سورة الأنبياء
بِسْمِ اللَّـهِ الرَّحْمَـٰنِ الرَّحِيمِ
بنام
خدای بخشایندۀ بخشنده
اقْتَرَبَ لِلنَّاسِ حِسَابُهُمْ وَهُمْ فِي غَفْلَةٍ مُّعْرِضُونَ ﴿١﴾
اقْتَرَبَ لِلنَّاسِ حِسَابُهُمْ وَهُمْ فِي غَفْلَةٍ مُّعْرِضُونَ ﴿١﴾
برای
مردم حسابشان نزدیک شد ودر حالیکه آنها در غفلت اعراض میکنند ﴿١﴾
مَا يَأْتِيهِم مِّن ذِكْرٍ مِّن رَّبِّهِم مُّحْدَثٍ إِلَّا اسْتَمَعُوهُ وَهُمْ يَلْعَبُونَ ﴿٢﴾
تذکر جدیدی از جانب پروردگارشان برایشان نیامد مگر آنکه آن را شنیدند در حالیکه آنها بازی می کنند ﴿٢﴾
لَاهِيَةً قُلُوبُهُمْ ۗ وَأَسَرُّوا النَّجْوَى الَّذِينَ ظَلَمُوا هَلْ هَـٰذَا إِلَّا بَشَرٌ مِّثْلُكُمْ ۖأَفَتَأْتُونَ السِّحْرَ وَأَنتُمْ تُبْصِرُونَ ﴿٣﴾
قلبهایشان در غفلت است و کسانی که ستم کردند پنهانی نجوا کردند که آیا این (رسول) غیر از اینست که بشری مانند شماست ؟ آیا برای جادو می آیید ؟ در حالیکه شما می بینید ؟ ﴿٣﴾
قَالَ رَبِّي يَعْلَمُ الْقَوْلَ فِي السَّمَاءِ وَالْأَرْضِ ۖ وَهُوَ السَّمِيعُ الْعَلِيمُ﴿٤﴾
بگو پروردگارم در آسمانها و زمین سخن را میداند و او شنوای داناست﴿٤﴾
بَلْ قَالُوا أَضْغَاثُ أَحْلَامٍ بَلِ افْتَرَاهُ بَلْ هُوَ شَاعِرٌ فَلْيَأْتِنَا بِآيَةٍ كَمَا أُرْسِلَ الْأَوَّلُونَ﴿٥﴾
بلکه گفتند (سخن رسول) تخیلات و توهمات در هم و برهم و بیهوده است که آن را به دروغ (به خدا) نسبت میدهد بلکه او شاعری است پس (اگر رسول هستی) مانند رسولان پیشین برای ما آیه ای بیاور ﴿ ۵﴾
مَا آمَنَتْ قَبْلَهُم مِّن قَرْيَةٍ أَهْلَكْنَاهَا ۖ أَفَهُمْ يُؤْمِنُونَ ﴿٦﴾
قبل از آنها ایمان نیاوردند شهری را که هلاکش کردیم آیا آنها ایمان می آورند ؟﴿ ۶﴾
وَمَا أَرْسَلْنَا قَبْلَكَ إِلَّا رِجَالًا نُّوحِي إِلَيْهِمْ ۖ فَاسْأَلُوا أَهْلَ الذِّكْرِ إِن كُنتُمْ لَا تَعْلَمُونَ ﴿٧﴾
و قبل از تو نفرستادیم مگر مردانی را که بسوی آنها وحی کردیم پس اگر شما نمیدانید از اهل ذکر بپرسید﴿۷﴾
وَمَا جَعَلْنَاهُمْ جَسَدًا لَّا يَأْكُلُونَ الطَّعَامَ وَمَا كَانُوا خَالِدِينَ ﴿٨﴾
و آنها (پیامبران) را مانند کالبد هایی که غذا نخورند قرار ندادیم و آنها (پیامبران) زیاد عمر نکردند ﴿٨﴾
ثُمَّ صَدَقْنَاهُمُ الْوَعْدَ فَأَنجَيْنَاهُمْ وَمَن نَّشَاءُ وَأَهْلَكْنَا الْمُسْرِفِينَ ﴿٩﴾
سپس وعده (عذاب) را برایشان راست آوردیم و آنها و هر کس را که را که خواستیم نجاتشان دادیم و مسرفان را هلاک کردیم ﴿٩﴾
لَقَدْ أَنزَلْنَا إِلَيْكُمْ كِتَابًا فِيهِ ذِكْرُكُمْ ۖ أَفَلَا تَعْقِلُونَ ﴿١٠﴾
البته ما کتابی را بسوی شما فرستادیم که در آن تذکراتی برای شماست آیا به عقلتان رجوع نمی کنید ؟ ﴿١٠﴾
وَكَمْ قَصَمْنَا مِن قَرْيَةٍ كَانَتْ ظَالِمَةً وَأَنشَأْنَا بَعْدَهَا قَوْمًا آخَرِينَ﴿١١﴾
و چه بسا از شهر هایی که ستمگر بودند آنها را در هم کوبیدیم و پس از آن قومی دیگر پدید آوردیم ﴿۱۱﴾
فَلَمَّا أَحَسُّوا بَأْسَنَا إِذَا هُم مِّنْهَا يَرْكُضُونَ ﴿١٢﴾
و وقتی نیروی ما را احساس کردند آنوقت آنها از آن فرار میکردند ﴿۱۲﴾
لَا تَرْكُضُوا وَارْجِعُوا إِلَىٰ مَا أُتْرِفْتُمْ فِيهِ وَمَسَاكِنِكُمْ لَعَلَّكُمْ تُسْأَلُونَ ﴿١٣﴾
فرار نکنید و بسوی آنچه در آن (گناه و عصیان) در رفاه بودید برگردید و مسکن هایتان شاید از شما سوال شود﴿۱۳﴾
قَالُوا يَا وَيْلَنَا إِنَّا كُنَّا ظَالِمِينَ ﴿١٤﴾
گفتند : ای وای بر ما که ما ستمگر بودیم ﴿۱۴﴾
فَمَا زَالَت تِّلْكَ دَعْوَاهُمْ حَتَّىٰ جَعَلْنَاهُمْ حَصِيدًا خَامِدِينَ ﴿١٥﴾
و همیشه آن دعوایشان بود و تمام نمی شد تا زمانیکه آنها را درو کرده و خاموش ساختیم ﴿۱۵﴾
وَمَا خَلَقْنَا السَّمَاءَ وَالْأَرْضَ وَمَا بَيْنَهُمَا لَاعِبِينَ ﴿١٦﴾
و ما آسمان و زمین و آنچه میان آنهاست را به بازی نیافریدیم ﴿۱۶﴾
لَوْ أَرَدْنَا أَن نَّتَّخِذَ لَهْوًا لَّاتَّخَذْنَاهُ مِن لَّدُنَّا إِن كُنَّا فَاعِلِينَ ﴿١٧﴾
و اگر می خواستیم آن را از جانب خود به بازی میگرفتیم اگ ما انجام دهنده بودیم ﴿۱۷﴾
بَلْ نَقْذِفُ بِالْحَقِّ عَلَى الْبَاطِلِ فَيَدْمَغُهُ فَإِذَا هُوَ زَاهِقٌ ۚ وَلَكُمُ الْوَيْلُ مِمَّا تَصِفُونَ﴿١٨﴾
بلکه حق را بر باطل می افکنیم تا مغلوبش کند و در ان هنگام آن باطل نابود میشود و وای بر شما از آنچه وصف میکنید ﴿۱۸﴾
وَلَهُ مَن فِي السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ ۚ وَمَنْ عِندَهُ لَا يَسْتَكْبِرُونَ عَنْ عِبَادَتِهِ وَلَا يَسْتَحْسِرُونَ﴿١٩﴾
و برای اوست آنکس که در آسمانها و زمین است و کسی که در نزد اوست از عبادت کردن او بزرگی نمی جویند و خسته نمیشوند (حسرت نمی خورند) ﴿۱۹﴾
يُسَبِّحُونَ اللَّيْلَ وَالنَّهَارَ لَا يَفْتُرُونَ﴿٢٠﴾
شب و روز تسبیح میکنند و سستی نمی کنند﴿٢۰﴾
أَمِ اتَّخَذُوا آلِهَةً مِّنَ الْأَرْضِ هُمْ يُنشِرُونَ﴿٢١﴾
آیا خدایانی از زمین برای خود بر گرفتند ؟ که آنها (آفرینش را) منتشر میکنند ﴿٢١﴾
لَوْ كَانَ فِيهِمَا آلِهَةٌ إِلَّا اللَّـهُ لَفَسَدَتَا ۚ فَسُبْحَانَ اللَّـهِ رَبِّ الْعَرْشِ عَمَّا يَصِفُونَ ﴿٢٢﴾
اگر در آن دو (آسمانها و زمین) خدایانی غیر از الله و جود داشت حتماً آن دو(آسمانها و زمین) تباه می شدند پس خدا پروردگار عرش منزه است از آنچه وصف میکنند ﴿٢٢﴾
لَا يُسْأَلُ عَمَّا يَفْعَلُ وَهُمْ يُسْأَلُونَ﴿٢٣﴾
او (خدا) از آنچه انجام میدهد بازخواست نمیشود در حالیکه آنها بازخواست میشوند ﴿٢٣﴾
أَمِ اتَّخَذُوا مِن دُونِهِ آلِهَةً ۖ قُلْ هَاتُوا بُرْهَانَكُمْ ۖ هَـٰذَا ذِكْرُ مَن مَّعِيَ وَذِكْرُ مَن قَبْلِي ۗ بَلْ أَكْثَرُهُمْ لَا يَعْلَمُونَ الْحَقَّ ۖ فَهُم مُّعْرِضُونَ﴿٢٤﴾
یا غیر از او برای خود خدایانی برگرفتند ؟ بگو دلایل خود را بیان کنید این(قرآن) ذکر کسی است که با من است و ذکر کسی است که قبل از من بوده ولی بیشتر آنها حقیقت را نمیدانند که از آن اعراض میکنند ﴿٢٤﴾
وَمَا أَرْسَلْنَا مِن قَبْلِكَ مِن رَّسُولٍ إِلَّا نُوحِي إِلَيْهِ أَنَّهُ لَا إِلَـٰهَ إِلَّا أَنَا فَاعْبُدُونِ ﴿٢٥﴾
و قبل از تو از رسولی نفرستادیم مگر انکه بسویش وحی کردیم که قطعآ خدایی غیر از من نیست پس فقط من را پرستش کنید ﴿۲۵﴾
وَقَالُوا اتَّخَذَ الرَّحْمَـٰنُ وَلَدًا ۗ سُبْحَانَهُ ۚ بَلْ عِبَادٌ مُّكْرَمُونَ ﴿٢٦﴾
و گفتند : خدای رحمتگر برای خود فرزندی برگرفته . او(خدا) منزه است از اینکه فرزندی داشته باشد بلکه آنها بنده هایی با کرامت هستند ﴿۲۶﴾
لَا يَسْبِقُونَهُ بِالْقَوْلِ وَهُم بِأَمْرِهِ يَعْمَلُونَ ﴿٢٧﴾
آنها در سخن گفتن از او(خدا) پیشی نمی گیرند و آنها به دستور او عمل میکنند ﴿۲۷﴾
يَعْلَمُ مَا بَيْنَ أَيْدِيهِمْ وَمَا خَلْفَهُمْ وَلَا يَشْفَعُونَ إِلَّا لِمَنِ ارْتَضَىٰ وَهُم مِّنْ خَشْيَتِهِ مُشْفِقُونَ﴿٢٨﴾
(خدا) میبیند آنچه را در حضور آنهاست و آنچه را در آینده است را میداند و شفاعت نمی کنند مگر برای آنکس که (خدا) از او خشنود است و انها از او هراسان هستند ﴿۲۸﴾
وَمَن يَقُلْ مِنْهُمْ إِنِّي إِلَـٰهٌ مِّن دُونِهِ فَذَٰلِكَ نَجْزِيهِ جَهَنَّمَ ۚ كَذَٰلِكَ نَجْزِي الظَّالِمِينَ ﴿٢٩﴾
و هر کس از آنها بگوید که من غیر از او (خدا) خدای دیگری هستم پس او را به جهنم جزایش میدهیم و انگونه ستمگران را کیفر میدهیم ﴿۲۹﴾
أَوَلَمْ يَرَ الَّذِينَ كَفَرُوا أَنَّ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضَ كَانَتَا رَتْقًا فَفَتَقْنَاهُمَا ۖ وَجَعَلْنَا مِنَ الْمَاءِ كُلَّ شَيْءٍ حَيٍّ ۖ أَفَلَا يُؤْمِنُونَ ﴿٣٠﴾
آیا کسانی که کافر شدند نمی بینند که آسمانها و زمین بسته بودند و ما آنها را باز کردیم ؟ و بوسیله ی آب هر چیز را زنده کردیم آیا ایمان نمی آورند ؟﴿۳۰﴾
وَجَعَلْنَا فِي الْأَرْضِ رَوَاسِيَ أَن تَمِيدَ بِهِمْ وَجَعَلْنَا فِيهَا فِجَاجًا سُبُلًا لَّعَلَّهُمْ يَهْتَدُونَ﴿٣١﴾
و در زمین لنگر گاههایی قرار دادیم بدون انکه بر آنها کج شوند تا آنها سر گیجه نگیرند و در آنها راههایی کوهستانی قرار داد باشد که آنها هدایت شوند ﴿۳۱﴾
وَجَعَلْنَا السَّمَاءَ سَقْفًا مَّحْفُوظًا ۖ وَهُمْ عَنْ آيَاتِهَا مُعْرِضُونَ﴿٣٢﴾
وآسمان را سقفی حفاظت شده قرار دادیم و انها ازآیات آن (آسمان) اعراض میکنند ﴿۳۲﴾
وَهُوَ الَّذِي خَلَقَ اللَّيْلَ وَالنَّهَارَ وَالشَّمْسَ وَالْقَمَرَ ۖ كُلٌّ فِي فَلَكٍ يَسْبَحُونَ﴿٣٣﴾
و او کسی است که شب و روز و خورشید و ماه را خلق کرد که هرکدام در مداری حرکت میکنند ﴿۳۳﴾
وَمَا جَعَلْنَا لِبَشَرٍ مِّن قَبْلِكَ الْخُلْدَ ۖ أَفَإِن مِّتَّ فَهُمُ الْخَالِدُونَ﴿٣٤﴾
برای بشری قبل از تو جاودانگی قرار ندادیم آیا در حالیکه تو هم می میری آنها جاویدان خواهند بود ؟ ﴿۳۴﴾
كُلُّ نَفْسٍ ذَائِقَةُ الْمَوْتِ ۗ وَنَبْلُوكُم بِالشَّرِّ وَالْخَيْرِ فِتْنَةً ۖ وَإِلَيْنَا تُرْجَعُونَ﴿٣٥﴾
هرنفسی مرگ را می چشد و شما را به فتنه ی خیر و شر مبتلا میکنیم و بسوی ما باز میگردید ﴿۳۵﴾
وَإِذَا رَآكَ الَّذِينَ كَفَرُوا إِن يَتَّخِذُونَكَ إِلَّا هُزُوًا أَهَـٰذَا الَّذِي يَذْكُرُ آلِهَتَكُمْ وَهُم بِذِكْرِ الرَّحْمَـٰنِ هُمْ كَافِرُونَ ﴿٣٦﴾
و اگر کسانی که کافر شدند تو را ببینند تو را به تمسخر میگیرند و می گویند : آیا این شخص است که به شما در باره ی خدایانتان (بتها) تذکر می دهد ؟ و آنها به یاد خدای بخشنده کافر هستند ﴿۳۶﴾
خُلِقَ الْإِنسَانُ مِنْ عَجَلٍ ۚ سَأُرِيكُمْ آيَاتِي فَلَا تَسْتَعْجِلُونِ ﴿٣٧﴾
انسان از شتاب خلق شده بزودی آیاتم را به شما نشان خواهم داد پس عجله نکنید ﴿۳۷﴾
وَيَقُولُونَ مَتَىٰ هَـٰذَا الْوَعْدُ إِن كُنتُمْ صَادِقِينَ ﴿٣٨﴾
و میگویند این وعده چه وقت اتفاق می افتد اگر شما راست می گویید ﴿۳۸﴾
لَوْ يَعْلَمُ الَّذِينَ كَفَرُوا حِينَ لَا يَكُفُّونَ عَن وُجُوهِهِمُ النَّارَ وَلَا عَن ظُهُورِهِمْ وَلَا هُمْ يُنصَرُونَ ﴿٣٩﴾
اگر کسانی که کافر شدند میدانستند زمانی را که نمی توانند آتش را از صورتها و دستهایشان باز دارند و زمانی که آنها یاری نمیشوند ﴿۳۹﴾
بَلْ تَأْتِيهِم بَغْتَةً فَتَبْهَتُهُمْ فَلَا يَسْتَطِيعُونَ رَدَّهَا وَلَا هُمْ يُنظَرُونَ﴿٤٠﴾
بلکه ناگهانی بسراغشان می آید در حالیکه آنها مبهوت هستند و نمیتوانند که ردش کنند و به آنها مهلتی داده نمی شود ﴿۴۰﴾
وَلَقَدِ اسْتُهْزِئَ بِرُسُلٍ مِّن قَبْلِكَ فَحَاقَ بِالَّذِينَ سَخِرُوا مِنْهُم مَّا كَانُوا بِهِ يَسْتَهْزِئُونَ ﴿٤١﴾
و البته آنها رسولان قبل از تو را تمسخر کردند تا (خدا) کسانی از آنها را که مسخره میکردند در هم کوبید به علت آن چیزی که مسخره میکردند ﴿۴۱﴾
قُلْ مَن يَكْلَؤُكُم بِاللَّيْلِ وَالنَّهَارِ مِنَ الرَّحْمَـٰنِ ۗ بَلْ هُمْ عَن ذِكْرِ رَبِّهِم مُّعْرِضُونَ﴿٤٢﴾
بگو : چه کسی از شما شب و روز را از خدای رحمتگر مراقبت میکند بلکه انها از یاد پروردگارشان اعراض کننده هستند ﴿۴۲﴾
أَمْ لَهُمْ آلِهَةٌ تَمْنَعُهُم مِّن دُونِنَا ۚ لَا يَسْتَطِيعُونَ نَصْرَ أَنفُسِهِمْ وَلَا هُم مِّنَّا يُصْحَبُونَ ﴿٤٣﴾
یل برای آنها به غیر از ما خدایی وجود دارد که (از عذاب) بازشان میدارد ؟ آنها (بتان) حتی بر یاری کردن خودشان توانایی ندارند و نه آنها را از ما محافظت میکنند ﴿۴۳﴾
بَلْ مَتَّعْنَا هَـٰؤُلَاءِ وَآبَاءَهُمْ حَتَّىٰ طَالَ عَلَيْهِمُ الْعُمُرُ ۗ أَفَلَا يَرَوْنَ أَنَّا نَأْتِي الْأَرْضَ نَنقُصُهَا مِنْ أَطْرَافِهَا ۚ أَفَهُمُ الْغَالِبُونَ﴿٤٤﴾
بلکه انها و پدرانشان را بهره مند ساختیم تا اینکه عمر انها طولانی شد آیا نمیبینند که ما بسوی زمین می آییم و از اطراف آن کاهش میدهیم پس آیا آنها میتوانند بر ما غلبه کنند ؟ ﴿۴۴﴾
قُلْ إِنَّمَا أُنذِرُكُم بِالْوَحْيِ ۚ وَلَا يَسْمَعُ الصُّمُّ الدُّعَاءَ إِذَا مَا يُنذَرُونَ﴿٤٥﴾
بگو جز این نیست که شما را بوسیله ی وحی هشدار میدهم ولی کر دعوت را نمی شنود وقتی که به او هشدار داده میشود ﴿۴۵﴾
وَلَئِن مَّسَّتْهُمْ نَفْحَةٌ مِّنْ عَذَابِ رَبِّكَ لَيَقُولُنَّ يَا وَيْلَنَا إِنَّا كُنَّا ظَالِمِينَ ﴿٤٦﴾
و وقتی وزیدنی از عذاب پروردگارت به آنها برسد حتمآ می گویند : ای وای بر ما که از ستمگران بودیم ﴿۴۶﴾
وَنَضَعُ الْمَوَازِينَ الْقِسْطَ لِيَوْمِ الْقِيَامَةِ فَلَا تُظْلَمُ نَفْسٌ شَيْئًا ۖ وَإِن كَانَ مِثْقَالَ حَبَّةٍ مِّنْ خَرْدَلٍ أَتَيْنَا بِهَا ۗ وَكَفَىٰ بِنَا حَاسِبِينَ ﴿٤٧﴾
و سنجش های عدالت را برای روز قیامت وضع میکنیم و به هیچ کس ستم نمیشود و اگر به اندازه ی ذره ای از گرد فلفل باشد آن را می آوریم و کافیست که ما حسابگر باشیم ﴿۴۷﴾
وَلَقَدْ آتَيْنَا مُوسَىٰ وَهَارُونَ الْفُرْقَانَ وَضِيَاءً وَذِكْرًا لِّلْمُتَّقِينَ ﴿٤٨﴾
و البته به موسی و هارون جدا کنند و نوری دادیم و تذکری برای رعایت کننده ها ﴿۴۸﴾
الَّذِينَ يَخْشَوْنَ رَبَّهُم بِالْغَيْبِ وَهُم مِّنَ السَّاعَةِ مُشْفِقُونَ ﴿٤٩﴾
کسانی که از پروردگارشان در نهان می تر سند و آنها از ساعت (قیامت) هراسانند ﴿۴۹﴾
وَهَـٰذَا ذِكْرٌ مُّبَارَكٌ أَنزَلْنَاهُ ۚ أَفَأَنتُمْ لَهُ مُنكِرُونَ﴿٥٠﴾
و این تذکری مبارک است که ان را نازل کردیم آیا شما آن را انکار میکنید ؟ ﴿۵۰﴾
وَلَقَدْ آتَيْنَا إِبْرَاهِيمَ رُشْدَهُ مِن قَبْلُ وَكُنَّا بِهِ عَالِمِينَ ﴿٥١﴾
و البته ما از قبل به ابراهیم رشد او را دادیم و ما بر ان از دانایان بودیم ﴿۵۱﴾
إِذْ قَالَ لِأَبِيهِ وَقَوْمِهِ مَا هَـٰذِهِ التَّمَاثِيلُ الَّتِي أَنتُمْ لَهَا عَاكِفُونَ ﴿٥٢﴾
وقتی پدرش و قومش گفت این تمثیل هایی که شما بر ان معتکف هستید چیستند ؟ ﴿۵۲﴾
قَالُوا وَجَدْنَا آبَاءَنَا لَهَا عَابِدِينَ﴿٥٣﴾
گفتند : پدران خود را یافتیم که برای آن سجده می کردند ﴿۵۳﴾
قَالَ لَقَدْ كُنتُمْ أَنتُمْ وَآبَاؤُكُمْ فِي ضَلَالٍ مُّبِينٍ ﴿٥٤﴾
گفت : قطعآ شما و پدرانتان در گمراهی اشکاری هستید ﴿۵۴﴾
قَالُوا أَجِئْتَنَا بِالْحَقِّ أَمْ أَنتَ مِنَ اللَّاعِبِينَ﴿٥٥﴾
گفتند : آیا حقیقت را برای ما آوردی یا از بازی کنان هستی ؟ ﴿۵۵﴾
قَالَ بَل رَّبُّكُمْ رَبُّ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ الَّذِي فَطَرَهُنَّ وَأَنَا عَلَىٰ ذَٰلِكُم مِّنَ الشَّاهِدِينَ﴿٥٦﴾
گفت : بلکه پروردگار شما پروردگار آسمانها و زمین است کسی که آنها را خلق کرد و من بر این (مطلب) از شاهدان هستم ﴿۵۶﴾
وَتَاللَّـهِ لَأَكِيدَنَّ أَصْنَامَكُم بَعْدَ أَن تُوَلُّوا مُدْبِرِينَ﴿٥٧﴾
و سوگند به خدا که برای بتهای شما نقشه می کشم بعد از آن وقتی که شما برگشتید و رفتید روی برتابنده گان ﴿۵۷﴾
فَجَعَلَهُمْ جُذَاذًا إِلَّا كَبِيرًا لَّهُمْ لَعَلَّهُمْ إِلَيْهِ يَرْجِعُونَ ﴿٥٨﴾
و آنها را قطعه قطعه کرد غیر از آن (بتی) را که بزرگتر از آنها بود باشد که آنها بسوی او(بت بزرگ) برگردند ﴿۵۸﴾
قَالُوا مَن فَعَلَ هَـٰذَا بِآلِهَتِنَا إِنَّهُ لَمِنَ الظَّالِمِينَ ﴿٥٩﴾
گفتند: چه کسی این کار را با خدایان ما کرده حتماً او از ستمگران بوده ﴿۵۹﴾
قَالُوا سَمِعْنَا فَتًى يَذْكُرُهُمْ يُقَالُ لَهُ إِبْرَاهِيمُ ﴿٦٠﴾
گفتند : شنیدیم که جوانی در باره ی آنها تذکر میداد که به او ابراهیم گفته میشد ﴿۶۰﴾
قَالُوا فَأْتُوا بِهِ عَلَىٰ أَعْيُنِ النَّاسِ لَعَلَّهُمْ يَشْهَدُونَ﴿٦١﴾
گفتند او را پیش چشم مردم بیاورید تا شاید انها گواهی دهند ﴿۶۱﴾
قَالُوا أَأَنتَ فَعَلْتَ هَـٰذَا بِآلِهَتِنَا يَا إِبْرَاهِيمُ﴿٦٢﴾
گفتند: ای ابراهیم ایا تو این کار را با خدایان ما کردی ؟ ﴿۶۲﴾
قَالَ بَلْ فَعَلَهُ كَبِيرُهُمْ هَـٰذَا فَاسْأَلُوهُمْ إِن كَانُوا يَنطِقُونَ﴿٦٣﴾
گفت بلکه این کار را بزرگترشان انجام داده پس از آنها سوال کنید اگر آنها حرف میزنند ﴿۶۳﴾
فَرَجَعُوا إِلَىٰ أَنفُسِهِمْ فَقَالُوا إِنَّكُمْ أَنتُمُ الظَّالِمُونَ﴿٦٤﴾
و بت پرستان به درون خود برگشتند و گفتند قطعآ شما ستمگر هستید﴿۶۴﴾
ثُمَّ نُكِسُوا عَلَىٰ رُءُوسِهِمْ لَقَدْ عَلِمْتَ مَا هَـٰؤُلَاءِ يَنطِقُونَ﴿٦٥﴾
سپس (در مقابل دلایل ابراهیم) سر افکنده شدند . (ای ابراهیم) البته تومیدانی که اینها حرف نمیزنند ﴿۶۵﴾
قَالَ أَفَتَعْبُدُونَ مِن دُونِ اللَّـهِ مَا لَا يَنفَعُكُمْ شَيْئًا وَلَا يَضُرُّكُمْ﴿٦٦﴾
(ابراهیم) گفت آیا شما غیر از خدا چیزهایی را پرستش می کنید که برایتان سود و زیانی ندارند ؟ ﴿۶۶﴾
أُفٍّ لَّكُمْ وَلِمَا تَعْبُدُونَ مِن دُونِ اللَّـهِ ۖ أَفَلَا تَعْقِلُونَ﴿٦٧﴾
وای بر شما و به آنچه که غیر از خدا پرستش می کنید آیا از عقلتان استفاده نمی کنید ؟ ﴿۶۷﴾
قَالُوا حَرِّقُوهُ وَانصُرُوا آلِهَتَكُمْ إِن كُنتُمْ فَاعِلِينَ﴿٦٨﴾
گفتند او را بسوزانید و خدایان خود را کمک کنید اگر میخواهید کاری انجام دهید ﴿۶۸﴾
قُلْنَا يَا نَارُ كُونِي بَرْدًا وَسَلَامًا عَلَىٰ إِبْرَاهِيمَ﴿٦٩﴾
گفتیم : ای آتش سلامت و سرد باش برای ابراهیم ﴿۶۹﴾
وَأَرَادُوا بِهِ كَيْدًا فَجَعَلْنَاهُمُ الْأَخْسَرِينَ﴿٧٠﴾
و میخواستند برای او نقشه طرح کنند و آنها را زیاندیده کردیم ﴿۷۰﴾
وَنَجَّيْنَاهُ وَلُوطًا إِلَى الْأَرْضِ الَّتِي بَارَكْنَا فِيهَا لِلْعَالَمِينَ ﴿٧١﴾
و او (ابراهیم)را نجاتش دادیم و لوط را بسوی سرزمینی که در آن برای جهان ها برکت دادیم ﴿۷۱﴾
وَوَهَبْنَا لَهُ إِسْحَاقَ وَيَعْقُوبَ نَافِلَةً ۖ وَكُلًّا جَعَلْنَا صَالِحِينَ﴿٧٢﴾
و به او اسحاق و یعقوب را بعنوان علاو ه ای بخشیدیم و همگی را شایسته قرار دادیم ﴿۷۲﴾
وَجَعَلْنَاهُمْ أَئِمَّةً يَهْدُونَ بِأَمْرِنَا وَأَوْحَيْنَا إِلَيْهِمْ فِعْلَ الْخَيْرَاتِ وَإِقَامَ الصَّلَاةِ وَإِيتَاءَ الزَّكَاةِ ۖ وَكَانُوا لَنَا عَابِدِينَ ﴿٧٣﴾
و انها را پیشوایانی قرار دادیم که با دستور ما هدایت میکنند و به انها کار های نیک را و دادن زکات وحی کردیم و انها برای ما پرستش میکردند ﴿۷۳﴾
وَلُوطًا آتَيْنَاهُ حُكْمًا وَعِلْمًا وَنَجَّيْنَاهُ مِنَ الْقَرْيَةِ الَّتِي كَانَت تَّعْمَلُ الْخَبَائِثَ ۗ إِنَّهُمْ كَانُوا قَوْمَ سَوْءٍ فَاسِقِينَ ﴿٧٤﴾
و به لوط حکم و علم را دادیم و او را از دهکده ای که به پلیدی ها عمل میکردند نجات دادیم البته آنها قوم بدی بودند که گناه میکردند ﴿۷۴﴾
وَأَدْخَلْنَاهُ فِي رَحْمَتِنَا ۖ إِنَّهُ مِنَ الصَّالِحِينَ﴿٧٥﴾
و او را در رحمت خودمان داخل کردیم البته او از شایسته ها بود ﴿۷۵﴾
وَنُوحًا إِذْ نَادَىٰ مِن قَبْلُ فَاسْتَجَبْنَا لَهُ فَنَجَّيْنَاهُ وَأَهْلَهُ مِنَ الْكَرْبِ الْعَظِيمِ ﴿٧٦﴾
و نوح وقتی که از قبل او را صدا کرد و به او جواب دادیم و او و خانواده اش را از اندوهی بزرگ نجات دادیم ﴿۷۶﴾
وَنَصَرْنَاهُ مِنَ الْقَوْمِ الَّذِينَ كَذَّبُوا بِآيَاتِنَا ۚإِنَّهُمْ كَانُوا قَوْمَ سَوْءٍ فَأَغْرَقْنَاهُمْ أَجْمَعِينَ ﴿٧٧﴾
و او را در مقابل قومی که آیات ما را تکذیب کردند کمک کردیم البته انها قوم بدی بودند و همگی انها را غرق کردیم ﴿۷۷﴾
وَدَاوُودَ وَسُلَيْمَانَ إِذْ يَحْكُمَانِ فِي الْحَرْثِ إِذْ نَفَشَتْ فِيهِ غَنَمُ الْقَوْمِ وَكُنَّا لِحُكْمِهِمْ شَاهِدِينَ﴿٧٨﴾
و داوود و سلیمان وقتی که در باره ی کشتزار حکم میدادند که گوسفندان قوم در آن چریده بودند و ما بر حکم آنها گواهان بودیم و ما (حکم درست) را به سلیمان فهماندیم
فَفَهَّمْنَاهَا سُلَيْمَانَ ۚ وَكُلًّا آتَيْنَا حُكْمًا وَعِلْمًا ۚوَسَخَّرْنَا مَعَ دَاوُودَ الْجِبَالَ يُسَبِّحْنَ وَالطَّيْرَ ۚ وَكُنَّا فَاعِلِينَ﴿٧٩﴾
و به هر کدام حکم و علم دادیم و با داوود کوه ها را به حرکت در آوردیم که شناور بودند و پرنده ها را هم همینطور و ما این کاررا انجام دادیم﴿٧٩﴾
وَعَلَّمْنَاهُ صَنْعَةَ لَبُوسٍ لَّكُمْ لِتُحْصِنَكُم مِّن بَأْسِكُمْ ۖ فَهَلْ أَنتُمْ شَاكِرُونَ ﴿٨٠﴾
و به او (داوود) ساختن زره را برای شما یاد دادیم تا شما را از خشمتان نگهداری کند پس آیا شما شکر گذار هستید؟ ﴿۸۰﴾
وَلِسُلَيْمَانَ الرِّيحَ عَاصِفَةً تَجْرِي بِأَمْرِهِ إِلَى الْأَرْضِ الَّتِي بَارَكْنَا فِيهَا ۚ وَكُنَّا بِكُلِّ شَيْءٍ عَالِمِينَ ﴿٨١﴾
و برای سلیمان تند باد را که به دستور او بسوی زمین که ما در آن برکت دادیم جاری میشد و ما بر هر چیزی آگاه بوده ایم ﴿۸۱﴾
وَمِنَ الشَّيَاطِينِ مَن يَغُوصُونَ لَهُ وَيَعْمَلُونَ عَمَلًا دُونَ ذَٰلِكَ ۖ وَكُنَّا لَهُمْ حَافِظِينَ ﴿٨٢﴾
و از شیاطین کسانی که برای او (سلیمان) غواصی میکردند و کارهایی غیر از ان (غواصی) برایش انجام میدادند و ما برای انها حفاظت کننده هایی بودیم ﴿۸۲﴾
وَأَيُّوبَ إِذْ نَادَىٰ رَبَّهُ أَنِّي مَسَّنِيَ الضُّرُّ وَأَنتَ أَرْحَمُ الرَّاحِمِينَ ﴿٨٣﴾
و ایوب وقتی که پروردگارش را صدا کرد که به من ضرر رسیده و تو رحم کننده ترین رحمت گران هستی ﴿۸۳﴾
فَاسْتَجَبْنَا لَهُ فَكَشَفْنَا مَا بِهِ مِن ضُرٍّ ۖ وَآتَيْنَاهُ أَهْلَهُ وَمِثْلَهُم مَّعَهُمْ رَحْمَةً مِّنْ عِندِنَا وَذِكْرَىٰ لِلْعَابِدِينَ ﴿٨٤﴾
و به او جواب دادیم و آنچه را به او ضرر رسیده بود را بر طرف ساختیم و خانواده اش را به او دادیم و مانند آنها (خانواده) را با آنها (برایش اضافه کردیم) رحمتی از ما بود و تذکری برای پرستش کننده ها ﴿۸۴﴾
وَإِسْمَاعِيلَ وَإِدْرِيسَ وَذَا الْكِفْلِ ۖ كُلٌّ مِّنَ الصَّابِرِينَ ﴿٨٥﴾
و اسمعیل و ادریس و ذالکفل همگی از صابران بودند ﴿۸۵﴾
وَأَدْخَلْنَاهُمْ فِي رَحْمَتِنَا ۖ إِنَّهُم مِّنَ الصَّالِحِينَ ﴿٨٦﴾
و آنها را در رحمت خود داخل کردیم البته انها از شایسته ها بودند ﴿۸۶﴾
وَذَا النُّونِ إِذ ذَّهَبَ مُغَاضِبًا فَظَنَّ أَن لَّن نَّقْدِرَ عَلَيْهِ فَنَادَىٰ فِي الظُّلُمَاتِ أَن لَّا إِلَـٰهَ إِلَّا أَنتَ سُبْحَانَكَ إِنِّي كُنتُ مِنَ الظَّالِمِينَ ﴿٨٧﴾
و ذالنون وقتی که خشمگین بیرون رفت و میپنداشت که هرگز بر او توانایی نداریم سپس در تاریکی ها صدا کرد که هیچ خدایی غیر از تو نیست تو منزهی و من از ستمکاران بودم ﴿۸۷﴾
فَاسْتَجَبْنَا لَهُ وَنَجَّيْنَاهُ مِنَ الْغَمِّ ۚ وَكَذَٰلِكَ نُنجِي الْمُؤْمِنِينَ﴿٨٨﴾
و به او جواب دادیم و او را از اندوه نجات دادیم و انگونه مومنین را نجات می دهیم ﴿۸۸﴾
وَزَكَرِيَّا إِذْ نَادَىٰ رَبَّهُ رَبِّ لَا تَذَرْنِي فَرْدًا وَأَنتَ خَيْرُ الْوَارِثِينَ﴿٨٩﴾
و زکریا وقتی پروردگارش را صدا کرد : ای پروردگار من نگذار من تنها باشم در حالیکه تو بهترین وارثان هستی ﴿۸۹﴾
فَاسْتَجَبْنَا لَهُ وَوَهَبْنَا لَهُ يَحْيَىٰ وَأَصْلَحْنَا لَهُ زَوْجَهُ ۚ إِنَّهُمْ كَانُوا يُسَارِعُونَ فِي الْخَيْرَاتِ وَيَدْعُونَنَا رَغَبًا وَرَهَبًا ۖ وَكَانُوا لَنَا خَاشِعِينَ﴿٩٠﴾
و جوابش را به او دادیم و یحیی را به او بخشیدیم و همسرش را برای او اصلاح کردیم (که بتواند باردار شود)البته آنها کسانی بودند که در کارهای خیر شتاب میکردند و ما را با بیم و امید می خواندند و برای ما متواضع بودند ﴿۹۰﴾
وَالَّتِي أَحْصَنَتْ فَرْجَهَا فَنَفَخْنَا فِيهَا مِن رُّوحِنَا وَجَعَلْنَاهَا وَابْنَهَا آيَةً لِّلْعَالَمِينَ ﴿٩١﴾
وآن خانمی که دامان خود را پاک نگه داشت سپس ما از روح خود در ان دمیدیم و او پسرش را آیه ای برای جهان ها قرار دادیم ﴿۹۱﴾
إِنَّ هَـٰذِهِ أُمَّتُكُمْ أُمَّةً وَاحِدَةً وَأَنَا رَبُّكُمْ فَاعْبُدُونِ﴿٩٢﴾
قطعاً این امت شماست (پیامبرانی که همگی) امت واحد هستند و من پروردگار شما هستم پس من را پرستش کنید ﴿۹۲﴾
وَتَقَطَّعُوا أَمْرَهُم بَيْنَهُمْ ۖ كُلٌّ إِلَيْنَا رَاجِعُونَ ﴿٩٣﴾
و کارشان را میان خودشان بخش بخش کردند در حالیکه همگی بسوی ما باز میگردند ﴿ ۹۳﴾
فَمَن يَعْمَلْ مِنَ الصَّالِحَاتِ وَهُوَ مُؤْمِنٌ فَلَا كُفْرَانَ لِسَعْيِهِ وَإِنَّا لَهُ كَاتِبُونَ ﴿٩٤﴾
و هر کس اعمال شایسته کند در حالیکه او مومن باشد پس برای کوششی که انجام میدهد ناسپاسی نخواهد شد و البته ما (کوشش او را) برایش مینویسیم ﴿۹۴﴾
وَحَرَامٌ عَلَىٰ قَرْيَةٍ أَهْلَكْنَاهَا أَنَّهُمْ لَا يَرْجِعُونَ﴿٩٥﴾
و بر شهری که که ان را هلاک کردیم حرام شد و آنها دیگر (به دنیا) باز نمی گردند ﴿۹۵﴾
حَتَّىٰ إِذَا فُتِحَتْ يَأْجُوجُ وَمَأْجُوجُ وَهُم مِّن كُلِّ حَدَبٍ يَنسِلُونَ﴿٩٦﴾
تازمانی که یاجوج و ماجوج باز شود و آنها از هر بلندی بسرعت میگذرند ﴿۹۶﴾
وَاقْتَرَبَ الْوَعْدُ الْحَقُّ فَإِذَا هِيَ شَاخِصَةٌ أَبْصَارُ الَّذِينَ كَفَرُوا يَا وَيْلَنَا قَدْ كُنَّا فِي غَفْلَةٍ مِّنْ هَـٰذَا بَلْ كُنَّا ظَالِمِينَ﴿٩٧﴾
و وعده ی حق نزدیک گردد و در آن هنگام چشمهای کافران (از ترس) مشخص است : ای وای بر ما که از این غافل بودیم بلکه ما ستمکار بودیم ﴿۹۷﴾
إِنَّكُمْ وَمَا تَعْبُدُونَ مِن دُونِ اللَّـهِ حَصَبُ جَهَنَّمَ أَنتُمْ لَهَا وَارِدُونَ﴿٩٨﴾
البته شما و کسانی که غیر از خدا آنها را پرستش می کردید آتش افروز جهنم هستید و حتماً شما وارد آن خواهید شد ﴿۹۸﴾
لَوْ كَانَ هَـٰؤُلَاءِ آلِهَةً مَّا وَرَدُوهَا ۖ وَكُلٌّ فِيهَا خَالِدُونَ﴿٩٩﴾
اگر این (بت) ها خدا های دیگری بودند وارد آن (جهنم) نمیشدند و همگی در آن مقیم میشوید ﴿۹۹﴾
لَهُمْ فِيهَا زَفِيرٌ وَهُمْ فِيهَا لَا يَسْمَعُونَ﴿١٠٠﴾
برای آنها در آن (آتش) ناله های درد ناک است و انها در آن نمی شنوند ﴿۱۰۰﴾
إِنَّ الَّذِينَ سَبَقَتْ لَهُم مِّنَّا الْحُسْنَىٰ أُولَـٰئِكَ عَنْهَا مُبْعَدُونَ﴿١٠١﴾
البته کسانی که بر انها از جانب ما نیکویی پیشی گرفت ( مومنان و شایسته ها) از آن (جهنم) دور کرده میشوند ﴿۱۰۱﴾
لَا يَسْمَعُونَ حَسِيسَهَا ۖ وَهُمْ فِي مَا اشْتَهَتْ أَنفُسُهُمْ خَالِدُونَ﴿١٠٢﴾
آنها صدای آن (جهنم) را نمیشنوند و آنها در آنچه اشتها کنند جایگزین میشوند ﴿۱۰۲﴾
لَا يَحْزُنُهُمُ الْفَزَعُ الْأَكْبَرُ وَتَتَلَقَّاهُمُ الْمَلَائِكَةُ هَـٰذَا يَوْمُكُمُ الَّذِي كُنتُمْ تُوعَدُونَ ﴿١٠٣﴾
وحشت بزرگتر آنها را اندوهگین نمیکند و ملائکه به ملاقات انها می آیند این روز شماست همان روزی که به شما وعده داده شد ﴿۱۰۳﴾
يَوْمَ نَطْوِي السَّمَاءَ كَطَيِّ السِّجِلِّ لِلْكُتُبِ ۚ كَمَا بَدَأْنَا أَوَّلَ خَلْقٍ نُّعِيدُهُ ۚ وَعْدًا عَلَيْنَا ۚ إِنَّا كُنَّا فَاعِلِينَ﴿١٠٤﴾
روزی که آسمان رادر هم می پیچیم مانند پیچیدن ورقهایی برای کتابها همانگونه که خلقت را اول بار آغاز کردیم (به همان صورت) بازش میگردانیم این وعده ای بر عهده ی ماست و ما آن را انجام خواهیم داد ﴿۱۰۴﴾
وَلَقَدْ كَتَبْنَا فِي الزَّبُورِ مِن بَعْدِ الذِّكْرِ أَنَّ الْأَرْضَ يَرِثُهَا عِبَادِيَ الصَّالِحُونَ ﴿١٠٥﴾
و البته در زبور بعد از تذکر دادن نوشتیم که بنده های شایسته ی من زمین را به ارث خواهند برد ﴿۱۰۵﴾
إِنَّ فِي هَـٰذَا لَبَلَاغًا لِّقَوْمٍ عَابِدِينَ﴿١٠٦﴾
البته در این (قران) ابلاغی است برای قومی که عبادت میکنند ﴿۱۰۶﴾
وَمَا أَرْسَلْنَاكَ إِلَّا رَحْمَةً لِّلْعَالَمِينَ ﴿١٠٧﴾
و تو را نفرستادیم مگر رحمتی برای جهان ها باشی ﴿۱۰۷﴾
قُلْ إِنَّمَا يُوحَىٰ إِلَيَّ أَنَّمَا إِلَـٰهُكُمْ إِلَـٰهٌ وَاحِدٌ ۖ فَهَلْ أَنتُم مُّسْلِمُونَ﴿١٠٨﴾
بگو غیر از این نیست که به من وحی میشود که خدای شما خدای واحد است پس آیا شما مسلمان هستید ؟ ﴿۱۰۸﴾
فَإِن تَوَلَّوْا فَقُلْ آذَنتُكُمْ عَلَىٰ سَوَاءٍ ۖ وَإِنْ أَدْرِي أَقَرِيبٌ أَم بَعِيدٌ مَّا تُوعَدُونَ ﴿١٠٩﴾
و اگر روی گرداندند بگو من بطور مساوی به شما اعلام کردم و نمیدانم آنچه را وعده داده میشوید نزدیک است یا اینکه دور است ﴿۱۰۹﴾
إِنَّهُ يَعْلَمُ الْجَهْرَ مِنَ الْقَوْلِ وَيَعْلَمُ مَا تَكْتُمُونَ﴿١١٠﴾
البته او میداند آنچه بطور آشکار از سخن گفته میشود را و میداند آنچه را کتمان میکنید﴿۱۱۰﴾
وَإِنْ أَدْرِي لَعَلَّهُ فِتْنَةٌ لَّكُمْ وَمَتَاعٌ إِلَىٰ حِينٍ ﴿١١١﴾
و نمیدانم شاید ان فتنه ای برای شماست و بهره مند شدنی تا زمانی ﴿۱۱۱﴾
قَالَ رَبِّ احْكُم بِالْحَقِّ ۗ وَرَبُّنَا الرَّحْمَـٰنُ الْمُسْتَعَانُ عَلَىٰ مَا تَصِفُونَ﴿١١٢﴾
گفت : ای پروردگار من به حقیقت حکم کن و پروردگار ما خدای رحمت گری است به یاری طلبیده شده . نسبت به آنچه وصف میکنید ﴿۱۱۲﴾
الحمدلله شنبه۲۱/۵ /۱۳۹۱ ۲۲ رمضان ۱۴۳۳
مَا يَأْتِيهِم مِّن ذِكْرٍ مِّن رَّبِّهِم مُّحْدَثٍ إِلَّا اسْتَمَعُوهُ وَهُمْ يَلْعَبُونَ ﴿٢﴾
تذکر جدیدی از جانب پروردگارشان برایشان نیامد مگر آنکه آن را شنیدند در حالیکه آنها بازی می کنند ﴿٢﴾
لَاهِيَةً قُلُوبُهُمْ ۗ وَأَسَرُّوا النَّجْوَى الَّذِينَ ظَلَمُوا هَلْ هَـٰذَا إِلَّا بَشَرٌ مِّثْلُكُمْ ۖأَفَتَأْتُونَ السِّحْرَ وَأَنتُمْ تُبْصِرُونَ ﴿٣﴾
قلبهایشان در غفلت است و کسانی که ستم کردند پنهانی نجوا کردند که آیا این (رسول) غیر از اینست که بشری مانند شماست ؟ آیا برای جادو می آیید ؟ در حالیکه شما می بینید ؟ ﴿٣﴾
قَالَ رَبِّي يَعْلَمُ الْقَوْلَ فِي السَّمَاءِ وَالْأَرْضِ ۖ وَهُوَ السَّمِيعُ الْعَلِيمُ﴿٤﴾
بگو پروردگارم در آسمانها و زمین سخن را میداند و او شنوای داناست﴿٤﴾
بَلْ قَالُوا أَضْغَاثُ أَحْلَامٍ بَلِ افْتَرَاهُ بَلْ هُوَ شَاعِرٌ فَلْيَأْتِنَا بِآيَةٍ كَمَا أُرْسِلَ الْأَوَّلُونَ﴿٥﴾
بلکه گفتند (سخن رسول) تخیلات و توهمات در هم و برهم و بیهوده است که آن را به دروغ (به خدا) نسبت میدهد بلکه او شاعری است پس (اگر رسول هستی) مانند رسولان پیشین برای ما آیه ای بیاور ﴿ ۵﴾
مَا آمَنَتْ قَبْلَهُم مِّن قَرْيَةٍ أَهْلَكْنَاهَا ۖ أَفَهُمْ يُؤْمِنُونَ ﴿٦﴾
قبل از آنها ایمان نیاوردند شهری را که هلاکش کردیم آیا آنها ایمان می آورند ؟﴿ ۶﴾
وَمَا أَرْسَلْنَا قَبْلَكَ إِلَّا رِجَالًا نُّوحِي إِلَيْهِمْ ۖ فَاسْأَلُوا أَهْلَ الذِّكْرِ إِن كُنتُمْ لَا تَعْلَمُونَ ﴿٧﴾
و قبل از تو نفرستادیم مگر مردانی را که بسوی آنها وحی کردیم پس اگر شما نمیدانید از اهل ذکر بپرسید﴿۷﴾
وَمَا جَعَلْنَاهُمْ جَسَدًا لَّا يَأْكُلُونَ الطَّعَامَ وَمَا كَانُوا خَالِدِينَ ﴿٨﴾
و آنها (پیامبران) را مانند کالبد هایی که غذا نخورند قرار ندادیم و آنها (پیامبران) زیاد عمر نکردند ﴿٨﴾
ثُمَّ صَدَقْنَاهُمُ الْوَعْدَ فَأَنجَيْنَاهُمْ وَمَن نَّشَاءُ وَأَهْلَكْنَا الْمُسْرِفِينَ ﴿٩﴾
سپس وعده (عذاب) را برایشان راست آوردیم و آنها و هر کس را که را که خواستیم نجاتشان دادیم و مسرفان را هلاک کردیم ﴿٩﴾
لَقَدْ أَنزَلْنَا إِلَيْكُمْ كِتَابًا فِيهِ ذِكْرُكُمْ ۖ أَفَلَا تَعْقِلُونَ ﴿١٠﴾
البته ما کتابی را بسوی شما فرستادیم که در آن تذکراتی برای شماست آیا به عقلتان رجوع نمی کنید ؟ ﴿١٠﴾
وَكَمْ قَصَمْنَا مِن قَرْيَةٍ كَانَتْ ظَالِمَةً وَأَنشَأْنَا بَعْدَهَا قَوْمًا آخَرِينَ﴿١١﴾
و چه بسا از شهر هایی که ستمگر بودند آنها را در هم کوبیدیم و پس از آن قومی دیگر پدید آوردیم ﴿۱۱﴾
فَلَمَّا أَحَسُّوا بَأْسَنَا إِذَا هُم مِّنْهَا يَرْكُضُونَ ﴿١٢﴾
و وقتی نیروی ما را احساس کردند آنوقت آنها از آن فرار میکردند ﴿۱۲﴾
لَا تَرْكُضُوا وَارْجِعُوا إِلَىٰ مَا أُتْرِفْتُمْ فِيهِ وَمَسَاكِنِكُمْ لَعَلَّكُمْ تُسْأَلُونَ ﴿١٣﴾
فرار نکنید و بسوی آنچه در آن (گناه و عصیان) در رفاه بودید برگردید و مسکن هایتان شاید از شما سوال شود﴿۱۳﴾
قَالُوا يَا وَيْلَنَا إِنَّا كُنَّا ظَالِمِينَ ﴿١٤﴾
گفتند : ای وای بر ما که ما ستمگر بودیم ﴿۱۴﴾
فَمَا زَالَت تِّلْكَ دَعْوَاهُمْ حَتَّىٰ جَعَلْنَاهُمْ حَصِيدًا خَامِدِينَ ﴿١٥﴾
و همیشه آن دعوایشان بود و تمام نمی شد تا زمانیکه آنها را درو کرده و خاموش ساختیم ﴿۱۵﴾
وَمَا خَلَقْنَا السَّمَاءَ وَالْأَرْضَ وَمَا بَيْنَهُمَا لَاعِبِينَ ﴿١٦﴾
و ما آسمان و زمین و آنچه میان آنهاست را به بازی نیافریدیم ﴿۱۶﴾
لَوْ أَرَدْنَا أَن نَّتَّخِذَ لَهْوًا لَّاتَّخَذْنَاهُ مِن لَّدُنَّا إِن كُنَّا فَاعِلِينَ ﴿١٧﴾
و اگر می خواستیم آن را از جانب خود به بازی میگرفتیم اگ ما انجام دهنده بودیم ﴿۱۷﴾
بَلْ نَقْذِفُ بِالْحَقِّ عَلَى الْبَاطِلِ فَيَدْمَغُهُ فَإِذَا هُوَ زَاهِقٌ ۚ وَلَكُمُ الْوَيْلُ مِمَّا تَصِفُونَ﴿١٨﴾
بلکه حق را بر باطل می افکنیم تا مغلوبش کند و در ان هنگام آن باطل نابود میشود و وای بر شما از آنچه وصف میکنید ﴿۱۸﴾
وَلَهُ مَن فِي السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ ۚ وَمَنْ عِندَهُ لَا يَسْتَكْبِرُونَ عَنْ عِبَادَتِهِ وَلَا يَسْتَحْسِرُونَ﴿١٩﴾
و برای اوست آنکس که در آسمانها و زمین است و کسی که در نزد اوست از عبادت کردن او بزرگی نمی جویند و خسته نمیشوند (حسرت نمی خورند) ﴿۱۹﴾
يُسَبِّحُونَ اللَّيْلَ وَالنَّهَارَ لَا يَفْتُرُونَ﴿٢٠﴾
شب و روز تسبیح میکنند و سستی نمی کنند﴿٢۰﴾
أَمِ اتَّخَذُوا آلِهَةً مِّنَ الْأَرْضِ هُمْ يُنشِرُونَ﴿٢١﴾
آیا خدایانی از زمین برای خود بر گرفتند ؟ که آنها (آفرینش را) منتشر میکنند ﴿٢١﴾
لَوْ كَانَ فِيهِمَا آلِهَةٌ إِلَّا اللَّـهُ لَفَسَدَتَا ۚ فَسُبْحَانَ اللَّـهِ رَبِّ الْعَرْشِ عَمَّا يَصِفُونَ ﴿٢٢﴾
اگر در آن دو (آسمانها و زمین) خدایانی غیر از الله و جود داشت حتماً آن دو(آسمانها و زمین) تباه می شدند پس خدا پروردگار عرش منزه است از آنچه وصف میکنند ﴿٢٢﴾
لَا يُسْأَلُ عَمَّا يَفْعَلُ وَهُمْ يُسْأَلُونَ﴿٢٣﴾
او (خدا) از آنچه انجام میدهد بازخواست نمیشود در حالیکه آنها بازخواست میشوند ﴿٢٣﴾
أَمِ اتَّخَذُوا مِن دُونِهِ آلِهَةً ۖ قُلْ هَاتُوا بُرْهَانَكُمْ ۖ هَـٰذَا ذِكْرُ مَن مَّعِيَ وَذِكْرُ مَن قَبْلِي ۗ بَلْ أَكْثَرُهُمْ لَا يَعْلَمُونَ الْحَقَّ ۖ فَهُم مُّعْرِضُونَ﴿٢٤﴾
یا غیر از او برای خود خدایانی برگرفتند ؟ بگو دلایل خود را بیان کنید این(قرآن) ذکر کسی است که با من است و ذکر کسی است که قبل از من بوده ولی بیشتر آنها حقیقت را نمیدانند که از آن اعراض میکنند ﴿٢٤﴾
وَمَا أَرْسَلْنَا مِن قَبْلِكَ مِن رَّسُولٍ إِلَّا نُوحِي إِلَيْهِ أَنَّهُ لَا إِلَـٰهَ إِلَّا أَنَا فَاعْبُدُونِ ﴿٢٥﴾
و قبل از تو از رسولی نفرستادیم مگر انکه بسویش وحی کردیم که قطعآ خدایی غیر از من نیست پس فقط من را پرستش کنید ﴿۲۵﴾
وَقَالُوا اتَّخَذَ الرَّحْمَـٰنُ وَلَدًا ۗ سُبْحَانَهُ ۚ بَلْ عِبَادٌ مُّكْرَمُونَ ﴿٢٦﴾
و گفتند : خدای رحمتگر برای خود فرزندی برگرفته . او(خدا) منزه است از اینکه فرزندی داشته باشد بلکه آنها بنده هایی با کرامت هستند ﴿۲۶﴾
لَا يَسْبِقُونَهُ بِالْقَوْلِ وَهُم بِأَمْرِهِ يَعْمَلُونَ ﴿٢٧﴾
آنها در سخن گفتن از او(خدا) پیشی نمی گیرند و آنها به دستور او عمل میکنند ﴿۲۷﴾
يَعْلَمُ مَا بَيْنَ أَيْدِيهِمْ وَمَا خَلْفَهُمْ وَلَا يَشْفَعُونَ إِلَّا لِمَنِ ارْتَضَىٰ وَهُم مِّنْ خَشْيَتِهِ مُشْفِقُونَ﴿٢٨﴾
(خدا) میبیند آنچه را در حضور آنهاست و آنچه را در آینده است را میداند و شفاعت نمی کنند مگر برای آنکس که (خدا) از او خشنود است و انها از او هراسان هستند ﴿۲۸﴾
وَمَن يَقُلْ مِنْهُمْ إِنِّي إِلَـٰهٌ مِّن دُونِهِ فَذَٰلِكَ نَجْزِيهِ جَهَنَّمَ ۚ كَذَٰلِكَ نَجْزِي الظَّالِمِينَ ﴿٢٩﴾
و هر کس از آنها بگوید که من غیر از او (خدا) خدای دیگری هستم پس او را به جهنم جزایش میدهیم و انگونه ستمگران را کیفر میدهیم ﴿۲۹﴾
أَوَلَمْ يَرَ الَّذِينَ كَفَرُوا أَنَّ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضَ كَانَتَا رَتْقًا فَفَتَقْنَاهُمَا ۖ وَجَعَلْنَا مِنَ الْمَاءِ كُلَّ شَيْءٍ حَيٍّ ۖ أَفَلَا يُؤْمِنُونَ ﴿٣٠﴾
آیا کسانی که کافر شدند نمی بینند که آسمانها و زمین بسته بودند و ما آنها را باز کردیم ؟ و بوسیله ی آب هر چیز را زنده کردیم آیا ایمان نمی آورند ؟﴿۳۰﴾
وَجَعَلْنَا فِي الْأَرْضِ رَوَاسِيَ أَن تَمِيدَ بِهِمْ وَجَعَلْنَا فِيهَا فِجَاجًا سُبُلًا لَّعَلَّهُمْ يَهْتَدُونَ﴿٣١﴾
و در زمین لنگر گاههایی قرار دادیم بدون انکه بر آنها کج شوند تا آنها سر گیجه نگیرند و در آنها راههایی کوهستانی قرار داد باشد که آنها هدایت شوند ﴿۳۱﴾
وَجَعَلْنَا السَّمَاءَ سَقْفًا مَّحْفُوظًا ۖ وَهُمْ عَنْ آيَاتِهَا مُعْرِضُونَ﴿٣٢﴾
وآسمان را سقفی حفاظت شده قرار دادیم و انها ازآیات آن (آسمان) اعراض میکنند ﴿۳۲﴾
وَهُوَ الَّذِي خَلَقَ اللَّيْلَ وَالنَّهَارَ وَالشَّمْسَ وَالْقَمَرَ ۖ كُلٌّ فِي فَلَكٍ يَسْبَحُونَ﴿٣٣﴾
و او کسی است که شب و روز و خورشید و ماه را خلق کرد که هرکدام در مداری حرکت میکنند ﴿۳۳﴾
وَمَا جَعَلْنَا لِبَشَرٍ مِّن قَبْلِكَ الْخُلْدَ ۖ أَفَإِن مِّتَّ فَهُمُ الْخَالِدُونَ﴿٣٤﴾
برای بشری قبل از تو جاودانگی قرار ندادیم آیا در حالیکه تو هم می میری آنها جاویدان خواهند بود ؟ ﴿۳۴﴾
كُلُّ نَفْسٍ ذَائِقَةُ الْمَوْتِ ۗ وَنَبْلُوكُم بِالشَّرِّ وَالْخَيْرِ فِتْنَةً ۖ وَإِلَيْنَا تُرْجَعُونَ﴿٣٥﴾
هرنفسی مرگ را می چشد و شما را به فتنه ی خیر و شر مبتلا میکنیم و بسوی ما باز میگردید ﴿۳۵﴾
وَإِذَا رَآكَ الَّذِينَ كَفَرُوا إِن يَتَّخِذُونَكَ إِلَّا هُزُوًا أَهَـٰذَا الَّذِي يَذْكُرُ آلِهَتَكُمْ وَهُم بِذِكْرِ الرَّحْمَـٰنِ هُمْ كَافِرُونَ ﴿٣٦﴾
و اگر کسانی که کافر شدند تو را ببینند تو را به تمسخر میگیرند و می گویند : آیا این شخص است که به شما در باره ی خدایانتان (بتها) تذکر می دهد ؟ و آنها به یاد خدای بخشنده کافر هستند ﴿۳۶﴾
خُلِقَ الْإِنسَانُ مِنْ عَجَلٍ ۚ سَأُرِيكُمْ آيَاتِي فَلَا تَسْتَعْجِلُونِ ﴿٣٧﴾
انسان از شتاب خلق شده بزودی آیاتم را به شما نشان خواهم داد پس عجله نکنید ﴿۳۷﴾
وَيَقُولُونَ مَتَىٰ هَـٰذَا الْوَعْدُ إِن كُنتُمْ صَادِقِينَ ﴿٣٨﴾
و میگویند این وعده چه وقت اتفاق می افتد اگر شما راست می گویید ﴿۳۸﴾
لَوْ يَعْلَمُ الَّذِينَ كَفَرُوا حِينَ لَا يَكُفُّونَ عَن وُجُوهِهِمُ النَّارَ وَلَا عَن ظُهُورِهِمْ وَلَا هُمْ يُنصَرُونَ ﴿٣٩﴾
اگر کسانی که کافر شدند میدانستند زمانی را که نمی توانند آتش را از صورتها و دستهایشان باز دارند و زمانی که آنها یاری نمیشوند ﴿۳۹﴾
بَلْ تَأْتِيهِم بَغْتَةً فَتَبْهَتُهُمْ فَلَا يَسْتَطِيعُونَ رَدَّهَا وَلَا هُمْ يُنظَرُونَ﴿٤٠﴾
بلکه ناگهانی بسراغشان می آید در حالیکه آنها مبهوت هستند و نمیتوانند که ردش کنند و به آنها مهلتی داده نمی شود ﴿۴۰﴾
وَلَقَدِ اسْتُهْزِئَ بِرُسُلٍ مِّن قَبْلِكَ فَحَاقَ بِالَّذِينَ سَخِرُوا مِنْهُم مَّا كَانُوا بِهِ يَسْتَهْزِئُونَ ﴿٤١﴾
و البته آنها رسولان قبل از تو را تمسخر کردند تا (خدا) کسانی از آنها را که مسخره میکردند در هم کوبید به علت آن چیزی که مسخره میکردند ﴿۴۱﴾
قُلْ مَن يَكْلَؤُكُم بِاللَّيْلِ وَالنَّهَارِ مِنَ الرَّحْمَـٰنِ ۗ بَلْ هُمْ عَن ذِكْرِ رَبِّهِم مُّعْرِضُونَ﴿٤٢﴾
بگو : چه کسی از شما شب و روز را از خدای رحمتگر مراقبت میکند بلکه انها از یاد پروردگارشان اعراض کننده هستند ﴿۴۲﴾
أَمْ لَهُمْ آلِهَةٌ تَمْنَعُهُم مِّن دُونِنَا ۚ لَا يَسْتَطِيعُونَ نَصْرَ أَنفُسِهِمْ وَلَا هُم مِّنَّا يُصْحَبُونَ ﴿٤٣﴾
یل برای آنها به غیر از ما خدایی وجود دارد که (از عذاب) بازشان میدارد ؟ آنها (بتان) حتی بر یاری کردن خودشان توانایی ندارند و نه آنها را از ما محافظت میکنند ﴿۴۳﴾
بَلْ مَتَّعْنَا هَـٰؤُلَاءِ وَآبَاءَهُمْ حَتَّىٰ طَالَ عَلَيْهِمُ الْعُمُرُ ۗ أَفَلَا يَرَوْنَ أَنَّا نَأْتِي الْأَرْضَ نَنقُصُهَا مِنْ أَطْرَافِهَا ۚ أَفَهُمُ الْغَالِبُونَ﴿٤٤﴾
بلکه انها و پدرانشان را بهره مند ساختیم تا اینکه عمر انها طولانی شد آیا نمیبینند که ما بسوی زمین می آییم و از اطراف آن کاهش میدهیم پس آیا آنها میتوانند بر ما غلبه کنند ؟ ﴿۴۴﴾
قُلْ إِنَّمَا أُنذِرُكُم بِالْوَحْيِ ۚ وَلَا يَسْمَعُ الصُّمُّ الدُّعَاءَ إِذَا مَا يُنذَرُونَ﴿٤٥﴾
بگو جز این نیست که شما را بوسیله ی وحی هشدار میدهم ولی کر دعوت را نمی شنود وقتی که به او هشدار داده میشود ﴿۴۵﴾
وَلَئِن مَّسَّتْهُمْ نَفْحَةٌ مِّنْ عَذَابِ رَبِّكَ لَيَقُولُنَّ يَا وَيْلَنَا إِنَّا كُنَّا ظَالِمِينَ ﴿٤٦﴾
و وقتی وزیدنی از عذاب پروردگارت به آنها برسد حتمآ می گویند : ای وای بر ما که از ستمگران بودیم ﴿۴۶﴾
وَنَضَعُ الْمَوَازِينَ الْقِسْطَ لِيَوْمِ الْقِيَامَةِ فَلَا تُظْلَمُ نَفْسٌ شَيْئًا ۖ وَإِن كَانَ مِثْقَالَ حَبَّةٍ مِّنْ خَرْدَلٍ أَتَيْنَا بِهَا ۗ وَكَفَىٰ بِنَا حَاسِبِينَ ﴿٤٧﴾
و سنجش های عدالت را برای روز قیامت وضع میکنیم و به هیچ کس ستم نمیشود و اگر به اندازه ی ذره ای از گرد فلفل باشد آن را می آوریم و کافیست که ما حسابگر باشیم ﴿۴۷﴾
وَلَقَدْ آتَيْنَا مُوسَىٰ وَهَارُونَ الْفُرْقَانَ وَضِيَاءً وَذِكْرًا لِّلْمُتَّقِينَ ﴿٤٨﴾
و البته به موسی و هارون جدا کنند و نوری دادیم و تذکری برای رعایت کننده ها ﴿۴۸﴾
الَّذِينَ يَخْشَوْنَ رَبَّهُم بِالْغَيْبِ وَهُم مِّنَ السَّاعَةِ مُشْفِقُونَ ﴿٤٩﴾
کسانی که از پروردگارشان در نهان می تر سند و آنها از ساعت (قیامت) هراسانند ﴿۴۹﴾
وَهَـٰذَا ذِكْرٌ مُّبَارَكٌ أَنزَلْنَاهُ ۚ أَفَأَنتُمْ لَهُ مُنكِرُونَ﴿٥٠﴾
و این تذکری مبارک است که ان را نازل کردیم آیا شما آن را انکار میکنید ؟ ﴿۵۰﴾
وَلَقَدْ آتَيْنَا إِبْرَاهِيمَ رُشْدَهُ مِن قَبْلُ وَكُنَّا بِهِ عَالِمِينَ ﴿٥١﴾
و البته ما از قبل به ابراهیم رشد او را دادیم و ما بر ان از دانایان بودیم ﴿۵۱﴾
إِذْ قَالَ لِأَبِيهِ وَقَوْمِهِ مَا هَـٰذِهِ التَّمَاثِيلُ الَّتِي أَنتُمْ لَهَا عَاكِفُونَ ﴿٥٢﴾
وقتی پدرش و قومش گفت این تمثیل هایی که شما بر ان معتکف هستید چیستند ؟ ﴿۵۲﴾
قَالُوا وَجَدْنَا آبَاءَنَا لَهَا عَابِدِينَ﴿٥٣﴾
گفتند : پدران خود را یافتیم که برای آن سجده می کردند ﴿۵۳﴾
قَالَ لَقَدْ كُنتُمْ أَنتُمْ وَآبَاؤُكُمْ فِي ضَلَالٍ مُّبِينٍ ﴿٥٤﴾
گفت : قطعآ شما و پدرانتان در گمراهی اشکاری هستید ﴿۵۴﴾
قَالُوا أَجِئْتَنَا بِالْحَقِّ أَمْ أَنتَ مِنَ اللَّاعِبِينَ﴿٥٥﴾
گفتند : آیا حقیقت را برای ما آوردی یا از بازی کنان هستی ؟ ﴿۵۵﴾
قَالَ بَل رَّبُّكُمْ رَبُّ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ الَّذِي فَطَرَهُنَّ وَأَنَا عَلَىٰ ذَٰلِكُم مِّنَ الشَّاهِدِينَ﴿٥٦﴾
گفت : بلکه پروردگار شما پروردگار آسمانها و زمین است کسی که آنها را خلق کرد و من بر این (مطلب) از شاهدان هستم ﴿۵۶﴾
وَتَاللَّـهِ لَأَكِيدَنَّ أَصْنَامَكُم بَعْدَ أَن تُوَلُّوا مُدْبِرِينَ﴿٥٧﴾
و سوگند به خدا که برای بتهای شما نقشه می کشم بعد از آن وقتی که شما برگشتید و رفتید روی برتابنده گان ﴿۵۷﴾
فَجَعَلَهُمْ جُذَاذًا إِلَّا كَبِيرًا لَّهُمْ لَعَلَّهُمْ إِلَيْهِ يَرْجِعُونَ ﴿٥٨﴾
و آنها را قطعه قطعه کرد غیر از آن (بتی) را که بزرگتر از آنها بود باشد که آنها بسوی او(بت بزرگ) برگردند ﴿۵۸﴾
قَالُوا مَن فَعَلَ هَـٰذَا بِآلِهَتِنَا إِنَّهُ لَمِنَ الظَّالِمِينَ ﴿٥٩﴾
گفتند: چه کسی این کار را با خدایان ما کرده حتماً او از ستمگران بوده ﴿۵۹﴾
قَالُوا سَمِعْنَا فَتًى يَذْكُرُهُمْ يُقَالُ لَهُ إِبْرَاهِيمُ ﴿٦٠﴾
گفتند : شنیدیم که جوانی در باره ی آنها تذکر میداد که به او ابراهیم گفته میشد ﴿۶۰﴾
قَالُوا فَأْتُوا بِهِ عَلَىٰ أَعْيُنِ النَّاسِ لَعَلَّهُمْ يَشْهَدُونَ﴿٦١﴾
گفتند او را پیش چشم مردم بیاورید تا شاید انها گواهی دهند ﴿۶۱﴾
قَالُوا أَأَنتَ فَعَلْتَ هَـٰذَا بِآلِهَتِنَا يَا إِبْرَاهِيمُ﴿٦٢﴾
گفتند: ای ابراهیم ایا تو این کار را با خدایان ما کردی ؟ ﴿۶۲﴾
قَالَ بَلْ فَعَلَهُ كَبِيرُهُمْ هَـٰذَا فَاسْأَلُوهُمْ إِن كَانُوا يَنطِقُونَ﴿٦٣﴾
گفت بلکه این کار را بزرگترشان انجام داده پس از آنها سوال کنید اگر آنها حرف میزنند ﴿۶۳﴾
فَرَجَعُوا إِلَىٰ أَنفُسِهِمْ فَقَالُوا إِنَّكُمْ أَنتُمُ الظَّالِمُونَ﴿٦٤﴾
و بت پرستان به درون خود برگشتند و گفتند قطعآ شما ستمگر هستید﴿۶۴﴾
ثُمَّ نُكِسُوا عَلَىٰ رُءُوسِهِمْ لَقَدْ عَلِمْتَ مَا هَـٰؤُلَاءِ يَنطِقُونَ﴿٦٥﴾
سپس (در مقابل دلایل ابراهیم) سر افکنده شدند . (ای ابراهیم) البته تومیدانی که اینها حرف نمیزنند ﴿۶۵﴾
قَالَ أَفَتَعْبُدُونَ مِن دُونِ اللَّـهِ مَا لَا يَنفَعُكُمْ شَيْئًا وَلَا يَضُرُّكُمْ﴿٦٦﴾
(ابراهیم) گفت آیا شما غیر از خدا چیزهایی را پرستش می کنید که برایتان سود و زیانی ندارند ؟ ﴿۶۶﴾
أُفٍّ لَّكُمْ وَلِمَا تَعْبُدُونَ مِن دُونِ اللَّـهِ ۖ أَفَلَا تَعْقِلُونَ﴿٦٧﴾
وای بر شما و به آنچه که غیر از خدا پرستش می کنید آیا از عقلتان استفاده نمی کنید ؟ ﴿۶۷﴾
قَالُوا حَرِّقُوهُ وَانصُرُوا آلِهَتَكُمْ إِن كُنتُمْ فَاعِلِينَ﴿٦٨﴾
گفتند او را بسوزانید و خدایان خود را کمک کنید اگر میخواهید کاری انجام دهید ﴿۶۸﴾
قُلْنَا يَا نَارُ كُونِي بَرْدًا وَسَلَامًا عَلَىٰ إِبْرَاهِيمَ﴿٦٩﴾
گفتیم : ای آتش سلامت و سرد باش برای ابراهیم ﴿۶۹﴾
وَأَرَادُوا بِهِ كَيْدًا فَجَعَلْنَاهُمُ الْأَخْسَرِينَ﴿٧٠﴾
و میخواستند برای او نقشه طرح کنند و آنها را زیاندیده کردیم ﴿۷۰﴾
وَنَجَّيْنَاهُ وَلُوطًا إِلَى الْأَرْضِ الَّتِي بَارَكْنَا فِيهَا لِلْعَالَمِينَ ﴿٧١﴾
و او (ابراهیم)را نجاتش دادیم و لوط را بسوی سرزمینی که در آن برای جهان ها برکت دادیم ﴿۷۱﴾
وَوَهَبْنَا لَهُ إِسْحَاقَ وَيَعْقُوبَ نَافِلَةً ۖ وَكُلًّا جَعَلْنَا صَالِحِينَ﴿٧٢﴾
و به او اسحاق و یعقوب را بعنوان علاو ه ای بخشیدیم و همگی را شایسته قرار دادیم ﴿۷۲﴾
وَجَعَلْنَاهُمْ أَئِمَّةً يَهْدُونَ بِأَمْرِنَا وَأَوْحَيْنَا إِلَيْهِمْ فِعْلَ الْخَيْرَاتِ وَإِقَامَ الصَّلَاةِ وَإِيتَاءَ الزَّكَاةِ ۖ وَكَانُوا لَنَا عَابِدِينَ ﴿٧٣﴾
و انها را پیشوایانی قرار دادیم که با دستور ما هدایت میکنند و به انها کار های نیک را و دادن زکات وحی کردیم و انها برای ما پرستش میکردند ﴿۷۳﴾
وَلُوطًا آتَيْنَاهُ حُكْمًا وَعِلْمًا وَنَجَّيْنَاهُ مِنَ الْقَرْيَةِ الَّتِي كَانَت تَّعْمَلُ الْخَبَائِثَ ۗ إِنَّهُمْ كَانُوا قَوْمَ سَوْءٍ فَاسِقِينَ ﴿٧٤﴾
و به لوط حکم و علم را دادیم و او را از دهکده ای که به پلیدی ها عمل میکردند نجات دادیم البته آنها قوم بدی بودند که گناه میکردند ﴿۷۴﴾
وَأَدْخَلْنَاهُ فِي رَحْمَتِنَا ۖ إِنَّهُ مِنَ الصَّالِحِينَ﴿٧٥﴾
و او را در رحمت خودمان داخل کردیم البته او از شایسته ها بود ﴿۷۵﴾
وَنُوحًا إِذْ نَادَىٰ مِن قَبْلُ فَاسْتَجَبْنَا لَهُ فَنَجَّيْنَاهُ وَأَهْلَهُ مِنَ الْكَرْبِ الْعَظِيمِ ﴿٧٦﴾
و نوح وقتی که از قبل او را صدا کرد و به او جواب دادیم و او و خانواده اش را از اندوهی بزرگ نجات دادیم ﴿۷۶﴾
وَنَصَرْنَاهُ مِنَ الْقَوْمِ الَّذِينَ كَذَّبُوا بِآيَاتِنَا ۚإِنَّهُمْ كَانُوا قَوْمَ سَوْءٍ فَأَغْرَقْنَاهُمْ أَجْمَعِينَ ﴿٧٧﴾
و او را در مقابل قومی که آیات ما را تکذیب کردند کمک کردیم البته انها قوم بدی بودند و همگی انها را غرق کردیم ﴿۷۷﴾
وَدَاوُودَ وَسُلَيْمَانَ إِذْ يَحْكُمَانِ فِي الْحَرْثِ إِذْ نَفَشَتْ فِيهِ غَنَمُ الْقَوْمِ وَكُنَّا لِحُكْمِهِمْ شَاهِدِينَ﴿٧٨﴾
و داوود و سلیمان وقتی که در باره ی کشتزار حکم میدادند که گوسفندان قوم در آن چریده بودند و ما بر حکم آنها گواهان بودیم و ما (حکم درست) را به سلیمان فهماندیم
فَفَهَّمْنَاهَا سُلَيْمَانَ ۚ وَكُلًّا آتَيْنَا حُكْمًا وَعِلْمًا ۚوَسَخَّرْنَا مَعَ دَاوُودَ الْجِبَالَ يُسَبِّحْنَ وَالطَّيْرَ ۚ وَكُنَّا فَاعِلِينَ﴿٧٩﴾
و به هر کدام حکم و علم دادیم و با داوود کوه ها را به حرکت در آوردیم که شناور بودند و پرنده ها را هم همینطور و ما این کاررا انجام دادیم﴿٧٩﴾
وَعَلَّمْنَاهُ صَنْعَةَ لَبُوسٍ لَّكُمْ لِتُحْصِنَكُم مِّن بَأْسِكُمْ ۖ فَهَلْ أَنتُمْ شَاكِرُونَ ﴿٨٠﴾
و به او (داوود) ساختن زره را برای شما یاد دادیم تا شما را از خشمتان نگهداری کند پس آیا شما شکر گذار هستید؟ ﴿۸۰﴾
وَلِسُلَيْمَانَ الرِّيحَ عَاصِفَةً تَجْرِي بِأَمْرِهِ إِلَى الْأَرْضِ الَّتِي بَارَكْنَا فِيهَا ۚ وَكُنَّا بِكُلِّ شَيْءٍ عَالِمِينَ ﴿٨١﴾
و برای سلیمان تند باد را که به دستور او بسوی زمین که ما در آن برکت دادیم جاری میشد و ما بر هر چیزی آگاه بوده ایم ﴿۸۱﴾
وَمِنَ الشَّيَاطِينِ مَن يَغُوصُونَ لَهُ وَيَعْمَلُونَ عَمَلًا دُونَ ذَٰلِكَ ۖ وَكُنَّا لَهُمْ حَافِظِينَ ﴿٨٢﴾
و از شیاطین کسانی که برای او (سلیمان) غواصی میکردند و کارهایی غیر از ان (غواصی) برایش انجام میدادند و ما برای انها حفاظت کننده هایی بودیم ﴿۸۲﴾
وَأَيُّوبَ إِذْ نَادَىٰ رَبَّهُ أَنِّي مَسَّنِيَ الضُّرُّ وَأَنتَ أَرْحَمُ الرَّاحِمِينَ ﴿٨٣﴾
و ایوب وقتی که پروردگارش را صدا کرد که به من ضرر رسیده و تو رحم کننده ترین رحمت گران هستی ﴿۸۳﴾
فَاسْتَجَبْنَا لَهُ فَكَشَفْنَا مَا بِهِ مِن ضُرٍّ ۖ وَآتَيْنَاهُ أَهْلَهُ وَمِثْلَهُم مَّعَهُمْ رَحْمَةً مِّنْ عِندِنَا وَذِكْرَىٰ لِلْعَابِدِينَ ﴿٨٤﴾
و به او جواب دادیم و آنچه را به او ضرر رسیده بود را بر طرف ساختیم و خانواده اش را به او دادیم و مانند آنها (خانواده) را با آنها (برایش اضافه کردیم) رحمتی از ما بود و تذکری برای پرستش کننده ها ﴿۸۴﴾
وَإِسْمَاعِيلَ وَإِدْرِيسَ وَذَا الْكِفْلِ ۖ كُلٌّ مِّنَ الصَّابِرِينَ ﴿٨٥﴾
و اسمعیل و ادریس و ذالکفل همگی از صابران بودند ﴿۸۵﴾
وَأَدْخَلْنَاهُمْ فِي رَحْمَتِنَا ۖ إِنَّهُم مِّنَ الصَّالِحِينَ ﴿٨٦﴾
و آنها را در رحمت خود داخل کردیم البته انها از شایسته ها بودند ﴿۸۶﴾
وَذَا النُّونِ إِذ ذَّهَبَ مُغَاضِبًا فَظَنَّ أَن لَّن نَّقْدِرَ عَلَيْهِ فَنَادَىٰ فِي الظُّلُمَاتِ أَن لَّا إِلَـٰهَ إِلَّا أَنتَ سُبْحَانَكَ إِنِّي كُنتُ مِنَ الظَّالِمِينَ ﴿٨٧﴾
و ذالنون وقتی که خشمگین بیرون رفت و میپنداشت که هرگز بر او توانایی نداریم سپس در تاریکی ها صدا کرد که هیچ خدایی غیر از تو نیست تو منزهی و من از ستمکاران بودم ﴿۸۷﴾
فَاسْتَجَبْنَا لَهُ وَنَجَّيْنَاهُ مِنَ الْغَمِّ ۚ وَكَذَٰلِكَ نُنجِي الْمُؤْمِنِينَ﴿٨٨﴾
و به او جواب دادیم و او را از اندوه نجات دادیم و انگونه مومنین را نجات می دهیم ﴿۸۸﴾
وَزَكَرِيَّا إِذْ نَادَىٰ رَبَّهُ رَبِّ لَا تَذَرْنِي فَرْدًا وَأَنتَ خَيْرُ الْوَارِثِينَ﴿٨٩﴾
و زکریا وقتی پروردگارش را صدا کرد : ای پروردگار من نگذار من تنها باشم در حالیکه تو بهترین وارثان هستی ﴿۸۹﴾
فَاسْتَجَبْنَا لَهُ وَوَهَبْنَا لَهُ يَحْيَىٰ وَأَصْلَحْنَا لَهُ زَوْجَهُ ۚ إِنَّهُمْ كَانُوا يُسَارِعُونَ فِي الْخَيْرَاتِ وَيَدْعُونَنَا رَغَبًا وَرَهَبًا ۖ وَكَانُوا لَنَا خَاشِعِينَ﴿٩٠﴾
و جوابش را به او دادیم و یحیی را به او بخشیدیم و همسرش را برای او اصلاح کردیم (که بتواند باردار شود)البته آنها کسانی بودند که در کارهای خیر شتاب میکردند و ما را با بیم و امید می خواندند و برای ما متواضع بودند ﴿۹۰﴾
وَالَّتِي أَحْصَنَتْ فَرْجَهَا فَنَفَخْنَا فِيهَا مِن رُّوحِنَا وَجَعَلْنَاهَا وَابْنَهَا آيَةً لِّلْعَالَمِينَ ﴿٩١﴾
وآن خانمی که دامان خود را پاک نگه داشت سپس ما از روح خود در ان دمیدیم و او پسرش را آیه ای برای جهان ها قرار دادیم ﴿۹۱﴾
إِنَّ هَـٰذِهِ أُمَّتُكُمْ أُمَّةً وَاحِدَةً وَأَنَا رَبُّكُمْ فَاعْبُدُونِ﴿٩٢﴾
قطعاً این امت شماست (پیامبرانی که همگی) امت واحد هستند و من پروردگار شما هستم پس من را پرستش کنید ﴿۹۲﴾
وَتَقَطَّعُوا أَمْرَهُم بَيْنَهُمْ ۖ كُلٌّ إِلَيْنَا رَاجِعُونَ ﴿٩٣﴾
و کارشان را میان خودشان بخش بخش کردند در حالیکه همگی بسوی ما باز میگردند ﴿ ۹۳﴾
فَمَن يَعْمَلْ مِنَ الصَّالِحَاتِ وَهُوَ مُؤْمِنٌ فَلَا كُفْرَانَ لِسَعْيِهِ وَإِنَّا لَهُ كَاتِبُونَ ﴿٩٤﴾
و هر کس اعمال شایسته کند در حالیکه او مومن باشد پس برای کوششی که انجام میدهد ناسپاسی نخواهد شد و البته ما (کوشش او را) برایش مینویسیم ﴿۹۴﴾
وَحَرَامٌ عَلَىٰ قَرْيَةٍ أَهْلَكْنَاهَا أَنَّهُمْ لَا يَرْجِعُونَ﴿٩٥﴾
و بر شهری که که ان را هلاک کردیم حرام شد و آنها دیگر (به دنیا) باز نمی گردند ﴿۹۵﴾
حَتَّىٰ إِذَا فُتِحَتْ يَأْجُوجُ وَمَأْجُوجُ وَهُم مِّن كُلِّ حَدَبٍ يَنسِلُونَ﴿٩٦﴾
تازمانی که یاجوج و ماجوج باز شود و آنها از هر بلندی بسرعت میگذرند ﴿۹۶﴾
وَاقْتَرَبَ الْوَعْدُ الْحَقُّ فَإِذَا هِيَ شَاخِصَةٌ أَبْصَارُ الَّذِينَ كَفَرُوا يَا وَيْلَنَا قَدْ كُنَّا فِي غَفْلَةٍ مِّنْ هَـٰذَا بَلْ كُنَّا ظَالِمِينَ﴿٩٧﴾
و وعده ی حق نزدیک گردد و در آن هنگام چشمهای کافران (از ترس) مشخص است : ای وای بر ما که از این غافل بودیم بلکه ما ستمکار بودیم ﴿۹۷﴾
إِنَّكُمْ وَمَا تَعْبُدُونَ مِن دُونِ اللَّـهِ حَصَبُ جَهَنَّمَ أَنتُمْ لَهَا وَارِدُونَ﴿٩٨﴾
البته شما و کسانی که غیر از خدا آنها را پرستش می کردید آتش افروز جهنم هستید و حتماً شما وارد آن خواهید شد ﴿۹۸﴾
لَوْ كَانَ هَـٰؤُلَاءِ آلِهَةً مَّا وَرَدُوهَا ۖ وَكُلٌّ فِيهَا خَالِدُونَ﴿٩٩﴾
اگر این (بت) ها خدا های دیگری بودند وارد آن (جهنم) نمیشدند و همگی در آن مقیم میشوید ﴿۹۹﴾
لَهُمْ فِيهَا زَفِيرٌ وَهُمْ فِيهَا لَا يَسْمَعُونَ﴿١٠٠﴾
برای آنها در آن (آتش) ناله های درد ناک است و انها در آن نمی شنوند ﴿۱۰۰﴾
إِنَّ الَّذِينَ سَبَقَتْ لَهُم مِّنَّا الْحُسْنَىٰ أُولَـٰئِكَ عَنْهَا مُبْعَدُونَ﴿١٠١﴾
البته کسانی که بر انها از جانب ما نیکویی پیشی گرفت ( مومنان و شایسته ها) از آن (جهنم) دور کرده میشوند ﴿۱۰۱﴾
لَا يَسْمَعُونَ حَسِيسَهَا ۖ وَهُمْ فِي مَا اشْتَهَتْ أَنفُسُهُمْ خَالِدُونَ﴿١٠٢﴾
آنها صدای آن (جهنم) را نمیشنوند و آنها در آنچه اشتها کنند جایگزین میشوند ﴿۱۰۲﴾
لَا يَحْزُنُهُمُ الْفَزَعُ الْأَكْبَرُ وَتَتَلَقَّاهُمُ الْمَلَائِكَةُ هَـٰذَا يَوْمُكُمُ الَّذِي كُنتُمْ تُوعَدُونَ ﴿١٠٣﴾
وحشت بزرگتر آنها را اندوهگین نمیکند و ملائکه به ملاقات انها می آیند این روز شماست همان روزی که به شما وعده داده شد ﴿۱۰۳﴾
يَوْمَ نَطْوِي السَّمَاءَ كَطَيِّ السِّجِلِّ لِلْكُتُبِ ۚ كَمَا بَدَأْنَا أَوَّلَ خَلْقٍ نُّعِيدُهُ ۚ وَعْدًا عَلَيْنَا ۚ إِنَّا كُنَّا فَاعِلِينَ﴿١٠٤﴾
روزی که آسمان رادر هم می پیچیم مانند پیچیدن ورقهایی برای کتابها همانگونه که خلقت را اول بار آغاز کردیم (به همان صورت) بازش میگردانیم این وعده ای بر عهده ی ماست و ما آن را انجام خواهیم داد ﴿۱۰۴﴾
وَلَقَدْ كَتَبْنَا فِي الزَّبُورِ مِن بَعْدِ الذِّكْرِ أَنَّ الْأَرْضَ يَرِثُهَا عِبَادِيَ الصَّالِحُونَ ﴿١٠٥﴾
و البته در زبور بعد از تذکر دادن نوشتیم که بنده های شایسته ی من زمین را به ارث خواهند برد ﴿۱۰۵﴾
إِنَّ فِي هَـٰذَا لَبَلَاغًا لِّقَوْمٍ عَابِدِينَ﴿١٠٦﴾
البته در این (قران) ابلاغی است برای قومی که عبادت میکنند ﴿۱۰۶﴾
وَمَا أَرْسَلْنَاكَ إِلَّا رَحْمَةً لِّلْعَالَمِينَ ﴿١٠٧﴾
و تو را نفرستادیم مگر رحمتی برای جهان ها باشی ﴿۱۰۷﴾
قُلْ إِنَّمَا يُوحَىٰ إِلَيَّ أَنَّمَا إِلَـٰهُكُمْ إِلَـٰهٌ وَاحِدٌ ۖ فَهَلْ أَنتُم مُّسْلِمُونَ﴿١٠٨﴾
بگو غیر از این نیست که به من وحی میشود که خدای شما خدای واحد است پس آیا شما مسلمان هستید ؟ ﴿۱۰۸﴾
فَإِن تَوَلَّوْا فَقُلْ آذَنتُكُمْ عَلَىٰ سَوَاءٍ ۖ وَإِنْ أَدْرِي أَقَرِيبٌ أَم بَعِيدٌ مَّا تُوعَدُونَ ﴿١٠٩﴾
و اگر روی گرداندند بگو من بطور مساوی به شما اعلام کردم و نمیدانم آنچه را وعده داده میشوید نزدیک است یا اینکه دور است ﴿۱۰۹﴾
إِنَّهُ يَعْلَمُ الْجَهْرَ مِنَ الْقَوْلِ وَيَعْلَمُ مَا تَكْتُمُونَ﴿١١٠﴾
البته او میداند آنچه بطور آشکار از سخن گفته میشود را و میداند آنچه را کتمان میکنید﴿۱۱۰﴾
وَإِنْ أَدْرِي لَعَلَّهُ فِتْنَةٌ لَّكُمْ وَمَتَاعٌ إِلَىٰ حِينٍ ﴿١١١﴾
و نمیدانم شاید ان فتنه ای برای شماست و بهره مند شدنی تا زمانی ﴿۱۱۱﴾
قَالَ رَبِّ احْكُم بِالْحَقِّ ۗ وَرَبُّنَا الرَّحْمَـٰنُ الْمُسْتَعَانُ عَلَىٰ مَا تَصِفُونَ﴿١١٢﴾
گفت : ای پروردگار من به حقیقت حکم کن و پروردگار ما خدای رحمت گری است به یاری طلبیده شده . نسبت به آنچه وصف میکنید ﴿۱۱۲﴾
الحمدلله شنبه۲۱/۵ /۱۳۹۱ ۲۲ رمضان ۱۴۳۳
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر