۱-فاتحه (گشاینده . کلید)

                                        سورة الفاتحة ۱

بِسْمِ اللَّـهِ الرَّحْمَـٰنِ الرَّحِيمِ ﴿١﴾

بنام خدای رحم کنندۀ رحمت گر ﴿١﴾
 الْحَمْدُ لِلَّـهِ رَبِّ الْعَالَمِينَ ﴿٢﴾

حمد و سپاس فقط مخصوص خدا پروردگار جهان ها ست﴿۲﴾
الرَّحْمَـٰنِ الرَّحِيمِ ﴿٣﴾

رحم کنندۀ رحمت گر است ﴿۳﴾
 مَالِكِ يَوْمِ الدِّينِ ﴿٤﴾
 صاحب روز خضوع و تسلیم شدن است ﴿۴﴾
 إِيَّاكَ نَعْبُدُ وَإِيَّاكَ نَسْتَعِينُ ﴿٥﴾
 فقط تورا پرستش میکنیم و فقط از تو کمک میخواهیم ﴿۵﴾
 اهْدِنَا الصِّرَاطَ الْمُسْتَقِيمَ ﴿٦﴾
ما را به راه راست هدایت کن﴿۶﴾

 صِرَاطَ الَّذِينَ أَنْعَمْتَ عَلَيْهِمْ غَيْرِ الْمَغْضُوبِ عَلَيْهِمْ وَلَا الضَّالِّينَ ﴿٧﴾

راه کسانی که به انها نعمت دادی ونه غضب شده ها و نه گمراهان ﴿۷﴾

                    بنده خدا ۷/۴/۱۳۸۷

۲ - بقره (گاو ماده)

                                               سورة البقرة ۲

بِسْمِ اللَّـهِ الرَّحْمَـٰنِ الرَّحِیمِ

بنام خدای بخشنده بخشاینده
 الم ﴿١﴾ 

الم ﴿١﴾
ذَٰلِکَ الْکِتَابُ لَا رَیْبَ ۛ فِیهِ ۛ هُدًى لِّلْمُتَّقِینَ ﴿٢﴾ 
آن کتاب که در آن شکی نیست هدایتی برای پرهیزکاران است﴿۲﴾
آن کتاب که قران اشاره میکند کدام کتاب است ؟ لینک را کلیک کنید 
http://soalatequrani.blogspot.co.uk/2013/11/22.htmlالَّذِینَ یُؤْمِنُونَ بِالْغَیْبِ وَیُقِیمُونَ الصَّلَاةَ وَمِمَّا رَزَقْنَاهُمْ یُنفِقُونَ ﴿٣﴾
 کسانی که به غیب باور دارند و نماز را بپا میدارند و از آنچه به آنها روزی دادیم انفاق میکنند ﴿۳﴾
وَالَّذِینَ یُؤْمِنُونَ بِمَا أُنزِلَ إِلَیْکَ وَمَا أُنزِلَ مِن قَبْلِکَ وَبِالْآخِرَةِ هُمْ یُوقِنُونَ﴿٤﴾
 و کسانی که به آنچه بسوی تو نازل شد و به آنچه قبل از تو نازل شد باور دارند وآنها به آخرت یقین دارند ﴿٤﴾
أُولَـٰئِکَ عَلَىٰ هُدًى مِّن رَّبِّهِمْ ۖ وَأُولَـٰئِکَ هُمُ الْمُفْلِحُونَ﴿٥﴾
 آنها بر هدایتی از پروردگارشان هستند وآنها رستگاران (آزاد شده ها) هستند ﴿۵﴾ 
إِنَّ الَّذِینَ کَفَرُوا سَوَاءٌ عَلَیْهِمْ أَأَنذَرْتَهُمْ أَمْ لَمْ تُنذِرْهُمْ لَا یُؤْمِنُونَ﴿٦﴾ 
 قطعاً برای کسانیکه باور نمیکنند (کافران) فرقی ندارد که به آنها هشدار دهی یا هشدار ندهی آنها باور نمی کنند ﴿۶﴾ 
خَتَمَ اللَّـهُ عَلَىٰ قُلُوبِهِمْ وَعَلَىٰ سَمْعِهِمْ ۖ وَعَلَىٰ أَبْصَارِهِمْ غِشَاوَةٌ ۖوَلَهُمْ عَذَابٌ عَظِیمٌ ﴿٧﴾
 خداوند برقلبهایشان گوشهایشان و چشمهایشان مهر زده وبرای آنها عذابی بزرگ است ﴿۷﴾
 وَمِنَ النَّاسِ مَن یَقُولُ آمَنَّا بِاللَّـهِ وَبِالْیَوْمِ الْآخِرِ وَمَا هُم بِمُؤْمِنِینَ ﴿٨﴾ 
و از مردم کسانی هستند که میگویند به خدا و روزآخر باور داریم ودر حالیکه باور ندارند ﴿۸﴾ 
یُخَادِعُونَ اللَّـهَ وَالَّذِینَ آمَنُوا وَمَا یَخْدَعُونَ إِلَّا أَنفُسَهُمْ وَمَا یَشْعُرُونَ ﴿٩﴾
 با خدا و با کسانی که باور مند هستند خدعه (نیرنگ)  میکنند در حالیکه خدعه نمی کنند مگر با خودشان ولی شعور ندارند (که این مطلب را درک کنند) ﴿۹﴾ 
 فِی قُلُوبِهِم مَّرَضٌ فَزَادَهُمُ اللَّـهُ مَرَضًا ۖ وَلَهُمْ عَذَابٌ أَلِیمٌ بِمَا کَانُوا یَکْذِبُونَ ﴿١٠﴾ 
 در قلبهایشان مرض است و خدا بر مرضشان می افزاید و برای آنها عذابی دردناک است به خاطر آن چه تکذیب میکردند ﴿۱۰﴾
وَإِذَا قِیلَ لَهُمْ لَا تُفْسِدُوا فِی الْأَرْضِ قَالُوا إِنَّمَا نَحْنُ مُصْلِحُونَ ﴿١١﴾ 
  و وقتی به آنها گفته میشود در زمین فساد نکنید میگویند البته كه ما اصلاح کننده هستیم ﴿۱۱﴾
أَلَا إِنَّهُمْ هُمُ الْمُفْسِدُونَ وَلَـٰکِن لَّا یَشْعُرُونَ﴿١٢﴾
  آگاه باشید که آنها همان مفسدان هستند ولیکن درک و شعور (فهمیدن) ندارند ﴿۱۲﴾ 
 وَإِذَا قِیلَ لَهُمْ آمِنُوا کَمَا آمَنَ النَّاسُ قَالُوا أَنُؤْمِنُ کَمَا آمَنَ السُّفَهَاءُ ۗ أَلَا إِنَّهُمْ هُمُ السُّفَهَاءُ وَلَـٰکِن لَّا یَعْلَمُونَ ﴿١٣﴾
 و وقتی به آنها گفته می شود ایمان بیاورید همانگونه که مردم ایمان آوردند می گویند آیا مانند سفیهان (بی خردان) ایمان بیاوریم بدانید که آنها سفیه (بی خرد ) هستند ولیکن نمی دانند ﴿۱۳﴾ 
 وَإِذَا لَقُوا الَّذِینَ آمَنُوا قَالُوا آمَنَّا وَإِذَا خَلَوْا إِلَىٰ شَیَاطِینِهِمْ قَالُوا إِنَّا مَعَکُمْ إِنَّمَا نَحْنُ مُسْتَهْزِئُونَ﴿١٤﴾
 و وقتی با کسانی که ایمان دارند ملاقات میکنند میگویند ما ایمان آورده ایم ولی وقتی با شیاطین خود خلوت میکنند می گویند ما با شما هستیم وما البته مسخره کنندگان (مومنان) هستیم ﴿۱۴﴾ 
 اللَّـهُ یَسْتَهْزِئُ بِهِمْ وَیَمُدُّهُمْ فِی طُغْیَانِهِمْ یَعْمَهُونَ﴿١٥﴾ 
 خدا آنها را مسخره میکند و به آنها مهلت میدهد که در سرکشی خود فرو روند ﴿۱۵﴾ 
أُولَـٰئِکَ الَّذِینَ اشْتَرَوُا الضَّلَالَةَ بِالْهُدَىٰ فَمَا رَبِحَت تِّجَارَتُهُمْ وَمَا کَانُوا مُهْتَدِینَ﴿١٦﴾
 آنان کسانی هستند که گمراهی و ضلالت را به جای هدایت خریدند ولی تجارتشان سودی برایشان نداشت وهدایت شده نبودند ﴿۱۶﴾ 
مَثَلُهُمْ کَمَثَلِ الَّذِی اسْتَوْقَدَ نَارًا فَلَمَّا أَضَاءَتْ مَا حَوْلَهُ ذَهَبَ اللَّـهُ بِنُورِهِمْ وَتَرَکَهُمْ فِی ظُلُمَاتٍ لَّا یُبْصِرُونَ ﴿١٧﴾
 مثل آنها مانند کسی است که (در تاریکی) آتشی روشن کند سپس هر وقت اطراف خود را روشن کند خدا نورشان را می برد و در تاریکیها ترکشان می کند که چیزی نبینند ﴿۱۷﴾ 
 صُمٌّ بُکْمٌ عُمْیٌ فَهُمْ لَا یَرْجِعُونَ ﴿١٨﴾ 
 ناشنوا هستند ساکت (حیران) هستند نابینا هستند وآنها (از گمراهی) بر نمی گردند ﴿۱۸﴾ 
أَوْ کَصَیِّبٍ مِّنَ السَّمَاءِ فِیهِ ظُلُمَاتٌ وَرَعْدٌ وَبَرْقٌ یَجْعَلُونَ أَصَابِعَهُمْ فِی آذَانِهِم مِّنَ الصَّوَاعِقِ حَذَرَ الْمَوْتِ ۚوَاللَّـهُ مُحِیطٌ بِالْکَافِرِینَ ﴿١٩﴾ 
 یا (مثال آنها) مانند بارانی از آسمان است که در آن تاریکیها و رعد و برق وجود دارد . از ساعقه ها و از بیم مرگ انگشتان خود را در گوشهایشان قرار میدهند (در حالیکه) خدا پیرامون کافران است ﴿۱۹﴾ 
یَکَادُ الْبَرْقُ یَخْطَفُ أَبْصَارَهُمْ ۖکُلَّمَا أَضَاءَ لَهُم مَّشَوْا فِیهِ وَإِذَا أَظْلَمَ عَلَیْهِمْ قَامُوا ۚ وَلَوْ شَاءَ اللَّـهُ لَذَهَبَ بِسَمْعِهِمْ وَأَبْصَارِهِمْ ۚ إِنَّ اللَّـهَ عَلَىٰ کُلِّ شَیْءٍ قَدِیرٌ﴿٢٠﴾
 نزدیک شد برق چشمهای آنان را از بین ببرد هر گاه روشن شود راه میروند وهروقت تاریک شود می ایستند و اگر خدا میخواست بطور قطع چشمها و گوشهایشان را از بین میبرد که البته خدا بر هر چیزی تواناست ﴿۲۰﴾ 
 یَا أَیُّهَا النَّاسُ اعْبُدُوا رَبَّکُمُ الَّذِی خَلَقَکُمْ وَالَّذِینَ مِن قَبْلِکُمْ لَعَلَّکُمْ تَتَّقُونَ﴿٢١﴾ 
 ای مردم پروردگار خود را عبادت کنید کسی که شما وکسانی که قبل از شما بودند را خلق کرد شاید پرهیزکار شوید ﴿۲۱﴾ 
الَّذِی جَعَلَ لَکُمُ الْأَرْضَ فِرَاشًا وَالسَّمَاءَ بِنَاءً وَأَنزَلَ مِنَ السَّمَاءِ مَاءً فَأَخْرَجَ بِهِ مِنَ الثَّمَرَاتِ رِزْقًا لَّکُمْ ۖفَلَا تَجْعَلُوا لِلَّـهِ أَندَادًا وَأَنتُمْ تَعْلَمُونَ﴿٢٢﴾ 
 کسیکه زمین را مانند فرشی برای شما و آسمان را مانند بنایی قرار داد و از آسمان آبی نازل کرد و به سبب آن از میوه ها برای شما (از زمین) روزی بیرون آورد پس برای خدا همتایانی قرار ندهید در حالیکه شما میدانید (حقیقت چیست) ﴿۲۲﴾ 
وَإِن کُنتُمْ فِی رَیْبٍ مِّمَّا نَزَّلْنَا عَلَىٰ عَبْدِنَا فَأْتُوا بِسُورَةٍ مِّن مِّثْلِهِ وَادْعُوا شُهَدَاءَکُم مِّن دُونِ اللَّـهِ إِن کُنتُمْ صَادِقِینَ ﴿٢٣﴾
 و اگر از آنچه بر بنده خود نازل کردیم در شک هستید پس یک سوره مانند آن را بیاوریدو(برای انجام این کار) تمام گواهان خود را (که بتوانند به شما کمک کنند)غیر از خدا به کمک بخوانید آگر راست میگویید ﴿۲۳﴾  
 فَإِن لَّمْ تَفْعَلُوا وَلَن تَفْعَلُوا فَاتَّقُوا النَّارَ الَّتِی وَقُودُهَا النَّاسُ وَالْحِجَارَةُ ۖ أُعِدَّتْ لِلْکَافِرِینَ﴿٢٤﴾
و اگر نتوانستید انجامش دهید (که سوره ای مانند آن بیاورید) و هرگز نمیتوانید این کار را انجام دهید پس خود را از آتشی که هیزمش مردم و سنگ است نگهداری کنید برای کافران آماده شده ﴿۲۴﴾ 
وَبَشِّرِ الَّذِینَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ أَنَّ لَهُمْ جَنَّاتٍ تَجْرِی مِن تَحْتِهَا الْأَنْهَارُ ۖ کُلَّمَا رُزِقُوا مِنْهَا مِن ثَمَرَةٍ رِّزْقًا ۙ قَالُوا هَـٰذَا الَّذِی رُزِقْنَا مِن قَبْلُ ۖ وَأُتُوا بِهِ مُتَشَابِهًا ۖ وَلَهُمْ فِیهَا أَزْوَاجٌ مُّطَهَّرَةٌ ۖ وَهُمْ فِیهَا خَالِدُونَ ﴿٢٥﴾ 
 و به کسانی که  ایمان آوردند و کار شایسته کردند مژده بده که برای آنها باغهایی است که از پایین آنها جویبارهایی جاری است هر وقت از میوه ای از آن روزی داده شوند می گویند اینست آنچه از قبل روزی داده شدیم و مشابه آن به آنان داده شد و برای آنها در آن زوج هایی پاکیزه است و آنها در آن (باغها) جایگزین هستند ﴿۲۵﴾ 
 إِنَّ اللَّـهَ لَا یَسْتَحْیِی أَن یَضْرِبَ مَثَلًا مَّا بَعُوضَةً فَمَا فَوْقَهَا ۚ فَأَمَّا الَّذِینَ آمَنُوا فَیَعْلَمُونَ أَنَّهُ الْحَقُّ مِن رَّبِّهِمْ ۖوَأَمَّا الَّذِینَ کَفَرُوا فَیَقُولُونَ مَاذَا أَرَادَ اللَّـهُ بِهَـٰذَا مَثَلًا ۘ یُضِلُّ بِهِ کَثِیرًا وَیَهْدِی بِهِ کَثِیرًا ۚ وَمَا یُضِلُّ بِهِ إِلَّا الْفَاسِقِینَ ﴿٢٦﴾
 یقیناً خدا حیا (شرم) نمیکند که از پشه ای مثلی بزند و یا بالاتر از آن را و اما کسانی که ایمان دارند میدانند که آن حقیقت است از جانب پروردگارشان و لی کسانی که کافر شدند میگویند خدا با زدن این مثل چه چیزی می خواست با آن (مثل) بسیاری گمراه می شوند و با آن بسیاری هدایت می شوند و بوسیله ی آن گمراه نمی شوند مگر فاسقان ﴿۲۶﴾
 الَّذِینَ یَنقُضُونَ عَهْدَ اللَّـهِ مِن بَعْدِ مِیثَاقِهِ وَیَقْطَعُونَ مَا أَمَرَ اللَّـهُ بِهِ أَن یُوصَلَ وَیُفْسِدُونَ فِی الْأَرْضِ ۚ أُولَـٰئِکَ هُمُ الْخَاسِرُونَ ﴿٢٧﴾ 
 کسانی که عهد و پیمان خدا را بعد از بسته شدن می شکنند و آنچه را دستور داده وصل شود قطع می کنند و در زمین فساد میکنند آنها زیان میکنند ﴿۲۷﴾ 
کَیْفَ تَکْفُرُونَ بِاللَّـهِ وَکُنتُمْ أَمْوَاتًا فَأَحْیَاکُمْ ۖ ثُمَّ یُمِیتُکُمْ ثُمَّ یُحْیِیکُمْ ثُمَّ إِلَیْهِ تُرْجَعُونَ ﴿٢٨﴾
  چگونه به خدا کافر میشوید در حالیکه مرده بودید و شما را زنده کرد سپس شما را می میراند و سپس شما را زنده میکند و بسوی او بازگردانده می شوید ﴿۲۸﴾ 
 هُوَ الَّذِی خَلَقَ لَکُم مَّا فِی الْأَرْضِ جَمِیعًا ثُمَّ اسْتَوَىٰ إِلَى السَّمَاءِ فَسَوَّاهُنَّ سَبْعَ سَمَاوَاتٍ ۚ وَهُوَ بِکُلِّ شَیْءٍ عَلِیمٌ﴿٢٩﴾
 او کسی است که برای شما همه آنچه در زمین است را آفرید سپس به آسمان پرداخت و آنها را هفت آسمان ساخت و او به هر چیزی داناست ﴿۲۹﴾  
وَإِذْ قَالَ رَبُّکَ لِلْمَلَائِکَةِ إِنِّی جَاعِلٌ فِی الْأَرْضِ خَلِیفَةً ۖ قَالُوا أَتَجْعَلُ فِیهَا مَن یُفْسِدُ فِیهَا وَیَسْفِکُ الدِّمَاءَ وَنَحْنُ نُسَبِّحُ بِحَمْدِکَ وَنُقَدِّسُ لَکَ ۖ قَالَ إِنِّی أَعْلَمُ مَا لَا تَعْلَمُونَ ﴿٣٠﴾
و هنگامی که پروردگارت به ملائکه گفت من در زمین جانشینی قرار میدهم  گفتند آیا قرار میدهی در آن (زمین)  کسی را که در آن فساد می کند و خون میریزد؟ در حالیکه ما تسبیح ستایش تو را میکنیم و تو را تقدیس میکنیم   (خدا ) گفت من میدانم آنچه را شما نمی دانید *﴿۳۰﴾ 
{آیه ۳۰ از سورۀ بقره حاوی نکته مهمی است که خلاف باور های ماست

۱- اینکه اگر آدم اولین انسان مخلوق خدا در روی زمین بوده  ملایکه از کجا میدانستند که این جانشین در زمین خونریزی و فساد میکند ؟

۲- خدا در این آیه میگوید من جانشینی در زمین قرار میدهم یعنی آدم در زمین خلق میشود و نه در بهشت و نه در جای دیگری

برای بررسی بیشتر این مطلب به مقاله ی نوشته شده در لینک زیر رجوع کنید

http://www.quranmoslems.blogspot.com/2010/01/blog-post_9004.html  }

 وَعَلَّمَ آدَمَ الْأَسْمَاءَ کُلَّهَا ثُمَّ عَرَضَهُمْ عَلَى الْمَلَائِکَةِ فَقَالَ أَنبِئُونِی بِأَسْمَاءِ هَـٰؤُلَاءِ إِن کُنتُمْ صَادِقِینَ﴿٣١﴾
 وهمه اسمها را به آدم یاد داد سپس آنها را به ملائکه عرضه کرد و گفت : من را به اسامی اینها خبر دهید اگر راست میگویید ﴿۳۱﴾ 
 قَالُوا سُبْحَانَکَ لَا عِلْمَ لَنَا إِلَّا مَا عَلَّمْتَنَا ۖ إِنَّکَ أَنتَ الْعَلِیمُ الْحَکِیمُ ﴿٣٢﴾ 
 گفتند تو منزهی ما دانشی نداریم مگر آنچه را به ما یاد داده ای و البته که تو دانای با حکمت هستی ﴿۳۲﴾ 
قَالَ یَا آدَمُ أَنبِئْهُم بِأَسْمَائِهِمْ ۖ فَلَمَّا أَنبَأَهُم بِأَسْمَائِهِمْ قَالَ أَلَمْ أَقُل لَّکُمْ إِنِّی أَعْلَمُ غَیْبَ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَأَعْلَمُ مَا تُبْدُونَ وَمَا کُنتُمْ تَکْتُمُونَ﴿٣٣﴾
 گفت ای آدم آنان را به اسم ها ی شان خبر بده و وقتی آنها را به اسم هایشان خبر داد (خدا) گفت آیا به شما نگفتم که من غیب آسمانها و زمین را میدانم  و میدانم آنچه را آشکار میکنید و انچه را کتمان می کنید ؟ ﴿۳۳﴾ 
 وَإِذْ قُلْنَا لِلْمَلَائِکَةِ اسْجُدُوا لِآدَمَ فَسَجَدُوا إِلَّا إِبْلِیسَ أَبَىٰ وَاسْتَکْبَرَ وَکَانَ مِنَ الْکَافِرِینَ ﴿٣٤﴾ 
 و هنگامیکه به ملائکه کفتیم برای آدم سجده کنید پس سجده کردند مگر ابلیس که سر پیچید و بزرگی جست و از کافران بود ﴿۳۴﴾ 
وَقُلْنَا یَا آدَمُ اسْکُنْ أَنتَ وَزَوْجُکَ الْجَنَّةَ وَکُلَا مِنْهَا رَغَدًا حَیْثُ شِئْتُمَا وَلَا تَقْرَبَا هَـٰذِهِ الشَّجَرَةَ فَتَکُونَا مِنَ الظَّالِمِینَ ﴿٣٥﴾
 و گفتیم ای آدم ساکن شو تو و زوجت در باغ و دو نفری بخورید از  آن گوارا هر کجا مایل بودید ولی به این درخت نزدیک نشوید که از ستمکاران میشوید ﴿۳۵﴾ 
 فَأَزَلَّهُمَا الشَّیْطَانُ عَنْهَا فَأَخْرَجَهُمَا مِمَّا کَانَا فِیهِ ۖ وَقُلْنَا اهْبِطُوا بَعْضُکُمْ لِبَعْضٍ عَدُوٌّ ۖوَلَکُمْ فِی الْأَرْضِ مُسْتَقَرٌّ وَمَتَاعٌ إِلَىٰ حِینٍ ﴿٣٦﴾ 
 سپس شیطان لغزانید از آن آندو (آدم وزوجش) راو آندو را از آنچه در آن بودند بیرون کرد و گفتیم (از گناه) فرود آیید (تکبر نورزید و دست از گناه بردارید) برای بعضی از شما دشمنی کردن است نسبت بر بعضی و برای شما در زمین قرار گاهی و بهره ای است تا هنگامی ﴿۳۶﴾ 
فَتَلَقَّىٰ آدَمُ مِن رَّبِّهِ کَلِمَاتٍ فَتَابَ عَلَیْهِ ۚ إِنَّهُ هُوَ التَّوَّابُ الرَّحِیمُ﴿٣٧﴾
 و آدم از پروردگارش کلماتی را دریافت کرد سپس بر او برگشت  که او توبه پذیر مهربان است ﴿۳۷﴾ 
قُلْنَا اهْبِطُوا مِنْهَا جَمِیعًا ۖ فَإِمَّا یَأْتِیَنَّکُم مِّنِّی هُدًى فَمَن تَبِعَ هُدَایَ فَلَا خَوْفٌ عَلَیْهِمْ وَلَا هُمْ یَحْزَنُونَ ﴿٣٨﴾
 گفتیم : همگی از آن (گناه) فرود آیید (تکبر نورزید و دست از گناه بردارید)  سپس هر وقت هدایتی از جانب من  برای شما بیاید و آنکس که هدایت من را پیروی کند پس نه ترسی برای آنان است و نه اندوهگین گردند ﴿۳۸﴾  
 وَالَّذِینَ کَفَرُوا وَکَذَّبُوا بِآیَاتِنَا أُولَـٰئِکَ أَصْحَابُ النَّارِ ۖ هُمْ فِیهَا خَالِدُونَ ﴿٣٩﴾
و کسانی که کافر شدندو آیات ما را تکذیب کردند آنها اصحاب آتش هستند که در آن جایگزینند ﴿۳۹﴾ 
 یَا بَنِی إِسْرَائِیلَ اذْکُرُوا نِعْمَتِیَ الَّتِی أَنْعَمْتُ عَلَیْکُمْ وَأَوْفُوا بِعَهْدِی أُوفِ بِعَهْدِکُمْ وَإِیَّایَ فَارْهَبُونِ ﴿٤٠﴾
 ای بنی اسراییل نعمت من را که بر شما نعمت دادم بیاد بیاورید و بر پیمان من وفادار باشید تا بر پیمان شما وفادار باشم و از من بترسید (از کس دیگری نترسید) ﴿۴۰﴾ 
 وَآمِنُوا بِمَا أَنزَلْتُ مُصَدِّقًا لِّمَا مَعَکُمْ وَلَا تَکُونُوا أَوَّلَ کَافِرٍ بِهِ ۖ وَلَا تَشْتَرُوا بِآیَاتِی ثَمَنًا قَلِیلًا وَإِیَّایَ فَاتَّقُونِ ﴿٤١﴾ 
 و ایمان بیاورید به آنچه فرستاده ام تصدیق کننده ای به آنچه با شماست و اولین کافر به آن نباشید و آیات من را به بهایی اندک نفروشید و حدود من را رعایت کنید ﴿۴۱﴾ 
وَلَا تَلْبِسُوا الْحَقَّ بِالْبَاطِلِ وَتَکْتُمُوا الْحَقَّ وَأَنتُمْ تَعْلَمُونَ ﴿٤٢﴾ 
 و حق را با لباس باطل نپوشانید و کتمان حق نکنید در حالیکه شما میدانید (حقیقت چیست) ﴿۴۲﴾ 
وَأَقِیمُوا الصَّلَاةَ وَآتُوا الزَّکَاةَ وَارْکَعُوا مَعَ الرَّاکِعِینَ ﴿٤٣﴾ 
 و نماز را بپا دارید و زکات را بدهید و با رکوع کننده ها رکوع کنید ﴿۴۳﴾
 أَتَأْمُرُونَ النَّاسَ بِالْبِرِّ وَتَنسَوْنَ أَنفُسَکُمْ وَأَنتُمْ تَتْلُونَ الْکِتَابَ ۚ أَفَلَا تَعْقِلُونَ ﴿٤٤﴾ 
  آیا مردم را به نیکی کردن دستور میدهید اما خودتان را فراموش میکنید (که نیکی کنید) این در حالیست که شما کتاب را می خوانید آیا عقل خود را بکار نمی گیرید ﴿۴۴﴾
وَاسْتَعِینُوا بِالصَّبْرِ وَالصَّلَاةِ ۚ وَإِنَّهَا لَکَبِیرَةٌ إِلَّا عَلَى الْخَاشِعِینَ﴿٤٥﴾ 
 و بوسیله صبرونماز کمک بخواهید و البته آن بسیار بزرگ است مگر بر فرو تنان ﴿۴۵﴾ 
الَّذِینَ یَظُنُّونَ أَنَّهُم مُّلَاقُو رَبِّهِمْ وَأَنَّهُمْ إِلَیْهِ رَاجِعُونَ ﴿٤٦﴾
 کسانی که می پندارند که آنها حتمآپروردگارشان را ملاقات میکنند و البته آنها بسوی او باز می گردند ﴿۴۶﴾ 
 یَا بَنِی إِسْرَائِیلَ اذْکُرُوا نِعْمَتِیَ الَّتِی أَنْعَمْتُ عَلَیْکُمْ وَأَنِّی فَضَّلْتُکُمْ عَلَى الْعَالَمِینَ﴿٤٧﴾ 
 ای بنی اسرائیل نعمت من را که بر شما نعمت دادم بیاد بیاورید و شما را بطور حتم نسبت به جهان ها نعمت فزونی دادم ﴿۴۷﴾ 
 وَاتَّقُوا یَوْمًا لَّا تَجْزِی نَفْسٌ عَن نَّفْسٍ شَیْئًا وَلَا یُقْبَلُ مِنْهَا شَفَاعَةٌ وَلَا یُؤْخَذُ مِنْهَا عَدْلٌ وَلَا هُمْ یُنصَرُونَ ﴿٤٨﴾
 وپرهیز کنید از روزی که کسی نمیتواند کاری برای کسی انجام دهد و از کسی شفاعتی قبول نشود و از کسی مثل و مانندی گرفته نشود وآنها یاری نمی شوند ﴿۴۸﴾ 
وَإِذْ نَجَّیْنَاکُم مِّنْ آلِ فِرْعَوْنَ یَسُومُونَکُمْ سُوءَ الْعَذَابِ یُذَبِّحُونَ أَبْنَاءَکُمْ وَیَسْتَحْیُونَ نِسَاءَکُمْ ۚ وَفِی ذَٰلِکُم بَلَاءٌ مِّن رَّبِّکُمْ عَظِیمٌ ﴿٤٩﴾
 وآن وقتی که شما را از آل فرعون نجات دادیم که همواره بر شما عذاب بدی را روا میداشتند پسران شما را به سختی میکشتند و زنان شما را زنده می گذاشتند و در آن برای شما از جانب پروردگارتان رنج وسختی بزرگ بود ﴿۴۹﴾ 
 وَإِذْ فَرَقْنَا بِکُمُ الْبَحْرَ فَأَنجَیْنَاکُمْ وَأَغْرَقْنَا آلَ فِرْعَوْنَ وَأَنتُمْ تَنظُرُونَ ﴿٥٠﴾ 
 و وقتی که دریا را برای شما شکافتیم و شما را نجات دادیم و آل فرعون را غرق کردیم در حالیکه شما (این وقایع را) نگاه میکردید ﴿۵۰﴾ 
وَإِذْ وَاعَدْنَا مُوسَىٰ أَرْبَعِینَ لَیْلَةً ثُمَّ اتَّخَذْتُمُ الْعِجْلَ مِن بَعْدِهِ وَأَنتُمْ ظَالِمُونَ ﴿٥١﴾ 
 و وقتیکه موسی را چهل شب دعوت کردیم سپس شما گوساله را بعد از او (بجای خدا)برگرفتید واز ستمکاران بودید﴿۵۱﴾ 

 ثُمَّ عَفَوْنَا عَنکُم مِّن بَعْدِ ذَٰلِکَ لَعَلَّکُمْ تَشْکُرُونَ﴿٥٢﴾ 
سپس بعد از آن شما را عفو کردیم شاید شما شکر گذارید ﴿۵۲﴾

وَإِذْ آتَیْنَا مُوسَى الْکِتَابَ وَالْفُرْقَانَ لَعَلَّکُمْ تَهْتَدُونَ ﴿٥٣﴾
 و هنگامیکه به موسی کتاب و جدا کننده حق و باطل را دادیم تا شاید شما رهبری شوید ﴿۵۳﴾ 
 وَإِذْ قَالَ مُوسَىٰ لِقَوْمِهِ یَا قَوْمِ إِنَّکُمْ ظَلَمْتُمْ أَنفُسَکُم بِاتِّخَاذِکُمُ الْعِجْلَ فَتُوبُوا إِلَىٰ بَارِئِکُمْ فَاقْتُلُوا أَنفُسَکُمْ ذَٰلِکُمْ خَیْرٌ لَّکُمْ عِندَ بَارِئِکُمْ فَتَابَ عَلَیْکُمْ ۚ إِنَّهُ هُوَ التَّوَّابُ الرَّحِیمُ ﴿٥٤﴾
  و وقتیکه موسی به قوم خود گفت ای قوم به یقین شما با گرفتن گوساله بجای خدا برخودتان ستم کردید پس بسوی پروردگار خودتان برگردید و نفسهای خود را بکشید (از هوای نَفس پیروی نکنید) آن در پیشگاه پروردگارتان برای شما بهتر است که البته او توبه پذیر مهربان است ﴿۵۴﴾ 
 وَإِذْ قُلْتُمْ یَا مُوسَىٰ لَن نُّؤْمِنَ لَکَ حَتَّىٰ نَرَى اللَّـهَ جَهْرَةً فَأَخَذَتْکُمُ الصَّاعِقَةُ وَأَنتُمْ تَنظُرُونَ ﴿٥٥﴾
 و آن وقتی که گفتید ای موسی هرگز به تو ایمان نمی آوریم تا وقتی خدا را بطور آشکار ببینیمش پس شما را صاعقه گرفت در حالیکه نگاه می کردید ﴿۵۵﴾ 
 ثُمَّ بَعَثْنَاکُم مِّن بَعْدِ مَوْتِکُمْ لَعَلَّکُمْ تَشْکُرُونَ﴿٥٦﴾ 
 سپس شما را بعد از مرگتان بر انگیختیم شاید سپاسگذاری کنید﴿۵۶﴾ 
وَظَلَّلْنَا عَلَیْکُمُ الْغَمَامَ وَأَنزَلْنَا عَلَیْکُمُ الْمَنَّ وَالسَّلْوَىٰ ۖ کُلُوا مِن طَیِّبَاتِ مَا رَزَقْنَاکُمْ ۖ وَمَا ظَلَمُونَا وَلَـٰکِن کَانُوا أَنفُسَهُمْ یَظْلِمُونَ ﴿٥٧﴾
 و بر شما ابر را سایه افکن کردیم و برشما نازل کردیم (پایین آوردیم) شهد گیاه (عسل) و مرغ بلدرچین را  از پاکیزه ها ی آنچه روزی دادیم به شما بخورید وبه ما ستم نکردند ولیکن بر نفسهای خودشان ستم می کردند ﴿۵۷﴾ 
وَإِذْ قُلْنَا ادْخُلُوا هَـٰذِهِ الْقَرْیَةَ فَکُلُوا مِنْهَا حَیْثُ شِئْتُمْ رَغَدًا وَادْخُلُوا الْبَابَ سُجَّدًا وَقُولُوا حِطَّةٌ نَّغْفِرْ لَکُمْ خَطَایَاکُمْ ۚوَسَنَزِیدُ الْمُحْسِنِینَ ﴿٥٨﴾
 و وقتی که گفتیم داخل این شهر شوید و از آن هر کجا خواستید در نازو نعمت بخورید و از دربها سجده کنان وارد شوید و با فروتنی سخن بگویید خطاهایتان را می آمرزیم و بزودی بر نیکو کاران می افزاییم ﴿۵۸﴾ 
 فَبَدَّلَ الَّذِینَ ظَلَمُوا قَوْلًا غَیْرَ الَّذِی قِیلَ لَهُمْ فَأَنزَلْنَا عَلَى الَّذِینَ ظَلَمُوا رِجْزًا مِّنَ السَّمَاءِ بِمَا کَانُوا یَفْسُقُونَ ﴿٥٩﴾  
 سپس ستمکاران سخن را غیر از آنچه به آنها گفته شد تبدیل کردند پس بر کسانی که ستم کردند عذابی از آسمان نازل کردیم بدلیل اینکه نافرمانی می کردند ﴿۵۹﴾ 
وَإِذِ اسْتَسْقَىٰ مُوسَىٰ لِقَوْمِهِ فَقُلْنَا اضْرِب بِّعَصَاکَ الْحَجَرَ ۖ فَانفَجَرَتْ مِنْهُ اثْنَتَا عَشْرَةَ عَیْنًا ۖ قَدْ عَلِمَ کُلُّ أُنَاسٍ مَّشْرَبَهُمْ ۖ کُلُوا وَاشْرَبُوا مِن رِّزْقِ اللَّـهِ وَلَا تَعْثَوْا فِی الْأَرْضِ مُفْسِدِینَ ﴿٦٠﴾
 و وقتی که موسی برای قومش در خواست آب کرد و گفتیم عصایت را به سنگ بزن سپس از آن دوازده چشمه جاری شد و البته هر گروهی جای آب خوردن خود را میدانست از روزی خدا بخورید وبیاشامید و در زمین به فساد و تباهی تلاش نکنید ﴿۶۰﴾ 
 وَإِذْ قُلْتُمْ یَا مُوسَىٰ لَن نَّصْبِرَ عَلَىٰ طَعَامٍ وَاحِدٍ فَادْعُ لَنَا رَبَّکَ یُخْرِجْ لَنَا مِمَّا تُنبِتُ الْأَرْضُ مِن بَقْلِهَا وَقِثَّائِهَا وَفُومِهَا وَعَدَسِهَا وَبَصَلِهَا ۖ قَالَ أَتَسْتَبْدِلُونَ الَّذِی هُوَ أَدْنَىٰ بِالَّذِی هُوَ خَیْرٌ ۚ اهْبِطُوا مِصْرًا فَإِنَّ لَکُم مَّا سَأَلْتُمْ ۗ وَضُرِبَتْ عَلَیْهِمُ الذِّلَّةُ وَالْمَسْکَنَةُ وَبَاءُوا بِغَضَبٍ مِّنَ اللَّـهِ ۗ ذَٰلِکَ بِأَنَّهُمْ کَانُوا یَکْفُرُونَ بِآیَاتِ اللَّـهِ وَیَقْتُلُونَ النَّبِیِّینَ بِغَیْرِ الْحَقِّ ۗ ذَٰلِکَ بِمَا عَصَوا وَّکَانُوا یَعْتَدُونَ ﴿٦١﴾
 و وقتی که گفتید ای موسی هرگز بر یک نوع غذا صبر نمی کنیم  پس پروردگارت را بخوان تا برای ما از روییدنی های زمین بیرون بیاورد از سبزیجاتش و خیار و سیر و عدس و پیازش (موسی) گفت آیا میخواهید آنچه که پست است را(زیستن با تنگدستی) را تبدیل کنید بجای آنچه بهتر است (زندگی بهتر) ؟ . (اگر چنین در خواستی دارید پس) وارد شهر شوید و به یقین برای شماست آنچه را در خواست کرده اید و ذلت و خواری و فقر گریبان آنان را گرفت و به خشمی از خدا برگشتند آن بدان سبب بود که آنها آیات خدا را انکار میکردند و پیامبران را بنا حق میکشتند و بدلیل آنکه عصیان و تجاوز می کردند ﴿۶۱﴾ 
إِنَّ الَّذِینَ آمَنُوا وَالَّذِینَ هَادُوا وَالنَّصَارَىٰ وَالصَّابِئِینَ مَنْ آمَنَ بِاللَّـهِ وَالْیَوْمِ الْآخِرِ وَعَمِلَ صَالِحًا فَلَهُمْ أَجْرُهُمْ عِندَ رَبِّهِمْ وَلَا خَوْفٌ عَلَیْهِمْ وَلَا هُمْ یَحْزَنُونَ ﴿٦٢﴾
 به یقین کسانی که ایمان آوردند و کسانی که یهودی شدند ونصاری و صابئین آنکس که به خدا و روز آخرت ایمان بیاورد و عمل شایسته کند پس برای آنها پاداش شان در نزد پروردگار شان است و نه ترسی برایشان است و نه اندوهگین شوند ﴿۶۲﴾ 
 وَإِذْ أَخَذْنَا مِیثَاقَکُمْ وَرَفَعْنَا فَوْقَکُمُ الطُّورَ خُذُوا مَا آتَیْنَاکُم بِقُوَّةٍ وَاذْکُرُوا مَا فِیهِ لَعَلَّکُمْ تَتَّقُونَ ﴿٦٣﴾ 
 و وقتی که از شما پیمان(عهد) گرفتیم و بر فراز شما(کوه) طور را بالا بردیم که آنچه را بشما دادیم (کتاب را) با قدرت بگیرید و آنچه در آنست را به یاد بیاورید باشد که پرهیزکاری کنید ﴿۶۳﴾
ثُمَّ تَوَلَّیْتُم مِّن بَعْدِ ذَٰلِکَ ۖ فَلَوْلَا فَضْلُ اللَّـهِ عَلَیْکُمْ وَرَحْمَتُهُ لَکُنتُم مِّنَ الْخَاسِرِینَ ﴿٦٤﴾ 
  و بعد از آن روی برگرداندید و اگر نعمت خداورحمتش  بر شما نبود قطعآ شما از زیاندیده ها بودید ﴿۶۴﴾
 وَلَقَدْ عَلِمْتُمُ الَّذِینَ اعْتَدَوْا مِنکُمْ فِی السَّبْتِ فَقُلْنَا لَهُمْ کُونُوا قِرَدَةً خَاسِئِینَ ﴿٦٥﴾
 و البته شما می دانستید کسانی را که از شما در شنبه تجاوز می کردند و به آنها گفتیم بوزینه هایی طرد شده باشید ﴿۶۵﴾

فَجَعَلْنَاهَا نَکَالًا لِّمَا بَیْنَ یَدَیْهَا وَمَا خَلْفَهَا وَمَوْعِظَةً لِّلْمُتَّقِینَ﴿٦٦﴾ 
  وآن را درس عبرتی قرار دادیم برای آنچه در حضورش است و آنچه بعد از آنست و اندرزی برای پرهیزکاران (قرارش دادیم) ﴿۶۶﴾ 
وَإِذْ قَالَ مُوسَىٰ لِقَوْمِهِ إِنَّ اللَّـهَ یَأْمُرُکُمْ أَن تَذْبَحُوا بَقَرَةً ۖقَالُوا أَتَتَّخِذُنَا هُزُوًا ۖ قَالَ أَعُوذُ بِاللَّـهِ أَنْ أَکُونَ مِنَ الْجَاهِلِینَ﴿٦٧﴾ 
 و آن گاه که موسی به قومش گفت با تاکید خدا به شما دستور میدهد گاوی را سر ببرید گفتند آیا ما را مسخره میکنی؟ (موسی) گفت پناه بر خدا میبرم به انکه از نادانان باشم ﴿۶۷﴾
قَالُوا ادْعُ لَنَا رَبَّکَ یُبَیِّن لَّنَا مَا هِیَ ۚ قَالَ إِنَّهُ یَقُولُ إِنَّهَا بَقَرَةٌ لَّا فَارِضٌ وَلَا بِکْرٌ عَوَانٌ بَیْنَ ذَٰلِکَ ۖ فَافْعَلُوا مَا تُؤْمَرُونَ﴿٦٨﴾
  گفتند : پروردگارت را بخوان تا برای ما بیان کند که آن (گاو) چیست؟ (موسی) گفت البته او (خدا) میگوید آن گاوی است که نه پیر ونه جوان است بین آن میانسال است پس انجام دهید آنچه را به آن امر میشوید ﴿۶۸﴾ 
قَالُوا ادْعُ لَنَا رَبَّکَ یُبَیِّن لَّنَا مَا لَوْنُهَا ۚ قَالَ إِنَّهُ یَقُولُ إِنَّهَا بَقَرَةٌ صَفْرَاءُ فَاقِعٌ لَّوْنُهَا تَسُرُّ النَّاظِرِینَ ﴿٦٩﴾
 گفتند پروردگارت را بخوان تا برای ما بیان کند که رنگ آن چیست ؟ (موسی) گفت : البته او (خدا) میگوید که آن گاو زرد طلایی خالص است که رنگش بینندگان را به شادی می آورد ﴿۶۹﴾  
قَالُوا ادْعُ لَنَا رَبَّکَ یُبَیِّن لَّنَا مَا هِیَ إِنَّ الْبَقَرَ تَشَابَهَ عَلَیْنَا وَإِنَّا إِن شَاءَ اللَّـهُ لَمُهْتَدُونَ ﴿٧٠﴾
گفتند : پروردگارت را بخوان تا برای ما بیان کند که چه هست آن ؟ که جداً برای ما مشابه شده و قطعاً اگر خدا بخواهد ما هدایت یافته ایم ﴿۷۰﴾ 
 قَالَ إِنَّهُ یَقُولُ إِنَّهَا بَقَرَةٌ لَّا ذَلُولٌ تُثِیرُ الْأَرْضَ وَلَا تَسْقِی الْحَرْثَ مُسَلَّمَةٌ لَّا شِیَةَ فِیهَا ۚ قَالُوا الْآنَ جِئْتَ بِالْحَقِّ ۚ فَذَبَحُوهَا وَمَا کَادُوا یَفْعَلُونَ ﴿٧١﴾ 
 (موسی) گفت او(خدا) میگوید آن گاویست که فرمان بر نیست نه زمین را شخم میزند و نه محصول را آبیاری می کند از عیوب سلامت است ونا خالصی در آن نیست گفتند الان حق را آوردی سپس آن (گاو) را سر بریدند و نمی خواستند که انجامش دهند ﴿۷۱﴾ 
وَإِذْ قَتَلْتُمْ نَفْسًا فَادَّارَأْتُمْ فِیهَا ۖ وَاللَّـهُ مُخْرِجٌ مَّا کُنتُمْ تَکْتُمُونَ ﴿٧٢﴾ 
 و زمانیکه نفسی را کشتید سپس یکدیگر را در آن (قتل) متهم می کردید وخدا ست بیرون آورنده آنچه که شما آن را پنهان می کردید ﴿۷۲﴾ 
فَقُلْنَا اضْرِبُوهُ بِبَعْضِهَا ۚ کَذَٰلِکَ یُحْیِی اللَّـهُ الْمَوْتَىٰ وَیُرِیکُمْ آیَاتِهِ لَعَلَّکُمْ تَعْقِلُونَ ﴿٧٣﴾
 پس گفتیم : او را تکان دهید به وسیله ی بعضی از آن بدانسان خدا مرده ها را زنده میکند و آیاتش را به شما نشان میدهد شاید سر عقل بیایید ﴿۷۳﴾  
 ثُمَّ قَسَتْ قُلُوبُکُم مِّن بَعْدِ ذَٰلِکَ فَهِیَ کَالْحِجَارَةِ أَوْ أَشَدُّ قَسْوَةً ۚ وَإِنَّ مِنَ الْحِجَارَةِ لَمَا یَتَفَجَّرُ مِنْهُ الْأَنْهَارُ ۚوَإِنَّ مِنْهَا لَمَا یَشَّقَّقُ فَیَخْرُجُ مِنْهُ الْمَاءُ ۚ وَإِنَّ مِنْهَا لَمَا یَهْبِطُ مِنْ خَشْیَةِ اللَّـهِ ۗ وَمَا اللَّـهُ بِغَافِلٍ عَمَّا تَعْمَلُونَ﴿٧٤﴾ 
سپس دلهایتان بعد از این سخت شد و شد مانند سنگ یا سخت تر چرا که از سنگ جویها جاری می گردد و البته توسط آن چیز هایی را میشکافد و آب از آن خارج می گردد و آنچه از ترس خدا فرود می آید البته از آن است  و خدا از آنچه میکنید غافل نیست ﴿۷۴﴾ 
 أَفَتَطْمَعُونَ أَن یُؤْمِنُوا لَکُمْ وَقَدْ کَانَ فَرِیقٌ مِّنْهُمْ یَسْمَعُونَ کَلَامَ اللَّـهِ ثُمَّ یُحَرِّفُونَهُ مِن بَعْدِ مَا عَقَلُوهُ وَهُمْ یَعْلَمُونَ ﴿٧٥﴾ 
 آیا طمع دارید که به شما ایمان بیاورند در حالیکه گروهی از آنها کلام خدا را می شنوند سپس آن را تحریف (منحرف) میکنند بعد از آنکه با عقل درکش میکنند و خودشان هم میدانند ﴿۷۵﴾
وَإِذَا لَقُوا الَّذِینَ آمَنُوا قَالُوا آمَنَّا وَإِذَا خَلَا بَعْضُهُمْ إِلَىٰ بَعْضٍ قَالُوا أَتُحَدِّثُونَهُم بِمَا فَتَحَ اللَّـهُ عَلَیْکُمْ لِیُحَاجُّوکُم بِهِ عِندَ رَبِّکُمْ ۚ أَفَلَا تَعْقِلُونَ﴿٧٦﴾
  و وقتی کسانی را که ایمان آورده اند ملاقات می کنند می گویند : ما ایمان آورده ایم ولی وقتی بعضی از آنها با بعضی دیگرشان خلوت میکنند میگویند آیا با آنها در باره چیزی صحبت می کنید که خدا بر شما پیروزی داده (این کارشان به این خاطر است) که شما را با آن نزد پروردگارتان مغلوب سازند آیا به عقل نمی آیید ﴿۷۶﴾ 
أَوَلَا یَعْلَمُونَ أَنَّ اللَّـهَ یَعْلَمُ مَا یُسِرُّونَ وَمَا یُعْلِنُونَ ﴿٧٧﴾ 
 آیا نمی دانند که به یقین خدا میداند آنچه را پنهان و آشکار می کنند ؟ ﴿۷۷﴾ 
وَمِنْهُمْ أُمِّیُّونَ لَا یَعْلَمُونَ الْکِتَابَ إِلَّا أَمَانِیَّ وَإِنْ هُمْ إِلَّا یَظُنُّونَ﴿٧٨﴾
 و از آنها مردم عادی هستند که کتاب را نمیدانند غیر از آرزوهایی و آنها غیر از خیال پردازان چیز دیگری نیستند ﴿۷۸﴾
فَوَیْلٌ لِّلَّذِینَ یَکْتُبُونَ الْکِتَابَ بِأَیْدِیهِمْ ثُمَّ یَقُولُونَ هَـٰذَا مِنْ عِندِ اللَّـهِ لِیَشْتَرُوا بِهِ ثَمَنًا قَلِیلًا ۖ فَوَیْلٌ لَّهُم مِّمَّا کَتَبَتْ أَیْدِیهِمْ وَوَیْلٌ لَّهُم مِّمَّا یَکْسِبُونَ ﴿٧٩﴾ 
   پس وای بر کسانیکه کتاب را با دستانشان می نویسند سپس می گویند این از جانب خداست تا آن را به قیمت کمی بفروشند پس وای بر آنها و آنچه دستانشان نوشت و وای بر آنها و آنچه کسب (کاسبی ) می کنند ﴿۷۹﴾ 
وَقَالُوا لَن تَمَسَّنَا النَّارُ إِلَّا أَیَّامًا مَّعْدُودَةً ۚ قُلْ أَتَّخَذْتُمْ عِندَ اللَّـهِ عَهْدًا فَلَن یُخْلِفَ اللَّـهُ عَهْدَهُ ۖ أَمْ تَقُولُونَ عَلَى اللَّـهِ مَا لَا تَعْلَمُونَ ﴿٨٠﴾ 
 و گفتند : (عذاب) آتش هرگز به ما نمی رسد مگر روزهایی معدود (قابل شمارش یا اندک) بگو آیا از خدا پیمانی گرفته اید ؟ پس هرگز خدا از پیمانش تخلف نمی کند یا بر خدا سخنانی می گویید ؟ (بجای خدا حرفی را می زنید ؟) آنچه را که نمی دانید ﴿۸۰﴾
بَلَىٰ مَن کَسَبَ سَیِّئَةً وَأَحَاطَتْ بِهِ خَطِیئَتُهُ فَأُولَـٰئِکَ أَصْحَابُ النَّارِ ۖ هُمْ فِیهَا خَالِدُونَ﴿٨١﴾ 
 بلکه کسی که بدی کسب می کند و اطرافش از خطاهایش لبریز است آنها یاران آتش هستند و در آن اقامت دارند ﴿۸۱﴾ 
وَالَّذِینَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ أُولَـٰئِکَ أَصْحَابُ الْجَنَّةِ ۖهُمْ فِیهَا خَالِدُونَ ﴿٨٢﴾
 و کسانی که ایمان آوردند و کارهای خوب کردند آنها یاران باغ (بستان) هستند که در آن اقامت دارند  ﴿۸۲﴾ 
 وَإِذْ أَخَذْنَا مِیثَاقَ بَنِی إِسْرَائِیلَ لَا تَعْبُدُونَ إِلَّا اللَّـهَ وَبِالْوَالِدَیْنِ إِحْسَانًا وَذِی الْقُرْبَىٰ وَالْیَتَامَىٰ وَالْمَسَاکِینِ وَقُولُوا لِلنَّاسِ حُسْنًا وَأَقِیمُوا الصَّلَاةَ وَآتُوا الزَّکَاةَ ثُمَّ تَوَلَّیْتُمْ إِلَّا قَلِیلًا مِّنکُمْ وَأَنتُم مُّعْرِضُونَ﴿٨٣﴾
  و آنگاه که از بنی اسراییل پیمان گرفتیم  که غیر از خدا را نپرستید و به پدر و مادر نیکی کنید وبه خویشاوندان ویتیمان وبینوایان (نیکی کنید) و با مردم به نیکی سخن بگویید ونماز را برپا دارید و زکات را بدهید ولی شما روی گردان شدید غیر ازتعداد کمی  از شما و بی توجه بودید ﴿۸۳﴾ 
وَإِذْ أَخَذْنَا مِیثَاقَکُمْ لَا تَسْفِکُونَ دِمَاءَکُمْ وَلَا تُخْرِجُونَ أَنفُسَکُم مِّن دِیَارِکُمْ ثُمَّ أَقْرَرْتُمْ وَأَنتُمْ تَشْهَدُونَ ﴿٨٤﴾ 
 و وقتیکه از شما پیمان گرفتیم که خون یکدیگر را نریزید و یکدیگر را از دیار خود بیرون نرانید و شما اقرار (قبول) کردید و خودتان (بر این (پیمان) شاهد هستید ﴿۸۴﴾ 
ثُمَّ أَنتُمْ هَـٰؤُلَاءِ تَقْتُلُونَ أَنفُسَکُمْ وَتُخْرِجُونَ فَرِیقًا مِّنکُم مِّن دِیَارِهِمْ تَظَاهَرُونَ عَلَیْهِم بِالْإِثْمِ وَالْعُدْوَانِ وَإِن یَأْتُوکُمْ أُسَارَىٰ تُفَادُوهُمْ وَهُوَ مُحَرَّمٌ عَلَیْکُمْ إِخْرَاجُهُمْ ۚ أَفَتُؤْمِنُونَ بِبَعْضِ الْکِتَابِ وَتَکْفُرُونَ بِبَعْضٍ ۚ فَمَا جَزَاءُ مَن یَفْعَلُ ذَٰلِکَ مِنکُمْ إِلَّا خِزْیٌ فِی الْحَیَاةِ الدُّنْیَا ۖ وَیَوْمَ الْقِیَامَةِ یُرَدُّونَ إِلَىٰ أَشَدِّ الْعَذَابِ ۗ وَمَا اللَّـهُ بِغَافِلٍ عَمَّا تَعْمَلُونَ﴿٨٥﴾
 پس از آن اینک این شما هستید که یکدیگر را می کشید وگروهی از خودتان را از دیارشان بیرون می کنید تا بر آنها مسلط شوید و آگر آنها اسیر شما شوند آنها را سپر بلا میکنید در حالیکه بیرون کردنشان بر شما حرام است آیا به قسمتی از کتاب ایمان می آورید و قسمتی دیگر را انکار میکنید ؟ و روز قیامت بسوی عذابی شدیدتر باز می گردید و خدا از آنچه می کنید غافل نیست ﴿۸۵﴾ 
 أُولَـٰئِکَ الَّذِینَ اشْتَرَوُا الْحَیَاةَ الدُّنْیَا بِالْآخِرَةِ ۖ فَلَا یُخَفَّفُ عَنْهُمُ الْعَذَابُ وَلَا هُمْ یُنصَرُونَ ﴿٨٦﴾ 
 آنها کسانی هستند که زندگانی دنیا را بجای آخرت خریده اند پس تخفیف در عذاب آنها داده نشود و آنها یاری نمی شوند ﴿۸۶﴾ 
وَلَقَدْ آتَیْنَا مُوسَى الْکِتَابَ وَقَفَّیْنَا مِن بَعْدِهِ بِالرُّسُلِ ۖ وَآتَیْنَا عِیسَى ابْنَ مَرْیَمَ الْبَیِّنَاتِ وَأَیَّدْنَاهُ بِرُوحِ الْقُدُسِ ۗ أَفَکُلَّمَا جَاءَکُمْ رَسُولٌ بِمَا لَا تَهْوَىٰ أَنفُسُکُمُ اسْتَکْبَرْتُمْ فَفَرِیقًا کَذَّبْتُمْ وَفَرِیقًا تَقْتُلُونَ﴿٨٧﴾
 و قطعآ کتاب را به موسی دادیم و بدنبال آن بعد از او رسولان را (نیز کتاب دادیم) و به عیسی پسر مریم دلایل روشنگر را دادیم و او را با روح القدس تاییدش کردیم آیا پس هر گاه رسولی چیزی را برایتان آوردکه خوشایند تان نبود بزرگی جستید و گروهی را تکذیب کرده و گروهی را کشتید ؟ ﴿۸۷﴾
 وَقَالُوا قُلُوبُنَا غُلْفٌ ۚ بَل لَّعَنَهُمُ اللَّـهُ بِکُفْرِهِمْ فَقَلِیلًا مَّا یُؤْمِنُونَ ﴿٨٨﴾
  و گفتند قلبهای ما در پوشش است بلکه خدا  آنها رابخاطر انکارشان دور ساخته است  پس کم است آنچه که به آن ایمان می آورند﴿۸۸﴾
وَلَمَّا جَاءَهُمْ کِتَابٌ مِّنْ عِندِ اللَّـهِ مُصَدِّقٌ لِّمَا مَعَهُمْ وَکَانُوا مِن قَبْلُ یَسْتَفْتِحُونَ عَلَى الَّذِینَ کَفَرُوا فَلَمَّا جَاءَهُم مَّا عَرَفُوا کَفَرُوا بِهِ ۚفَلَعْنَةُ اللَّـهِ عَلَى الْکَافِرِینَ ﴿٨٩﴾ 
  و هرگاه برایشان از پیش خدا  کتابی آمد که آنچه با ایشان است را تصدیق می کند با اینکه از قبل نسبت به کافران طلب پیروزی می کردند و وقتی بسویشان آمد آنچه را می شناختند آن را انکار کردند پس لعنت خدا بر کافران ﴿۸۹﴾ 
بِئْسَمَا اشْتَرَوْا بِهِ أَنفُسَهُمْ أَن یَکْفُرُوا بِمَا أَنزَلَ اللَّـهُ بَغْیًا أَن یُنَزِّلَ اللَّـهُ مِن فَضْلِهِ عَلَىٰ مَن یَشَاءُ مِنْ عِبَادِهِ ۖ فَبَاءُوا بِغَضَبٍ عَلَىٰ غَضَبٍ ۚ وَلِلْکَافِرِینَ عَذَابٌ مُّهِینٌ﴿٩٠﴾
 بد است آنچه که خودشان را به آن فروختند که با سرکشی انکار کنند آنچه که خدا نازل کرد . زیرا (خدا) از احسانش می فرستد بر هرکس از بندگانش که بخواهد و بر گشتند بوسیلۀ خشمی بر خشمی و برای انکار کننده گان عذابی خوار کننده است ﴿۹۰﴾ 
 وَإِذَا قِیلَ لَهُمْ آمِنُوا بِمَا أَنزَلَ اللَّـهُ قَالُوا نُؤْمِنُ بِمَا أُنزِلَ عَلَیْنَا وَیَکْفُرُونَ بِمَا وَرَاءَهُ وَهُوَ الْحَقُّ مُصَدِّقًا لِّمَا مَعَهُمْ ۗ قُلْ فَلِمَ تَقْتُلُونَ أَنبِیَاءَ اللَّـهِ مِن قَبْلُ إِن کُنتُم مُّؤْمِنِینَ﴿٩١﴾ 
 و وقتیکه به آنها گفته شود ایمان بیاورید به آنچه خدا نازل کرده است می گویند ایمان می آوریم فقط به آنچه بر ما نازل شده و آنچه را در قبل و بعد از آنست را انکار می کنند در حالیکه آن حق است و آنچه را با ایشان است (کتاب های آسمانی) تصدیق می کند بگو پس چرا پیامبران خدا را از قبل می کشتید ؟ اگر شما مومن هستید ؟﴿۹۱﴾ 
وَلَقَدْ جَاءَکُم مُّوسَىٰ بِالْبَیِّنَاتِ ثُمَّ اتَّخَذْتُمُ الْعِجْلَ مِن بَعْدِهِ وَأَنتُمْ ظَالِمُونَ ﴿٩٢﴾ 
 و البته موسی برای شما دلایل روشنگر را آورد ولی شما پس از او گوساله (پرستی) را پیش گرفتید و از ستمکاران شدید ﴿۹۲﴾ 
وَإِذْ أَخَذْنَا مِیثَاقَکُمْ وَرَفَعْنَا فَوْقَکُمُ الطُّورَ خُذُوا مَا آتَیْنَاکُم بِقُوَّةٍ وَاسْمَعُوا ۖ قَالُوا سَمِعْنَا وَعَصَیْنَا وَأُشْرِبُوا فِی قُلُوبِهِمُ الْعِجْلَ بِکُفْرِهِمْ ۚ قُلْ بِئْسَمَا یَأْمُرُکُم بِهِ إِیمَانُکُمْ إِن کُنتُم مُّؤْمِنِینَ ﴿٩٣﴾
 و وقتی که از شما پیمان گرفتیم وبر فراز شما (کوه) طور را بالا بردیم . با نیرو مندی بگیرید آنچه را به شما دادیم و بشنوید گفتند : شنیدیم و عصیان کردیم و به خاطر انکارشان گوساله را در قلبها یشان نوشانیده شدند بگو چه بد است آن چیزی که ایمانتان به آن دستور میدهد اگر شما باور دارید ﴿۹۳﴾
قُلْ إِن کَانَتْ لَکُمُ الدَّارُ الْآخِرَةُ عِندَ اللَّـهِ خَالِصَةً مِّن دُونِ النَّاسِ فَتَمَنَّوُا الْمَوْتَ إِن کُنتُمْ صَادِقِینَ ﴿٩٤﴾
 بگو اگر در پیشگاه خدا، خانه آخرت فقط بطور خالص مخصوص شماست به غیر از مردم پس آرزوی مرگ کنید اگر راست می گویید ﴿۹۴﴾  
 وَلَن یَتَمَنَّوْهُ أَبَدًا بِمَا قَدَّمَتْ أَیْدِیهِمْ ۗ وَاللَّـهُ عَلِیمٌ بِالظَّالِمِینَ ﴿٩٥﴾
و هرگز آرزوی آن (مرگ) را نمی کنند بدلیل آن اعمالی که انجام داده اند و خدا به ستمگران داناست ﴿۹۵﴾
 وَلَتَجِدَنَّهُمْ أَحْرَصَ النَّاسِ عَلَىٰ حَیَاةٍ وَمِنَ الَّذِینَ أَشْرَکُوا ۚ یَوَدُّ أَحَدُهُمْ لَوْ یُعَمَّرُ أَلْفَ سَنَةٍ وَمَا هُوَ بِمُزَحْزِحِهِ مِنَ الْعَذَابِ أَن یُعَمَّرَ ۗ وَاللَّـهُ بَصِیرٌ بِمَا یَعْمَلُونَ﴿٩٦﴾
 و بطور یقین آنها را حریص ترین مردم به زندگی دنیا خواهی یافت واز کسانی که مشرک شدند دوست دارند که به هر کدام از آنها هزار سال عمر داده شود در حالیکه آن عمرداده شده دور کنندۀ او از عذاب نیست و خدا به آنچه می کنند بیناست ﴿۹۶﴾
 قُلْ مَن کَانَ عَدُوًّا لِّجِبْرِیلَ فَإِنَّهُ نَزَّلَهُ عَلَىٰ قَلْبِکَ بِإِذْنِ اللَّـهِ مُصَدِّقًا لِّمَا بَیْنَ یَدَیْهِ وَهُدًى وَبُشْرَىٰ لِلْمُؤْمِنِینَ﴿٩٧﴾
بگو هر کس برای جبریل دشمن باشد (بداند) که او با اجازه خداوند(قرآن را) بر قلب تو نازلش کرد تصدیق کننده آنچه که در حضور اوست و هدایت و بشارتی برای باورمندان است ﴿۹۷﴾ 
مَن کَانَ عَدُوًّا لِّلَّـهِ وَمَلَائِکَتِهِ وَرُسُلِهِ وَجِبْرِیلَ وَمِیکَالَ فَإِنَّ اللَّـهَ عَدُوٌّ لِّلْکَافِرِینَ﴿٩٨﴾ 
آنکس که دشمن باشد برای خدا و فرشته هایش و رسولانش و جبریل و میکال پس مطمئنآ خدا دشمنی برای کافران است ﴿۹۸﴾
وَلَقَدْ أَنزَلْنَا إِلَیْکَ آیَاتٍ بَیِّنَاتٍ ۖ وَمَا یَکْفُرُ بِهَا إِلَّا الْفَاسِقُونَ﴿٩٩﴾ 
 و بطور قطع بسویت آیات (نشانه های) روشنگر را فرستادیم و آنرا انکار نمی کنند مگر گناه کاران ﴿۹۹﴾
أَوَکُلَّمَا عَاهَدُوا عَهْدًا نَّبَذَهُ فَرِیقٌ مِّنْهُم ۚبَلْ أَکْثَرُهُمْ لَا یُؤْمِنُونَ﴿١٠٠﴾
 یا هر وقت عهد می کنند عهدی را گروهی از آنها آن را کنار می اندازند بخاطر اینکه بیشترشان باور ندارند (کافرند) ﴿۱۰۰﴾
 وَلَمَّا جَاءَهُمْ رَسُولٌ مِّنْ عِندِ اللَّـهِ مُصَدِّقٌ لِّمَا مَعَهُمْ نَبَذَ فَرِیقٌ مِّنَ الَّذِینَ أُوتُوا الْکِتَابَ کِتَابَ اللَّـهِ وَرَاءَ ظُهُورِهِمْ کَأَنَّهُمْ لَا یَعْلَمُونَ ﴿١٠١﴾
 و هر وقت فرستاده ای از جانب خدا برایشان آمد که آنچه را که با آنها بود را تصدیق (راستی آزمایی) می کرد گروهی از کسانی که به آنها کتاب داده شده بود (اهل کتاب)  کتاب خدا را پشت سرشان انداختند مانند اینکه هیچ نمی دانند ﴿۱۰۱﴾
وَاتَّبَعُوا مَا تَتْلُو الشَّیَاطِینُ عَلَىٰ مُلْکِ سُلَیْمَانَ ۖ وَمَا کَفَرَ سُلَیْمَانُ وَلَـٰکِنَّ الشَّیَاطِینَ کَفَرُوا یُعَلِّمُونَ النَّاسَ السِّحْرَ وَمَا أُنزِلَ عَلَى الْمَلَکَیْنِ بِبَابِلَ هَارُوتَ وَمَارُوتَ ۚ وَمَا یُعَلِّمَانِ مِنْ أَحَدٍ حَتَّىٰ یَقُولَا إِنَّمَا نَحْنُ فِتْنَةٌ فَلَا تَکْفُرْ ۖ فَیَتَعَلَّمُونَ مِنْهُمَا مَا یُفَرِّقُونَ بِهِ بَیْنَ الْمَرْءِ وَزَوْجِهِ ۚ وَمَا هُم بِضَارِّینَ بِهِ مِنْ أَحَدٍ إِلَّا بِإِذْنِ اللَّـهِ ۚوَیَتَعَلَّمُونَ مَا یَضُرُّهُمْ وَلَا یَنفَعُهُمْ ۚ وَلَقَدْ عَلِمُوا لَمَنِ اشْتَرَاهُ مَا لَهُ فِی الْآخِرَةِ مِنْ خَلَاقٍ ۚ وَلَبِئْسَ مَا شَرَوْا بِهِ أَنفُسَهُمْ ۚ لَوْ کَانُوا یَعْلَمُونَ ﴿١٠٢﴾
 و از آنچه شیاطین در سرزمین سلیمان میخواندند پیروی کردند در حالیکه سلیمان(حقیقت را) انکار نکرد (کافر نشد) ولی شیاطین انکار کردند (کافر شدند) به مردم جادوگری یاد می دادند وآنچه فرود آمد بر دو پادشاه در بابل (بنام) هاروت وماروت و به احدی چیزی یاد نمی دانند مگر آنکه می گفتند ما فتنه هستیم و کافر نشو و از آن دو(سحر و جادو) یاد میگرفتند چیزی که بین مرد و همسرش جدایی می انداخت و آن دو با آن (کار) به کسی زیان نمی رساندند مگر با اجازه خداوند و آنها یاد می گرفتند آن چیزی را که برای آنها زیان داشت و سودی نداشت و با یقین میدانستند که هرکس که آن را (سحر وجادو را ) بخرد در آخرت برایش سودی ندارد و خودشان را به بد چیزی فروختند اگر می دانستند﴿۱۰۲﴾
 وَلَوْ أَنَّهُمْ آمَنُوا وَاتَّقَوْا لَمَثُوبَةٌ مِّنْ عِندِ اللَّـهِ خَیْرٌ ۖلَّوْ کَانُوا یَعْلَمُونَ ﴿١٠٣﴾
 و اگر آنها ایمان می آوردند (باور میکردند) وپرهیزکاری می کردند پاداشی که از جانب خدا (میگرفتند) بهتربود اگر که میدانستند ﴿۱۰۳﴾
 یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا لَا تَقُولُوا رَاعِنَا وَقُولُوا انظُرْنَا وَاسْمَعُوا ۗ وَلِلْکَافِرِینَ عَذَابٌ أَلِیمٌ ﴿١٠٤﴾
 ای کسانیکه ایمان دارید (باور مندید) نگویید ما را رعایت کن (احمق کن و یا خر و یا گوسفند چهارپا  فرض کن زیرا راعنا به این معنی هم آمده) و بگویید ما را ببین و مد نظر داشته باش وبشنوید و برای منکران عذاب درد ناکی است {کلمۀ راعنا هم به معنی مارا رعایت کن آمده و هم به معنی اینکه ما را احمق کن و یا مارا خریا گوسفند فرض کن یهود برای تمسخر در میان مومنین می نشستند و برای تمسخر رسول و مومنین چنین حرفی میزدند برای همین موضوع در سوره ی بقره قرآن میگوید این کلمه را که به دو گونه معنا میشود بکار نبرید }﴿۱۰۴﴾
 مَّا یَوَدُّ الَّذِینَ کَفَرُوا مِنْ أَهْلِ الْکِتَابِ وَلَا الْمُشْرِکِینَ أَن یُنَزَّلَ عَلَیْکُم مِّنْ خَیْرٍ مِّن رَّبِّکُمْ ۗ وَاللَّـهُ یَخْتَصُّ بِرَحْمَتِهِ مَن یَشَاءُ ۚ وَاللَّـهُ ذُو الْفَضْلِ الْعَظِیمِ ﴿١٠٥﴾
 کافران(انکار کننده گان) از اهل کتاب و مشرکان دوست ندارند که برای شما خیری از جانب پروردگارتان نازل شود وخدا رحمتش را به هر کس که می خواهد اختصاص می دهد وخدا صاحب نیکویی بزرگی است ﴿۱۰۵﴾
مَا نَنسَخْ مِنْ آیَةٍ أَوْ نُنسِهَا نَأْتِ بِخَیْرٍ مِّنْهَا أَوْ مِثْلِهَا ۗ أَلَمْ تَعْلَمْ أَنَّ اللَّـهَ عَلَىٰ کُلِّ شَیْءٍ قَدِیرٌ ﴿١٠٦﴾
 آنچه را که از آیه ای (نشانه ای) نابود کنیم ویا به فراموشی بریمش بهتر از آن یا مانند آن را می آوریم *  آیا نمیدانی که خدا بر هر چیزی تواناست ؟  ﴿۱۰۶﴾

{ در ارتباط با آیه ۱۰۶ این سوره به نظر بنده هیچ یک از آیات قرآن منسوخ نیست برای بررسی این موضوع به لینک رجوع کنید

http://www.quranmoslems.blogspot.com/2010/01/1_29.html

(هیچ کدام از آیات قرآن منسوخ نشده حتی یک آیه اما آیات خدا در هستی بسیارند از یک شاخه  گل تا ستاره هاوکهکشانهاهمه آیات خدا هستند برای مثال  کشتی نوح و عصای موسی وشتر صالح و حتی خود پیامبران از آیات خدا بودند و اینک نیستند و منسوخ شده اند و هیچ آیه ناسخ و منسوخی در قرآن نیست)}

 أَلَمْ تَعْلَمْ أَنَّ اللَّـهَ لَهُ مُلْکُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ ۗ وَمَا لَکُم مِّن دُونِ اللَّـهِ مِن وَلِیٍّ وَلَا نَصِیرٍ﴿١٠٧﴾
 آیا نمی دانی که خدا پادشاهی آسمانها و زمین برای اوست و برای شما غیر از خدا هیچ ولی (سرپرست) و یاوری نیست  ﴿۱۰۷﴾
 أَمْ تُرِیدُونَ أَن تَسْأَلُوا رَسُولَکُمْ کَمَا سُئِلَ مُوسَىٰ مِن قَبْلُ ۗ وَمَن یَتَبَدَّلِ الْکُفْرَ بِالْإِیمَانِ فَقَدْ ضَلَّ سَوَاءَ السَّبِیلِ﴿١٠٨﴾
 یا می خواهید از رسول خود بپرسید همانگونه که موسی از قبل پرسیده شد و آنکس که ایمان را به کفرتبدیل کند قطعآ راه درست را گم کرده  ﴿۱۰۸﴾
 وَدَّ کَثِیرٌ مِّنْ أَهْلِ الْکِتَابِ لَوْ یَرُدُّونَکُم مِّن بَعْدِ إِیمَانِکُمْ کُفَّارًا حَسَدًا مِّنْ عِندِ أَنفُسِهِم مِّن بَعْدِ مَا تَبَیَّنَ لَهُمُ الْحَقُّ ۖ فَاعْفُوا وَاصْفَحُوا حَتَّىٰ یَأْتِیَ اللَّـهُ بِأَمْرِهِ ۗ إِنَّ اللَّـهَ عَلَىٰ کُلِّ شَیْءٍ قَدِیرٌ﴿١٠٩﴾ 
بسیاری از اهل کتاب دوست داشتند که شما را از ایمانتان برمی گرداندند که آن را انکار کنید (کافر شوید) در پیش خودحسادت میکنند بعد از آنکه حقیقت برایشان بیان شد پس گذشت کنید و ببخشید تا خدا دستوراتش را بیا ورد که البته خدا به هر چیزی تواناست  ﴿۱۰۹﴾
وَأَقِیمُوا الصَّلَاةَ وَآتُوا الزَّکَاةَ ۚ وَمَا تُقَدِّمُوا لِأَنفُسِکُم مِّنْ خَیْرٍ تَجِدُوهُ عِندَ اللَّـهِ ۗ إِنَّ اللَّـهَ بِمَا تَعْمَلُونَ بَصِیرٌ﴿١١٠﴾ 
 و نماز را برپا دارید و زکات را بدهید و آنچه از خیر برای خودتان جلوتر بفرستید در نزد خدا آنرا پیدا می کنید. بدانید که خدا به آنچه میکنید بیناست  ﴿۱۱۰﴾ 
وَقَالُوا لَن یَدْخُلَ الْجَنَّةَ إِلَّا مَن کَانَ هُودًا أَوْ نَصَارَىٰ ۗ تِلْکَ أَمَانِیُّهُمْ ۗ قُلْ هَاتُوا بُرْهَانَکُمْ إِن کُنتُمْ صَادِقِینَ ﴿١١١﴾ 
 و گفتند هیچ کسی به بهشت داخل نمیشود مگر آنکسی که یهودی یا نصرانی باشد آن (حرف از)آرزوهای آنهاست بگو دلیل و مدرکتان را بیاورید اگر شما راست می گویید ﴿۱۱۱﴾
بَلَىٰ مَنْ أَسْلَمَ وَجْهَهُ لِلَّـهِ وَهُوَ مُحْسِنٌ فَلَهُ أَجْرُهُ عِندَ رَبِّهِ وَلَا خَوْفٌ عَلَیْهِمْ وَلَا هُمْ یَحْزَنُونَ﴿١١٢﴾
 بلکه آنکسی که رویش را به جانب پروردگار تسلیم کند ودر حالیکه او نیکوکار باشد پس برایش پاداش او نزد پروردگارش (محفوظ) است نه ترسی برایشان است و نه اندوهگین شوند ﴿۱۱۲﴾
وَقَالَتِ الْیَهُودُ لَیْسَتِ النَّصَارَىٰ عَلَىٰ شَیْءٍ وَقَالَتِ النَّصَارَىٰ لَیْسَتِ الْیَهُودُ عَلَىٰ شَیْءٍ وَهُمْ یَتْلُونَ الْکِتَابَ ۗ کَذَٰلِکَ قَالَ الَّذِینَ لَا یَعْلَمُونَ مِثْلَ قَوْلِهِمْ ۚ فَاللَّـهُ یَحْکُمُ بَیْنَهُمْ یَوْمَ الْقِیَامَةِ فِیمَا کَانُوا فِیهِ یَخْتَلِفُونَ ﴿١١٣﴾ 
 و یهودیان گفتند که نصاری بر چیزی (حقیقتی) نیستند و نصاری گفتند که یهودیان بر چیزی (حقیقتی ) نیستند در حالیکه آنها کتاب (آسمانی) را می خوانند چنانکه کسانی که نمی دانند (حرفهایی) مانند حرفهای آنها گفتند . پس خدا روز قیامت در بین آنها  حکم میکند در باره آنچه را که در آن اختلاف می کردند ﴿۱۱۳﴾
وَمَنْ أَظْلَمُ مِمَّن مَّنَعَ مَسَاجِدَ اللَّـهِ أَن یُذْکَرَ فِیهَا اسْمُهُ وَسَعَىٰ فِی خَرَابِهَا ۚ أُولَـٰئِکَ مَا کَانَ لَهُمْ أَن یَدْخُلُوهَا إِلَّا خَائِفِینَ ۚ لَهُمْ فِی الدُّنْیَا خِزْیٌ وَلَهُمْ فِی الْآخِرَةِ عَذَابٌ عَظِیمٌ ﴿١١٤﴾ 
 و کیست ستمکارتر از آنکس که جلوگیری میکند که در مساجد نام ویاد خدا برده شود و در خراب کردن آن (مساجد) کوشش می کند (که با نام خدا نامهای دیگر برده شود) آنها کسانی هستند که شایسته آن نیستند که داخلش شوند مگر با ترس وبرای آنها در دنیا خواری و در آخرت عذابی بزرگ است ﴿۱۱۴﴾
وَلِلَّـهِ الْمَشْرِقُ وَالْمَغْرِبُ ۚ فَأَیْنَمَا تُوَلُّوا فَثَمَّ وَجْهُ اللَّـهِ ۚ إِنَّ اللَّـهَ وَاسِعٌ عَلِیمٌ﴿١١٥﴾
 و مشرق و مغرب برای خداست پس به هر کجا (هر طرف و سمتی ) رویتان را بگردانید همانجا روی خداست .بطور حتم خدا وسعت دهنده ای داناست ﴿۱۱۵﴾
 وَقَالُوا اتَّخَذَ اللَّـهُ وَلَدًا ۗسُبْحَانَهُ ۖ بَل لَّهُ مَا فِی السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ ۖ کُلٌّ لَّهُ قَانِتُونَ ﴿١١٦﴾
 و گفتند خدا فرزندی بر گرفته است پاک و منزه است او بلکه هرچه در آسمانها و زمین است همگی برای او اطاعت کننده هستند ﴿۱۱۶﴾
بَدِیعُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ ۖ وَإِذَا قَضَىٰ أَمْرًا فَإِنَّمَا یَقُولُ لَهُ کُن فَیَکُونُ ﴿١١٧﴾
 ایجاد کننده آسمانها وزمین است و هر وقت بخواهد کاری را انجام دهد جز این نیست که بگوید بشو و(آن کار انجام) میشود﴿۱۱۷﴾
 وَقَالَ الَّذِینَ لَا یَعْلَمُونَ لَوْلَا یُکَلِّمُنَا اللَّـهُ أَوْ تَأْتِینَا آیَةٌ ۗ کَذَٰلِکَ قَالَ الَّذِینَ مِن قَبْلِهِم مِّثْلَ قَوْلِهِمْ ۘ تَشَابَهَتْ قُلُوبُهُمْ ۗ قَدْ بَیَّنَّا الْآیَاتِ لِقَوْمٍ یُوقِنُونَ ﴿١١٨﴾ 
 و کسانی که نادان بودند گفتند چرا خدا با ما حرف نمیزند ؟  یا نشانه ای برای ما نمی آوری ؟ همانطوری که کسانی که قبل از آنها بودند مانند سخن آنها را می گفتند قلبهایشان شبیه هم شده البته ما آیات را برای قومی که یقین دارند بیان کردیم ﴿۱۱۸﴾
إِنَّا أَرْسَلْنَاکَ بِالْحَقِّ بَشِیرًا وَنَذِیرًا ۖ وَلَا تُسْأَلُ عَنْ أَصْحَابِ الْجَحِیمِ﴿١١٩﴾
 قطعاً ما تو را به حق بشارت دهنده و هشدار دهنده فرستادیم و تو از (کارهایی که) گروه دوزخ (انجام میدادند) پرس و جو نمیشوی ﴿۱۱۹﴾ 
وَلَن تَرْضَىٰ عَنکَ الْیَهُودُ وَلَا النَّصَارَىٰ حَتَّىٰ تَتَّبِعَ مِلَّتَهُمْ ۗ قُلْ إِنَّ هُدَى اللَّـهِ هُوَ الْهُدَىٰ ۗ وَلَئِنِ اتَّبَعْتَ أَهْوَاءَهُم بَعْدَ الَّذِی جَاءَکَ مِنَ الْعِلْمِ ۙ مَا لَکَ مِنَ اللَّـهِ مِن وَلِیٍّ وَلَا نَصِیرٍ ﴿١٢٠﴾
 و یهود و نصاری هرگز از تو راضی نمیشوند مگر انکه از مذهب آنها پیروی کنی بگو البته هدایت حقیقی آن هدایتی است که از جانب خداست و اگر از هوس های انها پیروی کنی بعد ازآنچه که از دانش بسوی تو آمد  برای تو ولی (سرپرست) و یاوری نخواهد بود ﴿۱۲۰﴾
 الَّذِینَ آتَیْنَاهُمُ الْکِتَابَ یَتْلُونَهُ حَقَّ تِلَاوَتِهِ أُولَـٰئِکَ یُؤْمِنُونَ بِهِ ۗ وَمَن یَکْفُرْ بِهِ فَأُولَـٰئِکَ هُمُ الْخَاسِرُونَ ﴿١٢١﴾ 
 کسانی که به آنها کتاب دادیم و آن را میخوانند حق خواندنش آنها کسانی هستند که به آن (کتاب) باور دارند و کسی که آن را انکار کند آنها زیان دیده ها هستند ﴿۱۲۱﴾ 
یَا بَنِی إِسْرَائِیلَ اذْکُرُوا نِعْمَتِیَ الَّتِی أَنْعَمْتُ عَلَیْکُمْ وَأَنِّی فَضَّلْتُکُمْ عَلَى الْعَالَمِینَ﴿١٢٢﴾ 
 ای بنی اسراییل نعمتهای من را که به شما نعمت دادم بیاد آورید و شما را نسبت بر جهان ها نعمت دادم ﴿۱۲۲﴾ 
وَاتَّقُوا یَوْمًا لَّا تَجْزِی نَفْسٌ عَن نَّفْسٍ شَیْئًا وَلَا یُقْبَلُ مِنْهَا عَدْلٌ وَلَا تَنفَعُهَا شَفَاعَةٌ وَلَا هُمْ یُنصَرُونَ ﴿١٢٣﴾ 
 و بپرهیزید از  روزی که کسی از کسی  چیزی را بی نیاز نمی کند و از کسی فدیه (پولی که در عوض رها شدن میدهند) قبول نمیشود و برای هیچ کس شفاعت سودی ندارد و انها یاری نمیشوند ﴿۱۲۳﴾ 
وَإِذِ ابْتَلَىٰ إِبْرَاهِیمَ رَبُّهُ بِکَلِمَاتٍ فَأَتَمَّهُنَّ ۖ قَالَ إِنِّی جَاعِلُکَ لِلنَّاسِ إِمَامًا ۖ قَالَ وَمِن ذُرِّیَّتِی ۖ قَالَ لَا یَنَالُ عَهْدِی الظَّالِمِینَ ﴿١٢٤﴾ 
 و وقتی ابراهیم را با کلماتی مبتلا (دچار رنج و درد) کرد و وقتی که آنها را به اتمام رساند (خدا) گفت من حتماً تو را برای مردم پیشوا قرار میدهم (ابراهیم) گفت و از فرزندان من هم ؟ (خدا) گفت عهد من به ستمگران نمی رسد ﴿۱۲۴﴾ 
وَإِذْ جَعَلْنَا الْبَیْتَ مَثَابَةً لِّلنَّاسِ وَأَمْنًا وَاتَّخِذُوا مِن مَّقَامِ إِبْرَاهِیمَ مُصَلًّى ۖ وَعَهِدْنَا إِلَىٰ إِبْرَاهِیمَ وَإِسْمَاعِیلَ أَن طَهِّرَا بَیْتِیَ لِلطَّائِفِینَ وَالْعَاکِفِینَ وَالرُّکَّعِ السُّجُودِ﴿١٢٥﴾ 
 و آن هنگام که خانه (کعبه) را باز گشتن گاه وايمن برای مردم قرار دادیم . و از مقام ابراهیم جایگاه نماز را برگیرید و با ابراهیم و اسماعیل عهد بستیم که خانه ام را برای طواف کننده ها و کسانی که در آن می مانند و رکوع کننده ها و سجده کننده ها پاکیزه سازید ﴿۱۲۵﴾  
وَإِذْ قَالَ إِبْرَاهِیمُ رَبِّ اجْعَلْ هَـٰذَا بَلَدًا آمِنًا وَارْزُقْ أَهْلَهُ مِنَ الثَّمَرَاتِ مَنْ آمَنَ مِنْهُم بِاللَّـهِ وَالْیَوْمِ الْآخِرِ ۖ قَالَ وَمَن کَفَرَ فَأُمَتِّعُهُ قَلِیلًا ثُمَّ أَضْطَرُّهُ إِلَىٰ عَذَابِ النَّارِ ۖ وَبِئْسَ الْمَصِیرُ﴿١٢٦﴾
 و وقتی ابراهیم گفت پروردگار من این سرزمین را امن قرار بده و اهل آن را از محصولات کشاورزی روزی بده پس هرکس کافر شود پس اندکی بهره مندش می کنم سپس بسمت عذاب آتش ناچارش می کنم و بد بازگشت گاهی است ﴿۱۲۶﴾ 
وَإِذْ یَرْفَعُ إِبْرَاهِیمُ الْقَوَاعِدَ مِنَ الْبَیْتِ وَإِسْمَاعِیلُ رَبَّنَا تَقَبَّلْ مِنَّا ۖإِنَّکَ أَنتَ السَّمِیعُ الْعَلِیمُ ﴿١٢٧﴾
 و وقتی که ابراهیم ستونهای خانه را با (کمک)اسماعیل بر می افراشت.(گفتند) پروردگار ما از ما قبول کن که تو شنوای دانا هستی ﴿۱۲۷﴾ 
 رَبَّنَا وَاجْعَلْنَا مُسْلِمَیْنِ لَکَ وَمِن ذُرِّیَّتِنَا أُمَّةً مُّسْلِمَةً لَّکَ وَأَرِنَا مَنَاسِکَنَا وَتُبْ عَلَیْنَا ۖ إِنَّکَ أَنتَ التَّوَّابُ الرَّحِیمُ ﴿١٢٨﴾
 پروردگار ما و ما را مسلمانانی برای خودت قرار بده و از فرزندان ما مسلمانانی برای خودت (قرار بده) و به ما روش عبادتهای ما را نشان بده وتوبه ما را بپذیر که به یقین تو توبه پذیر رحم کننده هستی ﴿۱۲۸﴾ 
 رَبَّنَا وَابْعَثْ فِیهِمْ رَسُولًا مِّنْهُمْ یَتْلُو عَلَیْهِمْ آیَاتِکَ وَیُعَلِّمُهُمُ الْکِتَابَ وَالْحِکْمَةَ وَیُزَکِّیهِمْ ۚ إِنَّکَ أَنتَ الْعَزِیزُ الْحَکِیمُ ﴿١٢٩﴾
 پروردگار ما و در میانشان رسولی برانگیز که آیات تو را برایشان بخواند و به آنها کتاب و حکمت را یاد بدهد و آنها را پاکیزه سازد قطعاً تو عزتمند و با حکمت هستی ﴿۱۲۹﴾ 
 وَمَن یَرْغَبُ عَن مِّلَّةِ إِبْرَاهِیمَ إِلَّا مَن سَفِهَ نَفْسَهُ ۚ وَلَقَدِ اصْطَفَیْنَاهُ فِی الدُّنْیَا ۖ وَإِنَّهُ فِی الْآخِرَةِ لَمِنَ الصَّالِحِینَ﴿١٣٠﴾ 
 و چه کسی از دین ابراهیم  کناره گیری می کند مگر کسی که عقلش را از دست داده (نفسش دیوانه اش کرده) و قطعآ در دنیا انتخابش کردیم و یقینآ در آخرت اوازشایسته هاست﴿۱۳۰﴾
إِذْ قَالَ لَهُ رَبُّهُ أَسْلِمْ ۖ قَالَ أَسْلَمْتُ لِرَبِّ الْعَالَمِینَ ﴿١٣١﴾
و وقتی پروردگارش به اوگفت اسلام بیاور (ابراهیم) گفت برای پروردگار جهان ها اسلام آوردم ﴿۱۳۱﴾
وَوَصَّىٰ بِهَا إِبْرَاهِیمُ بَنِیهِ وَیَعْقُوبُ یَا بَنِیَّ إِنَّ اللَّـهَ اصْطَفَىٰ لَکُمُ الدِّینَ فَلَا تَمُوتُنَّ إِلَّا وَأَنتُم مُّسْلِمُونَ﴿١٣٢﴾
 وابراهیم فرزندانش و یعقوب را به آن وصیت کرد ای فرزندان من مطمئن باشید خدا برای شما دینتان را انتخاب کرده پس نمیرید مگر انکه جزومسلمانها باشید ﴿۱۳۲﴾
 أَمْ کُنتُمْ شُهَدَاءَ إِذْ حَضَرَ یَعْقُوبَ الْمَوْتُ إِذْ قَالَ لِبَنِیهِ مَا تَعْبُدُونَ مِن بَعْدِی قَالُوا نَعْبُدُ إِلَـٰهَکَ وَإِلَـٰهَ آبَائِکَ إِبْرَاهِیمَ وَإِسْمَاعِیلَ وَإِسْحَاقَ إِلَـٰهًا وَاحِدًا وَنَحْنُ لَهُ مُسْلِمُونَ ﴿١٣٣﴾
 آیا شما شاهد بودید (حضور داشتید) وقتی که زمان مرگ یعقوب فرا رسیده بود آن هنگام به فرزندانش گفت بعد از من چه چیزی را میپرستید ؟ گفتند : خدای تو و خدای پدران تو ابراهیم و اسماعیل و اسحاق خدای یکتا را می پرستیم و ما برای او مسلمانان هستیم ﴿۱۳۳﴾ 
 تِلْکَ أُمَّةٌ قَدْ خَلَتْ ۖ لَهَا مَا کَسَبَتْ وَلَکُم مَّا کَسَبْتُمْ ۖ وَلَا تُسْأَلُونَ عَمَّا کَانُوا یَعْمَلُونَ﴿١٣٤﴾
آنها امتهایی  بودند که در گذشتند برای آنهاست آنچه را که کسب کردند و برای شماست آنچه کسب میکنید و ازاعمالی که آنها انجام میدادند پرسیده (مواخذه) نمی شوید ﴿۱۳۴﴾ 
وَقَالُوا کُونُوا هُودًا أَوْ نَصَارَىٰ تَهْتَدُوا ۗ قُلْ بَلْ مِلَّةَ إِبْرَاهِیمَ حَنِیفًا ۖوَمَا کَانَ مِنَ الْمُشْرِکِینَ ﴿١٣٥﴾
و گفتند یهودی یا نصاری باشید تا هدایت شوید بگو بلکه (آیین) دین ابراهیم یکتا پرست و از مشرکان نبود ﴿۱۳۵﴾
 قُولُوا آمَنَّا بِاللَّـهِ وَمَا أُنزِلَ إِلَیْنَا وَمَا أُنزِلَ إِلَىٰ إِبْرَاهِیمَ وَإِسْمَاعِیلَ وَإِسْحَاقَ وَیَعْقُوبَ وَالْأَسْبَاطِ وَمَا أُوتِیَ مُوسَىٰ وَعِیسَىٰ وَمَا أُوتِیَ النَّبِیُّونَ مِن رَّبِّهِمْ لَا نُفَرِّقُ بَیْنَ أَحَدٍ مِّنْهُمْ وَنَحْنُ لَهُ مُسْلِمُونَ ﴿١٣٦﴾
 بگویید به خدا ایمان آوردیم و به آنچه بسوی ما نازل شد و آنچه بسوی ابراهیم و اسماعیل و اسحاق و یعقوب و اسباط نازل شد و آنچه که به موسی و عیسی  داده شد و آنچه به پیامبران از جانب پروردگارشان داده شد هیچ فرقی بین هیچکدام از آنها نیست و ما بر این باور هستیم ﴿۱۳۶﴾
 فَإِنْ آمَنُوا بِمِثْلِ مَا آمَنتُم بِهِ فَقَدِ اهْتَدَوا ۖ وَّإِن تَوَلَّوْا فَإِنَّمَا هُمْ فِی شِقَاقٍ ۖ فَسَیَکْفِیکَهُمُ اللَّـهُ ۚ وَهُوَ السَّمِیعُ الْعَلِیمُ ﴿١٣٧﴾
 پس اگر باور کردند مانند آنچه که شما باور کردید البته که هدایت شده اند و اگر سرپیچی کردند حتم بدانید که آنها در مخالفت هستند پس بزودی خدا کفایتشان میکند و خدا شنوای داناست ﴿۱۳۷﴾
 صِبْغَةَ اللَّـهِ ۖ وَمَنْ أَحْسَنُ مِنَ اللَّـهِ صِبْغَةً ۖ وَنَحْنُ لَهُ عَابِدُونَ﴿١٣٨﴾
 رنگ خداست . و کیست نیکو تر از خدا در رنگ و ما برای او عبادت کننده هستیم ﴿۱۳۸﴾ 
 قُلْ أَتُحَاجُّونَنَا فِی اللَّـهِ وَهُوَ رَبُّنَا وَرَبُّکُمْ وَلَنَا أَعْمَالُنَا وَلَکُمْ أَعْمَالُکُمْ وَنَحْنُ لَهُ مُخْلِصُونَ﴿١٣٩﴾ 
آیا از ما در باره خدا دلیل میخواهید در حالیکه او پروردگار ما و پروردگار شماست واعمال ما برای ماست و اعمال شما برای شماست و ما برایش خا لص شده ایم ﴿۱۳۹﴾
أَمْ تَقُولُونَ إِنَّ إِبْرَاهِیمَ وَإِسْمَاعِیلَ وَإِسْحَاقَ وَیَعْقُوبَ وَالْأَسْبَاطَ کَانُوا هُودًا أَوْ نَصَارَىٰ ۗ قُلْ أَأَنتُمْ أَعْلَمُ أَمِ اللَّـهُ ۗ وَمَنْ أَظْلَمُ مِمَّن کَتَمَ شَهَادَةً عِندَهُ مِنَ اللَّـهِ ۗ وَمَا اللَّـهُ بِغَافِلٍ عَمَّا تَعْمَلُونَ ﴿١٤٠﴾ 
 یا می گویید حتماً ابراهیم و اسماعیل و اسحاق و یعقوب یهودی یا نصاری بودند بگو آیا شما داناتر هستید یا خدا وکیست ستمکارتراز کسی است که شهادتی را که از جانب خدا پیش اوست (آیات خدا را که میداند) پنهان کند و خدا از آنچه می کنید غافل نیست ﴿۱۴۰﴾
تِلْکَ أُمَّةٌ قَدْ خَلَتْ ۖ لَهَا مَا کَسَبَتْ وَلَکُم مَّا کَسَبْتُمْ ۖ وَلَا تُسْأَلُونَ عَمَّا کَانُوا یَعْمَلُونَ ﴿١٤١﴾
 آنها امتهایی بودند که در گذشتند و برای آنهاست دستاوردهایشان و برای شما ست دستاوردهایتان و شما مسئول اعمال آنها نیستید ﴿۱۴۱﴾
 سَیَقُولُ السُّفَهَاءُ مِنَ النَّاسِ مَا وَلَّاهُمْ عَن قِبْلَتِهِمُ الَّتِی کَانُوا عَلَیْهَا ۚ قُل لِّلَّـهِ الْمَشْرِقُ وَالْمَغْرِبُ ۚ یَهْدِی مَن یَشَاءُ إِلَىٰ صِرَاطٍ مُّسْتَقِیمٍ ﴿١٤٢﴾
 بزودی بی عقلان از مردم میگویند چه چیز باعث شده آنها ازجهت و سویشان که بر آن بودند رویگردان شدند بگو مشرق و مغرب برای خداست هر کسی را که بخواهد به راه راست هدایت می کند ﴿۱۴۲﴾ 
 وَکَذَٰلِکَ جَعَلْنَاکُمْ أُمَّةً وَسَطًا لِّتَکُونُوا شُهَدَاءَ عَلَى النَّاسِ وَیَکُونَ الرَّسُولُ عَلَیْکُمْ شَهِیدًا ۗ وَمَا جَعَلْنَا الْقِبْلَةَ الَّتِی کُنتَ عَلَیْهَا إِلَّا لِنَعْلَمَ مَن یَتَّبِعُ الرَّسُولَ مِمَّن یَنقَلِبُ عَلَىٰ عَقِبَیْهِ ۚ وَإِن کَانَتْ لَکَبِیرَةً إِلَّا عَلَى الَّذِینَ هَدَى اللَّـهُ ۗ وَمَا کَانَ اللَّـهُ لِیُضِیعَ إِیمَانَکُمْ ۚ إِنَّ اللَّـهَ بِالنَّاسِ لَرَءُوفٌ رَّحِیمٌ ﴿١٤٣﴾ 
و بدانسان شما را ملتی میانه قرار دادیم تا شاهدانی بر مردم باشید ورسول شاهدی بر شما باشد و سمت و جهتی را که بر آن بودی قرار ندادیم مگر برای آنکه معلوم کنیم کسی را که از رسول پیروی میکند از کسی که بر پیشینه جاهلی خود دگر گون می گردد و آن بسیار بزرگ است مگر بر کسانیکه خدا هدایتشان کرده است و شایسته خدا نیست که باور شما را ضایع کند البته خدا (نسبت) به مردم رئوف و مهربان است ﴿۱۴۳﴾
قَدْ نَرَىٰ تَقَلُّبَ وَجْهِکَ فِی السَّمَاءِ ۖ فَلَنُوَلِّیَنَّکَ قِبْلَةً تَرْضَاهَا ۚ فَوَلِّ وَجْهَکَ شَطْرَ الْمَسْجِدِ الْحَرَامِ ۚ وَحَیْثُ مَا کُنتُمْ فَوَلُّوا وُجُوهَکُمْ شَطْرَهُ ۗ وَإِنَّ الَّذِینَ أُوتُوا الْکِتَابَ لَیَعْلَمُونَ أَنَّهُ الْحَقُّ مِن رَّبِّهِمْ ۗ وَمَا اللَّـهُ بِغَافِلٍ عَمَّا یَعْمَلُونَ﴿١٤٤﴾ 
 و حتماً تغییروتحول تو را در آسمان می بینیم و قطعاً تو را متولی و سرپرست جهتی میسازیم که از آن راضی باشی پس روی خود را بسمت مسجد الحرام بگردان و هرکجا که باشید روی های خود را به آن سمت بگردانید و یقیناً کسانی که به آنها کتاب داده شده می دانند که آن مطمئناً حقیقتی از جانب پروردگارشان است و خدا از آنچه می کنند غافل نیست  ﴿۱۴۴﴾
وَلَئِنْ أَتَیْتَ الَّذِینَ أُوتُوا الْکِتَابَ بِکُلِّ آیَةٍ مَّا تَبِعُوا قِبْلَتَکَ ۚ وَمَا أَنتَ بِتَابِعٍ قِبْلَتَهُمْ ۚ وَمَا بَعْضُهُم بِتَابِعٍ قِبْلَةَ بَعْضٍ ۚ وَلَئِنِ اتَّبَعْتَ أَهْوَاءَهُم مِّن بَعْدِ مَا جَاءَکَ مِنَ الْعِلْمِ ۙ إِنَّکَ إِذًا لَّمِنَ الظَّالِمِینَ﴿١٤٥﴾
و اگر برای کسانی که کتاب داده شدند هر آیه ای بیاوری از سمت و جهت  تو پیروی نمی کنند و تو هم پیروی کننده سمت و جهت  آنها نیستی و بعضی از آنها هم پیروی کنندۀ  سوی و جهت  بعضی دیگر نیستند و اگر از هوسهای آنها پیروی کنی بعد از اینکه از دانش بسویت آمد آن هنگام تو از ستمگران خواهی بود ﴿۱۴۵﴾
الَّذِینَ آتَیْنَاهُمُ الْکِتَابَ یَعْرِفُونَهُ کَمَا یَعْرِفُونَ أَبْنَاءَهُمْ ۖ وَإِنَّ فَرِیقًا مِّنْهُمْ لَیَکْتُمُونَ الْحَقَّ وَهُمْ یَعْلَمُونَ ﴿١٤٦﴾
 کسانی که به آنها کتاب دادیم  آن را می شناسند همان طور که فرزندانشان را میشناسند و به یقین گروهی از آنها حقیقت را پنهان می کنند در حالیکه خودشان می دانند ﴿۱۴۶﴾ 
 الْحَقُّ مِن رَّبِّکَ ۖ فَلَا تَکُونَنَّ مِنَ الْمُمْتَرِینَ ﴿١٤٧﴾
حق از جانب پروردگار توست پس از شک کننده ها نباش  ﴿۱۴۷﴾ 
 وَلِکُلٍّ وِجْهَةٌ هُوَ مُوَلِّیهَا ۖ فَاسْتَبِقُوا الْخَیْرَاتِ ۚ أَیْنَ مَا تَکُونُوا یَأْتِ بِکُمُ اللَّـهُ جَمِیعًا ۚ إِنَّ اللَّـهَ عَلَىٰ کُلِّ شَیْءٍ قَدِیرٌ ﴿١٤٨﴾
و برای هر کدام جهتی است که به آن سمت بر می گردد پس در خیرات از یکدیگر سبقت بگیرید هر کجا که باشید خدا همه شما را می آورد البته خدا بر هر چیزی تواناست ﴿۱۴۸﴾
 وَمِنْ حَیْثُ خَرَجْتَ فَوَلِّ وَجْهَکَ شَطْرَ الْمَسْجِدِ الْحَرَامِ ۖ وَإِنَّهُ لَلْحَقُّ مِن رَّبِّکَ ۗ وَمَا اللَّـهُ بِغَافِلٍ عَمَّا تَعْمَلُونَ﴿١٤٩﴾
 و از هر کجا خارج شدی پس روی خود را به سمت مسجد الحرام بگردان و آن حقیقتی است از جانب  پروردگارت و خدا از آنچه میکنید غافل نیست ﴿۱۴۹﴾
 وَمِنْ حَیْثُ خَرَجْتَ فَوَلِّ وَجْهَکَ شَطْرَ الْمَسْجِدِ الْحَرَامِ ۚ وَحَیْثُ مَا کُنتُمْ فَوَلُّوا وُجُوهَکُمْ شَطْرَهُ لِئَلَّا یَکُونَ لِلنَّاسِ عَلَیْکُمْ حُجَّةٌ إِلَّا الَّذِینَ ظَلَمُوا مِنْهُمْ فَلَا تَخْشَوْهُمْ وَاخْشَوْنِی وَلِأُتِمَّ نِعْمَتِی عَلَیْکُمْ وَلَعَلَّکُمْ تَهْتَدُونَ ﴿١٥٠﴾
 و از هر کجا خارج شدی پس روی خود را به سمت مسجد الحرام بگردان و هر کجا باشید روی خود را بسمت آن بگردانید برای آنکه مردم را دلیلی برای شما نباشد مگر کسانی از آنها که ستم کردند پس از آنها نترسید و از من بترسید تا نعمتم را برایتان تمام کنم و شاید هدایت شوید ﴿۱۵۰﴾
 کَمَا أَرْسَلْنَا فِیکُمْ رَسُولًا مِّنکُمْ یَتْلُو عَلَیْکُمْ آیَاتِنَا وَیُزَکِّیکُمْ وَیُعَلِّمُکُمُ الْکِتَابَ وَالْحِکْمَةَ وَیُعَلِّمُکُم مَّا لَمْ تَکُونُوا تَعْلَمُونَ﴿١٥١﴾
 همانگونه که درمیان شما رسولی از خودتان فرستادیم که آیات ما را برایتان می خواند و شما را پاکیزه می کند و به شما کتاب و حکمت را یاد میدهد آن چیزهایی را که نمی دانستید﴿۱۵۱﴾
 فَاذْکُرُونِی أَذْکُرْکُمْ وَاشْکُرُوا لِی وَلَا تَکْفُرُونِ ﴿١٥٢﴾
 پس من را بیاد آورید تا شما را یاد کنم و از من سپاسگذاری کنید و من را انکار نکنید ﴿۱۵۲﴾
یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا اسْتَعِینُوا بِالصَّبْرِ وَالصَّلَاةِ ۚ إِنَّ اللَّـهَ مَعَ الصَّابِرِینَ ﴿١٥٣﴾
  ای کسانیکه ایمان آورده اید بوسیله ی صبر و نماز کمک بخواهید که البته خدا با صابران است ﴿۱۵۳﴾
وَلَا تَقُولُوا لِمَن یُقْتَلُ فِی سَبِیلِ اللَّـهِ أَمْوَاتٌ ۚ بَلْ أَحْیَاءٌ وَلَـٰکِن لَّا تَشْعُرُونَ ﴿١٥٤﴾ 
 و به کسانی که در راه خدا کشته میشوند نگویید مرده ها بلکه زنده ها و لیکن درک نمی کنید ﴿۱۵۴﴾ 
وَلَنَبْلُوَنَّکُم بِشَیْءٍ مِّنَ الْخَوْفِ وَالْجُوعِ وَنَقْصٍ مِّنَ الْأَمْوَالِ وَالْأَنفُسِ وَالثَّمَرَاتِ ۗ وَبَشِّرِ الصَّابِرِینَ ﴿١٥٥﴾
و به یقین شما را به چیزی از ترس و گرسنگی  وکم کردن از جانها و مالهایتان مبتلا میسازیم (در رنج و محنت می افکنیم) و به صابران بشارت بده ﴿۱۵۵﴾
 الَّذِینَ إِذَا أَصَابَتْهُم مُّصِیبَةٌ قَالُوا إِنَّا لِلَّـهِ وَإِنَّا إِلَیْهِ رَاجِعُونَ ﴿١٥٦﴾
 کسانی که وقتی مصیبتی به آنها برسد می گویند ما برای خدا هستیم و بسوی او بر می گردیم ﴿۱۵۶﴾
أُولَـٰئِکَ عَلَیْهِمْ صَلَوَاتٌ مِّن رَّبِّهِمْ وَرَحْمَةٌ ۖ وَأُولَـٰئِکَ هُمُ الْمُهْتَدُونَ﴿١٥٧﴾ 
 آنها هستند که درودهایی از پروردگارشان و رحمتی برای آنهاست و انها هدایت شده اند ﴿۱۵۷﴾ 
 إِنَّ الصَّفَا وَالْمَرْوَةَ مِن شَعَائِرِ اللَّـهِ ۖ فَمَنْ حَجَّ الْبَیْتَ أَوِ اعْتَمَرَ فَلَا جُنَاحَ عَلَیْهِ أَن یَطَّوَّفَ بِهِمَا ۚ وَمَن تَطَوَّعَ خَیْرًا فَإِنَّ اللَّـهَ شَاکِرٌ عَلِیمٌ ﴿١٥٨﴾ 
به یقین صفا و مروه از علامت های خداست پس هر کس که قصد خانه کعبه کند یا از آنجا دیدن نماید پس گناهی بر او نیست که آن دو را هم گردش کند (طواف کند) و هرکس که داوطلب نیکی باشد البته خدا سپاسگذار دانایی است ﴿۱۵۸﴾
إِنَّ الَّذِینَ یَکْتُمُونَ مَا أَنزَلْنَا مِنَ الْبَیِّنَاتِ وَالْهُدَىٰ مِن بَعْدِ مَا بَیَّنَّاهُ لِلنَّاسِ فِی الْکِتَابِ ۙ أُولَـٰئِکَ یَلْعَنُهُمُ اللَّـهُ وَیَلْعَنُهُمُ اللَّاعِنُونَ ﴿١٥٩﴾ 
 قطعا کسانی که آنچه از دلایل روشنگر و هدایت را که فرو فرستادیم پنهان می کنند بعد از آنکه در کتاب برای مردم بیانش کردیم آنها را خدا لعنتشان میکنند و لعنت کننده گان هم لعنتشان میکنند ﴿۱۵۹﴾ 
إِلَّا الَّذِینَ تَابُوا وَأَصْلَحُوا وَبَیَّنُوا فَأُولَـٰئِکَ أَتُوبُ عَلَیْهِمْ ۚ وَأَنَا التَّوَّابُ الرَّحِیمُ ﴿١٦٠﴾
مگر کسانی که توبه کردند و اصلاح کردند و بیان کردند آنها هستند که بر آنها می بخشم و من توبه پذیر رحم کننده هستم ﴿۱۶۰﴾
 إِنَّ الَّذِینَ کَفَرُوا وَمَاتُوا وَهُمْ کُفَّارٌ أُولَـٰئِکَ عَلَیْهِمْ لَعْنَةُ اللَّـهِ وَالْمَلَائِکَةِ وَالنَّاسِ أَجْمَعِینَ﴿١٦١﴾ 
 البته کسانی که انکار کردند و مردند در حالیکه کافر بودند آنها هستند که برآنها لعنت خدا و فرشته ها و مردم همگی است  ﴿۱۶۱﴾
خَالِدِینَ فِیهَا ۖ لَا یُخَفَّفُ عَنْهُمُ الْعَذَابُ وَلَا هُمْ یُنظَرُونَ﴿١٦٢﴾ 
 در آن مقیم هستند . عذاب آنها تخفیف داده نشود و مهلت داده نشوند ﴿۱۶۲﴾
وَإِلَـٰهُکُمْ إِلَـٰهٌ وَاحِدٌ ۖ لَّا إِلَـٰهَ إِلَّا هُوَ الرَّحْمَـٰنُ الرَّحِیمُ﴿١٦٣﴾
 و خدای شما خدای یگانه است خدایی غیر از او نیست رحم کننده ی رحم گستر است ﴿۱۶۳﴾ 
إِنَّ فِی خَلْقِ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَاخْتِلَافِ اللَّیْلِ وَالنَّهَارِ وَالْفُلْکِ الَّتِی تَجْرِی فِی الْبَحْرِ بِمَا یَنفَعُ النَّاسَ وَمَا أَنزَلَ اللَّـهُ مِنَ السَّمَاءِ مِن مَّاءٍ فَأَحْیَا بِهِ الْأَرْضَ بَعْدَ مَوْتِهَا وَبَثَّ فِیهَا مِن کُلِّ دَابَّةٍ وَتَصْرِیفِ الرِّیَاحِ وَالسَّحَابِ الْمُسَخَّرِ بَیْنَ السَّمَاءِ وَالْأَرْضِ لَآیَاتٍ لِّقَوْمٍ یَعْقِلُونَ﴿١٦٤﴾ 
به یقین در خلقت آسمانها و زمین و اختلاف شب و روز و کشتی که در دریا جاریست برای آنچه که به مردم سود میدهد و آنچه که خدا از آسمان از آب نازل کرد و بوسیله ی آن زمین را بعد از مرگش زنده ساخت و در آن از هر جنبندهای پراکند و گردانیدن بادها و ابر که بین آسمان و زمین در حرکت است  قطعاً نشانه هایست برای گروهی که عقل را بکار می گیرند ﴿۱۶۴﴾
وَمِنَ النَّاسِ مَن یَتَّخِذُ مِن دُونِ اللَّـهِ أَندَادًا یُحِبُّونَهُمْ کَحُبِّ اللَّـهِ ۖ وَالَّذِینَ آمَنُوا أَشَدُّ حُبًّا لِّلَّـهِ ۗ وَلَوْ یَرَى الَّذِینَ ظَلَمُوا إِذْ یَرَوْنَ الْعَذَابَ أَنَّ الْقُوَّةَ لِلَّـهِ جَمِیعًا وَأَنَّ اللَّـهَ شَدِیدُ الْعَذَابِ ﴿١٦٥﴾ 
 و از مردم کسی است که غیر از خدا همانندهایی (برای خدا) می گیرد که دوستشان دارند مانند دوست داشتن خدا و کسانی که باور دارند در دوستی برای خدا شدیدترند و کاش کسانی که ستم کردند وقتی که ببینند عذاب را . می دیدند  که همۀ نیرومندی برای خداست و آنکه خدا شدید تر است در عذاب ﴿۱۶۵﴾
إِذْ تَبَرَّأَ الَّذِینَ اتُّبِعُوا مِنَ الَّذِینَ اتَّبَعُوا وَرَأَوُا الْعَذَابَ وَتَقَطَّعَتْ بِهِمُ الْأَسْبَابُ﴿١٦٦﴾ 
 وقتی که اعلان بیزاری میکنند کسانیکه پیروی می شدند از کسانیکه (از آنها) پیروی می کردند و عذاب را ببینند و از آنها وسیله ها بریده شود ﴿۱۶۶﴾  
وَقَالَ الَّذِینَ اتَّبَعُوا لَوْ أَنَّ لَنَا کَرَّةً فَنَتَبَرَّأَ مِنْهُمْ کَمَا تَبَرَّءُوا مِنَّا ۗ کَذَٰلِکَ یُرِیهِمُ اللَّـهُ أَعْمَالَهُمْ حَسَرَاتٍ عَلَیْهِمْ ۖ وَمَا هُم بِخَارِجِینَ مِنَ النَّارِ ﴿١٦٧﴾ 
و کسانی که پیروی کردند می گویند : ای کاش برای ما تکراری بود (بازگشتی بود) پس از آنها کنار می کشیدیم همانگونه که از ما  کنار کشیدند به آنگونه خدا به آنها اعمالشان رابعنوان حسرتهایی نشان میدهد و آنها خارج شونده از آتش نیستند ﴿۱۶۷﴾
یَا أَیُّهَا النَّاسُ کُلُوا مِمَّا فِی الْأَرْضِ حَلَالًا طَیِّبًا وَلَا تَتَّبِعُوا خُطُوَاتِ الشَّیْطَانِ ۚ إِنَّهُ لَکُمْ عَدُوٌّ مُّبِینٌ ﴿١٦٨﴾ 
 ای مردم از آنچه در زمین حلال پاکیزه است بخورید و رد پای شیطان را پیروی نکنید که به یقین برای شما دشمن آشکاریست ﴿۱۶۸﴾
إِنَّمَا یَأْمُرُکُم بِالسُّوءِ وَالْفَحْشَاءِ وَأَن تَقُولُوا عَلَى اللَّـهِ مَا لَا تَعْلَمُونَ﴿١٦٩﴾
 قطعاً شما را به بدی و فحشا دستور میدهد و آنکه بگویید بر خدا آنچه را نمی دانید ﴿۱۶۹﴾ 
وَإِذَا قِیلَ لَهُمُ اتَّبِعُوا مَا أَنزَلَ اللَّـهُ قَالُوا بَلْ نَتَّبِعُ مَا أَلْفَیْنَا عَلَیْهِ آبَاءَنَا ۗ أَوَلَوْ کَانَ آبَاؤُهُمْ لَا یَعْقِلُونَ شَیْئًا وَلَا یَهْتَدُونَ ﴿١٧٠﴾
و وقتی به آنها گفته می شود از آنچه خدا نازل کرده است پیروی کنید می گویند : بلکه پیروی می کنیم آنچه را که پدرانمان را بر آن یافته ایم آیا و اگر چه  پدرانشان در چیزی عقلشان را به کار نبردند و هدایت هم نشدند؟ ﴿۱۷۰﴾ 
وَمَثَلُ الَّذِینَ کَفَرُوا کَمَثَلِ الَّذِی یَنْعِقُ بِمَا لَا یَسْمَعُ إِلَّا دُعَاءً وَنِدَاءً ۚ صُمٌّ بُکْمٌ عُمْیٌ فَهُمْ لَا یَعْقِلُونَ ﴿١٧١﴾ 
 و مثل کسانی که انکار کردند مانند کسی است که بر حیوانی فریاد می کشد که غیر از صدایی و آوایی نمی شنود کراند سا کتند کورند و آنها عقلشان را به کار نمی برند ﴿۱۷۱﴾
یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا کُلُوا مِن طَیِّبَاتِ مَا رَزَقْنَاکُمْ وَاشْکُرُوا لِلَّـهِ إِن کُنتُمْ إِیَّاهُ تَعْبُدُونَ ﴿١٧٢﴾ 
 ای کسانی که ایمان آورده اید آنچه که  به شما روزی دادیم از پاکیزه ها بخورید و خدا را شکر کنید اگر شما او را می پرستید﴿۱۷۲﴾
إِنَّمَا حَرَّمَ عَلَیْکُمُ الْمَیْتَةَ وَالدَّمَ وَلَحْمَ الْخِنزِیرِ وَمَا أُهِلَّ بِهِ لِغَیْرِ اللَّـهِ ۖ فَمَنِ اضْطُرَّ غَیْرَ بَاغٍ وَلَا عَادٍ فَلَا إِثْمَ عَلَیْهِ ۚ إِنَّ اللَّـهَ غَفُورٌ رَّحِیمٌ ﴿١٧٣﴾
غیر از این نیست که خدا بر شما مردار و خون وگوشت خوک و آنچه نام غیر خدا بر آن برده شود را حرام کرد وهر کس ناچار شود (که از آنها بخورد) اگر از حد تجاوز نکند و به آن عادت نکند پس گناهی بر او نیست قطعآ خدا آمرزنده مهربان است  ﴿۱۷۳﴾
 إِنَّ الَّذِینَ یَکْتُمُونَ مَا أَنزَلَ اللَّـهُ مِنَ الْکِتَابِ وَیَشْتَرُونَ بِهِ ثَمَنًا قَلِیلًا ۙ أُولَـٰئِکَ مَا یَأْکُلُونَ فِی بُطُونِهِمْ إِلَّا النَّارَ وَلَا یُکَلِّمُهُمُ اللَّـهُ یَوْمَ الْقِیَامَةِ وَلَا یُزَکِّیهِمْ وَلَهُمْ عَذَابٌ أَلِیمٌ﴿١٧٤﴾ 
 به یقین کسانی که آنچه خدا از کتاب نازل کرده است را می پوشانند و آن را به قیمتی کم می فروشند آنها کسانی هستند که در شکم هایشان غیر از آتش نمی خورند و خدا با آنها روز قیامت حرف نمیزند و پاکشان نمیکند و برای آنها عذابی دردناک است﴿۱۷۴﴾ 
أُولَـٰئِکَ الَّذِینَ اشْتَرَوُا الضَّلَالَةَ بِالْهُدَىٰ وَالْعَذَابَ بِالْمَغْفِرَةِ ۚ فَمَا أَصْبَرَهُمْ عَلَى النَّارِ ﴿١٧٥﴾ 
آنان کسانی هستند که گمراهی را به جای هدایت ، وعذاب را به جای آمرزش خریدند. پس چه چیز در برابر آتش شکیبا یشان می سازد ؟﴿۱۷۵﴾
ذَٰلِکَ بِأَنَّ اللَّـهَ نَزَّلَ الْکِتَابَ بِالْحَقِّ ۗ وَإِنَّ الَّذِینَ اخْتَلَفُوا فِی الْکِتَابِ لَفِی شِقَاقٍ بَعِیدٍ ﴿١٧٦﴾
 آن به دلیل آنست  که خدا کتاب را به حق فرستاد و به یقین کسانی که در کتاب اختلاف کردند قطعآ در تیره بختی دوری بسر میبرند ﴿۱۷۶﴾
 لَّیْسَ الْبِرَّ أَن تُوَلُّوا وُجُوهَکُمْ قِبَلَ الْمَشْرِقِ وَالْمَغْرِبِ وَلَـٰکِنَّ الْبِرَّ مَنْ آمَنَ بِاللَّـهِ وَالْیَوْمِ الْآخِرِ وَالْمَلَائِکَةِ وَالْکِتَابِ وَالنَّبِیِّینَ وَآتَى الْمَالَ عَلَىٰ حُبِّهِ ذَوِی الْقُرْبَىٰ وَالْیَتَامَىٰ وَالْمَسَاکِینَ وَابْنَ السَّبِیلِ وَالسَّائِلِینَ وَفِی الرِّقَابِ وَأَقَامَ الصَّلَاةَ وَآتَى الزَّکَاةَ وَالْمُوفُونَ بِعَهْدِهِمْ إِذَا عَاهَدُوا ۖ وَالصَّابِرِینَ فِی الْبَأْسَاءِ وَالضَّرَّاءِ وَحِینَ الْبَأْسِ ۗ أُولَـٰئِکَ الَّذِینَ صَدَقُوا ۖ وَأُولَـٰئِکَ هُمُ الْمُتَّقُونَ﴿١٧٧﴾
 نیکی آن نیست که رویهای خود را به جهت مشرق و مغرب بگردانید ولیکن نیکوکار کسی است که به خدا و به روز آخر و ملائکه و کتاب و پیامبران باور دارد و مال را با اینکه دوستش دارد به خویشاوندان و یتیمان و در مانده گان و و آواره ها و درخواست کننده ها و در (راه آزادی) برده ها می دهد و داشتن نماز بر پا می دارد و زکات می دهد و وقتی که پیمان می بندند به عهدشان وفا می کنند و در سختی و نا چاری صبور هستند و هنگام سختی آنها کسانی هستند که صداقت داشتند و آنها پرهیزکاران هستند ﴿۱۷۷﴾
 یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا کُتِبَ عَلَیْکُمُ الْقِصَاصُ فِی الْقَتْلَى ۖالْحُرُّ بِالْحُرِّ وَالْعَبْدُ بِالْعَبْدِ وَالْأُنثَىٰ بِالْأُنثَىٰ ۚ فَمَنْ عُفِیَ لَهُ مِنْ أَخِیهِ شَیْءٌ فَاتِّبَاعٌ بِالْمَعْرُوفِ وَأَدَاءٌ إِلَیْهِ بِإِحْسَانٍ ۗ ذَٰلِکَ تَخْفِیفٌ مِّن رَّبِّکُمْ وَرَحْمَةٌ ۗ فَمَنِ اعْتَدَىٰ بَعْدَ ذَٰلِکَ فَلَهُ عَذَابٌ أَلِیمٌ ﴿١٧٨﴾
 ای کسانی که ایمان آورده اید بر شما قصاص نوشته شد در مورد کشته شده ها ی عمدی آزاد (اگر قاتل بود)  آزاد را(قصاص کنید) و فرمانبر (اگر قاتل بود)  فرمانبر را (قصاص کنید) و زن (اگر قاتل بود)  زن را (قصاص کنید) (قاتل هر کس باشد فقط قاتل مجازات میشود خواه بنده باشد یا سرورباشد یا زن باشد فرق نمیکند) و آنکس (قاتلی) که چیزی از برادرش برایش عفو شده (از قصاصش صرف نظر شده) پس پیروی کردن ازعرف شناخته شده است و به نیکویی پرداختن (خون بها) برای او (اولیاء دم) است آن تخفیفی از پروردگار شماست و رحمتی  . پس هر کس بعد از آن (در کشتار بی گناهان از حد) تجاوز کند پس برای اوعذابی دردناک است 3*  ﴿۱۷۸﴾
توضیح آیه را در لینک زیر ببینید

http://soalatequrani.blogspot.nl/p/blog-page_99.html

وَلَکُمْ فِی الْقِصَاصِ حَیَاةٌ یَا أُولِی الْأَلْبَابِ لَعَلَّکُمْ تَتَّقُونَ﴿١٧٩﴾ 
 و برای شما در قصاص زندگی است ای صاحبان خرد شاید شما رعایت کنید ﴿۱۷۹﴾ { آیه ۱۷۹ سوره ی بقره در واقع قصاص را طرح می کند که خداوند میگوید در قصاص برای مردم زندگی است >> وَلَکُمْ فِی الْقِصَاصِ حَیَاةٌ یَاْ أُولِیْ الأَلْبَابِ لَعَلَّکُمْ تَتَّقُونَ [البقرة : ۱۷۹]<< زیرا از طرفی جلوی تکرار قتل از جانب قاتل گرفته میشود و از طرف دیگر جلوی کشتار و تجاوز و تعدی به خانواده و یا قبیلۀ  قاتل گرفته میشود در جاهلیت عرب رسم بر این بود که اگر کسی از قبیله و یا خانواده ای را می کشت خانوادۀ مقتول قسم میخوردند که غیر از قاتل خانواده و قبیلۀ او را هم  مجازات و به قتل برسانند  بنا بر این کشتار وحشتناکی به خاطر یک قتل میان قبایل و خانواده ها براه می افتاد و خدا نمی خواهد که خون و خونریزی باشد و حکم قصاص برای جلوگیری از کشتار بی گناهان است }
کُتِبَ عَلَیْکُمْ إِذَا حَضَرَ أَحَدَکُمُ الْمَوْتُ إِن تَرَکَ خَیْرًا الْوَصِیَّةُ لِلْوَالِدَیْنِ وَالْأَقْرَبِینَ بِالْمَعْرُوفِ ۖ حَقًّا عَلَى الْمُتَّقِینَ ﴿١٨٠﴾
بر شما نوشته شد وقتی مرگ یکی از شما را حاضر شود (زمان مرگ یکی از شما فرا رسد اگر خیری را ترک می کند برای پدر ومادر و خویشاوندان به نیکی وصیت کند  حقی است بر پرهیزکاران ﴿۱۸۰﴾
فَمَن بَدَّلَهُ بَعْدَ مَا سَمِعَهُ فَإِنَّمَا إِثْمُهُ عَلَى الَّذِینَ یُبَدِّلُونَهُ ۚ إِنَّ اللَّـهَ سَمِیعٌ عَلِیمٌ ﴿١٨١﴾
 و اگرکسی آن (وصیت) را بعد از آنچه که شنیدش تبدیل کند پس به یقین گناهش بر کسانیست که آن را تبدیل می کنند . قطعآ خدا شنوای داناست ﴿۱۸۱﴾
فَمَنْ خَافَ مِن مُّوصٍ جَنَفًا أَوْ إِثْمًا فَأَصْلَحَ بَیْنَهُمْ فَلَا إِثْمَ عَلَیْهِ ۚإِنَّ اللَّـهَ غَفُورٌ رَّحِیمٌ ﴿١٨٢﴾ 
 واگر کسی از وصیت کننده عدول از حق یا گناهی احساس خطر کند و بین آنها را اصلاح کند پس گناهی بر او نیست البته خدا آمرزنده مهربان است ﴿۱۸۲﴾
یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا کُتِبَ عَلَیْکُمُ الصِّیَامُ کَمَا کُتِبَ عَلَى الَّذِینَ مِن قَبْلِکُمْ لَعَلَّکُمْ تَتَّقُونَ ﴿١٨٣﴾
 ای کسانی که ایمان آوردید بر شما روزه نوشته شد همانگونه که بر کسانی که قبل از شما بودند نوشته شد٬ باشد که شما حدود خدا را رعایت کنید ﴿۱۸۳﴾ 
أَیَّامًا مَّعْدُودَاتٍ ۚ فَمَن کَانَ مِنکُم مَّرِیضًا أَوْ عَلَىٰ سَفَرٍ فَعِدَّةٌ مِّنْ أَیَّامٍ أُخَرَ ۚ وَعَلَى الَّذِینَ یُطِیقُونَهُ فِدْیَةٌ طَعَامُ مِسْکِینٍ ۖ فَمَن تَطَوَّعَ خَیْرًا فَهُوَ خَیْرٌ لَّهُ ۚ وَأَن تَصُومُوا خَیْرٌ لَّکُمْ ۖ إِن کُنتُمْ تَعْلَمُونَ﴿١٨٤﴾
روزهایی معدود (شمارش شده) و آنکس از شما که مریض یا بر سفر باشد پس تعدادی از روزهای دیگر روزه بگیرد وكساني كه (روزه) بر عهده ي آنان است يا روزه به گردن آنان است . تاوان آن معادل خوراک دادن به درمانده ای است و هر کس از نیکی اطاعت کند پس آن برایش بهتر است و اگر روزه بگیرید برای شما بهتر است اگر شما بدانید ﴿۱۸۴﴾ 
معنی یطیقونه چیست در لینک زیر ببینید 
http://soalatequrani.blogspot.co.uk/2013/11/blog-post_4755.html شَهْرُ رَمَضَانَ الَّذِی أُنزِلَ فِیهِ الْقُرْآنُ هُدًى لِّلنَّاسِ وَبَیِّنَاتٍ مِّنَ الْهُدَىٰ وَالْفُرْقَانِ ۚ فَمَن شَهِدَ مِنکُمُ الشَّهْرَ فَلْیَصُمْهُ ۖوَمَن کَانَ مَرِیضًا أَوْ عَلَىٰ سَفَرٍ فَعِدَّةٌ مِّنْ أَیَّامٍ أُخَرَ ۗ یُرِیدُ اللَّـهُ بِکُمُ الْیُسْرَ وَلَا یُرِیدُ بِکُمُ الْعُسْرَ وَلِتُکْمِلُوا الْعِدَّةَ وَلِتُکَبِّرُوا اللَّـهَ عَلَىٰ مَا هَدَاکُمْ وَلَعَلَّکُمْ تَشْکُرُونَ ﴿١٨٥﴾ 
ماه رمضان که در آن قرآن نازل شد برای مردم هدایت است و روشنگریهایی از هدایت و جدا کنندۀ حق و باطل است  پس  هر کس از شما که حضور ماه را شاهد باشد روزه بدارد و آنکس که  مریض باشد یا بر سفر باشد (و نتواند روزه بگیرد )پس (به اندازۀ) تعدادش از روزهای دیگر (روزه بگیرد) خدا برای شما آسانی را می خواهد و برای  شما سختی را نمی خواهد و تا تعداد (روزه ها) را کامل کنید و خدا را به دلیل  آنچه که شما را هدایت کرد بزرگ بدارید و باشد که شما تشکر کنید ﴿۱۸۵﴾ 
وَإِذَا سَأَلَکَ عِبَادِی عَنِّی فَإِنِّی قَرِیبٌ ۖ أُجِیبُ دَعْوَةَ الدَّاعِ إِذَا دَعَانِ ۖفَلْیَسْتَجِیبُوا لِی وَلْیُؤْمِنُوا بِی لَعَلَّهُمْ یَرْشُدُونَ ﴿١٨٦﴾
و وقتیکه بنده های من در باره من ازتو بپرسند به یقین من نزدیک هستم جواب دعای دعا کننده را هنگام دعا کردن میدهم و باید از من طلب جواب کنند و من را باور کنند باشد که آنها رشد یابند﴿۱۸۶﴾ 
أُحِلَّ لَکُمْ لَیْلَةَ الصِّیَامِ الرَّفَثُ إِلَىٰ نِسَائِکُمْ ۚ هُنَّ لِبَاسٌ لَّکُمْ وَأَنتُمْ لِبَاسٌ لَّهُنَّ ۗ عَلِمَ اللَّـهُ أَنَّکُمْ کُنتُمْ تَخْتَانُونَ أَنفُسَکُمْ فَتَابَ عَلَیْکُمْ وَعَفَا عَنکُمْ ۖ فَالْآنَ بَاشِرُوهُنَّ وَابْتَغُوا مَا کَتَبَ اللَّـهُ لَکُمْ ۚ وَکُلُوا وَاشْرَبُوا حَتَّىٰ یَتَبَیَّنَ لَکُمُ الْخَیْطُ الْأَبْیَضُ مِنَ الْخَیْطِ الْأَسْوَدِ مِنَ الْفَجْرِ ۖ ثُمَّ أَتِمُّوا الصِّیَامَ إِلَى اللَّیْلِ ۚ وَلَا تُبَاشِرُوهُنَّ وَأَنتُمْ عَاکِفُونَ فِی الْمَسَاجِدِ ۗ تِلْکَ حُدُودُ اللَّـهِ فَلَا تَقْرَبُوهَا ۗ کَذَٰلِکَ یُبَیِّنُ اللَّـهُ آیَاتِهِ لِلنَّاسِ لَعَلَّهُمْ یَتَّقُونَ ﴿١٨٧﴾
شب روزه آمیزش با زنانتان بر شما حلال شد آنها لباسی برای شما هستند و شما هم لباسی برای آنها هستید. خدا میدانست که قطعاً شما به خودتان خیانت می کنید پس بر شما بازگشت و از شما بخشید پس الان با آنها نزدیکی کنید و آنچه را خدا برای شما نوشت بخواهید و بخورید و بیاشامید تا هنگامیکه سفیدۀ صبح از سیاهی شب از بامداد برایتان آشکار شود سپس روزه را تا شب تمام کنید و با زنان آمیزش نکنید و درحالیکه شما در مساجد مانده گار شدید آن حدود خداست پس نزدیکش نشوید به آنگونه خدا آیاتش را برای مردم بیان می کند باشد که آنها رعایت کنند ﴿۱۸۷﴾
وَلَا تَأْکُلُوا أَمْوَالَکُم بَیْنَکُم بِالْبَاطِلِ وَتُدْلُوا بِهَا إِلَى الْحُکَّامِ لِتَأْکُلُوا فَرِیقًا مِّنْ أَمْوَالِ النَّاسِ بِالْإِثْمِ وَأَنتُمْ تَعْلَمُونَ ﴿١٨٨﴾ 
و اموالتان را میان خودتان به باطل نخورید و آن را بسوی حکام دلیل برید تا بخشی از اموال مردم را به گناه بخورید و در حالیکه شما می دانید ﴿۱۸۸﴾ 
یَسْأَلُونَکَ عَنِ الْأَهِلَّةِ ۖ قُلْ هِیَ مَوَاقِیتُ لِلنَّاسِ وَالْحَجِّ ۗ وَلَیْسَ الْبِرُّ بِأَن تَأْتُوا الْبُیُوتَ مِن ظُهُورِهَا وَلَـٰکِنَّ الْبِرَّ مَنِ اتَّقَىٰ ۗ وَأْتُوا الْبُیُوتَ مِنْ أَبْوَابِهَا ۚ وَاتَّقُوا اللَّـهَ لَعَلَّکُمْ تُفْلِحُونَ ﴿١٨٩﴾ 
از تو در باره ی  هلال های ماه میپرسند بگو آن اوقاتی است برای انسانها و برای حج و خوب نیست که به خانه ها از پشت آنها درآیید و لیکن خوب کسیست که حدود خدا را رعایت می کند و به خانه ها از درب هایش درآیید و حدود خدا را رعایت کنید شاید رستگار شوید ﴿۱۸۹﴾ 
وَقَاتِلُوا فِی سَبِیلِ اللَّـهِ الَّذِینَ یُقَاتِلُونَکُمْ وَلَا تَعْتَدُوا ۚ إِنَّ اللَّـهَ لَا یُحِبُّ الْمُعْتَدِینَ ﴿١٩٠﴾
و در راه خدا با کسانی بجنگید که با شما می جنگند و(به کسی) تجاوز نکنید که به یقین خدا تجاوز گران را دوست ندارد ﴿۱۹۰﴾
وَاقْتُلُوهُمْ حَیْثُ ثَقِفْتُمُوهُمْ وَأَخْرِجُوهُم مِّنْ حَیْثُ أَخْرَجُوکُمْ ۚوَالْفِتْنَةُ أَشَدُّ مِنَ الْقَتْلِ ۚ وَلَا تُقَاتِلُوهُمْ عِندَ الْمَسْجِدِ الْحَرَامِ حَتَّىٰ یُقَاتِلُوکُمْ فِیهِ ۖ فَإِن قَاتَلُوکُمْ فَاقْتُلُوهُمْ ۗ کَذَٰلِکَ جَزَاءُ الْکَافِرِینَ﴿١٩١﴾ 
 و با آنها نبرد کنید هر کجا که با آنها روبرو شدید و از آنجا که بیرونتان کردند بیرونشان کنید و فتنه شدید تر از قتل است و با آنها در مسجد الحرام جنگ نکنید تا زمانی که در آن با شما بجنگند و اگر با شما جنگیدند پس با آنها بجنگید آن کیفرکافران است ﴿۱۹۱﴾
فَإِنِ انتَهَوْا فَإِنَّ اللَّـهَ غَفُورٌ رَّحِیمٌ ﴿١٩٢﴾ 
 و اگر خاتمه دادند (دست از جنگ کشیدند) البته خداست آمرزنده مهربان ﴿۱۹۲﴾
وَقَاتِلُوهُمْ حَتَّىٰ لَا تَکُونَ فِتْنَةٌ وَیَکُونَ الدِّینُ لِلَّـهِ ۖ فَإِنِ انتَهَوْا فَلَا عُدْوَانَ إِلَّا عَلَى الظَّالِمِینَ﴿١٩٣﴾
و با آنها بجنگید تا فتنه ای نباشد ودین (صلح) برای خدا باشد و اگر(به جنگ) خاتمه دادند پس دشمنی کردن نیست مگر بر ستمکاران  ﴿۱۹۳﴾
 الشَّهْرُ الْحَرَامُ بِالشَّهْرِ الْحَرَامِ وَالْحُرُمَاتُ قِصَاصٌ ۚ فَمَنِ اعْتَدَىٰ عَلَیْکُمْ فَاعْتَدُوا عَلَیْهِ بِمِثْلِ مَا اعْتَدَىٰ عَلَیْکُمْ ۚ وَاتَّقُوا اللَّـهَ وَاعْلَمُوا أَنَّ اللَّـهَ مَعَ الْمُتَّقِینَ ﴿١٩٤﴾
 ماه حرام به ماه حرام و حریم های قصاص و آنکس که بر شما تجاوز کند پس بر او تجاوز کنید بمانند آنچه بر شما تجاوز کرده است حدود خدا را رعایت کنید و بدانید که خدا با کسانیست که حدود خدا را رعایت می کنند ﴿۱۹۴﴾ 
ماه حرام چیست لینک زیر را کلیک کنید 
http://quranmoslems.blogspot.co.uk/2010/01/blog-post_4149.htmlوَأَنفِقُوا فِی سَبِیلِ اللَّـهِ وَلَا تُلْقُوا بِأَیْدِیکُمْ إِلَى التَّهْلُکَةِ ۛوَأَحْسِنُوا ۛ إِنَّ اللَّـهَ یُحِبُّ الْمُحْسِنِینَ ﴿١٩٥﴾
و در راه خدا انفاق کنید (خرج کنید) و خودتان را با دست خود به هلاکت نیندازید و نیکی کنید که قطعاً خدا نیکوکاران را دوست دارد ﴿۱۹۵﴾
 وَأَتِمُّوا الْحَجَّ وَالْعُمْرَةَ لِلَّـهِ ۚ فَإِنْ أُحْصِرْتُمْ فَمَا اسْتَیْسَرَ مِنَ الْهَدْیِ ۖ وَلَا تَحْلِقُوا رُءُوسَکُمْ حَتَّىٰ یَبْلُغَ الْهَدْیُ مَحِلَّهُ ۚ فَمَن کَانَ مِنکُم مَّرِیضًا أَوْ بِهِ أَذًى مِّن رَّأْسِهِ فَفِدْیَةٌ مِّن صِیَامٍ أَوْ صَدَقَةٍ أَوْ نُسُکٍ ۚ فَإِذَا أَمِنتُمْ فَمَن تَمَتَّعَ بِالْعُمْرَةِ إِلَى الْحَجِّ فَمَا اسْتَیْسَرَ مِنَ الْهَدْیِ ۚ فَمَن لَّمْ یَجِدْ فَصِیَامُ ثَلَاثَةِ أَیَّامٍ فِی الْحَجِّ وَسَبْعَةٍ إِذَا رَجَعْتُمْ ۗ تِلْکَ عَشَرَةٌ کَامِلَةٌ ۗذَٰلِکَ لِمَن لَّمْ یَکُنْ أَهْلُهُ حَاضِرِی الْمَسْجِدِ الْحَرَامِ ۚ وَاتَّقُوا اللَّـهَ وَاعْلَمُوا أَنَّ اللَّـهَ شَدِیدُ الْعِقَابِ ﴿١٩٦﴾
و حج و عمره را برای خدا تمام کنید و اگر در تنگنا قرار گرفتید پس آنچه از قربانی آسان گردد فراهم کنید و سرهای خود را نتراشید تا قربانی به محلش برسد و آنکس از شما که مریض باشد یا او را آزاری از سرش برسد پس فدیه ای از روزه یا صدقه ای یا عبادتی سپس وقتیکه ایمن شدید پس انکس که بوسیله ی عمره بسمت حج بهره مند می شود پس آنچه از قربانی آسان گردد (انجام دهد) و هر کس (قربانی) پیدا نکند پس سه روز در حج روزه بگیرد و هفت روز وقتی که بازگشتید (روزه بگیرد) آن ده روز کامل است آن برای کسی است که خانواده اش  در مسجد الحرام حاضر نیستند (ساکن مکه نیستند) و (حدود) خدا را رعایت کنید و بدانید که خدا در عقوبت شدید است ﴿۱۹۶﴾
الْحَجُّ أَشْهُرٌ مَّعْلُومَاتٌ ۚ فَمَن فَرَضَ فِیهِنَّ الْحَجَّ فَلَا رَفَثَ وَلَا فُسُوقَ وَلَا جِدَالَ فِی الْحَجِّ ۗ وَمَا تَفْعَلُوا مِنْ خَیْرٍ یَعْلَمْهُ اللَّـهُ ۗوَتَزَوَّدُوا فَإِنَّ خَیْرَ الزَّادِ التَّقْوَىٰ ۚ وَاتَّقُونِ یَا أُولِی الْأَلْبَابِ ﴿١٩٧﴾
 حج ماه هایی معلوم است و آنکس که در آنها حج بر او واجب شد پس آمیزش نکند و نه نافرمانی و نه منازعه در حج نیست و آنچه از خوبی انجام بدهید  خدا آن را میداند و توشه بردارید پس قطعاً مرغوبترین توشه رعایت حدود خداست و حدود من را رعایت کنید ای صاحبان اندیشه ﴿۱۹۷﴾
لَیْسَ عَلَیْکُمْ جُنَاحٌ أَن تَبْتَغُوا فَضْلًا مِّن رَّبِّکُمْ ۚ فَإِذَا أَفَضْتُم مِّنْ عَرَفَاتٍ فَاذْکُرُوا اللَّـهَ عِندَ الْمَشْعَرِ الْحَرَامِ ۖ وَاذْکُرُوهُ کَمَا هَدَاکُمْ وَإِن کُنتُم مِّن قَبْلِهِ لَمِنَ الضَّالِّینَ ﴿١٩٨﴾
بر شما انحرافی نیست که ازنعمت پروردگارتان بخواهید پس هر وقت از عرفات دور شدید پس خدارا نزدیک مشعرالحرام یاد کنید و او را همانگونه یاد کنید که شما را هدایت کرد و اگرچه شما قبل از آن از گمراهان بودید ﴿۱۹۸﴾
 ثُمَّ أَفِیضُوا مِنْ حَیْثُ أَفَاضَ النَّاسُ وَاسْتَغْفِرُوا اللَّـهَ ۚ إِنَّ اللَّـهَ غَفُورٌ رَّحِیمٌ﴿١٩٩﴾ 
 پس دور شوید از هر کجا مردم دور شدند و از خدا طلب  آمرزش کنید به یقین خدا آمرزنده مهربان است ﴿۱۹۹﴾
فَإِذَا قَضَیْتُم مَّنَاسِکَکُمْ فَاذْکُرُوا اللَّـهَ کَذِکْرِکُمْ آبَاءَکُمْ أَوْ أَشَدَّ ذِکْرًا ۗ فَمِنَ النَّاسِ مَن یَقُولُ رَبَّنَا آتِنَا فِی الدُّنْیَا وَمَا لَهُ فِی الْآخِرَةِ مِنْ خَلَاقٍ﴿٢٠٠﴾ 
وهر وقت عبادت های خود را گذراندید پس خدا را یاد کنید مانند یاد کردن پدرانتان یا شدیدتر در یاد کردن و از مردم کسی است که می گوید پرودگار ما به ما در دنیا بده و برای او در آخرت بهره ای فراوان نیست﴿۲۰۰﴾ 
وَمِنْهُم مَّن یَقُولُ رَبَّنَا آتِنَا فِی الدُّنْیَا حَسَنَةً وَفِی الْآخِرَةِ حَسَنَةً وَقِنَا عَذَابَ النَّارِ ﴿٢٠١﴾
و از آنها کسی است که می گوید پروردگار ما به ما در دنیا خوبی و در آخرت خوبی بده و ما را از عذاب آتش نگه دار ﴿۲۰۱﴾
أُولَـٰئِکَ لَهُمْ نَصِیبٌ مِّمَّا کَسَبُوا ۚ وَاللَّـهُ سَرِیعُ الْحِسَابِ ﴿٢٠٢﴾
 برای آنها بهره ایست از آنچه کسب کردند و خدا در حساب سریع است ﴿۲۰۲﴾  وَاذْکُرُوا اللَّـهَ فِی أَیَّامٍ مَّعْدُودَاتٍ ۚ فَمَن تَعَجَّلَ فِی یَوْمَیْنِ فَلَا إِثْمَ عَلَیْهِ وَمَن تَأَخَّرَ فَلَا إِثْمَ عَلَیْهِ ۚ لِمَنِ اتَّقَىٰ ۗ وَاتَّقُوا اللَّـهَ وَاعْلَمُوا أَنَّکُمْ إِلَیْهِ تُحْشَرُونَ ﴿٢٠٣﴾ 
و خدا را در روزهایی شمرده شده بیاد آورید و آنکس که عجله کند در دو روز پس گناهی بر او نیست و آنکس که به تاخیر اندازد پس گناهی بر او نیست برای آنکس که پرهیز کرد و حدود خدا را رعایت کنید و بدانید حتماً بسوی او جمع کرده میشوید  ﴿۲۰۳﴾ 
 

تعجیل و یا تاخیر در این آیه مربوط به روزه گرفتن کسی است که قربانی برای

 قربانی کردن نمی یابد و در آیه ی 196 همین سوره حکم آن داده شده هرکس

 قربانی برای قربانی کردن نیابد سه روز روزه در حج و 7 روز وقتی به خانه 

برگشت روزه بگیرد این برای کسانی است که در مکه حضور ندارند و 

خانه هایشان در جاهای دیگر است

وَمِنَ النَّاسِ مَن یُعْجِبُکَ قَوْلُهُ فِی الْحَیَاةِ الدُّنْیَا وَیُشْهِدُ اللَّـهَ عَلَىٰ مَا فِی قَلْبِهِ وَهُوَ أَلَدُّ الْخِصَامِ﴿٢٠٤﴾

  و از مردم کسی است که حرفش تو را در زندگانی دنیا متعجب می کند و خدا را به شهادت می گیرد بر آنچه در قلبش است و او کینه توز ترین دشمنان است ﴿۲۰۴﴾ 
 وَإِذَا تَوَلَّىٰ سَعَىٰ فِی الْأَرْضِ لِیُفْسِدَ فِیهَا وَیُهْلِکَ الْحَرْثَ وَالنَّسْلَ ۗ وَاللَّـهُ لَا یُحِبُّ الْفَسَادَ ﴿٢٠٥﴾
و وقتیکه قدرت یابد تلاش میکند در زمین تا فساد کند در آن و محصول و نسل را هلاک می سازد و خدا فساد را دوست ندارد ﴿۲۰۵﴾
 وَإِذَا قِیلَ لَهُ اتَّقِ اللَّـهَ أَخَذَتْهُ الْعِزَّةُ بِالْإِثْمِ ۚ فَحَسْبُهُ جَهَنَّمُ ۚ وَلَبِئْسَ الْمِهَادُ ﴿٢٠٦﴾ 
و هر وقت به او گفته شود حدود خدا را رعایت کن نیرومندی او را به گناه وا میدارد و جهنم او را کافیست و چه بد بستری است﴿۲۰۶﴾ 
وَمِنَ النَّاسِ مَن یَشْرِی نَفْسَهُ ابْتِغَاءَ مَرْضَاتِ اللَّـهِ ۗ وَاللَّـهُ رَءُوفٌ بِالْعِبَادِ ﴿٢٠٧﴾
و از مردم کسی است که نفس خود را در جستجوی رضایت خدا می فروشد و خدا نسبت به بنده ها مهربان است﴿۲۰۷﴾
 یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا ادْخُلُوا فِی السِّلْمِ کَافَّةً وَلَا تَتَّبِعُوا خُطُوَاتِ الشَّیْطَانِ ۚ إِنَّهُ لَکُمْ عَدُوٌّ مُّبِینٌ ﴿٢٠٨﴾ 
 ای کسانی که ایمان دارید همگی در صلح داخل شوید و رد پای شیطان را پیروی نکنید که قطعاً او برای شما دشمنی آشکار است  ﴿۲۰۸﴾
فَإِن زَلَلْتُم مِّن بَعْدِ مَا جَاءَتْکُمُ الْبَیِّنَاتُ فَاعْلَمُوا أَنَّ اللَّـهَ عَزِیزٌ حَکِیمٌ﴿٢٠٩﴾ 
 پس اگر لغزیدید بعد از آنچه برایتان دلایل روشنگر بیامد پس بدانید که قطعاً خدا قدرتمند حکیم است ﴿۲۰۹﴾ 
هَلْ یَنظُرُونَ إِلَّا أَن یَأْتِیَهُمُ اللَّـهُ فِی ظُلَلٍ مِّنَ الْغَمَامِ وَالْمَلَائِکَةُ وَقُضِیَ الْأَمْرُ ۚ وَإِلَى اللَّـهِ تُرْجَعُ الْأُمُورُ ﴿٢١٠﴾
آیا انتظار دارند غیر از  آنکه خدا آنها را در سایه هایی از ابر بیاید و ملائکه و کار گذرانده شود و بسوی خدا کارها بازگردانده می شوند ﴿۲۱۰﴾ 
سَلْ بَنِی إِسْرَائِیلَ کَمْ آتَیْنَاهُم مِّنْ آیَةٍ بَیِّنَةٍ ۗ وَمَن یُبَدِّلْ نِعْمَةَ اللَّـهِ مِن بَعْدِ مَا جَاءَتْهُ فَإِنَّ اللَّـهَ شَدِیدُ الْعِقَابِ ﴿٢١١﴾
 از بنی اسراییل بپرس چه مقدار از آیه های روشنگر به آنها دادیم ؟ و آنکس که نعمت خدا را بعد از آنکه برای او آمده است تبدیل کند پس به یقین خدا در عقوبت شدید است ﴿۲۱۱﴾ 
 زُیِّنَ لِلَّذِینَ کَفَرُوا الْحَیَاةُ الدُّنْیَا وَیَسْخَرُونَ مِنَ الَّذِینَ آمَنُوا ۘ وَالَّذِینَ اتَّقَوْا فَوْقَهُمْ یَوْمَ الْقِیَامَةِ ۗ وَاللَّـهُ یَرْزُقُ مَن یَشَاءُ بِغَیْرِ حِسَابٍ﴿٢١٢﴾ 
برای کسانیکه انکار کردند(کافران) زندگانی دنیا آراسته شد و کسانی که باور کردند را مسخره می کنند و کسانی که حدود خدا را رعایت کردند در روز قیامت بالاتر از آنها هستند و خدا آنکس را که بخواهد بدون حساب روزی میدهد ﴿۲۱۲﴾
کَانَ النَّاسُ أُمَّةً وَاحِدَةً فَبَعَثَ اللَّـهُ النَّبِیِّینَ مُبَشِّرِینَ وَمُنذِرِینَ وَأَنزَلَ مَعَهُمُ الْکِتَابَ بِالْحَقِّ لِیَحْکُمَ بَیْنَ النَّاسِ فِیمَا اخْتَلَفُوا فِیهِ ۚ وَمَا اخْتَلَفَ فِیهِ إِلَّا الَّذِینَ أُوتُوهُ مِن بَعْدِ مَا جَاءَتْهُمُ الْبَیِّنَاتُ بَغْیًا بَیْنَهُمْ ۖ فَهَدَى اللَّـهُ الَّذِینَ آمَنُوا لِمَا اخْتَلَفُوا فِیهِ مِنَ الْحَقِّ بِإِذْنِهِ ۗ وَاللَّـهُ یَهْدِی مَن یَشَاءُ إِلَىٰ صِرَاطٍ مُّسْتَقِیمٍ ﴿٢١٣﴾
 مردم یک جمعیت بودند سپس خدا پیامبران را بشارت دهنده و آگاه کننده بر انگیخت و با آنها کتاب را به حق فرستادیم تا بین مردم حکم کنند درباره ی آنچه در آن اختلاف می کردند و در آن اختلاف نکردند غیر از کسانی که آن (کتاب) به آنها داده شد بعد از آنکه روشنگری ها برای آنها آمد به سرکشی میان خود شان سپس خدا هدایت کرد کسانی را که باور کردند به خاطر  آنچه در آن از حقیقت اختلاف کردند با اجازه او(خدا) و خدا آنکس را که می خواهد بسوی راه راست هدایت می کند ﴿۲۱۳﴾ 
 أَمْ حَسِبْتُمْ أَن تَدْخُلُوا الْجَنَّةَ وَلَمَّا یَأْتِکُم مَّثَلُ الَّذِینَ خَلَوْا مِن قَبْلِکُم ۖ مَّسَّتْهُمُ الْبَأْسَاءُ وَالضَّرَّاءُ وَزُلْزِلُوا حَتَّىٰ یَقُولَ الرَّسُولُ وَالَّذِینَ آمَنُوا مَعَهُ مَتَىٰ نَصْرُ اللَّـهِ ۗ أَلَا إِنَّ نَصْرَ اللَّـهِ قَرِیبٌ﴿٢١٤﴾ 
یا (پیش خود چنین) حساب می کنید که داخل بهشت می شوید و هنوز برای شما نیامده مانند کسانی که قبل از شما تخلیه کردند به آنها بدی و ضرر رسید و لرزیدند تا وقتی رسول و کسانی که با او ایمان آوردند گفتند : کی زمان یاری خداست ؟ آگاه باشید که قطعاً زمان یاری خدا نزدیک است ﴿۲۱۴﴾ 
یَسْأَلُونَکَ مَاذَا یُنفِقُونَ ۖ قُلْ مَا أَنفَقْتُم مِّنْ خَیْرٍ فَلِلْوَالِدَیْنِ وَالْأَقْرَبِینَ وَالْیَتَامَىٰ وَالْمَسَاکِینِ وَابْنِ السَّبِیلِ ۗ وَمَا تَفْعَلُوا مِنْ خَیْرٍ فَإِنَّ اللَّـهَ بِهِ عَلِیمٌ ﴿٢١٥﴾
از تو می پرسند  چه چیزی را انفاق کنند بگو آنچه از خوبی انفاق می کنید پس برای پدر و مادر و خویشاوندان و یتیمان و بینوایان و در راه مانده ها است و آنچه از خوبی انجام دهید پس خدا به آن داناست  ﴿۲۱۵﴾
کُتِبَ عَلَیْکُمُ الْقِتَالُ وَهُوَ کُرْهٌ لَّکُمْ ۖ وَعَسَىٰ أَن تَکْرَهُوا شَیْئًا وَهُوَ خَیْرٌ لَّکُمْ ۖ وَعَسَىٰ أَن تُحِبُّوا شَیْئًا وَهُوَ شَرٌّ لَّکُمْ ۗ وَاللَّـهُ یَعْلَمُ وَأَنتُمْ لَا تَعْلَمُونَ ﴿٢١٦﴾
 بر شما جنگ نوشته شد و آن برای شما نفرت انگیز است و ممکن است شما از چیزی نفرت داشته باشید و آن برای شما خیر باشد و ممکن است چیزی را دوست داشته باشید و آن برای شما شر است و خدا می داند و شما نمی دانید﴿۲۱۶﴾
 یَسْأَلُونَکَ عَنِ الشَّهْرِ الْحَرَامِ قِتَالٍ فِیهِ ۖ قُلْ قِتَالٌ فِیهِ کَبِیرٌ ۖ وَصَدٌّ عَن سَبِیلِ اللَّـهِ وَکُفْرٌ بِهِ وَالْمَسْجِدِ الْحَرَامِ وَإِخْرَاجُ أَهْلِهِ مِنْهُ أَکْبَرُ عِندَ اللَّـهِ ۚ وَالْفِتْنَةُ أَکْبَرُ مِنَ الْقَتْلِ ۗ وَلَا یَزَالُونَ یُقَاتِلُونَکُمْ حَتَّىٰ یَرُدُّوکُمْ عَن دِینِکُمْ إِنِ اسْتَطَاعُوا ۚ وَمَن یَرْتَدِدْ مِنکُمْ عَن دِینِهِ فَیَمُتْ وَهُوَ کَافِرٌ فَأُولَـٰئِکَ حَبِطَتْ أَعْمَالُهُمْ فِی الدُّنْیَا وَالْآخِرَةِ ۖ وَأُولَـٰئِکَ أَصْحَابُ النَّارِ ۖ هُمْ فِیهَا خَالِدُونَ ﴿٢١٧﴾
از تو در بارۀ ماه حرام و جنگ کردن  درآن می پرسند بگو جنگ در آن بزرگ است و بازداشتن از راه خدا ست و انکارکردن به آن (راه خدا) است و مسجد الحرام و اخراج مردمانش نزد خدا از آن بزرگتر است و فتنه از قتل بزرگتر است و همواره با شما جنگ می کنند تا شما را از روشتان اگر بتوانند باز گردانند و آنکس که از دین خود باز گردد و بمیرد و در حالیکه  او انکار کننده  باشد پس آنها هستند که اعمالشان در دنیا و آخرت تباه شده و آنها اصحاب آتش هستند که آنها در آن اقامت می گزینند﴿۲۱۷﴾
ماه خرام چیست لینک زیر را کلیک کنید 
http://quranmoslems.blogspot.co.uk/2010/01/blog-post_4149.html إِنَّ الَّذِینَ آمَنُوا وَالَّذِینَ هَاجَرُوا وَجَاهَدُوا فِی سَبِیلِ اللَّـهِ أُولَـٰئِکَ یَرْجُونَ رَحْمَتَ اللَّـهِ ۚ وَاللَّـهُ غَفُورٌ رَّحِیمٌ ﴿٢١٨﴾ 
 به یقین کسانی که ایمان آوردند و کسانی که هجرت کردند و در راه خدا کوشش کردند آنها هستند که به رحمت خدا امیدوارند و خدا آمرزنده مهربان است ﴿۲۱۸﴾
 یَسْأَلُونَکَ عَنِ الْخَمْرِ وَالْمَیْسِرِ ۖ قُلْ فِیهِمَا إِثْمٌ کَبِیرٌ وَمَنَافِعُ لِلنَّاسِ وَإِثْمُهُمَا أَکْبَرُ مِن نَّفْعِهِمَا ۗ وَیَسْأَلُونَکَ مَاذَا یُنفِقُونَ قُلِ الْعَفْوَ ۗ کَذَٰلِکَ یُبَیِّنُ اللَّـهُ لَکُمُ الْآیَاتِ لَعَلَّکُمْ تَتَفَکَّرُونَ ﴿٢١٩﴾
 از تو در بارۀ مستی آور و قمار می پرسند بگو در آن دو گناه بزرگیست و منافعی برای مردم و گناه آن دو بزرگتر از نفع آنهاست و از تو می پرسند چه چیز را انفاق کنند بگو عفو (کنید). بدانگونه خدا آیات را بیان میکند باشد که شما تفکر کنید﴿۲۱۹﴾
فِی الدُّنْیَا وَالْآخِرَةِ ۗ وَیَسْأَلُونَکَ عَنِ الْیَتَامَىٰ ۖ قُلْ إِصْلَاحٌ لَّهُمْ خَیْرٌ ۖوَإِن تُخَالِطُوهُمْ فَإِخْوَانُکُمْ ۚ وَاللَّـهُ یَعْلَمُ الْمُفْسِدَ مِنَ الْمُصْلِحِ ۚوَلَوْ شَاءَ اللَّـهُ لَأَعْنَتَکُمْ ۚ إِنَّ اللَّـهَ عَزِیزٌ حَکِیمٌ ﴿٢٢٠﴾
 در دنیا وآخرت و از تو در بارۀ یتیمان می پرسند بگو : اصلاح برایشان بهتر است و اگر با آنها مخلوط شدید پس برادران شما هستند و خدا می داند فسادگر را از اصلاح کننده و اگر خدا می خواست شما را به دردسر می انداخت به یقین خدا نیرومند حکیم است ﴿۲۲۰﴾ 
 وَلَا تَنکِحُوا الْمُشْرِکَاتِ حَتَّىٰ یُؤْمِنَّ ۚ وَلَأَمَةٌ مُّؤْمِنَةٌ خَیْرٌ مِّن مُّشْرِکَةٍ وَلَوْ أَعْجَبَتْکُمْ ۗ وَلَا تُنکِحُوا الْمُشْرِکِینَ حَتَّىٰ یُؤْمِنُوا ۚ وَلَعَبْدٌ مُّؤْمِنٌ خَیْرٌ مِّن مُّشْرِکٍ وَلَوْ أَعْجَبَکُمْ ۗ أُولَـٰئِکَ یَدْعُونَ إِلَى النَّارِ ۖ وَاللَّـهُ یَدْعُو إِلَى الْجَنَّةِ وَالْمَغْفِرَةِ بِإِذْنِهِ ۖ وَیُبَیِّنُ آیَاتِهِ لِلنَّاسِ لَعَلَّهُمْ یَتَذَکَّرُونَ ﴿٢٢١﴾
 با زنان مشرک ازدواج نکنید تا وقتی ایمان بیاورند و البته زنی خدمتکار و مومن بهتر است از زنی مشرک و اگر چه (زن مشرک) شما را به تعجب وا دارد و با مردان مشرک ازدواج نکنید تا وقتی ایمان بیاورند و البته مرد خدمتکاری مومن از مردی مشرک بهتر است و اگرچه شما را به تعجب وا دارد آنها هستند که بسوی آتش دعوت می کنند  و خدا دعوت میکند بسوی بهشت و آمرزش با اجازه او و نشانه هایش را برای مردم بیان می کند شاید آنها پند گیرند ﴿۲۲۱﴾
 وَیَسْأَلُونَکَ عَنِ الْمَحِیضِ ۖ قُلْ هُوَ أَذًى فَاعْتَزِلُوا النِّسَاءَ فِی الْمَحِیضِ ۖ وَلَا تَقْرَبُوهُنَّ حَتَّىٰ یَطْهُرْنَ ۖ فَإِذَا تَطَهَّرْنَ فَأْتُوهُنَّ مِنْ حَیْثُ أَمَرَکُمُ اللَّـهُ ۚ إِنَّ اللَّـهَ یُحِبُّ التَّوَّابِینَ وَیُحِبُّ الْمُتَطَهِّرِینَ ﴿٢٢٢﴾
 و از تو در بارۀ عادت ماهانه زنان می پرسند بگو : آزاری است پس از زنان در وقت عادت ماهانه زنان کناره بگیرید و نزدیکشان نشوید تا پاکیزه شوند سپس وقتی که پاک شدند پس بیایید شان (با آنها نزدیکی کنید) هر زمانی که خدا به شما فرمان داده . به یقین خدا  توبه کننده ها را دوست دارد و  پاکان را دوست دارد ﴿۲۲۲﴾ 
 نِسَاؤُکُمْ حَرْثٌ لَّکُمْ فَأْتُوا حَرْثَکُمْ أَنَّىٰ شِئْتُمْ ۖ وَقَدِّمُوا لِأَنفُسِکُمْ ۚ وَاتَّقُوا اللَّـهَ وَاعْلَمُوا أَنَّکُم مُّلَاقُوهُ ۗ وَبَشِّرِ الْمُؤْمِنِینَ ﴿٢٢٣﴾
 زنان شما کشتزار شما هستند پس در کشتزار خود بیایید از هر جا که بخواهید و برای خودتان اقدام کنید وحدود خدا را رعایت کنید و بدانید که شما او را ملاقات می کنید و به مومنان بشارت بده ﴿۲۲۳﴾ 
 وَلَا تَجْعَلُوا اللَّـهَ عُرْضَةً لِّأَیْمَانِکُمْ أَن تَبَرُّوا وَتَتَّقُوا وَتُصْلِحُوا بَیْنَ النَّاسِ ۗ وَاللَّـهُ سَمِیعٌ عَلِیمٌ ﴿٢٢٤﴾
  و خدا را در معرض سوگندهای خود قرار ندهید که خود را (از گناه) خلاص کنید و حدود را رعایت کنید و میان مردم را اصلاح کنید و خدا شنوای داناست ﴿۲۲۴﴾ 
لَّا یُؤَاخِذُکُمُ اللَّـهُ بِاللَّغْوِ فِی أَیْمَانِکُمْ وَلَـٰکِن یُؤَاخِذُکُم بِمَا کَسَبَتْ قُلُوبُکُمْ ۗ وَاللَّـهُ غَفُورٌ حَلِیمٌ ﴿٢٢٥﴾ 
خدا شما را به خاطر بیهوده گی در سو گندهایتان مواخذه نمی کند و لیکن شما را به آنچه دلهای شما کسب کرده است مواخذه میکند وخدا آمرزنده بردباراست ﴿۲۲۵﴾  
لِّلَّذِینَ یُؤْلُونَ مِن نِّسَائِهِمْ تَرَبُّصُ أَرْبَعَةِ أَشْهُرٍ ۖ فَإِن فَاءُوا فَإِنَّ اللَّـهَ غَفُورٌ رَّحِیمٌ﴿٢٢٦﴾ 
 برای کسانی که اعراض میکنند که با زنانشان هم خوابی نکنند چهار ماه انتظار کشیدن است واگر بازگشتند قطعاً خدا آمرزنده  مهربان است ﴿۲۲۶﴾   
وَإِنْ عَزَمُوا الطَّلَاقَ فَإِنَّ اللَّـهَ سَمِیعٌ عَلِیمٌ﴿٢٢٧﴾
و اگر قصد طلاق داشتند البته خدا شنوای داناست ﴿۲۲۷﴾   
وَالْمُطَلَّقَاتُ یَتَرَبَّصْنَ بِأَنفُسِهِنَّ ثَلَاثَةَ قُرُوءٍ ۚ وَلَا یَحِلُّ لَهُنَّ أَن یَکْتُمْنَ مَا خَلَقَ اللَّـهُ فِی أَرْحَامِهِنَّ إِن کُنَّ یُؤْمِنَّ بِاللَّـهِ وَالْیَوْمِ الْآخِرِ ۚ وَبُعُولَتُهُنَّ أَحَقُّ بِرَدِّهِنَّ فِی ذَٰلِکَ إِنْ أَرَادُوا إِصْلَاحًا ۚ وَلَهُنَّ مِثْلُ الَّذِی عَلَیْهِنَّ بِالْمَعْرُوفِ ۚ وَلِلرِّجَالِ عَلَیْهِنَّ دَرَجَةٌ ۗ وَاللَّـهُ عَزِیزٌ حَکِیمٌ ﴿٢٢٨﴾ 
و زنهای مطلقه  خودشان تا سه پریود(عادت ماهانه زنان) انتظار بکشند و بر آنها حلال نیست آنچه که خدا در رحم های آنان خلق کرده است را پنهان کنند اگر به خدا و روز آخر باور داشته باشند و شوهرانشان محق تر هستند در پس دادن آن . اگر بخواهند صلح را و برای آن زنان (طلاق گرفته خرجی و هزینه هایشان) است مانند آنچیزی که بر آنزنان (طلاق نگرفته) است به عرف (نیکی) و برای مردان بر(عهده) آن زنان منزلتی است و خدا نیرومند حکیم است ﴿۲۲۸﴾   
الطَّلَاقُ مَرَّتَانِ ۖ فَإِمْسَاکٌ بِمَعْرُوفٍ أَوْ تَسْرِیحٌ بِإِحْسَانٍ ۗ وَلَا یَحِلُّ لَکُمْ أَن تَأْخُذُوا مِمَّا آتَیْتُمُوهُنَّ شَیْئًا إِلَّا أَن یَخَافَا أَلَّا یُقِیمَا حُدُودَ اللَّـهِ ۖ فَإِنْ خِفْتُمْ أَلَّا یُقِیمَا حُدُودَ اللَّـهِ فَلَا جُنَاحَ عَلَیْهِمَا فِیمَا افْتَدَتْ بِهِ ۗ تِلْکَ حُدُودُ اللَّـهِ فَلَا تَعْتَدُوهَا ۚ وَمَن یَتَعَدَّ حُدُودَ اللَّـهِ فَأُولَـٰئِکَ هُمُ الظَّالِمُونَ ﴿٢٢٩﴾
طلاق دو بار است پس نگهداری به نیکی یا رها کردنی به خوبی و بر شما حلال نیست که از آنچه به آنها داده اید چیزی را بگیرید مگر آنکه بترسید که  حدود خدا را برپا ندارند و اگر ترسیدید که حدود خدا را به پا ندارند پس گناهی بر آندو نیست در آنچه زن در عوض طلاق گرفتن به مرد بدهد . آن حدود خداست پس از آن (حدود) تجاوز نکنید و هر کس به حدود خدا تجاوز کند پس آنها همان ستمگران هستند ﴿۲۲۹﴾  
فَإِن طَلَّقَهَا فَلَا تَحِلُّ لَهُ مِن بَعْدُ حَتَّىٰ تَنکِحَ زَوْجًا غَیْرَهُ ۗ فَإِن طَلَّقَهَا فَلَا جُنَاحَ عَلَیْهِمَا أَن یَتَرَاجَعَا إِن ظَنَّا أَن یُقِیمَا حُدُودَ اللَّـهِ ۗوَتِلْکَ حُدُودُ اللَّـهِ یُبَیِّنُهَا لِقَوْمٍ یَعْلَمُونَ ﴿٢٣٠﴾
و اگر آن زن را طلاق داد پس برای آن مرد حلال نیست بعد از آن تا وقتیکه با شوهری غیر از آن مرد ازدواج کند و آگر طلاقش داد پس گناهی بر آندو نیست که به یکدیگر بازگردند اگر گمان می کنند که حدود خدا را بر پا می کنند و آن حدود خداست که آن را برای قومی که میدانند بیان می کند ﴿۲۳۰﴾   
وَإِذَا طَلَّقْتُمُ النِّسَاءَ فَبَلَغْنَ أَجَلَهُنَّ فَأَمْسِکُوهُنَّ بِمَعْرُوفٍ أَوْ سَرِّحُوهُنَّ بِمَعْرُوفٍ ۚ وَلَا تُمْسِکُوهُنَّ ضِرَارًا لِّتَعْتَدُوا ۚ وَمَن یَفْعَلْ ذَٰلِکَ فَقَدْ ظَلَمَ نَفْسَهُ ۚ وَلَا تَتَّخِذُوا آیَاتِ اللَّـهِ هُزُوًا ۚ وَاذْکُرُوا نِعْمَتَ اللَّـهِ عَلَیْکُمْ وَمَا أَنزَلَ عَلَیْکُم مِّنَ الْکِتَابِ وَالْحِکْمَةِ یَعِظُکُم بِهِ ۚ وَاتَّقُوا اللَّـهَ وَاعْلَمُوا أَنَّ اللَّـهَ بِکُلِّ شَیْءٍ عَلِیمٌ﴿٢٣١﴾ 
و هر وقت زنان را طلاق دادید و بعد از آن به سر رسید خود رسیدند پس از آنها به خوبی نگهداری کنید و یا به خوبی رهایشان کنید و آنها را به اجبار نگهداری نکنید تا (از حدود خدا) تجاوز کنید و آنکس که آن را انجام دهد قطعاً به خودش ظلم کرده و آیات خدا را به مسخره نگیرید و به یاد آورید نعمت خدا را بر شما و آنچه از کتاب و حکمت  بر شما فرستاد شما را به آن نصیحت می کند  وحدود خدا را عایت کنید و بدانید که خدا به هر چیزی داناست ﴿۲۳۱﴾   
وَإِذَا طَلَّقْتُمُ النِّسَاءَ فَبَلَغْنَ أَجَلَهُنَّ فَلَا تَعْضُلُوهُنَّ أَن یَنکِحْنَ أَزْوَاجَهُنَّ إِذَا تَرَاضَوْا بَیْنَهُم بِالْمَعْرُوفِ ۗ ذَٰلِکَ یُوعَظُ بِهِ مَن کَانَ مِنکُمْ یُؤْمِنُ بِاللَّـهِ وَالْیَوْمِ الْآخِرِ ۗ ذَٰلِکُمْ أَزْکَىٰ لَکُمْ وَأَطْهَرُ ۗ وَاللَّـهُ یَعْلَمُ وَأَنتُمْ لَا تَعْلَمُونَ ﴿٢٣٢﴾
و وقتی که زنان را طلاق دادید و به سررسید خود (مهلت سه بار عادت ماهانه) رسیدند پس جلویشان را نگیرید که با شوهرانشان ازدواج کنند وقتی که میان خودشان به خوبی راضی شوند به آن پند داده شود آنکس که از شما به خدا و روز آخر باور دارد آن برایتان پاکیزه تر و پاکتر است و خدا می داند و شما نمی دانید ﴿۲۳۲﴾   
  وَالْوَالِدَاتُ یُرْضِعْنَ أَوْلَادَهُنَّ حَوْلَیْنِ کَامِلَیْنِ ۖ لِمَنْ أَرَادَ أَن یُتِمَّ الرَّضَاعَةَ ۚ وَعَلَى الْمَوْلُودِ لَهُ رِزْقُهُنَّ وَکِسْوَتُهُنَّ بِالْمَعْرُوفِ ۚ لَا تُکَلَّفُ نَفْسٌ إِلَّا وُسْعَهَا ۚ لَا تُضَارَّ وَالِدَةٌ بِوَلَدِهَا وَلَا مَوْلُودٌ لَّهُ بِوَلَدِهِ ۚ وَعَلَى الْوَارِثِ مِثْلُ ذَٰلِکَ ۗ فَإِنْ أَرَادَا فِصَالًا عَن تَرَاضٍ مِّنْهُمَا وَتَشَاوُرٍ فَلَا جُنَاحَ عَلَیْهِمَا ۗ وَإِنْ أَرَدتُّمْ أَن تَسْتَرْضِعُوا أَوْلَادَکُمْ فَلَا جُنَاحَ عَلَیْکُمْ إِذَا سَلَّمْتُم مَّا آتَیْتُم بِالْمَعْرُوفِ ۗ وَاتَّقُوا اللَّـهَ وَاعْلَمُوا أَنَّ اللَّـهَ بِمَا تَعْمَلُونَ بَصِیرٌ ﴿٢٣٣﴾
و مادرانی که فرزندانشان را شیر میدهند دو سال کامل (فرصت دارد) برای هر کس  که بخواهد تمام کند شیر دادن را و بر پدر کودک است غذای آنها و پوشاک آنها به نیکی کسی جز به اندازه توانش تکلیف نشود . مادر به خاطر کودکش ضرر نکند ونه پدر به خاطر کودکش  و برارث برنده است مانند آن . و اگر آندو جدا کردن از شیردادن خواستند و مشورتی پس گناهی بر آندو نیست و اگر شیردهی فرزندانتان را خواستید پس مشگلی بر شما نیست وقتی آن (شیر دادن به فرزندتان) را قبول کنید به طور معمول (هزینۀ آن را) بدهید و حدود خدا را رعایت کنید و بدانید حتماً خدا به آنچه می کنید بیناست ﴿۲۳۳﴾   
وَالَّذِینَ یُتَوَفَّوْنَ مِنکُمْ وَیَذَرُونَ أَزْوَاجًا یَتَرَبَّصْنَ بِأَنفُسِهِنَّ أَرْبَعَةَ أَشْهُرٍ وَعَشْرًا ۖ فَإِذَا بَلَغْنَ أَجَلَهُنَّ فَلَا جُنَاحَ عَلَیْکُمْ فِیمَا فَعَلْنَ فِی أَنفُسِهِنَّ بِالْمَعْرُوفِ ۗ وَاللَّـهُ بِمَا تَعْمَلُونَ خَبِیرٌ ﴿٢٣٤﴾ 
و کسانی که از شما می میرند و همسرانی را تنها می گذارند خود آن زنان چهار ماه و ده روز انتظار کشند سپس  هر وقت به سر آمد خویش رسیدند پس گناهی بر شما نیست در آنچه که آن زنان در باره خودشان به صورت عرف انجام دهند و خدا به آنچه می کنید آگاه است ﴿۲۳۴﴾  
وَلَا جُنَاحَ عَلَیْکُمْ فِیمَا عَرَّضْتُم بِهِ مِنْ خِطْبَةِ النِّسَاءِ أَوْ أَکْنَنتُمْ فِی أَنفُسِکُمْ ۚ عَلِمَ اللَّـهُ أَنَّکُمْ سَتَذْکُرُونَهُنَّ وَلَـٰکِن لَّا تُوَاعِدُوهُنَّ سِرًّا إِلَّا أَن تَقُولُوا قَوْلًا مَّعْرُوفًا ۚ وَلَا تَعْزِمُوا عُقْدَةَ النِّکَاحِ حَتَّىٰ یَبْلُغَ الْکِتَابُ أَجَلَهُ ۚ وَاعْلَمُوا أَنَّ اللَّـهَ یَعْلَمُ مَا فِی أَنفُسِکُمْ فَاحْذَرُوهُ ۚ وَاعْلَمُوا أَنَّ اللَّـهَ غَفُورٌ حَلِیمٌ ﴿٢٣٥﴾
 و گناهی بر شما نیست در آنچه به کنایه از خواستگاری زنها از آن یاد می کنید یا آن را درون خودتان پنهانش می کنید. خدا می دانست که بزودی به آنها خواهید گفت و لیکن آنها را (بصورت) پنهانی وعده ندهید مگر آنکه سخنی خوب بگویید و تصمیم  بر محکم کردن ازدواج نگیرید تا آنکه کتاب به سر رسید خودش برسد و بدانید که خدا  میداند آنچه در درون شماست پس از او حذر کنید و بدانید که خدا آمرزنده بردباراست ﴿۲۳۵﴾   
 لَّا جُنَاحَ عَلَیْکُمْ إِن طَلَّقْتُمُ النِّسَاءَ مَا لَمْ تَمَسُّوهُنَّ أَوْ تَفْرِضُوا لَهُنَّ فَرِیضَةً ۚ وَمَتِّعُوهُنَّ عَلَى الْمُوسِعِ قَدَرُهُ وَعَلَى الْمُقْتِرِ قَدَرُهُ مَتَاعًا بِالْمَعْرُوفِ ۖ حَقًّا عَلَى الْمُحْسِنِینَ ﴿٢٣٦﴾ 
گناهی بر شما نیست زنهایی را که با آنها آمیزش نکرده اید یا برایشان مقرری در نظر نگرفته اید اگر طلاق دادید و به آنها لوازم بدهید بر ثروتمند است به اندازۀ توان او و بر فقیر است لوازم دادن با نیکی به اندازه ای که میتواند حقی است بر(عهدۀ) نیکو کاران ﴿۲۳۶﴾   
وَإِن طَلَّقْتُمُوهُنَّ مِن قَبْلِ أَن تَمَسُّوهُنَّ وَقَدْ فَرَضْتُمْ لَهُنَّ فَرِیضَةً فَنِصْفُ مَا فَرَضْتُمْ إِلَّا أَن یَعْفُونَ أَوْ یَعْفُوَ الَّذِی بِیَدِهِ عُقْدَةُ النِّکَاحِ ۚ وَأَن تَعْفُوا أَقْرَبُ لِلتَّقْوَىٰ ۚ وَلَا تَنسَوُا الْفَضْلَ بَیْنَکُمْ ۚ إِنَّ اللَّـهَ بِمَا تَعْمَلُونَ بَصِیرٌ﴿٢٣٧﴾
و اگر زنانی را قبل از انکه با آنها آمیزش کنید طلاق دادید و در صورتیکه مقرر کردید بر آن زنها مقرری را پس نصف آنچه ثبت کرده اید (را بدهید) مگر آنکه ببخشند یا کسی که عقد ازدواج به دست اوست ببخشد و اگر گذشت کنید (حق آنها را بپردازید) به پرهیزکاری نزدیکتر است و بخشش کردن را میان خود تان فراموش نکنید به یقین خدا به آنچه می کنید بیناست ﴿۲۳۷﴾   
حَافِظُوا عَلَى الصَّلَوَاتِ وَالصَّلَاةِ الْوُسْطَىٰ وَقُومُوا لِلَّـهِ قَانِتِینَ﴿٢٣٨﴾ 
بر نمازها و نماز معتدل حفاظت کنید وقیام کنید برای خدا اطاعت کننده گان ﴿۲۳۸﴾ 
فَإِنْ خِفْتُمْ فَرِجَالًا أَوْ رُکْبَانًا ۖ فَإِذَا أَمِنتُمْ فَاذْکُرُوا اللَّـهَ کَمَا عَلَّمَکُم مَّا لَمْ تَکُونُوا تَعْلَمُونَ ﴿٢٣٩﴾
واگر ترسیدید پیاده یا سواره (نماز به پا دارید ) تا وقتی که امنیت یافتید پس خدا را یاد کنید همانگونه که به شما آموخت آنچه را نمی دانستید (چگونگی نماز خواندن را خدا آموخت) ﴿۲۳۹﴾   
 وَالَّذِینَ یُتَوَفَّوْنَ مِنکُمْ وَیَذَرُونَ أَزْوَاجًا وَصِیَّةً لِّأَزْوَاجِهِم مَّتَاعًا إِلَى الْحَوْلِ غَیْرَ إِخْرَاجٍ ۚ فَإِنْ خَرَجْنَ فَلَا جُنَاحَ عَلَیْکُمْ فِی مَا فَعَلْنَ فِی أَنفُسِهِنَّ مِن مَّعْرُوفٍ ۗ وَاللَّـهُ عَزِیزٌ حَکِیمٌ ﴿٢٤٠﴾
و کسانی که از شما می میرند و ازواجی باقی می گذارند وصیت است برای ازواجشان بهره مند شدن تا یک سال بدون اخراج کردن و اگر خودشان خواستند که بروند گناهی بر شما نیست در آنچه با خودشان به طور معمول انجام دهند و خدا عزتمند حکیم است ﴿۲۴۰﴾  
 وَلِلْمُطَلَّقَاتِ مَتَاعٌ بِالْمَعْرُوفِ ۖ حَقًّا عَلَى الْمُتَّقِینَ ﴿٢٤١﴾ 
و برای زنهای طلاق داده شده لوازم دادن است به عرف حقی است بر پرهیزکاران  ﴿۲۴۱﴾
کَذَٰلِکَ یُبَیِّنُ اللَّـهُ لَکُمْ آیَاتِهِ لَعَلَّکُمْ تَعْقِلُونَ﴿٢٤٢﴾ 
 بدانسان خدا آیاتش را  برای شما بیان میکند شاید شما عاقلانه رفتار کنید ﴿۲۴۲﴾ 
 أَلَمْ تَرَ إِلَى الَّذِینَ خَرَجُوا مِن دِیَارِهِمْ وَهُمْ أُلُوفٌ حَذَرَ الْمَوْتِ فَقَالَ لَهُمُ اللَّـهُ مُوتُوا ثُمَّ أَحْیَاهُمْ ۚإِنَّ اللَّـهَ لَذُو فَضْلٍ عَلَى النَّاسِ وَلَـٰکِنَّ أَکْثَرَ النَّاسِ لَا یَشْکُرُونَ﴿٢٤٣﴾ 
آیا نگاه نکردی بسوی کسانی که از شهرشان بیرون رفتند و هزاران نفر بودند از مرگ حذر می کردند پس خدا بر آنها گفت : بمیرید سپس آنها را زنده کرد به یقین خدا صاحب نعمت است نسبت بر مردم ولیکن بیشتر مردم شکر نمی کنند ﴿۲۴۳﴾ 
وَقَاتِلُوا فِی سَبِیلِ اللَّـهِ وَاعْلَمُوا أَنَّ اللَّـهَ سَمِیعٌ عَلِیمٌ﴿٢٤٤﴾ 
و در راه خدا بجنگید و بدانید که خدا شنوای داناست ﴿۲۴۴﴾ 
مَّن ذَا الَّذِی یُقْرِضُ اللَّـهَ قَرْضًا حَسَنًا فَیُضَاعِفَهُ لَهُ أَضْعَافًا کَثِیرَةً ۚ وَاللَّـهُ یَقْبِضُ وَیَبْسُطُ وَإِلَیْهِ تُرْجَعُونَ ﴿٢٤٥﴾
چه کسی قرض میدهد به خدا قرضی نیکو را تا اضافه کند آن را برای او افزودنی بسیار و خدا جمع میکند و پراکنده میسازد و بسوی او باز گردانده میشوید ﴿۲۴۵﴾ 
أَلَمْ تَرَ إِلَى الْمَلَإِ مِن بَنِی إِسْرَائِیلَ مِن بَعْدِ مُوسَىٰ إِذْ قَالُوا لِنَبِیٍّ لَّهُمُ ابْعَثْ لَنَا مَلِکًا نُّقَاتِلْ فِی سَبِیلِ اللَّـهِ ۖ قَالَ هَلْ عَسَیْتُمْ إِن کُتِبَ عَلَیْکُمُ الْقِتَالُ أَلَّا تُقَاتِلُوا ۖ قَالُوا وَمَا لَنَا أَلَّا نُقَاتِلَ فِی سَبِیلِ اللَّـهِ وَقَدْ أُخْرِجْنَا مِن دِیَارِنَا وَأَبْنَائِنَا ۖ فَلَمَّا کُتِبَ عَلَیْهِمُ الْقِتَالُ تَوَلَّوْا إِلَّا قَلِیلًا مِّنْهُمْ ۗ وَاللَّـهُ عَلِیمٌ بِالظَّالِمِینَ ﴿٢٤٦﴾ 
آیا نگاه نکردی بسوی گروهی از فرزندان اسراییل بعد از موسی  وقتی به پیامبرشان گفتند : برای ما پادشاهی برانگیز که در راه خدا بجنگیم آیا امیدوارید که بر شما جنگ نوشته شود و جنگ نکنید گفتند : که ما را چه می شود ؟ ما که در راه خدا جنگ نکنیم و در حالیکه از شهرمان و از فرزندانمان بیرون رانده شدیم سپس هنگامیکه بر آنها جنگ نوشته شد غیر از گروهی از آنها همگی پشت کردند و خدا به ستمگران داناست﴿۲۴۶﴾  
وَقَالَ لَهُمْ نَبِیُّهُمْ إِنَّ اللَّـهَ قَدْ بَعَثَ لَکُمْ طَالُوتَ مَلِکًا ۚ قَالُوا أَنَّىٰ یَکُونُ لَهُ الْمُلْکُ عَلَیْنَا وَنَحْنُ أَحَقُّ بِالْمُلْکِ مِنْهُ وَلَمْ یُؤْتَ سَعَةً مِّنَ الْمَالِ ۚ قَالَ إِنَّ اللَّـهَ اصْطَفَاهُ عَلَیْکُمْ وَزَادَهُ بَسْطَةً فِی الْعِلْمِ وَالْجِسْمِ ۖ وَاللَّـهُ یُؤْتِی مُلْکَهُ مَن یَشَاءُ ۚ وَاللَّـهُ وَاسِعٌ عَلِیمٌ ﴿٢٤٧﴾
و پیامبرشان به آنها گفت : به یقین خدا برای شما طالوت را بعنوان پادشاهی برانگیخت گفتند : چگونه باشد که او بر ما پادشاهی کند و ما به حقیقت از او برای پادشاهی شایسته تریم و در حالیکه به او داده نشد وسعتی از مال (ثروتمند نیست) خدا گفت : البته بر شما برگزیدش و او را کمالی در علم و جسم افزود و خدا دارایی اش را به آنکس که می خواهد می دهد و خدا وسعت دهنده ی داناست ﴿۲۴۷﴾  
 وَقَالَ لَهُمْ نَبِیُّهُمْ إِنَّ آیَةَ مُلْکِهِ أَن یَأْتِیَکُمُ التَّابُوتُ فِیهِ سَکِینَةٌ مِّن رَّبِّکُمْ وَبَقِیَّةٌ مِّمَّا تَرَکَ آلُ مُوسَىٰ وَآلُ هَارُونَ تَحْمِلُهُ الْمَلَائِکَةُ ۚ إِنَّ فِی ذَٰلِکَ لَآیَةً لَّکُمْ إِن کُنتُم مُّؤْمِنِینَ ﴿٢٤٨﴾
پیامبرشان به آنها گفت : که البته نشانه فرمانرواییش آنست که برای شما صندوقی می آورد که در آن آرامشی از جانب پروردگارتان است و بقیه ای از آنچه اهل موسی و اهل فرعون ترک کردند . ملائکه آن را حمل میکنند به یقین آیه ای برای شما در آنست اگر باورمندان باشید ﴿۲۴۸﴾ 
فَلَمَّا فَصَلَ طَالُوتُ بِالْجُنُودِ قَالَ إِنَّ اللَّـهَ مُبْتَلِیکُم بِنَهَرٍ فَمَن شَرِبَ مِنْهُ فَلَیْسَ مِنِّی وَمَن لَّمْ یَطْعَمْهُ فَإِنَّهُ مِنِّی إِلَّا مَنِ اغْتَرَفَ غُرْفَةً بِیَدِهِ ۚ فَشَرِبُوا مِنْهُ إِلَّا قَلِیلًا مِّنْهُمْ ۚ فَلَمَّا جَاوَزَهُ هُوَ وَالَّذِینَ آمَنُوا مَعَهُ قَالُوا لَا طَاقَةَ لَنَا الْیَوْمَ بِجَالُوتَ وَجُنُودِهِ ۚ قَالَ الَّذِینَ یَظُنُّونَ أَنَّهُم مُّلَاقُو اللَّـهِ کَم مِّن فِئَةٍ قَلِیلَةٍ غَلَبَتْ فِئَةً کَثِیرَةً بِإِذْنِ اللَّـهِ ۗ وَاللَّـهُ مَعَ الصَّابِرِینَ ﴿٢٤٩﴾
وآنگاه که طالوت سپاه را جدا کرد گفت: حتماً خدا شما را به رودخانه ای مبتلا میکند (دررنج و سختی می افکند) و آنکس از آن (آب رودخانه) که بنوشد او از من نیست  و هر کس آن را ننوشد او از من است مگر آنکه با کف دست آبی بردارد مشتی آب با دستانش و از آن خوردند مگر تعداد کمی از آنها سپس وقتیکه او و کسانیکه با او ایمان آورده بودند ازآنجا رفتند.  (گروهی که از آب چشمه نوشیده بودند) گفتند: مقابل جالوت و سپاهش برای ما قدرت انجام کاری نیست. کسانی که گمان داشتند که آنها خدا را ملاقات میکنند گفتند: چه بسیار بودند گروهی اندک که با اجازه خدا بر گروهی زیاد غلبه کردند و خدا با صابران است ﴿۲۴۹﴾ 
 وَلَمَّا بَرَزُوا لِجَالُوتَ وَجُنُودِهِ قَالُوا رَبَّنَا أَفْرِغْ عَلَیْنَا صَبْرًا وَثَبِّتْ أَقْدَامَنَا وَانصُرْنَا عَلَى الْقَوْمِ الْکَافِرِینَ﴿٢٥٠﴾
و وقتی که با جالوت و سپاهش آماده مبارزه شدند گفتند : پروردگارا بر ما صبر را بریز و ما را ثابت قدم کن و ما را در برابر گروه کافران یاری کن ﴿۲۵۰﴾ 
 فَهَزَمُوهُم بِإِذْنِ اللَّـهِ وَقَتَلَ دَاوُودُ جَالُوتَ وَآتَاهُ اللَّـهُ الْمُلْکَ وَالْحِکْمَةَ وَعَلَّمَهُ مِمَّا یَشَاءُ ۗ وَلَوْلَا دَفْعُ اللَّـهِ النَّاسَ بَعْضَهُم بِبَعْضٍ لَّفَسَدَتِ الْأَرْضُ وَلَـٰکِنَّ اللَّـهَ ذُو فَضْلٍ عَلَى الْعَالَمِینَ ﴿٢٥١﴾
و آنها را با اجازه خداوند شکست دادند و داوود جالوت را کشت و خدا فرمانروایی و حکمت را به او داد و از آنچه می خواست به او آموخت و اگر نبود که خدا بعضی از مردم را بوسیلۀ بعضی دیگر دفع کند حتماً به زمین فساد کشیده میشد و لیکن خدا دارای نعمت است بر جهان ها ﴿۲۵۱﴾ 
 تِلْکَ آیَاتُ اللَّـهِ نَتْلُوهَا عَلَیْکَ بِالْحَقِّ ۚ وَإِنَّکَ لَمِنَ الْمُرْسَلِینَ ﴿٢٥٢﴾
آن آیات خداست که آن را به حقیقت بر تو میخوانیم و البته تو از فرستاده ها هستی ﴿۲۵۲﴾ 
 تِلْکَ الرُّسُلُ فَضَّلْنَا بَعْضَهُمْ عَلَىٰ بَعْضٍ ۘ مِّنْهُم مَّن کَلَّمَ اللَّـهُ ۖوَرَفَعَ بَعْضَهُمْ دَرَجَاتٍ ۚ وَآتَیْنَا عِیسَى ابْنَ مَرْیَمَ الْبَیِّنَاتِ وَأَیَّدْنَاهُ بِرُوحِ الْقُدُسِ ۗ وَلَوْ شَاءَ اللَّـهُ مَا اقْتَتَلَ الَّذِینَ مِن بَعْدِهِم مِّن بَعْدِ مَا جَاءَتْهُمُ الْبَیِّنَاتُ وَلَـٰکِنِ اخْتَلَفُوا فَمِنْهُم مَّنْ آمَنَ وَمِنْهُم مَّن کَفَرَ ۚ وَلَوْ شَاءَ اللَّـهُ مَا اقْتَتَلُوا وَلَـٰکِنَّ اللَّـهَ یَفْعَلُ مَا یُرِیدُ﴿٢٥٣﴾ 
آنها رسولانند بعضی از آنان را نسبت بر بعضی نعمت دادیم از آنها است کسی که خدا با او سخن گفت و منزلت بعضی از آنها را بالا برد و به عیسی پسر مریم روشنگری ها را دادیم و به روح پاک شده (روح القدس) تاییدش کردیم و اگر خدا می خواست کسانی که بعد از آنها بودند جنگ نمی کردند بعد از آنچه از دلایل روشن برایشان آمد و لیکن اختلاف کردند . و از آنها کسی است که باور کرد و از آنهاست کسی که انکار کرد و اگر خدا میخواست جنگ نمی کردند و لیکن خدا انجام میدهد آنچه را بخواهد﴿۲۵۳﴾ 
یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا أَنفِقُوا مِمَّا رَزَقْنَاکُم مِّن قَبْلِ أَن یَأْتِیَ یَوْمٌ لَّا بَیْعٌ فِیهِ وَلَا خُلَّةٌ وَلَا شَفَاعَةٌ ۗ وَالْکَافِرُونَ هُمُ الظَّالِمُونَ﴿٢٥٤﴾
ای کسانی که ایمان آورده اید در راه خدا از آنچه به شما روزی دادیم خرج کنید قبل از آنکه بیاید روزی که در آن نه تجارتی, نه دوستی, نه شفاعتی نیست و ناباوران (کافران) آنها ستمگرند ﴿۲۵۴﴾ 
 اللَّـهُ لَا إِلَـٰهَ إِلَّا هُوَ الْحَیُّ الْقَیُّومُ ۚ لَا تَأْخُذُهُ سِنَةٌ وَلَا نَوْمٌ ۚلَّهُ مَا فِی السَّمَاوَاتِ وَمَا فِی الْأَرْضِ ۗ مَن ذَا الَّذِی یَشْفَعُ عِندَهُ إِلَّا بِإِذْنِهِ ۚ یَعْلَمُ مَا بَیْنَ أَیْدِیهِمْ وَمَا خَلْفَهُمْ ۖ وَلَا یُحِیطُونَ بِشَیْءٍ مِّنْ عِلْمِهِ إِلَّا بِمَا شَاءَ ۚ وَسِعَ کُرْسِیُّهُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضَ ۖ وَلَا یَئُودُهُ حِفْظُهُمَا ۚ وَهُوَ الْعَلِیُّ الْعَظِیمُ ﴿٢٥٥﴾
خدا که خدایی جز او نیست زنده وپاینده است نه خستگی ونه خواب او را نمی گیرد برای اوست آنچه در آسمانها و آنچه در زمین است کیست کسی که نزد او شفاعت کند مگر با اجازه او (خدا) می داند آنچه را که در حضور آنهاست و آنچه که بعد از آنهاست و به چیزی از دانش او (خدا) احاطه ندارند مگر به آنچه (از مقدار دانش که) او بخواهد دانش او آسمانها وزمین را در بر گرفته و حفظ آن دو برایش سخت نیست و او بالاتر و بزرگتر است ﴿۲۵۵﴾ 
 لَا إِکْرَاهَ فِی الدِّینِ ۖ قَد تَّبَیَّنَ الرُّشْدُ مِنَ الْغَیِّ ۚ فَمَن یَکْفُرْ بِالطَّاغُوتِ وَیُؤْمِن بِاللَّـهِ فَقَدِ اسْتَمْسَکَ بِالْعُرْوَةِ الْوُثْقَىٰ لَا انفِصَامَ لَهَا ۗ وَاللَّـهُ سَمِیعٌ عَلِیمٌ﴿٢٥٦﴾
اجباری درپذیرش دین نیست قطعاً با دلیل روشن شد هدایت از گمراهی  بیان گشته پس آنکس که طغیانگردر برابر خدا را انکار کند و خدا را باور کند بطور حتم به دستگیره ای مورد اعتماد چنگ زده که گسسته نمی شود و خدا شنوای داناست ﴿۲۵۶﴾ 
اللَّـهُ وَلِیُّ الَّذِینَ آمَنُوا یُخْرِجُهُم مِّنَ الظُّلُمَاتِ إِلَى النُّورِ ۖ وَالَّذِینَ کَفَرُوا أَوْلِیَاؤُهُمُ الطَّاغُوتُ یُخْرِجُونَهُم مِّنَ النُّورِ إِلَى الظُّلُمَاتِ ۗأُولَـٰئِکَ أَصْحَابُ النَّارِ ۖ هُمْ فِیهَا خَالِدُونَ ﴿٢٥٧﴾ 
خدا سرپرست کسانی است که ایمان دارند آنها را از تاریکیها بسوی نور بیرون می برد و کسانیکه کافر شدند دوستان آنها طغیانگر در برابرخداست آنها را از نور بسوی تاریکی ها بیرون می برند آنها یِاران آتش هستند که در آن سکنی دارند ﴿۲۵۷﴾
أَلَمْ تَرَ إِلَى الَّذِی حَاجَّ إِبْرَاهِیمَ فِی رَبِّهِ أَنْ آتَاهُ اللَّـهُ الْمُلْکَ إِذْ قَالَ إِبْرَاهِیمُ رَبِّیَ الَّذِی یُحْیِی وَیُمِیتُ قَالَ أَنَا أُحْیِی وَأُمِیتُ ۖ قَالَ إِبْرَاهِیمُ فَإِنَّ اللَّـهَ یَأْتِی بِالشَّمْسِ مِنَ الْمَشْرِقِ فَأْتِ بِهَا مِنَ الْمَغْرِبِ فَبُهِتَ الَّذِی کَفَرَ ۗ وَاللَّـهُ لَا یَهْدِی الْقَوْمَ الظَّالِمِینَ ﴿٢٥٨﴾
 آیا ندیدی کسی را که با ابراهیم در باره پروردگارش خصومت می کرد همان کسی که خدا به او پادشاهی داده بود  وقتی که ابراهیم گفت : پروردگار من کسی است که زنده می کند و می میراند گفت  : من زنده می کنم و می میرانم ابراهیم گفت : البته خدا خورشید را از مشرق می آورد پس تو آن را از مغرب بیاور و مات و متحیر شد کسی که باور نداشت و خدا قوم ستمگر را هدایت نمی کند﴿۲۵۸﴾ 
 أَوْ کَالَّذِی مَرَّ عَلَىٰ قَرْیَةٍ وَهِیَ خَاوِیَةٌ عَلَىٰ عُرُوشِهَا قَالَ أَنَّىٰ یُحْیِی هَـٰذِهِ اللَّـهُ بَعْدَ مَوْتِهَا ۖ فَأَمَاتَهُ اللَّـهُ مِائَةَ عَامٍ ثُمَّ بَعَثَهُ ۖ قَالَ کَمْ لَبِثْتَ ۖ قَالَ لَبِثْتُ یَوْمًا أَوْ بَعْضَ یَوْمٍ ۖ قَالَ بَل لَّبِثْتَ مِائَةَ عَامٍ فَانظُرْ إِلَىٰ طَعَامِکَ وَشَرَابِکَ لَمْ یَتَسَنَّهْ ۖ وَانظُرْ إِلَىٰ حِمَارِکَ وَلِنَجْعَلَکَ آیَةً لِّلنَّاسِ ۖ وَانظُرْ إِلَى الْعِظَامِ کَیْفَ نُنشِزُهَا ثُمَّ نَکْسُوهَا لَحْمًا ۚ فَلَمَّا تَبَیَّنَ لَهُ قَالَ أَعْلَمُ أَنَّ اللَّـهَ عَلَىٰ کُلِّ شَیْءٍ قَدِیرٌ ﴿٢٥٩﴾
یا مانند مردی که بر شهری گذر میکرد که در آن خانه ها فرو ریخته بود گفت : خدا آن را چگونه  بعد از مرگش زنده میکند و خدا او را یکصد سال میراند سپس او را بر انگیخت . گفت : چه مدت زمان درنگ کردی گفت یک روز یا قسمتی از روز را ماندم گفت بلکه یکصد سال است که مانده ای و به غذایت نگاه کن و به نوشیدنی خود که نگندیده و به خرت نگاه کن و تا تو را آیه ای برای مردم قرار دهیم و به استخوانها نگاه کن که چگونه آن را برجسته می کنیم سپس آن را با گوشتی می پوشانیم  پس وقتیکه دلایل برایش روشن شد گفت دانستم که قطعاً خدا بر هر چیزی تواناست ﴿۲۵۹﴾  
وَإِذْ قَالَ إِبْرَاهِیمُ رَبِّ أَرِنِی کَیْفَ تُحْیِی الْمَوْتَىٰ ۖ قَالَ أَوَلَمْ تُؤْمِن ۖ قَالَ بَلَىٰ وَلَـٰکِن لِّیَطْمَئِنَّ قَلْبِی ۖ قَالَ فَخُذْ أَرْبَعَةً مِّنَ الطَّیْرِ فَصُرْهُنَّ إِلَیْکَ ثُمَّ اجْعَلْ عَلَىٰ کُلِّ جَبَلٍ مِّنْهُنَّ جُزْءًا ثُمَّ ادْعُهُنَّ یَأْتِینَکَ سَعْیًا ۚوَاعْلَمْ أَنَّ اللَّـهَ عَزِیزٌ حَکِیمٌ ﴿٢٦٠﴾ 
و وقتی که ابراهیم گفت : پروردگارم به من نشان بده چگونه مرده ها را زنده می کنی گفت آیا باور نداری گفت بلی ولیکن برای اینکه قلبم مطمئن شود . گفت پس چهار تا از پرنده ها را بگیر و برای خودت بشدت در هم بکوبشان سپس قسمتی از آنها  را بر هر کوهی قرار بده سپس آنها را صدا کن دوان دوان بسویت می آیند وبدان که خداوند نیرومند و حکیم است  ﴿۲۶۰﴾ 
مَّثَلُ الَّذِینَ یُنفِقُونَ أَمْوَالَهُمْ فِی سَبِیلِ اللَّـهِ کَمَثَلِ حَبَّةٍ أَنبَتَتْ سَبْعَ سَنَابِلَ فِی کُلِّ سُنبُلَةٍ مِّائَةُ حَبَّةٍ ۗ وَاللَّـهُ یُضَاعِفُ لِمَن یَشَاءُ ۗ وَاللَّـهُ وَاسِعٌ عَلِیمٌ ﴿٢٦١﴾ 
مثل کسانیکه اموال خود را در راه خدا خرج میکنند به مانند دانه ای است  که هفت خوشه می رویاند و در هر خوشه ای  یکصد دانه  وخدا چند برابر میکند برای آنکس که بخواهد وخدا وسعت دهنده داناست ﴿۲۶۱﴾
الَّذِینَ یُنفِقُونَ أَمْوَالَهُمْ فِی سَبِیلِ اللَّـهِ ثُمَّ لَا یُتْبِعُونَ مَا أَنفَقُوا مَنًّا وَلَا أَذًى ۙ لَّهُمْ أَجْرُهُمْ عِندَ رَبِّهِمْ وَلَا خَوْفٌ عَلَیْهِمْ وَلَا هُمْ یَحْزَنُونَ﴿٢٦٢﴾ 
 کسانیکه اموالشان را در راه خدا خرج میکنند و با منت گذاشتن و اذیت کردن بدنبال خرج کردشان نیستند برای آنها پاداششان پیش پروردگارشان است ونه ترسی بر آنهاست و نه اندوهگین شوند ﴿۲۶۲﴾ 
 قَوْلٌ مَّعْرُوفٌ وَمَغْفِرَةٌ خَیْرٌ مِّن صَدَقَةٍ یَتْبَعُهَا أَذًى ۗوَاللَّـهُ غَنِیٌّ حَلِیمٌ ﴿٢٦٣﴾
سخنی به نیکی  و عفو کردن بهتر از صدقه ای است که بدنبال آن اذیتی باشد و خدا بی نیاز بردباراست ﴿۲۶۳﴾ 
 یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا لَا تُبْطِلُوا صَدَقَاتِکُم بِالْمَنِّ وَالْأَذَىٰ کَالَّذِی یُنفِقُ مَالَهُ رِئَاءَ النَّاسِ وَلَا یُؤْمِنُ بِاللَّـهِ وَالْیَوْمِ الْآخِرِ ۖ فَمَثَلُهُ کَمَثَلِ صَفْوَانٍ عَلَیْهِ تُرَابٌ فَأَصَابَهُ وَابِلٌ فَتَرَکَهُ صَلْدًا ۖ لَّا یَقْدِرُونَ عَلَىٰ شَیْءٍ مِّمَّا کَسَبُوا ۗ وَاللَّـهُ لَا یَهْدِی الْقَوْمَ الْکَافِرِینَ ﴿٢٦٤﴾
ای کسانی که باور دارید صدقه هایتان را با منت و اذیت کردن باطل نکنید مانند کسی که مالش را برای تظاهر به مردم خرج میکند و به خدا و روز آخر باور ندارد پس مثلش مانند مثل صخره مرمر صافی است که گردو خاک روی آنست سپس به آن باران تندی برسد و آن (صخره ی مرمرین) را سخت و محکم ترک می کند توانایی بر هیچ چیز از آنچه  بدست آورده اند ندارند و خدا ناباوران را هدایت نمی کند ﴿۲۶۴﴾ 
وَمَثَلُ الَّذِینَ یُنفِقُونَ أَمْوَالَهُمُ ابْتِغَاءَ مَرْضَاتِ اللَّـهِ وَتَثْبِیتًا مِّنْ أَنفُسِهِمْ کَمَثَلِ جَنَّةٍ بِرَبْوَةٍ أَصَابَهَا وَابِلٌ فَآتَتْ أُکُلَهَا ضِعْفَیْنِ فَإِن لَّمْ یُصِبْهَا وَابِلٌ فَطَلٌّ ۗ وَاللَّـهُ بِمَا تَعْمَلُونَ بَصِیرٌ ﴿٢٦٥﴾ 
و مثال آنها که مالهایشان را در طلب رضای خدا و با ثبات کردن از خودشان خرج می کنند مانند باغی است بر تپه ای که به آن بارانی تند برسد سپس میوه اش را چهار برابر می دهد و اگر به آن بارانی تند نرسد جایگاهش بلند است و خدا به آنچه می کنید بیناست ﴿۲۶۵﴾ 
أَیَوَدُّ أَحَدُکُمْ أَن تَکُونَ لَهُ جَنَّةٌ مِّن نَّخِیلٍ وَأَعْنَابٍ تَجْرِی مِن تَحْتِهَا الْأَنْهَارُ لَهُ فِیهَا مِن کُلِّ الثَّمَرَاتِ وَأَصَابَهُ الْکِبَرُ وَلَهُ ذُرِّیَّةٌ ضُعَفَاءُ فَأَصَابَهَا إِعْصَارٌ فِیهِ نَارٌ فَاحْتَرَقَتْ ۗ کَذَٰلِکَ یُبَیِّنُ اللَّـهُ لَکُمُ الْآیَاتِ لَعَلَّکُمْ تَتَفَکَّرُونَ ﴿٢٦٦﴾
آیا دوست دارد یکنفر از شما که برایش باغی از نخلها و انگورها باشد. از پایین آن رودهایی روان باشد و برای آن از تمام میوه ها باشد و به او پیری برسد و برای او فرزندانی ضعیف باشد سپس گردبادی که در آن آتشی باشد به (باغ) او برسد و سپس بسوزد بدانسان بیان میکند خدا برای شما آیاتش را شاید شما تفکر کنید﴿۲۶۶﴾
 یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا أَنفِقُوا مِن طَیِّبَاتِ مَا کَسَبْتُمْ وَمِمَّا أَخْرَجْنَا لَکُم مِّنَ الْأَرْضِ ۖ وَلَا تَیَمَّمُوا الْخَبِیثَ مِنْهُ تُنفِقُونَ وَلَسْتُم بِآخِذِیهِ إِلَّا أَن تُغْمِضُوا فِیهِ ۚ وَاعْلَمُوا أَنَّ اللَّـهَ غَنِیٌّ حَمِیدٌ ﴿٢٦٧﴾ 
ای کسانی که ایمان آورده اید از پاکیزه های آنچه بدست آورده اید خرج کنید واز آنچه برای شما بیرون آوردیم از زمین و قصد پلید نکنید که از آن خرج کنید و در حالیکه شما گیرنده آن نیستید مگر آنکه در آن چشم پوشی کنید و بدانید که حتماً خدا بی نیاز و ستوده است ﴿۲۶۷﴾
الشَّیْطَانُ یَعِدُکُمُ الْفَقْرَ وَیَأْمُرُکُم بِالْفَحْشَاءِ ۖ وَاللَّـهُ یَعِدُکُم مَّغْفِرَةً مِّنْهُ وَفَضْلًا ۗ وَاللَّـهُ وَاسِعٌ عَلِیمٌ﴿٢٦٨﴾ 
 شیطان به شما فقر را وعده میدهد و شما را به فحشا دستور میدهد و خدا به شما آمرزشی ازاو و نعمتی وعده میدهد و خداست وسعت دهنده دانا ﴿۲۶۸﴾ 
یُؤْتِی الْحِکْمَةَ مَن یَشَاءُ ۚ وَمَن یُؤْتَ الْحِکْمَةَ فَقَدْ أُوتِیَ خَیْرًا کَثِیرًا ۗ وَمَا یَذَّکَّرُ إِلَّا أُولُو الْأَلْبَابِ ﴿٢٦٩﴾
حکمت را به هرکس که می خواهد می دهد و هر کس که به او حکمت داده شود قطعاً خیری بسیاربه او داده شده است و متذکر نمی شوند مگر صاحبان خرد ها ﴿۲۶۹﴾ 
وَمَا أَنفَقْتُم مِّن نَّفَقَةٍ أَوْ نَذَرْتُم مِّن نَّذْرٍ فَإِنَّ اللَّـهَ یَعْلَمُهُ ۗ وَمَا لِلظَّالِمِینَ مِنْ أَنصَارٍ ﴿٢٧٠﴾ 
و آنچه خرج می کنید از خرجی یا نذر کنید از نذر پس حتماً خدا آن را میداند و برای ستمگران از یارانی نیست ﴿۲۷۰﴾ 
إِن تُبْدُوا الصَّدَقَاتِ فَنِعِمَّا هِیَ ۖ وَإِن تُخْفُوهَا وَتُؤْتُوهَا الْفُقَرَاءَ فَهُوَ خَیْرٌ لَّکُمْ ۚ وَیُکَفِّرُ عَنکُم مِّن سَیِّئَاتِکُمْ ۗ وَاللَّـهُ بِمَا تَعْمَلُونَ خَبِیرٌ ﴿٢٧١﴾ 
اگر صدقه ها را آشکار کنید پس چه خوبست آن و اگر آن را مخفی کنید و به فقرا بدهیدش پس آن بهتر است برای شما و می پو شاند از شما گناهان شما را و خدا به آنچه می کنید آگاه است ﴿۲۷۱﴾
 لَّیْسَ عَلَیْکَ هُدَاهُمْ وَلَـٰکِنَّ اللَّـهَ یَهْدِی مَن یَشَاءُ ۗ وَمَا تُنفِقُوا مِنْ خَیْرٍ فَلِأَنفُسِکُمْ ۚ وَمَا تُنفِقُونَ إِلَّا ابْتِغَاءَ وَجْهِ اللَّـهِ ۚ وَمَا تُنفِقُوا مِنْ خَیْرٍ یُوَفَّ إِلَیْکُمْ وَأَنتُمْ لَا تُظْلَمُونَ ﴿٢٧٢﴾
هدایت آنها بر عهدۀ تو نیست ولکن خدا هدایت میکند هرکس را که بخواهد (اگر خود فرد بخواهد خدا هدایتش می کند)  و آنچه از خوبی خرج کنید پس برای شماست و خرج نکنید مگر در طلب روزی خدا و آنچه از خوبی خرج کنید به شما تمام داده میشود وستم نمی شوید ﴿۲۷۲﴾ 
 لِلْفُقَرَاءِ الَّذِینَ أُحْصِرُوا فِی سَبِیلِ اللَّـهِ لَا یَسْتَطِیعُونَ ضَرْبًا فِی الْأَرْضِ یَحْسَبُهُمُ الْجَاهِلُ أَغْنِیَاءَ مِنَ التَّعَفُّفِ تَعْرِفُهُم بِسِیمَاهُمْ لَا یَسْأَلُونَ النَّاسَ إِلْحَافًا ۗ وَمَا تُنفِقُوا مِنْ خَیْرٍ فَإِنَّ اللَّـهَ بِهِ عَلِیمٌ ﴿٢٧٣﴾ 
برای فقیرانی که در راه خدا تنگدست شده اند نمی توانند در زمین سفر کنند آنها را کسی که نمی داند ثروتمندانی به حساب می آورد به خاطر خویشتنداری آنها . و تو آنها را از صورتهایشان میشناسی از مردم با اصرار گدایی نمی کنند و آنچه از خوبی خرج کنید پس حتماً خدا به آن داناست ﴿۲۷۳﴾ 
الَّذِینَ یُنفِقُونَ أَمْوَالَهُم بِاللَّیْلِ وَالنَّهَارِ سِرًّا وَعَلَانِیَةً فَلَهُمْ أَجْرُهُمْ عِندَ رَبِّهِمْ وَلَا خَوْفٌ عَلَیْهِمْ وَلَا هُمْ یَحْزَنُونَ ﴿٢٧٤﴾
کسانی که اموال خودشان را شب و روز و مخفیانه و آشکارا خرج می کنند پس برای آنها پاداششان نزد پروردگارشان است و نه ترسی برای آنهاست و نه اندوهگین شوند ﴿۲۷۴﴾ 
الَّذِینَ یَأْکُلُونَ الرِّبَا لَا یَقُومُونَ إِلَّا کَمَا یَقُومُ الَّذِی یَتَخَبَّطُهُ الشَّیْطَانُ مِنَ الْمَسِّ ۚ ذَٰلِکَ بِأَنَّهُمْ قَالُوا إِنَّمَا الْبَیْعُ مِثْلُ الرِّبَا ۗ وَأَحَلَّ اللَّـهُ الْبَیْعَ وَحَرَّمَ الرِّبَا ۚ فَمَن جَاءَهُ مَوْعِظَةٌ مِّن رَّبِّهِ فَانتَهَىٰ فَلَهُ مَا سَلَفَ وَأَمْرُهُ إِلَى اللَّـهِ ۖ وَمَنْ عَادَ فَأُولَـٰئِکَ أَصْحَابُ النَّارِ ۖ هُمْ فِیهَا خَالِدُونَ ﴿٢٧٥﴾ 
کسانی که بهره پول (نزول یا ربا) را می خورند بلند نمی شوند مگر مانند بلند شدن کسی که شیطان او را از دیوانگی می آزارد بدلیل آنکه آنها گفتند البته تجارت مانند سود پول  (نزول یا ربا) است و خدا تجارت (خرید و فروش)را حلال کرد و نزول خوری را حرام کرده و آنکس که بیایدش نصیحیتی از پروردگارش سپس از آن (ربا خوری) دست بکشد پس برای اوست آنچه گذشته و کارش با خداست و هر کس که (نزول خوری را) دوباره از سر گیرد پس آنها یاران آتش هستند که در آن اقامت می گزینند ﴿۲۷۵﴾ 
یَمْحَقُ اللَّـهُ الرِّبَا وَیُرْبِی الصَّدَقَاتِ ۗ وَاللَّـهُ لَا یُحِبُّ کُلَّ کَفَّارٍ أَثِیمٍ ﴿٢٧٦﴾ 
خدا نزول را از بین می برد و صدقات را افزایش میدهد و خدا هر ناباور گناه کاری را دوست ندارد ﴿۲۷۶﴾
إِنَّ الَّذِینَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ وَأَقَامُوا الصَّلَاةَ وَآتَوُا الزَّکَاةَ لَهُمْ أَجْرُهُمْ عِندَ رَبِّهِمْ وَلَا خَوْفٌ عَلَیْهِمْ وَلَا هُمْ یَحْزَنُونَ ﴿٢٧٧﴾
 قطعاً کسانی که باور کردند و عمل نیک انجام دادند و نماز بپا داشتند و زکات دادند برای آنها پاداششان نزد پروردگارشان است ونه ترسی برایشان است و نه اندوهگین شوند ﴿۲۷۷﴾ 
 یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا اتَّقُوا اللَّـهَ وَذَرُوا مَا بَقِیَ مِنَ الرِّبَا إِن کُنتُم مُّؤْمِنِینَ ﴿٢٧٨﴾
ای کسانیکه ایمان آورده اید حدود خدا را رعایت کنید و آنچه از نزول باقی مانده را رها کنید اگر شما ایمان دارید ﴿۲۷۸﴾ 
 فَإِن لَّمْ تَفْعَلُوا فَأْذَنُوا بِحَرْبٍ مِّنَ اللَّـهِ وَرَسُولِهِ ۖ وَإِن تُبْتُمْ فَلَکُمْ رُءُوسُ أَمْوَالِکُمْ لَا تَظْلِمُونَ وَلَا تُظْلَمُونَ ﴿٢٧٩﴾ 
و اگرآن کار را نکردید پس با خدا ورسولش اعلان جنگ کنید و اگر توبه کردید پس برای شما اصل پول شماست . نه ستم کنید و نه ستم شوید ﴿۲۷۹﴾ 
وَإِن کَانَ ذُو عُسْرَةٍ فَنَظِرَةٌ إِلَىٰ مَیْسَرَةٍ ۚ وَأَن تَصَدَّقُوا خَیْرٌ لَّکُمْ ۖ إِن کُنتُمْ تَعْلَمُونَ ﴿٢٨٠﴾
و اگر (بدهکارشما ) در تنگدستی باشد پس مهلت دادن تا ثروتمند شدنی  و اگر (بدهی را ) صدقه کنید برای شما بهتر است اگر شما بدانید ﴿۲۸۰﴾  
وَاتَّقُوا یَوْمًا تُرْجَعُونَ فِیهِ إِلَى اللَّـهِ ۖ ثُمَّ تُوَفَّىٰ کُلُّ نَفْسٍ مَّا کَسَبَتْ وَهُمْ لَا یُظْلَمُونَ ﴿٢٨١﴾
وپرهیز کنید از روزی که در آن بسوی خدا بازگردانده می شوید سپس هر نفسی آنچه را کسب کرده تمام داده شود و آنها ستم نشوند ﴿۲۸۱﴾ 
یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا إِذَا تَدَایَنتُم بِدَیْنٍ إِلَىٰ أَجَلٍ مُّسَمًّى فَاکْتُبُوهُ ۚوَلْیَکْتُب بَّیْنَکُمْ کَاتِبٌ بِالْعَدْلِ ۚ وَلَا یَأْبَ کَاتِبٌ أَن یَکْتُبَ کَمَا عَلَّمَهُ اللَّـهُ ۚ فَلْیَکْتُبْ وَلْیُمْلِلِ الَّذِی عَلَیْهِ الْحَقُّ وَلْیَتَّقِ اللَّـهَ رَبَّهُ وَلَا یَبْخَسْ مِنْهُ شَیْئًا ۚ فَإِن کَانَ الَّذِی عَلَیْهِ الْحَقُّ سَفِیهًا أَوْ ضَعِیفًا أَوْ لَا یَسْتَطِیعُ أَن یُمِلَّ هُوَ فَلْیُمْلِلْ وَلِیُّهُ بِالْعَدْلِ ۚ وَاسْتَشْهِدُوا شَهِیدَیْنِ مِن رِّجَالِکُمْ ۖ فَإِن لَّمْ یَکُونَا رَجُلَیْنِ فَرَجُلٌ وَامْرَأَتَانِ مِمَّن تَرْضَوْنَ مِنَ الشُّهَدَاءِ أَن تَضِلَّ إِحْدَاهُمَا فَتُذَکِّرَ إِحْدَاهُمَا الْأُخْرَىٰ ۚ وَلَا یَأْبَ الشُّهَدَاءُ إِذَا مَا دُعُوا ۚ وَلَا تَسْأَمُوا أَن تَکْتُبُوهُ صَغِیرًا أَوْ کَبِیرًا إِلَىٰ أَجَلِهِ ۚ ذَٰلِکُمْ أَقْسَطُ عِندَ اللَّـهِ وَأَقْوَمُ لِلشَّهَادَةِ وَأَدْنَىٰ أَلَّا تَرْتَابُوا ۖ إِلَّا أَن تَکُونَ تِجَارَةً حَاضِرَةً تُدِیرُونَهَا بَیْنَکُمْ فَلَیْسَ عَلَیْکُمْ جُنَاحٌ أَلَّا تَکْتُبُوهَا ۗ وَأَشْهِدُوا إِذَا تَبَایَعْتُمْ ۚ وَلَا یُضَارَّ کَاتِبٌ وَلَا شَهِیدٌ ۚ وَإِن تَفْعَلُوا فَإِنَّهُ فُسُوقٌ بِکُمْ ۗ وَاتَّقُوا اللَّـهَ ۖ وَیُعَلِّمُکُمُ اللَّـهُ ۗ وَاللَّـهُ بِکُلِّ شَیْءٍ عَلِیمٌ﴿٢٨٢﴾
ای کسانیکه ایمان آوردید وقتی که معامله نسیه میکنید تا زمان معینی پس آن را بنویسید و باید نویسنده ای میان شما به عدالت بنویسد و امتناع نکند نویسنده از نوشتن همانگونه که به او خدا (نوشتن را) آموخت پس باید بنویسد. و باید دیکته کند کسی که حقی برا اوست و باید رعایت حدود خدا پروردگارش را کند و چیزی را از آن کم نگذارد سپس اگر کسی که برایش حقی متصور است سفیه بود یا ضعیف بود یا نمیتوانست که خودش دیکته کند پس باید سرپرستش به عدالت دیکته کند و باید شاهد بگیرد دو شاهد از مردان و اگر دو مرد نبودند پس یک مرد و دو زن از کسانی که راضی شوید از شاهدان که اگر منحرف شود یکی از آندو پس دیگری تذکر دهد و شاهدان وقتیکه دعوت شدند (از دادن شهادت) امتناع نکنند و بستوه نیاید که کوچک ویا بزرگ آن را بنویسند تا زمان سر رسیدش آن برای شما نزد خدا عادلانه تر است و پایدارتر است برای شهادت و نزدیکتر به آنچه شک نکنید مگر آنکه معامله ای حاضر باشد که بین خودتان ردو بدلش می کنید پس باکی نیست که آن (تجارت حاضر یا نقدی) را ننویسید و وقتی که خرید و فروش می کنید شاهد بگیرید و نویسنده و نه شاهد ضرر نبیند و اگر انجامش دهید پس قطعاً آن نافرمانی است ازجانب شما و حدود خدا را رعایت کنید و خدا به شما یاد میدهد و خدا به هر چیزی تواناست ﴿۲۸۲﴾  
 وَإِن کُنتُمْ عَلَىٰ سَفَرٍ وَلَمْ تَجِدُوا کَاتِبًا فَرِهَانٌ مَّقْبُوضَةٌ ۖ فَإِنْ أَمِنَ بَعْضُکُم بَعْضًا فَلْیُؤَدِّ الَّذِی اؤْتُمِنَ أَمَانَتَهُ وَلْیَتَّقِ اللَّـهَ رَبَّهُ ۗ وَلَا تَکْتُمُوا الشَّهَادَةَ ۚ وَمَن یَکْتُمْهَا فَإِنَّهُ آثِمٌ قَلْبُهُ ۗ وَاللَّـهُ بِمَا تَعْمَلُونَ عَلِیمٌ ﴿٢٨٣﴾ 
اگر بر سفری باشید و نویسنده ای پیدا نکنید پس گرویی بگیرید و اگر بعضی از شما به بعضی دیگر امانت دهد پس باید کسی که امانت نزد اوست امانتش را بپردازد و باید حدود خدا  پروردگارش را رعایت کند و شهادت را کتمان نکنید و آنکس که آن را کتمان کند پس به یقین او گناهیست در دلش و خدا به آنچه می کنید داناست ﴿۲۸۳﴾
لِّلَّـهِ مَا فِی السَّمَاوَاتِ وَمَا فِی الْأَرْضِ ۗ وَإِن تُبْدُوا مَا فِی أَنفُسِکُمْ أَوْ تُخْفُوهُ یُحَاسِبْکُم بِهِ اللَّـهُ ۖ فَیَغْفِرُ لِمَن یَشَاءُ وَیُعَذِّبُ مَن یَشَاءُ ۗ وَاللَّـهُ عَلَىٰ کُلِّ شَیْءٍ قَدِیرٌ ﴿٢٨٤﴾ 
 برای خداست آنچه در آسمانها و آنچه در زمین است و اگر آشکار کنید آنچه در نفوس شماست یا آن را مخفی سازید خدا شما را بوسیلۀ آن حساب می کند سپس برای آنکس که می خواهد می آمرزد و آنکس را که می خواهد عذاب میکند و خدا بر هر چیزی تواناست  ﴿۲۸۴﴾ 
آمَنَ الرَّسُولُ بِمَا أُنزِلَ إِلَیْهِ مِن رَّبِّهِ وَالْمُؤْمِنُونَ ۚ کُلٌّ آمَنَ بِاللَّـهِ وَمَلَائِکَتِهِ وَکُتُبِهِ وَرُسُلِهِ لَا نُفَرِّقُ بَیْنَ أَحَدٍ مِّن رُّسُلِهِ ۚ وَقَالُوا سَمِعْنَا وَأَطَعْنَا ۖ غُفْرَانَکَ رَبَّنَا وَإِلَیْکَ الْمَصِیرُ ﴿٢٨٥﴾
رسول به آنچه بسوی او از پروردگارش فرستاده شد باور دارد و مومنان همگی باور کردند خدا را و ملائکۀ او را و کتابهای او را و رسولانش را بین هیچیک از رسولانش فرق نمی گذاریم و گفتند شنیدیم و اطاعت کردیم بخششی از توست پروردگار ما و بسوی توست برگشتن ﴿۲۸۵﴾
 لَا یُکَلِّفُ اللَّـهُ نَفْسًا إِلَّا وُسْعَهَا ۚ لَهَا مَا کَسَبَتْ وَعَلَیْهَا مَا اکْتَسَبَتْ ۗ رَبَّنَا لَا تُؤَاخِذْنَا إِن نَّسِینَا أَوْ أَخْطَأْنَا ۚ رَبَّنَا وَلَا تَحْمِلْ عَلَیْنَا إِصْرًا کَمَا حَمَلْتَهُ عَلَى الَّذِینَ مِن قَبْلِنَا ۚ رَبَّنَا وَلَا تُحَمِّلْنَا مَا لَا طَاقَةَ لَنَا بِهِ ۖوَاعْفُ عَنَّا وَاغْفِرْ لَنَا وَارْحَمْنَا ۚ أَنتَ مَوْلَانَا فَانصُرْنَا عَلَى الْقَوْمِ الْکَافِرِینَ ﴿٢٨٦﴾
خدا نفسی را مگر به اندازۀ تواناییش تکلیف نمی کند برای اوست آنچه کسب کند و بر اوست آنچه کسب کند. ای پروردگارما, ما را مواخذه نکن اگر فراموش کردیم یا خطا کردیم . ای پروردگار ما و بر ما عهد و پیمانی تحمیل نکن همانگونه که آن را بر کسانی که قبل از ما بودند تحمیل کردی. ای پرودگارما و بر ما تحمیل نکن آنچه را که به آن طاقت نداریم و عفو کن از ما و ببخش برای ما و بر ما رحم کن که تو سرپرست (مولای) ما هستی پس ما را بر گروه کافرین (ناباوران) یاری کن ﴿۲۸۶﴾   

                                                                     ۱۱/۸/۱۳۸۷ بنده خدا

---