَالَةٌ وَلَـٰكِنِّي رَسُولٌ مِّن رَّبِّ الْعَالَمِينَ ﴿٦١﴾
گفت : ای قوم من گمراه نیستم و لیکن من فرستاده ای از پروردگار جهان ها هستم ﴿۶۱﴾
أُبَلِّغُكُمْ رِسَالَاتِ رَبِّي وَأَنصَحُ لَكُمْ وَأَعْلَمُ مِنَ اللَّـهِ مَا لَا تَعْلَمُونَ ﴿٦٢﴾
که بر شما فرستاده های پروردگارم را ابلاغ میکنم و شما را نصیحت میکنم و چیزهایی را از خدا میدانم که شما آن را نمیدانید ﴿۶۲﴾
أَوَعَجِبْتُمْ أَن جَاءَكُمْ ذِكْرٌ مِّن رَّبِّكُمْ عَلَىٰ رَجُلٍ مِّنكُمْ لِيُنذِرَكُمْ وَلِتَتَّقُوا وَلَعَلَّكُمْ تُرْحَمُونَ ﴿٦٣﴾
آیا تعجب میکنید که توسط مردی از خودتان ذکری از پروردگارتان برایتان آمد ؟ تا به شما هشدار دهد ؟ و برای اینکه حدود خدا را رعایت کنید ؟ و باشد که مورد رحمت قرار بگیرید﴿۶۳﴾
فَكَذَّبُوهُ فَأَنجَيْنَاهُ وَالَّذِينَ مَعَهُ فِي الْفُلْكِ وَأَغْرَقْنَا الَّذِينَ كَذَّبُوا بِآيَاتِنَا ۚ إِنَّهُمْ كَانُوا قَوْمًا عَمِينَ ﴿٦٤﴾
و او را تکذیب کردند سپس او و کسانی را که با او در کشتی بودند نجات دادیم و کسانی را که آیات ما را تکذیب کردند غرق کردیم بدلیل آنکه آنها قومی کور بودند ﴿۶۴﴾
وَإِلَىٰ عَادٍ أَخَاهُمْ هُودًا ۗ قَالَ يَا قَوْمِ اعْبُدُوا اللَّـهَ مَا لَكُم مِّنْ إِلَـٰهٍ غَيْرُهُ ۚ أَفَلَا تَتَّقُونَ ﴿٦٥﴾
و بسوی عاد برادرشان هود را فرستادیم گفت: ای قوم خدا را عبادت کنید برای شما خدایی غیر از او نیست آیا حدود خدا را رعایت نمی کنید ؟ ﴿۶۵﴾
قَالَ الْمَلَأُ الَّذِينَ كَفَرُوا مِن قَوْمِهِ إِنَّا لَنَرَاكَ فِي سَفَاهَةٍ وَإِنَّا لَنَظُنُّكَ مِنَ الْكَاذِبِينَ ﴿٦٦﴾
اشراف کسانی که از قومش کافر شدند گفتند: ما تو را در دیوانگی می بینیم و به گمان ما تو دروغ گو هستی ﴿۶۶﴾
قَالَ يَا قَوْمِ لَيْسَ بِي سَفَاهَةٌ وَلَـٰكِنِّي رَسُولٌ مِّن رَّبِّ الْعَالَمِينَ ﴿٦٧﴾
گفت : ای قوم من دیوانه نیستم ولیکن فرستاده ای از جانب پروردگار جهان ها هستم﴿۶۷﴾
أُبَلِّغُكُمْ رِسَالَاتِ رَبِّي وَأَنَا لَكُمْ نَاصِحٌ أَمِينٌ ﴿٦٨﴾
به شما پیامهای پروردگارم را می رسانم ومن برای شما نصیحت کننده ای امین هستم ﴿۶۸﴾
أَوَعَجِبْتُمْ أَن جَاءَكُمْ ذِكْرٌ مِّن رَّبِّكُمْ عَلَىٰ رَجُلٍ مِّنكُمْ لِيُنذِرَكُمْ ۚ وَاذْكُرُوا إِذْ جَعَلَكُمْ خُلَفَاءَ مِن بَعْدِ قَوْمِ نُوحٍ وَزَادَكُمْ فِي الْخَلْقِ بَسْطَةً ۖفَاذْكُرُوا آلَاءَ اللَّـهِ لَعَلَّكُمْ تُفْلِحُونَ ﴿٦٩﴾
آیا تعجب میکنید از اینکه ذکری از جانب پروردگارتان بر مردی از خودتان آمد تا بشما هشدار دهد و به یاد بیاورید وقتی را که شما را بعد از قوم نوح جانشینانی قرار داد و شما را در آفرینش به کمال افزایش داد و نعمت های خدا را یاد کنید باشد که رستگار شوید﴿۶۹﴾
قَالُوا أَجِئْتَنَا لِنَعْبُدَ اللَّـهَ وَحْدَهُ وَنَذَرَ مَا كَانَ يَعْبُدُ آبَاؤُنَا ۖ فَأْتِنَا بِمَا تَعِدُنَا إِن كُنتَ مِنَ الصَّادِقِينَ ﴿٧٠﴾
گفتند برای ما آمده ای تا خدا را به یکانگی اش عبادت کنیم ؟ و آنچه پدرانمان عبادت میکردند را رها سازیم ؟ پس اگر راست میگویی آنچه را به ما وعده میدهی برایمان بیاور﴿۷۰﴾
قَالَ قَدْ وَقَعَ عَلَيْكُم مِّن رَّبِّكُمْ رِجْسٌ وَغَضَبٌ ۖ أَتُجَادِلُونَنِي فِي أَسْمَاءٍ سَمَّيْتُمُوهَا أَنتُمْ وَآبَاؤُكُم مَّا نَزَّلَ اللَّـهُ بِهَا مِن سُلْطَانٍ ۚ فَانتَظِرُوا إِنِّي مَعَكُم مِّنَ الْمُنتَظِرِينَ﴿٧١﴾
گفت البته بر شما از پروردگارتان پلیدی و خشم واقع شد آیا با من در باره ی اسمهایی که خودتان آنها را اسم گذاری کرده اید شما و یا پدرانتان مجادله میکنید ؟ چیزهایی که خدا برای آن هیچ دلیلی نازل نکرده پس منتظر باشید که من هم با شما از منتظران هستم﴿۷۱﴾
فَأَنجَيْنَاهُ وَالَّذِينَ مَعَهُ بِرَحْمَةٍ مِّنَّا وَقَطَعْنَا دَابِرَ الَّذِينَ كَذَّبُوا بِآيَاتِنَا ۖ وَمَا كَانُوا مُؤْمِنِينَ ﴿٧٢﴾
و برحمتی از ما او و کسانی که با او بودند را نجات دادیم و دنباله ی کسانی را که آیات ما را دروغ پنداشتند قطع کردیم و از مومنان نبودند ﴿۷۲﴾
وَإِلَىٰ ثَمُودَ أَخَاهُمْ صَالِحًا ۗ قَالَ يَا قَوْمِ اعْبُدُوا اللَّـهَ مَا لَكُم مِّنْ إِلَـٰهٍ غَيْرُهُ ۖ قَدْ جَاءَتْكُم بَيِّنَةٌ مِّن رَّبِّكُمْ ۖ هَـٰذِهِ نَاقَةُ اللَّـهِ لَكُمْ آيَةً ۖ فَذَرُوهَا تَأْكُلْ فِي أَرْضِ اللَّـهِ ۖوَلَا تَمَسُّوهَا بِسُوءٍ فَيَأْخُذَكُمْ عَذَابٌ أَلِيمٌ ﴿٧٣﴾
و بسوی ثمود برادرشان صالح را فرستادیم گفت ای قوم خدا را عبادت کنید خدایی غیر از او برای شما نیست . البته برایتان نشانه هایی از پروردگارتان آمد این شتر خدا برای شما آیه ایست پس آن را بگذارید تا در زمین بخورد و به بدی قصد آن را نکنید که شما را عذابی دردناک می گیرد ﴿۷۳﴾
وَاذْكُرُوا إِذْ جَعَلَكُمْ خُلَفَاءَ مِن بَعْدِ عَادٍ وَبَوَّأَكُمْ فِي الْأَرْضِ تَتَّخِذُونَ مِن سُهُولِهَا قُصُورًا وَتَنْحِتُونَ الْجِبَالَ بُيُوتًا ۖ فَاذْكُرُوا آلَاءَ اللَّـهِ وَلَا تَعْثَوْا فِي الْأَرْضِ مُفْسِدِينَ ﴿٧٤﴾
و یاد کنید وقتی را که شما را جانشینانی بعد از عاد قرار داد و شما را در زمین اقامت داد . از محل هموار آن قصرهایی بر میگیرید و از کوه ها خانه هایی میتراشید پس نعمتهای خدا را یاد کنید و در زمین بر فساد اصرار نکنید ﴿۷۴﴾
قَالَ الْمَلَأُ الَّذِينَ اسْتَكْبَرُوا مِن قَوْمِهِ لِلَّذِينَ اسْتُضْعِفُوا لِمَنْ آمَنَ مِنْهُمْ أَتَعْلَمُونَ أَنَّ صَالِحًا مُّرْسَلٌ مِّن رَّبِّهِ ۚ قَالُوا إِنَّا بِمَا أُرْسِلَ بِهِ مُؤْمِنُونَ ﴿٧٥﴾
اشراف کسانی که تکبر داشتند از قومش به کسانی از آنها که ضعیف بودند و ایمان آورده بودند گفتند : آیا شما حتماً میدانید که صالح فرستاده ای ازسوی پروردگارش هست ؟ گفتند: ما به آنچه که بر آن فرستاده شده ایمان داریم﴿۷۵﴾
قَالَ الَّذِينَ اسْتَكْبَرُوا إِنَّا بِالَّذِي آمَنتُم بِهِ كَافِرُونَ ﴿٧٦﴾
کسانی که تکبر داشتند گفتند : که ما به آنچه شما به آن ایمان دارید کافر هستیم ﴿۷۶﴾
فَعَقَرُوا النَّاقَةَ وَعَتَوْا عَنْ أَمْرِ رَبِّهِمْ وَقَالُوا يَا صَالِحُ ائْتِنَا بِمَا تَعِدُنَا إِن كُنتَ مِنَ الْمُرْسَلِينَ ﴿٧٧﴾
پس سر شتر را بریدنند و ار دستور پروردگارشان تجاوز کردند و گفتتند ای صالح اگر تو از رسولان هستی حالا آنچه را وعده میدهی برایمان بیاور ﴿۷۷﴾
فَأَخَذَتْهُمُ الرَّجْفَةُ فَأَصْبَحُوا فِي دَارِهِمْ جَاثِمِينَ﴿٧٨﴾
سپس لرزشی آنها را گرفت و در خانه هایشان صبح کردند در حالیکه به زمین چسبیده بودند ﴿۷۸﴾
فَتَوَلَّىٰ عَنْهُمْ وَقَالَ يَا قَوْمِ لَقَدْ أَبْلَغْتُكُمْ رِسَالَةَ رَبِّي وَنَصَحْتُ لَكُمْ وَلَـٰكِن لَّا تُحِبُّونَ النَّاصِحِينَ ﴿٧٩﴾
و از آنها روی بر تافت و گفت ای قوم، قطعاً پیام پروردگارم را به شما ابلاغ کردم و شما را نصیحت کردم و لکن نصیحت کننده ها را دوست ندارید ﴿۷۹﴾
وَلُوطًا إِذْ قَالَ لِقَوْمِهِ أَتَأْتُونَ الْفَاحِشَةَ مَا سَبَقَكُم بِهَا مِنْ أَحَدٍ مِّنَ الْعَالَمِينَ ﴿٨٠﴾
و لوط وقتی به قومش گفت آیا فحشایی می آورید که بر آن هیچ یک از جهان ها از شما سبقت نگرفته ﴿۸۰﴾
إِنَّكُمْ لَتَأْتُونَ الرِّجَالَ شَهْوَةً مِّن دُونِ النِّسَاءِ ۚ بَلْ أَنتُمْ قَوْمٌ مُّسْرِفُونَ ﴿٨١﴾
البته شما بسراغ مردان به جای زنان برای شهوترانی می آیید بلکه شما قومی مسرف هستید ﴿۸۱﴾
وَمَا كَانَ جَوَابَ قَوْمِهِ إِلَّا أَن قَالُوا أَخْرِجُوهُم مِّن قَرْيَتِكُمْ ۖ إِنَّهُمْ أُنَاسٌ يَتَطَهَّرُونَ ﴿٨٢﴾
و جواب قومش نبود مگر آنکه گفتند از شهرتان بیرونشان کنید برای اینکه آنها مردمی پاکیزه جو هستند ﴿۸۲﴾
فَأَنجَيْنَاهُ وَأَهْلَهُ إِلَّا امْرَأَتَهُ كَانَتْ مِنَ الْغَابِرِينَ ﴿٨٣﴾
سپس او واهلش را نجات دادیم غیر از همسرش را چرا که از درنگ کننده ها بود ﴿۸۳﴾
وَأَمْطَرْنَا عَلَيْهِم مَّطَرًا ۖ فَانظُرْ كَيْفَ كَانَ عَاقِبَةُ الْمُجْرِمِينَ ﴿٨٤﴾
باراندیم بر آنها بارانی پس نگاه کن عاقبت مجرمین چگونه بود ﴿۸۴﴾
وَإِلَىٰ مَدْيَنَ أَخَاهُمْ شُعَيْبًا ۗ قَالَ يَا قَوْمِ اعْبُدُوا اللَّـهَ مَا لَكُم مِّنْ إِلَـٰهٍ غَيْرُهُ ۖ قَدْ جَاءَتْكُم بَيِّنَةٌ مِّن رَّبِّكُمْ ۖفَأَوْفُوا الْكَيْلَ وَالْمِيزَانَ وَلَا تَبْخَسُوا النَّاسَ أَشْيَاءَهُمْ وَلَا تُفْسِدُوا فِي الْأَرْضِ بَعْدَ إِصْلَاحِهَا ۚ ذَٰلِكُمْ خَيْرٌ لَّكُمْ إِن كُنتُم مُّؤْمِنِينَ﴿٨٥﴾
و بسوی مدین برادرشان شعیب را (فرستادیم) که گفت : ای قوم خدا را عبادت کنید که برای شما غیر از او الهی نیست البته برای شما از پروردگارتان روشنگری آمد پس پیمانه و ترازو را به تمامی بدهید و به مردم اشیاء شان را کم ندهید و در زمین بعد از اصلاحش فساد نکنید آن برای شما بهتر است اگر مومن هستید ﴿۸۵﴾
وَلَا تَقْعُدُوا بِكُلِّ صِرَاطٍ تُوعِدُونَ وَتَصُدُّونَ عَن سَبِيلِ اللَّـهِ مَنْ آمَنَ بِهِ وَتَبْغُونَهَا عِوَجًا ۚ وَاذْكُرُوا إِذْ كُنتُمْ قَلِيلًا فَكَثَّرَكُمْ ۖ وَانظُرُوا كَيْفَ كَانَ عَاقِبَةُ الْمُفْسِدِينَ ﴿٨٦﴾
و بر هر راهی ننشینید که وعده دهید واز راه خدا باز دارید آنکسی را که به آن ایمان آورده و آن را کج نخواهید و بیار آورید که تعداد شما کم بود سپس خدا تعداد شما را افزایش داد و نگاه کنید عاقبت مفسدین چگونه بود؟ ﴿۸۶﴾
وَإِن كَانَ طَائِفَةٌ مِّنكُمْ آمَنُوا بِالَّذِي أُرْسِلْتُ بِهِ وَطَائِفَةٌ لَّمْ يُؤْمِنُوا فَاصْبِرُوا حَتَّىٰ يَحْكُمَ اللَّـهُ بَيْنَنَا ۚ وَهُوَ خَيْرُ الْحَاكِمِينَ ﴿٨٧﴾
و اگر گروهی از شما ایمان آورند به آنچه که برای آن فرستاده شدم و گروهی ایمان نیاورند پس صبر کنید تا خدا بین ما حکم کند و او بهترین حکم کننده هاست ﴿۸۷﴾
قَالَ الْمَلَأُ الَّذِينَ اسْتَكْبَرُوا مِن قَوْمِهِ لَنُخْرِجَنَّكَ يَا شُعَيْبُ وَالَّذِينَ آمَنُوا مَعَكَ مِن قَرْيَتِنَا أَوْ لَتَعُودُنَّ فِي مِلَّتِنَا ۚ قَالَ أَوَلَوْ كُنَّا كَارِهِينَ ﴿٨٨﴾
اشراف کسانی که ادعای بزرگی میکردند از قومش گفتند : ای شعیب تو و کسانی که با تو ایمان آورده اند را حتماً از شهرمان بیرون میکنیم یا اینکه به آیین ما باز گردید (شعیب) گفت اگر چه دوست نداشته باشیم ؟﴿۸۸﴾
قَدِ افْتَرَيْنَا عَلَى اللَّـهِ كَذِبًا إِنْ عُدْنَا فِي مِلَّتِكُم بَعْدَ إِذْ نَجَّانَا اللَّـهُ مِنْهَا ۚ وَمَا يَكُونُ لَنَا أَن نَّعُودَ فِيهَا إِلَّا أَن يَشَاءَ اللَّـهُ رَبُّنَا ۚ وَسِعَ رَبُّنَا كُلَّ شَيْءٍ عِلْمًا ۚ عَلَى اللَّـهِ تَوَكَّلْنَا ۚ رَبَّنَا افْتَحْ بَيْنَنَا وَبَيْنَ قَوْمِنَا بِالْحَقِّ وَأَنتَ خَيْرُ الْفَاتِحِينَ ﴿٨٩﴾
البته در آنصورت بر خدا دروغ بسته ایم دروغی را اگر در آیین شما برگردیم بعد از وقتی که خدا ما را از آن نجات داده و شایستۀ ما نیست که در آن باز گردیم مگر آنکه خدا پروردگار ما بخواهد . پروردگار ما هر چیزی را بر پایۀ دانش وسعت داد . بر خدا که پروردگارمان است توکل میکنیم . ای پروردگار ما میان ما و قوم ما را به حقیقت بگشای که تو بهترین گشاینده ها هستی ﴿۸۹﴾
وَقَالَ الْمَلَأُ الَّذِينَ كَفَرُوا مِن قَوْمِهِ لَئِنِ اتَّبَعْتُمْ شُعَيْبًا إِنَّكُمْ إِذًا لَّخَاسِرُونَ ﴿٩٠﴾
و اشراف کسانی از قومش که کافر شدند گفتند : اگر از شعیب پیروی کنید آنوقت شما از زیانکاران هستید ﴿۹۰﴾
فَأَخَذَتْهُمُ الرَّجْفَةُ فَأَصْبَحُوا فِي دَارِهِمْ جَاثِمِينَ﴿٩١﴾
سپس لرزشی آنها را گرفت و در خانه هایشان صبح کردند در حالیکه بزمین چسبیده بودند ﴿۹۱﴾
الَّذِينَ كَذَّبُوا شُعَيْبًا كَأَن لَّمْ يَغْنَوْا فِيهَا ۚ الَّذِينَ كَذَّبُوا شُعَيْبًا كَانُوا هُمُ الْخَاسِرِينَ ﴿٩٢﴾
کسانی که شعیب را تکذیب کردند انگار در آن اقامت نداشتند کسانی که شعیب را تکذیب کردند آنها زیانکار بودند﴿۹۲﴾
فَتَوَلَّىٰ عَنْهُمْ وَقَالَ يَا قَوْمِ لَقَدْ أَبْلَغْتُكُمْ رِسَالَاتِ رَبِّي وَنَصَحْتُ لَكُمْ ۖ فَكَيْفَ آسَىٰ عَلَىٰ قَوْمٍ كَافِرِينَ ﴿٩٣﴾
پس از آنها روی برتافت و گفت :ای قوم قطعاً پیامهای پروردگارم را به شما ابلاغ نمودم و به شما نصیحت کردم پس چگونه بر قوم کافران تاسف بخورم ﴿۹۳﴾
وَمَا أَرْسَلْنَا فِي قَرْيَةٍ مِّن نَّبِيٍّ إِلَّا أَخَذْنَا أَهْلَهَا بِالْبَأْسَاءِ وَالضَّرَّاءِ لَعَلَّهُمْ يَضَّرَّعُونَ ﴿٩٤﴾
و در هیچ شهری پیامبری نفرستادیم مگر آنکه اهلش رابه سختی و رنج گرفتیم شاید آنها متواضع شوند﴿۹۴﴾
ثُمَّ بَدَّلْنَا مَكَانَ السَّيِّئَةِ الْحَسَنَةَ حَتَّىٰ عَفَوا وَّقَالُوا قَدْ مَسَّ آبَاءَنَا الضَّرَّاءُ وَالسَّرَّاءُ فَأَخَذْنَاهُم بَغْتَةً وَهُمْ لَا يَشْعُرُونَ ﴿٩٥﴾
سپس به جای بدی خوبی را تبدیل کردیم تا اینکه سلامت شدند و گفتند البته به پدران ما عذاب و سختی رسید سپس آنها را به ناگهانی گرفتیم در حالیکه نمی دانستند ﴿۹۵﴾
وَلَوْ أَنَّ أَهْلَ الْقُرَىٰ آمَنُوا وَاتَّقَوْا لَفَتَحْنَا عَلَيْهِم بَرَكَاتٍ مِّنَ السَّمَاءِ وَالْأَرْضِ وَلَـٰكِن كَذَّبُوا فَأَخَذْنَاهُم بِمَا كَانُوا يَكْسِبُونَ ﴿٩٦﴾
و اگر اهل شهرها ایمان می آوردند و حدودم را رعایت میکردند حتماً برایشان برکاتی از آسمان و زمین می گشودیم و لیکن تکذیب کردند و آنها را به دلیل آنچه کسب میکردند گرفتیم ﴿۹۶﴾
أَفَأَمِنَ أَهْلُ الْقُرَىٰ أَن يَأْتِيَهُم بَأْسُنَا بَيَاتًا وَهُمْ نَائِمُونَ ﴿٩٧﴾
آیا اهل شهرها ایمن شدند از اینکه عذاب ما شبانه بسراغسان بیاید در حالیکه آنها در خواب هستند؟ ﴿۹۷﴾
أَوَأَمِنَ أَهْلُ الْقُرَىٰ أَن يَأْتِيَهُم بَأْسُنَا ضُحًى وَهُمْ يَلْعَبُونَ ﴿٩٨﴾
آیا و اهل شهرها ایمن شدند از اینکه عذاب ما در روز بیاید در حالیکه آنها بازی می کنند ؟﴿۹۸﴾
أَفَأَمِنُوا مَكْرَ اللَّـهِ ۚ فَلَا يَأْمَنُ مَكْرَ اللَّـهِ إِلَّا الْقَوْمُ الْخَاسِرُونَ﴿٩٩﴾
آیا از مکر خدا ایمن شدند ؟ و از مکر خدا احساس امنیت نمیکنند مگر قوم زیانکار ﴿۹۹﴾
أَوَلَمْ يَهْدِ لِلَّذِينَ يَرِثُونَ الْأَرْضَ مِن بَعْدِ أَهْلِهَا أَن لَّوْ نَشَاءُ أَصَبْنَاهُم بِذُنُوبِهِمْ ۚ وَنَطْبَعُ عَلَىٰ قُلُوبِهِمْ فَهُمْ لَا يَسْمَعُونَ ﴿١٠٠﴾
آیا برای کسانی که بعد از اهل آن وارث زمین میشوند راهنمایی نشد که اگر ما میخواستیم برای آنها بدلیل گناهانشان فرود می آوردیم و بر قلبهایشان مهر میزدیم و آنها نمی شنیدند ؟﴿۱۰۰﴾
تِلْكَ الْقُرَىٰ نَقُصُّ عَلَيْكَ مِنْ أَنبَائِهَا ۚ وَلَقَدْ جَاءَتْهُمْ رُسُلُهُم بِالْبَيِّنَاتِ فَمَا كَانُوا لِيُؤْمِنُوا بِمَا كَذَّبُوا مِن قَبْلُ ۚ كَذَٰلِكَ يَطْبَعُ اللَّـهُ عَلَىٰ قُلُوبِ الْكَافِرِينَ ﴿١٠١﴾
قصۀ آن شهرها را برای تو می گوییم از اخبار آنها و البته رسولانشان با دلایل برای آنها آمدند و بدلیل انچه از قبل تکذیب کردند نبودند که ایمان بیاورند آنگونه خدا بر قلبهای کافران مهر میزند ﴿۱۰۱﴾
وَمَا وَجَدْنَا لِأَكْثَرِهِم مِّنْ عَهْدٍ ۖوَإِن وَجَدْنَا أَكْثَرَهُمْ لَفَاسِقِينَ ﴿١٠٢﴾
و برای بیشتر آنها تعهدی نیافتیم و انکه بیشتر آنها را گناهکار یافتیم ﴿۱۰۲﴾
ثُمَّ بَعَثْنَا مِن بَعْدِهِم مُّوسَىٰ بِآيَاتِنَا إِلَىٰ فِرْعَوْنَ وَمَلَئِهِ فَظَلَمُوا بِهَا ۖ فَانظُرْ كَيْفَ كَانَ عَاقِبَةُ الْمُفْسِدِينَ ﴿١٠٣﴾
سپس بعد از آنها موسی را با آیه هایمان بسوی فرعون و اطرافیانش فرستادیم و به آن ستم کردند ببین عاقبت مفسدان چگونه بود ﴿۱۰۳﴾
وَقَالَ مُوسَىٰ يَا فِرْعَوْنُ إِنِّي رَسُولٌ مِّن رَّبِّ الْعَالَمِينَ ﴿١٠٤﴾
و موسی گفت ای فرعون من فرستادۀ پروردگار جهان ها هستم ﴿۱۰۴﴾
حَقِيقٌ عَلَىٰ أَن لَّا أَقُولَ عَلَى اللَّـهِ إِلَّا الْحَقَّ ۚ قَدْ جِئْتُكُم بِبَيِّنَةٍ مِّن رَّبِّكُمْ فَأَرْسِلْ مَعِيَ بَنِي إِسْرَائِيلَ ﴿١٠٥﴾
شایسته است که بر خدا جز حقیقت را نگویم البته برای شما نشانه های روشنی از پروردگارتان آورده ام پس بنی اسراییل را با من بفرست ﴿۱۰۵﴾
قَالَ إِن كُنتَ جِئْتَ بِآيَةٍ فَأْتِ بِهَا إِن كُنتَ مِنَ الصَّادِقِينَ ﴿١٠٦﴾
(فرعون) گفت اگر با آیه ای آمده ای پس آن را بیاور، اگر راست میگویی ﴿۱۰۶﴾
فَأَلْقَىٰ عَصَاهُ فَإِذَا هِيَ ثُعْبَانٌ مُّبِينٌ ﴿١٠٧﴾
و عصایش را انداخت که آن اژدهایی واضح شد ﴿۱۰۷﴾
وَنَزَعَ يَدَهُ فَإِذَا هِيَ بَيْضَاءُ لِلنَّاظِرِينَ﴿١٠٨﴾
و دستش را بیرون آورد در حالیکه برای بیننده ها میتابید ﴿۱۰۸﴾
قَالَ الْمَلَأُ مِن قَوْمِ فِرْعَوْنَ إِنَّ هَـٰذَا لَسَاحِرٌ عَلِيمٌ ﴿١٠٩﴾
گروهی از قوم فرعون گفتند که حتماً این جادوگری داناست ﴿۱۰۹﴾
يُرِيدُ أَن يُخْرِجَكُم مِّنْ أَرْضِكُمْ ۖ فَمَاذَا تَأْمُرُونَ ﴿١١٠﴾
می خواهد که شما را از سرزمینتان بیرون کند پس چه چیزی را امر می کنید﴿۱۱۰﴾
قَالُوا أَرْجِهْ وَأَخَاهُ وَأَرْسِلْ فِي الْمَدَائِنِ حَاشِرِينَ ﴿١١١﴾
گفتند : او و برادرش را به تاخیر انداز و جمع کننده هایی را در شهر ها بفرست ﴿۱۱۱﴾
يَأْتُوكَ بِكُلِّ سَاحِرٍ عَلِيمٍ ﴿١١٢﴾
که جادوگران دانایی را برایت بیاورند ﴿۱۱۲﴾
وَجَاءَ السَّحَرَةُ فِرْعَوْنَ قَالُوا إِنَّ لَنَا لَأَجْرًا إِن كُنَّا نَحْنُ الْغَالِبِينَ ﴿١١٣﴾
و جادو گران پیش فرعون آمدند و گفتند اگر ما (بر موسی ) غلبه کنیم آیا برای ما پاداشی هست؟ ﴿۱۱۳﴾
قَالَ نَعَمْ وَإِنَّكُمْ لَمِنَ الْمُقَرَّبِينَ﴿١١٤﴾
گفت: بله و قطعاً در آنصورت از نزدیکان خواهید شد﴿۱۱۴﴾
قَالُوا يَا مُوسَىٰ إِمَّا أَن تُلْقِيَ وَإِمَّا أَن نَّكُونَ نَحْنُ الْمُلْقِينَ ﴿١١٥﴾
گفتند: ای موسی آیا تو شروع می کنی ؟ یاآنکه ما شروع کنیم ؟﴿۱۱۵﴾
قَالَ أَلْقُوا ۖ فَلَمَّا أَلْقَوْا سَحَرُوا أَعْيُنَ النَّاسِ وَاسْتَرْهَبُوهُمْ وَجَاءُوا بِسِحْرٍ عَظِيمٍ ﴿١١٦﴾
گفت : شروع کنید . و وقتی شروع کردند چشمهای مردم را جادو کردند و آنها را ترساندند و جادویی بزرگ را آوردند﴿۱۱۶﴾
وَأَوْحَيْنَا إِلَىٰ مُوسَىٰ أَنْ أَلْقِ عَصَاكَ ۖ فَإِذَا هِيَ تَلْقَفُ مَا يَأْفِكُونَ ﴿١١٧﴾
و به موسی وحی کردیم که عصایت را بینداز و ناگهان آنچه را به دروغ می آوردند را قاپید ﴿۱۱۷﴾
فَوَقَعَ الْحَقُّ وَبَطَلَ مَا كَانُوا يَعْمَلُونَ﴿١١٨﴾
سپس حق واقع شد و آنچه را عمل میکردند باطل شد ﴿۱۱۸﴾
فَغُلِبُوا هُنَالِكَ وَانقَلَبُوا صَاغِرِينَ ﴿١١٩﴾
و در آنجا شکست خوردند و در حالیکه تحقیر شده بودند برگشتند ﴿۱۱۹﴾
وَأُلْقِيَ السَّحَرَةُ سَاجِدِينَ ﴿١٢٠﴾
و جادوگران به سجده افتادند ﴿۱۲۰﴾
قَالُوا آمَنَّا بِرَبِّ الْعَالَمِينَ ﴿١٢١﴾
گفتند : به پروردگار جهان ها ایمان آوردیم ﴿۱۲۱﴾
رَبِّ مُوسَىٰ وَهَارُونَ ﴿١٢٢﴾
پروردگار موسی و هارون ﴿۱۲۲﴾
قَالَ فِرْعَوْنُ آمَنتُم بِهِ قَبْلَ أَنْ آذَنَ لَكُمْ ۖ إِنَّ هَـٰذَا لَمَكْرٌ مَّكَرْتُمُوهُ فِي الْمَدِينَةِ لِتُخْرِجُوا مِنْهَا أَهْلَهَا ۖ فَسَوْفَ تَعْلَمُونَ ﴿١٢٣﴾
فرعون گفت آیا به او ایمان می آورید قبل از آنکه به شما اجازه دهم؟ حتماً این نقشه ایست که قبلاً آن را در شهر طراحی کرده اید تا اهلش را از آن خارج کنید بزودی میدانید (چگونه شما را مجازات خواهم کرد) ﴿۱۲۳﴾
لَأُقَطِّعَنَّ أَيْدِيَكُمْ وَأَرْجُلَكُم مِّنْ خِلَافٍ ثُمَّ لَأُصَلِّبَنَّكُمْ أَجْمَعِينَ ﴿١٢٤﴾
البته دستهای شما را و پاهای شما را از پشت قطع میکنم و همۀ شما را به صلیب میکشم ﴿۱۲۴﴾
قَالُوا إِنَّا إِلَىٰ رَبِّنَا مُنقَلِبُونَ ﴿١٢٥﴾
گفتند ما بسوی پروردگارمان باز میگردیم ﴿۱۲۵﴾
وَمَا تَنقِمُ مِنَّا إِلَّا أَنْ آمَنَّا بِآيَاتِ رَبِّنَا لَمَّا جَاءَتْنَا ۚ رَبَّنَا أَفْرِغْ عَلَيْنَا صَبْرًا وَتَوَفَّنَا مُسْلِمِينَ ﴿١٢٦﴾
و از ما انتقام نمی گیری مگر آنکه با آیات پروردگارمان وقتی که برای ما آمدند ایمان آوردیم . ای پروردگار ما بر ما صبری بریز و ما را مسلمان بمیران ﴿۱۲۶﴾
وَقَالَ الْمَلَأُ مِن قَوْمِ فِرْعَوْنَ أَتَذَرُ مُوسَىٰ وَقَوْمَهُ لِيُفْسِدُوا فِي الْأَرْضِ وَيَذَرَكَ وَآلِهَتَكَ ۚ قَالَ سَنُقَتِّلُ أَبْنَاءَهُمْ وَنَسْتَحْيِي نِسَاءَهُمْ وَإِنَّا فَوْقَهُمْ قَاهِرُونَ ﴿١٢٧﴾
و خوشگذرانان از قوم فرعون گفتند : آیا موسی و قومش را می گذاری که که در زمین فساد کنند ؟ در حالیکه تو و خدایت را رها کرده ؟ گفت : بزودی پسرانشان را می کشیم و زنانشان را زنده می گذاریم و البته ما از بالایشان بر آنها چیره هستیم ﴿۱۲۷﴾
قَالَ مُوسَىٰ لِقَوْمِهِ اسْتَعِينُوا بِاللَّـهِ وَاصْبِرُوا ۖ إِنَّ الْأَرْضَ لِلَّـهِ يُورِثُهَا مَن يَشَاءُ مِنْ عِبَادِهِ ۖ وَالْعَاقِبَةُ لِلْمُتَّقِينَ ﴿١٢٨﴾
موسی به قومش گفت : از خدا طلب کمک و صبر کنید یقیناً زمین برای خداست و آن را به هر کس از بنده هایش که بخواهد به ارث میدهد و عاقبت برای رعایت کننده هاست ﴿۱۲۸﴾
قَالُوا أُوذِينَا مِن قَبْلِ أَن تَأْتِيَنَا وَمِن بَعْدِ مَا جِئْتَنَا ۚقَالَ عَسَىٰ رَبُّكُمْ أَن يُهْلِكَ عَدُوَّكُمْ وَيَسْتَخْلِفَكُمْ فِي الْأَرْضِ فَيَنظُرَ كَيْفَ تَعْمَلُونَ ﴿١٢٩﴾
گفتند: قبل از آنکه برای ما بیایی و بعد آنچه برای ما آوردی اذیت شدیم (موسی) گفت : شاید پروردگارتان دشمن شما را هلاک کند و شما را در زمین جانشین سازد و نگاه میکند که شما چگونه عمل میکنید﴿۱۲۹﴾
وَلَقَدْ أَخَذْنَا آلَ فِرْعَوْنَ بِالسِّنِينَ وَنَقْصٍ مِّنَ الثَّمَرَاتِ لَعَلَّهُمْ يَذَّكَّرُونَ ﴿١٣٠﴾
و البته آل فرعون را به خشکسالی و کم بود از محصولات گرفتیم شاید آنها متذکر شوند ﴿۱۳۰﴾
فَإِذَا جَاءَتْهُمُ الْحَسَنَةُ قَالُوا لَنَا هَـٰذِهِ ۖ وَإِن تُصِبْهُمْ سَيِّئَةٌ يَطَّيَّرُوا بِمُوسَىٰ وَمَن مَّعَهُ ۗ أَلَا إِنَّمَا طَائِرُهُمْ عِندَ اللَّـهِ وَلَـٰكِنَّ أَكْثَرَهُمْ لَا يَعْلَمُونَ ﴿١٣١﴾
و هر کاه نیکی به آنها می رسید می گفتند این برای ماست و هر گاه بدی به آنها میرسید .آن را به فال بد به موسی و کسانی که با او بودند نسبت میدادند . آگاه باشید که فال بد آنها نزد خداست و لکن بیشترشان نمی دانند ﴿۱۳۱﴾
وَقَالُوا مَهْمَا تَأْتِنَا بِهِ مِنْ آيَةٍ لِّتَسْحَرَنَا بِهَا فَمَا نَحْنُ لَكَ بِمُؤْمِنِينَ ﴿١٣٢﴾
و گفتند هرگاه برای ما هر آیه ای بیاوری که ما را با آن جادو کنی ما به تو ایمان نمی آوریم ﴿۱۳۲﴾
فَأَرْسَلْنَا عَلَيْهِمُ الطُّوفَانَ وَالْجَرَادَ وَالْقُمَّلَ وَالضَّفَادِعَ وَالدَّمَ آيَاتٍ مُّفَصَّلَاتٍ فَاسْتَكْبَرُوا وَكَانُوا قَوْمًا مُّجْرِمِينَ ﴿١٣٣﴾
سپس بر آنها طوفان و ملخ و شپش و قورباغه و خون ٫ آیاتی جدا جدا فرستادیم ولی کبر ورزیدند و قومی مجرم بودند ﴿۱۳۳﴾
وَلَمَّا وَقَعَ عَلَيْهِمُ الرِّجْزُ قَالُوا يَا مُوسَى ادْعُ لَنَا رَبَّكَ بِمَا عَهِدَ عِندَكَ ۖ لَئِن كَشَفْتَ عَنَّا الرِّجْزَ لَنُؤْمِنَنَّ لَكَ وَلَنُرْسِلَنَّ مَعَكَ بَنِي إِسْرَائِيلَ ﴿١٣٤﴾
و هرگاه بر آنها پلیدی واقع میشد می گفتند : ای موسی پروردگارت را بخوان بخاطر آن عهدی که داری که اگر پلیدی را از ما بر داری حتماً به تو ایمان می آوریم و حتماً بنی اسراییل را با تو می فرستیم ﴿۱۳۴﴾
فَلَمَّا كَشَفْنَا عَنْهُمُ الرِّجْزَ إِلَىٰ أَجَلٍ هُم بَالِغُوهُ إِذَا هُمْ يَنكُثُونَ ﴿١٣٥﴾
و هنگامی که از آنها چرک و پلیدی را تا زمان معینی که به آن میرسند برداشتیم آنوقت آنها پیمانشان را می شکنند ﴿۱۳۵﴾
فَانتَقَمْنَا مِنْهُمْ فَأَغْرَقْنَاهُمْ فِي الْيَمِّ بِأَنَّهُمْ كَذَّبُوا بِآيَاتِنَا وَكَانُوا عَنْهَا غَافِلِينَ﴿١٣٦﴾
و از آنها انتقام گرفتیم و در دریا غرغشان کردیم به خا طر آنکه آنها آیات ما را تکذیب می کردند و از آنها غافل بودند ﴿۱۳۶﴾
وَأَوْرَثْنَا الْقَوْمَ الَّذِينَ كَانُوا يُسْتَضْعَفُونَ مَشَارِقَ الْأَرْضِ وَمَغَارِبَهَا الَّتِي بَارَكْنَا فِيهَا ۖ وَتَمَّتْ كَلِمَتُ رَبِّكَ الْحُسْنَىٰ عَلَىٰ بَنِي إِسْرَائِيلَ بِمَا صَبَرُوا ۖ وَدَمَّرْنَا مَا كَانَ يَصْنَعُ فِرْعَوْنُ وَقَوْمُهُ وَمَا كَانُوا يَعْرِشُونَ ﴿١٣٧﴾
و به قومی که در مشرقها و مغربهای زمین به ضعف کشیده شده بودند آن چیزی را ارث دادیم که در آن برکت نهادیم و کلمه پروردگارت بر فرزندان اسراییل به نیکی تمام شد به دلیل آنکه صبر کردند و آنچه را فرعون و قومش درست میکردند و آنچه را سقف می ساختند واژگون کردیم ﴿۱۳۷﴾
وَجَاوَزْنَا بِبَنِي إِسْرَائِيلَ الْبَحْرَ فَأَتَوْا عَلَىٰ قَوْمٍ يَعْكُفُونَ عَلَىٰ أَصْنَامٍ لَّهُمْ ۚ قَالُوا يَا مُوسَى اجْعَل لَّنَا إِلَـٰهًا كَمَا لَهُمْ آلِهَةٌ ۚ قَالَ إِنَّكُمْ قَوْمٌ تَجْهَلُونَ ﴿١٣٨﴾
وفرزندان اسراییل را از دریا عبور دادیم تا رسیدند به قومی که بر بتهایی که مال خودشان بود حلقه میزدند گفتند: ای موسی برای ما خدایی مانند خدای اینها قرار بده گفت: که قطعاً شما قومی نادان هستید ﴿۱۳۸﴾
إِنَّ هَـٰؤُلَاءِ مُتَبَّرٌ مَّا هُمْ فِيهِ وَبَاطِلٌ مَّا كَانُوا يَعْمَلُونَ ﴿١٣٩﴾
قطعاً اینها اعتقاداتشان بیهوده است و آنچه را انجام میدهند باطل است ﴿۱۳۹﴾
قَالَ أَغَيْرَ اللَّـهِ أَبْغِيكُمْ إِلَـٰهًا وَهُوَ فَضَّلَكُمْ عَلَى الْعَالَمِينَ ﴿١٤٠﴾
گفت: آیا برای شما خدایی غیر از خدا در خواست کنم درحالیکه او شما را نسبت به جهانیان نعمت داده است ؟ ﴿۱۴۰﴾
وَإِذْ أَنجَيْنَاكُم مِّنْ آلِ فِرْعَوْنَ يَسُومُونَكُمْ سُوءَ الْعَذَابِ ۖ يُقَتِّلُونَ أَبْنَاءَكُمْ وَيَسْتَحْيُونَ نِسَاءَكُمْ ۚ وَفِي ذَٰلِكُم بَلَاءٌ مِّن رَّبِّكُمْ عَظِيمٌ ﴿١٤١﴾
و وقتیکه شما را از آل فرعون نجات دادیم به شما عذابی بد میرساندند, پسران شما را میکشتند و زنان شما را زنده میگذاشتند و در آن برای شما بلای بزرگی از جانب پروردگارتان بود﴿۱۴۱﴾
وَوَاعَدْنَا مُوسَىٰ ثَلَاثِينَ لَيْلَةً وَأَتْمَمْنَاهَا بِعَشْرٍ فَتَمَّ مِيقَاتُ رَبِّهِ أَرْبَعِينَ لَيْلَةً ۚ وَقَالَ مُوسَىٰ لِأَخِيهِ هَارُونَ اخْلُفْنِي فِي قَوْمِي وَأَصْلِحْ وَلَا تَتَّبِعْ سَبِيلَ الْمُفْسِدِينَ﴿١٤٢﴾
و با موسی سی شب تمام وعده کردیم و آن را با ده (شب دیگر) تمام کردیم سپس پروردگارش اوقات را در چهل شب تمام کرد و موسی به برادرش هارون گفت : در قوم من جانشین من باش و اصلاح کن و راه مفسدان را پیروی مکن ﴿۱۴۲﴾
وَلَمَّا جَاءَ مُوسَىٰ لِمِيقَاتِنَا وَكَلَّمَهُ رَبُّهُ قَالَ رَبِّ أَرِنِي أَنظُرْ إِلَيْكَ ۚ قَالَ لَن تَرَانِي وَلَـٰكِنِ انظُرْ إِلَى الْجَبَلِ فَإِنِ اسْتَقَرَّ مَكَانَهُ فَسَوْفَ تَرَانِي ۚ فَلَمَّا تَجَلَّىٰ رَبُّهُ لِلْجَبَلِ جَعَلَهُ دَكًّا وَخَرَّ مُوسَىٰ صَعِقًا ۚفَلَمَّا أَفَاقَ قَالَ سُبْحَانَكَ تُبْتُ إِلَيْكَ وَأَنَا أَوَّلُ الْمُؤْمِنِينَ ﴿١٤٣﴾
و وقتی موسی به محل قرار ما آمد و پروردگارش با او حرف زد گفت: پروردگارا خودت را به من نشان بده تا تو را ببینم گفت ای موسی هرگز مرا نخواهی دید و لکن بسوی کوه نگاه کن اگر کوه توانست در جای خود آرام گیرد بزودی من را خواهی دید سپس وقتی پروردگارش بر کوه تجلی کرد آن را کوبیده منهدم ساخت و موسی بیهوش افتاد سپس وقتی به هوش آمد گفت مقدس و منزه هستی تو بسوی تو بازگشتم و من اول از هر چیزی از مومنان هستم ﴿١۴۳﴾
قَالَ يَا مُوسَىٰ إِنِّي اصْطَفَيْتُكَ عَلَى النَّاسِ بِرِسَالَاتِي وَبِكَلَامِي فَخُذْ مَا آتَيْتُكَ وَكُن مِّنَ الشَّاكِرِينَ ﴿١٤٤﴾
گفت : ای موسی من تو را برای مردم برگزیدم بوسیلۀ پیامهای خود و بوسیله ی کلام خودم پس آنچه را به تو دادم بگیر و از شاکران باش ﴿١۴۴﴾
وَكَتَبْنَا لَهُ فِي الْأَلْوَاحِ مِن كُلِّ شَيْءٍ مَّوْعِظَةً وَتَفْصِيلًا لِّكُلِّ شَيْءٍ فَخُذْهَا بِقُوَّةٍ وَأْمُرْ قَوْمَكَ يَأْخُذُوا بِأَحْسَنِهَا ۚ سَأُرِيكُمْ دَارَ الْفَاسِقِينَ ﴿١٤٥﴾
و برای او در لوح ها اندرز و شرحی برای هر چیز نوشتیم پس با نیرو مندی آن را بگیر و به قومت فرمان بده تا آن را با نیکویی بگیرند ش, بزودی خانۀ فاسقان را به شما نشان خواهم داد ﴿١۴۵﴾
سَأَصْرِفُ عَنْ آيَاتِيَ الَّذِينَ يَتَكَبَّرُونَ فِي الْأَرْضِ بِغَيْرِ الْحَقِّ وَإِن يَرَوْا كُلَّ آيَةٍ لَّا يُؤْمِنُوا بِهَا وَإِن يَرَوْا سَبِيلَ الرُّشْدِ لَا يَتَّخِذُوهُ سَبِيلًا وَإِن يَرَوْا سَبِيلَ الْغَيِّ يَتَّخِذُوهُ سَبِيلًا ۚ ذَٰلِكَ بِأَنَّهُمْ كَذَّبُوا بِآيَاتِنَا وَكَانُوا عَنْهَا غَافِلِينَ ﴿١٤٦﴾
بزودی منصرف میکنم از آیاتم کسانی را که به ناحق در زمین بزرگی و برتری میخواهند و اگر هر آیه ای ببینند ایمان نمی آورند و اگر راه هدایت را ببینند بعنوان راه انتخابش نمیکنند و اگر راه گمراهی را ببینند آن را بعنوان راه انتخاب می کنند بدلیل اینکه آیات ما را دروغ پنداشتند و از آن غافل بودند ﴿١۴۶﴾
وَالَّذِينَ كَذَّبُوا بِآيَاتِنَا وَلِقَاءِ الْآخِرَةِ حَبِطَتْ أَعْمَالُهُمْ ۚ هَلْ يُجْزَوْنَ إِلَّا مَا كَانُوا يَعْمَلُونَ ﴿١٤٧﴾
و کسانی که آیات ما و برخورد (با انسانها در) آخرت را تکذیب کردند اعمالشان تباه شده است آیا غیر از آنچه عمل کرده اند را پاداش داده میشوند ؟ ﴿١۴۷﴾
وَاتَّخَذَ قَوْمُ مُوسَىٰ مِن بَعْدِهِ مِنْ حُلِيِّهِمْ عِجْلًا جَسَدًا لَّهُ خُوَارٌ ۚ أَلَمْ يَرَوْا أَنَّهُ لَا يُكَلِّمُهُمْ وَلَا يَهْدِيهِمْ سَبِيلًا ۘ اتَّخَذُوهُ وَكَانُوا ظَالِمِينَ ﴿١٤٨﴾
و قوم موسی پس از او از زیور آلات خود کالبد گوساله ای را برای پرستش بگرفتند که برای او صدای گاو بود آیا ندیدند که او با آنها حرف نمیزند ؟ وآنها را به راهی هدایت نمی کند ؟ پیرو او شدند و جزو ستمکاران بودند ﴿١۴۸﴾
وَلَمَّا سُقِطَ فِي أَيْدِيهِمْ وَرَأَوْا أَنَّهُمْ قَدْ ضَلُّوا قَالُوا لَئِن لَّمْ يَرْحَمْنَا رَبُّنَا وَيَغْفِرْ لَنَا لَنَكُونَنَّ مِنَ الْخَاسِرِينَ ﴿١٤٩﴾
و وقتی در دستانشان بی فایده شد و دیدند که قطعآ گمراه شده اند گفتند : اگر پروردگارمان رحم نکند و ما را نیامرزد جزو زیانکاران خواهیم بود ﴿١۴۹﴾
وَلَمَّا رَجَعَ مُوسَىٰ إِلَىٰ قَوْمِهِ غَضْبَانَ أَسِفًا قَالَ بِئْسَمَا خَلَفْتُمُونِي مِن بَعْدِي ۖ أَعَجِلْتُمْ أَمْرَ رَبِّكُمْ ۖ وَأَلْقَى الْأَلْوَاحَ وَأَخَذَ بِرَأْسِ أَخِيهِ يَجُرُّهُ إِلَيْهِ ۚ قَالَ ابْنَ أُمَّ إِنَّ الْقَوْمَ اسْتَضْعَفُونِي وَكَادُوا يَقْتُلُونَنِي فَلَا تُشْمِتْ بِيَ الْأَعْدَاءَ وَلَا تَجْعَلْنِي مَعَ الْقَوْمِ الظَّالِمِينَ ﴿١٥٠﴾
و وقتی موسی خشمگین و متاسف بسوی قومش برگشت گفت : چقدر بد بعد از من جانشینی من را کردید . آیا در دستور پروردگارتان شتاب کردید ؟ و الواح را انداخت و سر برادرش را گرفت و بسوی خودش می کشید گفت : ای فرزند مادر مطمئن باش که قوم من را به ضعف آوردند و نزدیک بود که من را بکشند پس مقابل دشمنان من را شماتت نکن و من را جزو قوم ستمکار قرار نده ﴿١۵۰﴾
قَالَ رَبِّ اغْفِرْ لِي وَلِأَخِي وَأَدْخِلْنَا فِي رَحْمَتِكَ ۖ وَأَنتَ أَرْحَمُ الرَّاحِمِينَ﴿١٥١﴾
گفت : پروردگارا من را و برادرم را ببخش و ما را در رحمت خود داخل کن و رحم کننده ترین رحم کننده ها تو هستی ﴿١۵۱﴾
إِنَّ الَّذِينَ اتَّخَذُوا الْعِجْلَ سَيَنَالُهُمْ غَضَبٌ مِّن رَّبِّهِمْ وَذِلَّةٌ فِي الْحَيَاةِ الدُّنْيَا ۚ وَكَذَٰلِكَ نَجْزِي الْمُفْتَرِينَ ﴿١٥٢﴾
البته کسانی که گوساله را پیروی کردند در زندگی دنیا به آنها خشم و ذلتی از پروردگارشان میرسد و آنگونه دروغ گویان را جزا میدهیم ﴿١۵۲﴾
وَالَّذِينَ عَمِلُوا السَّيِّئَاتِ ثُمَّ تَابُوا مِن بَعْدِهَا وَآمَنُوا إِنَّ رَبَّكَ مِن بَعْدِهَا لَغَفُورٌ رَّحِيمٌ ﴿١٥٣﴾
و کسانی که عمل بد کردند سپس بعد از آن توبه کردند و ایمان آوردند البته پروردگارت بعد از آن آمرزنده و بخشنده است ﴿١۵۳﴾
وَلَمَّا سَكَتَ عَن مُّوسَى الْغَضَبُ أَخَذَ الْأَلْوَاحَ ۖ وَفِي نُسْخَتِهَا هُدًى وَرَحْمَةٌ لِّلَّذِينَ هُمْ لِرَبِّهِمْ يَرْهَبُونَ ﴿١٥٤﴾
و وقتی که خشم موسی ساکت شد لوح ها را بر گرفت و در نسخه های آن هدایت و رحمتی است برای کسانی که از پروردگارشان میترسند ﴿١۵۴﴾
وَاخْتَارَ مُوسَىٰ قَوْمَهُ سَبْعِينَ رَجُلًا لِّمِيقَاتِنَا ۖ فَلَمَّا أَخَذَتْهُمُ الرَّجْفَةُ قَالَ رَبِّ لَوْ شِئْتَ أَهْلَكْتَهُم مِّن قَبْلُ وَإِيَّايَ ۖ أَتُهْلِكُنَا بِمَا فَعَلَ السُّفَهَاءُ مِنَّا ۖإِنْ هِيَ إِلَّا فِتْنَتُكَ تُضِلُّ بِهَا مَن تَشَاءُ وَتَهْدِي مَن تَشَاءُ ۖ أَنتَ وَلِيُّنَا فَاغْفِرْ لَنَا وَارْحَمْنَا ۖ وَأَنتَ خَيْرُ الْغَافِرِينَ ﴿١٥٥﴾
و موسی از قوم خود هفتاد مرد را برای ملاقات ما انتخاب کرد و هنگامی که لرزشی سخت آنها را گرفت گفت پروردگار من اگر می خواستی از قبل هلاکشان می کردی و همینطور من را آیا ما را هلاک می کنی به آنچه سفیهانی از ما کردند آن غیر از به فتنه افکندن تو نیست با آن هر کس را که می خواهی گمراه میکنی و هر کس را که می خواهی هدایت میکنی تو ولی ما هستی پس بر ما ببخش و بر ما رحم کن و تو بهترین آمرزنده ها هستی ﴿١۵۵﴾
وَاكْتُبْ لَنَا فِي هَـٰذِهِ الدُّنْيَا حَسَنَةً وَفِي الْآخِرَةِ إِنَّا هُدْنَا إِلَيْكَ ۚقَالَ عَذَابِي أُصِيبُ بِهِ مَنْ أَشَاءُ ۖ وَرَحْمَتِي وَسِعَتْ كُلَّ شَيْءٍ ۚفَسَأَكْتُبُهَا لِلَّذِينَ يَتَّقُونَ وَيُؤْتُونَ الزَّكَاةَ وَالَّذِينَ هُم بِآيَاتِنَا يُؤْمِنُونَ﴿١٥٦﴾
و برای ما در این دنیا و در آخرت نیکی را بنویس . که ما بسوی تو هدایت شدیم گفت : عذابم را به هرکس که بخواهم میرسانم و رحمت من بر همه چیز گسترده است پس بزودی آن را برای کسانی که حدودم را رعایت میکنند و زکات میدهند . مینویسم و بر کسانی که به آیات ما ایمان می آورند ﴿١۵۶﴾
الَّذِينَ يَتَّبِعُونَ الرَّسُولَ النَّبِيَّ الْأُمِّيَّ الَّذِي يَجِدُونَهُ مَكْتُوبًا عِندَهُمْ فِي التَّوْرَاةِ وَالْإِنجِيلِ يَأْمُرُهُم بِالْمَعْرُوفِ وَيَنْهَاهُمْ عَنِ الْمُنكَرِ وَيُحِلُّ لَهُمُ الطَّيِّبَاتِ وَيُحَرِّمُ عَلَيْهِمُ الْخَبَائِثَ وَيَضَعُ عَنْهُمْ إِصْرَهُمْ وَالْأَغْلَالَ الَّتِي كَانَتْ عَلَيْهِمْ ۚ فَالَّذِينَ آمَنُوا بِهِ وَعَزَّرُوهُ وَنَصَرُوهُ وَاتَّبَعُوا النُّورَ الَّذِي أُنزِلَ مَعَهُ ۙ أُولَـٰئِكَ هُمُ الْمُفْلِحُونَ﴿١٥٧﴾
کسانی که رسول پیامبر مردمی را پیروی میکنند همان کسی که برایشان در تورات و انجیل نوشته شده . آنها را امر به معروف می کند و آنها را از منکر نهی میکند و پاکیزه ها را برایشان حلال میکند و پلیدی ها را برایشان حرام میکند و بارهایشان را و زنجیر هایی که بر آنها بوده را بر میدارد .و کسانی که به او ایمان آوردند و او را کمک کردند و یاریش نمودند ونوری را که با او نازل شد (قرآن) را پیروی نمودند آنها نجات یافته ها هستند ﴿١۵۷﴾
قُلْ يَا أَيُّهَا النَّاسُ إِنِّي رَسُولُ اللَّـهِ إِلَيْكُمْ جَمِيعًا الَّذِي لَهُ مُلْكُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ ۖ لَا إِلَـٰهَ إِلَّا هُوَ يُحْيِي وَيُمِيتُ ۖ فَآمِنُوا بِاللَّـهِ وَرَسُولِهِ النَّبِيِّ الْأُمِّيِّ الَّذِي يُؤْمِنُ بِاللَّـهِ وَكَلِمَاتِهِ وَاتَّبِعُوهُ لَعَلَّكُمْ تَهْتَدُونَ ﴿١٥٨﴾
بگو ای مردم من فرستادۀ خدا بسوی همگی شما هستم کسی که پادشاهی آسمانها و زمین برای اوست خدایی جز او نیست زنده میکند و میمیراند . پس به خدا و رسولش ایمان آورید پیامبری مردمی کسی که به خدا و کلماتش ایمان می آورد و پیرویش کنید شاید هدایت شوید ﴿١۵۸﴾
وَمِن قَوْمِ مُوسَىٰ أُمَّةٌ يَهْدُونَ بِالْحَقِّ وَبِهِ يَعْدِلُونَ ﴿١٥٩﴾
و از قوم موسی گروهی که به حقیقت هدایت میکنند و توسط آن عدالت میکنند ﴿١۵۹﴾
وَقَطَّعْنَاهُمُ اثْنَتَيْ عَشْرَةَ أَسْبَاطًا أُمَمًا ۚ وَأَوْحَيْنَا إِلَىٰ مُوسَىٰ إِذِ اسْتَسْقَاهُ قَوْمُهُ أَنِ اضْرِب بِّعَصَاكَ الْحَجَرَ ۖ فَانبَجَسَتْ مِنْهُ اثْنَتَا عَشْرَةَ عَيْنًا ۖ قَدْ عَلِمَ كُلُّ أُنَاسٍ مَّشْرَبَهُمْ ۚ وَظَلَّلْنَا عَلَيْهِمُ الْغَمَامَ وَأَنزَلْنَا عَلَيْهِمُ الْمَنَّ وَالسَّلْوَىٰ ۖ كُلُوا مِن طَيِّبَاتِ مَا رَزَقْنَاكُمْ ۚ وَمَا ظَلَمُونَا وَلَـٰكِن كَانُوا أَنفُسَهُمْ يَظْلِمُونَ ﴿١٦٠﴾
و آنها را به دوازده قبیله به شکل امتهایی قطع شان کردیم و وقتی از موسی آب خواستند به او وحی کردیم که عصایت را به سنگ بزن و از آن دوازده چشمه جاری شد البته هر مردمی محل آب خوردنشان را میدانستند و بر آنها ابر را سایبان کردیم و بر آنها عسل و بلدرچین را نازل کردیم . از پاکیزه های آنچه به شما روزی دادیم بخورید و بر ما ستم نکردند ولکن بر خودشان ستم کردند ﴿١۶۰﴾
وَإِذْ قِيلَ لَهُمُ اسْكُنُوا هَـٰذِهِ الْقَرْيَةَ وَكُلُوا مِنْهَا حَيْثُ شِئْتُمْ وَقُولُوا حِطَّةٌ وَادْخُلُوا الْبَابَ سُجَّدًا نَّغْفِرْ لَكُمْ خَطِيئَاتِكُمْ ۚ سَنَزِيدُ الْمُحْسِنِينَ﴿١٦١﴾
و وقتی که به آنها گفته شد که در این شهر ساکن شوید و از آن هر کجا خواستید بخورید و فروتنانه بگویید و سجده کنان داخل در شوید خطاهایتان را برایتان می آمرزیم و بزودی بر نیکوکاران می افزاییم ﴿١۶۱﴾
فَبَدَّلَ الَّذِينَ ظَلَمُوا مِنْهُمْ قَوْلًا غَيْرَ الَّذِي قِيلَ لَهُمْ فَأَرْسَلْنَا عَلَيْهِمْ رِجْزًا مِّنَ السَّمَاءِ بِمَا كَانُوا يَظْلِمُونَ ﴿١٦٢﴾
سپس کسانی از آنها که ستم کردند سخن را غیر از آنچه به آ نها گفته شده بود تبدیل کردند و بر آنها عذابی از آسمان فرستادیم به دلیل آنکه ستم میکردند ﴿١۶۲﴾
وَاسْأَلْهُمْ عَنِ الْقَرْيَةِ الَّتِي كَانَتْ حَاضِرَةَ الْبَحْرِ إِذْ يَعْدُونَ فِي السَّبْتِ إِذْ تَأْتِيهِمْ حِيتَانُهُمْ يَوْمَ سَبْتِهِمْ شُرَّعًا وَيَوْمَ لَا يَسْبِتُونَ ۙ لَا تَأْتِيهِمْ ۚ كَذَٰلِكَ نَبْلُوهُم بِمَا كَانُوا يَفْسُقُونَ ﴿١٦٣﴾
و از آنها در بارۀ شهری که در کنار دریا بود سوال کن وقتی که در روز شنبه (از حدود خدا) تجاوز میکردند وقتی که ماهی هایشان روز شنبه بالا می آمدند و روزهای غیر از شنبه بالا نمی آمدند آنگونه آنها را مبتلا میکردیم به دلیل آنکه نافرمانی میکردند ﴿١۶۳﴾
وَإِذْ قَالَتْ أُمَّةٌ مِّنْهُمْ لِمَ تَعِظُونَ قَوْمًا ۙ اللَّـهُ مُهْلِكُهُمْ أَوْ مُعَذِّبُهُمْ عَذَابًا شَدِيدًا ۖ قَالُوا مَعْذِرَةً إِلَىٰ رَبِّكُمْ وَلَعَلَّهُمْ يَتَّقُونَ ﴿١٦٤﴾
و وقتی عده ای از آنها گفتند چرا قومی را که خدا عذاب کننده و هلاک کنندۀ آنها به عذابی سخت است را موعظه میکنید ؟ گفتند :عذر خواهی بسوی پروردگارتان و شاید آنها رعایت کنند ﴿١۶۴﴾
فَلَمَّا نَسُوا مَا ذُكِّرُوا بِهِ أَنجَيْنَا الَّذِينَ يَنْهَوْنَ عَنِ السُّوءِ وَأَخَذْنَا الَّذِينَ ظَلَمُوا بِعَذَابٍ بَئِيسٍ بِمَا كَانُوا يَفْسُقُونَ ﴿١٦٥﴾
سپس وقتی که فراموش کردند آنچه را به آن تذکر داده شدند کسانی را که از بدی نهی میکردند نجات دادیم و کسانی را که ستم میکردند به عذابی شدید گرفتار کردیم به خاطر آنکه نافرمانی میکردند ﴿١۶۵﴾
فَلَمَّا عَتَوْا عَن مَّا نُهُوا عَنْهُ قُلْنَا لَهُمْ كُونُوا قِرَدَةً خَاسِئِينَ ﴿١٦٦﴾
سپس هنگامی که از آنچه نهی میشدند تجاوز کردند به آنها گفتیم : بوزینه هایی رانده شده باشید ﴿١۶۶﴾
وَإِذْ تَأَذَّنَ رَبُّكَ لَيَبْعَثَنَّ عَلَيْهِمْ إِلَىٰ يَوْمِ الْقِيَامَةِ مَن يَسُومُهُمْ سُوءَ الْعَذَابِ ۗ إِنَّ رَبَّكَ لَسَرِيعُ الْعِقَابِ ۖ وَإِنَّهُ لَغَفُورٌ رَّحِيمٌ ﴿١٦٧﴾
و وقتی که پروردگارت اعلام کرد حتماً بر آنها تا روز قیامت کسی را بر می انگیزیم که سختی عذاب را به آنها می چشاند البته پروردگار تو در عقوبت سریع است و او آمرزندۀ مهربان است ﴿١۶۷﴾
وَقَطَّعْنَاهُمْ فِي الْأَرْضِ أُمَمًا ۖ مِّنْهُمُ الصَّالِحُونَ وَمِنْهُمْ دُونَ ذَٰلِكَ ۖ وَبَلَوْنَاهُم بِالْحَسَنَاتِ وَالسَّيِّئَاتِ لَعَلَّهُمْ يَرْجِعُونَ ﴿١٦٨﴾
و آنها را در زمین به امتهایی تقسیم کردیم و از آنها صالحان هستند و از آنها غیر از آن هستند و به خوبیها و بدیها مبتلایشان کردیم شاید آنها باز گردند ﴿١۶۸﴾
فَخَلَفَ مِن بَعْدِهِمْ خَلْفٌ وَرِثُوا الْكِتَابَ يَأْخُذُونَ عَرَضَ هَـٰذَا الْأَدْنَىٰ وَيَقُولُونَ سَيُغْفَرُ لَنَا وَإِن يَأْتِهِمْ عَرَضٌ مِّثْلُهُ يَأْخُذُوهُ ۚ أَلَمْ يُؤْخَذْ عَلَيْهِم مِّيثَاقُ الْكِتَابِ أَن لَّا يَقُولُوا عَلَى اللَّـهِ إِلَّا الْحَقَّ وَدَرَسُوا مَا فِيهِ ۗ وَالدَّارُ الْآخِرَةُ خَيْرٌ لِّلَّذِينَ يَتَّقُونَ ۗ أَفَلَا تَعْقِلُونَ ﴿١٦٩﴾
سپس جانشین شدند بعد از آنها جانشینانی که کتاب را به ارث بردند . بهره ای این نزدیک را می گیرند و می گویند بزودی برای ما می آمرزد و اگر بهره ای مانند آن بیاید می گیرند ش آیا بر آنها در کتاب پیمان گرفته نشد که برخدا غیر از حقیقت را نگویید و آنچه در آن بود را بصورت درس خواندند و خانه ی آخرت برای کسانی که حدود خدا را رعایت میکنند بهتر است آیا عقلتان را بکار نمی بندید؟ ﴿١۶۹﴾
وَالَّذِينَ يُمَسِّكُونَ بِالْكِتَابِ وَأَقَامُوا الصَّلَاةَ إِنَّا لَا نُضِيعُ أَجْرَ الْمُصْلِحِينَ﴿١٧٠﴾
و کسانی که کتاب را با قدرت می گیرند و نگه می دارند و نماز را بپای میدارند قطعاً ما پاداش نیکوکاران را ضایع نمی کنیم ﴿١۷۰﴾
وَإِذْ نَتَقْنَا الْجَبَلَ فَوْقَهُمْ كَأَنَّهُ ظُلَّةٌ وَظَنُّوا أَنَّهُ وَاقِعٌ بِهِمْ خُذُوا مَا آتَيْنَاكُم بِقُوَّةٍ وَاذْكُرُوا مَا فِيهِ لَعَلَّكُمْ تَتَّقُونَ ﴿١٧١﴾
و وقتی که کوه را از بالای آنها لرزاندیم که گویی مانند سایبانی بود و گمان میکردند که آن برویشان خواهد افتاد . آنچه را به شما دادیم با نیرومندی بگیرید و آنچه در آنست را یاد کنید شاید رعایت کنید ﴿١۷۱﴾
وَإِذْ أَخَذَ رَبُّكَ مِن بَنِي آدَمَ مِن ظُهُورِهِمْ ذُرِّيَّتَهُمْ وَأَشْهَدَهُمْ عَلَىٰ أَنفُسِهِمْ أَلَسْتُ بِرَبِّكُمْ ۖ قَالُوا بَلَىٰ ۛ شَهِدْنَا ۛ أَن تَقُولُوا يَوْمَ الْقِيَامَةِ إِنَّا كُنَّا عَنْ هَـٰذَا غَافِلِينَ ﴿١٧٢﴾
و وقتی پروردگارت از فرزندان و نسل آدم گواهی گرفت و آنها برعلیه خودشان شهادت دادند . آیا من پروردگار شما نیستم ؟ گفتند بله ما شهادت دادیم تا در روز قیامت نگوییم از این مطلب غافل بودیم ﴿١۷۲﴾
أَوْ تَقُولُوا إِنَّمَا أَشْرَكَ آبَاؤُنَا مِن قَبْلُ وَكُنَّا ذُرِّيَّةً مِّن بَعْدِهِمْ ۖ أَفَتُهْلِكُنَا بِمَا فَعَلَ الْمُبْطِلُونَ ﴿١٧٣﴾
یا نگویید پدران ما از قبل شرک می ورزیدند و ما نسلی بعد از آنها بودیم آیا به دلیل اعمال باطلی که آنها انجام میدادند ما را هلاک میکنی ؟ ﴿١۷۳﴾
وَكَذَٰلِكَ نُفَصِّلُ الْآيَاتِ وَلَعَلَّهُمْ يَرْجِعُونَ ﴿١٧٤﴾
و آنگونه شرح دادیم آیات را و شاید آنها باز گردند ﴿١۷۴﴾
وَاتْلُ عَلَيْهِمْ نَبَأَ الَّذِي آتَيْنَاهُ آيَاتِنَا فَانسَلَخَ مِنْهَا فَأَتْبَعَهُ الشَّيْطَانُ فَكَانَ مِنَ الْغَاوِينَ﴿١٧٥﴾
و برای آنها اخبار کسی را که به او آیات خود را داده بودیم بخوان و از آن جدا شد و شیطان بدنبال او رفت و از گمراهان شد ﴿١۷۵﴾
وَلَوْ شِئْنَا لَرَفَعْنَاهُ بِهَا وَلَـٰكِنَّهُ أَخْلَدَ إِلَى الْأَرْضِ وَاتَّبَعَ هَوَاهُ ۚ فَمَثَلُهُ كَمَثَلِ الْكَلْبِ إِن تَحْمِلْ عَلَيْهِ يَلْهَثْ أَوْ تَتْرُكْهُ يَلْهَث ۚذَّٰلِكَ مَثَلُ الْقَوْمِ الَّذِينَ كَذَّبُوا بِآيَاتِنَا ۚ فَاقْصُصِ الْقَصَصَ لَعَلَّهُمْ يَتَفَكَّرُونَ ﴿١٧٦﴾
و اگر میخواستیم او را توسط آن بالا میبردیم و لکن او را در زمین اقامت دادیم و از هوس خود پیروی کرد پس مثال او مانند سگی است که اگر به او حمله کنی زبانش را از دهانش ببیرون می آ ورد و اگر ترکش کنی زبانش را بیرون می آورد .آن مثل قومی است که آیات ما را تکذیب کردند پس قصه ها را نقل کن شاید آنها تفکر کنند ﴿١۷۶﴾
سَاءَ مَثَلًا الْقَوْمُ الَّذِينَ كَذَّبُوا بِآيَاتِنَا وَأَنفُسَهُمْ كَانُوا يَظْلِمُونَ ﴿١٧٧﴾
چه بد است مثال قومی که آیات ما را تکذیب کردند و آنها بر خوشان ستم میکردند ﴿١۷۷﴾
مَن يَهْدِ اللَّـهُ فَهُوَ الْمُهْتَدِي ۖ وَمَن يُضْلِلْ فَأُولَـٰئِكَ هُمُ الْخَاسِرُونَ ﴿١٧٨﴾
وَلَقَدْ ذَرَأْنَا لِجَهَنَّمَ كَثِيرًا مِّنَ الْجِنِّ وَالْإِنسِ ۖ لَهُمْ قُلُوبٌ لَّا يَفْقَهُونَ بِهَا وَلَهُمْ أَعْيُنٌ لَّا يُبْصِرُونَ بِهَا وَلَهُمْ آذَانٌ لَّا يَسْمَعُونَ بِهَا ۚ أُولَـٰئِكَ كَالْأَنْعَامِ بَلْ هُمْ أَضَلُّ ۚ أُولَـٰئِكَ هُمُ الْغَافِلُونَ ﴿١٧٩﴾
و البته برای جهنم بسیاری از جن و انس را خلق کردیم برای آنها قلبهایی است که توسط آن درک نمیکنند و برایشان چشمهایی است که بوسیله آن نمی بیینند و برایشان گوشهایی است که با آن نمیشنوند آنها مانند حیوانات هستند بلکه گمراهترند آنها غافل هستند ﴿١۷۹﴾
وَلِلَّـهِ الْأَسْمَاءُ الْحُسْنَىٰ فَادْعُوهُ بِهَا ۖ وَذَرُوا الَّذِينَ يُلْحِدُونَ فِي أَسْمَائِهِ ۚسَيُجْزَوْنَ مَا كَانُوا يَعْمَلُونَ ﴿١٨٠﴾
و برای خدا اسمهای نیکوهست پس با آنها صدایش کنید و رها کن کسانی که حرمت اسمهایش را هتک میکنند بزودی کیفر داده میشوند٫ بدلیل آنچه عمل میکردند ﴿١۸۰﴾
وَمِمَّنْ خَلَقْنَا أُمَّةٌ يَهْدُونَ بِالْحَقِّ وَبِهِ يَعْدِلُونَ ﴿١٨١﴾
و از آنها امتی را خلق کردیم که بسوی حقیقت هدایت میکنند و با آن عدالت میکنند ﴿۱۸۱﴾
وَالَّذِينَ كَذَّبُوا بِآيَاتِنَا سَنَسْتَدْرِجُهُم مِّنْ حَيْثُ لَا يَعْلَمُونَ ﴿١٨٢﴾
و کسانی که آیات ما را تکذیب کردند بزودی آنها را منقرض میکنیم از جایی که نمیدانند ﴿١۸۲﴾
وَأُمْلِي لَهُمْ ۚ إِنَّ كَيْدِي مَتِينٌ ﴿١٨٣﴾
وبه آنها مهلت میدهم قطعاً طرح من استوار است ﴿١۸۳﴾
أَوَلَمْ يَتَفَكَّرُوا ۗ مَا بِصَاحِبِهِم مِّن جِنَّةٍ ۚ إِنْ هُوَ إِلَّا نَذِيرٌ مُّبِينٌ﴿١٨٤﴾
آیا فکر نکردند که یارشان دیوانه نیست ؟ او غیر از هشدار دهنده ای روشنگر نیست ﴿١۸۴﴾
أَوَلَمْ يَنظُرُوا فِي مَلَكُوتِ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَمَا خَلَقَ اللَّـهُ مِن شَيْءٍ وَأَنْ عَسَىٰ أَن يَكُونَ قَدِ اقْتَرَبَ أَجَلُهُمْ ۖ فَبِأَيِّ حَدِيثٍ بَعْدَهُ يُؤْمِنُونَ ﴿١٨٥﴾
آیا در ملکوت آسمانها و زمین نگاه نمیکنند ؟ و آن چیزهایی را که خدا خلق کرد؟ و شاید عجل انها نزدیک شده باشد پس به کدام حدیث بعد از او ایمان می آورند ؟ ﴿١۸۵﴾
مَن يُضْلِلِ اللَّـهُ فَلَا هَادِيَ لَهُ ۚوَيَذَرُهُمْ فِي طُغْيَانِهِمْ يَعْمَهُونَ ﴿١٨٦﴾
کسی را که خدا گمراه میکند پس هدایت کننده ای ندارد. و بگذار آنها در گرداب سرکشی خود فرو روند ﴿١۸۶﴾
يَسْأَلُونَكَ عَنِ السَّاعَةِ أَيَّانَ مُرْسَاهَا ۖ قُلْ إِنَّمَا عِلْمُهَا عِندَ رَبِّي ۖ لَا يُجَلِّيهَا لِوَقْتِهَا إِلَّا هُوَ ۚ ثَقُلَتْ فِي السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ ۚ لَا تَأْتِيكُمْ إِلَّا بَغْتَةً ۗ يَسْأَلُونَكَ كَأَنَّكَ حَفِيٌّ عَنْهَا ۖ قُلْ إِنَّمَا عِلْمُهَا عِندَ اللَّـهِ وَلَـٰكِنَّ أَكْثَرَ النَّاسِ لَا يَعْلَمُونَ ﴿١٨٧﴾
از تو میپرسند از آن ساعت ٫ که لنگرگاهش چه موقع است ؟ بگو قطع و یقین علم آن پیش پروردگار من است ٫ هنگام آن بر کسی غیر از او در آسمانها و زمین آشکار نیست شما را نمی آید مگر ناگهانی . از توآنچنان میپرسند که گویا تو از آن خبر داری بگو قطعاً علم آن فقط پیش خداست ولی بیشتر مردم نمی دانند ﴿١۸۷﴾
قُل لَّا أَمْلِكُ لِنَفْسِي نَفْعًا وَلَا ضَرًّا إِلَّا مَا شَاءَ اللَّـهُ ۚ وَلَوْ كُنتُ أَعْلَمُ الْغَيْبَ لَاسْتَكْثَرْتُ مِنَ الْخَيْرِ وَمَا مَسَّنِيَ السُّوءُ ۚ إِنْ أَنَا إِلَّا نَذِيرٌ وَبَشِيرٌ لِّقَوْمٍ يُؤْمِنُونَ ﴿١٨٨﴾
بگو من مالک هیچ نفع و ضرری برای خود نیستم مگر آنچه را خدا بخواهد و اگر من غیب میدانستم خیر بسیاری برای خود جمع میکردم وبدی به من نمیرسید .من غیر از هشدار دهنده وبشارت دهنده ای برای قومی که ایمان می آورند چیز دیگری نیستم﴿١۸۸﴾
هُوَ الَّذِي خَلَقَكُم مِّن نَّفْسٍ وَاحِدَةٍ وَجَعَلَ مِنْهَا زَوْجَهَا لِيَسْكُنَ إِلَيْهَا ۖ فَلَمَّا تَغَشَّاهَا حَمَلَتْ حَمْلًا خَفِيفًا فَمَرَّتْ بِهِ ۖ فَلَمَّا أَثْقَلَت دَّعَوَا اللَّـهَ رَبَّهُمَا لَئِنْ آتَيْتَنَا صَالِحًا لَّنَكُونَنَّ مِنَ الشَّاكِرِينَ ﴿١٨٩﴾
او کسی است که شما را از یک نفس (مونث) خلق کرد وزوجه اش را از آن (مونث) قرار داد تا بسوی آن آرام گیرد و وقتی که آن را پوشش داد باردار شد باری سبک و با آن عبور کرد و وقتی آن سنگین شد آن دو پروردگارشان را خواندند٫ که اگر فرزند صالحی به ما بدهی از شکر گذاران خواهیم شد ﴿١۸۹﴾
فَلَمَّا آتَاهُمَا صَالِحًا جَعَلَا لَهُ شُرَكَاءَ فِيمَا آتَاهُمَا ۚ فَتَعَالَى اللَّـهُ عَمَّا يُشْرِكُونَ ﴿١٩٠﴾
و وقتی به آن دو فرزند صالحی داد . در آنچه به آن دو داد شریکانی برایش قرار دادند و خدا از آنچه شرک می ورزند برتر است ﴿١۹۰﴾
أَيُشْرِكُونَ مَا لَا يَخْلُقُ شَيْئًا وَهُمْ يُخْلَقُونَ ﴿١٩١﴾
آیا شریک می کنند آنچه را که چیزی را خلق نمی کند و خودشان خلق شده اند ﴿١۹۱﴾
وَلَا يَسْتَطِيعُونَ لَهُمْ نَصْرًا وَلَا أَنفُسَهُمْ يَنصُرُونَ ﴿١٩٢﴾
و نه میتوانند آنها را یاری کنند و نه خودشان را یاری کنند ﴿١۹۲﴾
وَإِن تَدْعُوهُمْ إِلَى الْهُدَىٰ لَا يَتَّبِعُوكُمْ ۚ سَوَاءٌ عَلَيْكُمْ أَدَعَوْتُمُوهُمْ أَمْ أَنتُمْ صَامِتُونَ ﴿١٩٣﴾
و اگر بسوی هدایت دعوتشان کنی از شما پیروی نمی کنند برای شما فرقی نمیکند دعوتشان کنید یا خاموش باشید ( آنها توجه نمیکنند)﴿١۹۳﴾
إِنَّ الَّذِينَ تَدْعُونَ مِن دُونِ اللَّـهِ عِبَادٌ أَمْثَالُكُمْ ۖ فَادْعُوهُمْ فَلْيَسْتَجِيبُوا لَكُمْ إِن كُنتُمْ صَادِقِينَ ﴿١٩٤﴾
به یقین کسانی را که غیر از خدا میخوانید بنده هایی مانند شما هستند پس آنها را بخوانید و باید به شما جواب دهند اگر شما راست میگویید ﴿١۹۴﴾
أَلَهُمْ أَرْجُلٌ يَمْشُونَ بِهَا ۖ أَمْ لَهُمْ أَيْدٍ يَبْطِشُونَ بِهَا ۖ أَمْ لَهُمْ أَعْيُنٌ يُبْصِرُونَ بِهَا ۖ أَمْ لَهُمْ آذَانٌ يَسْمَعُونَ بِهَا ۗ قُلِ ادْعُوا شُرَكَاءَكُمْ ثُمَّ كِيدُونِ فَلَا تُنظِرُونِ﴿١٩٥﴾
آیا برای آنها پاهایی است که با آن راه می روند یا برای آنها دستهایی است که با آن خرد کنن (بکوبند) یا برای آنها چشمهایی است که با آن بشنوند بگو شریکان خود را بخوانید سپس با من نیرنگ کنید و مهلتم ندهید ﴿١۹۵﴾
إِنَّ وَلِيِّيَ اللَّـهُ الَّذِي نَزَّلَ الْكِتَابَ ۖ وَهُوَ يَتَوَلَّى الصَّالِحِينَ ﴿١٩٦﴾
قطعاً ولی من خداست کسی که کتاب را نازل کرد و او صالحان را ولایت میکند ﴿١۹۶﴾
وَالَّذِينَ تَدْعُونَ مِن دُونِهِ لَا يَسْتَطِيعُونَ نَصْرَكُمْ وَلَا أَنفُسَهُمْ يَنصُرُونَ ﴿١٩٧﴾
و کسانی که به جای او (خدا) آنها را می خوانید نه میتوانند شما را یاری کنند و نه خودشان را یاری میکنند ﴿١۹۷﴾
وَإِن تَدْعُوهُمْ إِلَى الْهُدَىٰ لَا يَسْمَعُوا ۖ وَتَرَاهُمْ يَنظُرُونَ إِلَيْكَ وَهُمْ لَا يُبْصِرُونَ ﴿١٩٨﴾
و اگر آنها را بسوی هدایت بخوانید نمی شنوند و آنها را می بینی که بسوی تو نگاه میکنند اما نمی بینند ﴿١۹۸﴾
خُذِ الْعَفْوَ وَأْمُرْ بِالْعُرْفِ وَأَعْرِضْ عَنِ الْجَاهِلِينَ ﴿١٩٩﴾
عفو را بگیر و به خوبی امر کن و از جاهلان رو بگردان ﴿١۹۹﴾
وَإِمَّا يَنزَغَنَّكَ مِنَ الشَّيْطَانِ نَزْغٌ فَاسْتَعِذْ بِاللَّـهِ ۚ إِنَّهُ سَمِيعٌ عَلِيمٌ ﴿٢٠٠﴾
و اگر شیطان تو را به فتنه انداخت ٫ فتنه ای پس به خدا پناه ببر که او شنوای داناست ﴿۲۰۰﴾
إِنَّ الَّذِينَ اتَّقَوْا إِذَا مَسَّهُمْ طَائِفٌ مِّنَ الشَّيْطَانِ تَذَكَّرُوا فَإِذَا هُم مُّبْصِرُونَ ﴿٢٠١﴾
قطعاً کسانی که حدود خدا را رعایت میکنند وقتی که به آنها گردش کننده ای از شیطان میرسد متذکر میشوند و در آن هنگام آنها بینا میشوند﴿۲۰۱﴾
وَإِخْوَانُهُمْ يَمُدُّونَهُمْ فِي الْغَيِّ ثُمَّ لَا يُقْصِرُونَ ﴿٢٠٢﴾
و برادرانشان آنها را در گمراهی میکشند سپس کوتاهی نمیکنند ﴿۲۰۲﴾
وَإِذَا لَمْ تَأْتِهِم بِآيَةٍ قَالُوا لَوْلَا اجْتَبَيْتَهَا ۚ قُلْ إِنَّمَا أَتَّبِعُ مَا يُوحَىٰ إِلَيَّ مِن رَّبِّي ۚ هَـٰذَا بَصَائِرُ مِن رَّبِّكُمْ وَهُدًى وَرَحْمَةٌ لِّقَوْمٍ يُؤْمِنُونَ ﴿٢٠٣﴾
و وقتی برایشان آیه ای نیاوری میگویند چرا آیه ای انتخاب نکردی بگو جز این نیست که من پیروی میکنم از آنچه از سوی پروردگارم به من وحی میشود این روشنگری هاییست از پروردگارتان و هدایتی و رحمتی برای قومی که ایمان می آورند﴿۲۰۳﴾
وَإِذَا قُرِئَ الْقُرْآنُ فَاسْتَمِعُوا لَهُ وَأَنصِتُوا لَعَلَّكُمْ تُرْحَمُونَ ﴿٢٠٤﴾
و هنگامی که قران خوانده میشود به آن گوش کنید و ساکت شوید شاید شما مورد رحمت واقع شوید ﴿۲۰۴﴾
وَاذْكُر رَّبَّكَ فِي نَفْسِكَ تَضَرُّعًا وَخِيفَةً وَدُونَ الْجَهْرِ مِنَ الْقَوْلِ بِالْغُدُوِّ وَالْآصَالِ وَلَا تَكُن مِّنَ الْغَافِلِينَ ﴿٢٠٥﴾
و پروردگارت را بامداد و شامگاه در نفس خود با فروتنی و پنهانی و با صدایی آهسته یاد کن و جزو غافلان نباش ﴿۲۰۵﴾
إِنَّ الَّذِينَ عِندَ رَبِّكَ لَا يَسْتَكْبِرُونَ عَنْ عِبَادَتِهِ وَيُسَبِّحُونَهُ وَلَهُ يَسْجُدُونَ ﴿٢٠٦﴾
قطعاً کسانی که نزد پروردگارتان هستند از عبادت کردن او تکبر نمی ورزند و او را تسبیح می کنند و برای او سجده می کنند ﴿۲۰۶﴾
ولله الحمد ۳۰/۹/۸۸ بندۀ خدا
از آیه ۱۴۱ این سوره سعی کردم روش ترجمه را عوض کنم و به جای لغت به لغت بر ساده گی ترجمه اضافه کنم امیدوارم خدا کمک کند و ترجمه برای خواننده مفهوم باشد البته این روش را در ترجمه های قبل هم به کار میبرم
از آیه ۱۴۱ این سوره سعی کردم روش ترجمه را عوض کنم و به جای لغت به لغت بر ساده گی ترجمه اضافه کنم امیدوارم خدا کمک کند و ترجمه برای خواننده مفهوم باشد البته این روش را در ترجمه های قبل هم به کار میبرم
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر