سورة سبإ
بِسْمِ اللَّـهِ الرَّحْمَـٰنِ الرَّحِيمِ
بنام خدای رحم کنندۀ رحمت گستر
الْحَمْدُ لِلَّـهِ الَّذِي لَهُ مَا فِي السَّمَاوَاتِ وَمَا فِي الْأَرْضِ وَلَهُ الْحَمْدُ فِي الْآخِرَةِ ۚ وَهُوَ الْحَكِيمُ الْخَبِيرُ ﴿١﴾
بِسْمِ اللَّـهِ الرَّحْمَـٰنِ الرَّحِيمِ
بنام خدای رحم کنندۀ رحمت گستر
الْحَمْدُ لِلَّـهِ الَّذِي لَهُ مَا فِي السَّمَاوَاتِ وَمَا فِي الْأَرْضِ وَلَهُ الْحَمْدُ فِي الْآخِرَةِ ۚ وَهُوَ الْحَكِيمُ الْخَبِيرُ ﴿١﴾
ستایش
مخصوص خداست کسی که برای اوست آنچه در آسمانها و وآنچه در زمین است و ستایش در
آخرت برای اوست و او با حکمت و آگاه است ﴿۱﴾
يَعْلَمُ مَا يَلِجُ فِي الْأَرْضِ وَمَا يَخْرُجُ مِنْهَا وَمَا يَنزِلُ مِنَ السَّمَاءِ وَمَا يَعْرُجُ فِيهَا ۚ وَهُوَ الرَّحِيمُ الْغَفُورُ ﴿٢﴾
او میداند آنچه را که در زمین میرود و آنچه را که از آن بیرون می آید و آنچه را که از آسمان نازل می شود و آنچه در آن بالا میرود و او رحمتگری آمرزنده است ﴿۲﴾
وَقَالَ الَّذِينَ كَفَرُوا لَا تَأْتِينَا السَّاعَةُ ۖ قُلْ بَلَىٰ وَرَبِّي لَتَأْتِيَنَّكُمْ عَالِمِ الْغَيْبِ ۖ لَا يَعْزُبُ عَنْهُ مِثْقَالُ ذَرَّةٍ فِي السَّمَاوَاتِ وَلَا فِي الْأَرْضِ وَلَا أَصْغَرُ مِن ذَٰلِكَ وَلَا أَكْبَرُ إِلَّا فِي كِتَابٍ مُّبِينٍ﴿٣﴾
و کسانی که کافر شدند گفتند ساعت (قیامت برما نخواهد آمد بگو بله و سوگند به پروردگارم حتمآ برای شما می آید او دانای غیب است از او سنگینی ذره ای در آسمانها و نه در زمین مخفی نمی ماند و نه کوچکتر از آن و نه بزرگتری نیست مگر آنکه در کتابی روشنگر است﴿۳﴾
لِّيَجْزِيَ الَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ ۚ أُولَـٰئِكَ لَهُم مَّغْفِرَةٌ وَرِزْقٌ كَرِيمٌ ﴿٤﴾
تا خدا به کسانی که ایمان آوردند و عمل شایسته انجام دادند پاداش دهد آنها هستند که برای آنها آمرزش و روزی باکرامت است ﴿۴﴾
وَالَّذِينَ سَعَوْا فِي آيَاتِنَا مُعَاجِزِينَ أُولَـٰئِكَ لَهُمْ عَذَابٌ مِّن رِّجْزٍ أَلِيمٌ ﴿٥﴾
و کسانی که تلاش میکنند در آیات ما که آنها را عاجز و ناتوان کنند آنها هستند که برایشان عذابی دردناک از پلیدی است ﴿۵﴾
وَيَرَى الَّذِينَ أُوتُوا الْعِلْمَ الَّذِي أُنزِلَ إِلَيْكَ مِن رَّبِّكَ هُوَ الْحَقَّ وَيَهْدِي إِلَىٰ صِرَاطِ الْعَزِيزِ الْحَمِيدِ ﴿٦﴾
کسانی که به آنها دانش داده شد می بینند آنچه را که از جانب پروردگارت بسوی تو نازل شد همان حقیقت است و بسوی راه عزتمند و ستوده شده هدایت میکند﴿۶﴾
وَقَالَ الَّذِينَ كَفَرُوا هَلْ نَدُلُّكُمْ عَلَىٰ رَجُلٍ يُنَبِّئُكُمْ إِذَا مُزِّقْتُمْ كُلَّ مُمَزَّقٍ إِنَّكُمْ لَفِي خَلْقٍ جَدِيدٍ ﴿٧﴾
و کسانی که کافر شدند گفتند : آیا شما را راهنمایی کنیم بر مردی که به شما اگاهی میدهد که هر وقت مردید و از هم پاشیدید تمامی پاشیدگی (ذره ذره به خاک تبدیل شدید) حتماً شما دوباره آفرینشی جدید خواهید یافت﴿۷﴾
أَفْتَرَىٰ عَلَى اللَّـهِ كَذِبًا أَم بِهِ جِنَّةٌ ۗ بَلِ الَّذِينَ لَا يُؤْمِنُونَ بِالْآخِرَةِ فِي الْعَذَابِ وَالضَّلَالِ الْبَعِيدِ ﴿٨﴾
آیا او بر خدا دروغ میبندد یا اینکه دیوانه شده ؟ بلکه کسانی که به آخرت ایمان ندارند در عذاب و گمراهی دوری هستند﴿۸﴾
أَفَلَمْ يَرَوْا إِلَىٰ مَا بَيْنَ أَيْدِيهِمْ وَمَا خَلْفَهُم مِّنَ السَّمَاءِ وَالْأَرْضِ ۚ إِن نَّشَأْ نَخْسِفْ بِهِمُ الْأَرْضَ أَوْ نُسْقِطْ عَلَيْهِمْ كِسَفًا مِّنَ السَّمَاءِ ۚ إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَآيَةً لِّكُلِّ عَبْدٍ مُّنِيبٍ﴿٩﴾
آیا نمی نگرند بسوی آنچه در حضورشان است و آنچه در آیندۀ آنهاست از آسمان و زمین اگر بخواهیم آنها را در زمین فرو میبریم یا از آسمان بر آنها قطعه ای ساقط می کنیم (تا آنها را نابود کند) البته در آن نشانه ایست برای هر بندۀ بازگشت کننده (از گناه بسوی خدا)﴿۹﴾
وَلَقَدْ آتَيْنَا دَاوُودَ مِنَّا فَضْلًا ۖ يَا جِبَالُ أَوِّبِي مَعَهُ وَالطَّيْرَ ۖوَأَلَنَّا لَهُ الْحَدِيدَ ﴿١٠﴾
و البته به داوود از جانب خود نعمت دادیم ای کوه ها با او باز گردید و ای پرنده ها (شما هم با داوود باز گردید) و برای او آهن را نرم کردیم ﴿۱۰﴾
أَنِ اعْمَلْ سَابِغَاتٍ وَقَدِّرْ فِي السَّرْدِ ۖ وَاعْمَلُوا صَالِحًا ۖ إِنِّي بِمَا تَعْمَلُونَ بَصِيرٌ ﴿١١﴾
که لباس زره را بسازو در حلقه های لباس زره اندازه را رعایت کن و عمل شایسته انجام دهید البته که من به آنچه انجام میدهید بینا هستم﴿۱۱﴾
وَلِسُلَيْمَانَ الرِّيحَ غُدُوُّهَا شَهْرٌ وَرَوَاحُهَا شَهْرٌ ۖ وَأَسَلْنَا لَهُ عَيْنَ الْقِطْرِ ۖ وَمِنَ الْجِنِّ مَن يَعْمَلُ بَيْنَ يَدَيْهِ بِإِذْنِ رَبِّهِ ۖ وَمَن يَزِغْ مِنْهُمْ عَنْ أَمْرِنَا نُذِقْهُ مِنْ عَذَابِ السَّعِيرِ ﴿١٢﴾
و برای سلیمان بادی که شش ماه صبح میرفت و شش ماه شب حرکت می کرد و برای او چشمه ی مس گداخته را جاری ساختیم و از جن کسی که با اجازه ی پروردگارش در حضور او (سلیمان) کار میکرد و هر کسی از آنها (جنیان) از دستورات ما دچار لغزش گردد عذاب سوزاننده را به او می چشانیم ﴿۱۲﴾
يَعْمَلُونَ لَهُ مَا يَشَاءُ مِن مَّحَارِيبَ وَتَمَاثِيلَ وَجِفَانٍ كَالْجَوَابِ وَقُدُورٍ رَّاسِيَاتٍ ۚ اعْمَلُوا آلَ دَاوُودَ شُكْرًا ۚ وَقَلِيلٌ مِّنْ عِبَادِيَ الشَّكُورُ ﴿١٣﴾
و برای او(سلیمان) هر آنچه را که می خواست از معابد و تماثیل (مجسمه ها) و دیگ های بزرگ مانند گودال برایش می ساختند ای آل داوود به شکر گذاری عمل کنید و از بنده های من که شکر گذارند کم هستند ﴿۱۳﴾
فَلَمَّا قَضَيْنَا عَلَيْهِ الْمَوْتَ مَا دَلَّهُمْ عَلَىٰ مَوْتِهِ إِلَّا دَابَّةُ الْأَرْضِ تَأْكُلُ مِنسَأَتَهُ ۖ فَلَمَّا خَرَّ تَبَيَّنَتِ الْجِنُّ أَن لَّوْ كَانُوا يَعْلَمُونَ الْغَيْبَ مَا لَبِثُوا فِي الْعَذَابِ الْمُهِينِ ﴿١٤﴾
و هنگامی که مرگ را بر او(سلیمان) گذراندیم متوجه مرک او نشدند غیر از جنبنده ای زمینی که عصایش را می خوردو وقتی که افتاد برای جن ها روشن شد که اگر آنها غیب می دانستند در عذاب خوار کننده نمی ماندند ﴿۱۴﴾
لَقَدْ كَانَ لِسَبَإٍ فِي مَسْكَنِهِمْ آيَةٌ ۖ جَنَّتَانِ عَن يَمِينٍ وَشِمَالٍ ۖ كُلُوا مِن رِّزْقِ رَبِّكُمْ وَاشْكُرُوا لَهُ ۚ بَلْدَةٌ طَيِّبَةٌ وَرَبٌّ غَفُورٌ ﴿١٥﴾
البته برای(قوم) سباء در خانه هایشان آیه ای بود دو باغ از راست و چپ بخورید از روزی پروردگارتان و برای او سپاسگذاری کنید سرزمینی پاکیزه و پروردگاری آمرزنده ﴿۱۵﴾
فَأَعْرَضُوا فَأَرْسَلْنَا عَلَيْهِمْ سَيْلَ الْعَرِمِ وَبَدَّلْنَاهُم بِجَنَّتَيْهِمْ جَنَّتَيْنِ ذَوَاتَيْ أُكُلٍ خَمْطٍ وَأَثْلٍ وَشَيْءٍ مِّن سِدْرٍ قَلِيلٍ ﴿١٦﴾
و (قوم سباء) اعراض کردند و برای آن (قوم) سیل عرم را فرستادیم و دو باغ آنها را تبدیل به دو باغی کردیم که دارای خوراکی تلخ و ترش و گز و چیزی اندک از درخت سدر﴿۱۶﴾
ذَٰلِكَ جَزَيْنَاهُم بِمَا كَفَرُوا ۖ وَهَلْ نُجَازِي إِلَّا الْكَفُورَ ﴿١٧﴾
آن کیفر آنهاست بدلیل کفرشان و آیا ما کسی غیر از کافران را کیفر می کنیم ؟ ﴿۱۷﴾
وَجَعَلْنَا بَيْنَهُمْ وَبَيْنَ الْقُرَى الَّتِي بَارَكْنَا فِيهَا قُرًى ظَاهِرَةً وَقَدَّرْنَا فِيهَا السَّيْرَ ۖ سِيرُوا فِيهَا لَيَالِيَ وَأَيَّامًا آمِنِينَ ﴿١٨﴾
و میان آنها و میان شهر هایی که در آن برکت قرار دادیم شهر هایی که مشخص است و در آن گشت و گذار (مسافرت) را اندازه دادیم شبها و روزها درآن در امنیت سفر کنید ﴿۱۸﴾
فَقَالُوا رَبَّنَا بَاعِدْ بَيْنَ أَسْفَارِنَا وَظَلَمُوا أَنفُسَهُمْ فَجَعَلْنَاهُمْ أَحَادِيثَ وَمَزَّقْنَاهُمْ كُلَّ مُمَزَّقٍ ۚ إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَآيَاتٍ لِّكُلِّ صَبَّارٍ شَكُورٍ ﴿١٩﴾
و گفتند ای پروردگار ما بین سفر های ما را طولانی گردان و به خود ستم کردند وآنها را بصورت داستانهایی (عبرت آموز)گرداندیم و آنها را پراکنده کردیم نهایت پراکندگی البته که در آن برای هر (انسان) صبور و شکر گذار آیاتی (نشانه هایی) است ﴿۱۹﴾
وَلَقَدْ صَدَّقَ عَلَيْهِمْ إِبْلِيسُ ظَنَّهُ فَاتَّبَعُوهُ إِلَّا فَرِيقًا مِّنَ الْمُؤْمِنِينَ ﴿٢٠﴾
والبته ابلیس پندارش را برای آنها بصورت درست جلوه داد و از او پیروی کردند مگر گروهی از مومنین (که از ابلیس پیروی نکردند) ﴿۲۰﴾
وَمَا كَانَ لَهُ عَلَيْهِم مِّن سُلْطَانٍ إِلَّا لِنَعْلَمَ مَن يُؤْمِنُ بِالْآخِرَةِ مِمَّنْ هُوَ مِنْهَا فِي شَكٍّ ۗ وَرَبُّكَ عَلَىٰ كُلِّ شَيْءٍ حَفِيظٌ ﴿٢١﴾
این در حالی بود که او (ابلیس) هیچ تسلطی بر آنها نداشت غیر از آنکه ما حتمآ میدانیم تفاوت کسی که به آخرت ایمان اورده از کسی که او از آن (آخرت) در شک است و پروردگارت بر هر چیزی محافظ است ﴿۲۱﴾
قُلِ ادْعُوا الَّذِينَ زَعَمْتُم مِّن دُونِ اللَّـهِ ۖ لَا يَمْلِكُونَ مِثْقَالَ ذَرَّةٍ فِي السَّمَاوَاتِ وَلَا فِي الْأَرْضِ وَمَا لَهُمْ فِيهِمَا مِن شِرْكٍ وَمَا لَهُ مِنْهُم مِّن ظَهِيرٍ ﴿٢٢﴾
بگو بخوانید کسانی را که غیر از خدا میپندارید ( که آنها می توانند برایتان کاری انجام دهند ) آنها مالک مقدار ذره ناچیزی در آسمانها و زمین نیستند و برای آنها در آن دو (آفرینش زمین و آسمان) شراکتی نیست و برای او (برای خدا در آفرینش زمین و آسمانها) از جانب آنها (بت ها) هیچ پشتیبانی یا کمکی صورت نگرفته ﴿۲۲﴾
وَلَا تَنفَعُ الشَّفَاعَةُ عِندَهُ إِلَّا لِمَنْ أَذِنَ لَهُ ۚ حَتَّىٰ إِذَا فُزِّعَ عَن قُلُوبِهِمْ قَالُوا مَاذَا قَالَ رَبُّكُمْ ۖ قَالُوا الْحَقَّ ۖ وَهُوَ الْعَلِيُّ الْكَبِيرُ ﴿٢٣﴾
و شفاعت در پیشگاه خدا سود نمی دهد مگر برای کسی که خدا به او اجازه دهد (که شفاعت بشود)* تا وقتی که ترس از قلبهایشان رفع شود می گویند پروردگارتان چه چیزی گفت ؟ می گویند : حقیقت را و او برتر و بزرگتر است http://www.quranmoslems.blogspot.com/2010/01/blog-post_6196.html ﴿۲۳﴾
قُلْ مَن يَرْزُقُكُم مِّنَ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ ۖ قُلِ اللَّـهُ ۖ وَإِنَّا أَوْ إِيَّاكُمْ لَعَلَىٰ هُدًى أَوْ فِي ضَلَالٍ مُّبِينٍ ﴿٢٤﴾
بگو چه کسی از آسمانها و زمین به شما روزی می دهد ؟ بگو خدا و اینکه ما و یا شما کدامیک در هدایت و یا ضلالت آشکار هستیم ؟ ﴿۲۴﴾
قُل لَّا تُسْأَلُونَ عَمَّا أَجْرَمْنَا وَلَا نُسْأَلُ عَمَّا تَعْمَلُونَ ﴿٢٥﴾
بگو :در باره ی جرمهایی که ما مرتکب شده ایم از شما پرسیده نخواهد شد و نه اینکه از کارهای شما از ما پرسیده نشود ﴿۲۵﴾
قُلْ يَجْمَعُ بَيْنَنَا رَبُّنَا ثُمَّ يَفْتَحُ بَيْنَنَا بِالْحَقِّ وَهُوَ الْفَتَّاحُ الْعَلِيمُ ﴿٢٦﴾
بگو پروردگار ما میان ما را جمع میکند سپس آنچه را در بین ما (اختلافاتو ....) هست را به حقیقت میگشاید و او گشاینده ی داناست ﴿۲۶﴾
قُلْ أَرُونِيَ الَّذِينَ أَلْحَقْتُم بِهِ شُرَكَاءَ ۖ كَلَّا ۚ بَلْ هُوَ اللَّـهُ الْعَزِيزُ الْحَكِيمُ ﴿٢٧﴾
بگو به من نشان دهید کسانی را که به او (خدا) بعنوان شریک ملحق کرده اید . این چنین نیست بلکه او خدای قدرتمند و با حکمت است ﴿۲۷﴾
وَمَا أَرْسَلْنَاكَ إِلَّا كَافَّةً لِّلنَّاسِ بَشِيرًا وَنَذِيرًا وَلَـٰكِنَّ أَكْثَرَ النَّاسِ لَا يَعْلَمُونَ ﴿٢٨﴾
و تو را نفرستادیم مگر برای تمام مردم بعنوان بشارت دهنده و هشدار دهنده ای و لیکن بیشتر مردم نمی دانند ﴿۲۸﴾
وَيَقُولُونَ مَتَىٰ هَـٰذَا الْوَعْدُ إِن كُنتُمْ صَادِقِينَ ﴿٢٩﴾
و می گویند : این وعده چه هنگام عملی میشود ؟ اگر شما راست میگویید ؟ ﴿۲۹﴾
قُل لَّكُم مِّيعَادُ يَوْمٍ لَّا تَسْتَأْخِرُونَ عَنْهُ سَاعَةً وَلَا تَسْتَقْدِمُونَ ﴿٣٠﴾
بگو وعده گاه شما روزیست که نه ساعتی از آن به تاخیر می افتد و نه پیش می افتد ﴿۳۰﴾
وَقَالَ الَّذِينَ كَفَرُوا لَن نُّؤْمِنَ بِهَـٰذَا الْقُرْآنِ وَلَا بِالَّذِي بَيْنَ يَدَيْهِ ۗ وَلَوْ تَرَىٰ إِذِ الظَّالِمُونَ مَوْقُوفُونَ عِندَ رَبِّهِمْ يَرْجِعُ بَعْضُهُمْ إِلَىٰ بَعْضٍ الْقَوْلَ يَقُولُ الَّذِينَ اسْتُضْعِفُوا لِلَّذِينَ اسْتَكْبَرُوا لَوْلَا أَنتُمْ لَكُنَّا مُؤْمِنِينَ ﴿٣١﴾
و کسانی که کافر شدند گفتند : به این قران ایمان نمی آوریم و نه به آنچه در حضور آنست (کتب پیشین درون قرآن و با قران است) و اگر ببینی وقتی را که ستمگران در پیشگاه پروردگارشان بازداشت شده اند بعضی از آنها با بعضی دیگر گفتگو میکنند کسانی که ضعیف بودند به کسانی که تکبر داشتند می گویند اگر شما نبودید البته که ما مومن بودیم ﴿۳۱﴾
قَالَ الَّذِينَ اسْتَكْبَرُوا لِلَّذِينَ اسْتُضْعِفُوا أَنَحْنُ صَدَدْنَاكُمْ عَنِ الْهُدَىٰ بَعْدَ إِذْ جَاءَكُم ۖ بَلْ كُنتُم مُّجْرِمِينَ ﴿٣٢﴾
و کسانی که ادعای بزرگ بودن داشتند به آنهایی که ضعیف بودند گویند آیا ما شما را از هدایت بازداشتیم ؟ بعد از آنکه (هدایت) برای شما آمد ؟ ولی شما مجرم هستید﴿۳۲﴾
وَقَالَ الَّذِينَ اسْتُضْعِفُوا لِلَّذِينَ اسْتَكْبَرُوا بَلْ مَكْرُ اللَّيْلِ وَالنَّهَارِ إِذْ تَأْمُرُونَنَا أَن نَّكْفُرَ بِاللَّـهِ وَنَجْعَلَ لَهُ أَندَادًا ۚ وَأَسَرُّوا النَّدَامَةَ لَمَّا رَأَوُا الْعَذَابَ وَجَعَلْنَا الْأَغْلَالَ فِي أَعْنَاقِ الَّذِينَ كَفَرُوا ۚ هَلْ يُجْزَوْنَ إِلَّا مَا كَانُوا يَعْمَلُونَ ﴿٣٣﴾
و کسانی که ضعیف بودند به کسانی که تکبر داشتند گویند : ولی مکر شب و روز وقتی که به ما دستور میدادید که به خدا کافر شویم و برای او همتایانی قرار دهیم و وقتی که عذاب را دیدند اظهار ندامت کردند و زنجیر هایی در گردنهای کسانی که کفر ورزیدند قرار دادیم آیا به غیر از کارهایی که انجام داده اند کیفر داده می شوند ﴿۳۳﴾
وَمَا أَرْسَلْنَا فِي قَرْيَةٍ مِّن نَّذِيرٍ إِلَّا قَالَ مُتْرَفُوهَا إِنَّا بِمَا أُرْسِلْتُم بِهِ كَافِرُونَ ﴿٣٤﴾
و در شهری از هشدار دهنده ای نفرستادیم مگر آنکه خوش گذرانان آنها گفتند : البته ما به آنچه شما فرستاده شدید کافر هستیم﴿۳۴﴾
وَقَالُوا نَحْنُ أَكْثَرُ أَمْوَالًا وَأَوْلَادًا وَمَا نَحْنُ بِمُعَذَّبِينَ ﴿٣٥﴾
و گفتند : ما در اموال و اولاد بیشتر هستیم و ما عذاب شونده نیستیم ﴿۳۵﴾
قُلْ إِنَّ رَبِّي يَبْسُطُ الرِّزْقَ لِمَن يَشَاءُ وَيَقْدِرُ وَلَـٰكِنَّ أَكْثَرَ النَّاسِ لَا يَعْلَمُونَ ﴿٣٦﴾
بگو پروردگارم روزی را باز میکند برای هر کس که می خواهد و اندازه قرار میدهد و لکن بیشتر مردم نمی دانند ﴿۳۶﴾
وَمَا أَمْوَالُكُمْ وَلَا أَوْلَادُكُم بِالَّتِي تُقَرِّبُكُمْ عِندَنَا زُلْفَىٰ إِلَّا مَنْ آمَنَ وَعَمِلَ صَالِحًا فَأُولَـٰئِكَ لَهُمْ جَزَاءُ الضِّعْفِ بِمَا عَمِلُوا وَهُمْ فِي الْغُرُفَاتِ آمِنُونَ﴿٣٧﴾
و اموال شما و نه اولاد شما آن چیزی نیستند که شما را در نزد ما به جایگاهی نزدیک گردانند مگر آنکس که ایمان آورد و عمل شایسته انجام داد پس پاداش آنها بدلیل عملکردشان مضاعف است و آنها در قسمتهایی ایمن هستند ﴿۳۷﴾
وَالَّذِينَ يَسْعَوْنَ فِي آيَاتِنَا مُعَاجِزِينَ أُولَـٰئِكَ فِي الْعَذَابِ مُحْضَرُونَ ﴿٣٨﴾
و کسانی که در ناتوان کردن آیات ما کوشش میکنند آنها هستند که در عذاب حاضر کرده می شوند﴿۳۸﴾
قُلْ إِنَّ رَبِّي يَبْسُطُ الرِّزْقَ لِمَن يَشَاءُ مِنْ عِبَادِهِ وَيَقْدِرُ لَهُ ۚ وَمَا أَنفَقْتُم مِّن شَيْءٍ فَهُوَ يُخْلِفُهُ ۖ وَهُوَ خَيْرُ الرَّازِقِينَ﴿٣٩﴾
بگو البته پروردگارم روزی را گشایش میدهد برای هر کس از بنده هایش که بخواهد و برای او اندازه قرار میدهد و آنچه را که از چیزی انفاق میکنید او عوض ان را جایگزین میکند و او بهترین روزی دهنده هاست ﴿۳۹﴾
وَيَوْمَ يَحْشُرُهُمْ جَمِيعًا ثُمَّ يَقُولُ لِلْمَلَائِكَةِ أَهَـٰؤُلَاءِ إِيَّاكُمْ كَانُوا يَعْبُدُونَ ﴿٤٠﴾
و روزی که همگی انها را جمع میکند سپس به ملائکه می گوید : آیا اینها کسانی هستند که شما را می پرستیدند ﴿۴۰﴾
قَالُوا سُبْحَانَكَ أَنتَ وَلِيُّنَا مِن دُونِهِم ۖ بَلْ كَانُوا يَعْبُدُونَ الْجِنَّ ۖ أَكْثَرُهُم بِهِم مُّؤْمِنُونَ ﴿٤١﴾
(فرشته هادر جواب) می گویند تو منزهی این تو هستی که غیر از آنها ولی ما هستی ولی انها جن را پرستش می کردند بیشتر آنها به آنها( جن ها) ایمان دارند ﴿۴۱﴾
فَالْيَوْمَ لَا يَمْلِكُ بَعْضُكُمْ لِبَعْضٍ نَّفْعًا وَلَا ضَرًّا وَنَقُولُ لِلَّذِينَ ظَلَمُوا ذُوقُوا عَذَابَ النَّارِ الَّتِي كُنتُم بِهَا تُكَذِّبُونَ ﴿٤٢﴾
و امروز بعضی از شما دارنده ی سود و زیانی نسبت به بعضی دیگرنیستند و به کسانی که ستم کردند می گوییم بچشید عذاب آتشی را که شما آن را تکذیب می کردید ﴿۴۲﴾
وَإِذَا تُتْلَىٰ عَلَيْهِمْ آيَاتُنَا بَيِّنَاتٍ قَالُوا مَا هَـٰذَا إِلَّا رَجُلٌ يُرِيدُ أَن يَصُدَّكُمْ عَمَّا كَانَ يَعْبُدُ آبَاؤُكُمْ وَقَالُوا مَا هَـٰذَا إِلَّا إِفْكٌ مُّفْتَرًى ۚ وَقَالَ الَّذِينَ كَفَرُوا لِلْحَقِّ لَمَّا جَاءَهُمْ إِنْ هَـٰذَا إِلَّا سِحْرٌ مُّبِينٌ ﴿٤٣﴾
و وقتی که آیات ما بر آنها تلاوت می شود می گویند : این (رسول) غیر از مردی که می خواهد شما را از آنچه پدرانتان پرستش میکردند باز دارد چیز دیگری نیست و کسانی که به حقیقت وقتی که بسوی آنها آمد کافر شدند گفتند : این غیر از جادویی آشکار چیز دیگری نیست ﴿۴۳﴾
وَمَا آتَيْنَاهُم مِّن كُتُبٍ يَدْرُسُونَهَا ۖ وَمَا أَرْسَلْنَا إِلَيْهِمْ قَبْلَكَ مِن نَّذِيرٍ ﴿٤٤﴾
در حالیکه ما به آنها کتابی که آن را تدریس کنند ندادیمو قبل از تو پیامبری بسویشان نفرستادیم (که سخنانی غیر از سخنان تو گفته باشد و تو را تکذیب کند) ﴿۴۴﴾
وَكَذَّبَ الَّذِينَ مِن قَبْلِهِمْ وَمَا بَلَغُوا مِعْشَارَ مَا آتَيْنَاهُمْ فَكَذَّبُوا رُسُلِي ۖفَكَيْفَ كَانَ نَكِيرِ ﴿٤٥﴾
و کسانی که قبل از آنها بودند تکذیب کردند و به یک دهم آنچه را به گذشتگان دادیم هم نرسیدندو رسولان من را تکذیب کردند پس کیفر من چگونه بود ؟ ﴿۴۵﴾
قُلْ إِنَّمَا أَعِظُكُم بِوَاحِدَةٍ ۖ أَن تَقُومُوا لِلَّـهِ مَثْنَىٰ وَفُرَادَىٰ ثُمَّ تَتَفَكَّرُوا ۚ مَا بِصَاحِبِكُم مِّن جِنَّةٍ ۚإِنْ هُوَ إِلَّا نَذِيرٌ لَّكُم بَيْنَ يَدَيْ عَذَابٍ شَدِيدٍ ﴿٤٦﴾
بگو غیر از این نیست که شما را به یک سخن اندرز میدهم که دو نفره یا به تنهایی برای خدا قیام کنید سپس تفکر کنید که یار شما (محمد) دیوانه نیست او غیر از هشدار دهنده ای برای شما در مورد عذابی در پیش چیز دیگری نیست ﴿۴۶﴾
قُلْ مَا سَأَلْتُكُم مِّنْ أَجْرٍ فَهُوَ لَكُمْ ۖ إِنْ أَجْرِيَ إِلَّا عَلَى اللَّـهِ ۖ وَهُوَ عَلَىٰ كُلِّ شَيْءٍ شَهِيدٌ ﴿٤٧﴾
بگو از شما (برای رسالتم) مزدی نمی خواهم و اگر مزدی خواستم آن (مزد) برای شما باشد پاداش من جز بر عهده ی خدا نیست و او بر هر چیزی گواه است ﴿۴۷﴾
قُلْ إِنَّ رَبِّي يَقْذِفُ بِالْحَقِّ عَلَّامُ الْغُيُوبِ﴿٤٨﴾
بگو البته پروردگار من حق را می افکند و او دانای غیب هاست ﴿۴۸﴾
قُلْ جَاءَ الْحَقُّ وَمَا يُبْدِئُ الْبَاطِلُ وَمَا يُعِيدُ ﴿٤٩﴾
بگو حقیقت آمد و باطل بار دیگر آغاز نمی گردد و بار دیگر باز نمی گردد ﴿۴۹﴾
قُلْ إِن ضَلَلْتُ فَإِنَّمَا أَضِلُّ عَلَىٰ نَفْسِي ۖ وَإِنِ اهْتَدَيْتُ فَبِمَا يُوحِي إِلَيَّ رَبِّي ۚ إِنَّهُ سَمِيعٌ قَرِيبٌ ﴿٥٠﴾
بگو اگر گمراه شوم غیر از این نیست که بر اثر هوای نفسم گمراه میشوم و اگر هدایت یابم البته او شنوایی نزدیک است﴿۵۰﴾
وَلَوْ تَرَىٰ إِذْ فَزِعُوا فَلَا فَوْتَ وَأُخِذُوا مِن مَّكَانٍ قَرِيبٍ ﴿٥١﴾
و ای کاش مجرمان را ببینی وقتی که هراسان هستند وفوتی هم نیست و از مکانی نزدیک گرفته شوند ﴿۵۱﴾
وَقَالُوا آمَنَّا بِهِ وَأَنَّىٰ لَهُمُ التَّنَاوُشُ مِن مَّكَانٍ بَعِيدٍ﴿٥٢﴾
و گفتند به آن ایمان آوردیم و برای آنها گرفتن از جایگاهی دور چگونه باشد ؟ ﴿۵۲﴾
وَقَدْ كَفَرُوا بِهِ مِن قَبْلُ ۖ وَيَقْذِفُونَ بِالْغَيْبِ مِن مَّكَانٍ بَعِيدٍ﴿٥٣﴾
و البته از قبل آن را انکار می کردند و بوسیله ی غیب از جایگاهی دور تهمت میزدند﴿۵۳﴾
وَحِيلَ بَيْنَهُمْ وَبَيْنَ مَا يَشْتَهُونَ كَمَا فُعِلَ بِأَشْيَاعِهِم مِّن قَبْلُ ۚإِنَّهُمْ كَانُوا فِي شَكٍّ مُّرِيبٍ ﴿٥٤﴾
و میان آنها و آنچه که در خواست میکنند حایل شد همانگونه که از قبل با پیشینیان آنها کرده شد در حالیکه آنها در شکی شکاک بودند﴿۵۴﴾
يَعْلَمُ مَا يَلِجُ فِي الْأَرْضِ وَمَا يَخْرُجُ مِنْهَا وَمَا يَنزِلُ مِنَ السَّمَاءِ وَمَا يَعْرُجُ فِيهَا ۚ وَهُوَ الرَّحِيمُ الْغَفُورُ ﴿٢﴾
او میداند آنچه را که در زمین میرود و آنچه را که از آن بیرون می آید و آنچه را که از آسمان نازل می شود و آنچه در آن بالا میرود و او رحمتگری آمرزنده است ﴿۲﴾
وَقَالَ الَّذِينَ كَفَرُوا لَا تَأْتِينَا السَّاعَةُ ۖ قُلْ بَلَىٰ وَرَبِّي لَتَأْتِيَنَّكُمْ عَالِمِ الْغَيْبِ ۖ لَا يَعْزُبُ عَنْهُ مِثْقَالُ ذَرَّةٍ فِي السَّمَاوَاتِ وَلَا فِي الْأَرْضِ وَلَا أَصْغَرُ مِن ذَٰلِكَ وَلَا أَكْبَرُ إِلَّا فِي كِتَابٍ مُّبِينٍ﴿٣﴾
و کسانی که کافر شدند گفتند ساعت (قیامت برما نخواهد آمد بگو بله و سوگند به پروردگارم حتمآ برای شما می آید او دانای غیب است از او سنگینی ذره ای در آسمانها و نه در زمین مخفی نمی ماند و نه کوچکتر از آن و نه بزرگتری نیست مگر آنکه در کتابی روشنگر است﴿۳﴾
لِّيَجْزِيَ الَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ ۚ أُولَـٰئِكَ لَهُم مَّغْفِرَةٌ وَرِزْقٌ كَرِيمٌ ﴿٤﴾
تا خدا به کسانی که ایمان آوردند و عمل شایسته انجام دادند پاداش دهد آنها هستند که برای آنها آمرزش و روزی باکرامت است ﴿۴﴾
وَالَّذِينَ سَعَوْا فِي آيَاتِنَا مُعَاجِزِينَ أُولَـٰئِكَ لَهُمْ عَذَابٌ مِّن رِّجْزٍ أَلِيمٌ ﴿٥﴾
و کسانی که تلاش میکنند در آیات ما که آنها را عاجز و ناتوان کنند آنها هستند که برایشان عذابی دردناک از پلیدی است ﴿۵﴾
وَيَرَى الَّذِينَ أُوتُوا الْعِلْمَ الَّذِي أُنزِلَ إِلَيْكَ مِن رَّبِّكَ هُوَ الْحَقَّ وَيَهْدِي إِلَىٰ صِرَاطِ الْعَزِيزِ الْحَمِيدِ ﴿٦﴾
کسانی که به آنها دانش داده شد می بینند آنچه را که از جانب پروردگارت بسوی تو نازل شد همان حقیقت است و بسوی راه عزتمند و ستوده شده هدایت میکند﴿۶﴾
وَقَالَ الَّذِينَ كَفَرُوا هَلْ نَدُلُّكُمْ عَلَىٰ رَجُلٍ يُنَبِّئُكُمْ إِذَا مُزِّقْتُمْ كُلَّ مُمَزَّقٍ إِنَّكُمْ لَفِي خَلْقٍ جَدِيدٍ ﴿٧﴾
و کسانی که کافر شدند گفتند : آیا شما را راهنمایی کنیم بر مردی که به شما اگاهی میدهد که هر وقت مردید و از هم پاشیدید تمامی پاشیدگی (ذره ذره به خاک تبدیل شدید) حتماً شما دوباره آفرینشی جدید خواهید یافت﴿۷﴾
أَفْتَرَىٰ عَلَى اللَّـهِ كَذِبًا أَم بِهِ جِنَّةٌ ۗ بَلِ الَّذِينَ لَا يُؤْمِنُونَ بِالْآخِرَةِ فِي الْعَذَابِ وَالضَّلَالِ الْبَعِيدِ ﴿٨﴾
آیا او بر خدا دروغ میبندد یا اینکه دیوانه شده ؟ بلکه کسانی که به آخرت ایمان ندارند در عذاب و گمراهی دوری هستند﴿۸﴾
أَفَلَمْ يَرَوْا إِلَىٰ مَا بَيْنَ أَيْدِيهِمْ وَمَا خَلْفَهُم مِّنَ السَّمَاءِ وَالْأَرْضِ ۚ إِن نَّشَأْ نَخْسِفْ بِهِمُ الْأَرْضَ أَوْ نُسْقِطْ عَلَيْهِمْ كِسَفًا مِّنَ السَّمَاءِ ۚ إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَآيَةً لِّكُلِّ عَبْدٍ مُّنِيبٍ﴿٩﴾
آیا نمی نگرند بسوی آنچه در حضورشان است و آنچه در آیندۀ آنهاست از آسمان و زمین اگر بخواهیم آنها را در زمین فرو میبریم یا از آسمان بر آنها قطعه ای ساقط می کنیم (تا آنها را نابود کند) البته در آن نشانه ایست برای هر بندۀ بازگشت کننده (از گناه بسوی خدا)﴿۹﴾
وَلَقَدْ آتَيْنَا دَاوُودَ مِنَّا فَضْلًا ۖ يَا جِبَالُ أَوِّبِي مَعَهُ وَالطَّيْرَ ۖوَأَلَنَّا لَهُ الْحَدِيدَ ﴿١٠﴾
و البته به داوود از جانب خود نعمت دادیم ای کوه ها با او باز گردید و ای پرنده ها (شما هم با داوود باز گردید) و برای او آهن را نرم کردیم ﴿۱۰﴾
أَنِ اعْمَلْ سَابِغَاتٍ وَقَدِّرْ فِي السَّرْدِ ۖ وَاعْمَلُوا صَالِحًا ۖ إِنِّي بِمَا تَعْمَلُونَ بَصِيرٌ ﴿١١﴾
که لباس زره را بسازو در حلقه های لباس زره اندازه را رعایت کن و عمل شایسته انجام دهید البته که من به آنچه انجام میدهید بینا هستم﴿۱۱﴾
وَلِسُلَيْمَانَ الرِّيحَ غُدُوُّهَا شَهْرٌ وَرَوَاحُهَا شَهْرٌ ۖ وَأَسَلْنَا لَهُ عَيْنَ الْقِطْرِ ۖ وَمِنَ الْجِنِّ مَن يَعْمَلُ بَيْنَ يَدَيْهِ بِإِذْنِ رَبِّهِ ۖ وَمَن يَزِغْ مِنْهُمْ عَنْ أَمْرِنَا نُذِقْهُ مِنْ عَذَابِ السَّعِيرِ ﴿١٢﴾
و برای سلیمان بادی که شش ماه صبح میرفت و شش ماه شب حرکت می کرد و برای او چشمه ی مس گداخته را جاری ساختیم و از جن کسی که با اجازه ی پروردگارش در حضور او (سلیمان) کار میکرد و هر کسی از آنها (جنیان) از دستورات ما دچار لغزش گردد عذاب سوزاننده را به او می چشانیم ﴿۱۲﴾
يَعْمَلُونَ لَهُ مَا يَشَاءُ مِن مَّحَارِيبَ وَتَمَاثِيلَ وَجِفَانٍ كَالْجَوَابِ وَقُدُورٍ رَّاسِيَاتٍ ۚ اعْمَلُوا آلَ دَاوُودَ شُكْرًا ۚ وَقَلِيلٌ مِّنْ عِبَادِيَ الشَّكُورُ ﴿١٣﴾
و برای او(سلیمان) هر آنچه را که می خواست از معابد و تماثیل (مجسمه ها) و دیگ های بزرگ مانند گودال برایش می ساختند ای آل داوود به شکر گذاری عمل کنید و از بنده های من که شکر گذارند کم هستند ﴿۱۳﴾
فَلَمَّا قَضَيْنَا عَلَيْهِ الْمَوْتَ مَا دَلَّهُمْ عَلَىٰ مَوْتِهِ إِلَّا دَابَّةُ الْأَرْضِ تَأْكُلُ مِنسَأَتَهُ ۖ فَلَمَّا خَرَّ تَبَيَّنَتِ الْجِنُّ أَن لَّوْ كَانُوا يَعْلَمُونَ الْغَيْبَ مَا لَبِثُوا فِي الْعَذَابِ الْمُهِينِ ﴿١٤﴾
و هنگامی که مرگ را بر او(سلیمان) گذراندیم متوجه مرک او نشدند غیر از جنبنده ای زمینی که عصایش را می خوردو وقتی که افتاد برای جن ها روشن شد که اگر آنها غیب می دانستند در عذاب خوار کننده نمی ماندند ﴿۱۴﴾
لَقَدْ كَانَ لِسَبَإٍ فِي مَسْكَنِهِمْ آيَةٌ ۖ جَنَّتَانِ عَن يَمِينٍ وَشِمَالٍ ۖ كُلُوا مِن رِّزْقِ رَبِّكُمْ وَاشْكُرُوا لَهُ ۚ بَلْدَةٌ طَيِّبَةٌ وَرَبٌّ غَفُورٌ ﴿١٥﴾
البته برای(قوم) سباء در خانه هایشان آیه ای بود دو باغ از راست و چپ بخورید از روزی پروردگارتان و برای او سپاسگذاری کنید سرزمینی پاکیزه و پروردگاری آمرزنده ﴿۱۵﴾
فَأَعْرَضُوا فَأَرْسَلْنَا عَلَيْهِمْ سَيْلَ الْعَرِمِ وَبَدَّلْنَاهُم بِجَنَّتَيْهِمْ جَنَّتَيْنِ ذَوَاتَيْ أُكُلٍ خَمْطٍ وَأَثْلٍ وَشَيْءٍ مِّن سِدْرٍ قَلِيلٍ ﴿١٦﴾
و (قوم سباء) اعراض کردند و برای آن (قوم) سیل عرم را فرستادیم و دو باغ آنها را تبدیل به دو باغی کردیم که دارای خوراکی تلخ و ترش و گز و چیزی اندک از درخت سدر﴿۱۶﴾
ذَٰلِكَ جَزَيْنَاهُم بِمَا كَفَرُوا ۖ وَهَلْ نُجَازِي إِلَّا الْكَفُورَ ﴿١٧﴾
آن کیفر آنهاست بدلیل کفرشان و آیا ما کسی غیر از کافران را کیفر می کنیم ؟ ﴿۱۷﴾
وَجَعَلْنَا بَيْنَهُمْ وَبَيْنَ الْقُرَى الَّتِي بَارَكْنَا فِيهَا قُرًى ظَاهِرَةً وَقَدَّرْنَا فِيهَا السَّيْرَ ۖ سِيرُوا فِيهَا لَيَالِيَ وَأَيَّامًا آمِنِينَ ﴿١٨﴾
و میان آنها و میان شهر هایی که در آن برکت قرار دادیم شهر هایی که مشخص است و در آن گشت و گذار (مسافرت) را اندازه دادیم شبها و روزها درآن در امنیت سفر کنید ﴿۱۸﴾
فَقَالُوا رَبَّنَا بَاعِدْ بَيْنَ أَسْفَارِنَا وَظَلَمُوا أَنفُسَهُمْ فَجَعَلْنَاهُمْ أَحَادِيثَ وَمَزَّقْنَاهُمْ كُلَّ مُمَزَّقٍ ۚ إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَآيَاتٍ لِّكُلِّ صَبَّارٍ شَكُورٍ ﴿١٩﴾
و گفتند ای پروردگار ما بین سفر های ما را طولانی گردان و به خود ستم کردند وآنها را بصورت داستانهایی (عبرت آموز)گرداندیم و آنها را پراکنده کردیم نهایت پراکندگی البته که در آن برای هر (انسان) صبور و شکر گذار آیاتی (نشانه هایی) است ﴿۱۹﴾
وَلَقَدْ صَدَّقَ عَلَيْهِمْ إِبْلِيسُ ظَنَّهُ فَاتَّبَعُوهُ إِلَّا فَرِيقًا مِّنَ الْمُؤْمِنِينَ ﴿٢٠﴾
والبته ابلیس پندارش را برای آنها بصورت درست جلوه داد و از او پیروی کردند مگر گروهی از مومنین (که از ابلیس پیروی نکردند) ﴿۲۰﴾
وَمَا كَانَ لَهُ عَلَيْهِم مِّن سُلْطَانٍ إِلَّا لِنَعْلَمَ مَن يُؤْمِنُ بِالْآخِرَةِ مِمَّنْ هُوَ مِنْهَا فِي شَكٍّ ۗ وَرَبُّكَ عَلَىٰ كُلِّ شَيْءٍ حَفِيظٌ ﴿٢١﴾
این در حالی بود که او (ابلیس) هیچ تسلطی بر آنها نداشت غیر از آنکه ما حتمآ میدانیم تفاوت کسی که به آخرت ایمان اورده از کسی که او از آن (آخرت) در شک است و پروردگارت بر هر چیزی محافظ است ﴿۲۱﴾
قُلِ ادْعُوا الَّذِينَ زَعَمْتُم مِّن دُونِ اللَّـهِ ۖ لَا يَمْلِكُونَ مِثْقَالَ ذَرَّةٍ فِي السَّمَاوَاتِ وَلَا فِي الْأَرْضِ وَمَا لَهُمْ فِيهِمَا مِن شِرْكٍ وَمَا لَهُ مِنْهُم مِّن ظَهِيرٍ ﴿٢٢﴾
بگو بخوانید کسانی را که غیر از خدا میپندارید ( که آنها می توانند برایتان کاری انجام دهند ) آنها مالک مقدار ذره ناچیزی در آسمانها و زمین نیستند و برای آنها در آن دو (آفرینش زمین و آسمان) شراکتی نیست و برای او (برای خدا در آفرینش زمین و آسمانها) از جانب آنها (بت ها) هیچ پشتیبانی یا کمکی صورت نگرفته ﴿۲۲﴾
وَلَا تَنفَعُ الشَّفَاعَةُ عِندَهُ إِلَّا لِمَنْ أَذِنَ لَهُ ۚ حَتَّىٰ إِذَا فُزِّعَ عَن قُلُوبِهِمْ قَالُوا مَاذَا قَالَ رَبُّكُمْ ۖ قَالُوا الْحَقَّ ۖ وَهُوَ الْعَلِيُّ الْكَبِيرُ ﴿٢٣﴾
و شفاعت در پیشگاه خدا سود نمی دهد مگر برای کسی که خدا به او اجازه دهد (که شفاعت بشود)* تا وقتی که ترس از قلبهایشان رفع شود می گویند پروردگارتان چه چیزی گفت ؟ می گویند : حقیقت را و او برتر و بزرگتر است http://www.quranmoslems.blogspot.com/2010/01/blog-post_6196.html ﴿۲۳﴾
قُلْ مَن يَرْزُقُكُم مِّنَ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ ۖ قُلِ اللَّـهُ ۖ وَإِنَّا أَوْ إِيَّاكُمْ لَعَلَىٰ هُدًى أَوْ فِي ضَلَالٍ مُّبِينٍ ﴿٢٤﴾
بگو چه کسی از آسمانها و زمین به شما روزی می دهد ؟ بگو خدا و اینکه ما و یا شما کدامیک در هدایت و یا ضلالت آشکار هستیم ؟ ﴿۲۴﴾
قُل لَّا تُسْأَلُونَ عَمَّا أَجْرَمْنَا وَلَا نُسْأَلُ عَمَّا تَعْمَلُونَ ﴿٢٥﴾
بگو :در باره ی جرمهایی که ما مرتکب شده ایم از شما پرسیده نخواهد شد و نه اینکه از کارهای شما از ما پرسیده نشود ﴿۲۵﴾
قُلْ يَجْمَعُ بَيْنَنَا رَبُّنَا ثُمَّ يَفْتَحُ بَيْنَنَا بِالْحَقِّ وَهُوَ الْفَتَّاحُ الْعَلِيمُ ﴿٢٦﴾
بگو پروردگار ما میان ما را جمع میکند سپس آنچه را در بین ما (اختلافاتو ....) هست را به حقیقت میگشاید و او گشاینده ی داناست ﴿۲۶﴾
قُلْ أَرُونِيَ الَّذِينَ أَلْحَقْتُم بِهِ شُرَكَاءَ ۖ كَلَّا ۚ بَلْ هُوَ اللَّـهُ الْعَزِيزُ الْحَكِيمُ ﴿٢٧﴾
بگو به من نشان دهید کسانی را که به او (خدا) بعنوان شریک ملحق کرده اید . این چنین نیست بلکه او خدای قدرتمند و با حکمت است ﴿۲۷﴾
وَمَا أَرْسَلْنَاكَ إِلَّا كَافَّةً لِّلنَّاسِ بَشِيرًا وَنَذِيرًا وَلَـٰكِنَّ أَكْثَرَ النَّاسِ لَا يَعْلَمُونَ ﴿٢٨﴾
و تو را نفرستادیم مگر برای تمام مردم بعنوان بشارت دهنده و هشدار دهنده ای و لیکن بیشتر مردم نمی دانند ﴿۲۸﴾
وَيَقُولُونَ مَتَىٰ هَـٰذَا الْوَعْدُ إِن كُنتُمْ صَادِقِينَ ﴿٢٩﴾
و می گویند : این وعده چه هنگام عملی میشود ؟ اگر شما راست میگویید ؟ ﴿۲۹﴾
قُل لَّكُم مِّيعَادُ يَوْمٍ لَّا تَسْتَأْخِرُونَ عَنْهُ سَاعَةً وَلَا تَسْتَقْدِمُونَ ﴿٣٠﴾
بگو وعده گاه شما روزیست که نه ساعتی از آن به تاخیر می افتد و نه پیش می افتد ﴿۳۰﴾
وَقَالَ الَّذِينَ كَفَرُوا لَن نُّؤْمِنَ بِهَـٰذَا الْقُرْآنِ وَلَا بِالَّذِي بَيْنَ يَدَيْهِ ۗ وَلَوْ تَرَىٰ إِذِ الظَّالِمُونَ مَوْقُوفُونَ عِندَ رَبِّهِمْ يَرْجِعُ بَعْضُهُمْ إِلَىٰ بَعْضٍ الْقَوْلَ يَقُولُ الَّذِينَ اسْتُضْعِفُوا لِلَّذِينَ اسْتَكْبَرُوا لَوْلَا أَنتُمْ لَكُنَّا مُؤْمِنِينَ ﴿٣١﴾
و کسانی که کافر شدند گفتند : به این قران ایمان نمی آوریم و نه به آنچه در حضور آنست (کتب پیشین درون قرآن و با قران است) و اگر ببینی وقتی را که ستمگران در پیشگاه پروردگارشان بازداشت شده اند بعضی از آنها با بعضی دیگر گفتگو میکنند کسانی که ضعیف بودند به کسانی که تکبر داشتند می گویند اگر شما نبودید البته که ما مومن بودیم ﴿۳۱﴾
قَالَ الَّذِينَ اسْتَكْبَرُوا لِلَّذِينَ اسْتُضْعِفُوا أَنَحْنُ صَدَدْنَاكُمْ عَنِ الْهُدَىٰ بَعْدَ إِذْ جَاءَكُم ۖ بَلْ كُنتُم مُّجْرِمِينَ ﴿٣٢﴾
و کسانی که ادعای بزرگ بودن داشتند به آنهایی که ضعیف بودند گویند آیا ما شما را از هدایت بازداشتیم ؟ بعد از آنکه (هدایت) برای شما آمد ؟ ولی شما مجرم هستید﴿۳۲﴾
وَقَالَ الَّذِينَ اسْتُضْعِفُوا لِلَّذِينَ اسْتَكْبَرُوا بَلْ مَكْرُ اللَّيْلِ وَالنَّهَارِ إِذْ تَأْمُرُونَنَا أَن نَّكْفُرَ بِاللَّـهِ وَنَجْعَلَ لَهُ أَندَادًا ۚ وَأَسَرُّوا النَّدَامَةَ لَمَّا رَأَوُا الْعَذَابَ وَجَعَلْنَا الْأَغْلَالَ فِي أَعْنَاقِ الَّذِينَ كَفَرُوا ۚ هَلْ يُجْزَوْنَ إِلَّا مَا كَانُوا يَعْمَلُونَ ﴿٣٣﴾
و کسانی که ضعیف بودند به کسانی که تکبر داشتند گویند : ولی مکر شب و روز وقتی که به ما دستور میدادید که به خدا کافر شویم و برای او همتایانی قرار دهیم و وقتی که عذاب را دیدند اظهار ندامت کردند و زنجیر هایی در گردنهای کسانی که کفر ورزیدند قرار دادیم آیا به غیر از کارهایی که انجام داده اند کیفر داده می شوند ﴿۳۳﴾
وَمَا أَرْسَلْنَا فِي قَرْيَةٍ مِّن نَّذِيرٍ إِلَّا قَالَ مُتْرَفُوهَا إِنَّا بِمَا أُرْسِلْتُم بِهِ كَافِرُونَ ﴿٣٤﴾
و در شهری از هشدار دهنده ای نفرستادیم مگر آنکه خوش گذرانان آنها گفتند : البته ما به آنچه شما فرستاده شدید کافر هستیم﴿۳۴﴾
وَقَالُوا نَحْنُ أَكْثَرُ أَمْوَالًا وَأَوْلَادًا وَمَا نَحْنُ بِمُعَذَّبِينَ ﴿٣٥﴾
و گفتند : ما در اموال و اولاد بیشتر هستیم و ما عذاب شونده نیستیم ﴿۳۵﴾
قُلْ إِنَّ رَبِّي يَبْسُطُ الرِّزْقَ لِمَن يَشَاءُ وَيَقْدِرُ وَلَـٰكِنَّ أَكْثَرَ النَّاسِ لَا يَعْلَمُونَ ﴿٣٦﴾
بگو پروردگارم روزی را باز میکند برای هر کس که می خواهد و اندازه قرار میدهد و لکن بیشتر مردم نمی دانند ﴿۳۶﴾
وَمَا أَمْوَالُكُمْ وَلَا أَوْلَادُكُم بِالَّتِي تُقَرِّبُكُمْ عِندَنَا زُلْفَىٰ إِلَّا مَنْ آمَنَ وَعَمِلَ صَالِحًا فَأُولَـٰئِكَ لَهُمْ جَزَاءُ الضِّعْفِ بِمَا عَمِلُوا وَهُمْ فِي الْغُرُفَاتِ آمِنُونَ﴿٣٧﴾
و اموال شما و نه اولاد شما آن چیزی نیستند که شما را در نزد ما به جایگاهی نزدیک گردانند مگر آنکس که ایمان آورد و عمل شایسته انجام داد پس پاداش آنها بدلیل عملکردشان مضاعف است و آنها در قسمتهایی ایمن هستند ﴿۳۷﴾
وَالَّذِينَ يَسْعَوْنَ فِي آيَاتِنَا مُعَاجِزِينَ أُولَـٰئِكَ فِي الْعَذَابِ مُحْضَرُونَ ﴿٣٨﴾
و کسانی که در ناتوان کردن آیات ما کوشش میکنند آنها هستند که در عذاب حاضر کرده می شوند﴿۳۸﴾
قُلْ إِنَّ رَبِّي يَبْسُطُ الرِّزْقَ لِمَن يَشَاءُ مِنْ عِبَادِهِ وَيَقْدِرُ لَهُ ۚ وَمَا أَنفَقْتُم مِّن شَيْءٍ فَهُوَ يُخْلِفُهُ ۖ وَهُوَ خَيْرُ الرَّازِقِينَ﴿٣٩﴾
بگو البته پروردگارم روزی را گشایش میدهد برای هر کس از بنده هایش که بخواهد و برای او اندازه قرار میدهد و آنچه را که از چیزی انفاق میکنید او عوض ان را جایگزین میکند و او بهترین روزی دهنده هاست ﴿۳۹﴾
وَيَوْمَ يَحْشُرُهُمْ جَمِيعًا ثُمَّ يَقُولُ لِلْمَلَائِكَةِ أَهَـٰؤُلَاءِ إِيَّاكُمْ كَانُوا يَعْبُدُونَ ﴿٤٠﴾
و روزی که همگی انها را جمع میکند سپس به ملائکه می گوید : آیا اینها کسانی هستند که شما را می پرستیدند ﴿۴۰﴾
قَالُوا سُبْحَانَكَ أَنتَ وَلِيُّنَا مِن دُونِهِم ۖ بَلْ كَانُوا يَعْبُدُونَ الْجِنَّ ۖ أَكْثَرُهُم بِهِم مُّؤْمِنُونَ ﴿٤١﴾
(فرشته هادر جواب) می گویند تو منزهی این تو هستی که غیر از آنها ولی ما هستی ولی انها جن را پرستش می کردند بیشتر آنها به آنها( جن ها) ایمان دارند ﴿۴۱﴾
فَالْيَوْمَ لَا يَمْلِكُ بَعْضُكُمْ لِبَعْضٍ نَّفْعًا وَلَا ضَرًّا وَنَقُولُ لِلَّذِينَ ظَلَمُوا ذُوقُوا عَذَابَ النَّارِ الَّتِي كُنتُم بِهَا تُكَذِّبُونَ ﴿٤٢﴾
و امروز بعضی از شما دارنده ی سود و زیانی نسبت به بعضی دیگرنیستند و به کسانی که ستم کردند می گوییم بچشید عذاب آتشی را که شما آن را تکذیب می کردید ﴿۴۲﴾
وَإِذَا تُتْلَىٰ عَلَيْهِمْ آيَاتُنَا بَيِّنَاتٍ قَالُوا مَا هَـٰذَا إِلَّا رَجُلٌ يُرِيدُ أَن يَصُدَّكُمْ عَمَّا كَانَ يَعْبُدُ آبَاؤُكُمْ وَقَالُوا مَا هَـٰذَا إِلَّا إِفْكٌ مُّفْتَرًى ۚ وَقَالَ الَّذِينَ كَفَرُوا لِلْحَقِّ لَمَّا جَاءَهُمْ إِنْ هَـٰذَا إِلَّا سِحْرٌ مُّبِينٌ ﴿٤٣﴾
و وقتی که آیات ما بر آنها تلاوت می شود می گویند : این (رسول) غیر از مردی که می خواهد شما را از آنچه پدرانتان پرستش میکردند باز دارد چیز دیگری نیست و کسانی که به حقیقت وقتی که بسوی آنها آمد کافر شدند گفتند : این غیر از جادویی آشکار چیز دیگری نیست ﴿۴۳﴾
وَمَا آتَيْنَاهُم مِّن كُتُبٍ يَدْرُسُونَهَا ۖ وَمَا أَرْسَلْنَا إِلَيْهِمْ قَبْلَكَ مِن نَّذِيرٍ ﴿٤٤﴾
در حالیکه ما به آنها کتابی که آن را تدریس کنند ندادیمو قبل از تو پیامبری بسویشان نفرستادیم (که سخنانی غیر از سخنان تو گفته باشد و تو را تکذیب کند) ﴿۴۴﴾
وَكَذَّبَ الَّذِينَ مِن قَبْلِهِمْ وَمَا بَلَغُوا مِعْشَارَ مَا آتَيْنَاهُمْ فَكَذَّبُوا رُسُلِي ۖفَكَيْفَ كَانَ نَكِيرِ ﴿٤٥﴾
و کسانی که قبل از آنها بودند تکذیب کردند و به یک دهم آنچه را به گذشتگان دادیم هم نرسیدندو رسولان من را تکذیب کردند پس کیفر من چگونه بود ؟ ﴿۴۵﴾
قُلْ إِنَّمَا أَعِظُكُم بِوَاحِدَةٍ ۖ أَن تَقُومُوا لِلَّـهِ مَثْنَىٰ وَفُرَادَىٰ ثُمَّ تَتَفَكَّرُوا ۚ مَا بِصَاحِبِكُم مِّن جِنَّةٍ ۚإِنْ هُوَ إِلَّا نَذِيرٌ لَّكُم بَيْنَ يَدَيْ عَذَابٍ شَدِيدٍ ﴿٤٦﴾
بگو غیر از این نیست که شما را به یک سخن اندرز میدهم که دو نفره یا به تنهایی برای خدا قیام کنید سپس تفکر کنید که یار شما (محمد) دیوانه نیست او غیر از هشدار دهنده ای برای شما در مورد عذابی در پیش چیز دیگری نیست ﴿۴۶﴾
قُلْ مَا سَأَلْتُكُم مِّنْ أَجْرٍ فَهُوَ لَكُمْ ۖ إِنْ أَجْرِيَ إِلَّا عَلَى اللَّـهِ ۖ وَهُوَ عَلَىٰ كُلِّ شَيْءٍ شَهِيدٌ ﴿٤٧﴾
بگو از شما (برای رسالتم) مزدی نمی خواهم و اگر مزدی خواستم آن (مزد) برای شما باشد پاداش من جز بر عهده ی خدا نیست و او بر هر چیزی گواه است ﴿۴۷﴾
قُلْ إِنَّ رَبِّي يَقْذِفُ بِالْحَقِّ عَلَّامُ الْغُيُوبِ﴿٤٨﴾
بگو البته پروردگار من حق را می افکند و او دانای غیب هاست ﴿۴۸﴾
قُلْ جَاءَ الْحَقُّ وَمَا يُبْدِئُ الْبَاطِلُ وَمَا يُعِيدُ ﴿٤٩﴾
بگو حقیقت آمد و باطل بار دیگر آغاز نمی گردد و بار دیگر باز نمی گردد ﴿۴۹﴾
قُلْ إِن ضَلَلْتُ فَإِنَّمَا أَضِلُّ عَلَىٰ نَفْسِي ۖ وَإِنِ اهْتَدَيْتُ فَبِمَا يُوحِي إِلَيَّ رَبِّي ۚ إِنَّهُ سَمِيعٌ قَرِيبٌ ﴿٥٠﴾
بگو اگر گمراه شوم غیر از این نیست که بر اثر هوای نفسم گمراه میشوم و اگر هدایت یابم البته او شنوایی نزدیک است﴿۵۰﴾
وَلَوْ تَرَىٰ إِذْ فَزِعُوا فَلَا فَوْتَ وَأُخِذُوا مِن مَّكَانٍ قَرِيبٍ ﴿٥١﴾
و ای کاش مجرمان را ببینی وقتی که هراسان هستند وفوتی هم نیست و از مکانی نزدیک گرفته شوند ﴿۵۱﴾
وَقَالُوا آمَنَّا بِهِ وَأَنَّىٰ لَهُمُ التَّنَاوُشُ مِن مَّكَانٍ بَعِيدٍ﴿٥٢﴾
و گفتند به آن ایمان آوردیم و برای آنها گرفتن از جایگاهی دور چگونه باشد ؟ ﴿۵۲﴾
وَقَدْ كَفَرُوا بِهِ مِن قَبْلُ ۖ وَيَقْذِفُونَ بِالْغَيْبِ مِن مَّكَانٍ بَعِيدٍ﴿٥٣﴾
و البته از قبل آن را انکار می کردند و بوسیله ی غیب از جایگاهی دور تهمت میزدند﴿۵۳﴾
وَحِيلَ بَيْنَهُمْ وَبَيْنَ مَا يَشْتَهُونَ كَمَا فُعِلَ بِأَشْيَاعِهِم مِّن قَبْلُ ۚإِنَّهُمْ كَانُوا فِي شَكٍّ مُّرِيبٍ ﴿٥٤﴾
و میان آنها و آنچه که در خواست میکنند حایل شد همانگونه که از قبل با پیشینیان آنها کرده شد در حالیکه آنها در شکی شکاک بودند﴿۵۴﴾
الحمدلله ۷/۱۱/۱۳۹۱ بنده خدا
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر